-- ตอนที่ 12 --
หนึ่งไม่เข้าใจตัวเองสักเท่าไหร่ทำไมถึงได้ใช้เวลาว่างช่วงสั้นๆ ในตอนเที่ยงขับรถมายังร้านของวุ้น น่าจะเรียกเผลอมาล่ะมั้ง แต่ไหนๆ ก็มาแล้วก็ชวนวุ้นไปกินข้าวแถวนี้ดีกว่า อย่างน้อยการได้คุยกับวุ้นก็น่าจะเป็นดีกว่าคุยกับกองเอกสารเป็นไหนๆ
หนึ่งเข้าไปในร้านและเคาะกระจกเรียกวุ้นที่กำลังตั้งใจทำเค้กอยู่ ท่าทางขะมักเขม้นนั้นน่ารักอย่างบอกไม่ถูก สงสัยผมจะคงเพี้ยนไปแล้วที่เห็นวุ้นน่ารักทุกครั้งที่เจอ สงสัยจะเพราะขนมที่วุ้นทำล่ะมั้ง ผมเลยเพี้ยนมองผู้ชายน่ารัก
วุ้นเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมสักพักแล้วเลิกคิ้วเชิงถาม ผมเลยชี้นาฬิกาข้อมือและทำท่ากินข้าว ไปกินข้าวเที่ยงกัน แต่วุ้นกลับส่ายหน้าและพยักพเยิดไปในร้าน ซึ่งก็ทำให้ผมเห็นความวุ่นวายภายในร้าน ร้านตอนนี้วุ่นวายมากถ้าผมชวนวุ้นไปกินข้าวเที่ยงด้วยน่าจะไม่เหมาะเท่าไหร่ ผมยอมออกจากร้านไปเงียบๆ และไปกินข้าวร้านเจ้าประจำแทน
ผมชอบกินเจ้านี้แต่มันคงจะอร่อยกว่านี้
ถ้ามีวุ้นมากินด้วย..
ผมซื้อข้าวผัดไปเผื่อวุ้นกล่องนึงโดยไม่ลืมเขียนการ์ดไปให้ด้วย ผมอยากจะขอโทษวุ้นเรื่องที่ไปรบกวนเวลางาน และหวังว่าครั้งหน้าคงจะได้กินข้าวด้วยกัน
เอาล่ะผมเปลี่ยนใจแล้ว
ผมจะพาวุ้นไปกินข้าวเย็นด้วยคืนนี้ !
หนึ่งคิดแผนในใจด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ต่างจากเมื่อตอนกลางวันที่สลดโดยสิ้นเชิง
“ เอ่อ พี่หนึ่งยิ้มอะไรเหรอครับ ” วุ้นถามออกมาพร้อมกับลูบแขน รอยยิ้มของพี่หนึ่งทำให้รู้สึกขนลุกแปลกๆ
“ เปล่า พี่แค่กะจะชวนวุ้นไปกินข้าวเย็นกับพี่เฉยๆ ” หนึ่งตอบกลับเสียงเรียบหุบยิ้มทันที ไม่ได้ วุ้นจะรู้ทันแผนเจ้าเล่ห์ของหนึ่งคนนี้ไม่ได้
“ กินข้าว ? ” วุ้นเบิกตาน้อยๆ เพราะปกติต้องกินข้าวที่บ้านกับคุณพ่อที่เคารพรักและแสนเข้มงวดกวนขันยกเว้นเรื่องพี่หนึ่ง
“ อืม ไปกินข้าวกัน พี่มีร้านเด็ดๆ ให้กิน ”
“ ครับ.. งั้นเดี๋ยวผมไลน์บอกพ่อก่อนแล้วกัน ” วุ้นถอนหายใจ นี่ต้องไลน์ไปบอกพ่อจริงๆ เหรอวะเนี่ย
WunWun:P : พ่อวันนี้ผมไปกินข้าวกับพี่หนึ่งนะ
IAMUFRIEND : ไปเลยๆๆ พ่อกินคนเดียวได้ # ส่งสติกเกอร์หมีบราวน์ทำอาหาร
WunWun:P : …
IAMUFRIEND : กลับดึกไม่ว่า ค้างกับหนึ่ง พ่อไม่ว่า ขอแค่ลายน์มาบอกพ่อว่ายังอยู่ไหมก็พอ
WunWun:C : ครับ
วุ้นเก็บโทรศัพท์ลง ถ้าพ่อส่งเข้าห้องหอได้ส่งไปแล้วมั้งเนี่ย วุ้นกลอกตา
“ ข้าวผัดอร่อยไหม ? ” หนึ่งถามออกมาเมื่อเห็นวุ้นทำหน้าเซ็งหลังจากคุยลายน์กับพ่อเสร็จ
“ อร่อยครับ ” วุ้นพยักหน้าหงึกหงัก “ ซื้อร้านไหนเหรอครับ อร่อยดี ”
“ ไม่ต้องหาหรอก ไว้อยากกินเมื่อไหร่เดี๋ยวพี่พาไปเอง ” หนึ่งลอบยิ้มเมื่อเห็นวุ้นหน้าแดง
“ ... ครับ ” วุ้นมองออกนอกรถ
“ เมื่อไหร่จะทำขนมให้พี่สักทีล่ะ ”
“ พี่หนึ่งยังไม่ได้บอกเลยนี่ ว่าจะกินอะไร ”
จริงด้วยยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะกินอะไร งั้น.. “ เอาอันที่พี่ไม่เคยกินแล้วกัน ”
“ งั้นเดี๋ยวผมเอาให้พรุ่งนี้ตอนเย็นแล้วกัน ”
“ ถ้าช้าพี่คิดดอกเบี้ยนะ ”
“ ไม่ช้าหรอกครับ ”
หนึ่งไม่ได้พูดอะไรต่อเปิดวิทยุฟังเพลงคลอเบาๆ
ใกล้เกินกว่าที่จะพูดคำใดๆออกไป
มันใกล้เกินกว่าจะมองเห็นใคร
เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ
มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคย ได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจ ถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้ง วันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคย ฉันก็ยังไม่เคย ไม่รู้มันเป็นยังไง
จะหยุดตัวเองทำไม
จะหยุดตัวเองเพื่อใคร เพื่อใคร หยุดตัวเองทำไม
ทางเดินมีสองทาง เราคงต้องตัดสินใจ
เราจะไปทางไหนกันดี จะอยู่หรือไป
จะเดินกันต่อไปไหม เพื่อใคร หยุดตัวเองเพื่อใคร
Lyrics.CM
หนึ่งกับวุ้นถึงกับเงียบไปสักพักใครใช้ให้เพลงที่เปิดมาตอนนี้ตรงจนน่ากลัวล่ะ ใบหน้าเรียบเฉยของหนึ่งติดจะแดงขึ้นมาทันทีรวมถึงวุ้นที่ตอนนี้ที่เอาแต่ชมวิวทิวทัศน์ภายนอกรถ ทิ้งให้ทั้งรถเหลือเพียงความกระดากอายจนถึงร้านที่หนึ่งพามากิน
ทำไมเพลงมันบังเอิญขนาดนี้ว่ะ
นั้นคือสิ่งที่อยู่ในหัวของทั้งสองคน
หนึ่งพาวุ้นมากินร้านอาหารที่มากินเมื่อตอนเที่ยงคนเดียว โชคดีที่ร้านนี้ปิดประมาณห้าทุ่มหนึ่งถึงพาวุ้นมากินได้ อยากจะรู้ว่าถ้าเป็นมื้อนี้จะอร่อยกว่ามื้อที่แล้วไหม หนึ่งพาวุ้นนั่งแถวในๆ ร้านที่ค่อนข้างเงียบและไม่ค่อยมีคนนั่งเพราะความเคยชินที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ซึ่งวุ้นก็ไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างใดเพราะปกติถ้ามานั่งกินคนเดียวก็คงเลือกที่นั่งตรงนี้แบบหนึ่งเหมือนกัน
“ นี่แหละร้านข้าวผัดที่พี่ซื้อไปให้ ” หนึ่งบอกกับวุ้นพร้อมกับยื่นเมนูที่เพิ่งรับจากพนักงานให้วุ้น “ ถ้ามื้อนี้พี่ไม่กินข้าวผัดนะ ”
“ ผมก็ไม่กินเหมือนกันนั่นแหละ ” วุ้นรับเมนูมาดูคร่าวๆ ก็พบว่าร้านนี้ทำเมนูได้ค่อนข้างดีทีเดียว อาหารในรูปค่อนข้างน่ากินราคาก็ค่อนข้างจริงใจแต่ไม่รู้จะอร่อยเหมือนในภาพไหม “ พี่หนึ่งสั่งให้ผมแล้วกัน ผมไม่รู้ว่าอะไรอร่อย ” วุ้นยื่นเมนูคืนพนักงาน
“ กินเผ็ดไหม ? ”
“ พอกินได้ครับแต่ไม่จัดมาก ” เพราะถ้าเผ็ดมากก็แสบท้องพอดูเลยล่ะ
“ งั้นพี่สั่งจืดๆ ให้แล้วกัน ” หนึ่งปิดเมนู “ ขอเป็นไข่เจียวหมูสับ ซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทย ผัดผักแล้วก็ต้มยำกุ้งแล้วกันครับ แล้วก็ข้าวสวยโถนึงครับ ”
วุ้นมองพนักงานก็ขำนิดหน่อยเพราะจดตามพี่หนึ่งบอกแทบไม่ทันเพราะอีกฝ่ายสั่งรัวและเร็วขนาดนั้น
“ วุ้นกินน้ำอะไร ? ”
“ โค้กแล้วกันครับ ”
“ โค้กขวด น้ำแข็งสองครับ ” หนึ่งวางเมนูไว้ข้างโต๊ะและนั่งฟังพนักงานทวนเมนูอีกครั้งให้ฟังเงียบๆ เมื่อพนักงานเดินไปหนึ่งก็ชวนวุ้นคุยทันที “ เพลงบนรถพี่ไม่ได้ตั้งใจเปิดนะ ”
“ ครับ ” วุ้นรับคำ
“ แต่เพลงมันก็ตรงกับตอนนี้จนน่ากลัวเลยนะพี่ว่า ”
“ ... ” วุ้นไม่ตอบเสมองไปทางอื่นแทนการมองหน้าพี่หนึ่ง
“ อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน ” หนึ่งร้องคลอออกมาเบาๆ เพลงนี้เขาเคยฟังเพราะมันค่อนข้างติดหูทีเดียวและหัวเราะออกมาเบาๆ “ เราบังเอิญเจอกันที่ตลาด แล้วตอนนี้มากินข้าวด้วยกันซะงั้น ”
แปลก ที่พอพี่หนึ่งร้องออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำน่าฟังยิ่งทำให้หน้าแดง ทำไมเหมือนโดนพี่หนึ่งกำลังจีบอยู่กลายๆ วะเนี่ย “ นี่พี่หนึ่งกำลังจีบผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย ” วุ้นถามเสียงเบา นี้กูถามอะไรออกไปวะเนี่ย
“ อืม ” หนึ่งยอมรับอย่างง่ายดาย “ ใกล้เกินกว่าที่จะพูดคำใดๆออกไป มันใกล้เกินกว่าจะมองเห็นใคร เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น ”
“ เลิกร้องเถอะครับ ” วุ้นขอร้องออกมา
“ ทำไมล่ะ พี่ว่าเพราะดีออก ” หนึ่งยิ้มออกมา
“ ผมฟังจนเบื่อแล้ว ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่เปลี่ยนเพลงแล้วกัน ”
“ กินข้าวๆ ” วุ้นรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่ออาหารมาวางบนโต๊ะและก้มหน้าก้มตากินอย่างขะมักเขม้นโดยไม่สนใจจะมองหน้าคนที่ร้องเพลงให้ฟังสักนิด
สงสัยต้องค่อยเป็นค่อยไปกว่านี้ล่ะมั้ง
หนึ่งยิ้มกับตัวเอง
แต่น่าเสียดายที่ต้องพับแผนเก็บไว้ใช้วันอื่นแทน
ราตรีสวัสดิ์ครับ
--------------------------
มาตอนดึกๆ
ขอบคุณทุกคอมเมนต์และกำลังใจเลยค่ะ
เพลงค่ะ
:
https://www.youtube.com/watch?v=Gd5LQif8gYM
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
