น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 44คินผมกำลังนั่งมองคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง แผ่นหลังขาวๆ ของพัทธ์โผล่พ้นผ้านวมเผยให้เห็นรอยแดงหลายรอยบนหลังนั้น แน่นอนว่ามันเป็นฝีมือของผมเอง ที่จริงไม่ใช่แค่ที่หลังหรอกครับ ทั้งคอ หน้าอก ต้นขา ซอกขาก็มี ผมทำเอาไว้เมื่อคืน ได้ยินเสียงเขาร้องตอนผมดูดผิวเขาแล้วอดใจไม่ไหว
เหมือนคนโรคจิตเลยเนอะ ฮ่ะๆๆๆ
แต่ทำยังไงได้...ก็พัทธ์เล่นน่ารักขนาดนี้ผมเลยอดใจไว้ไม่อยู่“พัทธ์ครับตื่นได้แล้วครับ” ผมลงมือปลุกคนที่ยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ตอนนี้มันเกือบจะเที่ยงอยู่แล้วแต่พัทธ์ยังไม่ตื่น
แต่ผมก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะกว่าจะได้นอนก็เกือบจะเช้าแล้วพัทธ์ถึงได้หลับไม่ตื่นอยู่แบบนี้
นี่ผมรังแกพัทธ์หนักเกินไปหรือเปล่านะ“พัทธ์ครับ เด็กดีตื่นขึ้นมาก่อนเร็ว” ผมเขย่าแขนคนที่ยังหลับอยู่ออกแรงเพิ่มขึ้นอีกนิดเพื่อปลุกให้ตื่น
“อื้ม...พี่คิน…” คนหลับส่งเสียงงอแงทันทีที่ตื่น
นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมชอบรังแกพัทธ์หนักๆ เพราะวันรุ่งขึ้นพัทธ์จะเปลี่ยนจากมาดรองประธานบริษัทจะกลายเป็นเพียงเด็กน้อยขี้อ้อนแถมยังงอแง ผมรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆ
อาจจะเพราะผมไม่มีพี่น้อง อีกทั้งพ่อกับแม่ก็เสียไปแล้ว ผมเลยไม่มีคนมาอ้อนหรือไม่มีคนที่ผมจะไปอ้อนใคร ผมเลยชอบที่พัทธ์ทำตัวเด็กๆ แล้วเข้ามาอ้อนผมแบบนี้
“ครับ พี่คินเอง ลุกขึ้นนะครับไปล้างหน้าล้างตาพี่ทำผัดถั่วงอกกับเต้าหู้ทรงเครื่องเอาไว้ด้วย ของโปรดของพัทธ์เลยนะ” ผมช่วยประคองคนที่พยายามดันตัวลุกขึ้นนั่งให้นั่งดีๆ
พัทธ์เบ้หน้าทันทีที่ขยับตัวก่อนจะหันมามองผมตาแดงๆ “เจ็บเหรอครับ หือ?”
พัทธ์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะขยับมาซุกหน้ากับไหล่ผมเอาไว้ “มัน...เสียดๆ แล้วก็แสบๆ ด้วย พี่คินชอบทำพัทธ์เจ็บตัว…”
ผมหัวเราะ อดใจไม่ไหวจนต้องก้มลงหอมแก้มขาวๆ นั้นเต็มฟอด “ขอโทษครับ ก็พัทธ์น่ารักพี่เลยอดใจไม่ไหว เดี๋ยวพี่ไปเปิดน้ำอุ่นให้แช่นะครับจะได้รู้สึกดีขึ้น”
ผมจัดการอุ้มพัทธ์ขึ้นก่อนจะพาเดินเข้าไปในห้องน้ำ วางคนหมดแรงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าเพื่อให้เขาได้ล้างหน้าแปรงฟัน ส่วนผมก็เดินไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างเอาไว้เพื่อให้พัทธ์ลงไปแช่
“พี่คินอาบด้วยกัน” พัทธ์ยื่นมือมาดึงชายเสื้อผมเอาไว้หลังจากที่ผมอุ้มเขามาที่อ่างอาบน้ำแล้ว
“โอเคครับ แต่เดี๋ยวพี่ไปหยิบผ้าขนหนูก่อนนะครับ” ผมตอบก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากพัทธ์ไปหนึ่งทีก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูในตู้มาแขวนเอาไว้ที่ราวในห้องน้ำ
ผมลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำก่อนจะรั้งเอวของพัทธ์ให้มานั่งอยู่กลางหว่างขาของผม สองมือก็กอดเอวคอดนั้นไว้แน่น
“รู้สึกดีขึ้นไหมครับ”
“ก็...ดีขึ้นแล้วละครับ”
ผมรั้งให้พัทธ์นั่งพิงอกของผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะจัดการอาบน้ำให้เด็กดีของผม อาบเฉยๆ ครับไม่มีอะไรมากกว่านั้นแน่นอนครับ หลังจากที่อาบน้ำให้พัทธ์เสร็จผมก็จัดการอุ้มเขาแล้วพาไปแต่งตัวก่อนจะพาไปกินข้าว
“แม่โทรมาเหรอครับพี่คิน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” พัทธ์เงยหน้าขึ้นถามผมเมื่อผมเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารหลังจากที่เดินไปรับโทรศัพท์
“เปล่าครับ แม่แค่โทรมาบอกว่ากำลังกลับจากเที่ยวกัน บ่ายๆ จะพาน้องกันต์มาส่งครับ” ผมตอบเดินไปลูบผมของพัทธ์เล่นอย่างที่ชอบทำ
“คงเที่ยวกันสนุกเลยสิทั้งคุณตาคุณยายแล้วก็คุณหลาน ไม่โทรมากันเลย”
ผมหัวเราะพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของพัทธ์ “นั่นสิ พัทธ์กินข้าวเถอะจะได้ไปนอนพักอีกหน่อย ตอนบ่ายน้องกันต์กลับมาคงไม่ได้พักแน่ๆ เลย”
“ความผิดพี่คินแหละ” พัทธ์เงยหน้าขึ้นมาทำปากยื่นใส่ผม
แล้วผมเคยบอกไหม…
ผมชอบเวลาพัทธ์ทำปากยื่นแบบนี้ มันน่ารักมาก น่ารักจน…“อ๊ะ!” พัทธ์ร้องอย่างตกใจพร้อมกับยกมือขึ้นตีอกผมเมื่อผมก้มลงไปงับปากที่ยื่นออกมานั้นเบาๆ อยากหยอกล้อ
“ก็เห็นทำปากยื่นใส่ นึกว่าอยากให้งับ” ผมพูดยิ้มๆ
“ฮื่อ! ไม่คุยกับพี่คินแล้ว” พัทธ์ว่าเสียงงอนๆ ก่อนจะหันกลับไปกินข้าวต่อ ผมได้แต่ยิ้มยกมือขึ้นยีผมของเขาเล่นก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาแล้วลงมือกินข้าวไปพร้อมๆ กับพัทธ์
“อยากกินอะไรอีกไหมพัทธ์พี่จะได้ทำให้กิน” ผมถามหลังจากที่เขากินข้าวเสร็จเรียบร้อย มื้อนี้พัทธ์กินเยอะกว่าทุกครั้งคงเพราะเมื่อคืนใช้พลังงานไปจนหมดแน่ๆ เลย
“ไม่เอาแล้วครับพี่คิน พัทธ์อิ่มมากจนไม่อยากจะลุกเดินแล้วครับ” คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมบอก พัทธ์ทำท่าจะฟุบลงกับโต๊ะอาหารผมเลยยื่นมือไปรองใบหน้าเขาเอาไว้
“ไปนอนที่ห้องดีๆ สิครับ แต่เดี๋ยวค่อยนอนนะ รอให้ย่อยอีกหน่อยก่อน”
พัทธ์เอาคางเขกกับมือของผมที่รองเอาไว้ก่อนจะบ่นออกมาอีก “ตกลงจะให้พัทธ์นอนหรือไม่ให้นอนกันแน่ พี่คินพูดไม่รู้เรื่องเลย”
ผมได้แต่ยิ้มยื่นมืออีกข้างไปบีบปลายจมูกรั้นนั้นเบาๆ อย่างมั่นเขี้ยว ทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมดเลยนะ “ก็จะให้นอนนั่นแหละครับ แต่รอให้อาหารย่อยก่อนไง กินอิ่มๆ แล้วไปนอนเลยได้ยังไง”
“แต่พัทธ์อยากนอนนี่” พัทธ์ว่าพร้อมกับก้มหน้าซุกลงกับฝ่ามือของผม
“อย่างนั้นลุกครับ เร็วเข้า” ผมร้องบอกขยับมือที่รองรับหน้าเขาไปมาเพื่อให้อีกคนลุกขึ้นยืน
ผมดึงมือของพัทธ์ให้ออกไปที่ห้องนั่งเล่น ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาวก่อนจะจับให้พัทธ์นั่งลงกลางระหว่างขาผมรั้งให้เขาขยับมากึ่งนั่งกึ่งนอนพิงอกผมเอาไว้
“อยากดูอะไรไหมครับ” ผมก้มลงถามพร้อมกับกดจมูกลงที่ข้างขมับเขาไปด้วย
“ดูครับ” พอเขาบอกแบบนั้นผมก็เลยหันไปหยิบรีโมทโทรทัศน์มาส่งให้แล้วปล่อยให้เขาเลื่อนช่องดูตามใจชอบ
พัทธ์เปิดไปเปิดมาก็มาหยุดดูช่องรายการท่องเที่ยวของประเทศญี่ปุ่น พอได้รายการที่อยากดูเจ้าตัวก็เริ่มขยับตัวไปมาเพื่อหามุมสบายๆ ในการพิงผมไปดูโทรทัศน์ไป ตอนแรกที่ดูก็ยังส่งเสียงคุยกับผมไม่หยุด บอกว่าอยากไปบ้างบ้างล่ะ อาหารอันนั้นน่ากินบ้างล่ะ บรรยากาศสวยบ้างล่ะ แต่พอผ่านไปได้สักพักเสียงเหล่านั้นก็เงียบไป
แล้วพอผมก้มลงมองก็เห็นพัทธ์หลับไปแล้ว เจ้าตัวนั่งพิงอกผมแล้วก็หลับไปท่าทางดูสบายจนผมเองก็ไม่กล้าขยับตัวเพื่อเป็นการปลุกให้เขาตื่น
ผมปล่อยให้พัทธ์นอนต่อไปแบบนั้นส่วนตัวผมเองก็ดูโทรทัศน์ไปด้วยจนกระทั่งบ่ายผมก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดคงเป็นพ่อตรัยแม่ณีพาน้องกันต์มาส่ง
“มัมมมมม” เสียงน้องดังมาแต่ไกลก่อนจะวิ่งโร่เข้ามาที่ห้องนั่งเล่น
“ชู่ว มัมหลับอยู่ครับน้องกันต์” ผมยกนิ้วแตะริมฝีปากเพื่อบอกให้น้องเบาเสียงลง ซึ่งพอน้องเห็นแบบนั้นเจ้าตัวก็ยกมือปิดปากทันทีแล้วท่าทางเดินย่องเข้ามาหาผม
น้องกันต์ปีนขึ้นโซฟาข้างๆ ตัวที่ผมกำลังนั่งให้พัทธ์นอนพิงอยู่ก่อนจะชะโงกตัวมาหอมแก้มผม “สวัสดีครับพ่อคิน”
“สวัสดีครับ ไปเที่ยวสนุกไหม”
“สนุกมากเลยยยย”
ผมยกมือไปยีผมน้องกันต์เล่นก่อนจะหันไปยกมือสวัสดีพ่อกับแม่ที่เดินเข้ามา “สวัสดีครับพ่อแม่ ขอโทษทีครับพอดีพัทธ์หลับอยู่”
“ไม่เป็นไรๆ ปล่อยให้นอนไปเถอะ” พ่อตรัยบอกก่อนจะวางของซึ่งน่าจะเป็นของๆ น้องกันต์นั่นแหละไว้บนพื้นข้างโต๊ะกาแฟ
“นี่คินกับพัทธ์กินอะไรกันหรือยัง” แม่ณีหันมาถามผม
“เรียบร้อยครับพ่อกับแม่ละ ให้ผมทำอะไรให้ไหม”
“ไม่ต้องๆ พวกเราแวะกินข้าวกันก่อนมาแล้ว ยังไงก็พักกันต่อเถอะเดี๋ยวพ่อกับแม่จะกลับแล้ว”
“ไม่อยู่ต่อก่อนเหรอครับ” ผมถามก่อนจะยกมือขึ้นลูบผมพัทธ์เบาๆ เมื่ออีกคนขยับตัว
“ไม่ละ เดี๋ยวเย็นกว่านี้รถจะติดเอา เอาไว้ว่างๆ ค่อยมาหาใหม่ไม่ก็พากันไปบ้านชลแล้วกันนะ” พ่อตรัยตอบ
“อย่างนั้นผมไปส่ง…”
“ไม่ต้องคินไม่ต้อง เดี๋ยวแม่กลับกันเองได้เป็นเบาะให้พัทธ์ไปเถอะลูก” แม่ณีพูดยิ้มๆ
“นี่ถ้าพัทธ์มันมีลูกได้พ่อกับแม่คงมีหลานอีกเพียบเลยเนอะ” พ่อตรัยพูดก่อนจะยิ้มอย่างมองออกว่าอะไรคือสาเหตุให้พัทธ์หลับอยู่แบบนี้
ผมไม่ได้ตอบอะไรนอกจากหัวเราะเท่านั้นก่อนจะยกมือไหว้พ่อกับแม่เพื่อลา
