น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 27คิน"พัทธ์ครับ เดี๋ยววันอาทิตย์ไปที่ๆ หนึ่งกับพี่หน่อยนะ แล้วเดี๋ยวเย็นๆ ไปกินข้าวกับเพื่อนในกลุ่มพี่กัน จะได้แนะนำให้รู้จัก"
"แล้วน้องกันต์ละครับ" พัทธ์หันมาถามหลังจากที่ผมพูดจบ
"พาไปด้วยครับ" ผมยิ้มหันมองเจ้าตัวเล็กที่เอาแต่ดูโคนันไม่สนใจใครอยู่บนโซฟา ในมือก็กอดกล่องพลาสติกที่ผมเอามาใส่เยลลี่ให้เอาไว้แน่น มืออีกข้างก็หยิบเยลลี่เข้าปากเรื่อยๆ
"จะไปที่ไหนหรอครับ"
"เดี๋ยวก็รู้ครับ" ผมหันไปยิ้มให้ก่อนจะลุกเดินไปหาเจ้าตัวเล็ก "น้องกันต์ไม่หม่ำคุณเยลลี่แล้วครับ หม่ำไปเยอะแล้วนะพอแล้วครับ"
น้องกันต์เงยหน้าขึ้นมองผมก่อนจะส่งสายตาอ้อนแบบที่ชอบทำ ไปเที่ยวกับคุณตาคุณยายมาคงโดนตามใจทั้งวันแน่นอนเลย "ไม่ต้องอ้อนเลยครับ พอแล้วครับส่งกล่องมาให้พ่อคินเลย"
พอผมทำเสียงเข้มขึ้นอีกนิดน้องกันต์เลยยอมส่งกล่องพลาสติกมาให้ผม กินไปเยอะไม่ใช่เล่นหมดไปครึ่งกล่องแล้ว กินเยอะแบบนี้สักวันอ้วนแน่เจ้าตัวเล็ก
"น่ารักมากครับ เด็กดีนะครับ" ผมก้มลงหอมแก้มน้องกันต์จนเจ้าตัวยิ้มกว้างแล้วหอมผมกลับ "พัทธ์พาลูกไปอาบน้ำดีกว่าครับ วันนี้ไปเที่ยวกับคุณตาคุณยายมาทั้งวันต้องนอนเยอะๆ จะได้มีแรง"
วันนี้โรงเรียนของน้องกันต์หยุดพ่อตรัยเลยมารับแต่เช้าเพราะวันนี้ผมกับพัทธ์ต้องไปทำงานกันทั้งคู่ ก่อนที่จะพาน้องมาส่งตอนค่ำๆ
"ครับพี่คิน ไปครับน้องกันต์ไปอาบน้ำกับมัมกันดีกว่า" พัทธ์เดินมาอุ้มน้องกันต์ส่วนผมก็เดินเอาขนมของเจ้าตัวเล็กไปเก็บให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินกลับมาปิดโทรทัศน์แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของน้องกันต์
เสียงเจ้าตัวเล็กหัวเราะคิกคักดังออกมาจากห้องน้ำคงกำลังเล่นน้ำอยู่กับพัทธ์นั่นแหละ ผมเลยเดินไปหยิบชุดนอนใหม่มาให้พัทธ์เพราะชุดที่ใส่อยู่คงเปียกด้วยฝีมือเด็กแสบแน่นอน แล้วจึงไปหยิบชุดนอนลายโคนันที่คุณยายของเขาสั่งตัดพิเศษให้น้องกันต์
ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็วิ่งเนื้อตัวล่อนจ้อนออกมาจากห้องน้ำมากอดขาผมไว้จนผมต้องก้มลงอุ้มขึ้นมาหอมแก้มอย่างมันเขี้ยว
"หอมแล้ว ลูกใครหว่า"
"ลูกพ่อคินกับมัมฮับ" ผมยิ้มกว้างฟัดแก้มฟัดพุงเจ้าตัวเล็กไปหลายรอบจนพัทธ์ต้องมาพูดดุให้แต่งตัวให้น้องกันต์ ผมจึงหันไปหยิบชุดนอนที่เตรียมไว้มาใส่ให้กับลูกชายสุดหล่อ
หลังจากแต่งตัวให้น้องกันต์เสร็จดูเหมือนเจ้าตัวเล็กยังคึกเพราะเริ่มมาปีนป่ายบนตัวผมให้ผมจับฟัดอีกรอบ
"เลิกเล่นครับเลิกเล่น ดึกแล้วนะนอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้น้องกันต์ยังไปเรียนนะ" คุณมัมเดินมาห้ามแล้วครับ ผมเลยดึงแขนพัทธ์ให้ลงมานอนแล้วจัดการหอมแก้มนิ่มๆ ไปทีน้องกันต์เห็นแบบนั้นก็เลยทำตามผมบ้าง
ตอนนี้เลยกลายเป็นเราสองคนพ่อลูกกำลังรุมหอมแก้มคุณมัมจนแก้มแทบช้ำ
ผมว่าโตขึ้นน้องกันต์ต้องหล่อและนิสัยดีเหมือนผมแน่นอน"พอแล้วครับทั้งคุณพ่อแล้วก็คุณลูกเลย แก้มมัมช้ำหมดแล้วเนี่ย" คนแก้มช้ำทำหน้ายู่มือยกปิดแก้มตัวเองเอาไว้ ส่วนน้องกันต์ก็หัวเราะยกใหญ่ที่ได้แกล้งคุณมัม
"มัมแก้มช้ำ อิอิ พ่อคินแกล้งมัม~~" ดูท่าเจ้าตัวเล็กจะแปรพรรคเข้าไปกอดอ้อนพัทธ์ทันที "มัมตีพ่อคินเลย"
"อ้าว... คุณลูกครับทำไมมาโยนให้พ่อคินแบบนี้ละครับ น้องกันต์ก็แกล้งมัมนะ"
"น้องกันต์เป็นเด็กดี ทำตามพ่อคินไง" พูดเสร็จเจ้าตัวก็หัวเราะใหญ่ เห็นแล้วน่าจับมาตีก้นสักทีสองที มันเขี้ยว
พัทธ์ส่ายหน้าพร้อมกับยื่นมือมาตีมือผมเมื่อยื่นมือตั้งใจจะไปจับตัวน้องกันต์มาสำเร็จโทษอย่างรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ "พอแล้วครับ ให้น้องนอนได้แล้วเดี๋ยวนี้พี่คินชักจะตามใจน้องกันต์มากกว่าผมแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ"
ผมยิ้มกริ่มก่อนจะตอบ
"พี่เป็นพ่อที่ดีครับตามใจลูกตามใจ'เมีย'เสมอ""พี่คิน! พูดอะไรน่ะครับ"
"ก็เรื่องจริงนินา"
"เมียคืออะไรหรอครับ" คนที่นั่งฟังเงียบๆ ถามขึ้นขัดจังหวะพัทธ์ที่จ้องจะทำร้ายร่างกายผม น้องกันต์นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับพัทธ์เงยหน้ามองสลับไปมา
"เมียก็คือคนที่พ่อคินรักไงครับ" ผมพูดปนหัวเราะออกไปก่อนที่พัทธ์จะพูดอธิบาย แต่น้องกันต์ยังทำหน้างงผมเลยพูดต่อ "พ่อคินกับมัมเป็นคนรักกัน มัมเลยเป็นเมียพ่อคิน เป็นมัมของน้องกันต์ไง"
"ถ้าเกิดน้องกันต์มีคนที่รัก น้องกันต์ก็ต้องมีเมียสิครับ" น้องเอียงคอพูดพร้อมกับมองผมตาแป๋วแบบที่ผมก็หัวเราะออกมาทันที
"พี่คิน หยุดสอนอะไรพิเรนๆ ลูกเลยนะ" พัทธ์ยื่นมือมาตีปากผมเบาๆ ก่อนจะหันไปพูดกับน้องกันต์ "น้องกันต์อย่าฟังพ่อคินมากลูก หนูยังเด็กยังไม่ต้องคิดเรื่องนี้นะครับ"
น้องกันต์เด็กดีพยักหน้ารับทันทีส่วนผมก็เอาแต่หัวเราะในลำคออย่างขบขันกับคนที่สอนลูดไปแต่หน้าก็แดงไปด้วย พัทธ์หันมามองค้อนผมก่อนจะพาน้องกันต์เข้านอน คืนนี้เราสามคนนอนด้วยกันที่ห้องของน้องครับ น้องกันต์นอนตรงกลางผมกับพัทธ์นอนคนละข้างโดยที่ผมเอื้อมมือไปกอดทั้งสองคนเอาไว้
"ฝันดีนะครับ" ผมพูดกับพัทธ์เสียงเบาเพราะเจ้าตัวเล็กหลับไปแล้วตั้งแต่หัวถึงหมอน
"ฝันดีเช่นกันครับพี่คิน"
.
.
.
.
ในเช้าวันอาทิตย์ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าน้องกันต์กับพัทธ์ยังคงนอนหลับอยู่ข้างๆ ผมหันมองพวกเขาแล้วก็ยิ้มเลื่อนหน้าไปหอมแก้มน้องกันต์พร้อมกับเลยไปหอมแก้มพัทธ์ด้วย ซึ่งเจ้าตัวก็ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะลืมตามองผม
"พี่คิน..." พัทธ์ส่งเสียงงัวเงียเรียกผมเพราะยังไม่ตื่นดี
"นอนต่ออีกหน่อยก็ได้ครับยังเช้าอยู่เลย" ผมกระซิบบอกเพราะกลัวจะเสียงดังไปจนน้องกันต์ตอบ
คนที่ยังสะลึมสะลือพยักหน้ารับยื่นมือมาจับแขนผมเอาไว้แน่นจนผมถึงกับยิ้ม "โอเคครับ พี่นอนต่อด้วยก็ได้" ผมพูดก่อนจะจับมือของพัทธ์ออกแล้วอุ้มน้องกันต์ให้ขยับมาฝั่งผมก่อนที่ตัวผมจะย้ายไปนอนซ้อนด้านหลังของพัทธ์สอดมือกอดเอวของเขาเอาไว้
ผมนอนกอดพัทธ์เอาไว้จนเจ้าตัวหลับไปอีกรอบจึงลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาพร้อมกับเตรียมข้าวต้มกุ้งเป็นมื้อเช้าของเราสามคน ในระหว่างที่กำลังทำมื้อเช้าอยู่พัทธ์ก็เดินงัวเงียออกจากห้อง หลังจากที่คบกันไม่ผมขึ้นมานอนที่ห้องพัทธ์กับน้องกันต์ก็ลงไปที่ห้องผม และทุกเช้าผมก็จะเป็นคนเตรียมมื้อเช้าทำให้พัทธ์ได้นอนนานขึ้นแล้วเจ้าตัวมักจะเดินงัวเงียออกมาหาผม เหมือนกับน้องกันต์ไม่มีผิด
ผมหันกลับไปหาพัทธ์พร้อมกับยกมือขึ้นกอดเขาเอาไว้แล้วโยกตัวไปมา "ยังง่วงอยู่หรอครับ"
พัทธ์ส่ายหน้าพร้อมกับซุกอกผม "ไปล้างหน้าก่อนครับ พี่ทำข้าวต้มเสร็จแล้วจะได้ปลุกน้องมากินข้าวกัน"
เจ้าตัวก็ยังคงส่ายหน้าต่อจนผมยิ้มขำ ไม่บ่อยนักหรอกครับที่เขาจะทำตัวอ้อน งอแงแบบนี้ แต่ผมชอบและอยากให้เขาทำบ่อยๆ เพราะมันน่ารักมากจริงๆ
"เด็กขี้เซา" ก้มลงหอมแก้มนิ่มไปข้างละที "ไปล้างหน้าเร็วครับ วันนี้ต้องออกไปข้างนอกกับพี่นะ จำได้ไหม"
"ครับ..." พัทธ์ส่งเสียงัวเงียผมเลยจัดการอุ้มเขาขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปในห้องน้ำในห้องนอนของเจ้าตัวก่อนจะวางเขาลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าส่งแปรงสีฟันให้เขา
"ล้างหน้าซะนะครับจะได้สดชื่น" ผมหอมแก้มเขาอีกรอบก่อนจะเดินไปปลุกน้องกันต์ที่วันนี้ก็ทำตัวขี้เซาเหมือนแม่เขา กว่าจะขุดคุณลูกให้ลุกขึ้นได้เล่นเอาเหนื่อยเลยครับ สุดท้ายเลยต้องอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าห้องน้ำไป
วันนี้เหมือนกับเลี้ยงลูกสองคนเลยแหะ ฮ่ะๆๆ"วันนี้ทั้งคุณมัมคุณลูกงอแงจังเลยนะ" ผมหอมแก้มทั้งสองคนที่นั่งรอข้าวต้มกุ้งร้อนๆ อยู่โต๊ะให้สองคนหันมายิ้มให้
หลังจากจัดการมื้อเช้ากันเสร็จเรียบร้อยผมก็ให้ทั้งสองคนไปเตรียมตัวออกไปข้างนอก ส่วนตัวเองก็กลับลงไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อคุณมัมกับคุณลูกลงลิฟต์มาแล้วผมก็เลยปิดห้องเดินไปรอลิฟต์ตัวเดียวกับพวกเขาแล้วลงไปข้างล่าง
ขับรถของผมเองออกจากคอนโดไปแวะตลาดเพื่อซื้อพวงมาลัยหกพวกสำหรับผม พัทธ์และน้องกันต์คนละสองพวง
"เราจะไปไหนกันหรอครับ" พัทธ์หันมาถามผมเมื่อเส้นทางที่เรากำลังไปเริ่มออกจากตัวเมือง
"ไปฝากตัวเป็นลูกสะใภ้ไงครับ" ผมหันไปยิ้มให้ก่อนจะขับรถไปต่อ
"ไปหาพ่อแม่พี่คินหรอครับ"
"ใช่แล้วครับ น้องกันต์ครับวันนี้เราจะไปหาคุณปู่คุณย่ากันนะครับ พ่อแม่ของพ่อคินเอง" ผมมองน้องกันต์จากกระจกส่องหลังซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้ารับพร้อมยิ้มกว้าง
ผมเลี้ยวรถเข้าไปในวัดก่อนจะหาที่จอดรถให้เรียบร้อย อุ้มน้องกันต์แล้วเดินนำพัทธ์ไปยังด้านหลังวัดซึ่งมีเจดีย์สำหรับเก็บอัฐิตั้งอยู่มากมาย ผมหยุดอยู่หน้าเจดีย์สององค์ที่ตั้งอยู่ติดกันมีรูป ชื่อ นามสกุล รวมไปถึงวันชาตะ วันมรณะสลักเอาไว้ด้วยตัวหนังสือสีทอง
"พ่อ แม่สวัสดีครับ ผมแวะมาหาพ่อกับแม่นะครับ" ผมพูด ใช่แล้วละครับเจดีย์สององค์นี้คือเจดีย์บรรจุอัฐิของพ่อกับแม่ผมเอง
ผมปล่อยน้องกันต์ให้ลงยื่นซึ่งเจ้าตัวก็ขยับมากอดขาผมเอาไว้ ผมก้มลองมองเจ้าตัวเล็กที่เงยหน้าขึ้นมองผมแล้วมือลูบผมนุ่มๆ นั้น หันไปวางพวงมาลัยลงที่หน้ารูป "พ่อกับแม่สบายดีไหม อยู่ทางนั้นมีความสุขดีใช่ไหมครับ ผมเองก็มีความสุขดีพ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"
พัทธ์เองก็ขยับมายืนใกล้ผมมากขึ้น "
วันนี้ผมไม่ได้มาคนเดียวนะครับ ผมพาคนที่ผมรักมาด้วย นี่พัทธ์ครับคนรักของผมเอง ผมขอโทษนะครับที่อาจจะทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังแต่ผมรักคนคนนี้จริงๆ ช่วยรักแล้วก็เอ็นดูพัทธ์ด้วยนะครับ แล้วก็...เจ้าตัวเล็กน้องกันต์ครับลูกของผมกับพัทธ์ แม่ชอบเด็กนิใช่ไหมครับ ช่วยคุ้มครองลูกของผมด้วยนะครับ"
ผมหันไปหาพัทธ์พร้อมกับพยักหน้าให้ ซึ่งเจ้าตัวก็ขยับมายืนข้างผมวางพวงมาลัยลงข้างๆ พวงมาลัยของผม "สวัสดีครับ ผมขออนุญาตเรียกว่าพ่อกับแม่นะครับ ผมพัทธ์เป็น...คนรักของพี่คินครับ อนุญาตให้ผมได้รักกับพี่คินด้วยนะครับ ผมสัญญาว่าจะเป็นคนรักที่ดีของพี่คิน"
ผมยิ้มก่อนจะก้มลงไปหาน้องกันต์อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาอีกรอบ "น้องกันต์วางพวงมาลัยลงสิครับเหมือนที่พ่อคินกับมัมทำ" น้องกันต์เองก็ทำตามที่ผมบอกทันที
"ยกมือไหว้สิครับ นี่คุณปู่คุณย่า เรียกท่านแล้วก็บอกว่าชื่อน้องกันต์สิครับ"
น้องกันต์ยกมือไหว้ตามที่พัทธ์บอก "สวัสดีครับคุณปูคุณย่า น้องกันต์ชื่อน้องกันต์นะครับเป็นลูกพ่อคินกับมัมพัทธ์ฮะ"
"พ่อครับแม่ครับ อวยพรให้พวกเราด้วยนะครับ อนุญาตให้ผมกับพัทธ์ได้รักกันด้วยนะครับ" สิ้นคำพูดของผมวูบหนึ่งผมรู้สึกว่ามีสายลมพัดผ่านและรู้สึกว่ามันอบอุ่นมา ผมหันมองคนข้างๆ ซึ่งพัทธ์เองก็หันมามองแล้วพยักหน้ายิ้มๆ ให้ผมเช่นกัน
"ขอบคุณนะครับพ่อแม่" ทั้งผมและพัทธ์ต่างก็พูดออกมาพร้อมกัน
"พ่อคิน... ไหนคุณปู่ไหนคุณย่า" น้องกันต์หันมากอดคอผมแล้วถาม หันซ้ายหันขวาเพื่อมองหา
ผมชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า "นั่นครับคุณปู่คุณย่าอยู่บนนั้น ท่านมองดูน้องกันต์อยู่บนนั้นครับ"
"คุณปู่คุณย่าอยู่ไกล"
"ครับท่านอยู่ไกล แต่ท่านก็รักน้องกันต์มากนะ เพราะฉะนั้นน้องกันต์ต้องเป็นเด็กดีนะครับคุณปู่คุณย่าจะได้รัก" พัทธ์ยกมือขึ้นลูบผมน้องกันต์ซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้ารับ
ผมยิ้มรู้สึกดีมากจริงๆ ที่วันนี้ผมมีพัทธ์กับน้องกันต์ รู้สึกดีที่มีครอบครัว รู้สึกดีที่หลังจากนี้ผมจะมีพวกเขาสองคนอยู่ด้วยในทุกๆ วัน(มีต่อค่ะ)
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808877 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก