ผมไม่ใช่พ่อเด็ก
ตอนที่ ๖ หลอกกันเล่นรึเปล่า
"เฮ้ย!!!ทางนี้ๆๆๆ" ผมกับไอ้แมนเมืองเดินเข้ามาในร้านก็ได้ยินเสียงเจ๊ชีสที่แหกปากตะโกนเรียก (โดยไม่อายใคร) คือเจ๊แกเล่นยืนบนโซฟาแล้วโบกมือหยอยๆมาให้ อืมเล่นกูอายสายตาประชาชีตั้งแต่นาทีแรกที่เหยียบเข้ามาในร้านเลยเหรอเจ๊ ช่างเป็นผู้หญิงที่ควรค่าแก่การถูกเก็บรักษาเอาไว้จริงๆ
"มาช้าว่ะ" ไอ้ชาครับที่พูด ตอนนี้หน้ามันบอกบุญไม่รับอย่างแรง
"มาช้าดีกว่าไม่มานะมึง" ผมพูดก่อนจะหย่อนตูดนั่งลงข้างๆไอ้ชา และสายตาผมก็พลันไปเจอกับมนุษย์ถ้ำตัวหนึ่งที่ไม่รู้ว่าใครกันที่สามารถลากมันออกมาจากถ้ำได้ หรือว่ามันหมดฤดูจำศีลแล้ววะ
ขออธิบายนิดนึงนะครับไอ้มนุษย์ถ้ำคนเนี่ยมันเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพวกผมแต่มันไม่ค่อยออกมาเจอผู้คนสักเท่าไหร่ (ขนาดเรียนมันยังไม่ค่อยจะมาเลยครับ ((มันเป็นเด็กบริหารครับ)) เพราะมันชอบจำศีลอยู่ในถ้ำ นานๆครั้งมันถึงจะโผล่หน้าออกมาเจอฝูงชน จนบางครั้งพวกผมก็ลืมไปแล้วว่ามีมันเป็นเพื่อน
"ไอ้เพื่อนมึงมาได้ไงวะ" ผมตะโกนถามมนุษย์ถ้ำที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"เจ๊ชีสอ่ะดิ แมร่งไปลากกูถึงหอจะไม่มาก็ไม่ได้อีก เล่นยืนแผ่รังสีหน้าประตูห้องกูอ่ะคนเค้าก็นึกว่ากูทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับ" กูโคตรเข้าใจมึงเลยวะ ว่าแต่หน้าอย่างมึงคนจะคิดว่าเป็นเมียเจ๊ชีสอ่ะดิ ก่อนพูดอะไรมึงควรส่องกระจกดูเบ้าหน้าตัวเองนิดนึงนะไอ้เพื่อน
"ไอ้เพื่อนงานวันเกิดกูทั้งทีมันต้องครบองค์ประชุมดิวะ จะขาดใครไปไม่ได้ ต่อให้พวกมึงตายกูก็จะไปลากพวกมึงมาจากนรก มาร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้กูฟัง" เจ๊ชีสยืดอก (แบนๆ) ประกาศกร้าวอย่างมั่นใจ คือเจ๊ไม่คิดบ้างเหรอครับว่าถ้าพวกผมตายพวกผมอาจจะได้ขึ้นสวรรค์นะครับ
"เจ๊ถ้าพวกผมร้องเพลงให้เจ๊ฟังแล้วเจ๊จะเด็กลงป่ะ ก็ไม่นะแล้วทำไมต้องอยากฟังนักวะ" ไอ้เพื่อนพูดจาวอนโดนตีนมาก
"น่ารำคาญ" ไอ้ชาพูดขึ้นด้วยอารมณ์ขุ่นๆ
"อารมณ์ไม่ดีเพราะไอ้โซ่ไม่มาเหรอวะ" เจ๊ชีสแกว่งตีนกลับมาหาปากไอ้ชาแล้วครับ
"พูดมาก" ไอ้ชาหันไปว่าเจ๊ชีสก่อนจะเลิกสนใจเสียงโห่เสียงแซวจากเจ๊แก อืมผมดูเจ๊แกมีความสุขอยู่คนเดียวนะคนอื่นๆเค้ายังไม่เฮฮาขนาดนี้เลยหรือว่าเจ๊แกเมาหญ้าแห้งวะ
ผมเลิกสนใจเจ๊ชีสก่อนจะหันไปทักทาย (ยกมือไหว้อย่างสวยงาม) กับพวกเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเจ๊แก (พวกเฮียๆเรียนกันจบแล้วครับมีงานมีการดีๆทำกันหมดแล้วมีแต่เจ๊ชีสนี่แหละที่ยังคงเรียนอยู่) และพวกเพื่อนๆไอ้เทียน (กลุ่มนี้ไม่ยกมือไหว้นะครับ) ที่ดูจะทำตัวกลมกลืนซะจนแยกออก (กลมกลืนยังไงวะ) พวกมันมานานแล้วครับและก็ตีซี้ตีสนิทพวกเพื่อนๆเจ๊ชีสเรียบร้อยแล้ว หลังจากทำตัวเป็นคนของประชาชนเสร็จเรียบร้อยผมก็ดื่มไปคุยกันไปเฮฮาปาจิงโกะสุดติ่งกระดิ่งแมว โต๊ะพวกผมเสียงดังกันแบบลืมตาย ไม่อายและไม่เกรงใจใครหน้าไหนทั้งนั่นก็มากับเจ๊ชีสขาใหญ่นี่ครับ ใครมีปัญหาก็มาเคลียร์กับเจ๊แกได้ ถ้าไม่โดนเตะสลบซะก่อนอ่ะนะ
พวกผมคุยกันไปดื่มกันไปเสียงดังประหนึ่งว่าเป็นวันพบญาติของผู้ต้องขังยังไงยังงั้น เสียงดังแข่งกับเสียงเพลงกันเลยทีเดียว แต่อยู่ดีๆผมก็รู้สึกว่ามีใครมาสะกิดที่แขนพอเงยหน้าขึ้นไปมองก็เจอกับไอ้เซอร์มาวินที่ยืนทำหน้ามึนอึนอยู่ข้างๆ ผมมองหน้ามันพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยความสงสัยประมาณว่ามึงสะกิดเรียกกูเหรอ ส่วนไอ้มาวินก็ส่งสายตามาให้ประมาณว่าถ้าไม่ใช่มึงแล้วกูจะสะกิดหาพ่องมึงเหรอครับ ประมาณเนี่ยแหละครับ =_=!! ไอ้เซอร์มาวินมันพยักหน้าให้ผมก่อนจะเดินออกจากร้านไปส่วนผมก็ลุกขึ้นเดินตามมันไปแบบงงๆ
พอเดินมาถึงหน้าร้านไอ้มาวินก็จุดบุหรี่ดูดพร้อมกับยื่นซองบุหรี่มาทางผม ช่างเป็นคนดีมีน้ำใจซะจริงๆแบ่งปันมะเร็งมาให้กูด้วย ผมส่ายหัวปฏิเสธมันไปไม่ใช่ว่าผมไม่ดูดบุหรี่นะครับ แต่ที่ผมปฏิเสธไม่รับบุหรี่จากมันก็เพราะว่าผมไม่ดูดบุหรี่ยี่ห้อนี้แค่นั่นแหละครับเหตุผล ไม่ใช่ว่าเป็นคนรักสุขภาพอะไรหรอกครับ เหอๆ (จะรับมะเร็งเข้าสู่ร่างกายเราก็ต้องเลือกยี่ห้อกันนิดนึง มะเร็งยี่ห้อกระโหลกกะลาผมไม่มีทางให้เข้าสู่ปอดผมแน่ๆล่ะครับ)
ผมยืนรอว่ามันมีเรื่องอะไรจะพูดกับผม แต่ไอ้เซอร์มาวินมันก็ยังคงยืนเต๊ะท่าดูดบุหรี่โดยไม่พูดอะไรและไม่สนใจผมอีกต่างหาก แล้วมึงมาสะกิดเรียกกูออกมาเพื่อ? สายตามันเหม่อมองออกไปไกลแสนไกลไม่ได้โฟกัสที่จุดใดจุดหนึ่ง เหมือนมันมีเรื่องให้คิดและมันก็คงคิดไม่ตกกับปัญหาของมัน ว่าแต่ผมเกี่ยวอะไรกับปัญหาของมันด้วยวะทำไมต้องมายืนดูมันพ่นมะเร็งใส่ผมด้วยเนี่ย กูไม่เอามะเร็งยี่ห้อนี้ไม่ต้องพ่นมาทางกู
ยืนไปก็ปวดขาเปล่าๆแถมเสียเวลาแดกเหล้าอีก เมื่อคิดได้ดังนั่นผมเลยหันหลังจะเดินกลับเข้าไปในร้านแต่ไอ้เซอร์มันดันมาจับแขนผมเอาไว้ซะก่อน
"เดี๋ยว"
ผมหันกลับไปมองมันก็เห็นมันกำลังเอาแจ๊คหนังหุ้มข้อบดบี้ขยี้บุหรี่ที่พื้นอยู่ "มีไรวะ" ผมถามด้วยความสงสัย
"กูชอบไอ้เทียน"
O_O!! มันบอกว่าอะไรนะ ผมได้ยินไม่ชัด มันบอกว่ามันชอบไอ้เทียน
OMG ตาเถรตกต้นชี มึงพูดอะไรออกมาเนี่ย
"มะ มึงเป็นเกย์เหรอวะ" ผมถามพร้อมกับขยับตัวหนีมันนิดนึงพองามเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดและไม่ให้มันรู้ว่าผมรังเกียจมัน
"ถ้าการที่กูรักผู้ชายคนนึงมันหมายความว่ากูต้องเป็นเกย์ งั้นกูคงเป็นเกย์อ่ะ" กูต้องงงไหมวะ
"แล้วไอ้เทียนรู้รึเปล่าว่ามึงชอบมัน" ไอ้เซอร์ถอนหายใจดังเฮือกก่อนจะตอบ
"รู้" มันหันมามองหน้าผม "แต่มันไม่ชอบกูพอกูตื้อมันมากๆเข้ามันก็หนีกูไปทำผู้หญิงท้องเฉยเลย กูเศร้าว่ะ กูรักมันแต่กูไม่อยากเป็นมือที่สามทำให้ครอบครัวใครเขาแตกแยก กูไม่อยากพรากลูกพรากเมียใคร" ดราม่าใส่กูซะงั้น กูว่าต่อให้มึงคิดจะพรากก็คงทำไม่ได้อ่ะนะเพราะพี่ชายเมียไอ้เทียนมันคงไม่ยอมหรอกว่ะกูว่า อีกอย่างมึงพูดเหมือนน้องกูมีใจให้มึงยังนั่นแหละ ทั้งๆที่มึงเพิ่งจะบอกเองว่ามันไม่ชอบมึง
"แล้วมึงมาบอกกูทำไมวะ กูเกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ" ดูไปมันไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยนะเรื่องนี้ ใครจะรักกับใครใครจะทำใครท้องมันเกี่ยวอะไรกับกูวะ ทำไมอะไรๆก็กูตลอดเลย
"เกี่ยวดิมึงน่ะตัวเกี่ยวเลย" ไอ้เซอร์หันมามองผมและถ้าตาผมไม่บอดผมว่าผมเห็นสำแสงสีชมพูอมม่วงจากตัวมันพุ่งตรงมาทางผมนะ เอาแล้วไงตาขวากูกระตุกแล้วครับ
"กูเกี่ยวยังไงวะ" ทำใจดีสู้เกย์(?)ถามมันออกไปเอาให้เคลียร์ครับงานนี้ ไอ้เซอร์เอื้อมมือมาจับไหล่ผมทั้งสองข้าง ซึ่งผมก็พยายามสะบัดแต่ไม่หลุด (ไม่ต้องเข้ามาใกล้กูได้ไหมกูกลัว) ก่อนที่คำพูดมันจะทำเอาผมช็อคตาค้างเพราะตรรกะทางความคิดที่แปลกแหวกของมัน
"ก็ในเมื่อไอ้เทียนมันหนีกูไปมีเมียดังนั่นคนที่น่าตาเหมือนไอ้เทียนก็เหลือแค่มึงกูก็ว่าจะจีบมึงแทน เป็นไงดีมะ" ดีบ้านป้าแกสิ ถามกูสักคำไหมว่าต้องการให้มึงจีบรึเปล่า อย่าคิดเองเออเองไอ้ธูปขอร้อง
"กูเป็นผู้ชายเหอะ แล้วมึงก็ไม่ต้องมาจีบกูเลยไปหาคนอื่นไป๊" เอกราชกูมึงอย่ามาคิดที่จะทำลายเชียวนะมึง กูกระโดดเตะสองตีนจริงๆนะเว้ย
"กูก็ไม่ได้บอกว่ามึงเป็นผู้หญิงนี่ แล้วมึงจะให้กูไปจีบใครในเมื่อคนที่หน้าเหมือนไอ้เทียนมันก็มีมึงคนเดียว หรือว่ามึงมีแฝดอีกล่ะกูจะได้ไปจีบมัน" อย่ามายุ่งกับกูเลยกูขออยู่สงบๆเถอะครับพี่น้องครับ
"กูยังอยากมีเมียเป็นผู้หญิงเหอะ" ตอนนี้ผมเริ่มถอยห่างจากไอ้เซอร์เรื่อยๆแล้วครับ "แล้วมึงใช้สมองส่วนไหนคิดวะว่าจะมาจีบกูเพราะกูหน้าเหมือนไอ้เทียน กูกับไอ้เทียนคนละคนเหอะ"
"สมองที่กูคิดมาดีแล้วไง มึงคอยดูเถอะไอ้ธูปกูจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเด็ดขาด กูจะทำทุกอย่างไม่ให้มึงมีเมีย เพราะกูจะเอามึงทำเมียแทนไอ้เทียน" คำพูดคำจาน่าเอาส้นตีนลูบหน้าจริงๆ
"พูดเชรี้ยอะไรเนี่ย มึงบ้าป่าววะมึงชอบไอ้เทียนไม่ได้ชอบกู พออกหักจากน้องกูมึงก็จะมาจีบกูเพราะกูหน้าเหมือนไอ้เทียนเนี่ยนะ มึงใช้ส้นตีนคิดเหรอห๊า" เดือดสุดๆเกิดมากูยังไม่เคยโดนใครจีบด้วยเหตุผลเลวๆแบบนี้เลย แมร่งคิดได้ไงวะจีบกูเพราะกูหน้าเมือนคนที่มันชอบ
"มันก็จริงที่มึงบอกว่ากูชอบไอ้เทียน แต่มึงรู้ปะว่าตั้งแต่ที่กูได้คุยกับมึงกูว่าเราสองคนไปกันได้นะเว้ย เคมีเรามันเข้ากันเชื่อกูเถอะ" ใครเชื่อมึง ไม่ต้องมาล้างสมองกูเลยนะ แล้วเคมงเคมีอะไรกูไม่ได้เรียนวิทย์กูไม่รู้จักอย่ามาหลอกกูซะให้ยากเลย
"ไร้ซึ่งสาระมากๆกูกลับไปแดกเหล้าข้างในยังมีสาระกว่าอีก" ผมกำลังจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในร้านแต่ก็ต้องหยุดขาทั้งสองข้างของตัวเองเอาไว้ก่อนจะหันกลับไปมองไอ้เซอร์เพราะคำพูดของมัน
"กูจะจีบมึง เตรียมตัวและหัวใจมึงเอาไว้ให้ดีๆล่ะกัน เพราะกูจะเอามันมาเป็นของกูให้ได้คอยดูแล้วกัน" ปีนี้มันปีชงของกูแน่ๆ โดนซ้อมเพราะเข้าใจผิดกูยังไม่เครียดเท่ากับโดนผู้ชายด้วยกันจีบกูเลย พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับผมอยู่เหรอครับ
"ข้ามศพกูไปก่อนถ้ามึงคิดจะจีบไอ้ธูปอ่ะ" ผมกับไอ้เซอร์หันไปมองข้างหลังทันทีเมื่อได้ยินเสียงของบุคคลที่สามที่อยากมีส่วนร่วมในวงสนทนาที่ผมไม่อยากให้ใครมาได้ยิน
"มึงมายุ่งไรด้วยวะ" ไอ้เซอร์เดินไปยืนประจันหน้ากับไอ้แมนเมือง
"กูไม่จำเป็นต้องบอกมึง" ไอ้แมนเมืองก็ยืดอกพกความกวนตีนไว้สุดติ่งเช่นกัน
"ไอ้เมืองแมนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึง" เพื่อนกูชื่อแมนเมืองเว้ย
"กูชื่อแมนเมืองเหอะ" ก็นะตอนกูจะแนะนำให้รู้จักดันไม่อยากรู้จักกันแล้วเป็นไงเรียกชื่อผิดอายไหมล่ะมึง
"จะชื่ออะไรก็ช่างมึงเถอะ แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึง" แถสีข้างถลอกแล้วไอ้เซอร์ อายก็บอกไปเถอะ กูไม่ล้อมึงหรอก
"ทำไมจะไม่เกี่ยว" ไอ้แมนเมืองหันมามองสบตาผมแวบนึง อืมเจนรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ถูกส่งผ่านมาทางสายตาคู่นั่นเค๊อะ อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั่นกูขนลุกเหอะ
"เกี่ยวยังไงวะ" มึงจะไปถามมันทำไมล่ะครับ มึงมองสายตามันก็น่าจะรู้จะไปถามมันให้กูลำบากใจทำไมครับ
"เพราะกูก็ชอบไอ้ธูปและกูก็ชอบมันมาก่อนมึง ดังนั่นมึงไม่มีสิทธิ์มาจีบไอ้ธูปตัดหน้ากู" นั่นไงคำตอบที่กูไม่อยากได้ยิน ชัวร์เลยปีนี้ปีชงของกูชัวร์
"ไอ้แมนมึงพูดเรื่องอะไรวะเนี่ย" ผมกลั้นใจถามมันออกไป ช่วยบอกกูทีเถอะว่ามึงล้อกูเล่นอ่ะนะ
"กูชอบมึง ชอบมานานแล้วด้วย" อย่าย้ำให้กูขนลุกไปมากกว่านี้
"มึงเป็นเกย์เหรอวะ" ขอร้องอย่าตอบเหมือนไอ้เซอร์นะ เพราะมันน้ำเน่ามาก
"เปล่า" ไอ้แมนเมืองปฏิเสธ
"อย่าพูดนะว่ามึงเป็นผู้ชาย แต่การที่มึงชอบกูจะทำให้มึงเป็นเกย์มึงก็ยอม" ผมก๊อบปี้คำพูดของไอ้เซอร์เป๊ะๆทุกคำ
ไอ้แมนเมืองส่ายหัวไปมาก่อนจะเอ่ยปากพูด "กูไม่ได้เป็นเกย์แต่กูเป็นไบ" แล้วมันแตกต่างกันตรงไหนวะ งง ไอ้ธูปไม่เข้าใจ ไบคืออะไรอ่ะ
"แต่กูเป็นผู้ชาย แล้วกูก็ไม่คิดจะมีเมียเป็นผู้ชายด้วยว่ะ" ผมบอกเจตนารมณ์ของตัวเองออกไปให้พวกมันฟัง จะได้เลิกยุ่งกับผมสักที
"กูก็ไม่ได้บอกว่ากูจะเป็นเมียมึงนิ" นี่มึงคิดจะตีประตูเมืองกูเหรอวะไอ้แมนเมืองไอ้เพื่อนเลว
"มึงสองคนอย่าบอกกูนะว่า......" ผมชี้หน้าไอ้สองตัวที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยอาการสั่นสะท้านในทรวง
"มึงนั่นแหละต้องเป็นเมียกู!!" สัดทีเรื่องนี้ล่ะสามัคคีกันเลยนะพวกมึง
"อย่ามายุ่งกับกู!!" ผมถอยห่างพวกมันเรื่อยๆ "ไอ้แมนมึงเป็นเพื่อนกูนะ ถ้ามึงยังไม่เลิกคิดเรื่องบ้าๆพรรณ์นี้กูจะเลิกคบกับมึงจริงๆนะ" ผมพูดขู่เพื่อนสนิทตัวเองออกไป
"กูไม่ใช่เพื่อนมึงถ้างั้นกูก็จีบมึงได้อ่ะดิ" ยังเหลือไอ้เซอร์อีกตัวครับ
"ข้ามศพกูไปก่อนเหอะ" ไอ้แมนเมือง
"งั้นมึงก็วิ่งไปให้รถชนดิจะได้ตายๆไปซะกูจะได้ข้ามศพเน่าๆของมึงไปจีบพี่ชายไอ้เทียนมันสักทียืนพูดอยู่ได้เหม็นขี้ฟันว่ะ" ในสมองมึงมีแต่เยลลี่ใช่มะไอ้เซอร์
"กวนตีนกูใช่มะหรือมึงจะเอา"
"กูไม่เอามึงหรอก ตัวยังกับหมีขั่วโลก" เชิญพวกมันสองตัวเถียงกันอย่างกับเด็กๆต่อไป
"พอ!! มึงทั้งสองตัวหยุดกัดกันได้แล้ว" ผมสวมวิญญาณพี่ว๊าก (จำมาจากไอ้พี่พาย) ไอ้สองตัวที่กำลังกระชากคอเสื้อของกันและกันอยู่ มันสองคนหันมาสนใจผมแวบนึงก่อนจะหันกลับไปแยกเขี้ยวใส่กันเหมือนเดิม
สนใจกูมาก
ดีงั้นก็กัดกันให้ตายไปเลยกูไม่สนใจพวกมึงล่ะ เสียเวลาร่ำสุรากูฉิบหาย ผมเดินหัวเสียกลับเข้าไปในร้านโดยไม่ได้หันกลับไปมองไอ้สองตัวที่ยืนแลกขนมตุบตั๊บกันอยู่หน้าร้าน ถ้ามันอยากต่อยกันนักก็ปล่อยให้มันต่อยกันไป ผมไม่อยากยุ่งด้วย ไร้สาระที่สุด
"ไปไหนมาวะ" พอผมนั่งลงปุ๊บไอ้น้ำเหนือก็เสนอหน้ามาถามผมทันที
"ไปดูหมากัดกัน" ผมตอบก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากโดยไม่สนใจอะไรอีก
.
.
.
.
.
.
"เฮ้ยมึงสองตัวไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะทำไมสภาพมันเละขนาดนี้วะเนี่ย" เจ๊ชีสลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อเจอหมาบ้าสองตัวเดินกลับเข้ามาในร้าน
"ไม่มีอะไรหรอกเจ๊" ไอ้แมนเมืองตอบเจ๊แกก่อนจะหันมามองหน้าผมซึ่งแน่นอนผมรีบก้มหน้าหลบสายตาของมันทันที
"แน่ใจว่าไม่มีใครทำอะไรพวกมึง" เจ๊ชีสแกยังคงคาใจ
"ไม่มีใครทำอะไรหรอกเพราะดูๆแล้วมันสองตัวคงฟัดกันเอง" เพื่อนเจ๊ชีส (เฮียฮง) เป็นคนพูดขึ้น
"มึงสองตัวต่อยกันทำไมวะ" จะถามทำไมครับแค่นี้กูก็อายมากพอแล้วเหอะ
"เรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยอ่ะเจ๊" ไอ้แมนเมืองเดินมานั่งลงข้างๆผมอยากจะกระเถิบหนีแต่ไม่สามารถทำได้อย่างใจคิดเลยทำได้แค่เห็นมันเป็นธาตุอากาศ ส่วนไอ้เซอร์กลับไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนๆมันโดยที่มันยังไม่ลืมส่งสายตาหวานเยิ้มที่มีรอยเขียวช้ำๆมาให้ผม มีบางครั้งที่มันมองไอ้คนข้างๆผมด้วยสายตาอาฆาต มึงนี่ก็เก่งเนอะเดี๋ยวทำตาหวานเดี๋ยวทำตาขวาง กูกลัวตามึงจะเหล่ซะก่อน
พวกเพื่อนๆไอ้เซอร์ก็คงพอจะรู้แหละครับว่ามันไปมีเรื่องกับใครเพราะไอ้พวกที่เหลือมันพร้อมใจกันส่งสายตาอาฆาตมาให้ไอ้แมนเมือง อืมถ้าสายตาพวกมึงเป็นมีดกูว่าไปไอ้แมนเมืองคงตายไปแล้วล่ะ ส่วนพวกเพื่อนกลุ่มผมน่ะเหรอ เมาเหล้าไม่สนใจใครแล้วครับ ดีเหมือนกันเพราะผมขี้เกียจตอบคำถามและไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ด้วย
"มึงโกรธกูเหรอวะธูป" ไอ้แมนเมืองมันกระซิบถามผม
ผมกระเถิบหนีมันก่อนจะส่ายหน้าให้มันเป็นคำตอบคือปากไม่ว่างกูแดกเหล้าอยู่
"ไม่โกรธแล้วทำไมไม่พูดกับกูอ่ะ"
"ถ้ามึงยังคิดเชรี้ยๆกับกู กูก็จะไม่พูดกับมึงอีกเลย" ผมหันไปตอบมัน
"ความรักมันไม่ใช่เรื่องผิดนะเว้ยธูป" อย่ามาดราม่าใส่กูไม่ได้ผลหรอกเว้ย
"มันผิดตรงที่เราเป็นเพื่อนกันและที่สำคัญมึงกับกูก็เป็นผู้ชายกันทั้งคู่ไง"
"มึงอย่าเอาเรื่องเพศมาเป็นตัวกำหนดดิวะธูป" ไอ้แมนเมืองเริ่มขยับเข้าใกล้ผมเรื่อยๆ "ทำไมวะความรักมันต้องเป็นผู้หญิงกับผู้ชายแค่นั้นเหรอวะ"
"กูไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่กูเป็นผู้ชายไม่ใช่เกย์กูชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชายเข้าใจป่ะวะ"
"ผู้ชายบางคนไม่ได้เป็นเกย์ยังรักกับผู้ชายด้วยกันได้เลยมึงไม่เคยอ่านในพันทิพ ในเว็บนิยายเกย์เหรอว่ะ คิดไรมากวะมึงลองเปิดใจดิธูปแล้วมึงจะรู้ว่ามันไม่ได้แย่อย่างที่มึงคิด" เข้าใจหว่านล้อมกูซะเหลือเกิน แต่กูไม่หลงกลมึงแน่นอน คือกูแมนๆเตะบอลกูจะเข้าเว็บนิยายเกย์เพื่ออะไรครับ
"ไม่วะขอบใจที่แนะนำ ยังไงๆกูก็ยังชอบผู้หญิงอยู่วะ และถ้ามึงยังคิดจะจีบกูอยู่ล่ะก็เลิกคิดไปได้เลย ไม่งั้นกูจะเลิกคบมึง" ผมขู่มันก่อนจะหันไปสนใจแก้วเหล้าในมือ ให้มันได้คิดเองกับสิ่งที่ผมพูด ผมว่าผมเองก็พูดเคลียร์แล้วนะถ้ามันยังดื้อรั้นอยู่อีกผมคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด (ผมคงไม่ต้องลงทุนเหมือนไอ้เทียนหรอกนะยังไม่อยากมีเมียตอนนี้ กลัวแม่หัวใจวาย)
ผมถอนหายใจหนักๆหลังจากที่เห็นอาการของไอ้แมนเมืองที่แดกกระดกแก้วเหล้ายังกับน้ำหลังจากที่ผมพูดออกไป พอหันไปมองไอ้เซอร์สภาพก็ไม่ต่างกันกับไอ้แมนเมืองเลย เฮ้อ!!เหนื่อยใจว่ะเกิดมาหน้าตาดี ก็มีแต่คนหมายปอง โอ๊ยไอ้ธูปอยากขี้เหร่ครับ ไอ้ธูปอยากเป็นสิว ไอ้ธูปอยากเอามีดมากรีดหน้าตัวเองจังเลย อยากขี้เหร่จะได้ไม่ต้องมีคนมาแย่งมาแข่งกันจีบธูปแบบนี้ เหอๆ
ผมลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะที่นั่งอยู่เพราะตอนนี้กระเพาะผมมันรับน้ำเข้าไปเยอะผมเลยต้องเอามันออกอย่างด่วน ทำไมโลกมันเอียงๆวะหรือว่าผมจะเมา ผมเดินเซๆไปห้องน้ำที่ไม่ไกลแต่โคตรจะนานกว่าจะถึง (เพราะเซไปข้างหน้าทีข้างหลังที) กว่าจะถึงห้องน้ำก็ใช้เวลาพอสมควรผมเข้าไปปลดทุกข์เรียบร้อยก็เดินไปล้างมือตรงบริเวณอ่างล้างหน้าแต่ระหว่างที่ผมกำลังล้างมืออยู่นั่นก็มีมือปริศนามาสะกิดที่หลังของผม
ผมหันกลับไปมองก็เจอกับหญิงสาวสวยเซ็กส์เอ๊กซ์แตก นมระเบิดคนนึงยืนอยู่ด้านหลังผม นี่มันห้องน้ำชายนะครับน้อง แล้วน้องเขาเข้ามาทำไมวะผมยืนงงอยู่สักพักก่อนจะรวบรวมสติอันน้อยนิดและเอ่ยปากถามน้องเค้าไป
"มีอะไรรึเปล่าครับ" ผมถาม
"พี่ธูปจำบีไม่ได้เหรอคะ" บีไหนวะ แล้วแอ๊บเสียงทำไมครับน้อง กล่องเสียงอักเสบเหรอครับ
"จะ จำไม่ได้อ่ะครับ"
น้องบีทำหน้าหง่อยๆก่อนจะฉีกยิ้มให้ผมอีกครั้ง "บีเพื่อนของน้ำฝนแฟนเก่าพี่ไงจำได้รึยังเอ่ย" เอ่อน้ำฝนปีสองแฟนเก่าผม
"อ้อ ครับๆจำได้แล้วครับแล้วมีอะไรรึเปล่าครับ" จริงๆจำไม่ได้อ่ะแต่แหลไปก่อน
"คือบีอยากจะอาเจียนน่ะค่ะเลยอยากให้พี่ธูปช่วยลูบหลังให้บีหน่อย อุ๊บ!!" น้องบีรีบเอามืออุดปากตัวเองทันที ยืนคุยกันตั้งนานสองนานไม่อ้วกพอพูดจบธาตุไฟแทรกร่างเหรอครับน้อง ถึงได้พะอืดพะอมขนาดนั้น
"น้องบีแพ้ท้องเหรอครับ" น้องบีถลึงตาใส่ผมทันที โถ่น้องครับมุกนี้พี่เคยเจอมาแล้วครับ เห็นหล่อๆแบบนี้พี่ไม่โง่นะครับ
"เปล่าคะบีไม่ได้แพ้ท้อง บียังไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนะคะ" น้องบีรีบเอามือออกจากปากพูดบอกผมอย่างไว โดยอาการพะอืดพะอมก่อนหน้านี้หายไปสิ้น
"ครับๆพี่เชื่อว่าน้องไม่เคย" แหมนะเข้าหาผู้ชายซะขนาดนี้เชื่อก็โง่แล้วน้อง "เฮ้ยน้องบีจะพาพี่ไหน" น้องบีฉุดกระชากลากแขนผมตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำห้องในสุด
ผมเองก็เดินตามมาโดยไม่ได้ขัดขืนเพราะอยากรู้ว่าน้องมันจะทำอะไรกับผมเหมือนกัน พอเข้ามาในห้องน้ำน้องแกก็ล็อคประตูและเข้าชาร์ตผมทันที น้องบีโน้มคอผมลงมาก่อนจะประกบจูบปากผมอย่างเร่าร้อน เนี่ยนะคนไม่เค๊ยไม่เคยจูบเก่งโคตรๆลิ้นนี้ไล้เข้ามาในช่องปากผมอย่างหื่นกระหาย สะโพกมนของน้องเขาก็บดเบียดอยู่ตรงเป้ากางเกงผม มือข้างหนึ่งที่ว่างอยู่ก็ลูบไล้อยู่แถวๆหน้าท้องผมก่อนจะเริ่มถกเสื้อของผม น้องบีถอนริมฝีปากจากปากผมและเริ่มซุกซนอยู่แถวๆน่าอกผม น้องบีทั้งดูดทั้งกัดจนหน้าอกผมแดงไปหมด ผมดันไหล่น้องแกออกจากตัวผมซึ่งน้องแกก็ฝืนตัวไว้ไม่ยอมง่ายๆ
"บีจะอ้วกไม่ใช่หรอคะ" ผมถามอีกฝ่ายที่แสดงอาการหื่นใส่ผมอย่างไม่ปิดบัง ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวฉิบ
"พี่ธูปคะ บีชอบพี่อ่ะค่ะชอบมานานแล้วด้วย" วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ยทำไมมีแต่คนมาสารภาพรักกับกูจัง คิวปิคช่างขยันแผลงศรใส่กูจริงๆนะครับ
"แต่พี่เคยเป็นแฟนน้ำฝนเพื่อนเรานะคะ" ผมพยายามจะหาทางชิ่งน้องบี
"ก็เลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ บีไม่ถือหรอกค่ะ" แต่พี่ถือครับน้อง แรงขนาดนี้ไอ้ธูปขอผ่านล่ะครับ คบไม่ไหวจริงๆกูกลัว
"ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะคะ อยู่ในนี้นานๆมันไม่ดีนะ" ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ต้องผงะเพราะไม่คิดว่าจะเจอคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
ไอ้พี่พายมันยืนมองหน้าผมก่อนจะแสยะยิ้มมาให้และเดินเข้าห้องน้ำห้องข้างๆไปโดยไม่สนใจผมที่ยืนเอ๋ออยู่
"พี่ธูปคะเราไปคุยกันต่อที่ห้องบีไหม" น้องบีเดินมาเกาะแขนผมพร้อมกับเอาฟาร์มโคนมมาเบียดๆที่แขนผมอย่างจงใจ คือตอนนี้สมงสมองผมมันเออเรอไปหมดเมื่อเจอหน้าคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
"ไอ้ธูปมึงอยู่นี่เองกูหาซะทั่ว" สาดดดด กูไม่เคยดีใจเท่านี่มาก่อนเลยที่เห็นหน้ามึง ไอ้น้ำเหนือ
"เออ บีพี่ขอตัวก่อนนะคะพอดีพี่มีเรื่องต้องเคลียร์กับเพื่อนพี่น่ะ ไว้คุยกันวันหลังนะ" ผมรีบลากแขนไอ้น้ำเหนือออกจากห้องน้ำทันทีโดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกของหญิงสาวที่แหกปากเรียกผมอยู่ด้านหลังโดยไม่อายใคร ส่วนไอ้น้ำเหนือก็ทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องใส่ผม
"ร้ายนะมึง นี่กูมาขัดจังหวะป่าววะ" ไอ้น้ำเหนือมึงอย่าเพิ่งถามรีบเดินก่อนเดี๋ยวแม่นางตามมางานจะงอกกู
"มึงมาช่วยกูไว้ต่างหากกูเกือบโดนปล้ำน่ะ" ถ้าไอ้น้ำเหนือมาไม่ท้นผมคงได้รวมร่างกับน้องบีแน่ๆ ปลุกเร้าอารมณ์เก่งขั้นเทพจริงๆ นี่ขนาดน้องเขาไม่เค๊ยไม่เคยนะครับเนี่ย แค่คิดก็หลอนแล้วกูน้ำฝนไปคบเพื่อนแบบนี้ได้ไงวะ
"หราาาาา" ทำหน้ากวนตีนใส่กูอีก
"เออ"
ผมกับไอ้น้ำเหนือเดินกลับมาที่โต๊ะ (ผมลากมัน) ก่อนที่นักร้องบนเวทีจะร้องเพลงแฮปปี้เบริ์ดเดย์ให้เจ๊ชีส พี่ตุล (เพื่อนเจ๊ชีส) ถือเค้กก้อนใหญ่เดินมาที่โต๊ะพวกเราหลังนักร้องร้องเพลงจบเรียบร้อยแล้วเจ๊แกก็อธิฐานก่อนเป่าเทียนเสร็จเจ๊แกก็วางเค้กลงบนโต๊ะ พวกผมก็เริ่มหันมาสนใจเหล้าบนโต๊ะกันเหมือนเดิม ผมกระดกเหล้าเข้าปากแบบลืมตายเพราะสายตาผมดันหันไปเห็นบุคลลอันตรายทั้งสองคนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุด คนนึงคือผู้หญิงที่พยายามจะปล้ำผมในห้องน้ำซึ้งตอนนี้น้องบีนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆน้องเขา ผมมองผ่านๆแล้วไม่เห็นน้ำฝนแฟนเก่าอยู่ในกลุ่ม ส่วนอีกคนคือผู้ชายที่ผมโคตรเกลียดขี้หน้า ไอ้พี่พายมันนั่งอยู่กับผู้หญิงโคตรจะสวยเลยครับ ทั้งสองคนมองมาที่ผมจนผมรู้สึกขนหัวลุก สายตาที่มองมามันต่างกันแต่ทำเอาผมผวาได้พอๆกัน
.
.
.
.
.
.
"ไอ้ธูปมึงเมาแล้วพอๆ" เสียงครายวะ แล้วแก้วเหล้ากูเอาไปไหนเอามานี่
"ครายมาวกูยางม่ายมาว" เหล้ากูเอาเหล้ากูมา
"ธูปมึงเมาแล้วกลับบ้านเหอะเดี๋ยวกูไปส่ง" ใครเมาวะกูบอกว่ากูไม่ได้เมา กูเมาตรงไหนเนี่ย
"ม่ายกลับ" เฮ้ยจะลากกูไปไหน ปล่อยๆๆๆ
"อย่าดื้นดิวะ" ใครวะเนี่ยมาลากกูทำไม
"อืม ปล่อยกู กูจะแดกเหล้า"
"เดี๋ยวไปแดกต่อที่ห้องกูป่ะเร็ว" ผมไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะตอนนี้ไอ้ที่กินๆเข้าไปมันเริ่มจุกอยู่ที่ลิ้นปี่แล้วครับ กลัวว่าถ้าพูดออกไปมันจะพุ่งออกมาและมันจะเกิดปัญหาเพราะการทรงตัวของผมอาจจะทำให้มันเลอะได้ดังนั่นไอ้ธูปขออยู่เงียบๆดีกว่า
ผมโดนลากมาที่รถใครก็ไม่รู้ก่อนจะถูกยัดเข้าไปในรถ เบาะถูกปรับเอนไปด้านหลังและผมก็ไม่รอช้าตูดถึงเบาะไอ้ธูปก็เข้าญาณทันที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมตื่นขึ้นมาในตอนบ่ายๆของอีกวันนึงรู้สึกปวดเมื่อยตามตัวแปลกๆ ผมลืมตาขึ้นก่อนจะหรี่ตาเพื่อปรับแสงที่แหยงตา อืมเพดานห้องไม่คุ้นอย่างแรง ผ้าม่านไม่เคยเห็น สภาพห้องไม่เคยผ่านตา ที่นี่ที่ไหนวะผมพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องร้องซื้ดออกมาเพราะรู้สึกปวดที่สะโพกจนแทบทนไม่ไหว ผมมองดูมือที่พาดอยู่บนท้องผมก่อนจะมองเลยลงไปก็เห็นขาสองข้างพาดเกยกันอยู่ที่ขาผม ผมพยายามตั้งสติก่อนจะหันมองทางขวามือผมก็เห็นไอ้แมนเมืองนอนอยู่ข้างๆพอหันไปมองด้านซ้ายก็เห็นไอ้เซอร์มาวินนอนอยู่ข้างๆเช่นกัน
และที่สำคัญพวกเราสามคนนอนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าครับ!! นี่ผมโดนปล้ำใช่ไหมเนี่ย เวรล่ะกูหนีผู้หญิงมาถูกผู้ชายสอย (ตูด) เหรอวะเนี่ย หนีเสือ (ผู้หญิง) ปะจระเข้ (เกย์) ชัดๆ มึงสองตัวสามพีกูใช่ไหม โฮกกกกกก T_T
ผมค่อยๆยกแขนและขาไอ้สองตัวที่กระทำชำเราผมออกจากร่างกายและรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีค่อยๆลุกลงจากเตียงด้วยความยากลำบากเพราะร่างกายไม่เอื้อสุดๆ ผมเดินหาเสื้อผ้าตัวเองอยู่พักใหญ่ก็เห็นว่ามันถูกตากอยู่ที่ราวตรงระเบียงนอกห้องจึงไม่รอช้าคว้าเอาผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนพนักเก้าอี้มาพันเอวก่อนจะเดินไปเอาเสื้อผ้าที่ระเบียงมาใส่อย่างเร็วและรีบหยิบเอากระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะและรีบเผ่นออกจากห้องอย่างไวมุ่งตรงกลับบ้านด้วยหัวใจที่ชอกช้ำระกำอุราแบบสุดๆ
พยายามคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่ความฝันมันไม่ใช่เรื่องจริง แต่ร่างกายผมมันกลับตอกย้ำว่าเรื่องทั้งหมดมันคือความจริงที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้ ไอ้ธูปคนนี้ยังอยากมีเมียอยู่นะครับ แล้วทำไมสรรค์ถึงต้องกลั่นแกล้งไอ้ธูปด้วย ทำไมต้องให้ผมมีผัวแถมมีทีเดียวตั้งสองคนโอ๊ย ธูปรับไม่ได้
ชีวิตผมจะเจอเรื่องอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกไหมเนี่ย 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
