หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[badbadsumaru]

พี่เจ้าหึงอ่ะ 555555 แปลกๆเนอะ
ใครขับรถเฉี่ยวละเนี่ย
ต้องเป็นคนเดียวกันกับที่ส่งจดหมายข่มขู่แน่ๆ

[Blue]

กับหลานก็หึงหรอพี่เจ้า

[ToeyTato]

กับหลานก็ไม่เว้นหรอพี่เจ้า 5555555 นี่หึงไปมั้ย ถ้าถึงเวลาที่มีคนจีบฟ้าจริงๆพี่เจ้าจะเป็นงัยเนี้ยยย

[arij-iris]

พี่เจ้าอย่างฮา ขนาดหลานยังหึงอีกนะ
ว่าแต่ใครกันที่เฉี่ยวฟ้าเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย

[Misakiiz]

 

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

 

[aoraor]

โง้ยยย น่ารักจังเลยย เป็นแฟนกันปุ๊บ หวงกระทั่งมายเจเลยเหรออออ ฮิฮิ

พี่เจ้าต้องหาทางจัดการ อยู่แน่ๆเลย ทำให้สำเร็จเร็วๆนะพี่เจ้าา เดี๋ยวน้องจะช้ำหมดซะก่อน
อิจฉาน้องบีทีเอส 555555555 ป่านนี้คงกรี้ดลั่นทวีตแน่ 

[kenghan]

เจ้ารู้แล้วเหรอว่าใครคือคนที่คิดร้ายกับเพลิงฟ้า

[mild-dy]

วันนี้จะมามั้ยยยย

[why yyy]

ขอบคุณ

[♠♥♦♣]

พี่เหนือรู้แน่ๆ

[｡Atlas]

พี่เหนือนางจะอยู่เบื้องหลังอะไรหรือเปล่า หรือจะเป็นโรส ..

แหม แต่พอคบกันแล้วนี่ก็หึงเอา ๆ เลยน้าพี่เจ้าาาาาา 

[JustWait]

รถคันนั้นมันใครกันคะ

[YounIn]

สนุกมากกกก กะจะอ่านนานละ
ตอนแรกๆ ก็เหมือนอยู่ดีๆมากันไกล แต่อ่านๆไปก็เริ่มเข้าใจละ
รักแรกของกันและกันใช่มั้ยนะ
แล้วใคร ที่เป็นคนร้าย

[HEARTBREAKER]

รอที่ 24

ตกหลุมรักอีกครั้ง

　　- Jaochiwan’s Part -
　　
　　
　　
　　25m ago
　　P. : โดนรถเฉี่ยว
　　
　　
　　ผมขมวดคิ้วหลังจากอ่านข้อความของไอ้ดื้อ สไลด์ปลดล็อกและกดโทรออกหาอีกฝ่าย พลางขยี้ผ้าขนหนูเช็ดศีรษะเปียกชื้นเพราะเพิ่งขึ้นจากสระว่ายน้ำ เลยเพิ่งเห็นข้อความนี่ไง ไปทำอะไรให้โดนรถเฉี่ยว ไอ้เด็กเวรเอ๊ย ขยันทำให้เป็นห่วงจริง ๆ
　　
　　
　　แต่คนรับสายดันเป็นเพื่อนมันซะงั้น
　　
　　(“กวางครับ”)
　　
　　“เพลิงฟ้าล่ะ?”
　　
　　(“อยู่ในห้องตรวจครับ”)
　　
　　“ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน?”
　　
　　(“โรงพยาบาลครับ”)
　　
　　“อ๋อ เล่าเรื่องให้พี่ฟังหน่อยได้ไหมครับ”
　　
　　(“เพลิงฟ้าบอกตอนข้ามถนนมีมอเตอร์ไซด์ขับมาเร็วมาก แต่พี่เหนือดึงมันออกได้ทัน ผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงเพราะไม่อยู่ในเหตุการณ์”)
　　
　　“อ่า.. ครับ ถ้าอย่างนั้นบอกเพลิงฟ้าโทรกลับหาพี่ด้วยนะ”
　　
　　(“ครับ”)
　　
　　“ขอบคุณครับ” ผมวางสาย พรูลมหายใจออกมา เลื่อนหน้าจอดูอีกหนึ่งข้อความที่ถูกส่งมาก่อนเพลิงฟ้า
　　
　　
　　Thit neua : เพลิงฟ้าโดนรถเฉี่ยว หน้าตึกคณะ ตอนประมาณสิบโมงครึ่ง
　　
　　J : ขอบใจ
　　
　　
　　ผมเดินเข้าบ้านเพื่อขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง ระหว่างนั้นก็กดโทรออกหาใครอีกคน คนที่ผมให้เขาช่วย..
　　
　　(“ครับผม!”) เสียงร่าเริงมาเชียว
　　
　　“ว่างป่ะวะ?”
　　
　　(“ตอนนี้ไม่ว่าง แต่ว่ามาเลย เรื่องเพลิงฟ้าอ่ะดิ”)
　　
　　“อืม เช็กกล้องวงจรปิบหน้าตึกสถาปัตย์ตอนประมาณสิบโมงครึ่งให้หน่อย”
　　
　　(“จดแป๊บ เกิดอะไรขึ้นครับ”)
　　
　　“มันโดนรถเฉี่ยว”
　　
　　(“เชี่ยละ พี่ไม่คิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุบ้างเหรอ?”)
　　
　　“ไม่”
　　
　　(“มองโลกแง่ร้ายว่ะ โอเค เดี๋ยวดูให้ครับ แต่ตอนเย็นได้เปล่าพี่ ตอนนี้ผมฝึกงานอยู่อ่ะ”)
　　
　　“ได้อยู่แล้ว ยังไงก็โทรมาบอกด้วยแล้วกัน”
　　
　　(“คร้าบบ”)
　　
　　“ขอบคุณมากควอทซ์”
　　
　　
　　ผมโยนมือถือไปกลางเตียง ยกมือลูบหน้าตัวเอง จะไปอาบน้ำก็กลัวระหว่างนั้นไอ้ดื้อจะโทรมา แต่เหนียวตัวชะมัด
　　
　　
　　สุดท้ายแล้วก็เอาโทรศัพท์เข้าไปในห้องน้ำด้วย.. ให้ตาย
　　
　　
　　
　　
　　RRRrrrrrr!!
　　
　　
　　ผมสะดุ้ง สมาร์ทโฟนกำลังส่งเสียงกรีดร้องอยู่บนเคานต์เตอร์ในขณะที่ผมอาบน้ำเสร็จพอดี
　　
　　
　　P.
