น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 51พัทธ์งานเฟอร์นิเจอร์แฟร์ทั้งเจ็ดวันจบลงแล้วครับ... ผลตอบรับของบริษัทดีเกินคาดเราได้กลุ่มลูกค้าใหม่เพิ่มอีกหลายรายเลยทีเดียว ถือว่าดีกว่าที่ตั้งความหวังกันเอาไว้เสียอีก ตลอดช่วงงานผมก็ได้เจอพี่พฤกษ์บ่อยๆ รู้สึกว่าตอนนี้พี่เขากำลังเข้าไปศึกษาดูงานของทางบริษัทสโรชา แต่พี่เขาบอกว่ากำลังอยู่ในช่วงทดลองงานครับ ดูแล้ว... ผมว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรถ้าหากพี่พฤกษ์จะขึ้นแท่นประธานคนใหม่เพราะนอกจากที่พี่เขาเป็นทายาทโดยตรง โดยถูกต้องแล้วฝีมือการทำงานของพี่พฤกษ์ก็ไม่ธรรมดาเลยละครับ
ผมกำลังคิดอยู่นะว่าถ้าพี่พฤกษ์ขึ้นเป็นประธานเมื่อไหร่ผมจะเสนอให้บริษัททั้งสองบริษัทเซ็นสัญญาเป็นพันธมิตรกันก็น่าจะดีนะครับ เป็นพันธมิตรกับพี่พฤกษ์เอาไว้ก็ดีกว่าอยู่แล้วนี่เนอะ
แล้วถ้าพูดถึงเรื่องที่หมดงานเฟอร์นิเจอร์แฟร์ก็คงจะไม่พูดถึงวันนี้ไม่ได้เลย วันที่ทั้งผมแล้วก็พี่คินรอคอย วันที่เราจะย้ายไปอยู่บ้านพี่คินด้วยกัน สองวันมานี้พี่คินถึงกับปิดร้านเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่ห้องแล้วก็เก็บของ ตอนแรกดูเหมือนของจะไม่เยอะ แต่ไปๆ มาๆ ก็เยอะไม่ใช่เล่นครับ พวกหนังสือทำขนมเอย หนังสืออ่านเล่นเอย เสื้อผ้าอีก แต่ที่เห็นจะเยอะสุดก็คงเป็นบรรดาของเล่นของน้องกันต์ที่เหมาไปตั้งหลายลัง
ช่วงเก็บของหมอชลก็เข้ามาช่วยพี่คินด้วยนะครับ แต่เหมือนจะมาช่วยป่วนเสียมากกว่าจนพี่คินก็เอ่ยปากไล่ แล้วก็ถึงขั้นโทรมาขอเบอร์พี่พฤกษ์กับผมเพื่อที่จะโทรไปฟ้องพี่พฤกษ์ คู่นี้เขาก็ตลกดีนะครับ
“พัทธ์ครับ เก็บของเรียบร้อยหรือยังครับ” พี่คินเดินเข้ามาหาผมแล้วถาม
“เรียบร้อยแล้วครับ แล้วน้องกันต์ละครับ” ผมถามหาเจ้าตัวเล็กเมื่อไม่ได้ยินเสียงแจ้วๆ อย่างที่ได้ยินทุกวัน
“พี่พาลงไปหาพ่อกับแม่แล้วล่ะ มาเดี๋ยวพี่ช่วยขนของลงไป” พี่คินพูดก่อนจะเดินมายกกระเป๋าของผมให้ ของอื่นๆ พี่คินจ้างคนมาขนย้ายไปแล้วตั้งแต่เมื่อวานครับ จัดของที่บ้านไปแล้วบางส่วนแต่วันนี้คือวันที่เราจะย้ายเข้าไปอยู่จริงๆ
“ขอบคุณนะครับ พัทธ์ไม่ได้เข้าไปดูที่บ้านเลย เรียบร้อยดีไหมครับ” ผมยิ้มก่อนจะเดินตามพี่คินออกไป
“เรียบร้อยดีครับ แต่วันนี้เราคงเหนื่อยกันหน่อยเพราะของยังเก็บเข้าที่ไม่หมดเลย” พี่คินพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องให้ผมเดินออกไปก่อน ก่อนที่พี่เขาจะเดินตามออกมา ซึ่งก่อนเดินออกมาก็สำรวจไฟ สำรวจแอร์ ประตูหน้าต่างว่าปิดเรียบร้อยดีหรือเปล่า
ห้องนี้ผมคุยกับพี่คินแล้วก็พ่อกับแม่เอาไว้แล้วว่าจะเก็บเอาไว้ก่อนยังไม่ขาย แต่ของส่วนใหญ่ก็ขนไปที่บ้านหมดครับ เหลือแต่พวกเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ๆ ไม่ได้ย้ายออก เพราะที่บ้านผมกับพี่คินก็สั่งเฟอร์นิเจอร์ใหม่ทั้งหมดอยู่แล้ว ส่วนห้องนี้เอาไว้ในอนาคตเผื่อจำเป็นต้องเข้ามาอยู่ หรือถ้าไม่เข้ามาอยู่แล้วก็ค่อยปล่อยขายหรือไม่ก็ปล่อยเช่าเอาทีหลัง
“มัมๆๆ ไปบ้านกัน ไปบ้านๆๆ ไปบ้านกัน” พอผมกับพี่คินลงมาถึงล็อบบี้ข้างล่างที่พ่อกับแม่รออยู่น้องกันต์ก็ร้องเรียกผมทันที เจ้าตัวเล็กตื่นเต้นมากครับที่จะได้ย้ายบ้านใหม่ วันนี้ตื่นเองแต่เช้าโดยไม่ต้องปลุกเลย
“ไปครับ ไปกัน” ผมพูดกับน้องกันต์ก่อนจะดึงมือน้องมาจับจูงเอาไว้
“อย่างนั้นเราก็ไปกันเถอะ” พ่อเป็นคนพูด พี่คินเลยเดินนำทุกคนไปที่รถ เอากระเป๋าของผมใส่ไว้ที่ท้ายรถแล้วจึงเดินไปนั่งที่นั่งคนขับ พ่อกับแม่แล้วก็น้องกันต์นั่งอยู่เบาะหลัง ส่วนผมนั่งเบาะข้างคนขับ
ยิ่งใกล้ถึงบ้านพี่คินผมก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่มันก็ตื่นเต้นครับ ผมเลยได้แต่นั่งมองไปนอกหน้าต่างบ้านสองชั้นที่ได้รับการปรับปรุงเสียจนต่างจากเดิมก็ปรากฏอยู่ในสายตา
สนามหญ้าที่ตอนแรกค่อนข้างรกตอนนี้ถูกตัดเอาไว้เรียบร้อย ต้นไม้ก็เหมือนจะมีเพิ่มเข้ามาเพื่อเพิ่มความร่มรื่นให้กับตัวบ้าน ก็ดีนะครับเวลาน้องกันต์ออกมาวิ่งเล่นจะได้ไม่ร้อนมากเพราะมีต้นไม้ใหญ่คอยบังแดดเอาไว้
“บ้านสวยเหมือนกันนะ ปรับปรุงแล้วเหมือนบ้านใหม่เลย” แม่เอ่ยชมเมื่อลงมาดูบ้านกัน
“ลองเข้าไปดูข้างในกันครับ แต่จะรกหน่อยนะครับผมยังเก็บของไม่เรียบร้อยเลย” พี่คินบอกก่อนจะเดินไปเปิดบ้านเพื่อให้พ่อกับแม่เข้าไปข้างใน
“อย่างนั้นเดี๋ยวแม่ช่วยเก็บ ส่วนพ่อก็ดูหลานไปก่อนนะ ดูท่าแล้วคงจะช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก” แม่พูดก่อนจะหันไปบอกกับพ่อ
พ่อผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากพยักหน้ารับแล้วพาน้องกันต์ไปนั่งเล่นที่ชุดโซฟาในห้องนั่งเล่น ของบางส่วนพี่คินเก็บเข้าชั้นไว้บ้างแล้วจึงไม่รกบ้าง แต่ก็ยังมีอีกหลายลังเหมือนกันครับที่ยังไม่ได้จัด
“ใครมาหรือเปล่าพัทธ์ มีรถมาจอดหน้าบ้าน” พ่อผมพูดขึ้น
“ครับ?... เดี๋ยวผมออกไปดูเอง”
“ไม่ต้องหรอกพัทธ์” พอผมทำท่าจะลุกพี่คินก็ห้ามไว้ก่อน “คงเป็นไอ้หมอกับคุณพฤกษ์ เดี๋ยวพี่ออกไปเอง พัทธ์ช่วยแม่เก็บของต่อเถอะ”
เป็นพี่พฤกษ์กับหมอชลจริงๆ ครับที่มา เขาบอกจะมาช่วยย้ายของเข้าบ้านแต่พี่คินบอกว่าคุณพฤกษ์น่ะคงมาช่วยจริง แต่หมอชลน่ะมาช่วยป่วนเสียมากกว่า
พ่อกับแม่อยู่ช่วยจัดของแล้วก็สั่งมื้อใหญ่มาเลี้ยงตอนกลางวันก่อนจะกลับกันไปช่วงบ่ายเพราะเห็นพ่อบอกว่าต้องเตรียมตัวไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด ตอนนี้ทั้งบ้านเลยเหลือกันอยู่ห้าคน ผม พี่คิน น้องกันต์ พี่พฤกษ์แล้วก็หมอชลครับ
แต่ก็ใช่ว่าตอนนี้เราจะเก็บของกันนะครับ กำลังนั่งพักกันอยู่หน้าบ้าน บ่ายๆ แบบนี้แดดไปอีกทางทำให้หน้าบ้านไม่มีแดดแถมยังมีลมเย็นๆ อีกด้วย ตอนแรกก็อยากจะไปนั่งเล่นกันที่สนามหญ้านะครับแต่พอดีไม่มีเสื่อ ไม่มีผ้ามากางปูเอาไว้ก็เลยนั่งเล่นตรงระเบียงหน้าบ้านแทน ส่วนน้องกันต์วิ่งเล่นอยู่กับหมอชลครับ
“เรื่องงานพี่พฤกษ์เรียบร้อยดีนะครับ ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม” ผมถาม
“ก็เรียบร้อยดีครับ พี่ก็ทำของพี่เต็มที่แล้วละครับ” พี่พฤกษ์ตอบ
“ก็ดีแล้วครับ พี่พฤกษ์ดูมีความสุขดี สงสัยมีคนรักดี” พอผมพูดแบบนั้นพี่พฤกษ์ก็ทำหน้าแบบเบื่อหน่ายทันทีจนผมกับพี่คินหัวเราะออกมา
“พี่บอกพัทธ์ไปพัทธ์ก็คงไม่เข้าใจ แต่ถ้าพูดกับคุณคินคุณคงจะเข้าใจมากกว่า หมอชลเป็นยังไงคุณก็คงรู้สินะ...”
พี่คินหัวเราะก่อนจะพยักหน้าเหมือนเข้าใจในสิ่งที่พี่พฤกษ์พยายามจะสื่อ “คงเหนื่อยแย่เลยนะครับ”
“ชาติที่แล้วผมคงทำกรรมเอาไว้เยอะ” พอพี่พฤกษ์พูดแบบนั้นผมกับพี่คินก็ยิ่งหัวเราะออกมา ก็พอจะเข้าใจอยู่นะครับ หมอชลดูทะเล้นขนาดนั้นคงป่วยพี่พฤกษ์จนหัวหมุนเลยทีเดียว
“คุยอะไรกันอยู่ครับ” หมอชลเดินเข้ามาทัก
“คุยเรื่องหาวิธีทำให้คุณพฤกษ์หลุดพ้นจากมึงไงไอ้หมอ” พี่คินเป็นคนพูดครับ
“แหมมมมมม ไอ้หมอยากูกับมึงนี่ต่างกันมากเลยนะ กูก็สงสารน้องพัทธ์เหลือเกินที่ต้องมาเจอคนอย่างมึงเนี่ย”
เอาละครับสองเพื่อนรักเริ่มเถียงกันอีกแล้ว ตั้งแต่ผมได้เจอหมอชลผมไม่เคยเห็นเลยว่าจะมีครั้งไหนที่สองคนนี้คุยกันดีๆ ไม่เถียงกันก็ว่ากันตลอดเลยคู่นี้ รักกันแปลกดีนะครับ
“พี่คินกับหมอชลแลรักกันดีนะครับ” พูดไปก็หัวเราะไป พอได้ยินผมพูดแบบนั้นหมอชลก็หันมาหาผมก่อนจะทำตาโต
“เฮ้ย! น้องพัทธ์รู้ได้ไง พี่พยายามปิดมาตลอดเลยนะว่ารักกันกับไอ้หมอยานี่ แต่น้องพัทธ์ไม่ต้องห่วงนะ เราเลิกกันแล้วไม่คิดกลับมาดีกันแน่นอน ใช่ไหมมึง” หมอชลพูดก่อนจะหันไปถามพี่คิน
พี่คินได้แต่ส่ายหน้ากับเพื่อนคนนี้จนหมอชลถึงกับทำตาโตอีกรอบ ยกสองมือจับไหล่พี่คินเอาไว้ “เฮ้ยหมอยา... มึงยังรักกูอยู่อีกเหรอวะ กูก็เข้าใจนะว่ากูหล่อ ดีมึงจะตัดใจจากกูคงยาก แต่มึงต้องเข้าใจนะว่าตอนนี้กูมีคนรักใหม่แล้ว”
“สองคนนี้เหมาะกันดีนะ น่าจะคบกันอีกรอบ” คราวนี้เป็นพี่พฤกษ์พูดครับ พอพี่พฤกษ์พูดเสร็จก็ขยับมาใกล้ผม “ส่วนน้องพัทธ์เดี๋ยวผมดูแลให้เอง คุณสองคนกลับไปรักกันเหมือนเดิมเถอะ”
“อย่างนั้น... ฝากตัวด้วยนะครับพี่พฤกษ์” ผมพูดกับพี่พฤกษ์อย่างกลั้วเสียงหัวเราะ เพราะรู้ดีว่าพูดกันเล่นๆ
คราวนี้ละหมอชลหันขวับกลับมามองเลยครับ “เมียครับ เมียพูดงี้กลับบ้านไปมีเคลียร์นะครับ”
พอหมอชลพูดจบพี่พฤกษ์ก็คว้าขวดน้ำเปล่าปาใส่ทันที พร้อมกับยกนิ้วชี้หน้าเหมือนจะโกรธแต่หน้าแดงๆ สงสัยจะเขิน ผมกับพี่คินได้แต่หัวเราะแล้วนั่งมองพี่พฤกษ์วิ่งไล่เตะหมอชล
“อาพฤกษ์ อาหมอ น้องกันต์เล่นโด้ยยยยยยยยยยย” น้องกันต์ที่หันมาเห็นก็นึกว่าทั้งสองคนเล่นกันอยู่ก็เลยร้องลั่นแล้ววิ่งเข้าไปหาพี่พฤกษ์
“อย่างนั้นน้องกันต์มาเล่นกับอานะครับ เกมวิ่งไล่เตะอาหมอ พร้อมไหมครับ” พี่พฤกษ์หันไปพูดกับนองกันต์
“พร้อมฮะ!!!”
“อย่างนั้นก็... เริ่มเลยครับ!” แล้วน้องกันต์กับพี่พฤกษ์ก็ช่วยกันวิ่งไล่เตะหมอชล
หมับ!
พี่คินขยับมานั่งใกล้ผมก่อนจะยกมือขึ้นโอบไหล่ผมแล้วถึงเข้าหาตัว ผมเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัยก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อได้ยินพี่คินถาม
“เมื่อกี้ที่พูดกับคุณพฤกษ์... คงไม่ได้คิดจริงๆ หรอกใช่ไหม”
ผมทำหน้าไม่รู้เรื่องก่อนจะถามกลับ “เรื่องไหนเหรอครับ ผมกับพี่พฤกษ์คุยกันตั้งหลายเรื่อง”
“พัทธ์...” พี่คินเรียกผมเสียงเข้มเลยครับ “ต่อให้เป็นคุณพฤกษ์พี่ก็หึงนะ”
ผมหัวเราะแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรจนพี่คินคงมันเขี้ยวหรืออะไรไม่รู้ถึงได้ก้มลงมากัดแก้มผมเต็มๆ “ฮ่ะๆๆ ไม่เล่นนะพี่คิน ที่พูดกับพี่พฤกษ์พัทธ์พูดเล่นครับ พูดเล่นๆ ฮ่ะๆ พี่คินพอแล้ว”
พี่คินไม่ยอมหยุดเลยครับทั้งกัดแก้ม กัดหูผมไม่หยุด กัดแบบแกล้งให้จั๊กจี้ครับ “มันเขี้ยว เด็กน่ารักน่ามันเขี้ยว อยากจะฟัดให้ช้ำเลยให้ตายสิ”
“ฮ่ะๆๆ พี่คินไม่เล่น พัทธ์ยอมแพ้แล้วครับ ยอมแล้วๆ” ผมร้องไปก็ดิ้นไปแต่พี่คินก็ไม่ยอมปล่อยเอาแต่แกล้งผมอยู่นั่นแหละ “น้องกันต์ น้องกันต์ครับช่วยมัมด้วย พ่อคินแกล้งมัม”
“พ่อคินนนนนนนนนนนนนนน” น้องกันต์ร้องเสียงดังก่อนจะวิ่งมาหาผมกับพี่คิน แล้วใช้มือตีแขนพี่คินใหญ่ “พ่อคินห้ามแกล้งมัมนะ ไม่แกล้งมัม”
“พ่อคินไม่ได้แกล้งมัมนะครับ” พี่คินพยายามจะแก้ตัว
“ไม่จริงๆๆ น้องกันต์เห็นนะ พ่อคินแกล้งมัม ห้ามแกล้งมัมนะ” น้องกันต์กอดอกทำหน้าบึ้ง พี่คินเลยยอมปล่อยผมให้เป็นอิสระแล้วหันไปฟัดน้องกันต์แทนจนเจ้าตัวเล็กร้องลั่น
ผมได้แต่ส่ายหน้ากับนิสัยขี้แกล้งของพี่คิน ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อพี่คินโดนน้องกันต์ตีปากเพราะพูดไม่เพราะกับหมอชล
วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากๆ อีกหนึ่งวัน แล้วก็อยากให้ทุกๆ วันมีความสุขแบบนี้ไปเรื่อยๆ************************************************
สวัสดีค่ะ คิดถึงนิยายเรื่องนี้กันไหม???? น้องกันต์กลับมาหาทุกคนแล้วน๊า เรื่องนี้เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จบค่ะ ตอนนี้ฟางกำลังเริ่มแต่งตอนพิเศษแล้วก็จัดการพวกรูปเล่มอยู่ค่ะ ถ้ามีความคืบหน้ายังไงจะเอามาบอกนะคะ
ตอนนี้ครอบครัวสุขสันต์ย้ายมาอยู่บ้านของพ่อคินเรียบร้อยแล้วค่ะ น่าอิจฉาอะไรขนาดนี้ แต่ความสุขนี้จะอยู่ได้นานไหมละเนี่ย... อันนี้ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไปนะคะว่าจะมีอุปสรรคอะไรเข้ามาแทรกระหว่างนี้อีกหรือเปล่า ยังไงก็ฝากติดตามกันจนจบเลยนะคะ อีกไม่นานแล้วค่ะ ^^
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์นะคะ คอมเมนต์กันหน่อยนะ อย่าเงียบค่ะ ใจไม่ดีเลยยยยย
ปล. ส่งภาพวาดประกอบนิยายเข้ามากันเยอะๆ นะคะ สวยไม่สวยไม่สำคัญค่ะ แค่ทุกคนสนใจเข้าร่วมกิจกรรมฟางก็ดีใจแล้วค่ะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รักน้องกันต์ เอ็นดูน้องกันต์กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้น้องกันต์นะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808823 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก