(ต่อค่ะ)คิน ผมควรจะดีใจ ควรจะขำหรือควรจะอ่อนอกอ่อนใจกับลูกชายสุดที่รักของผมดีครับ ดูเอาเถอะเมื่อกี้ที่พัทธ์ชี้ให้ผมดูก็คือน้องกันต์เล่นสไลเดอร์กับเด็กคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่า แต่ตอนนี้นะครับ กำลังปีบันไดเล่นอยู่กับเด็กที่อายุมากกว่าส่วนเด็กคนก่อนหน้านี่ลูกผมก็ช่างเป็นคนดีเหลือเกินพาไปส่งคืนพ่อแม่เขาเรียบร้อยเผลอแปบเดียวได้เด็กคนใหม่มาเล่นด้วยอีกแล้ว อันนี้เขาเรียกว่ามีมนุษยสัมพันธ์ดีใช่ไหมครับ ไม่ใช่ว่าฉายแววเจ้าชู้แต่เด็กใช่ไหมครับ
ผมได้แต่หันหน้ามองพัทธ์แล้วก็ยิ้มกันออกมาปล่อยให้เจ้าตัวเล็กเขาเล่นสนุกได้เต็มที่ครับ แต่ก็คอยระวังตลอดเผื่อเกิดลื่นหรือตกลงมาจะได้เข้าไปช่วยทัน ตอนนี้ผมเลยนั่งมองน้องกันต์เล่นกับเด็กคนอื่นอยู่กับพัทธ์ตรงขอบสระตื้นของเด็กครับ
หลังจากเล่นน้ำอยู่สักพักใหญ่เจ้าตัวเล็กคงเหนื่อยเดินท่าทางเหมือนคนหมดแรงมาโถมตัวเข้าใส่พัทธ์ที่ไม่ทันระวังเต็มแรงจนคุณมัมแทบจะหงายหลังยังดีที่ผมเข้าไปดันหลังเอาไว้ได้ทัน ตอนนี้เลยเป็นน้องกันต์เอนพิงพัทธ์ แล้วพัทธ์ก็เอนมาพิงผมอีกที แอบเห็นคนอื่นๆ หันมามองที่พวกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เหนื่อยแล้วหรอน้องกันต์" ผมถามน้องกันต์พร้อมกับดันหลังพัทธ์ให้นั่งตรงๆ
"พ่อคิน มัม... น้องกันต์หิวแย้วอ่า..." เจ้าตัวเล็กพูดพร้อมกับเข้ามากอดแขนผมกับพัทธ์แล้วอ้อนใหญ่ เล่นเยอะจนหิวเลยนะ
ผมจัดการอุ้มน้องกันต์ขึ้นแล้วพาเจ้าตัวเล็กขึ้นจากน้ำโดยมีพัทธ์ถือเจ้าโลมาตามมา ตอนก่อนจะมาก็ร่ำร้องอยากได้คุณโลมา พอมาถึงสวนน้ำจริงๆ นี่ปล่อยคุณโลมาลอยคอเล่นกับมัมซะอย่างนั้น
"ขอบคุณครับ" ผมหันไปขอบคุณพัทธ์ที่เอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวผมให้เพราะผมกำลังเช็ดหน้าเช็ดตัวให้น้องกันต์อยู่ก่อนจะเอาผ้าห่อเจ้าตัวเล็กไว้จนตัวกลม ก่อนจะพากันไปยังโซนของร้านอาหารแต่เพราะเราพึ่งขึ้นจากน้ำกันมาผมกลัวน้องกันต์จะหนาวจนไม่สบายเลยซื้อออกมานั่งกินกันข้างนอกร้านกันแทน
เราซื้ออาหารญี่ปุ่นมากินกันครับไม่ใช่ผมหรือพัทธ์ที่อยากหรอก แต่เจ้าตัวเล็กนี่ตั้งหากที่ร้องอยากกิน กินเป็นรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ในเมื่ออยากลองผมก็ไม่ขัดครับซื้อพวกข้าวหน้าหมูมาให้น้องกันต์กินแล้วก็พวกซูชิสำหรับผมกับพัทธ์ แถมยังอยากจะปิดท้ายด้วยไอศกรีมอีกตั้งหาก แต่ผมห้ามเอาไว้ก่อนเพราะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา แต่ก็บอกว่าจะยอมให้กินตอนก่อนกลับเจ้าตัวเล็กถึงเลิกงอแง เดี๋ยวนี้ชักจะเริ่มดื้อแล้วแหะ แต่ก็ยังดีที่ไม่ดื้อจนไม่ฟังอะไรเลย
หลังจากที่นั่งพักกันจนอาหารเริ่มย่อยเจ้าตัวเล็กก็ร้องอยากจะไปเล่นอีกรอบคราวนี้ผมพาน้องกันต์ไปลอยน้ำเล่นตรงคลื่นครับ จับนั่งบนคุณโลมาแล้วผมกับพัทธ์ก็ล็อคตัวเอาไว้อีกทีกันตกมีปล่อยคลื่นมาเป็นระลอกๆ ไม่ใหญ่มาก แล้วก็พาน้องกันต์ไปเล่นสไลด์เดอร์อันอื่นที่เจ้าหน้าที่เขาอนุญาตให้พาน้องขึ้นไปได้ รวมถึงเครื่องเล่นในโซนอื่นอีกครับ เล่นเอาทั้งผม ทั้งพัทธ์หอบกันไปเลยเพราะเจ้าตัวเล็กดูจะคึกคักมากเหลือเกิน พลังงานเหลือเฟือ แต่เชื่อได้เลยว่าคืนนี้ไม่เกินสองทุ่มสลบยาวแน่
"น้องกันต์ พี่คิน ผมว่าขึ้นได้แล้วละครับ เล่นนานแล้วนะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา" พัทธ์ที่ยืนอยู่ข้างบนร้องเรียกผมกับน้องกันต์ที่ตอนนี้มายืนเล่นน้ำให้น้ำมันตกใส่หัวกันอยู่ครับ
"มัมมมม น้องกันต์ของอีกแปบนึงนะ" เจ้าตัวเล็กร้องอ้อนต่อพร้อมกับวิ่งกระโดดไปกระโดดมาจนน้ำกระเด็นโดนผมหมด
"น้องกันต์ โดนพ่อคินหมดแล้วครับ" ผมบอกแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สลดนะ เพราะเอาแต่กระโดดใส่ไม่หยุดจนผมต้องเข้าไปอุ้มแล้วจับหมุนๆ แต่เจ้าคนโดนจับหมุนไปรอบๆ ก็ดูเหมือนจะชอบใจมากกว่ากลัว
"น้องกันต์ พี่คิน ขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"
ผมกับน้องกันต์พากันหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงโหดๆ ของพัทธ์ก่อนจะพากันเดินตัวเปียกขึ้นจากน้ำ ไม่ได้กลัวนะ แค่เกรงใจกันเฉยๆ เนอะน้องกันต์เนอะ...
"เล่นไม่ยอมเลิก เดี๋ยวก็ไม่สบายกันขึ้นมาจะทำยังไงครับ" พัทธ์ยังคงบ่นอยู่ครับ บ่นไปก็ล้างตัวให้น้องกันต์ไปด้วย แถมยังหันมามองผมแบบดุๆ อีกตั้งหาก "พี่คินก็ไม่ห้ามน้องเลย ถ้าลูกป่วยขึ้นมานะ"
"คร้าบ... พี่ผิดไปแล้วครับผม" ได้แต่ยืนอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวไม่หือไม่อือไม่พูดไม่โวยวายและน้อมรับความผิดแต่โดยดีครับ
หลังจากเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จเรียบร้อยก็พากันเดินไปดูร้านขายของที่ระลึกครับ มีทั้งของเล่น ตุ๊กตา เสื้อผ้าลายการ์ตูนเต็มไปหมดเลยครับ ความสุขของน้องกันต์เขาเลยละ เจ้าตัวเล็กรีบดึงแขนคุณมัมให้เดินตามไปดูของเสียจนทั่วร้าน ได้นาฬิกาแบบการ์ตูนเรื่องเบ็นเท็นมาหนึ่งเรือน แล้วก็ได้หุ่นจำลองเรื่องเบ็นเท็นมาอีกหลายตัว อ๋อ... ได้กล่องข้าวการ์ตูนเบ็นเท็นด้วยนะครับ น้องเขาบอกจะให้ผมทำข้าวผัดคุณหมีใส่กล่องเบ็นเท็นไปหม่ำๆ ที่โรงเรียน
เราออกจากสวนน้ำกันตอนสี่โมงเย็นซึ่งพ่อกับแม่ของพัทธ์ก็โทรมาถามว่าจะกลับกันกี่โมง พอตกลงเวลากันได้เรียบร้อยพ่อก็บอกว่าให้ไปเจอกันที่ร้านอาหารแถวๆ ศรีราชา เป็นร้านอาหารทะเลมองเห็นวิวทะเลด้วยครับ แต่ผมไม่รู้จักเส้นทางก็เลยให้พัทธ์เป็นคนขับแทนส่วนตัวผมเองก็ย้ายมานั่งข้างๆ คนขับพร้อมกับอุ้มน้องกันต์นั่งตักไปด้วย เจ้าตัวเล็กยังไม่ยอมไปนั่งคนเดียวข้างหลังครับ ชอบนั่งหน้าคนขับ
"พ่อคินๆ วันนี้น้องกันต์ได้จุ๊บๆ น้องใยไหมด้วยแหละ" น้องกันต์พูดเรียกสายตาผมกับพัทธ์ที่กำลังขับรถอยู่ให้หันมามองทันที
"น้องใยไหม? ใครครับน้องกันต์ แล้วลูกไปจุ๊บๆ น้องเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน" เจ้าตัวเล็กนี่แอบไปจุ๊บใครเขาเข้าละเนี่ย
"ใช่ครับ น้องใยไหมคนที่เล่นกับน้องกันต์ น้องน่ารักมากๆ เลยแก้มป่องๆ ด้วยน้องกันต์ชอบ น้องเลยจุ๊บๆ แก้มน้องใยไหมไป นิ้มมมมมมมมนิ่มมมมมมมมม นิ่มเหมือนแก้มมัมเลยยยย"
ผมได้แต่ส่ายหน้ากับความ... เฮ้อ... เรียกไม่ถูกว่าควรจะเรียกยังไงดี ถ้าโตแล้วก็คงจะเป็นความทะเล้นละมั้ง แต่นี่น้องยังเด็กอยู่คงยังไม่รู้จักคำพวกนี้หรอก "น้องกันต์ไปหอมแก้ม ไปจุ๊บใครเขาแบบนั้นไม่ได้นะครับรู้ไหม มันไม่ดีนะ ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ"
"ทำไมละฮะ" น้องกันต์เงยหน้าขึ้นมาถามผมแล้วก็มองผมสลับกับพัทธ์ไปมา "มัม พ่อคิน ยังจุ๊บๆ น้องกันต์ได้เลยอ่า..."
"มันไม่เหมือนกันครับ ที่มัมกับพ่อคินจุ๊บๆ น้องกันต์เพราะน้องกันต์เป็นลูก เป็นครอบครัวไงครับ แต่น้องกันต์จะไปหอมไปจุ๊บคนอื่นไม่ได้ เพราะคนอื่นเขาจะเสียหายนะครับ โดยเฉพาะถ้าคนนั้นเป็นผู้หญิงมันไม่เหมาะนะครับ เอาไว้โตขึ้นอีกหน่อยน้องกันต์ก็จะเข้าใจเองครับ" พัทธ์พูด
"อย่างนั้นพ่อคินกับมัมก็จุ๊บๆ กันได้สิครับ เพราะเป็นครอบครัวไง"
ผมกับพัทธ์ต่างชะงักไปกับคำพูดที่ดูจะฉลาดเกินตัวของน้องกันต์ทันที ผมก้มลงฟัดแก้มเจ้าตัวเล็กไปทีข้อหาน่ามันเขี้ยวเกินไป ส่วนพัทธ์ก็เม้มปากแล้วตั้งหน้าตั้งตาขับรถแบบไม่หันมามองผมเลยสักนิด
ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงขับรถจากพัทยามาก็ถึงร้านอาหารที่นัดกับพ่อแม่ของพัทธ์เอาไว้ ร้านครัวทะเลจันผาครับเห็นพัทธ์บอกว่าร้านนี้อาหารอร่อยแล้วก็บรรยากาศยังดีอีกตั้งหาก หลังจากที่รถแล้วเดินเข้าในร้านแล้วผมก็พบว่ามันจริงอย่างที่พัทธ์บอก มีที่นั่งทั้งแบบนั่งด้านบนและด่านล่างซึ่งจะอยู่ริมหน้าผามองเห็นทะเลได้ชัดเจน แต่เพราะตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้วเลยมองเห็นเป็นผืนน้ำสีเข้ม ตามต้นไม้ใหญ่ก็ประดับด้วยไฟสีส้มนวล พ่อกับแม่มาถึงแล้วและสั่งอาหารรอพวกเราเรียบร้อยแล้ว
"คุณตา คุณยาย สวัสดีครับบ" น้องกันต์รีบวิ่งเข้าไปหาทั้งสองคนพร้อมกับยกมือไหว้ทันที พัทธ์เองก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่เช่นกัน
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองก่อนจะนั่งลงข้างๆ พัทธ์ ส่วนน้องกันต์ตอนนี้ไปอ้อนคุณตาคุณยายเรียบร้อยแล้วละครับ
"เป็นยังไงบ้างน้องกันต์ไปเล่นน้ำมาสนุกไหมลูก" แม่ณี แม่ของพัทธ์ถามน้องกันต์พร้อมกับตักข้าวผัดปูใส่จานให้น้องกันต์ที่นั่งเคี้ยวข้าวจนแก้มตุ่ย
"สนุกฮะคุณยาย พ่อคินพาเล่นเครื่องเล่นเต็มไปหมดเลยย" น้องกันต์พูดพร้อมกับชูมือที่ถือกุ้งชุบแป้งทอดเอาไว้ด้วย
"หลานพ่อกับแม่น่ะ แอบไปจุ๊บสาวๆ มาด้วยนะ แสบไม่ใช่เล่นเลย" พัทธ์บอกพร้อมกับยิ้มขำให้พ่อตรัยหัวเราะถูกอกถูกใจหลานชายคนนี้ต่างจากแม่ณีนี่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจแทน
"พ่อคิน... น้องกันต์อยากไปดูนู้นอ่ะ" น้องกันต์ร้องเรียกผมพร้อมกับชี้นิ้วไปทางทะเล
"หม่ำๆ ให้เสร็จก่อนสิครับน้องกันต์แล้วค่อยไปนะ ให้พ่อคินหม่ำๆ ข้าวก่อนด้วย" พัทธ์หันไปบอกกับน้องกันต์พร้อมกับตักข้าวผัดในจานน้องป้อน
"แต่น้องกันต์อยากไปดูนิครับ"
"กินคำนี้ให้หมดก่อน เดี๋ยวพ่อคินพาไปดูนะครับ" ผมพูดพร้อมกับตักข้าวอีกคำป้อนให้น้องกันต์ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็พยักหน้ารับแล้วอ้าปากรับทันที พอเคี้ยวจนหมดปากก็หันมาร้องให้ผมอุ้มพาไป ผมใช้กระดาษทิชชู่พันหางกุ้งชุบแป้งทอดแล้วให้น้องกันต์ถือไปกินก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กไปเดินเล่นในสวนพร้อมกับพาไปดูทะเล
"พี่คินไปกินต่อก็ได้นะครับ เดี๋ยวพัทธ์ดูน้องเอง" พัทธ์เดินมาหาผมที่กำลังนั่งมองเจ้าตัวเล็กกระโดดเล่นบนแผ่นหินที่ทางร้านปูไว้เป็นทางเดิน
"ไม่เป็นไร พัทธ์ไปนั่งเป็นเพื่อนพ่อกับแม่เถอะ น้องกันต์เดี๋ยวพี่ดูเอง" ผมยิ้มพร้อมกับดันหลังพัทธ์ให้เดินกลับไปที่โต๊ะซึ่งเจ้าตัวก็ยอมเดินกลับไป
"พ่อคินนนนน น้องเหนื่อยแล้ว... น้องหิว..." น้องกันต์วิ่งมาเกาะขาผม กระโดดเล่นจนเหนื่อยแล้วสิท่า
"วันนี้เล่นทั้งวันเลย คืนนี้นอนหมดแรงแน่เจ้าตัวเล็กเอ๊ย" ผมอุ้มน้องกลับไปที่โต๊ะหยิบน้ำให้น้องดูดก่อนจะหยิบเฟรนฟรายหมึกให้น้องกันต์
เราออกจากร้านกันตอนเกือบๆ สองทุ่มซึ่งขากลับไปที่บ้านของพัทธ์น้องกันต์หนีไปนั่งรถของคุณตาคุณยายแล้วครับ บนรถของผมจึงเหลือแค่พัทธ์กับผมสองคน ผมกดเปิดเพลงคลอเบาๆ พร้อมกับขับรถตามรถคันหน้าไป
"เหนื่อยไหมพัทธ์ จะนอนก่อนก็ได้นะ อีกพักเลยไม่ใช่หรอกว่าจะถึงบ้าน" ผมหันไปมองคนข้างๆ ที่ปรับเบาะเอนลงกว่าเดิมนั่งหันหน้ามาทางผม
พัทธ์ส่ายหน้าไปมา "ไม่นอนหรอกครับ อยู่เป็นเพื่อนพี่คิน เดี๋ยวพี่คินเหงา"
ผมยิ้ม มาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแบบเขินๆ แบบนั้นเดี๋ยวผมก็อดใจไม่ไหวกันพอดี
"อย่าพูดแบบนั้นสิพัทธ์... "
"ทำไมละครับ?"
"พัทธ์พูดแบบนั้น สีหน้าแบบนั้นแถมยังมามองพี่แบบนี้อีก มันทำให้พี่อยากจูบพัทธ์นะครับ"เดาสีหน้าพัทธ์กันได้ใช่ไหมครับ... หน้าขาวๆ นั้นขึ้นสีระเรื่อเรียบร้อยกับคำพูดของผม "พูดอะไรของพี่คินก็ไม่รู้ ทะลึ่ง!"
"อ้าวว" ผมร้อง
"ทะลึ่งตรงไหนครับ พี่ชอบพัทธ์นะก็ต้องรู้สึกอยากกอดอยากจูบสิครับ ถ้าไม่รู้สึกสิ... น่าเป็นห่วงนะพัทธ์""พูดจาไม่รู้เรื่อง... ขับรถไปเลยครับ" คนเขินยิ่งเขินจัดเข้าไปใหญ่ เห็นแล้วมันทั้งน่ารักน่าเอ็นดูน่าแกล้งน่ารังแกยังไงก็ไม่รู้สิ ท่าทางเขินๆ ของพัทธ์มันดูเป็นธรรมชาติและน่ามองมากจริงๆ เลยครับ
"เมื่อไหร่... พัทธ์จะตอบตกลงคบกับพี่ละครับ หือ?" ผมหันไปมองคนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถพร้อมกับยิ้มให้
"ไม่รู้ไม่ชี้ ตั้งใจขับรถไปเลยพี่คิน เดี๋ยวก็หลงหรอกครับ" พัทธ์เอื้อมมือมาดันหน้าผมให้กลับไปมองทางเหมือนเดิม ผมเลยได้แต่หัวเราะทำท่าทางนั้น
"จะหลงได้ไง เจ้าของบ้านอยู่กับพี่ทั้งคนนินา"
"ไม่รู้ไม่ชี้... "
ผมอาศัยจังหวะที่รถกำลังติดไฟแดงหันไปจับใบหน้าของพัทธ์ให้หันกลับมาหาก่อนจะโน้มตัวไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากสีสวยนั้น แค่แนบริมฝีปากลงไปแบบไม่มีการรุกล้ำใดๆ ทั้งสิ้นก่อนจะผละออกมามองใบหน้าขาวๆ ที่ติดจะหวานที่ขึ้นสีระเรื่อน่ามอง
"พี่จะให้เวลาพัทธ์ตัดสินใจต่อก็ได้... แต่ถ้าพี่ขอพัทธ์เป็นแฟนครั้งหน้า... ช่วยตอบตกลงรับรักพี่ทีนะครับ"************************************************
มาแล้วค่า น้องกันต์กลับมาหาทุกคนแล้ว รอนานเลยละสิ... ไม่โกรธกันเนอะ พอดีฟางไปเตรียมรวมเล่มแฟนฟิคมาค่ะเลยไม่ได้มาอัพ ตอนนี้น้องกันต์มาเต็ม มีหลากหลายรสเลยทั้งความน่ารักของน้องกันต์ ความหวานความฟินความทะเล้นของพี่คินกับคุณมัม ยกให้เขาเลยค่ะ ฟินนนนน น่ารักอ๊า ><
ขอบคุณสำหรับการติดตามนิยายเรื่องนี้นะคะ มีคำผิดก็แวะบอกกันได้น๊า พอดีฟางก็ไม่ทันได้อ่านทวนเท่าไหร่ ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้ามีคำผิดอยู่ สนุกไม่สนุกยังไงคอมเม้นต์บอกกันได้เลยนะคะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ รักคนอ่านทุกคนเลยค่าาาา
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoiสำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ
น้องกันต์มาแล้วววววว เย่ๆ น้องน่ารักมากกก เซี้ยวแต่เด็กเลยอ่าาาา
ค.สัมพันธ์คู่นี้อบอุ่นดีค่ะ เป็นครอบครัวที่น่ารักมาก
ปล.ครัวจันผายังไม่เคยไปกินซักที แต่อาจารย์เคยบอกว่าบรรยากาศดี ติดแต่เราคิดว่าน่าจะเป็นทะเลนะคะ ไม่น่าใช่ทะเลสาป
ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ เราเองก็เคยไปเมื่อนานมากแล้วก็ไม่แน่ใจว่าเป็นทะเลหรือทะเลสาป ขอบคุณค่ะ
จุ๊บๆกันแล้ว น่าร้ากก
น้องกันต์นี่แววเจ้าชู้มาแต่เด็กเลยค่ะตาหนู555
คำผิดนะคะ
ล่ำร้อง - ร่ำร้อง นะคะ
กล่องข่าว - กล่องข้าว ค่ะ
ขอบคุณมากเลยนะคะที่บอก
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808964 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก