(ต่อค่ะ)คิน"เปรี้ยว ฝน พี่ฝากร้านด้วยนะ วันนี้ไม่ต้องปิดค่ำมากก็ได้ พี่ต้องรีบกลับไปเตรียมจัดงานวันเกิดให้น้องกันต์ก่อน" ผมบอกฝนกับเปรี้ยวที่กำลังทำขนมอยู่ในครัว พร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออก
"ค่ะพี่คิน เดี๋ยวเราจะดูแลร้านให้เองค่ะ เชิญพี่คินไปจัดงานวันเกิดให้ลูกชายสุดที่รักได้เลยค่ะ ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น" ฝนพูดก่อนจะหันไปหัวเราะกับเปรี้ยว ผมได้แต่สายหน้ากับท่าทางนั้นแล้วเดินออกจากครัวไปหยิบของในห้อง
ผมมาที่ร้านตั้งแต่เช้ามืดเพื่อเตรียมขนมสำหรับขายในวันนี้ ก่อนจะออกจากร้านตอนช่วงบ่ายโมง แวะซื้อของทำขนมเค้กและอาหารที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ กับคอนโด วันนี้นอกจากจะทำขนมเค้กแล้วผมว่าจะทำอาหารอีกนิดหน่อย อืม... พ่อกับแม่พัทธ์ พัทธ์ น้องกันต์ ผมแล้วเหมือนว่าพัทธ์จะชวนคุณพฤกษ์กับไอ้หมอมาด้วย ทั้งหมดก็... เจ็ดคน คงต้องเอาของเพิ่มอีกหน่อย
"ซื้อของเยอะจังเลยนะคะ"
ผมหันไปมองตามเสียงพูด ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ พร้อมกับหันมามองของในรถเข็นของผม เอ่อ... ผมไม่รู้เธอหรอกนะ แต่คงทักทายตามคนอัธยาศัยดีละมั้ง
"ครับ พอดีวันนี้วันเกิดลูกชาย ก็เลยซื้อของไปทำเยอะน่ะครับ" ผมตอบพร้อมกับยิ้ม แต่ทำไมรอยยิ้มของผู้หญิงคนนั้นดูเจื่อนๆ ไปนะ เธอไม่ได้รู้อะไรต่อแค่ยิ้มให้แล้วก็เดินออกไปเลย "อะไรของเขากันนะ"
ผมหอบหิ้วของทั้งหมดขึ้นไปบนห้องของพัทธ์ วันนี้จัดงานที่ห้องพัทธ์ครับ เพราะว่าห้องใหญ่กว่าห้องผม หลังจากที่เอาพวกของสดเก็บเข้าตู้เย็นแล้วเรียบร้อยก็เริ่มเตรียมส่วนผสมสำหรับทำขนมเค้กทันที ผมจัดการร่อนแป้งที่ใช้สำหรับทำเค้ก รวมไปถึงผงฟู เบคกิ้งโซดาไว้ก่อน หันไปเตรียมไข่ขาว ไข่แดงแยกใส่ถ้วยไว้ตั้งหาก หลังจากนั้นก็หันไปตีไข่ขาวกับครีมจนขึ้นเป็นฟอง ค่อยๆ ใส่ส่วนผสมอื่นๆ ลงไปตามสูตรที่ผมทำ หันไปหยิบแม่พิมพ์ที่เตรียมเอาไว้ออกมา แต่อื้ม... ห้องพัทธ์ไม่มีเตาอบนินา สงสัยผมต้องลงไปใช้เตาอบที่ห้องตัวเองแล้วละ
หลังจากทำเนื้อเค้กเสร็จตักใส่แม่พิมพ์แล้วเรียบร้อยผมก็หยกถาดใส่แม่พิมพ์ลงไปที่ห้องของผมเพื่อเอาเข้าเตาอบ ตั้งเวลาเอาไว้เรียบร้อยก็ขึ้นไปเตรียมหน้าเค้กต่อ... เอ่อ แล้วทำไมตอนแรกผมไม่ทำขนม ทำอาหารที่ห้องของผมเลยวะ ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้เสียเวลาชะมัดเลย แต่ก็เอาเถอะ ชักจะขี้เกียจยกของแล้วครับ ถือซะว่าออกกำลังกายแล้วกัน
ผมเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา เกือบบ่ายสามโมงแล้ว ผมจึงหันไปเตรียมจัดห้อง อันนี้พ่อตรัยขอมาครับ บอกว่าอยากจะให้มีลูกโป่งลอยอยู่ทั่วห้อง ลำบากผมอีกไง ไม่รู้ว่าจะเอาใจร้ายหรือจงใจจะแกล้งผมกันแน่ แต่ก็เอาเถอะครับ พ่อตาขอมาทั้งทีผมก็ต้องจัดให้
"อ้าว... ไอ้หมอ คุณพฤกษ์" ผมเดินไปประตูห้องเมื่อได้ยินเสียงกริ่งห้องดัง ไอ้หมอกับคุณพฤกษ์... มาด้วยกันได้ยังไงวะเนี่ย สรุปนี่ไอ้หมอมันเอาแน่แล้วใช่ไหมครับ?
"จัดห้องอยู่หรอวะ มีไรให้กูช่วยไหม" ไอ้หมอชลเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถาม
"เอ่อ... ดีเลย มึงช่วยสูบลมลูกโป่งแล้วผู้เชือกทีว่ะ เดี๋ยวเอาลอยติดเพดาห้องเอาไว้ เดี๋ยวกูต้องไปเตรียมอาหารกับขนมต่อก่อน"
"อย่างนั้นเดี๋ยวผมไปช่วยคุณคินเตรียมอาหารแล้วกันครับ" คุณพฤกษ์เสนอตัวช่วยผมทันที ซึ่งผมก็พยักหน้ารับครับ มีคนช่วยก็ดีเหมือนกันจะได้เสร็จเร็วๆ แต่ดูเหมือนไอ้หมอมันจะไม่ยอม ผมเห็นมันคว้าแขนคุณพฤกษ์ทันที
"หมอชลธีครับ กรุณาอย่างเป็นตัวถ่วง ทำงานของคุณไปครับ" คุณพฤกษ์พูดแค่นั้นครับ อือหือ... เห็นเงียบๆ นี่ไม่ธรรมดานะครับ ทำเอาไอ้หมอหงอไปเลย เอ่อดีโว้ย ผมก็พึ่งเคยเห็นมันเป็นแบบนี้นี่แหละครับ สะใจเบาๆ ฮ่ะๆๆ!!
ผมกับคุณพฤกษ์ช่วยกันเตรียมอาหารเย็น เมื่อกี้พัทธ์โทรมาบอกว่ากำลังจะพาน้องกันต์กลับมาแล้ว ดีที่ขนมเค้กเสร็จแล้ว เหลือแต่ปักเทียนอย่างเดียว ส่วนอาหารจานหลักก็มีสเต็กปลาแซลมอนย่างซีอิ้ว สปาเก็ตตี้หอยเชลล์ผัดพริกไทยดำ ของทานเล่นก็เป็นเบคอนพันเห็ดเข็มทองย่าง หอยนางรมอบชีส แล้วก็สลัดทูน่า อื้ม... เท่านี้ก็น่าจะพอแล้วนะ
"อ้าว... หมอชลสวัสดีครับ" ผมเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงพัทธ์ทักทายไอ้หมอชลที่กำลังปล่อยลูกโป่งให้ลอยติดเพดานอยู่
"น้องกันต์ละพัทธ์" ผมถามคนที่กำลังเดินเข้ามาในครัว ตอนนี้ผมกับคุณพฤกษ์ช่วยกันเก็บล้างจนจะเสร็จแล้วละครับ
"อยู่ข้างล่างครับ ผมขึ้นมาก่อน เดี๋ยวพอจอดรถเสร็จก็คงขึ้นมา วันนี้พี่คินเหนื่อยแย่เลยนะครับ"
"ไม่หรอก ก็สนุกดีนะ" ผมยิ้ม
"อย่างนั้นพี่คินได้เหนื่อยเพิ่มแล้วละครับ เพราะน้องกันต์น่ะงอนพี่คินใหญ่แล้ว วันนี้ไม่ยอมไปกับน้อง แถมไม่โทรหาด้วย ตอนนั่งรถกลับมาก็บอกว่า งอนพ่อคินๆ ใหญ่เลย"
ผมหัวเราะ ก็คิดเอาไว้แล้วละว่าจะต้องโดนงอนแน่ๆ ก็วันนี้วันเกิดเขาทั้งทีนิเนอะ แต่คงไม่เป็นไรหรอก น้องกันต์ไม่น่าจะง้อยาก แต่ก่อนที่จะได้คุยอะไรกันต่อเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น พ่อกับแม่คงพาน้องกันต์ขึ้นมาแล้ว ผมเลยรีบเอาเทียนตัวเลขสี่ไปปักไว้บนขนมเค้กแล้วจุดเทียน ส่วนพัทธ์ก็เดินนำหน้าไปเปิดประตู
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู.... แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู... แฮปปี้เบิร์ดเดย์... แฮปปี้เบิร์ดเดย์... แฮปปี้เบิร์ดเดย์...ทูยู... " ผม พัทธ์ ไอ้หมอชลแล้วก็คุณพฤกษ์ช่วยกันร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้น้องกันต์ก่อนที่ผมจะเดินถือเค้กไปให้น้อง "สุขสุนต์วันเกิดนะครับน้องกันต์"
"พ่อคินนนนนนน"
"เป่าเทียนก่อนลูก" พ่อตรัยที่อุ้มน้องอยู่บอกซึ่งน้องกันต์ก็โน้มตัวมาเป่าเทียนจนรับ พัทธ์เอื้อมมือมารับขนมเค้กไปถือไว้แทนเพราะน้องกันต์โผเข้ามาจะให้ผมอุ้ม
"ว่าไงครับคนเก่ง"
"พ่อคินไม่ยอมไปกับน้องกันต์ พ่อคินทิ้งน้องกันต์ น้องกันต์โป้งแล้ว" น้องพูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ผมเหมือนเป็นการบอกว่างอน โป้งแล้วนะ ผมได้แต่ยิ้มขำ บอกให้พัทธ์พาคนอื่นๆ ไปที่โต๊ะอาหารเพื่อกินมื้อเย็นกัน
"โอ๋ๆ ไม่งอน ไม่โป้งพ่อคินนะ นี่เอง ที่พ่อคินไม่ได้ไปกับน้องกันต์เนี่ยเพราะว่าพ่อคินอยู่ทำเค้ก ทำอาหารให้น้องกันต์ไงครับ ไม่งอนพ่อคินนะ" ผมพูดง้อเจ้าตัวเล็กทันที
น้องกันต์หันหน้าหนี เอาหน้าไปเกยไหล่ผมแทนบ่งบอกว่างอนเต็มที่ "แล้วก็... พ่อคินมีของขวัญให้น้องกันต์ด้วยนะ มีเด็กมาบอกพ่อคินว่าอยากได้หุ่นยนต์ พ่อคินก็เลยไปซื้อมาให้แล้วด้วยนะ"
มีการแอบเหล่มามองผมด้วยนะเจ้าตัวแสบเอ๊ย น่าจับมาฟัดจริงๆ เลย "จริงหรอ... "
"จริงสิครับ อยู่ในกล่องบนโซฟานั่นไง อาหมอก็มีของขวัญมาให้ อาพฤกษ์ก็มีของขวัญมาให้ แล้ววันนี้นะพ่อคินทำคุณแซลมอนให้น้องกันต์หม่ำๆ ด้วยนะ" ผมเดินเข้าไปในครัว "แต่น้องกันต์ไม่หายงอนพ่อคิน ก็แสดงว่าคงไม่อยากกินคุณแซลมอน คุณหอยเชลล์สิเนอะ"
"ไม่ๆ น้องกันต์ไม่งอนพ่อคินสักหน่อย ไม่ได้โกรธเลยด้วย จริงๆ นะ" รีบผละมามองหน้าผมทันที
"จริงหรอ ไม่ใช่แค่พูดไปอย่างนั้นใช่ไหม?"
"จริงๆ นะ น้องกันต์ไม่พูดโกหกหรอก มัมบอกว่ามันไม่ดี เนี่ยยยย น้องกันต์ไม่งอนพ่อคินแล้ว ให้น้องกันต์หม่ำๆ นะ ให้ของขวัญน้องกันต์ด้วยนะ"
ผมจะทำยังไงกับเด็กช่างพูดคนนี้ดีนะ เห็นแล้วมันน่ามันเขี้ยวจริงๆ เลยครับ ผมได้แต่หัวเราะกับลูกอ้อนของน้องกันต์ ก่อนจะพาน้องไปนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วจัดการหั่นปลาแซลมอนเป็นชิ้นเล็กๆ ไว้ให้น้องกันต์กิน
"น้องกันต์ครับ อันนี้ของขวัญของอาพฤกษ์นะ" คุณพฤกษ์เดินไปหยิบกล่องของขวัญมาให้น้องกันต์หลังจากที่จัดการกับอาหารกันแล้วเรียบร้อย
"ขอบคุณครับอาพฤกษ์" น้องกันต์ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรับกล่องของขวัญมาเปิดดู เป็นบรรดาหนังสือนิทานแล้วก็หนังสือวาดเขียนเต็มไปหมดเลยครับ
"อันนี้ของอาหมอครับน้องกันต์" ไอ้หมอชลเองก็เดินเอาของขวัญมาให้น้องกันต์เหมือนกัน
"ขอบคุณฮะอาหมอ" น้องกันต์ยิ้มกว้างพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณแล้วรับของขวัญจากไอ้หมอซึ่งเป็นของเล่นที่ช่วยในเรื่องการพัฒนาสมองเด็กครับ
"แล้วของน้องกันต์ละครับพ่อคินนนน" น้องกันต์เดินมาจับขาผมที่นั่งอยู่บนโซฟา ใช้มือกอดขาของผมไว้แล้วห้อยอย่างกับลูกลิงแหน่ะ
"นี่ครับ ของขวัญจากพ่อคินนะครับคนเก่ง" ผมส่งกล่องหุ่นยนต์แบบที่น้องกันต์อยากได้ให้ แน่ละครับ ก็เขามาบอกผมพร้อมกับเอารูปมาให้ดูด้วยว่าอยากได้แบบนี้ เพราะฉะนั้นมันก็ต้องเป็นแบบที่น้องกันต์อยากได้อยู่แล้วละครับ
"ขอบคุณครับพ่อคิน น้องกันต์รักพ่อคินนนนนน" เจ้าตัวเล็กปีนขึ้นมาบนโซฟาแล้วกระโดดใส่ผมเต็มแรงเล่นเอาจุกไปเหมือนกันละครับ
ไม่นานหลังจากนั้นไอ้หมอชลกับคุณพฤกษ์ก็ขอตัวกลับกันไปก่อน ส่วนพ่อแม่ของพัทธ์ก็ขอตัวไปพักเพราะว่าวันนี้ออกไปข้างนอกกันมาทั้งวัน เห็นพัทธ์บอกว่าทั้งสองคนเข้าไปนอนในห้องพัทธ์ ส่วนพัทธ์ก็มานอนกับน้องกันต์ที่ห้องแทน
ผมนั่งมองน้องกันต์เล่นบรรดาหุ่นยนต์ที่ได้จากผมแล้วก็จากพ่อตรัย ส่วนพัทธ์เขาอาสาทำความสะอาดภายในครัวให้เองแล้วก็ไล่ผมมาอยู่กับน้องแทน
"พ่อคินๆๆ วันนี้น้องกันต์สัญญากับคุณตาว่าจะเป็นเด็กดีของมัม ของพ่อคิน ของคุณตาคุณยายด้วยแหละ"
ผมขยับลงไปนั่งข้างน้องบนพื้น อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมานั่งตัก "ดีมากครับ ในเมื่อน้องกันต์สัญญาแล้วก็ต้องรักษาสัญญานะครับ รู้ไหม...ลูกผู้ชายที่ดีน่ะ จะต้องรักษาคำพูดและรักษาสัญญาที่ให้ไว้ให้ได้นะครับ"
"ถ้าน้องกันต์เป็นเด็กดีตลอด ก็แสดงว่าน้องกันต์เป็นลูกผู้ชายที่ดีใช่ไหมฮะ" น้องกันต์เอียงคอหันกลับมามอง
"ใช่ครับ น้องกันต์จะเป็นลูกผู้ชายที่ดี"
"อย่างนั้นน้องกันต์ก็จะเป็นผู้ชายที่ดีให้ได้เลยยยยยย"
ผมหัวเราะ ก้มลงฟัดแก้มฟัดพุงด้วยความมันเขี้ยว "ตัวแค่นี้ จะเป็นผู้ชายที่ดี มันน่ามันเขี้ยวจริงๆ ไอ้ตัวเล็กเอ้ยยยย"
"สองคนนี้เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้" ผมเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงที่ได้ยิน พัทธ์เดินเช็ดมือออกจากห้องครัวตรงมาหาผมกับน้องกันต์ ผมยิ้มก่อนจะกระซิบคุยกับน้องซึ่งเจ้าตัวเล็กก็พยักหน้ารับทันที และพอพัทธ์เดินเข้ามาใกล้น้องกันต์ก็จัดการกอดขาพัทธ์แบบที่ผมก็ดึงแขนพัทธ์แรงๆ จนเจ้าตัวเซล้มลงมา
"น้องกันต์ยังเด็ก ก็เล่นแบบเด็กๆ ถูกแล้ว" น้องกันต์พูดก่อนจะไล่ฟัดแก้มพัทธ์ใหญ่เลยครับ ส่วนเจ้าตัวน่ะหรอ จะทำอะไรลูกได้ล่ะ ได้แต่นอนหัวเราะปล่อยให้น้องกันต์แกล้งอยู่แบบนั้น
"พอแล้วๆ น้องกันต์ เลิกเล่นได้แล้วครับ" พัทธ์จัดการล็อคเจ้าตัวเล็กแล้วฟัดคืนทันที ก่อนจะหันมามองผม "พี่คินก็ไม่ช่วยกันเลยนะ"
"ช่วย? ช่วยน้องกันต์ฟัดพัทธ์น่ะหรอครับ? "
เพียะ!
