หัวข้อ: [Mpreg]เรื่องรักวุ่นวายฯแอ้VSดิว เหตุที่แอ้ไปอยู่กับลุงหนึ่งไม่ได้คือแอ้.

[PFlove]

 พิเศษของพ่อ  เปรมด์ บ้านพ.พาน
      ผมเป็นน้องเกือบเล็กสุด วันนี้มาเพราะพี่ๆเรียกผมมาแต่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยเพราะมีเรื่องซะก่อน คือบอยกับแจ๊ค หนีไปเที่ยวกัน เรียกได้ว่าหนีการสนทนาครั้งนี้ก็ว่าได้ และดิวที่มีปากเสียงกับพี่หนึ่งเพราะเขาไม่เห็นด้วยที่จะให้เขาแต่งงานกับบอยทั้งทีเขาไม่ได้รักแม้จะเขาจะถูกเลือกก็ตาม  พอผมกลับมาห้อง เห็นพายนอนซึมๆอีก นี้มันอะไรกัน ที่จริงพายบอกว่าจะไปกับติ๊กแต่อยู่ดีดีก็เปลี่ยนใจ เหมือนมีปัญหาอะไรกัน
"พ่อ พายไม่อยากเรียนหมอ"พายพูดขึ้นมา
"พ่อ "พาย ผมกอดพาย พายเป็นเด็กอัจริยะ แต่ก่อนผมดีใจมากแต่ตอนนี้ผมเสียใจมากเพราะเขาแพลนไว้แล้วพายต้องเป็นหมอและเป็นหมอโรคหัวใจด้วย ผมกอดน้องพาย ลูกชายผม พายเขาน่ารักตัวเล็กๆ ขี้อ้อน ยิ่งแพทนี้รักพายมาก
“พ่อพายอยากเลือกทางเดินของพายเอง “พายพูดกับผม
"เปรมดิ์ ไอ้สี่โดนยิง"พี่สามวิ่งมาหาผมที่ห้องพัก  ผมตกใจมากมาก
"ป๊า โดนยิงเหรอลุง"พาย พายเรียกพี่สี่ว่าป๊า ลูกๆผมทุกคนยกเว้น แพท ที่ยังไม่ยอมรับพี่สี่ เพราะความเจ้าชู้ของพี่สี่ แต่ก่อนนะ แต่ถามว่าตอนนี้มันจบไหม พี่สี่นะจบแต่บรรคู่ขายังคอยพยายามติดต่อพี่สี่ พี่สี่นะรูปหล่อ หุ่นดี ทั้งคารม ขนาดแก่แล้วนะ
“พั้นญ์ได้ยินว่าป๊าถูกยิง”พั้นญ์ที่พักอีกห้องหนึ่งวิ่งออกมาพ๊อชด้วย และ พีช
“ใช่ ลุงสี่ถูกยิง”พี่สามบอกลูกๆผม
"เปรมดิ์ไปกับพี่ ส่วน พีช พั้นญ์กับพ๊อช เดี่ยวไปส่งขึ้นเครื่องไฟว์พิเศษ "พี่สามพูดและหันไปบอกลูกๆผม 
"พาย พรุ่งนี้ไปกับติ๊กนะ ลูก และพีชดูแลน้องอย่าทิ้งน้องไปไหนละ"ผมพูดผมรีบตามพี่สามออกไปทันที
"ทำไมวันนี้มีแต่เรื่อง"พี่บ่นออกมา
“พี่หนึ่งคงไปกับเราด้วย “พี่สามหันมาพูดกับผม และผมเดินออกมาเจอพี่ภาษญ์ พี่ภาษญ์คงรู้เรื่องพี่สี่แล้วเช่นกัน
"ภาษญ์เสร็จงานแล้วไปหาพี่เลยนะ"พี่สามพูดกับพี่ภาษญ์ พี่ภาษญ์พยักหน้า
“พี่ภาษญ์ เปรมดิ์ฝากพายไปกับติ๊กด้วยนะพี่พรุ่งนี้”ผมบอกพี่ชายผม
“พี่จัดการให้เปรมดิ์ ไปดูพี่สี่เถอะ “พี่ภาษญ์พูดกับผม
"ไปเปรมดิ์ "พี่หนึ่งออกมาพอดี พี่หนึ่งบอกผม ผมรีบลงลิฟท์ไปชั้นจอดรถพิเศษทันที  พี่สี่นะพี่สี บอกว่าอย่าซ่ามาก ไม่ฟังกันเลย
       ภาณุเดช ผมขับมาถึงโรงแรมภาษญ์แล้ว ผมเลยต้องพาภีมกลัมาโรงแรมไอ้ภาษญ์ ก่อนเลี้ยวรถเข้าโรงแรม ผมเห็นรถวิ่งออกไปขบวนยาวเหยียดแบบนี้รถพี่หนึ่งแน่นอน กลับแล้วหรือไง แค่กลับก็ดี ทำผมโมโหด้วยนะ ภีมมองหน้าผม
“พี่ภา “ภีมเรียกผม
“พี่โอเค ภีม “ผมพูดและนำรถเข้าไปจอดด้านหน้า ผมลงมาและส่งกุลแจรถให้เจ้าหน้าที่นำรถเข้าไปจอด
"เร็วซิภูมิ"อีกคู่วิ่งลงเหมือนมีงานเข้ามและการ์ดก็รีบ ตามลงมาแถบไม่ทัน ผมสองคนมอง
"เกิดอะไขึ้นพี่ภูมิ พี่ณะ"ภีมถามพี่ชายทั้งสองคน
"ก็ลูกชายตัวดีพี่เรานะมีเรื่อง  "พี่ณะ อ้าวไอ้หลานแจ็คผมงานเข้า
"นี้มันอะไรวะนี้ มีแต่เรื่อง"ผมพูด
"สันเสาร์ไงพี่ภา ศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก "ไอ้ภูมิพูดผมหันมา มันใช่เวลาไหม น่าเตะจริงๆ ไอ้น้องคนนี้
"อุ้ย.. ไม่อยากให้เครียดเจอมาหนักกันแล้วและ พี่ณะเด็กสองคนปลอดภัย "ภูมินทร์พูดผมพยักหน้า
"รถมาแล้วพี่ณะไปเถอะ และ พี่ภากับภีม จะนอนที่นี้กันใช่ไหม ห้องผมเลยเปิดแอร์เย็นฉ่ำเลย"ไอ้ภูมิผมหัน
"เออ อันนี้ค่อยดีหน่อย"ผมพูดแต่อีกตนหันมามองขวับเลย
"มีอะไรโทรมานะ ภูมิ "ผมพูดและทั้งคู่ขึ้นรถไปเลย แต่ก่อนพวกผมค้านกันมากที่น้องจะมาจะรักพี่ แม้จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด และพวกผมก็ใจอ่อนภูมิทำให้พวกผมเห็นว่า เขาดูแลพี่ณะได้ ทุกวันนี้ภูมิก็ทำอยู่ พวกผมผ่านอะไรมาเยอะเมื่อไหร่จะได้เวลาปลดระหว่างสักทีนะ ผมเดินขึ้นมาที่ห้องพักที่พี่ณะและภูมิพักกัน 
"หมับ"ผมดึงรั้งเอวภีมไว้และดึงภีมเข้ามากอด ผมรู้ว่าภีมกำลังอ่อนแอ ภีมรักแอ้มากผมรู้ว่าแอ้ไม่ใช่ลูกภีมจริงๆ แอ้เกิดจากผู้หญิงคนเดียวกันกับที่อุ้มท้องแอร์ ภีมก็รับแอ้มาดูแลจนเรียกว่ารักเหมือนลูกแท้ๆแล้ว  ภีมกอดผมตอบผมก้มลงประกบริมฝีปากบางๆนั้น อย่างทะนุถนอม ผมค่อยๆดันภีมไปหาเตียงนอน และดันภีมลงนอน ปากยังคงทำงานกันทั้งคู่ ผมถลกเสื้อขึ้นถอดมันออก  ภีมก็เช่นกัน
"ภีม เมื่อไหร่ภีมจะพร้อมให้พี่ดูแล ภีมแบกรับมันมามากแล้วภีม พี่พร้อมแล้ว ลูกพี่โอเค ที่พี่จะเปิดตัวกับภีมแบบเป็นทางการ "ผมพูด  ภีมมองผม
"ขอเวลาภีมอีกหน่อยพี่ภา ภีมรู้ว่ามันไม่แฟร์กับพี่เลย และพี่ก็ดูแลภีมไม่เคยบ่นสักคำ พี่เหนื่อยไหมพี่ภา"ภีมพูดและถามผม
"ดูแลคนที่รัก พี่ไม่เคยรู้สึกเหนื่อย "ผมพูดกับภีม
"แต่หลังจาก อิบ อิบ อาจจะเหนื่อย เพราะแก่แล้ว"ผมพูดกับภีม
"พี่ภานี้ "ภีม
"ขอบคุณที่พี่อยู่ข้างภีมเสมอ ไม่ว่าเวลาไหนพี่ก็ยังคงอยู่กับภีม "ภีมพูดกับผม
"แต่  เหมือนพี่มีความลับกับภีมนะ"ภีมพูดขึ้น shit กลับมาโหมดนี้อีกแล้ว ผมดันตัวขึ้นนั่ง
"ไม่นิ"ผมพูด
"เสียงสูง"
"อุ้ยยย ไม่ ไม่มี ตอนนี้"ผมพูดเสียงต่ำ
“เออ อาบน้ำกันก่อนไหม พี่เหนียวตัวจังอยากให้ภีมขัดหลังให้ “ผมเอนตัวไปหาภีมอีกครั้ง
“พี่ภา นี้เก่งนะ”ภีมพูด ผมยิ้ม
“ชิ้งเก่งตลอด “ภีม
“นะ มาโรงแรมที่มีอ่างสปาทั้งที มาขัดผิวหลังให้พี่หน่อย “ผมอ้อน
“แถมยังชิ้งไปทางนี้ตลอด ไม่อยากเชื่อเลย พี่นี้หื่นมาก แก่ป่านนี้แล้วนะ”ภีมบ่นแต่ก็เดินตามเข้าห้องน้ำอยู่ดี เออ โรงแรมหรู่มันดีอย่างนี้นี้เอง ห้องน้ำมีกระจกด้วย รอบเลย ภีมมองไปรอบๆและมองผม
“พร้อมยัง “ผมพูดและอะไรจะเกิดขึ้นจิตนาการเอาเอง 555





      ผมเปรมดิ์ ตอนนี้ผมนั่งเครื่องบินส่วนตัวพี่หนึ่ง มาหาพี่สี่เป็นการด่วน ผมนั่งใจก็พะว้าพะวง ว่าพี่สี่จะเป็นหนัก ใช่แต่ก่อนพี่สีเจ้าชู้มาก จนผมแทบจะไม่อยากจะทน แต่พอพี่สีมาง้อขอคืนดี ผมก็ใจอ่อนให้เขาทุกที เพราะผมรักเขาแต่ ถามว่าทำไมผมยังรักเขาเพราะว่า เขาไม่เคยละเลยหน้าทีดูแลผมและลูกๆผมเลย ทั้งที่ลูกๆพี่สี่ก็มี พี่สีมีภรรยาอยู่ด้วยกัน มีลูกด้วยกัน แต่พี่สียังลัลล่า แถมไม่ได้ลัลล่ากับบรรดาหนูๆผู้หญิง กับบรรดาหนุ่มๆ พี่สีแต่งงานเพราะว่าวันหนึ่งเขาดันเมาและไปมีอะไรกับแฟนเพื่อนและเธอก็ท้อง และพี่สีก็แต่งงาน พี่สีทำผู้หญิงท้องก่อนหน้านี้อีก ตอนเรียนมัธยม แต่พี่สีเขารับแค่เด็กมาดูแล ส่วนผู้หญิงที่พี่สีแต่งงานก็อยู่กับพี่สี จนมีลูกด้วยกัน 6 คน พี่สีเริ่มจีบผมและตามผมเมื่อ 10 ปีที่แล้วนี้เอง ซึ้งเขาได้หย่าขาดตากภรรยาเขาแล้ว เพราะภรรยาเขาขอแยกทางไปมีชีวิตของเขา เพราะภรรยาเขาจับได้ว่าเขามาตามจีบผมและผมก็คบกับพี่สี่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันมันบอกไม่ได้ และพี่สี่เขาก็บอกภรรยาเขาว่าเขาเลือกผม เพราะเขารักผม ภรรยาเขาไม่พูดหรือต่อว่าผมสักคำ เขาแค่ยิ้มให้ผมและเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านพี่สี่ไป แค่นั้น แต่ผมก็ไม่อาจจะย้ายเข้าไปอยู่บ้านพี่สี่ผมทำใจไม่ได้ และลูกๆเขายังรักแม่เขาอยู่ผมทราบดี
"พี่สี่ "ผมเข้าไปในห้องคนไข้ พี่สี่นอนอยู่ โดนยิงที่หัวไหล่ และ พุง ด้วย ผมตรงปรี่ไปหาทันที ถึงพี่สี่จะเจ้าชู้แต่ก่อนนะ แต่ตอนนี้ผมรู้ว่าพี่สีเลิกแล้ว แต่พี่สี่รักและดูแลครอบครัวผมอย่างดี
"เปรมดิ์ โอ้ยย "พี่สี่ทำท่าจะลุกนั่ง
"น้องรักมรึงไม่เห็นเรียกชื่อมรึงก่อนเลยวะ ไอ้สาม"พี่หนึ่งพูด
"ผมไม่ใช่เมียมันนิพี่ เป็นไงมรึง ไปรับกระสุนตรงไหนมาวะนี้"พี่สามแซวพี่สี่ และถามพี่สี่ ไม่รู้ออกไปซ่าตรงไหนมา 
"คงเป็นพวก ขนยานะพี่ อู้ย!  "พี่สี่พูดคงเจ็บแผล เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดมาแน่เลย
"พักยาวเลยมรึง "พี่หนึ่งพูดกับพี่สี่
"ดีเลยอยากพัก พี่ไปอยู่กับเปรมดิ์นะ "พี่สี่พูดอ้อนผม
“นี้อยากไปอยู่กับเปรมดิ์มรึงลงทุนกระโดดไปรับกระสุนเลยเหรอ “พี่หนึ่งถามพี่สี่
"เปรมดิ์ก็ต้องลุยงาน  พี่สี่"เปรมดิ์พูดพี่สี่ทำหน้าเศร้าลง
 "แต่ก็ได้ ว่าแต่พี่ทานอะไรหรือยัง เปรมดิ์ซื้อมาให้ไปแกะให้นะ"ผมพูด และลุกไปหยิบของกินไปใส่จาน
"หวานกันนี้เกรงใจนิดหนึงกรูนอยด์ เมียก็งานจะเยอะไปไหน "พี่สามหมายถึงพี่ภาษญ์แน่เลย ลูกยังเรียนไม่จบนิ มีแค่ตุ๊ะกับต๊ะะเท่านั่นเอง แถมไหนจะงานโรงแรมและโรงเรียนที่เปิดเพิ่มหลายแห่ง
"แต่คงไม่นานหรอก ลูกพี่ๆภาษญ์จะจบกันแล้วนะ "ผมพูด
"ช่าย แต่ของสี่คงอีกนานลูกยังเล็ก "ผมหันไปเอาองุ่นปาให้เลย พี่สี่พูด
"เออ มันคงดีขึ้นแล้วปากดีได้ขนาดนี้ พวกพี่กลับนะเปรมดิ์  วันนี้ shit day "พี่หนึ่ง ผมรู้ว่าพี่หนึ่งแบกอะไรเยอะจากพี่สี่
"ครับพี่ คืนนี้ เปรมดิ์ดูพี่สี่เอง"ผมพูด พี่หนึ่งกับพี่สามพยักหน้ารับทราบ
"เปรมดิ์ พี่ขอคุยด้วนหน่อยซิ ด้านนอกนะ"พี่หนึ่งพูดผมมองพี่หนึ่งและหน้า
"ทำไมต้องคุยด้านนอกละ คุยตรงนี้ไม่ได้เหรอะหนึ่ง"พี่สี่นี้อีกคน
"ธุระ มรึงเข้าใจไหม สี่ "พี่หนึ่งพูด ผมเดินออกมากับพี่หรึ่งด้านนอก พี่กนึางมองหน้าผม ในมือถือ samsung note เหมือนจะโชว์อะไรบางอย่าง
"พาย กับ ดิว เขาคบกันเหรอ"ผมเลิกคิ้วและมองภาพในมือถือพี่หนึ่งชัดๆอีกที พาบกับดิว ดิวยืนด้านหลังพาย พายกำลังตีกอล์ฟ ท่ายืนถ้าผมไม่เคยคุยกับลูกผมคงเข้าใจแบบเดียวกับพี่หนึ่งไปแล้ว พายคุยกับผมตลอดว่าดิวนะเขาชอบแอ้ ไม่ใช่เขา
"ไม่นิพี่ เป็นไปไม่ได้พายกับดิวเพื่อนกัน ถ้ามีอะไรพิเศษ เปรมดิ์ต้องรู้แต่นี้ไม่"ผมพูดปฏิเสธให้ลูกผม
“แน่ใจนะเปรมดิ์ แต่ภาพมันฟ้องมากเลยนะ “พี่หนึ่งพูด
“จะรักจะชอบพี่ไม่ว่า แต่ไม่ใช่ตอนนี้”พี่หนึ่งพูด ผมก็มองพี่หนึ่งแบบไม่เข้าใจ พี่หนึ่งจะไม่ว่า
“มันบอกไม่ได้รักบอย พี่ไม่ว่ามันหรอก แต่ถ้ามันจะคบพายพี่ก็ไม่ห้าม แต่ต้องไม่ใช่...”พี่หนึ่งพูดแต่เงียบไป
“ช่างมันเถอะ เปรมดิ”พี่หนึ่ง
"เปรมดิ์เชื่อว่า พายกับดิวไม่มีอะไรพิเศษแน่นอน แต่รูปนี้เปรมดิ์ไม่รู้ แล้วใครส่งให้พี่"ผมถามพี่หนึ่ง
"ไม่สำคัญหรอกเปรมดิ์ พายต้องดป็นหมอโรคหัวใจ พายเป็นเด็กเรียนเก่งเรียกว่าอัจฉริยะ และเราต้องการตอนนี้ แต่ภาพนี้ จะไม่ได้เป็นหมอแน่ เพลอๆจะได้เป็นเมียไอ้ว่าที่หมอของไอ้ภามันซะก่อน จะรักจะชอบให้รอ"พี้หนึ่ง ผทก้มกร้าผมรู้เลนหมายถึงอะไร
"พี่หนึ่งจะให้ผมบังคับลูกอีกแล้วใช่ไหม แค่ แพท กับพีช โดยเฉพาะพีช ที่ยังคับให้เป็นทหารทั้งที่"ผมพูด
"ไม่ยาก แต่เขาจะรู้ว่าเปรมดิ์หวังดี เตรียมส่งพายเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้เลย ภายใน ปลายเดือนนี้ "พี้หนึ่งพูดกับผม
"พี่ไม่เข้าใจเปรมดิ์หรอก ว่าการเป็นพ่อบังคับจิตใจลูกมันปวดใจผมแค่ไหนพี่หนึ่ง"ผมพูดกับพี่หนึ่ง
“พี่อาจจะเข้าใจก็ได้นะเปรมดิ์ แต่ถ้าให้ลูกหลานได้ดี พี่ยอมให้เขาเกลียดพี่ ดีกว่าพวกเขาไม่ประสพความสำเร็จในชีวิต “พี่หนึ่งพูดและเดินออกไป ผมก็เดินกลับเข้าห้องไปพี่สามคงรู้ว่าพี่หนึ่งจะคุยอะไรกับผมพี่สามไม่ได้พูดแค่แตะไหล่ผมและเดินออก  ผมเข้ามาในห้องหยิบผลไม้มาให้พี่สี่
"พี่หนึ่งคุยอะไร สี่หน้าเปรมดิ์ไม่ดีอาซะเลย "พี่สี่ถามผม
"เออ.,"ผมทำท่าจะไม่พูดเรื่องนี้แต่พี่สี่กุมมือผม
"บอกพี่เปรมดิ์ "พี่สี่
"พี่หนึ่งจะให้พายเรียนหมอ และเป็นหมอโรคหัวใจ ก่อนมาพายบอกผมพายไม่เรียนหมอ พี่สี่เปรมดิ์"ผมพูดเอมมือกุมหน้า ปวดใจมากที่ต้องบังคับลูก
"หมับ "พี่สี่กอดผม เพาะเขาเป็นแบยนี้ไง ต่อให้เต้าชู้ผมก็ยังรักเขา
"พี่จะคุยกับพี่หนึ่ง ลูกเปรมดิ์ก็เหมือนลูกพี่ พี่รักเหมือนลูกพี่ระเปรมดิ์"พี่สี่
"แต่ลูกพี่ "ผมพูดยังรู้เลยเก็กๆทางพี่าโอเคกับรักจองผมสองคนไหม
"พี่จะคุยอย่างเป็นทางการเร็วๆนี้ ไอ้ทิค แทค จะจบแล้ว ไอ้ราฟ ก็ไม่ต้องฝึกหนักแล้ว ริท กับริว เจอกันแล้วสองคนนี้โอเค พี่ว่านะ และ พี่ว่ามีสองลูกที่เขาไม่กล้าปฏิเสธเปรมดิ์แน่นอน "พี่สี่ มีอีกเหรอ 
"สองลูกในเป้ากางเกงพี่นี้ไง "พี่พูดน่าตีหนัก ทะลึงจริงๆเลยพี่สี่นี้
     ลุงหนึ่ง ผมนั่งเครื่องกลับมาค่าย ที่ผมไปตั่งซะไกลโผ้น วันนี้ผ่านมาหลายเรื่องมากแต่ละเรื่องทำเอาคนที่ต้องแบกภาระทุกอย่างอย่างผมต้องปวดหัว ก็ หลานๆตัวดี เมื่อไหร่จะเข้าใจว่าผมหวังดี แต่ยอมรับว่าเผ็ดการเหมือนทหารไปหน่อยก็ผมเป็นทหารนี้ครับ แถมวันนี้ผม ทำให้แอ้เสียใจอีก และ ภาณุเดชโกรธผมมาก ถึงมันจะนานมากแล้วและผมควรจะยอมรับความจริงซะทีเรื่อง ภาณุเดชกับภีมปภพ สองคนนี้เขารักกัน ส่วนผมรักภีมมากดูแลภีม แต่ผมก็เสียภีมให้ไอ้ภาณุเดชไปจนได้ ภาพวันนี้ที่ภีมห้ามภาไม่ให้เข้ามาปะทะกับเพราะความโกรธ เขาห่วงภาไง
  "ท่านครับถึงแล้วครับ"ผมคงเผลอหลับไป ผมลืมตาและลงจากเครื่องบินส่วนตัว มีรถมารอรับผมเพื่อกลับไปด้านในค่าย ฯ ผมก็ตรงเข้าห้องพักทันทีเหนื่อยเหลือเกิน ผมนี้คงแก่แล้วซินะ
"กริ้งๆๆ"โทรศัพท์ผมดังไอ้สี่น้องชายผมนั่นเอง เรื่องพายแน่นอนผมพ่นลมหายใจก่อน
"ว่าไงสี่”ผมถามสี่น้องชายผม
"พี่พี่หนึ่งพี่ทำแบบนี้ พายเขา..ไม่ได้"สี่พูดเรื่องพายกับผมทันที
"ไม่ยากเป็น แต่พายเรียนเก่งมาก เรียกได้ว่าอัฉริยะ พายเรียนได้สบายมาก และนี้คืออนาคตของพาย สี่ "ผมพูดกับสี่
“แต่ผมคิดว่าการบังคับกัน แค่เพราะพายเป็นเด็กอัจฉริยะ มันไม่ถูก พี่หนึ่ง”สี่พูด
“แล้วจะให้พาย ที่เป็นเด็กอัจฉริยะไปทำอะไร แสดงหนังแสดงละคน ร้องรำทำเพลงเหรอสี่ “ผมขึ้นเสียง
“แค่แพทกับพีช ที่พี่ให้เปรมดิ์ บังคับยังไม่พอเหรอพี่ ....อู้ยย”ไอ้สี่มันขึ้นเสียงใส่ผม ทั้งที่มันเจ็บแผลนี้นะ
“พี่หนึ่ง ผมขอละ ผมดูเปรมดิ์กับลูกๆเขาได้ “สี่พูดกับผม
"พี่ให้ไม่ได้สี่ และสี่วันข้างหน้าเขาจะรู้เองว่ามันดีกับเขา "ผมพูดกับสี่
"แต่พี่."ไอ้เจ้าสี่น้องผมยังดึงดัน
"สี่ พี่ก็ไม่ยากบังคับให้หลานพากันเกลียดพี่หรอกนะ แต่มันนี้มันดีกับพวกเขา และพวกเขาเกิดมาพร้อมกับ หน้าที่ที่ติดตัวตั้งแต่เขาลืมตาดูโลก ไม่มีตัวเลือกอื่น มันถูกกำหนดแล้ว "ผมพูดตัดบท
"สี่พี่เหนื่อยแล้ว ไว้คุยกันวันหลังนะ เราก็นอนได้แล้วนะพักได้แล้ว แผลก็เจ็บ มรึงยังมาชวนพี่ทะเลาะอีก  "ผมพูดและกดตัดสายทันที่  พอผมเดินเข้ามาผมเจอลูกบุญธรรมรอผมอยู่ ชื่อมาติน
"พ่อ"มาตินเดินมารับผม
"ทำไมยังไม่เข้านอนละ"ผมถามมาติน มาตินเป็นลูกบุญธรรมผมเจอเขาตอนเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเขาแค่ ไม่กี่เดือนเอง และผมก็รับเขามาเป็นลูกบุญธรรมผม พร้อมกับ
"เออ"มาตินทำท่าจะถามผมแต่ผมยกมือเบรค
"ไปนอนซะ มาติน "ผมพูดแค่นั้นผมเดินกลับเข้าไป ส่วนผมตรงไปโต๊ะทำงานก่อน ผมเอนหลังที่เก้าอี้ทำงาน ผมเหนื่อยเต็มที่แล้ว
"หมับ"ผมสะดุ้งทันที่ที่มีมือมาเกาะแขนผม ผมลืมตา คนนั้นคือสอง สองเป็นคนเดียยวที่คนละพ่อละแม่กับพวกผม สองเป็นน้องตนที่สอง ผมมีน้องชายชื่อสองแต่เขาเสียไป และหลังจากนั้นพ่อก็ได้สองมาและให้เขาชื่อสอง
"เหนื่อยก็ปล่อยวางได้แล้วพี่หนึ่ง"สองพูดกับผม
"พี่ก็ไม่ได้อยากแบกมันไว้คนเดียวนะ เพราะไม่มีใครเข้าใจพี่เลยสอง แม้แต่น้องๆ"ผมพูด
"และนี้วันนี้ ก็ไม่ได้คุยอะไรเลย เพราะลูกไอ้ภูมิตัวแสบมันพาบอยออกไป ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง"ผมพูด
"แจ็คปลอดภัยแล้ว บอยด้วย ครับพี่หนึ่ง ลูกๆผมช่วยได้ทัน ไปส์กับปาร์คนะ"สองพูด
"สองคนนี้ก็ทำอะไรไม่คิดถึงคนที่เป็นห่วงบ้างเลย"ผมพูด
"แล้วทำไมพี่ไม่ทำให้เขารู้ว่าพี่เป็นห่วงละ"สองพูดผมมองหน้าสอง
"แต่ละคน และวันนี้ ไอ้ดิว นี้มันดื้อเอามาก ดือเหมือน.."
"ภาณุเดช เป็นคนเดียวที่พี่บังแทบจะไม่ได้เลย แต่ที่ภาเขาทำมันดีซะด้วยซ้ำพี่ก็รู้ "สองพูด
"และนี้ยังมามีเรื่อง พายอีก มีคนส่งรูปให้ดู กำลังตีกอล์ฟ ไอ้ดิวสอนให้ ถ้าสองได้เห็น สองจะเดาได้เลยว่าเราอาจจะไม่ได้หมอโรคหัวใจ อาจจะได้สะใภ้บ้านไอ้ภาณุเดชเร็วๆนี้แน่"ผมพูดน่าจริงๆ
"หึๆๆๆ"สองผม
"พี่เลยให้เปรมดิ์สงพายเข้าเรียนหมอก่อนคนอื่นเดือนหน้านี้เลย"ผมพูด
"เปรมดิ์ยอม?"
"ก็ตัดพ้อพี่บ้างแต่ที่หนักหน่อยไอ้สี่มันโทรมาเม้งพี่ใหญ่ พอกันกับไอ้สามนะ มันสองคนนี้ปกป้องลูกเลี้ยงกันน่าดู"ผมพูด คิดในใจไม่น่ายินยอมให้มันเอาน้องๆผมมาทำเมียกันเลย แต่ดีกว่าให้คนอื่นได้น้องๆผมเพราะไม่รู้ว่าจะดูแลน้องๆผมได้ดีหรือเปล่า แต่กว่าพวกนี้จะรักกัน วุ่นวายกันมาก วุ่นวายรุ่นพ่อยังไม่พอมาวุ่นวายรุ่นลูกอีก ผมนี้ปวดกะบาลตัวเอง
"หลานแต่ละคน มันเหมือนใควะนี้"ผมสะบดออกมา
"เหมือนพี่...ตอนหนุ่มๆไง "สองพูด
"นี้สองว่าพี่อีกคนเหรอเนี๊ยะ"ผมหันมาพูดกับร้องชายผม น้องพิเศษของผม สอง
"สองเปิดน้ำอุ่นไว้รอแล้ว อาบน้ำไหม จะได้ดีขึ้น ปล่อยวางบ้างได้แล้ว แก่แล้วนะ"สองพูดทำท่าจะลุกจากที่เท้าแขนเก้าอี้นวมผม
"หมับ"ผมคว้าเอวไว้
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่"ผมถามสอง
"สักพัก มาเคลียงานบนโต๊ะให้พี่และพี่จะได้พัก"สองพูดกับผม ผมมองโต๊ะโลงไปเยอะเลย
"นอนนี้นะ คืนนี้ "ผมพูดกับสอง และลูปแขนสอง
"สอง โกรษพี่ไหมที่พี่ไม่เปิดเผยเรื่องของเราเหมือนพวกน้องๆเขาทำกัน "ผมถามสอง
"สองเข้าใจพี่ ไปอาบน้ำเถอะ น้ำเย็นซะก่อน "
"อาบด้วยกันไหม"ผมถาม
"ขนาดนี้แล้วก็คงต้องอย่างนั่น"สองพูด ผมลุกจากเก้าอี้ สองปลดกระดุมเสื้อให้ผมผมไม่ลืมปลดกระดุมเสื้อสอง ผมาองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกศึ้งกันมานานมาก แต่ผมนะรัก ภีมปภพมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ต้องเสียให้ไอ้ภาณุเดช แถมรุ่นลูกมันยังจะ...มาเอาคนที่ผมห้ามอีก มันน่าจริงๆ
พี่ อู่ กับพี่อธิคม (ตอนนี้พี่อธิคมเป็นแฟนพี่อาเป้แล้ว)
    ผมเพิ่งเสร็จภาระกิจ ติดเครื่องหมายให้กับชุดที่มาฝึกหน่วยซีล กว่าจะจบแต่รุ่น เล่นเอาพวกผมต้องทำหน้าโหดจน ปวดกล้ามเนื้อหน้าไปหมด แถมต้องฝึกโหด ๆ เพื่อให้ใกล้เคียงกับสถาณการณ์จริงมากที่สุด เพราะเอาเข้าจริงๆ ไม่มีโอกาสมาขอเริ่มใหม่แน่นอน ตอนนี้ผมกำลังโทรหาพ่อผม พ่อสี่พ่อของผม และลุงสามพ่อของให้อธิคมลุงของผม โทรมาบอกผมว่าพ่อผมโดนยิง พ่อนะพ่อ ไปรับลูกกระสุนทำไม ลูกเป็นห่วง (ผมกับพ่อสนิทกันเหมือนเพื่อน เหมือนพี่เลยเพราะว่าพ่อมีผมตอนอายุยังน้อย
“ว่าไงไอ้อู่”พ่อผม น้ำเสียงเหมือนเจ็บแผล
“พ่อ กระโดดไปรับลูกกระสุนทำไมพ่อ”ผมถามพ่อผม
“ไอ้เวร ใครเขาอยากกระโดดไปรับลูกตะกรั่ววะ “พ่อผม
“ก็ลุงสามโทรมาบอกพ่อถูกยิงอะ”ผมถาม
“ลุงมรึงบอกว่ากรูถูกยิง ก็คือมันยิงกรู ไอ้อู่ กรูไม่ได้ขอรับกระสุนมัน”พ่อผม นี้แหละพ่อผมครับ แสดงว่า อาการไม่น่าเป็นห่วงแล้ว
“อู้ยย เจ็บแผลเลยกรู เพราะมรึงนี้ถามได้กวนตรีนมาก ทำให้กรูเจ็บแผลเลยเนี๊ยะ โอ้ย ไอ้ลูกเวร”พ่อผม
“พี่สี เจ็บแผลเหรอ”เสียงหวานใจพ่อผม อาเปรมดิ์แน่นอน
“ใช่จร๊า เจ็บมากเลย “พ่อผม พ่อผมนะเจ้าชู้ตัวพ่อเลย และแน่นอนลูกชายพ่อคนนี้น้อมรับมรดก แต่ก่อนนะครับตอนนี้อู่รักเมีย
“พ่อที่ผมกวนตรีนพ่อเพราะมันจะทำให้พ่อเจ็บแผลและพ่อก็จะอ้อนหวานใจพ่อนะ อันนี้ลูกตั้งใจมาก”ผมพูด
“มรึงตั้งใจกวนตรีนกรูมากอู่ “พ่อผม
“แล้วนี้พ่อโอเคนะ “ผมถามพ่อเสียงอ่อยลง
“พ่อโอเคอู่ โดนที่หัวไหล่ ยังไกลหัวใจอู่ “พ่อผมพูดผมรู้ว่าพ่อโดนสองทีด้วยซ้ำแต่พ่อไม่บอก พ่อกลัวผมเป็นห่วง ถึงพ่อจะมีผมตั้งแต่เรียนมัธยม แต่พ่อดูแลผมเรื่อยมาเพราะแม่ผมก็ทิ้งพ่อไปทันที ผมเลยสนิทกับพ่อผมมาก เรียกว่าเป็นทุกอย่าง พ่อ พี่ เพื่อน มันเลยทำให้ผมตัดสินใจเดินตามพ่อผม
“พ่อไม่ต้องออกไปลุยแล้วพ่อ ผมขอละ”ผมพูดขอพ่อผม
“อืมมนะ “พ่ออีกแล้ว ทุกทีเลย
“น้องๆก็เป็นหวงพ่อนะ”ผมพูด
“อืมม อู่ พ่อไม่เป็นอะไรหรอกนะ มรึงนิ อาทิตย์หน้านี้กลับบ้านบ้างนะ”พ่อผมพูด
“กรูให้อภัยมรึงแล้ว กลับมาให้กรูเจอหน้าลูกกรูบ้าง เดี๋ยวกรูลืม “พ่อผมมุกอยากให้กลับบ้านพ่อผม 555
“ได้พ่อ แต่เดี๋ยวถาม เมียก่อนไปด้วยกันหรือเปล่า พ่อสามีอยากเจอลูกสะใภ้”ผมพูด ภรรยาผมคือน้องปิ๊ก (จะมาในตอนพิเศษ ) ตอนนี้ปิ๊กย้ายมาอยู่ที่ค่ายฯเดียวกันกับผมแล้ว ปิ๊กคือลูกคนโตของลุงสอง กว่าปิ๊กจะเป็นแฟนผม ยากเย็นจริงอะไรจริง และนี้ผมกำลังจะขอปิ๊กแต่งงานซะที
“พ่องั้นแค่นี้นะพ่อ นอนอ่อนหวานใจพ่อต่อแล้วกัน เจอกันอาทิตย์หน้านะพ่อ “”ผมพูด
“โอเคอู่ อย่าซ่ามากละ ลูกกรู พ่อเป็นห่วง แค่นี้นะ”พ่อพูดและกดวางสายทันที
“เห้ย! อากรู พ่อมรึงอะเป็นไงบ้างวะ”ไอ้อธิคมถามผม
“คุณอธิคมครับมรึงจะถามว่าอากรูอย่างเดียวก็ได้กรูเข้าใจง่าย สาด ไอ้นี้”ผมหันมา
“เหรอ! เข้าใจง่าย”ไอ้อธิคม
“พี่อู่ พี่อธิคม ผมสองคนจะกลับแล้วนะพี่”ผมหันไปเสียงไอ้เอ็กซ์ น้องไอ้อ้น  และไอ้เดฟ น้องไอ้ดิม พวกผมจำได้ดีวันที่เด็กพวกนี้มันกลั้นแกล้งผมจนสยองเด็กไปนาน แต่ผมได้เอาคืนตอนมาฝึกนี้แหละ เอาคืนแบบรุ่นต่อรุ่นเลย 555
“จะกลับแล้วก็ไปดิ ไปถูกไหมประตูอะ หรือต้องให้พวกตรูเตะส่ง”ผมพูดหยักหัวกวนเล็กน้อย แถมด้วยหยักคิ้ว
“โห่! พี่อู่ ไม่คิดถึงเอ็กซ์เหรอ”ไอ้เอ็กซ์ไอ้นี้
“คิดถึงมาก น้ำตาพวกกรูไหลพลากเลยที่รู้มรึงจะกลับ ไอ้เอ็กซ์”ผมพูด
“มรึงจะอยู่ต่อหรือไง”ไอ้คาโต้มันถาม
“ไม่แน่นอน อยากกลับบ้าน ผมมีภาระกันนะพี่ นี้น้องๆ นอนรออยู่ “ไอ้เอ็กซ์
“อืมม มันจะบอกว่าของมันดี มีเด็กนอนรอวะ “ไอ้อธิคม
“ไป ไป ไปได้แล้ว โม้เหมือนพี่มรึงเลย ไอ้อ้นอะ”ผมเอง ทำมือไล่มัน
“ไปซะทีเฮอะ”ไอ้อธิคม พูดมันนั้งเอาแขนเท้าเก้าอี้ยาว
“แล้วนี้หมดยัง เหมือนมรึงเนี๊ยะ”ผมถามไอ้สองคนนี้มีมองหน้ากันและ
“หล่อแบบผมสองคนเหรอพี่”ไอ้เอ็กซ์  มันช่างกล้า
“ฮึกๆๆ”ไอ้คาโต้ มันรู้ว่าที่ผมถามว่าเหมือนมัน นี้เหมือนแบบไหน แม้คิดได้ไงว่าหล่อเหมือนกัน
“กรูหมายถึง กวนตรีนเหมือนมรึงสองคนเนี๊ยะมีอีกไหม ถ้ามีอีกจะได้ ห้าขั้นสูงกว่าไว้ตอนรับ “ผมพูด
“โห่ พี่แค่นี้ก็โหดแล้วนะ พี่ดิมยังไม่เจอโหดเท่ารุ่นผมเลยนะ”ไอ้เดฟพูด
“งั้นพวกผมต้องไปแล้วพี่อู่ พี่อธิคม พี่คาโต้ ขอบคุณนะครับที่ฝึกให้พวกผม “ไอ้เอ็กซ์
“โชคดีวะ “ไอ้คาโต้
“โชคดี มรึง “ไอ้อธิคม
“โชคดีสำลีแปะหัว”ผมพูด
“ขอบคุณคร๊าบ “มันสองคนพูดและเดินไปเพื่อที่จะขึ้นรถไปต่อที่ ผมก็มอง กัน ผมจำได้วันที่ไปช่วยไอ้อธิคมมันดูแลไม่ซิไอ้อธิคมมันหลอกผมไปกับเป้ เพราะพี่ๆ เขามีเรื่องกันต้องไปต่างประเทศทิ้งลูกๆอยู่บ้าน มันหลอกว่าเด็กเยอะ ไอ้ผมก็คิดว่าเด็ก 15 16 อะไรประมาณนี้ เด็กเกรียนทั้งนั้น
“ฮัลโล เมียจร๊า เลิกแล้วเหรอ ผัวไปรับเดี๋ยวนี้ คิดถึง จ๊วบ”ไอ้อธิคม ไอ้คาโต้มันมอง เมียมันกลับ แต่โทรศัพท์กรูไม่ดังซะที เมียยังไม่กลับอีกเหรอ วันนี้เมียไปอบรบ จะอบอะไรหนักหนา เมียผมคือน้องปิ๊ก
“เออ เมียกลับแล้ว ต้องรีบไป ไปจัดสักดอก สองดอก “ไอ้อธิคม มันเดินไปขึ้นรถมันทัน ผมก็ เดินตามไปนะ รถมันจอดด้านหน้าผม
“ฮัลโล ปิ๊ก เสร็จหรือยัง”ผมโทรหาปิ๊ก
“พี่อู่ ปิ๊ก อบรมอยู่”ปิ๊กพูดเสียงกระซิบ
“พี่คิดถึงอะ”ผมพูด
“พี่อู่ ปิ๊กเพิ่งจะมาตอนเช้านี้เองนะ”ปิ๊ก
“ชั่วโมงเดียวพี่ก็จะขาดใจแล้ว คนรักคนหลงเมียอะทำไงได้”ผมพูดไอ้อธิคม มันเยอะเย้ยผม
“ปิ๊กจะรีบกลับ แค่นี้นะ อย่าโทรมาอีก อบรมอยู่ ตรูด”ปิ๊ก เมียว่าผมเป็นตุ๊ดอีก เดี๋ยวคืนนี้จัดซะสามดอก ผมมองไอ้คมมันสงสัญญาณ ให้ถอยรถออก ผมไม่สน  ตอนนี้ไอ้คาโต้มันขับออกไป ไม่ ทำมือบายเรียบร้อยแล้ว ไปน้องน้องหมอ สัตว์แพทย์ อดีตเด็กเก่าผม
“เห้ย ไอ้ ทะนัดเรื่องเทพ ถอยรถดิวะ กรูจะไปรับเมีย”ไอ้อธิคม ตะโกนมา
“กรูชื่อธนัฐเทพ ไม่ใข้ทะนัดเรื่องเทพ สาด “ผมพูดโชว์นิ้วกลาง ไอ้ตาโต้มันออกรถมันไปแล้ว
“ไอ้เวรกรูบอกให้ถอยรถไงกรูรีบ”ไอ้อธิคม
“กรูไม่รีบ เมียยังไม่เลิก”ผมพูด
“อ้อเหรอ งั้น รถมรึงเพิ่งถอยมาได้ ครบเดือนยัง”ไอ้อธิคมมันถามผม
“ครบแล้วทำไมอะ”ผมถามมันกลับ
“ประกันละ”มันถามหาประกันทำไม
“มีแล้วเฟ้ย ชั้น1 ชั้น3 กรูไม่ชอบ สูงไป  ”ผมตอบมัน
“ได้! โทรประกันมรึงเลย กรูจะเจิมรถมรึงให้เดี๋ยวนี้ “ไอ้อธิคมพูด
“ปรื้น ๆ “มันเร่งเครื่อง มันจะถอยงามใส้ รถผม
“สาด! อย่านะมรึง ลิมโบกินี่ลูกพ่อ จะโดนมันรังแก ”ผมด่ามันกระโดนขึ้นรถถอยออกมาแถบไม่ทันไอ้เวรมันจะเจิม ลิมโบกินิ ลูกรักผม
“ไอ้ ....ฟักมรึง ”ผมจะด่ามัน fuck you
“มรึงรอเมียไปแล้วกัน กรูขอนำไปจัดเมียกรูล่วงหน้าก่อน ปรื้นๆๆ”นั้นดูมันมีเร่งเครื่องโชว์และขับออกไปโล้ดเลย
“โอ้ยย คิดถึงเมีย รอเป็น ผบ.ก่อนนะจะงดกิจกรรมห้ามพรากเมียไปอบรม “ผมตระโกน

[PFlove]

พิเศษ พี่เจ บ้านจอจาน วันนี้ผมมาดูน้องชายผมกับพี่เจมส์ พี่โจกับพี่โจ้ ติดงานมาไม่ได้ พ่อบอกว่าไอ้แจ็คมันงานเข้า ถึงผมจะง้องแง้งกับแจ๊คมันบ่อยแต่แจ็คเป็นน้องชายผมนี้ ผมเป็นห่วงมากแถมยังมากับบอยอีกต่างหาก
“พี่เจมส์ เจปวดฉี่อะ ไหนบอกแป็ปเดียวนานโคตร”ผมบ่นและมองหาห้องน้ำเลย นั้นไงเห็นแล้ว ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำระหว่างที่กำลังวิ่งเข้าไป ผมเจอใครสักคนที่ยืนอยู่ หน้าห้องน้ำ  หล่อมากเลย พี่เขาหันมายิ้มให้ผม แบบเท่ๆ แต่ตอนนี้ปวดฉี่กลั้นมาตั้งนานแล้วไม่ไหวแล้วผมวิ่งพลวดเข้ามาและ
“โคล้ม”ผมชนใครสักคน โอ้ยยเจ็บก็เจ็บ ฉีก็ปวด
“นี้ จะยืนกวางเป็นอนุสาวรีย์ทำไมหน้าประตู มีมารยาทไหมเนี๊ยะ”ผมพูดและลุกขึ้นมา ผมก็มอง เออ หน้าคุ้นๆ นะเหมือนคนที่ยืนหน้าห้องน้ำแต่แค่ละหม้ายคล้ายๆนะ แต่ผมว่าคนหน้าห้องหล่อกว่าเยอะเลยเท่กว่าด้วย คนนี้ดูกวนโอ้ยมากกว่า  และ คนตรงหน้าผมก็มองผม และ
“นี้ วิ่งมาชนคนนะ ขอโทษสักคำไม่มี ยังแถมาว่าเขาอีก ปกติไหมเนี๊ยะ”ดูถามผมซิ โอ้ยย ดีนะที่ปวดฉี
“ก็ มายืนขวางที่ตรงประตู มันเป็นทางเข้าออก “ผมพูดและผมรู้ว่าผมกำลังแถ
“อ้อเหรอ”มีเดินรุกเข้ามาหาผมด้วย แต่ผมถอยหลัง
“ปากดีเนอะ สงสัยต้อง ต้อง  “ผมก็  เห้ย! จะบ้าเหรอจะทำอะไรผม ผมหันไปซ้ายแลขวาและ
“โป้ก”ผมเห็นมีอะไรวางอยู่ไม่รู้ หยิบมาตีไปทีหนึ่ง
“โอ้ยย นี้ จะบ้าเหรอ “เขาร้องขึ้นผมรีบหมุดหนีและเข้าห้องน้ำเลย ล๊อกประตู
“นี้เปิดมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวจับทำเมียเลยนี้ โอ้ยย ตีมาได้ หน้าอันหล่อเหลาของกรู “เสียงคนข้างนอก
“นี้หล่อแล้วเหรอ ที่บ้านไม่กระจกหรือไง “ผมตะโกนถาม จริงๆไม่ทันได้สังเกตุหรอก เพราะปวดฉีแต่มันไม่ไปจากประตูซะที
“สงสัยกรูจะได้เมียในห้องน้ำนี้แหละวะ “ดูมันพูดซิ ปวดฉี่นะเนี๊ยะ ผมหันไปหยิบสายฉีด
“เว้ยย นี้ “ผมฉีดน้ำใส่เลย ฉีดน้ำไล่ประมาณนั้น ทำไมเวลานี้ไม่มีใครมาใช้ห้องน้ำเลยหรือไง ไอ้โรคจิตนี้จะได้ไป ยืนบิดปวดนะเนี๊ยะ
“นี้มันเปียกนะ”คนข้างนอก
“ไอ้ปาร์ค ไปยังรถรอ ไอ้นี้ มรึงท่อปัสสาวะมีปัญหาเหรอ  แล้วทำไมมรึงเปียกแบบนี้ละ มรึงเหยี่ยวยังไงของมรึงเนี๊ยะ”เสียงคนข้างนอกคงมีคนเข้ามามาตามไอ้ คนบ้า ลากออกไปเลย คิดในใจ จะฉี่ตอนนี้ก็กลัวมันพังประตูเข้ามา
“กำลังออกไป พี่ไปส์  ฝากไว้ก่อนนะเจอที่ไหนจับ ทำเมียเลย “นั้นดูซิ ผมยืนนิ่งจนเสียงเงียบไปแล้วและค่อยๆ แง้มประตูดู ออกไปแล้วค่อยยังชั่วหน่อย คนบ้าน จ้างให้ก็ไม่ไปเจแน่นอน
แจ็ค
 ผมรู้สึกไม่ดีเลย แต่พยายามจะลืมตาขึ้น ภาพสุดท้ายคือใบหน้าบอย ที่ผมเห็น ผมทิ้งเขาไว้ในห้องคนเดียว บอย บอย บอย ผมลืมตาและดีดตัวแต่ คนที่รายล้อมไม่ใช่บอย
"Shit"เพราะมีคนมุงดูผม พี่เจมส์ พี่เจส แบะพี่สาวผม (ล้อเล่นพี่เขาผู้ชายพี่เจ)
"ใช่ shit มรึงอะ shit "พี่เจมส์ ผมหันไปมองหา บอยแต่ไม่มี บอย
"เกือบโดยพรากประตูสวรรดิ์แล้วมรึง"พี่เจ เออ ไอ้ ไอ้หรั่งงง แล้วบอยละ
"บอยละพี่ บอยละเป็นอะไรไหม พี่"ผมถามพี่เจมส์
"ไม่เป็นอะไร โชคดีที่ลูกลุงสองมาช่วยไว้ทัน"พี่เจมส์พูด มีคนมาช่วยผมงั้นเหรอ
"บอย"ผมเรียกบอยเดินเข้ามาพร้อม ลุงณะเวรแล้วผม บอยเดินมาหาผม พ่อเข้ามาด้วย ตอนนี้ในห้องบรรยากาศคุสาดมาก
"บอยแจ็คขอโทษ บอยไม่เป็นอะไรใช่ไหม"ผมถามยอยสำรวจบอย
"ไม่แจ็ค บอยขอโทษที่ปบ่อยแจ็คออกไปคนเดียว "บอยขอโทษผม
"แจ็คทำไมเราทำแบบนี้ รู้ไหมมันอันตรายมาก แจ็ค ลุงคิดว่า"ลุงณะพูด ผมนี้ตกใจมาก บอยด้วย
"ไม่น่ะลุง ผมรักบอยผมไม่อยากเสียบอยไป ผมเลย"ผมพูดกับลุง
"พี่ณะ ผม"พ่อกำบังจะพูดลุงณะยกมือห้าม
"ลุงคิดดูแล้ว บอยควรจะ.."
"พ่อ บอยรักแจ็ค พ่อ และบอยก็ผิดที่ไม่ขัดค้านแจ๊ค เพราะบอยก็ไม่อยากมีคนอื่น บอยรักเขา "บอยพูดออกมา ผมหันไปมองบอย คำนี้แหละที่อยากฟังแถมบอยยังพูดต่อหน้าลุงณะอีกด้วย
"พี่ณะเด็กรักกันขนาดนี้  พี่ทำได้ลงเหรอพี่"พ่อผมพูดผมกอดบอย
"แต่ดูที่แจ็คทำ มันเสียงอันตราแค่ไหน พี่ไม่ได้ห่วงแค่ลูก มันก็หลานพี่ แต่ บอยคือคนสำคัญ ภูมิก็รู้"ลุงณะพูด ปมลุกจากเตียงเดินไป ผมก้มลงกราบลุงณะ
"แจ็คขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด ต่อไปแจ็คจะคิดทบทวนให้ดีกว่านี้ลุง ผมรักบอย "ผมพูดลุงณะพ่นลมออกมา ลุงณะมองผมมองบอย
"ต่อไปจะไปไหนก็บอกไม่ได้ห้ามแต่ให้บอกจะได้มีคนติดตามมาดูแล "ลุงณะพูดและ แฃเดินออกจากห้องไปตามด้วยพ่อผม ผมลุกขึ้น ปมดีใจมากที่บอยกล้สบอกลุงว่าเจารักผม
"แจ็ครักบอย "ผมกอดบอย พี่ๆเดินออกจากห้อง พี่ปล่อยให้ปมอยู่กันสองคนในห้อง  ผมกอดบอย ผมหอมบอย ผมสำรวจบอย ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
“บอย แจ็คขอโทษ “ผมพูดขอโทษบอย
“บอยรักแจ็คนะ แจ็คหายไป บอยทำอะไรไม่ถูกเลย “บอยพูดกับผม ผมดีมาก
“แจ็คจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วบอย “ผมพูด ผมเงยหน้าขึ้น จูปบอย แต่แค่นั้น ผมยังรู้สึกเพลียมาก บอยหาอะไรมาให้ผมกิน ผมค่อยลุกขึ้นนั่ง บอยป้อนผม

[PetitDragon]

รอมิกซ์-ธีม ๆๆๆ

[PFlove]

รอมิกซ์-ธีม ๆๆๆ

สวัสดีค่ะ PettiDragon คงอีกยาวเลย เพราะว่าไฟว์พี่หายไปหมดเลยตอนเอาคอมฯไปซ้อม เลยตัดสินใจ รีไรท์ใหม่หมดเลย โครงเรื่องเหมือนเดิม พยายามปรับเพิ่ม ให้สนุกมากขึ้นหรือเปล่า ติชมได้เลยนะค่ะ ยินดีมากมาก

[PFlove]

ตอนนี้ มีพิเศษพี่ๆ เพื่อแนะนำตัวและนิสัยนิดหน่อย ต้องขออภัยหากใช้คำพูดบางประโยคในเนื้อเรื่องดูรุนแรงเกินไปด้วยนะค่ะ 
      ติ๊ก
 เมื่อคืนแอ้มันโทรหาผมมันบอกว่า มันนอนคอนโด ดังนั้นมันจะให้พี่มันไปส่ง แต่ผมไม่เชื่อมันหรอกเพราะผมเห็นไอ้ดิวขับรถตามออกไป ผมรู้ว่ามันมีเรื่อวแน่ไอ้เพราะลุงหนึ่งตามอาภีมมาที่บ้าน
 "ดีครับพี่เอส"ผมเดินออกมาเจอพี่เอสเดินงัวเงียมาแต่เช้า
"ดีครับน้องติ๊ก รอแอ้มันหรอครับ"พี่เอสถามผม
"เปล่าครับแอ้มันนอนคอนโดมัน "ผมตอบพี่เอส พี่เอสเลิกคิ้วมองผม
"จริงดิ แต่พี่ไปนอนคอนโดมันมานะ ไม่เห็นแม้แต่เงามัน สงสัยไปfuckingกับหนุ่มที่ไหนแน่เลย น้องพี่ย่อมเหมือนพี่ "ผมเงียบเลยมันโกหกผมอีกแล้วแอ้
"งั้นพี่ขึ้นบ้านก่อนนะ ง่วง งวง "พี่เอสพูดและอ้าปากห้าว ไปนอนยังไงยังง่วง!
"พี่ไปนอนคอนโดไอ้แอ้ ทำไมพี่ยังง่วงอีกอะ"ผมถามพี่เอส
"เออ นอนน่ะนอน แต่มันนอนคนละแบบ และท่าเจอท่ายากนะ แน่นอนต่องไม่อยากจะนอน..."พี่เอสนี้มันนอนแบบไหนเนี๊ยะ จะบอกว่าตัวเองไป อิบ อิบ กับใครมาก็บอกมาเถอะ ผมทำท่าจะเดินต่อไปรอพี่พัฒน์ที่รถดีกว่า ไอ้แอ้น่ะไอ้แอ้โกหกกรู
"รู้จักท่ายากไหม ไม่รู้จักซิท่า ว่างๆะพาไปฝึก พี่มีเยอะ แบ่งปันกันได้"ไอ้พี่เอสพูด  ผมมองพี่เอส แบบว่าทำไมอะ
"น้องกรูไม่ต้องใช้ท่ายากหรอกมั้ง ไอ้เอสสส"พี่ตุ๊ลงมาพอดีเลย ผมหันไป หยักไหล่
"อุ้ย พี่ตุ๊ สะ สะหวีดดีครับพี่"พี่เอสทักทายพี่ตุ๊
"มรึงจะเอาท่ายากอะไรมาเทรนน้องดรู ไอ้ พลทหาร"พี่ตุ๊
"ท่ายาก เกี่ยวกับ การฝึกทหารเพื่อน้องติ๊กอยากเรียนรู้เป็นวิยาทาน"พี่เอส ผมหันไปมองพี่ตุ๊ ไม่เลยนะไม่ร้องขอ และหันมามองพี่เอส
"คงไม่ต้องมั้ง เอส เพราะน้อกรูนี้จบมา บริหารโรงแรม กับเป็นครูสองอย่างนี้ ไม่คงไม่จำเป็น! ต้อใช้"พี่ตุ๊ พูด
"งั้นไม่เป็นไร งั้นเอสลาละพี่ กู้ดไนท์ เอ้ย กู้ดมอนิ่งนะครับทุกคน  "พี่เอสพูด
"ดูท่าจะง่วงนอนนะมรึงนี้ จะขึ้นไปนอนข้างบน หรือจะนอนตรงนี้ละ "พี่ตุ๊พูดและยกกระเป๋าพี่พัฒน์จะขึ้นรถ
"อุ้ย  นอนบนบ้านดีกว่าพ่อเพิ่งซื้อเตียงให้ใหม่ เด่งดีนะ จะ.... "พี่เอสมีจะมาชวนผมอีกนะ
"รีบขึ้นไป เดี๋ยวเตียงมรึงจะไม่ได้ใช้ "พี่ตุ๊ดพูด
"งั้นไปนะพี่ตุ๊ อยากนอนเตียงใหม่ เดินทางให้สนุกนะน้องติ๊ก “พี่เอสพูด
"พี่เอส เออ ท่ายากนะ ผมมีหมดแล้วคงไม่ต้องฝึกแล้ว "ผมเรียกพี่เอสผมกระซิบ มีเอสมองหน้าผม
"แจ๋ว! "พี่เอสขึ้นบ้านไปโล้ด ผมเดินมารอจึ้นรถ ะพัฒน์เอางานมาทำด้วยอ่ะ (พี่พัฒน์คือใครจะมาในตอน เรื่องรักวุ่นวาย ของพี่ๆ)
"พัฒน์งานบางงานแบ่งคนอื่นทำบ้าง "พี่ตุ๊บอกพี่พัฒน์
"คนไหนละ พี่ตุ๊ ไปจะหมดแล้วที่อยู่ก็ล้นมือกันกันคนแล้วพี่ตุ๊"พี่พัฒน์หรือครูพัฒน์พูด ผมแอบขำเลย
"โอเค นี้คอมเพลนพี่ใช่ไหมเนี๊ยะ "พี่ตุ๊พูดกับพี่พัฒน์
"เปล่าซะหน่อย "พี่พัฒน์พูดมีแอบค้อนพี่ตุ๊
"ไม่นาน  ครูที่จบใหม่พร้อมทำงานจะเดินทางไปเร็วๆนี้ อย่าทำหน้างอซิ มันเหมือนปลาทูแม่กลอง"พี่ตุ๊
"คิก คิก คิก"ผมขำพี่ชายผม
"มุขสมัยไหนนี้ "พี้พัฒน์พูด พี่พัฒน์ขึ้นรถและตามด้วยผม
"ห้ามขับเร็ว เร็วได้ไม่เกิน 80 "พี่ตุ๊สั่งพี่พัฒน์ เร็วได้แค่ 80 แล้วจะถึงเมื่อไหร่ละ
"ปกติพี่พัฒน์ก็ขับไม่เร็วอยู่แล้ว วิ่งจอกกิ้งยังเร็วกว่าเลย"ผมพูด
"อุ้ยติ๊กว่าพี่ขับช้าเป็นเต่าเหรอเรานิ"พี่พัฒน์หันมา
"เพราะอย่างนี้ไง ถึงให้ออกแต่เช้ามีเวลา ลัลล่าในรถกันหลายชั่วโมง "พี่ตุ๊พูด อ้อ มิหน้าปลุกแต่เช้าตรู่เลย
"ห้ามเปลี่ยนให้ติ๊กขับเด็ด เข้าใจไหม คุณครู ถ้าไม่เชื่อนะ"พี่ตุ๊สั่งพี่พัฒน์
"ครูใหญ่จะทำโทษครูเล็กเหรอ"ผมถามพี่ตุ๊
"ใช่ ครูใหญ่คนนี้จะทำโทษ"พี่ตุ๊พูดลืมตัวแน่เลย พี่ตุ๊สะบัดหน้ามามองผม ที่แอบขำ  พี่ตุ๊นี้ปากแข็งนะรักพี่พัฒน์ก็ไม่ยอมแสดงออกต่อหน้าพวกผมหรอก
"เอานี้ไปได้แล้ว ทั้งครูครูอละลูกศิษย์เลยนะน่าจับตีก้นทั้งคู่"พี่ตุ๊ พี่พัฒน์สตาร์ทรถ พี่ตุ๊มองพี่พัฒน์
"จะหอมแก้มก็หอม เขาไม่แอบดูหรอก"ผมพูด หันไปทางอื่น พสกผมอย่กให้ะตุ๊ลงเอยกับพี่พัฒน์ ผมรู้ว่าพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์รักกันแต่ติดที่พี่พัฒน์ดป็นบูกบุญธรรมพ่อ แต่ผมรู้มากกว่านั้น ผมรู้ว่าพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์โป่งโป้งชึงกันแล้ว ด้วย
"ฟ๊อด "เสียงดังเชียวพี่ตุ๊นี้ และพี่พัฒน์เลื่อนปิดกระจก รถแล่นออกมาแล้ว
"เราไปรับพายกันใช่ไหม ติ๊ก"พี้พัฒน์ถามผม ผมพยักหน้า เพราะว่าพ่อโทรมาบอกว่าอาเปรมด์งานเข้าให้ผมแวะไปรับพายด้วย พาไปด้วยกัน ผมยังคิดเรื่องที่พายบอกว่ามันชอบดิวและมันบอกดิวไปแล้ว และมันก็ไม่ได้บอกผมต่อว่าไอ้ดิวว่ายังไงกับมัน มันแค่บอกว่าดิวมีคนรักแล้ว และผมคิดว่าเป็นไอ้แอ้ ทำไมนะ ทำไมต้องมีคนต้องการมรึงมากขนาดนี้ ลุงหนึ่งก็จะให้คู่กับบอยอีก
“ติ๊ก เป็นอะไรหรือเปล่า”พี่พัฒน์เห็นผมเงียบไป ผมหันไปยิ้ม ผมส่ายหน้า
“พี่เอ ยังป้อนงานให้เราอยู่ไหม อย่าหักโหมหนักติ๊ก “พี่พัฒน์พูด
“ก็ไม่เยอะหรอก แต่ถ้าเยอะก็คงจะดี พี่พัฒน์ ติ๊กเบื่อที่จะเรียนที่นั้น “ผมพูดกับพี่พัฒน์
“พี่เข้าใจ เราอยากจะเข้ามหาลัย และมีเวลาทำนั้นทำนี้เยอะแยะ และที่นั้นแทบจะไม่มีอะไรสำหรับติ๊กเลย”พี่พัฒน์พูด
“แต่ ถ้าเราจะมองให้มันเป็นความสุข มันก็ทำได้นะ”พี่พัฒน์พูด
“พี่ชอบเหรอพี่พัฒน์”ผมหันไปถาม
“เออ พี่”พี่พัฒน์
“พี่พัฒน์ รักพี่ตุ๊ ใช่ไหม และติ๊กเชื่อว่าพี่ตุ๊ รักพี่พัฒน์เหมือนกัน “ผมพูดพี่พัฒน์หันมามองผมแว๊ปหนึ่งและหันกลับไป ขับรถต่อ
"เมื่อไหร่ะตุ๊กับพี่พัฒน์จะ แฮปปี้แอนดิ่งซะที พี่ตุ๊จะเก็กไปไหนก็ไม่รู้ พวกผมนี้จะหมดความอดทนว่าจะคุยกับพี่ตุ๊กันอยู่แล้ว"ผมพูดกับพี่พัฒน์ พี่พัฒน์มองผม
"เออ"พี่พัฒน์เงียบไปเลยที่นี้ พี่ตุ๊ก็เก็กอยู่นั้นแหละ พวกผมจะอกแตกตายกันอยู่แล้ว สงสารพี่พัฒน์ 
"พี่พัฒน์น้อยใจไหม "ผมถามพี่พัฒน์
"ก็มีบ้างนะแต่ พี่เข้าใจพี่ตุ๊ ติ๊ก"พี่พัฒน์พูด
“พี่พัฒน์คงเสียใจมากที่เห็น พี่ตุ๊ไปกับ พี่ขวัญตอนนั้น พวกผมสงสารพี่กันมากเลยนะ “ผมพูด แม้ว่าพี่ขวัญจะเสียไปแล้วก็ตาม ตอนนั้นพี่พัฒน์คงต้องทนเห็นคนที่ตัวเองรักไป เอาใจคนอื่นคือพี่ขวัญซึ้งเป็นเพื่อนสนิทพี่พัฒน์ แต่พอเขาได้พี่ตุ๊เขากลับไม่พูดกับพี่พัฒน์เลย และพี่ตุ๊ก็เอาใจเขามากจนพวกผมนี้หมันใส้มาก แต่มันจบไปแล้วนิ
“ติ๊กรักพี่พัฒน์นะ พี่เหมือนพี่แท้ของติ๊ก “ผมพูด
“พี่ก็รักติ๊กนะ เป็นหวงเรานะ บางวันก็เห็นเราไม่มีความสุขเลย ติ๊ก อะไรที่ทำให้เราไม่มีความสุข โย้นมันทิ้งไปบ้างก็ได้นะ หึ”พี่พัฒน์พูดตอนนี้พี่พัฒน์ขับรถเข้ามาจอดด้านหน้าโรงแรมแล้ว พายมันยืนรออยู่ มีหนุ่มล้ำยืนอยู่ไม่ไกลจากมัน
“อีพาย ไปได้แล้ว ฮอร์โมนมรึงนี้ทำงานตลอดเลยนะ”ผมเปิดกระจกแซว พายมันน่ารัก
“ไปก่อนนะ “พายบอกคนนั้น ไอ้คนนั้นดูท่าจะอยากได้เบอร์โทรพายมาก
“เอาเบอร์พ่อน้องเขาไหม มีนะ พ่อน้องเขาเป็น ผบ.ทบ “ผมตระโกนถาม พี่คนนั้นทำท่าตกใจ รีบเดินเข้าไปด้านในทันที
“อีติ๊ก มรึงสะกัดกรุอะ เขาอุตสายืนฉีกยิ้มให้กรูตั้งนาน พี่พัฒน์ดูซิ”พาย
“หึๆ พาย พี่ว่ามันยังไม่ถึงเวลานะ เรียนก่อนดีกว่าไหม “พี่พัฒน์พูด และออกรถ
“เป็นไงบ้างมรึง”ผมถามพายผมรู้ว่าทำให้มันเสียใจเมื่อคืน
“เมื่อคืนเหรอ มีหนุ่มๆล่ำมาเพียบเลย ที่โรงแรมลุงภาษญ์อะ เมื่อคืนเขาประกวดโดมอนแมน แก “อีพาย
“ทำไมมรึงไม่โทรบอกกรู “ผมเอง หันขวับมาเลย
“นี้ใส่เสื้อกรามทั้งนั้น กางเกงยีนส์ก็ฟิต! น่าดูมว๊าก”พายพูด
“พอได้แล้ว อุ้ย พี่ทนฟังไม่ได้ เราสองคนนี้ คุยอะไรกันเนี๊ยะ พี่ตุ๊มาได้ยิน โดนแน่ๆเลย”พี่พัฒน์ 555
“ก็เลยต้องเม้ากันหลับหลังนี้ไงพี่พัฒน์”พายพูด
“และเราสองคนนี้นะ จะทำให้พี่ใจแตกไปด้วยนะเนี๊ยะ”พี่พัฒน์ พูดเหล่มองผมสองคน

    พี่อ้น แอน พี่ดิม VS พี่ตุ๊
          บ้าน อ.อ่าง เมือคืนไอ้น้องผมมันดันมาได้ยินประโยคเด็ดจากลุงหนึ่ง ว่าไม่ได้อยากให้มันอยูเพราะตอนเด็กๆแอ้ป่วยหนักและหลังจากที่ลุงภารักษาแอ้หายดี แอ้ก็เข้ามาดป็นสมาชิกในครอบครัวผมนับจากนั้น ผมสงสารน้องนะแต่ผมเขื่อว่าเมื้อคืนไอ้ดิวดูแลแอ้ได้เลยจำยอม ผมเดินออกมากำลังไปเข้ากรม จบมาได้สักพักลุยงานแบบบ้าคลั้ง พอผมออกมาก็เจอไอ้หมอดิม และ เจอไอ้คุณตุ๊กำลังโบกมือลาเมียไปทำงานไกลโผ้น ผมหยักคิ้วให้ไอ้ดิมคู่หูผม คือหมอทหารดิม
"ร่ำลาเมียรักเหรอครับคุณครูใหญ่ (มั้ง) "ผมพูด แซว
"หึ หึ หึ"ไอ้ดิม มรึงช่วยดรูแค่นี้เองเหรอ ไอ้ตุ๊หันมาเอามือเท้าเอวมองผมและหันไปมองไอ้ดิม
"แน่นอน พัฒน์ที่รักกรูเขาไปทำงานต้องออกมาส่งกันหน่อย ไม่เหมือน มรึง และมรึง พอ อิบ อิบ เสร็จ ก็แยกทาง หรือง่ายๆ น้ำแตกก็แยกทาง "ไอ้ตุ๊มันพูด และทำท่าอิบ คือ ชูสองนิ้วเหนือหัวมัน
"แน่นอนก็ไม่ต้อง ถ้าให้ยืนส่งทุกคนคงงปวดขาแย่เลย แค่ไอเจ็บเขาก็แย่แล้ว แบบว่า เยอะอ่ะ มาเป็นคันรถวะ "ผมพูด พร้อมหันไปหาไอ้หมอดิม
"แปะ"แปะมือกัน
"แน่นอน เพิ่งขึ้นรถกลับไป   แซบมาก"ไอ้ดิมอีกคน
"อืมม... ใช้งานมาก มันจะเสือมสภาพเร็ว ไม่ค่อยอยากรับงาน พองานเข้า มันจะแป๊ก และไอ้ประเภทคุยแบบนี้นะ น้องมันมักจะสั้นๆ นะ และมักจะใช้เวลาไม่มาก เขาเรียกนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำ "ไอ้ตุ๊มันพูดและเดินเข้าบ้าน ผมสองคนก้มมองเป้าตัวเองสาด..ตุ๊
"มันว่ามรึงอะ"ผมรีบโบ้ยเลย
"มรึงนั้นแหละคงไปเปิดให้มันดู มันเลยพูดถูก"ไอ้หมอหมาดิมมม
"สวัสดีครับพี่อ้น "น้องหมอด้าออกมาจากบ้านจะไป โรงพยาบาลแน่นอน
"มันว่ามรึงอะไอ้หมอดิม มิน่าเสร็จเร็วเชียว อย่างที่มันพูดนี้เอง"ผมพูดไอ้ดิมนิ้วกลางให้ผม มันกำบังนกกระเป๋าขึ้นรถ ไม่ลืมยกนิ้วกบางให้ผม ไอ้โอมมันกำบังออกมา ผมรู้น้องผมแอบชอบน้องหมอด้าอยู่ ผมชี้ให้ไอ้โอม หมอด้า ระหว่างที่ไอ้ดิมก้มจัดรถมัน ผมแอบส่งกุลแจรถให้ไอ้โอม แน่นอนน้องผมมองตาแล้วรู้กัน
“จัด”ผมพูดให้อ่านปาก มันเข้าใจเร็วจริงอะไรจริงไอ้โอม
“โอ”มันพูดให้อ่านปาก
"ไอ้คุณดิมครับ นี้มรึงไม่ตรงไปค่ายกับกรูเลยเหรอ"ผมก้มลงถามมัน พร้อมกับควักมือให้ไอ้โอมดำเนินแผนมันต่อมันดึงดีะเป๋าจากมือหมอด้าและดันหมอด้าไปที่รถ  หมอด้าหันไปหันมา ชี้พี่ไอ้พี่ดิม  ผมชี้ไอ้ดิมและชี้ผมว่าให้มันไปกับพี่ ผมส่งภาษามือกัน
"กรูจะไปส่งน้องกรูก่อน"ไอ้หมอดิมตอบผม
"ไอ้ดิม นั้นไรอะ"ผมรีบชี้ก่อนมีนจะถอดหัวมันจ่กดระโปรงท้ายรถ
"จะอะไรก็ปืนไงมรึง  ทำไมครับคุณพลทหารอ้นไม่ได้จับมาสองอาทิตย์ ลืมเหรอครับว่าปืนหน้าตาเป็นแบบไหน อ้อ คงจับแต่ปืนกระบอกเล็กมรึงละซิ"ไอ้ดิม ดูมันพูดว่าปืนในกางเกงผมเล็ก
"ไอ้ดิม อีกอันอะ เอาอะไรไปว่ะเซ็กทอยด์เหรอ"ผมถามมันอีก
"กรูไม่มี แน่นนอน ถ้ามรึงอาจจะใช่ "ไอ้ดิม ผมเหลือบมองมองไอ้โอมมันกำลังเข็นรถออกไป และมันขึ้นรถแล้ว ทำมือโอเคแล้ว
"ตกลงมรึงจะทำอะไรก่อนนี้"ผมถามมันอีกที
"เอ๊ะไอ้อ้นก็กรูบอกจะไปส่งร้องกรูก่อนไง"ไอ้หมอดิม และโอมมันสตาร์ทรถแล้วและกำลังจะ
"น้องกรูรออยู่ มรึงก็ชวนกรูคุยจริงไอ้พลทหารอ้น"ไอ้ดิมมันมองหน้าผม
"หมอด้า  หมอด้า!"ไอ้ดิมมันปิดท้ายรถแต่น้องหมอด้ามันไปแล้ว
"น้องหมอด้า  น้องกรูหาย"ไอ้ดิม ผมชี้รถไอ้โอมมันกำลังจะพ้นประตูไป
"ไอ้โอม มรึงมีสิทธิ์อะไรขโมยน้องกรูไปขึ้นรถมรึง"ไอ้ดิม ตะโกน
"ผมจะไปโรงพยาบาลพี่ ช่วงนี้หัวใจเต้นผิดจังหวะ เดี๋ยวไปส่งให้ วันนี้จะตรวจหมดทุกจุดของร่างกายเลยพี่ "ไอ้โอม
"โรงพยาบาลนี้ไม่มีสิทธิ์รักษาของมรึง และมรึงจะตรวจอะไรหนักหนามรึงเพิ่งตรวจไปอาทิตย์ที่แล้ว "ไอ้ดิม
"ผมยอมจ่ายพี่ โรงพยาบาลนี้ บริการถึงใจ เลยอยากไปทุกวัน"ไอ้โอม
"โรงพยาบาลพ่อกรู บริการประทับ ประทับใจโว้ย ไม่ใช่ถึงใจ "ไอ้ดิม รถไอ้โอมแล่นออกไปแล้ว และไอ้ดิมมันหันมา fucking ใส่หน้าผมเลย นิ้วกลาง
"มรึงให้กรูทำไม ไปให้ไอ้โอมมันโน้นมันเอาน้องมรึงไป ไป fu**  ing มันโน้น"ผมพูดเอาแขนเท้ารถมัน
"มันน้องมรึง "ไอ้ดิม ผมพยักหน้า
"แน่นอน มันก็ผลผลิตพ่อกรู แต่ ไอ้จู๋ มันคนละอันกันกับกรู หรือจะใช้ด้วยกันดีนะ"ผมทำท่าคิด
"ได้กรูจะตัดออกให้เหลืออันเดียว อาจจะตัดของมันหรือของมรึงจะได้ใช้ด้วยกัน อ้อ กรูถนัดตัดออก ไม่ถนัดต่อ"ไอ้หมอดิม
"เออ ไหน ไหนแล้ว กรูไปกับมรึงไอ้คุณหมอดิม รบกวนยกกระเป๋าขึ้นรถด้วยนะ จ๊วบ"ผมพูดพร้อมส่งจูบ และเปิดประตูขึ้นรถ
"ไอ้อ้น มรึงไปกับกรู รถกรู และ น้ำมันกรู แถมกรูยังขับ มรึงยังให้กรูยกกระเป๋ามรึงอีกเหรอ...มรึง มรึง"ไอ้ดิม ผมมอง มันชี้ผม มันกล้ามาก และ
"มรึง เทพ มาก สาด"ไอ้ดิม โธ่กรูก็ฟังตั้งนาน ชมกรูนี้เอง สาด 555
"เยส ไอ แอม 555"ผมยอมเต็มแต่โดนดีว่ากรู เทพ
"ดิม เร็วนะ อยากไปสวีทกับมรึงแย่แล้ว "ผมตะโกนออกไป แกล้งมัน
"กรูบอกอย่าพูดแบบรั้น"ไอ้ดิมมันตอบกลับมาทันที
"ทำไมอะ"ผมถามกลับ
"มันชวนกรูขนลุกสาด"ไอ้ดิม
"เร็ว น้องกรูมาแล้ว โด่เด่แล้ว ดิมจร๊า 555"ผมแกล้งมัน ไม่ต้องคิดมากผมกับมันไม่แน่นอน สายเดียวกัน
"shit! เปิดหนังเอ็กซ์ในรถกรูอีกสาด ไอ้พลลทหารอ้น"ไอ้ดิม เดินมาขึ้นรถ ผมเอาฟรชไดว์เสียบและเปิดหนังโป้ที่ไอ้โอมน้องรักโหลดให้ไว้
"บลิ้วอารมณ์ไประหว่างทางวะดิม 555"
"Fu** มรึง"ไอ้ดิม
“มรึงนี้ก็ให้กรูจริง เอาลง”ผมพูดและจับนิ้วกลางมันลง
“อันเดียวก็ชักไม่ไหวแล้ว สาด”ผมพูดและไอ้ดิมก็ออกรถ ผมสนิทกันมาโตมาด้วยเกิดยังเกิดวันเดียวกันเลย เทพไหม อยู่ด้วยกันตลอด ฝึกอะไรก็ไปฝีกด้วยกัน ขนาดจะมีความสุข ยังพามันไปด้วยเลย เด็กผมเยอะ มันน่ะไม่ค่อยหาแต่เด็กผมพอเจอมันนี้ไปกับมันทุกคน เซ็งแป๊ป!

[PFlove]

 

[PFlove]

ดิว
  ผมลืมตาขึ้น เช้าแล้วนี้แต่คนที่หนุนไหล่ผมยังหลับอยู่เลย ผมเอานิ้วเกลียแก้มใสๆนั้น เมื่อคืนแอ้ร้องไห้อย่างหนักที่เดียว แอ้เสียใจที่ลุงหนึ่งพูดแบบนั่น ผมนี้แค้นมาก ผมอยากรู้ว่าทำไม อาภีมถึงยอมลุงหนึ่งเรื่องแอ้ ลุงหนึ่งกับแอ้เป็นอะไรกันแน่ อย่าบอกนะว่าลุงหนึ่งจะเอาแอ้ ผมนี้ไม่ยอมเด็ดขาด เพราะถ้าไม่อย่างนั้น ลุงหนึ่งจะมาห้ามผมกับแอ้ทำไม
"กี่โมงแล้วดิว"แอ้งงัวเงียถามผม ทั้งที่ตายังหลับ
"เจ็ดโมงแอ้ ต่ออีกหน่อยก็ได้นะ กว่าแอ้จะได้นอนปาเข้าไปเกือบตีสอง"ผมพูด
"ที่จริงน่าจะได้นอนตั้งแต่เที่ยงคืนนะ "แอ้ลืมตามองผม แอ้พูด แต่ยิ้มเล็กๆมันช่างน่ารัก
"อืมมม"ผมก้มลงประกบริมฝีปากเรียวได้รูป แอ้จูปผมกลับ ผมจูปและไซ้แอ้ ตัวแอ้หอมตลอดเวลา ขนาดยังไม่อายน้ำ ใส่น้ำหอมเลยนะ นัวหอมขนาดนี้
"แอ้ดิวคุยกับพ่อแล้วนะ พ่อมีวิธีที่จะช่วยเราสองตนนะ แอ้ เชื่อใจดิวนะ ดิวจะทำ "ปมพูดสีหน้าแอ้กังวล
"แอ้ไม่อยาก..อุ๊บ"แอ้จะพูดห้ามผม ผมรู้ว่ามันค้อนข้างหนัก
"ดิวจะทำเพื่อลูก เพื่อคนที่ดิวรัก "
"ทั่งที่ลุงหนึ่งประกาศว่า ห้ามเป็นแอ้งั่นเหรอดิว"แอ้พูด
"แต่ดิวก็ประกาศว่าดิวจะเอา "ผมพูด แอ้ดันตัวลุกขึ้นหยิบดล่องแหวนที่ผมซื้อให้เมื่อคืน ผมส่งให้แอ้เมื่อคืนแต่พี่อ้นดันโผ่มา ซะก่อนและแอ้ก็คืนให้ผม แอ้บอกให้ ผมให้เขาวันหลัง ผมหยิบติดมือมาด้วย ผมเปิดกล่องและส่งให้แอ้ แอ้รับไปและ
“อะ”แอ้ส่งกล่องกลับมาให้ผม
"ทำไมละแอ้ ดิวซื้อให้แอ้ ดิวรักแอ้ ดิวเชื่อว่าแอ้รักดิว "ผมพูด
"ปลดตะขอสร้อยคอให้แอ้หน่อยจะใส่ไว้ที่สร้อยคอ "แอ้พูด ผมมองแอบนอยใจนิดกนึ่งแต่ดีกว่าแอ้แอ้ส่งคืนให้ผม
"ดิวแหวนนะจะอยู่ที่นิ้ว หรือที้ไหนไม่สำคัญ มันสำคัญว่าใจ อยู่ไหน เท่านั้น "แอ้พูด ผมแกะตะขอสร้อย แอ้ให้ผมสวมแกวนไส้ที่สร้ยคอ และ ดันตะขอกลับเข้าไป
"ขอบคุณนะ "แอ้พูด ผมมองแอ้
" ทั้งแหวนและเมื้อคืน ขอบคุณนะ ดิว "ผมเอามือแตะใบหน้าเรียวได้รูป
"ดิวทำเพราะใจดิวแอ้ "
"แอ้โชคดี แต่มีบางคนที่น่าสงสารนะดิว เขาไม่โชคดีเหมือนแอ้"ผมมองใครนะ
"แอ้หมายถึงใคร"
"คนที่เขายากให้ดิวรักเขาเหมือนที่ดิวรักแอ้"แอ้พูด
"พายเหรอแอ้ ...พายเข้าใจดิว และดิวรักใครไม่ได้แล้วแอ้ "ผมพูด แอ้ยิ้มและบุกขึ้นเข้าห้งน้ำไป ผมรีบตามไป อาบน้ำด้วยกัน เรามีความสุขทุกครั่งที่ได้อาบน้ำด้วยกัน ผใออกมาแต่งตัว เตรรยมตัวกลับ
"แอ้ ลงไปหาอะไรทานข้างล่างไหม"ผมุถามแอ้
"ไม่มีอะไรในตู้เย็นเหรอดิว"แอ้ถามผม
"น่าจะมีนะเพราะพี่ดิ๊บมานอนอยู่นะเรียนหนัก"ผมพูด
"แอ้ทำกินเองดีกว่า กินไรดีอะ"แอ้ถามผม
"ไข่ม้วนดีกว่า "ผมพูด
"ชอบเหมือนลูกๆเลยนะ"แอ้แซวผม
"แม่ของลูกทำอร่อยนิ"ผมพูด ผมเตรียมตัวออกมา ผมเปิดประตูออกมา เดินมาที่ ครัวและ
"เดฟ มีอย่างอื่นไหมนอกจากไข่"พี่เอ็กซ์ พี่เดฟ พี่เดฟพอทนพี้เอ็กซ์นี้ซิ พี่เดฟหันมาเจอผม มีเดฟสยัดหน้ามามองและผมก็ชี้พี่เอ็กซ์
"ดิว"แอ้ตกใจผมด้วยที่ตกใจ
"โป้ก"พี่เดฟ เปิดประตูตูเย็นโดนหน้าพี่เอ็กเพื่อว่าพี่เอ็กจะได้ไม่หันมาเห็นผมสองคน ผมรีบหมอบกับพื้น ทั้งคู่
"โอ้ยย เดฟ มรึงบ้าเปล่า เปิดตู้เย็นใส่หน้ากรูทำไม หน้าตาที่หล่อขั้นเทพของกรู "พี่เอ็กว่าพี่เดฟใหญ่เลย ก็โดนเข้าไปขนาดนั้น
"เอ็กซ์ กรูขอโทษ เจ็บไหม "พี่เดฟ พูดและเข้าไปถามแบบว่าช่วยบังให้ผมด้วย
"มาโดนบ้างไหมสาดดดด"พี่เอ็กซ์ถามพี่เดฟ
"กรูจะเปิดดูให้ไงว่ามีอย่างอื่นไหม "พี่เดฟพูดผมกำลังหมอบคลานกันเลย
"แล้วมรึวทำไมไม่รอให้กรูเดินไปถึงค่อยเปิดฟ่ะ  โอ้ยย เจ็บ หัวกรูโนไหมเนี๊ยะ ถ้าโนมรึงเจ็บ "พี่เอ็กซ์
“ไหนดูซิ ไม่โน่”เสียงพี่เดฟ
“มรึงหลอกกรูเปล่าเนี๊ยะแบบว่าให้กรูรู้สึกดี”พี่เอ็กซ์ระหว่างที่พี่กำลังสนทนาผมก็
"เอาไงดิว กรูว่แล้วนอนคอนโดกรูก็ไม่เอา แล้วนีเพี่เดฟะมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไอ้ดิว "แอ้ มาเป็นชุด
"แอ้ ปืนลง บันไดหนีไฟ "ผมพูด ผมหมุดออก เพราะออกทางประตุไม่ได้แน่นอน พี่เอ็กซ์ต้องเห็นแน่นอน  พี่เดฟ เหมือนจะเดินไปหยิบของอะไรสักอย่างให้พี่เอ็กซ์
"แป็ก"พี่เอ็กซ์ทำของหลน ถ้าก้มมาก็เจอดันอะดิ
"เอ็กซ์ "พี่เดฟเรียกพี่เอ็กซ์
"พลุ๊บ"พี่เดฟช่วยเอากระป๋องครอบหัวพี่เดฟ ระหว่างนี้รีบวิ่งกันเลนครับ
"ไอ้สาดเดฟ วันรี้มรึงเป็นเชียอะไรของมรึงเนี๊ยะมาครอบหัวกรูทำไมสาด และกรูไม่เอากระป๋อง ตอนนี้ !"พี้เอ็กซ์
"เออ มันหลุดมือ ไมได้่ตั้งใจ"พี่เดฟ
“ทำไมมรึงไม่เปลี่ยนจากกระป๋องเป็นไฟฉายให้กรูวะสาด มืดวะ “พี่เอ็กซ์
“อุ้ยย กรูเอาออให้นะ”พี่เดฟ
“กรูทำหลุดมือ จริงๆนะ”พี่เดฟ
"เหรอ! แต่มันลงหัวกรูนี้นะ มรึงแม่นไปหรือเปล่า แล้วของกรูหายไปไหนเนี๊ย นี้ขนาดเมื้อคืนไม่ได้ดื่มมรึงยังรั่วได้ขนาดนี้ เดฟ "พี้เอ็กยืนขึ้นเม้งพี่เดฟทั้งที่กระป๋องยังครอบหัวอยู่เลย ผมปืนจากระเบียง สูงอยู่ระแต่ก็ต้องทำ และผมกับแอ้ พากันปีนลง ทำไมพี่เดฟจะม่ก็ไม่บอก ผมปีนลงมาอย่างเร็วมาก จนเกือบถึงพื้น ผมมีกระเป๋าลงมาด้วย
"ผมช่วยไหมครับ "มีคนรอช่วยดีเลย ผมรีบส่งดระเป๋าให้ เงยหน้ามองแอ้ที่ตามผมลวมาติดๆ
"ขอบคุณครับพี่.,เว้ยย"ผมหันไปขอบคุณ ดันเป็น พี่รปภ
"ผมเห็นอะไรผิดสังเกตุเลยมาดูนะครับ นึกว่าขโมย ไม่คิดว่าจะเป็นคุณดิว คุณแอ้ ปืนคอนโดตัวเองทำไมเหรอครับ  เอ๊ะหรือว่า ลิฟท์เสีย แต่ถ้าลิฟท์เสียบันไดในอาคารยังใช้ได้นะครับ ใช้บันไดในอาคารดีกว่านะครับ"พี้ปรภ
"เออ ผมหัดไว้เพื่อ เกิดไฟไหม้ จะได้รู้ว่าบันไดใช้ยังไง เนอะแอ้เนอะ"ผมพูดแอ้พนักหน้า
"สุดยอดเลยครับคุณดิว คุณแอ้ "พี่เขาชม
"งั้นผมสองคนขอตัวนะครับธุระเยอะ"ผมพูดแบบขอตัว
"เชิญครับ เออ คุณเอ็กซ์กับคุณเดฟมานี้ครับ ผมเห็นรถ มิน่าละตอนเที่ยงคืนครึ้งผมเดินสำรวจ โอ้ย พาใครมาอิบ อิบแน่เลย ซีดซาดน่าดู ครางกันซะผมนี้ขนรุก  "โอ้ว shit เพราะเวลานั่นแหละที่ผมสองคนอิบ อิบกัน ผมหันมามองแอ้  มันกัดปาก
"คงจะใช่ แต่อย่าแซวนะพี่ผมเตือน เมื่อคืนจบไม่สวย และตืนเข้ามายังมีอารมย์ค้าง ถ้าพี่แซวขึ้นมางานอาจจะงานเข้า ช่วงนี้พี่เขาฝึกโหดมาก "ผมพูด
"จริงเหรอครับ โชคดีที่คุณดิวบอกผมก่อน งั้นไม่แซวครับ "พี่ รปภ.
"ผมขอตัวนะครับ "ผมรีบพากันออกมาทันที่ และรีบไปขึ้นรถทันทีผมขับรถออกมา แอ้มองผม เมื่อคืนอยากบอกว่าแอ้สุดยอดมาก โอ้ว
“ทำไมมองแบบนั้นละดิว”แอ้ถามผม
“เมื่อคืน สุดยอด อยากได้อีกอะ”ผมพูด
“ไอ้บ้าไอ้หื่น “แอ้หันมาตีผม หน้าก็แดงเขินแน่เลย
“เมื่อคืนหนังเอ็กซ์ชิดซ้ายเก็บไปได้เลย “ผมพูด แอ้หันหน้าหนี
“หิวไหม แวะหาอะไรทานกันก่อนไหม แอ้”ผมถาม
“ที่ไหนดีละ”ผมถาม
“เออ มานรูดไหม “ผมถามแอ้
“ไอ้ดิว “
“โอ้ยแอ้อย่า ดิวขับรถ เขาล้อเล่น ร้านอาหารแถวนี้ก็ได้ ผมพูดกับแอ้ และเลี้ยวรถเข้าไป เพื่อหาอะไรทานกันลองท้องก่อนเดินทางกลับ ไม่อยากกลับเลยอยากอยู่แบบนี้กันสองคน แต่ทำยังไงได้มีภาระกิจรออยู่ ต้องทำให้เสร็จ
  แอ้
     ผมเดินทางกลับเพื่อมาเรียน วันนี้ยังเป็นวันหยุดของผมสองคน ไม่รู้ว่าไอ้ติ๊กจะโกรธผมไหมที่ไม่ได้กลับด้วยกัน แถมยังโกหกว่านอนคอนโด ตัวเองอีก คงไม่มีพี่คนไหนไปนอนคอนโดผมแล้ว ไปบอกไอ้ติ๊กว่าไม่เจอผมนะ งานเข้าเลยทีเดียว ผมนั่งหลับๆตื่นๆ มากับไอ้ดิว  แถมยังปวดท้องอีกต่างปาก ปวดท้องน้อย นี้กลับไปจะต้องเอากระเป๋าน้ำร้อนมาอัง พอผมทำแล้วมันดีขึ้น พ่อภาก็แนะนำให้ทำนะ แต่ถ้าปวดมากให้ไปหาพ่อ นี้เพิ่งเดินทางออกมาไม่อยากให้ดิวขับรถกลับไปกลับมา เลยทน
“แอ้ แวะซื้ออะไรเข้าไปกินก่อนไหม “ดิวถามผม ดิวแวะซุปเปอร์มาเก็ตในเมือง ผมก็เดินลงมาเพื่อเข้าไปหาซื้อพวกนมอะไรพวกนี้ไว้กิน และพวกขนมไว้เอาไปทานกัน เดินเข้ามาก็เจอชั้นที่มีขนมเด็กๆ คิดถึงมาริโอ้
“พ่อแอ้ โอ้กินอันนี้ไอ้อะเปล่า โอ้กินไม่เยอะ โอ้ไม่อยากฟันพุ แต่โอ้ขอซื้อนะพ่อแอ้”โอ้อ้อนผมทุกทีที่พาเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ต
“แม่เซน ซื้อได้ไหม”เด็กน้อยที่ดูจะแก่กว่าลูกผมหน่อย กำลังอ้อนแม่ของเขาซื้อขนม
“เซน วันนี้ซื้อไม่ได้แม่มีตังค์มาพอดีจ่ายค่าไฟนะ ไว้เงินแม่ออกอีกวีคหนึ่งแม่ซื้อให้นะ “ผมก็มอง และเด็กคนนั้นเดินคอตกตามแม่เขาไป
“แอ้ นมและก็ ขนมปัง พวกยูโรเค้ก เอาอะไรอีกไหม”ดิวไปหยิบพวกนมขนมปังใส่ตระกร้ามาและผมก็เดินไปหยิบขนมที่เด็กคนนั้นหยิบแต่ไม่ได้ซื้อ ราคา 35 บาท ผมก็หยิบใส่ตระกร้า
“แอ้ ลืมไปหรือเปล่า ลูกไม่ได้มาด้วยนะ”ดิวพูดเบาๆกับผม
“เอ๊ะหรือว่าคิดถึงลูกจนต้องกินขนมเหมือนลูก”ดิวยังแซวผมอีก ดิวเอาตระกร้าไปจ่ายเงิน ผมมองเด็กน้อย เด็กน้อยหันมามองผม ผมยิ่งรู้สึกสะดุดตาเด็กคนนี้มากเหมือนมีอะไรบ้างอย่างที่ดึงดูดผม เขายิ้มให้ผม ตอนนี้แม่เขารอจ่ายบิลอยู่
“ไปแอ้เสร็จแล้ว “ดิวพูด ผมก็เดินออกและหยิบขนมที่ผมซื้อไว้ ผมเดินผ่านผมถุงที่หนุ่มน้อยถือ
“พี่ซื้อให้”ผมพูดและเด็กคนนั้นมองผม และมองขนมและยิ้มให้ผมผมเดินออกมาที่รถ
“แอ้ “ดิวเห็นเหตุการณ์พอออกมาดิวก็เรียกผม
“เห็นเขาหยิบ เขาอยากได้แต่แม่เขาซื้อให้ไม่ได้นะ ดิว “ผมพูดและเข้ามานั่งในรถ ดิวก็เข้ามาและ
“รู้ไหมว่าดิว นะโชคดีที่เลือกแอ้เป็นแม่ของลูกๆดิว “ดิวพูดผมหันไปมอง
“ผู้หญิงบางคนยัง ทำกับลูกได้ไม่ดีเท่าแอ้เลยนะ”ดิวพูด
“แต่แอ้ เป็นผู้ชาย “ผมพูด
“ไม่ใช่ปัญหา เพราะดิวสามารถ”ดิวพูดแต่ให้ผมยิ้ม
“สามารถทำผู้ขายท้องได้ เจ๋งปะ”ดิวพูดผมนี้หันมาทำท่าจะหยิก ระหว่างที่กำลังออกรถ ผมเห็นเด็กคนนั้นชี้ให้แม่เขาดูว่าผมเป็นคนซื้อขนมให้เขา แม่เด็กคนนั้นมองและโค้งขอบคุณผม ผมก็ตอบรับผมยินดี ดิวขับรถออกมาแต่
“โอ้ยย”ผมรู้สึกปวดขึ้นมาอีกแล้ว
“แอ้เป็นอะไร”ดิวถามผม
“ปวดท้อง สงสัยโรคกระเพราะแน่เลย”ผมพูดกับดิว
“ไหวไหมแอ้”ดิวถามผม
“ดิวกลับไปทานยาก็หาย”ผมพูดและดิวก็ขับรถต่อ ผมก็พยายามเก็บอาการไม่ให้แสดงออกมาว่าปวด จนดิวขับรถมาถึงบ้านพัก ผมว่าคงมาถึงกันหมดแล้ว บอย แจ็ค ติ๊กและพาย หลุยส์กับธรรณ์ด้วย คงไปสวีทกันที่ปารีส ผมเดินเข้าบ้าน
“ไงครับ ไปสวีทที่ไหนกัน เพิ่งมา”ไอ้หลุยส์ถามผม  ผมเดินเข้ามาโดยที่ดิวหิวกระเป๋าเข้ามาให้ผม ไม่ให้ผมถือ
“แล้วเพื่อนมรึงละกลับมาหรือยัง “ไอ้ดิวถามไอ้หลุยส์
“นั้นเข้ามาแล้ว นั่งอยู่นั้น เกือบโดนพรากประตูสวรรดิ์แล้วมันอะ”หลุยส์พูด แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เดินขึ้นบ้านก่อนดีกว่า แต่ผมมาเจอติ๊กที่ยืนรออยู่
“ติ๊ก”ผมเรียกติ๊ก
“เพลียมาเลยเหรอแอ้”ติ๊กถามผม
“ติ๊ก “ผมเรียกชื่อเขาเบาๆ
“มรึงโกหกกรูทำไมว่าไปนอนคอนโดมรึงมา แอ้”ติ๊กถามผม
“กรูเจอพี่เอส เขาไปนอนคอนโดมรึงมา เขาบอกว่าไม่เจอมรึง มรึงไปนอนกับไอ้ดิวมาใข่ไหม”ติ๊กถามผม ติ๊กเดินลงมาประชิดผม
“กรูไปนอน”ผมกำลังจะบอกว่าไปนอนที่อื่นไม่อยากให้ติ๊กมันโกรธผมมาก
“พอแล้ว พอได้แล้ว มรึงเลิกโกหกซะที”ติ๊ก มันจับแขนผม บีบ ผมพยายามแกะออก และผมก็ปวดท้องมากอยู่แล้ว
“ติ๊ก ปล่อย”ผมพูดแต่ติ๊กยิ่งบีบแขนผมแน่น ผมพยายามสะบัด
“ติ๊กมรึงทำอะไรแอ้”เสียงพายจากด้านบน พายออกมาเห็น ติ๊กปล่อยและผมก็ทรุดลง
“ไอ้ติ๊ก”เสียงคนวิ่งมา ไอ้แจ็ค บอย หลุยส์และธรรณ์ และดิวที่วิ่งมาพร้อมกับเข้ามาประครองผม
“ไอ้ติ๊ก มรึงทำอะไรแอ้”ติ๊กที่ตกใจหน้าซีดแต่ผมปวดมาก
“ไม่ ติ๊ก ไม่ได้ทำอะไรกรู ดิว โอ้ยยย ”ผมพูดเสียงผมเบามากผมเอามือกุมท้องผมไว้
“ติ๊ก มรึงทำอะไรแอ้”แจ็คถามติ๊ก
“กรูไม่ได้ผลักมัน”ติ๊กพูด
“มรึง”ดิวทำท่าจะลุก ผมดึงไว้
“อย่าดิว มันไม่ได้ทำ กรูปวดท้องตั้งแต่นั่งรถมาแล้วดิว”ผมพูด ดิวก็มองผมและ
“อึบ”ดิวมันอุ้มผมลอยและพาผมขึ้นห้องทันที ดิวค่อยๆวางผมลงที่เตียงเบาๆ
“แอ้ไหวไหม ดูหน้าซิซีดมากเลย ดิวว่าดิวขับรถพาแอ้กลับไปหาพ่อดีกว่า ปวดท้องน้อยด้วยเน๊ยะ ไม่น่าจะใข่โรคกระเพราะนะแอ้”ดิวทำท่าจะโทรหาพ่อภา
“อย่าดิว กรูไม่เป็นไร และถ้าพาไปหาพ่อถาจะบอกว่ายังไง พวกนั้นต้องถามเยอะเลยดิว “ผมดึงแขนดิวไว้
“ดิว เอากระเป๋าน้ำร้อนไปใส่น้ำร้อนมาให้หน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้น นะดิว”ผมพูดกับดิว ดิวที่มองผม
“ถ้าไม่ดีขึ้น ดิวจะขับรถพาแอ้ไปหาพ่อ “ดิวพูด
“อืมม ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยไป”ผมพูดดิวเดินไปหยิบในตู้และลงไปด้านล้าง ผมนอนกุมท้อง ปวดมากเลย และเมื่อคืนไอ้ดิวก็จัดผมซะหลายท่าเลย สักพักดิวก็เดินขึ้นมาพร้อมกระเป๋าที่ใส่น้ำร้อนเรียบร้อยแล้ว และส่งมาให้ผม ผมรับมาและมาอังที่ท้องน้อย มันดีขึ้นมาหน่อย ดิวลงไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าและจัดตู้เสื้อผ้าให้ผมและเขา ดิวนะเจ้าระเบียบมาก และดิวสอนลูกให้มีระเบียบมาก เพราะผมก็ระเบียบมากเช่นกัน
“แอ้ ดีขึ้นไหม “ดิวขึ้นเตียงมานอนข้างผมและถามผม
"อืมม"ผมพยักหน้า
"ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูพร้อมกับมีคนเปิดประตูเข้ามา แจ็ค บอย และธรรณ์ และหลุยส์ เข้ามา ผมก็ตกใจ เพราะถ้าพวกนั้น
เห็นว่าผมอังกระเป๋าน้ำร้อน โดยเฉพาะบอยต้องรู้แน่เลยว่าผมมีเหมือนเขา ผมเลย
"ปึก"เอากระเป๋าน้ำร้อนออกและซ้อนไว้ใต้ผ้าห่ม
"โอ้วว"ดิวร้อง ผมก็แง้มดู ผมเอากระเป๋าน้ำร้อนไปพักไว้ที่เป้าไอ้ดิว
"แอ้ เป็นไงบ้าง ปวดมากไหม ไปโรงพยาบาลหรือเปล่า"บอยเข้ามาถามผม
“ไม่เป็นไร นอนพักก็ดีขึ้นนะบอย”ผมพูด
“เออ แน่นะ พวกกรูตกใจมรึงมากเลยนะ ไอ้ติ๊กนี้มันเหลือเกินวะ ว่าไหมไอ้ดิว”แจ็ค
“อืมม”ดิว
“อ้าวมรึงเป็นไรป่วยไปกับมันเหรอ”ไอ้หลุยส์
“สบายดี”ดิว
“ดูท่าว่า แอ้คงอยากจะพัก งั้นนอนพักแล้วกันพวกเราไม่กวนดีกว่าไหม”ธรรณ์พูด ผมพยักหน้า
“เออ ว่าหน้ามันซีดนิดหน่อย งั้นพักผ่อนวะ พรุ่งนี้ไปไม่ไหวก็หยุดพัก”แจ็คพูดและทุกคนพากันเดินออกไป
ผมก็ยิ้มให้ทุกคนจนประตูถูกปิดลง และ
“โอ้วว shit”ดิวร้องออกมาและกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปห้อง น้ำผมก็รีบลุกตามไป ดิวถอดกางเกงออกและ เอาน้ำรด น้องดิวในกางเกง
“แอ้ เกือบสุกไหมเนี๊ยะ อู้ยย ร้อน “ดิวพูดออกมาผมละขำเลย
“ไม่ต้องมาขำ เดี๋ยวเกิดใช้งานไม่ได้จะมานั่งเสียใจนะ ไม่ทำดิวเลย”ดิวพูดกับผม
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ไหนดูดิ แค่แดงๆเอง “ผมเดินเข้ามายืนมอง แบบขำ ขำ
“แกร็ก “เสียงประตู ผมก็เดินออกมา ปรากฏว่าเป็นพายกับติ๊ก ติ๊กที่กล้าๆ กลัวๆจะเข้ามาหาผม
“แอ้ มรึงเป็นไงบ้าง”พายถามผม
“ดีขึ้นแล้ว”ผมพูด
“แอ้ กรูไม่ได้ตั้งใจนะ “ติ๊กพูด
“อืมม ไม่เกี่ยวหรอกกรูปวดท้องตั้งแต่นั่งรถมาแล้ว ติ๊ก”ผมพูด
“หมับ”ติ๊กมันกอดผม
“แอ้ กรูขอโทษ “ติ๊กเหมือนมันจะร้องไห้
“ดิว”พายเรียกดิวที่ออกมาจากห้องน้ำ ดิวมองติ๊กที่กอดผม ดิวหันไปมองทางอื่น เขาไม่เขื่อว่าติ๊กไม่ได้ทำผมเจ็บ
“งั้นมรึงนอนพักเถอะนะแอ้ พรุ่งนี้ไปไหวไหม ไม่ไหวให้กรูอยู่ดูแลมรึงนะ”ติ๊กพูด
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวมรึงก็ทำแอ้อีก”ดิว ผมหันไปปรามดิว
“ไอ้ดิว กรูไม่ได้ทำแอ้”ติ๊กพูด
“กรูไม่เชื่อ”ดิวพูด
“ก็กรูบอกว่าไม่ได้ทำไง”ติ๊ก
“อย่าให้กรูเห็นอีกนะ “ดิว
“หยุด”ผมพูดขึ้น
“หยุดดิว ติ๊กไม่ทำกรู กรูเป็นอยู่แล้วดิว “ผมหันไปบอกดิว
“งั้นกรูไปห้องกรูนะ มรึงมันมองกรูเป็นมารอยู่แล้วดิว”ติ๊กพูดผมรู้ว่าติ๊กมันเสียใจที่ดิวมองมันแบบนั้น และติ๊กก็เดินออกไปพายได้แต่มองและเดินตามออกไป ผมก็หันมามองดิว
“ดิว ติ๊กไม่ได้ทำอะไรกรูทั้งนั้น ใช่มันแค่จับแขนกรู และพอมันปล่อยแขนกรูก็ทรุดลงไปเอง ดิว มรึงเขื่อที่กรุพูดบางนะดิว”ผมพูดและค่อยๆล้มตัวลงนอน ผมเริ่มปวดอีกแล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนตามผมเช่นกัน ผมเห็นสีหน้าติ๊กแล้ว ผมรู้ว่ามันเสียใจที่ดิวพูดแบบนั้น ทำไมเราต้องมารักคนเดียวกันด้วยติ๊ก
“หมับ”ดิวกอดเอวผม ดิวนอนตะแครงอยู่ด้านหลังของผม ผมหันไปมองดิว และหันกลับมา
“ดิวรักแอ้มาก ดิวไม่ว่าดิวจะพูดสักกี่ล้านครั้ง แต่ดิวก็จะพูด “ผมพยักหน้า ตอนนี้ผมเริ่มจะอยากพักแล้ว ตาเริ่มล้าลง และคงจะปิดในเร็วๆนี้
“นอนพักนะแอ้ ดิวอยู่กับแอ้ เราจะอยู่ด้วยกันทุกที ต่อให้ต้องไปในที่ลำบาก ดิวก็จะไปด้วย”ผมได้ยินแค่นั้น ผมรู้ว่าผมยิ้มออกมา แอ้เช่นกัน ผมพูดในใจ
 ดิว ผมนอนกอดแอ้ มือก็กดโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมกดเช็คอิเมลที่พ่อส่งมาให้ผม ผมเช็คดูว่ามันคืออะไรรายละเอียดที่ผมจะต้องเลือกเรียนพ่อผมคงไปคุยและปรึกษากับผู้รู้มาเรียบร้อยแล้ว ผมเลือกแล้วว่าจะไปทางแพทย์ทหาร แต่หลักสูตรการฝึกทหารหฤโหดมาก เอาวะ เพื่อให้ได้เมียมาอยู่กับลูก แต่ผมต้องรู้ก่อนว่า ทำไมลุงหนึ่งไม่ให้ผมเลือกแอ้ ทั้งทีลุงบอกว่าใครก็ได้ถ้าไม่เอาที่ไม่ใช่แอ้
“กํอกๆ”ผมตกใจเสียงเคาะประตูผมรีบเดินไปเปิดประตูอย่างเบาที่สุดกลัวแอ้ตื่น
“ดิว ว่างยัง ลงไปคุยกับพวกกรูหน่อย “แจ๊คมันพูด
“แอ้เป็นไงบ้าง”แจ็คมันถามผม
“มันดื้อไม่ยอมให้พาไปหาพ่อกรู “ผมพูด
“ก็มรึงเพิ่งขับรถมา มันห่วงมรึงอะดิ”แจ็คพูด
“ไปลงไปคุยกับกรู กรูได้ยินมาว่ามรึงกับลุงหนึ่งปะทะกันเมื่อวันก่อน “แจ็คพูดผมเดินลงมาชั้นล่างแล้วไอ้หลุยส์มันนั่งรออยู่ผมมอง มีแค่แจ็ค หลุยส์
“บอยกับธรรณ์เขาอยู่ข้างบน “แจ็คพูดผมนั่งลง
“ไอ้หลุยส์มันกำลังจะทำธุรกิจ “ผมก็พยักหน้า
“ธุรกิจที่ ลุงหนึ่งมีความจำเป็นต้องใช้ “ไอ้หลุยส์
“เออ มรึงอย่าบอกนะว่า มรึงจะเกี่ยวพวกอาวุธ”ผมพูดขึ้น
“อืมม แต่จะมีให้มากกว่านั้น กรูได้เลือกดูพวกที่ ฉลาดเข้าขั้นอัจฉริยะไว้ ในองค์กรแล้ว ระหว่างนี้ก็ดำเนินเล็กๆน้อย ๆพอพวกมรึงจบ มันจะได้ทันกัน”ไอ้หลุยส์
“ดิว มรึงจะไปทางไหน”แจ็คถามผม
“กรูเลือกแล้ว แพทย์ทหาร และกรูเลือกลงหลักสูตรที่โหดมาก กรูยอม กรูไม่ยอมเสียแอ้ไป กรูอยู่กับแอ้มาตั้งแต่กรูจำได้ ”ผมพูดกับพวกมัน
“ดี มรึงจะได้ไอ้แอ้อยู่กับมรึง ตกลงมรึงกับแอ้ คบกันอยู่ใช่ไหม แต่ทำไมมรึงต้องปิดพวกกรูวะเรื่องมรึงกับแอ้ “แจ็คพูดและถามผม
“กรูกับแอ้”ผมอยากจะพูดแต่ แอ้บอกไว้ว่า อย่าบอกเรื่องกรูกับมรึงนะ ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูลุงหนึ่ง กรูคงไม่ได้อยู่กับมรึงดิว
“เพื่อนกันที่สนิทกันมาก เรียกว่าคู่หู่ที่ขาดกันไม่ได้”ผมพูดออกไป
“ไอ้ดิว กรูไม่เชื่อ”แจ็คพูดมันมองหน้าผม
“เอานะ มันคงยังไม่พร้อมตอนนี้ ”ไอ้หลุยส์ พูด
“เออ เอาเป็นว่า มีกรู ไอ้หลุยส์และมรึง อย่าบอกเรื่อวนี้กับบอยและธรรณ์ “แจ็คมันพูดผมก็พยักหน้า แน่ละบอยรู้คงไม่เห็นด้วยแน่
“เออ ไปขึ้นไปดูเมียมรึงเหอะวะ”ไอ้หลุยส์พูดผมพยักหน้า ขึ้นไปถามว่าแอ้จะกินอะไรดีกว่า เดี๋ยวอาหารเย็นก็คงจะมาแล้ว ผมเดินขึ้นมาชั้นบน และกำลังจะเปิดประตู
“ดิว”ผมได้ยินเสียง เลยหันมา บอย
“บอย ว่าไง”ผมถามบอย
“ลงไปคุยกับแจ็คและหลุยส์มาเหรอ เขาคงชวนดิวร่วมด้วยใช่ไหม”บอยพูดและถามผม
“บอยรู้”ผมถามบอย
“ใช่บอยรุ้ แต่ไม่ห้าม อยากเห็นแจ็คทำอะไรด้วยตัวเอง “บอยพูด
“ดิวก็ด้วยก็ดีนะ บางอย่างมันต้องแก้ไข บอยเข้าใจ”บอยพูด
“แต่อย่าดึงแอ้เข้ามา บอยเตือน “บอยพูดผมหันมามองบอย
“อย่าดึงแอ้มาปะทะกับลุงหนึ่ง คนที่เสียใจที่สุดคือแอ้”บอยพูด
“บอยรู้อะไร”ผมหันมาถามบอย
“เออ บอยไม่รู้แต่บอยเตือนดิว แค่นั้น “บอยพูด
“บอย”ผมดึงแขนบอยก่อนที่บอยจะเดินกลับ
“บอยพูดได้แค่นี้ดิว บอยขอโทษนะ แต่บอยต้องเตือนดิว”บอยพูดและแกะมือผมออกบอยเดินกลับห้องไปแล้ว ผมเดินเขามาในห้อง เห็นแอ้ยังนอนอยู่ ผมคล้ำตัว มีไข้เล็กน้อย ผมเลยไปหยิบผ้าชุบน้ำเพื่อจะมาเช็ดตัวแอ้
“แอ้ “ผมเรียกแอ้เบาๆ ว่าจะให้แอ้ลุกมากินยา
“พ่อ ! พ่อ ! “แอ้เพลอหาอาภีมเหรอ
“พ่อ “แอ้ยังคงเรียกพ่อ จะเพ้อทำไมแอ้ก็อยู่กับอาภีมอยู่แล้ว
“แอ้”ผมเรียก แอ้สะดุ้งตื่น
“ดิว “แอ้มองผม
“แอ้มีไข้ กินข้าวต้มไหม ดิวต้มให้ “ผมถามแอ้พยักหน้า
“แอ้เพ้อหาอาภีม “ผมพูด แอ้มองผมแบบไม่อยากเขื่อ
“แอ้เรียก พ่อ พ่อ “ผมพูด
“แอ้ฝัน แต่ในความฝันไม่ใช่พ่อภีมนะดิว แค่เงาดำๆ ร่างใหญ่ๆ  แอ้เรียก พ่อ เหรอดิว โอ้ยย”แอ้พูดและพยายามดันตัวเองลุก
“แอ้ นอนลง แค่ความฝันนะ”ผมพูดและดึงผ้าห่มมาห่อตัวแอ้ไว้
“ดิวจะลงไปต้มข้าวต้มให้นะ เดี๋ยวมา “ผมพูดและหอมที่หน้าผากแอ้ แอ้ยักหน้าอย่างว่าง่าย ตอนไม่สบายนี้พูดอะไรก็ฟัง ไม่รู้ซิว่าทำไม แต่ผมอย่กให้อ้อนกับผมบางก็เท่านั้น

[PFlove]

คนที่เขาเกรงกลัวมาถึงแล้ววันนี้ ไอ้เดี่ยว ผมชื่อเดี่ยว ผมเคยเรียนที่นี้ แต่ผมดันมีเรื่องกับไอ้ธงรบ และผมก็ป้องกันตัวเลยแท่งมันไปด้วยมีดพก ส่งผลให้พ่อบุญธรรมย้ายผมไปจาก โรงเรียนนี้ ผมรู้ว่าทุกคนรู้ว่าใครผิดแต่สิ่งที่ทุกคนมองผม คิอ แม่งโหดมาก และคอนนี้ผมดลับมาเรียนที่นี้อีก ไม่รู้ทำไม ปมไม้ได้มาอาทิตย์ที้แล้ว เพร่ะครบรอบวันตายพ่อผม พ่อเป็นทหาร
 "สวัสดีครับ อาจารย์"ผมเดินเข้ามาที่ห้องพักครู ผมยกมือไหว้ อาจารย์ในห้อง
"สวัสดีครับ ติดต่อเรื่องอะไรครับ "อาจารย์ถามผม
"ผมชื่อ นายกิตติศักดิ์ ผมย้ายมาเรียนที่นี้ครับ พอดี อาทิตย์ที่แล้วครบรอบวันเสียชีวิตพ่อผมครับ "ผมพูด
"อ้อ เรานั้นเอง เออ เธอต้องย้ายห้องนะ "อาจารย์บอกผม ทำหน้างงทำไมละตอนมาสมัครเขาระบุห้องให้ผมแล้ว
"แค่ย้ายห้องเฉยๆ เธอมีปัญหาเหรอ กิตติศักด์"อาจารย์ถามผม อย่าบอกนะว่าที้ไอ้พวกกนั้นพูดเพราะลูกหลานเจ้าของโรงเรียนมาเรียนห้องนี้มัน มันเลือกคนที่ตะเรียนกับมัน ผมอุตสาจะได้เรียนห้องนี้ กับพวกไอ้ภาคิน
"งั้นไปรอเข้าแถวนะเธอเรียนห้อง 8 ครูมารศรี จะดูแลเธอนะ ส่วนครู ชื่อครูพัฒน์ มีอะไรมาคุยกับครูได้นะ"ครูที่ชื่อครูพัฒน์ บอกผม ผมพยักหน้าและเดินออกมาจากห้อง ผมเห็นมีรุ่นพี่ ผมจำมันได้ มันชื่อโก๋ กับ เจ๋ง
"ดีวะเดี่ยว หลายคนพูดว่ามรึงกำลังจะมา ก็มาจริงๆด้วย ว่าแต่ โดนย้ายห้องเรียนไหมวะ เพราะห้องนี้เขาคัดคนเรียนวะ เห็นย้ายไปห้องอื่นหลายคนเลยวะ อย่างนี้แหละ ลูกคุณหนู"พวกมันพูดแสดงว่าไอ้คุณหนูๆนี้ด้วยใช่ไหมที่ทำให้ผมถูกย้ายห้อง
"เรื่องของมัน ว่าแต่มาพูดนี้จะยื่มมือกรูจัดการให้เหรอ ไม่มีปัญญาหรือไง"ผมพูด ไอ้โก๋ทำท่าจะใส่ผม ผมควักมีดพก มันถอยเลย แค่ด้ามไม่มีมีดหรอกครับ แค่ขู่มันเท่านั้น
"กรูรู้ว่ามรึงให้พวกไอ้ท๊อชเข้ามา วันก่อน ถ้าแน่จริงทำไมทำเองละไอ้โก๋"ผมเรียกมันไอ้ ผมไม่นำถือมัน
"ไปเหอะวะ "ไอ้เจ๋งมันดันเพื่อนมัน ผมเดินลงมาด้านล่าง เพื่อไปที่รถ พอผมมาถึง เห็นรถตัวเอง เท่านั้น ใครวะ มันทำกับรถที่ผมรักได้ขนาดนี้ ผมมองรอบคัน และเห็นที่กระจกที่ผมติดสติดเกิร์ สมบัติพ่อให้มาแต่มีต่อท้าย จอดตรงนี้เหรอสาด! ต่อมโมโหระเบิด ขึ้นมาทันที มันเป็นใคร ผมมองหาเห็นเก็กนักเรียนกลุ่มหรึ่งผมจำได้ว่าเห็นนั่งก่อนขึ้นไป อละมันพ่นสีงานอยู่ ถ้าทางว่าไม่อยากโต
"โคล้ม"ผมเตะโต๊ะลมลง พวกนี้มองหน้าผม
"ใครทำรถกรู"ผมถาม พวกมันมองหน้ากัน
"ไปเตรียมเข้าแถวดีกว่า"ยังอีกทำเป็นจะเดินออกโดยไม่สนใจผม
"ผลั๊ก "ผมจับคนหนึ่งและกดหน้าลงที้โต๊ะ
"โอ้ยพี่"มันร้องออกมา
"กรูถามว่าใคร กรูว่าพวกมรึงวะ กรูจำได้มรึงพ้นสีงานอยู่ มรึงอยากตายคาตรีนกรูใช่ไหม กรูเดี่ยว มรึงรู้จักไหม"ผมพูดแบะกดหัวมันลงเพื่อนมีนตกใจ
"พี่ที่ชื่อเดี่ยวที่เขาว่าโหดนะเหรอ"อีกคนร้องออกมา แสดงว่ามันรู้ ผมหันไปยิ้มแบบเท่ๆ
“กรูเอง”ผมพูด
"พี่ เขาจ้างพวกผมอีกที "เด็กที่ผมกดหัวไว้มันพูดออกมา
"ใคร?"ผมถามเสียงดัง
"ลูกหลานคุณหนู เจ้าของโรงเรียนอะพี่ ปล่อยผมนะ"เด็กที่ผมกดหัวไว้พูดและร้องขอ
"มันอยู่ไหน"ผมถาม
"ห้องอาหาร หน้าร้านป้าแดงแม่พี่ป๊อดอะ"ผมปล่อยไอ้เด็กนั่นผมเดินตรงไปทันที่ที่ห้องอาหาร  ว่าจะไม่ยุ่งแล้วนะจัดแม่งทีเดียวเลยสาด

   ติ๊ก ผมนั่งรถออกมากับพายก่อน ผมนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไร แอ้มันคงไปพร้อมดิว ทุกคนคงเห็นว่าผมร้ายเมื่อวานผมไม่ได้ทำอะไรมันเลย แต่แอ้มันก็บอกว่ามันปวดท้องตั้งแต่นั่งรถมา สีหน้ามันบอกว่าปวดมาก ผมนี้ตกใจมาก
"ติ๊กเป็นอะไรวะ"พายถามผม
"พายกรูไม่ได้ทำแอ้มันเมื่อวาน"ผมพูด
"อืมมกรูเชื่อ แอ้มันก็พูดว่ามรึงไม่ได้ทำอะไรมันทั้งที่ทุกทีมรึงขอบลงไม้ลงมือกับมัน ทุกครั้งเลย"พาย
"คิดว่ากรูต้องทำ กรูแค่ถามว่ามันโกหกกรูทำไมและกรูแค่ดึงแขนมันไว้ให้มันอธิบาย "ผมพูด พายมองผมว่าให้อธิบายเรื่องอะไร
"มันไปนอนคอนโดไอ้ดิว "ผมพูดมันเจ็บนะ
"ติ๊ก พอเถอะมรึง ถ้ามันเจ็บก็พอเถอะมรึง"พายพูด รถที่ผมนั่งมาวิ่งมาถึงตัวเมืองแล้ว ตอนนี้กำลังจะผ่านสี่แยกไฟแดงแต่เลนผมไฟเขียวพอดี
“เว้ยย” “ปรี้น!!!!!” ผมก็ถึงกลับหัวทิ่มเพราะร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะว่ามีรถกระบะโหลดเตียร์ แต่งลายเท่ ปาดหน้า ทำให้คนขับรถผมถึงกลับเบรค ตัวโก่งเลยทีเดียว
“ไอ้นี้มันขับรถยังไงของมัน จะรีบไปหาเตี่ยมรึงเหรอ”คนขับตะโกนด่าหรือถามวะ
“พี่รู้ได้ไงอ่ะ ว่าเขารีบไปหาเตี่ย”อีพายถาม
“ไม่รู้หรอกขับ ขับแบบนี้ มันคงจะรีบไปหาเตี่ยมันแน่ๆ”พี่คนขับพูด
“เป็นอะไรกันหรือเปล่าครับคุณหนู”พี่คนขับถามผม
“พี่ บอกแล้วอย่าเรียกคุณหนู “พวกผม
“ขอโทษทีลืมตัวทุกที ลืมไปว่าโตกันหมดแล้ว เฮอะๆ”คนขับรถพูดและขับรถเพื่อตรงไปโรงเรียนผม ไม่นานรถก็เข้ามาจอดด้านในโรงเรียนแล้วผมลงจากรถเดินเข้าโรงอาหาร พวกแจ๊คคงตามมาเองขี้เกลียดรอ  ระหว่างนั่นผมเห็นรถใครเข้ามาจอดหน้าตึก ห้องธุรการเลยวะ แต่ แต่งลายเท่แบบนี้ มันรถที่ปาดหน้ารถผมนี้
“มองไรติ๊ก”พายถามผม ผมโบ้ยปากที่รถคันที่จอด
“เห้ย! รถคันนี้มันปาดหน้ารถเรานี้หว่า”พายพูด
"มันเปรี้ยววะ แต่ก็แต่งเท่ดีนะ "พายพูดชมมันทำไม
"สั่งสอนหน่อย แม่งขับรถก็แย่ ยังจอดได้แย่มาก "ผมพูด ผมเห็นพสกเด็ก ม.1 กำลังพ่นสีสเปย์ ทำชิ้นงานกันผมเดินไป
"น้องพี่มีอะไรสนุก สนุกให้ทำ "ผมถาม
"อย่าเลยวะติ๊ก"พาย
"ว่าไง มีค่าเหนื่อยนะ พันหนึ่งพอปะ"ผมถามพร้อมโชว์แบงค์สีเฑา เด็กพวกนี้มองสนใจขึ้นมาเลย ผมก็หยักไหล่ลุยเลย มันเจือกจอดไม่ดูอะไรเลย ผมช่วยกันพ่นสีสเปย์จนทั่วคัน ผมพ่น มรึงจะรีบไปหาเตี่ยมรึงเหรอ สาด! และ สมบัติพ่อให้มา(จอดตรงนี้เหรอสาด!)
"เอาละ ดีมาก "ผมเดินตรงไปโรงอาหารกันต่อเลย สบายใจแล้วที่นี้
"ไอ้ติ๊กถ้ามันลงมานะ มีนะฆ่ามรึงแน่ สัดจำสภาพเดิมไม่ได้เลย"พายพูด
“มันเจือกปาดหน้าเรานี้ว่า คราวนี้มันจะได้รู้ว่า”ผมพูด
“มรึงเป็นคนทำ”พาย
“ใช่กรูนี้แหละ เว้ย อีพาย อีบ้า  มันจะได้รู้ว่ามัน แหย่มกับใคร”ผมพูดกับพาย 
  แจ็ค
    เช้าวันนี้พวกผมเดินทางมาโรวเรียนแต่เช้าพวกผมึนกันเรืองจะปฏิวัติบางอย่างคือแก้ไขกฏลุงหนึ่งแต่ผมแพลนกัน คงมีผม หลุยส์และดิว ผมไม่กล้าชวนบอยคงไม่เห็นด้วยแน่นอน และผทเห็นไอ้ดิวมันรักแอ้เมื่อวานแอ้ปวดดท้องผมไม่รู้ว่าไอ้ติ๊กมันทำอะไรแอ้ไหมแต่ที่เห็นคือแอ้มันกองอยู่กับพื้นต่อหน้าไอ้ติ๊ก  เมียดันห้ามผม ผมเลยหาทางกันติ๊กกับแอ้ ผมยอมใจร้าย
 " ดิว ออกมาได้แล้วพวกกรูออกกีนมาแล้ว ติ๊กด้วย"ผมส่งข้อความ ไอ้ดิวมันจะขับรถไปเอง
"แจ็ค ทำอะไรอีก"ยิยถามผม
"แค่ เราต้องดัดนิสัยใครบางคนบอย"ผมพูด
"ติ๊กก็น่าเห็นใจนะ แจ็ค"บอยพูด
"แล้วไอ้ดิวกับแอ้ละบอย"ผมุถามบอย
"ก็ทั้งหมดนั่นแหละ แอ้กับดิวเขามีอะไรที่เราไม่รู้ และ"บอยพูดและหันมามองผม
"มันยากที่จะช่วย แจ็คถามมันกี่ครั้งมันก็ปฏิเสธ "ผมพูด และรถผมมาถึงในโรงเรียนแล้วพร้อมรถไอ้หลุยส์แม้เดินสวีตกันกับธรรณ์ ผมช่วยได้คู่หนึ่งแล้ว
"อันนั่นก็ผลงานแจ็ค แจ็คทำดีที่สุดแล้วเรื่องดิวกับแอ้ "บอยพูด
"แจ็คจะทำอีก "ผมพูด
"แจ็คจะเอาชนะลุงหนึ่ง"บอยพูด
"แจ็คกับหลุยส์ เรานิวเจเนอเรชั่น เราจะเปลี่ยนมัน "ผมพูด
"แจ็คไม่ได้แค่ชนะ แจ็คทำเพื่อให้ได้บอย "ผมพูดอักคนยิ้ม
"ไปกินข้าวเช้าดีกว่า"บอย
"เขินเหรอ"ผมกระแทกไหล่บอย
"แน่ละโดนหยอดแต่เช้าแบบนี้"บอยพูด ผมเดินเข้าและต้องหยุดมองรถที่จอดหน้าตึกธุการ ใค่ทำมันฟ่ะ เละได้อีก หรือมันแต่งมันแบบนี้เนี๊ยะ
"แนวโคตร นี้เทรนใหม่เหรอมรึง"ไอ้หลุย์
"ยี้"ธรรณ์ร้องออกมา
"เหมือนมีใครแกล้งเลยอะ แย่นะ"บอยพูด
"คงเด็กมือบอยไปห้องอาหารดีกว่า ดีนะที่เราไม่เอารถมา กำ"ผมพูดแบะพากันเดินไปห้องอาหาร
"ดิว ถึวไหนแล้ว จอดด้านนอกเลยนะอย่าเอารถเข้ามาถ้าไม่อยากเหมือนรถที่จอดหน้าอาคาร และรถมรึงสีขาว คงแย่กว่ามันเยอะวะ "ผมโทรหาไอ้ดิว
"เออ กำลังเข้าที่จอด กรูไม่จอดหน้าอาคารอยู่แล้ว นี้กำลังเดินเข้าไป เจอกันวะ ต้นข้าว บลู"ไอ้ดิวพูดว่าเอารถเข้าที่จอดมันเจอ ไอ้ต้นข้าวและบลูแน่นอน ผมเข้ามานั่งก็เห็นติ๊กมันนั่งเขี่ยข้าว
"กินไม่ลงเหรอ"ผมถามติ๊ก มันเงยหน้ามองผมทันที บอยหันขวับมาเลย
"บอย ไอ้แจ็คมันว่าติ๊กอีกแล้ว"ติ๊กดูมันอ้อนบอย
"แจ็ค"บอยปรามผม
"กรูถาม กรูว่ามรึงตรงไหน นี้แม่ลูกกันเปล่าเนี๊ยะ"ผมพูด
"สวัสดีครับพี่ กินอะไรกันดี วันนี้มีข้าวต้มไก่ ข้าวมันไก่ต้มและทอด เสต็กไก่ "มันมามีแต่ไก่นะวันนี้
"เพิ่งผ่านสาทจีนมาเลยมีแต่ไก่ ครับพี่"ไอ้ป๊อดพูด
"ข้าวต้มไก่แล้วกันและนี้ตกลงมรึงหาคนที่จะมารับงานนักสืบให้กรูได้ยัง ไอ้ป๊อด"ผมถามไอ้ป๊อด และบอยหันมามองผม
"ได้แล้วพี่เขารับงานไปทำแล้ว วันสองวันนี้ผมจะพาไปแนะนำตัวครับ ผลงานดีแน่นอนพี่ ป๊อดรับรอง"ไอ้ป๊อดพูด ไอ้หลุยส์เงยหน้าขึ้น
“มรึงยังกล้ารับรองอีกเหรอป๊อด มรึงดูมุมปากกรู “ไอ้หลุยส์มันคงหมายถึงวันที่ผมให้ไอ้ป๊อดจ้างคนมาเป็นนักเลง คิดแล้วก็ขำ 555
“อู้ย อันมันผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อยครับพี่หลุยส์”ไอ้ป๊อด
"เอาข้าวต้มไก่มาหมดเลยป๊อด"ไอ้หลุยส์ ผมเห็นไอ้ดิวเดิน้ข้ามากับแอ้แล้ว แต่เก้าอี้ข้างติ๊กมันวางมันคงบังคับให้แอ้นั่วกับมันแน่นอน ผมขยิบตาให้พาย ผมจะรีบย้ายมันก็จะรู้
"โอ้ยย ติ๊กพริกเข้าตากรู พาไปห้องน้ำหน่อย"เห้ย! ลงทุนไปไหม ทุกคนมอง
"อะไรเนี๊ยะอีพาย ไปอีซุ้มซ้าม"ติ๊กบ่นและพาพายไปเลย
"มันลงทุนมากไปไหม๊!"ไอ้หลุยส์
"นี้วางแผนกันอีกแล้ว"บอยหันมาบ่นผมอีกแล้ว ผมหยักคิ้วให้
"ขยันเนอะ คิก คิก คิก"ธรรณ์แซวและ ดิวกับแเอ้เดินมาที้โต๊ะแอ้มองหาติ๊กแน่นอน ต้นข้าวบลู ก็เข้ามาพร้อมกัน และนั่งลง
"มันไปห้องน้ำ"ผมตอบ
"ดิวให้แอ้นั่งข้างใน "ผมพูดหยักคิ้วไอ้ดิวมันรู้มันดันแอ้นั่งเก้าอี้ตัวใน และมันนั่งด้านนอกแทน
"มรึงเห็นรถที่จอดด้านหน้าไหมวะ ใครทำ แม่งวะ"ผมพูดขึ้น
"เออ เห็นวะ  ถ้าเป็นกรูนะ ตาย เอาตายเลยสาด "ไอ้ดิวพูด สักพักไอ้ติ๊กมันเดินกลับมาพร้อมพาย
“กรูว่ากรูคุ้นๆว่ารถคันนี้ แต่จำไม่ได้”ไอ้ต้นข้าวพูด
“เหมืนอบลูเลยเหมือนรถใครสักคนที่อยู่ในแก้งพี่ข้าวปั้น “ไอ้บลูพูด
“วันนี้มีอะไรบ้างวะ”ดิวถามผม
“สารพัด ไก่ ข้าวต้มไก่ ข้าวมันไก่ต้มและทอด และเสต็กไก่ “ผมพูด
"ข้าวต้มไก่ดีกว่า เอาไหมแอ้ ยังปวดท้องอยู่นิแอ้ ดิวว่ากินอะไรอุ่นๆดีกว่า"ดิวพูดด้วยความห่วงใย ห่วงแบบนี้ชัดแล้ว ผมหันไปเหล่มองบอย ที่ยิ้มๆให้ผม 
“ด้วยดิ”ไอ้ต้นข้าว
“บลูด้วย”ไอ้บลูพูด
"ป๊อด ข้าวต้มไก่เพิ่ม 4 ที"ผมตระโกนไป
"ตกลงแล้วนี้เราจะทำยังไงกันต่อกับโรงเรียนนี้"ไอ้หลุยส์ถามพวกผม ผมส่ายหัวกันหมด ขี้เกียจคิดแล้ว ไม่รู้ว่าแต่ละวันเจออะไรบ้าง
“แม่งมีตรีนมาประเคนให้ทุกวันแบบนี้ ตาย “พายพูดขึ้น
"ฟิ้ว....ตุ๊บ"เสียงยางสิ่งลอยมากับสายลม และตกลงตรงกลางโต๊ะอาหาพวกผม ผมมองหน้าตาคุ้นๆนะ เหมือนตรีนมาอีกแล้วกรู
“fuck”ไอ้หลุยส์
“กรูเพิ่งพูดถึงตรีนมาเลย”ไอ้หลุยส์
"ใครสั่งมาวะ หน้าตาแบบนี้คงไม่ใช่ข้าวต้มไก่ที่กรูสั่งแน่นอน"ไอ้ดิวพูด หน้าตาแบบนี้ข้าวต้มบ้านมรึงดิ! 
"ไอ้ติ๊กมรึงเดินผ่านไอ้ป๊อดแล้วสั่งอะไรที่พิเศษมาไหม หน้าตาคุ้นแบบว่าหาได้ตามท้องตลาดทั่วไป บาจาซะด้วย"ผมถามไอ้ติ๊ก
"เหมือนจะเป็นปลาหมึกแต่กลิ่นนี้ ท่าทางตายมานานแล้ววะ"ธรรณ์พูดและแอบขำ
"ของมรึงหรือเปล่าอีพาย"ไอ้ติ๊ก
"ไม่แน่นอน เหม็นขนาดนี้ กรูว่านะซื้อใหม่ดีกว่าไหม "พายพูด
"กรูจะซื้อใหม่แต่หลังจากกระทืบพวกมรึงแล้ว"เสียงลอยมาทางด้านหลังพวกผม
"ใครวะ แล้วจะกระทืบพวกกรูทำไมอะ"พวกผมหูพึงและถามพร้อมกันหมดเลย พร้อมหันไปมอง มีคนยืนหน้ามันมีใครไปเผาบ้านมันมาเลย สาด ใส่ร้องเท้าข้างเดียวชัดเลยนี้และของมัน
"พวกกรูไปทำอะไรให้จะถึงจะมาขออนุญาติกระทืบกรูเนี๊ยะ"ไอ้หลุยส์
“ไอ้นี้ใครวะข้าว”ผมกระซิบถามไอ้ต้นข้าวก็มอง
“กรูคุ้น แต่กรูจำไม่ได้”ไอ้ต้นข้าว  วันนี้ผลงานมันแย่มากช่วยไม่ได้เลย
"มรึงเห็นรถที่จอดหน้าตึกไหม"มันถามพวกผม ถึงรถที่จอดหน้าตึก อ้อคงคั้นที่เล๊ะๆนั้น
"ก็เห็นดิ รถนี้หว่า คันออกจะใหญ่ พวกกรูต้องเห็นดิ"ไอ้หุลย์ พูด
"มีคนจ้างเด็กเวร พ้นสีรถกรู และมันอยู่ในกลุ่มมรึง"อ้อ มันบอกว่า เห้ยใครวะ ผมหันมามองหน้ากัน
"ไอ้ติ๊ก รถคันรั้นแน่เลยที่มรึง "พายหันไปถามไอ้ติ๊ก ทุกคนหันไปทางไอ้ติ๊กกันหมด
"ไอ้ติ๊ก นี้มรึงรับงานอีกแล้วเหรอ"พวกผมหันมาถามมัน
"มรึงรู้ไหมกรูคือใคร"อ้าว่เชี้ยแล้วไง
"แน่นอน พวกกรูต้องไม่รู้ มรึงยังไม่รู้เลยว่ามรึงคือใคร"ไอ้ดิว เออจริงวะ
"ปากน่าวางเท้าวะ"มันพูด
"แล้วรองเท้ามรึงเบอร์ไรอะ"พาย ดึงมันไว้ก่อน ตัวมันเล็กแต่เปรี้ยววะ อย่าไปซ่ากับมัน
"มรึง"ไอ้คนนั้นชี้พวกผม
"เว้ยย! คลื้น"พวกผมร้องตกใจมันทำท่าจะเข้ามา พากันลุก อาการมันนี้เหมือนมาบ้าขัดๆเลย
“ไอ้ป๊อดมันไปไหนวะ ให้มันโทรหาเทศบาลมาจับมันไปดิ มันบ้าเปล่าเนี๊ยะ!”ผมหันมาพูดมองหาไอ้ป๊อด พวกกรูจะตายแล้วมันไม่ออกมาดูเลย 
"กรูเดี่ยว"มันแนะนำตัวมัน รู้เลยที่นีเ อ้อมันนี้เองไอ้เดี่ยว
"อ้อมันคือไอ้ไอ้เดี่ยวที่พวกไอ้ภาคินกลัว เว้ยยยย"ไอ้หลุยส์
“เว้ยย!” พวกพากันร้องลุกอย่างเร็วเลยจากเก้าอี้
“พี่เรียกป๊อดเหรอครับพี่ จะรับ ตรีน..ไก่ เพิ่มเหรอครับ”ไอ้ป๊อดกว่ามันจะออกมาเจือกถามว่าผมจะรับตรีนกันไหมอีก
“ไม่”พวกผมตอบพร้อมกันและผมชี้ให้ไอ้ป๊อดดูไอ้หมาบ้า คือแบบช่วยพวกกรูด้วย ไอ้ป๊อดมันหันไป
“อ้อ พี่เดียว”ไอ้ป๊อด
“เว้ยย! พี่เดี่ยว พี่เดี่ยวมา มา มา มา แล้ว แล้ว แล้ว “ไอ้ป๊อดมันตกใจแถมตระโกนพร้อมแอคโค้
"พี่ครับ ร้านปิดงดบริการ เจอกันเที่ยง ถ้าพี่ๆยังอยู่  ฟิ้วว"ไอ้ป๊อด มันหันกลับเข้าร้านมันไปเลย
"นั้นพรมรึงเหรอไอ้ป๊อด"พวกผม
"ไอ้ติ๊กมรึงไปทำรถไอ้เดี่ยวทำไมวะ "ผมกัดฟันถามไอ้ติ๊ก
"กรูไม่รู้ว่านั้นรถไอ้เดี่ยวที่เขาล้ำลือกันนี้กว่า "ไอ้ติ๊ก
"และไอ้นี้มันขับรถปาดหน้ารถที่กรูนั่งมาด้วยน่ะ ถามอีพายดิ "ไอ้ติ๊กพูด
“กรูไม่รู้ ว่าใช่รถมันไหม แต่ที่แน่ๆมรึงนะทำรถมัน”ไอ้พายพูด
“ที่รู้ตอนนี้ กรูขอไม่เคลียร์ นะ กรูไม่ไหวจะเคลียร์”ไอ้หลุยส์ พูด
"และ มรึงยังทำให้กรูกระเด็นไปอยู้ห้องอื่นอีก ไอ้คุณหนู"ไอ้เดียวพูด
"อีกแล้วเหรอ กรูไปทำอะไร กรูเป็นนักเรียนไม่ใช่นักบริหาร นะมรึง จะได้รับใครหรือย้ายใครก็ได้"ผมพูดขึ้น
“ใช่ ถ้ากรูทำได้แบบนั้น  ไม่ต้องย้ายมรึงหรอก  นี้กรูย้ายตัวเองไปดีกว่า แต่ไปจากโรงเรียนนี้นะ”ไอ้ติ๊กมันพูด
"กรูไม่สน กรูก็อยากเจอพวกมรึงวะ ได้ยินว่าล้มพวกไอ้ท้อซได้ อยากรู้ว่าแน่แค่ไหน"ไอ้เดี่ยว
"กรอบ"มันหักนิ้วมือพร้อมลุย
"ไม่แน่หรอกแบบว่าฟลุ๊กอะ นะ เออ พวกเราก็อยากเจอ เดี่ยวนะ “ผมพูดไอ้เดียวมันมองแบบไม่เชื่อวะ
“ อะไรที่เราเข้าใจผิดกันมาเริ่มต้นกันใหม่ไหม มานั่งคุยกับ ปรับความเข้าใจกันดีไหม  ดีไหม"ผมถามแต่ท่าทางจะไม่
"ปึก"มันทำพวกผมถอยจากโต๊ะกันหมดกำปั้นมันกระทบฝามือแบบกรูพร้อมมาก
"กรูว่ามันคงไม่อยากจะปรับอะไรกับมรึงแล้วแหละแจ๊ค  และดูเหมือนจะมาโล๊ะบัญชีแค้นเลยวะ แบบล้างบางอะ "ไอ้หลุยส์มันช่วยได้มาก
"ใครจะออกมาลุยกับกรู กรูให้สิทธิ์ตัวต่อตัว ..พลึบ"ไอ้เดี่ยวพูดมันถอดเสื้อมันออก กล้ามมันเหรอนะ มันแค่มัธยมปลายเองนะ ดูจากกล้ามแล้ว มันคงผ่านสมรภูมิมาเยอะ หรือเรียกง่ายๆ ว่าเจ็บมาเยอะ มันคงทำคนเจ็บมาเยอะนะผมว่า
“เห้ย”ไอ้หลุยส์มันสะกิดผม ผมหันไปมอง
"แจ็คกรูว่า ลองดู  เพื่อว่ามันชอบคนจริงจะได้มาเป็นพวก "ไอ้หลุยส์พูดกับผม ผมหันไปมองไอ้เดี่ยว มันก็น่าสนใจมากนะแต่
"แล้วจะให้ลองกับใคร"ผมกระซิบถามกลับ
"อืมม"ไอ้หลุยส์โบ้ยไปที่ไอ้ดิว เออไอ้ดิวมันฝึกมวยมากับครูมวย 
"งั้น ถอยหลังคนละหนึ่งก้าว พร้อมกัน "ผมพูดให้อ่านปากกันยกเว้นไอ้ดิว
"ตกลงใคร หรือจะทั่วหมด"มันตระโกนถาม
"พลึบ"ผมก้าวเท้าถอยหลังกันหมด ยกเว้นไอ้แอ้ผมก็ดึงมันถอยมาด้วยพร้อมกัน
"มรึงใช่ไหม"ไอ้เดียวมันชี้ที้ไอ้ดิว ไอ้ดิวมันชี้ตัวเองและหันมามองพวกผม
"เว้ยยย"มันร้องเลยพวกผมพยักหน้ามรึงนั่นแหละเพื่อน
"กรูอีกแล้ว"ไอ้ดิวถามพวกผม
"นาทีนี้ต้องมรึงวะ สู้เขาทาเคชิ"ผมพูด
"ไอ้......"ไอ้ดิวมันทำท่าจะด่าผม
"แจ็ค บอยว่าอย่าดีกว่า ดูคนนี้น่ากลัวยังไงก็ไม่รู้"บอยพูดกับผม
"เอานะบอย มันน่าจะไม่มีอาวุธ "ผมพูด ผมหันไปหยักคิ้สกับไอ้หลุยส์ ผมเชื่อไอ้ดิวฝีมือมันเจ๋งพอตัว ไอ้ดิวมันถอดเสื้อออกฝากแอ้ไว้ สร้อยแหวนนาฬิกา แอมันเอาผ้าเข็ดหน้าพันมือให้ ดิวมันเดินออกไปยืนประชันหน้ากับไอ้เดี่ยวแล้ว
"หาเก้าอี้นั่งดีกว่าวะ"ผมพูดและและทุกคนก็มองหาเก้าอี้นั่งกัน ผมหันไปพยักหน้าให้บอยและธรรณ์นั่งด้านหลังเพื่อมีอะไรจะได้คุ้มกันได้และ ผมนั่งลงนั่งไขว้และเอาศอกตั้งมองดูมวยคู่เด็ด ไอ้หลุยส์มันมานั่งข้างผมท่าเดียวกันเป๊ะ! ตอนนี้มีคนมามุ่งดูมากมาย ไอ้ดิวมันตั้งการ์ดแล้ว มีนเริ่มกันแล้ว ไอ้เดี่ยวมันเดินวนหาจังหวะ มันเป็นมวยทั้งคู่
"มันละงานนี้มรึง"ไอ้หลุยส์พูด ผมหยักคิ้ว
"จริงด้วยพี่"เสียงใครไอ้ป๊อด ข้างๆผม มันมาตอนไหน
"ไหนมรึงบอกปิดร้านไง...โป้ก"ผมหันมามองและเอากำปั้นเคกกระบาลมันไปทีหนึ่ง
"แฮะๆ แม้พี่ ก็พี่เดี่ยวใครๆก็รู้พี่แกโหดแต่พี่แกรักเพื่อนโคตรๆเลย แต่เพื่อนพี่เดี่ยวหักหลังพี่เขา และพี่เดี่ยวดันไปแทงพี่ธงรบที่ว่าโหดเหมือนกันอีก ทุกคนพากันสยองนามพี่เดียวเลยนะพี่แจ็คและ พี่เดี่ยวนะ จริงๆดีมากเลยนะ และเป็นคนจริงทีเดียว ป๊อดนะชอบพี่เขา"ไอ้ป๊อดพูด ผมสองคนเหล่ไอ้นี้น่ากลัวแล้วนะมรึว
“ผมไม่ได้ชอบแบบพวกพี่ชอบกันแบบนั้น  ผมนะมีแฟนเป็นผู้หญิงนะ “ไอ้ป๊อด ผมพยักหน้าหันไปนอดูมวยกันต่อ 
"ฟิ้ว"หมัดส่วนอากาศไปหาไอ้เดี่ยวแต่ไอ้เดี่ยวหลยมันส่วนกลับมาทันควันไอ้ดิวโยกหลบได้แบบเฉียดฉิว หมัดผ่านข้างหูไปมาสองข้างและไอ้ดิวก็หลบไอ้ทุกจังหวะ
"โห"พวกกองเชีย มันเสีบดายที่ไอ้เดี่ยวต่อยไม่โดนใช่ไหม ผมชะโงกมอง
"ผลัก"ไอ้ดิวตีศอกโดนมันเค็มถึงกับเลือดออกจมูกมันแค่ปาด
"ผลั๊ก ผลั้ก ผลั๊วะ"มันตรงมาใส่ไอ้ดิวชุดหนึ่ง ไอ้ดิวโดนไปหมัดหนึ่งเต็ม ไอ้ดิวถึงกับถอยมาตั้งหลัก
"แจ็ค"บอยร้อง ไอ้ดิวมันลุกขึ้นและเข้าใส่ไอ้เดี่ยวเหมือนกันไม่มีผิดอย่างรวดเร็ว
"ผลั๊ว ผบะ ผลัก"ไอ้ดิวใส่ไปขุดหนึ่งไอ้เดี่ยวตัวงอไปเลย 
"เยส"ผมกับไอ้หลุยส์ ร้องออกพร้อมกัน ไอ้ดิวเอานิ้วโป้งแตะปลายจมูกและเรียกไอ้เดี่ยวให้มันลุกขึ้น
"ผลัก"ไอ้เดี่ยวมันลุกและเข้าใส่ไอ้ดิวมันหลบได้อีกเช่นกัน เห็นแบบนั้นไอ้เดี่ยวมันเลยวิ่งเข้าใส่ไอ้ดิว มันเอาหัวโคกไอ้ดิว
“โป้ก”เสียงดัง พวกผมพากันตกใจ ไอ้ดิวถอยหลังกรูเลย ไอ้ดิวเอามือกุมที่คิ้วมัน
"โอ้ว SHIT"ผมร้อง ไอ้ดิวเลือดออก
"แจ็ค"ทั้งบอย "หลุยส์" ธรรณ์  "ไอ้ดิวคิ้วแตกเลยอะ"พาย แอ้มันนั่งไม่ติดเลย แอ้มันลุกขึ้น ไอ้ดิวหันมา ว่ามันโอเค และมันเดินเข้าตั้งการ์ดรอ
"กรูถูกใจไอ้นี้วะ เรื่องรถกรูจักการ เรื่องห้องเรียนมรึงจัดการ และให้ไอ้ตัวดีมรึงไปขอโทษมันด้วย"ไอ้หลุยส์พูด ผมหน้า
"ติ๊กโทรหาอาภาษญ์ให้ไอ้เดี่ยวเรียนห้องเรา "ผมหันไปบอกไอ้ติ๊ก
"มรึงจะให้มัน"ติ๊กมันจะปฏิเสธแต่ผมชี้หน้า เพราะมันเองนะ
"พลืด"ผมลุกขึ้นยีน และสองคนนั้นยังแลกหมัดกันอยู่ ปัก ปัก ดังสะนั่นดีแท้
"แป๊ะๆๆ เอาละ โชส์จบแล้ว สุดยอดวะ"ผมพูดไอ้เดี่ยวมันมองหน้าผม ผมเดินเข้าไป
"มรึงเจ๋งวะ พวกกรูสนใจมรึงวะ ไอ้เดี่ยว "มันสะบัดหน้ามามองผม
"เห้ย! สนใจแบบ ว่าเราเพื่อนกันดีไหม และรถมรึงเพื่อนกรูจัดให้ ส่วนห้องเรียนไอ้ติ๊กจัดให้และมันจะขอโทษมรึงเรื่องรถ"ผมพูดและหันไปมองไอ้ติ๊ก ที่นั่งหน้างอแล้ว ไอ้เดียวมันหยักคิ้วทีหนึ่ง
“ติ๊ก”ผมเรียกมัน
"อะไร...ก็ได้"ไอ้ติ๊กพวกผมทองหน้ามัน
"กรูแจ็ค "ผมยื่นมือไป ไอ้เดี่ยวมันยื่นมือกลับมา แบบงงเล็กน้อย
"กรูหลุยส์"ไอ้หลุยส์
"นี้ไอ้ดิว มันเจ๋งใช่ไหม "ผมแนะนำไอ้ดิวยื่นมือไป
"เออยอมรับหมัดมรึงเจ๋งวะ"ไอ้เดี่ยว
"มรึงก็ด้วย"ไอ้ดืว แอ้มันเอาน้ำแข็งหอผ้ามาให้ไอ้ดิวประคบที่คิ้วและไอ้เดี่ยวประคบจมูกมันตอนนี้ต่างคนเลือดสาดกัน
"หมัดกรูเหรอ"ไอ้เดี่ยวถามไอ้ดิว
"หัวมรึงอะ สาดคิ้วกรูแตก"ไอ้ดิวพูด
"ไปห้องพยาบาลเหอะวะ นี้ไอ้แอ้ และหน้างอนั้นไอ้ติ๊ก และน้องพาย "ผมพูดมันพนักหน้า
"อีกสองคนน่ารักน่ารัก บอยกับธรรณ์ อันนั้นห้ามมองนาน ของกรูสองคน"ผมพูด แต่สองคนนั้นกำลังค้อนผมกับไอ้หลุยส์อยู่
“และนั้น ไอ้ต้นข้าว กับไอ้บลู”ผมบอกมันเหล่มองไอ้ต้นข้าวกับไอ้บลู มองเหมือนมันจะคุ้นๆหน้าแน่นอน
"เจอกันที่ห้องเรียนวะเดี่ยว" ผมบอกมันและตบไหล่มันไปอีกที
“ไปวะเข้า แถว บอย ธรรณ์ไปเข้าแถวเตรียมเข้าห้องเรียน”ผมพูด
    เดี่ยว
หลังจากแลกหมัดกันเป็นที่เรียบร้อย ผลปรากฏว่าผมได้มิตรภาพจากพวกนี้ ตอนนี้ผมได้กลับมาเรียนห้องไอ้ภาคินและ ผมได้รู้ว่าพวกนี้ไม่ได้หยิ่งอย่างที่พวกนั้นใส่ไฟเลย ตอนนี้ผมกำลังไปห้องพยาบาลกัน ผมมองคนที่ผมเล็งตั้งที่แต่ที่ผมเข้าม่แล้า เขาชื่อแอ้ น่ารักมากเลย ไม่ได้ดูนุ่มนิ่ม อ่อนแอ่น ไม่รู้ซิมันบอกไม่ถูก แต่ผมรู้สึกว่าเข้าถึงไม่ได้ เพราะไอ้ดิวแน่เลย
"ดิว คิ้วแตกขนาดนี้ ไปโรงพยาบาลดีกว่าไหม"แอ้ถามดิว
"เออนั้นดิ ไปโรงพบาลเหอะวะ น่าจะต้องเย็บนะมรึง"อีกคนพูดผมว่าหน้าไอ้นี้มันบะหม้ายคล้ายพี่ข้าวปั้นมาก พี่ข้าวปั้นคือหัวหน้าแก้งพวกผมตอนเข้ามาเรียนใหม่ๆ แต่ดันโดน แกล้งและตำรวจก็จับพี่แกไป 
"ไม่ต้องหรอก แอ้ไปหยิบดระเป๋าอุปกรณ์แพทย์ให้ดิวที "ดิวมันบอกแอ้ แอ้พยักหน้าและเดินไปทันทีพร้อมเพื่อนอีกสองคน
"พ่อกรูเป็นหมอทหาร แน่นอนกรูต้องเป็นตามพ่อ และกรูติดตามพ่อ เหมือนเรียนรู้พื้นฐานการแพทย์ไปในตัว "ดิวพูดกับผม
"จมูกมรึงยังมีเลือดไหลอยู่เลย กรูทำให้ไหมดูมันบิดนิดหน่อยนะไอ้เดี่ยว"ดิวมันพูดและเล็งจมูกผม 
"มรึงทำได้จริงอะ"ผมถามมัน
"เออ "ไอ้ดิวพูด ผมนืน มันเล็งจมูกผมมันจับจมูกผมและ
"พล๊อก"
"Fu**"ผมร้องลั่นเลยแต่ มันดีขึ้นจริงๆ
"เป็นไง ดีขึ้นไหมสะ"ไอ้ดิวถามผม แอ้วิ่งมาะร้อมกระเป๋าแพทย์ ผมเดืนจึ้นที่ห้อวะยาบาลกัน
"ดิว ใครสอนมวยให้มรึงวะ มันคล้ายกับมวย พ่อกรูเลยวะ"ผมถามมันพ่อผมเป็นนักมวยด้วย และเป็นครูสอนด้วย พ่อผมเป็นทหาร
"เขาเป็นทหารคนสนิทของพ่อกับอากรู อากรูคือพ่อของแอ้"ไอ้ดิวพูด
"เขาเสียชีวิตไปแล้วกรูโคตรเสียดายเลย เขาชื่อ"ไอ้ดิวอย่ายอกนะว่า พ่อผมนะ
"ชาติชาย จ่าสิบเอก ชาติชาย "ผมกับไอ้ดิวเอ่ยชื่อพร้อมกัน
"มรึงรู้จัก"พร้อมกันอีก
"เขาคือพ่อกรู"ผมพูดขึ้นไอ้ดิวมันมองหน้าผม
"กรูเสียใจด้วยวะ เดี่ยว พ่อกรู อากรูพ่อของแอ้ก็เสียใจมาก ที่จ่าแก่มาจากไป "ดืวพูด
"ไม่เป็นไร กรูภูมิใจพ่อกรูวะ ว่าแต่พ่อของแอ้นี้ พันเอก ภีมปภพ ใช่ไหม"ผมถาม
"ใช่ พ่อกรูเอง"ผมมอง คนที่ตอบคือแอ้
"หน้ามันหวาน แต่คำพูดนี้ไปคนละทางเลย"ไอ้ดิว
"สาด ดิว"แอ้
"ท่านมางานศพพ่อเราวะ"ผมพูด
"กรูก็ไปนะ "แอ้พูด
"แล้วทำไมดิวไม่ได้ไปอะ"ไอ้ดิว
"มีงไปเก็บตัวนักฟุตบอลเยาวชน และมรึงก็ไปต่อยเขา สุดท้ายเลยไม่ได้ไปแข่งไงดิว"แอ้พูด ผมก็มองไอ้ดิว มันใช่ย่อยนะไอ้นี้
"เออวะ"ไอ้ดิวพูด
"นี้มรีงใช่ย่อยนะเนั๊ยะ"ผมพูด
"มันด่าคนที่กรูรัก "ดิวพูดและมองแอ้ นี้คือคนที่มันรักใช่ไหม ผมเดินมาถึงห้องพยาบาลกันแล้ว
"เป็นอะไรมาเนี๊ยเลือดอาบมาเลย อุ้ยนี้เธอต้องเย็บแล้ว ครูเรียก .."ครูประตำห้องพยาบาลคกใจมาก
"ไม่เป็นไรครับครับครู ผมทำแผลเองได้ไม่ต้องไป รพ หรอกครับ ผมขอใช้อุปกรณ์เท่านั้น"ดิวพูด แอ้จัดการเตรียมอุปกรณ์ให้ดิวได้แบบคล่องแคล้ว
"เดี่ยว อะ อันนี้ทาปากมรึงซะ "แอ้ส่งครีมทาแผลมาให้ผม ผมรับมา ไอ้ดิวมันทำการเย็บแผลมันเองโดยมีแอ้คอยช่วย

[PFlove]

    แจ็ค
     หลังจากที่พวกผมทดสอบได้เดี่ยว และได้มันมาเป็นเพื่อน ผมก็บอกให้ไอ้เดี่วกับไอ้ดิวไปทำแผล ไอ้แอ้ไอ้ต้นข้าวและบลูมันตามไป ต้นข้าวกับไอ้บลูมันติดแอ้ ยังกับลูกสมุน หรือนางสนมดีนะ ซ้ายขวา ฮาๆ ส่วนพวกผมไปเข้าแถวหน้าเสาธงกันหลังจากเสร็จพิธีหน้าเสาธง พวกผมก็เดินขึ้นห้องเรียนกัน แต่สิ่งที่แปลกบอยกับธรรณ์เดินด้วยกันทิ้งผมกับไอ้หลุยส์ซะงั้น
"บอย นี้งอนกันใช่ไหมเนี๊ยะ"ผมถามคงเรื่องส่งให้ไอ้ดิวไปเจ็บตัวแน่เลย
"ธรรณ์ด้วยอะ"ไอ้หลุยส์อีกคน
"ใช่"ทั่งคู่เลย ดูซิเดินไม่หันมามองผมสองคนเลยอะ
"พลึบ"เสียงคนกระโดดออกมาจากที่ซ้อน
"เว้ยย"พวกผมตกใจ แต่ไอ้หลุยส์มันกระโดดขี่ผมเลยสาด และไอ้ที่โผ่ออกมา คือไอ้โซ่ว
"มีอะไรเนี๊ยะตกใจหมด โจรมุมตึกหรือไงมรึงนะ"ผมพูดดันไอ้หลุยส์
"กรูได้ยินมรึงจะหาคนสืบ ไอ้ภาคิน กับพี่แฮกเหรอสะ กรูว่า อย่าเลยพวกนี้ไม่มีอะไร ถ้าจะสืบพวกไอ้โก๋ดีกว่า"ไอ้โซ่วพูด
"ไอ้คินมันดีนะมรึง กรูกำลังช่วยพูดแต่ดูมันสนใจพวกมรึงไม่ใช่น้อย "ไอ้โซ่ว ผมมองหน้ากัน
“ไม่ต้องสนกรูหรอก กรูมีเมียแล้ว”ไอ้หลุยส์
“กรูก็ด้วย”ผมพูด
“ไอ้บ้า สนแบบว่าผูกมิตรไมตรี “ไอ้โซ่ว
“เออแล้วไป สาด เล่นซะกรูตกใจ “ไอ้หลุยส์
"เออ กรูเชื่อมรึง โซ่ว กรูไม่ได้สืบเอาอะไรมากหรอก แค่อย่างรู้มรึงเป็นยังไงจะได้หาทางเข้าถึง"ผมพูดกับไอ้โซ่ว
"เออๆ จะช่วยอีกแรงแต่ตอนนี้กรูไปก่อนนะ มันยังไม่รู้ว่ากรู กับพวกมรึง..อิบ อิบ "ไอ้โซ่วดูมันพูดทำนิ้ว แบบสู้ตายแบบ ว่า อิบ อิบ  พูดดีกว่าไหมเดี่ยวใครเข้าใจกรูสองคนถูกสาด
“มรึงบอกมาเลยว่ากรูสองคนกับมรึงเพื่อนกัน สาด! ไอ้ข่าวในห้องน้ำมันยังอยู่มรึงอย่ารับงานใหม่ได้ไหม”ผมพูดกับมันก็มีนักเรียนเดินสวนไปมา
"และขอบใจวะโซ่ว ว่าแต่ครอบครัวมรึงโอเคนะ มีอะไรให้ช่วยบอกวะ พ่อกรูก็ถามอยู่ "ผมพูดกับไอ้โซ่ว
"ขอบใจวะ ตอนนี้โอเคมากตอนแรกกรู ไม่โอเคเอาซะเลย  ไปก่อนนะมรึง "มันพูดมันรีบเดินไป
"จะเอาจริงเหรอแจ็ค"บอยถามผมด้วยความเป็นห่วง
"งอนอยู่ไม่ใช่เหรอ"ผมถาม
"อ้อ ลืม ไม่ถามก็ได้ไปธรรณ์นั่งกับบอยนะ ปล่อยสองคนนี้นั่งด้วยกันไปเลย ชิ"บอย
"ไอ้แจ็ค กรูอยากนั่งกับเมียกรู"
"นั่งกับกรูนี้แหละ จะได้เป็นเมียกรู "ผมหันไปบอกไอ้หลุยส์
"อย่าพูด กรูขนลุก สาด มรึงกับกรูต้องห่างกันสักพัก....."ไอ้หลุยส์มันพูด  ผมเดินมาที่ห้องเรียน เข้าไปนั่ง พสกไอ้คินมาแล้วแต่วันนี้มีเด็กหน้าใหม่มานั่งกับไอ้คินด้วยพายและติ๊กมันมาก่อนแล้วและไอ้บลูไอ้ต้นข้าวมันก็ขึ้น มาแล้ว ดูซุมหัวดูหนุ่มๆในนิตยสารอีกแล้ว แต่ผมไม่เห็นไอ้ดิว กับไอ้เดียยและแอ้
“ไอ้ดิวมันทำแผล กรูเสี้ยวใส้ เลยขอขึ้นมาก่อน มาดูอันนี้ดีกว่า เสี้ยวกว่าอีก”ไอ้ต้นข้าว มันพูดและชี้
“ไอ้โรคจิต”ผมเอง
“แม้ต้นข้าว พูดแบบนี้ อยากมั้งแล้วอะ”ธรรณ์
“มาดูของเขาดีกว่าไหม”ไอ้หลุยส์
“ไอ้ตี๋น้อย”ธรรณ์
“ฮาๆ ของมรึงเล็ก”ติ๊ก
“งอนนนน”ไอ้หลุยส์
"นี้ อันนี้กำลัง อินเทรนตอนรี้เลย พายว่าจะสอยซะหน่อย"พายพูด สอยแปลว่าไปซื้อมา  ผมนั่งลง บอยกับธรรณ์นั่งด้วยกันคุยกันกระหนุงหนิงดีจัง ผมหันมาก็เจอไอ้หลุยส์ ผมดีนะที่มันรักธรรณ์มาก มากจน ห่างกันไม่ได้แม้แต่วินาที ทำท่าจะตาย!!! รักกันเกิ้น!
"สวัสดีครับนักเรียน"ครูพัฒน์เข้ามาพอดีที่ด้านหน้าห้อง
"นักเรียนทำความเคารพ”ไอ้แว่น
"สวัสดีครับคุณครู"ทุกคนพูดพร้อมกันแต่มันทุกคนเลยวันนี้
"นายกิตติศักดิ์อยู่ไหน ที่ว่าย้ายกลับเรียนห้องนี้ “ครูพัฒนถามพวกผม
"ใครอะครับ ไอ้เดี่ยวหรือเปล่าครับ"ผมถามทุกคนหันมามองผมกันหมด พวกไอ้ภาคิน มันดูช๊อกมาก ที่ไอ้ยินชื่อไอ้เดี่ยว ผมหันมาแปะมือกับไอ้หลุยส์
“อันนี้ก็อินเทรนมาก พวกกรูก็สอยมาแล้ว”ไอ้หลุยส์หันไปบอก พาย ติ๊ก ต้นข้าวและไอ้บลู 
"ครูครับ ที่ชื่อเดี่ยวใช่ไหมครับ"ผมยกมือถามถามอย่างเป็นทางการ
"เออ"ครูพัฒน์ ทำท่าว่าจะงง
"ใช่ครับครู ไอ้เดี่ยวคือ นายกิตติศักดิ์"ไอ้โซ่วมันยกมือ ผมสังเกตุพวกไอ้ภาคิน มันหันหน้ามองกันใหญ่  ตกใจละซิแต่มีเรื่องตกใจแห่งปีมันอยู่กับพวกผมแล้ว 555 ผมกำลังหัวเราะในใจและคิดว่าไอ้หลุยส์เช่นกัน ได้มันมาจะไม่มีใครเอาตรีนมาประเคนให้ผมอีกแล้วแน่นอน หรือจะโดนหนักกว่าเดิมวะ อันนี้แค่คิดก็ เออ สยอง
"แล้วไปไหนละ"ครูพัฒน์
"ไปห้องพยาบาลครับ ไอ้ดิวด้วยครับครู"ผมยกมือตอบ
"อ้อ ไปห้อง"ครูพัฒน์
" ห้องพยาบาล!!!! นี้มาถึงยังไม่เข้าห้องเรียนเลยนะไปห้องพยาบาลแล้ว เกิดอะไรขึ้น แจ็คลุกและบอกครูเดี๋ยวนี้"ครูพัฒน์สะบัดหน้ากลับแน่นอนต้องตกใจ
"เออ คือ รับน้องกันนิดหน่อยระครับครู ไม่มีอะไรมาก "ผมพูดหันไปหยักหน้าให้พวกไอ้คิน
"จริงนะ งั้นนั่งลง พวกเธอนี้นะ ครูเพิ่งเคลียร์เรื่องเมื่อวันพฤหัสบดีที่แล้วไปนะ ยังจบไม่ค่อยสวย แล้วนี้เอาใหม่อีกแล้วเหรอ "ครูพัฒน์ หันมาเม้งพวกผม ผมลืมบอกไปว่า ครูพัฒน์ช่วยไม่งั้นโดนพ่อทำโทษกันเป็นแถวแน่นอน แต่ผู้ปกครองเด็กที่พวกผมป้องกันตัว บ้างคนจะไม่ยอมเอา แต่พ่อผมก็ใช้เงิน ดีน่ะที่พ่อมีตังค์
"แล้วนั้นใครนะ ที่นั่งข้างภาคิน"ครูพัฒน์ถาม พวกผมหันเออ ไม่คุ้นหน้า มาใหม่แน่เลย
"ชื่อว่านครับ เรียนห้อง8 ผมเห็นย้ายคนอื่นมาได้ขอเพื่อนผมกรึ่งคนเขามีปัญหากับนักเรียนห้อง8"ภาคินตอบครุพัฒน์
"แต่ครูว่า"ครูพัฒน์กำลังจะค้านแน่เลย นาทีนี้แหละ เพื่อซื้อใจมันได้
"ให้เขาเรียนห้องนี้เถอะครับครู มีเพื่อนเยอะๆดีครับ"ผมพูดพวกผมพยักหน้า
"โอเค งั้นเดี๋ยวมาแจ้งครูชื่อนามสกุลอักทีนะจะได้ย้ายมาห้องนี้ "ครูพัฒน์
"ขออนุญาติเข้าห้องครับ"ไอ้แอ้ และไอ้เดี่ยว
"เข้ามาซิแอ้ และนี้นายกิติศักดิ์ใช่ไหม หน้าตาบวม ดีนะไม่มากแล้วดิวละ"ครูพัฒน์ และดิวเดินเจ้ามาพร้อมผ้าปิดแผลที่คิ้วมัน
"ดิวคิ้วเธอ"ครูพัฒน์ทำท่าตกใจคิ้วไอ้ดิว ดีน่ะที่มันคิ้วตก
"แค่แตกครับแต่ผมเย็บแล้ว สองเข็ม"ดิวมันพูดก้มให้ครูดูอีก
"นี้เธอเย็บเองเหรอ"ครูพัฒน์ถามไอ้ดิว
"ครับ"ดิวตอบแบบมั่นใจมาก มันเย็บมันเอง  มันติดตามอาภา เรียกว่าเรียนแพทย์ไปในตัว
"เว้ยย"พวกไอ้คินมันพากันร้องพร้อมกัน ที่ไอ้ดิวมันหันไปโชว์
"เวลาเข็มมันทิ่มผ่านผิวหนังนะ โอ้ว สุดยอด ลองไหม๊!"ไอ้ดิวมันหันไปทางพวกไอ้คิน
"ไม่ละไอ้บ้า มรึงนี้โรคจิตนะเนี๋ยะ!"ไอ้มาร์คร้องออกมา
"ไปนั่งที้ได้แล้ว แล้วเรานั่งตรงไหนละ "ครูพัฒน์ถามไอ้เดี่ยว
"นั่งกับพวกผมครับ"ไอ้ดิว
"โอเค ไปนั่งได้แล้วนะ รู้จักเดี่ยวกับว่านแล้วนะ ครูหวังว่าจะไม่มีเรื่องทะเลาะวิวาท หรือรับน้องแบบนี้อีก"ครูพัฒน์
"ดิว เดี่ยว"ครูพัฒน์
"ครับ"ไอ้ดิวกับไอ้เดี่ยว เดี่ยวมันนั่งหลังไอ้ติ๊ก
"ครูเตือนเพราะเร็วๆนี้ครูวิชาสังคมศาสตร์ และ อาจารย์ฝ่ายปกครอง คนใหม่จะมา เขาโหดมากนะ ลดความซ่าลงหน่อย จะมากหาว่าครูไม่เตือนไม่ได้นะ เตือนแล้ว "ครูพัฒน์พูดและมองพวกผมทุกคน
"ใครก็ตาม มาก็อยู่ไม่นาน อะครู"พวกไอ้คิน
“ครูรับรองว่าคนนี้อยู่นาน เชื่อครู และเขาจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างในโรงเรียนได้ดี “ครูพัฒน์พูด ผมหันมามองหน้ากัน อย่าบอกนะว่าพี่ตุ๊จะมา พี่ตุ๊นะไม่เหมือนพี่ๆผม หลักการล้วนๆ ไอ้ติ๊กมันหดเลยมันกลัวพี่ตุ๊มากกว่ากลัวพ่อซะอีก
"นักเรียรเคารพ "หัวหน้าห้อง
"ขอบคุณครับคุณครู"พวกผม
    เดี่ยว หลังจากที่ผมเรียนคาบแรกเสร็จพวกผมก็ลงไปห้องน้ำกัน ผมเดินผ่านพวกไอ้ภาคิน ไอ้ภาคินมันเหล่มองผม มันหยักคิ้ว ให้ผมไม่ได้มีอะไรน่ากลัวอย่างที่มันพูดแต่ถ้าผมเอาจริงมันรู้ว่าจะเป็นยังไง ผมคนจริงเหมือนพ่อผม
"ดีวะ"ผมทักพวกภาคินมันกนักคิ้วอีกที
"ดีวะ มรึงเข้ากับพวกไอ้ดิวได้เร็วดีนะ"ไอ้ภาคินถามผม
"มันไม่เห็นแบบที่เขาพูดเลย มรึงว่าไหม"ผมถามไอ้ภาคิน และเหล่มองไอ้มาร์ค มันหยักไหล่ ไอ้นี้ผมรู้จักพ่อมันเป็น อบต
“เออ "มันพูดแค่นั้น ผมแค่หยักคิ้วและเดินออกไปหาพวกไอ้ดิว
"มีไรวะ"ไอ้ดิวมันถามผม คงหมายถึงผมกับไอ้ภาคิน
"ทักเพื่อนเก่า "ผมบอกไอ้ดิว
"พวกมันกลัวมรึงมา"แอ้พูดกับผม แต่เออ หน้าหวานน่ะ
“มรึงจะมองหน้ากรูทำไม หน้ากรูหวานแต่ อย่าคิดว่ากรูจะอ่อนแอ่นนะมรึง”ไอ้แอ้ ผมพยักหน้า
"แน่ละ กรู แท่งเพื่อนพวกมันนี้หว่า "ผมพูด
"แต่กรูทำเพราะกรูป้องกันตัว ไอ้ภาคินมันเจ๋งนะมรึง พวกเพื่อนมันนี้ใช้ได้ทีเดียว"ผมพูด กับพวกไอ้ดิว ผมหมายถึงพวกไอ้สรจักร ธงรบและไอ้อธิป
"เดี่ยว กรูติดต่ออู่ใกล้ๆให้มรึงแล้วนะ เขาจะมาก่อนเที่ยง "ไอ้หลุยส์มันบอกผม
"กรูไปขนของออกจากรถก่อนนะ "ผมพูดกับพวกมัน
"มีของเยอะเกรอ เราไปช่วยไหม อยากช่วย "พาย กระโดดมาเกาะแขนผม พาเอาสยิว
"เว้ยย"ผมร้อง
"ร้องทำไมเนี๊ยะ"พาย พวกไอ้ดิวมัรพากันขำ
“ไม่เป็นไรพาย เดี่ยวพายจะเหนื่อยนะ”ผมพูดมีค้อนขวับเลยน่ะ แค่ค้อนใส่ก็คมกริบ แมลงวันบินผ่านนี้ขาดสองท่อนแน่นอน ฮาๆ
"มรึงขนออะไรมาเยอะหรือไง"ไอ้ดิวมันถาม
"กรูกำลังหาที่พัก คอนโดใกล้โรงเรียน กรูไม่อยากพักบ้านแม่กับพ่อบุญธรรม"ผมพูดผมยังเสียใจเรื่องพ่อ ผมรู้ว่าแม่ต้องมีใครสักคนดูแล และแม้ว่าพ่อผมจะจากไปนานหลายปีก็ตาม
"จริงดิ มาพักกับพวกกรู บ้านกรู"ไอ้แจ็ค แต่ละคนพยักหน้ายกเว้น คนที่ทำรถผมผมหันไปมองคนนั้น ผมว่าคุ้นๆน่ะ ดาราแน่เลย
"ทำไมอะ "แต่อีกคนที่ชื่อติ๊ก
"มันเพื่อนพวกกรู"ไอ้แจ็ค
"ไปขนของขึ้นรถกรูเดี่ยว "ไอ้ดิว มันกอดคอปมเดินไป แอ้ด้วย พายิยากมาแต่ติดคนหน้างอ มาไม้ได้ ไอ้ต้นข้าวกับบลู ผมคุ้นหน้ามันนะ ต้นข้าว
"มรึงน้องพี่ข้าวปั้น"ผมหันไปถามไอ้ต้นข้าว
"ใช่ นายรู้จักพี่เรา"ต้นข้าวตกใจที่ผมรู้จักพี่ชายมัน
"เราเข้ามาเรียน พี่ข้าวปั้นเป็นหัวหน้าแก้ง แต่.."ผมรู้ว่ามันต้องเสียใจเรื่องพี่มันติดคุก
"แต่ตอนนั้นที่กรูเห็นมรึงนี้ มรึงผูกจุกสองจุกข้างหน้า "ผมพูดอธิบาย ถึงตอนนั้น มันติดพี่ข้าวปั่นมาแม้ว่าจะเรียนคนละโรงเรียนกันกับพี่ข้าวปั้น แถมเป็นน้องหัวหน้าแก้ง
"คิก คิก คิก"แอ้มันขำทันทีเลย
"ใช่เลย เมื่อก่อนมันชอบทำผมแบบนั้น "บลูอีกคน
"จริงเหรอไอ้ข้าว ฮาวะ ไหนลองผูกให้พวกกรูดิ"ไอ้ดิวมันบอกไอ้ต้นข้าว 
"ไอ้เดี่ยว มรึงไม่จำตอนที่กรูดีดีหน่อยวะ ตอนนั้นมันร้อนโว้ยยย กรูเลยผูก สาด"ต้นข้าว
     หลังจากขนของเสร็จพวกผมก็ขึ้นนมาเรียนกัน และลงไปทานข้าวกัน ทุกคนในห้องอาหารมองพวกผมกับไอ้ดิวกัน คงเพราะประลองหมัดกันตอนเช้า  และผมก็ได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มนี้อีก
"เดี่ยว มรึงจะตามไปดูรถที่อู่ไหม ถ้าไปนี้เบอร์โทร"หลุยส์มันให้ผมมาผมดูชื่อ ช้าง ช่างยนต์แบะเครื่องเสียง ผมรู้จักดีเลย
"กรูรู้จัก "ผมบอกไอ้หลุยส์
"ติ๊กไปกับมันด้วย "แจ็คพูด อีกคนสะบัดหน้ามามองผมเลย ผมหยักคิ้วหงึกๆ
"ทำไมต้องไปด้วย รถมันนะไม่ใช่รถกรูซะหน่อย"ติ๊กพูดขึ้น
"แล้วผลงานใครอะ "ผมถามติ๊ก หันมาค้อนผมด้วยนะ
"ใช่ ผลงานมรึงอะ "ไอ้ดิว ติ๊กไม่ได้พูดอะไรอักเลย ก้มกน้าก้มตาทานและเล่นโทรศัพท์ ไอ้ดิวก็คอยหันมาดูแอ้ แอ้มันเป็นอะไร แอบเป็นห่วงนิดหน่อยแต่ไม่กล้าถาม
"แอ้ มันปวดท้องวะ"ดิวพูดมันคงรู้ว่าผมมอง มันเลยบอก
"ไหวไหมมรึงแอ้ "แจ็คถามแอ้
"นั่นซิแอ้ หน้าซีดมากเลย"บอยพูดขึ้น
"กรูพาแอ้กลับบ้านวะ "ไอ้ดิวพูดขึ้น แอ้เงยหน้ามอง
"กรูให้พี่เขามารับ และไอ้เดี่ยวมรึงขับรถกรูไปดูรถมรึง"ไอ้ดิวมันพูดและส่งกุลแจให้ผมทันที
"กรูกลับไปกับมันดีกว่าไหมดิว"ติ๊กพูดขึ้น
"ติ๊ก มรึงก็เป็นคนทำไอ้แอ้มันปวดท้องตั้งแต่เมื่อวาน ให้ไอ้ดิวมันดู ส่วนมรึงนี้รับผิดชอบไปดูรถไอ้เดี่ยวมัน"แจ็คหันมาพูดกับติ๊ก และ ติ๊กก็ลุกขึ้นทันทีและเดินออกไปเลยตามด้วยพาย ผมว่ามันมีปัญหารักสามเศร้ากันแน่เลย ไอ้ดิว แอ้และติ๊ก แล้วมันแย้งใครกันละแย้งแอ้เหรอ เห็นแบบนี้ ทั้งรุกทั้งรับเลยเหรอ
"คิดอะไรของมรึงไอ้เดี่ยว"ไอ้ดิว ผมมองตามคงมองนานไปหันมาเจอสายตาพวกมันมองผม
"เห็นเงียบๆฟาดเรียบนะเนี๊ยะแอ้"ผมพูด
"ไอ้เชี้ยเดี่ยว"แอ้มันจะเตะผม แต่ดีที่มันปสดท้อง
"ครับพี่ผมจะออกไปเดี่ยวนี้ "ดิวพูดและหันมาจะพนุงแอ้ แต่มันำยุงยังกับแอ้เป็นคนท้อง พยุงแบบนี้ไม่ใช่เพื่อนแล้ว แอ้เงยหน้ามองทุกคนที่มองแอ้กันหมด
"ไอ้ดิว"แอ้
"ปล่อยกรู"แอ้
"ปล่อยทำไมละปวดท้องอยู่"ไอ้ดิว
"โอ้ยย! แอ้หระทืบเท้าทำไม"แอ้กระทืบลงที้เท้าดิว บอยนี้ขำเลย
"ประครองแบบบนี้ เตรียมเป็นพ่อได้เลยมรึง "ไอ้หลุยส์พูด และไอ้แจ็คแป๊ะมือเห็นด้วย
"มันบ้า "แอ้
"น่ารักดีออกนะแอ้"บลู
"มาเป็นกรูไหมไอ้บลู"แอ้
"กรูนะ ให้อุ้มไปเลย"บลู
"มรึงนี้เด็กใจแตกนะอีบลู"ต้นข้าว
"กรูไปนะ เดี่ยวเอากระเป๋าพวกกรูกลับด้วย "ไอ้ดิวพูดและเดินพาแอ้ไปแต่ไม่ประครองอล้สแอ้มันดันออก ผมทอง มองจนออกไป
"ตกลงมันยังไงวะคู่นี้"หลุยส์มันถาม
"เป็นคำถามที่ดีมาก กู้ด  เควสชั่น "แจ็ค
"สงสารดิวเนอะ ดูก็รู้ดิวนะรักแอ้มากนะ เห็นเมื่อวานนะ ดิวโมโหติ๊กมากเลยนะ"ธรรณ์พูดขึ้น อ้อ เหตุการณ์มันเกิดเมื่อวานด้วย
"เมื่อวาน กรูไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง เหมือนไอ้ติ๊กมันผลักแอ้ลงไปกองกับพื้น และแอ้มันก็ปวดท้อง "แจ็คพูด ติ๊กผลักแอ้เหรอ ชักยังไงแล้วซิ ถ้าเป้าหมายคงไม่ใช่ แอ้แน่ เหมือนนางอิจฉาทำร้ายนางเองมากกว่านะเนี๊ยะ ผมคิด
"ปวดเหมือนคนปวดปีะจำเดือนเลยอะ "ธรรณ์พูดทุกคนหันไปมอง
"ทำไมรู้อะ ตัวเองมีประจำเดือนเหรอ"หลุยส์ถาม
"ไอ้ตี๋ ธรรณ์ไม่มี แตธรรณ์เคยเห็นลูกสาว ป้าแก้วเขาปวดแบบนี้"ธรรณ์
"ไม่ใช่แน่นอนแอ้มันผู้ชาย มันไม่มีลูกมดแน่นอนธรรณ์ ฮา ฮา ฮา"แจ็คผมนี้ตกใจไปด้วย
"เมียกรูฮาวะ ฮาฮาฮา"หลุยส์ แต่ที่ไม่ขำคือธรรณ์กับบอย คนอืนขำแต่นิดหน่อย ผมก็กลั้นหัวเราะนะ
"เออ ไอ้ติ๊กนี้มัน ชอบแอ้เหรอ"ผมถามขึ้น ทุกคนหยุดขำและมองมาที่ผม
"กรูว่าไม่"แจ็คมันพูดขึ้น
"ธรรณ์ก็เห็นด้วย"ธรรณ์อีกคน
"กรูก็จะถามหลายครั้งแหละ ติ๊ก แอ้ และไอ้ดิว มันยังไง กี ง้ง งง สาด"ไอ้ต้นข้าว ผมเหล่มัน
"ไม่ต้องหล่มองเลย หน้ากรูหวาน กรูโหดมาก"ไอ้ต้นข้าว
"ตรงไหนของมรึงนี้"หลุยส์ถามไอ้ต้นข้าว
"พวกกรูก็อยากให้มันสองคนบอกความจริงนะ พวกกรูจะได้ช่วยมัน และไอ้ติ๊กแม่งก็ไม่บอกอะไรที่มันต้องการ จะได้รู้ทำไมมันถึงทำแบบนั่น"แจ็คพูด
"บอยว่าเขาคงมีเหคุผลที่บอกไปใครก็ช่วยเขาไม่ได้ "บอยพูด
"แสดงส่าปัญหามันใหญ่ และคงต้นเหตุมาจาก ลุงหนึ่ง"หลุยส์พูด ลุงหนึ่งอีก ชีวิตพวกนี้ซับซ้อนดีแท้ ดีนะที่ชีวิตเราเรียบๆง่ายๆ
"ขึ้นห้องเรียนเฮอะวะ "แจ็คพูด ผมเงียบเลย
"พลึบ"แจ็คมันกอดคอผม
"มรึงชอบแอ้เหรอวะ กรูเห็นนะแอบมองมันนะ "ไอ้แจ็ค มันถามผม ถามไอ้โดนมาก
"ยอมรับวะ แต่เห็นมรึงพูดกันแบบนี้ และที่กรูเห็นไอ้ดิวมันรักมากทีเดียว กรูไม่กล้าเข้าไปแทรกแน่นอน"ผมพูดกับไอ้แจ๊ค พวกผมเดินขึ้นห้อง ผมยังมองหาอีกคนที่เดินออกไป
"มองหาใครไอ้ติ๊กเหรอ เดี๋ยวมันก็มา เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สงสัยประจำปีเคลื่อนอีกแล้ว "ไอ้แจ๊คพูด ผมหันไปขำมันนะ 

[PFlove]

   ดิว
 ผมพาแอ้กลับบ้านก่อน แอ้ปวดท้องมากแต่ยังดื้อไม่ยอมให้ผมพาไปหาพ่อผม พ่อภาณุเดช แอ้บอกจะไปให้พ่อตรวจดูในวันหยุดนี้ แอ้ไม่อยากให้ ติ๊ก แจ็ค บอย และพายสงสัยเรื่องแอ้มีลูกมด
"ขอบคุณครับพี่"ผมพูดและแอ้นะหลับพิงไหล่มาผมตลอดทาง แอ้กินยาาแก้ปวดเข้าไป ผมจุ๊ปากพี้เขาไม่ต้องเรียกผมอุ้มแอ้อย่างเบาๆ พี่เขามองผม
"เออ กลัวคุณแอ้เขาเหวี่ยงเอา ถ้าปลุก เฮอะๆ ขอบคุณนะครับ "ผมหันไปพูดพี่เขาพยักหน้า แน่นอนต้องไม่เชื่อ ผมพยักหน้าขอบคุณอีกทีและอุ้มแอ้เข้าบ้านทันที
"ดื้อจริงๆเลย แอ้"ผมบ่นเล็กน้อยผมอุ้มแอ้ขึ้นห้อง เปิดแอร์
"พ่อแอ้ปวดท้องอีกแล้ว"ผมโทรหาพ่อผม
"พามาหาพ่อซิดิว"พาอผม
"แอ้ไม่ยอมอะ แอ้จะไปวันหยุดนะพ่อ"ผมพูด
"เอาน้ำร้อนประคบไปก่อน ดิว"พ่อผมบอกผม ผมเดินลงมา ต้มน้ำ มิหน้าละแอ้ถึงไอ้เอากระเป๋าน้ำร้อนใบเล็กๆมาด้วย เพราะไว้ทำแบบนี้นี้เอง
"พ่อเคยบอกแอ้ไว้ว่ามันจะช่วยได้นะ "พ่อพูด
"ทำไมอะพ่อ"ผมถามพ่อผมระหว่างรอต้มน้ำ
"ก็แอ้เขามีลูกมดนี้มรึง"พ่อผมพูด เออ ลืมไปเลย เพราะไม่ได้ทำผลผลิตนาน สองปีแล้วซิ
"สงสารแอ้มากที่เห็นเขาปวดนะพ่อ"พ่อพูด
"พ่อก็รู้สึกผิดที่ทำให้แอ้เขาเป็นแบบนี้ดืว"พ่อผม
"แต่ผมดีใจนะพ่อ ที่ผมมีลูกกับแอ้ได้แต่ มันเปิดเผยไม้ได้พ่อ ผมอยากจะ"ผทพูด
"บอก มันยากดิว สำหรับตอนนี้  ดิว! "พ่อผมพูด พ่อผมพ้นลมออกมา
"ผมรักแอ้พ่อ ผมอยากอยู่กับแอ้ กับลูก ผมไม่ได้อย่กได้อะไรทั้งนั้นพ่อ "ผมพูด
"พ่อรู้ แต่ ดิวเกิดมาในสถานะการณ์แบบนี้ ปฏิเสธมันไม่ได้ดิว ไม่ว่าใครทั้งนั้น ทั้ง บอยและแจ็ค พาย และติ๊ก ทุกคนมีสิ่งที่เขากำหนดติดตัวไว้แล้ว และดิว"พ่อพูด
"ดิวจะทำตามที่ถูกต้องของดิวพ่อ "ผมพูด
"เห้อ"พ่อผมถอนหายใจ
"ผมขอโทษพ่อ"ผมพูด
"อืมม พ่อรู้ว่าต้องเป็นแบบนี้ พ่อให้พี้โดมเขาส่งอิเมลเอกสารไปอ่านซะนั้นคือที่ดิวจะทำ ถ้าอยากไอ้เมียอยู่กับดิว "พ่อผมพูด
"ได้พ่อ ต่อมันยากดิวจะทำ พ่อฝากบอก ลูกๆปมด้วยนะพ่อผมคิดถง จะไปหาเร็วๆนี้ อยากฟัดลูดแย่แล้ว"ผมพูด
"นี้ดีหน่อย ดิมกลับไปค่าย ช่วยได้เยอะ ยิ่งโตยิ่งซนนะลูกๆมรึงนิ "พ่อผมพูดแต่ผมรู้พ่อรักหลานๆ
"แค่นี้นะดิวพ่อมีเครสพิเศษต้องทำคลอดด่วน ไว้คุยกันลูก "พ่อพูดแบะกดตัดสายผมจัดการเอาน้ำร้อนใส่กระเป๋า ผมหันมาเห็นแอ้ยืนอยู่
"แอ้ลงมาทำไม"ผมตรงไปหาแอ้
"เหนื่อยไหมดิว"แอ้ถามผม
"ไม่ ไม่เคยเหนื่อยที่จะทำมห้คนที่ดิวรัก"ผทพูด
"หมับ"แอ้กอดผม
"ดิวชอบนะเวลาแอ้ป่วย แต่ก็ดิวก็สงสารแอ้นะ "ผมพูด
"บ้าหรือเปล่าชอบให้คนป่วย อ้อ ว่าที่คุณหมอลืมไป"แอ้
"เวลาป่วยเท่านั้นที่แอ้จะอ้อนดิว "ผมพูด
"แอ้ บางครั้งตนเราก็ต้องอ่อนแอบ้าง ดิวก็เป็น "ผมพูดผมมองหน้าแอ้
"แอ้ไม่ยากให้ดิวไปฝึก มันโหดเกินไป แอ้ว่าอยู่แบบนี้ก็ดีแล้วดิว แอ้"แอ้กำลังจะห้ามผม
"ดิวจะทำให้ทุกคนยอมรับและราจะอยู่กันเช่นสามีภรรยาทั่วไปแอ้ "ผมพูด ผมเอามือเสยผมด้านของแอ้ขึ้นให้ได้มองใบหน้านั้นชัดๆ
"ดิวต้องนึกถึงลูกๆไม่ใช่นึกถึงแแอ้ ดิว"แอ้พูดและมองหน้าผม
“ดิวนึกถึงตลอด แต่จะให้มีแค่ลูกๆ มันไม่ครบแอ้ ดิวอยากมีแอ้ มีลูกๆ มันถึงจะเรียกว่าครอบครัว แอ้”ผมพูด 
"แอ้ เชื่อใจดิว นะ ไปข้างบนเถอะ "ผมพูด ผมรู้ว่าพูดอะไรไปตอนนี้แอ้ก็ไม่เห็นด้วยผมรู้ว่าที่ผมจะไปโหดมากแต่หลังจากที่ผทเรียนแพทย์แล้ว ผมะาแอ้จึ้นมาบนห้อง แอนอนลง พร้อมกับเอากระเป๋าน้ำร้อนทาบไว้ที่ท้องน้อย ผมเอามือลูปหัวแอ้ ผมนอนคะแขงข้างๆแอ้ เอานิ้วเกลียปมแอ้เล่นไปมา สักพักแอ้ก็หลับตาลงอักครั้ง ผมลุกไปเปิดโน๊ตบุคอ่านเอกสารที่พ่อส่งมาให้
   เดี่ยว
    หลังจากเลิกเรียน พวกแจ็ค หลุยส์และสองหวานใจต่างพากันกลับบ้าน ผมเดินมาที่รถไอ้ดิวจอด ผมจะขับไปคุยกับเจ้าของอู่ ผมบอกว่าไม่ต้องให้ติ๊กมากับผมหรอก ดูท่าจะไม่อยากมาผมไม่ชอบบังคับใจใคร
"ปิด "ผมกดปลดล๊อดและเข้าไปนั่ง
"ปึก"มีคนเข้ามานั่งด้วย ผมเงยหน้ามอง เป็นติ๊ก
"ก็บอกไม่ต้องมาก็ได้ ไปเองได้"ผมพูดกับติ๊ก
"มันสั่งกรู อยากไปด้วยตายละ และนี้มันรถไอ้ดิว เพื่อมรึงเอาไปขาย"ดูพูดเข้า น่าไหมเนี๊ยะ
"ไม่เอารถไปขายแล้ว จะเอาคนนั่งข้างๆนี้แหละไปขาย"ดูหันขวับกลับมาเลย และ
"โอ้ย"ผมร้องก็มันหยิกหูผม เจ็บซะด้วย
"หมับ.....อืมมมมม"ผมหันมาจับข้อมือและดึงเข้าหาตัวผมพร้อมกับประกบปากจูปเลยและดันตัวผมไปค้อมไว้ ผมดันเบอะนอนลงทันที คนเบื้องล่างตกใจดิ้น แต่ดิ้นได้พักหนึ่งก็หนึ่ง ผมรู้ว่าผมจูปเก่ง สาวๆบอกมาและนี้คือจูปกับผู้ชายคนแรกด้วย ไม่เคยจูปกับผู้ชายมาก่อน แค่คิดเพราะผมเริ่มไม่อยากคบผู้หญิงมาพักหนึ่งแต่ยังไม่ได้ลอง ได้ลองวันนี้แหละ เดี่ยวเอ่ย!
"อืมม"คนเบื่องล่างครางออกมา เหมือนเริ่มสงบแล้ว ผมก็ถอนปากออก ติ๊กหายใจหอบเลย แสดงว่าจัดไปนานนิดหนึ่ง ผมเอามือแตะริมฝีปากตัวเอง ก็ไม่ต่างจากจูปสตรีเลยนะ ปากนี้นิ่มนวลได้อีก
"ไอ้"นั้นพอถอดปากออก จะด่าต่ออีก
"ลองอีกที ปล้ำทำเมียในโรงเรียนเลย ดีไหม "ผมชี้ ทั้งที่ค่อมอยู่
"ลุกไป"ติ๊กตวาดผม ผมดันตัวเองกลับมานั่งที่คนขับ อีกคนเอามือปาดริมฝีปากตัวเองใหญ่เลย
"ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก"ผมหันมาพูดก่อนเคลื่อนรถออกจากโรงเรียน แล้วอีกคนนั่งนิ่งไม่กล้าปากดีอีกเลย จะว่าไป เพิ่งได้จูปผู้ชายครั้งแรก ปากนิ่มไม่แพ้สตรีเลยนะเนี๊ยะ เริ่มติดใจ ผมเอามิอลูปริมฝีปากตัวเอง ผมขับมาถึงอู่ ผมลวจากรถ ที่นี้เป็นอู่เก่าๆแต่ผลงานนี้ดีมากทีเดียว เขามีอู่เครือข่าย มีอุปกรณ์ทันสมัย ถ้าเขาทำไม่ได้เขาจะเรียกเพื่อนมาช่วยทำ
"แน่ใจนะว่านีเอู่ซ่อมรถ"ติ๊กถามผม ผมหันไป ดูท่ามองแบบ คุณหนูแสนสะอาด
"ทำไมอะ"ผมถาม
"สกปรกมาก "ติ๊กพูด นี้ไม่เคยเข้าอู่หรือไง
"นี้อู้ซ่อมรถไหนก็เหมือนๆกัน อู่นะไม่ใช่โรงพยาบาลจะได้สะอาดถูกหลักอนามัย"ผมพูดมีค้อนขวับๆเลย
"ถูกต้องไอ้หนุ่ม"คนที้กำลังนอนซ่อมใต้ท้องรถหมุดดออกมา แน่นอน เลอะเทอะไปหมด ทั้งเนื้อตัวเสื้อผ้าและทรงผม ดีที่จำได้ว่าเจ้าของอู่
"สวัสดีครับน้า"ผมยกมือไหว้ แต่อีกคนดูก็รู้เลยว่าอยากจะวิ่งไปหาที่อาเจียน
"เป็นไงเราหายหน้าหายตาไปไหนมาละ แล้วนั่นใคนละแฟนเหหรอ"ผมหันไปมองอักคน มีจิกสายตา
"เออ"ผมทำท่าจะพูด
"สมัยนี้แล้วไม่ใช่เรื่องแปลกแล้ว "เจ้าของอู่พูด  ผมยิ้มๆ ไม่ปฏิเสธอีกคนค้อนผมน่าดูเลย ขยันค้อนจริงๆ
“นั้นรถเราใช่ไหมที่ไปลากมาจากโรงเรียน ใครมันอุตริทำรถมรึงแบบนี้วะ ลายนี้กรูแต่งให้มรึงไปนิ “เจ้าของอู่ผมหันมามองคนข้าง ยิ้ม โดนด่า สมไหม
“ไอ้เดี่ยว”อีกคนกัดปาก
“เป็นพวก ว่างงานนะลุง ไม่มีอะไรทำ อย่าให้เจอนะ จะได้หาอะไรให้ทำ จะได้ไม่ต้องว่างมาทำรถคนอื่นเขา หางานแบบจับทำเมียเลยดีไหม น้า  “ผมพูดและหันมามองอีกคน ที่หันหน้าหนี
"เออๆ เข้าไปเลือกจะเอาแบบเดิมหรือเปลี่ยนลายอะไรก็บอกมา "เจ้าของอู่ชวนผมเข้าไปในออฟฟิต และเขาเอาหนังสือแบบรถมาให้ดู ผมก็เลือกดูอีกคนก็นั่งข้างๆผมนั้นแหละ
"ไม่เอาลายนี้นะดูบ้านนอกวะ"อีกคนพูดขึ้น
“ที่นี้ก็บ้านนอกนะ”ผมพูดกับอีกคน
“มรึงก็ทำให้มันดู ไฮโซ ไม่ต้องทำตามสภาพที่มรึงอยู่ได้ไหม “อีกคนพูดขึ้น ผมยิ้มๆ เลือกดูต่อ
"ว่าลายไหนดีละ"ผมหันไปถามอีกคนเอาเข้ามามอง ใบหน้าเขาเข้ามาชิดกับผม จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ
"ก็เอาสีเดิมนั้นแหละ เพิ่มตรงนี้ ไอ้ตรงมุมนี้ไม่ต้องเอาหรอกเยอะเกิน รก และก็บร้าๆๆๆ "ติ๊กพูด ใช้ได้นี้ และผมส่งที่ผมเลือกให้เจ้าของ เขาตกลงผมออกไปนั่งรอและติ๊กมันมีเก้าอียาวแค่ตัวเดียว ติ๊กนั่งกดโทรศัพท์
"เออ ไอ้หนุ่มรอแป็บระ จะไปดูอู่เพื่อนแบบที้เอ็งจะเอาไหมถ้าไม่มีจะให้เลือกใหม่"เจ้าของอู่พูดขับรถออกไป ผมนั่งรออยู่กับติ๊ก
“อีกนานไหมเนั๊ยะหิวแล้ว"อีกคนเริ่มงอแง
"เดี๋ยวก็มา"ผมพูด ผมนั่งรอสักพัก ฝนก็ตกลงมาซะวั้นอย่างหนักเลย กำ
"ฝนดันมาตกอีก"ติ๊ก อน่นอนอาดาศมันเย็นอยู่แล้ว ผมเดินไปหยิบเสื้อแจ็คเก็ต บิ๊กไบด์มาให้อีกคนใส่
"สะอาด"ผมส่งให้ ติ๊กมองผมมองเสื้อที้ผมส่งให้ และรับไป สวมไว้ ผมนั่งลงข้าง เจ้าของคงติดฝนแน่เลย
"พลึบ"อีกคนนั่งและเพลอหลับเลยมาพิงไหล่ผม ผมระเอามือสอดไปที่เอวเขา มันทำให้ผมใกล้ชิดอีกคนมากขึ้น กลิ่นน้ำหอมราคาแพงลอยมาแตะจมูกผม ผมได้สังเกตุใบหน้าคนนี้ใกล้ๆ ผิวหน้าที่เรียบเนียนมาก ผมเคยคิดนะว่าดาราสวนใหญ่ก็ใช้เอฟเฟค แสงสีช่วยแต่นีเไม่ต้องเลยมันเนียนมาก มิหน้าถึงมีผลงานมากมาย ผมรู้ตักเขา แต้ไม้ได้สนใจอะไร ก็ดารานี้ ผมก้มลงค่อยเบื่อนตัวเข้าไปผมประกบปากนั่นเบาๆ ผมรู้สึกได้ว่าอีกคนก็ทำตามที้ผมทำ คือตอนรี้เราสองคนจูปกัน 
"อืมมม"มีครางเล็กน้อย แต่พอเขาลืมตาเท่านั้นแหละ
"เพลี๊ยะ "เสียงฝามือกระทบใบหน้าผม ติ๊กตบหน้าผม
"ใครให้มรึงจูปกรู "ติ๊กถามผม
"ก็"ผมก็ตกใจตัวเองนะทำไปได้ยังไง
"อย่าทำกับกรูแบบนี้อีก "ติ๊กลุกและเดินไปขึ้นรถ ตอนนี้ฝนเริ่มซาแล้วเจ้าของอู่เข้ามาพอดี
"โทษทีนะ ฝนตกหนักมาก เออ ที้อู่เพื่อนมี งั่นพรุ่งรี้จะเริ่มทำให้แล้วกันคงไม่เกินอาทิตย์นี้ ได้แน่นอน "น้าเจ้าจองอู่พูดผมพยักหน้า และเดินมาขึ่นรถ โดยที่ติ๊กนั่งอยู่ในรถแล้ว ผมขึ้นมานั่ง
"ขอโทษนะ"ผมพูด
"มรึงอย่าทำอีก "ผมออกรถออกมาจากอู่ผมขับมาด้วยความเงียบ
"ชอบแอ้เหรอ "ผมถามติ๊กหันขวับมามองผม
"นี้อย่าทำตาแบบนี้ได้ไหม ดูน่ากลัวชะมัด "ผมพูด
“แล้วไปทำให้แอ้มันเจ็บตัวทำไมละ”ผมถามติ๊ก ถ้ารักเขาใครเขาจะทำให้คนที่รักเจ็บตัว ไม่มีหรอก
"มันคงพูดเรื่อง"ติ๊กพูด
“ใช่ แล้วทำจริงไหมละ”ผมถาม ติ๊กหันไปมองทางอื่น
“ใช่ กรูเคยทำและกรูไม่ได้ตั้งใจ ส่วนที่พวกมันพูดเรื่องเมื่อวาน กรูไม่ได้ทำ กรูแค่จับแขนมัน พอมันสะบัดให้กรูปล่อย มันก็ลงไปนั่งกับพื้นแล้ว และไอ้ดิวที่วิ่งมาดู พวกมันเลยบอกว่ากรูทำ”ติ๊กพูดน้ำเสียงคือเสียงใจมาก
“อืม เชื่อ”ผมพูด ติ๊กหันมามองผม
“หิวไหม หิวแล้วเนี๊ยะ ทานบะหมี่ กันร้านนี้อร่อยมากเลยนะ มาทานกับแม่ประจำ”ผมพูดกับติ๊ก  ติ๊กมองผม ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าร้าน คนเยอะมาก
“ร้านนี้เหรอ”ติ๊กถามผมและมองร้านแล้วไม่อยากเชื่อ
“มาเถอะ ของดีต้องร้ารแบบนี้ ตึกนี้เก่ามากเลยนะ และคนขายนี้เขาเป็นคนจีนมากจากแผ่นดินใหญ่”ผมพูดแนะนำร้านติ๊กเงยหน้ามองตึกนี้และ
“เดี๋ยว”ผมดึงแขนไว้ทำท่าจะกลับขึ้นรถ
“ไปลองดู “ผมพูดและดันอีกคนเข้าไปในร้าน
“กี่ที่เฮีย”มีคนเข้ามาถามผม
“สองที”ผมตอบ ติ๊กมองไปในร้ารแทบจะไม่ทีทีว่างเลย
“ด้านในสุดเลย แล้วเอาไรอะ”เด็กเสริฟถามผมสองคน
“ติ๊ก เอาไร”ผมถาม
“ไม่รู้ “ติ๊กพูด
“ไม่รู้ ไม่มี ที่นี้มีแค่ บะหมีเกี๊ยว “เด็กเสริฟ
“เอาบะหมีเกี๊ยวน้ำมาสองที”ผมพูดและดันอีกคนเข้าไปด้านในเพื่อไปหาที่นั่ง ติ๊กนั่งลงสายตายังมองไปรอบๆ แบบกลัวอะไรสักอย่าง
“กลัวทำไม ไม่มีอะไร เอาน้ำอะไร ชาดำ เก็กฮวย หรือ โค้ก “ผมถามติ๊ก
“ทำไมต้องพามาที่นี้”ติ๊กถามผมเสียงดังนิดหนึ่ง
“นี้ลองกินแบบนี้ดูบ้าง จะกินแต่อาหารหรูๆ ในภัตราคารอย่างเดียวทำไม น่าเบื่อ”ผมพูดและหันไปเรียกน้องเด็กเสริฟ
“น้องครับ พี่ขอ เก็กฮวย สองที”ผมพูด
“ก็ดูซิ วุ่นวาย ดูแต่ละคนกินซิ บางคนก็ดูมูมมาม “ติ๊กพูด
“ใช่มันมีหลายระดับนิ และคิดว่าทุกที่แหละ “ผมพูดกับคนตรงหน้า และสักพัก น้ำก็ถูกนำมาเสริฟ พร้อมกับบะหมี่ที่ผมสองคนสั่ง ติ๊กได้แต่มอง ยังไม่กล้ากิน
“ลองกินดูซิ อร่อยนะ และราคาก็แพง มันจึงทำให้มีคนมากมายมากิน บางคนมีเงินเยอะแต่เขาไม่อยากเสียเงินมาก บางคนมีเงินจำกัดก็ไม่สามารถไปกินที่แพงๆได้ก็มาที่นี้”ผมพูดกับติ๊ก
“ไม่ลองไม่รู้ “ผมพูดติ๊กจัดการชิม และผมก็มองคนตรงหน้า
“อืมม ใช่ได้ “ติ๊กพูดขนาดยังไม่ปรุงเลยนะ และติ๊กเขาก็ปรุงเพิ่มนิดหน่อย ผมก็กินบะหมี่ตรงหน้าผม อีกคนกินซะลืมเลยว่าตอนแรกนะกลัวแค่ไหน ผมละขำเขาเลย
“เป็นไง”ผมถามตอนนี้กินหมดแล้วนี้
“ใช้ได้ ปกติ กินที่โรงแรมพ่อ เชฟ มาจากเมืองจีนเลยนะ แต่นี้รสชาติไม่แพ้กันเลย แต่ฉันก็ไม่ชอบสภาพร้านค้าแบบนี้อยู่ดี”ติ๊กพูด
“กลับกันเลยไหมอะ เหนียวตัวแย่แล้ว อยากอาบน้ำ”ติ๊กพูดพูด ผมพยักหน้าและเรียกเด็กเสริฟมาเก็บเงิน ผมพากันกลับบ้าน ผมขับรถกลับ อีกคนที่ดูท่าจะเพลียเลยเพลอเอนหลีงหลับไป ผมหันไปหยิบเสื้อแจ๊คเก็ตมาคลุมให้ ผมก้มมองใบหน้าเนียนๆนั้น แต่เขาเป็นถึงดารา และลูกมหาเศรษฐีอีกด้วย เขาคงไม่มองผมหรอก

 ดิว
      ตอนนี้ผมทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วแอ้ด้วย แอ้ยังปวดท้องแต่ไม่มากแอ้บอกว่าจะรอให้วันหยุดจะไปหาพ่อที่ค่ายทหาร เพราะคิดถึงลูก และตอนนี้ผมเตรียมจะ สไกด์กับลูกๆผม แต่วันนี้ดึกไปหน่อยมัวทำนั้นทำนี้ จะสามทุ่มแล้ว
“แอ้พร้อมยัง”ผมถามแอ้ที่นอนอยู่บนเตียงผมเปิดโน๊ตบุค และนอนตะแครงกอดแอ้อยู่ ผมก็กดเปิดออนทันที และกดสไกส์ไปหาพี่ดรีมทันที
“มาแล้ว “เสียงพี่ดรีมกดรับแล้ว
“พี่ดรีม ดีครับ “ผมทักพี่ดรีม
“พี่ดรีมดีครับ”แอ้
“ดีวะดิว แอ้ เป็นไงบ้างพ่อบ่นว่าแอ้ ปวดท้องเหรอ”พี่ดรีมถามแอ้
“ผมดีขึ้นแล้วพี่ดรีม แล้ว ลิงน้อยไปไหนละครับ”แอ้ถามพี่ดรีม
“ กำลังมา แต่สภาพนี้คงจะ ออนได้ไม่นาน จะไปสู่นิพพานกันหมดแล้ว”พี่ดรีมพูด คือว่าง่วงนอนแล้ว นั้นมาแล้ว พี่ดรีมอุ้มขึ้นมานั่งบนเตียงที่ละคน ดูแต่ละคนตานี้จะปิดกันแล้ว
“ดิวลูกง่วง”แอ้หันมาบอก
“ไงลูก “ผมทัก
“ดีครับพ่อ ห้าววววว”ไอพูดและหาว ปากกว้างเชียว
“อู้ย ง่วงของแท้ “ผมพูดกับแอ้
“พ่อดิว พ่อแอ้ ไอซ์คิดถึง “ไอซ์ก็ตาจะปิดแล้ว แต่อีกคนคนละทำไมเงียบแท้ปกติไม่เงียบนะ
“พี่ดรีม โอ้ละพี่”ผมถามพีดรีม
“นี้ไง นั่งโง้กอยู่นี้ “พี่ดรีมพูด และปรับกล้องไป โง้ก และก็ โง้ก
“โอ้”พี่ดรีมสะกิด
“แจ็ปๆ เช้าแล้วเหรอ เราไปเรียนอีกแล้วเหรอลุงดรีม โอ้เหมือนยังไม่ได้นอนหลับปุ๋ยๆเลย”มาริโอ้ ถามพี่ดรีม
“คิก คิก คิก”แอ้ขำลูก
“โอ้ยย ยังไม่ได้นอนจะเช้าได้ยังไง นี้พ่อดิว พ่อแอ้ ออนอยู่”พี่ดรีมพูดกับมาริโอ้ 
“เหรอ พ่อดิว พ่อแอ้”มาริโอ้ แต่ไม่หันมาทางนี้ละลูก
“ทางนี้โอ้ “พี่ดรีม นั้นต้องจับหันมาให้ตรงโน๊ตบุคพี่ดรีม
“เว้ยย ทางนี้ โน๊ตบุคลุงอยู่นี้ ถ้าไม่ไหวแล้ววะไอ้ดิวลูกมรึงไปแล้ว ”พี่ดรีม ผมกลั้นหัวเราะแอ้ด้วยก็หันผิดทาง
“พ่ออยู่นี้”พี่ดรีมอุ้มมานั่ง โอ้พยายามลืมตา
“พ่อดิว พ่อแอ้ด้วย โอ้คิดถึงมาก ห้าว แต่โอ้ ง่วงมากกว่า “มาริโอ้บอกว่าคิกถึงผมสองคนแต่ว่าตอนนี้ง่วงมาก 
“พี่ดรีมพาไปนอนเถอะดูท่าจะไม่ไหวแล้ว “แอ้พูด
“โอ้ ไอซ์ และไอ พ่อแอ้กับพ่อดิวจะไปหาอาทิตย์นี้น่ะ พ่อแอ้รักลูกนะ”แอ้พูด
“รักพ่อที่สุดดดดดด”แต่วันนี้เสียงยายไปหน่อยนะ
“เวลาถ่านจะหมดมันเป็นแบบนี้ เออ ตกลงกลับอาทิตย์กันใช่ไหม ดีเลย กลับมาเอาลูกไปเลี้ยงบ้าง พี่เห็นเด็กเยอะแล้ว ที่โรงพยาบาลก็มีแต่เด็กมาหา ตั้งแต่แรกเกิด กลับมายังเจอเด็กอีก แถมกินนอนกับเด็กอีก “พี่ดรีมพูด
“ก็พี่เป็นหมอเด็กนี้ แน่นอนต้องมีเด็กมาติด”ผมพูดแอ้หันมาตีผม
“แต่เด็กของกรู ต่ำกว่า 15 ทุกคน น้อยสุดก็ 1 สัปดาห์ น่าภูมิใจมาก”พี่ดรีมพูด
“เออ แค่นี้นะ จะเอาไปนอนแล้ว โอ้ไปเรียบร้อย”พี่ดรีมพูด มาริโอ้คอคับไปเรียบร้อยแล้ว คือหลับแล้ว และผมก็กดปิดสไกส์ แอ้หันมามองผม
“ยังปวดอยู่ไหมแอ้ หึ”ผมถามแอ้ ผมเอานิ้วเกลี่ยผมแอ้เบาๆ
“ดีขึ้นแล้ว ได้เห็นลูกๆ แอ้ดีขึ้น แอ้ไม่รู้ว่าแอ้ทำร้ายลูกหรือเปล่า ถ้าเขาโตขึ้นเขาเป็นยังไง จะสงสัยแอ้ไหม จะรังเกียจแอ้ไหม จะมองว่าแอ้แปลกไหม แอ้คิดไปทุกอย่างเลยดิว”แอ้พูด
“อุ้บ อืมมม”ผมก้มลงประกบปากแอ้
“พอได้แล้ว ปล่อยมันแอ้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ดิวอยู่กับแอ้ แต่ดิวเชื่อว่าพ่อภาสอนลูกเราดี เชื่อซิ “ผมพูดกับแอ้ ผมเอามือลูปแขนแอ้เล่น ผมชอบทำแบบนี้ประจำ ผิวแอ้เนียนมาก
“ฟ๊อด”ผมหอมแอ้
“งั้นคืนนี้ให้พักหนึ่งคืน”ผมพูดแอ้เลิกคิ้วมองผม
“คืนนี้งดไม่ทำการบ้าน”ผมพูด
“ไอ้บ้า “แอ้หันมาหยิกผม
“ถึงอยากทำก็ไม่ให้ทำ “แอ้พูดผมเอานิ้วมาไต่ที่แขนแบบปูไต่

[boonpa]

นึกว่าแอ้จะมีลูกอีกคนซะแล้ว ตัวละครเยอะมากยังงงอยู่นิดหน่อย

[PFlove]

นึกว่าแอ้จะมีลูกอีกคนซะแล้ว ตัวละครเยอะมากยังงงอยู่นิดหน่อย

ขอบคุณน่ะค่ะ ตอนที่แล้วแนะนำนิสัยตัวละครแต่ละคน และจะมาเป็นตอนๆใน ภาค พี่ๆเขารักกันแน่นอนค่ะ ฝากด้วยนะค่ะอันไหนต้องแก้ไขปรับปรุง ติชมได้เลยน่ะค่ะ

[PFlove]

และแล้วก็ได้พวกภาคินมาเป็นพวกผม
   แจ๊ค
 วันนี้พวกผมตื่นมาเรียนกันแต่เช้าเหมือนเดิม ไอ้ติ๊กนะไอ้ติ๊กเจือกแหกปากมีผี ที่จริงน้องพายดันพอกหน้า เลยเป็นเหตุให้พวกผมคื่นมาตีหนึ่งกว่าๆ ทำเอายังง่วงอยู่เลย ตอนนี้ผมมีสมาชิกใหม่ชื่อไอ้เอี่ยว และมันก็มาพักที่บ้านผม ตอนแรกพวกผมก็กลัวมันมากแต่จริงๆแล้ว มันดีนะผมว่า และมันก็เข้าใจพวกผมกันใหม่เรียบร้อยแล้ว เพราะมันได้ยินบางคนพูดถึงพวกผม แต่ช่างมันเถอะ พวกผมมแคร์  และวันนี้ไอ้เดี่ยวมันก็เอาติ๊กมาโรงเรีนนด้วย ผมว่ามันสองคนแปลกๆนะแต่ดีมันจะได้เลิกทำร้ายแอ้กับดิว ผมเข้าแถวเคารพธงชาติ และเดินขึ้นห้องเรียนปกติ วันนี้นี้ไอ้ป๊อดมันเอาเอกสารมาให้พวกผมดู แต่ละคน ประวัติใช้ได้เลย ไอ้โจ๋ ไอ้โก๋ และไอ้เจ๋ง เลวได้อีก  แต่ผมว่าพวกมันเหมือนถูกจ้างมาเรียนมากกว่า
"เห้ย!ทำไมไม่มีใครยู่บนห้องเลย"ไอ้หลุยส์และปกติพวกผมขึ้นนมาจะเจอพวกไอ้ภาคิน แต่นี้ว่างเปล่า พาเอาพวกผมงง ถึวมันจะไม่เข้าแถวกันแต่มันไม่เคยขาดเรียน
"มันไปไหนกันวะ"ผมพูดขึ้นเป็นคำถามที่ไม่มีใครตอบได้ เพราะแต่ละคน ส่ายหน้ากันหมด
"คงปวดฟันมั้ง"พายพูดเข้าใจหาเหตุนะ ดีน่ะที่ทำหน้าตาน่ารักไม่งั้นโบกไปแล้ว
"ปวดหมดนี้นี้นะเหรอ ตลกแล้วพาย"บลูนี้ก็อิโนเซนเกิ้น พวกผมนั่งลงประจำที่รอครูพัฒน์เข้ามาพบปะทุกเช้า ผมรอสักพักไม่เห็นมาเลย จนกระทั้ง ว่าน คนที่มาใหม่พร้อมไอ้เดี่ยวเดินเข้ามานั่งแต่ พวกไอ้คินไม่มา ว่านเป็นคนเดี่ยวในกลุ่มที่ยิ้มให้พวกผม ว่านนั่งลงและงัดสมุดตั้งหนึ่งขึ้นมา อย่าบอกนะว่านกำลังลอกงานที่ต้องส่งวันนี้ให้พวกภาคิน
"ว่าน พวกไอ้ภาคินหายไปไหน"ผมถามว่าน ว่านหันมามองคงคิดว่าจะบอกพวกผมดีไหม
"ว่าน พวกเราไม่ได้คิดร้ายอะไรกับพวกมันนะ พวกเราอยากเป็นเพื่อนกับพวกมันด้วยซ้ำ ถ้ามีอะไรจะได้ช่วย"ผมพูดพวกผมก็เห็นด้วยนะ การที่หายไปหมดแบบนี้มันแปลกมากต้องมีเรื่องแน่ะๆ
"มีเพื่อนในกลุ่มถูกทำร้าย อาการสาหัส "ว่านพูดน้ำตาคลอเบ้าเลย
“หนักแค่ไหนอะ”ไอ้หลุยส์ถาม
“นอนอยู่ไอซียู ยังไม่ได้สติเลย”ว่านพูด พวกผมตกใจกันมาก
"มันเล่นแรงแบบนี้เลยเหรอวะ"ไอ้ดิวพูดขึ้น
"อาการเป็นตายเท่ากัน แถมตำรวจก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้ เพราะไม่มีหลักฐานแต่พวกเรารู้ว่าเป็นพวกมัน  "ว่านพูด
"โอ้ว shit"ไอ้หลุยส์
"เมื่อไหร่วะว่าน พวกไอ้ท๊อชใช่ไหม"ไอ้เดี่ยวถาม ไอ้ท๊อชนี้พวกที่เคยมาในโรงเรียนและจะฉุดธรรณ์แน่เลย
"เมื่อวานตอนที่พวกภาคินแยกย้ายกันแล้ว เดี่ยว"ว่านพูด ว่านมันรู้จักเดี่ยว เพราะไอ้เดี่ยวเคยเรียนที่นี้
"มันคงดักรอนะ เพราะว่า พวกนี้เก่งแบบว่าหมารอบกัด เอาเข้าจริงไม่มีเชี้ยอะไรเลย"ไอ้เดี่ยวพูด
"แล้วว่านมีอะไรให้พวกเราช่วยไหม"บอยถามว่าน
"เออ"บอยลุกไปหาว่านแล้ว และผมลุกตามไปดู
"เยอะขนาดนี้พวกเราช่วย นะแจ็ค"บอยพูด และผมก็พยักหน้า
"ช่วนกันเดี๋ยวก็เสร็จ มาว่านเราช่วย"ผมหยิบสมุดพวกนั่นมา และแจกจ่ายคนละเล่ม
"กรูด้วยเหรอ"ไอ้ติ๊ก ผมหันไป ทุกคนช่วยกันหมด
"สมุดใครวะ ลายมือปลวกมากแล้วกรูจะเขียนลายมือให้ปลวกแบบมันได้ไหมเนี๊ยะ "ไอ้ติ๊ก เรื่องมากจริงๆ
"เอามานิ เอาเล่มนี้ไป"ไอ้เดี่ยว ติ๊กมันรับมา
"ค่อยยังชั่วหน่อยแต่ก็"ติ๊ก
"ปลวกอยู่ดี มีใครที้ไม่ปลวกไหมติ๊ก "ผมหันไปถามมัน ไอ้นี้มันดาราเรื่องมากตลอด สมฉายาที่เขาให้ “เยอะ”ทุกเรื่อง
“กรูไงสาด”ติ๊กและ ให้นิ้วกลางผมอีก ผมนั่งเขียนนั่งลอกการบ้านมห้พวกมันจนเสร็จ
"ว่านเสร็จแล้ว"ต้นข้าว ว่านหันมาและลุกขึ้นจะมาเอาสมุดกลับแต่ ว่านมันยืนโคลงเคลงแล้มล้มลงซะงั่น
"ตุ๊บ"
"เห้ย..ว่าน "พวกผมลุกไป ไอ้ดิวมันวิ่งไปดู
"น่าจะแค่เป็นลม"ไอ้ดิว
"เออ ส่งห้องพยาบาล"ผมพูดและมองไอ้ดิว
"ดิว อุ้มว่าน"แอ้บอกไอ้ดิว ไอ้ดิวมัน
"ฮะ"ไอ้ดิว มันจะตกใจทำไมของมัน แค่อุ้มว่าน
"อุ้มว่านไปห้องพยาบาล"แอ้พูดย้ำอีกครั้ง 
"มากรูเอง"ไอ้เดี่ยวอาสาอุ้มว่านไปห้องพยาบาล ตามด้วยไอ้ดิว แอ้ ต้นข้าว บลู วิ่งไปดู ผมกลับมานั่งที่กัน สักพักอาจารน์ก็เข้ามาสอนพวกผมตามปกติ ผมเรียนจนหมดคาบนี้อาจารย์สอนยาวเลย และอาจารย์ไม่ถามพวกผมสักคำว่าพวกภาคินหายไปไหน
"ว่านเป็นไงบ้างวะ"ผมถามไอ้ดิวหลังจากหมดคาบกำลัวจะลงไปทานอาการเที่ยงกัน
"กรูสั่งไอ้ป๊อดเอาข้าวต้มไปให้ไอ้ว่านมัน"ไอ้ดิวบอกผม
"เห้ย! ทำไมนักเรียนบ้างคนกลับบ้านวะ"ไอ้ติ๊กพูดขึ้น
"เออนั้นดินี้เพิ่งจะช่วงเช้าเองนะ ถ้าอาจารย์ปล่อยก่อนพวกเราต้องรู้ดิ "ผมมองและพูดขึ้น ถ้าจะมีอะไรพิเศษครูต้องประกาศซินี้ไม่นิมีเลย
"เห้ย ทำไมกลับบ้านเร็วกันอะ"ไอ้เดี่ยวเรียกเด็กคนหนึ่งไว้ มีหันซ้ายแลขวาอีก
“มรึงนั้นแหละ”พวกผม ค่อยเดินเข้ามาเยอะจริงๆ ดูท่าจะแค่ ม.1 
"วันนี้ พายุเข้าพี่ ถ้าเขาบอกพายุเข้า ก็พาดันกลับบ้านกันหมด พวกพี่ถ้าไม่อยากเจอพายุ ผมแนะนำรีบกลับเถอะพี่ ผมไปนะ"เด็กมันพูดพายุเข้าพากันกลับบ้าน
“กรมอุตุไหนบอกมรึงมาวะ”ผมถามเพราะดูข่าวไม่เห็นจะมีเลย มีที่ไหนพายุเข้า เด็กนักเรียนพากันกลับบ้านก่อนเวลา
"มันคนละพายุพี่ และสยองมากพี่ เชื่อผม "เด็กมันตะโกนกลับมา พวกผมเดินไปที่ห้องอาหารแน่นอน โล้ง มีนักเรียนน้อยมากผมเดินไปร้านไอ้ป๊อดไม่ซิร้านแม่ไอ้ป๊อด เหมือนเช่นเคย
"ดีป๊อด วันนี้มีอะไรพิเศษบ้าง"ผมถาม
"ตรีนพี่"ผมสบัดหน้าไปมอง
"ไอ้ป๊อด"พวกผม
"ยำตรีนไก่พี่ มีต้มซุปเปอร์ตรีนไก่"ดูมัน พูด เอาตรีนมากแนะนำพวกกรูอีกแล้ว
"มันเป็นลางไหมวะ ตรีนมาแบบนี้ "ไอ้หลุยส์ถามผม
"มีอย่างอื่นที้ไม่ใช่ตรีนไหม ไอ้ป๊อด"ไอ้ดิว
“พวกกรูเบื่อตรีน ป๊อด อย่าพูดถึงตรีนบ่อย กรูไม่ไหวจะเคลียร์”ไอ้ติ๊ก
“และถ้าพูดถึงมาก ตรีนกรูนี้จะไปอยู่ที่ปากมรึงป๊อด”พายพูด
“ถ้าตรีนพี่พาย ป๊อดก็ว่าโอนะ ดูท่าจะนิ้ม นิ่ม”ดูมันโรคจิตได้อีก
“เย้ยย”พาย
"มีครับ วันนี้มี ขาหมูพะโล้ แกงส้มผักรวม มีน้ำพริกลงเรือ และปัดหมี่ซั้วทรงเครื่องมังสวิรัชครับพี่"ไอ้ป๊อดพูด เออค่อยยังชั่วหน่อย
"บอยธรรณ์เอาผัดหมีซั้วนะ"บอยกับธรรณ์ พวกไอ้ดิวแอ้ ต้นข้าว บลูมีนเดินไปสั่งก๋วยเตียวกัน ติ๊กมันเดินไปสั่งที่ร้านไหนไม่รู้ แต่ที่รู้คือไอ้เดี่ยวหายไปด้วย
"พี่เอาข้าวผัดกุ้ง แต่กุ้งมังกรนะ"ไอ้หลุยสั่งผมมองหน้ามัน มันจะมีเหรอมรึง มันหยักคิ้ว
"มีกุ้งและมังกรครับพี่ มันแยกกันมานะพี่ ได้ไหมพี่หลุยส์"ไอ้ป๊อดถามไอ้หลุยส์
"แถมไม่ใช่มังกรธรรมดานะพี่ มังกรทอง"ไอ้ป๊อด ไอ้หลุยส์มันหันไปมองอีกที ผมนี้ขำแทนมัน มรึงเล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับไอ้ป๊อด 
“กรูไม่น่าเล่นกับมรึงเลยสาด”ไอ้หลุยส์พูด
"555"ผมขำมันเลย
"เอาแค่กุ้งแชบ๊วยพอ สาด "ไอ้หลุยส์พูด
"พี่เอาเหมือนมัน"ผมสั่ง ผมเห็นไอ้ติ๊กมันเดินกลับมามันไปสั่งสปาเก็ตตี้มาและไอ้เดี่ยวด้วย
"ไอ้ป๊อดวันนี้ เกิดอะไรขึ้นนักเรียนกลับบ้านเกือบหมด"ผมถามไอ้ป๊อด
"วันนี้เขาบอกพายุเข้าพี่ เห็นไหมแม่ผมทยอยเก็บของแล้วถ้ามีคนบอกพายุเข้าแม้ค้าจะปิดร้านเร็วกันหมด เก็บของเข้าที่"ผมก็มอง
"น้ำจะท่วมเหรอ"พายถาม
"เปล่าครับ ที่เก็บเพราะข้าวของพังหมด แต่เดี๋ยวพี่ก็รู้ว่าพายุที่ว่าคืออะไร และพี่อาจจะไม่อยากอยู่รอดูอีกแน่นอน เชื่อป๊อด"ไอ้ป๊อดผมนั่งทานกันไป งงกันไป ตอนนี้มีแค่พวกผมแล้วแม่ค้าถยอยปิดร้านแล้ว พายุอะไรของมันนี้
"เห้ย! พายุมาแล้ววะ "ผมได้ยินพวกข้างนอกตระโกน
“อ้าว เวรแล้วพายุกรูยังไมได้กินข้าวเลยสาด”ไอ้หลุยส์
“เวรแล้วทำไมมาเร็ววะ พี่คงไม่กินแล้วข้าว “ไอ้ป๊อด
“เห้ย! พวกกรูหิ้ว ไอ้ป๊อด”พวกผม
"โคร้ม "เสียงอะไรเหมือนคนทุ่ม อะสักอย่างแล้วพายุแต่ข้างนอกแดดเปรี้ยงเลยนะ
"ผลั๊ก โคร้ม  "เสียงมีคนเกวียงใครเข้ามาชนโต๊ะ เห้ยนี้เหรอพายุที่มันว่า มีพวกหน้าตาบอกได้ว่า ไม่ได้มาดี
"พี่มรึงไปไหน "ไอ้คนที่ผลักเด็กคนนั้นเข้ามาชี้หน้าถามและมันเดินมา เอาเท้าเหยียบไว้พวกผมลุกกันแล้วเตรียมถอย
"นี้เหรอวะพายุ ทำไมไม่บอกกรูว่าเขาจะมากระทืบกันสาด กรูจะได้รีบเก็บกระเป๋ากลับบ้าน บอกพายุใครจะไปรู้วะ"ไอ้ดิว
"เราค่อยๆออกกันแบบเงียบๆดีไหม"ไอ้หลุยส์หันมากระซิบกันกับพวกผม
"เห็นด้วยอย่างแรง"ไอ้เดี่ยว ที่ใครว่ามันโหด มันเตรียมออกก่อนเพื่อนเลย
"นั้นมันน้องไอ้ภาคินนี้"ไอ้ต้นข้าวพูด และผมชะงักเท้าไว้
"เห้ย งั่นก็งานเราดิ ถ้าเราช่วย น้องไอ้ภาคิน มันอาจจะ"ผมพูด
"ขอบใจมรึงพร้อมดูดปากเหรอ สาด"ไอ้หลุยส์พูด
"เอานะ ดิว เดี่ยว หลุยส์"ผมพูดกับพวกมันดูมันมองหน้าผม
“เห้ยย จะดีเหรอว่ะ อย่าไปยุ่งเลย “ไอ้หลุยส์พูด
“พวกเราต้องการพวกไอ้ภาคิน วิธีนี้แหละที่จะได้ใจมัน ซื้อใจมัน”ผมพูดกับพวกผม
“เออ กรูว่าแล้วไอ้ป๊อด เสนอตรีนแต่เช้า ได้จริงอะไรจริง”ไอ้ดิว มันพูด 
"บอย ธรรณ์ ต้นข้าว บลู พาย และ ติ๊ก อยู่ห่างๆ"ผมพูดบอกที่รักผมและคนอื่นๆให้ถอยไป
“แจ๊ค”บอยเรียกผม ผมหันไปมอง
“ระวังคัวด้วยนะ “บอยบอกผม ผมยิ้มพยักหน้ารับทราบ
“หลุยส์”ธรรณ์เรียกไอ้หลุยส์เหมือนกัน
“ไม่ต้องห่วงเขา เขาจะดูแลตัวเองเพื่อ ยู”ไอ้หลุยส์มันตอบ
“ไม่ใช่ ไม่ได้รูดซิบ”ธรรณ์พูด ผมก้มมองไอ้เวรลืมรูดซิบ ไอ้เวรโชว์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี๊ยะ
“อุ้ยย แม้นึกว่าหวงกัน ห่วงหลุยส์น้อยๆนี้เอง “ไอ้หลุยส์  ผมหันมามองไอ้ติ๊กกัน มันไม่ถอย
"กรูลุยด้วย"ไอ้ติ๊ก
"แอ้ "ดิวกำลังจะบอกให้แอ้ไปอยู่กับบอยแน่เลย
"กรูด้วย"แอ้ ผมหันกลับไป และเดินกลับไปพร้อมขึ้นไปนืนบนโต๊ะ
"เห้! รังแกเด็กไม่เจ๋งจริงนี้ อย่างนี้เขาเรียกอะไรวะ "ผมเรียกพวกทันและตระโกนไป พวกมันหันมามองพวกผม
"เขาเรียกเก่งกับหมาซ่ากับเด็กวะ "ไอ้ดิว ตะโกนตอบ
"มรึงรู้ไหมว่ากรูเป็นใคร"อ้าว ไอ้นี้   ทำไมต้องถามพวกกรูแบบนี้ มันเป็นคำถามที่ตอบยากมาก
"มรึงยังไม่รู้เลยสาด แล้วกรูจะรู้ไหมมรึง"ไอ้หลุยส์ หันไปแปะมือกับมัน ใช่พวกผมจะไปรู้ได้ไง
"กรู พ่อทุกสถาบัน"พวกผมถึงกับหันมามองหน้ากัน 
"ชิบหาบแล้ว ถ้าพ่อขี้เหล่หน้าปลวกแบบนี้ กรูขอไม่เอาอะ"ไอ้ติ๊ดพูด ผมยกนิ้วโป้งให้มันพูดได้โดนมาก
"เห็นด้วย ไม่ปลวกธรรมเา ปลวกมาก"พาย อยูข้างหลังยังขอมีส่วนร่วม
"ไอ้พวกลูกตุ๊ด"ไอ้นั้นมันชี้หน้าด่าพวกผม มันเอื่อมบุพการีพวกผม
"ไม่ใช่เรื่องจองพวกมรึวกับไปกินนมพ่อไป"สาดดด
"งั้นงานพวกกรูแล้วละมรึง เดี๋ยวมรึงได้กินตรีนกรูแทนนม สาด"ผม พวกไอ้ดิวมันก็ของขึ้นแล้ว พวกผมกระโดดลงจากโต๊ะ หาอาวุธ มีคนเสือกอาสุธให้เป็นไม้ ไอ้ป๊อด ผมหยิบมาคนละอัน ตรงปรี่ไปหามัน ไอ้พวกนั่นก็ดรู่เข้ามา
"เดี๋ยวมรึงได้รู้ใครพ่อมรึงสาด"ไอ้หลุยส์ พวกผมตะลุมบอลกันน่าดู ผมตะบันหน้าไอ้คนด่าพ่อพวกผมไม่ยั้ง
"สาด พ่อกรูจะเป็นอะไรก็เรื่องของพ่อกรู หนักกัวมรึวเหรอส่ด และนี้มันโรงเรียนอากรูเขาเอาไว้เรียนไม่ใช่สนามลองตรีนมรึง ผลั๊ก"มันกระเด็นไปแน่นิ่งเลย
"มีอีกไหม"ผมถามพวกมันหมอบกันหมดแล้ว
"ไหนวะ "เสียงคนมาและพกกมันก็มายืนดูพวกที่มอบและพวกผมที่มีอาวุธคนละอันชัดเลยว่าผลงานใคร
"ใครทำน้องกรู"มันชี้พวกผม ไอ้คนที่ผมตะบันหน้า โอ้ว shit
"พลึบ"ชี้กรูหมดเลย
"อย่าอยู่เลยมรึง ลุย"งามใส้มาอีกเหรอ ไม่กลัว ผมเข้าไปใส่มัน ไอ้หลุยส์มายืนหลังชนกันกับผม เพราะตอนนี้พวกมันล้อมผมกันและไอ้ดิวกับแอ้ ติ๊กกับไอ้เดี่ยว
"บอย"ผมได้ยินเสียงธรรณ์ เพราะตอนนี้มีคนเข้าไปหาพวกบอย บอยนะเก่งกีฬาฟีนดาบอยู่แล้ว ผมเต๊ะไม้ส่งไปให้บอย บอยใช้มันได้ดี
"โอ้ยย สาด ใครมาช่วยกรูดิ ลองชุดไปทำเมียดูซิ"ผมได้ยินมันขึ้นผมเลยใส่ไอ้พวกตรงหน้าผมจะได้ไปช่วยเมีย
"แจ็คไปดูบอยกรูช่วยไอ้หลุยส์เอง "ไอ้เดี่ยว ติ๊ก เข้ามาช่วยไอ้หลุยส์ ผมวิ่งไปมีคนเข้าไปช่วยไอ้นั่นและบอยกำลังเสียหลัก  มันกำลังตะเอาไม้ฟาดเมียผมผม ผมวิ่วเข้าไปเพื่อรับไม้แทนเมีย
"โผล๊ะ"มีคนวิ่งมาเอาไม้ตีคนที่จะตีบอยแต่ผมวิ่งไปเอาตัวบังไว้  รักเมีย ไอ้คนนั่นแน่นิ่งไปเลยและคนที่มาช่วยผมมันสวมหมวกกันน๊อก มันเป็นใครการแต่งตัวเนิดๆแบบนี้คุ้นๆนะ
"เราเอง"เว้ย มันคือไอ้หัวหน้าห้องนิ ไอ้เด็กเนิ้ด ห้องผมเอง
"แบบว่ากำลงสมัคร ประธานโรงเรียน ต้องรักษาภาพพจน์ แต่มิตรภาพก็สำคัญ"มันพูด และพูดได้ดีมากผมซึ้งเลย
"ใจวะ ปิดไว้หน้ามรึงปลวกมาก "ผมพูดขอบใจและปิดหมวกกันน๊อดมันลงเหมือนเดิม ผมเห็นว่าพวกมันเริ่มเข้ามาเยอะขึ้นพวกผมแย่แน่
"พี่เอาอะไรเพิ่มไหม"ไอ้ป็อดถามผม มันคงหมายถึงอาวุธ ถามยังกับสั่งข้าว
"มรึงไปดึงน้องไอ้คินออก สงสัยต้องชิ้งวะคนมันเยอะกว่า"ผมพูดกับไอ้ป๊อด
"ได้พี่ ผมมีทางหนี "ไอ้ป๊อดมันพูด
"บอยไปหลบตรงนั้นกัน จ๊วบ"ผมพูดและจูปไปหนึ่งที่ ผมวิ่งเข้าไปประกบไอ้หลุยส์
"หลุยส์ คนมันเยอะวะ"ผมพูด
"เออ ต้องหาทางชิ้งวะ"ไอ้หลุยส์
"ผลั๊ง ผล๊ะ ๆๆ"ไอ้ติ๊กมันฟาดใครสักคน
"เป็นไง ตรีนกรูอิ่มดีไหม"ไอ้ติ๊กแต่มีคนวิ่งมาพร้อมไม้
"ติ๊กระวัง หลัง"ผมตระโกนไป
"ผลั๊ก "ไม้ฟาดลงแต่กลางหลังไอ้เดี่ยวเลย เดี่ยวมันวิ่งไปรับไม้แทน มันทำไปได้ ดีน่ะที่ไม้มันแค่ไม้กวาด ไม่ใช่ไม้หน้าสาม
"ผลั๊ก ผลั๊ว ตุ๊บ"อันนนี้ ไอ้แอ้ มันคาราเต้ ซะไอ้นั่นสลบ ติ๊กมันวิ่งไปประครองไอ้เดียว
"เดี่ยว มรึงวิ่งมารับทำเชี้ยอะไร"ไอ้คิ๊กผมวิ่งไปดูมัน
"โอ้ยย นี้คำขอบคุณเหรอ"ไอ้เดี่ยวพวกมันยังเข้ามาอีก
"มรึงตายวันนี้"พวกมันมันโกรธมาก
"ปี้ดดดดดด"เสียงนกหวัด
"ตำรวจมาเหรอวะ"ไอ้คนที่ยืนและบอกผมตายวันนี้
"ไม่ใช่"มีคนตระโกนมา
"แต่โหดกว่าตำรวจพี่ ทหารมาาาาาาา"เห้ยย ทหารมา ใครเชิญมาละ
"อาวุธครบมือพี่"พวกมันพูด ผมก็หันมามองหน้ากันแล้ว
"ชิพหายแล้ว"ไอ้แอ้ทิ้งไม้เลยมีง ไม่ทันแล้ว
"พี่ครับวิ่ง ทางนี้พี่"ไอ้ป๊อด แน่นอนพวกผมต้องวิ่งทหารมา
"ไม่ต้องหนี ทำไมไม่พกสมุดปาก พกมาทำไมมีดมันของมีคม มาให้พวกพี่ตบตรูดนอนเดี๋ยวนี้"เสียงนี้ เสียงนี้ชัดเลย
"เสียงคุ้นๆวะ เหมือนพี่กรูเลย "ไอ้แอ้ พูด ไม่คุ้นธรรมมาใช่แน่นอน มาแบบตรบตรูดนอนแบบนี้เพราะบ้านไอ้แอ้ ทะลึ้งและโหดกันที้งบ้าน พวกพี่ๆมันนะ
“ยังอีก ดิ้นมากเดี๋ยวเสียบตรูดเลยจะได้นิ่งๆ “เสียงพีเขาผมตั้งใจฟังกันชัดเลย
“เสียงพี่โอมอะ”ไอ้แอ้ ทิ้งไม้เลย
"แม้พายุ มรึงเจอพวกกรูหน่อย พายุสงบแน่มรึง ไหนไอ้พายุมันอยู่ไหน)))) "ผมวิ่งกันสุดขีดวิ่งตามไอ้ป๊อด ไอ้ป๊อดมันประครองน้องำอ้ภาคินและเพื่อนน้องไอ้ภาคิน ไปทางด้านหลัง ไปทางช๊อบเก่า ผมพากันวิ่งไปมีประตูแต่ล๊อก คงมักุลแจ
"ไขดิไอ้ป๊อด"ไอ้ดิว บอก
"ไขยังไงอะพี่ ผมไม่มีกุลแจ"ไอ้ป๊อดพูด
"แล้วมรึงพามาทำแป๊ะอะไน ประตูนี้ มรึงไม่มีกุลแจ"ไอ้หลุยส์ ถาม
"คงต้องปีนวะ "ไอ้เดี่ยวพูด
"ที่ผมพามาประตูนี้เพราะรถพวกพี่ๆภาคินรออยู่ "ไอ้ป๊อด ผมก็จัดการ หาที่และให้บอยเหยียบไหล่ผมขึ้นไปผมย่อตัวลงและเอามือตบไหล่ ให้บอยรู้ว่าให้เหยียบขึ้นไป
"เหยียบไหล่ไอ้แจ็คมันเลยที่รัก "ผมก็มองไอ้หลุยส์ มันบอกเมียมันเหยียบไหล่ผม
"สาด นี้เมียมรึงไม่ให้เหยียบไหล่มรึงวะ"ผมถามไอ้หลุยส์
“ฝากเมียกรุอีกคน ไหน ไหนมรึงก็แมนแล้ว เหยียบเลยจร๊า เขาช่วยดัน ไม่ต้องห่วงเขา เดี๋ยวเขาตามไปติดๆ “ไอ้หลุยส์ ผมอยากเต๊ะมันจริงๆ
"เร็วธรรณ์"เมียผมยื่นมือมาแล้ว ธรรณ์ก็ปืนขึ้นไป ตามด้วยไอ้หลุยส์ และไอ้หลุยส์มันยื่นมือมารับผมปืนตามขึ้นไป ผมกับไอ้หลุยส์โดดลงมารอรับบอยกีบธรรณ์ ผมลงมายืนที่พื้นเรียบร้อยแล่ว ไอ้ดืว ไอ้เดี่ยยวมันข่วยกันส่งพาย ติ๊ก ต้นข้าว และบลู และแอ้
"ไปช่วยรับหน่อยซิแจ็ค"บอยบอกผม ผมเดินไปรอรับ
"ติ๊ก โดดลงไป"ไอ้ดูท่าจะกลัวความสูง
"มันสูงอะ”แต่ไอ้เดี่ยวมันรอรับอยู
"ลงมาซิรอรับอยู่ เดี๋ยวอาจารย์มา จบกัน"ไอ้เดี่ยว มันบอกติ๊ก ติ๊กที่มองซ้ายแลขวาไม่ลงมาซะที
"ติ๊ก"พวกผมเรียกมัน
"ข้าว โดดลงมา"ผมบอกต้นข้าว ให้กระโดดลงมา ผมทำท่ารอรับมันอยู่และต้นข้าวก็กระโดดลงมาทันที 
"หมับ"ผมรับมันได้ และตามมาด้วยบลู
"เห้ย ตรงโน้น"นั้นเสียงมาแล้ว มีคนกำลังจะวิ่งมาแน่เลย
"ผลั๊ก"แอ้มัน เอาเท้าถีบไอ้ติ๊กลงและแอ้กระโดดตามลงมา และพายด้วยพร้อมกันซะงั่น
"ชิพหายแล้วโดยพร้อมกัน "ผมเพิ่งรับไอ้บลู ไอ้ดิวมันจะรับใครวะนะ
"หมับ" ไอ้ดิวมันรับแอ้ไว้  " พลุ๊บ"ถ้าอย่างนั้นเสียงลงไปที่พุ่มไม้ก็คือ น้องพาย
"เว้ยยย พาย เวรแล้ว  "ผมพากันวิ่งดู น้องพาย มันขึ้นมามันด่ายับแน่
"ฮือๆๆ ไอ้ดิวบ้า ทำไมไม่รับกรู มรึงดูสภาพกรูดิ ไอ้บ้า บร้าๆ "นั้นไงมาเป็นชุด พากันเอานิ้วแคะหูกันเป็นแถวเลย พวกผมรีบช่วยกันน เอาพวกกิ้งไม้แห้งออกเดี๋ยวนางจะเหวี่ยงมากกว่าเดิมถ้าเห็นสภาพนางตอนนี้ในกระจก
"ไอ้ดิว ทำไมมรึงไม้ไปรับพายกรูลงมายืนได้ เจือกไม่ไปรับพายมัน"ไอ้แอ้ หันมาเม้งไอ้ดิว
"พาย มรึงลงไปที่พุ่มไม้นิไม่เจ็บไม่ใช่เหรอ "ติ๊กพูด ติ๊กมันรู้ว่าพายน่ะ ไม่เหมือนพวกผม ที่อีดและอดทน
"ดูกรู ดูผมกรู "พายมันนุ่งเหยิงอยู่ติ๊กมันช่วยจัดให้ ถึงติ๊กมันจะปากร้ายแต่มันก็รักพายนะ
“ดีขึ้นแล้ว”ติ๊กพูด
"พี่ไปเถอะตอนนี้พวกอาจารย์จะมาผมวิ่งตามไอ้ป๊อดไปเจอพวกไอ้ภาคินมันรออยู่มีรถหลายคันเลย
"ขึ้นรถเลยดิว ไปที่บ้านพี่แฮกกัน"ไอ้ภาคินพูด ผมไปรถไอ้มาร์ค ผมบอย ธรรณ์อละไอ้หลุย์ ไอ้ดิวมันไปรถไอ้โซ่ต้นข้าว พาย ไปรถเพื่อนไอ้ภาคิน ผมไม่รู้จัก
"ไอ้เดี่ยว "ไปรถไอ้ภาคิน ประมาณสิบกว่านาทีก็มาถึงบ้านหลังใหญ่มีพวกพี่แฮก เออ หรือมันจะพามาให้พวกนี้กระทืบวะ ผมคิดในใจ และทันทีที่ผมออกมาจากรถ 
"พวกนี้ลูกน้องพี่แฮกซ์ "ไอ้มาร์คพูด ไอ้ดิว แอ้ และ ไอ้เดี่ยว ไอ้ติ๊ก ลงจากรถไอ้โซ่
"ขอบใจวะที่ช่วย น้องเรา"ไอ้ภาคินขอบใจพวกผม
"ไม่เป็นไรวะ "ผมพูด
"ว่าแต่พวกนี้มันเข้ามาบ่อยเหรอวะ พอมีคนได้ยินว่าพอพวกมันจะมา ทุกคนจะพากันกลับบ้านหมด"ไอ้ดิวถามไอ้ภาคิน
"พวกมันคงไม่กล้าแล้ว วันนี้ ครูฝ่ายปกครองคนใหม่มา ครูเขารู้ได้ไงก็ไม่รู้ วันนี้พาทหารมาจัดการพวกไอ้พายุ นี้พวกกรูไปช่วยกัน วางตะปูเรือใบให้พวกมันหนีไม่ได้ และไปช่วยกันปิดประตูโรงเรียนด้านอื่นๆไว้ "ไอ้มาร์คพูด นับว่ามันยังรักโรงเรียนอาผมกัน
"ใครวะครูคนใหม่"ผมถามพวกมัน ทุกคนส่ายหน้าว่าไม่รู้
"โอ้ยยย"ผมเห็นไอ้ติ๊กมันดูหลังไอ้เดี่ยว
"เอาน้ำแข็งไหม กรูเอามาให้ "ไอ้ภาคินมันถาม แน่ละก็ไอ้เดี่ยวมันรับบไม้แทนไอ้ติ๊ก ถ้าไม่รักกันคงไม่ทำแบบนี้แน่นอน ผมหันมามองบอยที่มองติ๊ก
"หักไหมมรึง"ไอ้ติ๊ก
"ไม่หรอกแต่มันคงช้ำอะ มรึงดูแลมันเลย"ไอ้ดิว  ไอ้แอ้เดินไปหาต้นข้าว และพายที่ลงจากรถ หน้างอคอหักมาเชียว
"บอย ร้อนไหมครับ"ผมเดินมาถามบอย
"ไม่ละ แจ็คละเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า "บอยถามผมพร้อมสำรวจความหล่อผม 
"ขอบคุณนะ ที่จะเข้ามารับไม้แทนเขาอะ "บอยพูด
"แน่นอน ต่อให้รับลูกปืน..อุบ"บอยเอามือปิดปากผมทันที
"อย่าพูด"บอยผมยิ่ม ผมมองพายกับต้นข้าว
"เป็นอะไรวะมรึง"ผมถาม
"แม่ง ซวยนั่งมากับไอ้โรคจิต นะ"ผมมองเพื่อนมห้ภาคิน หน้าตาเอาเรื่องอยู่
"น้องน่ารัก ไม่ขอบคุณพี่ธงรบ กับพี่กีตาร์สักคำเหรอครับ "เพราะแบบนี้นีเเอง
"น่ารักหลายคนเลยด้วยวะ ไอ้กี่ตาร์ "ผมก็จับบอยไว้ข้างหลังแน่นอนไอ้หลุยส์ด้วย ไอ้ดิวมันท้าวซะเอวแล้ว
"หวงวะเห้ย"ไอ้คนที่พูด
"น้องน่ารักบ้านป้ามรึงดิ พวกกรูหล่อ"ไอ้ติ๊ก
"ปากแบบนี้พี่ทำเมียมาหนักต่อหนัก "ดูมันพูด แอ้เข้าไปดึงติ๊ก
"จะว่าไปคนนี้ก็น่า...."มันลามปรามถึงไอ้แอ้อีกคน ก็คงงานงอกแน่!
"พลั๊ก"ไอ้ดิวมันส่งหมัดตรงไปไอ้นั้นหน้าสะยัดไปเลย
"เว้ย  ไอ้เสาธง"เพื่อนมันร้องออกมา (ปล. เพื่อนมันไม่ค่อยชอบเรียกว่าธงรบ มันชอบเรียกเสาธงกันฮาๆ)
"มรึง ...ขวับ! "มันลุกมาได้ มันดึงมัดพกออกมาทันที
"ไอ้ธง"ไอ้เดี่ยวมันรู้จักไอ้นี้มันเรียกชื่อไอ้คนที่เอามีดพกออกมา และมันหันมามองไอ้เดี่ยว
"ไอ้เดี่ยว"
"หยุดไอ้ธง นีเเพื่อนกรู นั้นพ่อมรึงรออยู่นั้น"ไอ้ภาคินพูด  เพื่อนมันลากคอไอ้ธงรบไปทันที
"ไอ้สองคนนี้มันเพื่อนกรู ไอ้ธงรบนักเรียนเตรียมทหาร และไอ้กีตาร์มันเรียน คอนแว่น ม.6แล้ว ไอ้สองคนนี้มันเจ๋งนะแต่มีเจ๋งกว่านี้อีก อยากให้พวกมรึงเจอมันวะ"ไอ้ภาคินพูด แค่ไอ้ธงรบกับไอ้กีตาร์ ผมก็ว่าปัญหากำลังจะเกิด ดูมันซิโรคจิตไปทั่วขนาดนี้
"แล้วไอ้บลูละ มันมากับเพื่อนน้องมรึงอะ"ต้นข้าวพูด เออไอ้บลู
"ไอ้แชมป์แน่เลย ไม่มีอะไรต้นข้าวเดี๋ยวมันก็มา "ไอ้ภาคิน
"กรูว่า งานนี้มันคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ มันยังมีแบล๊คอีก "ไอ้ภาคินพูดมันรุ้จักพวกที่มานี้ดี
"ก็ร่วมมือกันดิกรูสนใจพวกมรึงนะและกรูรู้มาว่าพวกมรึงไม่ได้อยากทำลาย โรงเรียนนี้ " พูดผมอ่านที่ผลงานคนที้ไอ้ป๊อดให้สืบมา นับว่าใช้ได้ เหมือนตรงเพราะไอ้คินมองผมแบบว่าผมรู้ได้ยังไง
"ที่ให้ไอ้ปูห้อง 8 มาสืบกรูเหรอ"ไอ้ภาคิน มันรู้แม้กระทั้งคนสืบ ผมยังไม่รู้เลยว่าว่ามันชื่อไอ้ปู
"ไอ้บลูมาแล้ว"พายผมมองมีนมารถมอเตอร์ไซด์
"เด็กคนนี้กรูเห็นบ่อยวะ เหมือนมันแอบชอบบลูวะ"ไอ้หลุยส์ ไอ้ข้าวตรงปรี่ไปเลย มันเพื่อนหรือแม่วะนั่น
"ไอ้แชมป์นะ รุ่นเดียวกับน้องกรูและลูกพี่ลูกน้องไอ้กีตาร์ เพื่อนไอ้ที่มรึงตะบันหน้าไปนะ "ไอ้ภาคินพูด
"พลั๊ก"ไอ้ต้นข้าวกระโดดต่อยหน้าไอ้แชมป็
"shit"พวกผมวิ่งไปห้ามมันไอ้ต้นข้าวสะบัดมือเจ็บซิครับ
"ข้าว ไปต่อยแชมป์มันทำไม"บลูเข้าไปห้ามไอ้ต้นข้าว
"มันพามรึงไปไหนมา"ไอ้ต้นข้าวถามไอ้บลู
"อุ้ยย พี่ผมแค่พาไปแวะกินไอติมกันครับ"ไอ้เด็กนั้นตอบ
"ข้าว มันไม่มีอะไรหรอกไอ้แชมป์"ไอ้ภาคินมันพูดขำ ขำ
"แม่หวงลูกนะมรึงนิ ข้าว"ไอ้ดิว ไอ้สองตัวนั่นก็มิงต้นข้าวอนู่มันซุบซิบคุยกัน
"เข้าไปด้านในกัน"ไอ้ภาคินพูดปมเดิร้ข้ามาได้ในทักทายเพื่อนๆไอ้ภาคิน
"พี่แฮกซ์"ผมทัก
"ใจนะที่ช่วยน้องไอ้ภาคิน นี้ กอร์ฟ"พี่แฮกซ์พูดแนะนำอีกคน ที่อยู่ข้างๆพี่เขา พี่แฮกซ์คือรุ่นพี่พวกผม ตอนแรกคิดว่าจะเป็นคู่อริกับพวกผมแน่นอน แต่จริงๆเป็นพวกไอ้คิน พี่แฮกซ์ที่บ้านทำธุรกิจส่งออกส่วนกอร์ฟ คือแฟนพี่แฮกซ์เขา น้องสาวเรียนอยู่คอนแวนด์ เห็นว่าท้องในวัยเรียนเลยเปลี่ยนโรงเรียนมาหลายทีแล้ว ที่ปูสืบมาให้ผม อันนี้ของแถมไอ้ป๊อดบอกมา  ทุกคนทักทายพวกผมดี มีสองคนมองได้กวนตรีนได้อีก อีกคนมันเขมงมองไอ้เวที่ต่อยมัน
"ไอ้ธงรบ ไอ้กีตาร์ นี้เพื่อนพวกกรู"ไอ้ภาคิน 
"ไม่น่าเชื่อ เปลี่ยนสไตล์เพื่อนเป็นคุณหนูแล้ว"ไอ้ธงรบมันถามไอ้ภาคิน แสดงว่ามันก็คงรู้จักพวกผมแต่อาจจะยังไม่ดีพอ
"แล้วน้องน่ารักละ"ไอ้กีตาร์มันชี้มาที่ต้นข้าว
"น่ารักบ้านเตี่ยมรึงดิ"นั่นขึ้นอีก ดีนะบอยดึงไว้ ของมันขึ้นง่ายกว่าพวกผมอีก
"เออ งั้นพวกกรูกลับนะไม่มีอะไรแล้วนิ "ผมได้ยินเสียงนี้คุ้นๆหูพวกผมน่ะ 
"ไปไอ้เสาธง"มันเรียก ไอ้กวนตรีนนี้ ผมหันมามอง

[boonpa]

  คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ โดยเฉพาะชื่อตัวละครทำให้นึกว่ามีคนใหม่มาเพิ่ม รอตอนต่อไปค่ะ

[PFlove]

คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ โดยเฉพาะชื่อตัวละครทำให้นึกว่ามีคนใหม่มาเพิ่ม รอตอนต่อไปค่ะ

ขอบคุณค่ะ จะรีบแก้ไขให้ 

[PFlove]

คำผิดยังเยอะอยู่นะคะ โดยเฉพาะชื่อตัวละครทำให้นึกว่ามีคนใหม่มาเพิ่ม รอตอนต่อไปค่ะ

พิมพ์แก้ให้แล้วนะค่ะ บางประโยคแก้ไขใหม่ค่ะ ขอโทษที ตอนที่ลงนี้ไม่ได้ตรวจทานก่อน 

[PFlove]

"ไอ้จักร"ผมกับไอ้ดิว ไอนี้มันลูกคนเล็กลุงสามพวกผม น้องชายลุงหนึ่ง 
"เห้ย สาด พวกมรึงเองเหรอ กรูก็นึกว่าใคร "ไอ้จักรมันเดินมาทุกคนมองกันหมดพร้อมไอ้สองคนนั่น
"มรึงรู้จักมันเหรอวะ"ไอ้ธงรบถามไอ้สรจักร (สรจักรคือน้องชาย พี่อธิคม )
"มันลูกพี่ลูกน้องกรูไอ้ธง "ไอ้สรจักรตอบ
"ดีวะ "ไอ้แอ้  มันทักไอ้สรจักร แน่นอนมันต้องรู้จัก
"ดี"ไอ้ติ๊ก และพายหยักไหล่ทักทาย
"กรูได้ยินฉายา แต่ไม่รู้เป็นพวกมรึงวะ "ไอ้จักรพูด
"นี้ไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์และนั่นไอ้ อธิป เพื่อนกรู"ไอ้จักรแนะนำเพื่อนมัน และเหล่มองไอ้หลุยส์
"ไอ้หลุยส์"ผมแนะนำ
"มรึงนี้เองกรูได้ยินชื่อมรึงแต่ไม่เคยเจอตัววะ พี่โจนาธาน สบายดีนะ"ไอ้จักรมันทัก
"สบายดี พี่อธิคมละ"ไอ้หลุยส์รู้จักพี่ชายของไอ้จักร พี่อธิคมแฟนอาเป้พวกผม (จะมาในตอนพิเศษ ความรักรุ่นอา)
"พี่กรูสบายดีวะ "ไอ้จักรตอบ
"แล้ว"ไอ้จักรโบ้ยปากไปที่บอยกับธรรณ์ ถ้ามันรู้จักธรรณ์ไม่แปลก นี้ถามถึงบอย
"บอยไง"ผมตอบมัน มันนิ่งและใช้ความคิด
"อ้อ! ลูกอากฤษณะ ได้ยินที่เขาพูดมาว่า หนุ่มตาสีฟ้า ใครเห็นต้องหลงรัก จริงอย่างที่เขาพูดจริงๆ"ไอ้จักรพูด ใช่ใครก็พูดกันแบบนั้น บอยมีนัยตาสีฟ้าจริง มันชวนให้หลงไหล และยิ่งรอยยิ้ม มันดูสุขุมและอ่อนโยน
"ถือเป็นคำชม ขอบคุณนะ"บอยตอบ
"คนนี้ ธรรณ์"ผมแนะนำ
"แฟนกรู"ไอ้หลุยส์ มันออกตัวเลยนะ
"ก็คงทั้งคู่มั้งมีเจ้าของแล้ว"ไอ้จักรพูด
"พวกมรึงจะไปต่อในบ้านไหมวะ "ไอ้ภาคินถามพวกผม
"กรูไม่อะ กลับไปฉึก ฉึก เด็กดีกว่าไอ้จักรไปกับกรูเปล่า"ไอ้ธงรบมันพูด
"ไม่ละกรูมีเรื่องคุยกับพวกมัน "ไอ้จักรหันไปบอกเพื่อนๆมัน 
"ตามใจ ฟัก มรึง"ไอ้ธงรบพูดและหันหลังกลับ
"ไอ้เสาธง มรึงงอนกรูยังกับผัวเมียงอนกันสาด "ไอ้จักรมันพูดกับเพื่อนมัน
"มรึงละไอ้ต้าร์"ไอ้ธงบถามอีกคนไอ้กีตาร์
"กรูมีนัดทานข้าวเย็นที่บ้านเพื่อนแม่กรู ไม่อยากไปแล้วซิ อยากไปทาข้าวกับน้องต้นข้าว"ดูมันพูด
"เว้ยยย"พวกผมเพราะไอ้ข้าวขึ้นอีกแล้ว ยึดมันไว้ก่อน ใจเย็นลูก กรูว่ายืนกับไอ้โรคจิตนานไอ้ต้นข้าวได้ต่อยมันแน่ๆเลย สงสารไอ้ข้าวมัน หมัดจะเจ็บเอา
"ไอ้เชี้ยนี้มันโรคจิตนะเนี๊ยะ"ไอ้ติ๊ก เพื่นไอ้กีตาร์เงมันออกไป
"เออ คุยกับพวกกรูหนอยก็ดีวะ กรูกำลังอยากได้คำแนะนำดีดี ดูท่ามรึงจะรู้จักที่นี้ดี "ผมพูดกับไอ้จักร
"ไอ้คินพวกกรูกลับก่อนนะ เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้ เออ เจอกันที่ห้องอาหารเลยวะ กินข้าวกับพวกกรู "ผมบอกไอ้ภาคิน มันยกนิ้วโป้งให้ผม ว่าโอเค
"งั้นให้พวกนี้ไปส่งที่หน้าโรงเรียนวะ "ผมพนักหน้า ไอ้จักรมันเดินมากับพวกผม ผมถามถึงลุงสาม และไอ้จักรมันยังถามผมถึงงานที่เข้า ผมรู้ว่ามันรู้เพราะว่า ลุงสามเป็นพ่อไอ้สรจักรและเป็นคนโทรให้พี่ไปส์กับพี่ปาร์คมาช่วยผม
   เดี่ยว พวกไปหลบอยู่บ้านพี่แฮกซ์ เพราะมีเรื่องกับนักเรียนที่เข้ามากระทืบน้องไอ้ภาคิน ผมได้เจอไอ้จักร กับไอ้ธงรบมันอีกครั้ง และไอ้อธิป แต่ไอ้กีตาร์นี้ผมไม่รู้จักตอนนั่น มีนคงไม่อยากญาติกับผมหรอกไอ้ธงรบนะเพราะผมแท่งมัน ผมเดินมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา เจ็บหลังเหมือนกัน วิ่งไปรับไม้แทนติ๊ก แต่ผมเห็นตอนที่ติ๊กตกใจวิ่งมาดูผมทันที ทำให้ผมอมยิ้มออกมาเลย เหมือนในหนังเลยไม่มีผิด
"ติ๊ก ไอ้เดี่ยวมันช่วยมรึงนะ"เสียงพายผมรีบเข้าห้องน้ำอีกห้องทันที 
"แล้วไงอะ "ติ๊ก แล้วไง นี้เเหรอที่เขาพูด
"แสดงว่ามันชอบมรึง"พายพูด
"มรึงจะให้กรูไปชอบมันเหรอ กรูเป็นใครแล้วมันอะ "ติ๊กพูด ผมนี้จุกเลย ใช่ เขาเป็นดารานี้
"เดี๋ยวก็กลับแล้ว อยากจะกลับไปลัลลาแย่แล้ว อยากไปเรียนมหาลัยแล้ว  มาเรียนที่นี้ทำไมก็ไม่รู้"ติ๊กพูดเขาไม่ได้อยากมาอยู่ที่นี้ แน่ละเขาเป็นดารา ใครอยากมาอยู่ที่ไม่ค่อยเจริญมากแบบนี้ละ ถ้าถามว่าไปอยู่ที่ฟาร์มของ ป๊าผมเขาคงไม่เอาแน่นอนเพราะว่าป๊าผมเน้นอยู่แบบพอเพียงแม้ว่าป๊าจะรวยมากแล้วก็ตาม ยังเป็นพ่อเลี้ยงอีกด้วย แต่ใช่ชีวิตสมถะ มาก
"แล้ว มรึงจะเสียใจติ๊ก"พายพูดกับติ๊ก ผมนี้แหละที่เสียใจ ตอนนี้ ผมไม่ควรที่จะไปมีใจให้เขาเลย
"ปึก "โทรศัพท์ผมหล่น ไถลออกไปข้างนอก และมีคนก้มลงเก็บ
"เดี่ยว"ติ๊ก ใช้หน้าจอมันรูปผม ผมเปิดประตูออก
"ชิพแล้ว"พาย ติ๊กมองหน้าผม ผมยื่นมือไปจอโทรศัพท์คืนและเดินออกทันที ผมทนมองเขาไม่ได้
"เดี่ยว"ติ๊กเรียกผม แต่ผมยกมือเบรค ผมเดินออกไปจากตรงนั่นทันที
"กริ้งๆ"มีสายเขา อู่ซ้อมรถนั้นเอง
"ครับพี่ "
"รถมรึงเสร็จแล้วมารับได้เลย ไวดีไหม พอดีตนช่วยเยอะ "ผมดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
"ได้ครับผมจะไปเอาเดี่ยวนี้"ผมพูดและกดวางสาย
"หมับ"มีคนดึงแขนผมไว้ ติ๊ก
"เดี่ยวฟังกรูก่อน"ติ๊ก
"เรารู้นายเป็นใคร เราเป็นใคร "ผมแกะมือติ๊กออกและหันหลังออก
"ไอ้เดี่ยว"ติ๊กเรียกผม แต่ผมไม่ฟังอะไรเดินออกไปทันที 
"ดิว รถกรูเสร็จแล้ววะ กรูจะไปเอาเดี่ยวนี้ “ผมบอกไอ้ดิว
“ไปยังไงละมรึง”ไอ้ดิวถามผม
“กรูจะนั่งรถวินแถวนี้ไปเอารถ"ผมพูด
"เดี่ยวเสร็จแล้ว แวะมารับพวกกรูด้วยวะ รถทางโรงแรมไม่ว่าง "ไอ้ดิวพูดคงหมายถึงมาพวกมันนั้นแหละ เมื่อเช้าผมขับรถไอ้ดิวมาเรียน และพาติ๊กมาเรียนด้วย  ผมก็พยักหน้ารับทราบ ผมเดินออกมาเรียกรถวินทันที ผมยืนรอ ผมพ่นลมออกมาจากปาก แต่มีคนมายืนข้างๆผม คือติ๊ก
"อะไรอีก"ผมหันมาถามคนที่ยืนข้างๆผม
"ไอ้หลุยส์มันให้กรูจ่ายไปก่อน กรูก็ต้องไปดิ "ติ๊กพูด รถวินมาแล้วแต่มีคันเดียว
"พี่มีอีกคันไหม"ผมถาม
"มีคันเดียวไอ้หนุ่ม ถ้ารออีกนาน ไปทางเดียวกันไหม "รถวินถามผมและอีกคน
"ไปที่เดียวกัน "ติ๊กตอบทันที
"อ้าว งั่นก็ไปด้วยกันซิ ขึ้นมา "รถวินพูดและสตาร์ทรถ
"ขึ้นก่อน "ผมพูด คือให้ผมขึ้นก่อนและ ให้ติ๊ก ขึ้นที้หลีง
"เกาะแน่นๆละเดี๋ยวหล่นลงไปหรอก "ผมหันไปบอกติ๊ก ติ๊กกอดผมคงไม่เคยนั่งรถวินซินะ ดูกลัวๆด้วย ผมจับมือมากอดเอวผมไว้แน่น ไม่นานก็มาถึงอู่รถ ผมรีบตรงไปดูรถผม อืมม เกือยเหมือนเดิมแต่มีที่ติ๊กออกแบบให้ใหม่
"อืมม ดีขึ้นมาเยอะเลย ของเดิมมันเยอะไป ดูรก!"ติ๊กพูด นี้อย่าบอกนะที่แกล้งเพราะรถมันแต่งมาไม่สวยถูกใจ  ผมและติ๊กเดินเข้าไปในออฟฟิต ตรวไปจ่ายเงินกับเมียเจ้าของ เขามีเครื่องรูดบัตรเครดิต
"เรียบร้อยแล่วค่ะ มีปัญหาอะไรกับมาทีอู่ได้รับประกัน 6 เดือน "ภรรยาเจ้าของอู่พูด
"อะกุลแจรถ ปรับคาร์คให้ใหม่เหยียบเบาๆละมันแรง"น้าเจ้าของอู่บอกผม ผมยกนิ้วเยี่ยมมาก
"ขอบคุณครับน้า"ผมพูด
"เป็นแฟนกันเหรอค่ะ "เมียเจ้าของอู่ถามผมและมองติ๊ก
"แต่หน้าน้องเขาคุ้นๆนะเหมือนคนที่เล่นละคร ตอนนี้เลย"ติ๊กหัน
"ไม่ใช่ครับแค่หน้าเหมือนหลายคนก็บอก และผมกับเดี่ยวไม่ใช่แฟนกัน "ติ๊ก
"เพื่อนกัน"ผมพูดทันที ผมรู้
"มีจ่ายตังให้กันด้วยเหรอ"เมียเจ้าของ
"เป็นคู่กรณีผมด้วย "ผมพูด
"อ้อเข้าใจแล้วค่ะ "ผมพูดอีกตนเดินไปขึ้นรถผมเดินมาขึ้นรถและขับออกจากอู่
"ขอบใจนะ"ผมพูด
"อืมม"ติ๊ก
"เดี่ยว มรึงชอบกรูเหรอ"ติ๊กถามผม
"เอี้ยด"ผมตกใจเหยียบเบรคทันที
"โอ้ย ไอ้เดี่ยว นี้หน้ากรูชนขึ้น เสียโฉมนะมรึง"ติ๊ก และหันขวับมาเลย
"ก็เล่นถามแบบนั่น ตกใจ"ผมพูดและออกรถ
"ตกลงว่าไง"ติ๊ก
"หรือมรึงแค่จะช่วยไอ้ดิว"ติ๊กถามผม ผมหันไปมอง
"เดี่ยวกรูรักมรึงไม่ได้ กรูเป็นเพื่อนมรึงได้ เพราะกรู"ติ๊กรีบพูดทันที
"รอคนที่เขาไม่รัก จะรอทำไม"ผมถามผมเคยรอใครบางคนที่ผมรักแต่เข่ไม่รัก ผมรอแล้วรอเรา สุดท้ายเขาก็ไปรักคนอื่น คนนั่นเป็นผู้หญิง
"มรึงไม่เข้าใจหรอก แต่สักวันกรูอาจจะได้เขามา "ติ๊กพูดแค่นั้น ผมว่าผมเงียบดีกว่าตอนนี้พูดอะไรไปเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี
"อืมม เพื่อนก็เพื่อน เพราะจริงๆแล้ว เราชอบผู้หญิงเรามีแต่แฟนเป็นผู้หญิง เราอาจจะไม่ได้ชอบแบบนี้จริงๆก็ได้นะ”ผมพูดให้คนข้างๆสบายใจ
“เออ ดีแล้วที่มรึงชอบผู้หญิง ชอบเพศที่สังคมยอมรับ อย่าชอบแบบพวกกรูเลย สังคมยังไม่ค่อยอยากยอมรับกัน กรูยังต้องคอยปฏิเสธความจริงกับนักข่าวอยู่เลย และต้องคอยหาข่าวว่าชวนนางเอกคนนั้นคนนี้ไปทานข้าวเพื่อกลบเกลื่อน “ติ๊กพูดและมองไปนอกรถ เขาดูเศร้ามาก ผมสงสารเขานะ มันต้องมีอะไรที่เป็นผม ผมต้องรู้ให้ได้ว่าอะไร ผมคิดว่าไม่ใช่แอ้หรอกที่ติ๊กต้องการ แต่ว่าเป็นไอ้ดิวเหรอ?
 แจ็ค
    ผมกลับมาถึงบ้านแล้วผมขับรถไอ้ดิวกลับมา ไอ้ดิวมันรอไอ้เดี่ยวมารับและคงตามพวกผมมาติดผมเห็นรถมัน ผมรีบกลับมาเพราะไอ้ป๊อดมันจะพาคนที่รับงานผมไปทำมาแนะนำตัว  ตอนนี้ผมเดินเข้ามาในบ้าน เหนื่อยโคตรเลยวันนี้ มีคนจัดโต๊ะอาหารอยู่ในห้องอาหาร
"ดีครับพี่ๆ รับน้ำใบบัวบกกันไหมครับ"ไอ้ป๊อด ผมนั่งเอนไปกับโซฟา ไอ้นี้มาถึงกวนเลย 
"ไอ้หลุยส์จัด"ผมหันไปบอกไอ้หลุยส์
"ผลั๊ก"เท้าไอ้หลุยส์
"พี่ครับผมล้อเล่น รับน้ำอะไรดี วันนี้ป๊อดยินดีบริการ "ไอ้ป๊อดโดนไปทีหนึ่งสมใจเลย
"น้ำอะไรก็ได้ขอเย็นๆ "ผมพูดแะป๊อดมันเดินเข้าไป ไอ้ดิว แอ้ พาย ติ๊กมาพอดี เลยตามมาด้วยไอ้เดี่ยว แต่ละคน หมดสภาพ เหนื่อย
"มาแล้วครับน้ำเย็นชื้นใจ ดีครับพี่ดิว พี่เดี่ยว พี่แอ้ พี่ติ๊ก เออ พี่พายที่รัก"ผมขำมันเลยดูพายค้อนมันดิ
"เดียวมรึงจะโดนตรีนคนน่ารักของมรึง"ผมพูดขึ้น 
"ไปเอาน้ำมาเลย "ไอ้ดิวสั่งคงเหนื่อยจริงงานนี้ แต่ละคนนั่งลงแบบ เหมือนไปแบกหามอะไรมาเลย
"ไอ้จักร เข้ามาดิ"จักรมันให้พวกไอ้คินมาส่ง  ไอ้จักรมันเข้ามานั่ง กับพวกผม
"ตกลงมรึงต้องการอะไรจากพวกไอ้ภาคินมันวะ"ไอ้จักรมาถึงดปิกประเด็นเลย
"กรูรู้สึกถูดชะตากับพวกมัน ไม่รู้วะ แต่ตอนนี้พวกกรูมีภารดิจแก้ปัญหาโรงเรียนอากรู อาภาษฯ มรึงต้องรู้จักดิ"ผมพูด
"แน่นอน แฟนกรูพ่อกรูดรูจะไม่รู้จักได้ไว จริงไหมติ๊ก"ไอ้จักรพูดและแน่นอนมันหันไปมองไอ้ติ๊ก
"Fu** มรึง"ติ๊ก หันมาโชว์นิ้วกลางให้ทันที
"เออ พวกมันช่วยมรึงได้แน่ ซื้อใจมันได้แล้วนิ "ไอ้จักรพูด
"มรึงเป็นไงดิว ตกลงมรึงจะไปเป็นหมอโรงพยาบาลหรือหมอทหารวะ"ไอ้จักรมันหันไปถามไอ้ดิว
"แน่นอนกรูเลือกหมอทหาร”ไอ้ดิวตอบทันที
"แอ้ละ"จักร ถามแอ้
"ก็รู้อยู่แล้วนิ "แอ้มันต้องเป็นทหารแน่นอน
"มาแล้วครับพี่ คนที่รับงานพี่ไปทำ "ไอ้ป๊อดมันพาใครตนหนึ่งเข้ามา ตัวเล็กๆ ขาวๆ นี้เหรอวะสายสืบกรู พวกผมหันไปมอง
"นี้ครับพี่ปู"ผมยังอึ้งได้อีก มันตัวเล็ก น่ารักที่เดียว พวกผมพากันอ้าปากค้าง
"ที่ไปเสี่ยงนี้คนนี้เหรอ"ผมถามไอ้ป๊อดและชี้
“สาด น้องเขาน่ารักขนาดนี้เอาไปเสี่ยงทำไมวะ”ไอ้หลุยส์และธรรณ์เหล่
“น่ารักนะ แต่เขารักเมีย”ไอ้หลุยส์
"นั้นซิ"บอยอีกคนที่มองไอ้ป๊อด 
"เราทำได้ "คนนั่นที่ชื่อปูตอบ
"แต่มันเสียงเกินไป ไม่เอาแล้ว แจ็ค"บอยหันมาบอกผม
"เรายินดีทำเพราะเราต้องการเงิน"ปูพูดตรงๆ
"ต้องการเงินทำไรอะ เล่นยาเหรอ"เดี่ยว แต่พวกผมหันไปมองมันคนเดียวเลย  มรึงถามตรงไปไหม
"อุ้ยย"ไอ้เดี่ยว
"แม่เราป่วยเป็นมะเร็งเราต้องการเงิน "ปูพูด เสียงอ่อยลงทันที
"แน่เหรอ"ไอ้เดี่ยว อีกแล้วเหรอ ผมหันมามองมันอีกที
"อุ้ยย อีกแล้ว"ผมหันมามองไอ้ดิว แบบว่าพาเพื่อนมรึงไปจูนก่อนไหม
"เดี่ยว ไปข้างหลังกับกรูวะ "ไอ้ดิวมันลากคอไอ้เดี่ยวออกไปเลย
"เอาอย่างนี้ เราต้องการแค่ พวกไอ้โก๋ มันทำงานให้ใคร ที่จ้างมันมาก่อกวนก็พอ "ผมพูดกับปู
"ถ้ามันอันตราย ปูต้องถอยนะ ต้องนึกถึงแม่ "บอยพูดกับปู
"มีอะไรให้ช่วยบอกแล้วกัน "ผมพูด และผมก็หยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง ส่งให้ปู
"อันนี้ค่าตอบแทน "ผมพูดไอ้เดี่ยวมันเดินเข้ามาพร้อมไอ้ดิว
"ส่วน พวกอื่นกรูจะสืบให้ พวกกรูเยอะอยู่"ไอ้จักรพูด
“เพราะว่าพวกอื่นไม่ธรรมดาเหมือนไอ้โก๋ มันกระจอก ดังนั้น อันนี้เสียงแน่ๆมรึงปู”ไอ้จักรพูดผมพยักหน้าเห็นด้วย
"ตั้งโต๊ะอาหารแล้ว ทานได้เลยไหมครับ "ไอ้ป๊อด
"ป๊อด"ไอ้ดิวมันควักมือเรียกไอ้ป๊อด ไปคุย
"ปูทานด้วยกันซิ"บอยชวนปู บอยเขาออนโยนกับทุกคนจริงๆผมถึงรักเขาตรงนี้แหละ
"ไม่ละ พอดีเราต้องรีบกลับ"ปูพูด
"พี่ปู แม่ผมโทรมาให้ไปรับนะ "ป๊อด
"อ้าว งั่นส่งพี่ที่ในเมืองพี่นั่งรถวินไปก็ได้ป๊อด"ปูพูด
"ไม่เป็นไรเดี่ยวไปส่งให้ได้ "ไอ้ดิว ผมพนักหน้าแผนการอีกแล้ว ผมมองหน้าไอ้ดิวเลิกคิ้วแบบว่ามัน ไอ้ดิวพยักหน้า ผมเห็นสีหน้าไอ้ติ๊กหงิกลงทันที
“อ้อเหรอ ไอ้เดี่ยว ร้ายนะมรึง”ผมแซว
"เออก็ดี กรูต้องกลับแล้ว กรูไปกับไอ้เดี่ยวเลยวะ มีอะไรโทรหากรูแล้วกัน"ไอ้จักร แต่ปู่
"ไปซิ ไปส่งให้"ไอ้เดี่ยว
"ไปกินข้าวดีกว่าพาย กรู หิววะ "ติ๊กเดินนำหน้าไปเลย ผมเดินตามเข้ามาในห้องอาหาร
"แผนอะไรมรึงวะดิว"ผมถามไอ้ดิวเสียงดัง อีกคนผมรู้ว่าเขาฟังอยู่
"ไอ้เดี่ยวมันสนใจ ปูวะ"ไอ้ดิว พูด
"จริงเหรอ ปูน่ารักดีนะ"ธรรณ์พูด
"อะไรวะ คนน่ารักอยู่ที่นี้ตั้งคน"พาย ผมหันไปมอง
"มรึงหมายถึง มรึงเหรอพาย”ไอ้ติ๊ก
"ใช่ แต่ก็โอนะเดี่ยวมันจะได้แฮปปี้ "พายพูด ผมนั่งทานอาหารกัน เม้ากันเรื่องของวันนี้กันไป ไม่รู้พรุ่งนี้จะเจออะไรอีกแต่คำถามว่าใครคือครูใหญ่คนใหม่ ติ๊กมันบอกว่าโทรหาพ่อแต่พ่อไม่ยอมบอก แต่พอติ๊กมันถามหาพี่ตุ๊ อย่าบอกนะว่าพี่ตุ๊ ติ๊กบอกว่าพี่ตุ๊ไปดูงาน ตจว คงไม่ใช่น่ะ พี่ตุ๊โหดจะตายและหลักการล้วนๆ
     เดี่ยว ผมขับรถไปส่งไอ้จักรกับปู ผมรู้ว่าวันนี้ปากไม่ดี ผมเหล่มองเขาผ่านกระจกมองหลังง หน้าตาเขาไม่ค่อยมีความสุข คงทุกข์เรื่องแม่แน่ๆเลย ผมรู้สึกผิด ที่ปากหมาไปหน่อย
"มอง มอง"ไอ้จักร มันเป็นเพื่อนผมมาก่อน แม้จะไม่นาน
"สบายดีไหมวะมรึง"ผมถามไอ้สรจักร
"สบายดี มรึงละ กรูไม่คิดว่ามรึวจะกลับมา และเป็นพวกไอ้ดิว "ไอ้จักรพูด ผมก็ไม่คิดว่าผมจะได้กลับมาเหมือนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย 555
"ตอนแรกก็ไม่คิดนะ แต่พอกรูได้เจอมันวันแรก มันคนจริงวะกรูชอบ "ผมบอกไอ้สรจักร
"พวกกรู คนจริงทั้งนั้นและมรึงคบถูกแล้ว "ไอ้จักรมันหันมาพูดกับผม
"ไอ้ธง"ผมถามถึงไอ้ธงรบ 
"มันคงจำกรูไม่ได้ "ผมพูดขึ้น
"มันจำมรึงได้แต่ มันคงยังสยองพุงมันอยู่ เหตุการณ์วันนั้นกรูไม่โทษมรึงหรอก กรูก็บอกไอ้ธงรบมันว่ามันนะผิด และมันไม่เคยเอ่ยถึงอีกเลย แต่มันเก๊กมรึงก็รู้มันไม่มีอะไรหรอก"ไอ้จักร
"ส่งกรูแยกด้านหน้า หน้าเซเว่นอะไอ้ธงรอกรูอยู่"ไอ้จัดรพูด ผมก็จอดส่งไอ้จักร และมองคนนั่งหลัง มีเหล่มองผมด้วยนะ คือแบบว่าไม่ออกรถ 
"มานั่งหน้าซิครับ"ผมพูด ปูถึงได้ลงมากนั่งหน้ากับผม
"หมับ"มือผมโดนมือปูเพราะผมจะช่วยเขาคาดเข็มขัด มือนิ่มมากเลย สายตาผมประสานสายตาของปู ค้างอยู่นิดหนึ่ง 
"อยู่ซอยไหน"ผมถามปู และหันกลับไปทำหน้าทีคนขับรถต่อ
"ไปอีกสามซอย ก็จะเป็นขุมชน "ปูบอก ผทก็ออกรถ ผมเหล่มองคนข้างๆที่นั่งไม้ได้พูดอะไร
"ขอโทษ"ผมพูด ปูหันมามอง
"เรื่องอะไร"ปูถามผม
"ตอนที่คุยกันนะ"ผมพูด
"ช่างมันเถอะ"ปูพูดและหันกลับไป
"ยังโกรษอยู่เหรอ "ผมถามปูพร้อมหันไปมอง
"คลื้ด"ท้องใครบางคนนี้เอง ปูแน่เลย เอามือกลุมท้องตัวเอง
"หึๆๆ หิวเหรอ ก๋วนเตี๋ยว ปากซอยเป็นไง หิวเหมือนกัน "ผมพูดและเบี้ยวรถเข้าไแหาที่จอด ผมจอดและ
"ไปซิ"ปูมองผม ผมลงจากรถเปิดประตูให้ด้วย ผมเดืนมาหาโต๊ะนั่ง และปูนั่งลงตรงหน้าผม
"รับอะไรดีครับพี่"คนรับออเดอร์
"เส้นใหญ่ ใส่ทุกอย่าง"ผมบอกคนที่มารับออเดอร์
"ป๋า โต๊ะ นี้ใหญ่ทุกอย่าง"ผมสะบัดหน้ามอง โต๊ะอื่นก็มองผม
"คิก คิก คิก "ปูขำผม
"แล้วน้องละครับ"มันถามปูมั้ง
"เส้นเล็กน้ำตกหมู"ปูสั่ง
"เล็กตกหมู ยังดีไม่เล็กทุกอย่าง 555"ไอ้คนรับออเดอร์
"ทำไมรู้จักป๊อดละ"ผมถามพร้มรินน้ำให้
"แม่เราช่วยแม่ป๊อดทำอาหารนะ แต่พอแม่ป่วยเราลย ทำแทน "ปูพูด ผมสงสารเขาเลย
"แล้ว"ผมกำลังถามว่าพ่อละ
"พ่อเราเสียไปนานแล้วตั้งแต่เรายังไม่เกิด "ปูพูด
"พ่อเราเพิ่งเสียไปได้ ได้ 3 ปี "ผมพูด
"เสียใจด้วยนะ"ปูพูด และก๋วยเตี๋ยวก็มาเสริฟ
"อะ"ปูคีบลูดชิ้นให้ผม
"ทำไมละ"ผมถามปู
"มันเยอะอะกินไม่หมดหรอก นี้จะไม่เอาใช่ปะ"ปูพูดและเงยหน้ามาถามผม
"เอา "ผมพูด ผมนั่งทานไปคุยนั่นคุยนี้ จนสักพักผมก็ทานกันเรียบร้อย ผมขับรถไปส่งปูที่บ้านในขุมชน บ้านสองชั้นดลางเก่ากลางใหม่
"ขับรถดีดีนะ เจอกันที้โรงเรียน"ปูพูดผมโบกมือ เท่าที่คุยกันปูเขาสู้ชีวิตมากทำทุกอย่างที่ให้ได้เงิน สงสารเขามากเลย ผมขับรถกลับมาถึวก็เกือบ ห้าทุ่มแล้ว คงหลับกันหมดแล้ว
"กึก"เสียงคนเตะอะไรบ้างอย่างตรงบันได ผมเดินไปดู ติ๊กกำลังหันกลังขึ้น
"หมับ"ผมดึวไว้
"ลงมาดูเหรอ"ผมถามคนที่ผมดึงไว้ ติ๊ก
"ลงมาดื่มน้ำ และจะขึ้นนอนแล่ว "ติ๊ก
"หรือว่าหึงที่"ผมถาม
"ไม่หึง ดีใจด้วยปูนะขาดูเหมาะสมดีนะ "ผมปล่อยมืออีกคน
"คงจะจริงเขา อาจจะเหมาะกับคนอย่างเดี่ยว"ผมพูดและหันหลังไปเข้าครัวจะดื่มน้ำและขึ้นรอนเหมือนกัน ผมเดืนมาขึ่นห้องนอน อาบน้ำ สวมชุดนอน ผมเห็นซองซีดี เพลง ใครนะ
"เพลงในรถมรึงปลวกมาก :p"ผมหัวในลำคอ ติ๊กซินะ ผมเลยเอาวอคแมนมาใส่ซีดี ฟังเพลง อืมมใช่ได้ ฟังแล้วชอบทั้งนั่นเลย  ถามว่าผมรักติ๊กไหม ติ๊กว่าใช่แต่เขาไม่มองผมหรอก ผมควรเลือกคนที่รักผมใช่ไหม อย่างผมบอกว่าผมชอบผู้หญิงเพราะว่า ผมเคยจีบผู้หญิงมาก่อนแต่หลังจากอกหักผมไม่เคยคิดจีบผู้หญิงอีกเลย และผมไม่ได้เสียใจอะไรมากเลยที่ผมอกหักแปลกไหมครับ หรือว่าลึกๆแล้วผมไม่ได้ชอบผู้หญิง เพราะว่า ผมไม่ชอบไปเดินห้าง ไปช๊อปปิ้ง เลือกไปแต่สถานทีที่โรแมนติก ชอบไปในที่ลุยๆ มากกว่า ว่าแล้วก็นอนดีกว่า

[PFlove]

เดี่ยว ผมตื่นมารอที่รถแต่เช้ารอคนนั้นแหละวันนี้ว่าจะพาไปโรงเรียนเอง ผมเพิ่งจะได้รถมา ไอ้ดิวกับแอ้ ก็ลงมากันแล้วไอ้ดิวมันก็ขับรถมันไป ส่วน บอยกับแจ็คไปรถทางโรงแรมจัดมารับส่ง หลุยส์กับธรรณ์ด้วย  ตอนนี้พายกับคนที่ผมรอคือติ๊กลงมาแล้ว
"กรูไปกับมรึงนะแอ้ "ติ๊กบอกแอ้ทันที แสดงว่ารถไม่มาอีกคันคงต้องมีใครมากับผม 
"ไม่ไปกับไอ้เดี่ยวละ"ไอ้ดิวถามติ๊ก
"นั้นดิ "พายอีกคน แต่แอ้ไม่ได้พูดอะไร จริงด้วยแอ้แถบจะไม่เคยขัดติ๊ก มันต้องมีอะไร
“มรึงก็ไปกับมันดิ”ติ๊กพูดกับพาย นั้นไง
"เออ ขอบใจนะ ซีดี ที่ให้มา แต่เขาไม่ดูหนังเอ็กซ์ในรถ"ผมพูด ติ๊กยิ้มแบบภูมิใจแต่ก็ถึงกับไถลตอนผมบอกไม่ดูหนังโป้ในรถ ผมเดินจะขึ้นรถ
"กรูให้ผิดแผ่นเหรอ"ติ๊กทุกคนหันไปมองที่ติ๊กกันหมดแบบว่ามันมีหนังโป้ด้วยเหรอวะ
“มรึงมีเหรอ”ไอ้ดิวถาม
“ไม่แน่นนอ กรูไม่มี”ติ๊กพูด
"ไม่รู้ซิ แต่ซี้ดซ้ดสนั่นเลยแหละ"ผมพูดและทำเสียงพร้อมขึ้นรถสตาร์ท
"ไม่จริงอะ ไหนมรึงเปิดดู "ติ๊กวิ่งขึ้นมาบนรถ ผมโบกมือไอ้ดิวดันพายขึ้นรถและแอ้ออกรถเลยไปเลย ส่วนติ๊ก หาปุ่มกดใส่แผ่นลงไปและ ผลปรากฏว่า เป็นเพลงไม่ใช่หนังเอกซ์ อย่างที่ผมกล่าวหา 555
"ไอ้เดี่ยว"หันขวับมาเลย
"โอ้ยย ติ๊ก โอ้ยย หู "ติ๊กมันบิดหูผมสอวข้างพร้อมกันเลย
"ปึก"เปิดประตูลงไปแต่เขาไปกันหมดแล้ว
“อ้าวกรูละ"ติ๊ก
"ก็คันนี้ไง หรือจะเดินไปก็ดีนะ ฝุ่นก็แดง แดดก็ร้อน กส่าจะถึงคงจำสถาพนี้ไม่ได้แน่ "ผมพูด ติ๊กที่มองผม
“อ้าว ตัดสินใจ “ผมก็ค่อยๆ ออกตัว ติ๊กหันมาจะก้าวเท้าขึ้น ผมก็แกล้ง ออกตัวอีก ขึ้นไม่ได้ และหยุด พอจะขึ้นออกตัวอีก
“เห้ย! มรึงจะให้กรูไปด้วยไหมไอ้เดี่ยว”นั้นเวลาโกรธผมชอบแกล้งเขา
“อะจร๊าไม่แกล้งแล้ว ขึ้นเลย “ผมพูดผมหยุดรถแล้ว อีกคนขึ้นมาหน้างอมาเลย  ผมก็เปิดฟังเพลงที่ทำให้ผมไปด้วย
"เพลงเพราะดีนะ "ผมเอ่ยขึ้นและมองคนข้างๆ ดูหน้าเศร้าๆนะ
"อืมม"อีกคนตอบมา
"ไม่อยากมาด้วยขนาดนั่นเลยเหรอ"ผมถามติ๊ก
"เปล่านี้ "ติ๊กหันมามองผม และหันกลับไปกดเลือกฟังเพลง  ระหว่างที่ผมเดินทางไปโรงเรียน ติ๊กก็ค้นดูนั้นดูนี้ ในรถผม ไม่ได้ดูธรรมดา จัดให้อีกต่าง
"รถรกมาก"ติ๊ก บ่นเลย บ่นเหมือนแม่ผมไม่มีผิดเลย แม่ผมคือผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด ผมพูดกับแม่ว่า ผมจะรักคนที่ผมรักให้เหมือนผมรักแม่ผม
"อะไรที่ไม่ใช้ทิ้งบ้าง จะเก็บไว้ชิงโชคเหรอ รถก็ดูดีนะ ภายนอกอะ"ดูซิบ่น แต่ผมชอบ คิดถึงแม่ผมเลยบ่นผมทุกอย่างแต่บ่นเพราะท่านรักผม
"คนขับก็ดูดีนะ ว่าไหม"ผมพูดมีเหล่มอง
"นิดหนึ่ง"ติ๊ก พูด
"นี้รูปใครอะ"ผมมอง รูปผมตอนเด็กกับพ่อแม่
"รูปเราตอนเด็กๆถ่ายกับพ่อ ตอนไปหาพ่อที่ค่ายที่พ่อทำงานนะ "ผมพูด
"จริงอะ เด็กๆอ้วนวะ แก้มป่องเลยอะ "ติ๊ก ผมก้มลวดูตอนรถติดไฟแดง กลิ้นน้ำหอมอ่อนๆ โชยมาแตะจมูกผม ผมเพลอสูด
"ปี้ปๆๆๆ"เวรแล้วไฟเขียว ผมรีบออกตัว ติ๊กมองผมค้าง
"น้ำหอมมันหอมนะ"ผมพูดเอามือเกาหีวแก้เขิน
"ชอบกลิ่นนี้เหรอ "ติ๊กถามผม และดมเสื้อต้วเอง
"อืม "ผมตอบในลำคอ
"ให้เอาไหม น้ำหอมมีเยอะ"ติ๊กหันมาพูดกับผม
"ไม่อะกลิ่นมันหอมดูอ่อนหวานเกินไป "ผมพูดมีค้อนด้วย
"ไม่เห็นมีกลิ่นน้ำหอมเลย ไม่ใส่เหรอ"ติ๊กยืนหน้ามาดมกลิ่นน้ำหอมที่ตัวผม ผมนี้ตกใจเลย
“เว้ยย ติ๊ก”ผมเสียหลักนิดหน่อย คือมันเขินมาก ติ๊กเงยหน้ามองผม และหันกลับไปจัดของต่อ
"ซื้อไม่เป็น"ผมตอบ ตอนนี้ มาถึงโรงเรียนแล้วแต่รถทุกคันจอดด้านนอก รปภ.โบกให้ไปจอดอีกทาง


แจ๊ค วันนี้มีครูคนใหม่ใครนะ?
วันใหม่เพื่อนใหม่และครูคนใหม่  วันนี้ผมเดินทางมาโรงเรียนกันแต่เช้า ไอ้ดิวขับรถตามากับไอ้เดี่ยว ผมรู้สึกแปลกที้หน้าโรงเรียนวันนี้ประตโรงเรียนปิดเปิดแค่ประตูเล็ก ให้นักเรียนเดินผ่าน งั่นรถก็เข้าไม่ได้นะซิ
"เกิดอะไรขึ้นนะแจ็ค"บอยถาม รถไอ้หลึยส์จอดเช่นกัน รปภ.โรงเรียนวิ่งมา
"วันนี้เข้าไปส่งด้านในไม่ได้นะครับ ต้องจอดส่งด้านนอก หรือเข้าที่จอดที่เตรียมไว้ห้ามนำรถเข้าด้านในครับ"รปภ.บอกผม
"ทำไมละครับปกติเข้าได้"ผมถาม รปภ ที่ออกมาบอกพี่คนขับรถ
"วันนี้ครูใหญ่คนใหม่สั่งครับ"รปภ .บอกพวกผมรถไอ้ดิวก็จอดส่งแอ้กับพายแบะแล่นไปเจ้าที่รอดที่ รปภ.โบกไว้ตามมาด้วยไอ้เดียวที่จอดให้ติ๊กลง  มาถึงก็ทำหน้างงกันทั้งนั่น
"ทำไมวันนี้รถเข้าไปไม่ได้แถมต้องจอดข้างรอกอีกด้วย"ติ๊กถามขึ้น
"ทำไมไม่เข้าโรงเรียนกันละครับ นักเรียน"เสียงใครสัดคนที่คุ้นหู พวกปมหันไป
"พี่ตุ๊"พวกผมเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน
"งามใส้"ไอ้ติ๊กแน่ละ พสกผมผิดระบียบกันหมดตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“งามมาก น้องกรู”พี่ตุ๊พูดและมองทุกคนแน่ละผมรู้กันดีอยู่แล้วว่าไม่มีส่วนไหนที่ถูกระเบียบเลยมีแค่บอยนะที่ไม่ค่อยผิด
"มาเข้าประตูนี้ "พี่ตุ๊เรียกไอ้ดิวไอ้เดี่ยสเดินมาถึวพอดี
"เว้ย พี่ตุ๊"ไอ้ดิวมันร้องตกใจได้อีก
"จะตกใจกันทำไมครับ เข้ามาครับ "พี่ตุ๊ เรียก ผมเดินผ่านประตูเข้ามา
"แม้ ผิดหมดทุกอย่างตั่งแต่ร้องเท้า ถุงเท้า กางเกง เสื้อ ไม่เคยไปโรงเรียนกันเหรอครับน้องๆพี่ "พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊นะเคร่งครัดมากเรื่องกฏระเบียบ ใครก็รู้
"บอยเข้ามาก่อนเลย  บอยโอเคนะ มีแค่ร้องเท้าเนอะ ของพี่ก็น่ารัก พี่ว่าน่ารักกว่านะ  ไปลองหาไซด์น้องบอยใส่ดูนะครับ "พี่ตุ๊ พี่ตุ๊พูดและชี้ให้บอยไปติดต่อคุณครูผมมองไป เสื้อผ้าสำเร็จรูปเยอะแยะไปหมดที่เอาแบบนี้เลยเหรอ
"แจ็ค นี้มันร้องเท้าเด็กแร็พหรือเปล่า ที่นี้ไม่ต้องการเด็กแร็พ ที่นี้ต้องการเด็กนักเรียน ไปทางนั้นเปลียนกางเกงด้วย เสื้อด้วย ทรงผมพออภัยครับครู เพราะมันเด็กพิเศษที่ผมแจ้งนะครับคุณครู แต่เสื้อผ้า ถุงเท้าองเท้าเปลี่ยนหมด และแอสแซสซารี่ไม่ต้องเยอะ ไม่ได้เอามาตั้งบรูทโชว์ของนอก ถอดออกเก็บไว้บ้านบ้าง หรือจะไม่ต้องพกมาเลยก็ได้นะแจ๊ค รู้ว่าพ่อรวย "ผมโดนให้ไปเลือกชุดนักเรียนเปลี่ยนใหม่หมดทุกอย่างแถมโดนว่าเครื่องเครื่องประดับที่สวมใส่มา แต่พี่ตุ๊คงยังไม่เห็นน้องที่รัก หนักกว่าผมอีก 
"ไงเรา หลุยส์ พอมาอยู่กับพวกนี้ใจแตกหมดพอกันไปเปลี่ยนใหม่หมด เหมือนไอ้ตัวดีของไอ้โจไม่มีผิดเพี้ยรเลย ที่หลังเรื่องแต่งกายนักเรียนมาปรึกษาพี่นี้นะหลุยส์ ปรึกษาผิดคนนะเนี๊ยะไป "ไอ้หลุยส์มันก็โดน
"ร้องเท้าเพิ่งถอยมาจากแอลเอ "ไอ้หลุยส์
"ของพี่ใกล้ๆกับแอลเอ แต่ ร้อยเอ็ดนะ ไปเลยไม่มีข้อยกเว้น"พี่ตุ๊
"แล้วนี้ ชื่ออะไรเร่"พี่ตุ๊
"ธรรณ์ครับ"ธรรณ์
"แต่งอะไรก็น่ารักเรานะ แต่แต่งให้ถูกๆ ยิ่งแต่งถูกระเบียบยิ่งน่ารัก เชื่อพี่ไปเปลี่ยนครับ”พี่ตุ๊บอกธรรณ์ ฮาๆ เปลี่ยนเกือบหมดเหมือนกัน 
"น้องพายของพี่ กระโปรงสั้นหรือกางเกงครับนี้ ทั้งสั่นทั้งบาน หัวใจะจวายนะครับ เสื้อนี้รัดได้อีกอย่าโชว์มากเก็บไว้ให้พี่ๆดูพอนะ ไปเปลี่ยนหมดทั้งตัว"พี่ตุ๊พูดเอามือกุมหน้าอกไปด้วย พายมันตัวเล็ก ขาวด้วย ขาวมาก แขนขาเรียวราวกับผู้หญิงก็ว่าได้ 
“สงสัยต้องถ่ายรูปให้ไอ้แพทดูหน่อย นี้น้องสาวหรือน้องชายกันแน่”พี่ตุ๊พูดกับพาย
“ไอ้เลยพี่ตุ๊เราเซลฟี้กัน ชีสสสสสส แช๊ะ  “และพายหยิบมือถือรุ่นไหมไอโฟน 6ออกมาและกดหน้าจอ และมันช่างกล้าเซลฟี่กับพี่ตุ๊
“ส่งเลยไหม เว้ยย พี่ตุ๊”พายถามพี่ตุ๊ บางครั้งผมก็คิดว่ามันยังไม่โต หรือต่อมอิโนเซนทำงานผิดที่ เรียนก็เก่งนะมันนะ เก่งมากที่เดียว
“ไปเปลี่ยนให้พี่หน่อยนะครับน้องพาย “พี่ตุ๊พูด พายมันเดินหน้างอมาเรียกชุดที่เดียวกับพวกผม
“นี้ชุดอะไรเนี๊ยะ”พายถาม
“นักเรียนไงจร๊าน้องพาย พี่มาร์คช่วยเลือกไหม”ไอ้มาร์ค
“แม้ตาดีจัง ว่าแต่รู้เหรอว่าเขาจะใส่ไซ้อะไร”พายถาม
“ แต่พี่พัฒน์ว่าให้พี่ดูให้ดีกว่าไหม”พี่พัฒน์ยืนอยู่ข้างๆ
“พ่อดุไม่ใช่เหรอเรานะ “พี่พัฒน์เบรคไอ้พาย ไอ้มาร์ครีบถอยเลย
“พี่พัฒน์อะ”พาย
“น้องพาย “พี่พัฒน์ ทำท่าเลิกคิ้วมอง สงสัยอาเปรมดิ์จะฝากดูแลมันเป็นพิเศษแน่นอน พายเลือกชุดและเดินไปเปลี่ยน
"น้องกรู นี้ชุดอะไรนี้ ฮะติ๊ก รอนี้อันนี้เดี๋ยวพี่เปลี่ยนให้เป็นพิเศษ ไม่มีสักนิดที่จะถูก มาเรียนนะไม่ได้มาเดิน แคทวอร์ค "ผมบ่น ให้มายืนข้างๆ ทำหน้างอน
“นาฬิกาก็แพง ใส่มาทำไม นี้ใส่น้ำหอมอะไรเนี๊ยะ อาบมาเลยเปล่าเนี๊ยะ”พี่ตุ๊บ่นใหญ่เลย แน่ละไอ้ติ๊กมันหนักกว่าผมอีก ผมนะได้ยินหลายคนพูดว่าติ๊กมีแต่ของใช้ราคาแพง
“พี่ตุ๊ “ติ๊ก
"แอ้ อืมม"พี่ตุ๊
"ผมไม่ผิดเลยใช่ไหมครับพี่ตุ๊"ถึงคิวไอ้แอ้แล้ว 
"ไม่ ไม่มีถูกเลย ไปเปลี่ยนใหม่แอ้ แต่ยังดีที่ไม่ออกมาหมือนไอ้พี่อ้น พี่คงขอยาดมแน่แอ้ ด้านโน้นเลย "พี่ตุ๊ คนต่อมาไอ้ดิว
"พี่ตุ๊สวัสดีครับ"ไอ้ดิว
"ไอ้ส่าที่คุณหมอ ชิบเต๊ะบอลซิท่า"พี่ตุ๊
"พี่ตุ๊รู้ด้วย"ไอ้ดิว
"นี้มันรองเท้านักกีฬาแต่ที่นี้ต้องการร้องเท้านักเรียน "พี่ตุ๊
"อุ้ยยย"ไอ้ดิว
"นี้มันรองเท้านักกีฬาแต่ที่นี้ต้องการรองเท้านักเรียนตอนนี้ เพราะมันยังไม่ใช่เวลาเต๊ะบอล หรือเอาไว้เต๊ะ... "ไอ้ดิว
"แล้วเราละขื่อะไร"ไอ้เดียวสะดุ้งเลย
"ชื่อเดี่ยวครับ คุณพี่"มัรเนกซะเพราะเชียว
"ร้องเท้าก็ผิดแล้ว "พี่ตุ๊
"ฮาๆๆๆ พี่มันเพิ่งซื้อมาเมื่อวานด้วย ฮาๆๆๆ"ไอ้ติ๊ก
"ทำไมรู้อะ"พี่ตุ๊
"ก็ไปกับมันมา"ผมหันไปมองกันมันไปกันตอนไหน พี่ตุ๊มองไอ้ติ๊ก สลับมากับไอ้เดี่ยว
"อุ้ยย เออ คือแบบว่า ให้ไปข่วยเลือก เบื กไม่เป็น"ไอ้เดี่ยว
"อืมมม "พี่ตุ๊ กอดอกมอง
"กางเกงก็ผิด"พี่ตุ๊
"ฮาๆๆ นี้ก็ด้วยพี่ตุ๊"ไอ้ติ๊ก
"ไปซื้อกันมา เบือกกางเกงเองถูก"พี่ตุ๊ พสกผมเหงือแตกแทนเลยไอ้เดี่ยว
"เสื้อด้วยไหม"พี่ตุ๊
"แน่นอนเสื้อด้วย "ไอ้ติ๊ก
"กรูว่าไอ้เดีายวโดนหนักงานนี้"ไอ้ดิว มันเปลี่ยนรองเท้าแล้ว
"กางเกงในด้วยไหมเนี๊ยะ"พี่ตุ๊
"ใช่พี่ "ไอ้ติ๊ก
"งั้นไอ้ตนนี้ผมเลือกใส่ให้มันเอง เดี่ยวพี่ดูแลเอง ชื่อเดี่ยวใช่ไหม"พี่ตุ๊ ผมว่าไอ้เดี่ยวงานเข้าแน่
"ครับพี่ "
"ไป"พี่ตุ๊พามันไป
"โชคดีนะมรึง เจอกันที่ห้องอาหารสะ ดูท่าจังานงอก "ผมพูดกัน ตอนนี้ผมเดินไปหาที่เปลี่ยนชุดกัน พอผมเปลี่ยนก็เดินเข้าไปที่ห้องอาหารกันทันที พวกไอ้ภาคินมันมานั่งรอพวกผมกันแล้ว ปกติไม่เคยเห็นที่ห้องอาหารเลย
"ดีวะ "ผมทัก
"เออดีวะ นี้มรึงโดนเปลี่ยนเหมือนกันเหรอวะ"ไอ้โซ่ว มันก็โดน 555
"เออ "ไอ้มาร์ค ผมนั่งลงที่โต๊ะ ไอ้ป๊อดเอาเมนูมาให้ดู ว่ากินอะไรดี บอยกับธรรณ์สั่งกันแล้ว
"เอาข้าวผัดอเมริกันวะป๊อด"ผมบอก
"ไอ้นาวิน"ไอ้ภาคินมันเรียกใครสักหนึ่ง
“เพื่อนกรู มันเจ๋งนะเป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้โซ่ว มันชื่อนาวิน "ผมพยักหน้ากน้าตามันหล่อใช่เล่น 
"ไอ้นาวินนี้เพื่อนกรู แจ็ค หลุยส์ บอยและธรรณ์"ไอ้ภาคินแนะนำ
"และนั่นไอ้ดิว แอ้ "ไอ้ภาคินแนะนำมันก็มองแต่มาสะดุดที้ไอ้ซะงั้น
"อะฮึม"ไอ้ดิวแบบว่ามองนานไปนะ
"ไอ้นาวิน"ไอ้ภาคินดึงให้มันนั่งลง มันยังมองแอ้ ตอนนั่งลงแล้ว บอยขำเล็กน้อย ผมว่าขำที่ไอ้ดิวมันหึงนะครับ
"ต้นข้าว และบลู"ไอ้ภาคิน
"อันนี้รู้จัก น้องพี่ข้าวปั้น"ไอ้นาวินมันพูดแต่ตายังมองแอ้
"ไอ้ป๊อด เอามีดมาใหม่ดิ"ไอ้ดิวเรียกไอ้ป๊อด
"เว้ยย"พวกผม ไอ้นาวินสะดุ้งได้สติเชียวมรึง
"ทำไมเหรอะมันไม่คมเหรอ"ไอ้ป๊อดวิ่งมา
"กรูอยากได้คมกว่านี้ ปึก"ไอ้ดิวพูด
"อันนี้เรียกหึงวะ"ไอ้หลุยส์พูดกับผม
"กรูก็ว่าอย่างนั้นแหละ"ผมกระซิบกลับ555 พายติ๊กมาแล้ว และไอ้เดี่ยว เดินมานั่งไอ้เดีายวเรียบร้ยมาเลยนะ
"ทำไมกรูโดนหนักอยู่คนเดียววะ"ไอ้เดี่ยว
"พี่ตุ๊อะ พี่ชายไอ้ติ๊กมัน"ผมพูด
"จริงดิ"ไอ้เดี่ยวร้องเลย
"นี้นาวิน เพื่อนเรา"ไอ้ภาคิน
"เห้ย มรึง "ไอ้ติ๊ก
"มรึงรู้จักมันเหรอ"ผมถาม
"รู้ดิ กรูได้ยินมันเล่นกีตาร์โคตรเจ๋งเลย "ไอ้ติ๊ก
"ดีวะ มาถึงโดนแต่เช้าเลย เห้ยโดนกันหมด ฮาๆๆๆ"มาถึงก็กวนตรีนเลยไอ้มาร์ค มันเพิ่งเปลี่ยนเสร็จ บ่นมาเลยนะ 
"ว่าน"ไอภาคินเรียกว่าน ว่านมันแยกกับเด็กที่ผมช่วย ดูท่าทางเด็กนั้นข่มว่านน่าดู พวกผมมอง
"ว่านมันเป็นแฟนกับน้องกรู "ไอ้ภาคิน มันกินเด็กเหรอเนี๊ยะ ว่านเดินมานั่งข้างภาคิน เสียงกริ่งเข้าแถวดังพวกผมลุกไปเข้าแถววันนี้พวกไอ้ภาคินมันเข้าแถวด้วย แปลกแต่ดี ผมทำกิจกรรมหน้าเสาธงปกติ ของทุกคนแต่ผมเบื่อมาก เพราะเคยทำแล้วและผมก็จบกันมาแล้วยังต้องมาทำอีก พอเสร็จกิจกรรม ครูที่ดูแลนักเรียนเข้าแถวตอนเช้าขึ้นไปพูดและแนะนำว่าครูคนใหม่จะขึ้นมาแนะนำตัว คือพี่ตุ๊นั้นเอง
"สวัสดีครับนักเรียนที่น่ารัก ไม่ต้องแปลกใจว่าใครยื่นอยู่ตรงนี้ ผมเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองและเป็น ผู้อำนวยการโนงเรียนนี้ เมื่อสานได้ตอนรับกันเป็นอย่างดีไปแล้ว มาถึงก็ได้ปราบปรามนักเลง ครูหวังว่าจะได้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย โนงเรียนนี้มีไว้เรียน ไม่ได้มีไว้ตีกัน พรุ่งนี้จะมีครูอาสามาสิน คนาวนี้เราจะมีครูครบทุกวิชา ตอนนี้ครูเขาไปอบรม วิชาป้องกันตัว ดังนั้นนักเรียนเกเร เราจะมีครูโหดไว้รับมือ"พี่ตุ๊
"ต้องขอบใจนักเรียนที่ช่วยเพื่อนที่โดนลุมเมื่อวาน นับว่าใช้ได้ เราเรียนที่เดียวกันต้องรักกันอย่าให้ใครมารังแก แต่เราอย่าไประรานใครก่อน เพราะมันจะส่งผลกระทบที่เป็นระยะยาว แถมกับรุ่นน้องๆต่อๆไปอีก  ถ้าเลี่ยงได้ควรที่จะเลี่ยง"พี่ตุ๊พูด
“ถ้าเลือกได้ กรูก็ไม่อยากเอาหน้าตาอันเหล่อเหลา แม้ว่าตากรูจะเล็ก แต่มันหล่อ ไปแลกกับตรีนใคร มรึงว่าไหม”ไอ้หลุยส์ผมหันมา เอานิ้วเบิกตามัน
“ถ้าตามรึงโตกว่านี้จะเห็นด้วยมาก “ผมพูด และมันก็โชว์นิ้วกลางให้ผมอีกแล้ว
  เดี่ยว หลีงจากทำกิจกรรมกร้าเสาธงเสีจแล้ว ะสกผมเดินขึ้นหเองระหว่างรั้นผมเห็นปูกัขเพื่อน ผมหยุดมองเขา เขาคุยหัวเราะกับเพื่อน มันน่ารักดีนะผมว่า
"ปู"ไอ้ดิวตระโกนเรียกปู ผมหันไปปิดปากแทบไม่ทัน ปูหีนมาทันที
"ไอ้เดีายวแอบมอง"ไอ้ดิว ปูหันมายิ้มให้ผม ผมยิ้มกลับให้
"เดี่ยว ชวนกินข้าวเที่ยง"ไอ้ดิวตรพโกนอัก ปูหันมายกนิ้วโอเค
"ไงวะ ฝีมือ ไปขึ้นห้อง"ไอ้ดิว ผมเดินมาขึ้นห้องเรียน รอยนิ้มนั้นมันน่ารักกีนะ ผมเดินมาที้โต๊ะ คิ๊กที่นั่งก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรำม่รู้ทุกคน ชี้ที่ติ๊กให้ไอ้ดิวดู ผมก็มองแบบ งงเกิดอะไรขึ้น
"ติ๊ก มรึงหงุดหงิดเรื่องไรเนี๊ยะ"พาย
"เมนท์ไม่มากรือเปล่า"ไอ้ดิวมันถาม แอ้มันตีห้ามไอ้ดิว
"เมนท์กรูไม่มานานแล้ว สาดดิว เพราะกรูไม่มี"ติ๊ก ทุกคนหันมามองผมขยิบต่กรือว่าหึงผม
"ติ๊ก"ผมเรียกติ๊ก
"ขวับ"หันมาอุ้ยพาเอาเดี่ยวตกใจ
"เว้ยย "ผมร้องตกใจ
"เรียกไหม"ติ๊กถามผม
"ลองเสียง"ผมพูดน่ากลัวแท้ ติ๊กหันกลับขวับเลย ไอ้ดิวมันหันมามองผมและพูดให้ผมอ่านปากคนเดียว “มันหึงมรึง”ไอ้ดิว
“จริงอะ”ผมพูดให้มันอ่านปากด้วยเช่นกัน และติ๊กเงยหน้ามองผมกับไอ้ดิว ไอ้ดิวมันหันกลับไปทันทีผมก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนั่งสือบอล ฮาๆ สักพักครูประจำวิชานีเก็เข้ามาสอนตามปกติ แต่คุนๆน่ะผมว่า เหมือนเจอกันที่หน้าประตู

[PFlove]

ตอน คุณครูคนใหม่และเพือนๆที่พวกผมเพิ่งจะซื้อใจด้วยการช่วยน้องไอ้ภาคินไว้ และหน้าที่ที่ครูใหญ่มอบหมายให้ทำกัน
 
  แจ็ค ผมนั่งกับบอยเหมือนเดิมวันนี้ ตอนนี้ผมมีความสุขแต่ไม่รู้จะนานแค่ไหนเพราะความวุ่นวายมีนเข้ามาทุกวันเลย แต่ผมพร้อมรับมือกับมัน หมับผมจับมือบอยมาบีบเล่นเหมือนเคย

"มือบอยนิ่มจัง "ผมพูด

"หอมด้วยอะ"ผมพูด

"แจ็ค อายเขา"บอยตีปรามผม

"สวัสดีครับ นักเรียน"คุณครูเข้ามา แต่เสียงนี้ไม่ใช่ครูพัฒน์นะ

"พี่ตุ๊ อีกแล้ว"พวกผม นี้เหรอที่ครูพัฒน์บอกว่าครูวิชาสังคมศาสตร์คนใหม่

"นักเรียนเคารพ"หัวหน้าห้องคือไอ้แว่นนั้นเอง

"สวัสดีครับ นักเรียน "ครูตุ๊เดินเข้ามาทุกคนเงียบเพราะเจอกันที่หน้าประตูทุกคนแล้ว

“จะจับมือเขาอีกนานไหมแจ๊ค ลองมือพี่ไหมเพื่อจะนุ่มกว่า”พี่ตุ๊ ผมรีบวางมือบอยทันที ทุกคนหันมามองผมกับบอยกันหมดเลย

“เออ สงสัยต้องโทรหา พี่บรูคส์บางแล้ว ไม่ได้คุยกันนาน “พี่ตุ๊อะ จะฟ้องพี่บรูคส์คิดเหรอว่าแจ๊คไม่กลัว กลัวครับ 

“แต่งตัวกันได้เรียบร้อยดีมาก ขากลับไปเอาชุดไว้สำรองด้วยนะ ครูมีไว้ให้ จะได้พอใส่ทุกวัน”พี่ตุ๊ ผมหันมานี้ผมต้องใส่ชุดนักเรียนเฉยๆ นี้ทุกวันเหรอ

“โห่”พวกผม

“ไม่ต้องร้องด้วยความดีใจ ถ้าใครผิด โดนสองเท่า”พี่ตุ๊พูด

"ผมมาเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษา ผมชื่อ ครูตุ๊ ยินดีอย่างยิ่งที่ได้มาสอนห้อง พิเศษ เรียกว่าพิเศษ เพราะมีปัญหาบ่อย! "ครูตุ๊ หรือพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองทุกคน

"เมื่อวานเป็นไง มันไหม ตะลุมกันมันไหม"พี่ตุ๊รู้ถาม

"ถามว่า ปกป้องคนในโรงเรียนผิดไม่ ไม่ แต่ไม่ถูกที่มีเรื่องกันในสถาบันแบบนี้"พี่ตุ๊

"เมื่อวานใครมีเรื่องในห้องอาหาร ลุกขึ้นซิ"พี่ตุ๊ถามพสกผมมองหน้ากัน

"เร็ว"พี่ตุ๊ ยินกึงนั่งบนโตะอาจารย์หน้าห้อง

"พวกผมครับ ครู"ผมยกมิอขึ้นกัน และตามด้วยหัวหน้าห้อวมันคือคนที่ใส่หมวกกันน๊อก

"เห้ยไอ้เด็กเนิดนี้มันไปตีกับเราด้วนเหรอวะ"ไอ้ติ๊ก

"มันช่วยกรูเมื่อวานมีนสวมหมวกกันน๊อก"ผมพูด

"ลุกขึ้นยืน วันนี้ยืนเรียน แค่ทำโทษเบาะๆน่ะ เอาละเปิดหนังสือหน้าบร้าๆๆๆ"ครูตุ๊ พวกผมลุก แต่คลื้น เสียงเก้าอี้ถูกเลื่อนมากมาย พวกภาคิน พี่ตุ๊กำลังเขียนบนกระดาน หันมามอง

"ยืนทำไมกัน "พี่ตุ๊ถามพวกภาคินที่ลุกขึ้นยืนตามผมกันหมด

"พวกผมมีสวนร่วมด้วยครับ"ไอ้โซ่ว มันทำพวกผมซึ้ง

"เยี่ยม!  รับผิดชอบร่วมกัน ยืนเรียน "พี่ตุ๊และก็ บล้าๆๆๆๆๆๆ พี่ตุ๊สอน โอ้ยอยากจะบ้า สองคาบนะชั่วโมงนี้เมื่อยมาก พี่ตุ๊สอนจอกหมดสองคาบ

"โอ้วว "พวกผม สะบดออกมาพร้อมกันเมื่อยมาก

"ขอบใจที่ยืนเป็นเพื่อนครู แม้น่ารักจริงๆห้องนี้ สงสัยต้องให้ยืนเรียนทุก ทุกวัน"ไม่นะ ผมพูดในใจ

"สวัสดีค่ะคุณครูใหม่ไฟแรง"ครูสมถวิลรอสอนวิชาต่อไป

"นักเรียนห้องนี้น่ารักดีครับครู นี้ยืนเรียนเป็นเพื่อนผม ที่ยืนสอนสองคายไม่บ่นสักคำ"พี่ตุ๊ แอบบ่นในใจต่างหาก

"จริงซิ แม้ครูนี้เก่งนะค่ะซื้อใจนักเรียน"ไม่จริงทำร้ายนักเรียนมากกว่า

"ครูลองให้เขายืนต่อก็ดีนะครับ"พี่ตุ๊ พวกผมสะบัดหน้าไปมองอาจารย์สมถวิล วันนี้ครูสวยมาก อย่าบอกว่าจะให้ผมยืนเลยนะพลีส!

"อืมมท"ผมพากันส่ายหน้าไม่นะครับคุณครู

"เอาไว้คราวหน้าดีกว่าวันนี้คงเมื่อยแล้ว ค่ะ"ครูสมถวิลพูดค่อยโล้งอกหน่อย

"งั้นพอแค่นี้เตรียมเรียนวิชาต่อไป"พี่ตุ๊พูด

"อ้อ ก่อนพักเที่ยงครึ้งชั่วโมงไปหาพี่ที่ห้องพักครู "พี่ตุ๊เดินมาหาพวกผมและ บอกพวกผมทำเอาสยองนะ แถมทำนิ้วเชือดคอ ตายแน่งานนี้ ตายแน่

"โอ้วมายก๊อด"ไอ้ติ๊ก

"เชิญครับหัวหน้าห้อง  อีกอย่างนักเรียนที่รัก เจอกันพรุ่งนี้ ตอนบ่าย ส่วนรายงานที่ครูสั่ง รายงานคู่ ทำและส่งพรุ่งนี้เช้า ก่อน 8 โมงเช้า "พี่ตุ๊ โหดไปนะ เรียนบ่ายดีใจ แต่รายงาน ส่งตอนเช้า ไม่นะ
"ฮะ "พวกผมทั้งห้องร้องเลย รายงานคู่ที่ต้องทำเป็นคู่ แน่นอนผมคูบอย ธรรณ์คูหลุยส์ ดิวมันคู่แอ้ และ มีสามคน ที่ต้องคกลงกันไปคู่เด็กเนิ้ด

“มีอีกให้ตกใจ พรุ่งนี้สอบ”ครูตุ๊พวกผมอยากเป็นลม ทำรายงานและสอบ

“ไม่ได้ขู่ แค่พูดให้นอนไม่หลับ จะได้ทำรายงานมาส่งทัน เชิญครับหัวหน้าห้อง”พี่ตุ๊พูดและให้หัวหน้าห้อง
“นักเรียนเคารพ”หัวหน้าห้อง
“ขอบคุณครับคุณครู”ผมพูดพร้อมกันและเรียนวิชาตอ่ไปทันที ไม่ได้พักเลยผม แต่ยังดีที่ได้นั่ง เมื่อยมากพี่ตุ๊นะพี่ตุ๊ มาถึงก็โหดใส่น้องๆเลยอ่ะ พอเรียนคาบต่อไปเสร็จ

"กรูคู่ไอ้แว่นแทน "พาย พูดขึ้น ไอ้แว่นหันมาเซย์เยส
"พาย"ติ๊ก

"เอา มรึงกลัวอะไรอะติ๊ก"พาย

"ไม่นิกลัวมันทำไม "ติ๊กพูด อ้อ ไอ้พายมันวางแผนให้ติ๊กคู่กับไอ้เดี่ยว  และตอนนี้ผมเรียนวิชาต่อไปจนหมดคราบ อาจารย์ปล่อยด่อนครึ้งชั่วโมง

“ไอ้คินไปรอพวกดรูที่ห้องอาหาร เดี๋ยวพวกกรูไปหาพี่ เออครูตุ๊กันกันวะ"ไอ้ดิวมันพูดพวกมันพยักหน้าพวกผมรีบเดืนไปที่ห้องพักครู ห้องครูใหญ่ พี่พัฒน์เปิดประตูออกมาพอดีเลย

"สวัสดีครับพี่พัฒน์"พวกผม

"เป็นไงพี่บอกแล้วอย่าซ่ากันอะเข้าไปพี่ตุ๊รอิยู่"พี่พัฒน์

"พี่พัฒน์ขู่ใช่ไหมเนี๊ยะ"ผมพูดกับพี่พัฒน์

"ไม่ได้ขู่ เข้าไปได้แล้ว"พี่พัฒน์ พกกผมเดินเข้ามาในห้อง มายืนด้านหน้า โต๊ะพี่ตุ๊ โต๊ะพี่ตุ๊เอกสารเยอะมาก งานพวกนี้คงดองมานานเลย และพี่ตุ๊คงปวดหัวน่าดู พวกผมเห็นใจพี่ตุ๊เลยอะ และ พี่ตุ๊ก็เงยหน้ามองพวกผม

"ลากเก้าอี้เข้ามานั่ง"พี่ตุ๊และชี้ให้พวกผมไปดึงเก้าอี้มานั่งล้อมโต๊ะพี่ตุ๊กัน

"เอาละ เป็นหาสาเหตุกันเจอหรือยัง"พี่ตุ๊ถามพวกผม ดีนะที่พวกผมให้ ปูไปสืบมาก่อนแล้วเลยมีผลงาน ผมงัดกระดาษออกมา

"ก็พอได้บ้างแล้วพี่ตุ๊ มีคนางนักเลงในคราบนักเรียนมาเรียนพี่ตุ๊ พวกไอ้โก๋ "ผมพูดจากที่ปูสืบมาให้พวกผม

"โอเค พี่จะตามดู นักเรียนกลุ่มนี้"พี่ตุ๊พูดและรับกระดาษไปอ่านดู พี่ตุ๊พยักหน้า ผลงานดี

"ตอนนี้กำลังลงสมัคร ประธานนักเรียน"พี่ตุ๊พูด พวกผมพยักหน้ากัน ที่ทราบเพราะว่าไอ้เด็กเนิ้ดมันบอกพวกผม แล้วพี่ตุ๊บอกพวกผมทำไม?

"พี่อยากให้พวกเราลงสมัคร"พี่ตุ๊พูด อ้อ พวกผมลงสมัครด้วยนั้นเอง

"เว้ยย ลงทำไมอะพี่ตุ๊"ผมสะบัดหน้า ร้องออกมา ทำต้องลงอะ
 
"พี่บอกให้ลงก็ลง ทำยังไงก็ได้ให้นักเรียนที่นี้เลือกพวกเรา ให้บอยเป็นประธาน "พี่ตุ๊พูดและให้ทำให้นักเรียนที่นี้เลือกพวกผมอีกด้วยและให้บอยเป็นประธาน

"พี่ตุ๊"บอย ทำท่าจะค้านแต่

"บอยทำได้พี่เชื่อ"พี่ตุ๊บอกบอย

"สอง พี่กำลังจะให้มีชมรม นักเรียนจะได้ไม่ว่างกัน และน้องๆพี่ด้วย ติ๊ก มาช่วยงานอกสารพี่"พี่ตุ๊พูดและหันไปบอกให้ไอ้ติ๊กมาช่วยงานเอกสารพี่ตุ๊

"อะไรอะพี่ตุ๊ เขามาเรียนหนังสือนะ"ไอ้ติ๊กรีบทำท่าจะค้านพี่ตุ๊ชี่มันทันที

"ติ๊กนี้โรงเรียนพ่อนะเราต้องช่วยกัน "พี่ตุ๊พูด

"พาย อาเปรมดิ์จะส่งครูมาสอนพิเศษ พายต้องเตรียมเป็นแพทย์"พี่ตุ๊หันมาบอกพาย

"แต่พาย"พายผมสงสารมันเลย พวกผมรู้ว่าพายมันเป็นเด็กอัจฉริยะ แต่มันก็อยากทำตามใจตัวเองบ้าง ไม่ใช่ให้แต่เรียน

"คำสั่งอาเปรมดิ์ พี่คงขัดไม่ได้นะพาย"พี่ตุ๊พูดว่าลุงหนึ่งบีบอาเปรมดิ์มาอีกทีแน่เลย

"แอ้ พี่เห็นเราเคยเป็นครูสอนเทควันโด เด็กเล็ก มีโรงเรียนเด็กเล็กใกล้ๆเรานี้ อยากเปิดสอนไหม "พี่ตุ๊ถามไอ้แอ้ ผมดูไอ้ยิ้มมีความสุขนี้มันรักเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ ผมนะอยากเต๊ะออกไปไกลๆที่เดียว กลัวเด็ก!

“ไอ้แอ้มันรักเด็กจนผิดปกติไปหรือเปล่า รักแบบว่าเหมือนมีลูกมาแล้ว เลยวะ”ไอ้หลุยส์ผมแอบแป๊ะมือมันว่าเห็นด้วย

"ก็ดีครับพี่ตุ๊ ผมจะได้มีอะไรทำ "แอ้พูด มันยิ่มดีใจมาก

"แจ็คเราก็ตั้งชมรมว่ายน้ำเลย บอยก็ตั้งชมรมฟันดาบที่บอยชอบ"พี่ตุ๊หันมาทางผม ผมโอเคทันทีผมมีทีมแล้วมีโค้ชแล้วและจะได้ฝึกรุ่นน้องๆด้วย

"หลุยส์ละ"พี่ตุ๊ถามไอ้หลุยส์

"เอ  หลุยส์ขอเอาเวล่ดูแลกิจการ ธรรณ์จะช่วยผมครับพี่"ไอ้หลุยส์ตอบ มันกำลังจะเปิดบริษัท ค้าอาวุธและวิจัย มันแค่เริ่มต้นเพื่อผมและมันในอนาคต พี่ตุ๊พยักหน้ารับทราบแต่คงไม่รู้ ว่าอะไรที่ผมสองคนจะทำกัน ฮาๆ ทุกคนจะยอมรับมันโดยเฉพาะลุงหนึ่ง

"ดิว ว่าไง"พี่ตุ๊ไอ้ดิว

"ผมอยากตั้งทีมฟุตบอล ผมเห็นพวกภาคินมันเต๊ะบอลกันมันใช้ได้เลยพี่ตุ๊"ไอ้ดิวพูดผมเคยไปยืนดูด้วยมันเจ๋งจริง

"กรูด้วยดิ"เดี่ยวบอกไอ้ดิว ไอ้ดิวยกนิ้วโอเค

"มรึงนี้นะ ไอ้ดำ"ติ๊ก พี่คุ๊เหล่ไอ้ตัวดี ไอ้ติ๊ก

"มรึงนี้นะไอ้เดี่ยว"ไอ้ติ๊ก ถามไหม

"นี้ เป็นศูนย์หน้านะครับ ทำประตูมานับไม่ถ้วน อยากลองไหม เดีายวคืนนี้จะทำประตูให้ดู"ไอ้เดี่ยว  พวกผมสะบัดหน้าไปมองมัน มรึงจะบ้าเหรอ มาบอกอะไรตอนนี้ว่าจะทำประตูมัน ตนอที่พี่ชายมันนั่งอยู่นี้

"เหรอ"พี่ตุ๊ หันมองไอ้เดี่ยวและติ๊กสลับกัน

"ผมล้อเล่นครับพี่"ไอ้เดี่ยว รีบทันทีเลยนะ

"ให้จริง ถ้าน้องกรูโดนมรึงยิงประตูนะ มรึงเจ็บ”พี่ตุ๊พูด พวกผมขำมัน หาเรื่องไงครับ

"ชิ"ไอ้ติ๊ก 

"ต้นข้าวกับบลูละ "พี่ตุ๊

"ผมยังไม่รู้เลย"ต้นข้าวเอิวันนี้ดูมันเศร้ามาก ผิกปกติ

"พี่ตุ๊ มีก้องดนตรีไม่ใช่เหรอพี่ ติ๊กอยากเล่นดนตรี ไอ้ดิว ด้วย พาย"ติ๊ก

"ดีซิพาย"มันชอบร้องเพลงพายนะเห็นตัวเล็กๆแบบนี้เสียงดีมาก

"พาย แต่"พี่ตุ๊จะห้ามพาย คงกลัวพายจะไม่เรียนแพทย์ อย่างที่เขาแพลนไว้แน่เลย

"พี่ก็อย่าบอกพ่อพายซิ "พายอ้อนพี่ตุ๊

"หาเรื่องให้อามาเตะพี่เอานะเรานิ พาย"พี่ตุ๊พูดแต่ยอม 555

"นะพี่ให้มันเถอะ"ผมพูดอีกคน

"โอเค เดี๋ยวไปดูอันไหนใช้ไม่ได้จะซื้อมาให้ใหม" พี่ตุ๊พูด

"งั้นพวกผมไปทานข้าวกันก่อนนะครับพี่ ตุ๊ "ผมพูด พี่ตุ๊พยักหน้า พวกผมออกจากห้งพี่ตุ๊ ตินนี้พี่พัฒน์เอาอาหารเที่ยงมาให้พี่ตุ๊
แล้วน่ารักจริงๆ

"วี้ด วิว"พวกผมแซว

"เดี๋ยวโดนแซวอาจารย์ใหญ่ "พี่ตุ๊ ผมเดินลงไปที่โรงอาหารกัน ผมมองหน้ากันพยักเพยอไปที่ไอ้ต้นข้าว ให้แอ่มันถาม

"ต้นข้าวมรึงเป็นอะไรหรือเปล่าวันนี้"แอ้มันถามต้นข้าวใช่วันนี้มันเงียบมากเลย พวกผมหันมามองมันกันหมดเลย

"นั่นดิ กรูดูมรึงซึมๆนะต้นข้าว"ไอ้ติ๊กอีกคน

"เมื่อวานเพื่นแม่กรูมาทานข้าวเย็นที่บ้าน มากับครอบครัวเขา และลูกชายเขาคือไอ้กีตาร์"ไอ้ต้นข้าว เวรกรรม เคราะห์ซ้ำกรรมสัดไอ้ต้นข้าวกรู

"ไอ้โรคจิตรวันก่อนเหรอมรึง"ไอ้พายถาม

"เออดิพาย แม่งเคาะห์ซ้ำกรรมสัดกรู "ไอ้ต้นข้าวพูด

"และมันยังบอกแม่กรูมันชอบกรู"ผมตดใจกันหมด

"ต้องไม่ให้อยู่แล้ว"ไอ้ดิวมันหมายถึงแม่ไม่อนุญาต

"แม่กรูยินดี"ไอ้ต้นข้าวพูด งามใส้เลยพวกผม

"Shit"ผมสะบดออกมา

“แม่มรึงยินดีที่ผู้ชายจีบมรึง “ไอ้หลุยส์

"มันยังบอกพวกมรึวมีแต่เรื่องนี่ไปมีเรื่องกับนักเลงใหญ่ แม่กรูกลัวจะให้กรูย้านโรงเรียน กรูจะทำไงดีวะ"ไอ้ต้นข้าว

"อ้าว ทำไมมันพูดวั่นละวะ"ไอ้ดิว

"งั้นมรึงต้องหาแฟน"ไอ้ติ๊ก พูด

" ใครวะ"ไอ้เดี่ยว คนแรกเลยที่ถาม

"ต้องหาใครเป็นแฟน ไอ้ดิวไม่ได้ มันดูรู้ว่าไอ้ดิวไม่ใช่ ไอ้หลุยส์"ไอ้ติ๊กพูดชื่อแต่ละคนพากันเสียว ฮาๆ

"ไม่นะกรูรักเมีย"ไอ้หลุยส์

"กรูบาย ไม่ใช่ว่าไอ้ข้าวไม่น่ารักน่ะแต่ใครก็รู้ว่า"ผมพูด

"มรึงเกาะติดบอยไม่ต่างกับปลิง"ไอ้ติ๊กพูด บอยพยักหน้าเห็นด้วยกับมันซะงั้น 

"ไอ้เดี่ยว"ทุกคน ลงความเห็นกันหมด

"อ้อ กรูนั้นเอง "ไอ้เดียวพูดและ

"เห้ย มรึงจะบ้าเหรอ "ไอ้เดี่ยวตกใจหันมามองพวกผม

"เอานะมรึงช่วยมันหน่อย ช่วนเพื่อน มีน้ำใจไหมไอ้ดำ"ไอ้ติ๊ก

"เออ เดีายวช่วยมันหน่อยวะ "ผมพูด ไอ้ดิวด้วย

"ก็ได้ เป็นวันไหนละ"ไอ้เดี่ยว

"ตั้งแต่วันนี้ "ไอ้ติ๊กพูด

"วันนีเลยเหรอ "ไอ้เดี่ยวตกใจได้อีก

"เออ"ไอ้ติ๊กถ

"จับมือกันเดิน เลย นี้ไอ้แชมป์ กรูได้ยินมันเรียกพี่กีตาร์ดูมันคุยสนิทกันเรื่องถึงไอ้กีตาร์เร็วแน่"ไอ้ติ๊ก

"ใช่ไอ้แชมป์เป็นลูกพี่ลูดน้องกีตาร์"ไอ้บลูพูด

"ทำไมมรึงรู้อะ"ไอ้ต้นข้าวถามไอ้บลู ไอ้บลูมันสะดุ้งเลย ไม่ทันแล้วมรึงเพลอพูดความลับออกมาแล้ว และต้องพูดออกให้หมดแล้วละงานนี้ว่า ?

"ก็ไอ้แชมป์บอกบลู ตอนที่แชมป์ไปส่งบลูที่บ้านอะ "ไอ้บลูมีเขินด้วยนะ ตกลงไอ้เด็กนี้มันจะเล่นไอ้บลูจริงๆใช่ไหมเนี๊ยะ ไอ้บลูกินเด็ก
 
"ไอ้บลูมรึงไปกับมันมาอีกแล้วใช่ไหม"ไอ้ต้นข้าวแม่ห่วงลูกอีกแล้ว

“เอานะ ไอ้ต้นข้าว เพื่อไอ้เด็กนี้มันรักไอ้บลูจริง “ผมพูดเพราะดูท่าไอ้บลูจะชอบไอ้แชมป์อะไรนี้ด้วย
 
"เห้ย ไอ้แชมป์ จับมือไอ้ต้นข้าวเร็วดิ ไอ้เดี่ยว "ไอ้ติ๊กพูด ไอ้แชมป์มันเดินลงมากับเพื่อนๆ มันแล้ว ไอ้เดี่ยวยังงงๆ ไอ้ติ๊กจับมืไอ้เดี่ยวให้จับมือต้นข้าวทันที  และพวกผมเดินคุยกับแบบปกติ ในขณะที่ไอ้เดี่ยวมันเคอะๆเขินๆหรือมันกลัวไอ้ต้นข้าวก็ไม่รู้

"คิก คิก คิก"บอยกัยธรรณ์พากันขำมันพวกผมก็กลั้นหัวเราะกัน
 
"เดินดีดีดิวไอ้เดี่ยว"ไอ้ติ๊ก ผู้กำกับ หนังรักเรื่องนี้ ดูต้นข้าวมันเขินนะ
 
"เห้ย! ไอ้แชมป์มันมองใหญ่เลยวะ "พาย  พวกผมเดินจนพ้น เข้ามาในห้องอาหาร ผมดห็นไอ้ป๊อดเหมือนส่งใครขึ้นรถกะบะและออกไปทันที

"ดีครับพี่ๆอาหารพร้อมแล้วพี่"ไอ้ป๊อดทักพวกผม

"ใครวะ ที่มรึงส่งขึ้นรถไป"ผมถามไอ้ป๊อด

"พี่ปู แม่พี่ปูช๊อคคีโมพี่ปูเลยรีบไปดู พี่เดี่ยวพี่ปูฝากบอกว่า"ไอ้ป๊อดและมันควักกระดาษโน๊ตออกมอ่าน

" ทานข้าวด้วยกันไม่ได้นะ ไว้วันหลังนะ อิบ อิบ"ดูมันอ่านและทำนิ้ว สองนิ้วขึ้นลง

"เอามานี้ กรูอ่านเอง"ไอ้ติ๊กหยิบกระดาษมาอ่าน

"อะของมรึงอะ "แต่มันส่งให้ไอ้เดี่ยววและมันก็เดินเข้าด้านในเลยผม ผมได้ยินพวกพายคุยกับไอ้ดิวว่าไอ้ติ๊กมันยอกไอ้เดี่ยวว่ามันรักไอ้เดี่ยวไม่ได้มัน มันมีคนให้มันรอแล้วแต่ใครผมไม่ ผมคิดว่าไม่ใช่ไอ้แอ้แน่ ไอ้ดิวเหรอ?

"ไอ้ป๊อด รพ.ไหน"ไอ้เดี่ยวถามไอ้ป๊อดทันที

"โรงพยายาลประจำจังหวัด ห้อวผู้ป่วยอนาทานะ แม่พี่ปูเขาไม่มีสิทธิ์ใช้ในการรักษา"ไอ้ป๊อด

"กรูรู้ กรูจะไปหาปู"ไอ้เดี่ยว

"เดี่ยวกรูไปด้วย"ไอ้ดิว

"แอ้ ไปด้วนกันไหม"ดิว แอ้พยักหน้า ว่ามันจะไปด้วย แต่แอ้หันมามองไอ้ติ๊ก ผมเดาว่ามันไม่ไปแน่นอน เพราะมันทำเป็นไม่สนใจ

"มีอะไรให้ช่วยโทรมาดิว"ผมตระโกนไปบอกพวกไอ้ดิว มันก็ทำนิ้วว่าโอเค และพากันเดินเข้าไปด้านนอก ส่วน ติ๊กมันนั่งหน้างอคอหัก พวกผมดูออกทันทีว่า มันหึง แต่ทำไมตอนไอ้เดี่ยวมันชอบมันดันปฏิเสธละ พวกผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ

"หึงเหรอ"ผมพูดลอยๆ ขึ้นมา ติ๊กมันหันมามองผม มันรู้ว่าผมหมายถึงมัน

“แจ๊ค”บอยห้ามผมอีกแล้ว นี้มันมีอะไรดี แอ้ก็ไม่ขัด บอยก็คอยปรามผม ผมยอมรับว่าผมกัดมันบ่อย แต่ผมกับมันเรียกว่าสนิทกัน ถึงยังไงมันก็ไม่เคยโกรธผมอยู่แล้ว

"หึงทำไม ไหนบอกจะช่วยไอ้ข้าว เห็นแก่ตัววะ "ไอ้ติ๊กพูด

"แค่นั้นก็พอแล้ว ต้นข้าวว่าไอ้กีตาร์คงรู้แล้ว"ต้นข้าวพูดเพราะไม่อยากให้ติ๊ก รู้สึกแย่มั้ง หรือไม่อยากให้ติ๊กโกรธไอ้เดี่ยว

"ไอ้ภาคิน"ผมเรียกมัน ไอ้ภาคิน พวกมันเดินมานั่งโต๊ะยาวกับพวกผม

"เออ พวกกรูจะลงประธานนักเรียนกันกรูต้องการให้พวกมรึงช่วย เพราะนี้คืองานพวกกรู"ผมพูด พวกมันพยักหน้ารับทราบ

“แล้วพวกมรึงจะหาเสียงกันยังไง “ไอ้ภาคินถามพวกผม พวกผมมองหน้ากันและ
 
"เราแสดงคอนเสริตซิ หาเสียงในตัว "พายพูด เออ ผมเห็นด้วยเลยยกนิ้วให้กับไอเดียเจ๋งๆของพาย
 
"ไอ้โซ่วมันตีกลองเจ๋ง ไอ้นาวินกีตาร์มันเจ๋งนะมรึง"ไอ้ภาคินพูดขึ้น ผมพยักหน้า
 
"เออ งั้นก็มีไอ้ดิวมือกีตาร์อีกคน ไอ้แอ้เบส ไอ้แจ็ค คีบอร์ดให้พพกกรูหน่อย"ไอ้ติ๊กพูด

“กรูจะเป็นสปอนเซอร์ให้พวกมรึง กรูไม่ลงวะ”ผมพูดกับไอ้ติ๊ก

“แล้วใครจะเล่นคีย์บอร์ด “ไอ้ติ๊กถาม
 
"ไอ้มาคมันเล่นได้ "ไอ้โซ่วพูด

“โอเค ตามนั้น”ไอ้ติ๊กพูด
 
"กรูกับ พาย ร้องนำ "ติ๊กพูด

“ไอ้เดี่ยวมันเล่นกีตาร์เก่งนะมรึง แถมมันยังร้องเพลงเพราะอีกต่างห่างเสียงมันดีวะ”ไอ้โซว์พูด ไอ้ติ๊กสะบัดหน้าไปมอง แบบไม่เชื่อ

“จริงเชื่อกรู “ไอ้โซ่ว์ย้ำ ไอ้ภาคินอีกคน

“งั้นให้ไอ้เดี่ยวอีกคน”ผมพูด

"วันไหนดีวันศุกร์ไหม "ผมถามทุกคน ทุกคนเห็นด้วย

"กรูสปอนเซอร์ อีกคน"ไอ้หลุยส์พูด ผมหันไปแป๊ะมือมันทันที

"เอาอย่างนี้ผลงานดีพาเที่ยวมัลดิฟวะ"ไอ้หลุยส์พูด ผมยกนิ้งโป้ง

"โอวะอยากไปวะ เมาดิบ"ไอ้มาร์ค แต่มันคนละความหมายเลยนะมรึง เมาดิบ กับมัลดิฟ เนี๊ยะ

"ไอ้มาร์ค เมาดิฟ ไม่ใช่เมาดิบ สาด"ไอ้โซ่วพูด พวกผมละฮามันเลย พวกผมทานอาหารกัน จะว่าไป พวกไอ้ภาคินนี้มันดีนะ ตอนแรกที่เจอ พวกผมนี้คิดไม่ออกจะญาติดิกับพวกมันยังไง ผมเห็นไอ้หลุยส์มันมอง และมันคงคิดอะไรในหัวมันแน่เลย

“คิดอะไรหลุยส์ “ผมถามไอ้หลุยส์

“คิดถึงอนาคต “ไอ้หลุยส์ ผมมองมัน

“กรูจะทำให้พวกนี้ อยู่กับพวกผม กับองกรค์พวกเรา มรึงคอยดู”ไอ้หลุยส์พูด ผมก็พยักหน้า ผมคิดว่ามันทำได้ แต่ก่อนนะ ผมไม่คิดว่ามันจะมีอะไรดีเลย แต่ตอนนี้ มันมีดีกว่าที่คิดจริง ๆ

[PFlove]

    ไอ้เดี่ยว ผมรีบมาที่รถผม ไอ้ดิวและแอ้วิ่งตามามาผมจะไปดูปูที่โรงพยาบาล โรงพยาบาลประจำจังหวัดผมรู้จักตอนที่พ่อผมถูกยิง พ่อผมไปที่โรงพยาบาบนี้แหละและพ่อผมก็เสียชีวิตที่นี้ ที่จริงกำลังจะรีเฟอร์ไปโรงพยาบาลค่ายทหารที่พ่อของได้ดิวดูแลอยู่ แต่ไม่ทัน คนมาใช้บริการเยอะมาก หนาแน่นเลยทีเดียว แถมพยาบาลก็ดุ บางคนเปรียบเปรยเหมือนโรงฆ่าสัตว์ และยิ่งไม่มีสิทธิ์ในการรักษาไม่ต้องพูดถึงเลยจะได้รับการดูแลแบบไหนกัน ผมขับมาจนถึงลานจอดรถ ผมลงจากรถ

 "หาของเยี่ยมด้วยดิว "แอ้พูด ผมคลี้ดระดาษไอ้ป๊อดมันเขียนชื่อนามสกุงแม่ของปูให้ด้วย ป้าเทียมใจ แสงสี ผมเดินตรงไปที่เวชระเบียนทันทีเพื่อถามหาห้องพักที่แม่ปูพักรักษา

"สวัสเครับผมมาเยี่ยมคนไข้ชื่อคุณป้าเทียมใจ แสงสี"ผมถามเจ้าหน้าที่ อ้วนๆ สวมแว่นตา เหล่มองผมลอดแว่นตา ผมคิดในใจนี้คือการมองคนมาใช้บริการเหรอ

"เขียนใส่กระดาษ และรอ"ผมก็มองนี้บริการดีไปไหมเนี๊ยะ คือบริการดีดีหายไปไหนหมด ผมยื่นกระดาษที่มีชื่อนามสกุลให้เจ้าหน้าทีเขาก็รับไป ผมขยับมายืนไม่ไกลมากหนัก

"ว่าไง"ไอ้ดิวถามผม เพราะสีหน้าผมเริ่มหงุดหงิด

"เขาให้กรูรอ บริการดีมากเลย"ผมพูดประชด

"คนเยอะนี้ไอ้เดี่ยว"แอ้พูดขึ้น
 
"คุณเทียมใจ แสงสี อยู้ตึกคนไข้อนาถาข้างตึกสงฆ์ "เจ้าหน้าพูดย่ำชัดเจนคนไข้อนาถา ผมนี้โมโหแต่ดิวดึงผมไว้

“อย่าไอ้เดี่ยว”ไอ้ดิวพูด ผมเดินไปตามที่เขาบอก มีป้ายบอกทางค่อยยังชั่วหน่อย พอพวกผมเดินผ่านร้านค้าแอ้เข้าไปซื้อนมตราหมีมาสองแพ็ค ผมเดินไปตามป้ายบอกทางนั้น
 
"ถ้าบริการแย่แบบนี้กรูจะให้พ่อขอรับแม่ปูไปรักษาทรพ.ในค่ายทหารดีกว่าวะ "ดิวพูด

“พ่อกรูโดนยิงและพามาที่นี้ พยาบาลแถบจะไม่ทำอะไรเลย และมีสายโทรมาว่าให้รีเฟอร์พ่อกรูไปที่โรงพยาบาลในค่ายที่พ่อมรึงดูแล แต่พ่อกรูทนไม่ไหวเลย เสียชีวิต ตอนนั้นกรูแถบอยากจะเอาปืนมายิ่งแม่งเลย”ผมพูดผมยังเดือดอยู่เลย

“ไอ้เดี่ยว”แอ้มันแตะไหล่ผม  ผมพยักหน้าว่าผมโอเค ผมรู้ว่าผมทำไมได้หรอกตอนนั้นนะ ตอ่ให้อยากทำก็เถอะ พวกผมเดินมาถึงห้องพักคนไข้อนาถาที่เขาว่า เป็นห้องรวม คนไข้เยอะมาก ผมเดินเข้าไปมองหาว่าเตียงไหน จะถามพยาบาลหน้านี้บอกยบุญไม่รับเอาซะลย
 
"นั้นปู"แอ้ผมมองตามแอ้ ผมเดินตรงไปปูนั่งกลุมมือแม่เขาอยู่ แม่เขาดูผอมมาก อิสโรยมาก

"ปูเพื่อนลูกหรือเปล่า"แม่ของปูพูดด้วยน้ำเสียงของคนที่แทบจะไม่มีแรง  พวกผมยกมือไหว้แม่ของปู และปูหันมาทำหน้าตกใจที่ดห็นพวกผมมาหาเขา

"เดี่ยว ดิว แอ้" ปู

"พวกเรามาเยี่ยมแม่นาย"ดิวพูดและแอ้ส่งนมให้ปู นมที่แอ้แวะซื้อมาให้

"ขอบใจแต่"ปู

"ไม่เป็นไรนะปู"แอ้ พูด

“พวกเราเต็มใจมาเยี่ยม “ดิวพูดอีกคน

"ใครเป็นญาติคุณเทียมใจ รบกวนออกไปคุยกับเจ้าหน้าทีการเงินด้านนอกด้วย "มีพยายาลอายุเยอะแล้วเดินมาเรียกแต่พูดได้ห้วนมาก บอกเลย
 
"เออ แม่เดี๋ยวปูมานะ"ปูพูดและเดินอแกไปดูแม่ของปูกังวลมาก
 
"เขาคงจะทวงค่ายานะ แม่สงสารปู"แม่ของปูพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า ค่ารักษาเหรอ
 
"เดี่ยว นีเเงินกรูกับแอ้ นะเอาไปช่วยปูจ่าย ทำยังไงก็ได้ให้ปูรับเงินนี้"ไอ้ดิวกระซิบกับผม ผมพยักหน้าและเดินออกไป ผมเดินออกมาก็เห็นเจ้าหน้าทียืนสองคน

"น้อง ค่ายาคีโมมันแพงนะค่ะ น้องต้องหามาจ่ายได้แล่วค่ะ"เจ้าหน้าทีพูดกับปู

"ผมขอเวลาสองสามวัน"ปูพูด

"เท่าไหร่ครับ "ผมเดินเข้าไปถามทันที ปูหันมาผมยกมือเบรคไว้

"เดี่ยว ไม่นะ"ปูพูดแต่

"เท่าไหรครับผมจะจ่ายเดี๋ยวนี้"ผมพูดมองหน้าเจ้าหน้าที ว่าพวกเขานี้มารยาททรามมากที่ ทวงกันแบบนี้ทั้งที่นี้โรวพยาบาลรัฐบาล แต่แค่แม่ของปูเขาไม่มีสิทธิในการรักษษเช่นคนอื่นเท่านั้น และเขาเป็นคนไข้ที่ไม่มีตังค์

"หมื่นห้าพันบาทค่ะ"เจ้าหน้าที่โชว์ใบแจ้งค่ารักษาให้ผม

"ผมยินดีจ่ายตอนนี้ ไปห้องการเงินได้เลยใช่ไหมครับ "ผมพูดเจ้าหน้าที่พยักหน้า  ผมก็เดินตามทันที ปูมองผม
"ไปจ่ายเถอะปู ไม่ต้องห่วง มีเมื่อไหร่ค่อยให้เรากับดิว "ผมพูดกับปู  ผมพากันมาที่ห้องการเงิน เอาเงินออกมานับ เพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาล

"หนึ่งหมื่นห้าพันบาทครบถ้วนนะครับ คุณเจ้าหน้าที่"ผมส่งเงินให้เจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าทีทำการตรวจนับอีกครั้งและกำลังจะออกใบเสร็จ แต่ผมนะปากไว้

"ผ่านISO มาทำไมการพูดจากับผู้ใช้บริการได้แย่มาก "ผมพูดมีคนหันมามองผมสองคนหมดเลย 

"จริงด้วย ไม่มีมารยาท บริการก็แย่ เงินก็ภาษีเรา"คนข้างๆผม ผมหยักคิ้วให้คนที่กำลังออกใบเสร็จคงโกรธผมมาก

“ใช่ แถมทำงานก็ช้ามาก รอมาจะชั่วโมงแล้วนะแค่จ่ายเงินเนี๊ยะ”มีผู้หญิงคนหนึ่งมาบนเหมือนกันข้างๆ และเท่านั้นมาเพียบเลยสมน้ำหน้า

"ใบเสร็จ"คนนั้นส่งใบเสร็จให้ผม และมีค้อนผมสองคนด้วยที่ผมจุดประกายคนข้างๆให้ลุมบ่นกันใหญ่เลย
 
"ไม่มีใครเขาบอกเหรอครับคุณว่าควรมีค่ะลงท้าย บริการนะเขาไม่เลือกสถานะกันกรอกนะครับคุณ"ผมพูดแต่ปูดึงผมออก ไม่อยากให้ผมม มีเรื่องกับเจ้าหน้าที ที่นี้ ผมเดินออกมายังห้องคนไข้เห็นแอ้กำลังประครองแม่ปูทานน้ำ

"ขอบใจนะแอ้"ปูรีบเข้าไปช่วยด้วยอีกคน

"ไอ้ดิวละแอ้"ผมถามแอ้ไอ้ดิวไม่อยู่
 
"แม่ของปูเขารู้จักพ่อภานุเดชพ่อของดิวนะ  เพราะแม่ของปูเคยรับดูแลพี่ๆของดิวตอนที่พี่ๆดิวเกิด ดิวเลยไปโทรหาพ่อภา เราจะย้ายแม่ขอวปูไปโรงพยายาลในค่ายทหารของพ่อดิว "แอ้พูด ปูมองแอ้

"แต่พวกเราไม่มีสิทธิ์อะไรเลยนะแอ้"ปูพูด

“พ่อของดิวนะใจดีมาก เขาไม่มาห่วงมีสิทธิ์หรือไม่มีหรอกปู”แอ้พูดและไอ้ดิวเดินเข้ามาแล้ว

"ครับพ่อขอบคุณครับ"ไอ้ดิวมันคุยกับพ่อมันเสร็จแล้ว

"ไม่เป็นไรปู คุณน้าคนนี้ดูแลพี่ๆของดิว พ่อดิวยินดีจะรับแม่ของปูไปรักษาอย่างดี ที่รพ.ในค่ายทหารของพ่อดิว ไม่ไกลมา พรุ่งนีเพ่อจะให้รถที้โรงพยายาลมารับ และวันหยุดดิวกับแอ้จะกลับไปที่ค่ายกันด้วย ไปหาแม่ของปูด้วยกันก็ได้น่ะ"ดิวพูด ปูกอดแม่ของเขา ปูเขาดีใจมาก ที่แม่เขาจะได้รับการดูแลดีกว่านี้ ผมดีใจแทนจริงๆ ผมหันมองไอ้ดิว ผมเชื่อว่าถ้าต่อไปไอ้ดิวได้ทำหน้าที่เหมือนพ่อของเขา เขาจะทำแบบนี้เช่นกัน ผมเองก็อยากจะทำให้ตัวเองมีประโยชน์เหมือนกัน ผมอยากเจอท่านอีก ผมต้องเจอท่านที่เป็นพ่อของดิวและแอ้ให้ได้

"คุณหนู"แม่ปูพยายามยกมือไว้ดิว

"อย่าเรียกผมคุณหนูเลยครับ ตัวโตขนาดนื้ เรียกไปไม่มีใครเชื่อแน่นอน "ไอ้ดิวพูดและจับมือแม่ของปูไม่ให้ไหว้ไอ้ดิว

"ปูกลับไปเรียนเถอะนะการเรียนสำคัญ"แม่ของปูพูดกับปู

"และไปช่วยป้าแดงทำอาหารด้วย ป้าแดงยิ่งไม่มีคนช่วยอยู่ "แม่ของปูพูดกับปู แสดงว่าป้าแดงนี้สำคัญกับปู ป้าแดงคือแม่ของไอ้ป๊อด

"ขอโทษนะค่ะ เตียงนี้ชื่อคุณเทียมใจ แสงสีใช่ไหมค่ะ"เจ้าหน้าทีท่านหนึ่งเดินมาถาม
 
"ใช่ครับ"ปูตอบแทนแม่ของเขา

"ศ.นพ.พันเอกภาณุเดช ได้ส่งเอกสารทางแฟกซ์มาให้ ผอ.โรงพยาบาลว่า คุณคือคนไข้ของคุณหมอจะให้รีเฟอร์พรุ่งนี้ เดี๋ยววันนี้จะย้ายเข้าห้องคนไข้พิเศษก่อน มีพยาบาลดูแลนะค่ะ "เจ้าหน้าพูดดีทีเดียว ดีกว่าตอนแรกมากราวกับหน้ามือกับหลังเท้า ผมหันมามองไอ้เดี่ยว พ่อของดิวเจ๋งจริงๆ

“ใครก็เกรงใจ แต่พวกกรูไม่เคยเอาชื่อนามสกุลพ่อมาขู่ใครเล่นนะมรึง พ่อเอาตายเลยมรึง ถ้ามีเหตุ อาจจะได้”ไอ้ดิวพูดผมเชื่อมัน

"ไปปูกลับกันเถอะ ไม่ต้องห่วงแม่แล้วปู"ผมพูด  ปูยิ้มให้ผมสองคนรอยยิ้มที่ดูดีกว่าตอนที่มาเห็นทีแรก และพยาบาลมาเข็นมาปูไปแล้ว  ผมพากันเดินลงมา พวกผมเชื่อใจว่าพ่อของดิวจะดูแลแม่ของปูดี  ผมเดินมาถึงชั้นล่าง ผมจับมือปูมาตลอด  ผมสงสารเขามาก บางคนมีพร้อมก็พร้อมไปซะทุกอย่าง บางคนขาดก็ขาดไปซะทุกอย่างเช่นกัน

"ขอบใจนะ เดี่ยว"ปูพูดกับผม

"กินข้าวหรือยัง "ผมถามปู

"เออ "ปู แสดงว่ายัง

"พวกเรายังเลยไปหาอะไรทานกันดีกว่า "แอ้พูดและผมพากันเดินไปขึ้นรถ ปูไปนั่งกับแอ้ด้านหลังดูสองคนนี้เขาคุยกันสนิทกันเร็วดีจัง

"ปูเขาน่ารักนะ มรึงว่าไหม "ไอ้ดิวพูด ผมรู้ว่ามันจะให้ผมตัดใจจากติ๊ก ผมก็คิดว่าผมควรเลือกคนที่ ผมจะเลือกได้ใช่ไหม

"มรึงหมายความว่าไง"ผมถามไอ้เดี่ยวทั้งที่รู้ความหมายดีอยู่แล้ว

"ปูเขาน่ารักกว่าไอ้ติ๊ก กรูกลัวมันทำมรึงเจ็บกรูเตือน"ไอ้ดิวพูดผมนิ่งไปเลย จริงอีกคนเขาคงไม่จำเป็นเพราะเขาพร้อมทุกอย่าง

"กรูไม่ได้กันมรึวนะเดี่ยว"ไอ้ดิวพูด ผมพนักหน้ากับมัน ผมมาถึงร้านอาหารใกล้ ก็เข้าไปหาอะไรทานกัน ในร้านอาหาร ผมกับปูคุยกันมากขึ้น ยิ่งเห็นความน่ารักของปู แต่ผมยังไม่รู้สึกพิเศษ หรือมันอาจจะแค่เริ่มต้น ผมรู้ว่าเขาคนนั้นสูงเกินไปสำหรับผม

"เห้ย! กลับเถอะวะ นี้เวลากิจกรรมแล้ว และต้องไปทำรายงานส่งพี่ตุ๊อีก "ไอ้ดิวพูดขึ้น

  ดิว
       ผมกลับมาถึงโรงเรียนแล้ว เดินเข้าไปในโรงเรียน แต่ตอนนี้ชั่วโมงกิจกรรม แจ็คไปว่ายน้ำแน่นอน และบอยคงไปดูสถานทีจะเปิดชมรมฟันดาบ เห็นว่ามีน้องๆเข้ามาสมัครเพียบ บางคนติดนิยายญีปุ่น ที่ชอบกีฬาฟันดาบ  และผมเดินไปที่สนามฟุตบอลตอนนี้พวกภาคิน กำลังเตะบอลกัน ปูยื่มโทรศัพท์เดี่ยสโทรหาไอ้ป๊อด
 
"ดิว แอ้ ไอ้เดียว"ต้นข้าว เดินลงมาหาพวกผมพอดีเลย

"ไอ้ติ๊กละ"แอ้ถามหาไอ้ติ๊กทันที

"กลับบ้านแล้ววะ สงสัยจะ นี้"ไอ้ต้นข้าวพูดและชี้ไปที่ไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมัน รู้ว่าหมายความว่ายังไง ผมหันไปมองหน้ามัน ผมพูดไปแล้วนะ ว่าใครที่มันควรจะเลือกดูแล
 
"ลูกมรึงนี้ งี่เงาเนอะแอ้"ผมพูด และแอ้มันหันขวับมามองผมเลย
"ไอ้ดิว มาเตะบอลกันวะ "ไอ้โซ่ วิ่งมาเรียกพวกผม แน่นอนผมารีบพยักหน้า
 
"ไอ้เดี่ยว เตะบอลดีกว่าวะ"ผมพูด และมันก็พยักหน้า ผมสองคนวิ่งตามผมลงไป ผมสองคนไปอยูข้างเดียวกับไอ้โซ่ว ว่าน ไอ้มาร์ค ไอ้ภาคินเป็นประตู และเพื่อนไอ้ภาคินห้องอื่น ผมลงเตะบอลกัน ไอ้โซ่มันเจ๋ง ไอ้ว่านเห็นเงียบๆ มันไวมาก เลยนะ ผมมองแล้ว อยากปั้นพวกมันจริงๆเลย

"มันเจ๋งวะ ถ้าได้มาเป็นทีมนะ สุดยอดวะ"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว

"มรึงก็สุดยอดวะเดี่ยว "ผมพูดมันเข้าขากับผมได้ดี ส่งรับได้ลงตัวทีเดียวผมเก่งศูนย์หน้า
 
"เยส เยส เยส"ตอนนี้เข้าประตูไปแล้ว พสกไอ้โซ่ว มันดีใจน่าดู ผมเต๊ะยิงยาวไอ้เดียวซัลโวเข้าไปแบบสวยงาม

"สุดยอดเลยวะ ไอ้ดิว  ปึก!"ไอ้โซ่ว

"เออ กรูมีข่าวดีจะบอก ว่าพี่ตุ๊ให้กรูตั้งชมรมฟุตบอลเอาไหมมรึง กรูมีโค้ช พี่ชายกรู สุดยอดนะ พี่กรูคนนี้ "ผมพูด หลังจากที่เสร็จสิ้นการเต๊ะบอล พวกผมเข้ามานั่งพักกัน ผมเลยบอกพวกมันทันที

"นักกีฬามหาวิยาลัย เกือบติดทีมชาติแต่ดันไปฝึกหฤโหดซะก่อน พี่กรูเป็นแพทย์ทหาร  "ผมพูดกับพวกมัน

"เออ สนใจวะ"พวกไอ้ภาคินพูดขึ้น

“กรูด้วยวะ “ไอ้โซ่ ผมยกนิ้วให้เลย

"คืนนี้กรูถามพี่กรูวะว่ามาได้เมื่อไหร่ แต่คิดว่าพรุ่งนี้วะ "ผมพูดกับพวกภาคิน

"เออ ๆ มาเมื่อไหร่ กรูก็พร้อมเสมอ  ถ้างั้นพวกกรูกลับบ้านก่อนวะ คิดถึงแม่”ไอ้มาร์ค พูด
“แม่ไร”ไอ้โซ่มันถาม
“แม่ทูนหัว”ไอ้มาร์ค
“เออ งั้นกรูกลับก่อนวะ วันนี้กรูต้องไปหาพวกไอ้จักร”ไอ้ภาคินพูดผมพยักหน้า พวกผมก็ต้องกลับแล้วเหมือนกัน

“เจอกันพรุ่งนี้วะ "พวกภาคินพูด และผมเดินมาที่แอ้นั่งแต่ ไอ้เวรนี้อีกแล้วมานั่งคุยกับแอ้และปู ตอนที่ผมลงไปเต๊ะบอล มันเป็นเพื่อนไอ้ภาคิน และญาติของไอ้โซ่
 
"ไอ้ดิว"ไอ้เดี่ยวเรียกผมแต่ไม่ฟัง ผมเดินขึ้นไปบนอัศจรรย์ทันที

"แอ้กลับบ้าน"ผมพูดหยิบกระเป๋าเป้ผมและแอ้ ขึ้นมา
 
"เออ ผู้ปกครองมารับแล้วเหรอครับ"ดูมันถามแอ้ มันว่าผมเป็นผู้ปกครอง ผมนี้ถลกแขนเสื้อแล้วกรูพร้อมจะมีเรื่อง
 
"ผู้ปกครองบ้านป้ามรึงดิ"ผมพูดใส่หน้ามันทันที

"อย่าไอ้ดิว"แอ้ลุกขึ้นห้ามผมทันที
 
"ไอ้นาวิน มรึงจะกลับไหมบ้านอะ"ไอ้โซ่มันเรียกไอ้นาวินคือไอ้นี้  ให้กลับบ้าน
 
"จะกลับไหมบ้านมรึงอะ"ผมถามย้ำอีกที
"กลับซิครับ ดุวะพันธ์อะไรวะ"ดูมันชมผมว่าผมพันธ์อะไร

“พันธ์อะไรก็ได้ ที่ทำให้มรึงน่วมได้ก็แล้วกัน”ผมพูดแอ้ยังดันผมไว้ไม่ให้มีเรื่อง ผมยอมรับเวลาหึง หน้ามึดเหมือนกัน

“ฮาๆ ไอ้ดิว”ไอ้เดี่ยวมันขำผม

"คิก คิก คิก "ปูอีกคนที่ขำผม

"ปูไม่ขำเลยนะ "แอ้พูด และหันมามองผม พร้อมส่ายหัวด้วยและดึงกระเป๋าไปถือเอง

"มรึงหึงเหรอไอ้ดิว"ไอ้เดี่ยวถามผม

"เป็นมรึงอะ"ผมถามกลับทันที

"แน่นอน ต้องหึง"ไอ้เดี่ยวพูด มีเหล่ไปที่ปู 

   ตอนนี้ผมเดินตามแอ้ที่เดินจั้มอ้าว ไม่รอกันทเลย ผมเดินออกมาก็เห็นไอ้แจ็คมันขึ้นรถแล้ว มันส่งสัญญาณมาว่าเจอกันที่บ้าน ผมทำนิ้วโอเค และดึงแอ้ไว้ ให้รอผมก่อน

“เดี่ยวกลับพร้อมกรูเลยไหม”ผมหันไปถามไอ้เดี่ยว

"กรูไปส่งปูก่อน"ไอ้เดี่ยวพูด  และผมโบกมือให้มัน ผมและแอ้ เดินไปที่รถของผม ดีทีเอารถมาคือรถทางโรงแรมจะได้ไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นแทน

"ดิว มรึงอย่าทำแบบนี้ได้ไหม"แอ้พูดขึ้นทันทีที่ผมขึ้นรถ

"แอ้ ดิวรักแอ้ ดิวไม่ไช่พระอิฐพระปูนนะ ที่ให้ ไอ้ ไอ้ "ผมพูดขึ้นเหมือนกัน

"นาวิน"แอ้พูดชื่อมัน
 
"จำชื่อมันได้ด้วย"ผมพูด

"เวลาหึงนี้งี่เงานะ" แอ้พูดขึ้นเช่นกัน

"ใช่ดิวรู้ ว่าดิวงี่เงา แต่ ไม่รักดิวจะหึงไหมแอ้"ผมพูดและใส่เกียร์ออกตัว และขับรถออกจากที่จอดรถทันที
 
"ก็แค่มาคุย "แอ้พูดอธิบาย ผมรู้ว่าแค่มาคุย แอ้คิดแค่นั้นแต่ไอ้คนที่แค่มาคุยมันคิดมากกว่านั้น

"มันจีบ"ผมพูดและเหล่มองแอ้

"กรูรู้ ว่าควรทำยังไงดิว กรูมีภูมิคุ้มกันพอ"แอ้พูดและหันมาหาผม

"จริงอะ"ผมถามแอ้ พร้อมกับเหล่มองนิดหนึ่ง

"ห้ามยิ้มกลับ"ผมพูดเชิงสั่งกับแอ้

"ฮะ"แอ้สะบัดหน้าหันกลับมามองผมทันที

"ห้ามส่งสายตาปิ้งปิ้ง"ผมพูดอีก

"ห้ามพูดคำหวานด้วย"ผมพูด

"มรึงจะบ้าหรือเปล่าดิว กรูไม่เคยทำอยู่แล้ว "แอ้พูด หันมามองผมเต็มเลยทีนี้

"ก็มันหึง อย่าทำนะ "ผมอ้อนแอ้
 
"ถ้าลูกมรึงทำก็น่ารักดีนะดิว ไอ้แบบนี้อะ"แอ้พูดแต่แอบยิ้มไปทางอื่น ผมขับถออกมา ใกล้ถึงบ้าน เหลือเวลาอาการเย็นตั้งสามสิบนาทีได้  ผมจอดรถที่ไหล่ทาง แอ้มองว่าผมจอดทำไม ผมกดล๊อกประตูรถ

"จอดทำไมดิว"แอ้ถามผมทันที
 
"กลับไปบ้านต้องทำรายงานส่งพี่ตุ๊ไม่ได้อิบ อิบ อะ ดิวขออิบ อิบตรงนี้ได้ไหมแอ้"ผมหันไปบอกแอ้ แอ้มันตกใจแต่ช้าไปแล้ว ผมปลดเข็มขัดผมและกระโดดไปค่อมแอ้ไว้  ผมไว้มากเรื่องนี้ขอบอก ผมไซ้ซอกคอแอ้ และสลับขึ้นมาจูปแบบดูดดื่ม ตอนแรกแอ้ก็ดันผมออก สักพักก็โอบผมไว้

"แอ้ไปเบาะหลังกันนะ ตรงนี้มันแคบไป"ผมพูดและแอ้นะมองผม แต่ แอ้ก็ขยับเปลี่ยนไปที่เบสะหลังผมปลดกระดุมเสื้อปลดหมดแล้วและซิบกางเกงถูกรูดลงเรียบร้อย  ทันทีที่แอ้ไปที่เบาะหลังผมก็ตามไปผมถอดเสื้อผมออก และกางเกงนักเรียนของผมและแอ้ โอ้วว โอ่ว โอ้ววว สัมผัสได้ว่ารถมันโย้กเย้กเลย ไม่นานผมก็เรียบร้อย ผมลงจากรถ แต่งตัวให้เรียบร้อยแอ้แต่งในรถและ ไปนั่งเบาะหน้าเหมือนเดิน  ผมรีบขึ้นมาทำหน้า ที่คนขับ
 
"อืมม สุดยอด"ผมพูดและหันมากัดปากตัวเองโชว์แอ้

"ไอ้หื่น"แอ้หันมาพูด

"แม้ อืมม อืมม ดิว  อืมม"ผมทำเสียงหยอกแอ้
 
"ดูดคอกรูอีกเปล่านี๊ยะ"แอ้ถามผมพร้อมกับสำรวจคอตัวเองที่กระจก

"ไม่ได้ดูดก็บอกห้ามนิ"ผมทำเสียงงอน

"ดิวอย่างอนได้ไหม กรูไม่อยากอธิบายกับติ๊กมัน มัน.."แอ้พูดว่าแอ้ต้องอธิบาย ผมหันมามองแอ้ทันที

"มันทำไม"ผมถามแอ้

"มัน ก็จะงอนกรูไงดิว เพราะมันสงสัยกรูกับมรึงอยู่"แอ้พูดกับผม ผมว่ามีมากกว่านั้นอีก แต่แอ้ไม่ยอมบอกผม

"บอกความจริงไปซิแอ้"ผมพูดกับแอ้ให้บอกความจริงกับติ๊ก ผมนะพร้อมบอกแล้วผมเชื่อว่าทุกคนโอเค แต่ไอ้ติ๊ก ผมไม่รู้ มันจะหวงแอ้อะไรหนักหนาก็ไม่รู้
 
"บอกไม่ได้ ถ้าบอก "แอ้พูด และผมหยุดรถทีนทีพร้อมกับหันมาเหมือนแอ้มีอะไรที่ไม่ยอมบอกผม
 
"ถ้าบอกแล้วติ๊กจะทำไมแอ้ บอกดิว แอ้ "ผมถามแอ้

"ไม่มี เลิกถามดิว กรูขอ นะดิวอย่าถาม"แอ้ ดูซีเรียสขึ้นมาทันที มือแอ้สั่น

"หมับ "ผมกอดแอ้

"โอเคดิวไม่ถาม  วันที่แอ้พร้อมแอ้บอกดิวนะ ดิวจะได้รู้ถ้ามันเป็นปัญหาของเราดิวจะได้แก้ไขมันนะแอ้ "ผมพูดผมลูปต้นแขนแอ้ แอ้พยักหน้ากับผม แอ้กอดผมกลับ แต่ผมต้องรู้ให้ได้มันคืออะไร ที่แอ้เก็บไว้
 
ไอ้เดี่ยว
 ผมไปส่งปูกลับมาบ้านแต่รถไอ้ดิวยังไม่ถึง แต่ตอนขับรถผ่าน ผมเห็นรถใครจอดที่ตรงไหล่ทางตรงต้นไม้ใหญ่ คิดว่าไม่ใช่รถไอ้ดิว เพราะมันค้อนข้างมืดแต่ที่แน่แน่ รถนี้โย้งเชียว ผมรู้เลยว่าจอดโป้งโป้งฉึ้งกันแหงๆ

"กลับมาแล้วพาย"ผมเห็นพายนั่งเอามือเท้าคาง หันมามองผม ผมดูพายทำรายงานเสร็จแล้ว เวรแล้วรายงานผมคู่ติ๊ก

"อันนี้ไม่รู้นะ ดูเอาเอง "พายพูดผมมองติ๊ก หน้าตอนนี้โหดมาก

"ติ๊ก ทำรายงานกัน"ผมกระเทิบเข้าไปนั่งใกล้ๆ คนที่นั่งกดโทรศัพท์ไม่สนใจว่าผมเข้ามา ผมมองกระดาษเกลื่นเลยที่ขยำทิ้ง นี้เขียนไม่ถูกหรือว่า อารมณ์โกรธเข้าสิ่งเนี๊ยะ

"ติ๊ก"ผมเรียกอีกทีแต่ยังเงียบ

"เดี่ยวรู้ว่าเดี่ยวผิดที่ไม่ได้มาช่วย"ผมพูดกับติ๊ก คราวนี้ได้ยินและหันมามองผม

"ใช่มรึงมาคู่กรูทำไมก็ไม่รู้ เป็นไงพากันไปสวีตมา ย้ายไปอยู่ห้องมันเลยดิ...ปึก"ติ๊กพูดขึ้นเสียงพร้อมปารายงานใส่ผม และลุกเดินขึ้นบ้านไป ผมลุกขึ้นมองทุกคน ทุกคนมองผมกันหมด แอ้ดิวเพิ่งเข้าก็มองและหันมามองผมด้วยมันคงเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

"ให้กรูยินดีหรือไว้อาลัยให้มรึงดีที้ไอ้ติ๊กมันหึงมรึง"ไอ้หลุยส์พูด

"ไอ้ตี๋ไม่ต้องแซวเขามาทำรายงานต่ออย่าเนียน"ธรรณ์พูด
 
"มันเป็นอะไรวะเดี่ยว"ไอ้ดิวถามผม
 
"คงโกรธ ที่กรูไม่ช่วยทำรายงาน"ผมพูด ผมเดินเข้าไปในครัว เอาขนมน้ำผลไม้ไปมห้คงดีขึ้น ผมจัดการจัดจานและรินน้ำผลไม้ที่ติ๊กเขาชอบ ผมเดืนขึ้นห้องติ๊ก

"ก๊อกๆ""ผมเคาะประตูห้องติ๊กเดินมาเปิดและตะปิดแต่ผมดันไว้

"อย่าเดี๋ยวมันหกแล้วอดกินนะ"ผมพูดติ๊กมองที่ผมถือมา น้ำผบไม้ที่ติ๊กชอบนั้นแหละ ติ๊กปล่อยให้ผมเข้ามาผมนะถืองานขึ้นมาด้วย ผมวางทุกอย่างลง และ ติ๊ดเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางทำรายงาน เขารู้ว่าผมต้องขึ้นมา

"มานั่งซิ เดี๋ยวเราทำเอง "ผมพูดติ๊กนั่งลง เหล่มองผม

"เราขอโทษแต่ไม่ได้ลืม เราไปดูแม่ของปูมาเขาน่าสงสารนะติ๊ก ค่ารักษาก็ไม่ค่อยมี "ผมพูดกับติ๊ก ติ๊กมองผมและพยักหน้า ไปอย่างนั้นแหละ ผมไม่รู้ทำไมเขาไม่ชอบปู มีอะไรทำไมไม่บอกละ
 
"นี้ก็รีบกลับมาช่วยทำรายงานเลยนะ "ผมพูดง้อหน่อย  และส่งแก้วน้ำผลไม้ให้ติ๊กมองผม และรับไปดื่ม
"อืมม พอแล้ว มรึงเขียนเลยนะ "ติ๊กพูดให้ผมหยุดอธิบาย และส่งปากกาเมจิกให้ผมเขียน ผมก็รับมา มองอีกคนที่ดื่มน้ำผลไม่ไปด้วย
 
"เดี่ยวไม่สวยมานิกรูเอง ไอ้ดำ "ติ๊กก้มลงมองผมก็เขียนโอเคน่ะแต่ไม่เฟอเฟคพอ นั้นแย้งผมไปเขียนเลย
 
"ตัดรูปดิ มองหน้ากรูอยู่ได้ มองแล้วรายงานมรึงจะดีขึ้นหริอไง"ติ๊กเม้งผม บางทีผมก็ชอบแบบเดิมดีน่ะ ไม่รู้ซิหรือว่าเราโรคจิตนะ 555 ชอบแบบที่เขาเป็น
 
"คราบแม่"ผมพูด

"โอ้ย! ติ๊กหยิกหูอีกแล้ว บอกอย่าหยิกหู "ผมร้องติ๊กหยิกใบหูผม ตอนนี้ผมนอนลงกับพื้นพยายามแกะมือติ๊กออกแต่อีกคน1ลืมตัวค่อมตัวผมไว้

“นี้กรูไม่ใช่แม่มรึงนะ “ติ๊กพูดยังหยิกหูผมติดอยู่เลย แต่

"ท่านี้ก็ดีเหมือนกันนะว่าไหม"ผมพูดหยักหน้าให้ติ๊กก้มดูค่อมตรงน้องผมพอดีเลย
 
"เห้ย!"ติ๊กรีบลุก และผมดึงรั้งคนที่ค่อมผมไว้ทำให้ติ๊ก ไม่ทันตั้งตัว ติ๊กก้มลงมาหาผมเต็มๆ ทำให้ปากเราประสานกัน ผมมองหน้ากัน จ้องกัน ใช่ปากทั้งคู่เหมือนอยากจะประสานกันแย่แล้ว ผมเลยพลิกอีกคนที่นอนลงและผมค่อมไว้ ผมก้มลงจูปทันที อีกคนทีรออยู่

"ติ๊ก ตกลง มรึงจะให้กรู เว้ยยย "พายเปิดประตูเข้ามาพอดี ผมสองคนหันไปเจอเต็ม แต่ดีที่ถอดปากออกจากันแล้ว แต่ผมนะค่อมติ๊กอยู่ ผมสองคนรีบผละออกจากผม ผมก็ลุกขึ้นและติ๊กลุกขึ้นนั่ง  พายปิดประตูลงมองผมสองคนสลับไปมา

"พายไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างที่มรึวคิด มันแค่อุบัติเหตุ "ติ๊กพูดขึ้น

"จริงอะ"พายถาม

"จริงพายไม่มีอะไร กรูกับมันแค่หยอกเล่นกัน แค่นั้น เหมือนเวลากรูเล่นกับแอ้  มัน มันมีเมียแล้วคือไอ้ปู "ติ๊กพูดขึ้นผมหันไปมองเคยเล่นแบบนี้กับแอ้เหรอ ไม่เชื่อเด็ดขาด
 
"งั่นมรึงเอาไปทำเลยเดี่ยว กรูจะอาบน้ำแล้ว เอาไปทำที่ห้องนะ"ติ๊กพูดและเดินเข้าห้องน้ำผมได้แต่เก็บกระดาษรายงานไปทำที่ห้อง ผทเดินไปนี้เขาคิดว่ามันเหมือนที้เขาเล่นกันเหรอ

"มันก็แบบนี้เแหละเดี่ยว แต่ถ้ามรึงคิดว่าคนที่รักมรึงดีกว่าเลือกเขาเถอะวะ รายงานให้กรูช่วยบอกนะ กรูเสร็จแล้ว ไอ้แว่นมันทำเกือบเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว"พายพูด และผมพยักหน้า ผมเดินออกกลับห้องผม ทำรายงาน ผมนั่งทำรายงาน นั่งปั่น ทำไปได้เกือบครึ้งแล้ว ดูเวลานี้เกือบห้าทุ่มแล้ว ผมก้มหน้าก้มตาเขียนต่สักพักประตูห้องถูกเปิดออก

"เดี่ยว"ผมหันไปมองติ๊ก ถือแก้วนมมาด้วย ผมหันไปบิดขี้เกียดทีหนึ่ง
 
"ถึงไหนแล้ว "ติ๊กถามผม
 
"เกินครึ้งแล้วละ "ผมตอบและหันมามอง
 
"อะ นม "ติ๊กส่งแก้วนมให้ผม ผมรับมา
 
"มาเขียนต่อเอง "ติ๊กพูดและดันผมให้ลุก  ผมก็พักดื่มนมและติ๊กที่เขียนรายงานต่อให้ผม หลังจากที่ผมดื่มนมเสร็จก็ช่วยติดรูปที่รายงาน ผมสองคนช่วยกัน จนรายงานเสร็จ เกือบตีสอง เหลือหน้าปกกับสารบันอีก

"เหลือหน้าปกอีกเหรอ หาว.."ติ๊กพูด ดูท่าจะง่วงนอนแล้ว ผมหันไปมองคนที่ปิดปากหาง

"เดี่ยวทำเอง ไปนอนเถอะ"ผมพูดกับติ๊ก

"นอนรอนะ เสร็จแล้วเรียก จะตรวจดูก่อน ติ๊กพูดและเดินไปเอนตัวลงนอนที่เตียงผม ผมจัดการเขียนหน้าปก ผมเคยช่วยงานศิลป์ หลวงตามาก่อน และผมก็ทำได้ดีซะด้วย เสร็จแล้วผมลุกมาดู ติ๊กหลับปุ๋ยไปแล้ว ผมเลยปิดไฟนอน ผมค่อยๆหมุดเข้าไปในผ้าห่ม ทันที่ที่ร่างผมเอนลงที่นอน

"หมับ "ติ๊กพลิกมาสวมกอดผมทันทีผมก็เอาแขนผมกอดร่างติ๊กให้มาหนุนไหล่ผม

“เวลาไม่มีฤทธิ์นี้น่ารักนะรู้เปล่า”ผมพูดเบา

“อืมม”นั้นมีเสียงออกมาจากลำคอ ผมนี้ตกใจ

“ติ๊ก”ผมเรียกเบาๆ แต่ไม่มีเสียงตอบแสดงว่าหลับจริง ผมค่อยๆหลับตาลงง่วงเหมือนกัน

[PFlove]

     เดี่ยว
       ผมตื่นมา เพราะไอ้ดิวมันมาเรียกและมันกำลังจะไปโรงเรียนแล้วด้วย  นี้ผมตื่นสายเหรอเนี๊ยะแน่ละกว่าจะได้นอนเกือบตีสองได้  ผมเลยบอกว่าจะตามไปและพาติ๊กไปด้วย ผมจัดการอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน และออกมาแต่งตัว

"อืมมม กี่โมงแล้ว"ติ๊กตื่นมาพอดี ติ๊กถามผม

"เจ็ดโมงสิบห้า "ผมบอก ติ๊ก

"อ้อ..เห้ย สายแล้ว"ติ๊กร้องและลุกพร้วดเข้าห้องน้ำผมทันที ผมก็หยักไหล่งง จัดการแต่งตัวต่อ

"เห้ย ทำไมไม่มีของใช้กรูเลยวะ "ติ๊กตะโกนออกมา ขณะที่ผมกำลังแต่งตัว

"จะมีได้ไงนี้มันห้องน้ำเดี่ยว"ผมพูดและแต่ตัว วันนี้จะหวีผมเท่ๆหน่อย

"เดี่ยว ไปเอาครีมอาบน้ำ โลขั่นทาผิวและชุดอาฟเตอร์เชฟให้หน่อย เดี่ยว"ติ๊กบอกผม ผมได้ยินแต่

"อะไรนะ "ผมกวน ผมตะโกนถามแต่จริงๆแล้วได้ยินชัดเจนว่าให้เอาอะไรบ้าง
 
"เดี่ยว เอาที่บอกไปอะให้หน่อย พลีส"ติ๊ก ผมหันมามอง มีเปิดประตูแง้มๆโผ่มาแค่หน้า ผมเดินไปกยิบให้ ติ๊กรีบอาบน้ำและออกมาเตรียมตัวไปเรียน
 
"เดี่ยว มานี้"ติ๊กเรียกผม ผมเดินเข้าไป ติ๊กก็ฉีดน้ำหอมให้ผม
 
"กลิ่นนี้ก็หอม"ติ๊กพูด ผมพากันไปโรงเรียน โดยที่ทุกคนไปกันหมดแล้ง ทันที่ขึ้นรถ ติํกก็เอนเบอะ แบบว่ายังง่วงอยู่ ผมขับมาถึงโรงเรียน นี้มีนแปดโมงสิบห้าแล้วเข้าแถวกันแล้ว ผมจอดรถและรีบวิ่งแต่ประตูปิดแล้ว
 
"น้าครับเปิดประตูให้หน่อยครับ"ผมเรียก รปภ ที่นั่งอยู่

"สายแล้วนะครับ ห้ามเข้าแล้วครับ"รปภ.บอกพวกผม และผมก็เหลือบมองเวลาลา ยังได้อยู่นี้

"แต่นี้เพิ่งจะสิบแปดเอง "ผมพูด เพราะเพิ่งจะ 8.18 นาทีเอง กำลังเข้าแถวอยู่

"เดี๋ยวผมจัดการเอง"เสียงพี่ตุ๊  เดินมือไขว้หลังมาพอดี มาที่ประตูเหล็กและลอดสายตามองผมสองคน

"พี่ตุ๊ "ติ๊กเรียกพี่ชายเขา และพี่ตุ๊ก้มดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง
 
"ทำอะไรอยู่ นี้มันแปดโมงสิบกว่านาทีแล้ว "พี่ตุ๊ ผมกับติ๊กมองหน้ากันสลับกันไปมา
 
"ทำรายงาน"ผมตอบพร้อมกัน พี่ตุ๊มอง
 
"ทำรายงาน อิบ อืบ หรือเปล่า เลยมาถึงป่านนี้!"พี่ตุ๊พูดรายงานและทำนิ้วเหนือหัวแบบว่า อิบ อิบ

“รายงานพี่ตุ๊แน่นอนไม่ใช่ อิบ อิบ”ผมตอบและทำนิ้วตาม พี่ตุ๊มอง อุ้ยสะดุ้ง

“อุ้ยย”

“รายงานพี่นั้นแหละและเมื่อวานไอ้เดี่ยวมันไปเยี่ยมแม่เพื่อนป่วยที่โรวพยาบาล เลยมาช่วยช้า กว่าจะเสร็จเกือบตีสอง "ติ๊กพูดผมมอง ผมคิดว่าเขาจะไม่พูดเรื่องที่ผมไปเยี่ยมแม่ปูซะอีก

"อืมม เข้ามา ให้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะครั้งหน้าโดนทั้งคู่"พี่ตุ๊ พยักหน้าให้ รปภ.เปิดประตู ผมเดินเข่ามายกมือไหว้พี่ตุ๊แบะสอ่วไปเข้าแถวกัน แดดก็ร้อนเปรี้ยงเลย ผมสิ่งตามมาเข้าแถวต่อจากไอ้ดิว

"ไอ้เดี่ยว วันนี้พี่กรูมาวะ ชมรมฟุตบอล "ไอ้ดิว ผมพยักหน้า ผ ทำกิจกรรมหน้าเสาธงตามปกติ หลังจากเลิกแถว วันนี้วิช่พละ เป็นวิชาแรกนี้หว่า กำ ผมเดินไปที้อัศจรรย์เล็กกัน วันนี้ ตีแบทกัน แต่ผมนี้ง่วง ไม่อยากตีแยทเลย ผมเดินขึ้นไปนั่ง ติ๊กเดินตามผมขึ้นไป ผมนั่งลง ขันเข่าไว้ ติ๊กนั่งลวตรงหน้าผม ตรงระหว่างที่ผมชันเข่า

"ง่วงชิบเลย "ติ๊กพูด

"เดี่ยวตีแบทกันไหม"ไอ้ดิว ผมโบกมือบาย ติ๊กก็เอนหลังมา หาผมเหมือนนั่งโซฟาประมาณนั้นและหลับตาลง ผมหยิบเอาเสื้อแจ็คเก็ตในกระเป๋ามาคลุม ทั้งผมและอีกคน ผมพล่อยหลับไปได้สักพัก

"โอ้ย เดี่ยวแดดเข้าตากรู"อีกคนร้อวขึ้นมาตกใจหมด พระอาทิตย์ส่องมาตรงผมสองคนพอดี แสงมันจึงเจ้าตาคนที่นอนพิงผม

"หยิบเรแบรนด์ให้หน่อย ในกระเป๋า"ติ๊กบอกผมผมหันไปหยิบและสวมให้ด้วยดี

"ค่อยยังชั่ว มีงตัวเดียวเลยไอ้เดี่ยว กรูง่วงเนี๊ยสาด"บ่น บ่น แต่มันกลับทำมห้ผมขิ้มออกมา แบบไม่รู้ตัว ผมกัมหน้าลงมองคนที่หลับโดยที่เสื้อยังคบุมผมสองคน เมื้อคืนได้กอด ได้หอมไปหลายฟ๊อดคนนี้ยังไม่ตื่นเลย

"โป้ก"ลูกขนไก่แน่เลย มัน กล้งผมแน่เลย เปิดผ้าคลุมดูว่าใคร ผมเห็นไอ้ดิว ไอ้นี้มันตีมาแน่นอน

"อะไรของมรึง"ผมถาม และมันชี้ ไปทางด้านหลังผม ผมหันไป ว๊าก พี่ตุ๊

"ติ๊ก ติํก "ผมเรียก อีกคนให้ตื่น พี่ตุ๊ยืนกอดอกพยักหน้ามองผมแบะอีกคน

"อะไรเดี่ยว กรูง่วง "ติ๊ก

"พี่ตุ๊"ผมบอก

"กรูเคยเห็นแล้ว พี่กรู เห็นทุกวัน มาโรงเรียนยังเห็น นี้หลับกรูยังต้องเห็นอีกเหรอ "ติ๊กยังหลับตาพูด พี่ตุ๊พยักหน้า พี่ตุ๊กอดออกมาผมและชี้อีกคน

"ใช่ ทุกเวลา นั่งทำอะไรกันสองคน!"พี่ตุ๊พูด

"เห้ย เสียงพี่กรู"นั้นเด้งเลยหันมาเจอเลยเป็นไงละ ละบอกแล้ว ผมสองคนหันไป เต็มๆ พี่ตุ๊

"เว้ยยย"ติ๊ก

"นั่งทำอะไร เอาเสื้อคลุมด้วย คิดว่าไม่มีใครมองเห็นใช่ไหม "พี่ตุ๊ต ผมเอสเสื้อที่ผมคลุมหัวกันแดดให้

"ก็มันง่วงและคลุมแดดมันส่องอะพี่ตุ๊ "ไอ้ติ๊กผมะยักหน้าร่วมด้วย

"แน่ใจนะ  พี่ว่าถ้าจะรักจะชอบพี่ไม่ว่า ทำแบบนี้ในที่โจ่งแจ้งมันใช่เหรอติ๊ก เดี่ยว"พี่ตุ๊

"ใคร ผมกับมันเพื่อนกัน นั้นแฟนมัน ต้นข้าว มานี้เห้ยแฟนมีงอยู่นี้ "ติ๊กตระโกนเรียกต้นข้าวที่ไปซื้อน้ำมา มันมองเลิกหลัก ติ๊กมันตระโกนดังมากคนมองจากตึกลงมา ปูอยู่บนตึกด้วย ปูมองแป็ยหนึ่งและเดินเข้าห้องไป

"นั้นแฟนมันนั้น"ติ๊กบอกพี่ตุ๊ ต้นข้าว บลู แอ้ เดินมาที่ผมนั่ง

"เราเป็นแฟนไอ้เดี่ยวมันเหรอ "พี่ตุ๊ถามต้นข้าว ต้นข้าวมองติ๊กพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ตอบว่าใช่

"ใช่ ใช่ คะครับ"ต้นข้าวแบบยังงได้อีก พี่ตุ๊มองต้นข้าวสลับกับผมและติ๊ก
 
"งั้นแล้วไป "พี่ตุ๊

"เห็นไหมพี่ตุ๊ "ติ๊กลุกขึ้นบิดขี้เกียด และรับน้ำจ่กแอ้ ดื่ม แอ้ส่งให้ผมขวดหนึ่ง และไอ้ดิวมันวิ่งมารับน้ำที้แอ้ซื้อ ให้

"ไอ้เดฟ กับไอ้เอ็กซ์มากี่โมงดิว"พี่คุ๊ถามถึงพี่ชาบดิวที่ว่าจะมาเป็นโค้ชให้นักฟุตยอล

"มาถึงนี้ก็ บ่าย  3 โมงพอดีครับพี่ตุ๊"ดิวพูด

"โอเค  พี่มีไปประชุมที่โรงแรมคิดว่าคงทัน "พี่ตุ๊พูดและเดินออกไปรถตู้มารอรับแล้ว ครูพัฒน์ก็ไปด้วย และพายเดินมากับไอ้มาร์คพอดี

"ไอ้มาร์คมันจีบพายวะ"แอ้พูด ดูคุยกันกระหนุงหนิง น่ารักเชียว มันทำพายเขินพายเลย

"ผลั๊ก"

"เว้ย"พวกผม นั้นคือท่าเขินของพายเหรอ ผลักซะไอ้มาร์คกระเด็นไปเลย ไอ้มาร์ลุกขึ้นมา

"พาย ครับเขินเบ่าๆหน่อยครับ กรูว่ากรูจะตายก็จีบน้องพายนี้แหละครับ"ไอ้มาร์ค

"ก็มาค์คอะ"พายทำท่าจะขินอีก ดีที่ไอ้มาร์ครับมือพายไว้ก่อน

"พอจร๊าๆ เขินแต่พองาม เขินมาร์คเดี๋ยวมาร์คช้ำในตายก่อน"ไอ้มาร์ค 

 ติ๊ก
 ผมนั่งดื่มน้ำที่แอ้มันซื้อมาให้ ผมง่วงมากผมนั่งหลับผิงไอ้เดี่ยวมัน สวมอว่นตาเรแบรนด์แต่ไม่ได้หลับหรอก ผมมองหน้าไอ้เดี่ยว มันเป็นคนที่หล้อเข้ม หล่อแบบว่าเป็นพระเ อกได้สบายๆเลย ไม่เอา เดี๋ยวไอ้เดี่ยวทำเราจะตกงานถ้าแนะนำให้พี่เอ แต่จริงๆถ้าไอ้เดี่ยวพอมันเข้าวงการก็มีคนมาเกาะแกะอีก ผมสับสนในใจมากๆ ผมแอบรักไอ้ดิวแต่มันไม่มีใจให้ผมเลยผมได้แต่รอ ผมรู้ว่าคน ชอบคือแอ้ มันไม่มีทางได้แอ้แน่นอน แอ้คือคนที่ลุงหนึ่งบอกไม่ให้มันเอา ผมยังจะรอไอ้ดิวต่อไป ทำไมคนชอบไอ้ดิวเยอะ พายก็ชอบไอ้ดิว แต่ผมเชื่อว่าอาเปรมดิ์ได้เห็นคลิปที่ตีกอล์ฟกันแล้ว พายกรูขอโทษนะ ที่ต้องทำแบบนั้น

"ไปห้องน้ำกัน และจะขึ้นเรียนแล้ว"แอ้พูด ผมพยักหน้า ว่าเห็นด้วย

"บลู ต้นข้าว ไปห้องน้ำกันวะ"แอ้พูดและมันสองคนมันลุกตาม

"พายไปห้องน้ำกัน"ผมเรียกพาย เพราะมันนั่งอยู่กับไอ้มาร์ค และพายมันก็ลุกมาหาผม ผมเดินไปห้องน้ำ ไอ้ดิวโบกมือไม่ไป ไอ้เดี่ยวด้วย ผมเดินมาถึงห้องน้ำ ห้องเรียนอื่นคงหมดคาบกันแล้วเลยลง มาเข้าห้องน้ำกัน
 
"คนเยอะวะ ไปห้องน้ำชั่นสองกันไหมวะ "ต้นข้าวถามพวผมผม และ ผมก็เห็นด้วยนะ เพราะพวกผมเรียนชั้นสามกัน ผมเดินตามขึ้นไป ผมเห็นปูอยูกับเพื่อนใกล้เๆห้องน้ำ

"ต้นข้าว มรึงเป็นแฟนไอ้เดี่ยวเลยดิ มันนิสัยดีนะมรึง และมรึวกับมันดูหมาะสมกันดี "ผมพูดกับต้นข้าว  ผมพูดดังนิดหนึ่ง

"เห้ย"ไอ้ต้นข้าวมันร้องออกมา
 
"เมื่อเช้ามัน มาส่งมรึงอีกไหมละ"ผมถามถึงไอ้ต้ากับต้นข้าว

"ไม่วะ"ต้นข้าวพูด
 
"ของไอ้เดี่ยวมันดีก็งี่แหละ "ผมพูดและเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
 
"ติ๊กมรึงตั่งใจพูดให้ไอ้ปูมันได้ยิน ทำแบบนี้ทำไมวะ "พายพูดขึ้น มันหันไปมองพาย
 
"เออ กรูตั้งใจ กรูไม่เชื่อคนอย่างปู มาหลอกหรือเปล่าก็ไม่"ผมพูดกับพาย
 
"ติ๊ก เขาไม่ได้หรอก แม่เขาป่วยจริง "แอ้พูด ผมหันมามองไอ้แอ้ด้วย ใช่ซิมันไปด้วยกันมาเมื่อวานนิ

"อ้อ มรึงพากันไปเยี่ยมมากับไอ้ดิวกรูลืม เดี๋ยวนี้ เออ ออไปกับคนอื่นแล้วใช่ไหม แอ้"ผมพูดและจะเดินออก

"หมับ"แอ้มันดึงแขนผม

"อย่างี่เงาได้ไหมติ๊ก มรึงมีพร้อมในขณะที่คนอื่นเขาข่ด มรึงไม่เข้าใจเข่หรอกติ๊ก"แอ้พูดว่าผมมีพร้อม ใช่พร้อมในความสุขจอมปลอมหลอกตัวเองไปวันวัน

"กรู ยังขาด คนที่กรูรัก และเหตุผลที่กรูขาดเพราะใครบางคนเห็นแก่ตัว"ผมพูด แอ้มันปล่อยแขนผมและเดินออกมาทันที ผมเดืนขึ้นก้องเรียนเลย ทำไม เมือก่อนมันก็มีผม มีกันสามคน แต่มันกับเลือกแอ้ กรูไม่ดีตรงไกน

"ปึก"ผมเดินมาชนใครสักคน ผมเงยหน้ามองคนนั้นคือ ปู

"ขอโทษนะ"ปูพูด  ผมมองและพยักหน้า ก่อนจะ เอามือปัดที้ไหล่ผมเอง และเดินไปทันที

"แกไปทำอะไรเขาหรือเปล่าวะปู"เพื่อนของปูถามปู  ผมไม่แคร์ ผมก็เดินขึ้นมาบนห้อง พวกดิวมันขึ้นมาแล้ว ผมตรงไปนั่งเก้าอี้ ไม่พูดไม่จากับใครทั้งนั้น

"เป็นอะไรของมันวะ"ไอ้แจ็คพูดเชิงถาม  คนอื่นๆ

"ติ๊ก แอ้ละ"ดิวถามผมแต่ถามหาไอ้แอ้
 
"ไม่รู้กรูขึ้นมาก่อน "ผมตอบ

"ก็มรึงไปห้องน้ำกับมัน"ไอ้ดิว

"ใช่ กรูเสร็จก่อนก็ขึ้นมาก่อน "ผมตอบและเปิดหนังสิอแบบว่าไม่ยากสนทนาอะไรทั้งนั่น สัพักแอ้ พาย ต้นข้าวและบลูเดินเข้ามา ดิวทำท่าจะถามแอ้ ผ มไม่ได้สนใจ เสียงเก้าอี้ ถูกลากคงพายนั่งกับผม พอผมหันไป กลายเป็นแอ้และพายนั่งกับดิวแทน
 

"ติ๊ก "แอ้มันเรียกผม ผมหยุดชะวัก และเขียนต่อ ทำเป็นไม่สนใจ

"อย่าทำแบบนี้ได้ไหม"แอ้จับแขนผม ผมพ่นลมออกมา ผมเงยหน้ามองแอ้ โดยมีสายตาไอ้ดิวที่มองผมสองคน สายตาที่มอง คงมองว่าผมวุ่นวายกับแอ้ และสายตาที่มองแอ้มันหวงใยแอ้ มันช่างต่างกัน

"ติ๊ก"แอ้เรียกผมอีกที

“มรึงให้กรูรู้สึกยังไง กรูเพื่อนมรึงนะ”ผมหันมาพูดกับแอ้มัน
 
“ติ๊ก มรึงเพื่อนกรู แต่ที่กรูพูดเพราะกรูไม่อยากให้คนอื่นมองมรึงไม่ดีถ้ามรึงทำแบบนั้นติ๊ก”แอ้มันพูด ผมก็มองมัน เออจริงซิ ผมไม่ทันได้คิดซะด้วยซ้ำ

“มรึงเป็นใคร ลูกเจ้าของโรงเรียนนะ”แอ้พูดกับผม ผมเพิ่งคิดได้เออ จริงผมเป็นใคร และคนนั้นเป็นใคร

“ตี๊ก”แอ้เรียกผม

"กรูโ เค แอ้ "ผมพูด ผมพยักหน้า แอ้มันยิ้มกลับมาให้ผม ตอนนี้อาจารย์เข้สอนแล้ว ขณะที่ผมกำลังเรียน อาจารย์กำลังขึ้นหัวข้อบนกระดานดำ

"ติ๊ก"เดี่ยวมีนเรียกผม พอผมหันไปมันส่งกระดาษให้ผม ผมรับมาอ่าน

"เป็นอะไร โกรธอะไรแอ้มัน "ไอ้เดี่ยว เขียนมาให้ผมอ่าน

"ไม่มีอะไร แฟนกันก็งอลกันบ้าง ธรรมดา"ผมเขียนต่อและส่งไปให้ไอ้เดี่ยวมัน

"หลอกเด็กอนุบาลดีกว่าไหม ว่าแอ้เป็นแฟนนะ "เดี่ยว มันเขียนส่งมาให้ผม แถมหยักคิ้วอีก ให้ผมอีกนะ

"มรึงไม่เชื่อก็เรื่องของมรึง กรูสองคนรักกันมาก "ผมเขียนแบะส่งไปให้มัน โดยไม่ได้หันไปมอง ผมรู้ว่ามันเดาผมออกหมดแล้วว่าผมต้องการใคร

"อืมมม รักกันมากใช่ไหมค่ะ นักเรียน"ผมสะดุ้ง แสดงว่าคนที่รับกระดาษไม่ใข่ไอ้เดี่ยว เป็นคุณครูเนตร ครูคนใหม่ที่พี่ตุ๊หามาสอนพวกผม คนข้างโหดเฮี้ยบ!

"รักสามเศร้าเหรอค่ะนักเรียน งั้น ออกไปยื่นคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง ใครเขียนคนแรก"ครูเนตร พูดและมองผมสามคน

"ผมครับ"ไอ้เดี่ยว ครูพยักหน้าออกไปหน้าห้อง

"และใครที่เธอเขียนให้"ครูถามเดี่ยวก่อนเดินออกไป

"ให้ติ๊กครับ"เดี่ยว  มันตอบว่าให้ผม ผมหันไปแอบโชว์นิ้วกลางให้มันเลย

“อะฮืม”ครูเนตร

"ลุกขึ้น และใครคือแฟนเธอติ๊ก"ครูเนตรถามผม ผมมองไอ้ดิวและผมก็ก้มลงมองติ๊ก

"แอ้ครับ"ผมตอบแอ้มันสะบัด และคนที่สะบัดหน้ามาพร้อมกัน คือไอ้ดิว
"ลุกค่ะ รักสามเศร้าเราสามคน แต่รบกวนไปตกลงกันนอกเวลาเรียนนะค่ะนักเรียน ออกไปยืนด้านนอกเลยค่ะ คาบไม้บรรทัดพร้อมกระต่ายขาเดียว "ครูเนตรสั่งผมสามคน

"ผมว่า ตกลงกันวันกันไม่ลงมากกว่าครับอาจารย์"ไอ้มาร์ค

"555"พวกมันขำผมสามคน ผมแอบหัน fuck มัน ตอนอาจารย์เพบอ

"อยากไปช่วยเขาไหมละ โซ่ จะได้ไปยืนด้วยกัน"ครูเนตร บอกไอ้โซ่

"ไม่ละคราบ ไม่ยุ่งเรื่องผัวๆเมียๆ คร๊าบ"ไอ้โซ่  และผมสามตนยืนหน้าห้อง และคาบไม้ยรรทัดพร้อมยืนกระต่ายขาเดียวด้วยกางแขนออก ครูเข้าไปสอนต่อ

"อึง อึง"ผมออกเสียงรอดไม้บรรทัดส่าเพราะมันคนเดียว และขี้หน้ามัน ไอ้เดี่ยว

"ใครกันแน่ เห็นไหมแอ้มันโดนไปด้วยเลย"ไอ้เดี่ยวมันดึงไม้บรรทัดออกจากปากมันและพูด 

"ใช่กรูไม่รู้เรื่องดรูก็ดันโดน  สาด"ไอ้แอ้ อีกคน ดึงไม้บรรทัดออกและพูด

"ไอ้แอ้ มรึงทิ้งกรูเลยนะ"ผมหันไป พูดกับไอ้แอ้

"นี้ ออกมายืนหน้าห้องยังซ่าอีก เดี๋ยวให้ไปยืนกลางสนามเลย"คุณครูออกมาผมจำต้องคาบไม้บรรทัดและยืนกระต่ายขาเดียว จังหวะที่ ห้องอื่นเปลี่ยนคาบพอดี ดันเป็นห้องไอ้ปู  และไอ้ปูก็เดินผ่าน เพื่อนๆมันขำพวกผม และไอ้เดีายวมันทำท่าตลกให้ปูดี  ปูขำมัน ผมนี้เจ็บใจ ผมมองมันไอ้เดี่ยว
 
"อู้ย"มันร้องที่หันมาเจอหน้าผม

"ตลกบริโภคนะมรึงนี้ "ผมว่ามัน และหันมาคาบไม้บรรทัดต่อ

[PFlove]

แอ้
วันนี้ช่วงบ่ายผมนั่งกับไอ้ติ๊ก ผมรู้ว่ามันโกรธที่ผมเหมือนเข้าข้างปู แต่ผมไม่อยากให้คนอื่นมองมันไม่ดี มันเป็นถึงลูกเจ้าของโรงเรียนนะ แถมตอนระหว่างเรียนไอ้ติ๊กกับไอ้เดี่ยวมันเขียน จมหากันโต้ตอบกันและดันพ่วงผมลงไปด้วยเลยโดนทำโทษยืนหน้าห้อง และตอนนี้หมดคาบแล้ว มันสองคนนี้น่ะ ผมก็รู้สึกแปลกๆนะ

"ติ๊กมรึงไปหาะตุ๊เลยเปล่า"พายหันมาถามติ๊ก

"แอ้ กรูไปเลยนะ เดี๋ยวสาย พี่ตุ๊บ่น เสร็จแล้วโทรหาละจะได้ไปรับ วันนี้ซ้อมดนตรีนะ  จ๊วบ"ติ๊ก ดูมันทำซิ ทุกคนมองผมหมดเลย

"บอยไปเถอะ อย่าไปอิจฉาเขา "แจ็ค ผมโชว์นิ้วกลางมันเลย มันแซวผม และดึงแขนบอยออกไป บอยยังมองผม
 
"ธรรณ์"ผมรู้ว่าไม่มีใครเชื่อเรื่องผมกับติ๊กแน่นอน

"คิก คิก คิก"ธรรณ์ขำผมก่อนเดินออกไปกับหลุยส์

"วันนี้กรูรีบกลับบ้านวะแม่มีผธุระวะแอ้ พรุ่งนี้เจอกันนะแอ้ หวังว่าพรุ่งนี้กรูคงไม้ได้ยินข่าวดีไปกว่ามรึงเป็นแฟนไอ้ติ๊กนะ 555"ไอ้ข้าวอีกคน

"กรูไปรอที่สนามกันเลยนะ ถ้าจะเคลียกันยาวเลย งานนี้ เมีนพี่มีชู้......"ไอ้เดี่ยว แถมทันยังร้องเพลงแซวผมอีกก่อนมันเดืนออกไปพร้อมไอ้ภาคิน ตอนนี้เหลือแค่ผมสองคนกับไอ้ดิว

"ดิว "ผมเรียกดิว ผมรู้ว่ามันงอนผม
 
"อย่างอนกันได้ไหม แค่ติ๊กงอนกรูก็แย่แล้ว"ผมพูดกับดิว
 
"มันงอนเรื่องอะไร เลิกตามใจมันสักทีได้ไหมแอ้ "ดิวหันมาพูดกับผมพร้อมกับลุกขึ้นมาหาผมด้วย

"มันเป็นใครละ เพื่อนกรูหรือเปล่า ที่จะให้กรูทำตามที่มรึงบอกดิว "ผมหันไปถามไอ้ดิวและพร้อมจะยกกระเป๋าพวกอุปกรณ์ที่จะไปสอนเด็ก วันนี้ผมเปิดสอนวันแรกตื่นเต้นมากเหมือนกัน แต่ก็นะ เจอแบบนี้หายตื่นเต้นไปนิดหนึง 

"หมับ"ดิวแย้งผมไปถือซะงั้น ผมหันมามองว่าทำไม

"ยังปวดท้อง ห้ามถือของหนัก อันนี้พ่อบอก "ดิวพูดและดึงไปถือให้ผม  ผมเดินลงมาชั้นล้างกับดิว

"มันไม่จริงใช่ไหมแอ้"ดิวถามผมขณะที่เดินลง ผมก็มองดิว

"เรื่องที่เป็นแฟนติ๊ก "ดิว ถามมผม ผมรู้ว่าดิวนะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว

"อืมม อันนีเกรูไม่รู้ว่าติ๊กมันจะ"ผมพูดกับดิว 

"พูดแบบนั้น แอ้ ดิวหึง"ดิวพูดกับผม
"กรูเห็นมรึงหึงทุกคนอะ เพลอๆกับหมาด้วยมั่งมรึงอะ"ผมพูดกับดิว

“ก็อาจจะเต๊ะหมาด้วย ”ไอ้ดิวพูด ผมสะบัดไปมองกรูประชดนะไอ้นี้

“อุ้ย! ดิวล้อเล่น “ไอ้ดิวพูด แม้ไอ้บ้านี้

"ไม่รักจะหึงไหมละแอ้ "ดิวบอกผม ผมหันมาก็ใจอ่อนกับสายตานั้อีกแล้ว

"แต่มันมากไปดิว "ผมพูด ตอนนี้ผมเดินมาถึงอาคารเรียนที่พี่ตุ๊เตรียมไว้ให้ผมแล้วมีเบอะเรียบร้อย  นักเรียนยังมาไม่ถึง        ดิววางกระเป๋าผมลง

"ก็มันทนไม่ได้นิแอ้  "ดิวพูด ผมหันมามองหน้าดิว
 
"ได้ดิวจะพยายามไม่หึง...มาก"ดิวพูดผมยิ้มออกมานิดหนึ่ง พยายาม 
"พยายามไม่หึงเลยจะได้ไหม ดิว "ผมพูดกับดิว และหันไปเปิดกระเป๋าเพื่อเครียมอุปกรณ์ออกมารอเด็กๆ

"ดิวไปได้แล้วพี่เดฟ พี่เอ็กซ์จะรอเอานะ"ผมบอกดิว

"รอนะมารับ ห้ามยกกลับเอง มันหนักนะแอ้ อันนี้พ่อสั่งดิวจริงๆนะ ห้ามดื้อ "ดิวพูดกับผม ผมหันไปมอง สั่งยังกับเด็กสองขวบเลยนะ

“เป็นห่วง เห็นตอนแอ้ปวดท้อง ดิวโคตรสงสารเลย”ดิวพูด

“อืมม”ผมแค่พูดในลำคอ ดิวกำลังเดินออก

"ดิว "ผมเรียกดิว  ดิวก็หันมา

"รีบมารับนะ รอ "ผมพูด ดิวยิ้มให้ผมผมรู้ว่าเขาอยากให้ผมอ่อนเขาบ้างอะไรบ้างแต่นะผมไม่อยากอ้อนเขามาก เพราะว่าผมกลัวใจผมเองต่างหาก ถ้าวันหนึ่งผมต้องไปจากเขา  ผมไม่อยากคิดแล้วตอนนี้  ผมเดินมาจัดของสำหรับเด็กๆ สักพักผมก็เห็นคุณครูพานักเรียนมา ประมาณ สิบห้าคน มีทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย
 
"สวัสดีค่ะ คุณแอ้ใช่ไหมค่ะ นี้ค่ะนักเรียน ที่จะมาเรียนเทควันโดกับคุณแอ้ นักเรียนค่ะ นี้พี่แอ้นะค่ะ "คุณครูที่พามาถามผม และผมพยักหน้าคุณครูก็แนะนำนักเรียนตัวน้อยของผม น่ารักจริงๆ เลย

"เอาละ ห้ามดื้อ ห้ามซน พี่แอ้ก็คือคุณครูนะค่ะ ถ้าดื้อพี่แอ้มีสิทธิ์ทำโทษเข้าใจไหมค่ะ "คุณครูพูดผมก็ยิ้มให้

"ครูอ้อยค่ะ คุณแอ้ เออ ประมาณหกโมงเย็น ผู้ปกครองจะข้ามารับที่นี้เลยนะค่ะ นี้รายชื่อเด็กๆและชื่อผู้ปกครองเด็กค่ะคุณแอ้ และนี้ค่าสอนนะค่ะ เออ มีน้องเซนที่แม่เขาจะมาให้ ถ้าเย็นนี้เขาไม่ให้ วันจันทร์ พี่อ้อยคงไม่ส่งมาเรียนนะค่ะ "ครูพี่เลี้ยงบอกผมผมพนักหน้า ผมมองตามที่พี่เบี้ยงโบ้ยปากไป เห็นนั่งอยู่ห่างจากเพื่อนหน่อย เด็คนนี้ที่ผมเจอตอนที่กลับจาก กทม และเด็กคนนี้เหมือนมีอะไรพิเศษกับผมมาก ตั้งแต่วันนั้น และตอนนี้ที่ผมเจอเขา ผมรู้สึกถึงความผูกผันกับเขายังไงก็ไม่รู้ เหมือนผมกับเขาได้อยู่ด้วยกันมาก่อน แต่ที่จริงแล้วไม่เลย

"ชื่อน้องเซนค่ะ แม่เขาทำงานโรงงานเป็นแม่บ้าน เลิกงานก็เย็นมาก รายได้แค่พอปะทังไปวันวันค่ะ น้องเซนเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้เพราะ ไม่ค่อยได้มาเรียน แต่แปลกนะค่ะ น้องเซนเขารักเรียนมาก อ่านเขียนได้คล่องมากค่ะ เรียกว่าเรียนเก่งก็ว่าได้ค่ะ"ครูอ้อยบอกผม  ผมก็พยักหน้าและมองเซน น่าจะแก่กว่าลูกๆผมปีหนึ่ง
 
"งั้นพี่อ้อยไปก่อนน่ะค่ะ"ครูพี่เลี้ยงพูดผมพยักหน้า

"ครับ" ผมเดินไปหาเด็กคนนั้นที่ชื่อเซน

"ไม่ขยับไปนั่งใกล้ๆเพื่อนละเซน"ผมถามเซน เซนเงยหน้ามองผมตาแป้วเชียว ผมยิ่งมองเขาใกล้ๆ ยิ่งบอกไม่ถูกมันเหมือนคนดีใจที่ได้เจอคนที่ไม่ได้เจอกันนานและพลัดพลากจากกันไปนาน

"กลัวเพื่อนไม่อยากให้เซนนั่งด้วย"เซนพูดกับผม และมองเพื่อนที่เล่นกัน แต่ไม่มีใครชวนเซนเล่นเลย

"ไม่หรอก  มากับพี่"ผมพูดและแบมือ เซนยืนมือมาให้ผมจับและผมก็จูงมือเซนลุกขึ้นเพื่อเดินไปหาเพื่อนๆ
 
"สวัสดีครับ “ผมทักเด็กๆ

“สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ พี่แอ้”เด็กๆทักทายผม แสดงว่าครูอ้อยสอนมาแน่นอน

“สวัสดีครับทุกคน พี่ชื่อพี่แอ้ พี่ยินดีจะสอน เทควันโดน้อง แต่ พี่อยากให้ เพื่อนคนนี้นั่งด้วยกันได้ไหมครับ เราเพื่อนกันใช่ไหมครับ "ผมถามเด็กๆ ทุกคนมองมาที่เซน

“น้องเซนอยากนั่งกับเพื่อนไหมครับ”ผมถามเซน เซนพยักหน้า
 
"นั่งกับเราก็ได้เซน"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเรีนกเซนนั่งลง

"เอาละ  วันนี้เราจะมาทำความรู้จัก อะไรคือเทควันโด บร้าๆๆๆๆๆๆๆ"ผมก็อธิยายและเริ่ม สอนขึ้นพื้นฐาน ดูเด็กๆชอบมากและสนุกกับที่ผมสอน โดยเฉพาะเซน เขามีพรสวรรดิ์นะผมว่า เซนเขาสนใจและใส่ใจมาก
 
"เซนเตะได้พี่แอ้ เย้ เย้"ดูเขายิ้มมีความสุขกว่าตอนแรกที่มานั่ง ห่างๆเพื่อนตอนนี้มีเพื่อนแล้ว นิ เขสนุกกับเพื่อนๆ

"เก่งมาก เซน"ผมชม และได้เวลาเลิกเรียรแล้วผู้ปกครองเริ่มมารอกันแล้ว
 
"นี้ครูฝึกเหรอ ที่ว่าเป็นลูกชาย พันเอกภีมปภพหรือเปล่า แถมบ้านยี่ เป็นเกย์ทั้งบ้าน หน้าตาดีอะ จะว่าหล่อก็หล่อ จะว่าสวยก็สวยนะ ชะนีอิจฉา "ผมได้ยิน จะดีใจดีไหม ผมหันไปยิ้ม ๆให้ เขารู้ว่าผมได้ยินก็ยิ้มกลับมาให้ผม
 
"เอาละ กลับบ้านได้ กลับไปฝึกเองที่บ้านและคราวหน้า พี่จะสอนท่าต่อไปให้นะครับ พรุ่งนี้ไม่ได้มาเรียนกันเพราะว่า พรุ่งนี้ เราเลิกเร็วกันใช่ไหมครับ งั้น เจอกันวันจันทร์  เลิกแถวครับ "ผมบอกเด็กๆ

"เย้!"เด็กๆพากันวิ่งไปหาผู้ปกครอง แต่เซนยังมองหาคงยังไม่มา แม่ของเซน

"เซน แม่ยังไม่มาเหรอครับ"ผมถามเซนและเก็บอุปกรณ์เขาที่เก็บของ ผมไม่เอากลับ เซนเดินมาช่วยผมเก็บ น่ารักจริง

"คร๊าบ แม่คงยังไม่เลิกงาน ครับพี่แอ้"เซนบอกผม
 
"มานั่งกับพี่แอ้มา  แล้วนี้เซนหิวไหม "ผมเรียกเซน ให้เซนมานั่งกับผม ผมถามว่าหิวไหม เห็นคลำท้อง ผมเอาขนมยูโรเค้ก ด้วยและน้ำผลไม้ ดิวซื้อให้มาด้วย
 
"อะ"ผมส่งให้และแกะให้ด้วย ผมแปลกใจทำไ มรู้สึกพิเศษกับเซนแบบที่ไม่ เคยรู้สึกกับเด็กคนอื่นๆมาก่อน ความรู้สึกแบบนี้เหมือนตอนที่ผมดูแลและทำให้ลูกๆ ผมนะ  นี้เกือบหกโมงแล้ว ดิวเดินมาหาผมแล้ว ดิววางกระเป๋าลง ดิวมองเด็กที่นั่งกินขนมกับผม

"ไปแป็บเดียว คลอดลูกแล้วเหรอ"ไอ้ดิวถาม  ผมแถบตะยันด่วยเท้าเลยดีที่ เซนนั่งอยู่กับผม
"คิก คิก คิก"เซนขำผมกับดิว 

“เซนนี้พี่ดิว”ผมบอกเซน เซนมองผมและดิว

"ดู ท่าะหิวนะ "ดิวพูดเพราะกินยูโรเค้ก ตุ้ยๆเลยและกินน้ำผลไม้ด้วย

"หิว เขาไม่ได้กินข้าว เพราะเขาหาช้อนไม่เจอ เพื่อนเอาไปซ้อน"เซนพูด ผมหันไปมอง โธ่เอ้ย!

"เออ นี้"ดิวถามผม คงหมายถึงเซน เห็นมีแค่เซนคนเดียวตอนนี้
 
"มาเรียนเทควันโด รอแม่เขามารับนะ ดิว"ผมบอกดิว และเซนที่เงยหน้ามองผม

"ชื่ออะไรครับ "ดิวถามเซน

"ชื่อเซน"เซนตอบแต่ห้วนไปหน่อยนะ

“ชื่อเซนครับ”ผมพูดให้เซนฟังจะได้พูดตอบดิวใหม่อีกครับ ผมรู้ว่าเขาเข้าใจว่าที่ผมบอกคือต้องมีครับลงท้ายด้วย

“ชื่อเซนครับ”เซนพูดตามผม น่ารักมากเลย

"น่าจะเท่าๆกับไอ ไอซ์และโอ้ระแอ้"ดิวพูดกับผม

"น่าจะแก่กว่าปีหนึ่ง"ผมบอกดิว
 
"พี่ดิวเป็นแฟนพี่แอ้เหรอ"เซนถามดิว และผมสะยัดหน้าไปมองเลย
 
"เซน พี่เป็นผู้ชาย"ผมพูดกับเซน

"อ้าวเหรอ นึกว่าเป็นพี่สาว"เซน ทำเอาไอ้ดิวขำเลยตอนนี้ ผมนี้มองไอ้ดิว ตลกมากไหม
 
"เซน" ผู้หญิงอายุประมาณ สามสิบต้นๆ มาเรียกเซน ผมหันไปมอง เขาเป็นแม่ของเซนผมจำเขาได้ที่ร้านสะดวกซื้อ
 
"แม่มาแล้วพี่แอ้ พี่ดิว  "เซนพูด ผมจูงเซนออกมาหาแม่เขา แม่เขายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบ
 
"ขอโทษนะค่ะที่มาช้า"คุณแม่ของเซนพูด

"ไม่เป็นไรครับ "ผมบอกตอนนี้เซนไปกอดแม่เขาแล้ว ผมยิ่งมองยิ่งมีความสุขแปลก ๆ
 
“วันจันทร์ใช่ไหมพี่แอ้ "เซนหันมาถามผม

"เออ เซนไม่ได้ลูก  เงินแม่ยังไม่ออกเลย "แม่ของเซนพูด เซนเงยหน้ามองแม่ของเขาแบบไม่เข้าใจ

“เซนไม่ได้มาเรียนแล้วลูก”แม่ของเซนพูด

"คุณแม่น้องเซน ไม่ต้องจ่ายครับ  ผมให้เซนมาเรียนกับผมฟรี  ผมไม่เก็บเงิน  เซนเขามีพรสวรรดิ์"ผมพูดกับแม่ของเซน แม่ของเซนมองผม

"ขอบคุณนะค่ะ ที่อยากให้เรียนเพราะ ไม่มีใครอยู่กับเซน แต่รายได้ดิฉัน กับค่าใช่จ่ายที่เยอะมากมายมันไม่พอกัน  "แม่ของเซนพูด ผมนี้สงสารเขาสองคนจับใจผมเลย ผมหันมามองดิว ดิวมองผมดิวพยักหน้า  ผมรู้ว่าสงสารทุกคนไม่ได้

"ใช่ และไอ้เว้าก็จะฆ่าเซน"เซนพูดขึ้น

"เซน อย่าพูดอย่างนั้นซิ"แม่ของเซนปรามเซน

"คือเป็นลูกพี่ชายแฟนนะค่ะ ค้อนข้างเกเร พ่อของเซนเขาเสียคั้งแต่เซนเกิดได้ไม่กี่วัน "แม่เซนพูด ผมนี้ยิ่งสงสารเซนมากขึ้น  ลูกผมนี้โชคดีที่มีพร้อมทุกอย่าง  ไม่ลำบากเลยสักนิด

"วันจันทร์มาเรียนนะเซน"ผมพูดกับเซน เซนพยักหน้า

"คุณเลิกงานเมื้อไหร่ก็มารับแล้วกัน ผมเข้าใจ ผมยินดีที่จะดูแลเขาให้ ผมรู้สึกชอบเขา "ผมพูด กับแม่ของเซนเ แม่ของเซนยิ้มอย่างดีใจ ผมเอามือลูปหัวเซน ที่มองผม สายตาที่บริสุทธิ์ 
 
"ถ้าอย่างนั้น ไปก่อนนะค่ะ ต้องพาไปซื้อซีโครงไก้ย่าง ใจดี เอาไปเลี้ยงหมาจอนจัดนะค่ะ"แม่เซนพูดและก้มมองเซนด้วยความเอ็นดู

"เหมือนพี่แอ้เลยนะ ชอบซื้อลูกขิ้นเลี้ยงน้องหมา"ดิวพูด เดินไปหาเซน เอามือลูปหัวเซน ผมแอบค้อน เพาะผมเคยซื้อเลี้ยงสุนัขหน้าโรงเรียนประจำ รถขายลูกชิ้นมาจะซื้อแต่ไม่เคยเกิน และเอามาเลี้ยงหมา 
 
"หมับ "ดิวส่งแบงค์ร้อยให้เซนใบหนึ่ง

"พี่ฝากซื้อให้น้องหมาด้วย พี่แอ้นะเขาชอบเลี้ยงน้องหมาประจำเหมือนเซน  "ดิวพูดกับเซน
 
"น้องหมาต้องดีใจแน่เลย แต่ .."เซนพูดและมองแม่ของเขา คงกลัวแม่จะว่า

“พี่ให้ “ดิวพูดและมองแม่ของเขา ว่าพวกผมเต็มใจจะให้

"ขอบคุณพี่เขาซิ และเราต้องรีบไปแล้วก่อรอาโก จะปิดร้านศะก่อนน้อวหมาอดกินแน่ๆ "แม่ของเซนพูด
 
"ไปก่อนนะค่ะ ขอบคุณที่ให้เซนเรียนอีกครั้งค่ะ คุณแอ้"แม่ของเซนพูดและจูงเซนออกไป ผมมอง ดิวหันไปช่วยผมเก็บของเข้าที และปิดช๊อบ ช๊อบนี้พี่ตุ๊จัดไว้ให้ผมสอนเด็กๆโดยเฉพาะ
 
"พี่เดฟกับพี่เอ็กซ์กลับแล้วเหรอดิว "ผมถามดิว แปลกจังพี่เอ็กซ์ไม่เดินมาตามหาผม
 
"อืมมม แถมพี่เดฟ รีบไปส่งว่านนะแอ้  ดูท่าจะ ปิ้งว่าน"ดิวพูด ว่านที่นั่งกับภาคิน แต่ว่านเป็นแฟนไอ้ภาคีย์นิ และมันหึงจะตายไป

"ดิว ว่านเป็นแฟนน้องไอ้ภาคินนะ น้องมันหวงว่านจะตายไป"ผมพูดเพราะว่าต้นข้าวเล่าให้ผมฟัง

"ระว่างเด็กนั่นกับคุณหมอทหาร จบใหม่ๆ อย่างพี่เดฟ เด็กนั่นสู้ไม่ได้หรอก แอ้"ดิวพูด ผมหันไปมอง

"พี่เอ็กซ์ ถามถึงแอ้ไหม"ผมถามดิว

"ถาม ว่าแอ้เป็นยังไงบ้าง "ดิวบอกผม ผมหันไปมองว่าแล้วดิวมันจะตอบว่ายังไง
 
"ดิวเลยบอกว่า แอ้ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ อาเจียน เวียนหัว  ก็อย่างนี้แหละ  เดือนสองเดือนแรก มักจะแพ้ "ไอ้ดิวพูดแต่ที่มันบรรยายมามันอาการคนท้องนิ  ผมหันขวับมาเลยไอ้ดิว
 
"โอ้ย แอ้ "ผมตีด้วยกระเป๋า ก็พูดแบบนี้มันอาการคนท้องชัดๆ
 
"ล้อเล่นๆ บอกกแอ้สบายดี อ่านหนังสือเตรียมสอบทุกคืน หลังจากกอ่านเสร็จเราก็ ทดสอบสอบภาคปฏิบัติกันต่อแค่นี้เอง "ไอ้ดิว มันก็ยังไม่พ้นอยู่ดี

"ไอ้ดิวมันก็ยังไม่พ้อนเรื่องบนเตียงอยูดี ไอ้หื่น "ผมเอาสมุดมาตีดิว มันไม่เจ็บหรอกครับผมเดินมาถึงตรงมุมตึก ติ๊กยืนอยู่ ไม่รู้นานแค่ไหน เขาอาจจะเห็นผมสองคนเดินหยอกล้อกันมา

"ติ๊ก"ผมเรียกติ๊ก
"กำลังจะเดินไปหา และ ดิวรับมีมาแล้วนิ  ไอ้ดิวพวกกรูซ้อมดนตรีกัน ไอ้เดี่ยว ไอ้โซ่ว์ ไอ้นาวิน ไอ้มาร์ค รอมรึงสองคนอยู่ "ติ๊กพูดและเดินนำไปทันที ผมมองดิว

“ติ๊ก"ผมเรียกติ๊ก แต่ดิวดึงแขนผมไว้

"ปล่อยมันบ้าง งอนอะไรไร้สาระ "ดิวพูดและ ผมสองคนเดินตามเข้ามาในห้องซ้อมดนตรี อุปกรณ์ครบมากและใหม่ด้วย พี่ตุ๊เพิ่งจะซื้อมาแน่เลย ผมวางกระเป๋าลงและขึ้นไปจัดเบส ผมปรับเบสได้ และดิวก็ไปปรับกีตาร์

"ดีครับ แอ้ "นาวินทักผม ผมพยักหน้าทักทาย ผมยิ้มให้

“วันนี้ไม่เห็นแอ้เลย “นาวินพูดว่าไม่เห็นผม
“อ้อวันนี้แอ้...สอนเทควันโดเด็กเล็กนะ วิน”ผมพูดกับวิน ในสายตาไอ้ดิวที่มันมองนาวิน

"แอ้ มายืนตรงนี้ "ดิวเอาอีกแล้วนะเพิ่งพูดไปว่าอย่าหึงมากไง
 
"เออ ไม่ให้ยืนตรงกลางเหรอ "นาวินถาม ผมก็มองนาวิน

"ตรงกลางระหว่างกรู กับไอ้เดียว ยกเว้นมรึง มรึงนั้นตรงบรรได  "ไอ้ดิว และมันชี้ไปตรงบรนไดทางขึ้น นาวินมอง และหันกลับมมองไอ้ดิว คือมันห่างกันมากและจะให้นาวินไปยืนทำไมตรงนั้น  ผมเลยแอบกระทืบเท้ามันไปทีหนึ่ง

“อู้ยย แอ้”ดิว

"บอกว่าอย่าเยอะไง"ผมกัดฟันพูด

“แล้วกรูยืนตรงไหนวะ”ไอ้เดี่ยวขึ้นมาพอดีเลย

“นี้มรึงยืนกันหมาให้กรูหน่อย “ไอ้ดิว ผมหันไป อีกแล้วนะ

“หมาไหนอะ”ไอ้เดี่ยว มันถามไอ้ดิว และไอ้ดิวโบ้ยปากไปที่นาวิน ไอ้เดี่ยวหันมาเจอนาวินมันก็เลยเข้าใจทันทีว่า

“อ้อ หึงนี้เอง”ไอ้เดี่ยว ผมหันมา ชี้ไอ้เดี่ยว

“มาแอ้มายืนนี้ ให้เดี่ยวยืนข้างนาวินมันเอง นาวินทีรัก”ไอ้เดียว
“เห้ยย ไอ้บ้า สยองวะ”นาวินพูดและตี๊กขึ้นมาแล้วและพวกผมก็ซ้อมเพลงกัน เพลงที่จะใช้ในการเล่นพรุ่งนี้ พรุ่งนี้วันศุกร์ ส่วนใหญ่เป็นเพลงของบอดี้สแลมทั้งนั้นเลย  และตบท้ายด้วยเพลง น้ำตาของ บอดี้สแลม ติ๊กมันร้องได้เศร้ามาก

[PFlove]

 

[PFlove]

เดี่ยว ผมต้องเลือกแล้วใช่ไหม

        เมื่อวานผมซ้อมดนตรีกันเกือบสี่ทุ่มเพื่อวันนี้ จะแสดงคอนเสริตเพราะว่าพวกบอยและแจ๊คจะลงแข่งสมัครประธานนักเรียนกัน  และผมได้สิทธิ์ร้องนำกับติ๊ก ผมนะเสียงดีใครๆก็บอก ติ๊กไม่เชื่อแต่เมื่อวานแค่ซ้อมนะ ทุกคนยังอึ้งได้อีก และวันนี้เอาจริง ผมกำลังรอขึ้นคอนเสริตกัน ตอนนี้ผมเดินลงมาที่ห้องอาหาร เครื่องดนตรีถูกติดตั้งเรียบร้อยแล้ว ผมมองหาปู เมื่อวันก่อนไปหาแม่ของปูและผมได้ชวนให้เขามาฟังผมร้องเพลงด้วย

"ไอ้เดี่ยว"ติ๊กเรียกผม

"ว่าไง"ผมถามติ๊กที่วิ่งมาหาผม ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้

"เดี่ยว"ติ๊กดันหน้าผมออก

"ได้ยินมาว่าไอ้กีตาร์จะมามรึงเตรียมเพลงหวานๆไว้ยอด ไอ้ข้าวด้วย"ผมมองติ๊ก ผิดหวังจริงที่ได้ยินแค่เขาบอกผมให้เตรียมเพลงไว้จีบต้นข้าว ไม่ได้ถามอย่างอื่นเลย

" วิ่งมาเพื่อบอกแค่นี้ใช่ไหม"ผทถามและ ผมหันหลังเดินขึ้นเวทีทันที

"เดี่ยว ทำไม"ติ๊กถามผม

"ทำไม ถามตัวเองดีกว่าไหม "ผมหันหลังเดินขึ้นไปบนเวที จัดการปรับสายกีตาร์ตัวเอง ไอ้ดิวและแอ้ขึ้นมาปรับของตัวเองแล้ว ตอนนี้นักเรียนเริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว แน่นแนต้องมีโต๊ะประธาน นั้นคือแจ็ค บอย หลุยส์ ธรรณ์ และโต๊ะอาจารย์ที่มาร่วมชมวันนี้พวกไอ้ภาคิน มันก็มา ผมเห็นไอ้แชทป์มันยืนอยู่ มันโทรกาใครสักคน มันคอยมอง ผมกับไอ้ต้นข้าว

"เรียนอาจารย์ที่เคารพ และเพื่อนๆ น้องๆทุกคน วันนี้เราได้มีการแสดงคอนเสริตจาก นักเรียน ม.4 และก่อนที่เราจะแสดงคอนเสิรต เราขอเชิญคุณบอย คุณแจ็ค คุณหลุยส์ คุณธรรณ์ ขึ่นมากล่าวแน่นำตัวในการลงสมัครประธานครั่งนี้ ผมมองหาปู ไม่เห็นมาเลย ไหนว่าจะมาดูไง หรือว่าวอนอะไรผมนะ "เดี่ยว"ติ๊กเรียกผมที่ยืนอยูด้านข้าง รอให้แนะนำตัวและเสนอนโยบายให้เรียบร้อยจะได้ขึ้นแสดง

"มองหาใครนะ"ติ๊กถามผม

"หาปู บอกว่าจะมาดูไม่เห็นมาเลย"ผมพูด ผมหันไปติ๊กมองผมและะทำท่าจะหันหลังกลับทันที
 
"หมับ"ผมจับแขนเขา

"หึงเหรอ "ผมถาทติ๊ก และติ๊กก็แกะมือผมออก
 
"ตกลงติ๊กจะเอายังไง เดี๋ยวก็ทำให้เดี่ยวรัก เดี๋ยวก็ทำเหมือนไม่มีอะไร บอกซิติ๊ก ว่าต้องการกันหรือเปล่า "ผมถามติ๊ก ทันทีผมเริ่มสับสนแล้วนะ กับการกระทำของเขา ผมมองติ๊ก ติ๊กที่ยืนตรงหน้าผ เขาได้แค่กลืนน้ำลายลงคอและ

"กรูไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น มรึงคิดไปเอง กรูไม่เคยรักมรึงเกินไปกว่าเพื่อน"ติ๊กพูด ผมได้แค่พยักหน้างั้นเหรอ
 
"งั้นเดี่ยวจะคบกับปู"ผมพูดกับติ๊ก ผมรอดูว่าเขาจะว่ายังไง

"ก็ดีแต่ช่วยเรื่องไอ้ข้าวก่อนแล้วจะไปคบกับใครมรึงก็ไป "ติ๊กพูดและเดินกลับขึ้นไปบนเวที ผมยืนอยู่คนเดียว ทำไมต้องรักเขา เท่าไมวะเดี่ยว มันสับสนในใจผม

"เดี่ยว ขึ่นมา"ดิวเรียกผม ผมเดินก็ก้าวเท้าขึ้นเวทีไป ดูแล้ว งานนี้ แจ็ค และบอยได้คะแนนนำแน่ และรุ่นพี่พวกไอ้โก๋ ยืนมองด้วยความหมันใส้ ผมเริ่มโซโล เพลงโดยการเทส เสียงดนตรีก่อน
"มาเริ่มเพลงแรกกันเลย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว แนะนำให้เอาเก้าอี้ออก เพราะเราจะโดดกัน มาดนตรี "ติ๊ก  เพลงแรกของพวกผมคือ ไฟรัก (วงแครช) ตามด้วย the end วงลิงคินพาร์ค จังหวะมันมาก สองเพลงนี้ พายขึ้นมาแจม และต่อด้วย one more night อีนนี้ผมแจมด้วย สามเพลงเล่นเอาซะหอบเลย

"เรามาพักด่วยเพลง รักเบาๆ จากพี่เดี่ยวหมอบให้ ต้นข้าว แฟนพี่เดี่ยวหน่อย"ติ๊กพูดออกไมล์
 
"วี้ด วิ้ว"เสียงคนแซว ผมเห็นไอ้กีตาร์มันมองแถบจะขึ่น มาฆ่าผมเลยด้วยซ้ำ และผม ก็จัด ใ ขอมาเพล
รักซึ้งๆ

When you say nothing at all   เพลงที่ผมร้องให้ ต้นข้าว และตามด้วย โลกกลมพรมกมลิขิต ผมหันไปมองไอ้กีตาร์หายหัวไปแล้ว มันคงไปวางแผนแน่เลยผมคงต้องรับมือหนักเลยทีนี้

"กีตาร์มันไปแล้ว พอใจหรือยัง"ผมกระซิบกับติ๊ก

"เดี่ยวอย่างอนดรูได้ไหม"ติ๊กพูด

"ติ๊ก กรูขอร้องนะ "น้องพาย ติ๊กพยักหน้า พายเข้าไปคุยเลือกเพลง และจังหวะมันขึ้นมา ติ๊กหันไปมองพาย
น้ำซึมบ่อทราย  [https://youtu.be/jZB7foWTcjk] พายร้องได้เพราะมาก เงียบกันทั้งห้องอาหารเลย พอพายร้องจบ ติ๊กมันก็ดึงผมไปอยูตรงกลาง ติ๊กดีดมือ ดนตรีขึ้นผมรู้เลยเพลงอะไร  ลิมไปก่อน[https://youtu.be/NnomIK8okpM] จังหวะมันสนุกขึ้นเลยทำให้ผมลืมไปว่างอนกัน แถมตามมาด่วย nothing on you [https://youtu.be/-IRFA_9XP6g]

" มีใครอยากฟังพี่ดิวร้องย้างยกมือ"ติ๊กพูด ยกมือกันเป็นพลึบ
"ไหน ๆแฟนคลับขอมาดิวจัดให้สักเพลง "ไอ้ติ๊ก ดิวมันมายืนตรงกลาง มันหันไปบอกทุกคน มันเลือกเพลง แค่บอกว่ารักของ หมีพรู  ดิวมันร้องเพลงเพราะ [https://youtu.be/EIG1czJYnC8] และ
“ขอร้องอีกเพลงแล้วกัน “ไอ้ดิวมันพูด และมันหันไปบอกข้างหลังและผมว่าขอเพลง ของขวัญ ชัดเลยว่าให้ใคร เพลงนี้มันร้องให้แอ้ เสียงมันดีทีเดียว [https://youtu.be/N-ivpq1Exzs]  ติ๊กที่ยืนมอง สักพักติ๊กลงจากเวทีไปเลย หลังจบเพลงผมรีบลงเวทีไปดูติ๊ก ที่นั่งคุยอยู่กับ พาย

"กรูขึ้นไปร้องต่อ มรึงดูมันด้วยนะ"พายพูดและขึ้นไปเล่นจังหสะเพลงมัน มันต่อ พายมันชอบร้องเพลง ผมนั่งยองๆตรงหน้าติ๊ก

"ติ๊ก ถ้ามันเจ็บก็พอเถอะ “ผมพูดติ๊กมองหน้าผม

"มรึงไม่เข้าใจกรูไอ้เดี่ยว"ติ๊กพูดและจะลุกหนีผมดึงแขนติ๊กไว้ ผมดึงเขาเข้ามากอด

"เข้าใจดิ ว่ารักคนที่เขาไม่รักมันเจ็บยังไง "ผมพูด ติ๊กนะกอดผม

"เดี่ยว กรูรักมรึงไม่ได้ เพร่ะกรูก็เลิกรักคนนั้นไม่ได้เหมือนกัน "ติ๊ก
 
"แต่ก็เป็นเพื่อนมรึงได้ "ติ๊กพูดและดันผมออก ติ๊กมองหน้าผม

"ร้องเพลงไหม"ผมถามติ๊ก ผมรู้ว่าบางที่มันจะทำให้รุ้สึกดีถ้าได้แสดงอะไรบ้าๆ ออกมา  ผมสองคนเดินขึ้นเวทีดัน ร้องเพลงกันต่อ เพลงของบอดีแสลม จนเกือบบ่ายสองคอนเสริตจึงเลิก ผมลงมานั่งพักกันด้านล่าง
 
"ผลงานดีวะ เรทติ้งพกกรูพุ้งเลยวะ"ไอ้หลุยวส์ ผมลงมานั่งดื่มน้ำ

"เสียงมรึงดีสะเดี่ยว"ต้นข้าวพูด

"อะไอ้ดำ กินซะไ งั่นคืนนี้มรึงเจ็บคอแน่ "ติ๊กเอาน้ำอุ่นมีมะนาวมาใก้ผมดื่ม ค่อยยังชั่ว

"แม้ดูแลกันดี้ดี เลยนะ"ไอ้มาร์คมันแซวผมกับติ๊ก ติ๊กมันเอาแก้วเปล่าปาไอ้มาร์ค

"ก็เพื่อนกัน"ติ๊กพูด

"พี่เดี่ยว พี่ปูหายไป"ไอ้ป๊อดวิ่งมาหาผม แอ้กับดิวมันลงมานั่งโต๊ะพอดี

[PFlove]

https://youtu.be/N-ivpq1Exzs (ftp://youtu.be/N-ivpq1Exzs) เพลงของขวัญ

[PFlove]

"พี่เดี่ยว พี่ปูหายไป"ไอ้ป๊อดวิ่งมาหาผม แอ้กับดิวมันลงมานั่งโต๊ะพอดี
 
"หายไปไหน"ผมรีบถามไอ้ป๊อดทันที

"นั้นดิ "ไอ้ดิวถามไอ้ป๊อด

"ตั้งแต่เมื่อวานแล้วพี่เดี่ยว  ก็พี่ปูบอกกลับไปบ้านแหละจะมาค้างบ้านผม เพราะช่วยงานครัวแม่ผม และลูกพี่ลูกน้องพี่ปูเพิ่งออกมาจากคุกด้วย ไอ้นี้มันเชี้ยมาก มันหาเด็กส่งไอ้เจต พี่เดี่ยวรู้จักมันนิ"ไอ้ป๊อดพูด ปมลุกพร้วดเลย ไอ้เจตมันหาเด็กติดยา และบางทีหลอกไปส่งพวกบางคนที่ยากมีเซ็กหมู่เรียกว่ารุมโทรม

"ที่ บ้าน ปู ใช่ไหม"ผมถามผมเคยไปแต่

"หลังที่พี่ไปส่งนะ บ้านของแม่พี่ปู่ ตอนนี้  คนซื้อไปแล้ว "ป๊อดพูด
 
"งั้นอยู่ที่ไหนละ "ผมถามไอ้ป๊อดทันที
 
"ชุมชนร่วมใจ ด้านในสุด พี่ข้าวรู้จัก"ไอ้ป๊อดพูด ต้นข้าวมันเดินกลับมาที้โต๊ะมันไปซื้อน้ำกลับมา
"ต้นข้าว มรึงรู้จักบ้านไอ้ปูไหม อยู่ ชุมชนร่วมใจ"ผมถามต้นข้าว ทันทีไอ้ต้นข้าวมันทำหน้างงๆ

"ตรงข้ามบ้านพี่เก่งเพื่อนสนิทพี่ข้าวปั้น "ไอ้ป๊อดบอกต้นข้าว

"อ้อ งั่นกรูรู้จัก "ไอ้ต้นข้าว มันทำท่านึกออกและบอกว่ามันรู้จัก

"มรึงจะไปเหรอ ให้พี่ตุ๊"ไอ้แจ็คมันลุกขึ้น

"กรูจะไปช่วยเขา "ผมพูดแค่นั้น ผมหันมามองติ๊กที่ยืนมองผม ยังไงผมก็ต้องไปช่วยปู

"เดี่ยวกรูไปด้วย"ไอ้ดิวลุกขึ้น มันดึงแขนผมไว้ ผมหันมามองสายตามัน สายตาของเพื่อนแท้ ผมพยักหน้า
 
"แอ้ ไปไหม"ดิวถามแอ้ แอ้หันไปมองติ๊ก ติ๊กหันไปทางอื่น
 
"ไป"แอ้ตอบและลุกขึ้นเช่นกัน
 
"ติ๊กละไปไหม"ดิวหันไปถามไอ้ติ๊ก ผมก็มองเขา

"ไม่ละ ไม่ไป ไปทำไม เรืองจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ "ติ๊กพูดและลุกไปจากโต๊ะทันที  ตามด้วยพายที่วิ่งตามติ๊กไปติดๆ

"บลูมรึงอยู่นี้"ต้นข้าวบอกบลู

"เออ มันอยู่กับพวกกรูได้"ไอ้หลุยส์ ผมรีบเดินออกมาไปตะไปที่รถแต่ประตูดันปิด ผมวิ่งไปหา รปภ.ที่ทำหน้าที่เปิดปิดประตู

“ลุง ครับเปิดประตูให้หน่อย ผมมีเรื่องที่บ้านผมต้องรีบไปครับ ลุง "ผมบอกเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน
 
"เรียกซะแก่เชียว ผอ.ให้เปิดได้ตอนเลิกเรียรแล้วเท่านั้น"รปภ ตอบผม

"เปิดให้หน่อยเถอะครับ พวกผมมีธุรจริงๆ "ไอ้ดิวพูดอ้อนวอนอีกคน
 
"เปิดประตูให้เขา"เสียงมาจากด้านหลังผม พวกผมหันไป เป็นพี่ตุ๊  พี่ตุ๊รู้ได้ยังไงว่าผมจะออกไปข้างนอก อย่าบอกนะว่าติ๊กเดินไปบอกพี่ตุ๊นะ ผมยิ้มออกมา

"เออพี่ตุ๊ผม"ไอ้ดิวมันจะอธิบาย

"ติ๊กบอกพี่แล้ว ว่าให้พี่ลงมาเพราะ เขาคงไม่เปิดถ้าไม่มีคำสั่งพี่ "พี่ตุ๊พูด งั้นที่เขาลุกไปคือเดินไปหาพี่ตุ๊ ผมยิ้มเลย แสดงว่าเขาก็มีมีน้ำใจเหมือนกันนะแม้ว่าจะไม่แสดงออกให้เห็นชัดเจนก็ตาม ผมเดินมาขึ้นรถ และขับออกไปตามที่ต้นข้าวบอก ปมขับไปถึงชุมชน ชุมชนนี้ดูลึกลับน่ากลัวเพราะเหมือนจะเป็นแหล่งมั่วสุมเล่นยากันได้ง่าย ผมขับไปตรงข้ามบ้านเพื่อนของพี่ข้าวปั่น มีบ้านดลางเก่ากลางใหม่ อยู่หลังหนึ่ง

"หลังนี้แน่เลยเดี่ยว"ต้นข้าวพูด
 
"ต้นข้าวอยู่หลัง แอ้"ไอ้ดิวบอก ผมเดินนำเข้าไป และกดกริ่ง กดอยูสองสามที ก็มีคนเดินออกมาลายสักเต็มตัว มันสวมแค่กางเกงบอลตัวเดียว
 
"มรึงมาหาใคร"มันถามแบบไม่มีคำว่ามิตรภาพเอาซะเลย

"มาหาปู ปูอยู่ไหม"ผมถามคนตรงหน้า

"ปู ปูไหน ไม่มี"มันตอบได้ห้วนมาก

"มี มันอยู่ นี้เพราะนี้บ้านของปู"ผมพูดกับคนตรงหน้า ผมเดาว่าไอ้คนนี้แน่เลยที่ไอ้ป๊อดบอกว่าลูกพี่ลูกน้องที่ชอบหาเด็กส่งไอ้เจต แลกกับยา ผมดูสภาพน่าจะเพิ่งอัพยามาด้วย

"ก็กรูบอกไม่มีไง มรึงอยากเจ็บหรือไง"มันพูดขึ้นเสียงกับพวกผม  ผมยืนประชันหน้ากับมันอยู่แบบไม่กลัว
 
"ปูอยู่ไหน"ผมขึ้นเสียงดังใส่มันคราวนี้
 
" มรึงไม่บอก ใช่ไหม"ผมถามมัน อีกครั้ง และพยักหน้า แบบว่าพร้อมจะอัดมันแล้ว

"ผลัก"ผมตะบันหน้าใส่มัน ไปหนึ่งที่และตามไปซ้ำ ต่ออีกหลายที

"ไอ้สาด พอแล้วแล้ว"มันร้องห้ามผม และไอ้ดิวเข้ามาจับผมให้หยุดต่อยมัน พอมันลุกมาได้ผม จับคอมันไว้
 
"กรูถามว่า ปูอยู่ไหนบอกพวกกรูมา "ผมถามมัน ไอ้ดิวยืนมองหน้ามัน กำหมัด แบบว่าถ้าไม่บอกตะบันอีกแน่
 
"กรูไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนตอนนี้ กรูรู้แค่ว่า ไอ้เจตมันพาไปแต่ไปไหนกรูไม่รู้ "มันตอบ ผมทำท่าจะต่อยมันอีก

"มรึงจะต่อยกรูกรูก็ไม่รู้อยู่ดี มันแค่มาพาไป"มันพูดกับผมและไอ้ดิวมันมือผมไว้

“กรูว่มันไม่รู้จริงๆ วะ ต่อยไปก็เท่านั้นไอ้เดี่ยว”ไอ้ดิวพูดผมปล่อยคอมัน
 
"ถ้าปูเป็นอะไร กรูจะกลับมาคิดบัญชีกับมรึง"ผมพูดและพากันขึ้นรถก่อนที่พวกมันในบ้านจะออกมา เพราะมีคนเปิดตูออกมาดูคงเป็นพวกที่มาพี้ยากัน ผมออกรถถอยออกมาจากซอยนั้นทันที
 
"จะไปหาปูกันที่ไหนวะ "ไอ้ดิวพูดขึ้น ผมก็มืดแปดด้านเลย ไอ้เจตผมไม่รู้ที่อยู่มันด้วย ถ้ารู้นะจะไปกระทืบแม่งตอนนี้เลย

"ไอ้เจตกรูรู้จัก มันส่งเด็กใก้พวกมีตัง เอาไปฟันเล่น มันเชี้ยมาก ทำไมต้องเป็นปูวะ"ผมพูดขึ้น ผมรู้แค่ฉายาความเชี้ยมันเท่านั้น และคนที่มันพาไปดันเป็นปูอีก

"ไอ้เจตมันรับจ้างทั่วไป ทุกอย่างที่ทำให้มันได้ตังค์ เดี่ยว ตอนพี่กรูโดนหักหลังมันน่าจะร่วมด้วยวะ และกรูว่าคนที่ปูไปสืบก็คงจ้างมันมาด้วยวะ"ต้นข้าวพูด ผมหันมามองหน้าไอ้ดิว 

"นี้พวกกรูทำมันลำบากเหรอวะ"ไอ้ดิวพูด

"ไม่น่าจะให้ปูสืบตั้งแต่แรก  "ไอ้แอ้พูดขึ้น
 
"แจ็ค พวกกรูหาปูไม่เจอวะรู้แค่ไอ้เจตพาไปแต่ไปไหนไม่รู้ และที่มันเป็นแบบนี้เพราะมันทำงานให้พวกเรา เออ แม่งกรูมึดแปดด้านเลย พี่มันบอกไม่รู้ รู้แค้คนที่มารับไปคือไอ้เจต เอออ ดีเลยกรูลืมนึกถึงไอ้จักร มันคงรู้ มรึงโทรเลย กรูรอ"ดิวมันโทรหาไอ้แจ็ค ผมหันมามองไอ้ดิว

"ไอ้จักรน่าจะรู้ "ดิวมันพูด เออผมลืมมันไปเลย
"ไอ้แจ็คโทรมาแล้ว"ไอ้ดิวพูดและกดรับสาย

"ว่าไงแจ็ค ไอ้ธงรบมันรู้จักเหรอ เออ งั่นพวกกรูกลับไปที่โรงเรียนวะ เจอกันแค่นี้"ไอ้ดิว พูดและวางสาย

"เรากลับไปรอที่โรงเรียนวะ รอไอ้จักรมันจะไปหาไอ้ธงรบ มันบอกว่าไอ้ธงรบมันรู้จักไอ้เจตดีทีเดียวเพราะว่าไอ้เจตมันเอาเด็กมาให้ไอ้ธงรบบ่อย "ไอ้ดิวพูด ผมขับถออกมาใจก็อยากไปถามไอ้ธงรบ แต่มันคงบอกผมหรอกเคยเอามีดเสียบมันไว้ด้วย

“กริ่ง เสียงโทรศัพท์ ไอ้ดิวดังอีกแล้ว ผมกำลังออกมาถนนใหญ่แล้ว

"ว่าไงจักร อะไรนะปูอยู่กับไอ้ธงรบ "ไอ้ดิวพูดว่าปูอยู่กับไอ้ธงรบ ผมกึงกับเบรคกระทันหันทันที
 
"เว้ยย ไอ้เดี่ยว"ทังคันเลยร้องออกมาพร้อมกัน ผมหันมามองไอ้เดี่ยว มันส่งปูให้ไอ้ธงรบ แล้วมันไม่ทำอะไรไปแล้วเหรอวะเนี๊ยะ
 
"แล้วคอนโดมันอยูไหน ไอ้เดี่ยวมันรู้ เออ กรูไปเดี่ยวนี้ ใจวะ"ไอ้ดิวมันพูดว่าคอนโดไอ้ดิว เท่านั้นแหละผม กลับรถทันที่ ไอ้ดิวมันวางสายแล้ว ผมรู้จักคอนโดหรือมันเรียกรังรักสำหรับสำเร็จความไคร่มัน นี้มันทำระยำกับปูแล้วหรือยังก็ไม่รู้ ถ้าใช่ มันกับผม ขาดกันสะบั้นกันวันนี้แน่ ผมรีบเหยียบไปเลย
 
"ไอ้เดี่ยว กรูรู้ว่ามีงห่วงปูมากนะ แต่ช่วยห่วงกรูบ้างอะไรบ้าง "ไอ้ดิวผมหันมามันเกาะที่จับข้างกระจกอย่างแน่นและข้างหลังแอ้กับไอ้ต้นข้าวด้วย

"เออ ไอ้เดี่ยว เดี๋ยวมรึงไม่ได้ไปช่วยไอ้ปู ขับเบาๆลงหน่อย "แอ้ ผมค่อยได้สติ ผมลดความเร็วลง

"ฟู ค่อยยังชั่ว กรูหัวใจจะวายแอ้  "ไอ้ต้นข้าว  ผมขับมาจยถึงคอนโด ไอ้ธงรบ ผมตรงไปชั้นที่ไอ้ธงรบอยู่ทันที ไม่ฟังใครทั้งนั้น ผมไปถึงหน้าห้องไอ้ธงรบ ผมเคาะประตูดังสนั่น จนใครๆพากันเปิดประตูออกมาดู และไอ้ธงรบมันก็เปิดประตูออกมาผมเห็นสภาพมันสวมแค่ผ้าขนหนูแล้วอยากตะบันหน้ามันจริงๆ
 
"เห้ย กรูยังไม่ได้ ทำอะไรเด็กมรึงนะ "ไอ้ธงรบมันพูด
 
"มาแล้วเหรอวะ อยู่ในห้องวะ "ไอ้จักรมันออกมาตามมาด้วยไอ้กีตาร์ ไอ้กีตาร์อีกตัว มันคงกำลังทำระยำกับปูเหมือนกัน เพราะเสื้อมันไม่ติดกระดุม ต้นข้าว มองหน้าไอ้กีตาร์

"ต้นข้าว"กีตาร์ตกใจที่เห็นต้นข้าวมากับพวกผม

"อยู่ห่างๆกรู คนที่พูดพล้ำเพลอให้แม่กรูมองว่าดีที่แท้เชี้ยยิ่งกว่าหมา "ต้นข้าวพูด ผมเดินตามไอ้จักรเข้าไปในห้องนอน
 
"ไอ้เจตมันเอาปูมาส่งให้ไอ้ธงรบ มันไม่รู้ว่าเป็นคนของพวกมรึง "ไอ้จักรมันพูดแก้ตัวให้ไอ้ธงรบและไอ้กีตาร์

"แล้วมันอยู่ไหน"ไอ้ดิวถามไอ้จักร คงหมายถึงไอ้เจต
 
"มันแค่นกต่อ แต่กรูจัดให้ทีหลัง "ไอ้จักรมันพูด พอจักรเปิดประตูห้องผมเห็นปูที่ถูกมัดมือมัดปาก นอนดิ้นอยู่บนเตียง ผมรู้เลยว่าตอนนี้ปูโดน

"เออ ไอ้เจตนะไม่ใช่พวกไอ้ธงที่ทำน้องปูมรึงเป็นแบบนี้  "ไอ้จักรมันพูด ผมถอดเสื้อผมสวมให้ปู พวกผมแก้หมัดปู ปูก็โผลมากอดผมทันทีและไซ้ด้วย


"Shit"ไอ้ดิวสะบดออมาทันที สะบดออกมาแอ้กับต้นข้าวมองปู ก็แน่ละปูดูเรียบร้อยราวกับผ้าผับไว้  มาเจอแบบนี้ปูเปลี่ยนไปเป็นแมวยั่วสวาทเลยและ ผมอุ้มปูออกมา มือไม้ปูก็ลูปไล้ผมไปทั่วเลย
 
"มีงต้องขอบใจกรูนะ ที่ช่วยให้มรึงสนุกกันต่อ"ไอ้ธงรบ ผมหันไปแต่

"ผลั๊ก"ไอ้ดิวมันจัดหมักตรงไปที่ไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์จะเข้ามาแต่แอ้หันขวับตั้งท่าส่งเท้าแต่มันชักเท้ากลับทันซะก่อนไม่งั้นมันโดนแน่
 
"ไม่เข้าไปอะ"ไอ้จักรถามไอ้กีตาร์ที่ถอยออกไป

"เคยได้ยิ้นทีเดียวสลบไม่อะ"และไอ้กีตาร์มันหันไปดูไอ้ธงรบ ที่จับหน้าคงเจอหมัดไอ้ดิวเล่นซะมึนเลยซิท่า หมัดมันหนัก

"ขอบใจวะจักร "ผมพูด พวกผมเดินออกจากห้องกัน พวกผมเดินมาที่ลิฟท์ ปูที่ผมอุ้มก็ยั่วยวนผมน่าดู

"งานหนักละมรึงไอ้เดี่ยว ดีนะที่พรุ่งนี้วันหยุดนะ"ไอ้ดิวพูดขึ้น ช่วยได้มากเลยนะ
 
"ไอ้ดิวมรึงนี้"แอ้ปรามไอ้ดิว

"ดูสภาพนี้ซิแอ้  น้ำมันหมดสต๊อกแน่ "ไอ้ดิวมันพูด ให้กำลังใจผมมาก
 
"ต้นข้าว รอพี่ก่อน พี่ทำไปเพราะพี่หึงต้นข้าว พี่หึงที่ต้นข้าวไปเป็นแฟนมัน"ไอ้กีตาร์มันตามออกมา และมันบอกว่าที่ทำกับปูเพราะหึงที่ผมกับต้นข้าวเป็นแฟนกัน แต่ไอ้ปูไปเกี่ยวอะไรด้วย ผมทำท่าจะออกไปเล่นมัน

“อย่าไอ้เดี่ยว “ไอ้ดิวห้ามผม
“เอาไอ้ปูกลับบ้านดีกว่า”ไอ้ดิวพูดผมก็พยักหน้า โชคดีของมัน

"กรูไม่ใช่แฟนมัน และกรูทำไปเพราะกรูอยากให้มรึงออกไปจากชีวิตกรู กรูยากอยู่กับเพื่อนๆกรู ไม่ใช่มรึง "ต้นข้าวพูดมันบอกความจริงไอ้กีตาร์แต่มันบอกว่ามันอยากให้ไอ้กีตาร์ออกไปจากชีวิต ผมว่ามันหนักกว่า บอกว่าผมเป็นแฟนมันอีกนะ เพราะหน้าไอ้กีตาร์แย่ลงมากทีเดียว

"และมรึงไม่มีวันรู้หรอกว่าเพื่อนแท้เป็นยังไงกีตาร์ "ต้นข้าวพูด

"ตอนนี้กรูเกลียดมรึงมาก "ต้นข้าวพูดในขณะที่ลิฟท์กำลังจะปิด ผมเดินลงมาชั้นล่างดีที่ไอ้จักรมันให้เสื้อคลุมมาอีกตัว  ผมก็พยายามมจับมือปูให้นิ่งๆตอนเดินผ่านคนดูแลตึก ผมเดินมาที่รถกันแล้ว

"เออ เจอแล้ว เกือบวะดีที่ไอ้จักรมันห้ามไว้ ปูเหรอ ไม่น่าห่วง กรูห่วงไอ้เดียวมันคางเหลืองก็คืนนี้ โดนปลุ๊กเซ็กส์มาแบบนี้ใครจะจัดการปราบน้องปู ก็ต้องไอ้เดี่ยวดิ นี้มรึงจะไปเที่ยวกับบอยเลยเหรอวะ  เออ เดินทางปลอดภัยวะ กลับมาคุยกัน เออ บาย "ไอ้ดิว ผมอุ้มปูเข้าไปนั่งหลัง

"เดี่ยว กรูขับเอง แอ้นั่งหน้า "ดิวมันพูดผมพยักหน้า

"กรูด้วยได้ไหมอะรู้สึกกรูคือส่วนเกิน"ไอ้ต้นข้าวพูด  แอ้มันพยักหน้าคือนั่งหน้ากันสองคนและไอ้ดิวขับ พอผมขึ้นรถได้ ปูใส่ผมจัดเค็ม ทั่งไซ้คอจะทั้งตัวอยู่แล้ว

“ไอ้ดิว ออกรถดิวะ “ผมเร่งมัน มันหันมายิ้มเยอะเย้ยให้ผม
 
"อืมมมม"แม้เจ้า แน่นอน เดี่ยวไม่ใช่พระอิฐพระปูน มันโด่เด่ขึ้นมาตัวแต่อุ้มขึ้น มาแล้ว

“ไหวไหมมรึง ไอ้เดี่ยว”ไอ้ดิวมันถามผม
“ใกล้จะไม่ไหวแล้วกรู เร็วๆ “ผมเร่งไอ้ดิว มันก็ออกรถขับรถกลับบ้านพักแน่เลย อ้อแต่คงต้องไปส่งไอ้ต้นข้าวก่อน ไอ้ต้นข้าวมันโทรเช๊คไอ้บลูแล้วนิ บลูคงกลับบ้านแล้ว ผมเห็นไอ้แชมป์มันตามรับตามส่งอยู่ เด็กม.2 รุ่นเดียวกับไอ้คีย์

[nat-teen-nat]

  รออ่านจ้า 

[PFlove]

    ดิว ตอนนี้ผมไปช่วยน้องปูของไอ้เดี่ยวมาจากพวกไอ้ธงรบ และไอ้กีตาร์ ผมพาไอ้ต้นข้าวไปส่งบ้าน และพวกผมก็ขับรถกลับบ้านเลย เพราะว่าเวลานี้เลิกเรียนแล้ว  บอยกับแจ็คเขาจะไปสวีทที่กรุงโซลกันแล้ว ตอนนี้หน้าหนาว ขาจะไปที่คู่รักเขาจะไปกันในวันอีพ และไอ้หลุยส์กับธรรณ์ด้วยไปด้วยกัน  ส่วนแจ๊คมันบอกว่า พายบอกว่าอาเปรมดิ์มารับคงไปขึ้นเครืองบินสวนตัว ส่วนติ๊ก ไม่มีใครผมได้คุยกับมันเลย ตั้งแต่เกิดเรื่อง มันคงงอนแอ้ที่ มากับผม และงอนที่ไอ้เดี่ยวไปช่วยปูอีก พกกผมดูก็รู้มันไม่ชอบปูเอาซะเลย ทั้งทีมันปฏิเสธไอ้เดี่ยว แต่เหตุผลไม่มีใครเข้าใจมันสักคน ไอ้เดี่ยวก็ไม่เข้าใจ

"เดี่ยว พาขึ้นห้องมรึงไปเลย "ผมบอกไอ้เดี่ยว มัรก็อุ้มปูขึ้นห้องนอนมันไปทันที
 
"พรุ่งนี้เราไปหาลูกๆกันนะแอ้ และแอ้ต้องไปให้พ่อตรวจนะ  "ผมพูด แอ้หันมามองผม

"ดิว แอ้ยังไม่รู้เลยว่าพ่อจะไปที่ค่ายฯไหม"แอ้พูด
 
"แอ้ลูกๆคิดถึงเราแย่แล้วนะ"ผมพูดกับแอ้

"โอเค ดิวโทรถามพี่เดฟ ว่าอาภีมไปไหม พี่เดฟว่าจะถามพี่เอ็กซ์อยู่ มีเอกสารที่อาภีมต้องเซนต์ให้พี่เดฟด้วย น่าจะเป็นเหตุผลที่พี่เอ็กซ์จะบอกพี่เดฟ "ผมพูดและกดโทรศัพท์หาพี่ชายผมทันที

"ว่าไงดิว"พี่เดฟถามผม
 
"พี่เดฟ ตกลง อาภีมไปที่ค่ายฯไหมพี่อาทิตย์นี้"ผมถามพี่เดฟทันที
 
"ไม่นะ เอ็กซ์บอกว่าไม่ไปนะ "พี่เดฟ ผมหันมาบอกให้แอ้อ่านปากว่าไม่ไป แอ้พยักหน้า
 
"ผมสองคนจะไปที่ค่ายฯกัน  และจะเข้าไปที่โรงพยาบาลด้วย พาเพื่อนไปหาแม่เขา ผมให้พ่อรีเฟอร์เขาไปรักษาที่ รพ.ค่ายทหาร เขาเคยเป็นแม่นมพี่ดิม ดรีม พี่โดม ด้วยนะพี่เดฟ “ผมบอกพี่เดฟ

“อ้าวเหรอ เห็นพี่โดมพูดอยู่นะ ว่ากำลังสั่งยาจากนอกราคาแพงให้ คนที่เคยเลี้ยงดูพี่โดม ตอนเกิด”พี่เดฟพูด

“และว่าจะไปสวีทกันบนเขาด้วย”ผมพูดและมองแอ้ เป็นที่แรกที่ผมมีอะไรกับแอ้ด้วย

"โอเค ไปสวีทกัน แต่ไม่ต้อง เมคเบบี้มานะ "พี่เดฟพูดแม้ห้ามอะไรที่ยากจะห้ามอีกแล้ว

"เออ แค่นี้ก่อนนะดิว ไอ้เอ็กซ์มันขึ้นมาแล้ว พี่จะเข้าไปที่ค่ายฯเหมือนกัน พี่คงไปถึงวันเสาร์ค่ำๆ เพราะว่ามีออกหน่วยเช้า และขึ้นเวรให้พ่อ เช้าวันอาทิตย์อีก"พี่เดฟพูด

"โอเคะเจอกันพรุ่วนี้พี่เดฟ "ผมพูดกำลังจะกดวางสาย

"จอกันดิว"พี่เดฟก็กดวางสาย ผมหันมาหาแอ้ ผมกอดแอ้ ไซ้ที่ซอกคอขาวนวล ดีใจจะได้เจอลูกๆแล้ว แอ้คงเหมือนกัน ผมสองคนถึงมีลูกอายุน้อยแต่ผมรักลูกผมมากเลยนะ เพราะว่าพ่อผมแสดงให้ผมรู้ว่าพ่อรักพวกผมมากแค่ไหน มันทำให้ผมแสดงต่อลูกผมเช่นกัน
 
"ดิว "แอ้ปรามผม แอ้คงกลัวเดี่ยวลงมาเห็น
 
"แอ้ คืนนี้ ไม่มีมาร จัดหนักนะคืนนี้  "ผมพูดอ้อนแอ้และยังไซ้ไปด้วย แอ้ก็ปล่อยให้ผมไซ้ มือแอ้ก็ลูปไล้แผ่นหลังผม ตอนนี้ไม่ห้ามแล้ว
 
"พอก่อนดิว แอ้จะไปต้มข้าวต้ม วันนี้ทานข้าวต้มกันนะ ให้ปูด้วย "แอ้พูด ผมพยักหน้า แอ้เดินเข้าครัวไป แอ้ทำอาหารอร่อยไม่แพ้สตรีเลย ผมนั่งลงเปิดดูฟุตบอลที่ผมชอบ เพื่อว่าจะมีทริคดีดี จะได้นำมาใช้
 
"ติ๊ก"ติ๊กเปิดประตูเข้ามาแต่มันไม่ทักผม ผมก็เรียกมัน
 
"อืมม "ติ๊กตอบผมแค่นั้นและติ๊กกำลังจะเดินขึ้นไปข้างบน มันงอนพวกผมจริงๆด้วย

"ติ๊ก พรุ่งนี้กลับบ้านหรือเปล่า"ผมถามติ๊ก

"กลับ กรูไปกับพี่ตุ๊ พรุ่งนี้ และกรูจะไปนอนกับพี่ตุ๊ มรึงจะได้ไม่มีมาร"ติ๊กพูด มันได้ยินที่ผมพูดกับแอ้เหรอ  ผมลุกขึ้นผมเดินตามติ๊กไป ข้างบนบ้าน เพราะว่าไม่อยากเสียงดังเดี๋ยวแอ้จะออกมาปกป้องมันอีก
 
"ติ๊ก "ผมดึงแขนมันไว้ ติ๊กสะบัดมือผมให้ปล่อย ผมก็ปล่อยมือ
 
"กรูมันเป็นมารของมรึงสองคนไปแล้วใช่ไหม ดิว"ติ๊กมันถามผม น้ำเสียงมันโกรธเอามาก
 
"ติ๊ก มรึงทำตัวเอง ทั้งที่แต่ก่อนมรึงไม่เป็นแบบนี้ กรูไม่รู้อะไรทำให้มรึวเป็น...เปลี่ยนไปแบบนี้ "ผมพูด

"มรึ งไม่รู้ลยใช่ไหมว่าอะไรทำให้กรูเป็นแบบนี้ ดิว!"ติ๊กมันพูดและมองผม ผมก็มองกลับ

"มรึงรักแอ้มันใช่ไหม"ติ๊กถามผม

"ใช่ ! กรูรักแอ้และแอ้ก็รักกรู  "ผมพูดกับติ๊ก

"สรุปคือมรึงสองคนรักกัน นานแค่ไหนแล้วละ ที่มรึงปิดกรู"ติ๊กถามผม ว่านานแค่ไหนแล้ว

"กรูรักแอ้ มาตลอด แต่ติ๊กกรูสองคนยังเป็นเพื่อนมรึง แต่มันต้องมีช่องว่างกันบ้าง มรึงเข้าใจไหม"ผมพูดกับติ๊ก
 
"แอ้คือทุกอย่างของกรู "ผมพูดอีก ติ๊กมองผมและหันหลังจะเข้าห้อง
 
"อย่าตามกรู "ติ๊กยกมือเบรคผม  ผมได้แต่ พ่นลมออกมานี้มันไม่เข้าใจผมสองคนเลยใช่ไหม ทั้งที่ผมคิดว่ามันจะเข้าใจผมสองคนที่สุดเพราะเราอยู่ด้วยกันไปไหนกันตลอด
 
"เดี่ยว"ผมเรียกเดี่ยว มันเปิดประตูออกมา คงได้ยินคนคุยกัน
 
"ปูเป็นไง"ผมถามมัน

"ดีขึ้นแล้ว"เดี่ยวพูด

"เหนื่อยเลยดิมรึง เอาไข่ลวกไหม"ผมถามมันแบบขำ ขำ

"กรูเพิ่งเคยเห็นปูสภาพนี้ น่ารักดีเหมือนกันนะมรึง ลองกับแอ้มั้งไหมวะ"ไอ้เดี่ยวมันถามผม
 
"น่าลองวะ"ผมพูด แต่ไม่กล้าหรอกแอ้ เอาผมตายเลยถ้าทำแบบนี้ แค่คิดก็ ขำแล้วผม

"แอ๊ด"ติ๊กมันออกมาจากห้องแล้ว มันมองผมกับเดี่ยวแว็ปหนึ่งและมันเดินไป

"ติ๊ก"เดี่ยวมันเรียกและจะตามแต่ ผมดึงมันไว้
 
"มันกำลังโกรธกรูกับแอ้ กรูบอกมันว่า กรูรักแอ้ และมรึงอย่าเพิ่งเข้าหน้ามันตอนนี้เลย มรึงจะซวย สองเท่า"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว ไอ้เดี่ยวมันมองหน้าผม

“กรูยอมรับว่า มันไม่ควรพูดไป แต่กรูต้องการให้เขารู้ว่า ควรปล่อยกรูสองคนได้แล้ว เดี่ยว เพื่อนก็คือเพื่อนแต่มันต้องมีที่ว่างให้กรูสองคน แบบคนรักบ้าง”ผมพูดกับไอ้เดี่ยว มันก็พยักหน้า

"แอ้กำลังต้มข้าวต้มให้ มรึงบอกปูว่าพรุ่งนี้ไปเยี่ยมแม่ และจะพาไปสวีท บนยอดเขา อุทยานใกล้ค่ายทหาร สุดยอดวะ "ผมพูด และหยักคิ้วให้เดี่ยว
 
"ไปมาบ่อยละซิ"ไอ้เดี่ยวมันถามผม
 
"ไปถามแอ้ดู เด็ดกว่าไปเสม็ดอีก เสร็จทุกรอบ"ผมพูดกับไอ้เดี่ยว
 
"เออ กรูรอข้างล่างนะ ปูดีขึ้นแล้วพาไปกินข้าวละ "ผผพูดและเดินลงไป เห็นแอ้ยืนมอง อยู่ที่ประตู อย่าบอกนะว่าออกมาเจอติ๊ก

"แอ้ มองหาใคร"ผมถาม ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว

"ติ๊กมาใช่ไหมดิว "แอ้หันมาถามผม แสดงว่าไม่ได้เจอกัน

"อืมม มาเอาของเขาและจะไปนอนบ้านพักครูพัฒน์กับพี่ตุ๊ พรุ่งนี้เขาจะกลับ กทมกับพี่ตุ๊ "ผมบอกแอ้ 

"ดิว พูดอะไรกับติ๊กหรือเปล่า"แอ้กันมาถามผม
 
"เออ ไม่ แค่ถามว่า จะกลับบ้านหรือเปล่าแค่นั้น"ผมพูด  ผมรู้ว่าแอ้ไม่เชื่อ
 
"เหมือนติ๊กโกรษ"แอ้พูดและกอดอก มองผม แบบขอความจริง แต่ผมนะว่าที่คุณหมอ ดริฟเก่ง

“ใช่ มันโกรธที่แอ้ไปกับดิวไง และ ไอ้เดี่ยวอีกละ ไปช่วยปู แค่นั้น  “ผมพูดกับแอ้

“แน่ใจนะ แล้วทำไมติ๊กไม่เข้าไปหาแอ้  “แอ้ถามผม

“มันพาลไปหมดแหละแอ้ “ผมพูด 

“แอ้เชื่อดิวบ้างซิ”ผมอ้อนแอ้ แอ้พยักหน้าแบบจำใจเชื่อ ผมรู้

"แอ้ มันต้องมีช่องว่างกันบ้าง ระหว่างเราและติ๊กนะแอ้ "ผมพูดกับแอ้ ผมจับไหล่แอ้ และกอดแอ้ ผมรู้ว่าแอ้เสียใจ  แอ้รักและเป็นห่วงติ๊ก ผมก็รักมันนะ แต่มันเลือกทำตัวเอง
 
"ข้าวต้ม จะเสร็จแล้ว ดิว ปูเป็นยังไงบ้าง "แอ้ถามผม
 
"ดีขึ้นแล้ว เดี่ยวมันปราบซะหมอบไปแล้ว "ผมพูดกับแอ้

"หื่นพอกัน กับมรึงเลยนะ ใครเข้าใจส่งมาเป็นเพื่นมรึงเนี๊ยะ"แอ้พูดและกำลังเดินหันหลังกลับเข้าครัว
 
"หมับ...อืมมมม ผมจับแอ้หมุนกลับและจูป ผมบดขยี่เบาที่ริมฝีปากน ผมจับมือแอ้มาโอบรอบคอผม ผมดันแอ้ไปที่โต๊ะ ยกตัวแอ้ให้นั่งบนโต๊ะ ปากยังทำวานอยู่ แอ้ตอบสนองผมได้ดี เอ๊ะ ไม่ขัดขืนเลยส่งสัยคืนนี้ดิวได้จัดก่อนไป บ้านพักบนเขาแน่นนอน

"อะฮึม"เสียงใครกะแอม ผมสองหันไปไอ้เดี่ยว มันพาปูลงมา  แอ้รีบผลักผมออก มารคือมันนี้กำลังได้ที่เลย
 
"ข้าวต้มเสร็จหรือยังละ  ถ้ายังกรูจะขึ้นไปต่อกันบ้าง "ไอ้เดี่ยวพูดแอหันไปคว้ากล่องทิชชู้จะปาไอ้เดี่ยว

"แอ้อย่าเอาทิชชู้ปามัน"ผมห้ามแอ้

"มรึวห่วงเพื่อนมรึงเหรอเหรอ"แอ้ถามผมทันที

"กล่องทิชชูมันไม่เจ็บ ปาไปก็เท่านั้น  จะปาหาอันอื่นปามัน เช่น สากตำพริก หรืออะไรประมาณนี้  "ผมพูด กับแอ้ ไม่ได้ห้ามนะ แต่ให้เปลี่ยนอุปกรณ์ดีกว่าไหม แอ้มองกล่องทิชชู้และพยักหน้าเห็นด้วยว่าปาไปก็เจ็บ ปูนี้ปิดปากขำ ไอ้เดี่ยวมันโดนหลบหลังปูแล้วด้วย

"ไอ้เชี้ยดิว มรึงรักกรูมาก แทนที่มรึงจะห้ามสาด"ไอ้เดี่ยวมันพูด

"มรึงไม่ใช่เมียกรูนิ มาเป็นเมียกรดิ กรูจะรักมรึงมากกว่านี้ "ผมพูดเล่นกับมัน
 
"เป็นยังไงบ้างปู"แอ้เดินไปถามปู

"มึนๆอยู่เลย "ปูพูด

"ก็โดนยา...อุบ"ผมกำลังจะพูดไอ้เดี่ยวปิดปากผมทันที

"ยานอนหลับ"ไอ้เดียวพูด ไอ้เดี่ยวไม่ได้ปูว่าโดนยาปลุกเซ็ก

"อืม แค่ยานอนหลับ เดี่ยวก็ดีขึ้น ไปทานข้าวดีกว่า "แอ้พูด ผมเดินตามแอ้ ผมมองไอ้เดี่ยว

"กรูไม่อยากให้ปูรู้สึกแย่ ที่รู้ว่าตัวเองโดนยาปลุกเซ็ก"เดี่ยวพูด ผมพยักหน้ารับทราบ
 
"พรุ่งนี้ตกลงไปหาแม่ปูวะ "เดี่ยวพูด ผมพยักหน้าโอเค ตอนนี้แอ้กับปูนั่งคุยกัน ดูคุยกันถูกคอจริงๆ ผมนั่งทานข้าวต้มกัน และขึ้นห้องไปแพ๊คกระเป๋าเพื่อนออกเดินทางพรุ่งนี้ แอ้ขึ้นไปก่อน ผมเดินออกไปจัดรถ เช็ครถ ไอ้เดี่ยวด้วย ปูขอตัวไปพักยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“แอ้”ผมเดินขึ้นห้องมาแล้ว ผมเห็นแอ้ จัดของลงกระเป๋าเสื้อผ้าลูกแอ้ไปซื้อมาอีกแล้ว แอ้นะรู้ใจลูกมาลูกนี้ชอบชุดที่แอ้ซื้อทุกคนเลย

“มีแตของลูกอะ”ผมพูดแอบงอน

“ดิว ในตู้”แอ้พูดและผมก็เดินไปเปิดดู ผมก็เจอเสื้อผมแอ้ซื้อให้ผมชอบใส่เสื้อโปโล ทำคอตั้งๆ

“หายงอนยังอะ”แอ้ถามผม สีฟ้าซะด้วย แถมลายใหม่ล่าสุดอีกด้วย

“หายแล้วครับ แอ้อาบน้ำกัน “ผมชวนแอ้อาบน้ำ ผมรู้ว่าแอ้ยังไม่ได้อาบน้ำ แสดงว่ารอผมแน่นอน  ผมเดินมาขอมือแอ้ และหยักไหล่ไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำกัน  แอ้ก็ลุกตามผม

ติ๊ก  ผมกลับมาบ้านพักพี่พัฒน์และพี่ตุ๊ ผมเสียใจมากที่ไอ้ดิวมันบอกผมแบบนั้น ว่ามันรักแอ้ และแอ้คือทุกอย่าง แถมไอ้เดี่ยว มันก็คง เรียบร้อยปูไปแล้ว ใครก็พูดกันว่าปูโดนยาปลุกเซ็กส์แบบนั้น ไอ้เดี่ยว ก็คงไม่รอด ผมไม่รู้ว่าผมเสียใจที่ไอ้ดิวบอกว่ารักแอ้มากกว่า ไอ้เดี่ยวไปช่วยปูและมันก็เลือกปูแล้วแหละ มันยังชมเลยว่าปูน่ารัก อย่างนั้นอย่างนี้
“ติ๊ก”ผมสะดุ้ง เพราะว่าพี่พัฒน์เรียกผม

“เป็นอะไร เขี่ยข้าวอยู่นั้นแหละ หรือว่าพี่พัฒน์ทำไม่อร่อย”พี่ตุ๊พูด

“ไม่มีทางที่พี่พัฒน์ทำไม่อร่อยแต่วันนี้ติ๊กไม่ค่อยหิว”ผมพูด

“แน่ใจนะ หรือว่าไม่สบายเนี๊ยะ”พี่พัฒน์พูดและเอามือมาอังหน้าผากผมว่ามีไข้ไหม

“ตัวก็ไม่ร้อนนะ”พี่พัฒน์พูดแน่ละ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย

“งั้นผมขอตัวไป อาบน้ำ ผมว่าจะเข้านอนแล้ว วันนี้ร้องเพลงเหนื่อย”ผมพูดและลุกขึ้นผมเดินกลับเข้าห้องนอนอีกห้องพี่ตุ๊ให้คนมาทำความสะอาดแต่พี่ตุ๊เลือกที่จะนอนห้องเดียวกับพี่พัฒน์ เมื่อไหร่พี่ตุ๊จะเปิดตัวพี่พัฒน์ในฐานะแฟนซะทีนะ  ผมเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ขณะที่ผมอาบน้ำน้ำตาผมมันไหลรินมากับสายน้ำ ผมจะร้องมันให้พอ

“พี่ตุ๊”ผมออกมาจากห้อง เห็นพี่ตุ๊นอนอยู่บนเตียง ในชุดนอนแล้ว คงอาบน้ำแล้วเหมือนกัน

“มานั่งนี้มา “พี่ตุ๊เรียกผม

“จะมาอบรมอะไรก่อนนอนอีกอะ”ผมพูดกับพี่ตุ๊ ผมมานั่ง ข้างๆพี่ตุ๊

“เป็นอะไร บอกพี่ซิ”พี่ตุ๊ถามผม เห็นพี่ตุ๊ดุ ดุแบบนี้ก็มีช่วงเวลาที่อ่อนโยนนะ ผมกอดพี่ตุ๊ พี่ชายคนโตผม ใครก็บอกว่าพีตุ๊ดูสุขุมและอบอุ่น แต่บางช่วงผมก็อยากได้เฮฮาแบบพี่ดิมกับพี่อ้นนะ แต่เวลานี้อ้อมกอดพี่ชายคนนี้ผมอยากได้มากกว่าใครทั้งนั้น

“พี่ตุ๊ ยังรักพี่โจอยู่ไหม”ผมถามพี่ตุ๊ พี่ตุ๊เคยรักพี่โจแต่พี่โจปฏิเสธพี่ตุ๊พวกผมรู้ พี่ตุ๊เสียใจมาก

“ถามทำไมละ “พี่ตุ๊ถามผม

“ก็แค่อยากรู้ “ผมพูดกับพี่ตุ๊

“พี่ก็ยังรัก คนเรารักแล้วเลิกรักไม่ได้หรอกแต่มันเปลี่ยนไปแล้วติ๊ก หรือบางทีมันอาจจะไม่เคยเกิดขึ้นเลย มันแค่ความรักของเพื่อน ที่โตมาด้วยกัน บางทีมันแยกแยะไม่ออกหรอกนะติ๊ก”พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊มองผม

“พี่ไม่อยากให้มันซ้ำรอย อีกครั้งกับน้องพี่”พี่ตุ๊

“เออ อะไรอะ”ผมถาม และไม่กล้าสบตาพี่ตุ๊

“ติ๊ก ชอบไอ้ดิวใช่ไหม”พี่ตุ๊ถามผม แบบตรงมาก ผมหันกลับมาหาพี่ตุ๊

“พี่ตุ๊ จะไปชอบมันได้ไง มัน”ผมพูด

“ติ๊ก พี่ว่านะ แอ้มันก็รักติ๊กนะ และห่วงใยติ๊กมาเช่นกัน และดิวมันก็รักเรานะ แต่มันอาจจะไม่ได้มากไปกว่าเพื่อน “พี่ตุ๊พูดผมคงได้แค่นั้นจริงๆ

“คำว่าเพื่อนนี้แหละยั่งยืนที่สุด ติ๊ก “พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊เอามือมาลูปหัวผมเบาๆ

“ยังมีคนที่รักน้องพี่ “พี่ตุ๊พูดนี้คงให้ผมตัดใจใช่ไหม

“พี่ตุ๊ ติ๊กได้ยินพี่ตุ๊คุยกับพี่โจนะ ที่พี่ตุ๊ บอกพี่โจตอนนั้นก่อนที่พีโจจะบินไปเรียนเมืองนอก ว่าถ้าพี่โจคบกับพี่ตุ๊ ก็ห้ามคบพี่อ้น “ผมพูดพี่ตุ๊มองผม และ

“ฟู่”พี่ตุ๊พ่นลมออกมาใช่มันหลายปีผ่านมาแล้ว

“มันนานแล้วติ๊ก และตอนนี้มันก็เปลี่ยนไปหมดแล้ว ตอนนั้น พี่ก็เท่าๆเรานี้แหละย่อมทำอะไรที่ไม่คิดบ้าง ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้พี่จะเลือกไม่ทำแบบนั้น ติ๊ก”พี่ตุ๊พูด

“พี่ตุ๊  ติ๊กอยากให้พี่ตุ๊รักพี่พัฒน์ ติ๊กอยากให้พี่ตุ๊ แต่งงานกับพี่พัฒน์นะ เมื่อไหร่พี่จะบอกรักพี่พัฒน์ซะทีละ จะรอให้เสียพี่พัฒน์ไปก่อนหรือไง”ผมพูดกับพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองหน้าผม

“คงเร็วๆนี้แหละ “พี่ตุ๊พูดผมทำตาโต ดีใจที่สุดเลย ดีใจแทนพี่พัฒน์

“จริงนะพี่ตุ๊ พวกผมนะอึดอัดอยากบอกแทนจะแย่แล้ว”ผมพูด

“แน่ละพ่อสื่อทั้งนั้นนิ เอาละนอนได้แล้วพรุ่งนี้ออกเดินทางแต่เช้านะ พี่มีงานเอกสารไปช่วยพ่อ”พี่ตุ๊พูดและลุกขึ้น

“ติ๊กไม่มีงานอะ เงียบมาก สงสัยพ่อโทรเบรคงานแน่เลย ติ๊กไปช่วยพี่ทำเอกสารนะ “ผมพูดพี่ตุ๊สะบัดหน้ามามองผม

“ทำไมอะ พอจะไปช่วยก็ทำเป็นไม่เชื่ออะ พอไม่อยากไปก็เข็นจังเลย”ผมพูดทำน้ำเสียงงอน

“ต้องไปหาอะไรแคะหู “พี่ตุ๊พูดผมแลปลิ้นใส่พี่ชายผมเลย และหยิบมือถือมากดฟังเพลงจะได้หลับตาลงซะที ไม่อย่างนั้นผมคงหลับไม่ลงและพรุ่งนี้ค่อยโทรหาพายด้วยว่ามันไปแรดที่ไหน เห็นบอกว่าอาเปรมดิ์มารับ 

[PFlove]

เปิดตัวเด็กน้อยแห่งบ้าน ด.เด็นและ อ.อ่าง(ปล.บ้านอ.ยังไม่รู้)
ไอ แฝดพี่คนโต นิสัยมุทะลุดุดันเหมือนดิวไม่มีผิดเพี้ยรเลย เข้มแข็งไม่ยอมร้องไห้ง่าย ๆ แบบที่ดิวสอนและไอทำหน้าที่พี่ได้ดี ไม่มีใครกล้ารังแกน้องแฝดเขาเลย โดยเฉพาะน้องแฝดคนที่สองที่ไอห่วงเอามากมาก จนดิวกับแอ้ และพี่ๆของ ดิวกังวลจะส่งผลถึงตอนที่เขาทั้งคู่โตขึ้น ทุกคนได้แต่หวังว่าอาการห่วงน้องมากจะหายไป

ไอซ์แฝดคนที่สองที่สุขภาพไม่แข็งแรงเหมือนพี่ชายฝาแฝดและนัองชายฝาแฝดเท่าไหร่ ไอฟซ์ดูอ้อนแอ่นน่าถนุถนอม ดวงตาหวานๆ ปากนิด จมูกหน่อยซึ่งแน่นอนใครก็อยากจับ มันจึงเป็นเหตุให้พี่ชายอย่างไอห่วงน้องเอามากๆ เพราะความน่ารักหน้าตาที่ดูหวานราวเด็กผู้หญิงทำให้ใครต่อใครก็อยากจะแตะต้อง กอด หรือหอม

โอ้ หรือมาริโอ้ แฝดคนที่สามออกจะอโนเน๊ะ น่ารักใสซื้อ ด้วยคำพูดอิโนเซ้นทำให้ใครต่อใครหลงไหลและหลงกล แต่อย่างหลังมากกว่านะ 555

เด็กทั้งสามตื่นมาแต่เช้าตรู วันนี้ปู่ของเขาไปตรวจคนไข้แต่เข้า ลุงๆก็ไปทำหน้าที่คุณหมอและไปเรียน กันหมด ลุงดิมพี่ชายคนโตของดิวก็เพิ่งลงเวรมาติน้ช้าป่านนี้คงยังไม่ตื่น ตอนนี้คนที่ทำหน้าที่ดูแลเด็กก็คงเป็นอาที่อายุน้อยของพวกเขานั่นเอง อาเดียร์ หนุ่มนัอยกำลังนอนนฝันหวาน

"แอมจร๊า จ๊วบๆๆๆ"อาของพวกเขากำลังจ๊วบๆกับหมอนข้าง ไวไฟจริงอายุแค่14 ปีเอง น้องคนเล็กบ้าน ด.เด็ก แอบชอบแอม เรียกว่าแอบคบกันอยู่เพราะยังกลัวตรีนพี่ชายคนโตของบ้าน อ.อ่าง

"โห่ สงสัยอาเดียร์จะหิวข้าวพี่ไอ ดูซิดูดหมอนข้างดัง จ๊วบๆๆเลยอะ"หลานที่อิโนเซนมากๆ น้องโอ้

"ใครบอก อันนี้ลุงดรีมเคยบอก เขาเรียก หื่นกามในความฝัน"ไอ ออกจะแกแดดมากกว่าเพื่อน

"หื่นกามคือไรอะ มันดีอะเปล่า"มาริโอ้ อีกฉายาคือเจ้าหนูจังไม

"มันดีไหมอ่ะพี่ไอ ไอซ์ไม่รู้"น้องไอซ์แฝดคนที่สองถามพี่ชายคนโต

"ไม่ดีหรอกครับน้องไอซ์ เอาอย่างนี้เรามาปลุกอาเดียร์กันดีกว่า อาเดียร์จะได้โทรสั่งของชอบเรากัน เอออ พี่คิดก่อนน่ะปลุกยังไงดี เพราะดูแล้ว ท่าจะตื่นยาก "ไอพี่ชายคนทำท่าคิด

"ทำให้อาเดียร์ตกใจ เขาดูหนังมา แบบว่าไฟไหม้ น้ำท่วม บ้านจะพังอะไรอย่างนี้อะ"มาริโอ้บอกพี่ชายคนโต

"ใช่โอ้พี่เพิ่งเห็นนายออกความคิดสุดยอดวันนี้แหละ"ไอ o13พูดชมน้องชายของเขา ทำเอามาริโอ้ งง คือแค่วันนี้เหรอ

"แล้วที่ผ่านมาละ"มาริโอ้ถามพี่ชาย (●_●)  สไตล์อิโนเซ้นของเขา

"ไม่ได้เรื่อง "ไอ :mew5:บอกน้องชายแฝดคนเล็กของเขา  และเสียงหัวเราะ “คิก คิก คิก “    อันนี้ไอซ์แฝดคนที่สอง ขำน้องชายแฝดคนที่สาม T_T

"พี่ไอ"มาริโอ้" พี่ชายหันมา   :sad4:น้องท่าทางจะเหวี่ยงแน่ๆ ไอตกใจลืมตัวไป [*;*] ว่าน้องชายแฝดคนที่สาม งอนเก่งมาก

"พี่ชมโอ้เหรอ ว่าความคิดโอ้ สุดยอด  เย้!!!"มาริโอ้ทำดีใจ  แต่ทำเอาไอเกาหัวเลย งงกับน้องตัวเอง

"บางครั้งพี่ไม่เข้าใจนายเลยโอ้ บ่งต๋ง"ไอ มีใช้คำพี่แอตคาราบาวด้วย[●_?]

"โอเค เราสามคนมาปลุกอาเดียร์กัน"ทั้งสามคนพยักหน้าเข้าใจตรงกัน

"อาเดียร์ ตื่นเร็ว ไฟไหม้ ไฟไหม้ ))))))"พี่ชายคนโต ไอ เลือกเอาเหตุผลไฟไหม่มาปลุกผู้เป็นอาของเขา

"อืมม ไฟไหม้ โทร 199 เดี๋ยวรถดับเพลิงก็มา แจ็บ แจ็บ"ผู้เป็นอายังไม่ยอมตื่นอีก ยังมีบอกให้ไปโทรแจ้งอีก ไอที่เกาหัวงง ไม่ได้ผลอะ

"น้ำท่วม น้ำท่วมอาเดียร์ตื่นเร็ว เร็วน้ำจะท่วมบ้าน))))))" ไอซ์คนที่สองตะโกนกรอกหูผู้เป็นอาแบบกลัวๆ กล้าๆ เหมือนกล้วว่าผู้เป็นอาอาจจะตกใจ

"น้ำท่วมเหรอ ในอ่างหรือเปล่าอะ ไปดึงจุกออกเดี๋ยวน้ำก็ลงท่อ"ผู้เป็นอาหลับหูหลับตาพูดกับหลานๆ ไอซ์หันไปมองพี่ชายและน้องชายแฝดพร้อมส่ายหัวไม่ได้ผลอะ

"แผ่นดินไหว แผ่นดิน ไหว ไหว ไหว "อันนี้มาริโอมีแอคโค้ด้วยพร้อมกับ เรียกพี่ๆมาช่วยกัน สั่นคลอนไปมาให้เหมือนแผ่นดินไหวจริงๆ

"แผ่นดินไหวเหรอ แผ่นดินไหว ไหว ไหว "ผู้เป็นอากำลังเคลิ้มได้ยินอะไรแว้วๆก่อนหน้านี้  ไฟไหม้  น้ำท่วม แผ่นดินไหว เห้ย! มาหมดมาเลย 2012 แน่นอน อยู่ไม้ได้แล้วรักชีวิตต้องคิดหนี ผู้เป็นอาดีดตัวขึ้นและ 

"ไม่ ไม่น่ะ     เอาไงดี ต้องออกจากที่แคบ คุณครู บอกให้หาทางออก ทางออกคือทางที่เข้ามา หลักการดีนะนี้ ประตู ใช่เลย นาทีฉุกเฉินไม่ต้องพกอะไรติดตัวไป ไฟฉายไม่เอาดีกว่า เพาะไม่รู้อยู่ตรงไหน  ตุบ ตุ๊บ ตุ๊บ"ได้ผลที่หลานใช้วิธีนี้ปลุกผู้เป็นอา อาเขาวิ่งแจ้นลงไปแล้วแต่

"หลานๆๆๆๆ หลานอา หนีเร็วลูก โอ้วมายก๊อต ต้องพาหลานหนี"ยังดีที่ผู้เป็นอาวิ่งกลับมาจูงหลานๆลงไปพากันออกไปนอกบ้านอย่างลนลาน

“เราจะไปไหนกันอะอาเดียร์”หลานมาริโอถามผู้เป็นอาที่มองไปรอบๆ

"มีหลานด้วย มีภาระเยอะ ต้องขอความช่วยเหลือ เหมือนในหนังเลย ต้องไปขึ้นเครื่อง และไปขึ้นยานหนี "ผู้เป็นอาแสดงว่าดูหนังเมื่อคืนไม่จบ แต่ทำไมไม่สังเกตุ รอบๆ บ้าง  อาการผู้เป็นอาหนักนะเนี๊ยะ

"หนีเร็ว 2012 มาแล้วโลกจะแตก)))))))))"อาเขาออกไปตะโกนด้านส่งเสียงดังวุ่นวายไปถึงเพื่อนบ้านรอบๆ 

"ไอ้หนุ่มมรึงเมายาม้าหรอเมายากันยุงวะ"ลุงข้างบ้านตะโกนข้ามรั่วมา

"ไฟจะไหม้ น้ำจะท่วมโลก แผ่นดินจะไหว  โลกนี้กำลังจะถึงกาลวสาน 2012 ชัดๆที่เขาบอกโลกจะแตกไง ลุงอะไปอยู่ไหนมา"นั้นยังมีหน้าไปว่าเขาอีกนะ

"เอ็งนะไปอยู่ไหนมา นี้มัน 2015 เฟ้ย ถ้าฝันร้ายก็กลับไปนอนไป๊!  ตะโกนซะกรูตกใจ"ลุงข้างบ้านตะโกนกลับมาทันที

"ลุง นี้2015 "มีตะโกนถาม และคนที่ให้คำตอบก็โผ่ศรีษะข้ามรั่วมาให้เห็นหน้าชัดๆ

"เออ "ประสานเสียงจากเพื่อนบ้าน ที่มามุงดูกันทุกคน

"มรึงไม่มีปฏิทินเหรอะ"ลุงข้างบ้านถามผู้เป็นอา

“ถ้าไม่มีนี้กรูมี เดี๋ยวกรูให้ “แถมยังจะให้ปฏิทินอีก ของฟรีก็ดีอยู่นะแต่ไม่เอาดีกว่า ส่ายหัวไม่เอาอะ

“อู้ยย ออกมากันหมดเลยเนอะ  “ผู้เป็นอาพูดพร้อมมองเพื่อนบ้านใกล้เคีนง คือทุกสายตามองแบบว่าอยากจะเข้ามารุมกระทืบก็ว่าได้ บางก็กระเตงลูกเล็กมาด้วยแสดงว่าที่ตะโกนนะต้องไปปลุกๆเด็กตื่นขึ้นมามาแน่นอน เฮอะๆๆ และผู้เป็นอา หน้าหน้าบรรดา มหลานๆตัวแสบยื่นหัวเราะชอบใจและเพื่อนบ้านที่ชะโงกมองรอบรั่วบ้านสลับกันไปมา

"เฮอๆ เมื้อคืนเขาดูหนัง 2012 อะ ดูแล้วไม่จบ เฮ้อๆๆ ๆ"ผู้เป็นอา อายมากก็ทุกสายตาเลย
 
"งั่นกลับไปดูให้จบ ตะโกนซะผู้คนตกใจกันหมด ดีน่ะที่เป็นลูกคุณหมอ "จากเพื่อนข้างบ้าน และทุกคนก็พากันกลับไปทำหน้าทีของตัวเองที่ค้างต่อ เหลือไว้แค่อาและหลานๆ
 
"อู้ย!  ดีน่ะที่ตำแหน่งพ่อปกป้องลูก"ผู้เป็นอาค่อยเดินเข้าบ้านพร้อมหลานพากันขำ ผู้เป็นอา
 
"แกล้งอาทำไมเนี๊ยคนกำลังฝันหวาน กลับไปนอนต่อดีกว่า"ผู้เป็นอาทำท่าจะขึ้นไปนอนต่อ

"อาเดียร์ จอมขี้เกียจ พวกเขาหิวแล้วนะ"ทั่งสามคนพูดออกมาพร้อมเพียงกัน

"หิวก็โทรไปสั่งอาหารตามสั่งซิครับ สั่งอาก็งคงไม่ได้กิน อาหารต้องสั่งพ่อครัวแม่ครัวครับ  ส่วนอานะคือพ่อทูนหัวของอาแอม แอมจร๊า  หุ หุ หุ "อาจอมหื่น
 
"ได้เขาจะโทรไปสั่งกับปู่ก็ได้ "หลานคนโตคือไอพูดขึ้น
 
"ดีเลย เฮ้ยโทรสั่งปู่กรูโดนตีนปู่ซิงานนี้"ผู้เป็นอาแต่ถ้าเช่นนั้นจะโดนเท้าพ่อตัวเองเพราะพ่อกำลังหลงหลาน 555 เรียกว่าช่วงนี้ หลานฟีเวอร์
 
"หยุด! หยุดก่อนหลานรักของอา อาล้อเล่น โอเคอาสั่งให้ รักนะต๊วบๆๆ"ผู้เป็นอาดึงหลานๆกลับมา พยายามจะหอมด้วย

"แหว๊ะ!  อาเดียร์ยังไม่ได้แปรงฟัน"ไอ้หลานแฝดคนโตพูด และหลานๆตัวแสบพากันดันหน้าผู้เป็นอาออกกันทุกคน

"อาเดียร์จะล้างหน้าแปรงฟัน ขอเวลาสิบนาทีจะลงมาสั่งให้ "และผู้เป็นอาเดินหายขึ้นบ้านไปสักพักก็ลงมา
และหยิบโทรศัพท์มาและค้นหาสมุดที่จดเบอร์ไว้

"เอาละใครจะเอาอะไรบ้าง บอกมา"ผู้เป็นอาถามหลานๆทั้งสามคน

"เขาเอาพิซซาหน้า หน้า หน้า "มาริโอ้พูดแต่ คงลืมปกติ ลุงๆมักจะสั่งให้

"หน้าจะได้กินชาติหน้าโอ้ยหน้าอยู่นั้นแหละ ฮาวาเอี้ยนแล้วกันน่ะ"ผู้เป็นอาพูดและโอ้ก็ทำนิ้วว่าโอเค

"เขาเอาไก่เคนตักกี้" น้องไอซ์พูด ไก่ทอดเคเอฟซีนั้นเอง

"เขาเอาแมคโดนัล"น้องไอพูดขึ้น ผู้เป็นอาก็เมมโมรี แต่ ทำไมสั่งกันคนละทีเลยละ นี้ไม่ได้ปรึกษาหารือกันมาก่อนหรือไง
 
"ทำไม่สั่งที่เดียวกันเลยละครับ"ผู้เป็นอาถามหลานๆ

"ไม่!!!!"ชัดเจนเต็มสองรู้หูผู้เป็นอาเลยเพราะทั้งสามลุกมาและกรอกเสียงที่หูอา ถึงกับต้องเอานิ้วแคะหู

 "ถ้ากินไม่หมดน่ะ อาจะทำโทษ"ผู้เป็นอาพูดขึ้นและกำลังคิดแผนทำอะไรดีนะ ล้างรถพ่อเราดีกว่า เราจะได้ไม่ต้องล้างเองใช้แรงงานเด็ดถนัด

"แล้วจะสั่งอย่างละเท่าไหร่ ชุดเล็ก"อาถามหลาน และคิดแผนไปด้วย
 
"เอาชุดใหญ่ๆเลย ไอและไอซ์"ชุดใหญ่กินไม่หมดแน่นอน ไม่ต้องล้างรถแถมอิ่มจังตังอยู่ครบ ผู้เป็นอาก็ดำเนินการคิดแผน

"พิซซ่าเอาเท่านี้ ...."มาริโชว์มือให้ผู้เป็นอาดูว่าเอา5ถาด

"พิซซ่า 5 ถาดโอ้ยเอาไปเลี้ยงใคร ...เออ ก็ได้"ผู้เป็นอาจะค้านแต่ ถ้าสั่งมาเยอะเหลือทำโทษได้แถมตัวเองได้กินด้วย ฮาๆๆ

"เอาละทำข้อตกลงสนธิสัญญาเบาริ่งกันก่อนนะ "อาพูดกับหลานๆแต่

"-_? "ทั้งสามคนเลย เด็กเล็กขนาดนี้จะไปรู้จักได้ไง คนเขียนว่าถ้าจะอาติ๊งต๊อง อู้ย!  หันมามองกลับไปเขียนต่อ

"ถ้ากินไม่หมด ล้างรถปู่  รดน้ำต้นไม้  ถอนหญ่าในแปลงดอกไม้ปู่ ถ้าโออาโทรสั่งเดี๋ยวนี้เเลย"ผู้เป็นอาพูดข้อตกลงกับหลาน ๆเรื่องใช้แรงงานเด็กถนัดจริงๆ

"โห่!!"หลานๆ ร้องอออกมาพร้อมๆกันแหละ

"ว่าไง?"ผมเองและหลานๆหันไปรวมหัวกัน

"จะดีเหรอพี่ไอ"ไอซ์น้องแฝดคนที่สองถามพี่ชายคนโต

"เราจะกินหมดอะปล่าวววว"มาริโอ้ อันนี้เป็นคำถามที่ฮิทติดปากเขามา อะปล่าว ไม่ว่าจะถามอะไรเขาต้องลงท้ายด้วยคำนี้เสนอ มันเป็นลักษณะเฉพาะตัวของเขาเลย
 
"หมดซิ "ไอพูดกับน้อง เพราะเขาสามคนมีแผนไว้แล้ว และทุกคนก็หันมา

"โอเค"พร้อมกัน

"ห้ามคืนคำนะ "ผู้เป็นอาพูดและกดโทรสั่งทันที่ และเขาก็นั่งมองหลานๆ หยักคิ้วให้ด้วย มีห้างสรรพสินค้าไมไกล สามสิบนาทีอาหารที่สั่ง ก็จะมาส่ง

"เอาละอาะจะไปเตรียมอุปรณ์ให้น่ะ อิอิ สบายเราละไม่ต้องล้างรถ รดน้ำต้นไม้ ถอนหญ้า 555 "เดินไปหัวเราะ แต่ผู้เป็นอาไม่รู้หรอกว่าหลานมีเด็ดกว่านั้นอีก เวลาผ่านไปไม่นานนอาหารมาส่ง ครบทุกที่ที่ผู้เป็นอาสั่ง

"อาไปเอาละนะ หลังจากกินเสร็จเตรียมตัวเหนื่อย555"ผู้เป็นอาเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อรับอาหาร

"ไปเปิดประตูด้านหลังเร็วพี่ไอมากันแล้ว"มาริโอ ไอวิ่งไปเปิดประตูหลังบ้าน เพื่อต้อนรับเพื่อนๆที่เป็นลูกๆของเจ้าหน้าที่ในค่ายฯเข้ามาเกือบสิบห้าคนได้
 
"อาหารมาแล้วเรากินกันน่ะ เราสั่งเยอะเลย"ไอพูดและทุกคนก็เขามาในบ้านหมดแล้ว ระหว่างนั้น ผู้เป็นอาเดินยิ้มกริ่ม เข้าบ้านพร้อมที่สั่งทั้งหมดและ

“เย้เราจะได้กินของอร่อยๆแล้วนะ แต่เราต้องกินให้หมดนะ ไม่งั้นเราสามคนโดยอาจอมขีเกียจให้ล้างรถปู่แน่ๆ”มาริโอ้พูด

“ไม่ต้องห่วง เรากินเก่งมากมาก พ่อเราบอกให้เราหยุดกินบ้างก็ได้”เด็กอ้วนเพื่อนของเขาสามคน

“ดูหุ่นนายเราก็รู้แล้วละ ว่านายกินเก่งมาก”ไอ พี่ชายคนโตพูดขึ้น

“น้องโบว์อาจจะกินนิดหน่อยแต่น้องโบว์จะกินเยอะ”เด็กผู้หญิงชื่อน้องโบว์พูดขึ้น เพื่อนสนิทกับน้องไอซ์

“ไอซ์ก็กินไม่เยอะหรอก แต่จะกินเยอะเหมือนกัน”ไอซ์พูดขึ้นและผู้เป็นอากำลังเข้ามาพร้อมอาหารที่สั่ง

"มาแล้วเยอะขนาดอาเชื่อว่า......."ผู้เป็นอาหยุดชะงักทันที่ที่เห็นเด็กมากมายในบ้าน เยอะแยะไปหมด
 
"กินหมด.....อะไรนี้"ผู้เป็นอาพูด และมองไปรอบๆ มีแต่เด็ก หรือเราตาลาย เอานิ้วขยี้ตา เห้ยเด็กยังเยอะเหมือนเดิม เอาไหม อาจจะโดนแดดตาพร้ามัว ไม่เด็กเต็มไปหมดเลย มาจากไหนเนี๊ยะ 

"เพื่อนเรา มากินที่เขาสั่งไง เพราะอย่างงี่ไงเราถึงสั่งกันเยอะ!  "ไอบอกผู้เป็นอาของเขา
 
"ไม่เห็นบอกก่อนเลย"ผู้เป็นอาเสียรู้หลานๆ 555

"สะใภ้"หลานคนที่สาม โอ้พูดขึ้น

"เซอไพร์ไม่ใช่สะใภ้ งานนี้กรูล้างรถเหมือนเดิม  ถอนหญ้าเหมือนเดิม รดน้ำต้นไม้เองเหมือนเดิม เพลอๆที่สั่งมานี้จะพอไหมก็ไม่รู้ ที่รู้ๆ กรูไม่ได้กินแน่ๆ "ผู้เป็นวางถาดอาหารลงและจัดการอุปกรณ์ปราตี้ให้หลาน บริการเป็นเด็กเสริฟอีก พวกเด็กๆสนุกกับการกินๆๆๆๆ

"เด็กอนุบาลที่นี้เขาดีจริงอะไรจริงมีนัดเพื่อนมาปาร์ตี้กันแล้ว จำเริญหลานกรู"ผู้เป็นอาบ่นไปมองหลานๆและเพื่อนไปด้วย

“ติดตึ่ง”ข้อความจากที่รัก แต่ แอมส่งมาถามว่า [อยู่ไหน อย่าให้รู้นะว่าไปติดเด็กที่ไหน]นั้นไม่เข้าใจกันเลยใครอยากจะมาเฝ้าเด็ก ถ้าไม่ใช่พ่อบังคับมา  ผู้เป็นอาคิด

[ติดเด็ก แถมเด็กเล็กมาก แต่เขาอยากไปติดตัวเอง เขาอยากกลับ กทม แง้ๆๆๆๆๆ]และส่งข้อความกลับไปในทันที

[ค่อยยังชั่วหน่อย พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว อย่าลืมของฝากนะ จุ๊บๆ]นั้นแอมหวานใจของผู้เป็นอา อายุยังน้อยนิด แต่คิดมีแฟนกับเขาแล้ว  ส่งรูปคิส มาให้ อู้ยย จุ๊บ จุ๊บด้วย หันซ้ายแลขวา คลิกรูปหน้าโปรไฟว์ขึ้นมาและ จุ๊บ ๆ

“คนอะไร จูบโทรศัพท์ “ผู้เป็นอาถึงกับชะงักมีเด็กมายืนด้านหลัง

“เห้ยย! ไปกินโน้น ทะลึงแล้ว เป็นเด็ก แถมน้องก็เล็กนิดเดียว”ผู้เป็นอาพูดกับเด็กคนหนึ่งที่มาปาร์ตี้กับหลานเขา

“อาจจะใหญ่กว่าก็ได้นะ”นั้นยังมีว่าผู้เป็นอาของแฝดอีก แต่คนเขียนว่าอาจจจะจริงนะ 555

"อาเดียร์ซอสหมด"หลานรักบอกอา ไอ วิ่งมาหาอา  กำลังดูหนังมันมัน ก็ต้องวิ่งไปหาซอสมะเขื้อเทศ กินกันเก่งจริงๆ ปาไปห้าหกขวดเลย ผู้เป็นอาวิ่งกลับมา

"อาเดียร์ น้ำหมดแล้ว"น้ำดื่มหมดอีกแล้วกินเก่งจริงอะไรจริงเลยเด็กๆพวกนี้ นี้ไม่เคยกินกันหรือไง ผู้เป็นอาคิดในใจ
 
"อาไปเอาน้ำดื่มให้นะ"ระหว่างที่เดินไปเอาและเดินกลับ ผมได่ยินเสัยง " นายยิ่งเราทำไมอ่ะ "เราไม่ตั้งใจ"เรายิ่งนายคืนบ้าง"แป้ด!!!!  ปิ้ด! โครม คราม เสียงถ้วยพลาสติกหล่น และเสียงหัวเราะของเด็ก มันก็ปกติแต่ดีที่ให้ใช้ถ้วยพาสติดปลอดภัยหายห่วงผมเดินออกมาถึงกับ ช๊อค ซินิม่า แต่บะคนมีซอสมะเขือเทศบนหัวกันทั้งนั้นแล้วบ้านผมละงานเข้า

"โอ้ ปิด ปิด ปิด"ดูฉีดไปทั่วเลยบ้านพ่อของผู้เป็นอา ก็คือปู่ของแฝดนั้นเอง
 
"โอ้มายก๊อต! มันเกิดบ้าอะไรขึ้น หยุด หยุด หยุด ...แพล๊ด "ผู้เป็นอาพยายามจะห้ามแต่มีบางสิ่งพุ่งเข้ามาในปาก

"แจ๊ป ๆๆ ซอสมะเขือเทศ ใครฟะ ... น้องไอซ์"คนที่ฉีดเจ้ามาในปากผูเป็นอาคือน้องไอซืที่น่ารักและเรียบร้อย

"อาเดียร์ ไอซ์ขอโทษ ไอซ์ จะ จะ "น้องไอซ์

"โอเคน้องไอซ์มายื่นข้างนี้โธ่ เรียบร้อยอย่างกับผ้าผับไว้ มายับเอาวันนี้เอง หลานกรู"ผู้เป็นอาพูดและจับน้องไอซ์มายืนข้างๆ

"เห้ย อย่านั้นถ้วยรางวัลตอบปัญหาตรู อย่า เดี๋ยวแตก)))))"ผู้เป็นเห็นเด็กคนหนึ่งชนโต๊ะมีถ้วยรางวัล้ข้าแข่งขัน ตอบปัญหาที่ประเทศจีนแถมยังไปกับแอมด้วยเลยรักมากถึงกับกระโดดตัวพุ่งไปรับ

"ได้แล้วถ้วยที่รักและห่วงแหน แอมจร๊าเขารักษาสมบัติของเราได้!!!!โอ้วพระเจ้า ...เว้ยยยย พลุ๊บ"กระโดดรับได้แบบพระเอกหนังบู่กระโดดยิ่งผู้ร้ายเลย และแรงกระเด็นมาพาเอาร่างไปหมุดอยู่ในช่องแถมออกไม่ได้

"ใครก็ได้ช่วยมาดึงอาหน่อยเร็ว พลีส!!"ผู้เป็นอาร้องบอกหลานเขา

"พลีสสสส!"ผู้เป็นอา

"อึบ อึบ"มีคนดึงคงหลานรัก แต่ไม่ออก

"อาเดียร์โอ้ดึงไม่ออก อารออยู่นี้นะ "มาริโอ้ตะโกนกรอกหูผู้เป็นอา
 
"โอ้จะกลับมาช่วยอาเหรอ"อาถามหลานกลับซึ้งใจจริงๆ

"ไม่อะ อารอปู่มาแล้วกัน "มาริโอ้ปู่มาก็เย็นแล้ว โธ่ กำ! ของผู้เป็นอา

   

[boonpa]

  จะสงสารเดียร์ดีมั๊ยคิดหลอกใช้แรงงานเด็ก โดนเด็กทำป่วนเลย คำผิดยังมีอยู่บ้างนะจ๊ะแต่น้อยลงเยอะเลย (ตะโกนพิมพ์ผิดนะไม่มีตัว ร จ้า)