หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[snowboxs]

แล้วหล่อนเข้ามาทำอะไรที่ลิ้นชักในห้องของเจ้า

[aoraor]

กำลังสะใจอยู่ดีๆ แอบขำให้กับคำที่เพลิงฟ้าพูด ห้องน้ำเข้าทางลิ้นชักไม่ได้นะ 555555555555555

ปล.มันกำลังหาอะไรอยู่คะ อย่าลืมประเด็นนี้นะหนูเพลิงฟ้าาา อย่าให้มันเอาของเจ้าไปได้ !!!

[Kaemmiizz]

นังโรสนี่น่าตบฉิบหาย แกต้องได้เจอดีสักวัน คอยดู
เกลียดนังโรสหนักมาก แกแม่งแร่ดว่ะโรส แร่ดเงียบ จัดหนักให้นังโรสบ้างเหอะ แมร่ง!!
ส่วนเจ้ากะเพลิงฟ้านี่ถึงจะเถียงกันแต่ทั้งสองก็รักกันนะ ถ้าให้ดีขอหวานๆกว่านี้นีสสสนึงงงก็ดีนะ 5555
ระวังเหอะเจ้า เดี๋ยวมีคนเข้าหาเพลิงฟ้าแล้วจะหึง เพลิงฟ้าคนฮอตนะ จำไว้

[zleep]

ชะนีโรสนี่มันน่านักกก หึ้ย

[titansyui]

 

[HEARTBREAKER]

รอที่ 29

สวัสดีความจริงที่แสนสะเทือนใจ

　　- Phloengfa’s Part -
　　
　　
　　23 : 42
　　
　　หลังจากนั่งสงบสติอารมณ์อยู่คนเดียวผมก็ลงมาข้างล่าง ปรายตามองโรสแล้วหันหน้าหนี อยู่ ๆ ก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา ผมเป็นคนเก็บอาการไม่เก่ง รู้สึกยังไงก็แสดงออกไปหมดทั้งสีหน้า ท่าทาง และคำพูด.. ทนทำเฉย ๆ ได้สามสี่วันก็ถือว่าเก่งมากแล้ว..
　　
　　สุดท้ายความอดทนของผมก็หมดลงเพราะเธอนั่นแหละ
　　
　　
　　เจ้ากับกรีซมองผมเหมือนจับอาการได้ ผมฝืนยิ้มแล้วเดินไปนอนบนแอลเชฟส่วนที่เป็นเตียงอย่างทุลักทุเล.. ตอนนี้ย้ายเข้ามาในบ้านแล้วครับ และทุกคนกำลังนั่งล้อมวงเล่นไพ่ป๊อกเด้งกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นโดยยกโต๊ะกลางออกไป
　　
　　“หน้างอ” ผมเดาะลิ้น เจ้ายื่นมือมาด้านหลังแล้วดึงมือผมไปจับก่อนจะดันตัวขึ้นจากพื้นแล้วนั่งข้างผม
　　
　　“เป็นไรครับ?” ผมเม้มปากแน่น ความรู้สึกในอกตีขึ้นมาจนเจ็บไปหมด
　　
　　
　　“ไอ้เจ้ามึงเล่นไหม!” พี่ชิคตะโกนถามด้วยน้ำเสียงติดยานนิดหน่อย สภาพแต่ละคนก็หน้าแดงกริ่ม ๆ กับแทบทุกคน มีแค่ผมที่ไม่เมา เพราะไม่ได้แตะแอลกอฮอล์เลยยยยย และกรีซกับเจ้ามันก็ไม่ได้ดื่มเยอะ
　　
　　“เล่น!” เจ้าตอบกลับ แล้วกลับไปนั่งเหมือนเดิม ผมพรูลมหายใจออกมาก่อนจะลุกขึ้นนั่ง และขยับไปนั่งซ้อนด้านหลังไอ้เจ้าโดยที่ยังอยู่บนโซฟา มันเอนตัวมาและมันก็อยู่ช่องว่างระหว่างขาผมพอดี ผมยกขาทั้งสองข้างพาดไหล่กว้างไว้และวางเท้าเหยียบต้นขามัน
　　
　　“เจ้ามือบอกป๊อกแปดนะคร้าบบบ”
　　
　　“มึงหงายเลย” ผมบอกไอ้เจ้า แต้มของมันคือป๊อกเก้า แถมสองเด้งด้วย ดูจากกองเงินที่หน้าตักแล้วถือว่าได้เยอะพอ ๆ กับเจ้ามืออย่างฮารุเลย
　　
　　“โหยยยยย พี่เจ้าาาาาา อดแดกเลย” ฮารุโวยวาย แต่ก็ไม่จริงจังอะไร เพราะยังได้กินเงินคนอื่น ๆ อยู่ โดนบ่อยสุดน่าจะเป็นบีมกับพี่ขลุ่ย
　　
　　
　　
　　ผมขยับตัวเบา ๆ ประสานมือแล้ววางบนศีรษะไอ้เจ้าก่อนจะเกยคางทับลงไปอีกที หลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เมื่อเปิดเปลือกตาขึ้นก็พบสายตาของหญิงสาวคนหนึ่งที่มองมาอย่างไม่พอใจ ผมเลิกคิ้วก่อนแสยะยิ้ม หึ มีสิทธิอะไรที่จะไม่พอใจเหรอ?
　　
　　
　　“กรีซไปไหนอะ?”
　　
　　“ข้างนอกมั้ง”
　　
　　“อ่ะฮะ.. อะ” ผมสูดปากหลังจากตอบรับคำ เพราะเจ้ามันสั่นหัวไปมาเหมือนจะแกล้งแล้วมันดันสะเทือนถึงแผลในปากผมไง.. รู้สึกกลิ่นคาวเลือดมาอีกแล้ว..
　　
　　“ไหน ดูดิ๊” มันโยนไพ่ในมือทิ้งแล้วเอียงหน้าหันข้างพร้อมกัยเอื้อมมือมาล็อคคอผมให้โน้มลงไป ... อ่อนโยนกับกูหน่อยสิ
　　
　　“เบาาา”
　　
　　“อ้าปาก” อ้าปากตามที่มันบอก เจ้าใช้ปลายนิ้วเปิดริมฝีปากบนผมขึ้นพลางขมวดคิ้ว ผมเลยขมวดคิ้วไปด้วย
　　
　　“แสบอ่ะ” ว่าแล้วก็แลบลิ้นเลีย
　　
　　“อย่าเลียดิ”
　　
　　“ฮื่อ!” ดันมือมันออกแล้วขยับนั่งดี ๆ ผมยกขาออกจากไหล่ไอ้เจ้าแล้วนอนคว่ำบนโซฟา คนอายุมากกว่าตบตูดผมป้าบ! ไอ้สัด
　　
　　
　　ฮ้าว..  เพิ่งเที่ยงคืนนิดหน่อยเอง แต่ตาจะปิดแล้ว งืม..
　　
　　“ง่วงก็ขึ้นไปนอน”
　　
　　“อือ..”
　　
　　ผมครางตอบในลำคอพร้อมกับเปลือกตาที่ค่อย ๆ ปิดลง.. แต่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเฮดัง ๆ ของใครสักคนในวงไพ่
　　
　　“กูไปนอนละ”
　　
　　“อ้าว รีบทำไมพี่เจ้า อยู่เล่นกันก่อนนนน”
　　
　　“ไอ้ดื้อไม่โอเคละ”
　　
　　“โห่ ไป ๆ ไปไหนก็ไป”
　　
　　
　　ประโยคพวกนั้นเข้าหูนะ แต่ไม่เข้าใจว่าเขาคุยอะไรกันแล้วเสียงใครบ้าง  ผมปรือตาขึ้นมองคนที่เขย่าตัวผม
　　
　　“ขึ้นข้างบนกัน”
　　
　　“อือ..”
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　เปลือกตาสีอ่อนปรือขึ้นก่อนกระพริบถี่เพื่อปรับการมองเห็น.. ความรู้สึกแรกที่แล่นเข้ามาคือ หิว ... อีกสามนาทีบ่ายโมงไม่หิวก็บ้าละ พื้นที่ข้างผมว่างเปล่า เหลือเพียงความยับยู่ยี่ของผ้าปูที่นอนที่บ่งบอกว่ามีสิ่งที่เรียกว่าเจ้าชีวันเคยนอนอยู่ ตรงนั้นเย็นเฉียบ คงจะตื่นนานแล้ว ผมลุกขึ้นนั่ง สะบัดศีรษะไล่ความง่วงงุน เมื่อตั้งสติได้จึงเข้าไปล่างหน้าแปรงฟัน สารรูปผมโคตรน่าเกลียด หัวฟู ๆ หน้าโทรม มีสิวด้วยสองเม็ด ปากก็บวมเจ่ออย่างกับโดนผึ้งต่อย
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“พี่เจ้าทำกับข้าวอร่อยแบบนี้เพลิงฟ้าคงอ้วนแน่เลยนะคะ”
　　
　　ผมเบ้ปาก ประโยคแรกของวันก็ดีมากขนาดนี้ วันนี้คงเป็นวันที่ดี.. ถุย ทำไมยังไม่กลับไปอีก
　　
　　กวาดตามองดูรอบ ๆ บ้านดูสะอาดสะอ้าน ที่โต๊ะกินข้าวมีทุกคนยกเว้นเพื่อนกรีซทั้งสาม ผมเบ้ปากกลอกตาอีกรอบเมื่อคนที่นั่งข้างเจ้าคือโรส แล้วตรงนั้นมันที่ประจำของผมด้วยไง เหอะ!
　　
　　
　　“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ?” พี่ชิคทัก ผมพยักหน้าหงึก ๆ เดินไปนั่งข้างกรีซ เมินสายตาที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่าของโรสไป
　　
　　“นอนหรือซ้อมตายวะ”
　　
　　“คิดว่าอย่างหลัง” ผมตอบพี่ขลุ่ย บอกขอบคุณกรีซที่ตักข้าวให้ ทุกคนมันก็กินกันอิ่มแล้วแหละผมว่า
　　
　　
　　“เพลิงฟ้าไม่สบายหรือเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีนะ”
　　
　　เบ้ปากอีกทีได้ไหมครับ? ต้องบอกไหมว่าใครเป็นคนพูด
　　
　　“สบายดี ห่วงตัวเองเหอะ”
　　
　　กรีซบีบไหล่ผม พี่ขลุ่ยและเจ้ามองหน้า โรสส่งสายตาไม่พอใจมาแวบนึง กวาง ชินา และพี่ชิคมองผมกับเธอสลับกันอย่างงุนงง
　　
　　ผมว่าผมต้องห้ามตัวเองไม่ได้แน่ ๆ
　　
　　
　　“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ เราเป็นห่วงนะ..”
　　
　　
　　เคร้ง!
　　
　　ผมกระแทกช้อนส้อมใส่จานเสียงดังอย่างไร้มารยาทและพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ที่บ่งบอกว่าเบื่อเต็มที กรีซยื่นมือมาจับมือผมไว้และบีบเบา ๆ เหมือนเรียกสติคืนให้
　　
　　“เก็บความห่วงใยจอมปลอมของเธอไปเถอะ”
　　
　　“ทำไม.. พูดอย่างนั้นล่ะ?”
　　
　　“ไม่เหนื่อยอ่อ?”
　　
　　“พูดเรื่องอะไร เราจะเหนื่อยทำไมอ่ะ?”
　　
　　“อ๋อ.. ลืมไป ฝืนความเป็นตัวเองมาได้ตั้งนานจะเหนื่อยได้ยังไงเนอะ น่าจะซิ่วจากสถาปัตย์ไปเรียนการแสดงนะ เอ๊ะ! หรือไม่ต้องเรียน เล่นละครเก่งขนาดนี้”
　　
　　“พวกมึง.. มีเรื่องอะไรกันกันวะ?”
　　
　　“เรื่องไหนดีล่ะกวาง เยอะแยะจนพูดทั้งวันก็คงไม่หมด” กวางขมวดคิ้ว ชินาเองก็เช่นกัน โรสจ้องผมด้วยสายตาสั่นไหวที่เสแสร้งมาก ๆ น่าสะอิดสะเอียนเป็นบ้า
　　
　　“ดื้อ”
　　
　　“พอกันทีเจ้า! กูไม่ทนแล้ว!”
　　
　　“มีสติหน่อย”
　　
　　“มีอยู่แล้วล่ะ บอกผู้หญิงคนนั้นดีกว่า”
　　
　　“ผู้หญิงคนนั้น? อะไรวะเพลิงฟ้า”
　　
　　“ทำไมเพลิงฟ้าเรียกเราแบบนั้นล่ะ?” ชินาละสายตาจากผมไปมองโรส ผมแสยะยิ้มเมื่อเมื่อเริ่มมีน้ำตาคลอเอ่อขึ้นมา
　　
　　“ยังไม่ทันเอ่ยชื่อเลย อย่าร้อนตัวสิครับ อ่า.. แล้วนั่น.. เซนต์ซิทีฟหรือบีบน้ำตาเหรอ?”
　　
　　“มีเรื่องที่ยังไม่บอกกูกับชินาใช่ไหม?”
　　
　　“อื้อ”
　　
　　“เล่ามา!”
　　
　　“ร เรื่องอะไรเหรอ..”
　　
　　“เรื่องอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ”
　　
　　“เราทำอะไร..”
　　
　　“เรื่องอะไรก่อนดีล่ะ? จดหมายขู่? ราดกาแฟใส่แบบงาน? ตุ๊กตากับดอกไม้จันทน์? สาดเลือดใส่ล็อคเกอร์? หรือปัดกระถางดอกไม้จากชั้นสาม? อ่า.. เรื่องอะไรอีกนะเจ้า?”
　　
　　“จ้างคนขับรถชน เปลี่ยนยา ...ส่งคนสะกดรอยตาม” เจ้าพูดเสียงเรียบ
　　
　　โรสหน้าเผือดสี คนที่ยังไม่รู้เรื่องเบิกตาค้าง
　　
　　“กูต้องการคำอธิบาย”
　　
　　“อธิบายสิรสรินทร์”
　　
　　“อธิบายอะไร? เราไม่ได้ทำนะ อย่ามาใส่ร้ายเรานะ”
　　
　　“ความหน้าด้านของโลกใบนี้” ผมว่าแล้วผิวปาก
　　
　　“แกใส่ร้ายฉันต่างหาก!” ผมแสยะยิ้มกับสรรพนามที่เปลี่ยนไป
　　
　　“อ่า.. งั้นหาข้ออ้าง เอ๊ย คำอธิบายมาสิ”
　　
　　“เรื่องที่เกิดขึ้นกับเพลิงฟ้าฝีมือมึงเหรอ!!” โรสตวัดตามองอย่างไม่รู้ตัว ชินาเองก็จ้องกลับอย่างไม่ยอม
　　
　　“เรา.. เราเปล่า..”
　　
　　“บอกความจริงไปเถอะ เผื่อเพื่อนจะไม่เกลียด”
　　
　　“พ พี่เจ้า พูดเรื่องอะไรคะ?”
　　
　　“เรื่องอะไรก็รู้ ๆ กันอยู่”
　　
　　“นี่แก! แกบอกพี่เจ้าเหรอ!!” เธอผุดลุก ตะคอกใส่ผมด้วยน้ำเสียงโกรธจัด
　　
　　“เปล่า ผมไม่ได้บอก แต่เจ้าน่ะ.. รู้เรื่องก่อนคนอื่นเลย และคนขัดขวางแผนชั่ว ๆ ของเธอหลาย ๆ อย่างที่มันไม่สำเร็จก็เจ้านั่นแหละ (:”
　　
　　“ม ไม่จริง!!”
　　
　　“โรส” กวางและชินามองเธอด้วยความกดดัน โรสเริ่มสติแตกและกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้..
　　
　　“ในเมื่อรุมกันขนาดนี้นะ.. ใช่ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นชั้นเป็นคนทำเอง! ทุกอย่างที่มันพูดนั่นแหละ!”
　　
　　“บ้าไปแล้วเหรอ!!” -ชินา
　　
　　“โรสทำอย่างนี้ได้ยังไง นั่นเพื่อ---” กวางชี้มาที่ผม แต่พูดไม่ทันจบโรสก็แทรกขึ้นมา
　　
　　“ฉันไม่เคยคิดว่าพวกแกเป็นเพื่อน”
　　
　　
　　ผมบีบมือกรีซและแค่นหัวเราะออกมากับกระโยคข้างต้น..
　　
　　“ว่าไงนะ..”
　　
　　“ฉันว่าแกไม่ได้หูหนวกนะชินา”
　　
　　“...”
　　
　　“ก็แค่มิตรภาพจอมปลอมที่สร้างขึ้นมาเพื่อต้องการสะพานข้ามไปหาผู้ชาย” ผมพูด
　　
　　“หึ! จะบอกว่าจริงนะ พวกแกมันน่ารังเกียจ วิปริตผิดเพศกันหมด คนหนึ่งก็ชอบผู้หญิงเหมือนกัน ส่วนอีกสองคนก็เป็นเกย์ชอบผู้ชาย แค่ต้องเข้าไปทักวันแรกก็รังเกียจจนอย่างจะอ้วก”
　　
　　ซ่า!!
　　
　　“กรี๊ด!”
　　
　　จบสิ้นความอดทน.. ผมเกือบจะขวางจานข้าวใส่ไปแล้วถ้าชินาไม่สาดน้ำใส่โรสไปก่อน
　　
　　
　　“เชี่ยเอ๊ย! มึงมาพูดใกล้ ๆ กูดิ๊! น่ารังเกียจเหรอ? มึงมันน่ารังเกียจยิ่งกว่าอีก ถึงกูจะชอบผู้หญิงแต่ผู้หญิงอย่างมึงกูไม่เอาหรอก อ๋อ.. ไม่มีใครคิดจะเอาหรอกนะ สวยนะ แต่เสียดายไม่มีสมอง”
　　
　　“มึง.. กวาง” ผมพึมพำเสียงเบา กวางกระพริบตาถี่ปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ผมสลับที่กับกรีซแล้วเข้าไปหากวาง
　　
　　กวางเป็นคนที่แคร์เพื่อนมาก ๆ แล้วอย่างนี่...
　　
　　“เรื่องโกหกใช่ไหม.. มีซ่อนกล้องหรือเปล่า...”
　　
　　“ขอโทษนะกวาง นี่มันเรื่องจริง” โรสพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ พร้อมกับยิ้ม เป็นยิ้มที่ผมคิดว่ามันน่ารังเกียจมากที่สุดในโลก ถ้าเธอเป็นผู้ชายเหมือนกันเธอคงได้ลงไปกองกับพื้นเพราะหมัดของผมแน่ ๆ
　　
　　“ทำไปทำไม ไม่เคยเห็นความเป็นเพื่อนที่มีให้เลยหรือไง”
　　
　　“ไม่เคยเห็นจ้ะ”
　　
　　
　　ตุบ! เพี๊ยะ!
　　
　　“เหี้ย!!” พี่ขลุ่ยสบถแล้วรีบรุดเข้าไปจับชินาที่เพิ่งถีบและตบหน้าโรสไว้
　　
　　“แกกล้าตบฉันเหรอ!”
　　
　　“แล้วมึงเป็นใคร ทำไมกูจะไม่กล้า อย่างมึงโดนตบยังน้อยไป ขอโทษนะ กูไม่ได้ใจดีเหมือนเพลิงฟ้ากับกวาง!! พี่ขลุ่ยปล่อยดิวะ!”
　　
　　“ชินาใจเย็น เหี้ย! อย่าดิ้น!” พี่ขลุ่ยล็อคตัวชินาไว้แต่ไอ้ชินมันทั้งดิ้นทั้งสะบัด ไหนจะจิกข่วนจนพี่ขลุ่ยเผลอปล่อย เมื่อหลุดไปมันก็เข้าไปคว้าคอเสื้อโรสทันทีพร้อมกับตบอีกรอบจนอีกคนหน้าสะบัด..
　　
　　
　　เพี๊ยะ!
　　
　　“โอ๊ย! มาตบฉันทำไมยัยบ้า!”
　　
　　“โง่หรือไงที่ถาม พี่เจ้าปล่อย!!” เจ้าล็อคแขนชินาไว้แต่ขามันก็ยกถีบทั้งเจ้าและโรส ส่วนโรสพี่ชิคพี่ขลุ่ยดึงแยกออกไปแล้ว
　　
　　“ไม่เคยเห็นความเป็นเพื่อนใช่ไหม ได้ จากนี้มึงก็ไม่ใช่เพื่อนกูแล้ว”
　　
　　“ฉันเคยบอกว่าอยากได้ความเป็นเพื่อนจากพวกแกเหรอ”
　　
　　ปากแบบนี้มันน่า..
　　
　　“แล้วหมาที่ไหนมันเข้ามาหาพวกกูก่อนวะ!”
　　
　　“ช่วยไม่ได้ พวกแกโง่เองหนิ”
　　
　　ตุบ!
　　
　　จนได้.. ชินายกขาขาว ๆ ของมันถีบเจ้าหน้าท้องโรสเต็ม ๆ จนอีกฝ่ายทรุดกับพื้น
　　
　　
　　“มึง ไปช่วยเจ้าหน่อย” ผมบอกกรีซ มันทำหน้าขัดใจแต่ก็ยอมลุกไปช่วยเจ้าจับชินา
　　
　　“ถ้าเห็นความรู้สึกของพวกกูเป็นแค่เรื่องโง่ ๆ ก็ได้.. แต่ขอกูเอาคืนให้ความโง่ของกูหน่อยแล้วกัน! ปล่อย!!”
　　
　　“ก็เข้ามาสิ ฉันก็มีมือมีเท้าเหมือนกันนะ!”
　　
　　
　　
　　“จะทำอะไรน้องผมก็คิดให้ดีนะครับ” เจ้าผลักชินาให้กรีซแล้วสืบเท้าเข้าหาโรส พี่ขลุ่ย พี่ชิคจึงขยับออกมา
　　
　　“พี่ พี่เจ้าจะทำอะไร?”
　　
　　“ผมไม่เคยมีน้องอย่างคุณนะ”
　　
　　“พี่เจ้า..”
　　
　　“ชอบผมเหรอ? ชอบมากจนทำเรื่องชั่ว ๆ กับคนของผมเลยเหรอ? แต่ขอโทษนะ ผมไม่เคยชอบคุณเลย”
　　
　　“พ พี่..”
　　
　　“ก็อย่างชินาว่า.. คุณมันน่ารังเกียจมากกว่าสิ่งที่พวกผมเป็นซะอีก ผู้หญิงอย่างคุณ ต่อให้โดนวางยาผมก็ไม่เอานะ”
　　
　　“พี่.. พี่ไม่ได้เป็นเกย์..นะ”
　　
　　“ใช่ ผมไม่ได้เป็นเกย์ แค่แฟนผมเป็นผู้ชาย แค่นั้นเอง”
　　
　　“...แฟน? เพลิงฟ้าน่ะเหรอ?”
　　
　　“ใช่ครับ (: ”
　　
　　โรสมองผมตาขุ่น “ตั้งแต่เมื่อไหร่!”
　　
　　“ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกอย่างคุณต้องรู้”
　　
　　“...”
　　
　　“จะทำเรื่องเหี้ย ๆ อะไรที่ไหนก็เชิญนะ แต่อย่ามาทำกับคนของผม เพราะผมจะไม่อยู่นิ่ง ที่ไม่ทำอะไรคุณเลยเพราะรอให้เจ้าตัวเขาทำเอง แต่แม่งดันใจดีปล่อยไปไง ขอโทษอีกครั้งนะ..” เจ้าเชยปลายคางโรสขึ้นแล้วยิ้มเย็น
　　
　　“...”
　　
　　“ได้ยินว่าธุรกิจที่บ้านกำลังไปได้สวยใช่ไหมครับ?”
　　
　　“พ พี่ทำ.. อะไร?”
　　
　　“ทำให้มันพังไง”
　　
　　“โกหก!”
　　
　　“ขอโทษนะ นี่เรื่องจริง” เจ้าสะบัดมือ ถอยหลังมาหนึ่งก้าว “อย่าลืมรอดูข่าวล่ะ”
　　
　　“...”
　　
　　“อย่าลืมบอกพ่อแม่นะว่ามันเป็นเพราะลูกสาวคนเดียวอย่างคุณน่ะ..”
　　
　　“มันจะมากไปแล้วนะ!!”
　　
　　“เหรอ?”
　　
　　“สารเลว!”
　　
　　“ขอบคุณ”
　　
　　“ฉันจะแจ้งตำรวจ!”
　　
　　“เชิญ เดี๋ยวรอเจอกันที่ศาลเลยแล้วกัน”
　　
　　“ค คิดว่าฉันกลัวเหรอ?”
　　
　　“ไม่กลัวก็อย่าเสียงสั่นสิ หาหลักฐานมาให้ได้นะ แต่หลักฐานของผมน่ะ.. มีเพียบเลย หึ”
　　
　　“ฉันไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนอย่างนี้”
　　
　　“ผมจะเป็นคนยังไงมันก็อยู่ที่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว ประตูอยู่ทางนั้นครับ จะไปก็อย่าลืมเก็บของกลับไปด้วยนะ เชิญ”
　　
　　“ฉันไม่ยอมแน่!!”
　　
　　“ก็ลองดู”
　　
　　
　　
　　
　　เมื่อโรสไปทุกอย่างก็เหมือนจะสงบลง...
　　
　　ผมยิ้มโง่ ๆ เมื่อทุกคนเอาแต่จ้องมาที่ผม
　　
　　“มองไม..”
　　
　　“ไอ้ชั่ว! มีอะไรไม่เคยบอก”
　　
　　“เจ็บบบ!” ชินาเป็นผู้หญิงที่โหดสัด มันตบหัวผมป้าบใหญ่แล้วทำหน้าเหี้ยม..
　　
　　“สมน้ำหน้า สัดเอ๊ย! พูดแล้วขึ้น!”
　　
　　“นอกจากเรื่องโรสแล้วยังเรื่องเป็นแฟนพี่เจ้าอีก” กวางตบหน้าผากผม ผมขมุบขมิบปากก่อนจะโน้มไปซบไหล่มัน
　　
　　“อ้อนตีนเหรอไอ้สัด ไปไกล ๆ”
　　
　　“ก็มันไม่ให้บอกอ่า..”
　　
　　“ทุกคนรู้เรื่องหมดเลยเหรอ?” ชินามันถาม
　　
　　“กูไม่รู้” พี่ชิคตอบ คนอื่นก็เงียบไปสิ
　　
　　“เดี๋ยวกูสร้างทีมอยู่กับสามคนแล้วสัด” - ชินา
　　
　　“ทีมไรวะ?” - กวาง
　　
　　“แฮชแท็กทีมไม่สำคัญ” - ชินา
　　
　　“โห.. ไม่ทำงี้ดิ เริ้บ” ผมกำนิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อย ไขว้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้และเอียงมือให้มันเป็นรูปหัวใจ
　　
　　“เริ้บกับตีนกูไหม! กูอยากตั๊นหน้ามึงพอ ๆ กับตั๊นหน้าอิช่อนั่น”
　　
　　“ช่างแม่งเหอะ”
　　
　　“มึงจะไม่ทำอะไรเลยจริงดิ?”
　　
　　“อือ ไม่อยากยุ่งแล้ว”
　　
　　“คนดีจังนะคะ ถุย! แต่กูไม่ยอมแน่”
　　
　　“โห่ เขาทำกูคนเดียวไหมล่ะ?”
　　
　　“ทำมึงคนเดียวที่ไหน กูด้วย ไอ้กวางด้วย มึงดูมันเอาความเป็นเพื่อนที่กูมีให้มันดิ ไม่มีความหมายเลยดิห่า กูไม่ใจดีเหมือนมึงนะเพลิงฟ้า”
　　
　　“มึงจะทำอะไร เผื่อกูด้วย เป็นผู้ชายกูไม่อย่างยุ่ง” กวางว่า
　　
　　“ไม่รู้ ยังไม่คิด พวกพี่ไม่น่าเข้ามาจับไว้เลย อยากจับหัวแม่งโขกขอบซิงค์จริง ๆ”
　　
　　ผมได้แต่นั่งฟังพวกมันบ่นโดนขัดอะไรไม่ได้ พูดอะไรไปโดนด่าหมดเลย อยู่เงียบ ๆ ก็ได้ว่ะ เง่อ..
　　
　　
　　ผมอยากเอาคืนนะ อยากทำอะไรให้เธอเจ็บบ้าง แต่มันก็แค่ความสะใจชั่วคราว เอาคืนกันไปมาไม่จบสิ้น ผมเบื่อ
　　
　　ผมจะฆ่าเธอด้วยรอยยิ้มและชีวิตที่มีความสุขของผมเอง..
　　
　　
　　
　　
　　
　　ถ้าถามว่าผมรู้เรื่องได้ยังไงก็คงต้องย้อนไปวันสอบวันสุดท้าย. . .
　　
　　
　　หลังสอบเสร็จพวกผมออกมานั่งที่ม้านั่งหน้าคณะเพื่อรอให้ไอ้เจ้ามารับ ผมไม่ได้เอารถมาครับ ขับเองยังไม่ได้ ระหว่างรอก็คุยกันไปสัพเพเหระ และก็มีข้อความจากเจ้าเข้ามาว่าถ้าเห็นแอสตันสีขาวไปก็คือคันนั้น ผมตอบอือรับรู้แล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง
　　
　　“เพลิงฟ้าไม่ไปกับพวกเราจริง ๆ เหรอ?”
　　
　　“หึ ไม่ไปอ่ะ ขี้เกียจ อยากกลับไปนอนมากอ่ะโรส เราไม่ไหวแล้ว”
　　
　　“ปล่อยมันเหอะ ไปสามคนก็ดี ไม่ต้องมีภาระ แบร่!”
　　
　　“แบร่หน้ามึง” ผมโยนใบไม้แห้งใส่หน้าไอ้กวาง มันทำหน้ากวนตีน พอผมยกไม้ค้ำจะฟาดก็วิ่งไปหลบหลังโรส แหม..
　　
　　
　　และสิบนาทีต่อมาก็มีแอสตันมาร์ตินสีขาวมาจอดตรงหน้า.. รถใครวะ? แต่มันแบบเดียวกับที่เจ้าบอกไง
　　
　　“กูไปละ”
　　
　　“เออ บาย ๆ”
　　
　　“พี่เจ้าเปลี่ยนรถเหรอ?”
　　
　　“ไม่รู้วะ ไปละ”
　　
　　
　　
　　
　　
　　“อ้าว..” ส่งเสียงงุนงงเมื่อเปิดประตูรถออกแล้วเจอคนที่ไม่ใช่ไอ้เจ้า
　　
　　“หวัดดี” คนที่นั่งประจำที่คนขับยิ้มโชว์ฟันกระต่าย ผมกระพริบตางง ๆ เจ้าของรถดึงไม้ค้ำของผมไปโยนไว้ที่เบาะหลัง เขายิ้มให้ผมอีกทีแล้วออกรถ
　　
　　
　　“อะไรวะ งง”
　　
　　“พี่เจ้าให้มารับ” เขาบอก
　　
　　“มารับทำไม ทำไมต้องนายอ่ะควอทซ์”
　　
　　“มีเซอร์ไพรส์ ไม่ต้องสงสัยมากน่า” ควอทซ์พูดพร้อมรอยยิ้ม สงสัยนะ แต่ถามไปมันก็ไม่ตอบ..
　　
　　
　　ผมเจอควอทซ์ครั้งแรกเมื่อนานมาแล้วที่ห้าง และเจอครั้งที่สองที่ร้านเหล้า.. ตอนนั้นไปกับไอ้เจ้า แล้วแฟนของควอทซ์เป็นรุ่นน้องของเจ้าก็เลยได้คุยกัน คุยไปแรก ๆ ก็เกร็ง ๆ ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมต้องเกร็ง คงเพราะคิดว่าอีกฝ่ายอายุมากกว่า ก็ควอทซ์อยู่ปีสามและผมอยู่ปีสอง แล้วสรุปคืออายุยี่สิบเท่ากัน.. สุดท้ายก็เลยคุยกันได้ เท่าที่รู้คือควอทซ์บ้ามาก.. แต่แฟนควอทซ์โคตรหล่ออ่ะ แต่ก็เหมาะกันแหละ คนหนึ่งหล่อ คนหนึ่งสวยแถมน่ารัก ตัวเล็กน่าทะนุถนอม กับพี่ไรเฟิลเป็นลูกครึ่งตัวใหญ่..
　　
　　
　　สองคนนี้เป็นคู่รักที่น่าอิจฉามากผมบอกเลย..
　　
　　
　　
　　ระหว่างทางควอทซ์ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยทั้งเรื่องสอบและเรื่องทั่วไป ไม่มีหลุดอะไรออกมาให้ผมระแคะระคายเลยสักนิด จนกระทั่งเจ้าตัวเลี้ยวเข้าคอนโดสุดหรู และพาผมขึ้นมาที่ชั้นบนสุด ซึ่งเป็นเพนท์เฮาส์ อย่างหรูอ่ะครับ กี่สิบล้านวะเนี่ย แต่หลังจากถามไปอย่างไร้มารยาทควอทซ์เองก็บอกว่าได้ฟรี ปล่อยให้ผมเอ๋อไม่นานก็เฉลยว่านี่คือหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวพี่ไรเฟิล
　　
　　หล่อแล้วยังรวยฉิบหายอีก..
　　
　　
　　“พามาทำไม บอกได้ยัง?”
　　
　　“แป๊บดิ ให้เวลาทำใจไง” ควอทซ์ตอบแล้วสนใจกระต่ายสีขาวปุกปุยบนตัก คือ.. ผมมานั่งอยู่ที่มาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ หลอกกูมาฆ่าหรือเปล่า? วางยาผมในเค้กนี่ใช่ไหม
　　
　　“เบื่อละ รีบบอกเหอะ”
　　
　　“แน่ใจนะ?”
　　
　　“อย่าทำให้กลัวดิ”
　　
　　“ฮ่าฮ่า งั้นก็ตามมา พี่เจ้านี่ก็นะ ทำไมไม่บอกเองวะ โยนมาให้กูเฉยเลย” ควอทซ์พูด ประโยคหลังเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่าคุยกับผม
　　
　　“บอกอะไร?”
　　
　　“เอ้า! อยากรู้ก็ตามมาดิ บันบันอย่าซนนะ” ควอทซ์ลุกขึ้นพาบันบันไปที่บ้านมันแล้วเดินนำผมไปที่ห้องห้องหนึ่ง
　　
　　
　　ความอลังการของมันทำเอาผมอ้าปากค้าง มันเหมือนกันบห้องทำงาน ก็พอรู้ว่าควอทซ์เรียกวิศวคอมแต่ไม่คิดว่าคอมจะเยอะขนาดนี้ แค่ตั้งโต๊ะก็สี่ห้าเครื่องแล้วอ่ะครับ ไม่รวมพวกแล็ปท็อปอีกนะ
　　
　　
　　
　　“หยิบดอกกุหลาบในแจกันนั้นมาให้หน่อยสิ”
　　
　　“หะ?”
　　
　　“ข้างหลังน่ะ ดอกไหนก็ได้” ผมพยักหน้าหงึก ๆ เอื้อมมือไปดึงดอกไม้ที่เสียบอยู่ในแจกันมามาหนึ่งดอกตามที่ควอทซ์บอก ก่อนจะต้องสบถออกมาเมื่อโดนหนามกุหลาบทิ่ม..
　　
　　“ไม่ระวังเลย”
　　
　　“แล้วทำไมไม่ริบหนามล่ะ” ควอทซ์ไหวไหล่ ผมดึงกระดาษทิชชูมาซับเลือดที่มือออกไม่ได้เจ็บมา แค่พอแสบ ๆ คัน ๆ
　　
　　“ทำไมถึงไม่โทษตัวเองที่ไม่ระวัง?”
　　
　　“หือ?”
　　
　　“หรือนายเห็นว่ามันเป็นแค่ดอกไม้ธรรมดาไม่น่าจะทำอะไรนายได้ แต่เห็นหนามมันไหม? มันทำให้นายเจ็บถ้าไม่ระวัง”
　　
　　“...”
　　
　　“ถ้าเปรียบกับมนุษย์ก็คงเป็นประเภท ร้ายลึก? หรือเปล่านะ ฉันไม่ค่อยเก่งภาษาไทยเท่าไหร่ .. บางคนแสดงด้านที่สวยงามเหมือนดอกของมัน แต่อีกด้านก็กลายเป็นหนาม.. เมื่อเราไม่ทันระวังตัวก็อาจโดนหนามมันเล่นงานได้ เหมือนนายเมื่อกี้..”
　　
　　“พูดถึงอะไร?”
　　
　　“เพราะไว้ใจ เลยไม่คิดว่าบุคคลนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ภายใน ที่ในวันหนึ่งอาจจะทำร้ายเราได้”
　　
　　“จะบอกว่าโง่?”
　　
　　“เปล่าโว้ย! ทำไมนายมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้เนี่ย ให้ตายเถอะ!”
　　
　　เอ้า ผมผิดอะไรวะ?
　　
　　
　　ที่ควอทซ์พูดผมเข้าใจว่าเขาพยายามจะสื่ออะไรบางอย่างให้ผมรู้..
　　
　　เพราะไว้ใจเลยไม่ระวังตัวงั้นเหรอ..
　　
　　ดอกกุหลาบ..
　　
　　หนามกุหลาบ
　　
　　กุหลาบ.. Rose
　　
　　โรส..
　　
　　ไม่จริงน่า...
　　
　　
　　
　　
　　
　　ควอทซ์เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาสองเครื่อง และเขาทำอะไรสักอย่างที่ผมดูไม่รู้เรื่อง สักพักจอที่เครื่องหนึ่งก็ขึ้นเป็นช่องสีเหลี่ยมเหมือนกับเวลาเราดูกล้องวงจรปิด ผมยังมองด้วยความงง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมไม่ถามออกไป
　　
　　“อ่ะ มานั่งนี่” ควอทซ์บอกให้ผมไปนั่งเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ข้างเขา
　　
　　“อะไรเนี่ย..”
　　
　　“พี่เจ้าบอกว่ามีคนแกล้งนาย เลยขอให้ช่วยจับโจร”
　　
　　“หะ?”
　　
　　“อือฮึ เจอกันที่ร้านเหล้า ก็เลยได้คุยกัน ตั้งแต่แรก จดหมายขู่ใช่ไหม?” ผมพยักหน้า
　　
　　“ในห้องล็อคเกอร์มีกล้องวงจรปิด และแต่ละบล็อคก็จะมีกล้องอยู่ทั้งสี่มุม” ควอทซ์คลิกที่ไฟล์วีดีโอ “ช่วงเช้า เวลาประมาณเจ็ดโมงครึ่ง ดูจากตรงนี้จะเห็นมามีคนเอาของมาสอดให้ใช่มะ? แต่.. คนนี้ใคร?” ควอทซ์กดพอส ชี้ไปที่บุคคลหนึ่งในภาพ.. ผมเพ่งมองก่อนจะพึมพำออกมา
　　
　　“โรส..”
　　
　　“เพื่อนเหรอ? ดูต่อนะ” เขากดเพลย์อีกรอบ
　　
　　
　　โรสเดินเข้าไปที่บล็อคด้วยท่าทางสบาย ๆ ก่อนจะหยุดที่หน้าล็อคเกอร์ผม เธอมองซ้ายมองขวาเหมือนกลัวใครจะมาเห็นก่อนจะหยิบของบางอย่างในกระเป๋าสะพายออกมาแล้วสอดใส่ล็อคเกอร์ของผมแล้วรีบเดินออกไป..
　　
　　
　　ซองจดหมายสีดำ..
　　
　　
　　“พอสามสิบนาทีต่อมา นายก็เข้ามา ท่าทางอารมณ์ดีนะ แต่หลังจากนั้นก็ดูหงุดหงิด เห็นจดหมายที่นายเพิ่งอ่านไปไหม?”
　　
　　
　　ผมมองในจอและมองของในมือ.. ซองสีดำ ผมจำได้ มันเป็นข้อความที่บอกให้ผมเลิกยุ่งกับเจ้า
　　
　　“ดูเหมือนจะมีซองสีดำอยู่อันเดียวนะ คิดว่าไง?” ควอทซ์หมุนเก้าอี้กลับมามองหน้าผม
　　
　　“ของโรส.. เหรอ?”
　　
　　“อ่า ใช่ จะคิดอย่างอื่นคงไม่ได้
　　
　　“แล้ว.. โรสจะทำทำไม”
　　
　　“ไม่รู้สิ อย่าเพิ่งเครียดน่า ดูต่อสิ”
　　
　　
　　ภาพตัดไปที่ห้องสตูดิโอ มันเป็นตอนที่ผมเขวี้ยงดินสอแล้วเดินออกจากห้อง และจากนั้นไม่นานโรสก็เอาแบบงานผมออกมาจากกระบอกซูม ชี้ชวนให้ชินาด้วยก่อนเธอจะกางมันกับพื้นใกล้ ๆ แก้วกาแฟ... โรสมองซ้ายขวา มือสวยเลื่อนไปใกล้แก้วกาแฟและปัดมันล้มจนน้ำสีเข้มไหลเปรอะงานของผม..
　　
　　
　　ผมหลับตา พรูลมหายใจออกมา ที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่มันคือความตั้งใจของโรส..
　　
　　
　　ควอทซ์พูดบอกเรื่องอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นกับผมหลาย ๆ เรื่อง คนบงการทั้งหมดล้วนมาคนคนเดียวซึ่งก็คือโรส และที่ผมช็อคมากคือการที่เธอส่งคนสะกดรอยตามผม..
　　
　　
　　โคตรไม่อยากเชื่อแต่มันคือความจริง สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผม ไฟล์จากกล้องวงจรปิด ไฟล์จากกล้องที่ควอทซ์แอบเอาไปติดที่ล็อคเกอร์ของผม เขาบอกว่ามันเล็กมากถ้าไม่สังเกตก็จะมองไม่เห็น แน่นอนว่าผมไม่เห็นมัน.. และไหนจะคำสารภาพจากคนที่ถูกโรสจ้างวานให้มาทำร้าย ส่งของให้ผม.. มันเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าหรือควอทซ์จะใส่ร้ายโรส ตอนนี้ผมเสียความรู้สึกมาก ๆ คนเป็นเพื่อนกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอ?
　　
　　
　　
　　“นายเข้าไปในห้องล็อคเกอร์ได้ยังไง”
　　
　　“อ๋อ.. ได้คีย์การ์ดจาก อืม.. ชื่ออะไรนะ ทิศเหนือ”
　　
　　“พี่เหนือก็รู้งั้นเหรอ?”
　　
　　“อ่า.. ใช่เลย แล้วเขาก็ช่วยให้หลายอย่างมันง่ายขึ้นนะ ไปขอบคุณเขาด้วยสิ”
　　
　　“แล้ว แล้วได้ไฟล์พวกนี้มายังไง?”
　　
　　ควอทซ์ยิ้ม “นอกจากเป็นนักศึกษา อาชีพอีกอย่างของฉันก็คือแฮกเกอร์แหละ”
　　
　　
　　ผู้ชายคนนี้จะมีอะไรให้ผมอึ้งอีกไหม..
　　
　　
　　
　　เปาะ!
　　
　　ควอทซ์ดีดนิ้ว
　　
　　
　　“รู้จักคำว่า Frenemy(แฟรนามี่) ไหม?”
　　
　　“หืม?”
　　
　　“มันเป็นคำที่เด็กไฮท์สคูลชอบใช้.. หมายถึง ศัตรูที่แกล้งเป็นเพื่อนเรา”
　　
　　
　　ฮะฮะ เข้าใจอย่างถ่องแท้เลย
　　
　　
　　
　　..สวัสดีความจริงที่แสนสะเทือนใจ





---------------------------
มาแล้ววววววววว
ดูเหมือนจะมีอะไรแต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไร โถถัง...
งง ๆ มึน ๆ ยังไงกราบขออภัยด้วยงับ 
ไว้เจอกันตอนหน้าน้าาาา จุ้บ ๆ ขอบคุณทุกคนนะคะ ♥

[mild-dy]

น้องบันนี่โผล่มาให้หายคิดถึงด้วยยย
สู้ๆนะเพลิงฟ้าาาาาา
รอตอนต่อไปค่ะ

[JustWait]

โอ๊ยเพลิงฟ้าา มาให้ป้ากอดที

[ReiSei]

สะใจ! ฮึ้ยยย กระชากหน้ากากยัยนี่ได้ซะที

[badbadsumaru]

จย้าาาา นังดอก
อยากเป็นชินาจริงๆ แม่จะเอาหัวทุบกับพื้นให้กลับบ้านไม่ได้เลย

[mooping-7]

ถ้าเกิดเป็นเราที่ต้องเจอเพื่อนแบบโรสนี่คงช็อคตาตั้งเลย คนอะไรร้ายได้ใจเลย ทำเพื่อผู้ชายคนนึงได้ขนาดนี้เลยหรอ บ้าไปแล้ว

[ciaiwpot]

ผิดขนาดนี้ไม่มีสำนึก
จัดการเลยพี่เจ้า

[bpyt]

ชอบพี่เจ้า ออกตัวแรง "คนของผม"

[manami_01]

โอ๊ยสะใจตรงที่เจ้าประกาศต่อหน้าว่าเป็นแฟนเพลิงฟ้า


แล้วยังบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงแบบโรส


แถมยังออกตัวว่าห้ามทำร้ายคนของตัวเอง


รวมไปถึงเล่นงานถึงครอบครัวด้วยแบบว่าเอาซะนางนี่ไปไม่เป็นเลย 55 

[HanTwoH]

อยากตบโรสด้วยคนง่ะ นังโรสมีพิษ

[kenghan]

ร้ายอย่างโรสต้องโดนจัดหนักให้เข็ด

[maemix]

โรสโดนแค่นี้ยังน้อยไป
พี่เจ้าด้านมืดน่ากลัวเหมือนกัน

[mypink801]

ชะนีแบบโรสน่ากลัวมาก  มีน้องบันนี่โผล่มาด้วยย

[arij-iris]

ไม่น่าห้ามชินาเลย น่าจะให้ตบอีกสั 3-4 ฉาดอ่ะ เพลิงฟ้าใจดีเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนน 
พี่เจ้าเล่นได้แสบมากก แต่จริงๆน่าจะให้โดนมากกว่านี้นะ หึๆๆๆๆๆ

[wonderbe]

พี่เจ้าเริ่ดมากกกกกกกกกกกกกก 

[BoolinMini]

ไม่ผิดหวังที่รอเจ้าเป็นจัดการ หึหึ แค่ตบไม่สาแก่ใจ เท่าเจ้าหรอก นอกจากคำพูดที่ทำให้จุกแล้ว ไหนจะกิจการที่บ้านล่มจมเพราะความเลวของลูกอีก ชิบหายแท้ๆ เอ้า!!!รอไร ปรบมือสิ 

[pannuna]

อยากให้เพลิงฟ้าตบมากกว่า แต่นางไม่หายเดี้ยงซักที

[SOMCHAREE]

พี่เจ้าพูดได้เจ็บแสบมากกกกกกกกก ซะใจสุดๆ เกลียดนังโรสสส

[nokkaling]

โรส   

[Kaemmiizz]

ชอบพี่เจ้า ออกตัวปกป้องเพลิงฟ้าเต็มที่ นั้ลล๊าคคค
คนของผม...อื้อหือ เขินจนบิดตัวเป็นเกรียวโปเต้(เดี๋ยวๆๆ ไม่ใช่แล่ะ555) แต่ชอบตอนเจ้าพูดกะโรสอ่ะ
เพื่อนแบบนี้ก็ไม่สมควรที่เราจะเรียกว่าเพื่อนเลยเหอะ แมร่ง!!

มีน้องบันนี่ของพี่ไรเฟิลด้วยอ่ะ กรี๊ดดดดดด!! คิสถึง 4 ขั้วอำนาจด้วย

[Supparang-k]

เพลิงฟ้าคนดี ทนมาได้ไงตั้งหลายวัน

งานนี้เชียร์ชินาสุดใจ จัดหนักจัดเต็มเลยจ้าาาาา

[zleep]

หึย ไม่น่ามีคนจับชินาไว้เลย
ขนาดนี้ละมันยังไม่สำนึก ร้ายชิบหาย

[kataiyai]

  เจอแบบนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงดีเหมือนกันนะ

คนแบบนี้ได้แต่ปลีกตัวออกมา + ไล่ไปไกลๆ ล่ะ

[qilarsy39]

รวมพลบ้าง #ทีมอยากตบโรส 

[snowboxs]

พี่เจ้าปกป้องเพลิงฟ้าสุดๆไปเลย