โอ๊ยย... เดี๋ยวนี้ผมโดนทำร้ายบ่อยจัง ผมหัวเราะก่อนจะเข้าไปจี้เอวพัทธ์จนเจ้าตัวดิ้นยกใหญ่ ส่วนน้องกันต์ก็นั่งดูแล้วก็หัวเราะชอบใจ
เล่นกันจนเหนื่อย ผมก็จัดการอุ้มเจ้าตัวเล็กไปอาบน้ำ ส่วนพัทธ์ก็ไปหยิบชุดมาเตรียมไว้ให้ นอนอ่านนิทานกล่อมจนน้องกันต์หลับพร้อมกับกอดตุ๊กตาหมีตัวใหม่ที่พัทธ์ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด ผมก็เตรียมตัวกลับลงไปที่ห้องโดยมีพัทธ์เดินมาส่งที่หน้าลิฟต์
"พี่คินครับ... ขอบคุณมากนะครับสำหรับวันนี้"
"ครับ? ขอบคุณอะไรกัน"
"ขอบคุณที่เตรียมงานวันเกิดให้น้องกันต์ ปีก่อนๆ ถ้าวันไหนที่พ่อกับแม่ผมไม่ว่างก็มีแค่ผมกับน้องกันต์สองคน วันนี้น้องกันต์มีความสุขมาก ผม... ต้องขอบคุณพี่คินจริงๆ นะครับ"
ผมยกมือขึ้นวางบนผมของพัทธ์แล้วยีเบาๆ
"ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก พี่ยินดี แล้วก็เต็มใจอยู่แล้ว น้องกันต์มีความสุข พัทธ์มีความสุข พี่ก็มีความสุขนะ อย่าลืมสิ... ความสุขของพี่ก็คือพัทธ์กับน้องกันต์นะ""ถึงยังไง... ผมก็อยากขอบคุณอยู่ดี" พัทธ์พูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง
"ขอบคุณที่ทำให้พัทธ์กับลูกมีความสุขนะครับ""พี่เต็มใจครับ... จริงสิพัทธ์... พี่มีเรื่องนึงสงสัยมานานแล้วล่ะ ทำไมน้องกันต์ถึงชอบตุ๊กตาหมีจัง ธรรมดาวัยนี้น้องน่าจะชอบพวกรถ หรือไม่ก็หุ่นยนต์มากกว่าไม่ใช่หรอ ห้องน้องก็ตุ๊กตาเต็มเลย"
พัทธ์นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะตอบ "ตอนน้องกันต์อายุได้หนึ่งขวบ... ตุ๊กตาหมีคือของขวัญที่แม่น้องซื้อให้น่ะครับ แต่หลังจากนั้นไม่นานพี่สาวผมก็เสีย ตุ๊กตาหมีตัวนั้นเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายของน้องกันต์ ผมก็เลยมักจะซื้อตุ๊กตาให้น้องเหมือนเป็นตัวแทนของพี่สาวผมน่ะครับ"
ผมพยักหน้ารับ ยีผมพัทธ์เล่นอีกหน่อยก่อนจะละมือออก จับคนตัวเล็กกว่าผมให้หันหลังดันหลังพัทธ์เบาๆ "เอาล่ะครับ วันนี้ดึกแล้ว เหนื่อยมาทั้งวันแล้วด้วย ไปพักเถอะครับ"
อืม.... แล้วก็...
จุ๊บ"ฝันดีนะครับคุณมัม" ผมหอมแก้มพัทธ์เบาๆ ก่อนจะผละออก แล้วคนที่โดนผมหอมแก้มก็รีบยกมือกุมแก้มแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องทันที
ส่วนผมน่ะหรอ?
ก็ยืนยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่นี่ไงครับ....************************************************
มาฉลองวันเกิดน้องกันต์กันค่ะ น่ารักใช่ม๊า อยากจะจับน้องมาฟัดบ้างอ่ะ อยากจะสวมรวยเป็นพี่คิน ได้ฟัดทั้งน้องกันต์ ได้หอมทั้งคุณมัม โหยยย... อิจฉาค่ะ อิจฉา ตอนนี้เอาน้องกันต์ไปเต็มๆ เลยนะ ส่วนตอนหน้าจะเป็นใคร คู่ไหน อันนี้ก็รอลุ้นนะคะ เพราะเอาจริงๆ ประเด็นของหมอชลก็ยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ แต่รับรองได้ค่ะ มาคราวหน้า เคลียร์แบบ... หมดจดเลยค่ะ 55555555555
แล้วก็... ขอบคุณสำหรับคนที่ตามไปอ่านเรื่อง ‘อุ่นไอรัก’ นะคะ ขอบคุณที่ชอบทั้งเรื่องนี้แล้วก็อุ่นไอรักเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ เจอกันตอนหน้านะคะ รักคนอ่านทุกคนนะคะ จุ๊บๆ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808925 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก