หัวข้อ: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##

[insomniac]

ใช้กรรมซะ
แต่จริงๆ โดนกระทำโดยคนไม่รู้จัก น่าจะเจ็บน้อยกว่าโดนคนที่ไว้ใจหักหลังอีกนะ

[Freja]

เข้าใจความรู้สึกของการถูกผืนใจ ร่างกายถูกใช้โดยคนที่ไม่รักไม่ชอบแล้วสินะ เกมส์
ช้าไปสี่ปีแต่ก็ยังดีกว่าไม่เคยรับรู้เลย
เราจะรอให้แคแร็คเตอร์ของสองคนนี้พัฒนาอีกนิดก่อนนะคะ
ต้องอ่านไปอีกสักพักถึงจะเข้าตัวตน

ขอบคุณที่มาอัพนะคะ

[junpa]

ไม่อยากจะบอกว่า "สะใจมาก" หึสมควรๆๆมากๆๆ 


ปล. รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโรคจิต

[sirin_chadada]

เวรกรรมตามทันซะแล้ว แต่จริงๆเกมก็ได้รับผลกรรมตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[brookzaa]

ก็ไม่รู้สินะ คงสำนึกได้ซะที

ตอนนี้เริ่มสงสารละ 

[Theodore]

จริงๆแล้วไม่ว่าใครก็ไม่ควรถูกข่มขืน ไม่ว่าใครก็ควรได้รับความเป็นธรรม

แต่นี่มันเรื่องแต่งโว้ยยยยยยยยยยย

คนเขียนจัดหนักเลยคับ ผมชอบแนวข่มขืนฝืนใจ ฮี่ๆๆๆ

[HISY]

เด็กไม่ดีถูกลงโทษแล้ว
งานนี้อ่วมจริง แอบเห็นใจนิดๆนะ

[boboman]

รู้สึกสะใจอ่ะ หึๆๆ เพราะอ่านน้ำใสฯ แล้วโคตรช็อค เกมต้องรับบทเรียนซะมั่ง

[fay 13]

 

[❣☾月亮☽❣]

   ทีนี้ก็ซึ้งแล้วสินะเกม

[Min*Jee]

โถ เกมเอ๊ยยยยยยยย กรรมตามสนองจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ

[hembetaro]

อยากจะสงสารแต่ก็รู้สึกสมน้ำหน้าด้วย คือนายสมควรโดนแล้ว #ทีมเดือนสิบ  รอดูกันต่อไป 

[Aumy8059yaoi]

แงงงง. อยากได้ตอนต่อป๊ายยยยย
 

[grazeir]

ไม่รุ้ว่าเกมเจ็บแค่ไหน  แต่ถ้าให้เทียบกับเท็นแล้ว  ที่เกมทำกับเทียนมันเจ็บกว่า  โดนคนที่ไว้ใจหักหลังนี่มันจุกจนพูดไม่ออกเป็นอาทิตย์  โดนอย่างเกมเนี่ยพุ่งนี้ก็ว้ากกๆ คิดจะแก้แค้นละ  ความรู้สึกมันหนักไม่เท่ากัน  ความผูกพันไรงี้

[Tennyo_Y]

สมน้ำหน้า แปลว่าที่ผ่านมาไม่ได้สำนึกจริงจังอะไร ก็แค่หยีความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจของตัวเอง สุดท้าย แกกับแพทริคก็รักกัน เพราะแพททริคเป็นพระเอก เห้อ เซ็ง โดนข่มขืนโดยพระเอก เอาเถอะ จะพยาม ทำลืม ๆ ไป แต่ยังไง ก็คงสำนึกได้สักทีนะเกม ยังเกลียดเหมือนเดิม

[mana_ai]

รออ่านตอนต่อไปเลยค่าาาา //เช็ดน้ำลาย

[Belove]

                                                         เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                                 บทที่ 7               


               หลังจากที่หยุดหอบเหนื่อยกลยุทธก็เหลือเพียงลมหายใจรวยรินพร้อมกับริมฝีปากบวมช้ำที่ยังคงสั่นระริก

เรี่ยวแรงทั้งหมดสูญหายไปแล้วจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตั้งแต่หัวค่ำจนกระทั่งรุ่งเช้าของอีกวันหนึ่ง

               เพียงคืนเดียวกลยุทธทั้งออกแรงเล่นกีฬาอย่างดุเดือดทั้งต้องเผชิญหน้ากับการลักพาตัวถึงสองครั้งและที่

สำคัญที่สุดเขาถูกข่มขืนโดยแพทริค อิวานอฟที่ยังคงนั่งทับอยู่ตรงท่อนขาของเขาอย่างสบายอารมณ์ กึ่งกลางลำตัวยัง

คงสอดเร้นอยู่ในช่องทางบาดเจ็บแม้ว่ามันจะอ่อนตัวลงบ้างเพราะผ่านมาแล้วหลายรอบแต่มันก็ยังคับแน่นจนกลยุทธจุก

ไปทั่วท้อง

               กลยุทธเบือนหน้าหนี เขาไม่อยากเห็นหน้าคนที่ยัดเยียดความปราชัยให้เขา ความเจ็บปวดทั้งกายและใจ

แสดงออกทางสีหน้าและดวงตาแดงก่ำแม้ว่าน้ำตาจะเหือดแห้งไปแล้ว กลยุทธไม่ทันเห็นว่าแพทริคมองมายังเขาด้วย

แววตาลึกล้ำเพียงใด


               “โอ๊ะ สัส ทำเหี้ยอะไรอีก”


               อยู่ๆแพทริคก็จับตัวเขาให้พลิกคว่ำ แท่งเนื้อเสียดสีจนแสบร้อนไปรอบเนื้ออ่อนกลยุทธต้องกัดฟันกลั้นความ

เจ็บปวดไว้ เชือกที่มัดมือของเขาถูกแก้ออกให้เป็นอิสระเหลือเพียงเชือกหนังเส้นเหนียวที่ยังคงพันธนาการอยู่รอบอกมัด

โยงอยู่กับเสาเหล็ก แสงแรกยามเช้าที่เริ่มขับไล่ความมืดมนทำให้กลยุทธมองเห็นรอยรัดรอบข้อมือทั้งสองที่แดงเถือก


               “มึงได้กูสมใจอยากแล้วก็ปล่อยกูสิไอ้ชาติชั่ว”


               พ่นคำด่าอยากเจ็บแค้นจนมือใหญ่หนาของแพทริคกดลงตรงท้ายทอยให้กลยุทธเอียงหน้าแนบไปกับพื้นแข็ง

ความเย็นของพื้นปูนทำให้เขาหน้าชาไปทั้งแถบ ลมหายใจสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกได้ว่าแพทริคกำลังโน้มตัวลงมาทาบทับอยู่

ตรงแผ่นหลังและกัดเบาๆตรงปากนกอินทรีที่อยู่ตรงหัวไหล่


               “อยากได้อิสระงั้นหรือ อยากจะเป็นนกอินทรีที่สยายปีกอยู่บนท้องฟ้างั้นหรือ”


               เสียงทุ้มดังแว่วอยู่หลังใบหูนี่เองก่อนที่แพทริคจะอ้าปากง้างงับอมมันเข้าไปและแหย่ปลายลิ้นเข้าไปในรูหู

ของเขาจนกลยุทธขนลุกไปทั้งตัว


               “คิดว่าแค่นี้มันคุ้มค่ากับการที่ฉันต้องส่งลูกน้องไปชิงตัวนายมาแล้วงั้นสิเกมเมอร์ หึหึ นี่ยังไม่ได้เศษเสี้ยวกับ

ที่ฉันลงทุนไปเลยสักนิด”


               น้ำเสียงหยอกเย้าดังอยู่ไม่ไกลเมื่อแพทริคลากไล้จมูกโด่งจัดไปตามลาดไหล่ สูดดมกลิ่นกายที่เต็มไปด้วย

เหงื่อไคลและคราบคาวแต่มันยิ่งเร้าอารมณ์ดิบของเขาให้ปะทุขึ้นมาอีก แพทริคตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง


               “ไม่ หยุดซะทีเถอะ”


               กลยุทธตะโกนด้วยความแค้นเมื่อรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนภายในที่เสียดแทงลึกล้ำ เขาพยายามจะดิ้นแต่ท่อน

ขาแกร่งที่กดทับแนบไปกับต้นขาของเขาทำให้แม้แต่ขยับตัวก็ยากเต็มที มือสองข้างที่เพิ่งจะได้รับอิสระตะกายมาด้าน

หลังหวังจะผลักไสแต่กลับถูกมือใหญ่ยึดข้อมือไว้แล้วตรึงอยู่กับพื้น กลยุทธสะท้านไปทั้งตัวเมื่อแพทริคใช้ปลายลิ้นลาก

โลมเลียลงไปตามแนวสันหลังพร้อมกับแวะขบเม้มเป็นระยะ


               “อา ร่างกายของนายวิเศษเหลือเกินเกมเมอร์มันกระตุ้นฉันได้ตลอดเวลา และถึงแม้ปากนายจะก่นด่าแต่

ร่างกายของนายเองนั่นแหละที่ตอบรับทุกครั้ง แล้วอย่างนี้นายจะปฎิเสธได้ยังไงว่านายไม่ได้คนของฉัน”


               “อือ อ๊ะ กูเกลียดมึงไอ้แพทริค”


               เสียงคำรามต่ำดังก้องโกดังราวกับเสือชีตาร์กำลังกระโจนตะปบเหยื่อ แพทริคสาวเอวเข้าใส่ไม่ยั้งจนกลยุทธ

สั่นคลอนไปทั้งตัว


               “เกลียดเถอะ เกลียดเสียให้หมดใจ เกลียดทั้งที่แอ่นก้นให้ฉันเด้งใส่แบบนี้แหละที่ฉันต้องการ”


               “อ๊า ตระ ตรงนั้น ฮึก ซี้ดดดด”


               กลยุทธเจ็บใจเหลือเกินที่ร่างกายของเขามันปฎิเสธหัวใจโดยสิ้นเชิงเพราะตอนนี้เขากำลังตอบรับกับความ

เสียวซ่านที่ประดังเข้ามาจนต้องเกร็งปลายเท้าจิกพื้น ยิ่งเมื่อแพทริคช้อนมือไปใต้เอวแล้วดึงขึ้นมาจนสะโพกลอยสูง

กลายเป็นว่าเขากลับเด้งเอวรับเมื่อแพทริคเคลื่อนที่เข้าใส่ไม่หยุดยั้ง


               “ตอดอีก ขมิบอีก”


               มือหนาฟาดเผียะลงบนแก้มก้นไม่ยั้งแรงแถมยังขยำเต็มมือยิ่งกระตุ้นเลือดลมจนร้อนฉ่า กลยุทธแทบจะอ้า

ปากหายใจหอบพลางดันมือตัวเองขึ้นมาอยู่ในท่าคลาน เสียงครางดังถี่ยิบเมื่อท่อนเอ็นของเขายกอยู่ในมือของแพทริคที่

ออกแรงบีบจนเขาร้องลั่น และเมื่อแพทริคคลายมือออกน้ำเมือกเหนียวก็พุ่งพรวดพร้อมกับที่กลยุทธกระตุกไปทั้งตัว


               “โอย เสียวชิบ เกมเมอร์”


               แพทริคเงยหน้าปล่อยเสียงคำรามลั่นก่อนจะขย่มเอวจังหวะสุดท้ายแล้วแทงพรวดสุดโคนจนกลยุทธร้องลั่น

เขาแช่ค้างท่านั้นเมื่อท่อนเนื้อยักษ์พ่นพิษออกมาจนล้นทะลักมาตามง่ามขา กลยุทธหมดแรงจนต้องทิ้งตัวลงไปกับพื้น

เปลือกตาปิดลงอย่างไม่ต้องการรับรู้อะไรอีกแล้ว








               ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งผมก็ไม่ได้อยู่ในโกดังนั่นอีกแล้ว ผมหรี่ตาเมื่อแสงแดดจ้าแยงตามาจากหน้าต่างห้องที่เปิด

ไว้ ผ้าม่านเนื้อเบาปลิวไสวไปตามแรงลมที่พัดเข้ามาในห้อง ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงคิงไซส์แสนนุ่มที่ตั้งอยู่กลางห้อง

กว้างที่ประดับประดาด้วยสไตล์คลาสสิคเช่นเดียวกับห้องรับแขกที่ผมเห็นเมื่อคืนนี้

               พยายามขยับตัวแต่ความร้าวระบมก็แล่นปราดจนต้องทิ้งตัวลงไปใหม่ ผ้าดึงผ้าห่มที่คลุมกายออกพลาง

สำรวจร่างกายตัวเองก็เห็นว่าใส่เสื้อกล้ามตัวหนึ่งกับบอกเซอร์บางๆอยู่ เมื่อลองเลิกเสื้อขึ้นมาผมถึงกับกัดฟันด้วยความ

แค้นเมื่อเห็นร่องรอยทิ้งไว้เต็มไปหมด


                ไอ้สัส!


               คนที่ผมกำลังด่าเปิดประตูก้าวเข้ามาเหมือนจะรู้มันมองผมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกเช่นเคย ผมรีบพลิกตัว

นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาผนังห้องเพราะไม่อยากมองหน้าเหี้ยๆของมัน


               “เกมเมอร์”


               เสียงเรียบๆของมันแม่งโคตรกวนโสตประสาท ผมดึงหมอนมาอุดหูไว้เพราะไม่อยากได้ยิน


               “จะหันหน้ามาเองหรือว่าจะต้องให้ออกแรงอีก”


               เหี้ยเอ๊ย!


               ผมสบถออกมาเมื่อพลิกตัวกลับมานอนหงายด้วยความไม่เต็มใจ ไอ้แพทริคยิ้มอยู่ตรงมุมปากพลางมองผม

อย่างเอ็นดู


               เอ็นดู พ่องงง


               “หิวหรือยัง พ่อครัวเพิ่งจะทำอาหารเสร็จ ฉันไม่รู้ว่านายชอบกินอะไรก็เลยให้ทำมาทั้งอาหารไทยกับอาหาร

ฝรั่ง นายจะกินอะไรดี”


               มันพูดของมันไปเรื่อยๆด้วยเสียงเรื่อยๆของมันพร้อมกับดึงโต๊ะข้างเตียงที่มันวางถาดอาหารไว้ขยับมาใกล้ๆ

กับที่มันนั่งอยู่


               เดี๋ยวนะ?


               “ทำไมมึงรู้ว่ากูเป็นคนไทย ฮะ ไอ้แพทริค”


               ผมตะคอกใส่มัน ไอ้แพทริคยักไหล่เบาๆ


               “ก็ไม่ยากที่จะรู้นี่แค่สืบง่ายๆก็ได้เรื่อง ลุกขึ้นมากินอาหารเสียสินี่นายนอนหลับไปจนบ่ายกว่าแล้ว”


               เมื่อรู้เวลาท้องผมก็ร้องโครกครากเพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เมื่อเย็นวาน แถมยังหมดแรงไปกับการถูก

กระทำย่ำยีอย่างป่าเถื่อนจากไอ้เหี้ยที่ยกอาหารมาให้นี่แหละ ผมกัดฟันสะบัดหน้าหนีกลิ่นอาหารที่โชยมายั่วเย้า


               “กูไม่กิน”


               “รู้ว่าหยิ่งในศักดิ์ศรีแต่ก็ควรจะรู้เวลาบ้าง นายไม่กินแล้วจะใช้เรี่ยวแรงที่ไหนมาสู้กับฉัน”


               มันพูดถูก ตอนนี้แม้แต่แรงจะยกแขนที่ทั้งปวดทั้งล้ายังยากลำบากเลย ผมจำเป็นต้องเก็บแรงเอาไว้สู้กับมัน

ผมจึงต้องดันตัวเองขึ้นนั่งพิงหัวเตียง พอเงยหน้ามาสบตาก็มองเห็นนัยน์ตาสีฟ้าของมันมองผมแปลกๆ


               “มองเหี้ยอะไร”


               ผมด่ามันเป็นภาษาไทย แค่เห็นมันอึ้งก็นึกสะใจเบาๆแต่กลายเป็นผมอ้าปากค้างเมื่อได้ยินภาษาไทยแปร่งๆ

จากปากมัน


               “คิดว่ามองคน ที่แท้มองเหี้ยอยู่นี่เอง”


               มันยิ้มขำที่เห็นผมหน้าเหวอ พอมันยิ้มทั้งปากทั้งตาหน้าของมันกลับสว่างจนผมตาพร่า


               “อย่ามัวแต่ด่า จะกินอะไรหรือจะแบ่งกัน”


               มันหันกลับมาใช้ภาษาอังกฤษพลางชี้ให้ผมมองอาหารที่ตั้งไว้บนโต๊ะตัวเล็ก ผมชะโงกมองจากอาหารที่มีส

ปาเก็ตตี้ผัดซอสกับข้าวผัด


               “เอาข้าวผัดมาให้กู”


               “ก็แค่นั้น”


               มันยกจานข้าวผัดมาให้ผมพร้อมทั้งช้อน ผมรับมันมาตักข้าวเข้าปากไม่พูดอะไรอีก


               มันกินสปาเก็ตตี้ของมัน ต่างคนต่างกินจนกระทั่งหมดไปครึ่งจานมันก็เริ่มเหลือบมองข้าวผัดในจานผม


               “อยากกินข้าวผัด”


               “กูไม่ให้มึงแดก”


               “คำสองคำไม่ได้หรือไง”


               มันเริ่มกวนตีนจนผมแยกเขี้ยวใส่มัน


               “ถุยๆ”


               ผมถุยน้ำลายใส่จานข้าวพลางยิ้มเยาะ


               “ข้าวผสมน้ำลายกู อยากแดกก็เอาสิ”


               ไอ้เหี้ยเห็นแก่กิน!


               มันคว้าช้อนจากมือไปตักข้าวเข้าปากหน้าตาเฉยแถมหลายคำด้วย


               “สัส ข้าวกู แดกเกือบหมด”


               “กินสปาเก็ตตี้ไหมล่ะ อร่อยนะ”


               มันใช้ส้อมเกี่ยวเส้นได้คำโตแล้วยื่นมาล่อ สีซอสเตะตาทำให้ผมต้องอ้าปากให้มันป้อน รสชาติสปาเก็ตตี้

อร่อยจนชักติดใจ


               “ตักข้าวให้บ้างสิ ผลัดกัน”


               เสียงนุ่มเกินพอดีทำให้ผมเบะปากแต่ก็ตักข้าวใส่ปากมันอย่างกระแทกกระทั้นมันก็ไม่ว่าอะไร ไม่นานทั้งข้าว

ผัดทั้งสปาเก็ตตี้ก็หมดลง ผมดันตัวเองหย่อนขาลงพื้น


               “จะไปไหน”


               มันถามผม


               “ไปเยี่ยว หรือจะให้กูเยี่ยวบนเตียงมึง”


               ผมกวนตีนไอ้แพทริค หมั่นไส้เวลามันมองชะมัด


               “เดี๋ยวพาไป”


               “เสือก”


               ผมลุกขึ้นยืน แล้วอยู่ๆก็ร่วงลงไปกองกับพื้นห้องอย่างหน้าอายเพราะขาทั้งสองข้างสั่นจนยืนไม่ไหว มันหนัก

และล้าราวกับตอนเข้าแคมป์นักกีฬา


               “อวดเก่ง”


               ไอ้แพทริคลุกขึ้นยืนอวดร่างกายสูงใหญ่ล่ำไปด้วยกล้ามเนื้อ มันก้มลงแบกผมขึ้นบ่าเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะ

ปล่อยลงที่หน้าโถส้วม


               “มึงออกไปสิวะ กูจะเยี่ยว”


               ผมด่ามันลั่นเมื่อเห็นมันยังยืนกอดอกอมยิ้มอยู่


               “ก็เยี่ยวไปสิ เสร็จแล้วจะได้พากลับ”


               ค—


               ผมสะบัดหน้าเข้าห้าข้างฝา จับไอ้จู๋มาจ่อใส่ยืนอยู่นานแม่งก็ไม่ออก


               “มึงจะจ้องอีกนานไหม กูเยี่ยวหดหมดแล้ว”


               ไอ้แพทริคกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง มันเดินตรงเข้ามายืนซ้อนด้านหลังแล้วคว้าน้องชายผมไปคลำเบาๆ ทันใด

นั้นมันก็พุ่งออกมา แถมพอมันออกจนสุดมันก็สะบัดเก็บให้ผมด้วย


               “อยากอ้อนก็พูดกันดีๆไม่เห็นต้องทำหน้าบึ้ง”


               มันกระซิบอยู่ข้างๆหู


               “หน้าของนายตอนนี้น่ะมันโคตรยั่วเลยรู้ไหม”


               มันดึงให้ผมก้าวสั้นๆไปที่หน้ากระจกให้ผมมองเห็นสารรูปตัวเองที่ใบหน้าแดงจัด ขอบปากแม้จะบวมเจ่อแต่

กลีบปากกลับแดงเรื่อ


               “จริงๆก็ว่าจะให้พักก่อน แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว”


               “เฮ้ย มึงจะทำอะไรกูอีก”


               ผมหลงเสียงหลงเมื่อมันรวบเอวจากด้านหลังแล้วยกจนตัวผมลอยออกมาจากห้องน้ำ เมื่อมาถึงเตียงมันก็โยน

ผมลงไปจนตัวเด้งอยู่บนที่นอนหนา มันมองผมสายตาพราวระยับ


               แม้ร่างกายจะมีอิสระไร้สิ่งใดมาพันธนการแต่ผมกลับคิดหาทางหนีไม่ออกเลยเมื่อมันกระโจนขึ้นมาบนเตียง



                                                                         TBC


                                                           





               

[bumzaza258]

ยังไม่ได้อ่านสักตอน อ่านแต่คอมเม้น แต่ละคนเม้นแบบสะใจนังเกมมาก สมหน้ามาก ไปทำกับน้ำใสไว้เยอะ แต่แกยังดีนะนังเกมที่โดนกระทำจากคนไม่รู้จัก ลองคิดถึงพี่ต่อ โดนลูกในใส้ตลบหลังจะเอาเมียตัวเอง เลวจริงๆ มาทีหลังแล้วยังเห็นแก่ตัว ถึงแกจะมาเสียใจตอนหลัง แล้วโดนกระทำบ้างมันก็ยังไม่สาสมกับที่แกทำไว้หรอก   

[Min*Jee]

เผ็ด หวาน แล้วแซ่บปิดท้ายยยย
ว่าจะสงสารน้องเกมส์นะ
แต่ป้าฟินอะ!!! ขอโทษนะะะะะะะะ
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

[❣☾月亮☽❣]

จะเลือกข้าวผัดหรือสปาเกตตี้ก็ลงท้ายด้วยรสชาติแซ่บๆของเกม

แพทริคติดใจของไทยซะแล้ว. พักยกคราวหน้าซดต้มยำกุ้งดูสักหน่อยไหม
ก็สะใจอยู่นะ แตเกมมันอึด. ไม่เป็นไรหรอกเนอะ
 

[junpa]

 

[milky way]

สงสารเกมส์
แต่ทำไมเรากลับชอบมาก
อยากอ่านตอนต่อไป

[khwanruen]

ไปไหนไม่รอดแล้วเกม แพททริคติดใจละ คึคึ 

[Adoreyou]

เกือบและ เกือบจะสงสารและ แต่ขอโทษน้าาาา นุ้งเกม ฟินมากกกกกก 

ช๊อบบบบบชอบบบบบ พยายามมโนสายตาคุณแพททริค เขินแทนนุ้งเกม 5555555555555+

[Snowermyhae]

ยังไม่ได้อ่านเรื่องก่อนหน้านี้ อ่านแต่เพลิงพ่าย สนุกมากเลยค่ะ ชอบความพยศแบบนี้แหล่ะ T v T

[gibichan]

กรี๊ดดดด หื่นมากกก ชอบเรื่องอย่างนี้อ่ะ มาต่อเร็วๆน๊าาาา

[pandorads]

หื่นมากบอกเลย 

[boboman]

เดี๋ยวนะๆ ทำไมคนแต่งตัดตอนนี้ฟะ!! TOT
ไม่เห็นใจกันมั่งเล้ยยย
ค้างงงงงง

แอบฟินเบาๆ -///-

เป็นกำลังใจให้นะคะ เห็นไรท์แต่งหลายเรื่องมากเลย สู้ๆ ค่ะ ^^

[Toon_TK]

แอบสงสารน้องเกมเมอร์เล็กๆ

[Aumy8059yaoi]

แอร๊ยยยยยยยย รู้สึกมุ้งมิ้งงงงง
เขิลๆๆๆๆๆๆ
แต่ตัดได้แบบว่า...ทำร้ายกันมากค่ะ!!!

ขอบคุณนะค่ะไรต์
ชอบคู่นี้มากกกกกกก แพทริคเกมเมอร์