(ต่อค่ะ)คินพรุ่งนี้ก็จะวันเกิดของพัทธ์แล้ว ผมเองก็กำลังเตรียมของขวัญให้เขาอยู่ พ่อตรัยบอกว่าปกติวันเกิดของพัทธ์ทางบริษัทหรือก็พวกลูกน้องที่บริษัทจะจัดงานวันเกิดให้ทุกปี สถานที่จัดก็เป็นโรงแรมกลางเมืองนี่เอง ผมหันมองคนที่จะอายุเพิ่มขึ้นอีกปีก่อนจะยิ้ม พรุ่งนี้จะวันเกิดตัวเองแท้ๆ ยังนั่งทำงานหน้าเครียดอยู่อีก
"พ่อคินๆ สวยไหม น้องกันต์ระบายสีสวยไหม" ผมหันกลับมามองเจ้าเล็กที่ยื่นสมุดระบายสีมาให้ดู
"สวยมากเลยครับคนเก่ง" ผมยกมือขึ้นยีผมหัวเห็ดของน้องกันต์ที่วันนี้ผมพาไปตัดมาเอง เห็นเจ้าตัวเล็กยิ้มกว้างแล้วมันเขี้ยวอยากฟัดแก้มชะมัดเลย ต้องรีบฟัดเดี๋ยวโตขึ้นน้องกันต์คงไม่ยอมให้ฟัดแล้วแน่ๆ เลย
"เอิ้ก คิก... พ่อคินจั๊กจี้ ฮ่ะๆๆๆๆ พ่อคินนนน" น้องกันต์หัวเราะเอิ้กอ้ากพร้อมกับดิ้นหนีผม
"ไม่ให้หนีหรอกเจ้าตัวเล็ก มาให้ข้าฟัดซะดีๆ นะ" ผมปล่อยให้น้องกันต์ลุกขึ้นตั้งตัวซึ่งพอปล่อยปุ๊บก็ลุกขึ้นยืนหันไปหยิบหมอนมาทำเป็นโล่ป้องกันทันที
"น้องกันต์จะปกป้องโลกเอง~ ย่าห์~!" น้องกันต์ร้องก่อนจะพุ่งชนผมพร้อมกับปล่อยหมัดใส่ท้องผม
"อ้ากกก" ผมทำเป็นเจ็บพร้อมกับเดินถอยหลัง "พลังร้ายกาจ แบบนี้ต้องเจอฟัดพิฆาต"
ผมเข้าไปอุ้มน้องกันต์ขึ้นแล้วจัดการฟัดแก้ม ฟัดพุงเจ้าตัวเล็กจนพอใจแบบที่น้องก็หัวเราะลั่นอย่างสนุกสนาน
"น้องกันต์! พี่คิน! เงียบกันหน่อยได้ไหมครับ ผมทำงานอยู่เห็นไหมครับ"
เงียบเลยครับ เงียบกันทั้งพ่อทั้งลูกเมื่อผู้มีอำนาจสูงสุดส่งเสียงมากแบบนี้
"คิกคิกคิก" น้องกันต์ยกมือปิดปากแล้วหัวเราะ ผมเลยได้แต่เอามือจุ๊ปากให้เงียบๆ ก่อนที่ผมกับน้องกันต์จะค่อยๆ เดินไปด้านหลังคนที่นั่งทำงานอยู่ ผมอุ้มน้องกันต์ขึ้น
น้องกันต์ชูนิ้วขึ้นทีละนิ้วเป็นสัญญาณจากหนึ่ง เป็นสอง และสาม
จุ๊บ! จุ๊บ!ผมกับน้องกันต์ยื่นหน้าไปหอมแก้มคนที่กำลังทำงานอยู่จนพัทธ์ถึงกับสะดุ้ง
"มัมสะดุ้ง มัมสะดุ้ง อิอิอิ"
"เดี๋ยวเถอะ ล้อเลียนมัมนะเดี๋ยวจะโดน" พัทธ์พูดพร้อมกับหันมาหอมแก้มน้องกันต์เสียหลายที
"แล้วถ้าพี่ล้อเลียนบ้างนี่พัทธ์จะลงโทษพี่แบบน้องกันต์ไหม" เห็นน้องกันต์โดนลงโทษแล้วอยากจะโดนบ้าง แต่ดูท่าบทลงโทษของผมกับน้องจะคนละอย่างกันนะครับเพราะคุณมัมเล่นลงโทษผมด้วยการทุบเข้ามาที่ไหล่เต็มแรงเลย เขินโหดนะเนี่ยคนนี้
"อิอิอิ พ่อคินโดนตี พ่อคินโดนตี" น้องกันต์เปลี่ยนเป้าหมายหันมาล้อเลียนผมแทนแล้วละครับ พอผมทำท่าจะลงโทษเจ้าตัวเล็กก็รีบโผไปหาแม่ทันทีทันใด มันน่าจริงเชียวเด็กคนนี้ "พ่อคิน มัม ไปนอนกันน๊า น้องกันต์ง่วงแล้ววววว คืนนี้พ่อคินนอนกับน้องกันต์นะ"
ผมหันมองเวลาก็พบว่ามันดึกแล้วจริงๆ พรุ่งนี้น้องกันต์ยังต้องไปเรียนผมเลยหันไปพยักหน้าให้น้องกันต์เป็นเชิงบอกว่าคืนนี้จะนอนด้วย พัทธ์ที่กำลังอุ้มน้องอยู่เดินนำเข้าไปที่ห้องนอนของน้อง วางน้องนอนลงบนเตียงพร้อมกับห่มผ้าให้แล้วนั่งลงข้างๆ ส่วนผมก็ขึ้นไปนอนข้างๆ เจ้าตัวเล็กอีกฝั่งหนึ่ง
เล่านิทานให้ฟังกันอยู่ไม่นานน้องกันต์ก็หลับไป ผมเงยหน้ามองอีกคนที่ยังคงนั่งอยู่ข้างนอกไม่ได้ลุกไปไหนก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับอ้อมไปดึงอีกคนให้เดินออกมาด้วยกัน
"นอนได้แล้วครับ" ผมหันไปบอกเขาพร้อมกับเดินไปที่ห้องนอนของเจ้าตัว แต่พัทธ์กับดึงแขนผมเอาไว้ก่อน "หือ ว่าไง"
"ผมยังทำงานไม่เสร็จเลย" พร้อมกับชี้นิ้วไปยังเอกสารที่เปิดคาเอาไว้
"ไม่ได้ครับ เวลานี้เป็นเวลานอนแล้ว ไม่ทำงานแล้วนะ"
ผมตีหน้านิ่งแต่ในใจกำลังยิ้มเพราะคนตรงหน้าทำหน้ายู่นิดๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองผมเหมือนจะอ้อน เฮ้อ... เห็นแค่นี้ก็ชักจะใจอ่อนแล้วแหะ ยิ่งมีเสียงอ้อนเพิ่มมากอีกยิ่งแล้วใหญ่ "พัทธ์ขอทำอีกนิดเดียวนะครับ มันใกล้เสร็จแล้ว"
"ก็ได้ครับ แต่พี่จะนั่งรออยู่ด้วย เสร็จตรงส่วนนี้แล้วต้องรีบนอนทันที โอเคนะครับ"
"โอเคครับ"
ผมเลยเปลี่ยนเส้นทางจากเดินไปห้องของเขากลับไปที่โต๊ะทำงานต่อแทน พัทธ์อ่านเอกสารที่อ่านค้างไว้ต่อส่วนผมเดินเข้าไปในครัวเพื่ออุ่นนมให้เขาดื่มก่อนนอน "นมครับ ดื่มให้หมดแก้วด้วยนะ" ผมวางแก้วนมบนโต๊ะทำงานพร้อมกับยิ้มให้คนที่เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเดินไปนั่งรอคนขยันที่โซฟาแทน หยิบหนังสือบนโต๊ะมาอ่านเล่นเพื่อค่าเวลา
"พี่คิน..." ผมเงยหน้าขึ้นมองเมื่อพัทธ์ส่งเสียงเรียกซึ่งตอนนี้เจ้าตัวเดินมายืนอยู่หน้าผมเรียบร้อยแล้ว
"ทำงานเสร็จแล้วหรือครับ"
"ครับ เสร็จแล้ว" พอเขาว่าแบบนั้นผมก็เลยเก็บหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ "อย่างนั้นไปนอนได้แล้ว ไปครับพี่พาไปนอน"
"ผมไม่ใช่น้องกันต์เสียหน่อย" เขาบ่นอุบแต่ก็ยอมเดินตามผมเข้าไปที่ห้องนอนแต่โดยดี เมื่อกี้เหลือบไปมองนาฬิกาก็พบว่าเข้าวันใหม่แล้วเรียบร้อย ก็แสดงว่าตอนนี้ก็เข้าสู่วันเกิดของเขาแล้วเช่นกัน
"ใช่หรือไม่ใช่พี่ก็อยากพาเข้านอนอยู่ดีครับ" ผมเดินไปดึงผ้าห่มออกแล้วเรียกให้เขามานอนที่เตียง ซึ่งพัทธ์ก็ยอมเดินมานอนแต่โดยดีคงจะชินกับการดูแลแบบนี้ของผมแล้ว ผมจัดการห่มผ้าให้เขาเรียบร้อยแต่คนที่นอนอยู่ก็ยังไม่ยอมหลับตาอยู่ดี "นอนได้แล้วครับ ฝันดีนะครับ แล้วก็... สุขสันต์วันเกิดนะครับพัทธ์"
ผมก้มลงไปจูบหน้าผากเขาเบาๆ แล้วผละออกส่งยิ้มให้คนที่นอนหน้าแดงอยู่บนเตียง "ขอบคุณนะครับ"
"ครับผม นอนได้แล้ว ฝันดีครับ"
"ฝันดีเช่นกันครับ..."
ผมยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของพัทธ์เพื่อกลับไปนอนห้องน้องกันต์ซึ่งก่อนออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะปิดไฟให้กับเจ้าของห้องด้วย
.
.
.
.
ในตอนเช้าผมเตรียมอาหารเช้าแบบอเมริกัน เบรกฟาสสำหรับทุกคน ที่จริงก็ตั้งใจทำให้กับเจ้าของวันเกิดนั่นแหละครับ ตอนนี้ครัวที่ห้องของพัทธ์มีอุปกรณ์และวัตถุดิบมากขึ้นซึ่งผมเป็นคนซื้อมาไว้เอง เอาหยิบเอาพิมพ์ทอดไข่ดาวที่เป็นรูปหัวใจมาวางไว้ในกระทะเพื่อทอดไข่ดาว อืม... อย่ามองผมแบบนั้นสิครับ ตอนแรกที่ซื้อมาผมตั้งใจเอาไว้ทำให้น้องกันต์น่ะครับ น้องจะได้กินข้าวได้เยอะๆ ถ้าหากผมแต่งอาหารให้สวยงาม ไหนๆ ก็มีแล้วเลยเอามาใช้ทอดไข่ดาวสำหรับมื้อเช้านี้เลยแล้วกัน หลังจากทอดไข่เสร็จผมก็หันไปปิ้งขนมปังก่อนจะเรียงของทุกอย่างใส่จานเอาไว้ ส่วนเจ้าของวันเกิดกำลังพาน้องกันต์ไปอาบน้ำแต่งตัวอยู่ครับ
"พ่อคินหอมมมมม" ไม่ได้ให้ผมหอมเขานะ แต่เขาหมายถึงอาหารมันส่งกลิ่นหอมต่างหาก ผมส่ายหน้าให้เจ้าตัวเล็กก่อนจะเดินไปอุ้มมานั่งที่โต๊ะ เลื่อนจานอาหารไปตรงหน้าเขาแล้วลุกไปเทน้ำส้มใส่แก้ว
"พัทธ์มากินเร็ว เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งพัทธ์ก่อนแล้วเดี๋ยวเลยไปส่งน้องกันต์ เพราะตอนเย็นพัทธ์ต้องไปงานเลี้ยงกับรถของบริษัทอยู่แล้วใช่ไหม คืนนี้พี่ไปรับ"
"ครับพี่คิน ขอบคุณนะครับ"
หลังจากที่จัดการมื้อเช้ากันเสร็จเรียบร้อยผมก็ขับรถไปส่งพัทธ์ที่บริษัทก่อนจะขับรถไปส่งน้องกันต์ที่โรงเรียนแล้วจึงกลับไปที่ร้าน วันนี้ผมตั้งใจว่าจะออกจากร้านเร็วหน่อยเพราะทั้งตัวพัทธ์เองแล้วก็พ่อตรัยก็โทรมาบอกให้ไปร่วมงานวันเกิดพัทธ์
"พี่คินครับ ผมจัดการเรื่องที่พี่คินฝากเรียบร้อยแล้วนะครับ" เจ้าตั้มเดินเข้ามาบอกผมในห้องทำงานตอนช่วงบ่ายก่อนที่ผมจะออกไปรับน้องกันต์ที่โรงเรียน
"ขอบใจมากนะตั้ม"
ผมหันมองเวลาอีกรอบก็ได้เวลาที่ต้องไปรับน้องกันต์แล้ว ผมเก็บของรวมไปถึงหยิบกุญแจรถเพราะตั้งใจว่ารับน้องเสร็จก็จะกลับไปที่คอนโดเลยเพื่อพาน้องไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วค่อยไปที่โรงแรม
"เป้ ตั้ม พี่ฝากปิดร้านด้วยนะ" หันไปมองเจ้าเด็กสองคนนั้นแล้วก็เดินไปขึ้นรถตัวเองขับไปรับลูกชายสุดที่รักที่โรงเรียนแล้วพากลับคอนโด
"น้องกันต์จำที่คุยกับพ่อคินเมื่อเช้าได้ไหมครับ" ผมถามเจ้าตัวเล็กที่นั่งกินพุดดิ้งนมที่ผมทำไว้อย่างเอร็ดอร่อยอยู่หน้าโทรทัศน์
"จำได้ฮับ!" หันมาพยักหน้ายืนยันหนักแน่น ผมจึงลองถามเจ้าตัวไปว่าผมพูดว่าอะไรซึ่งน้องก็จำได้อย่างที่บอก หลังจากที่กินขนมเสร็จเรียบร้อยก็พากันไปอาบน้ำอยู่นานเพราะติดเล่นกันมากกว่า หยิบชุดสูทสำหรับเด็กที่พ่อตรัยเตรียมไว้ให้มาใส่ให้กับน้องกันต์
ส่วนของผมเองก็เป็นสูทเหมือนกันครับ แต่เป็นสูทแบบลำลองมากกว่าผมไม่ค่อยชอบใส่ชุดที่มันพิธีการขนาดนั้น แลน่าอึดอัดกว่าจะจัดการทั้งตัวเองและเด็กแสบเสร็จเวลาก็เกือบจะหกโมงเย็นแล้ว ผมเลยอุ้มเจ้าตัวแสบอุ้มแล้วขับรถไปยังโรงแรมที่เป็นสถานที่จัดการ พอไปถึงหน้าห้องจัดเลี้ยงก็เจอพ่อตรัยกับแม่ณียืนอยู่ด้านหน้าพอดี ผมเลยปล่อยน้องให้วิ่งไปหาท่านทั้งสองส่วนตัวผมก็เดินตามไปทีหลัง
"ไงเรา วันนี้ต้องให้พ่อพาน้องไปนอนด้วยไหม หรือจะย้ายไปนอนที่ห้องเราเอง"
"โธ่... พ่อครับไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มั้งครับ" ผมร้องบอกซึ่งคนฟังทั้งสองคนก็หัวเราะท่านที
"ก็กลัวว่าหมดจากวันนี้แล้วมันจะไม่มีโอกาสแล้วนะสิ ฮ่ะๆๆๆ" ผมยืนคุยอยู่กับพ่อตรัยแม่ณีด้านหน้าก่อนจะที่จะพากันเดินเข้าไปในงาน ผมไม่เคยเข้าไปวุ่นวาย และไม่เคยไปหาพัทธ์ที่ทำงานนอกจากไปรับไปส่งบรรดาคนในงานซึ่งก็คือพนักงานต่างหันมามองผมด้วยความแปลกใจทันทีเพราะเห็นผมเดินมากับพ่อแม่ของพัทธ์แถมยังอุ้มน้องกันต์อีกต่างหาก ส่วนเจ้าของวันเกิด... กำลังยืนรับของขวัญอยู่ที่โต๊ะด้านหนึ่งของห้อง
"มัมมมมมมม" น้องกันต์ร้องเรียกเสียงดังลั่นก่อนจะดิ้นลงผมเลยปล่อยน้องวงแล้วเจ้าตัวเล็กก็วิ่งไปหาพัทธ์ทันที
"ว่าไงครับสุดหล่อ วันนี้หล่อสุดๆ ไปเลย"
งานเลี้ยงวันเกิดเริ่มขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน แม้จะเป็นงานใหญ่ที่แขกแต่งตัวด้วยชุดสูทชุดราตรีแต่ก็ไม่ได้หรูหราจนเกินไปเพราะเจ้าของวันเกิดอยากให้เหมือนเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์กันของพนักงานมากกว่า บรรยากาศภายในงานถึงค่อนข้างสนุกสนาน ผมก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้วผมแอบพาน้องกันต์ออกมาข้างนอกก่อนจะกลับเข้าไปในงานอีกรอบ
หันไปมองพ่อตรัยที่ส่งสัญญาณบอกตำแหน่งว่าตอนนี้เจ้าของวันเกิดอยู่ตรงไหน "น้องกันต์... พร้อมไหมครับ"
"พร้อมฮับพ่อคิน"
"อย่างนั้นไปหามัม แล้วพูดตามที่พ่อคินบอกได้เลยนะครับ" ผมลูบผมเจ้าตัวเล็กซึ่งน้องกันต์ก็พยักหน้ารับแล้วเดินถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่ตรงไปหาพัทธ์ที่ยืนคุยอยู่กับพนักงานหลายคน
"มัมครับ" น้องกันต์ส่งเสียงเรียกพัทธ์ให้หันมามอง ส่วนผมก็เดินไปยืนอยู่แถวนั้น
"ว่าไงครับน้องกันต์"
"ดอกไม้ครับ มีคนฝากมาบอกมัมว่า..." เจ้าตัวเล็กส่งช่อดอกไม้ให้พัทธ์แล้วทำหน้านึกถึงบทพูดก่อนจะพูดต่อ "มีคนฝากมาบอกมัมว่า... สุขสันต์วันเกิดนะครับ แล้วก็...เป็นแฟนกับพ่อคินนะ"
พัทธ์ทำหน้าตกใจก่อนจะหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาผม หน้าขาวๆ เริ่มขึ้นสีระเรื่อส่วนพนักงานที่อยู่ใกล้ๆ ก็ส่งเสียงแซวกันยกใหญ่จนคนอื่นๆ เริ่มหันมามอง
"อะ... อะไรนะครับน้องกันต์"
ผมเดินเข้าไปหาเขาจากทางด้านหลัง
"สุขสันต์วันเกิดนะครับ แล้วก็... เป็นแฟนกับพี่นะ" ผมยื่นดอกกุหลายสีขาวที่ถืออยู่เพียงดอกเดียวให้กับพัทธ์ที่หันกลับมามองด้วยความตกใจ ไม่ต้องบอกก็คงรู้ใช่ไหมครับว่าหน้าของเขาจะแดงขนาดไหนที่โดนขอคบเป็นแฟนต่อหน้าพนักงานในบริษัทเยอะขนาดนี้ ที่จริงแล้ว... ผมคิดจะขอเขาคบวันนี้ แต่พ่อตรัย... บอกให้ขอในงานนี้
"แล้วผมปฏิเสธได้ไหมครับ..."
"ไม่ได้ครับ คำตอบมีเพียงแค่ตกลงครับอย่างเดียว"
คนเขินยื่นมือมารับดอกไม้ไปจากผมท่ามกลางเสียงแซวของพนักงานแล้วก็เสียงน้องกันต์ร้องดีใจแล้ววิ่งไปรอบๆ ตัวผมกับพัทธ์
"ตกลงครับ..."************************************************
ฟิน ฟินกันเลยอะเด่!! จุดพลุฉลองเลยค่า เขาเป็นแฟนกันแล้วววว ฮิ้วววววววว พ่อตรัยนี่เชียร์ลูกเขยสุดฤทธิ์เลยค่า กรี๊ดค่า กรี๊ด มีใครสนใจหมอชลเขาไหมคะ 555555 เหมือนจะโดนพี่คินแย่งซีนหมดเลยอ่ะ น้องกันต์ก็น่ารัก จัดให้เลยค่ะรักของมัม แอร๊ยยยย ฟินค่ะฟินนนนนนน >< ตอนต่อไปก็... หึหึหึ (ไม่รู้ค่ะ ยังไม่ได้คิด 5555555) ไปแหละๆ เจอกันตอนหน้านะคะ วันนี้ภารกิจลุล่วงเอาความฟินมาฝากทุกคนแล้วววววว
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808924 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก