สิ่งที่รั้งทุกอย่างไว้คือความไม่มั่นใจและลังเล ต่อเมื่อได้ทำให้ตนเองมั่นใจแล้ว จึงสามารถเดินหน้าต่อไปได้ และทำให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น
ไม่ได้ตามอ่านเสียนาน ทิ้งไปช่วงหนึ่งเพราะยุ่ง แต่ตอนนี้กลับมาอ่านแล้วค่ะ ชอบมากๆ ตอนนี้ถือว่าจัดการตัวเป้งของเมืองเหนือไป ผู้เฒ่าไฟก็ถูกกำจัด รัชทายาทเจิ้นเทียนก็ตายไปแล้ว รอดูต่อว่ายังมีใครที่คอยชักใยอยู่เบื้องหลังหรือไม่ อีกสามตอนที่เหลือนั้นน่าจะเป็นสำหรับการคลี่คลายปัญหาหัวใจของอีกหลายคู่ เชมัล-อาเม่ย, พระราชาฟารัค-อาเก้า, ราชองครักษ์มีอา-ต้าซัน...
แหม ชอบจริงๆ เลยค่ะคู่ของฟารัคกับอาเก้า ดิฉันคิดไว้นานแล้วว่าต้องคู่กัน จริงๆ แล้วอาเก้านี่เหมาะเป็นเคะราชินีมากๆ นะคะ โฮะๆๆ
รออ่านตอนต่อไป และขอบคุณคุณไจฟ์กับน้องทีมากๆ เลยค่ะ

ปล. ขอเพิ่มอีกนิด อ่านตอนก่อนหน้า เห็นออกมาหน่อยเดียวแต่ชอบมากๆ คว้าเอาใจดิฉันไปเลยก็คือ ท่านหญิงซามินา (อาจต้องเปลี่ยชื่อเป็นท่านหญิงจำไม เพราะถามเยอะเหลือเกิน ฮ่าๆ นึกถึงหลานสาวที่บ้านเลยค่ะ) ส่วนที่เห็นมีแววก๊าวใจอีกคู่แต่ยังเด็กคือ องค์ชายรัชทายาทฮัมซา กับองค์ชายน้อยดาริม ดิฉันอาจจะคิดมากไป แต่เหมือนมีซัมธิงอยู่นะคะ ถ้าสามารถเขียนเป็นเรื่องต่อของรุ่นลูกได้จะดีมากเลยค่ะ