หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[pipoo]

อยากอ่านต่อเร็วๆๆๆๆๆ

[pannuna]

โอ้ ตรงกับชื่อเรื่องจริง รักแล้วรอหน่อยยยย
ไม่หน่อยแล้วพี่ เร็ว!!! 555555555

ต้องรอส่งโปรเจคก่อนใช่มั้ย (หรือส่งแล้ว)
ขนาดนี้ละไม่ต้องขอเป็นแฟนก็เป็นแฟนละมั้ย

[LoveAholic]

อิเจ้าให้ไว ฟ้ารอมาทุกตอนเลย
พอโปรเจคผ่าน ก็เอามาเฉลย
พร้อมขอน้องเป็นแฟนทันทีนะ 

เจเจน่าร๊ากกกกก อยากเล่นด้วยจัง
คุณจุ้ง นี่ไม่ไหวจะขำ ค่าตัวลูกหมูแพงป่าว
ขอให้อยู่ต่ออีกหลายๆ ตอนน๊าา พลีสส

[Kaemmiizz]

รอมานานแล้ว รออีกหน่อยจะเป็นไรไป เพลิงฟ้าก็รอตลอดอ่ะแหละ ชิม่ะ??
:
:
:
ส่วนเค้าก็รอเหมือนกันนะ รอว่าเมื่อไหร่จะมาต่ออีก ปูเสื่อรอข้ามวันข้ามคืนกันเลยทีเดียว แหะๆๆ

[BoolinMini]

สัญญาต้องเป็นสัญญานะเจ้าาาาาาา

[manami_01]

โอ๊ยรออีกแล้ว

ถ้าเพลิงฟ้าไม่รอทำไงฟร่ะเจ้า


มีเหตุผลอะไรถึงไม่บอกสักทีฟร่ะ 

[boobooboo]

น่ารักกกกก

[Babylon]

น่ารักฝุดๆ 
ว่าแต่ น้องฟ้างามขนาดนี้ ไม่มีหนุ่มๆแถวหาดมาจีบบ้างรึอิหนู

[mild-dy]

อีพี่เจ้าเร็วๆ สปีดๆๆๆๆๆ
ฟ้ารอนานล้าาาาาา

[JustWait]

เบื่อหน้าพี่เจ้าาา เมื่อไกร่จะขอเป็นแฟนน

[Misakiiz]

บร๊ะ! ยังอีก ขอให้ทำตามสัญญาเร็วๆเหอะ เบื่ออิเจ้าละ หมั้นไส้ ชิ! 

[maemix]

พี่เจ้ายังให้ฟ้ารออีกนะ  ระวังมีมือดีคว้าไป

[aommaboo]

พี่เจ้าจะรออะไรรร 55555
ระวังน้าช้าอด

[｡Atlas]

กรี๊ดดดดดดด ตามอ่านจนทันแล้ววว เข้ามาปูเสื่อรอพี่เจ้านุ้งฟ้าและเจ้าลูกหมู 2 ตัววว


ชอบมากกกกก มาเร็ว ๆ นะคนเขียนนน เค้าหลงพี่เจ้ามาก อยากสิงห์น้องเพลิงฟ้า 

ปล.จะได้เห็นน้องฟ้าเรียกพี่เจ้าว่าพี่มั้ย.. แค่คิดก็จั๊กจี้ 555555

[mypink801]

รอเจ้าขอเพลิงฟ้าเป็นแฟนอยู่นะ <3

[lovenadd]

มาลุ้นพี่เจ้า บอกขอเป็นแฟนเพลิงฟ้า

[boonpa]

  รอมาตั้งนานแระ รออีกหน่อยละกันเพลิง

[Kaemmiizz]

เข้ามารอคับป๊ม ไหนล่ะสัญญา ช้ากว่านี้จะยกเพลิงฟ้าให้คนอื่นล่ะนะ ฮอตขนาดน้านนน มีแต่คนตามจีบเยอะแยะ
แต่ที่รอไม่ไหวคงไม่ใช่เพลิงฟ้าหรอก หนูนี่แหละรอไม่ไหว จะขาดใจตายเพราะคิดถึงพี่ฟ้ากะพี่เจ้า
((แต่คิดถึงคนแต่งมากกว่าอ่ะ หายไปนานเยย))^^

[HEARTBREAKER]

รอที่ 21


บ้านคุณยายและถุงผ้าสีดำ

　　- Phloengfa’s Part -


　　
　　กราบบบบบบ สวัสดีทุกท่านขอรับ.. วันนี้กระผมนายเพลิงฟ้า เสาวนากรณ์ มีข่าวดีมาบอกให้ทราบ
　　
　　.
　　.
　　.
　　.
　　.
　　.
　　.
　　.
　　
　　ผมพรีเซนต์งานผ่านแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!
　　
　　
　　ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟกดเ้่าสวงหวพนยำทิงบหลวอลบ่นกใแลลล
　　
　　อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
　　
　　มันฟินมากอ่ะบอกเลย หลังจากทนอดหลับอดนอนมานานถึงสองอาทิตย์กว่า ๆ ด้วยกัน ฮือออออออออ จะร้องไห้ ขอซบหน่อยครับ คึคึ และที่งานผมเสร็จแล้วเพราะเพื่อนรักทั้งหลายมัันมาช่วยนั่นแหละ ก็พวกมันเสร็จก่อนแล้วนี่ครับ มีพี่เหนือมาช่วยด้วยอ่ะ ฮือ ยังไงก็ขอบคุณนะ
　　
　　
　　กลับพี่เหนือนี่ช่วงแรก ๆ แม่งหลบหน้าผมเว้ย! อยากจะตะโกนใส่หน้าว่าไอ้ตับหมา! แทนที่จะเป็นผมป่ะที่หลบหน้า แต่มันอ่ะะะ ไอ้พี่เหนืออ่ะ มาหลบหน้าผมทำไมวะ เจอกันงี้ พอผมจะเข้าไปทักแม่งก็เดินหนี จะไปชวนคุยก็ไม่คุยด้วยอ่ะ เลวมาก แต่ตอนนี้ไม่รู้เพราะอะไร กลับมาเป็นปกติแล้ว แล้วพี่มันทำเหมือนห่างเหินกับผมนิดหน่อย ซึ่งอันนั้นพยายามจะเข้าใจ ._.
　　
　　
　　แม้จะส่งงานสุดท้ายไปแล้วก็ยังเหลือด่านมรณะอีกหนึ่งด่านนั่นก็คือการสอบไฟนอล!!! ซึ่งผมอ่านหนังสือยังไม่จบเลยอ่ะครับ ทำไงดี ฮืออออ แต่ก็นะ เรื่องที่ยังมาไม่ถึงก็อย่าเพิ่งไปคิดมันเลยครับ ปวดประสาทเปล่า ๆ (ส่งโปรเจกต์ไปแล้วสอบก็ชิล ๆ อ่ะครับ)...
　　
　　
　　ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปที่ที่หนึ่ง เป็นที่ที่ผมชอบไปมากพอ ๆ กับบ้านตัวเอง นั่นก็คือบ้านของคุณยายผมเองครับ ไปหาสักหน่อย ไม่ได้ไปนานแล้ว ชวนท่านกรีซพี่ท่านก็ไม่ว่าง เรียนหมอฟันมันเรียนหนักเหรอครับ ช่วงนี้มันไม่ว่างไปเลาะกับผมเลยอ่ะ(แต่แม่งเสือกไปเต๊าะพี่ลูกชุบได้) ตัดออกจากการเป็นเพื่อนอันดับหนึ่งดีป่ะเนี่ย
　　
　　
　　ใช้เวลาราวสามสิบนาทีผมก็มาถึงบ้านทรงไทยหลังใหญ่.. บีบแตรไปสักพักก็มีเด็กผู้ชายวิ่งมาเปิดประตู แต่มันเปิดออกแค่พอตัวมัน.. ไอ้เด็กเชี่ย.. ผมเลื่อนกระจกรถลงแล้วโผล่หน้าออกไป เด็กนั่นเบิกตาโตยกมือไหว้ผมเร็ว ๆ
　　
　　“พี่เพลิงฟ้า! สวัสดีครับ!”
　　
　　“เออ หวัดดี เปิดประตูดิ”
　　
　　“ครับ ๆ” เด็กนั่นวิ่งไปเปิดประตูรั้วไม้บานใหญ่ออกให้กว้างพอที่รถผมจะผ่านไปได้ ผมจอดรถที่โรงรถแล้วเดินไปหยิบถุงขนมที่ซื้อมาฝากเด็ก ๆ ก่อนจะขึ้นไปบนเรือน
　　
　　
　　เด็ก ๆ ที่นี่ไม่ใช่เด็กรับใช้ แต่เป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ที่ยายผมรับเลี้ยง รวม ๆ แล้วก็มีประมาณสิบห้าคน ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย เด็กอายุน้อยสุดก็ห้าขวบ มากสุดนี่สิบแปด เด็กกลุ่มนี้น่าสงสารที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง แต่ก็โชคดีที่ยายของผมรับเลี้ยงไว้.. และยังส่งให้เรียนหนังสือ สอนเรื่องการใช้ชีวิตต่าง ๆ ด้วย เวลาผมมาหายายก็จะซื้อขนม ซื้อของมาฝากเด็ก ๆ ด้วย พวกเขาก็เหมือนน้องของผมนั่นแหละฮะ..
　　
　　
　　ผมเคยมาอยู่กับยายด้วยครับ คือมันต้องเล่าย้อนไปตั้งแต่ตอนนู้นนนนนนน ตอนที่ยังเป็นเด็กกะโปโล ตอนนั้นผมมึนมากครับ มีเรื่องกับเพื่อนที่โรงเรียนแทบทุกวัน(เพราะถูกล้อว่าเป็นตุ๊ด (ไอ้หอกเอ๊ย! ผู้ชายไว้ผมยาวต้องเป็นตุ๊ดเหรอวะ! พูดแล้วขึ้นเลยเนี่ย)) แล้วทีนี่คุณนายตะวันพราวก็เลยส่งผมมาอยู่กับยายตอนช่วงปิดเทอมที่เมืองหลวงเห็นนี้เพื่อให้อาการมือไวใจเร็วของผมลดลงบ้าง แปลง่าย ๆ ก็ดัดสันดานครับ น้ำตามา.. (ตอนนั้นปิดเทอมจะขึ้นม.4 มั้ง แล้วต้องมาทุกปิดเทอมด้วยครับ TwT)
　　
　　
　　หูยยยย มาอยู่กับยายนะ วันแรกนี่โดนเลยครับ จำไม่ได้ว่าทำอะไรผิด โดนทำโทษ จะให้อดข้าวก็ไม่ได้อีกง่ะเพราะเป็นกระเพาะ ยายเลยให้ผมยืนสำนึกผิดอยู่ที่ชานบ้าน ประมาณสองหรือสามชั่วโมงนี่แหละมั้ง แต่มันนานมากในความรู้สึกผม ยืนในวงกลมด้วยนะ ถ้าขยับออกนอกวงกลมแม้แต่นิดเดียวก็ต้องเริ่มนับใหม่ โหดร้ายสุด ๆ
　　
　　
　　พอผ่านวันนั้นไปผมก็ไม่กล้าดื้อกับยายเลย (แต่มันก็มีบ้างแหละน่า..) แล้วก็มีฝึกมารยาทครับ พวกการเดิน การนั่ง การกิน การพูดจา ไรงี้ นี่ ต้องหลังเหยียดตรง อกต้องผาย ไหล่ต้องผึ่ง อย่าหลังค่อมมันเสียบุคคลิกภาพ .. เสียงของยายตามหลอกหลอนทุกช่วงเวลาเลยฮะ แต่ก็นะ อยู่นาน ๆ มันก็เมื่อยใช่ป่ะครับ พอผ่อนลงเท่านั้นแหละ เพี๊ยะ!!! ไม้หวายเรียวยาวฟาดเข้ากลางหลังเต็ม ๆ ซี้ดมาก แสบสุด
　　
　　
　　นอกจากเรื่องมารยาทแล้วก็มีพวกงานบ้านงานเรือนงี้ ทำกับข้าว เข้าคงเข้าครัว โอ้โห.. ผมนี่อึ้งเลย..  จัดเป็นตารางเลยครับ วันนี้เรียนอันนี้ถึงเวลาเท่านี้นี้นี้ ...แล้วท่านก็สอนผมเรื่องดนตรีด้วยครับ มาหมดอ่ะ ดีด สี ตี เป่า มันก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง คือสัจธรรม.. แหะ ถัดจากดนตรีไทยก็รำไทยเลยครับ.. คนแมนต้องมารำไทยคร้าบบบบบบ ผมนี่เกือบติดศูนย์วิชานาฏศิลป์.. 
　　
　　
　　แล้วผมก็ต้องเริ่มตั้งแต่ดัดมือเลย ยายบอกว่าผมมือยาวสวย ตัวก็สูงโปร่ง ต้องรำออกมาสวยแน่ ๆ งี้ พอโดนยอไอ้นี่ก็คึกดิครับ และโชคดีที่ผมเรียนศิลปะการต่อสู้มาด้วยไง ร่างกายเลยค่อนข้างยืดหยุ่น ไม่งั้นคงรำออกมาแข็งทื่อเป็นท่อนไม้. .
　　
　　
　　อ๋อ.. ลืมบอก ผมเพิ่งรู้จากป๋าหลังจากที่เข้าอบรมดัดสันดานครั้งแรก ป๋าบอกว่าแต่ก่อนแม่แก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่ามาก(ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่) และเคยโดนยายฝึกมารยาทหญิงไทยให้ด้วยก็เลยส่งผมไปให้โดนบ้าง ตัวตายตัวแทนทำนองนั้น ให้ไปฝึกเพื่อความใจเย็นอะไรนั่นมันไม่มีหร๊อกกกกก สรุปว่าโดนคุณนายแกล้ง.. ผมนี่ยืนขึ้นเลย
　　
　　
　　
　　
　　
　　บ้านของยายเป็นบ้านไม้ทรงไทย ใต้ถุนยกสูงตามลักษณะบ้านทรงไทยทั่วไป มีบริเวณบ้านกว้างมาก ๆ และก็เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวไปหมด ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ ทำให้บ้านร่มรื่นแล้วก็เย็นสบายสุด ๆ ไปเลย.. ระหว่างเดินขึ้นบันไดไม้มาแอบได้ยินเสียงดนตรีดังแว่ว ๆ ผมค่อย ๆ ย่องแล้วชะโงกหน้าไปดู มีเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังฟ้อนรำอยู่ที่ชานกว้าง โดยมียายของผมนั่งมองยิ้ม ๆ
　　
　　
　　
　　“ยายจ๋าาาา!!!” และผมก็วิ่งทะล่าเข้าไปอย่างไร้มารยาท คุณยายหันมองตาเขียวปั๊ดที่บังอาจไปทำลายอารมณ์สุนทรีย์ของท่านเข้า ผมยิ้มแหย แล้วเข้าไปกอด หอมแก้มของคนที่ผมรักมากไปอีกสองฟอดใหญ่ ๆ
　　
　　เพี๊ยะ!
　　
　　ยายฟาดแขนผมไปเต็มแรง ซี้ดดดมาก แสบสัดอ่ะ “เจ็บนะครับ”
　　
　　“สอนไม่จำ บอกว่าไม่ให้วิ่งบนเรือน”
　　
　　“โห.. ยายอ่า..”
　　
　　
　　ยายผมค่อนข้างเคร่งเรื่องมารยาทเพราะเมื่อก่อนเคยอยู่ในวัง แต่ก็นะ ผมมันก็อย่างนี้แหละ ไม่เคยจำหรอก โดนตีจนเนื้อเขียวก็ยังดื้อ แหะ ๆ มีแม่เป็นไอดอลครับ (แต่ก็มีอนุโลมบ้างครับ เด็กวัยกำลังซน ห้ามมาก ๆ เดี๋ยวจะเก็บกด)
　　
　　
　　“แล้วนี่มายังไง?” ยายถามผมก่อนจะบอกเด็ก ๆ ที่ซ้อมรำอยู่ให้หยุดก่อน ไม่ธรรมดานะครับ เคยไปประกวดแล้วชนะเลิศด้วย เจ๋งมาก (ยกนิ้วโป้ง)
　　
　　“ขับรถมาครับ โอ๊ย!” ตีผมอีกแล้วอ่ะ
　　
　　“หมายถึงคิดยังไงถึงได้ถ่อมาถึงนี่”
　　
　　“คิดถึงก็เลยมาหา..” ยิ้มโชว์เขี้ยวให้ดูด้วย คุณยายเลิกคิ้วแล้วส่ายหน้าเบา ๆ ผมขยับจากนั่งพับเพียบเป็นนั่งขัดสามาธิ เงยหน้ามองยายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สักตัวหนาแบบไม่มีพนักพิง ทำตาปริบ ๆ ให้ด้วยอ่ะ
　　
　　
　　“อ๋อเหรอ”
　　
　　“ครับผม (=^▽^=)”
　　
　　“กรีซไม่มาด้วยกันล่ะ?”
　　
　　“กรีซอ่านหนังสือเตรียมสอบครับ”
　　
　　“แล้วเราไม่อ่าน?”
　　
　　“โห ระดับนี้แล้ว ไม่อ่านก็สอบผ่านครับโผมมม”
　　
　　คุณยายเหยียดยิ้มดูถูก “แล้วนั่นซื้ออะไรมาเยอะแยะ”
　　
　　“อ๋อ ขนมครับ” คุณยายพยักหน้ารับรู้ ดุผมอีกนิดหน่อยมาซื้อมาเยอะ
　　
　　“แทนมาเอาขนมไปแบ่งน้องดิ” ผมบอก แทนนี่มันอายุมากสุดในบรรดาเด็กทั้งสิบห้าคนเลยครับ แทนยกมือไหวแล้วยื่นมารับถุงขนมถุงใหญ่ไป ตอนนี้มีเด็กทั้งสิบห้าคนนั่งรอบมันอยู่ที่ชานกว้าง เด็ก ๆ อยู่ในช่วงปิดเทอมด้วย เวลาแบบนี้เลยอยู่กันครบทีม ไอ้เด็กพวกนี้ก็นะ ผมมาทีไรเป็นอันทิ้งทุกอย่างแล้วมารุมผมเหมือนของแปลก คนมันฮอตก็งี้ ยายเคยบ่นว่าผมพาเด็ก ๆ เสียคน ..อ้าว
　　
　　
　　
　　ความจริงมันไม่ได้รักอะไรผมนักหรอก เพราะมีขนมมาฝากต่างหากล่ะ โถถัง
　　
　　
　　
　　“ไอ้น้องนิก! มาหาพี่หน่อยดิ๊” เจ้าของชื่อสำลักขนมไอค่อกแค่ก แต่ก็คลานมาหา ไอ้น้องนิกนั่งคุกเข่าข้างหน้าผม
　　
　　
　　รูดซิปกระเป๋าดังแควก! มันก็ไม่ได้เสียงดังอะไรมากมาย มึงจะสะดุ้งทำไมครับ หมั่นไส้ว่ะ ขอแกล้งหน่อยได้ไหม
　　
　　
　　
　　“เมื่อสามวันก่อนไปทำอะไรมา” ผมถามเสียงเข้มและตีหน้าเครียดขมวดคิ้วยุ่ง มือก็ควานหาบางอย่างในกระเป๋า ไอ้น้องนิกเบิกตาโตจนผมกลัวว่ามันจะหลุดออกจากเบ้า คนอื่น ๆ ก็มาให้ความสนใจ
　　
　　“เปล่า เปล่าครับ!” ผมหรี่ตามอง
　　
　　“แน่ใจ๊?”
　　
　　“ครับ!!!”
　　
　　“แต่พี่รู้มาว่า..” ผมเว้นช่วงให้เด็ก ๆ ลุ้น “วันเกิดใช่ไหมล้าาา อะ นี่ของขวัญ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ย้อนหลังนะครับ” ส่งกล่องในมือให้เด็กอายุสิบสี่ตรงหน้า ไอ้น้องนิกแม่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อ่ะ คนอื่น ๆ งี้ถอนหายใจกันระนาว
　　
　　“แกะดิ แกะเลยยย” นิกพยักหน้าหงึก ๆ ค่อย ๆ แกะกระดาษสาออกอย่างเบามือ
　　
　　“ฮืออออออออออออ”
　　
　　“เฮ้ย ร้องไห้ทำสากอะไรเนี่ย”
　　
　　“ผม ผมดี ฮึก ใจ ฮืออออ ขอบคุณครับ!!” ผมกระพริบตาปริบ ๆ มึนงงกับการที่ไอ้เด็กน้องนิกโผลกอดแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้
　　
　　
　　
　　“หูยยยย อย่างเท่เลยอ่ะ” เด็ก ๆ พากันวิจารณ์ฟิกเกอร์ที่ผมให้เป็นของขวัญไอ้น้องนิก เจ้าของของขวัญยิ้มร่าทั้งน้ำตาเพราะเป็นตัวการ์ตูนที่ชอบ ผมดึงกระเป๋ามาวางตรงหน้าตัวเอง หยิบกล่องฟิกเกอร์ออกมาตั้งเรียงกัน เป็นไซส์เล็กกว่าของนิก ของผู้หญิงก็เป็นตุ๊กตางิ้ง ๆ ผมแอบโทรมาถามกับไอ้แทนแล้วว่าเด็ก ๆ ชอบตัวอะไร
　　
　　
　　“หยิบเอาตามชื่อที่แปะบนกล่องอ่ะ”
　　
　　“ให้พวกผมหรอครับ?”
　　
　　“เออ”
　　
　　“ขอบคุณคร้าบบบบ”
　　
　　“ขอบคุณค่าาาา”
　　
　　
　　
　　
　　พอเที่ยงผมก็ลงมาช่วยเด็ก ๆ ทำอาหารเที่ยงอยู่ที่ครัวชั้นล่าง ..ช่วยก่อความวุ่นวายอะนะ กรั่ก ๆ
　　
　　
　　“แทนทำกุ้งพันเบค่อนให้ด้วยดิ”
　　
　　“ผมไม่ว่าง พี่ไม่ทำเองอ่ะ”
　　
　　“ขี้เกียจ” ไอ้แทนกลอกตามองบนแล้วถอนหายใจ
　　
　　เอือมกูมากป่ะล่ะ
　　
　　“ครับ ๆ เดี๋ยวผมทำให้ พี่ออกไปข้างนอกเหอะ เกะกะมากเลยรู้เปล่าครับ” ดูมันพูดกับพี่มันสิครับ..
　　
　　“ก็เดะ” ก่อนออกมาก็คว้าโคล่าจากตู้เย็นมาหนึ่งกระป๋อง
　　
　　
　　กินข้าวเสร็จผมก็ไปนอนตีพุงที่ศาลาริมน้ำ ที่หลังบ้านจะมีคลองอยู่อ่ะครับ ฟินมากบอกเลย
　　
　　
　　
　　
　　“พี่เพลิงฟ้า คุณยายให้มาตามค่ะ” ดึงเอียร์โฟนออกจากหูแล้วพยักหน้ารับ
　　
　　
　　
　　“มีอะไรหรอครับ?”
　　
　　คุณยายยิ้ม “เล่นให้ยายฟังสักเพลงสิลูก” ผมกลืนน้ำลายเอือก.. มองเครื่องดนตรีที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
　　
　　พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะคลานเข่าผ่านหน้าคุณยายไปนั่งบนเบาะรองหลังเครื่องดนตรีประเภทตีที่เรียกว่า ขิม. . .
　　
　　สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ จับไม้ตีขิมไว้แล้วเริ่มบรรเลงบทเพลงโปรดของคุณยายที่จำได้ขึ้นใจ..
　　
　　“ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนนะ”
　　
　　“แน่นอนอยู่แล้ว” ผมยิ้มภูมิใจ คุณยายส่ายหน้าเบา ๆ  บอกให้ผมอยู่กับเด็ก ๆ ไป ก่อนจะขอตัวไปพักผ่อน
　　
　　
　　
　　
　　“พี่!”
　　
　　“อะไรวะ?”
　　
　　“ขอถ่ายวีดีโอตอนพี่เล่นได้เปล่าครับ?”
　　
　　“เพื่อ?”
　　
　　“จะเอาไปลงเพจอ่ะ”
　　
　　“เพจไร?”
　　
　　“เพจเฟซบุ๊กไง นะครับนะ อยากเล่นเพลงอะไรก็ตามใจพี่เลยครับ นะ” ไอ้แทนมองผมอย่างเว้าวอน ยังกะลูกหมาขอหมูปิ้ง และเพราะความเป็นคนจิตใจดีงามเว่อวังของมนุษย์เพลิงฟ้า ผมเลยพยักหน้า ไอ้แทนยิ้มร่าวิ่งไปไหนสักทีแล้วกลับมาพร้อมกับกล้อง
　　
　　
　　“หือ? กล้องรุ่นนี้ ได้มายังไง?”
　　
　　“อ๋อ ผมรับจ้างถ่ายภาพครับ กว่าจะได้มาเก็บตังค์ตั้งนานแหนะ” แทนมองกล้องในมือยิ้ม ๆ ด้วยความภูมิใจ ผมพยักหน้า ยังไงก็เงินที่มันหามาได้เอง ไม่ได้ไปขโมยใคร ถ้าไอ้แทนไปเจอไอ้เจ้าจะเกิดอะไรขึ้นวะ? คนชอบกล้องมาเจอกันงี้
　　
　　
　　
　　“พี่จะเล่นเพลงอะไรครับ?” แทนถามหลังจากที่ตั้งกล้องไว้แล้ว
　　
　　ผมยกยิ้ม “lost stars” เล็งไว้นานแล้ว แต่ยังไม่ได้โดน หึ
　　
　　“เจ๋ง!”
　　
　　“พร้อมยัง?”
　　
　　“พี่อ่ะพร้อมยัง?”
　　
　　“เออ” พยักหน้าอีกที กดเปิด instrumental จากโทรศัพท์คลอไปด้วย ผมขยับมือตีไม้ขิมลงบนสายขิมตามทำนอง.. บรรเลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งจบเพลง เงยหน้าเลิกคิ้วมองคนที่อยู่หลังกล้อง แทนยิ้มพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้
　　
      >> (คลิก) <<
　　
　　
　　
　　“ตามคาดเลย! พี่แม่งอย่างเจ๋งอ่ะ” ผมยกมือสองข้างขึ้นระดับไหล่
　　
　　“ทำด๊าาา”
　　
　　“ไม่น่าชมเลย” มันส่ายหน้าแล้วหันไปมองจอคอมพิวเตอร์ที่กำลังทำการอัพโหลดไฟล์ลงยูทูป..  เด็กมันบอกลงยูทูปก่อนแล้วค่อยเอาลิงก์ไปแปะในแฟนเพจ
　　
　　
　　เมื่อกี้ผมไปส่องมาแล้ว คนไลค์อย่างเยอะอ่ะ
　　
　　
　　“แล้วนี่มีที่เรียนยัง?” ผมถือวิสาสะนั่งลงบนเตียง
　　
　　“มีแล้วครับ ที่เดียวกับพี่เลย”
　　
　　“คณะไร?”
　　
　　“ศิลปกรรม การถ่ายภาพ”
　　
　　นั่น..
　　
　　“อ๋อ.. กูรู้จักคนเรียนสาขานี้อยู่สามคน ฝีมืออย่างแจ่ม อยากรู้จักป่ะ?”
　　
　　แทนตาวาว “จริงหรอครับ!”
　　
　　“เออดิ”
　　
　　“โห.. ถ้าได้รู้เทคนิคเพิ่มนี่เยี่ยมเลย”
　　
　　“จ้า.. “ เบ้ปาก “โอ๊ะ! เสร็จแล้ว” ผมชี้ไปที่จอคอมพิวเตอร์ แทนกดอะไรไม่รู้แล้วสลับหน้าไปมาเร็วจนผมมองไม่ทัน สักพักก็หันมายิ้มแฉ่งบอกว่าแชร์ลงเฟซแล้ว
　　
　　
　　“โหดสัด ไลค์ขึ้นโคตรเร็ว” ไม่ใช่แค่ไลค์นะครับ คอมเมนต์งี้ ยอดแชร์งี้ ฮัลโลวววววว
　　
　　
　　
　　ผมบอกให้แทนส่งลิงก์คลิปและลิงก์เพจให้ ก่อนจะอัพโหลดวีดีโอสิบห้าวินาทีลงอินสตาแกรม.. พร้อมทั้งแปะลิงก์ยูทูปให้ไปตามดูแบบเต็ม และลิงก์เพจให้ไปกดไลค์ด้วย
　　
　　ช่วยน้องทำมาหากินครับ ฮ่าฮ่า
　　
　　
　　“ของพี่โหดสัดกว่าผมอีก” ไอ้แทนพูดขณะชะโงกหน้าดูสมาร์ทโฟนของผมที่สั่นครืด ๆ
　　
　　“คนฮอตก็งี้”
　　
　　“เฮ้อ..”
　　
　　
　　
　　
　　
　　กินข้าวเย็นเสร็จ อยู่เล่นอีกสักพัก พอสองทุ่มก็ขับรถกลับคอนโด ผมเดินแกว่งถุงเซเว่นอย่างสบายอารมณ์ ทักทายลุงยามที่ป้อมแล้วเดินเข้าตึก กำลังจะไปกดลิฟต์ก็มีเสียงเรียกดังมาซะก่อน
　　
　　
　　
　　“น้องเพลิงฟ้าค้าาาาา”
　　
　　เปลี่ยนเป้าหมายจากลิฟต์ไปที่รีเซปชั่น
　　
　　“ครับ?”
　　
　　“มีคนฝากของไว้ให้ค่ะ” พี่สาวหมายเลขหนึ่งพูดพร้อมกับยกถุงผ้าสีดำสนิทขึ้นมาวางบนเคานต์เตอร์
　　
　　“หือ? ใครฝากไว้หรอครับ?”
　　
　　“ไม่ทราบค่ะ เขาบอกแค่ว่าฝากไว้ให้เพลิงฟ้า”
　　
　　“เขา? ผู้ชายหรอครับ?”
　　
　　“ใช่ค่ะ! หล่อมาก!” พี่สาวหมายเลขสอง.. แหม พูดถึงผู้ชายนี่ไวเชียว
　　
　　ผมยิ้ม “ขอบคุณครับผม”
　　
　　“ค่าาา”
　　
　　
　　
　　
　　จัดของที่ซื้อมาเข้าตู้เย็นก่อนจะเดินคาบซาลาเปาครีมออกมา ยืนมองไอ้ถุงสีดำที่วางอยู่บนโต๊ะกลางแล้วเบ้ปาก คราวนี้เป็นอะไรล่ะ จากเฮตเตอร์ท่านใดหรือ.. ยัดซาลาเปาเข้าปากไปทั้งหมด ปัดมือเบา ๆ กับกางเกง เดินไปนั่งขัดสามาธิบนโซฟาแล้วคว้าถุงนั่นมา
　　
　　
　　ความรู้สึกแรกเลย..
　　
　　หนักเชี่ย
　　
　　
　　เปิดปากถุงออก โผล่หัวไปส่องดู ถ้ามันเป็นงูผมคงโดนฉกตาย ในถุงมีแค่กล่องอะไรสักอย่างสีดำกล่องเดียว อัลไลหว่าาาาา ยกกล่องออกจากถุงวางบนตัก ปรากฏว่ามันเป็นกล่องลักษณะคล้าย ๆ กับกระเป๋าใส่เอกสาร ตัวกล่องนั้นหุ้มด้วยหนัง อย่างดีเลยอ่ะ สวยเชี่ย ผมมองอย่างพิจารณาก่อนจะขมวดคิ้ว
　　
　　
　　THE NAUGHTY BOY
　　
　　
　　
　　ไล้ปลายนิ้วบนตัวอักษรสีซิลเวอร์สะท้อนเล่นกับแสงไฟให้แสบตาเล่น ๆ คล้ายพวกกระดาษโฮโลแกรม หัวใจเต้นตึกตักทั้งยังริมฝีปากแห้งผาก ปลดตัวล็อคทั้งสองออกแล้วเปิดฝากล่องขึ้น.
　　
　　
　　กระพริบตาปริบ ๆ มองสิ่งที่อยู่ข้างใน มีตัวอักษรแบบเดียวกันบนฝากกล่อง ระบายยิ้มออกมาเมื่อพอจะรู้ว่ามันคืออะไร
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!

- - - - - - TBC - - - - - -
มาแย้วววววววววววววววววว
ใกล้แล้ววววววว เขินอ่ะ จั๊กจี้ด้วย 555555555555555
จริง ๆ จะอัพวันที่หนึ่งเพราะครบรอบสามเดือนพอดี
แต่มาอัพวันนี้เพราะวันที่หนึ่งต้องไปเลี้ยงเด็กค่าคุณผู้โช๊มมมมมมม
ขุ่นแม่ให้ชะนีไม่ถูกกับเด็กไปเลี้ยงเด็ก(จะคิดว่าเลี้ยงลูกหมูแล้วกัน )
เอาเป็นว่า เจอกันตอนหน้านะจุ้บ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆเยยยยยย เลิ้บ ♡

[mypink801]

สิ่งนั้นคืออะไรหว่า 

[ขนมโก๋]

สิ่งนั้นคืออะไร

[maemix]

ใช่โพรเจกที่พี่เจ้าทำรึป่าว
เหมือนจะเก็บไว้ให้เพลิงฟ้าด้วย

[pannuna]

แหวน? หรอออ แต่จะใส่ในกระเป๋าเอกสารเนี่ยละ คืออะไรรรร   

[littlepink]

โอ้ยยยยยย ต้องเป็นโปรเจคของเจ้าแน่ๆ ที่ทำส่งอาจารย์อะ รูปเพลิงฟ้าแน่ๆ ลุ้นอ่าาาา เมื่อไหร่จะมาต่ออออ ค้างงงงง 5555555555 มาต่อไวไวน๊าาาาาา

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

  อะไรอะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ

[kenghan]

ขอนั่นมาจาก เจ้าใช่ไหม

[Babylon]

โปรเจกพี่เจ้า ฟันเฟิร์ม!!! 

[manami_01]

ว๊ากกกกกกกกกก


แล้วมันคืออันใดนั้นนนนนนน

[Blue]

 

[HanTwoH]

  ใครให้ฟ้าาาาาาอ่าาา