น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 25พัทธ์อืม... โอ๊ย...ผมรู้สึกเมื่อยไปทั้งตัวเลยครับ หมดแรงจะลุกทั้งๆ ที่ตื่นมาได้เกือบจะสิบนาทีแล้ว ได้แต่นอนฟุบหน้าอยู่บนเตียงแค่จะขยับตัวนอนดีๆ ยังยากเลยครับ ผมหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่เจอคนที่ทำให้ผมต้องนอนซมหมดแรงแบบนี้ ผมเลยนอนต่ออีกเดี๋ยวก็คงมีแรงพอลุกไปอาบน้ำ
นึกๆ แล้วก็เขิน เหตุผลที่ทำให้ผมต้องมานอนหมดแรงแบบนี้จะว่าไปแล้วผมเองก็มีส่วนในการทำตัวเอง ไม่น่าบอกให้พี่คินทำตามใจตัวเองเลย สุดท้ายคนที่ลุกไม่ขึ้นก็คือผม อยากจะร้องไห้...
"พัทธ์ตื่นแล้วหรอ" ผมหันไปมองที่ประตูห้องนอน พี่คินเดินมานั่งบนเตียงข้างๆ ผมพร้อมกับยื่นมือมาทาบหน้าผากผมเหมือนจะวัดอุณหภูมิ "ปวดหัวหรือเปล่า"
ผมส่ายหน้า "ไม่ปวดครับ แต่... ปวดตัวมากกว่า" แล้วก็ได้แต่ก้มหน้าลงเมื่อเห็นสายตายิ้มๆ ของพี่คิน
"ขอโทษนะครับที่พี่เอาแต่ใจไปหน่อย" พี่คินโน้มตัวลงมากอดผมเอาไว้ "แต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ นินา เดี๋ยวไว้พี่พาพัทธ์ไปออกกำลังกายบ่อยๆ ดีกว่าจะได้ไม่เหนื่อยมากแล้วก็ทนๆ เนอะ"
ผมมองค้อนทันที "เมื่อคืนห้ารอบนี่ยังไม่ทนอีกหรอครับ?!!" ย้อนถามกลับเสียงสูงเลยครับ
"พี่แค่สี่เองนินา" มีการมาบ่นอีก
"ใครเขาจะไปถึกทนแบบพี่คินกัน! แต่ละรอบทำเอาพัทธ์หมดแรง คนนิสัยไม่ดี ฮึ่ม!!" ว่าแล้วก็หมั่นไส้ขอกัดสักทีเถอะ
พี่คินหัวเราะใช้มืออีกข้างที่ไม่โดนผมกัดลูบผมของผม "เจ็บเหมือนลูกแมวกัดเลย ดูท่าจะหมดแรงจริงๆ จะกัดให้พี่เจ็บยังไม่มีแรง"
"ไม่คุยกับพี่คินแล้ว" ผมหันหน้าหนีทันที ไม่ใช่อะไรหรอกครับ หน้ามันร้อนๆ รู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้
"พี่พาไปอาบน้ำ" พี่คินพูดก่อนจะช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้นนั่งดีๆ ก่อนจะอุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำวางผมให้นั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าแล้วส่งแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันไว้เรียบร้อยแล้วมาให้ผม
"พี่คิน... ขอผ้าขนหนูหน่อย" ผมร้องบอกตอนนี้ผมตัวเปล่าร่างเปลือยนะครับ แล้วก็ไม่ได้หน้าทนพอจะนั่งโป๊แบบนี้โดยมีพี่คินยืนอยู่หรอก
"เอาไปทำไรครับ แปรงฟันเร็วๆ เดี๋ยวจะได้อาบน้ำให้ ไม่ต้องอายหรอกน่า เร็วครับ" ผมได้แต่มองค้อนอีกรอบก่อนจะยอมแปรงฟันแต่โดยดีเพราะถ้าช้าก็มีแต่ผมนั่นแหละที่ต้องอายมากกว่าเดิม รีบๆ ทำให้เสร็จๆ ไปดีกว่า
"อ๊ะ!"
"มีอะไรครับ" พี่คินหันมามอง ผมได้แต่หน้าแดงตอนแรกไม่รู้สึกอะไร แต่พอขยับตัวไปบ้วนปากล้างหน้าผมก็รู้สึกบางอย่างในตัวผม
"พ พี่คินออกไปก่อนเถอะครับ พ พัทธ์อาบน้ำเองได้"
"ไหวหรือยังไง ทำไมครับมีอะไรหรือเปล่า" พี่คินถามเมื่อเห็นผมมีท่าทีแปลกๆ แต่จะให้ผมบอกออกไปหรือยังไงกัน
"เปล่าครับ ต แต่พัทธ์..."
"พี่อาบให้นั่นแหละดีแล้ว จะได้ช่วยเอาออกด้วยไง" คนตรงหน้าพูดพร้อมกับขยับมาใกล้ผม
"ครับ?!!"
"ก็..." ชี้นิ้วไปที่ด้านหลังของผม "ที่อยู่ในตัวพัทธ์ไง พี่จะได้ช่วยเอาออก พัทธ์ทำเองคงไม่ถนัดหรอก"
"ม... ไม่เป็นไรครับ"
พี่คินไม่ฟังผมเลย เพราะตอนนี้เขาอุ้มผมลงมายืนที่พื้นแล้ว และนั่นทำให้ผมรู้ว่าขาผมแทบไม่มีแรง "เห็นไหม แค่ยืนก็แทบจะไม่มีแรงแล้วพัทธ์จะเอาออกเองได้ยังไง ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก พี่ทำให้"
ไม่ได้เกรงใจครับ! แต่มันอายเข้าใจไหมผมได้แต่ก้มหน้าด้วยความอายตอนที่พี่คินจับผมหันหลังแถมยังแยกขาออกอีก ไม่เคยรู้สึกอายขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ ให้พี่เขาอาบน้ำให้ ดูแลดียังโอเคกว่าต้องมาให้พี่คินเอา... เอ่อ ลูกๆ ของเขาออกจากตัวผมให้
"แดงอยู่เหมือนกันนะเนี่ย เจ็บไหมพัทธ์" อย่าถามแล้วก็อย่าลูบมันได้ไหมครับพี่คิน
"ก็... ไม่เป็นอะไรครับ..."
"หึหึหึ" คนที่นั่งยองๆ มองช่องทางด้านหลังของผมอยู่หัวเราะออกมา น้ำตาจะไหลอายมากจริงๆ
เฮือก!
ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัวผมคงจะเป็นนิ้วของพี่คินที่สอดเข้ามาช่วยเอาลูกๆ ของพี่เขาออก
"อึก... พ พี่คิน..." ผมได้แต่ยืนขาสั่นจับเคาน์เตอร์ไว้แน่นตอนที่พี่เขาหมุนวนนิ้วไปรอบๆ
"พัทธ์... อย่ารัดนิ้วพี่แบบนี้สิครับ"ม มันห้ามได้ที่ไหนกัน... ผมพยายามทำตัวให้ผ่อนคลายที่สุดเพื่อที่พี่คินจะได้เอาลูกๆ ออกให้เร็วที่สุดแต่ไม่รู้ว่าผมโดนแกล้งหรือเขาไม่ได้ตั้งใจกันแน่
"อ่าห์... พ พี่คิน ย อย่า ต ตรงนั้น... อย่าครับ" ผมแทบหมดแรงยืนฟุบหน้าลงกับแขนส่งเสียงน่าอายออกมาเมื่อปลายนิ้วของพี่คินกระแทกโดนภายใน
"พัทธ์..." ผมไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม เสียงของพี่คินฟังแปลกไปจากเมื่อกี้
ผมสะดุ้งอีกรอบเมื่ออยู่ๆ พี่คินก็ลุกมากอดผมเอาไว้แถมยังขยับนิ้วไม่หยุดอีก "อึก... พ พี่คิน พ พอแล้ว ฮ๊าา..."
"ทำไมขยันยั่วพี่จังครับ..."
ผมอยากจะหันไปเถียงว่าไม่ได้ยั่วเลย สักนิดก็ไม่ได้ยั่วแต่ก็ทำไม่ได้อย่างใจนึกเมื่อคนช่างแกล้งยังคงรังแกผมด้วยกายขยับนิ้วเข้าออกอยู่แบบนี้ "ผ ผมเปล่า อ่าห์ ยั่ว..."
"เปล่ายั่วแต่ตรงนี้พี่เป็นแบบนี้แล้ว" ไม่พูดเปล่ายังจับมือผมข้างหนึ่งให้เอื้อมไปด้านหลัง สัมผัสกับส่วนที่มันแข็งขืนจนสัมผัสได้ "แค่เสียงพัทธ์ก็ทำพี่แย่แล้วครับ..."
แล้วมันความผิดของผมหรือยังไงกัน
"พ พี่คิน... ไม่ไหวนะครับ ถ้า อื้ม... อีกรอบพัทธ์ต้องแย่แน่เลย..." ผมร้องขอแค่นี้ผมก็ไม่มีแรงเหลือแล้วนะครับ แถมยังปวดไปทั้งตัวอีก ถ้าพี่คินทำอีกรอบผมต้องแย่แน่เลย
"พี่ก็แย่แล้วครับ..."
ผมไม่ชอบเลย ไม่ชอบที่พี่คินทำเสียงอ้อนๆ แบบนี้เพราะผมจะไม่สามารถต้านทานพี่เขาได้เลย ครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน...
ผมได้แต่ยกมือขึ้นโอบรอบคอพี่เขาเอาไว้ตอนที่เขาจับตัวผมให้หันกลับไปหา มือของพี่คินประคองเอวผมไว้แน่นพร้อมกับก้มลงจูบปากผม
สัมผัสของพี่คิน ริมฝีปากของพี่คิน ลิ้นของพี่คินทำเอาผมหัวหมุน ลืมทุกสิ่งทุกอย่างปล่อยให้เขาทำตามใจชอบจนพอใจ
คนตรงหน้าผละออกเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ผมได้แต่เบือนหน้าหนีเมื่อเห็นรูปร่างของพี่เขา พี่คินหุ่นดีมากจริงๆ ทั้งกล้ามเนื้อได้รูปแบบที่ผมนึกอยากจะมี แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องหันหนีจริงๆ ก็คือส่วนที่กำลังแผงฤทธิ์อยู่ต่างหาก
"พี่คินหื่น..."
พี่คินหัวเราะกับคำต่อว่าของผม "ยอมรับครับ เพราะแค่ได้ยินเสียงพัทธ์ครางพี่ก็ตื่นแล้ว"
"พี่คิน... เอาจริงหรอ" ผมถามเสียงอ่อนเมื่อโดนดันจนติดผนังห้องน้ำ
"คิดว่าพี่พูดเล่นหรอ"
ผมได้แต่ส่งเสียงในลำคอเมื่อพี่คินโน้มลงมาจูบผมอีกรอบมือข้างหนึ่งของเขายังคงประคองตัวผมเอาไว้ส่วนอีกข้างเลื่อนลงไปที่กลางลำตัวของผม จับมันแล้วก็ขยับรูดรั้งเรื่อยๆ จนจากที่ตอนแรกไม่มีอาหารอะไรตอนนี้มันกำลังขยายตัวอยู่ในมือพี่คิน
"หึหึหึ" ผมทุบคนที่หัวเราะไปทีด้วยความเขิน ได้แต่ซุกหน้าลงกับไหล่ของเขาแล้วปล่อยเสียงร้องออกมา
"ช่วยพี่หน่อยนะครับ" พี่คินพูดพร้อมกับจับมือผมลงไปสัมผัสที่แท่งเนื้อของเขา
ร้อน...
นั่นคือความรู้สึกแรกที่ผมได้สัมผัส เงยหน้ามองก็เห็นอีกคนส่งสายตาอ้อนมาให้ผมเลยได้แต่กำมือรอบเจ้าสิ่งนั้นแล้วขยับมือตามแบบที่พี่คินทำให้ผม
"อื้มม... แบบนั้นครับ"
เสียงครางที่บ่งบอกว่าพอใจทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นและเกิดความกล้ามากกว่าเดิม ผมขยับมือเรื่อยๆ เหมือนกับพี่คินเองก็ช่วยผมไปด้วยเช่นกัน
ยิ่งพี่คินขยับมือเร็วมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งสั่นมากเท่านั้นจนต้องกอดพี่เขาเอาไว้แน่นเพราะรู้สึกว่าจะยืนไม่อยู่
"พ... พี่คิน อ่าห์..."
"อื้มม พัทธ์... ช่วยพี่อีกนิดนะ" พี่คินกระซิบอยู่ข้างหูผมเสียงพร่าให้มือต้องเร่งมือช่วยตามคำขอของพี่คินแบบที่ผมเองก็รู้สึกไม่ไหวแล้วเช่นกัน
ผมหายใจหอบซบหน้าลงกับไหล่ของพี่คินเมื่อความต้องการถูกปลดปล่อยออกมา ไม่ใช่แค่ผมแต่พี่คินก็ด้วยเหมือนกัน
"พ... พัทธ์นึกว่า..." ผมได้แต่พูดอึกอัก
"เห็นพี่เป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยหรอครับ พี่รู้หรอกน่าว่าถ้าพี่ทำพัทธ์ต้องแย่แน่ แค่นี้ก็พอแล้วครับ"
"ขอบคุณครับ" ผมพูดพร้อมกับยิ้มเขินไปให้
"อาบน้ำกันดีกว่า จะอาบน้ำตั้งนานแล้วยังไม่ได้อาบเลย" พี่คินพูดก่อนจะอุ้มผมไปที่อ่างอาบน้ำ
ผมไม่รู้ว่าพี่คินหันไปเปิดน้ำใส่อ่างตอนไหนอาจจะตั้งแต่ก่อนพาผมเข้ามา หรือตอนที่ผมกำลังแปรงฟัน หรือตอนที่ผมโดยแกล้งจนไม่รู้ตัว เพราะตอนที่พี่คินพาผมลงมาน้ำก็เต็มอ่างแล้ว
"วันนี้อยากแวะเที่ยวที่ไหนไหมครับ" พี่คินถามพร้อมกับกอดเอวผมที่นั่งตักพิงอกกว้างๆ ของเขา
"ไม่ครับ อยากนอนอย่างเดียวเลย"
"ยังเจ็บมากอยู่ไหม พี่ไปซื้อยามาทาให้ดีกว่า" มันจะดีมากถ้าพี่คินถามอย่างเดียวแล้วไม่เอานิ้วมาวนๆ ลูบๆ ตรงนั้น
"ไม่ต้องหรอกครับ" ผมปฏิเสธ "ก็... ไม่ได้เจ็บมากครับแค่รู้สึกขัดๆ กับเมื่อยตัวมากกว่า"
"อย่างนั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วเรากลับกันเลยดีกว่าเนอะ พัทธ์จะได้กลับไปนอน" พี่คินพูดก่อนจะหันไปกดครีมอาบน้ำมาถูตัวให้ผม
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแบบที่พี่คินทำให้ทุกอย่างผมก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะริมสระว่ายน้ำ ตั้งใจจะลงไปว่ายน้ำเล่นก็ไม่ได้ว่ายเลย
"พัทธ์ว่าจะว่ายน้ำเล่น ไม่ได้ว่ายเลย" ผมหันไปเบ้หน้าใส่พี่คิน
"เอาไว้คราวหลังมากันอีกก็ได้ครับ พาน้องกันต์มาด้วย พ่อกับแม่ด้วย ดีไหม" พี่คินยิ้มเอื้อมมือมาเล่นแก้มของผมเล่น
ผมพยักหน้ารับพร้อมยิ้มกว้าง "ดีครับ ไว้มากันใหม่นะ"
"อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ..." ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบไหนแต่พี่คินหยุดมือที่กำลังวุ่นวายกับแก้มผมเปลี่ยนเป็นประคองหน้าผมแทนก่อนจะชะโงกตัวมาจูบผมเบาๆ แต่หลายที
ผมจะรู้สึกเขินทุกครั้งเวลาพี่คินจูบแบบไม่นี้ ไม่ใช่จูบแบบแนบแน่นเร่าร้อนหรือลึกซึ้ง แต่เพียงแค่เอาริมฝีปากแตะแล้วผละออกก่อนจะทำใหม่ซ้ำๆ มันทำให้ผมเขินมากๆ เพราะผมจะชอบเผลอมองหน้าเขาตอนที่ผละออก แล้วเวลาเห็นดวงตาที่เป็นประกายนั้นแก้มผมมันก็จะร้อนวูบทุกที
คินผมนั่งมองคนที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่บนเตียงแล้วก็ได้แต่ยกยิ้มอย่างมีความสุข หลังจากที่กลับมาถึงคอนโดในตอนใกล้เที่ยงผมก็จัดการหาอะไรให้เขากินหลังจากนั้นเจ้าตัวก็นอนหลับไปทันทีด้วยความอ่อนเพลียทั้งจากการเดินทางแล้วก็จากที่ถูกผมเอาแต่ใจหนักไปหน่อยเมื่อคืน ผมเลยจัดการพาคนที่เผลอหลับอยู่ที่โซฟามานอนในห้องนอนของเขาเอง ส่วนตัวผมก็มานั่งมองพัทธ์อยู่แบบนี้ ในใจก็ทั้งสงสารและอิ่มเอมไปพร้อมๆ กัน สงสารที่เขาต้องมาเจ็บตัวแล้วก็เพลียหนักขนาดนี้ แต่ก็อิ่มเอมใจที่ผมกับเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน
ผมลุกจากเตียงเพื่อเอาเสื้อผ้าของเขาไปใส่เครื่องซักผ้า จัดการตั้งปุ่มซักเอาไว้เรียบร้อยก็ย้ายตัวเองลงไปที่ห้องของผมเพื่อเอากระเป๋ามาเก็บคืนนี้ค่อยลงมาเก็บของแล้วกัน ผมวางกระเป๋าไว้บนโซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนจะขึ้นไปบนห้องของพัทธ์อีกรอบ เจ้าของห้องยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องราวอะไรผมเลยจัดการทำความสะอาดห้องเขาเสียเลย เพราะปกติแล้วพัทธ์ไม่ได้จ้างแม่บ้านให้มาทำความสะอาดให้เขาจะทำเองเสมอ แล้วห้องก็ถูกปิดเอาไว้สองวันฝุ่นเลยจับตัว ไหนๆ ตัวเองก็เป็นต้นเหตุทำให้เจ้าของห้องเหนื่อยจนหมดแรงก็ขอไถ่โทษด้วยการทำงานบ้านให้แล้วกัน
หันมองเวลาอีกทีตอนที่ตากผ้าเสร็จก็พบว่าเกือบจะบ่ายสองแล้ว น้องกันต์คงกลับมาถึงตอนเย็นๆ ไม่ก็ค่ำๆ เอาไว้ค่อยโทรถามอีกทีแล้วกันว่าจะแวะกินข้าวกันมาก่อนหรือจะให้ผมทำไว้ให้ ผมเดินเข้าไปในห้องนอนของพัทธ์ที่เปิดเครื่องปรับอากาศเสียจนอาการเย็นน่านอนอีกรอบ ล้มตัวลงนอนข้างๆ เขายื่นมือไปลูบแก้มที่เย็นนิดๆ นั้นแผ่วเบา เห็นแล้วก็อดใจไม่ไหวจึงต้องขยับไปหอมแก้มนิ่มๆ หอมๆ นั่นอีกสักที
ตอนก่อนที่จะคบกันผมเองก็พยายามอดกลั้นอดทนเสมอ หลังจากที่รู้ใจตัวเองว่ารักเขาแน่ๆ แล้วมันก็อดคิดเรื่องลามกไม่ได้ ไม่ต้องมามองผมแบบนั้นเลย ผู้ชายแทบทุกคนก็คิดแบบนี้กับคนที่รักกันทั้งนั้นนั่นแหละครับ แต่เพราะผมกับพัทธ์ยังไม่ได้คบกันผมเลยไม่อยากทำอะไรเอาแต่ใจหรือทำให้เขาสับสนอะไรมาก นานๆ ครั้งผมจึงหอมแก้มหรือจูบเขาสักที แต่พอคบกันผมก็เริ่มปล่อยสิ่งที่อดกลั้นเอาไว้ออกมา ผมมักจะสัมผัสเขาบ่อยขึ้น เหมือนกับเสพติด
แต่ผมก็เสพติดพัทธ์จริงๆ นั่นแหละครับ
ผมเสพติดทุกอย่างที่เป็นเขา ทั้งน้ำเสียง ทั้งสีหน้า ทั้งร่างกาย ทุกๆ อย่างทุกๆ ส่วนผมเสพติดเขาเพราะฉะนั้นเวลาที่ผมได้สัมผัสเขาแล้ว... มันเลยยากที่จะหยุดตัวเอง เหมือนกับตอนนี้...
"อืม..." คนที่นอนหลับสบายส่งเสียงออกมาคงนึกรำคาญที่ผมไปป้วนเปี้ยนแถวๆ แก้มของเขาแต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ
ผมรั้งคนที่ขมวดคิ้วด้วยความขัดใจมานอนหนุนแขน กดจูบไปที่ระหว่างคิดเพื่อให้มันคลายออกก่อนจะเลื่อนมาจูบเบาๆ ที่ปลายจมูกโด่งนั้น
"พี่คิน..." เสียงของพัทธ์ฟังดูงัวเงียอย่างคนพึ่งตื่นนอน ดวงตาก็ยังลืมไม่ขึ้นจนผมไม่แน่ใจว่าเขาตื่นหรือยังแต่ก็แน่ใจว่าเขาตื่นแล้วเมื่อเจ้าตัวยกมือขึ้นจะขยี้ตาตัวเอง ผมเลยรีบจับมือเขาเอาไว้
"ไม่ขยี้ครับ เดี๋ยวตาแดงหมด" ผมบอกก่อนจะใช้มือตัวเองลูบไปมาที่เปลือกตาและใต้ตาของเขา "รู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ"
พัทธ์ลืมตาขึ้นมองผมก่อนที่เจ้าตัวจะขยับตัวเล็กน้อยคงหาท่าทางที่สบาย แต่ท่าที่สบายของเขาทำให้ผมยิ้มกว้างเพราะเจ้าตัวขยับมานอนซุกผม เหมือนลูกแมวเลย... "ก็ดีแล้วครับ ไม่ค่อยเพลียแล้ว เออ... แล้วก็ไม่เจ็บเท่าไหร่แล้ว" แก้มของเขาแดงขึ้นนิดๆ ตอนพูด
"ของแบบนี้ต้องซ้ำบ่อยๆ รู้ไหมจะได้ชินไง" ผมแกล้งกระซิบยั่วเขาไปเลยได้กำปั้นทุบเข้ากลางอกมาหนึ่งทีจากคนช่างเขินให้ผมหัวเราะชอบใจ
เห็นแล้วอยากฟัดให้จมเตียง!ไม่ต้องมาว่าว่าผมหื่นเลยครับ เพราะผมยอมรับว่าผมหื่นจริงๆ โดยเฉพาะกับคนนี้จะหื่นเป็นพิเศษ กับแฟนเก่าผมยังไม่หื่นขนาดนี้เลย แต่ก็อย่างว่าแหละครับ คนนี้ผมรักมากนินา เลยต้องหื่นใส่มากเป็นพิเศษ
"พี่พูดจริงนะไม่เคยได้ยินหรือ หนามยอกก็ต้องเอาหนามบ่ง"
คนที่ซุกอกผมเงยหน้าขึ้นมามองค้อนทันที "ของแบบนี้มันไม่ต้องใช้วิธีนั้นก็ได้มั้งครับ อย่างพี่คินเขาไม่เรียกว่าเอาหนามบ่งหรอก เขาเรียกว่า
’หื่น’ อย่างเดียวเลย"
เดี๋ยวนี้ชักจะกล้าขึ้น แต่เป็นกล้าว่าผม กล้าทำร้ายผมนะ แต่ผมก็ไม่ได้โกรธหรอกครับผมว่าน่ารักดีเพราะทุกเรื่องที่เขาว่าผมมันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้นเลยไม่รู้จะโกรธไปทำไมแกล้งกลับสนุกกว่า
"เดี๋ยวนี้กล้าว่าพี่แล้วนะ เดี๋ยวจะโดนลงโทษ" ผมแกล้งทำเสียงนิ่งจนคนที่ว่าผมเริ่มหน้าเจื่อนไปนิดหน่อยแต่ผมว่ามันน่ารักมาก น่ารังแก...
"พ... พัทธ์..." คนหน้าเจื่อนพูดไม่ออกผมเลยอาศัยจังหวะที่เขายังไม่ทันตั้งตัวพลิกให้พัทธ์ลงไปนอนบนเตียงดีๆ ส่วนผมก็ขยับไปคร่อมเอาไว้กักตัวเขาเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหนรอด
"รู้ไหมว่าถ้าว่าพี่จะเจอบทลงโทษแบบไหน" ผมถามพร้อมมองสีหน้าที่เดี๋ยวเจื่อนเดี๋ยวแดงนั้นอย่างขบขัน
"ไม่... ไม่รู้ครับ"
"พัทธ์ว่าพี่ว่าอะไร พี่ก็จะลงโทษแบบนั้น" ผมบอกเลื่อนหน้าไปใกล้เขาเรื่อยๆ "ถ้าพัทธ์ว่าพี่ร้ายพี่ก็จะใจร้ายใส่ แล้วถ้า...
พัทธ์ว่าพี่หื่น พี่ก็จะหื่นใส่"
"พี่คิน! แกล้งกันใช่ไหมครับเนี่ย!"
ผมหัวเราะเมื่อเขารู้ตัวว่าโดนแกล้งจนโวยวายออกมาก่อนจะก้มลงไปปิดริมฝีปากอิ่มที่ส่งเสียงโวยวายนั้นเอาไว้ด้วยริมฝีปากของตัวเองจนเสียงของพัทธ์ดังอยู่แค่ในลำคอ ผมขบเม้มปากของพัทธ์อย่างเพลิดเพลิน ใช้ลิ้นไล้เลียทั้งริมฝีปากบนและล่างก่อนจะสอดเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นของเขาที่ขยับมาโต้ตอบผมคืน
ผมจูบเขาอยู่นาน จนรู้สึกว่าคนใต้ร่างเริ่มหายใจติดขัดถึงได้ผละออกโดยที่มีน้ำไสยืดติดออกมาเมื่อผมถอนจูบออก ผมเลยก้มลงไปจูบเขาอีกรอบเบาๆ แล้วผละออก พัทธ์ได้แต่นอนหน้าแดงก่ำยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองด้วยความเขิน ผมเลยจับมือของพัทธ์ออกแล้วก้มลงไปจูบปากเขาเร็วๆ อีกหลายรอบให้พัทธ์ทำตัวไม่ถูกมากกว่าเดิม
"พ พี่คิน... ไม่เอาแล้วนะ พัทธ์เขินไปหมดแล้ว" ผมหัวเราะเมื่อเขาสารภาพออกมาตรงๆ จึงได้ย้ายตัวลงไปนอนข้างๆ แล้วจับให้เขาขึ้นมานอนทับบนตัวแทน "ไม่เอา... พัทธ์ตัวหนัก"
"ไม่หนักหรอกครับ" ผมกอดเอวเอาไว้ทันทีเมื่อคนบนตัวทำท่าจะลงไปนอนข้างๆ แทน รั้งหน้าของเขาให้ซบลงกับอก "พี่มีความสุขมากเลยนะรู้ไหม มีความสุขที่พี่ได้คบกันพัทธ์ ได้รักพัทธ์"
"ผมก็เหมือนกัน" คนบนตัวผมพูดเสียงอู้อี้เพราะซุกหน้าลงกับอกผมเอาไว้
"พี่ไม่รู้ว่าพี่เคยบอกพัทธ์ไปรึยัง แต่พัทธ์กับน้องกันต์เป็นคนสำคัญสำหรับพี่มาก เป็นครอบครัวของพี่ เข้ามาเติมเต็มทุกๆ อย่างในชีวิตพี่ พ่อกับแม่พี่คงหมดห่วงเพราะวันนี้พี่มีคนสำคัญในชีวิตแล้ว" ผมลูบผมนุ่มๆ ของพัทธ์อย่างที่ชอบทำ
"พ่อกับแม่พี่คิน... จะชอบพัทธ์ไหม"
"ชอบสิ พัทธ์น่ารักขนาดนี้จะไม่ชอบได้ยังไง ถึงถ้าตอนแรกไม่ชอบพี่ก็จะทำให้ท่านชอบพัทธ์ให้ได้ เพราะพัทธ์คือคนที่พี่รัก รู้ไหมครับ" ก้มมองคนที่นอนหน้าแดงซบอกผมอยู่
"รู้แล้วครับ พัทธ์ก็รักพี่คินนะ"
"ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่มาเป็นความสุขในชีวิตของพี่ ขอบคุณครับที่รัก""อื่อ... อย่าพูดบ่อยสิ เขิน" ผมได้แต่หัวเราะอย่างมีความสุขรั้งคนเขินมากอดเอาไว้แน่นๆ แบบที่เขาเองก็ยกมือกอดตอบผมเหมือนกัน
ผมมีความสุขที่สุด มีความสุขที่ได้รักคนคนนี้ มีความสุขที่เขาเองก็รักผม
"ก็พี่รักพัทธ์นิครับ" รู้ว่าเขาแต่ก็อยากจะพูด อยากจะบอกให้เขารู้และผมจะบอกเขาไปเรื่อยๆ ทุกวันว่าผมรักเขา รักเขามาก บอกให้เขารู้ว่าผมยังคงรักเขาเสมอและจะรักเขาไปเรื่อยๆ แบบนี้
************************************************
มาแล้วค่า มาแล้ววว มีฉากเรียกเลือดกันสักเล็กน้อยยยย ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะ มือมันไปเอ๊งงงง 555555 คนอ่านรู้หมดว่าคนแต่งหื่นขนาดไหน ฮ่าาาาาาาา พอเป็นสีสันให้มันกระชุ่มกระชวยค่ะ คู่นี้เขาหวานกันจริงอะไรจริง พี่หื่นก็จริงไม่ใช้ตัวแสดงแทน มาร่วมสนุกกันค่ะ จะว่าร่วมสนุกกันได้ไหมเพราะไม่มีของรางวัลแจกด้วยสิ แปะโป้งติดไว้ก่อนแล้วกัน ถือเสียว่ามาแสดงความคิดเห็นกันดีกว่าค่ะ ถ้าเกิดในอนาคตมีรางวัลจะเอามาแจก ถ้าไม่มีก็.... นะ ฮ่ะๆๆๆ
มาร่วมกันติด #พี่คินหื่น ในคอมเมนต์กันค่ะ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันสนุกๆ ในหัวข้อว่า ‘#พี่คินหื่น’ นะคะ แสดงความคิดเห็นกันได้เต็มที่เลยค่ะ แต่อย่าวกมาฟางหื่นพอ ฮ่าๆๆๆๆ พี่คินเขาอยากรู้ความคิดเห็นของคนอ่านค่ะ คอมเมนต์กันเยอะๆ น๊า แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808898 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก