น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 44.2พัทธ์อือ…อะไร…ผมได้แต่ขยับตัวไปมาอย่างรู้สึกรำคาญเมื่อมีอะไรบางอย่างมาเกลี่ยอยู่ที่แก้ม เหมือนขนอะไรสักอย่าง... ได้แต่ยกมือปัดๆ เพื่อให้ความไม่สบายนั้นหายไป ซึ่งมันก็หายไป แต่เพียงแค่แปบเดียวเท่านั้น
อีกทั้งอยู่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาดิ้นๆ มุดๆ อยู่ข้างๆ ผมด้วย สุดท้ายผมก็ได้แต่ลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้านสิ่งแรกที่เห็นคือหัวทุยๆ ที่ซุกผมอยู่ เป็นน้องกันต์ไม่ผิดแน่ ผมเลยจัดการกอดน้องเอาไว้แล้วหันมองไปรอบๆ
ผมเบ้หน้าทันทีที่เห็นพี่คินนั่งอยู่ข้างโซฟาแล้วพยายามกลั้นหัวเราะ ในมือมีตุ๊กตาหมีของน้องกันต์ ไอ้ขนๆ ที่ผมรู้สึกคงมาจากขนตุ๊กตาในมือพี่คินแน่นอนเลย
“พี่คินแกล้งพัทธ์”
“ก็เห็นหลับสบายกันจนน่าแกล้งนี่ครับ” แทนที่จะสำนึกผิดพี่คินกลับยิ้มรับหน้าบานเลยครับ
“พี่คินอย่าแกล้งลูก” ผมร้องบอกเมื่อพี่คินเอาแขนตุ๊กตาไปถูตามแก้ม ตามแขนแล้วก็ขาน้องกันต์ พอผมยื่นมือจะไปห้ามพี่เขาก็ให้มือข้างเดียวจับมือผมไว้ แล้วผมนอนอยู่ด้วยไงครับ จะสู้อะไรเขาได้นอกจากได้แต่นอนมองน้องกันต์โดนพ่อคินแกล้ง
“งื้อออ” น้องกันต์ส่งเสียงงอแงออกมาเหมือนจะรู้สึกรำคาญ ก็น่าแหละครับพี่คินเล่นเอาขนจากตัวตุ๊กตาไปถูคอน้องแบบนั้น
“พี่คินอย่าแกล้งน้องกันต์สิครับ”
“น้องกันต์น่าแกล้ง”
“พี่คินโรคจิต”
“ขอบคุณที่ชมครับที่รัก” หันมายิ้มกว้างใส่ผมแล้วยื่นหน้ามาหอมแก้มผมไปเต็มฟอดก่อนจะหันไปสนใจกับการแกล้งน้องกันต์ต่อ
“พี่คินเป็นคนขาดความอบอุ่นหรือไงกัน” ผมทำหน้ามุ่ยใส่พร้อมกับกอดน้องกันต์เอาไว้แน่น
คนที่นั่งยองๆ อยู่ข้างโซฟาหัวเราะก่อนจะมายิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์แบบที่ผมก็หน้าแดงวาบ “ครับ เมื่อก่อนก็ขาดความอบอุ่นอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ละมีแต่อุ่นจนร้อนแบบเมื่อคืนไง ร้อนไปทั้งตัวเลย หึหึหึ”
“พี่คิน! ทะลึ่ง โรคจิต” ผมว่าก่อนจะคว้าเอาหมอนมาปาใส่พี่คิน แต่เขารับเอาไว้ได้ครับแล้วยังหัวเราะชอบใจอีกด้วย
“ฮืออ... มัม อะไรไม่รู้มาโดนน้องกันต์ ฮือออออ งืออออ” น้องกันต์ที่งัวเงียตื่นขึ้นมาร้องงอแงแล้วซุกหน้าลงกับอกผมทันที
ผมส่งสายตาคาดโทษให้พี่คินทันทีที่แกล้งลูกจนน้องกันต์ร้องงอแงแบบนี้ แต่คนนิสัยไม่ดีก็ไม่มีสำนึกหรอกครับ กลั้นหัวเราะจนตัวสั่น
“ไม่มีอะไรนะครับ โอ๋ๆ ไม่ร้องนะน้องกันต์” ผมกอดปลอบน้องกันต์ “น้องกันต์ลองหันกลับไปดูสิครับจะได้รู้ว่าใครแกล้งลูก”
พอผมบอกแบบนั้นน้องกันต์ก็หันกลับไปมองทันที พอเห็นพี่คินนั่งกลั้นหัวเราะในมือมีตุ๊กตาของตัวเองอยู่ใบหน้าน่ารักของเจ้าตัวเล็กก็บึ้งงอทันที นิ้วโป้งถูกยื่นไปตรงหน้าพี่คินพร้อมกับเสียงงอนๆ
“พ่อคินแกล้งน้อง น้องกันต์โป้งพ่อคินแล้ว”
“อ้าว... ทำไมมาโป้งพ่อคินละครับ” พี่คินร้องถาม
“ก็พ่อคินแกล้งน้อง นี่แหน่ะ” น้องกันต์ว่าก่อนจะพุ่งไปงับไหล่พี่คินเอาไว้ ผมเองก็ตกใจนะครับที่น้องทำแบบนั้นแต่ดูเหมือนพี่คินไม่ได้โกรธอะไรเพราะเขาเอาแต่หัวเราะก่อนจะรัดตัวน้องกันต์เอาไว้แล้วเป็นฝ่ายไล่งับตัวน้องแทน
“มัมมมม มัมช่วยน้องกันต์โด้ยยยย พ่อคินแกล้งน้อง ฮืออออ มัมมมมม” น้องกันต์ดิ้นหนีจากพี่คินแล้วร้องเรียกผมใหญ่
ผมเห็นแบบนั้นก็เลยไปอุ้มน้องกันต์มาส่งสายตาดุๆ ไปให้คนช่างแกล้งที่ชอบใจที่เห็นลูกงอแง “น้องกันต์โป้งพ่อคินแล้วโด้ย มัมก็โป้งด้วย โป้งๆๆ มัมโป้งพ่อคินเร็วๆ” น้องกันต์จับมือของผมให้ชูนิ้วโป้งเป็ยเชิงบอกว่าโป้งพี่คิน
“ครับๆ โป้งพ่อคินเนอะ พ่อคินนิสัยไม่ดี” ผมพยักหน้ารับไปกับน้องกันต์
“โป้งพ่อคินแบบนี้พ่อคินไม่ทำข้าวผัดคุณหมีให้หม่ำๆ นะ” พอเห็นน้องกันต์โป้งพี่คินก็เอาเลยครับ ยกเมนูโปรดของน้องกันต์มาล่อ แล้วคิดว่ายังไงละครับ
น้องกันต์ก็รีบโผเข้าไปกอดคอพ่อคินแล้วอ้อนทันทีเลยนะสิ “โอ๋เอ๋ๆ พ่อคินทำข้าวผัดคุณหมีให้น้องกันต์หม่ำๆ นะ น๊า นะพ่อคิน”
พี่คินยิ้มกว้างก้มลงหอมแก้มนิ่มๆ น้องกันต์ไปฟอดใหญ่ “ไม่โป้งพ่อคินแล้วเหรอ หือ”
เจ้าตัวเล็กส่ายหน้าขวับๆ ทันที “ไม่โป้งแย้ววว พ่อคินทำข้าวผัดคุณหมีให้น้องกันต์นะ น้องกันต์อยากหม่ำๆ นะพ่อคิน”
“โอเคครับ เดี๋ยวพ่อคินจะทำข้าวผัดคุณหมีให้หม่ำนะครับลูกรัก” พี่คินพูดก่อนจะจุ๊บปากน้องกันต์ไปหนึ่งรอบ แล้วก็ฟัดแก้มน้องกันต์ไปอีกสองรอบ
“แล้วคุณมัมละครับ ไม่อ้อนพี่คินให้ทำของโปรดให้บ้างเหรอ มีพุดดิ้งชาเขียวด้วยสิ” พี่คินเงยหน้าขึ้นมามองผมที่นั่งอยู่บนเตียง
ผมได้แต่เบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้ “พัทธ์ไม่กินก็ได้”
“แต่น้องกันต์อยากหม่ำๆ พ่อคินให้น้องกันต์หม่ำๆ นะ”
พี่คินส่ายหน้า “ก็คุณมัมไม่ยอมมาหอมแก้มพ่อคิน พ่อคินก็ไม่มีให้หม่ำครับ ถ้าน้องกันต์อยากหม่ำต้องไปบอกให้มัมมาหอมแก้มแล้วก็จุ๊บพ่อคินก่อน”
“พี่คิน!” ผมได้แต่ร้องเรียกพี่คินก่อนจะมองค้อน
แล้วดูน้องกันต์เถอะไม่เคยเข้าข้างผมเลย เพราะตอนนี้น้องกันต์ผละจากพี่คินมาหาผมแล้ว “มัมมม มัมไปจุ๊บๆ พ่อคินนะ น้องกันต์อยากหม่ำๆ คุณพุดดิ้ง พ่อคินบอกถ้ามัมจุ๊บๆ น้องกันต์จะได้หม่ำ”
“ฮื่อออ... มัมไม่อยากจุ๊บพ่อคิน” ผมส่ายหน้าทั้งๆ ที่หน้าร้อนวูบวาบอย่างรู้เลยว่ามันต้องแดง
“แต่น้องกันต์อยากหม่ำ นะครับมัม น๊า นะๆๆๆ นะมัมน๊า” น้องกันต์ร้องอ้อนพร้อมกับนั่งลงกับพื้นแล้วกอดขาผมเอาไว้แถมมีการเอาแก้มเอาหัวมาไถขาผมเป็นเชิงอ้อนอีกต่างหาก
“น้องกันต์ไปอ้อนพ่อคินสิครับ เดี๋ยวพ่อคินก็ให้หม่ำ” พอผมพูดไปแบบนั้นน้องกันต์เลยหันกลับไปหาพี่คินแล้วกอดแขนพี่คินเอาไว้
“พ่อคินนนนนน ให้น้องกันต์หม่ำๆ พุดดิ้งชาเขียวนะครับ น้องกันต์อยากหม่ำมากๆ เลย” น้องกันต์ร้องอ้อนใหญ่ ถ้าเป็นผมละก็คงพยักหน้ายอมให้น้องกันต์ได้กินไปแล้วละครับ
แต่คนที่น้องกำลังอ้อนอยู่ตอนนี้คือผู้ชายที่เจ้าเล่ห์ที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้จักมา เพราะฉะนั้นพี่คินไม่มีทางยอมง่ายๆ หรอกครับ
แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ เมื่อพี่คินพูดกับน้องกันต์ต่อ “ไม่เอาครับ ถ้ามัมไม่หอมแก้มพ่อคิน พ่อคินก็ไม่ให้หม่ำหรอกนะ ถ้าน้องกันต์อยากหม่ำก็ไปบอกให้มัมมาหาแก้มพ่อคินสิครับ แล้วพ่อคินจะยอม”
คนเจ้าเล่ห์!
“มัมมมมมมมมม หอมพ่อคินนะ น๊า น้องกันต์อยากหม่ำๆ นะมัมนะ” น้องกันต์เข้าไปกอดขาผมอีกรอบแล้วทำเหมือนเดิมไม่มีผิด มีการเอาคางมาเกยไว้บนตักผมแล้วทำตาปริบๆ ใส่อีกต่างหาก ใครสอนให้น้องกันต์อ้อนแบบนี้กันนะ
“นะมัมนะ น้องอยากหม่ำๆ มากเลย”
ผมได้แต่เม้มปากแล้วมองน้องกันต์อ้อน แต่ไม่นานผมก็ได้แต่ถอนหายใจ
คิดว่าผมจะทนแรงอ้อนของน้องกันต์ได้ไหมละครับ พอเห็นลูกอยากกินแบบนี้แล้วอ้อนแบบนี้ผมก็ใจอ่อนนะสิ
ผมได้แต่ถอนหายใจอีกรอบเหลือบมองค้อนพี่คินที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี สนุกเหลือเกินกับการหาเรื่องแกล้งให้ผมเขินให้ผมอายเนี่ย
“ก็ได้ๆ มัมยอมแล้วครับ”
“เย้!!! มัมหอมพ่อคินเร็วๆ น้องกันต์จะได้หม่ำ”
“เร็วสิครับ น้องกันต์รออยู่นะ” พี่คินหันมาพูดกับผม ทั้งริมฝีปาก ทั้งดวงตานี่พราวระยับเชียว
“เร็วสิครับพัทธ์” มีการมาเร่งผมอีกนะ
ผมหันไปมองน้องกันต์ที่พยักหน้าแรงๆ เป็นเชิงบอกให้ผมเข้าไปหอมแก้มพี่คินก่อนจะเลยไปมองอีกคนที่ยังยิ้มกว้างไม่หุบ นึกหมั่นไส้จนอยากจะหยิกให้พุงเขียวเลยจริงๆ
ผมค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้พี่คินที่กำลังหลับตาพริ้มรอให้ผมหอมแก้ม จังหวะที่ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มผมก็ยื่นมือไปที่เอวของพี่คินด้วยเช่นกัน
จุ๊บ
หมับ“โอ๊ย”พอผมกดจมูกลงกับแก้มพี่คินปุ๊บ ก็ใช้ปลายนิ้วจับเนื้อที่เอวพี่คินแล้วบิดทันทีแล้วก็ดึงเนื้อที่เอวพี่คินด้วย จนคนโดนหอมแก้มร้องออกมา
“พ่อคินร้องทำไมครับ” น้องกันต์หันไปถามอย่างไม่เข้าใจ ส่วนผมนี่ยิ้มหวานให้พี่คินเลยละครับ
“มัมของน้องกันต์หอมพ่อคินได้เต็มรักมากครับ” พี่คินได้แต่กัดฟันพูดแล้วหันมามองผมอย่างคาดโทษ
ผมไหวไหล่อย่างไม่สนใจ ช่วยไม่ได้นี่ครับ พี่คินอยากมาแกล้งผมก่อนเอง โดนแค่นี้นะยังน้อยไปด้วยซ้ำ
“เมื่อกี้พัทธ์หอมไปทีเดียวเอง เอาอีกทีไหมครับพี่คิน” ผมยิ้มหวานแล้วถาม
“เอาสิครับ แล้วเดี๋ยวคืนนี้เราค่อยมาคิดบัญชีกัน พรุ่งนี้ถ้าใครบางคนตื่นไปทำงานไม่ไหวก็ช่วยไม่ได้นะครับ”กึก!
เป็นอันเงียบเลยครับ ผมนี่แหละเงียบเลย ถ้าผมยังเข้าไปหยิกพี่คินต่ออีกละก็คืนนี้ผมต้องโดนคิดบัญชีแค้นแน่ๆ แล้วถ้าเป็นแบบนั้นผมคงไม่สามารถไปทำงานได้ไหวแบบที่พี่คินพูดชัวร์เลยครับ
เพราะฉะนั้นผมเลยได้แต่นั่งเงียบๆ อย่างเคืองๆ เท่านั้นเอง
เมื่อไหร่ผมจะเอาคืนพี่คินได้แบบที่ไม่โดนแกล้งกลับบ้างนะ!สู้พี่คินไม่เคยได้เลยสักครั้งเดียว!
“หึหึหึ นั่งเล่นกับลูกไปนะครับที่รัก เดี๋ยวจะไปทำมื้อเย็นให้ เป็นเด็กดีนะพัทธ์นะ” พี่คินลุกขึ้นเดินมาหาผมที่ขยับมานั่งบนโซฟาแล้วเรียบร้อย ใช้มือวางลงบนหัวของผมแล้วลูบไปมา ก้มลงมาจ้องหน้าผมแล้วยิ้ม
“จะเอาคืนพี่ยังสายไปอีกหลายปีนะครับเด็กดี แต่ถ้าอยากเอาคืนจริงๆ พี่มีวิธีนะ”
ผมช้อนตาขึ้นมองทันที ไม่ได้สนใจครับแต่ไม่ไว้ใจมากกว่า ความคิดแต่ละอย่างของพี่คิน ผมไม่สามารถไว้ใจได้เลยครับ ในหัวเขาเหมือนจะคิดแต่เรื่องที่ทำให้ผมเขิน ให้ผมอาย แล้วก็แกล้งผมนั่นแหละ
“ออนท็อปพี่สักทีแค่นี้...พี่ก็ยอมแพ้ให้แล้วครับ จุ๊บ!”พอพูดจบพี่คินก็หอมแก้มผมแล้วเดินเข้าไปในครัวทันที
ผมได้แต่นั่งฮึดฮัดอย่างทำอะไรไม่ได้ หน้าแดงร้อนวูบวาบไปหมดกับคำพูดนั้น เอาคืนด้วยการที่ผม... ผม ออนท็อป พี่คินเนี่ยนะ!! บ้าชะมด คนนิสัยไม่ดี คนเจ้าเล่ห์ คนหื่นกาม คนลามาก คนบ้า!!
“มัมมมมม มัมไม่สบายเหรอ” น้องกันต์ร้องเรียกให้ผมหันไปมองอย่างงงๆ ก่อนที่น้องกันต์จะเอานิ้วจิ้มแก้มตัวเองพร้อมกับบอก “หน้ามัมแด๊งงงงงงงงงงงงแดงงงงงงงงง”
“ค ครับ สงสัยจะเป็นอย่างนั้น” ผมยกมือกุมแก้มตัวเองทันที มันต้องแดงมากแน่ๆ เพราะผมรู้สึกถึงความร้อนบนแก้มตัวเองเลย ฮึ่ม! พี่คินนะพี่คิน สักวันผมจะหาทางเอาคืนให้ได้เลยคอยดู
แต่เออ... ไม่ใช่การเอาคืนแบบที่พี่คินบอกนะครับ
************************************************
ตอนนี้รู้สึกว่ามันน้อยกว่าทุกครั้งนิดหน่อย แต่มันก็ฟิน น่ารักนะเออ น้องพัทธ์คิดจะเอาคืนพี่คินยังเร็วไปจ้า ไม่มีทางเอาคืนได้ง่ายๆ หรอก แล้วดูหนทางเอาคืนที่พี่คินเสนอ ตัวเองมีแต่ได้กับได้สุดๆ อะค่ะ นิสัยดีจริงๆ ผู้ชายคนนี้! พระเอกคนแรกของฟางทำไมนิสัยดีเยี่ยงนี้เนี่ย (ประชดแรงมาก) 5555555555 คือเหมือนมีคนบอกว่าพี่คินอะจริงๆ แล้วคือร้ายมาก ก็จริงนะคะ เป็นคนที่ร้ายที่สุด(ในตอนนี้)ของบรรดาเมะของฟางอะค่ะ อย่างหมอชลคือยังไม่ร้ายเท่า ไม่เจ้าเล่ห์เท่า (หรือเปล่า) ยกยอดให้เป็นสุดยอดพระเอกเจ้าเล่ห์แห่งปีเลยจ้า
อ๋ออออออออ... ขอโปรโมทนิยายเรื่องใหม่หน่อยค่ะ เรื่องนี้เป็นแล้วฟิลกู๊ดค่ะ อ่านแล้วยิ้ม ขำ หัวเราะ สนุกสนานเฮฮา ประมาณนั้นค่ะ ก็สไตล์ฟางอีกนั่นแหละ แต่พระเอกเรื่องนี้มีอะไรมากกว่าที่คิดจ้า สปอยเลยคือ พระเอกของเรานี่... หลงนายเอกมากค่ะ หลงถึงขั้นเพ้อแล้วตามจีบแบบจริงๆ จังๆ ออกหน้าออกตาเลยค่ะ ส่วนนายเอกนี่... รวมสุดยอดของความน่ารักค่ะ น่ารักมากจริงๆ มึนๆ อึนๆ เอ๋อๆ ให้ได้ตามเป็นห่วงกันตลอดค่ะ ฟางฝากด้วยนะคะ
Lucky Love เปลี่ยนลุค เลยได้รัก
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์นะคะ คอมเมนต์กันหน่อยนะ อย่าเงียบค่ะ ใจไม่ดีเลยยยยย
ปล. ส่งภาพวาดประกอบนิยายเข้ามากันเยอะๆ นะคะ สวยไม่สวยไม่สำคัญค่ะ แค่ทุกคนสนใจเข้าร่วมกิจกรรมฟางก็ดีใจแล้วค่ะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รักน้องกันต์ เอ็นดูน้องกันต์กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้น้องกันต์นะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808866 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก