หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]

[manutty]

กำลังกินข้าว อ่านไปข้าวแทบพุ่งออก กรูฮามากกกกกกกกก ตอนอีพี่ป้อง อีน้องเติ้ล มันเถียงกันเรื่องแตกเอาโล่    แหมๆๆ พี่ป้อง น้องมันว๊อนขนาดนั้น พี่ก็น่าจะเดินโด่ออกมาชี้หน้ามันและชักต่อหน้าสักหน่อย ดูดิไอ้เด็กปากดีของพี่จะปากดีอย่างที่ว่าไหม ไม่สนใจ กลัวจะพุ่งเข้าหาพี่เขานะน้องเติ้ล เขาว่าพูดอะไรจะได้อย่างนั้นนะ  ติดตามต่อไปว่าจะดราม่าจนกรามค้างอีกไหม 

[Wannida]

ถึงจะไม่ใช่เรื่องตลกแต่มันก็ฮาจนได้
ติดตามจ้า า 

[VentoSTAG]

โอ๊ย......ฮา..........ดีนะไม่กินน้ำตอนอ่าน ไม่งั้นมีเปลี่ยนเมนบอร์ดกันบ้างล่ะ
 

[sanri]

  โอ๊ยยย ฟินนนนน
อีหนูเติ้ลจ๊ะ เอ็งบ่นเป็นยายแก่ไปได้ 

[cho-ningza-19891]

ครั้งนี้น้องเติ้ลพูดดีมีเหตุผลนะ ซึ้งค่ะ ในสุดก็หาเรื่องทะเลาะกันแบบมีสาระได้แล้ว(?)
ป้องก็ยอมๆ น้องเขาไปเหอะ

[Kelvin Degree]

ต้องยอมทุกครั้งแหละครับผมว่า

[black sakura]

โอ้ยยยยยไม่ได้อ่านตั้งหลายตอน
พลาดไปเยอะเลยในที่สุดก็ตามทัน
สงสารพี่ป้องอ่ะต้องคอยตามง้อน้อง
มันซึงมันก็งอนได้ทุกเรื่องสากกะเบือ
ยันเรือรบเลยจริงๆแต่ก็มองในอีกแง่นึง
อิน้องมันสามารถเป็นตัวของตัวเองจะคิด
จะพูดจะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องคิดเยอะเหมือน
กันตอนที่มันอยู่กะแฟนที่ต้องพยายามทำตัว
ให้ได้เหมือนกับที่อิพีเบสท์มันต้องการและ
อยากจะให้เป็นเวลามาอยู่กะพี่ป้องมันเลยชอบ
ทำนิสัยเด็กๆและชอบเรียกร้องความสนใจจากพี่
มันเพราะมันรู้ว่ายังไงแล้วสุดท้ายพี่มันก็ต้องตาม
มาง้ออยู่แล้ว

[sunakai]

นึกว่าจะวางมวยกันซะละ

ว่าแต่พี่ป้องคะ...แกเคยเถียงชนะน้องมันด้วยเหรอวะ????

งี้แหละ! คนมันจะเป็นว่าที่ผัวที่ดีในอนาคต

หัดยอมง่ายๆ แบบนี้น่ะดีแล้วนะคะ คึคึคึ 

[nsai.ss]

เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลย...เราไม่โกหก

คนแต่งบอกว่าดราม่า...เราไม่เชื่อหรอก ก็อ่านชื่อเรื่องดิ...ออกจะฮา แล้วพออ่านเราก็คิดถูกจริงๆว่ามันไม่ดราม่า ฮาแบบเสื่อมๆเหมือนตัวตนเรา เอ๊ยังไง 555+

ฮาค่า สนุกด้วย รีบมาต่อไวๆน้า

[boobooboo]

สนุกดีอ่ะ

[boobooboo]

มาต่อเหอะครับ  รอนานละนะ

[poterdow]

มาต่อออออออ

[Biwty...]

 

[boobooboo]

รออยู่นะ

[agava1313]

ความซกมกของผู้ชายคือเรื่องปกติ

[AI.NoR]

     แล้วผมก็ออกไปกินหมูกระทะกับเติ้ล

     พูดก็พูดเถอะครับ จนถึงตอนนี้ผมยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตัวเองต้องยอมออกมานั่งตากยุงกินเศษหมูกับเติ้ล ความจริงแล้วผมไม่ค่อยชอบกินหมูกระทะเพราะกินทีไรท้องเสียทุกที พักนี้ผมใจอ่อนกับเติ้ลมากไปรึเปล่า? หรือเป็นเพราะพออยู่กับมันมากเข้าจิตวิญญาณความเป็นพี่ชายของผมก็เลยตื่น?

     ช่างมันครับ นั่งกินต่อไปเงียบๆ ดีกว่า เติ้ลมันมีความสุขผมก็ดีใจสบายหู

     “พี่ป้อง เอาไรเพิ่มป่ะ ผมจะไปตักกุ้งเพิ่ม”

     “เติ้ลอยากกินอะไรก็ตักมาเหอะ พี่ได้ทั้งนั้น”

     “โอเคคร้าบ เดี๋ยวน้องจัดให้”

     ไอ้เติ้ลมันเขมือบกุ้งย่างไปเป็นสิบแล้วนะครับ! มันยังกินกุ้งไม่พออีกเหรอ? ผมละนับถือมันเลย

     แต่ก็นะ เห็นมันร่าเริงแบบนี้ค่อยดีหน่อย เวลามันทำหน้าเหงาๆ แล้วรู้สึกแปลกๆ

     ไม่นานนักเติ้ลก็กลับมา มันตักกุ้งมาอีกเพียบ ผมเห็นแล้วชักอยากอ้วก ไม่ไหวแล้วครับ พักเบรกหาอะไรแก้เลี่ยนหน่อยดีกว่า

     “พี่ไปดูของหวานแป๊บ”

     “เฮ้ยอะไร! อิ่มแล้วเหรอพี่ป้อง?”

     “เออ”

     “โด่ไรว้า... ไม่กินเป็นเพื่อนน้องก่อนอ่ะ”

     “กูก็จะไปตักขนมมานั่งแดกเป็นเพื่อนมึงแทะกุ้งนี่ไงไอ้เติ้ล!”

     “ฮ่าๆ”

     ไอ้เด็กเปรต ชอบกวนตีนผมดีนัก!

     ผมตักลอดช่องมานั่งกินเป็นเพื่อนเติ้ล เหลือเชื่อที่มันยังเพลินกับกุ้งย่างโดยไม่มีวี่แววว่าจะอิ่ม ไม่นานกุ้งบนตระแกงย่างก็หายแว๊บเหลือแต่เปลือก ผมเห็นเติ้ลมันขยับอีกรอบ อย่าบอกนะว่ามันจะไปเอาอีก!

     “ผมไปเอากุ้งก่อนนะพี่ป้อง”

     “เฮ้ย มึงกินกุ้งเยอะไปแล้วป่ะ? เหลือไว้ให้คนอื่นเค้ามั่ง”

     “โด่ ของแบบนี้ใครดีใครได้ นี่มันบุฟเฟ่ต์นะพี่ป้อง ไปละ”

     ช่างมันครับ ต่อให้มันท้องแตกตายผมก็จะไม่ยุ่ง!

     แต่ในระหว่างที่ผมกำลังเพลินกับการเขี่ยน้ำแข็งในถ้วยลอดช่องเล่น มันก็มีถ่านกระเด็นมาลงหัวผม!

     ผมหันไปมองไอ้โต๊ะต้นเหตุที่อยู่ด้านหลังผม แต่มันกลับทำกร่าง

     “อะไรน้อง มองทำไม มีปัญหาเหรอ?”

     อ้าวไอ้เหี้ย!

     ผมอุตส่าห์ไม่สนใจที่มันโวยวายเรื่องบิลกับพนักงานแล้วนะครับ โต๊ะนี้มันเสียงดังมาได้พักใหญ่แล้ว โคตรน่ารำคาญ โวยวายให้เรียกผู้จัดการมาอยู่นั่นแหละ หาว่าคิดตังค์ผิด จะไปฟ้องสคบ. จะประจานร้านลงเน็ท โธ่... ไอ้มนุษย์โซเชี่ยล!

     ปกติผมถือคติไม่เสือกเรื่องชาวบ้าน ท่าทางลุงแกคงเมาด้วยแน่ๆ เพราะบนโต๊ะมีเบียร์อยู่หลายขวด นอกจากเมากร่างแล้วยังทำหัวหมออีก! แต่หนนี้ไม่ยุ่งไม่ได้ละครับ ถ่านมันกระเด็นมาโดนกูไอ้เหี้ย!

     “ถ่านมันกระเด็นมาโดนผมครับ”

     “เอ๊ะน้องไม่เห็นเหรอพี่คุยกับเด็กเสิร์ฟเรื่องบิลอยู่ อย่าแทรกได้มั้ยน้อง”

     อื้ม... มึงโวยวายเสียงดังออกแอคชั่นจนถ่านในเตาปิ้งกระเด็นมาโดนกูนี่กูผิด? กูสะดุ้งเลยนะเว้ยเฮ้ย! สาสสสสส!

     “มีอะไรเหรอพี่ป้อง”

     เติ้ลมันกลับมาถึงโต๊ะพอดีครับ

     “ไม่มีอะไรหรอกเติ้ล พวกคนเมาโวยวายชักดาบอ่ะ”

     ตอนที่ผมพูด ผมก็มองไปทางมัน มันก็มองหน้าผม เด็กเสิร์ฟผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ก็ท่าทางกลัว เติ้ลนั่งลงปิ้งกุ้งท่าทางไม่ค่อยแฮปปี้ มันดึงแขนผมให้พอ ผมก็เลยช่วยมันปิ้งกุ้งบนตะแกง พยายามไม่สนใจโต๊ะข้างๆ

     แต่โต๊ะข้างๆ ยังโวยวายไม่เลิก เท่าที่จับใจความได้รู้สึกเหมือนมันโวยวายเรื่องค่าของที่บวกเพิ่มอะไรนี่แหละครับ พวกค่าถ่านค่าน้ำแข็งค่าผ้าเย็นจิปาถะ มันโมโหแล้วก็ออกแอคชั่นโชว์ความถ่อยข่มชาวบ้าน แขกโต๊ะอื่นก็มองกันหวาดๆ บางคนก็ขอย้ายโต๊ะ ผู้จัดการมาเจรจาเรื่องบิล แต่มันเกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกไม่รู้ปัดเตาย่างบนโต๊ะกระเด็น!

     มันโมโหเรื่องโกงค่าถ่าน แต่ไอ้เตาที่มันปัดซะคว่ำอ่ะ เสือกมีถ่านร้อนๆ กลิ้งออกมาแล้วมันก็เสือกลอยมาทางผมเต็มๆ! จงใจใช่มั้ยไอ้สาสสสสส

     “ไอ้เหี้ย! มึงจะเอาไงกับกูวะสัส!”

     ผมลุกละครับ ไม่ไหวละงานนี้

     “พี่ป้องใจเย็น!”

     เติ้ลลุกตามผม มันดึงแขนผมเป็นเชิงห้าม แต่พี่ขอร้องน้องอย่าเสือก งานนี้พี่จะไม่ทน!

     “มึงมีปัญหาไรวะ!”

     “มึงแหละมีปัญหาอะไรนักหนา ไอ้เหี้ย!”

     น้องเด็กเสิร์ฟเริ่มถอยห่างพวกเรา ผู้จัดการร้านหน้าซีด ลองมาเจอไอ้ป้อง มือขวาพี่ตั้ม บ้านใต้หน่อยเป็นไง กูนี่แหละนักเลงตัวจริง ไม่พึ่งแอพ!

     “มึงหุบปากไปเลยอย่าเสือกเรื่องชาวบ้าน”

     มันชี้หน้าผมแล้วลุกขึ้นยืนบ้าง ถุ้ย! ไอ้หมาแก่ อ้วนๆ เตี้ยๆ แถมเมาอย่างมึงไม่มีวันทำอะไรกูได้หรอก!

     “จะเสือกเหรอ จะเอาเหรอวะ”

     ทำเก๋าเดินมาหาผม หึๆ ถ้ากูไม่เจ๋งพอกูคงไม่กล้า และเมื่อกูลุกแล้วแปลว่ากูเอาเรื่องมึงแน่นอนไอ้สัส!

     เหอะ! เข้ามาเล้ย!

     “กูคงไม่เสือกหรอกถ้ามึงไม่ทำความเดือดร้อนให้กู!”

     ผมพยายามอดทนแล้วนะ แต่เจอไอ้พวกจิตสาธารณะเป็นศูนย์แถมมารยาททางสังคมต่ำแบบนี้ผมทนไม่ไหวว่ะ!

     ความจริงเรื่องบิลไม่เคลียร์นี่ผมว่ามันก็ไม่ถูกต้องนะ แต่มันใช่ป่ะวะมากร่างทำเก๋าแล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อนเนี่ย? ปัดเตาถ่านกระจายทั้งๆ ที่มันอันตราย ถ่านกระเด็นมาโดนชาวบ้านเขาแล้วยังทำกร่างข่ม เจ๋งมากรึไงวะเจอกูหน่อยเหอะ!

     ที่สำคัญผัวเมากร่างโชว์ อีนังเมียก็ไม่รู้จักห้าม มัวแต่ยุ่งกับโทรศัพท์ สงสารก็แต่ลูกมันที่นั่งอยุ่นั่นแหละ มีพ่อแม่แบบนี้คงอับอายน่าดู

     “มึงเดือดร้อนอะไรวะ ฮะ! มึงมาเสือกอะไรด้วย เก่งรึไงมึง”

     มันเดินมาถึงโต๊ะผม ตรงเข้ามาผลักอกผม กลิ่นเบียร์หึ่ง ท่าทางเมาเต็มพิกัด นังเมียก็เอาแต่ถ่ายคลิปแทนที่จะสนใจลูกที่นั่งอึ้ง เหอๆ พ่อแม่เหี้ยๆ !

     “เออ กูเดือดร้อนไอ้สัส!”

     เสต็ปที่หนึ่ง ผมผลักมันกลับแล้วเคลื่อนที่ไปด้านข้าง หลบไปข้างหลังมัน

     “ถ่านมันกระเด็นมาโดนกูไอ้เหี้ย!”

     จับแขนมันพลิกมาด้านหลังแล้วล็อค เอาอีกมือกดหัวมันเอาไว้

     “ถ่านมันร้อนมั้ยละมึง มันกระเด็นมาโดนกู มึงลองโดนเองมั่งมั้ยสาส!”

     ต่อด้วยถีบข้อพับมันให้ล้มลงไปแล้วจับหัวมันไปจ่อหน้าเตา เอาให้เกือบๆ นาบ สะใจจริงโว้ย!

     “กูร้อนโว้ย!”

     ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเพราะผมลงมือด้วยความรวมเร็ว เติ้ลร้องตะโกนเรียกชื่อผมด้วยความตกใจ อีนังแม่ปากก็ร้องว้ายพ่อๆ แต่มือยังไม่หยุดถ่ายคลิป มนุษย์โซเชี่ยลจงเจริญ!

     “ไอ้พี่ป้องหยุด!”

     “กรี๊ด ป๊า!”

     “มึงเจ๋งนักเหรอวะไอ้สาส เบ่งอีกสิมึง”

     “อ๊าก! ร้อน!”

     “ปล่อยผัวชั้นนะ! ช่วยด้วยค่าไอ้นี่มันบ้า มันทำร้ายผัวฉัน”

     “ถ่ายอีกสิอีเจ้ ถ่ายกูเลย แต่อย่าลืมเตาที่ผัวมึงปัดกระเด็นด้วยนะอีสัส! แดกแล้วชักดาบแถมยังเบ่ง ประจานลงโซเชี่ยลเลยว่าผัวมึงกร่างเจอตออย่างกูอีเหี้ย!”

     “ไอ้พี่ป้อง!”

     สถานการณ์ชุลมุน สับสนวุ่นวาย เสียงเติ้ลตะโกนเรียกชื่อผมพร้อมกับพุ่งเข้ามาดึงผมออกจากการมีเรื่องกับชาวบ้าน เสียงวี๊ดว้ายของนังเมียที่พยายามช่วยผัวตัวเองออกจากสถานการณ์เสียเปรียบ แล้วผมก็ได้ยินเสียงสุดท้ายดังเพล้ง! จากนั้นโลกของผมก็มีแต่สีแดงก่อนจะมืดลง


     วินาทีที่ผมรู้สึกตัวผมก็นอนหนุนตักเติ้ลอยู่ มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งเอายาดมจ่อจมูกผม พอผมขยับตัวน้องเขาก็หันไปเรียกผู้จัดการบอกว่าผมฟื้นแล้ว แล้วทันใดนั้นผู้จัดการก็เดินเข้ามากับตำรวจ เชี่ย!

     คงไม่ต้องบอกนะครับว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น เสียค่าปรับบนโรงพักน่ะสิครับ แม้ว่าทางตำรวจจะขอให้ยอมความ มีพนักงานร้านหมูกระทะเป็นพยานทั้งร้านว่าไอ้แก่นั่นเมาแล้วอาละวาดชักดาบก่อน แถมยังเดินมาหาเรื่องผมถึงโต๊ะ แต่ก็ปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่าผมอารมณ์ร้อนสติแตกสวนกลับไอ้แก่นี่ค่อนข้างแรง เมื่อมีคลิปจากนังเมียช่วยยืนยันผมเลยไม่รอดความผิด แต่นังเมียก็ร้ายใช่ย่อยเอาขวดเบียร์ตีหัวผมซะแหก

     พวกเขาไม่ยอมๆ ความ ตั้งใจจะเอาเรื่องผมให้ถึงที่สุด แต่ตำรวจก็รู้ว่าเหตุเมาอาละวาดเลยใจดีช่วยผม ลงท้ายก็เลยผิดกันไปทั้งสองฝ่าย ผมเลยขอให้อีเมียลบคลิปพร้อมกับลงบันทึกประจำวันไว้ ถ้าคลิปหลุดพวกมันก็ผิดเต็มๆ ล่ะ ผมเอาเรื่องแน่! เขาก็ยอมลบต่อหน้าตำรวจนะครับ ดีที่ท่านก็เชียร์ให้มันจบเคลียร์ๆ ด้วยดี แต่อีผัวเมียคู่นี้เสือกหัวหมอจะแจ้งความว่าร้านหมูกระทะโกงอีก ไม่ยอมจบร้านเลยแจ้งความกลับว่าทำลายทรัพย์สิน

     แต่นั่นก็เป็นเรื่องของร้านกับลูกค้านรกแตกแล้วครับ ส่วนผมนะเหรอ? ไปโรงพยาบาลเย็บหัวที่แหกสิครับ เลือดโชกอ่ะ!


     เป็นวันที่โคตรเหนื่อย กว่าผมจะกลับถึงห้องก็เกือบเที่ยงคืนครับ นอกจากหัวแตกแล้วตอนผมล้มลงไปมือผมยังไปคว้าเอาขอบโต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยกองถ่านอีกต่างหาก พองสิครับ ดีนะโดนไม่มาก แต่ซวยสัสที่เสือกเป็นมือซ้ายข้างที่ถนัดซะด้วย

     ทั้งเหนื่อยทั้งเซ็ง แล้วก็อึมครึมด้วยครับ เติ้ลเงียบเกือบตลอดเวลาทั้งๆ ที่มันเป็นคนพูดมาก ผมรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูก มันกระอักกระอ่วนยังไงก็ไม่รู้ คือ... ผมเผลออาละวาดต่อหน้าเติ้ลไปแล้ว

     เอาน่ะ! มันรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นคนยังไง มันน่าจะชินกับเรื่องแบบนี้แล้ว อย่างน้อยผมยังมีความอดทนมากกว่าพี่ตั้มนะเออ ไม่ได้อาละวาดบ่อยซะหน่อย ... แต่เติ้ลเงียบเกินไปละ

     ... เอาไงดีวะ?

     โอเค! ผมรู้ว่าเติ้ลมันเกลียดการมีเรื่อง มันไม่ชอบให้พี่ตั้มไปต่อยตีกับชาวบ้าน และตอนนี้มันก็กำลังโกรธผมที่ทำแบบนั้น แต่ผมเผลอหลุดไปแล้วอ่ะ จะให้ผมทำยังไงวะ ผมง้อคนเก่งที่ไหน

     “พี่นอนก่อนนะ เหนื่อย”

     นี่กูพูดอะไรออกไป... เฮ้อ!

     “ไม่อาบน้ำหน่อยเหรอพี่ป้อง?”

     ผมก็อยากอาบหรอกนะ แต่หัวก็แตก มือก็แหกจะทำได้ยังไงวะ

     แต่ดีจังที่เติ้ลยอมเปิดปากคุยกับผม ผมนึกว่ามันจะเมินไม่ยอมพูดกับผมซะแล้ว

     “จะอาบได้ยังไงวะ เดี๋ยวแผลเปียก”

     “แล้วจะนอนทั้งๆ อย่างนั้นเหรอ?”

     ไม่ต้องให้เติ้ลใช้สายตาสมเพชมองผมก็รู้ว่าสภาพตัวเองโคตรซกมก ตัวมีคราบถ่านดำๆ เปื้อนประปราย ตามไรผมยังมีคราบเลือดแห้งติดเป็นย่อมๆ กลิ่นเบียร์คละคลุ้งผสมกับกลิ่นหมูกระทะ โสโครกสุดๆ ครับ

     “ไม่เช็ดตัวหน่อยอ่ะ เดี๋ยวผมช่วย”

     “เอางั้นเหรอ?”

     เติ้ลจะช่วยเช็ดตัวผมเหรอวะ?! มันยอมช่วยผมจริงอ่ะ?

     “ไม่ต้องก็ได้ คือ... พี่เกรงใจ”

     “พี่ควรจะเกรงใจผมตั้งแต่ตอนลุกไปมีเรื่องกับมันแล้ว ไปแลกกับมันทำไมวะ แล้วตัวเองก็เจ็บ คุ้มมั้ย?”

     นั่นไงกูว่าแล้ว!

     ผมอยากเถียงกลับไปนะว่าตอนนั้นคนกำลังโมโห เลือดมันขึ้นหน้า ใครจะไปหยุดได้ แต่เห็นแก่เติ้ล ผมจะไม่เถียง พวกเราเจอเรื่องแย่ๆ มาทั้งคืน ไม่ควรต้องมาทะเลาะกันเองอีก

     “เออ กูรู้กูผิด”

     ใช่ว่าผมชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ซะเมื่อไหร่ ผมรู้ว่าคราวนี้ผมผิดจริงๆ เติ้ลพูดถูกแล้ว

     “ขอโทษ”

     “ช่างเหอะ! ยังไงพี่ป้องก็แก้นิสัยนี้ไม่หายหรอก พี่ตั้มก็ด้วย ไอ้ศักดิ์ศรีนี่มันสำคัญมากขนาดนั้นเลยรึไง?”

     เติ้ลเริ่มลามบ่นไปถึงพี่ชายตัวเอง แต่สิ่งที่มันพูดก็ทำให้ผมฉุกคิด สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อครู่ไม่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีอะไรเลย มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ความโกรธชั่ววูบเท่านั้น

     “ถ้าคราวหน้าฝ่ายตรงข้ามเขามีปืนล่ะ พวกพี่จะทำยังไง ทำไมพี่ตั้มมันไม่คิดบ้างวะ ทำเหมือนชีวิตไม่มีค่า ถ้ามันตายไปแล้วผมจะอยู่กับใคร พี่ป้องก็ด้วย ชอบทำนิสัยแบบนี้ถึงได้ไม่มีใครคบอ่ะดิ”

     “เออน่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่วยกูก่อน เหนียวตัวจะตายอยู่ละ”

     เติ้ลถอนหายใจแต่ก็ยอมมาช่วยผม ผมยกแขนขึ้นให้เติ้ลช่วยถอดเสื้อ ผมไม่ได้เจ็บแขนแม้จะรู้สึกระบมจากแผลพุพองบนฝ่ามือดังนั้นจึงเคลื่อนไหวแขนสะดวก ที่เป็นปัญหาคือผ้าพันแผลบนหัวผมมากกว่า ผมๆ ยาว พูดให้ถูกคือไม่ได้ตัดผมนานมากแล้ว เลือดกับสิ่งสกปรกจับตัวกับเส้นผมเป็นก้อนจนผมเจ็บทุกครั้งที่มีอะไรไปโดน ดีที่เติ้ลมือเบาเลยช่วยถอดเสื้อผมออกได้แบบไม่ค่อยเจ็บ ถนัดกว่าทำเองคนเดียวเยอะครับ

     เติ้ลถอดกางเกงยีนส์ผมออกจนเหลือแต่บ็อกเซอร์  จากนั้นมันก็เช็ดตัวให้ผมโดยไม่มีท่าทางเขินอาย

     หลังจากนั้นเติ้ลก็เอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ชุดน้ำเช็ดคราบสกปรกบนหน้าผม ตรงไหนที่เส้นผมจับกันเป็นกลีบมันก็ค่อยๆ แกะออกแล้วเช็ดอย่างเบามือ

     คิดแล้วก็รู้สึกแปลกเหมือนกัน ในเวลาแบบนี้ผมกลับไม่สนใจเรื่องที่เติ้ลเป็นเกย์ ผมรู้สึกอุ่นใจที่มีเติ้ลอยู่ข้างๆ คอยช่วยเหลือผม ผมอดรู้สึกดีไม่ได้เมื่อคิดว่าดีแค่ไหนที่ผมกับเติ้ลสนิทกันมากกว่าเดิม มีคนคอยช่วยเวลาที่เราเดือดร้อน

     แล้วเติ้ลล่ะ? เติ้ลจะคิดเหมือนผมมั้ย? มันจะรำคาญผมหรือเปล่า?

     “ลำบากป่ะ? ปล่อยไว้ก่อนก็ได้”

     “เออ ไม่เป็นไร อีกนิดเดียวก็เสร็จละ พี่ป้องจะได้นอนสบายๆ ไง”

     “เติ้ล ขอบใจว่ะ”

     แล้วผมก็เห็นเติ้ลหน้าแดงพร้อมๆ กับที่หัวใจผมเต้นโครมคราม

     “อะ เออ ... เฮ้ยปล่อยดิวะไอ้พี่ป้อง จะจับมือผมทำไมเนี่ย”

     อ้าวผมจับมือไอ้เติ้ลเหรอวะ!

     “กูเจ็บ”

     “เออๆ เดี๋ยวทำเบาๆ น่ะ ปล่อยก่อนดิพี่ ขอเช็ดตรงนี้อีกนิด เช็ดแล้วซับให้แห้งพี่ป้องจะได้สบายหัวไง ไม่เหม็นเหรอกลิ่นเบียร์หึ่ง ผมเมาแทนเลยอ่ะ”

     “เออ กูก็ว่า กูมึนๆ”

     เติ้ลมันพล่าม ส่วนผมก็นั่งฟังมันเหมือนเคย แต่ผมรู้ดีว่าผมไม่ได้ใส่ใจเนื้อหาเลยแม้แต่น้อย ผมกำลังสับสนตัวเอง!

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

มาแล้วๆ ขออภัยที่มาช้าค้าบ
แหม พี่ป้องนี่จูนิเบียวจริงๆ เลย ไม่ดีนะคะ ไประเบิดพลังแบบนั้นในที่สาธารณะเนี่ย

ไม่รู้คนอ่านคุ้นเคยกับพวกจิ๊กโก๋บ้าๆ ที่นิยมไปสักยันต์แล้วก็มาท้าตีท้าต่อยคิดว่าตัวเองแน่มั้ย? สุดท้ายก็เลือดอาบนอนร้องโอดโอยต้องให้เพื่อนช่วยพาส่งโรงพยาบาลแทบไม่ทัน
เราไม่ได้ลบหลู่ความเชื่อของใคร ไม่ได้ดูหมิ่นสิ่งลี้ลับศักดิ์สิทธิ์หรอกนะ แต่ความจริงของพวกนี้นะ แค่พูดคำหยาบคำเดียวของก็ไปแล้วจ้า คนมีของเค้าต้องสำรวมกายวาจาใจกันสุดฤทธิ์ ไม่ใช่ไปกร่างแบบนั้น
จะว่าไปไอ้การที่พี่ป้องจูนิเบียวระเบิดพลังก็เกี่ยวข้องกับคนที่คิดว่าตัวเองเหนียวเหมือนกันนะ มีตัวละครคนนึงล่ะเป็นพวกชอบท้าตีท้าต่อยแบบนี้ เหอๆ พี่ป้องมันคงคิดว่าตัวเองเป็นโองะทัตสึมิแน่ๆ ถึงได้ซ่าแบบนั้น

แต่ถ้าพี่ป้องไม่ซ่า พี่แกคงไม่โดนฟาดหัวจนสลบหนุนตักเติ้ล แถมยังอดมุ้งมิ้งกับน้องด้วยนะ คาดว่าคนอ่านคงเชียร์ให้พี่ป้องโดนกระทืบอีกหลายๆ ครั้งเพื่อความฟิน ฮ่าๆ
 


ตกตะลึง! อีพี่ป้องในสายตาคนอ่านกลายเป็นอะไรไปแล้ว!
ตกลงมันเป็นคนดี น่าสงสาร ต้องตามง้อน้องตลอด เถียงไม่เคยชนะ ยอมให้น้องเอาแต่ใจ แลดูจะเป็นเมะที่เอาใจเคะสุดๆ ...
อีพี่ป้องเนี่ยน้า! คนแต่งคัลเจอร์ช็อก! แต่งเองช็อกเอง ฮ่าๆ

ส่วนคุณน้องเติ้ล อืม... เยอะ ง๊องแง๊งได้ทุกเรื่องตั้งแต่เรื่องมีสาระยันไร้สาระ งั้นคราวนี้จัดแบบดูดีกับเค้าบ้าง จะพยายามสรรหาเรื่องดีๆ มีสาระมาให้อิสองคนนี้เถียงกันนะคะ แต่ไม่รู้จะทำได้แค่ไหนเนี่ยสิ เพราะสองคนนี้มันเสื่อมสราดเบย ฮ่าๆ

งวดนี้มาช้าต้องขอโทษจริงๆ บางทีก็มีแอบตันนิดนึง แต่ตกใจที่มีคนทวงด้วย! 
แบบว่า เค้าไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีคนติดตามใจจดใจจ่อขนาดนี้ง่ะ ปลื้ม ยอดคนอ่านถึงหมื่นแล้วด้วย น้ำตาไหล
ต้องรีไรท์ทำไฟล์ STRINT loveTrick ด้วยเลยช้า ไหนจะต้องแต่งภาคสองของเรื่องนั้น ดีลกับคนวาด นอนเล่นเกม เอ๊ยไม่ใช่! อย่างหลังไม่ใช่จริงๆ นะสาบาน!

ว่าแต่ เหมือนจะลืมไปซะสนิท นี่เรายังไม่ได้บรรยายหน้าตาอีคุณพี่ป้อง&น้องเติ้ลเลยใช่มั้ย?
คงไม่ทันแล้วล่ะ คนแต่งคงจินจนาการกันเอาเองแล้วแน่ๆ
ทำไมน้า แต่งนิยายทีไรชอบลืมใส่บทบรรยายหน้าตาตัวละครทุกที ดูจิคนอ่านเลยไม่ฟินเบย!

งั้นเอาแบบนี้ไปละกันเนาะ หึๆ



สภาพฮีตอนอยู่ในห้องกับน้องเติ้ล น้องมันถึงได้ด่าไง อยู่ซกมกสุดๆ แบบนี้
กับสภาพที่ฮีไปทำงานตอนเรียนจบแล้ว ดูดีขึ้นทันตาจนคนบางคนเสียดาย
เพราะพี่ป้องเป็นพันธุ์ขน เลยมีขนตายาว ฮ่าๆ เปล่าหรอกจริงๆ ชอบแววตา มันหาแบบอื่นไม่ได้น่ะ แต่ผู้ชายขนตายาวก็น่ารักดีนะ

[cho-ningza-19891]

  ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
คิดถึงนุงเติ้ลกับป้องมากเลย

[VentoSTAG]

เอ่อ...เพิ่งรู้ว่าเราสามารถซึมซับเหล้าเบียร์ผ่านทางผิวหนังได้ด้วย 
น้องเติ้ลหน้าแดงทำไม แล้วพี่ป้องไปจับมือน้องทำไมครับ 
  เราไม่เชื้อ(เสียงสูง)...ว่าน้องทำนายเจ็บ 

[ciaiwpot]

หะนี่มันนักเลง

[Viewonohm]

เอาจริงๆอยากเห็นอิมเมจพี่ป้องนะ นี่เรานึกภาพไม่ออกเลย 

[black sakura]

ทั้งเจ็บตัวแถมโดนด่าอีกอิพี่ป้อง
.
..
...
ปล.ทวงข้ามเรื่องคิดถึงน้องเป้อแล้วววว
เมื่อไหร่พี่ตาจะมาเอ่ยฉันยังรอเธออยู่น้าา

[Takarajung_TK]

ความจริงเห็นชื่อเรื่องแล้วกลัวดราม่าก็เลยไม่เปิดอ่าน
จนวันนี้ไม่รู้จะอ่านอะไรก็เลยลองอ่านดู
ถึงได้รู้ว่า อ้าว! นี่มันคนเขียนเดียวกับพี่ดาวกะน้องเทพนี่นา
งั้นสบายใจล่ะ ต้องได้อ่านอะไรแปลกๆ แน่เลย
สรุปว่ารออ่านตอนต่อไปจ้า

[Kelvin Degree]

เจ็บตัวฟรีเลยพี่ป้อง

[Chompooiriza]

เราชอบโมเม้นคู่นี้นะ

แบบไม่ต้องเวอร์วังอลังการณ์ คือมันธรรมดามากๆ เป็นธรรมชาติมากๆ เข้ามาใกล้กันทีละนิดๆ เราว่ามันน่ารักดี

แต่งต่อเรื่อยๆนะคนเขียน คนอ่านเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ

[boboman]

เจ็บตัวแล้วสวีทก็ดีนะ อิอิ (งวดหน้า...คงต้องเล่นให้หนักสินะ หึๆๆ)

[❣☾月亮☽❣]

   อีพี่ป้อง. ฉันเข้าใจนะเพราะถ้าเป็นเราก็ลุกขึ้นไปมีเรื่องเหมือนกัน. คือจะโวยวายอะไรอย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนสิ
แต่อีเมียนี่ขวดเบียร์เลยเหรอ. เสือกว่ะ
ตอนนี้อีพี่ป้องสับสนเพราะหัวแตกหรือเพราะมือน้องที่กุมอยู่จ้ะ.
พี่ป้องก็อย่าชวนน้องมันทะเลาะอีกนะเดี๋ยวไม่มีคนพยาบาล
อิมเมจฮาได้อีก. ใส่สายเดี่ยวอยู่ห้องแถมปล่อยผมสยาย อ่อยน้องเติ้ลมันอยู่อะดิ รับมาเหอะพี่. 5555

[manutty]

อ๊ายยย ฉันควรจะ  หรือ  อีผัวเมียคู่นั้นดี ที่ทำให้พี่ป้องกับน้องเติ้ลใกล้ชิดสนิทกันขึ้นไปอีก  เข้าใจพี่ป้องเลย เป็นใครก็โมโหเจอแบบไอ้แก่นั่นไป เมาไม่พอยังพาลโน่นพาลนี่ แถมอีมนุษย์เมียก็เข้าข้างผัวแบบผิดๆไม่นึกถึงลูกเลยว่าจะเป็นยังไง ดีแล้วพี่ป้องสั่งสอนบ้าง แต่คนเมาอ่ะนะ แม่งทำไงก็ไม่เข็ด พอเขาทำให้บ้างก็จะเอาเรื่อง อย่างนี้มันน่าซ้ำหลายๆที  น้องเติ้ลพูดก็มีเหตุผล ถ้าเกิดอีกฝ่ายมีอาวุธจะเป็นยังไง อีกอย่างมันเมาจนไม่มีสติ แต่เรามีสติแต่ก็ขาดสติเพราะโมโห โกรธ โชคร้ายลุกลามเป็นเรื่องใหญ่ เอางี้ น้องเติ้ลค่อยๆสอนพี่ป้องมันดิ ให้ใจเย็น เอาเรื่องอื่นมากลบเรื่องชกต่อยแทน อย่างเรื่อง  นี้ไงอีพี่ป้องมันจะได้หมกหมุ่นครุ่นคิดแค่เรื่องนี้

[agava1313]

คนน่ารำคาญทำตัวแบบนี้ก็มีอยู่จริงๆซะด้วยสิ เจ้าของร้านอย่าลืมขึ้นบัญชีดำสองผัวเมียคู่นี้ล่ะ มารยาทแย่นักก็ไม่ต้องเข้าร้าน

[aaoo]

 

[sunakai]

เหมือนกลัวน้องไม่พูดด้วยมากกว่ากลัวเจ็บยังไงก็ไม่รู้เนอะ 

ไหนๆ ก็ไหนๆ มีโอกาสอ้อนน้องแล้วก็อ้อนเยอะๆ เลยสิคะพี่ป้อง

ว่าแต่....เติ้ลหน้าแดงทำไมคะลูก หรือว่า......อิอิอิ