หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132

[neverland]

ขำคุณหมอ มีเรียกผัวเรียกเมีย 55555 แถมเป็น 'ผู้ชายใจแตก' ไปซะแล้ว 5555555
คุณพฤกษ์สู้ๆค่ะ จัดการมันให้สิ้นซาก !

[aom2529]

สู้ๆนะคะ..ไม่ว่านานแค่ไหนก็รออ่านนะ..ขอแค่อย่าทิ้งให้รอเก้อก็พอ

[4559]

ลุ้นๆๆ

[วายซ่า]

เป็นกำลังใจให้นะคะน้องฟาง     เพื่ออนาคตค่ะ

ว่างๆ ก็พาน้องกันต์มาเยี่ยมบ้าง อย่าหายไปเลยก็พอค่ะ 

[farfarneenee]

เป็นกำลังใจให้น้าาาพี่ฟาง สู้ๆๆ    รักน้องกันต์เสมอ   

[HanATarO]

ขอให้เรื่องผ่านไปได้ด้วยดีนะ พี่พฤกษ

สู้ๆ นะค้าคุณนักเขียน ขอให้สอบได้จร้า

[PPink]

สู้ๆ ทั้งพฤกษ์ แล้วก็คุณฟางเลยน้า

[่jum]

เรียกว่าขอให้ได้หยอดซักหน่อยก็พอถูกไหมหมอชล 

[mawmeawmimo]

รีบๆจัดการให้เด็ดขาดเลยคะคุณพฤกษ์

[mystery Y]

หน้าด้านจริงๆเลยไอ้ส่งศักดิ์!!

[lune]

   คู่หมอชล  ดูมีสีสรร ดีค่ะ
  เป็นกำลังใจ ขอให้ได้ทำงานสมดังตั้งใจนะคะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

สู้ๆ

[flimflam]

หมอนับวันยิ่งใจแตกนะ 55555555555

[gasia]

ฟางสู้ๆเน่ อออ
รอคุณพฤกษ์จัดการรร

[fangiily]

• ~~ ปุกาด ผักกาด ~~ •

ฟางคิดจะรวมเล่ม My Mom ; รักของมัม น้องกันต์จัดให้ แหละค่ะ สนใจกันไหมคะ แต่คงยังไม่ใช่เร็วๆ นี้แน่นอนเพราะยังแต่งไม่จบ 


แล้วถ้าจะถามว่าอีกกี่ตอนจบฟางบอกเลยค่ะว่า "ไม่รู้"    


ไม่ได้กวนนะ ไม่รู้จริงๆ แค่แต่งไปตามพล็อตที่คิดไว้แบบไม่ให้มันยืดเยื้อจนเกินไป


นั่นแล... ฟาง(คิด)จะรวมเล่มค่ะ แล้วแบบว่า... เลยสรรหากิจกรรมมาให้ทุกคนค่ะ มาวาดรูปประกอบนิยายของฟางกันนะ (อย่ากริบนะตะเอง  ) เลือกเนื้อหาในเรื่องตอนใดตอนหนึ่งมาแล้ววาดรูปประกอบค่ะ (เหมือนวาดรูปประกอบนิทาน หรืออย่างนิยายรักหวานแหววของสนพ.ประมาณนั้น) นะคะ แล้วฟางจะเลือกรูปที่โดนใจใส่ไว้ในหนังสือตอนรวมเล่มค่ะ ส่วนของคนอื่นฟางก็จะลงในเว็บหรืออาจจะรวบรวม (อันนี้ขอคิดอีกทีนะคะ แต่จะพยายามไม่ทิ้งรูปของทุกคนค่ะ)


สามารถส่งรูปมาได้ทางอีเมล์ของฟางนะคะ ssfangiily[at]gmail.com ค่ะ บอกมาด้วยนะคะว่าเลือกฉากไหนมาวาดรูป


นอกจากจะเลือกรูปใส่ไว้ในหนังสือแล้วคนที่ได้รับเลือกก็ได้รับหนังสือไปเลยค่ะ 


สำหรับคนที่สนใจส่งรูปเข้ามาได้เรื่อยๆ นะคะไม่มีกำหนดค่ะเพราะยังไม่มีแววจะรวมเล่มเร็วๆ นี้แน่นอนค่ะ


รายละเอียดอื่นๆ เพิ่มเติมถ้านึกออกจะบอกอีกทีนะคะทุกคน~~ ส่วนใครสงสัยอะไรก็ทักมาถามได้เลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจนะ (เพราะฟางอยากให้ทุกคนมาร่วมสนุก(ตรงไหน)กันเยอะๆ เลย)

[angelhani]

รวมเล่มๆๆๆๆๆ ซื้อแน่นอนค่ะ
ปล.วาดรูปไม่ค่อยเก่งนะคะ แต่จะลองดู

[kitty08]

สนับสนุนจ้า สำหรับการรวมเล่ม 

[flimflam]

ไม่ใช่สายวาดรูปเลยค่ะ T___T
 

[seaz]

ต้องจัดการให้เด็ดขาดแล้วนะแบบนี้ รบกวนถึงน้องพัทธ์แล้วอ่ะ

[greensnake]

เข้ามาอัพเดทชีวิตครอบครัวสุขสันต์พร้อมกับคู่รอง
ก่อนหน้าเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นนะหมอชล
ถึงแม้ว่าตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่าใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว
แต่ความกวนและความห่วงใยก็ยังตีคู่มาด้วยกันอยู่
ขอให้เรื่องทางฝั่งนู้นเรียบร้อยโดยไว คนพวกนี้น่ารังเกียจมาก
เชื่อว่าคุณพฤกษ์คงจัดการได้ มีกำลังใจดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[JasmineP]

ไม่ได้มาอ่านนานมาก แต่เรื่องนี้ก็สนุกเหมือนเคย
คู่หมอชลกับพฤกษ์เป็นคู่ประหลาดๆที่ลงตัวดีนะ55555555 ชอบนิสัยหมอชลอ่ะ กวนๆดี

สู้ๆนะไรเตอร์ สำหรับเรานิยายปล่อยไว้ก่อนก็ได้ เรื่องสอบสำคัญกว่าเยอะเลย
ขออย่างเดียว แค่ไม่ดองเหมือนหลายๆเรื่องก็พอ จะอัพหรือไม่อัพไม่เป็นไรแต่มาแจ้งนิดๆให้รู้ว่าไม่ทิ้งหายไปไหนก็โอเคแล้ว

[patchylove]

รอชมรูปของคนอื่นนะ 
เค้าไม่มีฝีมือด้านนี้ชริง ๆ อ่านอย่างเดียวแล้วกัน 

[fangiily]

น้องกันต์จัดให้ครั้งที่40



พัทธ์



"พี่จันทร์ครับเดี๋ยวเข้ามาเอาเอกสารในห้องผมไปถ่ายเอกสารแล้วเตรียมใส่แฟ้มการประชุมทีนะครับ" ผมหันไปพูดกับพี่จันทร์เลขาของผม


"ค่ะคุณพัทธ์" พี่จันทร์รับคำผมเลยหันไปผลักประตูห้องทำงานของตัวเองให้เปิดออกแล้วจึงเดินเข้าไป


ผมเดินไปเปิดลิ้นชักที่โต๊ะทำงานก่อนจะหยิบเอากระดาษที่ผับเอาไว้ออกมาเปิดดูว่าครบตามต้องการที่ผมจะให้เอาไปถ่ายเอกสารหรือเปล่า ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดออกก่อนที่พี่จันทร์จะเดินเข้ามา ผมยื่นกระดาษสามสี่แผ่นในมือของตัวเองไปให้กับพี่จันทร์


"ถ่ายเอกสารกระดาษพวกนี้นะครับ แล้วก็แนบไว้ที่ด้านหลังของแฟ้มของคณะกรรมการเลยนะครับ อ๋อ...! แล้วก็ช่วยสแกนภาพพวกนี้แล้วใส่ไว้ในสไลด์โชว์ที่จะเปิดตอนประชุมด้วยนะครับใส่ไว้ด้านหลังสุดของสไลด์เลยครับ"


"ได้เลยค่ะคุณพัทธ์" พี่จันทร์พูดพร้อมกับยื่นมือมารับกระดาษจากมือของผมไป


"แล้วก็...ถ้าอัพเดทสไลด์เสร็จแล้วช่วยเอามาให้ผมเช็คดูด้วยนะครับ"


"ค่ะคุณพัทธ์"


พี่จันทร์รับคำก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมเลยกลับมาทำงานต่อ จนกระทั่งพี่จันทร์เดินเอาไฟล์งานที่จะใช้ในการประชุมมาให้ผมถึงได้หันไปเปิดคอมพิวเตอร์แล้วนั่งเช็คงานต่อก่อนจะเตรียมเข้าประชุมในตอนสิบโมงครึ่ง


"คุณพัทธ์คะได้เวลาประชุมแล้วค่ะ" ผมลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเมื่อพี่จันทร์เดินเข้ามาบอกก่อนจะเดินไปยังห้องประชุมที่อยู่บนชั้นเดียวกันกับห้องทำงานของผม


ในห้องประชุมพวกหัวหน้าฝ่ายแต่ละฝ่ายมารอกันอยู่แล้ว คณะกรรมการก็มากันจนเกือบครบ ผมเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะและรอจนกระทั่งทุกคนมาครบจึงเริ่มประชุม


การประชุมในวันนี้เป็นเรื่องงานเฟอร์นิเจอร์แฟร์ซึ่งแต่ละฝ่ายจะเข้ามานำเสนอและรายงานความคืบหน้าของงานในแต่ละสัปดาห์


ผมนั่งฟังความคืบหน้าของงานที่แต่ละฝ่ายนำเสนอก่อนจะเสนอความคิดกลับไปเมื่อเห็นว่ามีบางส่วนควรต้องปรับปรุงแก้ไข


"เดี๋ยวผมขอเวลาทุกคนอีกสักครู่นะครับ" ผมบอกพร้อมกับเปิดสไลด์ที่ผมจะพูด "ผมมีแบบเฟอร์นิเจอร์ชุดใหม่มาเสนอกับทุกคน แบบอยู่ที่ด้านหลังสุดเลยครับ ผมแค่นำมาเสนอแล้วให้ทุกคนตัดสินใจว่าสนใจเฟอร์นิเจอร์ชุดนี้หรือเปล่า"


ผมกวาดสายตามองทุกคนที่ก้มลงดูแบบเฟอร์นิเจอร์ที่ผมพูด "โซฟาตัวนี้มีคอนเซ็ปในการออกแบบว่าครอบครัวครับ จากที่เห็นลักษณะของโซฟาชุดนี้คือโอบล้อมเป็นวงกลมซึ่งตัวคนออกแบบเขียนแนวความคิดเอาไว้ว่า 'เพราะครอบครัวมีความหมาย เราจึงต้องหันหน้าคุยกัน' เขาถึงได้ออกแบบโซฟานั่งเล่นชุดนี้มาเป็นลักษณะวงกลมครับ"


"คุณพัทธ์เป็นคนออกแบบเองหรือครับ" ผมหันไปหาคณะกรรมการท่านหนึ่งที่ส่งเสียงถามก่อนจะส่ายหน้า


"เปล่าครับ คนที่ออกแบบโซฟาชุดนี้คือพี่พราวครับ พี่พราวออกแบบเอาไว้ก่อนที่จะเสียแล้วผมบังเอิญไปเจอเข้า ผมไม่ได้อยากจะอ้างชื่อเพื่อให้ทุกคนสนับสนุนผมยอมรับการตัดสินใจของทุกคนครับว่าเราจะผลิตโซฟาชุดนี้ดีหรือเปล่า" ผมบอกกับทุกคนด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง


"ผมชอบแนวความคิดนะ เพราะครอบครัวมีความหมาย เราจึงต้องหันหน้าคุยกัน เพราะมันก็เป็นเรื่องจริงในสังคมปัจจุบัน ถ้าหากเราทำโฆษณาดีๆ มันก็อาจจะดีก็ได้นะ" คณะกรรมการอีกคนพูด ซึ่งหลังจากนั้นคนอื่นๆ ก็พยักหน้ารับและส่งเสียงเชิงเห็นด้วย


"บริษัทของเรามักทำการกุศลอยู่บ่อยครั้ง ถ้าหากเราร่วมมือกับองค์การทางด้านสถาบันครอบครัว แสดงความหมายออกมาผมว่ามันก็คงจะดีนะครับ" หัวหน้าฝ่ายทางการตลาดพูด "ที่สำคัญมันจะส่งผลถึงภาพลักษณ์ของบริษัทของเราให้ดีขึ้นด้วย"


"สำคัญอยู่ที่การสื่อความหมายและการโฆษณาสินะครับ" ผมทวนคำซึ่งหลังจากนั้นเราก็เริ่มพูดคุยถึงหัวข้อนี้กันต่อ และตกลงว่าจะจัดแสดงเฟอร์นิเจอร์ชุดนี้... ที่พี่พราวออกแบบในงานเฟอร์นิเจอร์แฟร์


หลังจากที่การประชุมสิ้นสุดลงโดยที่ทุกคนก็ได้การบ้านกันไปว่าเราจะจัดแสดงเฟอร์นิเจอร์ชุดนี้ออกมาอย่างไรดี ผมก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานก่อนจะทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทำงาน หยิบเอากระดาษร่างของพี่พราวมาดูแล้วยิ้มออกมา


พี่พราวไม่สนใจเรื่องออกแบบเฟอร์นิเจอร์เลย ด้านบริหารก็ไม่สนใจแต่พี่พราวกลับออกแบบโซฟาชุดนี้ออกมานั่นคงจะเป็นช่วงก่อนที่พี่พราวจะเสีย พี่พราวถึงได้ออกแบบชุดนี้คงอยากจะตอบแทนบุญคุณของพ่อ


ผมหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ส่งเสียงดังก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นเบอร์แปลกโทรมา "สวัสดีครับ"


[ว่าไงพัทธ์ จำกันได้ไหม]


ผมตาโตด้วยความตกใจก่อนจะร้องทักออกไป "แซม?! แซมใช่ไหม"


ปลายสายหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงของผมและนั่นยิ่งทำให้ผมยิ้มกว้างขึ้นคนที่โทรหาผมคือแซมจริงๆ ด้วย


[นึกว่าลืมกันไปแล้วเสียอีก]


"จะลืมได้ยังไง แล้วนี่... กลับมาเมืองไทยแล้วเหรอตั้งแต่เมื่อไหร่กันทำไมเพิ่งโทรมาหาละ" ผมรัวคำถามออกไปแบบที่อีกฝ่ายก็หัวเราะ


[ใจเย็นๆ บ่ายนี้ว่างไหมไปหาอะไรกินกัน แล้วกระผมนายแซมจะตอบทุกคำถามเลยครับ]


"ว่างสิ เจอกันที่ไหนดี" ผมรับคำหลังจากที่แซมนัดเวลาแล้วก็สถานที่เรียบร้อยก่อนจะกดวางสายไปพร้อมกับยิ้ม


แซม เป็นเพื่อนที่ผมสนิทมากที่สุดหลังจากเรียนจบเจ้าตัวก็ไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศแล้วก็ทำงานอยู่ที่นั่น ช่วงแรกๆ ก็ยังพอได้ติดต่อกันบ้างแต่ต่างฝ่ายต่างก็ยุ่งกันไปหมดผมเลยไม่ได้ติดต่อกับแซมมาสักระยะแล้ว พอเขาโทรมาก็อดรู้สึกดีใจไม่ได้


สมัยเรียนผมกับแซมมักจะตัวติดกันเสมอทำงานด้วยกันตลอด เราสองคนสนิทกันมากจริงๆ


ผมนั่งเคลียร์งานต่อจนกระทั่งใกล้เวลานัดกับแซมผมจึงเก็บของแล้วเดินลงไปด้านล่าง วันนี้พี่คินมาส่งที่บริษัทผมเลยตั้งใจจะเดินไปเรียกรถแท็กซี่แทน แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินไปก็มีรถคันหนึ่งขับมาจอดหน้าผม ก่อนที่กระจกจะเลื่อนลง


"แซม! มาได้ไง" ผมร้องออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนขับรถ


"พอดีแวะมาทำธุระแถวนี้พอดีเลยนึกขึ้นได้ว่าบริษัทพัทธ์อยู่นี่ก็เลยตั้งใจว่าจะมารับ กะว่าพอถึงแล้วจะโทรหาอยู่พอดี ขึ้นมาสิ"


ผมเปิดประตูรถก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งแล้วแซมก็ขับรถไปยังร้านอาหารที่ตอนแรกเรานัดกันไว้


"มองกันแบบนี้ก็เขินนะครับ" แซมหันมาพูดกับผมพร้อมยิ้มเมื่อผมเอาแต่หันไปมองเขา


"ก็ไม่เจอตั้งหลายปีเลยอยากรู้ว่าเปลี่ยนไปบ้างไหม" ผมยิ้มกว้างตอบกลับไป


"แล้วเปลี่ยนไปไหม" แซมใช้ช่วงเวลาที่รถติดไฟแดงยื่นหน้ามาใกล้ผมเสียจนแทบชิด


ผมหัวเราะพร้อมกับดันเขาออก "ไม่ค่อยเปลี่ยนเท่าไหร่แต่หล่อน้อยกว่าเดิมนะ"


แซมทำเสียงจิ๊จะในลำคอก่อนจะยื่นมือมายีผมของผมเล่น "คร้าบๆ ไม่เหมือนพัทธ์หรอกครับน่ารักขึ้นเยอะเลยครับ"


ผมยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป ไม่นานเราก็ถึงร้านอาหารที่แซมบอกว่าอยากมา เราสองคนเลือกที่นั่งแบบโซฟาริมกระจกก่อนที่คนอยากมาจะจัดการสั่งอาหารหลายอย่างเสียผมกลัวว่าจะกินกันไม่หมด


"เดี๋ยวก็กินไม่หมดหรอกแซม"


"น่า... เราอยากกินไม่ได้กินอาหารไทยแท้ๆ ตั้งหลายปี" แซมหันมายิ้มให้ผมเลยแต่ปล่อยให้เขาสั่งไปตามใจชอบ


ผมกับแซมเราคุยกันหลายเรื่องเพราะเป็นเวลาหลายปีมากที่เราไม่ได้เจอกันจนเหมือนมีเรื่องมากมายที่อยากจะคุยอยากจะถาม


"ไม่เจอกันหลายปีแบบนี้พัทธ์ลืมความรักของเราไปหรือยังนะ" แซมยกมือขึ้นท้าวแขนบนโต๊ะก่อนจะมองผมยิ้มๆ


ผมได้แต่ส่งเสียงในลำคอพร้อมกับส่ายหน้า "เรื่องเก่าเราลืมไปหมดแล้วละ"


คนตรงหน้าทำหน้าเศร้าแบบที่ผมดูก็รู้ว่าแกล้งทำก่อนจะพูดด้วยเสียงที่ฟังก็รู้ว่าทำให้เศร้าสร้อย "น่าเสียใจที่สุด คนเคยเป็นแฟนกันแท้ๆ เลยนะ"


พอได้ยินแบบนั้นผมก็ได้แต่หัวเราะเพราะรู้ดีว่าแซมไม่ได้จริงจังกับสิ่งที่พูด เอาจริงๆ เรื่องของผมกับแซมจะเรียกว่าเป็นแฟนกันก็ไม่ได้บอกไม่เคยมีใครขอใครคบ อย่างที่ผมเคยบอกว่าผมเคยคบกับเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งเพราะเสียงยุเสียงเชียร์จากเพื่อนคนอื่นๆ คนนั้นก็คือแซมนี่แหละครับ


"เราเชื่อมากจริงๆ ว่าแซมเสียใจ" แซมหัวเราะกับคำพูดของผมแต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรกันต่อโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นเสียก่อน ผมหยิบโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงขึ้นมาดูก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา


"ยิ้มหวานเชียวนะ สายพิเศษหรือไงกัน"


ผมไม่ตอบคำของแซมแต่กดรับสายแทน "ครับพี่คิน"


[วันนี้ให้พี่เข้าไปรับกี่โมงดีครับ]


"เดี๋ยวอีกสักพักก็ได้ครับ แต่ว่าพี่คินครับ... พี่คินแวะมารับผมที่ร้านอาไทยนะครับ ผมมากินข้าวกับเพื่อน" ผมตอบพี่คิน


[ได้ครับที่รัก แล้วเจอกันนะครับ]


ผมได้แต่เม้มปากกับคำเรียกของพี่คินพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้หลุดยิ้มเขินออกมาเพราะแค่นี้แซมก็เอาแต่จ้องผมแล้วก็ล้อเลียนไม่หยุดแล้ว "ยิ้มอะไรของแซม"


"เปล๊า ไม่มีอะไรก็แค่มองคนที่ลืมแฟนเก่าแล้วคุยกับใครก็ไม่รู้เสียหวานแหววเชียว"


ผมคว้าเอาถั่วกระดาษมาปาใส่คนตรงข้ามอย่างนึกหมั่นไส้กับคำพูดของเพื่อน ซึ่งแซมก็ทำเพียงแค่เอียงตัวหลบแล้วก็หัวเราะแค่นั้น ผมนั่งคุยกับแซมต่ออีกสักพักพี่คินก็โทรเข้ามาหาบอกว่าจอดรถรออยู่หน้าร้านแล้วเรียบร้อย เราสองคนเลยเดินออกจากร้านไปด้วยกัน


"เอาไว้เจอกันใหม่นะแซม เราไปแล้ว" ผมโบกมือให้กับแซมก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถเพราะบริเวณหน้าร้านจอดรถได้ไม่นาน ซึ่งแซมก็โบกมือกลับมาก่อนจะเดินไปทางที่จอดรถของร้าน


"มัมมมมมม สวัสดีครับ" ทันทีที่ผมขึ้นไปนั่งบนรถน้องกันต์ที่นั่งอยู่บนตักพี่คินก็โผเข้ามาหาผมทันที


"สวัสดีครับน้องกันต์" ผมก้มลงหอมแก้มเจ้าตัวเล็กก่อนจะเงยหน้าส่งยิ้มให้กับพี่คิน แต่แล้วก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นเมื่อพี่คินทำแก้มป่องยื่นมาใกล้ผม "อะไรกันครับพี่คิน"


"หอมแก้มลูกแล้วก็หอมแก้มพ่อด้วยสิครับ นี่อะๆ หอมเร็ว หอม" พี่คินพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มตัวเองเป็นเชิงบอกให้ผมหอม


"ฮื่อ... ขับรถไปเลยครับ" ผมใช้มือดันพี่คินให้กลับไปนั่งดีๆ


"ไม่หอมพี่หอมเองก็ได้ ฟอด!" พี่คินพูดก่อนจะยื่นหน้ามาหอมแก้มผมหนักๆ แบบที่น้องกันต์ก็หัวเราะคิกคักชอบใจ


"หอมชื่นใจจริงๆ เลยแก้มเมียพี่เนี่ย"


"พี่คิน! เดี๋ยวเถอะ"


พี่คินหัวเราะชอบใจที่แกล้งให้ผมเขินได้ หลังจากที่แกล้งผมจนพอใจแล้วถึงได้ขับรถกลับคอนโด







************************************************
โอ๊ะๆๆ... มีตัวละครเพิ่มมาอีกคนแล้ว แซม... เพื่อนสนิทที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมากกว่าเพื่อนกลับมาจากต่างประเทศแล้วค่ะ มาเฉยๆ... ไม่มีอะไรหรอก(มั้ง) ฮี่ๆ เอาเป็นว่าแซมจะสร้างเรื่องอะไรไหมอันนี้ก็ต้องรอติดตามกันต่อไปนะคะ

อ๋อ... ฟางเปิดให้ร่วมกิจกรรมกัน วาดรูปประกอบนิยายค่ะ จะวาดมือ วาดคอม ยังไงก็ได้ ถ้าสนใจก็อย่าลืมเข้าร่วมกันนะคะ ให้เลือกฉากในนิยายมาแล้วก็วาดรูปฉากนั้นค่ะ สำหรับคนที่ฟางเลือกภาพนั้นก็จะไปประกอบอยู่บนหนังสือเรื่องนี้นะคะ แล้วคนที่ได้เอารูปลงก็จะได้รับหนังสือไปเลยค่ะ ^^

วาดสวยไม่สวยก็ลองวาดส่งมากันได้นะคะ เพราะภาพที่วาดส่งกันมาฟางจะเอาไปทำอย่างอื่นอีกค่ะ ซึ่งจะเป็นอะไรนั้นยังไม่ขอบอกนะคะ สงสัยอะไรถามได้ในเพจหรือไม่ก็อีเมล์ฟางนะคะ ssfangiily[at]gmail.com ค่ะ
 
อย่าลืมคอมเมนต์ให้ฟางด้วยนะ แต่งมาให้อ่านแล้วก็อยากอ่านคอมเมนต์บ้าง คอมเมนต์กันด้วยน๊า พลีสสสสสสสสสส

สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi

สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC

เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)

[Mouse2U]

ไม่ยอมน้อยหน้าน้องกันต์เลยนะคะพี่คิน

[yymomo]

หวานเสมออาะพี่คินเนี่ย แจ่ตอนนี้ความหวานของพี่แพ้ความหื่นฮาของหมอชลราบเลย 

[lizzii]

กิจกรรมน่าสนใจ แต่ !!! เราวาดรูปไม่เป็น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอผ่านๆๆ
ส่วนแซม มาเป็นตัวประกิบพอนะ มันครบคู่แล้ว 555

[rmlab]

เฮ้อ แซมคงไม่มาทำให้พี่คินหวงนะ

[darling]

พี่คินหวานตลอด อย่างนี้คุณมัมจะไปไหนพ้น 

[gasia]

แซมคงไม่มีพิษมีภัยใช่ม๊ายยยยย 5555
คิดถึงน้องกันต์ที่ซู๊ดดดดดดดดด

[GMJeam]

คิดถึงน้องกันต์