น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 23ชล'เอ่อ... กูมีเรื่องจะบอกมึงว่ะไอ้หมอ กูกับพัทธ์ตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ กูบอกมึงไว้ก่อนเดี๋ยววันหลังค่อยนัดพวกไอ้หมอมาเจออีกที'คำพูดของไอ้หมอยาคินเมื่อตอนที่ผมแวะไปหามันที่คอนโดในตอนค่ำถือว่าเป็นข่าวดีสำหรับผมมาก แต่แล้วผมก็นึกถึงใครอีกคนขึ้นมาได้... ผมรู้ข่าวนี้คือหลังวันเกิดของพัทธ์เพราะวันนั้นผมมีเข้าเวรดึก ออกเวรก็เข้าแล้วเลยยังไม่ได้คุยกับพฤกษ์สักคำ กลับคอนโดนอนยาวตื่นอีกทีก็บ่าย โดนเรียกเข้าโรงพยาบาลกะทันหันอีกต่างหาก เพราะมีเคสผ่านัดพิเศษกว่าจะเสร็จแล้วกลับออกมาก็ค่ำแล้ว พอไปหาไอ้หมอยาก็ดันได้ข่าวผมเลยรีบขับรถออกจากคอนโดมัน
และพยายามโทรหาพฤกษ์มาเกือบสิบนาทีแล้ว
(ฮัลโหล...)
ในที่สุดเขาก็รับสาย ผมกำลังจะทักกลับแต่ก็ได้ยินเสียงดังมาจากฝั่งนั้นเสียก่อน "นี่คุณอยู่ไหน ผับหรอ"
(อื้ม non-stop น่ะครับ) เพราะเสียงที่แทรกเข้ามาค่อนข้างดังผมเลยไม่แน่ใจว่าเสียงของเขาปกติหรือเปล่า แต่ไปผับ... ก็คงไม่พ้นไปดื่มเหล้านะสิ
"เดี๋ยวผมไป" ผมพูดแค่นั้นแล้วก็วางสายไปทันที เลี้ยวรถกลับเปลี่ยนเส้นทางจากทางไปบ้านของเขาไปยังผับดังในเมืองแทน
ตอนนี้จะห้าทุ่มแล้วไม่รู้ว่าเขาไปตั้งแต่กี่โมง ดื่มไปเยอะแค่ไหน พอคิดว่าเขาอาจจะเมาความเร็วของรถก็เพิ่มขึ้นทันที ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงผมก็จอดรถที่ลานจอดรถของร้าน
ยื่นบัตรประชาชนให้พนักงานตรวจก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน ร้านนี้เป็นผับหรูชื่อดังร้านจึงค่อนข้างกว่าง โซนก็แบ่งเอาไว้เป็นสัดส่วน ผมเดินเลี่ยงเส้นทางที่จะลงไปยังลานเต้นด้านล่างคิดว่าคนกำลังอกหักคงไม่ไปอยู่ตรงนั้น กวาดสายตาไปรอบๆ บริเวณโต๊ะกลมที่จัดมุมไว้เป็นการส่วนตัว ผมได้ยินเสียงตอนคุยโทรศัพท์กับเขา คงไม่ได้อยู่ชั้นบนแน่นอน
ขาก้าวยาวๆ ไปยังมุมด้านในของร้านที่ไม่ค่อยมีคน คนที่ผมกำลังตามหาอยู่นั่งอยู่ตรงโต๊ะกลมตัวนั้น
"ดื่มไปเยอะแค่ไหนแล้ว" ผมทักพร้อมกับคว้าแก้วเหล้าที่เขากำลังจะยกดื่มมาดื่มเสียเองแล้วนั่งลงข้างๆ พร้อมดันร่างของเขาให้เข้าไปด้านในมากขึ้น
"ผมดื่มไม่เยอะหรอกน่า" เขาตอบ
ผมมองสำรวจใบหน้าของเขา พฤกษ์เป็นคนคอแข็งแต่หน้าเขาจะแดงเวลาดื่มเยอะ แต่นี่หน้ายังไม่แดงก็แสดงว่าคงดื่มไปไม่เยอะเท่าไหร่ คงมานั่งปล่อยอารมณ์ ปล่อยความคิดมากกว่าละมั้ง
"คนอกหักต้องกินเหล้าตลอดเลยรึยังไงกันนะ"
"แล้วเวลาคุณหมออกหัก คุณหมอนั่งหัวเราะหรือครับ" ผมไม่ได้ต้องการให้เขาตอบนะแค่พูดลอยๆ แต่ดูคนอกหักเสียก่อนเถอะ พูดจากวนๆ กลับมาเสียอย่างนั้น
"เดี๋ยวเถอะ มันใช่เวลามากวนรึยังไงกัน คุณโอเคใช่ไหม" ผมถามขยับตัวนั่งหันข้างไปหาเขามือที่พาดอยู่กับพนักโซฟาก็เลื่อนไปจับเส้นผมของพฤกษ์เล่น
"ผมต้องไม่โอเคหรือยังไงกัน" เขาถามเอนตัวพิงเบาะยกขากขึ้นนั่งไขว่ห้างแบบที่เขาชอบนั่ง
"ใครใช้ให้ใส่เสื้อคอกว้างมาเนี่ย" ผมขมวดคิ้วมองชุดที่เขาใส่อย่างไม่พอใจ กางเกงเดฟขายาวโอเคผ่าน แต่เสื้อคอกว้างไปหน่อย ไม่ใช่ว่าหวงหรอกครับแต่... คอเขาน่าจูบ พอเห็นแบบนี้แล้วเลย อืม... อยากจูบแหะ
"หยุดทำหน้าโรคจิตได้แล้ว"
ผมหัวเราะ โอเคไม่ทำหน้าโรคจิตก็ได้ แต่ขอทำเลยแล้วกัน ผมยื่นหน้าไปจูบพฤกษ์หนักๆ ก่อนจะผละออกพร้อมกับยักคิ้วให้คนที่ส่งเสียงเหอะออกมาแบบไม่พอใจเท่าไหร่
"ตกลงคุณโอเคแน่ไหม ไอ้คินมันบอกผมว่ามันคบกับพัทธ์แล้ว คุณรู้เรื่องนี้แล้วใช่ไหม" ผมถามเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
พฤกษ์พยักหน้ารับ "รู้แล้ว ผมเป็นหนึ่งในพยานรักของพวกเขานะ คุณคินขอพัทธ์คบได้น่ารักดี เป็นผม... ผมคงคิดแบบนั้นไม่ได้หรอก"
ผมนั่งฟังเงียบๆ แล้วปล่อยให้เขาพูดต่อ "แปลกดีนะ ตอนแรกผมคิดว่าผมคงจะเจ็บมากกว่านี้เสียอีก แต่พอถึงเวลามันก็ไม่ได้เจ็บเท่าไหร่ มันหน่วงๆ มากกว่า"
"คุณไม่ได้ชอบพัทธ์แล้วหรอ" ผมถามมือก็ยังคงเล่นผมนุ่มของเขาไปเรื่อยๆ
"ผมยังชอบเขาอยู่" พฤกษ์ตอบทันทีที่ผมถามคำถามเขาจบ ตอบแบบไม่เสียเวลาคิดเลยสักนิด ฟังแล้วก็หน่วงๆ ในใจเหมือนกัน ความรู้สึกของการโดนคนที่ตัวเองชอบ ตัวเองรักไปรักไปชอบคนอื่นมันเป็นแบบนี้เองสินะ "แต่ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันนะหมอ ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าผมชอบเขามากแท้ๆ แต่ก็ไม่จะเป็นจะตายที่ไม่ได้เขามา หรือผมชอบพัทธ์ไม่มากพอ"
พฤกษ์ขมวดคิ้วกับคำพูดของตัวเอง ดูเหมือนจะสับสน ผมเลื่อนมือไปนวดระหว่างคิ้วของเขาเพื่อให้มันคลายออก "เปล่าหรอก คุณชอบน้องพัทธ์มาก แต่ความชอบของคุณไม่ใช่การครอบครองต่างหากละ คุณถึงมีความสุขที่เห็นเขามีความสุขกับคนที่น้องเขารัก เหมือนที่ผมก็ชอบคุณไง"
ผมหัวเราะเมื่อเขาถอนหายใจแล้วหันมามองเป็นเชิงบอกว่าจะช่วยจริงจังสักหน่อยได้ไหม แต่ผมไม่อยากให้เขาคิดมากนินา "แต่รักของผมที่มีกับคุณน่ะ..." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาแล้วกระซิบข้างหู
"ผมอยาก’ครอบครอง’คุณทั้งตัวเลย" กึก!
เขาชะงักไปทันทีที่ผมพูดจบเห็นแล้วตลกดี โอเคผมรู้ว่าเขาคงไม่ใช่ฝ่ายรับแน่ๆ (หลังจากที่รู้ตัวว่าชอบพฤกษ์ ผมก็เริ่มศึกษาเรื่องแบบนี้เหมือนกัน) พอมาเจอคนจีบแล้วพูดหยอดใส่เป็นใครก็ต้องหวั่นไหวหรือไม่ก็รู้สึกเขินกันทั้งนั้นนั่นแหละ พอเห็นเขาชะงักผมว่ามันน่ารักดี
แต่เอ...เมื่อกี้ผมบอกว่าเขาไม่ใช่ฝ่ายรับใช่ไหม ส่วนผม... ผมก็ไม่ใช่ แล้วเรื่องบนเตียงระหว่างผมกับเขาจะเป็นยังไงดีละ
"พฤกษ์... ผมมีเรื่องสงสัย"
"มีเรื่องอะไร" เขาหันมาถามพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด
"เรื่องบนเตียงระหว่างผมกับคุณ... เราจะทำยังไงดีละ"พรวด!!
เหล้าที่อยู่ในปากของพฤกษ์พุ่งออกมาทันทีที่ผมพูดจบ เขาหันมามองผมตาวาวถ้าเห็นไม่ผิดเหมือนหน้าจะแดงนิดๆ ไม่รู้ว่าเพราะเขินกับคำพูดของผมหรือเพราะเหล้ากันแน่
โป๊ก!!
"ไอ้หมอบ้าเอ๊ย! ไอ้หมอบ้า! ไอ้หมอหื่น! ไอ้หมอโรคจิต!"เขาคว้าก้อนน้ำแข็งในถังมาปาใส่ผมพร้อมกับด่าออกมาเป็นชุดแล้วเดินหนีไปทันที ส่วนผมก็ได้แต่นั่งหัวเราะอยู่ที่เดินอย่างขบขันกับท่าทางของเขาก่อนจะวางเงินไว้จำนวนหนึ่งแล้วเดินตามว่าที่แฟนของผมออกไป
ถึงจะโดนด่า โดนทำร้ายร่างกาย แต่เขาเลิกคิดเรื่องของพัทธ์
ผมว่ามันก็คุ้มละเน๊อะ หึหึหึ
ส่วนเรื่องของผมกับพฤกษ์มันคงต้องใช้เวลามากกว่านี้ เพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของพฤกษ์เป็นยังไงบ้าง แม้เขาจะไม่ได้หนีแต่เขาก็ไม่ได้ตอบรับ คงได้แต่รอว่าสักวันความรู้สึกของเราสองคนมันจะคลี่คลายลง
พัทธ์ ‘สุขสันต์วันเกิดนะครับ แล้วก็...เป็นแฟนกับพี่นะ’
‘ไม่ได้ครับ คำตอบมีเพียงแค่ตกลงอย่างเดียว’
‘ตกลงครับ...’ ผมอยากจะยกมือขึ้นปิดหน้าเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันเกิดของผมแม้ว่ามันจะผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วก็ตามแต่พอนึกถึงทีไรผมก็รู้สึกเขินหน้าร้อนวูบขึ้นมาทุกที หลังจากที่ผมกับพี่คินเลื่อนสถานะมาเป็นแฟนกันทุกอย่างก็เหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นมาเริ่มจาก...
เดี๋ยวนี้นอกจากพี่คินจะจัดวันสลับมานอนกับน้องกันต์แล้วยังจัดวันมานอนกับผมด้วย ไม่ต้องคิดไปไกลเลยนะครับ... แค่นอนเฉยๆ ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น เรียกว่าในหนึ่งอาทิตย์พี่คินมาอยู่ห้องของผมมากกว่าห้องของตัวเองเสียอีก แล้วก็... จากที่เคยเป็นคนขี้แกล้งอยู่แล้วเดี๋ยวนี้ขี้แกล้งกว่าเดิมอีกครับ ทั้งแกล้งให้โมโห แกล้งให้เขิน สารพัดจะแกล้งเลย พอผมโมโหก็เข้ามาง้อ ง้อคนเดียวไม่พอยังเอาน้องกันต์มาช่วยง้ออีก ผมเลยโกรธพี่เขาได้ไม่นานเลย
ผมว่า... พี่คินเข้าข่ายโรคจิตนิดๆ แล้วนะครับ
อืม... อย่างสุดท้ายที่เปลี่ยนแปลงคือ... พี่คินเหมือนจะกลายเป็นคนติดสัมผัส เผลอทีไรต้องเข้ามากอด มาจูบ มาหอมจนผมชักจะเลิกเขินแล้ว (เอาจริงๆ ก็เขินตลอดนั่นแหละครับแต่ทำเป็นไม่เขินมากกว่า) แถมยังทำต่อหน้าน้องกันต์อีกตั้งหาก ห้ามก็แล้ว ว่าก็แล้วไม่เห็นจะฟังกันเลยสักนิด ส่วนลูกชายสุดที่รักก็เอาแต่ล้อเลียนผมประจำเวลาผมเขินหน้าแดง น่าตีจริงๆ เลยพ่อลูกคู่นี้
จุ๊บ!
ผมสะดุ้งด้วยความตกใจก่อนจะหันกลับไปมองก็เห็นพี่คินยืนยิ้มทะเล้นอยู่ด้านหลังโซฟา ให้ตายสิ
"คิดอะไรอยู่ครับ คิ้วจะชนกันอยู่แล้วเนี่ย" พี่คินยื่นนิ้วมาจิ้มระหว่างคิ้ว
"คิดเรื่องพี่คินนั่นแหละ ชอบแกล้งผม" ผมตอบ
พี่คินหัวเราะโน้มตัวผ่านพนักโซฟามากอดผมแล้วก็หอมแก้มอีกหลายๆ รอบจนผมว่าแก้มผมต้องช้ำหมดแล้วแน่ๆ เลย "รักดอกจึงหยอกเล่น"
"มาทำเป็นสำบัดสำนวน เดี๋ยวเถอะ" ผมเลยยกมือตีพี่เขาไปหนึ่งที "แล้วนี่น้องกันต์ไปแล้วหรือครับ"
พี่คินย้ายตัวเองมานั่งบนโซฟาข้างผม นั่งอย่างเดียวไม่พอล้มตัวลงนอนตักด้วย "ครับผม พ่อมารับไปแล้วเรียบร้อย แถมเจ้าตัวเล็กยังเดินไปขึ้นรถเองแบบไม่รอให้พี่ลาเลย"
ผมหัวเราะสุดสัปดาห์นี้พ่อกับแม่จะไปพักผ่อนที่กาญจนบุรีเลยขับรถมารับน้องกันต์ไปด้วยกันเจ้าตัวเล็กก็รักผมเหลือเกินตอบตกลงทันทีแบบไม่ลังเลเลยสักนิด แล้วก็ออกเดินทางกันตั้งแต่วันนี้ คือตอนเย็นวันพฤหัส น้องหยุดเรียนพรุ่งนี้หนึ่งวันแล้วก็กลับมาวันอาทิตย์ ที่จริงผมก็อยากจะตามไปด้วยแต่ว่าพรุ่งนี้ผมมีประชุมที่บริษัทก็เลยไม่ได้ไป ปล่อยให้คุณตาคุณยายพาหลานชายสุดที่รักไปเที่ยว เชื่อได้เลยกลับมาน้องกันต์ต้องมีของกลับมาเต็มแน่ๆ เพราะคุณตาคุณยายคงซื้อให้แทบทุกอย่าง
"คงสนุกกันน่าดูเลย" ผมพูด อยากไปบ้างนินา... ตั้งแต่เรียนจบผมยังไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบค้างคืนเลยนะ
"อิจฉาลูกหรือยังไงกันพัทธ์"
ผมก้มหน้ามองพร้อมกับย่นจมูกใส่พี่คิน "ก็ตั้งแต่เรียนจบผมยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยนินา"
"อย่างนั้นพรุ่งนี้ตอนเย็นเขาไปกันบ้างไหม ไปใกล้ๆ หัวหิน ระยอง หรือปราณบุรีดี แล้วก็กลับวันอาทิตย์ไง" พี่คินถามเลื่อนมือมาจับผมของผมเล่น จับอย่างเดียวไม่พอยังจูบอีกตั้งหาก
"ไปๆ ผมอยากไป พี่คินไปกันนะ"
คนที่นอนตักผมอยู่ลุกขึ้นนั่งกอดอกทันที แถมยังทำหน้านิ่งเสียจนผมแปลกใจ "อ้อนก่อนเร็ว แล้วจะพาไป"
หาเรื่องแกล้งผมอีกแล้วใช่ไหมครับ? ผมเม้มปากมองคนที่นั่งตีหน้านิ่งแต่ก็หันมาพยักหน้าเหมือนจะบอกว่าให้อ้อนเร็วๆ นอกจากพ่อแม่แล้วก็พี่สาวที่เสียไปแล้ว... ผมไม่เคยอ้อนใครเลยนะ ขนาดแฟนเก่า อืม... หมายถึงเพื่อนก็ยังไม่เคย แล้วจะให้ผมอ้อนพี่คินเนี่ยนะ
"เร็วสิ อ้อนก่อนแล้วเดี๋ยวจะโทรไปจองที่พักให้เลย"
ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปจับแขนของพี่คิน "พี่คิน... พาผมไปนะ" แต่คนตรงหน้ายังนิ่งผมเลยขยับไปใกล้กว่าเดิมมือก็เลื่อนกอดแขนเอาไว้แทนจับเอาคางไปเกยไหล่กว้างของพี่คินเอาไว้ "พี่คิน... พัทธ์อยากไปเที่ยว พาพัทธ์ไปนะ เหวออ!!"
ฟุบ!
ร่างผมถูกดันให้ล้มลงบนโซฟาทันทีพร้อมกับพี่คินที่ตามมาคร่อมทับเอาไว้ ผมตาโตมองอย่างตื่นๆ สถานการณ์ตอนนี้มันชักจะไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่แล้วสิ "เอ่อ... พ พี่คิน"
ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่ทับตัวผมเอาไว้ พี่คินกำลังยิ้มกว้างดวงตาของเขาก็เป็นประกายสุดๆ ไปเลย แต่ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรต่อเขาก็ก้มลงจูบผมทันที เป็นจูบที่นานมากเพราะผมรู้สึกเหมือนจะหมดอากาศหายใจได้แต่หอบแฮกตอนที่พี่เขาถอนจูบออกไปหันไปฟัดแก้มผมแทน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นจะพาไปเที่ยวนะ" พี่คินพูดพร้อมกับรั้งผมให้ลุกขึ้นนั่งแต่ย้ายจากบนโซฟาเป็นนั่งอยู่บนตักของเขาแทน ผมได้แต่ซุกหน้าลงกับไหล่ของเขาเมื่อรู้แล้วว่าเขาชอบให้ผมอ้อนและแทนตัวเองด้วยชื่อ คืนนี้ผมเลยเตรียมเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าตามที่พี่คินบอก
"ฝันดีนะครับ" ร่างของผมถูกพี่คินกอดเอาไว้แน่นก่อนที่ผมจะหลับไป
.
.
.
.
วันนี้หลังจากที่เลิกประชุมในตอนบ่ายผมก็กลับคอนโดทันทีเพราะว่าวันนี้ผมกับพี่คินจะไปเที่ยวกันครับ ตกลงไปหัวหินกันเพราะเดินทางไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเมื่อผมกลับไปถึงคอนโดก็เจอพี่คินเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว วันนี้เขาแวะไปที่ร้านมาแค่ตอนเช้าพรุ่งนี้ก็จะปิดร้านหนึ่งวันส่วนวันอาทิตย์เป็นวันหยุดของร้านอยู่แล้ว ผมเดินเข้าไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่ใส่สบายๆ ในระหว่างที่ผมเปลี่ยนชุดและเช็คของอีกรอบพี่คินก็เดินเข้าไปเตรียมอาหารง่ายๆ อย่างแซนวิชเอาไว้ให้ระหว่างทาง อีกเกือบครึ่งชั่วโมงต่อมาเราสองคนก็เดินทางไปหัวหินกัน
"น้องกันต์ เที่ยวสนุกไหมครับ" ผมโทรศัพท์ไปหาลูกชายสุดที่รักที่ดูเหมือนว่าจะลืมผมไปแล้ว
(มัมมมม สนุกฮะ น้องกันต์ไปเล่นน้ำมาด้วย สนุกมากเลยยยยย) ปลายสายร้องตะโกนเสียงดังมาทันทีจนผมหัวเราะ
"ครับๆ อยู่กับคุณตาคุณยายก็อย่าดื้อนะครับ เป็นเด็กดีนะรู้ไหม"
(เข้าใจแล้วคร้าบบบ น้องกันต์จะเป็นเด็กดีนะ) น้องกันต์พูดก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงเหมือนเจ้าตัวหันไปคุยกับใครสักคน (มัมๆ คุณตาฝากบอกว่าเที่ยวให้สนุกนะฮะ แล้วก็ฝากบอกพ่อคินว่าอย่าหักโหมนะครับ หักโหมอะไรหรอครับมัม)
ผมนั่งหน้าร้อนวูบทันที ให้ตายสิ พ่อพูดอะไรของพ่อกันนะ ผมสังเกตหลายทีแล้วนะดูเหมือนจะขายผมให้พี่คินเสียเหลือเกิน ผมเลยคันไปค้อนคนที่กำลังขับรถอยู่แบบไม่รู้เรื่องราวอะไรไปทีโทษฐานทำให้พ่อมาแซวผม
"ไม่มีอะไรครับ น้องกันต์ไปเล่นต่อเถอะแล้วเดี๋ยวมัมจะโทรหาใหม่นะ"
(ครับผม แล้วเจอกันฮะมัม)
"มีอะไรครับ เมื่อกี้หันมาค้อนพี่ทำไม" พี่คินร้องถามทันทีที่ผมกดวางโทรศัพท์แล้ว ผมหันไปมองอีกรอบก่อนจะยกมือฟาดไปที่ไหล่ของพี่คินจนพี่เขาร้องโวยวาย "โอ๊ยๆ พอแล้วครับพัทธ์ เดี๋ยวก็รถชนหรอก ไหนเป็นอะไรบอกพี่สิ"
เรื่องอะไรจะบอกล่ะ! ไม่บอกหรอก เดี๋ยวพี่คินก็รู้หมดสิว่าพ่อผมฝากอะไรน้องกันต์มา
"ไม่บอก แต่หมั่นไส้เลยค้อน ผิดหรือไงครับ"
พี่คินหัวเราะออกมาทันทีที่ผมพูดจบ เลื่อนมือข้างซ้ายมายีหัวผมเบาๆ จนผมยุ่งไปหมด "ไม่ผิดครับ ไม่ผิด เฉยหมั่นไส้พี่คนนี้ได้ตามสบายเลยครับที่รัก"
ผมเลยฟาดไปอีกรอบ พูดออกมาไม่อายเลยนะ แต่คนฟังอย่างผมเนี่ย อาย!
ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงเราก็มาถึงที่พักกันเรียบร้อยครับ สามารถมองเห็นวิวทะเลได้ชัดมากสวยมากๆ เลย ผมยืนมองวิวทะเลแล้วก็สระว่ายน้ำส่วนพี่คินก็เข้าไปติดต่อเช็คอินครับ เห็นบอกว่าโทรมาจองเอาไว้เมื่อวานเรียบร้อยแล้วพร้อมโอนเงินเสร็จสรรพ รวดเร็วจริงๆ เลยนะ
หลังจากที่ได้กุญแจห้องพักมาเราก็ขับรถไปยังห้องพัก พี่คินจองห้องแบบ Pool Villa เอาไว้เลยมีที่จอดรถส่วนตัว ถ้าหากเป็นห้องอื่นก็ต้องไปจอดไว้ที่บริเวณที่จอดรถของรีสอร์ทครับ ห้องพักสวยมากทีเดียวมีสระว่ายน้ำเล็กๆ ในตัว การตกแต่งก็เป็นสไตล์ยุโรปสวยดีครับ
"เดี๋ยวผมเก็บเสื้อผ้าให้ พี่คินพักก่อนก็ได้ครับ ขับรถมาตั้งหลายชั่วโมง" ผมพูดพร้อมกับแย่งกระเป๋าเสื้อผ้าของพี่คินมาถือเอาไว้เองแล้วเดินไปจัดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองแล้วก็ของพี่คินเข้าตู้ให้เรียบร้อย แต่ก็เลือกมาแขวนเฉพาะพวกเสื้อที่จะไว้ใส่ในวันพรุ่งนี้กับอีกวัน เสื้อนอนกับกางเกงก็เอาไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม
"ที่นี่ก็สวยดีเนอะ" พี่คินพูด เดินไปเปิดผ้าม่านตรงประตูที่สามารถออกไปตรงสระว่ายน้ำเล็กๆ ได้
"ใช่ครับ สวยมากเลย พี่คินเจอที่พักที่นี่ได้ยังไง"
"พี่ถามนกยูงน่ะ เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันพัทธ์ยังไม่เคยเจอ เอาไว้กลับไปแล้วเดี๋ยวจะพาไปแนะนำให้รู้จักกับพวกนั้นอีกที" พี่คินตอบหันมาควักมือเรียกผมให้เดินไปหา ก่อนจะดึงผมไปกอดเอาไว้แน่นทันที่ทีผมเดินเข้าไปใกล้
"เหมือนมาฮันนีมูนกันเลยเนอะ" คนที่กอดผมเอาไว้พูดพร้อมกับก้มลงมามอง ทำเอาผมหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันที แล้วก็อดนึกไปถึงคำพูดที่น้องกันต์พูดไม่ได้ "หึหึหึ หน้าแดง หน้าแดงอีกแล้ว"
"เลิกแกล้งผมได้แล้วนะพี่คิน..."
"แกล้งพัทธ์แล้วสนุกดี พี่ชอบไม่เลิกแกล้งหรอก เดี๋ยวจะแกล้งให้หนักเลยคอยดูสิ" คนพูดก้มลงเอาปลายจมูกโด่งๆ นั่นมาคลอเคลียกับจมูกของผมแถมยังมอบสบตาหวานอีกตั้งหาก แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้วนะครับ...
"คบกันพี่คินแล้ว หนีไม่รอดแล้วนะครับ" หนีไม่รอดนี่หมายถึงอะไร...
"ก็... ไม่ได้จะหนีไปไหนสักหน่อย" พูดเองก็เขินเอง เลยต้องหันหลบสายตาวิบวับๆ ถูกใจของพี่คิน
"ถึงอยากจะหนีพี่ไป พี่ก็ไม่ปล่อยให้หนีหรอกนะ จะรัดเอาไว้แบบนี้ให้ไปไหนไม่รอดเลย" แขนที่แข็งแรงรัดเข้ารอบเอวผมพร้อมกับกระชับให้เข้าไปใกล้ แบบที่หัวใจของผมก็เต้นระรัวขึ้นกับคำพูดของเขา ไม่รู้จะหันหนีไปทางไหน แรงจะดิ้นหนีก็ไม่มีสุดท้ายก็เลยเลือกซุกหน้าลงกับอกของพี่คินแบบที่ผมได้ยินเสียงหัวเราะในลำคออย่างถูกอกถูกใจของคนช่างแกล้ง
งับ!
ผมกัดหน้าอกคนช่างแกล้งไปทีด้วยความหมั่นไส้ปนหงุดหงิดที่ต่อต้านไม่ได้ หนีไม่รอด ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
"อยากกินพี่ก็บอกดีๆ สิครับ เดี๋ยวให้กินทั้งตัวเลย" ผมเลยผลักคนพูดจาไม่ดีออกทันทีหน้าแดงมากแน่ๆ เพราะสายตาของพี่คินบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าคิดอะไรอยู่
"พี่คินทะลึ่ง"
"ก็ทะลึ่งไงครับ" ยอมรับหน้าตาเฉยอีกตั้งหาก "ไปๆ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วเดี๋ยวพี่โทรสั่งอาหารของรีสอร์ทมาให้ วันนี้เย็นมากแล้วไว้พรุ่งนี้ค่อยออกไปเดินเล่นกัน"
ผมเดินตามแรงดันของพี่คินไปที่ประตูห้องน้ำ รับเอาผ้าขนหนูและชุดคลุมอาบน้ำที่พี่คินส่งมาให้แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนพี่คินก็คงเดินไปโทรสั่งอาหารมื้อเย็น ผมมองอ่างอาบน้ำในห้องน้ำแล้วจัดการเปิดน้ำอุ่นใส่เอาไว้ส่วนตัวเองเดินไปอาบน้ำฝักบัวแทน น้ำในอ่าง... เอาไว้ให้พี่คินแช่แล้วกัน
"พี่คิน... ผมเปิดน้ำเอาไว้ให้ พี่คินไปแช่น้ำสิครับขับรถมาเหนื่อยๆ ได้แช่น้ำอุ่นสักหน่อยคงดีขึ้น" ผมหันไปบอกคนที่กำลังหยิบเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ
"พัทธ์ไปช่วยพี่ถูหลังหน่อยสิ"
"ตลกแล้วครับ ไปอาบน้ำเลยเร็วๆ เข้าจะได้มากินข้าวกัน" ผมดันหน้าคนที่หันมาทำหน้าทะเล้นใส่
"หึหึหึ ครับๆ ก็ได้ครับ"
ผมส่ายหน้ายิ้มๆ กับท่าทางของพี่คินหันมองไปรอบๆ ห้องอีกรอบ สองวันสองคืนกับพี่คินที่หัวหิน... ผมชักรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเองแล้วสิ ตั้งแต่มาถึงพี่คินใช้ทั้งสายตาทั้งคำพูดให้ผมรู้สึกเขินบ่อยมาก
นี่ผมคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่นะที่อ้อนขอมาเที่ยวแบบนี้
รู้สึกเหมือน...
กำลังเดินเข้าปากเสือร้ายยังไงไม่รู้สิ...************************************************
มาแล้วค่าสำหรับตอนที่ 23 แอบหวังอะไรกันอยู่หรือเปล่า... เค้ารู้น๊าว่าอยากอ่านอะไรกัน แต่ยังไม่ให้อ่านหรอก แต่ไม่ต้องห่วง... หึหึหึ เสือร้ายออกล่าเหยื่อแน่นอนค่ะ 555555555555 อดใจรอกันหน่อยให้พัทธ์ได้ทำใจก่อนที่จะเดินเข้าปากเสือนะคะ เดี๋ยวตอนต่อไปก็คงจะเสิร์ฟสำหรับคู่หลักต่อค่ะ เอาให้สมใจกันก่อนแล้วจะกลับไปที่คู่รองนะคะ แต่ก็... ขอเก็บตัวน้องกันต์ไว้ก่อนนะคะ ปล่อยให้คู่ข้าวใหม่ปลามันได้ออกมาโชว์ความหวานกันก่อนแล้วเราค่อยกลับไปเจอน้องกันต์กันค่ะ ^^ เจอกันตอนหน้านะคะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808910 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก