เกมพิสวาสซาตานร้าย
บทที่ 2
สำหรับแพทริคสีสรรเริ่มขึ้นในคู่สุดท้ายนี่เอง
ระหว่างแอลเอโซลเยอร์ที่คร่ำหวอดมานานกับเดวิลส์กายทีมน้องใหม่มาแรง ถึงอย่างไรทีมที่เป็นต่อในวง
พนันก็คงต้องเป็นทีมที่มากประสบการณ์กว่าอยู่แล้ว แต่นั่นคงจะเรียกความสนใจจากแพทริคไม่ได้ถ้าเขาไม่เห็นว่าหนึ่ง
ในสามของเดวิลส์กายก็คือไอ้หนุ่มเอเซียที่เล่นแร็พโยว่กับสาวเสิร์ฟในห้องน้ำของแขกวีไอพี แพทริคจ้องมองอย่าง
สนใจ
ใบหน้าถือดียามสบตาผ่านกระจกห้องน้ำเมื่อครู่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเมื่ออยู่ในสนามบาส แพทริค
มองเห็นสายตานักสู้ฉายแสงอยู่บนใบหน้าของเด็กหนุ่มผิวขาวเหลืองตัดผมสั้นระต้นคอ ติ่งหูข้างหนึ่งเจาะหูใส่ต่างหูสีดำ
เม็ดเล็ก เนินหัวไหล่สักลายนกอินทรีกำลังแผ่สยายปีก
นกอินทรีที่หมายถึงอิสระ เจ้าหนุ่มคนนี้กำลังแสวงหาอิสระหรือการปลดปล่อยจากอะไรบางอย่างงั้นหรือ
“โซลเยอร์ทำแต้มทิ้งห่างไหม”
ไมเคิลเอ่ยถามทั้งที่ยังซุกหน้าลงไปกับอกอวบของแม่เสือสาวที่นั่งอยู่บนตัก ปีเตอร์จึงตอบคำถามให้ลูกค้า
กระเป๋าหนักได้รับรู้
“ไม่ห่างเลยครับไมเคิล เดวิลส์กายสู้ได้สูสีมาก”
คำตอบจากปีเตอร์เรียกความสนใจมาสู่การแข่งขันได้สำเร็จ ไมเคิลหันไปมองการแข่งขันจากห้องโถงชั้นล่าง
เดวิลส์กายเล่นได้ดีกว่าที่คิดแม้คะแนนจะตกเป็นรอง เขามองเห็นเด็กหนุ่มชาวเอเชียตัวทำคะแนนกำลังวิ่งราวกับ
เป็นเจ้าสนาม
“ไอ้เด็กคนนั้น” นิ้วชี้อวบอูมชี้ไปทางร่างสูงที่กำลังรอชิงลูกเปิดเกมใหม่หลังจากได้คะแนนล่าสุดมาแล้ว
“เด็กคนนั้นมีชื่อในวงการว่าเกมเมอร์ อายุยี่สิบเอ็ดหมาดๆ เป็นตัวทำคะแนนของเดวิลส์กาย”
ปีเตอร์ตอบอย่างคล่องแคล่วในขณะที่ไมเคิลถึงกับผลักแม่เสือสาวลงจากตักและหันมามองการแข่งขันไม่วางตา แพทริค
รู้สึกผิดสังเกตกับดวงตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นมันทำให้แพทริคเป็นกังวลแทนเป้าสายตาอย่างหาสาเหตุไม่ได้
“ล้านเหรียญฉันแทงข้างเดวิลส์กาย”
อยู่ๆไมเคิลก็โพล่งออกมา ทำให้ปีเตอร์ตาเหลือก
“ล้านเหรียญ” ปีเตอร์ทวนคำเหงื่อแตกพลัก ถ้าโซลเยอร์ชนะเขาก็ได้เงินจากไมเคิลมาเหนาะๆ แต่ถ้าเดวิลส์กาย
ชนะเขาจะหาเงินที่ไหนมาจ่ายให้ไมเคิล
“ดูเหมือนคุณจะมั่นใจในทีมหน้าใหม่ทีมนี้มากเลยนะไมเคิล”
แพทริคขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆออกมา เมื่อแจ้งความจำนงค์กับบิดาบุญธรรมแล้วว่า
ต้องการเข้ามาสู่วงการสีเทา กัสโต้ก็สอนให้เขาวางตัวให้นิ่งที่สุด ใครที่เก็บความรู้สึกของตนเองไว้ได้นานกว่าย่อมเป็นผู้
ชนะ
เสียงหัวเราะในลำคอของไมเคิลยิ่งย้ำเตือนให้แพทริครู้ว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นน่าจะถูกต้อง มาเฟียตัวเก๋ารุ่นลายคราม
กระดกเบียร์เข้าปากอย่างอารมณ์ดี
“เล่นสนุกดีนะ นายไม่คิดเหมือนกันรึแพทริค”
น้ำเสียงยั่วเย้าโต้ตอบกลับมาทำให้แพทริคอดไม่ได้
“ผมจะเล่นกับคุณเอง ไม่ต้องเดือดร้อนปีเตอร์หรอก หนึ่งล้านผมเล่นข้างโซลเยอร์”
ปีเตอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่แม้จะนึกเสียดายเงินล้านอยู่ไม่น้อย ขณะที่ไมเคิลหัวเราะชอบใจ
“มันต้องอย่างนั้นสิแพทริค ไหนๆก็มาแล้วอย่ามัวนั่งนิ่งให้แมลงวันตอม ปีเตอร์ส่งคนไปบอกเจ้าพวกนั้นตอนพัก
ครึ่งว่าถ้าชนะฉันจะมีรางวัลให้อย่างงาม”
ด้วยเพราะอำนาจของเงินรางวัลด้วยหรือเปล่าแพทริคก็ไม่แน่ใจ แต่หลังจากนั้นพอถึงครึ่งหลังเดวิลส์กายก็พลิก
กลับมาชนะเพียงหนึ่งคะแนนในวินาทีสุดท้าย ไมเคิลหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ ดวงตาหลุกหลิกยิ่งเป็นประกายเด่นชัดใน
ขณะที่มองเกมเมอร์
“ผมแพ้พนันแล้ว”
แพทริคยอมรับ เขาควักสมุดเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท เซ็นจำนวนเงินก่อนฉีกมันส่งให้ลูกน้องของไมเคิลที่
ยืนอยู่ใกล้กัน ไมเคิลอัดบุหรี่เข้าปอดอย่างอารมณ์ดี เขาพยักหน้าให้ลูกน้องส่งกระเป๋าเงินมาให้แล้วดึงธนบัตรปึกหนึ่ง
ออกมาส่งให้ปีเตอร์
“รางวัลให้ไอ้พวกเด็กหนุ่มบ้าพลังคนละหมื่นเหรียญ เป็นพิเศษสำหรับไอ้เจ้าเกมเมอร์อีกห้าพันเหรียญ
สำหรับคะแนนสุดท้ายที่ทำให้ฉันชนะพนัน”
ไมเคิลลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยขบ ลูกน้องเตรียมเปิดทางให้เพราะรู้ว่าเจ้านายจะกลับแล้ว ไมเคิลหัน
ไปหาปีเตอร์แล้วเอ่ยถาม
“แข่งอีกครั้งก็คือชิงแชมป์ประจำเดือนวันเสาร์หน้าใช่ไหม แล้วฉันจะมาอีก ฝากบอกเจ้าเกมเมอร์ด้วยว่าถ้า
ทำได้ดีฉันจะมีรางวัลพิเศษสุดๆให้”
น้ำเสียงมีเลศนัยของมาเฟียเจ้าเล่ห์สร้างความระคายหูให้แพทริคแต่เขาก็ยังนิ่งได้ ใบหน้าหล่อเหล่ายังคง
ยิ้มอ่อนทั้งที่ดวงตาบอกว่าเขารู้ทันไมเคิล
“อ้อ แพทริค ถ้าอยากจะสนุกด้วยกันก็มาอีกนะ ไม่ว่าเดวิลส์กายจะแข่งกับใครฉันก็พร้อมจะเล่นข้างทีมนี้
บอกตรงๆว่าถูกชะตามาก อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันได้เงินล้านจากแพทริค อีวานอฟได้ล่ะ”
เสียงหัวเราะทำนองเยาะเย้ยดังจากไปพร้อมกับร่างท้วมของไมเคิล วีแกนทำให้แพทริคกัดฟันระงับอารมณ์
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเสือเฒ่าอย่างไมเคิลกำลังถูกใจเจ้าหนุ่มเอเชียคนนั้น แพทริคลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาก้มไปมองที่
สนามแข่งขัน
เป็นอีกครั้งที่เขาสบตากับดวงตาเรียวดำขลับที่กลับมาฉายแววแห่งความถือดีคู่นั้น
ผมกลับมาถึงหอพักนักศึกษาเล็กแคบเมื่อตอนดึกแล้ว โยนเป้ใบเก่าลงบนเตียงนอนเล็กๆที่ตั้งแอบอยู่ข้าง
หนึ่ง มีโต๊ะอเนกประสงค์ที่ทั้งใช้อ่านหนังสือกินข้าวหรือวางของจนรกเต็มโต๊ะ คว้าผ้าเช็ดตัวผืนกระดำกระด่างที่วางพาด
ท้ายเตียงไว้แล้วเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำที่เล็กยิ่งกว่าห้องน้ำในสวนสาธารณะเสียอีก เมื่อออกมาก็เห็นไอ้ซันไรส์หรือชื่อ
เกาหลีว่าโซแทยังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ที่เตียงของมันรอเข้าห้องน้ำต่อ ดีที่ว่าไอ้แทยังไม่ใช่คนช่างพูดมันจึงเป็นรูม
เมทที่อยู่ทนอยู่นานสำหรับผม
ใส่ชุดนอนเรียบร้อยผมก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะคว้าโน้ตบุ๊คเก่าคร่ำที่หอบหิ้วมาจากเมืองไทยแล้วเปิดจอมันขึ้นมา
แล้วเชื่อมต่อกับไว-ไฟของหอพัก
สี่ปีแล้วสินะที่ผมเนรเทศตัวเองมาอยู่ไกลจากบ้านเกิดครึ่งค่อนโลก
ตั้งแต่อายุสิบเจ็ดปีที่ผมชิงทุนมาเรียนทางด้านกีฬาต่อได้ และตั้งแต่วันที่ขึ้นเครื่องบินจากประเทศไทยผมยัง
ไม่เคยกลับไปอีกเลย
ในปีแรกที่ผมมาที่นี่ เมืองแห่งเสรีภาพ ผมต้องต่อสู้พร้อมเพื่อนที่มาด้วยกันอีกสองคน เราเรียนภาษาไปด้วย
และเริ่มต้นเรียนไฮสคูลพร้อมกับเล่นบาสในทุกๆวัน ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จเมื่อมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งให้ผมได้เข้าศึกษา
ต่อเพื่อจะเป็นนักกีฬาบาลเก็ตบอลของที่นี่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอ้างกับพ่อได้ว่าผมจะยังไม่กลับบ้าน
ทั้งที่เหตุผลจริงๆแล้วมันไม่ใช่ และผมเองก็รู้ดี
เหตุผลคือคนที่ผมกำลังแอบดูชีวิตประจำวันของเขาอยู่ในเฟสบุ๊คนี่ต่างหาก
ใบหน้าน่ารักของผู้ชายตัวเล็กที่มีแต่ความอ่อนโยนไร้เดียงสาทำให้แผลของผมยังคงเปิดกว้างแผลแห่ง
ความสำนึกผิด แผลที่ฝ่ายถูกกระทำได้เอ่ยปากอโหสิกรรมให้ผมแล้วแต่ผมต่างหากที่ไม่ยกโทษให้ตนเองกับความผิด
ครั้งนั้น ความผิดที่ทำให้คนที่รักผมเสียใจ ผิดหวัง แผลที่ผมสร้างตราบาปไว้ในใจของคนที่ผมรักในวันนั้น รักจนถึงวันนี้
รูปที่พี่เท็นอัพลงเฟสทำให้ผมคลายความคิดถึงไปได้ ทั้งตอนที่เขารับปริญญาหรือว่าตอนที่ทำหน้านิ่วคิ้ว
ขมวดแล้วบ่นในสเตตัสว่าเรียนป.โท มันยากเย็นแค่ไหน หรือว่าตอนที่เขาไปเที่ยวที่โน่นที่นี่ ผมได้แต่แอบดูความ
เคลื่อนไหวเพียงฝ่ายเดียว เปล่าหรอก ผมไม่ได้เป็นเพื่อนกับพี่เท็นในเฟสบุ๊คผมไม่อยากให้เขาได้เห็นผม การเจอหน้า
ผมน้อยที่สุดเป็นการดีสำหรับเขา
อย่าลืมว่าเกือบทุกรูปจะมีพ่อของผมเคียงข้างอยู่กับพี่เท็นเสมอ
รูปเหล่านี้แหละที่ยิ่งตอกย้ำว่าผมเกือบจะทำลายความรักระหว่างคนสองคนให้พังครืนเพียงเพราะความไม่
ยับยั้งชั่งใจในคืนนั้น
เมื่อไหร่ที่ผมให้อภัยตัวเองได้ ผมถึงจะกลับไปสู้หน้าพ่อกับพี่เท็น
เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้ง ไอ้แทยังเอียงหน้ามามองก่อนจะหันกลับไปอ่านการ์ตูน
ต่อ ผมถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ที่มาจากอีกซีกโลกหนึ่ง
“ครับพ่อ” ผมเอ่ยทักทายกับโทรศัพท์
“สบายดีหรือเปล่าเกม ช่วงนี้ไม่เห็นติดต่อพ่อบ้างเลย”
เสียงทุ้มของพ่อดังมาจากประเทศไทย ได้ยินเสียงแว่วๆของป้าแก้วและย่าดังลอดมาด้วย ขอบตาของผม
ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“กำลังยุ่งๆกับรายงานน่ะครับ ย่าสบายดีเหรอ”
“ก็บ่นเจ็บเข่าแหละนะ แต่ช่วงนี้ความดันเริ่มสูงพ่อกำลังคุมอาหารให้ย่าอยู่”
ได้ยินเสียงพ่อหันไปสั่งงานอะไรบางอย่างกับลูกน้องแล้วจึงกลับมาคุยกับผมต่อ
“ตอนนี้เรากำลังมีงานเปิดตัวบริษัทอยู่ ร้านก๋วยเตี๋ยวของเรามีแฟรนไชส์แล้วนะเกม พ่อโทรมาบอกให้เกมรู้”
ร้านก๋วยเตี๋ยวตั้งแต่สมัยปู่ที่พ่อและป้าแก้วช่วยกันขยายกิจการ กำลังก้าวหน้าจนกระทั่งเปิดแฟรนไชส์ไปทั่ว
ประเทศ
“พี่เท็นล่ะครับพ่อ”
“เท็นเขาไปคุยกับแอดไวเซอร์เรื่องวิทยานิพนธ์”
น้ำเสียงของพ่อช่างมีความสุขเหลือเกินเมื่อกล่าวถึงพี่เท็น
“แล้วเรื่องเงินมีใช้หรือเปล่า ทำไมไม่ให้พ่อส่งไปให้ใช้ถ้าลำบากก็บอกพ่อได้”
ผมหัวเราะแผ่วเบากับโทรศัพท์ พ่อก็ยังเป็นพ่อที่เป็นห่วงผมเสมอแม้ว่าผมจะบรรลุนิติภาวะแล้ว
“เงินมีครับพ่อ เกมทำงานพิเศษได้เงินมาพอใช้จ่าย พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
ออกจะเยอะเกินไปด้วยซ้ำ อย่างวันนี้ได้ทิปมาหมื่นห้า เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม.
“เกม”
พ่อเรียกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“พร้อมเมื่อไหร่ก็กลับบ้านเรา ทุกคนเป็นห่วงและรอเกมอยู่ รู้ใช่ไหม”
น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงมาโดนแก้ม ผมรีบยกมือปัดมันออกไปไม่อยากให้ไอ้แทยังเห็น ผมฝืนตอบพ่อด้วย
เสียงร่าเริง
“ครับพ่อ เกมรู้น่า”
พ่อเงียบไปพักใหญ่ คงเพราะหันไปสั่งงานที่กำลังจะมีพิธีเปิดบริษัทแฟรนไชส์ ผมนิ่งฟังเสียงทุ้มนุ่มของพ่อ
ให้มันซึมเข้าไปในหัวใจ
“ต้องวางหูแล้วนะเกมงานจะเริ่มแล้ว เกม...”
“ครับพ่อ”
“สุขสันต์วันเกิดครบรอบยี่สิบเอ็ดปีนะเกม พ่อรักเกมนะ”
วางหูจากพ่อ ผมทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วปิดโคมไฟ ไอ้แทยังนอนหลับไปแล้วแต่ผมยังอยู่
ผมหันหน้าเข้าหาผนัง นอดคุดคู้กอดตัวเองกลั้นเสียงสะอื้นไว้ ปล่อยให้น้ำตามันไหลจนชุ่มหมอน
กว่าจะตื่นก็สายจัด ดีที่ลงเรียนไว้ช่วงบ่ายจึงไม่ต้องรีบนัก ผมไปนั่งเรียนทั้งที่ขอบตาโหลเพราะนอนดึก
พอเรียนเสร็จผมก็ไปซ้อมบาสที่สนามของมหาวิทยาลัย ไอ้แทยังเดินตรงมาหาผมสีหน้ามันเครียดเอาเรื่อง
“ไอ้ซัคเกอร์โทรมาหาเมื่อบ่าย”
“เรื่องอะไร”
แทยังเม้มปาก
“มีคนติดต่อให้เราล้มบาสในวันเสาร์หน้า”
------------------------ TBC ---------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
