มาสั้นๆ แต่เขามาทุกวันนะเออ
6 เรื่องของคุณหนูพัช คุณชายพัช คุณพัช ไอ้คุณพัช
ก็เกิดและเติบโตในครอบครัวที่ค่อนข้างจะรวย
ไม่สิ
รวยโคตรเลยต่างหากแต่ไม่อยากโอ่
ลูกชายคนสุดท้ายจากพี่น้อง ‘ชายล้วน’ 5 คน อาเพศอาภัยของแม่หรือเปล่าไม่รู้ อยากได้ลูกสาวก็ให้พ่อปั๊มให้ จนหยดสุดท้ายของพ่อแล้วก็ยังไม่ได้ แม่เลยปลงใจกับน้ำของพ่อเสียแล้ว
เกิดมาคาบช้อนเงินช้อนทอง เป็นคุณหนูของบ้านเพราะแม่เป็นอู่เรียบร้อย เป็นน้องเล็กที่โคตรจะน่ารัก ใครๆ ก็เอ็นดูก็ตามใจ
อยากได้อะไร
ได้
อยากกินอะไร
กิน
อยากซื้ออะไร
ซื้อ
เป็นคุณหนูพัชของแท้
แต่ด้วยความอินดี้น่ะนะ ไม่เรียนมหา’ลัยดังๆ หรอก สอบไม่ได้ก็ไม่ยัดเงินเข้าด้วย มาเรียนที่ๆ มันเล็กๆ ดีกว่า
ปีหนึ่งอยู่หอในตามกฎระเบียบ ก็ดี เมทเข้ากันได้ดี ไอ้เอ๋ย ไอ้นี่บ้านมันก็จนๆ เวลาจะกินอะไรก็จะซื้อเผื่อมันด้วย ห่วงมันเหมือนกัน ตัวเล็กชิบหาย แต่แม่งก็ถึกไง เรียนเกษตร เห็นเขารับน้องกันอย่างโหด รับกันทั้งปีด้วย เห็นตัวเก้งๆ ก้างๆ แต่มันไม่เคยปริปากบ่น นับถือมันอยู่ในใจเลยเรื่องนี้
มาแตกคอเอากันตอนปี 2
มันว๊ากน้องรหัสเขาตกใจขวัญหายชักเกือบตายแล้วไม่ขอโทษสักคำ โกรธวายวอด ตอนนั้นอารมณ์ร้อนด้วย ยกพวกไปกระทืบมันเลย ตอนกระทืบก็สะใจที่ได้แก้แค้นแทนน้องตัวเองน่ะนะ แต่พอรู้ว่ามันเข้าโรง’บาลแล้วมันก็รู้สึกผิด อยากขอโทษมันแต่ก็ไม่กล้าสู้หน้าหรอก หอบข้าวหอบของออกจากหอซะเลย
แต่มันก็พวกมาเอาคืนทีหลัง พากันปาหินใส่ห้องไอ้อัคที่หลบมาพักด้วย
หัวแตกกันทั้งคู่
แค้นสัส
หลังจากนั้นมาเจอหน้ากันทีไรก็จะวางมวยกันตลอด ชนวนมันมาจากเรื่องเล็กๆ นั่นแหล่ะ แต่ยอมกันไม่ได้ ไม่มันก็มันนั่นแหล่ะที่ต้องยอมแพ้แล้วมาขอโทษ
“ไอ้พัช”
“เออ อะไร” คนถูกเรียกเงยหน้ามองเพื่อนฝั่งตรงข้าม ไอ้อัคหนุ่มเหนือพยักหน้าไปทางด้านหลังที่เป็นทางเดินเข้าโรงอาหาร
ไอ้เอ๋ยกับเด็กมัน
ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่เป็นรุ่นน้องหรือแฟนมัน
แต่เด็กที่ว่าคือไอ้เด็กแพที่มันเก็บมาเลี้ยง...
จนแล้วมันยังเสือกไม่เจียม
ลำพังตัวมันกับเพื่อนยังหากินไม่ได้ดีเลย แล้วมันจะเลี้ยงเด็กรอด??
ว่าแต่....มันกระเตงเด็กมาสอบด้วยทุกวัน???
“เอ๋ย แกว...คนเยอะๆ”
ตอนมันเดินมาใกล้เขาก็หันกลับมานั่งไถโทรศัพท์เหมือนเดิมไม่คิดจะสนใจ เห็นแต่เพื่อนตัวเองยังจ้องไปที่กลุ่มคนข้างหลังอยู่
“มึงมองพวกมันทำไมหนักหนา?”
“ถ้าพวกมันไม่ได้อยากจะเลี้ยงเด็กเพราะสงสารจริงๆ มึงไม่คิดว่าพวกมันจะเอาเด็กไปขายเอาตังค์หรอวะ” ไอ้อัคขมวดคิ้วตอนพูด มันพูดเสียงดังด้วย แน่นอนว่าไอ้เอ๋ยกับเพื่อนมันต้องได้ยิน
พลั่ก!!
“สัส!!” รองเท้าลอยมาเลยครับ ประทับหน้าไอ้เพื่อนยากเต็มๆ รีบหันไปมองด้านหลังก็เห็นไอ้เอ๋ยยืนหอบหายใจอย่างโกรธๆ มองมา ที่ตีนเหลือรองเท้าข้างเดียว
“หลายรอบแล้วนะมึงไอ้อัค!” ไอ้เอ๋ยพุ่งเข้ามากระชากไอ้อัคให้ยืนขึ้นประจันหน้ากับมัน นักศึกษาคนอื่นๆ ไม่ได้ตกใจมากมายอย่างที่ควรจะเป็น เพราะไอ้พวกนี้มันกัดกันได้ทุกวันอยู่แล้ว
“ไอ้เอ๋ยพอๆๆๆ มึง” เพื่อนตัวแห้งของมันเข้ามาขวาง เขาเองก็ลุกขึ้นไปดึงเพื่อนออกมาเหมือนกัน
ปากหมาวอนตีนกันจริงๆ
“ไอ้อัคไอ้ห่า กูขี้เกียจไปขัดห้องน้ำเพิ่มไอ้สัส”
“พวกมึงแม่งชอบดูถูกคน ไอ้พวกเก่งแต่ปาก ไอ้ห่า มึงมันน่าจะเกิดมารองมือรองตีนคนอื่นเขาถึงจะรู้สึกบ้าง กูบอกแล้วไง ต่อให้พวกกูไม่มีแดก พวกกูก็ยังมีหัวใจ ไม่เหมือนพวกมึง!” ไอ้เอ๋ยแม่งก็ไม่หยุด ด่าจนรำคาญ ไอ้อัคก็ทำท่าจะเข้าไปกระทืบให้ได้ ดีนะที่วันนี้สอบกันวันสุดท้าย อาจารย์หนีหายกันไปหมดแล้ว ไม่งั้นก็โดนโทษเพื่อนแน่ๆ
“เอ๋ย...ฮึก...เอ๋ยยย” เสียงร้องของเด็กแพดังลั่นโรงอาหาร ไอ้เอ๋ยหยุดยื้อรั้งกับเพื่อนหันขวับไปหาเด็กมันทันที เห็นมันถลาเข้าไปกอดปลอบเด็กแล้วก็รู้สึกแปลกๆ...
“อย่าร้องดิแพ เอ๋ยไม่เสียงดังแล้วก็ได้” มันลูบหัวปลอบเด็กที่ร้องได้เงียบๆ ไม่ได้โวยวายงอแงอย่างเด็กคนอื่นๆ ที่ชอบทำ มันเช็ดน้ำตาที่ไหลหยดแหมะๆ ลงมาของเด็กด้วยมือเปล่าๆ ของมัน
“เงียบๆ หมดหล่อแล้วแพ”
“เอ๋ย...เอ๋ยเสียงดัง จะหาแกว...”
“ไม่เอาๆๆ อยู่กับเอ๋ยนี่แหล่ะ ไอ้แกวไอ้สัสอย่ามาใกล้ไปไกลๆ เลยมึง อย่ามาแกล้งกู”
มองดูไอ้เอ๋ยไอ้แกวแกล้งหยอกเด็กจนลืมสิ่งรอบตัวไปชั่วขณะ
แล้วสักพัก...
“เสือก!”
กึก
ก็ไม่รู้ว่ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้ามันได้ยังไง รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นหน้ามันพร้อมกับคำว่าเสือกลอยมาปะทะหูแล้ว
ด่ากูทำไมวะ
....
...
..
.
อ๋อ...กูยื่นผ้าเช็ดหน้าให้มันนี่เอง...
***********
มีแต่คนรักพัชซี่ของซอว์ กร๊ากกก
ยืนยันอีกทีว่ามาน้อยแต่มาถี่ คึคึคึ
จิ้มเพจได้นะ Happy Jigsaw ไม่มีลิ้งค์ เสิร์ชกันเอาเนอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
