แอ้ VS ดิว
หลังจากที่พ่อโทรขึ้นมาหาดิวและบอกว่าให้พาผมลงไปข้างล่างได้แล้ว ผลเลือดคงออกมาแล้ว ใจผมเริ่มจะเต้นไม่เป็นจังหวะ ไหนจะความฝันของผมและดิวก็ฝันเหมือนกันเลย ฝันเห็นเด็กแฝด แต่ดิวนะฝันพร้อมกันมีลูกๆอื่นแต่ผมนี้มาเต็มๆเลยเด็กแฝดชายทั้งคู่ คนหนึ่งหน้าตาดุดันเหมือนดิวไม่มีผิดอีกคนโครงหน้าหวานแต่ผมกลับเห็นใบหน้าของปูลอยเข้ามาแทรกระหว่างเด็กแฝดคนที่สอง
“แอ้คิดมากอีกแล้วเหรอ” ดิวบีบมือผมไว้ ตอนนี้ ผมกับดิวเดินมาจนถึง ห้องที่พ่อภาณุเดชนัดให้ผมลงมาหาเป็นห้องตรวตคนไข้ ผมเปิดประตูเข้าไป ผมก็เจอพ่อภีมปภพยืนอยู่ ผมตรงเข้าไปกอดพ่อภีมผมรู้ว่าพ่อคงเสียใจที่ผมไม่ได้ไปดังที่พ่อคาดหวัง พ่อภีมกอดผมและใช้ฝามือลูบหัวถุยๆของผมเบาๆ
“อาภีมหวัดดีครับ” ดิวยกมือไหว้พ่อผม
“ผลเลือดออกมาแล้วนะ”
“พ่อ..แอ้เป็นอะไรกันแน่"ดิวหันไปถามพ่อภาทันที พ่อภาหันมามองพ่อภีมแว๊ปหนึ่ง
“เดี๋ยวบอกแต่ตอนนี้เราออกไปก่อนดิว”
“อ้าว...ทำไมละพ่อ...ดิวควรจะ..”
“ออกไปรอข้างนอกห้องก่อน...ทำตามที่พ่อบอกดิว” พ่อภาทำน้ำเสียงดุใส่ไอ้ดิวว่าให้ไปออกไปรอข้างห้องก่อน ดิวมันก็เดินหน้ามุ่ยออกไปทันทีพ่อภาเดินไปล๊อกประตูห้อง
“อัลตราซาวนด์ดูได้แล้วหรอพี่ภาอายุครรภ์ไม่น้อยไปเหรอ” พ่อภีมปภพถามพ่อภา พ่อภาณุเดชแค่ยิ้มๆ ให้พ่อภีมและผม
“แอ้ขึ้นมานอนบนเตียงมามาลูกพ่อจะอัลตราซาวน์ดูและจะได้ยืนยันแน่นอนว่ายังไงกัน” พ่อภาณุเดชพูดพร้อม และพยักหน้าให้ผมขึ้นไปนั่งและเอนตัวลงนอนบนเตียงคนไข้ที่สามารถปรับขึ้นลงได้เป็นเตียงเล็ก พ่อภาลากเคื่องอะไรสักอย่างผมจำได้ว่านี้คือเครื่องอัลตราซาวน์ พ่อภาใช้มันตอนทีผมมีเลือดออกท้องน้อย
“แอ้ปลดกระดุมกางเกงให้พ่อหน่อย..ต่อไปห้ามใส่กางเกงรัดแน่นแล้วนะต้องหาซื้อแบบหลวงมหรือพวกยางยืดจะดีมาก” พ่อพูด ผมก็จัดการปลดกระดุมลงไปเกือบจะหมดพ่อภาก็ม้วนพับจนขอบลงไปถึงหัวหน่าวพ่อใช้กระดาษทิชชู้กั้นไว้ให้ ผมกระดกหัวมองพ่อภาที่กำลังเขากำลังบีบเจลลงที่ลักษณะเหมือนที่ยิ่งบาร์โค้ด และพ่อภาก็กดสิ่งนั้นลงที่ท้องน้อยผมต่ำกว่าสะดื้อผมรู้สึกเย็นวาบทันที สิ่งนั้นเคลื่อนที่ไปรอบๆ
“นี้ไงอยู่นี้เอง...ภีมเห็นไหม..ยังไม่ค่อยชัดมากเพราะว่าเพิ่งจะได้เจ็ดวีคแต่ตัวใหญ่อยู่นะ ....นี้คือถุงการตั้งครรภ์และนี้คือหัวใจเต้นดีนะเนี๊ยะถือว่าแข็งแรงดีทีเดียว” ผมลืมตาโพลงที่ได้ยินว่าถุงการตั้งครรภ์ นี้เป็นเรื่องจริงเหรอเนี๊ยะผมตั้งครรภ์จริงๆ ผมกำลังกระดกมองแต่พ่อภีมเอามือมาดันให้ผมนอนลง
“เดี๋ยวนะภีม....แป๊กๆๆๆๆ” พ่อภาเรียกพ่อภีมและเสียงรัวจากการกดคีย์บอร์ดเหมือนกำลังซูมดูอะไรสักอย่าง
“มีอะไรเหรอพี่ภา”
“มีถุงการตั้งครรภ์อีกใบหนึ่งนะหลบหลบอยู่ตรงนี้มิหน้าละ HCG สูงมากกว่าถ้าวัดรอบขนาดตัวอ่อนที่น่าจะได้ 7 สัปดาห์ สูงเกือบเท่ากับสิบสองสัปดาห์ขึ้นไป ถ้าเห็นแบบนี้ก็ปกติแล้วแหละ” พ่อภาพูดว่าเจอถุงการตั้งครรภ์อีกใบ
“เดี๋ยวอีกอาทิตย์มาดูกันอีกทีคราวนี้น่าจะชัดขึ้นกว่าเดิม” พ่อภาพูด พ่อภาก็มองผมที่นอนยังทำหน้างงอยู่เลย พ่อภาส่งกระดาษทิชชูให้ผมเช็ดเจลที่เลาะเทอะหน้าท้องผมเต็มไปหมดออกและเตียงก็ถูกปรับให้เตี่ยลง พ่อภาลุกขึ้นและเดินไปเปิดประตู แค่หมุนลูกบิดและเปิดแง้มคนด้านนอกก็พล้วดพลาดเข้ามาแล้ว
“พ่อแอ้เป็นอะไรพ่อทำไมพ่อไม่ให้ผมอยู่ด้วยอะพ่อ”
“ อยากแกล้งลูก” พ่อภาพูดผมลุกจากเตียงนอนเดินพ่อภาพยักหน้าให้ผมนั่งลงและดิวด้วย ดิวนั่งลงข้างๆผมกุมมือผมไว้แน่น
“เอาละ...ดิว...รู้ไหมว่าทำไมแอ้ไปฝึกไม่ได้”
“ผมไม่รู้แต่ผมดีใจผมคิดว่าแอ้ควรจะรอไปพร้อมผมนะพ่อเราจะได้ไปด้วยกัน” ดิวพูด ผมหันไปมองหน้าดิว
“ผมไม่อยากให้แอ้ไปคนเดียว”
“อืมมพ่อเข้าใจแต่ที่แอ้ไปไม่ได้ไม่ใช่เพราะว่าต้องรอไปพร้อมเราหรอกนะ..แอ้นะเขาตั้งครรภ์”
“อ้อ...ก็แน่ละพ่อ...ห๊ะ!..พ่อว่าไงนะพ่อ...”
“พ่อบอกว่าแอ้ตั้งครรภ์เลยไปฝึกไม่ได้ครับลูกดิว”
“แอ้ตั้งครรภ์ ... แอ้ท้อง...แอ้ท้อง...โอ้ว...เยสๆๆๆๆ” ดิวมันหันมามองหน้าผมและลุกจากเก้าอี้ทำท่าดีใจราวกับเตะลูกบอลเข้าประตูได้แต่พ่อผมซิยืนกอดอกมองดิว
“ดิว..พอ..ดิว..พอก่อน” พ่อภากัดฟันให้ดิวหยุดอาการดีใจ
“แอ้ท้องเหรอพ่อ...แล้วแอ้จะต้องทำยังไง..ทำได้เมื่อไหร่เหรอพ่อ” ผมถามพ่อภากลับทันที คือแบบที่เคยทำให้ผมตอนที่ผมท้องลูกแฝด น้องมีนและน้องมิ้น
“พี่ภา..อย่าลีลานะบอกความจริงไปเถอะมาขนาดนี้แล้ว”
“แอ้พ่อจะบอกว่ามันช้าไปแล้วลูกตอนนี้ถุงการตั้งครรภ์นะมันสร้างรกเรียบร้อยแล้วฝั่งตัวเข้าสู่..เออ..ลูกมดอะนะทำอะไรไม่ได้ลูก...ต้องตั้งครรภ์เอง” พ่อภาพูดว่าผมต้องตั้งครรภ์เอง
“พ่อพูดเล่นหรือเปล่าผมเป็นผู้ชายนะ”ผมพูดด้วยอาการตกใจ
“เป็นผู้ชายที่พิเศษนะลูกมีมดลูกเป็นของตัวเองและพ่อทำแบบที่เคยทำไม่ได้จริงๆนะ” พ่อภาพูด
“พ่อจะบอกว่าแอ้จะอุ้มท้องเองเหรอพ่อ...สุดยอด” ดิว ผมอยากหันไปถีบคนข้างๆจริงพ่อผมก็ยืนกอดมองดิวและหันมามองพ่อภาอีกที
“กูว่ามันจะโดนเตะก็เพราะอาการดีใจมันนี้แหละ” พ่อภาพูดขึ้น ผมสะกิดให้เบาๆหน่อย
“ดีใจกันใหญ่เลยใช่ไหมพ่อลูก...เป็นไง...แทนที่แอ้จะได้ไปฝึกเลยช้าออกไปและนี้ก็ซ่ากันมากบอกให้ป้องกันก่อนไงดิว อารู้ว่าเราอยากอยู่กับแอ้แต่นี้ทำให้ต้องเปลี่ยนแผนเลย...และพี่ภาตัวดีผลงานลูกชายพี่ภาเลยนะ” พ่อภีมผมบ่นทั้งดิวและพ่อภาเลย
“ผมจะท้องเองได้ยังไงละพ่อผมไม่เคยอะ”
“เอานะแอ้ทุกคนต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้นและ...ยังมีอีกเรื่องนะ...เก็บอาการดีใจไว้ก่อน..”พ่อภาพูดว่ามีอีกเรื่องผมกับดิวสะบัดหน้ามามองพ่อภาพร้อมกันว่ามีเรื่องอะไรอีกเหรอ
“ที่อัลตราซาวนด์ดูนะมีถุงการตั้งครรภ์สองใบและ HCG ก็สูงปี้ดจนน่าใจหายแถมยังตรวจพบalfa fetoproteine ที่บ่งบอกว่าตั้งครรภ์ผิดปกตินั้นคือครรภ์แฝดนั้นเอง “ พ่อภาบอกผมกับดิว ว่าผมตั้งครรภ์แฝดแค่บอกว่าท้องก็แทบจะเป็นลมล้มไปทั้งเก้าอี้นี้บอกว่าแฝดอีก
“เอาละพากันดีใจ ตกใจ กันได้แล้วสามเรื่องในวันเดียวกัน” พ่อภาพูดคราวนี้ไม่มีเสียงใครเล็ดรอดออกมาเลยนอกจากความเงียบ ของผมนะตกใจมากกกว่า และเสียงลูกบิดถูกหมุดผมหันไปมองพ่อภีมกำลังจะออกไปข้างนอก
“ภีมไปไหนละดีใจที่นี้ก็ได้นะได้หลานแฝด”
“ผมจะออกไปสงบอารมณ์ก่อนที่จะทำให้พ่อลูกเจ็บตัว” พ่อภีมเดินออกไปข้างนอกห้องทันที
“ดิวไม่พูดอะไรบ้างเหรอลูก” พ่อภาถามดิวที่นิ่งเงียบ
“สุดยอดพ่อ...ผมยิ่งทีเดียวได้สองลูกเลยเหรอพ่อขนาดว่าถุงมันปริรู้เล็กนะพ่อ” ดิวพูดผมก็ว่าเราใส่ถุงกันตลอดทำไมผมท้องได้ ผมหันมามองหน้าไอ้ดิวยังไง
“เออ...”
“กูก็ว่ามึงใส่ถุงตลอดทำไมกูท้องเพราะว่าถุงมึงรั่วนั้นเอง” ผมพูด
“อ้าว..ถุงรั่วเหรอถึงได้ท้อง..ไปซื้อยี่ห้อไหนมาละไม่ผ่าน ISO หรือเปล่าลูกหรือว่าหมดอายุการใช้งาน” พ่อภาถามไอ้ดิว
“คือดิวก็ไม่รู้อะ..มันแตกเอง”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูให้เร็วกว่านี้ละดิวมึงปล่อยให้เลยมาเกือบสองเดือนกว่า”ผมถามไอ้ดิว
“ถ้าบอกก่อนแอ้ก็ไม่ให้..ดิว...อิบอิบ..อะดิ” ไอ้ดิวมันน่าไหมเนี๊ยะ
“เอานะไหนไหนก็มาแล้ว มาสองเลย” พ่อภาพูดผมหันไปมองทางประตูผมควรจะไปพูดกับพ่อภีมด้วยตัวเองซินะ
“พ่อภาผมขอออกไปหาพ่อภีมก่อนนะครับ” ผมบอกพ่อภา พ่อภาพยักหน้าผมลุกจากเก้าอี้ปล่อยให้พ่อภากับดิวคุยกัน ผมเดินออกเห็นพ่อภีมยืนอยู่ผมเดินเข้าไปกอดพ่อภีม
“พ่อ...แอ้ขอโทษพ่อแอ้ทำให้พ่อผิดหวัง”
“เฮ้อ! ...ความหวังพ่อไม่ใช่เรื่องที่ให้เราไปฝึกไปเตรียมพร้อมเป็นทหารนะแอ้” พ่อภีมพูดพร้อมกับกอดผมตอบเอามือลูบหัวผมเบาๆ
“ช่างมันเถอะตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้...นอกจากดูแลให้ดีละมีตั้งสองชีวิตในตัวเรานะแอ้”พ่อภีมพูดพร้อมกับดันผมออก พ่อภีมมองหน้าผม
“ตอนนี้อย่าคิดถึงอย่างอื่นเพราะว่ามันจะกระทบต่อชีวิตน้อยๆในท้องนะแอ้...เรื่องอื่นพ่อจัดการเอง” พ่อภีมพูดและมือถือพ่อก็ดังขึ้นพอดีเลย ผมเห็นสีหน้าที่กังวลของพ่อ
“เข้าไปคุยกับพ่อภาซะว่าต้องทำยังไงบ้างคุณแม่มือใหม่และเดี๋ยวพ่อจะไปคุยธุระก่อน” พ่อภีมพูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปหาที่คุยโทรศัพท์ ผมก็เดินกลับเข้าไปในห้อง
“เก่งมากลูก...มาทีเดียวสองคนและห้องที่เขากั้นนี้ให้ซอยเพิ่มเลยไหมครับดิวครับ เอาเพิ่มสองห้องหรือห้องเดียวละ”
“ห้องเดียวก็พอพ่อแฝดกันนอนด้วยกันได้” ดิวพูดถึงบ้านที่พ่อภากับพ่อภีมปลูกให้ผมที่กรุงเทพเพราะว่าลูกแฝดผมกับน้องมีนจะไปเรียนที่กรุงเทพกันแล้วไม่กี่เดือนนี้แหละ
“แอ้ภีมละ” พ่อภาเงยหน้ามองผม
“พ่อภีมไปรับสายที่ทำงานนะครับ”
“อืม” พ่อภาพยักหน้าตอบผมก็นั่งลงข้างๆดิว
“เอาละพ่อจะอัลตราซาวนด์เราอีกทีตอนนี้เจ็ดสัปดาห์เอาตอนสิบสัปดาห์แล้วกันนะและตอนนี้พ่อจะให้เราทานFolic เสริมนะ FBC และแคลเซียมเพิ่มแล้วกันนะแอ้”พ่อภาพูดพร้อมกับเขียนใบสั่งยาให้
“อ้อ..ต่อไปนี้เดินเหินระวังอย่าเดินเร็ว อย่าวิ่ง อย่าออกกำลังใจหักโหมออกเบาๆที่สุด สามเดือนแรกนี้สำคัญมากและแอ้เองก็ไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อนที่ผ่านมีคนอุ้มให้ดังนั้นพ่อจะดูแลเราเป็นพิเศษหน่อยคอยเจาะเลือดตรวจดูความเข้มข้นของHCG บ่อยๆ “
“ห้ามอุ้มลูกอุ้มไม่ได้แล้วนะแอ้” พ่อพูดว่าผมห้ามอุ้มลูกแล้วถ้ามิ้นงอแงละจะทำยังไง
“อันนี้สำคัญต้องยอมใจแข็งนะ เพราะว่าแอ้นะไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปถ้ามีอาการแท้งคุกคามพ่อจะดูได้ยากมากแอ้จะไม่มีสัญญาณอะไรบอกเช่นมีเลือดออกแต่เลือดนะจะออกในมดลูกออกในช่องท้องอันนี้อันตรายมากพ่อย้ำนะ...ดิวด้วยดูแลเรื่องนี้ด้วยนะ” พ่อพูดและมองหน้าผมสองคนแบบว่าให้ระวังอย่างมาก
“ผมจะต้องอุ้มท้องเองไปนานแค่ไหนพ่อ เก้าเดือนหรือเปล่า”
ถ้าท้องคนเดียวปกติก็เก้าเดือนหรือใกล้เคียงถ้าไม่มีประวัติคลอดก่อนกำหนดหรือมีความเสี่ยงนะแต่ครรภ์แฝดส่วนใหญ่จะคลอดก่อนกำหนดอาจจะราว สัปดาห์ที่ 33 ซึ่งครรภ์ปกติจะราว 37สัปดาห์แต่ไม่เกิน 42 สัปดาห์เนื่องจากถ้าเกินรกจะหมดอายุและเด็กจะไม่ค่อยปกติแล้วแหละที่นี้”
“แต่ครรภ์แฝดสามารภอุ้มทอ้งไปได้ถึง 35-37 สัปดาห์นี้ก็ถือว่าสุดยอดแถมดีเด็กได้พัฒนาเต็มที” พ่อภาอธิบายได้ละเอียดมากผมก็เอามือลูบลูกลิงทั้งสองครรภ์ของผม
“อย่าลืมที่พ่อย้ำละดิวดูแลแอ้ดีดีถ้ามีอาการผิดปากติ หน้ามืดเป็นลมบ่อย ทอ้งแข็งขึ้นจนน่าสงสัยหรือบวมขึ้นมากให้รีบพาหาพ่อหรือโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดถ้ากรณีแอ้ปวดท้องมาก” พ่อหันไปบอกดิว
“ครับพ่อ..”สีหน้าเหมือนมีอะไรทีผิดปกติ
“มีอะไรหรือเปล่าครับพ่อ”
“ไม่มีหรอกแอ้ ไม่มีอะไรให้กังวลนะ....ทำใจให้สบายพักผ่อนเยอะๆ กินแต่ของที่มีประโยชน์กินอะไรนึกเข้าไว้มีสองชีวิตนะในท้องนะกินน้อยเดี๋ยวแย้งกัน”
“นี้พ่อไม่แน่ใจนะยังเห็นไม่ชัด เหมือนจะมีสองรกค่อยยังชั่วหน่อยจะได้ได้รับสารอาหารเท่ากันหรือไม่น้อยไปกว่ากันมาก” พ่อภาพูด ดิวก็เอามือมาลูบหน้าท้องผมเบาๆ
“ลูกพ่อ...มาทีเดียวสองคนเลยนะ”ดิวพูดกับพุงเล็กๆของผม
พอดี” พ่อภีมพูด
“ตอนเย็นไปกินข้าวที่บ้านพ่อภาแล้วกันนะแอ้ ดิว” พ่อภีมพูด ผมสองคนพยักหน้า พ่อภีมปิดประตูลง
“ถ้าอย่างนั้นกลับไปพักผ่อนซะนะแอ้และอย่าลืมนะลูกห้ามอุ้มลูกอันตรายมากนะและยิ่งมิ้นตัวไม่ใช่เล็กๆแล้วด้วย” พ่อภาพูดผมกับดิวพากันลุกขึ้น ผมเอามือลูบท้องน้อยผมเบาๆ ตอนนี้ผมมีอีกสองชีวิตที่ต้องดูแลอย่างดี
ผมพากันไปหาที่นั่งเพื่อรอรับยาบำรุงที่พ่อสั่งให้ไปทานระหว่างที่นั่งรอดิวเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่ผมเหลือบเห็นแก้วน้ำสีออกม่วงๆฟ้าๆ เห็นแล้วอยากดื่มจังจังหวะที่ดิวเดินกลับมานั่งรอ
“ดิวแอ้อยากดื่มน้ำอันนั้นอะ”
“เออ...อันนั้นอะนะปกติมาก็ไม่เห็นจะดื่มนิ”
“แต่วันนี้อยากดื่มอะ” ผมพูดน้ำเสียงดุๆ
“ก็ได้...ดุจริงๆเมียดิวนิ” ดิวพูดป่นหัวเราะก่อนจะลุกไปหยิบแก้วมาน้ำนั้นมาให้ผม กระดกดื่มลงไป
“ดิวอีกแก้วซิ”
“อีกแก้วเหรอ...แอ้หิวน้ำหรือเปล่าให้ดิวไปซื้อน้ำให้ไหม” ดิวหันมาถาม
“ไม่เอาน้ำนี้แหละ...เอามาสักสองสามแก้วเลยนะ”
“ห๊ะ...เยอะไปหรือเปล่าแอ้”
“ดิว...เร็วซิมีตั้งหลายแก้ว” ผมหันขวับมาหาดิว ดิวก็จำต้องเดินไปหยิบมาให้ผมสามแก้ว ผมก็กระดกดื่มรวดเดียวหมดทั้งสามแก้ว
“ดิว...อีกได้ไหมอะ”
“เฮ้ย!...ไม่ธรรมดาแล้วเมีย...”
“ก็มันเห็นแล้วอยากดื่มอะดิว..”
“ไปหาที่นั่งที่ไม่ต้องเห็นดีกว่าไหมดื่มเยอะไปนะแอ้” ดิวพูดก่อนจะพาผมลุกจากตรงนั้นไปหาที่นั่งอื่น เออ มันดีขึ้นมาหน่อยพอไม่เห็นก็เลยเฉยๆ นี้เขาเรียกอาการแพ้ท้องใช่ไหมดิวเดินไปรับห่อยามาให้ผมและเราสองคนก็พากันกลับไปที่รถ ดิวเปิดประตูและประคองผมขึ้นรถ
“ดิวว่าดิวเปลี่ยนรถพ่อไปใช้ดีกว่ารถดิวสูงอะแอ้ขึ้นลงลำบาก” ดิวพูด และดิวก็เข้ามาทำหน้าที่คนขับระหว่างที่ขับรถดิวก็ขับหลบหลุมส่ายเป็นงูเลย
“ดิวทำไมขับรถแบบนี้ละ”
“กลัวตกหลุมเดี๋ยวสะเทือนลูกในท้องดิวทำเพราะว่าดิวเป็นห่วงแอ้และลูกนะ”
“กูจะเมารถเวียนหัวคลื้นไส้อาเจียนก็เพราะมึงขับแบบนี้แหละดิว!” ผมหันไปเม้งคนข้าง ดิวเลยยิ้มแหยๆให้ผมพร้อมกับมาขับรถปกติเหมือนเดิม ผมก็ต้องหยิบยาดมที่ช่วงนี้ต้องมีติดตัวไว้ดมขึ้นจ่อที่จมูด กว่าจะถึงบ้านได้ขับช้าเป็นเต่าเป็นตะคริวอีกต่างหาก --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part ดิว เมื่อเช้าผมได้รับข่าวดีทำให้ว่าที่คุณพ่ออีกแล้วอย่างผมตื่นเต้นประคับประคองเมียรักคือแอ้ไม่จะเดินจะเหิญจะขึ้นจะลงจากรถดูจะระแวดระวังไปหมดแม้กระทั้งขับรถผมยังหลบเกือบจะทุกหลุมจนโดนเมียด่าพอขับมาถึงบ้านได้ เมียก็เดินจั้มอ้าวเข้าบ้านคงไปทะเลาะกับชักโคกอีกแล้ว ผมก็เตรียมขนย้ายของลงจะได้เปลี่ยนรถไปใช้
“มิ้น!!...ลุงบอกอย่าถอนต้นไม้ป้าอาร์มไงเดี๋ยวเถอะลุงดรีมมานะโดนแน่ๆ” เสียงพี่แดนโวกเวกโวยอยู่ตรงสวนต้นไม้ของพี่อาร์มถัดจากบ้านน๊อคดาวน์ที่พี่ดรีมเอามาลง และพ่อตัวดีผมก็วิ่งมาพร้อมกับหลักฐานในมือต้นมาทั้งรากเลยนี้ถอนรากถอนโคนเขามาเลยเหรอ ไอ้แสบของผม
“มิ้นทำไมไปถอนต้นไม้ป้าอาร์มละดูถอนมาทั้งรากเลย” ผมยืนมองคนที่วิ่งซอยขาสั้นมาหยุดตรงหน้าผมพอเห็นผมเล็งที่ดอกไม้ก็เอาซ้อนไว้ข้างหลัง
“ให้พ่อแอ้” มิ้นพูด
“พ่อแอ้อยู่ในบ้านพ่อแอ้เพิ่งจะเดินเข้าไปในบ้าน” ผมบอกมิ้น มิ้นก็ทำท่าจะวิ่งเข้าไปแต่ผมดึงไว้ก่อน
“ไปให้พ่อแอ้” มิ้นพูด
“เอามาให้พ่อตัดรากออกก่อนดินทั้งนั้นบ้านปู่ได้เลอะเทอะกันพอดีปู่มาจะโดนตี” ผมพูด ผมหันไปหยิบมีดมาตัดรากออกก่อนและส่งกลับคืนให้มิ้น พี่แดนก็เดินออกมาจากตรงข้างบ้านของพี่ดรีมกับพีอาร์ม
“ลูกมึงซนมากเลยวะ” พี่แดนพูด
“แล้วนี้ขนของออกจากรถทำไมวะ”
“ผมจะไม่เอาคันนี้ไปใช้อะว่าจะเอาลูกรักของพ่อไปขับ”
“ห๊ะ! ...มึงจะเอารถพ่อไปลุยขี้ดินเหรอครับน้องดิวและพ่อคงให้หรอก” พี่แดนรีบแย้งทันทีแต่ทำยังไงได้แต่ละคนไม่มีแต่รถเก๋ง
“พ่อให้ดิเพราะ...รถผมนะสูงไปแอ้ขึ้นลงลำบาก...และยิ่งมีหลานแบบนี้พ่อยอมอยู่แล้ว” ผมพูดพี่แดนก็พยักหน้าก่อนจะสะบัดหน้ากับมามองผมใหม่อีกครั้งแบบว่าจริงเหรอ
“จริง 7 วีคแล้ว” ผมพูด
“เฮ้ยมีหลานเพิ่ม....สุดยอดวะน้องชายกูได้เป็นว่าที่คุณหมอแถมยังได้ลูกมาอีก “
“ไม่ได้มาคนเดียวนะพี่แดน มาสองเลย” ผมบอกพี่แดน
“กูได้หลานแฝดด้วยเหรอวะ “ พี่แดนพูดขณะที่ผมกำลังกับพี่แดนกำลังเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งอยู่ในบ้านอย่าบอกนะว่ามาถึงวิ่งเล่นกับลูกเลยนะ นั้นไงวิ่งกับมิ้น
“แอ้จะคิดถึงลูกอะไรขนาดนั้นจนวิ่งเล่นกับลูกเป็นเด็กๆเลยแอ้” ผมพูดและวางกระเป๋าลงในบ้าน
“ดิวมาจับมิ้นดิ”
“แอ้ก็หยุดวิ่งซิ”
“หยุดไม่ได้ดิวมิ้นจะเอาดอกไม่ให้กูอะกูเหม็น”
“เออ...เมียมึงท้องไม่ใช่เหรอทำไมวิ่งเล่นกับลูกแบบนั้นวะ” พี่แดนพูด ผมพยักหน้าใช่ไง เอ้อ! เมียท้องห้ามวิ่ง ห้ามเดินเร็ว งานเข้าแล้วไง ผมก็วิ่งไปแอ้วิ่งหนีเพราะว่ามิ้นเอาดอกไม้ไล่ตาม
“ดิว!!” แอ้ก็เรียกผม
“มิ้นอย่าไปแกล้งพ่อแอ้เอาดอกไม้มาให้พ่อดิว..มิ้น!” ผมก็วิ่งตามมิ้น มิ้นหันมาเห็นผมก็นึกว่าวิ่งมาเล่นด้วยก็เลยวิ่งหนีอีกและวิ่งตามแอ้อีก แอ้ก็ยิ่งวิ่งหนีผมก็วิ่งไล่คว้าเจ้าตัวแสบ
“คิก คิก คิก พ่อเล่นกัน”
“พ่อไม่ได้เล่นหยุดเดี๋ยวนี้มิ้น!..เอาดอกไม้มาให้พ่อ พ่อแอ้เขาไม่เอาดอกไม้!”
“พี่แดนทำอะไรสักอย่างซิ”
“ทำอะไรละ”พี่แดนถามผม
“จับมิ้นให้ที”
“มิ้นมาให้ลุงจับซะดีดี”
“แอ้หยุดวิ่งก่อนดิ”
“หยุดได้ไงดอกไม้มันจ่อหลังกูอยู่อะดิวกูเหม็นกูไม่อยากอาเจียนอีกแล้วกูอาเจียนไปหมดพุงแล้วดิว” แอ้
“อ้าว....พ่อแม่ลูก ลุงอีกวิ่งเล่นกันทำไมครับในบ้านนะครับ” พี่ดรีมกับพี่อาร์มกลับเข้ามาพอดี
“ไม่ได้วิ่งช่วยจับมิ้นให้ก่อน”
“มิ้นพ่อแอ้ไม่เอาดอกไม้ลูก”
“ดอกไม้ฉวยๆ” มิ้น ก็วิ่งตาม
“โธ่เอ่ย..หมับ”
“เอี้ยด” เสียงเบรคของแอ้ มิ้นก็หยุดเพราะดอกไม้ถูกดึงไปจากมือแล้วโดยพี่ดรีม ดอกไม้อยู่ในกำมือพี่ดรีมเรียบร้อยแล้ว
“ดอกไม้มา..ดอกไม้ให้พ่อแอ้” มิ้นพยายามกระโดดเอาดอกไม้คืน ส่วนผมกับพี่แดนก็นั่งหอบรับประทานวิ่งตามจนเหนื่อยขนาดนี้
“เดี๋ยวนะมิ้นดอกไม้นี้ มันน่าตาคุ้นๆนะเหมือน..”พี่อาร์มพูดและชี้ไปทานที่ปลูกดอกไม้เอาไว้
“เอาดอกไม้มาจากไหนมิ้นอย่าบอกนะว่าไปถอนต้นไม้เมียลุงอีกแล้วนะ....” พี่ดรีมถามมิ้น มิ้นทำตาเลิกลัก
“ไม่ต้องมองพ่อเลย”ผมพูด
“ไม่ต้องส่งสายตามาหาลุงแดนเลยบอกแล้วว่าอย่าถอนอย่าถอน” พี่แดนอีกคน
“มิ้น!!” ทั้งพี่ดรีมและพี่อาร์มเลย
“มิ้นอยากให้พ่อแอ้...”
“มิ้นพ่อแอ้ไม่เอาดอกไม้พ่อเหม็นลูก” แอ้พูดพร้อมกับนั่งหายใจหอบเหนื่อย
“แอ้เป็นอะไร”
“แอ้ไม่เป็นอะไรมากหรอกพี่อาร์มแต่แค่ได้กลิ้นแอ้ก็จะ...จะ..อ๊วก..นั้นพูดแล้วก็มาเลย แอ้ไปห้องน้ำนะ” แอ้พูดและรีบลุกไปห้องน้ำทันที ทิ้งไว้ซึ้งสายที่ไม่เข้าใจของพี่ดรีมกับพี่อาร์ม พี่ดรีมหันมาทางผม
“แอ้เขาแพ้ท้องนะพี่ดรีม”
“อ้อ..เฮ้ย…เราจะมีหลานเพิ่มเหรอวะ ...” พี่ดรีมสะบัดหน้ามาทางผม
“ใช่แล้วพี่ดรีมพี่อาร์ม “ พี่อาร์มยิ้มดีใจพี่อาร์มเดินตามเข้าไปดูแอ้ในห้องน้ำ ผมและพี่ๆ หันไปมองตัวแสบที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ต่อไปนี้ห้ามแกล้งพ่อแอ้รู้ไหมมิ้น พ่อแอ้เขากำลังจะมีน้องเล็กๆในท้องแล้วและห้ามไปถอนต้นไม้ป้าอาร์มมาให้พ่อแอ้อีกนะพ่อแอ้เขาไม่สบายเขาแพ้ดอกไม้” พี่ดรีมย่อตัวพูดกับเด็กน้อยที่ดูก็รู้ว่ายังไม่เข้าใจ
“แต่มิ้นให้พ่อแอ้” มิ้นพูด
“พ่อรู้ว่ามิ้นอยากให้พ่อตอ่ไปเอาเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่ดอกไม้นะลูก”
“หงึกๆ” พยักหน้าเบาๆ แอ้เดินออกมาพร้อมกับพี่อาร์ม ดูท่าทางเพลียๆ มิ้นทำวิ่งเข้าไปกอดแอ้ แอ้ทำจมูกฟิตฟิตแสดงว่ายังมีกลิ่นดอกไม้ติดเสื้ออยู่แน่ๆ
“มิ้นพ่อดิวว่าเราไปอาบน้ำก่อนดีกว่าลูก” ผมย่อตัวลงบอกมิ้น
“อาบน้ำตัวหอมๆนะพ่อแอ้จะได้หอม”
“งั้นไปลูกลุงดรีมพาไปอาบน้ำดูซิเนื้อตัวมอมแมมขนาดนี้ส่วนดอกไม้ป้าอาร์มคงเละไม่เป็นท่าอีกแล้วหลานครับ” พี่ดรีมอุ้มมิ้นขึ้นไปอาบน้ำบนบ้าน บ่นมิ้นไปด้วยเรื่องไปเล่นที่สวนของพี่อาร์ม
“แอ้ทานอะไรไหมพี่ทำให้ข้าวต้มอะไรพวกนี้”พี่อาร์มถาม
“ก็ดีนะพี่อาร์มแอ้นะอาเจียนมาหมดเลยและตอนเช้าก็กินไปนิดเดียวเอง” ผมรีบบอกเพราะว่าแอ้คงจะปฏิเสธแน่ๆ พี่อาร์มเดินเข้าไปในครัว
“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะมีขึ้นเวรบ่ายดึกว่าและคืนนี้ได้หลับตอนอยู่เวรแน่ๆ เลี้ยงลูกลิงมึงไอ้ดิว” พี่แดนพูด ผมพยุงพาแอ้ไปนั่ง หาน้ำให้ดื่มพวกหวานนิดหน่อยแต่ไม่ให้ดื่มมากเพราะว่าต้องควบคุมเดี๋ยวจะเป็นเบาหวานตอนท้องซึ้งมันมีโอกาสเป็นได้ถึงไม่เคยเป็นเบาหวานมาก่อนก็ตามและพี่อาร์มก็ยกข้าวต้มมาให้แอ้ พี่ดรีมอุ้มตัวแสบที่ทางแป้งหน้าขาวลงมาพอดี
“ถ้างั้นพี่กับพี่ดรีมจะไปรับน้องมีนนะเลิกซ้อมเป่าออแกนด์แล้วใกล้วันกีฬาสีนะ “ พี่อาร์มบอกผม ผมพยักหน้ามิ้นมายืนเกาะเก้าอี้จะให้แอ้อุ้มขึ้นไปนั่งด้วย
“มิ้นน้ำแล้ว...มิ้นหอม..มิ้น..”มิ้นพูดและทำท่าดมตัวเองและก็ส่ายหัว “เหม็นๆ” แปลว่าไม่เหม็นแล้ว
“พ่อแอ้อุ้มไม่ได้ให้พ่อดิวอุ้มขึ้นมานั่งกับพ่อแอ้พ่อจะได้ป้อนข้าว” แอ้พูดผมขมวดคิ้วจะดีเหรอคนนี้ดื้อบอกอย่านี้ทำทันที
“เอานะดิว เอาขึ้นมานั่งแอ้จะไอ้ป้อนมิ้นไปด้วย” แอ้พูดผมก็อุ้มขึ้นไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ ผมก็ต้องคอยกำกับอยู่ข้างๆกลัวกระโจนไปหาแอ้ เขาเรียกว่าช่วงเห่อลูกใหม่ คอยจับคอยกันมิ้น มิ้นเองก็ยังเด็กหนัก กว่าจะป้อนหมดชามได้ เล่นเอาคนกันท่าอย่างผมเหนื่อยเป็นสองเท่าเลย
“แอ้ดิวเอาไปล้างเอง” ผมบอกแอ้ ผมหยิบชามไปล้างให้แอ้ แอ้ทำท่าจะลงจากเก้าอี้ แอ้ลืมตัวจะหันไปอุ้มมิ้นมิ้นก็กางแขนรอ
“แอ้อย่าอุ้มลูก”ผมรีบห้ามปรามแอ้ รีบวางชามไว้ในซิ้งและรีบมารับตัวแสบไว้ก่อน
มิ้นพ่อบอกว่าพ่อแอ้ไม่สบายพ่อแอ้อุ้มเราไม่ได้ไง” ผมเอ็ดมิ้นคราวนี้น้ำเสียงจริงจัง จนมิ้นก้มหน้าลงรู้ว่าตัวเองผิด
“ดิว แอ้เองต่างหากที่ลืม “ แอ้แก้ตัวแทนลูก
“ห้ามให้พ่อแอ้อุ้มถ้ารักพ่อแอ้นะพ่อแอ้ไม่ค่อยสบาย” ผมบอกมิ้น
“พ่อแอ้ไปหมอเปล่า” มิ้นถามแอ้
“ไปซิไปหาปู่มาโดนฉีดยาด้วยนะ” แอ้หลอกมิ้น มิ้นถึงกับทำหน้าตากลัวเข็มขึ้นมาทันที
“แอ้ไปนอนพักเถอะดูสีหน้าเพลียมากเลยมิ้นดิวดูเอง” ผมบอกแอ้ มิ้นเงยหน้ามองผมเพราะว่าผมอุ้มเข้าเอวอยู่
“มิ้นนอนพ่อ..มิ้นง่วง” นั้นไงง่วงตามทันทีเลยนะ
“จริงอะ” พอถามว่าจริงอะ หลับตาพริ้มซบทันที น่ามอบโล้รางวัลนักแสดงดีเด่นจริงๆ ผมก็เอานิ้วเขี่ยที่แก้มทำเป็นไม่ตื่นนะ แอ้พยักหน้าว่าให้พ่อเข้าไปในห้องนั่งเล่นทั้งคู่ ผมจัดการวางพอตัวดีเขาก็ลืมตาโพลงกลัวว่าผมกับแอ้จะทิ้งเข้าไว้ในห้องผมก็จัดการกางที่นอนแอ้จะได้นอน เบาะที่ไว้นั่งนั้นแหละมันกางออกมาเป็นที่นอนได้ แอ้ก็มานอนลงมิ้นรีบปืนขึ้น
“มิ้นห้ามดิ้นมาทับพ่อแอ้ถ้าดิ้นมาทับพ่อแอ้พ่อดิวไม่ให้นอนกับพ่อแอ้ด้วยนะ” ผมทำน้ำเสียงดุจริงจังด้วยมิ้นนั่งพยักหน้าหงึกๆ
“นมหิว” มิ้นพูด
“ไปชงนมให้ลูกซิดิว” แอ้บอกผม ผมก็ต้องออกมชงนมให้ลูกชายตัวแสบและรีบกลับเข้าไปแต่ก็ยังไม่วางใจเลยต้องนอนกำกับอยู่ด้วยคอยกันมิ้นไม่ให้เอาขาไปเตะท้องแอ้ แอ้ก็ทำท่าจะหลับๆแต่ก็ต้องตื่นเพราะพ่อลูกที่ต้องคอยห้ามปราม ผมเริ่มจะรู้แล้วซิว่ามิ้นนี้มันดื้อเอาเรื่องเหมือนกัน
“มิ้นเดี๋ยวพ่อตีเลย” นั้นพอผมทำเสียงดุเข้าหน่อยก็เงียบหันหน้าไปหาแอ้ทำท่าเบ้ปากจะร้องไห้
“มิ้นถ้าดื้อพ่อพากไปนอนที่อื่นนะพ่อแอ้จะนอนพ่อแอ้ไม่สบาย” ผมพูดอีกเป็นครั้งที่ร้อยได้แล้ว มิ้นก็พยักหน้าทั้งขวดนมที่คาอยู่ในปางแต่ก็ทำอีกเชื่อเขาเลย กว่าผมจะกำราบจนหมดฤทธิ์ส่วนแอ้นะหลับไปแล้ว มิ้นก็ตาปรือๆ และไม่กี่นาทีก็หลับปุ๋ยไปตามๆกัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