　　
　　
　　(“เจ้า...”)
　　
　　“...”
　　
　　(“อย่าเงียบดิครับ”)
　　
　　“...”
　　
　　(“เฮ้ยมึง อย่าเงียบงี้ดิ ไม่ได้เป็นอะไรมากเลยอ่า..”)
　　
　　“อยู่ไหน?”
　　
　　(“กำลังรอรับยาแล้วก็จะกลับเข้าม.”)
　　
　　“กลับคอนโดไปซะ”
　　
　　(“จะติวกับเพื่อน”)
　　
　　“อย่าดื้อ”
　　
　　(“อีกไม่กี่วันก็สอบแล้ว มึงไม่เข้าใจ”)
　　
　　“แล้วติวที่คอนโดไม่ได้ไง? อย่าทำให้เป็นห่วงดิ”)
　　
　　(“...”)
　　
　　“เอาเถอะ”
　　
　　(“...”)
　　
　　“ตามใจ”
　　
　　(“ไม่เอาแบบนี้ดิ.. กลับคอนโดก็ได้..”)
　　
　　“อือ”
　　
　　(“...”)
　　
　　“เดี๋ยวไปหา” ผมบอกแล้ววางสาย โยนมือถือไปกลางเตียงเหมือนเดิมก่อนจะเข้าไปแต่งตัว
　　
　　
　　
　　
　　
　　ก่อนออกไปคอนโดเพลิงฟ้าผมบอกแม่บ้านเอาไว้ว่าจะออกไปข้างนอกและอาจจะไม่กลับ วันนี้บ้านผมไม่มีใครอยู่เลย เด็ก ๆ ถูกคุณยายพาออกไปด้วย.. และไม่นานผมก็มาถึงที่หมาย.. ก่อนจะเข้าไปในลิฟต์ก็เจอกรีซพอดี
　　
　　
　　“แม่งโคตรบ้า โทรมางอแงกับผมเพราะคิดไปเองว่าพี่โกรธ”
　　
　　ผมหัวเราะหึ “เพื่อนมึงมันดื้อ”
　　
　　“ฝังลึกจนแก้ไม่ได้แล้ว ผมล่ะเพลีย เอ้อ แล้วพี่คิดยังไงกับเรื่องวันนี้ครับ?” กรีซหันมาถามด้วยใบหน้าซีเรียส
　　
　　“ถ้ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ ก็แปลว่ามาจากคนเดิม”
　　
　　กรีซขมวดคิ้วพร้อมกับสบถออมา “อีกแล้วเหรอ บ้าบอสิ้นดี”
　　
　　“ยังไม่แน่ใจ แต่คิดว่าใช่ รอให้ควอทซ์เอาไฟล์จากกล้องมาก่อน”
　　
　　
　　อืม.. ผมรู้แล้วว่าใครเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ บ้าบอดี หึ! ผมกะจะบอกเพลิงฟ้าหลังมันสอบเสร็จเพราะไม่อยากให้มันเก็บเรื่องอื่นไปคิด
　　
　　
　　ผมผลักประตูห้องเข้าไปหลังกรีซกดรหัสผ่านเสร็จ เดินมาถึงโซนห้องนั่งเล่นก็เจอไอ้ดื้อกับเพื่อนของมันนั่งกันอยู่ ผมตบไหล่กรีซเมื่ออีกฝ่ายทำหน้าไม่สบอารมณ์ กรีซพรูลมหายใจแล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ดูจะฝืนอยู่มากทีเดียว
　　
　　
　　พยักหน้ารับคำทักทายจากเด็กอายุน้อยกว่า ผมแสยะยิ้มกอดอกและไล่สายตามองสภาพของเพลิงฟ้า ข้อเท้าถูกพันผ้าพันแผลแบบยืด และวางเท้าไว้บนหมอน ฝ่ามือมีผ้าปิดแผลแปะอยู่ ไอ้ดื้อที่นั่งบนพื้นเงยหน้าขึ้นมาทำตาปริบ ๆ ใส่
　　
　　
　　
　　“ไง” แสร้งทักมันไป ไอ้ดื้อไม่ตอบ ผมเลิกคิ้วก่อนจะไหวไหล่ เดินเข้าไปที่ครัวแทน แม้จะได้ยินเสียงจิ๊ปากดังตามหลังมาแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมอง
　　
　　
　　
　　“ทำไรวะ?” ถามกรีซที่ง่วนกับกล่องอะไรสักอย่างบนเคานต์เตอร์ ตอนเข้ามากรีซแค่ปรายตามองเพื่อนสนิทและเพื่อนของเพื่อนสนิทแล้วหนีมาที่ครัว
　　
　　“กินข้าวพี่ วันนี้ผมยังไม่กินอะไรเลย” ผมมองนาฬิกาบนข้อมือ ตอนนี้เที่ยงยี่สิบห้า แล้วคนป่วยมันกินอะไรหรือยัง
　　
　　“เผื่อกูด้วยดิ”
　　
　　“ได้ครับ มาไมวะ!?” กรีซตอบผมก่อนจะไปพูดกับคนมาใหม่ ผมหันหลังไปมอง เพลิงฟ้าเดินกระเพลกเข้ามาโดยใช้กำแพงเป็นตัวช่วยพยุง กรีซวางกล่องข้าวลงแล้วรีบไปช่วยประคองเพื่อนสนิทและดึงเก้าอี้ให้นั่ง
　　
　　
　　เดี้ยงแล้วยังจะดื้อ
　　
　　
　　“กินข้าวยัง?” ผมถาม เพลิงฟ้าส่ายหน้าเบา ๆ กรีซกลอกตาแล้วเดินไปตะโกนถามเพื่อนไอ้ดื้อ และสรุปว่ายังไม่มีใครกินข้าวเที่ยงสักคน กรีซเป็นคนทำอาหารมื้อนี้ ส่วนผมก็มาคุยกับคนดื้อสักหน่อย ผมกระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะและใช้เท้าเกี่ยวขาเก้าอี้ที่เพลิงฟ้านั่งเข้ามาใกล้
　　
　　
　　“หมอว่าไง?”
　　
　　“ข้อเท้าแพลง เอ็นอักเสบ มือมีแผลถลอกเฉย ๆ ไม่ได้เป็นอะไร”
　　
　　“หึ”
　　
　　“ห้ามใช้เท้าหนัก ๆ แล้วจะเดินไงวะะะ”
　　
　　“โง่เองไหมล่ะ”
　　
　　“มันเป็นอุบัติเหตุอ่ะ.. ใครจะไปรู้”
　　
　　“น้องเชื่ออย่างนั้นเหรอครับ?” เพลิงฟ้าขมวดคิ้ว ผมสบัดศีรษะเบา ๆ ก่อนจะยื่นมือไปเสยผมที่ปรกกรอบหน้าของมันขึ้น คนอายุน้อยกว่าวางคางบนหน้าขาผมพร้อมกับช้อนตาขึ้นมอง
　　
　　“หมายความว่าไง?”
　　
　　“เดี๋ยวก็รู้เอง” ผมว่าพลางลูบกลุ่มผมนุ่มของมันด้วย เพลิงฟ้าหลับตา หยักหน้าหงึก ๆ แล้วซบหน้าผมกับเข่าผม
　　
　　“โอยยยย เห็นใจคนโสดบ้างเถอะค่าาา” เสียงชินาตะโกนแซว มาพร้อมกับกำลังเสริมอย่างกวาง
　　
　　“ดาวบัญชีปีสี่นี่เรียกว่าอะไรเหรอ?” ผมแซวกลับยิ้ม ๆ
　　
　　“พี่เจ้าไปรู้อะไรมาาา จุ๊ ๆ”
　　
　　“พี่รู้เยอะกว่าที่คิดนะบอกไว้ก่อน”
　　
　　“อะไร ดาวบัญชีปีสี่นี่ใคร!” เพลิงฟ้าเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปเอาเรื่องกับเพื่อนสนิท ชินาลอยหน้าลอยหน้าจงใจไม่ตอบคำถามปล่อยให้ไอ้ดื้อหงุดหงิด ผมก็แค่บังเอิญไปเจอสองคนนั้นกินข้าวด้วยกันเฉย ๆ
　　
　　
　　“เอ๊ะ! เพลิงฟ้ามียาที่ต้องกินก่อนอาหารหนิ” เสียงจากหญิงสาวอีกคนดังมา ผมก้มลงมองหน้าคนที่นั่งอยู่ต่ำกว่า เพลิงฟ้าขมุบขมิบปากบ่น
　　
　　“ยาอยู่ไหน?”
　　
　　“บนโต๊ะนู่น” ชี้ไปที่โต๊ะหน้าโซฟา ผมพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบถุงยา มียาอะไรเยอะแยะไปหมด แค่เห็นก็ขยาด หลังจากให้เพลิงฟ้ากินยาแล้วผมก็ไปช่วยกรีซทำกับข้าว มันหมดยุคผู้หญิงทำอาหารแล้วเหรอวะ?
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เดี๋ยวนี้ยังมีคนแกล้งมึงอยู่ไหม?” กรีซถามระหว่างกินข้าว
　　
　　“ไม่แน่ใจ”
　　
　　“อยากแจ้งความป่ะ?” กรีซยังคงถามต่อ ผมแสยะยิ้ม กินข้าวต่อไปเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร การที่รู้อะไรมาก ๆ นี่ก็ทำให้อึดอัดเหมือนกันนะครับ แย่จริง ๆ (:
　　
　　“ไม่รู้”
　　
　　“แจ้งความก็ดีนะเว้ย คนโรคจิตแม่งต้องโดน” - กวาง
　　
　　“นั่นดิ กูว่ามันต้องประสาทแน่ ๆ ใช่มะ” ชินาเสริมแล้วใช้ศอกสะกิดโรสที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
　　
　　“อ อืม ใช่”
　　
　　
　　หึ
　　
　　
　　“จะแจ้งความก็ต้องมีหลักฐานเปล่าวะ?”
　　
　　“...”
　　
　　“แล้วจะไปหามาจากไหน”
　　
　　
　　โธ่ เด็กน้อย..
　　
　　
　　“ตั้งใจอ่านหนังสือไปเถอะ” ผมพูด เป็นอันจบบทสนทนา..
　　
　　
　　
　　เวลาล่วงเลยมาจนถึงหนึ่งทุ่ม เพื่อนของเพลิงฟ้าแยกย้ายกันกลับบ้าน และเหลือแค่ผมที่กรีซที่ยังอยู่ ผมหลบฉากออกมาและให้กรีซอยู่คุยกับเพลิงฟ้า ส่วนตัวเองก็ตรงไปที่คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะในห้องนอนของมัน เพราะเมื่อสักครู่เพิ่งมีการแจ้งเตือนอีเมลเข้ามา..
　　
　　
　　
　　
　　ผมคลิกดูภาพนิ่งที่มีวงกลมสีแดงอยู่ที่เห็นเพียงแค่หมวกกันน็อกเพราะมีรถยนต์อีกคันบังอยู่ภายในภาพระบุบเวลาประมาณเก้าโมงห้าสิบนาที ภาพต่อมาเป็นมีบุคคลใหม่เข้ามาเพิ่ม ผมกัดฟันกรอด กดซูมไปที่ใบหน้าของคนคนนั้น คนที่เคยตั้งให้เป็นผู้ต้องสงสัย แต่แบบนี้ไม่เรียกว่าผู้ต้องสงสัยแล้วละ ชัดเจนขนาดนี้ เมื่อดูภาพนิ่งหมดแล้วผมจึงคลิกดูไฟล์วีดีโอก็ยิ่งชัดเจนกว่าเดิม..
　　
　　
　　
　　คนสองคนกำลังพูดคุยเพื่อวางแผนการ สักพักคนคนนั้นก็เดินออกไป และมีเพียงผู้ชายคนนั้นอยู่ มันมองดูรอบ ๆ ราวกับระวังภัย แต่โง่หรือเปล่า ไม่รู้หรือยังไงว่าตรงนั้นมีกล้องวงจรปิด วีดีโอถูกตัดไปตอนสิบโมงยี่สิบห้า มันปิดกระจกหมวกกันน็อกลงแล้วสตาร์ทเครื่องสักพักก็พุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วค่อนข้างสูง.. ภาพตัดมาอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นบริเวณหน้าตึกสถาปัตยกรรมศาสตร์ เด็กที่ผมคุ้นตาดียืนอยู่ที่ฟุตบาธ มองซ้ายขวาก่อนจะก้าวขาไปข้างหน้า แต่เพียงไม่กี่ก้าวก็มีรถจักรยานยนต์พุ่งเข้ามา ผมผ่อนลมหายใจเมื่อร่างของเพลิงฟ้าถูกกระชากออกไปได้ทัน..
　　
　　
　　
　　
　　ก๊อก ก๊อก
　　
　　
　　กดซ่อนแท็บลงก่อนจะหันไปมองทางประตู ผมถอนหายใจเมื่อคนที่เข้ามาคือกรีซ
　　
　　
　　“เพลิงฟ้าล่ะ?”
　　
　　“อ่านหนังสือครับ ผมบอกมันว่าจะเข้ามาใช้คอม”
　　
　　“อ๋อ” ขยับออกให้เด็กอายุน้อยกว่าได้เห็นจอคอมพิวเตอร์ชัด ๆ ผมเปิดให้มันดูตั้งแต่แรก
　　
　　
　　
　　
　　ที่ควอทซ์ส่งมาให้มันละเอียดมาก มีข้อความกำกับเอาไว้ชัดเจน ทำให้เข้าใจอะไรง่ายขึ้น ผมยื่นกระดาษประวัติของคนขับมอเตอร์ไซค์ที่เพิ่งปริ้นท์ออกมาให้กรีซ ในนั้นมีชื่่อ สาขาวิชาที่เรียน ที่อยู่ ชื่อพ่อแม่ อาชีพของพ่อแม่มันด้วย ผมไม่รู้ว่าควอทซ์หามาได้ยังไงภายในระยะเวลาสั้น ๆ อย่างนี้ พอรู้นะครับว่าเขาเก่งมาก เก่งจนน่ากลัว..
　　
　　
　　
　　“ไม่ควรปล่อยไว้แล้วนะครับ”
　　
　　“...”
　　
　　“ไม่รู้ว่าจะทำอะไรอีก วันนี้เฉี่ยว พรุ่งนี้ไม่ขับชนเลยหรือไง!”
　　
　　“อืม แต่ยังไม่อยากให้มันรู้”
　　
　　“จัดการโดยที่เพลิงฟ้าไม่รู้สิครับ
　　
　　“ให้เพลิงฟ้าทำเองดีกว่า ตอนนี้เราก็แค่แกล้งโง่ไปก่อน”
　　
　　“ครับ.. อ้อ พี่จะว่าไงถ้าจะแจ้งความ”
　　
　　“ไม่ว่ายังไง ยังไงก็ต้องถามเรื่องนี้กับเพลิงฟ้าอยู่ดี”
　　
　　“แม่งไม่แน่ ๆ” ผมพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะขอตัวออกไปข้างนอก
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　21 : 34
　　
　　“เฮ้ย! ทำอะไร!” คนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงโวยวาย ผมไม่ตอบ สอดมือไปใต้หน้าแข้งของมันแล้วยกขึ้นก่อนจะดึงหมอนที่รองข้อเท้าออกแล้ววางบนตักผมแทน
　　
　　
　　แล้วมึงจะอ้าปากเหวอทำไม?
　　
　　
　　ผมปลดผ้าพันแผลมันออกอย่างเบามือก่อนจะวางถุงเจลประคบเย็นลงบนบริเวณข้อเท้าของมันเบา ๆ มันค่อนข้างบวมแถมยังมีรอยฟกช้ำ ตอนกลางวันประคบไปแล้วทีหนึ่งแต่อาการบวมของมันยังไม่ลดเลย
　　
　　
　　“อย่าเกร็งดิ” ผมบอกกลั้วหัวเราะ โอบถุงเจลให้แนบชิดกับข้อเท้าและหลังเท้าของมัน
　　
　　“มึงอย่าทำงี้ดิ”
　　
　　“ทำไม?”
　　
　　“เชี่ยยย! เย็น!” ยังไม่ตอบคำถามผมก็โวยวายซะก่อน ผมกดหน้าแข้งของมันไว้ไม่ให้มันยกเท้าขึ้น “เจ้าาาาามันเย็นนนนนนนนน อ้ากกกก”
　　
　　
　　มึงจะเล่นตลกอีกนานไหม ผมไม่สนใจอาการโวยวายของเพลิงฟ้า ไม่รู้จะเล่นใหญ่อะไรนักหนา
　　
　　“ประคบไว้จะได้ไม่บวม”
　　
　　“จริงอ่ะ? ทำไมตอนกลางวันไม่บอกแบบนี้”
　　
　　“เออ กูไม่คิดว่ามึงจะโง่ขนาดนี้ไง”
　　
　　“หูยยยย เดินไปหยิบมีดในครัวมาปักลงกลางใจกูเลยเถอะครับ”
　　
　　“หึ เดี๋ยวมีดสกปรกเพราะเลือดมึง”
　　
　　“โอ้โห จะกระอักแล้วเจ้า กับแฟนคนก่อนมึงพูดแบบนี้กับเขาป่ะ”
　　
　　“ไม่อ่ะ แฟนเก่ากูน่ารัก” ผมพูดแล้วยักคิ้ว ไอ้ดื้อขยับปากทำหน้าล้อเลียน น่าตบกระโหลกจริง ๆ
　　
　　“กูน่ารักกว่าอีก”
　　
　　เหร้อ..
　　
　　“แล้วเมื่อไหร่จะหายอะ?”
　　
　　“ถ้าแพลงเฉย ๆ มันก็แค่สัปดาห์สองสัปดาห์ แต่มึงเอ็นอักเสบด้วยไง สองสามเดือนเลยนะ” เพลิงฟ้าเบิกตา ทำหน้าตกใจ
　　
　　“โห่.. ทำไมนานงี้อ่ะ”
　　
　　“จะรู้ไหมล่ะ..”
　　
　　“งี้ปิดเทอมกลับบ้านก็เล่นกับภูผาไม่ได้ดิ”
　　
　　“ภูผา?”
　　
　　“ม้าที่ไร่ง่ะ ที่ไร่มีฟาร์มม้าด้วย นี่ตัวโปรดเลย ซี้กันมากเลย”
　　
　　“เดี๋ยวก็หาย แค่อย่าใช้เท้าหนักก็พอแล้ว”
　　
　　“งืม..”
　　
　　“แล้วมือเป็นไง?”
　　
　　“มือหรอ.. แผลมันตึงอ่ะ บวมด้วยนิดนึงไม่อะไรมาก แต่เวลาใช้ไม้ค้ำก็เจ็บอ่ะ” บอกพร้อมกับยื่นมือให้ดู ที่ฝ่ามือมีรอยแผลถลอกและเริ่มจะช้ำและบวมนิดหน่อยอย่างที่มันว่า
　　
　　“ประคบไหม?”
　　
　　“หึ”
　　
　　
　　ก็แล้วแต่.. ผมยกเจลออก แล้วหยิบผ้ายืดมาพันข้อเท้าให้มันเหมือนเดิม ไม่ได้แน่นหรือหลวมไป เงยหน้ามองไอ้เด็กที่นั่งกุมตำแหน่งตัวใจตัวเองแล้วเลิกคิ้ว
　　
　　“เป็นอะไร?”
　　
　　
　　
　　“กูเหมือนตกหลุมรักมึงอีกครั้งเลยอ่ะ”
　　
　　“...”
　　
　　“หัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาเลย”
　　
　　“...”
　　
　　“ทำไงดี สบตาแล้วเหมือนมีผีเสื้อในท้องเลย เครื่องในปั่นป่วนมาก”
　　
　　
　　คราวนี้ใช้มือทั้งสองข้างกุมหัวใจเอาไว้ทั้งยังมองหน้าผมด้วยตาที่เป็นประกายวิบวับ ถ้าเป็นการ์ตูนนัยน์ตาของมันคงเปลี่ยนเป็นรูปหัวใจและมีกลิตเตอร์วิ้งค์ ๆ รอบ ๆ หน้าก็คงเป็นสีแดงเหมือนมะเขือเทศ..
　　
　　
　　
　　ทำไม่ได้พูดอะไรนอกจากอมยิ้ม
　　
　　
　　มันน่าเอ็นดูนะ แต่มันก็น่าถีบในเวลาเดียวกัน คุณเข้าใจผมไหม? เออ นั่นแหละ
　　
　　
　　เด็กนี่มันจะรู้ไหมว่าผมก็ปั่นป่วนเพราะคำพูดของมัน..

- - - - - - - - TBC - - - - - - - -
มันดูอึน ๆ เนาะ แบบ.. อะไรอ่ะ TwT
กราบขออภัยคร้าบบบบบบบบ
คนร้ายก็คงเดาก็ได้อ่ะ ใกล้เฉลยแล้วค่า ใจเย็น ๆ
ขอบคุณทุกคนนะงับ รัก ♥

[mild-dy]

นางชะนีโรสชัววววววง

เราว่าละ ต้องเป็นนางงงง

น้องบันนี่โผล่มานีดนึงด้วยยยย


น่ารักกกกกกก คิดถึงบันนี่

[cross]

อ๊ากกกกกกก บันนี่ก็มาคิดถึงนะ
เจ้าฟ้าน่ารักอ่ะ ฟ้าคือเด็กคนนั้นแน่ๆมีม้าด้วย
ส่วนคนร้ายรอสอบเสร็จก่อนะจ๊ะ เจอแน่ๆหึหึ

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

หล่อนแน่ๆ ยัยโรส!!

พี่เจ้าคะ ตบมันค่ะ 

[maemix]

พี่เจ้าดูแลดีจัง ทำให้เพลิงฟ้าตกหลุมรักอีกครั้ง
ส่วนคนร้าย รู้ตัวแล้วรอให้เพลิงฟ้าสอบเสร็จก่อนเถอะ ชิส์

[kenghan]

มุ้งมิ้งมากอะตกหลุมรักอีกครั้ง
กว่าจะสอบเสร็จเพลิงฟ้าคงไม่โดนไรอีกนะ

[arij-iris]

ใครกันช่างทำร้ายหนูฟ้าได้ลงคอ 
หึๆๆ พี่เจ้าดีใจล่ะซี หนูฟ้าบอกหลงรักอีกรอบแบบนี้อ่ะ 

[why yyy]

คนร้ายมันต้องเป็นดอกกุหลาบดอกเดียวดอกนั้นแน่ๆ



ขอบคุณ

[zleep]

นังโรสหรือเปล่าาา ต้องใช่แน่ๆเลย
บันนี่บันนี่คิดถึง 

[ขนมโก๋]

กุหลาบเน่า

[Yara]

ใครทำเพลิงฟ้า!!!!! พี่เจ้าจัดการด่วนๆๆๆๆๆ

[pannuna]

อีโรสหน้าด้านคนเค้ารู้กันหมด 555

[Kaemmiizz]

ว่าล่ะว่าเดาไม่ผิด ยัยชะนีโรสจริงๆด้วย
จัดการมันเลยเหอะ อย่าปล่อยมันเล๊ยยย เกียจนาง

มีบันนี่โผล่มาด้วย คิดถึงนางกับแฟนและผองเพื่อนนางอ่ะ

สรุปทั้งสองคนคือรักแรกของกันและกันสินะ ตอนแรกนึกว่าจะเปิดใจบอกเล่าเก้าสิบกันซะอีก แต่ไม่เป็นไร รอตอนต่อไปที่ความปมถูกเผย ต้องมีอยู่แล้ว เชื่ออย่างงั้น

[aornarak]

นังชะนีโรส ดักตบเลยดีไหม#ทีมเพลิงฟ้า

[YounIn]

คนนั้นแน่ๆ ที่ทำ
แล้วพี่เหนือรู้ได้ไง?

ต่อๆๆๆๆ

[stickyyrice]

ดีเเล้วเจ้า ดูเเลน้องดีๆ 5555