หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[mur@s@ki]

โรสนี่มันน่าฟาด ร้องไห้แล้วมันไม่จบหรอกนะ
รับผิดชอบด้วยดิ่ จะช่วยฟ้าทำใหม่หรือยังไงก็พูดไป นี่เล่นไม่คิดจะแก้ไขเหตุการณ์อะไรเลย
แล้วจะไม่ให้ระแวงเพื่อนนนนนคนนี้ได้ไง 


เจ้าก็รุกเป็นนะครับ  จ้า ดีจ้า

[EverGreen™]

บทจะรุกก็เอางี้เลยหรอพ่อคุณ
โรส นางไม่ธรรมดาแน่ๆ 

[HanTwoH]

จูบบบบบบบบบบ 

[SOMCHAREE]

ช่วยตอบเค้าหน่อยว่าใช่เจ้าตัวจริงม้ายยยยยยยยยยย

[brave]

 

[iceman555]

 

[rainiefonnie]

คิดว่าโรสตั้งใจทำกระดาษที่ด่าเพลิงฟ้าก็น่าจะเป็นโรสทำอะ

[aoraor]

โรส........ตอแหลว่ะ //เบะปากมองบน

เกลี๊ยดเกลียดคนแบบนี้ ตีหน้าซื่อ ทำตัวอ่อนแอ แต่จ้องจะกินของชาวบ้าน เรื่องจดหมายเราว่าโรสทำ

อย่ายอมนะเพลิงฟ้าาาาา ช๊อบชอบตอนบอกว่า  "โห  มารยาท "  รู้สึกจึ้ก 555555555

[pannuna]

ฟินสุดจริงๆ นังโรสปกติไม่สนใจแต่ตอนนี้นางร้ายเหลือเกิน

[LoveAholic]

เจ้าชีวันนนน อะไรเข้าสิงค๊าา มาทำเยี่ยงนี้
คิดถึงเพลิงฟ้ามากกกกใช่ป่าว ทำบ่อยๆนะ
คนอ่านฟินเวอร์   . เจเจน่าร๊ากกกกอ่า
คนเขียนเพิ่มบทให้ด้วย รักเด็ก คริคริ

[BoolinMini]

ผู้ต้องสงสัยคือ โรส เลยอ่ะ

อย่างมี่เพลิงฟ้าพูดอ่ะ นี่หรอมารยาท แล้วประเด็น ไม่คิดจะช่วยให้ทุกอย่างมันดีขึ้นหรือไง นอกจากน้ำตา เข้าใจนะว่างานชิ้นนั้นเพลิงฟ้ามันต้องทำเอง อต่มันกฺน่าจะมีประโยคหรือการกระทำที่เยียวยาและรับผิดชอบมากกว่านี้

อยากจะรู้นักถ้าเจ้ามันรู้ว่าเพลิงฟ้าได้รับกระดาษข้อความอะไรมาจัทำยังไง? มายเจจจจ

[manami_01]

น่าสงสัยอ่ะ โรสนี่ตอนแรก ๆ คิดว่าแอบชอบเพลิงฟ้าซะอีกหรือจะแอบชอบเจ้าว่ะ?

ไอ้พี่เหนือเนี่ยชอบเพลิงฟ้าแน่นอนและคงร่วมมือด้วย?

เดาค่ะเดาเอามาลงต่อด้วยน้าลุ้นจริง ๆ อ่ะ 

[JustWait]

โรสแน่เลยค่ะ...

[nicksrisat]

ตามอ่านกันยาวๆเลย ใกล้จะเป็นแฟนกันแล้วสินะ

[badbadsumaru]

ืโรสเอาจดหมายไปใส่ล็อกเกอร์ป่ะ
รู้สึกหงุดหงิดกับนางมาก หึ้ยยย

แหม จูบขนาดนี้ พี่เจ้าขอเป็นแฟนเลยดิ  5555555

[snowboxs]

“งั้นก็ตายคาอกกูเลยดีกว่า”

จะข้ามขั้นเลยเหรอพี่เจ้า แต่เราฟิน

[namngern]

เราก็คิดว่าเป็นยัยโรส ต้องการไรอะ ชอบเจ้าหรอ
นี่ชอบคนที่เพื่อนชอบหรอ ยี้
ไม่ชอบคนแบบนี้อะ

[squall]

เกลียดชะนีโรส นางคิดว่าทำงี้แล้วตัวเองจะมีโอกาสเหรอ แม้แต่หางตาเขายังไม่อยากจะแล 

อ่านรวดเดียวค่ะ แต่อยากอ่านต่อแล้ว... 

[♠♥♦♣]

ตายคาอก!
ตายคาอก!
ตายคาอก!

นังโรสแน่ๆ คนเขียนจดหมาย รึปล่าว?!?

[ทั่วหล้า]

อ่านรวดเดียวเลยยยยยยยยยยยย
ชอบเพลิงฟ้าาาาาาาา

โกรธโรสแต่ไม่ยักกะด่าแฮะ
ถึงจะว่าไปแล้วแต่ก็แค่ไม่กี่คำเอง
ก็เพื่อนนิ่เนอะ

แต่เราว่าโรสร้ายลึกนะ
บางอารมณ์นางดูน่าขนลุกแปลกๆ
แอบเดาใจคนเขียนว่าเจ้าของจดหมายอาจจะเป็นโรส

[Yara]

เหวย จะให้น้องฟ้าตายคาอกเลยรึ
 

[aommaboo]

พี่เจ้าเริ่มรุกแล้ว 

[pe-ar]

ตายเลยยยยย  แบบนี้
เหยยยยยยยยย  พี่เจ้ารุกแรงงงงงงงง

[i c u]

พี่เจ้าคะ ถ้าไม่ขอเพลิงฟ้าเป็นแฟนซะที เราจะขอแทนแล้วนะ คนอะไรน่ารักน่าฟัดที่สุดดดดดด

[HEARTBREAKER]

รอที่ 16


มันเป็นการแสดงความรัก

　　- Phloengfa’s Part -
　　
　　
　　
　　
　　ผมหนีออกมาจากห้องน้ำนั่นหลังจากสร้างวีรกรรมเอาไว้ อ๋อ! ไม่มีอะไรนอกจากจูบนะครับผม ...แล้วความสงสัยของผมก็ถูกปลดปล่อยว่าทำไมถึงไม่มีคนเข้ามาใช้ห้องน้ำเลยตั้งเกือบสามสิบนาที. . . แม่งล็อคครับ ล็อคจากข้างในนี่แหละ
　　
　　
　　เจ้าชีวัน.. มัน..ร้ายนะครับหัวหน้า
　　
　　
　　“รีบเดินไปไหน หึหึ” ผมเม้มปากที่บวมเจ่อของตัวแล้วมองค้อนไอ้เจ้า นิสัยไม่ดีเลยครับ แบนมันเลยนะ
　　
　　“หุบปากไปเลยมึงอ่ะ!”
　　
　　“ฮะฮะ” ผมทุบไหล่คนที่หัวเราะอารมณ์ดีแก้เขิน แม่ง.. น่าเจ็บใจชะมัด นี่ผมต้องเขินหน้าแดงฉ่าเป็นสาวน้อยวัยใสเพราะจูบโง่ ๆ ของมันน่ะเหรอ!!!!
　　
　　
　　โอเค มันไม่ใช่จูบโง่ ๆ หรอกครับ แต่มัน.. นั่นแหละ!  คุณครับ!! ปากผมแตกนะเว้ย แถมยังบวมเจ่อแบบนี้อีก มัน.. มันน่าอายอ่ะ แล้วทำไมผมต้องเลียปากบ่อย ๆ แล้วใจเต้นแรงด้วยวะ!
　　
　　
　　
　　นี่นับว่าเป็นครั้งที่สองแล้วนะ มันต่างจากครั้งแรกมาก ๆ เลย แหงสิ! ครั้งแรกนั่นมันแค่แตะ ๆ ปากกันเฉย ๆ แล้วมีคนเข้ามาขัด แค่ครั้งนี้มัน.. ถึงกับกัดปากดูดลิ้นเลยนะเว้ย! ถึงผมจะไม่ได้ใส่แต่นี่ก็เป็นการแลกลิ้นครั้งแรกกับผู้ชายอ่ะ แถมยังไม่มีคนมาขัดจังหวะด้วย(เพราะไอ้เจ้ามันล็อคประตู(ถอนหายใจ)) ถ้าคุณนายตะวันพราวรู้ต้องจิกหัวผมแล้วหาว่าผมใจแตกแน่ ๆ
　　
　　
　　แต่เสียดาย.. ไม่น่าเป็นห้องน้ำเลย.. เฮ้ออออ
　　
　　
　　อ้าว! ผมต้องไม่แรดดิว่ะ เสียภาพลักษณ์หมด
　　
　　
　　คนแมนเขาก็เป็นกันอย่างนี้แหละครับ..
　　
　　
　　แหะ ๆ
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　ผมเดินตามไอ้เจ้ามาจนถึงโรงอาหารคณะศิลปกรรมศาสตร์ ระหว่างทางก็มีทั้งรุ่นน้อง ทั้งรุ่นเดียวกันเข้ามาทักไม่ขาด ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิงด้วยสิ น่าหมั่นไส้จริง ๆ
　　
　　
　　เดินมาอีกหน่อยจากตรงนี้มองเห็นพวกพี่ขลุ่ยแวบ ๆ ออร่ากระจายมาก
　　
　　“หวัดดี” ยกมือทัก พวกมันก็ยกมือทักตอบ แต่ทำไมทำหน้าแปลก ๆ กัน
　　
　　
　　“เพลิงฟ้า!!”
　　
　　“เสียงดังเพื่อ” ผมนั่งลงข้างไอ้กวาง ชินาที่นั่งตรงข้ามขึงตาใส่แล้วยืดตัวข้ามโต๊ะมาคว้าคอเสื้อผม
　　
　　เหี้ยไรเนี่ย...
　　
　　
　　“ทำไมมึงไม่บอกกูอ่ะ!!”
　　
　　“บอกอะไร!”
　　
　　“ก็เรื่องนั้นไง จดหมายนั่นอ่ะ!!” ผมเหลือบตามองกวาง มันยิ้มแหยแล้วขยับตัวออกห่าง ผมกระตุกมุมปาก จดหมายตัวปัญหาวางอยู่กลางโต๊ะ ก็ดี๊ ก็ยังดีที่ยังพับเอาไว้ไม่ใช่กางออกทั้งแผ่น
　　
　　“เหอะ! จะให้บอกตอนไหน แล้วมีใครถามกูบ้าง กลับจากห้องล็อคเกอร์พวกมึงก็ไม่อยู่ พอกูกลับไปห้องสตูฯก็เจองานตัวเองพัง! มีช่องไหม?”
　　
　　
　　ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอก อึดอัดจะตาย แต่ถ้าอยู่ ๆ ก็บอกไปโดยไม่มีใครถามเลยมันไม่ดูเสร่อเหรอ? ผมเป็นคนไม่ชอบเก็บเรื่องชวนอึดอัดหรือไม่สบายใจไว้กับตัวเองหรอกครับ .. ถ้าเรื่องนั้นมันไม่จำเป็นจริง ๆ
　　
　　
　　“แต่มึงหนีไมอ่ะ”
　　
　　“ให้อยู่แดกหัวพวกมึงหรือไง” พ่นลมหายใจแรงระบายอารมณ์ที่คุกรุ่น เห็นเป็นคนสบาย ๆ งี้ เวลาหงุดหงิด โมโหหรืออะไรก็ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแหละ บ้า ๆ อย่างนี้โหมดดาร์กก็มีนะครับ
　　
　　
　　เมื่อกี้ลืมเรื่องพวกนี้ไปแล้วแทน ๆ
　　
　　
　　
　　
　　“จดหมายอะไร? มึงบอกกูไม่ครบหรือเปล่า” ก่อนชินาจะอ้าปากพูดก็ถูกไอ้เจ้าแทรกซะก่อน ผมเม้มปาก
　　
　　
　　มันต้องรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ...?
　　
　　
　　“เพลิงฟ้า” ไม่ต้องกดเสียงต่ำกดดันได้ไหมเล่า!!
　　
　　“ไร? มองหน้าทำแมะ หลงเสน่ห์กูเหรอ”
　　
　　“อย่ากวนตีน” ผมขมุบขมิบปาก ส่งสายตาคาดโทษไอ้กวางกับชินา ชี้นิ้วส่ง ๆ ไปที่จดหมายนั่น
　　
　　
　　
　　5
　　
　　4
　　
　　3
　　
　　2
　　
　　1
　　
　　
　　!!!!!
　　
　　
　　“W#&%!E!!” เสียงทุ้มสบถคำหยาบพร้อมกับมองผมด้วยสายตาเรียบนิ่ง
　　
　　“เมื่อไหร่?”
　　
　　“ม เมื่อเช้า” แล้วทำไมผมต้องเสียงสั่นด้วยวะเนี่ยยยยยยยยย
　　
　　“ทำไมไม่บอกกู!”
　　
　　“ทำไมต้องเสียงดังอ่ะ”
　　
　　“อย่าเปลี่ยนเรื่อง”
　　
　　“ไม่รู้ ไม่รู้จะบอกทำไม บอกแล้วได้อะไรอ่ะ รู้หรอว่าคนทำเป็นใคร”
　　
　　“ใจเย็น.. คนเยอะ” พี่ขลุ่ยห้ามทัพ ผมเบ้ปาก ดึงกระดาษในมือไอ้เจ้ามาแล้วพับเก็บใส่กระเป๋ากางเกง
　　
　　“เก็บไว้ไมวะ?”
　　
　　เป็นคำถามที่ดี..
　　
　　“เอาไว้เป็นหลักฐาน” ยักคิ้วให้อีกทีก่อนจะลุกขึ้น
　　
　　“ไปไหน?” ผมเลิกคิ้วมองไอ้เจ้า ขอกวนตีนหน่อยเถอะข้อหาทำให้หมั่นไส้ ผมกำนิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อยเข้าหากันแล้วใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้รูดตรงลำคอเลื่อนลงมาจนปลายนิ้วทั้งสองสัมผัสกัน
　　
　　“พูดภาษาคนปกติไม่เป็นไง?” ผมเหยียดยิ้มเม้มปาก แล้วทำมือซ้ำแบบเดิมอีกสองสามรอบ “แปลด้วย”
　　
　　“หิว”  ทุกคนทำหน้าเหมือนจะเข้ามาตบผมให้ได้ อะไรอ่ะ! นี่มันเบสิกเลยนะ! แปลว่าหิวไง หิววววว โด่ววววว ถ้าจะใช้ภาษามือต้องกับกรีซถึงจะคุยกันรู้เรื่อง
　　
　　
　　อ๋อ.. ผมเคยเรียนการใช้ภาษามือครับ เรียนทำไม? คือผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งแล้วเพื่อนคนนั้นของผมเขาหูหนวกครับ ผมเลยคะยั้นคะยอกรีซให้ไปเรียนภาษามือด้วยกัน เพื่อที่จะคุยกับเพื่อนคนนั้นให้เข้าใจ เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แล. . .
　　
　　
　　แต่ตอนนี้ไม่ค่อยได้ใช้ก็หลง ๆ ลืม ๆ ไปบ้างแล้วแหละ แหะ ๆ
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　ผมจิ้มนิ้วกับปมคิ้วหนาที่ขมวดยุ่งของเจ้าชีวัน “อะไร ๆ”
　　
　　เจ้าถอนหายใจเฮือก “เปล่า”
　　
　　“เปล่าแล้วถอนหายใจทำไม ฮึ!” ว่าพร้อมกับตวัดแขนกอดคออีกฝ่าย ไอ้เจ้ามองอย่างเหนื่อยใจผมเลยยิ้มหน้าลูกหมาไปให้
　　
　　“เหอะ ถ้าชินาไม่หลุดมึงคิดจะบอกกูหรือเปล่า?”
　　
　　ผมดุนลิ้นกับกระพุ้งแก้ม “ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก มัน..”
　　
　　“อย่าบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับกู เพราะมันเกี่ยวเต็ม ๆ”
　　
　　“โหย.. ดักงี้เลย จะไปต่อยังไงอ่ะ”
　　
　　“กูซีเรียส”
　　
　　“มึงไม่ต้องมาคิดเลย ก็เป็นเงี้ย เลยไม่อยากบอกอ่ะ”
　　
　　“มึงเคยคิดมากกับอะไรบ้างป่ะ?”
　　
　　
　　“อืม.. คิดนะ.. คิดว่าวันนี้จะกินอะไรดี พรุ่งนี้จะกินอะไรดี เงินจะพอใช้ไหม ฮี่~ อ๊ากกกก!” ไอ้เจ้าล็อคคอผมกดลงต่ำแล้วตบหน้าผากผมดังเพียะ! แถมด้วยการขยี้ผมผมจนเสียทรงแล้วบีบท้ายทอยแรง ๆ อีกที ชักจะเอ็นดูผมมากเกินไปแล้ว!!
　　
　　
　　แล้วมาตีกันกลางโรงอาหารให้คนมองทำไมเนี่ย หืมมมมม!
　　
　　
　　
　　จริง ๆ เรื่องคิดมากมันก็มี แต่ผมไม่ใช่คนปกติไง(ไม่ได้หมายความว่าตัวเองบ้านะครับ) เหมือนที่ไอ้เจ้ามันชอบว่าบ่อย ๆ ว่าผมประหลาดไง โธ่ มันก็แค่เป็นสไตล์ มีเรื่องให้คิดก็คิดแค่ ณ เวลานั้น ๆ พอมีอะไรมาเบนความสนใจหน่อยผมก็ลืมเรื่องเครียดไปละ ยกตัวอย่างก็วันนี้ไง
　　
　　
　　เมื่อเช้าหงุดหงิดจะเป็นจะตาย แรก ๆ ก็สติฟุ้งพอโดนเบี่ยงประเด็น มีอย่างอื่นให้สนใจ(จะไม่บอกว่าเป็นเรื่องจูบในห้องน้ำ) ..เรื่องจดหมายลึกลับ เรื่องโรสทำงานผมพัง เรื่องพี่เหนือทำกาแฟหกใส่เสื้อ ผมก็ลืมไปแล้ว ไม่เชิงว่าลืมไปหมดแค่ไม่ได้พะวงหงุดหงิดกับเรื่องพวกมันแล้ว
　　
　　
　　มันเป็นวีถีคนแมน
　　
　　
　　ผมก็ไม่เข้าใจมนุษย์โลกเท่าไหร่นะว่าจะเครียดมาก ๆ ใส่ใจทุกอย่าง เก็บทุกเรื่องมากคิดกันทำไม
　　
　　จะประสาทตายเข้าสักวัน.. แต่ผมเองก็เช่นกัน เฮ้อออออออ
　　
　　
　　
　　“มึงจะกินไรวะ เดินนานละนะ”
　　
　　“อยากกินอะไรมึงก็ไปซื้อเองดิ เกี่ยวไรกับกู”
　　
　　อ้าว.. ไอ้เวรนี่ ก็นึกว่าจะกินร้านเดียวกัน แล้วไม่ไล่แต่แรกวะ
　　
　　“โว้ยย!”
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　ผมกลับมาที่โต๊ะหลังจากได้สุกี้แห้งมาจานใหญ่ เนื่องจากชินาย้ายไปนั่งข้างไอ้กวาง ผมเลยต้องนั่งที่มัน เว้นที่ตรงกลางไว้ให้ไอ้เจ้า ถัดไปก็เป็นพี่ขลุ่ย ตรงข้ามพี่ขลุ่ยก็พี่ชิค
　　
　　
　　
　　“โรสไม่มาด้วยไง?” ผมถามชินาพลางตักสุกี้เข้าปาก
　　
　　“มาให้มึงแดกหัวหรอ” มีย้อน ๆ “กูชวนละ นางบอกจะทำงาน อีกอย่างกลัวมึงจกตับ..”
　　
　　“กูไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นสักหน่อย”
　　
　　“แต่โหดร้ายมากกว่านั้นไง..” กวางพูดมานิ่ง ๆ แล้วยิ้มสวย โอ้โห.. ส้อมในมือนี่สั่นไปหมด
　　
　　“เออ! ไอ้เหี้ย ทิ้งกูไว้คนเดียว ต้องปลอบให้หยุดร้องไห้อีก เวรกรรมของกูจริง ๆ” ผมยิ้มเผล่ ชินาค้อนขวับเลยครับ
　　
　　
　　
　　
　　สักพักไอ้เจ้าก็มาพร้อมกับข้าวแกงที่แยกกับกับข้าว เกาเหลาชามโตและยังมีของทอดอีกจาน.. ผมกระพริบตาปริบ ๆ มึง..แดกเยอะจังวะ แต่มันนั่งผมก็ลุกขึ้น ลืมว่าตัวเองลืมนซื้อน้ำ แล้วก็ได้น้ำเปล่ามาสองขวด..
　　
　　
　　“อ๊ะ!” ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยย! เวรกรรมมาก ๆ ทำไมโลกใบนี้ต้องมีการเคี้ยวลิ้น!
　　
　　“เป็นไร?”
　　
　　“กัดลิ้นอ่ะ”
　　
　　“โง่” ผมมองไอ้เจ้าด้วยหางตา สาบานกับกูดิ๊ว่ามึงไม่เคยกัดลิ้นตัวเองเวลากินข้าว ไอ้ห่าาาาาา
　　
　　
　　แล้วนี่เหมือนจะได้กลิ่นเลือดด้วยนะ...
　　
　　
　　“มีทิชชูป่ะ?” ผมถามลอย ๆ ไม่เจาะจง แล้วชินาก็โยนห่อกระดาษทิชชูมาให้ ผมถุุยขุยกระดาษที่ติดลิ้นออก โห.. เลือดจริง ๆ ด้วย แต่ไม่เยอะก็โอเค
　　
　　“เออ ว่าจะทักตั้งนานละ” เลิกคิ้วมองไอ้พี่ชิค “ปากมึงดูบวม ๆ นะ”
　　
　　
　　..............เหมือนถูกฟาดด้วยไม้หน้าสาม
　　
　　
　　
　　“หะ? ก็ ก็เป็นงี้ปกติหนิ” พูดไปก็แอบเหลือบมองไอ้คนที่ทำผมปากบวม ไม่ได้สำนึกอะไรเล้ยยยยยยย และด้วยความหมั่นไส้ผมเลยเตะขามันไป
　　
　　“ไม่ ๆ ไม่ปกติ เหมือน.. เหมือนอะไรนะขลุ่ย” แหนะ มีหาส่วนร่วม
　　
　　“...โดนดูด”
　　
　　“แค่ก ๆๆ” ผมแทบจะพ่นผักบุ้งใส่หน้าชินา พี่ขลุ่ย ไอ้เชี่ยยยยยยยยยย แต่เดี๋ยวก่อนนะ อย่าร้อนรน.. “มั่วแล้ว”
　　
　　“อืม.. มันก็น่าจะจริงนะ ปกติบางเพลิงฟ้าบาง ๆ หนิ พอกลับจากห้องน้ำกับพี่เจ้าก็เจ่อเฉย..”
　　
　　“เจ่อเฉยนี่เหมือนจ่าเฉยแมะ?”
　　
　　“จ่าเฉยพ่องงงงงงง!” ไอ้กวางทำท่าจะสาดน้ำหวานใส่ผม
　　
　　
　　
　　แล้วด่าผมทำไมงะ ; ____ ;
　　
　　
　　“ก็รู้อยู่นะว่าปากมึงมันสีสดยิ่งกว่าซดเลือดไก่ แต่นี่มันแดงกว่าปกตินะ เหมือนโดนดูดแรง ๆ แล้วห้อเลือด... แถมปากยังแตกด้วยหนิ ร้อนแรงนี่หว่า” ชินาว่าพร้อมกับยื่นนิ้วมาไล้ปากผม เดี๋ยวกูงับให้
　　
　　
　　
　　เออ!! รุมเลย!!!  คนเดียวจะสู้สี่คนได้ยังไงเล่า!!! แกล้งกูได้แล้วก็หัวเราะกัน โป้ง!
　　
　　
　　“มึงไม่คอมเมนต์หน่อยหรือ” พี่ขลุ่ยตบหลังไอ้เจ้า
　　
　　“ก็ดีนะ”
　　
　　“ฮิ้วววววววว~” ฮิ้วหาพ่อง ไอ้พวกเชี่ย สารเลว ไอ้พวกจิตใจกระดาษทรายเบอร์ศูนย์ คนชั่ว!!!
　　
　　“อะไรก็ไม่รู้ โวะ!”
　　
　　
　　ทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ผมคบกับคนพวกนี้ไปได้ยังไง นิสัยไม่ดีจริง ๆ และเพราะคำพูดของไอ้เจ้าประโยคเดียวผมก็โดนแซวไม่หยุด ทุกคนรู้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำ ตัวการก็ไม่ช่วยผมเลย จิ๊!
　　
　　
　　
　　
　　
　　“พวกมึงจะกลับคณะไหม”
　　
　　“กลับ” ชินา
　　
　　“ไม่” และผม
　　
　　“อ้าว จะไปไหนวะ”
　　
　　“กลับห้อง บ่ายก็ไม่มีอะไรหนิ”
　　
　　“งานมึงอ่ะ ไม่แก้หรอ”
　　
　　“วันนี้ไม่มีอารมณ์
　　
　　“ให้พี่เจ้าช่วยดิ... เผื่อมีอารมณ์”
　　
　　“กลับไปหาพี่ครินมึงเลยไป๊!!!”
　　
　　“อะไร อะไร” กวางยักไหล่ “พี่เจ้าจัดมันหน่อยสิ หมั่นไส้” ควาย! ไม่มีสำนึก ยังลอยหน้าลอยตาพูดอีก
　　
　　“ยังไม่ถึงเวลา..” ไอ้บ้านี่ก็ดันเล่นด้วย ผมหน้ายุ่ง วันนี้คือความหายนะของผมอย่างแท้จริง. . .
　　
　　
　　เปลี่ยนเรื่องกัน..
　　
　　
　　“พวกพี่ทำโปรเจกต์กันถึงไหนแล้วอ่ะ” ชินา
　　
　　“ใกล้ละ” พี่ขลุ่ย
　　
　　“เฮ้ยยยยย ของพี่ก็ใกล้เสร็จแล้วนะเออ” พี่ชิคยืดอกด้วยความภาคภูมิใจ(?)
　　
　　“แล้วพี่เจ้าอ่ะครับ” ผมเอียงคอถาม กระพริบตาปริบ ๆ เสริมความน่าเอ็นดู
　　
　　ไอ้เจ้าทุบกำปั้นกับหน้าผากผมเบา ๆ “ไม่บอก”
　　
　　งับ!
　　
　　เมื่อได้คำตอบกวนตีนผมเลยแก้แค้นด้วยการอ้าปากและฝังฟันกับข้อมือของไอ้เจ้า
　　
　　“กัดกูเพื่อ!!”
　　
　　ผมยิ้มตาหยี “มันเป็นการแสดงความรัก”
　　
　　..ขอบคุณสำหรับเสียงอ้วกและเสียงถุยน้ำลายที่เป็นซาวนด์ประกอบ.. รักกูมากสินะ
　　
　　“กัดเนี่ยนะ”
　　
　　“เคยบอกหนิ” ว่าแล้วก็กัดสันมือมันไปอีกอีก แต่.. เค็ม แหวะ!
　　
　　“จำไม่ได้”
　　
　　“ก็แล้วแต่”
　　
　　“ผมว่าเราไปตรวจเบาหวานกันเถอะ!”
　　
　　
　　ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ -_-
　　
　　
　　
　　ถ้าใครโดนผมกันนี่ควรดีใจนะเออ มันเป็นการแสดงความรักฉบับเพลิงฟ้า ผมจะกัดแค่คนที่ชอบเท่านั้นแหละครับ ชอบในที่นี้ไม่ใช่เชิงชู้สาวนะครับ แต่เป็นชอบที่จะอยู่ด้วย ชอบที่ทำให้ผมสนุก มีความสุขอะไรทำนองนั้น แบบเพื่อน แบบพี่ แบบน้อง ครอบครัวผมนี่โดนผมกัดทุกคนเลย แทบทุกวันด้วย กรีซก็โดน กวาง ชินา โรส พี่ขลุ่ย พี่ชิค เจ้าชีวัน โดนหมดอ่ะครับ บางทีก็โดนด่าว่าเป็นลูกหมาคันฟัน หรือกระรอกแทะไม้ แต่เพลิงฟ้าแคร์ไหม? ก็ไม่ แบะๆ
　　
　　
　　อ๋อ.. แต่ที่กัดไอ้เจ้าไปตอนที่ 8 น่ะ ไม่ใช่รักครับ โมโห

- - - - - - - - - TBC - - - - - - - - -
 

[ReiSei]

ผู้ปองร้ายก็ยังไม่เปิดเผยตัวตน
รู้สึกว่าพี่เจ้าเริ่มไม่อยากให้เพลิงฟ้าต้องรอนานแล้วใช่ไหม เพลิงฟ้าเนี่ยอีกนานก็รอได้ แต่คนอ่านน่ะๆๆ พลีสส

[bpyt]

ส่งโปรเจ็คเส็ดคือหมดเวลารอแน่ๆ เลยใช่ไม๊พี่เจ้า หึหึ

[nunnuns]

หาคนมารักเพลิงฟ้าที ดูท่าชีวันจะเล่นตัวนานเกิ้นนนนน ส่วนเพื่อนๆพี่ๆแลดูรักเพลิงฟ้าดีนะ แกล้งซะเพลิงฟ้าเขินเลย555555

ปล.โรสไม่ออกมาตอนนี้ก็ดีละค่า เดี๊ยนไม่ถูกชะตาเท่าไร

[♠♥♦♣]

คันเหงือก? รองเท้าซักข้างมั้ยลูก?

[hpimmc]

 

น่ารักจริงๆ พี่เจ้านิจริงๆ แล้ว การกระทำชัดเจนอยู่นะ
แต่หลังจากครอบครัวยอมรับ พี่แกก็รุกเอาๆ ทั้งคำพูดและการกระทำที่ชั๊ดชัดมากขึ้น