“ง่วงไหมครับน้องกันต์” ผมหันไปหาน้องกันต์ที่เดินหายเข้าไปหยิบตุ๊กตาหมีในห้องนอนมา
น้องกันต์พยักหน้ารับทันที ดูก็รู้ว่าท่าจะง่วงเพราะตาปรือจนจะปิดอยู่แล้ว
ผมกางแขนออกหนึ่งข้างแล้วเรียกน้องกันต์ให้ขึ้นมาหา “มาครับ มานอนกับพ่อคินกับมัมมา”
“ฮะพ่อคิน” น้องกันต์รับคำก่อนจะเดินมาหาผม ผมใช้มือข้างเดียวอุ้มเจ้าตัวเล็กที่เริ่มโตกว่าเดิมขึ้นมาบนโซฟาแล้วจับให้น้องกันต์นอนหนุนอกผมดีๆ
“นอนนะครับ เดี๋ยวตอนเย็นพ่อคินทำขนมให้หม่ำๆ นะ” ผมบอกใช้มือลูบผมน้องกันต์เป็นการกล่อมให้เจ้าตัวนอนก่อนจะเลยไปลูบผมพัทธ์อีกคน
ไม่นานน้องกันต์ก็หลับตามพัทธ์ไป เหลือผมที่นั่งเป็นหมอนเป็นเบาะให้สองแม่ลูกนอนพิง ผมก้มลงจูบหน้าผากของทั้งคู่เบาๆ อย่างรักใคร่ก่อนจะปล่อยให้ทั้งสองคนนอนต่อไป
แต่ว่านะ… พอนั่งแบบนี้นานๆ ผมก็ชักจะเป็นเหน็บแล้วนะ จะเป็นแทบทั้งตัวแล้วด้วย แบบนั้นผมเลยจัดการจับน้องกันต์ให้นอนบนโซฟาก่อนแล้วจึงประคองพัทธ์เอาไว้เพื่อขยับตัวลงจากโซฟา ก่อนจะจับให้แม่ลูกเขานอนด้วยกันดีๆ
ส่วนผมนี่พอจัดท่าทางให้สองคนเสร็จก็แทบทรุดกับพื้นจากการเหน็บกินเพราะพัทธ์นอนทับขาผมไปด้วยกว่าจะหายก็นานหลายนาทีเลยครับ
นี่ก็ใกล้จะเย็นแล้วต้องไปเตรียมมื้อเย็นสำหรับแม่ลูกแล้วละครับ ว่าแต่วันนี้จะทำอะไรกินกันตอนเย็นดีนะ...
ผมหันกลับไปมองสองคนที่ยังนอนหลับอยู่แล้วก็ได้แต่ยิ้มขำ เพราะตอนนี้ทั้งพัทธ์แล้วก็น้องกันต์กำลังนอนหลับเอาหัวชนกันอยู่ดูแล้วน่าเอ็นดูดีนะครับ เห็นแล้วน่าแกล้งจัง แต่ถ้าแกล้งไปแล้วทั้งสองคนตื่นผมคงโดนงอนจนต้องตามง้ออีกแน่เลย
อืม... ง้อด้วยมื้อเย็นเมนูโปรดของทั้งคู่ก็คงไม่เลวเหมือนกันนะ
อย่างนั้นขอแกล้งหน่อยแล้วกัน************************************************
มาแล้วค่ะ มาแล้ววว ขอโทษนะคะที่มาช้า ช่วงนี้ต้องเตรียมอะไรหลายๆ อย่างเลยทำให้ไม่ค่อยได้แต่งนิยายเท่าไหร่ (แถมบางทีมีเวลาแต่งก็ชอบออกนอกลู่นอกทางประจำเลย) ฮืออออออ ขอโทษนะค้าาาาาาาา มาที่เนื้อหากัน ตอนนี้น่ารักเน๊อะ มัมพัทธ์น่าเอ็นดู้วววววน่าเอ็นดู จนพี่คินคงคิดอยากจะดูเอ็น(?) อีกหลายๆ รอบเลยทีเดียว วรั๊ยยยยยย พูดอะไรออกไป 5555555555555555 น้องกันต์กลับมาแล้วนะคะ เจอกับน้องแล้วนะคะ แต่อีกเดี๋ยวฟางจะกลับไปที่คู่ชลพฤกษ์ก่อนนะคะ ไปเคลียร์ปัญหาฝั่งทางนู้นก่อนแล้วค่อยกลับมาเจอคู่คินพัทธ์แล้วก็น้องกันต์กันยาวๆ เนอะ ^^
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์นะคะ คอมเมนต์กันหน่อยนะ อย่าเงียบค่ะ ใจไม่ดีเลยยยยย
ปล. ส่งภาพวาดประกอบนิยายเข้ามากันเยอะๆ นะคะ สวยไม่สวยไม่สำคัญค่ะ แค่ทุกคนสนใจเข้าร่วมกิจกรรมฟางก็ดีใจแล้วค่ะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808903 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก