รอที่ 4
เมื่อกรีซมาเยือน...และชาเย็นขวดนั้น
ติ๊งหน่อง~ ติ๊งหน่อง~
ผมขมวดคิ้ววางขวดไวน์บนเคานต์เตอร์บาร์แล้วเดินไปดูอินเตอร์คอม อ้าว.. ไอ้กรีซมา มาทำไมวะ วันนี้เสาร์แบบนี้มันน่าจะนอนอยู่ห้องมากกว่านะ ผมเบะปากกดปลดล็อคประตูจากอินเตอร์คอมแล้วเดินไปดักมัน
“นึกยังไงมาหาวะ?” ไอ้กรีซไหวไหล่แล้วเดินไปเอนตัวนอนบนโซฟา ..กรีซกับผมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อของผมกับพ่อของมันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ กรีซเป็นคนหน้าตาดีออกจะไปทางตี๋นิดหน่อยเพราะมีเชื้อจีน ผิวขาวมากแม้จะตากแดดบ่อย(เหมือนผมอ่ะ ตากแดดทำงานในไร่กับป๋าบ่อยแต่ยังขาวเป็นหยวก ไม่แมนเลย) ตัวสูง รูปร่างหนากำยำสมชายชาตรี เรียนดี กีฬาเด่น ฐานะทางบ้านดี นิสัยยังไนซ์บอยสุด ๆ เพอร์เฟกต์แมนสัด ๆ แล้วมันยังป๊อปมาก ๆ ในหมู่สาว ๆ (รวมทั้งไม่สาวด้วย (ไม่สาวหมายถึงผู้ชายที่มาหลงมัน)) แต่กรีซมันไม่เจ้าชู้นะครับ จะคบใครก็คบทีละคน ไม่มีนอกใจ แล้วก็ขอแสดงความเสียใจกับสาว ๆ ด้วยฮะ เพื่อนผมไม่โสด.. ได้ดาวเภสัชมาเป็นแฟนด้วย ก็เพื่อนผมมีดีกรีเป็นถึงเดือนทันตะเลยนะครับ หล่อจนผมหมั่นไส้ อยากเอามีดกรีดหน้าแม่ง
“กูเลิกกับบัวแล้ว”
“ห้ะ!!!?” ผมสตั้น ขออึ้งแป๊บดิ บัวคือดาวเภสัชปีหนึ่งที่มันคบอยู่ครับ แล้วสองคนนี้ก็คบกันได้จะหกเดือนแล้ว อีกสองวันนี้อ่ะ เหี้ยเหอะ! เลิกกันได้ไงวะ!!!!
“กูเลิกกับบัวแล้ว”
“กูรู้แล้ว แต่มึง.. อะไร ยังไง เมื่อไหร่ ทำไม ไหน เล่า!!”
“ไม่อยากพูดว่ะ”
“ไม่อยากก็ต้องพูด กูบังคับไม่ได้ขอร้อง ไอ้กรีซ!” ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้นมา กรีซตวัดตามองอย่างรำคาญ แต่ขอโทษ กูไม่สนเว้ย! ถ้ามึงเลือกที่จะมาหากูมึงก็ไม่มีสิทธิมารำคาญ!
“บัวมีคนอื่น”
“หะ!!!! น้องบัวอ่ะนะมีคนอื่น บอกว่ามึงมีคนอื่นยังน่าเชื่อกว่าอีก” น้องบัวนะ น่ารักจะตาย เรียบร้อยเชี่ย ๆ อ่ะ ซื่อ ๆ ใส ๆ ด้วย มันเป็นไปได้ยากมากเลยนะเว้ยยยย
“บัวมีคนอื่นจริง ๆ กูเห็นกับตา”
“เพื่อนเขาหรือเปล่า”
“เพื่อนเหี้ยอะไรจะดูดปากล้วงนมกันวะ!!!” ผมกระพริบตาปริบ ๆ เอ่อ.. กรีซโหมดดาร์กผมไม่โอเคว่ะ อย่าตะคอกกูดิ กูไม่ใช่น้องบัวของมึงนะเว้ย!! แล้วน้องเขาทำอย่างนั้นจริงเหรอวะ เท่าที่ผมรู้สองคนนี้แม่งรักกันดีนะ แล้วอยู่ ๆ น้องบัวคนซื่อดาวเภสัชกลับเล่นชู้ซะงั้น โคตรงง
“ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
“มึงเชื่อกูเหรอ?”
“อ้าวไอ้เชี่ย มึงเพื่อนกู ไม่เชื่อมึงจะให้กูไปเชื่อผักตบในคลองเหรอ ถามไม่คิดจริง ๆ”
“หึ กูบอกเลิกไปเมื่อวันก่อน แต่ไม่รู้ว่าบัวมีคนอื่นเมื่อไหร่นะ”
“..... สบายมึง แค่ผู้หญิงคนเดียว ช่างแม่งเหอะ อย่าไปเครียด หนังหน้าอย่างมึงหาใหม่ได้สบายอยู่แล้ว” ผมขยี้ผมกรีซแรง ๆ มันเงยหน้ามองแล้วถอนหายใจ
“กูไม่ได้เครียด....ว่ะ”
“ไม่ได้เครียดห่าไร หน้ามึงบอกขนาดนี้”
“กูไม่ได้เครียดเรื่องบัว เรื่องบัวกูชิลมากนะมึง กำลังอยากเลิกอยู่พอดี” อ้าว ไอ้เวรกรีซ
“แล้ว?”
“วันที่กูบอกเลิกบัวอ่ะ พอตอนค่ำกูก็ไปนั่งดื่มคนเดียว กูดื่มไปเยอะมาก แล้ว.. แม่ง!” ดูเหมือนเรื่องที่ทำให้มันเครียดเหมือนโลกจะแตกวันพรุ่งนี้จะอยู่ตรงนี้นะครับ ผมเงียบ รอให้มันพูดต่อ
“กูเมามึง เมามากแต่ยังพอจำอะไรได้ แล้วกู.. กูพาคนมาที่ห้องว่ะ.. กู..ข่มขืนเขา”
“O_O!!” ผมเบิกตากว้าง ไอ้สัด!!!! หน้าอย่างไอ้กรีซนะจะไปข่มขืนใครได้ ไม่ใช่ว่ามันอ่อนหรืออะไรนะ แต่นิสัยมันไม่ใช่แบบนี้ เพื่อนผมมันเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะครับ คำว่าข่มขืนนี่ห่างจากตัวมันมาก แล้วนี่อะไรวะ
“เพลิงฟ้า” ผมหันไปมองคนเรียก ผมยังคงอึ้งกับคำบอกเล่าของมันอยู่ จะคิดว่าผมรับไม่ได้หรือเปล่าเนี่ย โว้ย!
“ห หะ? มึง.. กรีซมึงแน่ใจหรอวะ แล้วมึงทำอย่างนั้นทำไมหาาาา!”
“กูไม่ได้ตั้งใจ กูเมาไอ้เหี้ย กูเมา! กูรู้ว่าแม่งเหี้ยมากที่เอาความเมามาอ้าง แต่วันนั้นกูขาดสติจริง ๆ กูคิดว่าเขาเป็นเด็กขาย กูเลยพาเขาไปที่ห้อง ไม่ได้พอดิ กูบังคับเขา แล้วนั่นแม่งเสือกเป็นครั้งแรกของเขา!!” กรีซตาแดงก่ำ มันหลับตาลงก่อนจะยกมือทั้งสองปิดหน้าเอาไว้ แม่ง! เห็นมันเป็นแบบนี้แล้วใจไม่ดีเลยว่ะ ถ้ามันไม่เมามันไม่ทำอย่างนั้นแน่ ๆ ไม่ใช่ว่าผมเข้าข้างมันเพราะมันเป็นเพื่อน แต่เพราะเพื่อนผมไม่มีทางที่จะผมอย่างนั้น ตอนนี้มันคงรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำไปจริง ๆ
“กรีซ”
“กูรู้สึกแย่ฟ้า กูแม่งเหี้ย!”
“ใจเย็นมึง”
“.......”
“มึงรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร”
กรีซส่ายหน้า “ไม่ ไม่รู้ แค่หน้าเขายังเลือนลางเลย ..พอเช้ามาอีกทีเขาก็หายไปแล้ว เหลือแค่เตียงยับ ๆ กับคาบเหี้ยอะไรไม่รู้”
“มึงไม่ได้ถามชื่อเขาเลยเหรอ”
“ไม่ว่ะ ตอนนั้นกูคิดแค่ว่า ก็แค่เด็กขาย พอเสร็จ ให้เงินก็จบ ไม่จำเป็นต้องรู้จัก แต่เขาไม่ใช่ว่ะมึง กูอยากเจอเขาอีกครั้ง กูอยากขอโทษเขา..”
“คนเรามันพลาดกันได้ มึงอย่าคิดมาก” ผมลูบหัวมันเบา ๆ กรีซพลิกตัวนอนตะแคงซุกหน้ากับท้องของผมแล้วยกแขนกอดเอวผมเอาไว้ .. มันต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดแน่ถ้ายังไม่เจอคนที่มันทำร้ายเขาไว้ ทำไงดีวะ
“มึงใส่ถุงหรือเปล่า”
“เปล่า..”
พั้ว!
ผมตบศีรษะมันไปฉาดใหญ่ “ไอ้สัด! ไม่ใส่ได้ไงวะ เกิดเขาท้องล่ะไอ้เหี้ย!”
“ไม่ท้องหรอก..”
“ไม่ท้อง.. ยังไงวะ หรือว่า.. ไอ้กรีซ!!!”
“เออ! เขาเป็นผู้ชาย พอใจมึงยัง สัด เลิกตีกูได้แล้ว!” มันลุกขึ้นจากการนอนตักผมแล้วทำหน้ายุ่ง ไอ้เชี่ยนี่ แม่งเคยกับผู้ชายที่ไหนล่ะ! ผมพยายามเค้นกับมันแต่มันไม่ตอบผมเลย ตอนนี้หรอ นู่นนน ไปรื้อหาของกินในตู้เย็นแล้ว
“มึงเอาไวน์ออกมาทำไมวะ” เสียงไอ้กรีซตะโกนถาม เออว่ะ ลืมไปเลย ผมเลยลุกไปที่ครัวบ้าง
“เอาไปให้ไอ้เจ้า”
“ไปเมื่อไหร่?”
“ถ้ามึงไม่มาหา กูจะไปแล้ว”
“เหรอ กูไปด้วย”
“เพื่อ?!”
“เพื่อ.. เป็นก้างมึงกับพี่เจ้าไง” มันพูดแล้วยิ้มกวนประสาท ไอ้เชี่ยกรีซซซซซซซซ! ไอ้เพื่อเวร! เมื่อกี้ยังทำหน้าจะร้องไห้อยู่เลย ทำไมตอนนี้มึงมากวนตีนกูล่ะเพื่อนรัก!!!!
---------------------------
“มึงลงไปกดออดดิ” ผมหันไปบอกไอ้กรีซ มันมองหน้าผมอย่างเซ็ง ๆ แล้วลงไปกดออด สักพักประตูรั้วก็เปิดออก กรีซกลับมาประจำที่คนขับแล้วขับรถเข้าไปในรั้วบ้าน ผมไม่ได้เอารถตัวเองมาเพราะขี้เกียจขับ รถก็ติด มากับไอ้กรีซนี่แหละ ประหยัดน้ำมัน ช่วยชาติลดมลภาวะ
“มาทำไมวะ!” เจ้าของบ้านอย่างพี่ขลุ่ยมาต้อนรับอย่างดี ..เหรอวะ ผมหวัดดีส่ง ๆ เพราะมัวแต่มองหาเจ้าของบ้านอีกคน
“เอาไว้ไหนดีพี่”
“ลังอะไรวะ วางนั่นก่อนก็ได้”
“พี่ขลุ่ย เจ้าอ่ะ?” พี่ขลุ่ยมองผมด้วยหางตา เดินเกาพุงทำทีไปดูลังองุ่นที่กรีซเพิ่งวางลง กวนตีนมากไหม..
“พี่ขลุ่ยยยยยย”
“ข้างบน” ก็แค่นั้น ผมส่งถุงไวน์ให้ไอ้กรีซแล้ววิ่งทั่ก ๆ ขึ้นบันไดไปชั้นสอง เปิดประตูห้องนอนไปคือเฟล ไม่เจอ เป้าหมายต่อไปคือห้องทำงานของมัน..
“เจ้า!!!” ผมเปิดประตูพรวดเข้าไปโดยไม่เคาะอย่างไร้มารยาท
“สัด!” เจ้าของห้องสบถแล้วชี้หน้าคาดโทษผมก่อนจะลุกขึ้นมาดันตัวผมออกจากห้องทำงานแล้วลากลงไปชั้นล่าง อะไรวะ ทำตัวมีพิรุธ ปกปิดอะไรไว้..
“ไอ้เด็กเหี้ย” ผมแลบลิ้นใส่ ไม่เคยสำนึกหรอก พอมาถึงชั้นล่างผมก็เปลี่ยนทิศเดินไปที่ครัวอย่างเลื่อนลอยพร้อมกับทำจมูกฟุดฟิดตามกลิ่นอาหาร เรื่องกินไวมากขอให้บอก
“ทำตัวเหมือนหมา” ไอ้เจ้าบีบแก้มผมแรง ๆ แล้วเดินชนไหล่ผ่านไป เข้ามาในครัวก็เจอไอ้กรีซยืนอยู่หน้าเตา ส่วนพี่ขลุ่ยนั่งกินองุ่นอยู่ที่โต๊ะกินข้าวถัดไปไม่ไกล ใครเจ้าของบ้านใครเป็นแขกวะ
“ทำไรวะมึง”
“มีตาป่ะครับ?” แล้วผมก็ฟาดหลังไอ้กรีซไปแรง ๆ แล้วเดินหนีลูกเตะของมันไปหาพี่ขลุ่ยกับไอ้เจ้าที่กำลังนั่งเสวนากันอยู่ที่โต๊ะกินข้าว
-----
---
“อร่อยป่ะ” ผมถามส่ง ๆ ไม่เจาะจง เอื้อมมือไปเด็ดผลองุ่นจากพวงมากินบ้าง องุ่นจากไร่ผมเองครับ เมื่อสามสี่วันก่อนป๋าเข้ามาทำธุระที่กรุงเทพเลยเอาองุ่นมาฝากเยอะมาก ผมเลยแบ่งมาให้ไอ้เจ้าด้วย บางส่วนก็เอาไปแบ่งเพื่อนที่คณะ แบ่งให้ไอ้กรีซไปเป็นลัง ที่ห้องผมยังเหลือยอยู่เลย ว่าง ๆ แวะมาเอานะครับ ^ w ^
“ก็ดี แล้วนั่น..” เจ้าชี้ไปที่ขวดไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ผมคว้ามาแล้วหยิบขวดไวน์ออกจากถุง
“ไวน์สูตรใหม่ ป๋าเอามาให้ลอง เลยเอามาแบ่ง” นอกจากองุ่นแล้วป๋ายังขนไวน์มาด้วย ก็ที่บอกครับ ป๋าเอามาให้ผมสี่ขวดนู่นแหละ ผมเลยให้กรีซไปหนึ่ง เอามาให้เจ้าอีกหนึ่ง ส่วนผมเก็บไว้สอง ..เพราะตอนที่ยังเรียนอยู่มัธยม ป๋าก็ใช้ผมเป็นหนูทดลอง ให้ผมชิมให้ แล้วนั่นเลยทำให้ผมชอบดื่มไวน์ #Phlengfafact
“อืม”
“ขอบคุณดิ ขอบคุณณณณ”
“ขอบคุณครับ!!” มันยกมือไหว้ท่วมหัว อารมณ์ประชดมาเต็มมาก..
โครก~
ผมนิ่งค้างก่อนจะยิ้มแหยะ ไอ้เจ้ากับพี่ขลุ่ยส่ายหน้าเอือม ๆ ก็แหม่ ท้องร้องมันเรื่องธรรมชาติ ไม่เคยท้องร้องกันรึไง วันนี้ผมกินแค่ขนมปังแผ่นเดียวกับนมแก้วเดียวเอง เพราะจะตื่นก็สายแล้ว พอกินขนมปังไปไม่นานไอ้กรีซก็มา ฟังมันปรับทุกข์จนลืมหิวไปเลย ตอนนี้ก็จะบ่ายโมงแล้วด้วย ผมยัดองุ่นเข้าปากทีเดียวสองลูกแล้วใช้ลิ้นดันให้ไปอยู่ที่กระพุ้งแก้มทั้งสองข้างจนแก้มป่องเป็นกระรอก แล้วจากนั้นผมก็ลุกไปหาไอ้กรีซ ไม่อยู่ให้ไอ้เจ้ามันดีดแก้มหรอก เหอะ!
----------
----
“เสร็จยังอ่ะ?”
“ใกล้แล้ว มึงยกสองจานนั้นไปก่อนดิ” ผมยกจานกับข้าวที่วางอยู่เรียบร้อยแล้วออกมา .. อยากจะราดพะแนงใส่เจ้าของบ้านจริง ๆ น่าหมั่นไส้ ใช่เรื่องที่แขกต้องมาทำให้ไหมเนี่ยยยย มันใช่เหรอครับ!
“ไปเอาจานกับช้อนส้อมมาด้วยดิ” ผมค้อนมองคนพูด เจ้าชีวันนั่งสไลด์สมาร์ทโฟนในมือเล่น ขนาดพูดยังไม่มองหน้าเลย ฟายยยยย! ผมจำใจไปหยิบจานกับช้อนส้อมตามคำบัญชาของเจ้าของบ้าน
“กรีซ! เอาแล้วน้ำมาด้วย” ผมตะโกนบอกไอ้กรีซพลางตักข้าวสวยใส่จาน ส่งให้คุณเจ้าของบ้านทั้งสอง แม่งนั่งเฉย ๆ จริง ๆ อ่ะ ไม่คิดจะช่วยเลยเหรอวะ ถ้าไม่เห็นว่าแก่กว่าผมเอาข้าวละเลงหน้าไปแล้วนะ
-------
----
การกินข้าวมื้อนี้เหมือนสงครามขนาดย่อมเลยครับ รำคาญผมตัวเองก็รำคาญ ยังมาโดนเจ้าของบ้านสองคนนี้กวนประสาทก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นไปอีก แม่ง! ผมปัดปรอยผมที่ตกมาปรกหน้าไปทัดหู ผมเป็นผู้ชายที่ไว้ผมยาว ตั้งแต่เด็กแล้ว เพราะแม่ผมชอบ แล้วทรงปัจจุบันก็เป็นบ๊อบสั้นปัดข้าง บางที่มันน่ารำคาญแต่จะตัดสั้นก็ไม่ได้ครับ แม่จะไล่ออกจากบ้าน ผมเคยแอบไปตัดสั้นตอนเรียนม.1 เพราะโดนเพื่อนล้อว่าเป็นตุ๊ด(ผมเรียนเอกชนตลอดเลยไม่มีปัญหาเรื่องทรงผม) กลับบ้านมาคุณนายมองหน้าผมนิ่ง ๆ แล้วเดินหนี แล้วก็ไปคุยกับผมประมาณสองเดือนได้ จากนั้นผมก็ไม่ตัดผมสั้นเกรียนอีกเลย..
หลังจากกินข้าวเสร็จก็ต้องเก็บล้างใช่ไหมครับ แล้วคนเก็บล้างก็คือ... ผมกับกรีซ ส่วนเจ้าของบ้านนู่นนนนน นอนเอกเขนกเล่นเกมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนู่นน ผมล้างไปปากก็ขมุบขมิบด่าพวกมันไป ไอ้กรีซก็เอาแต่ส่ายหน้าขำ ใช่ซี้!! ใครจะไนซ์กายแบบมึงเล่า!!! กรีซมันคงรำคาญที่ผมบ่นไม่หยุดมั้งครับเลยบอกให้ผมไม่ต้องทำเดี๋ยวมันจะทำเอง ผมนี่แทบจะก้มลงกราบเบญจางคประดิษฐ์ กันติชาพ่อพระมาเกิด คนดีของเพลิงฟ้าาาาา ... โอเค พอ ไม่ต้องด่าว่าผมตอแหล เพระาผมด่าตัวเองได้ครับ ทำไมนิสัยอย่างนี้ก็ไม่รู้ T_T
--------
----
“เล่นด้วยยยยยยย!” ผมวิ่งโร่เข้าไปแย่งจอยเกมในมือไอ้เจ้า แม่งเล่นกาก จะแพ้อยู่แล้ว แล้วความเทพของผมก็ทำให้สามารถพลิกวิกฤตมาจนเอาชนะพี่ขลุ่ยมาได้...
“ไอ้เด็กเหี้ย! มึงไปไกล ๆ เลย” พี่ขลุ่ยมองผมด้วยความอาฆาต แต่คนอย่างเพลิงฟ้าหรือจะสะท้าน โทษนะ พ่อดีผมไม่กลัว หึ! พี่มันโยนจอยดึงปึก! ผมเลยเก็บขึ้นมาแล้วส่งให้ไอ้เจ้า เล่นกับเจ้ามันก็แพ้ แล้วมันก็หัวเสียพอกันกับพี่ขลุ่ยเลย ตลกดี
“มึงเล่นไหม” พี่ขลุ่ยร้องถามกรีซที่เพิ่งเข้ามา ตอนนี้วนมาจนผมได้เล่นกับไอ้เจ้าอีกรอบแล้ว
“ไม่พี่ เล่นกับมันแล้วอารมณ์เสีย” ผมหัวเราะ อารมณ์เสียเพราะมึงเล่นแพ้น่ะสิ ผมเลิกสนใจแล้วจมกับเกม จากนั้นไม่นานผลแพ้ชนะก็ออก ผมวางจอยลงแล้วชูมือขึ้นสองข้าง ยักคิ้วให้พวกมันที่ทำหน้าเหมือนจะเข้ามาบีบคอ มีแค่กรีซที่ยิ้มขำ ๆ พี่ขลุ่ยกับเจ้าเหมือนประสาทแดกไปแล้ว
“พอไอ้เหี้ย เลิกเลย เลิก!” ไอ้เจ้าโวยวาย
“เออ เลิก!” พี่ขลุ่ยก็หนับหนุนไปดิ พี่มันเก็บจอยปึงกังปิดเกมถอดปลั๊กไวมาก ผมได้แต่มองมึน ๆ อะไรอ่ะ ยังเล่นไม่จุใจเลย แพ้แล้วพาลนี่หว่า
“อ่อนด๋อย” ผมพูดนิ่ง ๆ ส่ายหน้าไปมาช้า ๆ ด้วยความกวนตีน
“เก่งมากหรอมึง หือออ” ไอ้เจ้าใช้นิ้วหนีบแก้มผม (ผมเป็นคนมีแก้มอ่ะครับ แต่ไม่ได้อ้วนนะ) ผมมองตาไอ้เจ้าก่อนจะพูด
“เก่งมาจากไหน... ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ..” “ไป ไปจีบกันไกล ๆ ไอ้สัด!”
“กร้ากกกกกก อิจฉาหรออออออออออ” พี่ขลุ่ยกลอกตาก่อนจะคว้าหมอนอิงมาฟาดหัวผม โดยมีไอ้เจ้าบอกว่าตีแรง ๆ สัด..
“ให้อิจฉามึงกูไปอิจฉาไอ้กรีซกับแฟนมันไม่ดีกว่าหรอวะ” ถึงกับนิ่งไปเลยเจอแบบนี้.. ผมมองหน้ากรีซ มันสั่นหน้าแล้วยิ้มบาง ๆ ยิ้มนี่มึงโอเคเปล่าวะ
“อย่าอิจฉาเลยพี่ เลิกไปละ”
“เฮ้ย!” พี่ขลุ่ยกับเจ้าอุทาน ส่วนท่านกรีซก็ยิ้มตามคาแรคเตอร์ คนห่าอะไรเพิ่งเลิกกับแฟนแต่ยิ้มได้อย่างนี้ ผมว่ามันคงเสียศูนย์บ้างล่ะน่า ที่มันบอกว่าสบายก็คงจริง แต่ในความสบาย ๆ นั้นผมว่ามันต้องมีความเสียใจด้วยบ้างแหละ ถ้ามันไม่ได้รักน้องเขาเลยคงไม่คบกันมานานอย่างนี้หรอก
“ทำไมวะ” - เจ้า
“เขามีคนอื่น”
“เฮ้ย! หน้าอย่างมึงมีคนกล้านอกใจด้วยหรอ”
“กล้าไม่กล้าก็มีไปแล้วว่ะพี่”
“หรือมึงลีลาไม่ดีวะ” - พี่ขลุ่ย
“ไม่รู้ดิ ตอนผมทำเขาก็ครางดังอยู่นะ อืม.. ขออีกรอบด้วย” ไอ้สัด!! พอเลย เลิก ๆ แยกย้าย เริ่มเสื่อมแล้วเนี่ย หน้าไม่อายกันจริง ๆ แต่ก็อย่างว่า ผู้ชายมันพูดเรื่องแบบนี้กันได้ปกติอยู่แล้ว แต่ยกเว้นผมไว้คนแล้วกัน จั๊กจี้พิลึก บรึ๋ยยยย
“ครางดังวัดไม่ได้นะเว้ย”
“คุยเหี้ยอะไรกันเนี่ย!”
“อะไรมึง แค่นี้รับไม่ได้” ไอ้พี่ขลุ่ยปาเมล็ดองุ่นใส่ผม แม่ง คิดว่าหน้าตาดีแล้วจะทำอะไรทุเรศ ๆ ก็ได้หรอ!
“ใครจะไปเสื่อมแบบพี่วะ”
“เก็บเด็กมึงดิ๊เจ้า” อะเด่ออออ สู้ไม่ได้ก็เรียกพวก ไม่ใจเลย
“หึ ปล่อยมัน” ผมอยู่ต่อปากต่อคำกับพวกมันอยู่แป๊บนึงก่อนจะลุกไปหาขนมในครัว
-----------------
ส่องตู้เย็นเจอสารพัดของกิน ขนม เครื่องดื่ม บลา ๆๆ เจ้าของบ้านมันชอบกินก็เลยมีของกินเยอะ ผมคว้าขวดชาเย็นผสมเม็ดแมงลักออกมาหนึ่งขวด เค้กมะพร้าวอีกหนึ่งชิ้น จากนั้นก็ย้ายไปที่เคานต์เตอร์บาร์ บันนั้นมีตะกร้าสานวางอยู่และในนั้นก็เต็มไปด้วยขนมขบเคี้ยวหลายอย่าง ผมยิ้มออกมาเมื่อเจอสิ่งที่ต้องการ เยลลี่ครับ ผมชอบกิน เคี้ยวหนึบ ๆ อร่อยดี แต่ไอ้เจ้ามันบอกไม่อร่อย หวานไป ไม่ชอบ ผมอยากจะกลอกตาเป็นลูกเหล็กในเขาวงกตบนไม้บรรทัดตอนอนุบาล แต่ถึงมันบอกว่าไม่ชอบแต่ก็เห็นซื้อมาติดบ้านไว้ตลอดอยู่ดี หึหึ
“สัด!” ผมสบถออกมา ห่วงฝาชาเย็นมันบาดนิ้วครับ ตอนที่กำลังพยายามจะเปิด เลือดสาดเลยเชี่ยยยยยย
“ทำไรวะ”
“เอ่อะ..” ผมค่อย ๆ ดึงนิ้วออกจากฝากห่วง พอไอ้คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่เห็นเท่านั้นแหละความบรรลัยก็บังเกิด...
“ทำเหี้ยอะไรไม่รู้จักระวังตัว!”
“ก็มัน..”
“ที่เปิดขวดก็มีทำไมไม่ใช้ ชอบหาเรื่องเจ็บตัวอยู่เรื่อย สนุกมากหรือไง!” แล้วทำไมต้องเสียงดังด้วยเล่า! เจ้าคว้าข้อมือของผมแล้วลากไปที่อ่างล้าง
“ก็ทุกทีมันเปิดได้หนิ”
“ยังจะเถียง เงียบไปเลยมึง” ผมเบะปาก มองมือตัวเองที่ถูกมือใหญ่จับประคองเอาไว้พร้อมกับวักน้ำจากก็อกล้างคราบเลือดออกให้ มือก็ใหญ่แต่ไม่ยักกะทำให้ผมรู้สึกเจ็บ..
“ยิ้มทำไม โดนด่านี่มีความสุขหรอ” เจ้าพูด ขณะเดียวกันก็ใช้ผ้าสะอาดซับมือให้ด้วย
“เปล่า ยิ้มเพราะมึงห่วงต่างหาก หัวใจนี่เต้นตึก ๆ เลยเนี่ย”
“ปากดี ทำเองไปแล้วกัน” เจ้าปัดมือผมทิ้งแล้วเดินออกไป ผมส่ายหน้าขำ ๆ จะให้ทำอะไรในเมื่อตัวเองทำให้หมดแล้ว พลาสเตอร์ก็แปะให้แล้วด้วยเนี่ย ประสาท แค่โดนบาดแค่นี้สบายมากสำหรับผม . . . พอหันไปจะหยิบขนมที่เอาออกมาก็ต้องหยิบออกมาอีกครั้ง ขวดชาเจ้าปัญหา ตอนนี้ไม่มีฝาแล้วครับ ฮะฮ่า เจ้าชีวันนี่มันเจ้าชีวันจริง ๆ ไอ้น่ารัก!
-----------
------
ผมออกไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้งพร้อมกับขนมที่เตรียมไว้ สามคนนั้นกำลังต่อเกมกันอีกรอบ แล้วคราวนี้ผมถูกกีดกันและห้ามเล่นด้วย ใจร้ายกันฉิบหาย พอเล่นเกมไปสักพักพี่ขลุ่ยก็โทรหาพี่ชิคให้ซื้อเหล้าเบียร์โซดาเข้ามาพร้อมกับกับแกล้มบางส่วน เป็นอันว่าเย็นนี้จะมีการดื่มฉลองความโสดให้ไอ้กรีซเพื่อนรักกัน...
---------------------------
เด็กประหลาดมาแล้วค่าาาาาาาา กระดึ้บๆๆ
เพิ่งปั่นเสร็จเลย ฮืออออ 
ขอบคุณทุกคนนะคะ ฝากพี่เจ้ากับเพลิงฟ้าในอ้อมอกอ้อมใจด้วยเน้อ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะฮะ
(ชื่อตอนก็พิมพ์ไม่พอ ฮืออออ 
)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
