(ต่อ)
อาจารย์พุทรเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มแฉ่ง หอบของพะรุงพะรังเข้ามาด้วย
"ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับนั่น?" หอบของมายังกะจะย้ายบ้านแหนะครับ
"พวกของกินกับของใช้หน่ะครับ ผมชื้อมาให้ มีเสื้อด้วยนะครับ นี่ๆ" พูดแล้วก็กางเสื้อโปโลสีฟ้าอ่อนจากถุงออกมาให้ดู
"ขอบคุณนะ ที่จริงไม่ต้องก็ได้" ถึงจะเป็นผู้เสียหายแต่ได้มากๆเข้า ตัวผมก็ชักจะเกรงใจแล้วสิ
"หึๆ...อ้อ อาจารย์ครับนี่พฤกษ์ครับ อะ...อ้าว?..หายไปไหนแล้วหล่ะ?..เมื่อกี้ยังเดินตามมาอยู่นิ่?
พฤกษ์ๆ ทางนี้ๆ" กวักมือยิกๆเรียกน้องของตน
"มาแล้วพุทร"
"หายไปไหนมา?"
"คุยโทรศัพท์อยู่ข้างหน้า"
"นี่อาจารย์กวินนะพฤกษ์ ส่วนอาจารย์กวินนี่ราชพฤกษ์น้องชายของผม เขาเป็นบุรุษพยาบาลครับ"
ไอ้เราก็นึกว่าพยาบาลที่ว่าเป็นผู้หญิงซะอีก
จากที่เห็นก็......เด็กหนุ่มอายุประมาณยี่สิบปลายๆ ผอมสูง ผิวขาวเหลือง ผมสั้นซอยสีแอลมอล คิวเข้มหนาสีเดียวกับสีผม ตาโตสีน้ำตาลหลังกรอบแว่นสายตาที่รับกับโครงหน้า จมูกโด่ง ริมฝีปากบางแดงๆ เผยอนิดหน่อยอย่างกับจะยั่วยวน
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว
ฉันขอได้ไหม......
"สวัสดีครับ พุทรรักษ์รับสายครับ. ครับๆได้ครับ ครับๆ"
เสียงสมาทโฟนของอาจารย์พุทร ในเพลงพรมลิขิต(เพลงแหม่งสื่อมาก>.,<)
ดังขึ้นตัดความคิดสำรวจเด็กหนุ่มพฤกษ์ที่มีตำแหน่งเป็นน้องชายของอาจารย์พุทร เจ้าตัวก็ขอตัวเดินออกไปรับโทรศัพท์ในโซนนั่งเล่นก่อน
เสียงอาจารย์ตอบรับกับปลายสายอยู่แว่วๆ
เพื่อที่จะทำความรู้จักกับคนที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนผมจนกว่าจะหายนั้น กะจะยกยิ้มทักทายคนตรงหน้าสักหน่อยเป็นต้องหุบฉับลง
จะอะไรซะอีกหล่ะครับ
"หึ! ห้องรกยังกับรูหนู" มองสำรวจรอบๆห้องเสร็จก็หันหน้ามาทางผม "ชิ! เหม็นสาปคนแก่ว่ะ"
O.O!ไอ้......เด็กเวรนี่!
ตะกี้ว่าจะชมมันว่าน่ารักชักหน่อย ดันทำหน้าแหยงๆ ดูถูกห้องที่มีโปสเตอร์ไมเคิล จอร์แดน ตู้โชว์รองเท้าจอร์แดนone-six รวมทั้งเสื้อบาสที่มีลายเซ็นของ อัลเลน ไอเวอร์สัน ที่ได้มาตอนไปนั่งดูการแข่งบาสNBAที่เมกาในปี2008เลยนะ นี่ยังมีนิตยสารบาสรายสัปดาห์ที่ลงรูปนักบาสล่ำๆอยู่เต็มเล่ม
ลูกบาสลูกแรกที่เตี่ยซื้อให้ตอน8ขวบอีก
ขอบอกว่านี่คือสมบัติที่แม้จะตายก็ต้องให้เผาส่งไปให้เชียวนะ ไม่ดูถูกเปล่าซ้ำยังแขวะผมอีก หาว่าเหม็นสาปคนแก่!
ผมก็ได้แต่พะงาบๆจะด่ามัน
"อาจารย์กวินครับ ผอ.โทรมาแล้ว ผมต้องไปแล้ว..... หือ? มีอะไรกันหรือเปล่าครับ?" อาจารย์พุทรเห็นผมชี้มือ ทำปากผงาบๆ จะด่าไอ้เด็กเปรตตรงหน้า เลยเอ่ยปากถาม
"ไม่มีอะไรหรอกพุทร พอดีอาจารย์แกอยากกินส้มหน่ะ" ว่าแล้วก็หยิบส้มในถุงที่อาจารย์พุทรถือขึ้นมา ยัดใส่ปากผมทั้งเปลือก พร้อมกับล็อกหน้าล็อคคอผมไว้แน่น "พุทรไปเถอะ ผอ.เรียกไม่ให้เหรอ" ส่งยิ้มให้อีกคนเข้าใจตามนั้น
"อ้อ.... อืม.... ไปแระนะ ไปแล้วนะครับอาจารย์กวิน" หันมาทำหน้าสงสัยอีกหน่อย แต่ก็จำไปเดินออกจากห้องไป
"แค่กๆๆๆๆๆ กะจะให้ตายเลยหรือไงว่ะ?! ดันยัดเข้ามาได้ทั้งเปลือก แหยะขมๆ" ไอ้อาจารย์พุทรนี่ก็ไม่คิดจะเอะใจอะไรเล้ย ถึงจะอยากกินขนาดไหนก็ไม่มีใครกินส้มได้ทั้งเปลือกหรอก แถมไอ้อาการตาเหลือก มือคว้าสะเปะสะปะจะขาดอากาศหายใจของผมอีก ไม่คิดจะสงสัยให้มันมากกว่านี้หน่อยหรือไง?!
"ถ้าไม่กลัวติดคุกหล่ะก็นะ ป่านนี้คงจับกดหมอนไปแล้ว" เหยียดยิ้มมุมปากราวกับก็ผู้ชนะ
"เป็นเด็กเป็นเล็ก ทำกิริยาแบบนี้คิดว่าถูกแล้วเหรอห๊ะ! นอกจากจะไร้สัมมาคารวะแล้วยังลามปามอีก นี่เธอเป็นน้องของอาจารย์พุทรจริงหรือเปล่า?ทำใมนิสัยถึงได้ไม่ได้ครึ่งของพี่เธอเลย และที่บอกว่าเป็นพยาบาล ไม่ใช่ว่าปล่อยให้คนไข้ตายหรอกน่ะ!" ขึ้นครับขึ้น จากที่ผมไม่ค่อยจะด่าจะว่าใคร พอมาเจอแบบนี้แล้วเส้นเอ็นที่เท้ามันกระตุกยิกๆ ปากก็คันเลยด่าออกไปชุดนึ่ง
"ผมจะดีก็ต่อเมื่อคนๆนั้นน่าเคารพหรอก สำหรับตาแก่วิปริตอย่างลุงหน่ะไม่นับ อย่ามาปิดซะให้ยาก ลุงหน่ะเป็นเกย์ใช่ไม๊?! ที่ทำตัวเองเจ็บกะจะให้พุทรมาเฝ้าคอยประคบประงมดูแล แล้วก็จะเคลมพุทรเหมือนไอ้พวกเกย์ตัวอื่นที่เข้ามา แต่โทษทีนะ ผมดันรู้แผนลุงหมดแล้วหละ เลยอาสาจะมาจับลุงใส่กรงใส่ปลอกคอกันไม่ให้ไปงาบพี่ผมได้ไงหล่ะ!"
"ไอ้เวร!!!........" ผมกะจะยกเท้าข้างซ้ายที่ยังใช้งานได้ดีถีบไอ้เด็กปากปีจอนี่สักที แต่ดันโดนคว้าหมับเข้าข้อเท้า และถูกผลักลงไปบนเตียง โดยขาที่โดนจับไว้ ถูกดันขึ้นสูงจนติดหน้าอก
สภาพในตอนนี้คือ คนตัวหนาถูกคนที่ตัวบางกว่านิดหน่อยแต่สูงกว่าประมาทสัก4-5เซน กดลงเตียงตามแนวขวาง ขาผมข้างซ้ายถูกยกขึ้นจนหัวเข่าติดกับอก ขาข้างขวาถูกขาเรียวแต่แข็งแกร่งเบียดติดกับข้างเตียง
มือขวาใส่เฝือก มือซ้ายถูกจับให้หนีบไว้กับขาข้างที่ติดอยู่กับอก คนตัวสูงบางกดตรึงร่างกายไว้แน่น
โน้มหน้าที่ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งน่ารักแบบมีเสน่ห์ ด้วยเขี้ยวที่เห็นเวลายกยิ้มเหยียดมาให้ (ท่าล่อแหลมมากฮ่ะ-.,-)
ตัวบางกว่าก็จริง แต่แรงเยอะมากครับ เล่นเอาซะผมกระดิกไม่ได้เลย ยิ่งแรงบีบที่ขานะ มันเจ็บจนผมต้องหน้านิ่วเลย
"ปล่อย!! เจ็บ!" เจ็บครับ เอาผมน้ำตาซึมเลย
มือเรียวใหญ่นั้นใช้มือขวาของตนที่ว่างอยู่บีบปลายคางผมจนแน่น
"หึ! อะไร แค่นี้ทำเป็นสดีดสดิ้งน้ำตาคลอเป็นตุ๊ดแก่ไปได้ "
"มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย กูไม่ได้คิดจะอ่านกินพี่มึงสักนิดเหอะ มีแต่พี่มึงที่คอยตามกูยิกๆเนี่ย!" ชักฉุนแล้วครับ
"ลุงจะบอกว่าพุทรเองที่เป็นคนวิ่งตามตูดลุงเหรอ!!" มันตวาดเสียงดังเลยครับ
"ลุงจะบอกว่าพุทรเป็นเกย์เหมือนลุงหรือไง! หึ! อย่ามาใส่ร้ายพุทรนะ พุทรหน่ะแค่อ่อนโยนและดีกับคนอื่นเกินไปต่างหาก มีแต่พวกวิปริตนั่นแหล่ะที่ชอบว่าพุทรอ่อยพวกมัน พุทรหน่ะเป็นผู้ชายแท้ๆที่แสนดี และจริงใจแค่ไหน รู้ไหม? ไอ้พวกที่มากระลิ่มกะเลี่ยพุทรหน่ะ กินยำตีนจนมันไม่กล้ามาเจ๊าะแจ๊ะกับพุทรอีกเลย อยากโดนบ้างไหมห๊ะ!!!!" บีบกรามผมแทบจะหักทั้งยังถลึงตาใส่ผมอีก ผมหน่ะมีเหรอจะยอมทำฝ่ายเดียว เนื่องจากเดี้ยงไปฝั่งนึงอีกฝั่งก็ถูกกดจนจมเตียงแล้ว ที่เหลือที่พอจะสู้มันได้ก็คือปากนี่แหละ
"หึ! ทำมาเป็นปกป้องพี่ชายว่าเป็นชายแท้อย่างโน้นอย่างนี้ รู้จริงหน่ะเหรอว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่คิด บางที่อาจจะมีผู้ชายในคอเลคชั่นเป็นโหลๆ แต่แค่ทำตัวให้ใสซื่อบริสุทธิ์ หน้าซื่อๆแบบนั้นบางทีอาจขย่มต่อแหกขาให้ผู้ชายเสียบอยู่ก็ได้ ใครจะไปรู้"
"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!"
"ทำไม! รับไม่ได้งั้นสิ! โถๆ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ถูกพูดแทงใจดำหล่ะสิ หึ!" เอาสิครับแรงมาแรงกลับ
"ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้!!"
"ไม่! แล้วจะทำไม?!" ยักคิ้วกวนประสาทกลับไปให้มันหนึ่งที นี่ถ้ายกนิ้วได้ ผมคงยกนิ้วกลางไปให้มันแล้ว
"ถอนคำพูด!"
"ไม่เว๊..................อื้อ........."
ก่อนผมจะปฏิเสษมันอีก มันก็ประกบปากผมเลยครับ ลิ้นหนาๆชื้นๆนั่นไล่รุกเกี่ยวกะหวัดลิ้นผมอย่างจาบจ้วงและรุนแรง ผมซึ่งอ้าปากตอบโต้มันอยู่ พอมันฉกริมฝีปากลงมา ผมเลยปิดปากลงไม่ทัน คนตัวบางข้างบนก็ไล้ลิ้นไปตามแนวฟันไล่ลงไปในโพรงปากชอนไซไปทัวทั้งปาก ลิ้นมันรุกเขามาจนถึงคอหอยจนแทบจะคะย่อนของเก่าออกมาทางปากเลย แต่ติดตรงที่มีปากบางประกอบอยู่ เขี้ยวเล็กๆนั่นฝังลงบนริมฝีปากทั้งบนทั้งล่าง
ยังกับจะทำโทษผมยังงั้น ไม่เว้นแม้แต่ลิ้นที่ปลายถูกกัดจนเจ็บแปล๊บ จนเรียกน้ำตาผมมาคลอเต็มหน่วยตา
"อื้อออออ"
ผมครางออกมานิดหน่อยหลังจากที่เริ่มจะปรับลมหายใจได้ ก็นะ ผมไม่ใช่นางเอกนิยายเกย์ทั่วไปนะ จะได้หายใจไม่ออกเวลาโดนพระเอกจูบ
อายุเท่าไหร่แล้ว เจอมาทุกรูปแบบ เพียงแต่หลังๆมานี่ไม่ค่อยได้ทำอะไรแบบนี้ ช่วงแรกๆอาจจะติดขัดอยู่บ้าง แต่สักพักก็ปรับสภาพได้
หึหึ คนข้างบนนี่คิดจะดูถูกผมสินะ งั้นก็เล่นด้วยสักตั้งล่ะกัน
ผมเริ่มที่จะรุกไล้เจ้าตัวบางบ้าง ส่งลิ้นออกไปควานในโพรงปากสำรวจปากบางนั้นบาง เจ้าตัวเหมือนจะรู้ตัวว่าผมจะรุกกลับ กะจะถอดจูบออกไปแต่ ผมรีบกัดริมฝีปากเอาไงไม่ให้เจ้าถอดปากออกได้ ช้าไปซะแล้วไอ้น้อง นี่ถ้าได้ยินฉายาพี่ตอนหนุ่มๆนะน้องจะหนาว
คิดจะเทียบรุ่นกับพี่รอไปอีกสิบชาติเหอะ และก็นะ ปากมันหว๊านหวาน จนผมไม่อยากจะถอดลิ้นออกไปเลย
อยากจะชิมปากเสียหวานๆนั่นให้หนัมใจ
"อืออออออ..อืมมม"
เสียงเจ้าตัวบางเริ่มครางออกมา เพราะจากจังหวะจาบจ้วงที่เจ้าเริ่มขึ้น ตอนนี้มันเป็นจังหวะอ่อนโยนวาบหวามที่ผมสร้างขึ้นอยู่ ผมเห็นใบหน้าคนข้างบนที่เริ่มจะมีเลือดฝาดขึ้น2แก้มเนียนนั้น สายตาสีน้ำตาลเข้ม ที่แข็งกระด้างตอนแรกกลับหวานหยดเพราะแรงอารมณ์
แว่นตาที่ไหลลงมาค้างไว้ที่ปลายสันจมูก ยิ่งเผยให้เห็นตากลมโตที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ ผมเส้นเล็กนั้นลงมาคลอข้างแก้มยิ่งทำให้ผมบอกตัวเองว่าไอ้เด็กนี่ มันน่ารักสุดๆ ตัวไม่เล็กเท่ากับอาจารย์พุทร
สูงกว่าผมอีก แค่อาจจะผอมกว่าผมนิดหน่อยเท่านั้น
มือข้างที่ล็อคขาผมไว้ปล่อยออกให้ได้รับอิสระ มือผมนี่เกือบชาเพราะโดนทับนานเกิน
มือข้างที่ล็อคคางผมไว้ ตอนนี้กำคอเสื้อเชิตผมแน่นอีกข้างก็เกาะไหลผมไว้
ปากของเราสองคนก็ยังไม่ได้ห่างกันเลยสักนิด ยังแลกลิ้นเปลี่ยนเอนไซม์กันอยู่ เสียงจ๊วบจั๊บพร้อมที่น้ำลายที่แยกไม่ได้ว่าเป็นของใครไหลเยิ้มลงมาตรงข้างแก้มผม รู้สึกว่าส่วนกลางลำตัวของอีกฝ่ายจะเริ่มโป่งนูนขึ้นแทงต้นขาผมแล้ว ของผมก็ไม่ต่างกันกวินน้อยกำลังพองขึ้นเสียดสีกับของอีกคนผ่านเนื้อผ้าบางของผมกับกางเกงยีนของเขา ผมไล้มือเข้าไปใต้เสื้อพยาบาลสีขาวนั้น ลูบไล้เอวบางลากยาวขึ้นมาจนถึงแผ่นหลังแข็งแรงนั่น ถึงจะไม่ค่อยมีกล้ามเนื้อ แต่ที่ประกอบกันของแผ่นหลัง ช่วงไหล แขน มันทั้งแน่นทั้งแข็ง ราวกับจะอัดความแข็งแรงไว้ในตัวจนแน่นยังไงยังงั้น
ไล้กลับลงไปทำบั้นท้าย บีบก้นแน่นๆนั้นเป็นการหยอกล้อ. เจ้าตัวสดุ้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ผละออกไป ในขณะที่เจ้าตัวกำลังเคลิ้มกับรสจูบของผมอยู่ ผมก็จับอีกคนพลิกลงไปอยู่ข้างล่างแทน
"เฮ๊ย!....จะ.."
ไม่ปล่อยให้ได้เอ่ยปาก ผมรีบประกบปากส่งมอบจูบนุ่มๆแต่เน้นๆต่อ
แลกลิ้นกันนานพอควร ผมก็ผละจากปากบางที่เริ่มบวมแดง ปากหวานๆนั่นเผยอออกยิ่งแลดูเซ็กซี่
ผมไล้ริมฝีปากลงมาตามคางที่ปราศจากไรหนวด ไล่สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆในแบบผู้ชาย ลากลิ้นลงตามซอกคอ วนขึ้นไปขบเม้มติ่งหูเบาๆ เรียกเสียงครางต่ำกับอาการสะท้านเล็กๆของคนตรงหน้า
มือผมวางหมับอยู่บนแท่งเนื้อนูนที่คับแน่นจนแทบกางเกงจะปริแตก แกะหัวเข็มขัดแล้วดึงออกรวดเดียว แกะกระดุมกางเกงยีนออกรูดซิปลง สอดมือเข้าไปในกางเกงในสีเขียวอ่อน ดึงแท่งร้อนนั้นออกมาข้างนอก สาวขึ้นลงตามความยาวของท่อนเนื้อ ใช้หัวแม่มือคลึงส่วนหัวของแท่งที่บานออก
วัดจากขนาดของเจ้าตัว ท่าจะใหญ่กว่าของผมอยู่นะ จากที่เคยใช้มือช่วยกวินน้อยมา พอลองเอามาเทียบดู ของคนตัวบางเต็มมือกว่า
ผมใช้ปากคาบชายเสื้อสีขาวดึงขึ้นไปกองไว้บนออกกว้างนั้น เผยให้เห็นหัวนมสีออกชมพูตั้งชูชันขึ้นชี้หน้าท้าผมให้ส่งลิ้นไปสัมผัส ดูเหมือนไอ้ตัวบางจะมองกระทำของผมอยู่อย่างกับสนใจนักหนา
แก้มแดงเห่อร้อนขึ้นจากแรงอารมณ์ที่ผมกำลังปนเปอให้เจ้าตัวอยู่ ตาหวานๆกำลังมองผมอยู่
ปากแดงเผยอเชิญชวน จนผมต้องไปจุ๊บที่นึงก่อนกลับไปสนใจเม็ดเล็กๆสองข้างที่อยู่บนหน้าอก
"อ๊ะ....อือ...อ่ะ.."
ลิ้นผมเลียเม็ดเล็กนั่นสนุกปากเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะหวานขนาดนี้ ผมทั้งดูดดุนและระเลงลิ้นรัวๆ
จนไอ้ตัวหวานนี้ครางไม่เป็นศัพเลย ขยับเปลี่ยนข้างไปมา นี่ถ้ามืออีกไม่ใส่เฝือกไว้ ผมคงใช้มันบีบนวดเม็ดเล็กๆนั้นไม่ให้ว่างเลย
ผมขยับลากลิ้นลงมาเรื่อยๆจนตอนนี้ หน้าผมอยู่ตรงกับแท่งร้อนของไอ้ตัวหวานแล้ว มือที่สัมผัสว่าใหญ่แล้ว
พอมาเห็นด้วยตาถึงว่ามันใหญ่กว่าของผมอีก ส่งปลายลิ้นไปแตะๆส่วนหัวบานๆนั่นดู ก่อนจะค่อยเลียรอบๆปลายหัว มือก็เล่นกับพวงสองพวงเล่น ก่อนจะคลอบปากลงไปกับความใหญ่ยาวนั่น
"ซีดดดดดดดดดดดด.....อ๊ะ....สะ..เสียวครับ"
สองมือขยุ้มเข้ากับหนังหัวของผม กดลงไปรับเอาความยาวตัวเอง เอวก็เด้งรับกับโพรงปากของผม ปากก็สูดซีดกับความเสียวที่ผมมอบให้
"มะ...ไม่ไหวแล้ว....จะออกแล้ว...ซีดดดดด...อ๊ะ.."
ผมหยุดการกระทำปากทันที่ก่อนที่ไอ้ตัวหวานจะเสร็จซะก่อน
ลุกขึ้นมายืนมองคนผิวขาวที่ตอนนี้กำลังมีรอยแดงเป็นจ้ำทั้งตัว แท่งร้อนนั้นก็ยังตั้งตะง่านอยู่ เพราะยังไม่ได้ปลดปล่อย
"หยุดทำไม?" ไอ้ตัวหวานถามผมที่กำลังถอดกางหัวยืดด้วยมือข้างเดียวอยู่ "หรือว่า!....ไม่เอานะโว๊ย! อย่านะ!"
พูดเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเอามือบังก้นที่ยังมีกางเกงอยู่ ที่โผล่พ้นกางเกงออกมาก็มีแค่แท่งเนื้ออย่างเดียว
อันที่จริงก็อยากดึงกางเกงมันออกอยู่หรอก แต่ไม่มีปัญญา เพราะมือข้างนึงผมมันติดเฝือก
ผมกระโดดขึ้นไปนั่งทับไอ้ตัวหวานทันทีก่อนที่มันจะลุกหนี หลังจากที่ถอดกางเกงตัวเองสำเร็จ
"เดี๋ยวก่อน.. จะหนีไปไหนหืม?" ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งไปให้ไอ้ตัวหวานที่ตอนนี้หน้าชีดเหลือสองนิ้วแล้ว
คงจะกลัวผมจะแทงข้างหลังหล่ะสิ หึหึ
"จะ...จะทำอะไรหน่ะ บอกไว้ก่อนนะ ผมถีบตกเตียงจริงๆด้วย"
"ขู่ฟ่อๆเป็นลูกแมวเชียวนะ พ่อคนรักพี่ ไอ้ทำหน้าเหมือนจะฆ่าคนได้หายไปไหนซะหล่ะ? หึหึ"
ไอ้ตัวหวานกลืนน้ำลายเสียงดังเอือกเลยครับ คงจะกลัวหล่ะสิ^^ (คนเขียนก็กลัวฮ่ะ-.,-")
"ที่มึงถามกูว่ากูเป็นเกย์ใช่ไหมนั้น? ขอตอบเลยว่าใช่ ถ้าถามว่าเล็งพุทรรักษ์หรือเปล่า? ขอบอกว่าเขาไม่เคยอยู่ในสายตากูเลย อย่างกูหน่ะไม่คิดจะกินสายเดียวกันหรอก ขย่มตอมันกว่าเยอะ หึหึ"
ไอ้ตัวหวานเอ๋อแดกไปเลยครับ มองผมที่กำลังเบิกช่องทางที่ไม่ได้ใช้งานมานานพอสมควรอยู่บนตัวมัน พยามแหย่นิ้วเข้าไปข้างในช่องนั้น เจ็บมากจนต้องเอื้อมตัวไปเอาเจลข้างหัวเตียงที่ซ่อนไว้อย่างดีออกมาพร้อมกับถุงยาง
ใช้ปากคาบปลายหลอดเอาไว้ ใช้มือแกะฝาเปิดออก ตาก็สบจ้องอยู่กับไอ้ตัวหวาน
"ยื่นมือมาสิ" ไอ้ตัวหวานก็ทำตามที่ผมบอกแบบเงอะง่ะๆ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
"ช่วยหน่อยนะ มืออีกข้างใช้ไม่ได้อ่ะ" ผมบีบเจลลงบนนิ้วไอ้ตัวหวานและก็ขึ้นไปกระซิบข้างๆหูด้วยเสียงยั่วยวน เป่าลมอุ่นๆใส่หูพร้อมเม้มปากลงกับติ่งเล็กๆ
ก่อนจะส่งลิ้นไล่เลียใบหูนั่น มือก็ค้วาเอาแท่งร้อนของไอ้ตัวหวานที่มันคอพับไปแล้วตอนกลัวผม ให้มันชูคออีกครั้ง
ไอ้ตัวหวานก็ค่อยๆแหย่นิ้วเข้าช่องทางของผมแบบเก้ๆกังๆ ควานไปทั่วในโพรงร้อนของผม
"อ๊ะ.....ตรงนั้น....ย้ำๆตรงนั้นหล่ะ..อ๊ะ..อ๊ะ"
"ตะ..ตรงนี้สีนะ" พอผมบอกจุดตรงที่ทำให้ผมกะสั่นได้ ไอ้หวานก็ย้ำตรงจุดนั้นซ้ำๆ จนผมเริ่มคราง
"พอก่อน..ไม่ไหวแล้ว "ไอ้ตัวหวานก็ถอดนิ้วออก ผมก็สวมถุงยางให้มันก่อนจะขยับตัวขึ้นให้สะโพกอยู่ตรงกับแท่งร้อนที่ใหญ่เกินตัวนั่น ประครองแท่งร้อนให้จ่อกับปากทางลับของผม ผมค่อยๆกดน้ำหนักตัวลงรับกับความใหญ่อย่างยากลำบาก ไอ้ตัวหวานก็ใช้สองมือช่วยประคองสะโพกผมไว้ก่อนที่ผมจะล้มพับเสียก่อนจะใส่เข้าไปหมด เจ็บจนปวดหนึบๆ แต่ก็กัดปากฝืนกดตัวลงไป
"ซีดดดดดดดดดดด..อ่าๆ....รัดแน่นเกินไปแล้ว...อึก..เสียว..เสียวจนใจจะขาดแล้ว"
ไอ้ตัวหวานซูดปากแหงนหน้าขึ้นสูง หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะเสียว
ทนไม่ไหวเข้า ไอ้ตัวหวานก็เด้งเอวสวนเข้าไป ทั้งที่ผมกำลังจะครอบลงส่วนหัวได้
"อึก!!! จุก!" จุกสิครับ เล่นสวนขึ้นจนเข้าไปมิดด้ามในครั้งเดียวขนาดนั้น
"ผมเสียว......อ๊ะ"
"อือ....รู้แล้ว.... อย่าพึ่งขยับนะ....ขอพักก่อน...." บอกมันไปก่อนไม่งั้นมันสวนมาอีก ผมหน่ะจะตายก่อน
"กวิน......ได้ยัง?.... คุณบีบรัดจนผมปวดตุ๊บๆแล้วนะ....... นะ..นะ..พร้อมยัง?"
ไอ้ตัวหวานพูดเสร็จก็ซบหน้าตรงไหลผม แถมยังอ้อนขอให้ผมเริ่มขยับซักทีอีก
"หื้ม? หึหึ อยากแล้วเหรอ? "
"ครับ"
เห็นท่าทางแบบนั้นแล้วก็นึกเอ็นดูครับ ไอ้เด็กปากเสียก่อนหน้า เหลือเพียงแต่ไอ้ตัวหวานที่อยู่กำลังอยู่ในตัวผม อ้อนน่ารักๆแบบนี้ก็จัดให้สักหน่อย
ผมเริ่มขยับตัวขึ้นลงในจังหวะเนิบๆก่อน ควงหมุนวนสะโพกบดลงกับแท่งร้อนนั้น เลื่อนตัวขึ้นมาข้างหน้านิดเบียดบดสะโพกลงไป และก็ขยับขึ้นลงเร่งจังหว่ะขึ้น
"อ่าๆ....อืม....ซีดดดด......เก่งจังครับกวิน...... เสียวสุดๆ.....อ่า....อ่า....อึก.....อืมม"
แหม๋!!!! พอถูกขย่มหน่อยเรียกชื่อเลยนะ ไอ้ตาแก่ กับลุงเมื่อกี้หายไปไหนแล้วหล่ะ? หึ!
ผมนี่ยิ่งเห็นไอ้ตัวหวานทำหน้าสุขสมเท่าใด ผมก็อยากจะแกล้งรั้งจังหว่ะให้อีกคนขาดใจตายคาออกผมไปเลย หึหึ. (เเกหน้ากลัวไปน่ะกวิน-.,-)
"อ่า.......เร็วหน่อยสิครับ........นะนะๆ....... ผมใจจะขาด....เสียวมาก...อ่า..อ่า"
"หึหึ" จะอ้อนไปก็เท่านั้น เห็นสีหน้าเหยเกนั้นแล้วสะใจดี
"หื้อ? แกล้งผมเหรอ?.....ได้"
"เหวออออออออออ "
...............ตึ่ง...........
"งั้นผมไม่เกรงใจหล่ะนะ" ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้พร้อมกับยักคิ้วที่นึง
"อะ...ไอบ้า.....ตกใจหมด.!"
จะอะไรหล่ะครับ ไอ้ตัวหวานมันซ้อนร่างหนาๆของผมลอยวืดขึ้น จากนั้นก็ว่างผมไว้บนเตียง ให้ผมอยู่ข้างล่างแทน ไอ้หมอนี่มันจะพลังเยอะไปไหน อุ้มคนตัวใหญ่อย่างผมขึ้นเฉยเลย แถมไอ้ที่คาอยู่ก็ยังไม่ออกไปไหน ยังอยู่ในตัวผม
ไอ้ตัวหวานแยกขาผมออกให้กว้างขึ้น ปรับท่าให้เข้าที่ จากนั้นก็เริ่มเร่งจังหว่ะขึ้นจนผมหัวสั่นหัวคลอน
"ฮืมมมมม......ข้างในนี้มัน......สุดยอด.....อืมมมมมม....อ่า..."
"อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ..แรงอีก..ตัวหวาน...อือ...แรงอีก..."
"หืม?...เรียกชื่อผมสิ.....ผมชื่อพฤกษ์....อ่า..."
"พฤกษ์....แรงอีก...อ๊ะๆ....แรง....อืม....."
"ดีมากที่รัก......ผัวคนนี้จะซอยให้ถึงใจเลย!"
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ตัวหวาน....พฤกษ์.....อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊ะ"
"พร้อมกันนะที่รักกวิน....อ่า...อ่า...."
ผมก็ใช้มืออีกซ้ายสาวกวินน้อยตามจังหว่ะที่กำลังทยานขึ้นจุดสูงอย่างเป็นเอาตาย
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ผมฉีดพุ้นของเหลวสีขุ่นออกมาเต็มหน้าท้องเต็มไปหมด
"อือ..อืม..อ่าาาาาาาาาาาา" ตามมาด้วยไอตัวหวานที่กระตุกสองสามที ก่อนจะฟุบลงกับไหลของผม
ขอบอกว่า........แซ่บจริงอะไรจริง...! -.,-
*********************************************************************************
กว่าจะจบตอนนี้ได้ แทบลากเลือดครับ
การเขียนบทอัศจรรย์นี่เปลืองพลังงานชีวตมาก
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ
ตอนหน้าจะจบแล้วนะ หึหึ -_,-
...........................
ปอลิง. แก้คำผิดให้ใหม่แล้วครับ
หัวข้อ: {{เรื่องสั้น}} เคะแก่แล้วไงว่ะ!!(จบ) *upตอนพิเศษ* แถมๆ 0.01 [25/04/58] (อ่าน 40529 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก