-- ตอนที่ 7 --
หลังจากที่ฟาร์คัสหลับสนิทไปอีกครั้งราชาปีศาจก็ไม่มีโอกาสปลีกตัวออกมาจากงาน อีกเลยแต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะเกินความสามารถของราชาปีศาจที่จะแอบรับข่าวที่ไปสืบมาจากดินแดนของนกบอกลาง
ภายในห้องทำงานของราชาปีศาจปรากฎรอยเวทน้อยๆ บนโต๊ะทำงานของราชาปีศาจ และปรากฎร่างของเจ้าของเวท เป็นหนูสีขาวปลายขนติดสีดำนิดๆ ตัวเท่าฝ่ามือ มันวิ่งเข้าไปยืนตรงหน้าราชาปีศาจและค้อมหัวลงนิดๆ เพื่อทำความเคารพต่อนายเหนือหัว
“ ได้ข่าวอะไรมาบ้าง จิล ” ราชาปีศาจถามด้วยสีหน้าราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความกดดันจนหนูตัวน้อยอดตัวสั่นน้อยๆ ไม่ได้
“ ขะ ข่าวเรื่องพิธีแต่งตั้งราชาคนใหม่ขอรับ ” จิลตอบเสียงสั่น ถึงแม้มันจะเคยทำงานเป็นสายสืบให้กับราชาปีศาจหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่ว่าครั้งใดก็ยังไม่ชินกับนิสัยของราชาปีศาจอยู่ดี
“ ราชาองค์ใหม่ ? ใครกัน ” แววตาของราชาปีศาจเย็นเยียบและคาดเดาบางอย่างไว้ในใจ น่าจะเป็นบุตรของชายผู้นั้น ชายคนที่น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งนกบอกลาง
“ เซอร์เคนบุตรของขุนนางทอริคขอรับ ” จิลตอบพร้อมกับร่ายเวทออกมาเบาๆ เพื่อฉายภาพของคนที่พูดถึงทั้งสองคนให้ท่านราชา นี่น่าจะเป็นอีกเหตุผลที่ราชาปีศาจถึงได้ไหว้วานให้จิลไปสืบข่าวความบ่อยๆ นอกจากความคล่องตัวของเจ้าตัวแล้วยังสามารถใช้เวทที่ใช้แสดงภาพในความทรงจำของตัวเองออกมา เวทนี้เป็นเวทที่ใช้ยากและหาคนใช้ได้ยาก
ภาพที่ปรากฏเป็นภาพของที่เหล่าขุนนางกำลังนั่งสังสรรค์ในห้องโถงโอ่อ่าคล้ายกับเป็นห้องของกษัตริย์โดยมีเซอร์เคนนั่งที่หัวโต๊ะและทอริคนั่งข้างกายโดยทั้งคู่กำลังชูแก้วขึ้นมาคล้ายกับกำลังกล่าวอะไรบางอย่างอยู่
“ เซอร์เคนคือชายคนที่นั่งหัวโต๊ะขอรับ ส่วนขุนนา—”
“ ข้ารู้แล้ว ” ราชาปีศาจแค่นเสียงออกมา “ หึ แค่ฟาร์คัสของข้าไม่อยู่ก็กล้าแต่งตั้งตัวเองเองเลยเหรอ ” ราชาปีศาจเหยียดยิ้มออกมาและพูดด้วยเสียงที่ชวนให้เลือดในกายเย็นเฉียบ “ จะกล้ามากเกินไปแล้ว.. ”
หลังจากที่ข้าตื่นมาพบว่าข้างกายข้าก็เหลือเพียงดัฟฟ์ที่นั่งแทะขนมอะไรสักอย่างอยู่
“ แก๊ซ ! ” ดัฟฟ์โผเข้าใส่ฟาร์คัสเมื่ออีกฝ่ายตื่นซึ่งฟาร์คัสก็ลูบหัวดัฟฟ์เบาๆ และครุ่นคิดเรื่องที่ฝัน
ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าข้าจะฝันถึงอะไรสักอย่างที่น่าจะเป็นความทรงจำของข้า ดวงตาของฟาร์คัสหม่นลงน้อยๆ เมื่อนึกถึงเรื่องราวในฝันที่แม้ตนจะไม่เข้าใจก็ตามแต่กลับรู้สึกเศร้าไปด้วย ข้าตัดสินใจปล่อยเรื่องความฝันไปก่อนเพราะคิดไปรังแต่จะคิดมากซะเปล่าๆ ความฝันที่บ่งบอกของตัวตนของข้า..
“ ท่านฟาร์คัส ” ชาคอสเอ่ยเรียกร่างผู้เป็นอาคันตุกะของราชาปีศาจเมื่อเห็นอีกฝ่ายตื่นจากการนอนที่ยาวนอนจนข้ามวัน ถ้านับรวมวันที่ท่านฟาร์คัสมาถึงที่นี้ก็นับเป็นวันที่ 3 ราชาปีศาจได้ไหว้วานให้ชาคอสมาอยู่คอยรับใช้ฟาร์คัสและหากอีกฝ่ายเบื่อการนั่งในห้องก็ให้พาเดินชมรอบคฤหาสน์และให้แวะห้องท่านราชาด้วย
“ ชา.. คอส ? ” ฟาร์คัสเรียกไม่เต็มเสียงนักเพราะตอนนั้นได้ยินชื่อกับเห็นหน้าอีกฝ่ายเพียงเลือนลางเท่านั้นก่อนที่จะสลบไป
“ ขอรับ ” ชาคอสค้อมกายลงน้อยๆ เพื่อตอบรับ “ ท่านคาร์บิลัสให้คำสั่งมาว่าถ้าหากท่านฟาร์คัสหิวหรือเบื่อให้พาออกไปเที่ยวในคฤหาสน์ขอรับ ”
“ ข้าไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ งั้นพาข้าเดินเที่ยวแล้วกัน ”
“ แต่ก่อนที่จะไป ท่านราชาสั่งให้ท่านอาบน้ำก่อนขอรับ ” ชาคอสเอ่ยตอบพร้อมกับดีดนิ้วเบาๆ เรียกปีศาจที่จะมาช่วยนำทางให้ท่านฟาร์คัสไปยังโรงอาบน้ำของท่านคาร์บิลัส ซึ่งในห้องนี้ก็ห้องน้ำมีเช่นกัน แต่ถ้าหากไปโรงอาบน้ำจะถือว่าเป็นการเดินเที่ยวไปในตัวด้วยก็ได้
“ อืม ” ฟาร์คัสพยักหน้าน้อยๆ และเริ่มรู้สึกตัวว่าไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่เข้ามาในดินแดนนี้เลย ฟาร์คัสลูบหัวดัฟฟ์เบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังเกาะตัวอยู่
ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับการเปิดประตูเข้ามาทันทีโดยไม่ได้ขออนุญาตซึ่งถ้าหากเป็นราชาปีศาจที่อยู่ในห้องคงจะโดนทำโทษไปแล้ว แต่ฟาร์คัสก็ไม่ได้เอ่ยทักท้วงอะไรเมื่อเห็นผู้ที่เข้ามาเป็นแมวอ้วนๆ ดูท่าทางขี้เกียจเดินต้วมเตี้ยมเข้ามาซึ่งเจ้าแมวก็มีเขาเล็กสีแดงๆ บนหัวบิดเป็นเกลียว เจ้าแมวบิดขี้เกียจรอบนึงและนอนปุบนพื้นเหมือนกำลังทำความเคารพ “ ข้ามาพาท่านฟาร์คัสไปโรงอาบน้ำ ” เจ้าแมวพูดขณะที่ยืนและหาวหวอด
“ พอยซ์เจ้าทำตัวให้มันดีๆ หน่อย ” ชาคอสที่โผล่ไปหาเจ้าแมวตอนไหนไม่รู้โบกหัวเจ้าแมวไปรอบนึงแต่เจ้าแมวก็ไม่ได้สนใจจะแก้ตัวอะไรอยู่ดี
“ ขออภัยท่านฟาร์คัส เจ้าแมวนี้ไม่ค่อยรู้กาลเทศะเท่าไหร่นัก ” ชาคอสค้อมหัวลงน้อยๆ “ ข้าต้องไปส่งข่าวให้ท่านคาร์บิลัสก่อนจึงต้องให้พอยซ์พาท่านไปแทน ” ในความจริงชาคอสก็ไม่ได้อยากใช้พอยซ์พาท่านฟาร์คัสไปเท่าไรนัก แต่ท่านคาร์บิลัสสั่งให้พอยซ์มาดูอาการท่านฟาร์คัสยามที่ตื่นนอนแล้ว
“ ไม่เป็นไร ” ฟาร์คัสอุ้มดัฟฟ์ขึ้นมาและเดินมาพอยซ์ที่หวาดหวอดอีกครั้ง “ พาข้าไปโรงอาบน้ำทีเจ้าแมว ”
พอยซ์ลืมตาที่ใกล้จะปิดขึ้นมา “ ขอรับ ” พอยซ์พยักหน้าน้อยๆ และก้าวขาเดินอย่างเชื่องช้าพาอาคันตุกะทั้งสองออกจากห้อง
“ งั้นข้าขอตัวขอรับ ท่านฟาร์คัส ” ชาคอสค้อมกายลงและหายไปในทันทีโดยทิ้งวงเวทสีดำจางๆ ไว้บนพื้น
ขึ้นชื่อว่าคฤหาสน์ของราชาปีศาจนั้นย่อมโอ่อ่าสมฐานะของเจ้าของ ทำให้การตกแต่งตั้งแต่พื้นจรดเพดานล้วนประณีตและน่าเกรงขาม สีส่วนใหญ่จะใช้เป็นสีดำเป็นโทนหลักในการตกแต่ง บนเพดานมีลวดลายแกะสลักกบอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาต่างๆ ของดินแดนปีศาจ ตามรายทางมีภาพราชาปีศาจรุ่นก่อนๆ ติดประดับไว้สลับกับรูปปั้นปีศาจขนาดใหญ่ ส่วนพื้นเป็นพื้นพรมสีเลือดหมูด้วยเข้ากันอย่างประหลาดกับสีดำและตามเสาต่างๆ ก็มีเถาไม้เลื้อยสีดำสนิทคล้ายเถาองุ่นดูสวยงามแต่กลับรู้สึกขนลุกยามที่มันขยับเลื้อย
ฟาร์คัสมองรอบข้างด้วยความเพลิดเพลินถึงแม้พอยซ์จะก้าวขาสั้นๆ ได้ช้ามากก็ตาม การเดินชมคฤหาสน์น่าจะถือเป็นการเที่ยวอย่างหนึ่งก็ว่าได้ตามที่ราชาปีศาจว่าไว้ ซึ่งดัฟฟ์ก็มองรอบๆ ด้วยท่าทีสนใจเช่นกัน แต่จังหวะการก้าวข้าของพอยซ์ก็ดูค่อยๆ ช้าลงเรื่อยๆ เหมือนกัน “ ใกล้ถึงรึยัง พอยซ์ ” เพราะการก้าวขาสั้นๆ นั่นช้าลงน่าจะเพราะใกล้ถึงจุดหมายแล้วล่ะ
พอยซ์หยุดเดินและผงกหัวไปมาเหมือนกำลังใช้ความคิด “ คิดว่าใกล้แล้วขอรับ ข้าเดินตามกลิ่นไอน้ำมา ” พอยซ์นั้นง่วงมากจนปล่อยให้ร่างกายเดินตามสัญชาตญาณแต่พอฟาร์คัสเรียกก็ต้องปลุกสติตัวเองสักพักด้วยการหยุดเดิน
“ อืม ” ฟาร์คัสก็ไม่ได้คาดหวังอะไรนักแต่พอมองประตูข้างหน้าก็พบว่าได้มาถึงโรงอาบน้ำของราชาปีศาจแล้ว สิ่งที่ทำให้รู้ก็คือไอน้ำร้อนที่แผ่ออกมาตอนที่ประตูเปิด มีปีศาจแพะสีดำตัวเล็กหลายตัวที่เปิดประตูให้และค้อมตัวลงทำความเคารพ
“ มาถึงแล้วสินะ ” พอยซ์พูดอย่างเลื่อนลอยก้าวขาสั้นๆ เข้าไปก่อนฟาร์คัส ซึ่งฟาร์คัสก็เดินตามเข้าไปบ้างโดยมีแพะตัวเล็กที่วิ่งตามมาเป็นพรวนแต่ละตัวล้วนถือของต่างๆ อย่างสบู่ ผ้าเช็ดตัว อะไรทำนองนั้นที่ใช้ทำความสะอาดร่างกาย
เมื่อฟาร์คัสเข้ามาถึงภายในก็ต้องเบิกตากว้างอย่างอึ้งๆ ไม่น้อย เพราะโรงอาบน้ำของราชาปีศาจใหญ่มากพอๆ กับห้องนอนเลยทีเดียว มีรูปปั้นปีศาจคล้ายสิงโตผสมมังกรกำลังพ่นน้ำอยู่ บริเวณพื้นโดยรอบเป็นพื้นสีดำมันวาวดูสะอาดตา ตรงกลางเป็นสระน้ำขนาดใหญ่มากจนแทบเอาร่างมังกรของดัฟฟ์มาว่ายเล่นได้เลย
“ ท่านฟาร์คัสกรุณาถอดเสื้อผ้าก่อนลงไปก่อนนะขอรับ ข้าขอใส่อะไรในน้ำสักหน่อย ” พอยซ์หวาดหวอดหลังจากพูดจบและคว้าถุงคู่ใจจากในอากาศควานหาของที่ต้องการ อาการของท่านฟาร์คัสดีขึ้นมากจากที่ข้าสังเกต คำสาปนั้นดูจางลงไปมากทีเดียวจากการมองของข้า เผ่าพันธ์แมวปีศาจขึ้นชื่อด้านการมองเห็นสิ่งต่างๆ จึงไม่แปลกที่ข้าจะมองเห็นคำสาปที่ตกค้างบนร่างกายท่านฟาร์คัส ตอนนี้คำสาปนั้นจางมากซึ่งน่าจะผลมาจากการกำเริบรุนแรงเมื่อวานตามที่ชาคอสบอกไว้ อีกเหตุผลหนึ่งที่คำสาปจางลงขนาดนี้ก็น่าจะเป็นผลมาจากพลังเวทของราชาปีศาจด้วย
“ อืม ” ฟาร์คัสตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรนักเพราะการตกแต่งรอบข้างได้ดึงดูดความสนใจไปหมดและก้าวขาเดินตามแพะปีศาจที่กระตุกชายเสื้อเรียกให้ไปยังห้องแต่งตัว
พอยซ์หยิบขวดน้ำที่สกัดจากดอกแกลส์หยดในบ่อ น้ำที่สกัดจากดอกแกลส์นั้นมีฤทธิ์ถอนคำสาปที่มีฤทธิ์อ่อนๆ ได้ทันทีอีกทั้งยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย ถ้าท่านฟาร์คัสแช่บ่อนี้เสร็จและกินยาเม็ดที่ข้าเคยให้ท่านคาร์บิลัสก็น่าจะหายสนิทแล้วเมื่อคิดจบก็เผลอหาวอีกครั้ง ให้ตายเหอะ นี่ข้าต้องอยู่บอกอาการของท่านฟาร์คัสให้ราชาปีศาจอีก แค่คิดก็ง่วงจะแย่ ข้าเดินหาที่เหมาะๆ และนอนปุลงทันที
“ อาบน้ำ !! แก๊ซ ” ดัฟฟ์ที่ผ่านการลอกคราบเรียบร้อยกระโดดลงน้ำทันทีส่งผลให้น้ำกระฉอกออกมาโดนปีศาจแพะที่ยืนถือของให้เต็มๆ รวมถึงฟาร์คัสด้วย
ฟาร์คัสไม่ได้พูดอะไรแค่ส่งสายตาเห็นใจให้พวกแพะที่ดูเหมือนถอนหายใจน้อยๆ และก้าวขาสั้นๆ ไปเอาของมาให้ใหม่ ส่วนฟาร์คัสก็กระชับผ้าเช็ดตัวที่เปียกน้ำออกและก้าวขาลงไปแช่น้ำบ้าง ฟาร์คัสไม่ได้ลงตัวเปล่าเพราะรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยจึงสวมกางเกงลงไปอาบด้วย เมื่อนั่งลงได้เต็มตัวก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด รู้สึกสบายตัวมากเหมือนกับร่างกายโดนอะไรกดทับตอนนี้ได้หายไปแล้ว
“ แม่ !! ” ดัฟฟ์โผล่พรวดขึ้นมาพร้อมตะโกนเรียก
“ อะไร.. ” ฟาร์คัสตอบกลับเสียงเย็นน้ำที่กระเด็นมานั้นโดนเต็มๆ จนรู้สึกร้อนไปหมด
ดัฟฟ์ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรอีกทั้งยังพูดอย่างร่าเริง “ ว่ายน้ำกัน ว่ายน้ำกัน ”
“ ข้าไม่ชอบว่ายน้ำ ” ฟาร์คัสฏิเสธและหยิบเป็ดยางที่แพะปีศาจยื่นให้โยนไปตรงกลางสระ “ เจ้าไปเล่นกับเป็ดน้อยนั่นแล้วกัน ”
“ เป็ด !! แก๊ซ อร่อย !! ” ดัฟฟ์รีบกระโจนไปทางที่เป็ดลอยไปทันที
หวังว่าจะไม่กิน ฟาร์คัสคิดปลงๆ และหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย ปล่อยให้ดัฟฟ์เล่นกับเป็ดยางนั้นไปแล้วกัน แต่หลับตาเพียงไปได้ไม่นานก็รู้สึกถึงน้ำที่กระเพื่อมมาโดนร่างกายทำให้ฟาร์คัสลืมตาทันที
“ อ๋า ข้าทำเจ้าตื่นเหรอฟาร์คัส ” คาร์บิลัสยิ้มระรื่นอย่างไม่รู้สึกผิดนัก
“ .. อืม ” ฟาร์คัสหลับตาต่ออย่างไม่สนใจ “ เจ้าไม่ทำงานเหรอ คาร์บิลัส ? ” ฟาร์คัสถามทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
“ ข้าเป็นถึงราชาของแดนนี้นะ ฟาร์คัส ข้าต้องการอะไรก็ย่อมจะทำได้อยู่แล้ว ” ถึงแม้ว่าข้าจะต้องไปตามชดเชยเวลาที่แอบอู้ก็ตามเถอะ คาร์บิลัสคิดเซ็งๆ พลางเหลือบมองฟาร์คัส ฟาร์คัสโตขึ้นมากจากที่เคยพบกันล่าสุดเมื่อตอนนั้น ถึงแม้ว่าจะยังตัวเล็กกว่าข้าแต่ก็ถือว่าโตขึ้นมากอยู่ดี แต่ก็ประมาณนี้แหละ กอดได้เหมาะมือดี
“ ราชา.. ” ฟาร์คัสทวนคำเพราะรู้สึกคุ้นอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็นึกอะไรไม่ออกอยู่ดี “ ข้ากับท่านเคยเจอกันตอนไหนมาก่อนหรือเปล่า ? ” เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ฟาร์คัสข้องใจมานาน
“ เอาตอนไหนล่ะ ครั้งแรกหรือล่าสุดดี ” คาร์บิลัสถามกลั้วหัวเราะ
“ เอาล่าสุดแล้วกัน ” ฟาร์คัสตอบ เพราะถามครั้งแรกไปข้าก็คงจำอะไรไม่ได้อยู่ดี ล่าสุดน่าจะเป็นประโยชน์ต่อข้ามากกว่า
“ ล่าสุดงั้นเหรอ.. ” คาร์บิลัสทวนด้วยรอยยิ้ม “ เจ้ามาบ้านข้าเพื่อทำหน้าที่ของสายเลือดของเจ้า ฟาร์คัส ”
“ หน้าที่ของสายเลือด ? ” ฟาร์คัสทวนคำอีกครั้งด้วยความงุนงง ข้ามีสายเลือดของอะไรข้ายังไม่รู้เลย แต่พอไตร่ตรองสักพักฟาร์คัสก็พบคำตอบ ข้าอาจจะเป็นมนุษย์นกนั่น.. ในความฝัน
“ อืม เจ้ามาตามหน้าที่นั่นแหละ เจ้ารู้ไหมข้ารอโอกาสนี้มานานมาก ” นับตั้งแต่เจอกันที่แม่น้ำนั่น คาร์บิลัสคิดต่อในใจ “ ข้าดักรอเจ้าและตีตราเจ้าไว้ ”
“ ตีตรา ? ” ฟาร์คัสเบิกตาน้อยๆ อย่างคาดไม่ถึง หรือว่าราชาปีศาจจะช่วยเหลือข้าเพราะว่าข้าเป็นของของคาร์บิลัสไปแล้ว
คาร์บิลัสสะดุ้งในใจเมื่อเห็นฟาร์คัสดูสลดลง “ อ๋า ฟาร์คัส ถึงแม้ข้าจะตีตราเจ้าไว้ ข้าแค่อยากจะไว้ติดต่อเจ้าแค่นั้นเอง ! และไว้ปกป้องเจ้าด้วย ” คาร์บิลัสรีบพยายามแก้ต่างทันที
“ อืม ข้าเชื่อเจ้าแล้วกัน ” ฟาร์คัสพยักหน้าน้อยๆ หลายวันมานี้เขารู้ถึงความเอาใจใส่ของราชาปีศาจดีรวมถึงไอ้การปกป้องอะไรนั่นด้วย ฟาร์คัสเผลอยิ้มบางๆ ออกมา ตอนนี้ถ้าจะให้เชื่อใจใครสักคน ข้าอยากจะลองเชื่อใจ คาร์บิลัสดูสักครั้ง
คาร์บิลัสไม่ได้ตอบอะไรแค่ยิ้มกลับมาพร้อมกับลูบหัวฟาร์คัสเบาๆ ซึ่งฟาร์คัสก็ไม่ได้ปัดออกแต่อย่างใด “ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นยังไง เข้าจะปกป้องเจ้าเองนะฟาร์คัส ”
ประโยคนี้ดูเหมือนปีศาจจะพร่ำบอกฟาร์คัสมาหลายต่อหลายครั้งมาก “ อืม ” ฟาร์คัสตอบกลับไปสั้นๆ แต่ก็ต้องเบิกตากว้างกับคลื่นลูกใหญ่ที่พัดมาข้างหลังราชาปีศาจ
“ เจ้าตกใจอะไรน่ะ ” คาร์บิลัสย่นคิ้วถามและหันไปมองด้านหลังซึ่งนั่นก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว คลื่นลูกนั้นส่งผลให้ราชาปีศาจล้มกลิ้งไปกองใต้น้ำต่างจากฟาร์คัสที่ยังนั่งอึ้งอยู่ ซึ่งคลื่นหลังจากพัดราชาปีศาจจมไปก็ปรากฎร่างของดัฟฟ์
ก๊าบบ เสียงเป็ดยางดังลั่นเมื่อดัฟฟ์โผเข้ามาเกาะฟาร์คัสและบีบ “ เป็ด แก๊ซ !! ”
“ ไอ้มังกรรรรรร !! ” คาร์บิลัสโผล่ขึ้นมาจากน้ำและดึงดัฟฟ์ออกมาอย่างโมโห “ ไอ้คลื่นลูกเมื่อกี้หมายความว่าไง ! เจ้าอยากเล่นน้ำเหรอได้ ข้าจัดให้ ! ” คาร์บิลัสตั้งท่าจะโยนดัฟฟ์ไปกลางสระ
“ แก๊ซ ม่ายยย ฆ่าบี้ลัส ! ปล่อยยย ” ดัฟฟ์ตะเกียกตะกายกลับมาหาฟาร์คัสเมื่อไม่สำเร็จก็ทำการปาเป็ดใส่หัวคาร์บิลัส
ถึงแม้มันจะไม่ได้เจ็บอะไรมากมายแต่ก็สร้างโทสะให้คาร์บิลัสพอสมควร “ วันนี้เจ้าไม่โดนข้า อย่าเรียกข้าว่าคาร์บิลัส !! ” คาร์บิลัสโยนดัฟฟ์ไปกลางสระและร่ายเวทเรียกคลื่นซัดใส่ดัฟฟ์ไม่หยุด ซึ่งดัฟฟ์ถึงแม้จะล้มกลิ้งอยู่กลับเสกคลื่นซัดกลับมาได้
“ ... ” ฟาร์คัสไม่ได้เอ่ยอะไรกับเหตุการณ์ตรงหน้าและหันไปรับของจากพวกแพะปีศาจมาอาบน้ำเงียบๆ เพราะถ้าหากเข้าไปขัดจังหวะ
ข้าอาจจะเป็นหนึ่งในพวกที่ล้มกลิ้งในน้ำก็เป็นได้
...
เป็นเวลาพอสมควรที่กว่าจะราชาปีศาจกับดัฟฟ์จะอาบน้ำเสร็จรวมถึงฟาร์คัสด้วย ฟาร์คัสนั้นอายน้ำเสร็จแล้วรอบนึงมานั่งรอข้างๆ กลับโดนคลื่นลูกหลงมาเต็มๆ จนต้องไปเปลี่ยนเสื้อใหม่อีกครั้ง โดยไม่ลืมเอ็ดดัฟฟ์กับคาร์บิลัสด้วยความหงุดหงิดเป็นการจบศึกสายน้ำระหว่างดัฟฟ์กับคาร์บิลัส
“ กว่าพวกเจ้าจะอาบเสร็จข้าก็หิวเต็มทนแล้ว ” ฟาร์คัสบ่นออกมาอย่างอดไม่ได้ระหว่างที่กำลังจะออกจากห้อง
“ ก็เจ้ามังกรสิ มันงี่เง่าลอบทำร้ายข้า ! ” คาร์บิลัสเถียงพร้อมกับเขม่นดัฟฟ์ที่กำลังนอนอย่างสบายใจอยู่ในกระเป๋าเป้อีกครั้ง
“ นั่นมันเรื่องของเจ้า ” ฟาร์คัสยังคงหงุดหงิดอยู่ ไม่แน่ใจเพราะหิวหรือที่ต้องเปลี่ยนชุดใหม่
“ หวา ข้าขอโทษๆ เจ้าอย่าโกรธข้าเลยนะ ฟาร์คัส ” คาร์บิลัสรีบขอโทษทันทีเมื่อเห็นฟาร์คัสยังคงขมวดคิ้วอยู่
“ พาข้าไปหาอะไรกินแล้วกัน ”
“ ได้เลย ! ข้าจะสั่งอาหารที่ดีที่สุดในดินแดนปีศาจมาให้เจ้ากินเลย ฟาร์คัส ” คาร์บิลัสพูดด้วยความกระตือรือร้นเมื่อเห็นฟาร์คัสอ่อนข้อลง แต่ก่อนที่จะได้ก้าวขาออกจากห้องกลับมีแมวตัวอ้วนนอนขวางอยู่
“ สวัสดีขอรับ ท่านคาร์บิลัส ” พอยซ์ก้มหัวน้อยๆ และลุกขึ้นยืน “ ข้ามาแจ้งเรื่องอาการของท่านฟาร์คัสขอรับ ”
“ เป็นยังไงบ้าง ” คาร์บิลัสถามเสียงเรียบแววตากดดันเพื่อเร่งเร้าเอาคำตอบ
“ กะ ก็ดีขอรับ ท่านฟาร์คัสน่าจะใกล้เป็นปกติแล้วขอรับ ข้าได้ใส่น้ำสกัดจากดอกแกลส์ที่ใช้ถอนคำสาปที่มีฤทธิ์อ่อนๆ นั่นออกไปแล้วเหลือเพียงกินยานั่นเพื่อสลายคำสาปอย่างหมดจดขอรับ ” พอยซ์ตอบอย่างฉะฉานเช่นเดิม
ฟาร์คัสเลิกคิ้วน้อยๆ เมื่อได้ยินดังนั้น กลิ่นหอมนั่นเป็นน้ำสกัดนั่นเอง แปลว่าข้าน่าจะใกล้หายเป็นปกติแล้วสินะ ข้าจะได้รู้สักทีว่าตัวตนของข้าคือใครกันแน่ แม้ว่ามันอาจจะโหดร้ายก็ตาม ฟาร์คัสเชื่อว่าความฝันที่ตนฝันนั้นเป็นเรื่องจริง
คาร์บิลัสสังเกตเห็นพอดีจึงจับมือฟาร์คัสและบีบเบาๆ เชิงว่ายังมีตนอยู่โดยไม่สนใจคนอื่น “ แปลว่าฟาร์คัสอาจจะหายก่อนคืนวันเพ็ญ ? ”
พอยซ์ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมากับท่าทางของราชาปีศาจที่มีต่อฟาร์คัส ในดินแดนปีศาจเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว “ ขอรับ อาการของท่านฟาร์คัสดีขึ้นมาก ”
“ แล้วยาต้องกินตอนไหน พอยซ์ ” คาร์บิลัสถามแต่ตายังคงจ้องมองฟาร์คัสที่ยังดูสลดน้อยๆ ถ้าไม่ติดว่าอยู่ข้างนอกข้ากอดฟาร์คัสไปแล้ว !
“ หลังอาหารก็ได้ขอรับ ท่านคาร์บิลัส ” พอยซ์ตอบและค้อมกายลงน้อยๆ “ ข้าขอตัวก่อนนะขอรับ ถึงเวลานอนของข้าแล้ว ”
“ ไปเถอะ ” คาร์บิลัสตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก เมื่อเห็นพอยซ์ลับสายตาไปแล้วก็ไล่เจ้าพวกแพะปีศาจออกไปที่อื่นเหลือเพียงฟาร์คัสกับดัฟฟ์ในห้องเท่านั้น “ อย่าลืมสิ ฟาร์คัส เจ้ายังมีข้านะ ” คาร์บิลัสดึงฟาร์คัสเข้ามากอดพร้อมกับลูบหัวเบาๆ
“ ... ” ฟาร์คัสไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่มุดเข้าหาไออุ่นเป็นเวลาสั้นๆ เท่านั้น “ ข้าหิวแล้ว พาข้าไปหาอะไรกินเถอะ ”
“ ไปกันเถอะ ” คาร์บิลัสปล่อยฟาร์คัสออกจากอ้อมกอดและพาอีกฝ่ายเดินไปหาห้องอาหารที่แสนจะโอ่อ่าใหญ่โตของตัวเองต่อ โดยจับมือฟาร์คัสไว้เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกว่ายังมีคนที่จะอยู่เคียงข้างจริงๆ ฟาร์คัสก้าวขาตามโดยไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่ดูผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิมมาก
ในครั้งนี้ฟาร์คัสไม่ได้เดินชื่นชมบรรยากาศรอบข้างแต่กลับมีเสียงที่คล้ายกับกำลังเคาะกระจกเรียกและจ้องมองมาอยู่ เรียกให้ทั้งฟาร์คัสและคาร์บิลัสหันไปสนใจ
ฮูก ฮูก ฮูก
มีนกฮูกกำลังใช้ตากลมโตจ้องมาทางฟาร์คัสและใช้จะงอยปากจิกกระจกดังก้อกแก้กแต่เสียงของมันกลับดังกว่า ฟาร์คัสเบิกตากว้างมองนกฮูกพร้อมกับความรู้สึกและความทรงจำที่ถาโถมเข้ามา ฟาร์คัสทรุดตัวลงนั่งและกุมหัวด้วยสีบิดเบี้ยวหน้าทรมาน คาร์บิลัสตกใจมากรีบกอดร่างอีกฝ่ายไว้และปลอบประลอมอีกฝ่ายด้วยความลุกลี้ลุกลนทันที
“ จำได้แล้ว.. ” ฟาร์คัสพูดเสียงเบาออกมา
“ อะไรนะ ? ” คาร์บิลัสที่ได้ยินไม่ชัดถามอีกครั้ง
“ ข้าจำได้หมดแล้ว.. ท่านราชาปีศาจคาร์บิลัส ”
------------------------
รักษาระดับ 3 วัน ไว้ได้ ฮะฮ่า !
<- ดีใจอะไร
เรื่องดราม่านี้น่าจะเตรียมทิชชู่ไว้ดีกว่าค่ะ 5555 แต่ก็นะยังไงก็ต้องมีฟ้าหลังฝนให้ฟาร์คัสบ้าง
เรื่องเครื่องรางนี้น่าจะส่งผลดีล่ะมั้ง ?
ขอบคุณทุกคอมเม้นและคนอ่านค่ะ
---------------
ปล. ไปเจออะไรฮาๆ มาค่ะ ตอนไปเก็บของที่บ้านเก่าไปเจอเรื่องสั้นสมัย ป.ไหนไม่รู้เก็บรวมกับของพี่
อ่านจบนี้ถึงกับทุบโต๊ะค่ะ 5555555555555555555555 ร้องไห้
[attachment deleted by admin]
โพลล์
หัวข้อ: Ominous Bird นกบอกลาง [จบแล้ว] (อ่าน 68871 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก