หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[titansyui]

 

[monetacaffeine]

น่าร๊ากกกกกกกกก ชอบจังเลยค่ะ >_____<
เกริ่นขึ้นมาแบบนี้ชักอยากอ่านตอนที่เพลิงฟ้าตามจีบเจ้าแรกๆแล้วสิ แบบว่า flash back ไป
ก่อนที่เจ้าจะมองเพลิงฟ้าสำคัญไม่ต่างกัน(แต่กั๊กอยู่) แบบที่ขึ้นมาในตอนแรกสุดน่ะค่ะ ~
กว่าจะเป็นแบบนี้ได้ไม่รู้น้องฟ้าของเราเป็นยังไงผ่านอะไรมาบ้าง 5555555555555555

เป็นกำลังใจให้นะคะคนเขียน น่ารักอมยิ้มแบบนี้ไปเรื่อยๆน้า 

[HEARTBREAKER]

รอที่ 32

งานวัด

　　- Phloengfa’s Part -
　　
　　
　　“เจ้า..” ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงเบา เจ้าขยับตัวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย แอบรู้สึกผิดที่มาปลุกกลางดึกแบบนี้
　　
　　“ขึ้นไปนอนข้างบนกับเจเจหน่อย” แล้วเรื่องอะไรต้องดึงกูไปกอดเนี่ย
　　
　　“มึงจะไปไหน?”
　　
　　“ไปโรงครัว เร็ว! เผื่อเจเจตื่น”
　　
　　“อืม.. กี่โมงแล้ววะ”
　　
　　“ตีสี่ เร็วดิมึง แม่รอเนี่ย เดี๋ยวเจ็ดโมงมาปลุก” เจ้าทำหน้าหงุดหงิดก่อนลุกขึ้นนั่ง
　　
　　
　　
　　
　　วันนี้คือวันงานวัดแล้ว ผมกะจะไปช่วยแม่ที่โรงครัว(หรือโรงอาหารสำหรับคนงานที่ไร่) เพื่อทำกับข้าวไปทำโรงทานที่วัด ไม่แน่ใจว่าไปช่วยหรือไปป่วย แหะแหะ
　　
　　เพราะเมื่อคืนเจเจนอนกับผมเลยต้องมาปลุกเจ้าไปนอนเป็นเพื่อนเจเจ เผื่อลูกหมูตื่นมาไม่เจอใครแล้วจะร้องไห้งี้ เด็ก ๆ นอนกับผมสองคืนแล้วครับ มีแค่คืนแรกที่นอนกับเจ้า เล่นเอาคุณน้าเหวอไปเลย..
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“นายน้อยคะ! หยุดเลยค่ะ!” ผมปล่อยมือจากกะละมังน้ำ มองป้าสายใจด้วยหน้าเอ๋อ ๆ

　　อะไรอ่ะ.. แค่จะช่วยนวดแป้งเองอ่ะ.. ทำไมต้องดุอ่ะ..

　　“ผม.. ทำอะไรผิด”
　　
　　“ผิดที่นายน้อยเทน้ำล้างมือใส่แป้งไงคะ ดูสิเนี่ย เสียหายหมด”
　　
　　
　　
　　แป่ว...
　　
　　
　　“แหะแหะ ขอโทษครับ”
　　
　　“จริง ๆ เลย พอค่ะพอ ป้าว่านายน้อยนั่งเฉย ๆ ดีกว่านะคะ”
　　
　　
　　โถถัง..
　　
　　
　　รู้สึกว่าการตื่นเช้าของผมมันเปล่าประโยชน์.. จะช่วยใครก็โดนไล่ ฮึก..
　　
　　
　　
　　
　　
　　06 : 40
　　
　　
　　ผมกลับมาที่บ้านหลังจากป่วนโรงครัวไป วิ่งชิมนู่นชิมนี่จนจุกไปหมด เลยกลับมาอาบน้ำเตรียมตัวไปวัดดีกว่า(ความจริงแล้วโดนคุณนายไล่) ออกจากห้องน้ำมาก็เจอจริงใจนอนตาแป๋ว ผมยิ้มก่อนจะเข้าไปหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ จับดูแพมเพิร์สหนัก ๆ ละ แถมยังมีกลิ่นแปลก ๆ อีก ผมอุ้มเจเจขึ้น ดึงแพมเพิร์สออกดู อืม.. แจ็คพอร์ตเลย จะร้องไห้ดีไหมเนี่ย..
　　
　　
　　
　　
　　
　　“แฮ่แฮ่”
　　
　　“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย” ผมว่าไม่จริงจัง เด็กน้อยยังคงหัวเราะแฮ่ ๆ ขณะที่ผมเปิดน้ำอุ่นล้างก้นให้ ถือโอกาสอาบน้ำเลยแล้วกัน
　　
　　
　　
　　“ทำไรวะ?”
　　
　　“อาบน้ำไง” ตอบคนที่งัวเงียเข้ามา จริงใจสะบัดน้ำจากฝักบัวเล่นจนผมจะเปียกแล้ว
　　
　　“หือ? อึหรอ?”
　　
　　“เออ กูโดนแจ็คพอร์ตเลย”
　　
　　
　　“ฝึกไว้” ผมกระพริบตาปริบ ๆ แค่คำพูดโง่ ๆ ของมันทำไมผมถึงหน้าร้อนวะ ไอ้เจ้ายกยิ้มก่อนจะเดินออกไปบอกจะเอาชุดมาให้เจเจ ฝากจับจันทร์เจ้าอาบน้ำด้วย
　　
　　
　　ดี๊ดี..
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เหยดดดดดดดดดดด!” ผมร้องก่อนจะผิวปากแล้วเดินเข้าไปโอบไหล่ชินา
　　
　　“ไปเดตกับพี่ไหมน้องสาว”
　　
　　“บ้า..” ชินาตีไหล่ผมแล้ว(แสร้ง)ทำหน้าเขิน
　　
　　“อย่างสวยเลยอ่ะ เห็นแล้วอยากจีบเลย”
　　
　　“เช็กหน้าแฟนมึงก่อนไหม?” ผมลอยหน้าลอยตา ยิ้มโง่ ๆ ให้ไอ้เจ้าแล้วหันมาเต๊าะชินาอีกที
　　
　　
　　
　　ชินาอยู่ในชุดไทยเรือนต้นสีชมพูดอ่อน เสื้อคอกลมแขนยาวถึงศอก และใส่ผ้าซิ่นยาวถึงข้อเท้า (ถ้านึกไม่ออกก็แอร์การบินไทยในโปสเตอร์เลยครับ TwT) มันแต่งหน้าอ่อน ๆ และทรงผมด้านหน้าถูกถักเปียและคาดเหมือนเป็นที่คาดผม ส่วนที่เหลือถูกปล่อยสยายและดัดเป็นลอนเล็กน้อย จัดว่าสวยมาก!!!!! และที่พีคสุดคือชินามันใส่กระโปรง!!! น๊านนานทีมันจะใส่ไงครับ ขนาดกระโปรงนักศึกษามันยังใส่แค่วันสอบเลย แต่งเป็นผู้หญิงอย่างนี้แล้วสวยมากเลยครับ ใจผมคันยิบ ๆ อยากจีบแต่ติดว่ามีแฟนแล้ว กรรมเบย..
　　
　　
　　
　　
　　ส่วนผมไม่ใส่หรอกชุดไทยเกงกางยีนส์กับเสื้อยืดธรรมดากับแจ็คเก็ตสักตัวก็พอแล้ว คนหล่อใส่ยังไงก็หล่อ..
　　
　　“นึกไงใส่อย่างนี้วะ? จะกลับใจเหรอ?”
　　
　　“กลับใจมะเหงกนี่ แม่มึงจับกูใส่ คันว่ะ” ไอ้ชินว่าแล้วเกาตามตัวพร้อมกับทำหน้ายุ่ง ๆ หมดกัน.. เอาคำชมกูมา
　　
　　“เป็นผู้หญิงสักวันเถอะมึง” กวาง
　　
　　“พวกมึงนี่” แล้วชินามันก็เดินสะบัดสะบิ้งออกไปข้างนอก ผมกับกวางมองหน้ากันแล้วผมส่ายหน้า
　　
　　
　　
　　
　　
　　หลังจากขึ้นไปกราบพระบนศาลาและไปหาย่าและขนุน(ลูกแมวสีน้ำตาลที่อยู่ในรูปกับเพลิงฟ้า)ที่เจดีย์อัฐิก็กลับมาประจำซุ้ม
　　
　　
　　
　　
　　“เพลิงฟ้าาาา!” ผมเงยหน้าจากการตักน้ำองุ่นใส่แก้วก่อนจะยิ้มกว้าง คนมาใหม่วิ่งเข้ามาในซุ้มที่ผมอยู่แล้วโถมตัวกอด
　　
　　“เฮ้ยย กลับด้วยหรอวะ?” มันเป็นเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับผมตอนมัธยมครับ ชื่อฉัตร เป็นหัวโจกแก๊งนางฟ้าแต่มันกลับเรียกผมว่าลูกพี่
　　
　　“อ้าว ฉัตร มาด้วยหรอ?”
　　
　　“มาสิจ๊ะ จะให้กูอยู่ปลูกชาหรออินี่” มันเขกหัวผมก่อนจะหันไปทำหน้าระรื่นใส่กรีซ “แอร๊ยย คิดถึงจังเลยค่ะผัวขา”
　　
　　“ในวัดในวาลูก”
　　
　　“อุ๊ย ลืมตัว สวัสดีค่ะคุณแม่” ฉันยกมือไหว้แม่ผมอย่างมีจริตพลางย่อตัวจนแล้วจะติดพื้น
　　
　　“ว้ายยยยย นั่นใคร หล่ออ่าาาา” ไปแล้ว.. วิ่งไปหาไอ้เจ้าแล้ว.. พี่ชิค พี่ขลุ่ย และพี่คริน เหมือนจะไหวตัวทันเลยหลบไปแล้ว แต่เจ้ามันมัวแต่ตักกับข้าวใส่ถ้วยอยู่ไงเลยไม่ทันมอง
　　
　　
　　ว่าแล้วก็ขอโปรโมทหน่อย อาหารที่ทำมาวันนี้มี ขนมจีนแกงเขียวหวาน กระเพาะปลา น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ พายองุ่น ลูกชุบ(อันนี้กรีซรีเควสมาก ดูมันสิ..) วุ้นองุ่น และก็น้ำองุ่นครับ รวมแล้วมันเยอะมากกกกกกกกกกกก! ชาวบ้านที่มาออกโรงทานก็เยอะนะครับ มีหลายซุ้มเลย แต่ไม่รู้ทำไมซุ้มของไร่วนิดาถึงได้คนเยอะกว่าคนอื่น แถวนี่ยาวมากกกกก! โดยเฉพาะสาว ๆ เนี่ย มองหน้าก็แทบบิดเป็นเกรียวโปเต้ เด็ก ๆ มอต้นก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ บางคนถึงขนาดขอถ่ายรูปเลย..
　　
　　
　　
　　“นี่เพื่อนกูตอนมัธยม ชื่อฉัตร.. ฉัตรชัย..” ผมบอกเจ้า ไอ้ฉัตรมองผมเหมือนจะเข้ามาจกตับเลยแลบลิ้นใส่มันไป
　　
　　“ฉัตรเฉย ๆ ก็ได้ไหม!”
　　
　　“เอ้า..”
　　
　　“ไปนั่งไป” เจ้าผลักหัวผมแล้วหันกลับไปช่วยคนอื่น ๆ แจกกับข้าวต่อ ผมเบะปากแล้วเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิม
　　
　　“ขามึงเป็นไร” ฉัตรถาม
　　
　　“เป็นอวัยวะ..”
　　
　　“เออ! กูก็นึกว่าเห็บหมา รมณ์เสีย!” ผมหัวเราะ “กูไปหาแม่แล้ว ไว้เจอกันมึง ไปก่อนนะคะคุณแม่ ไปแล้วนะคะสุดหล่อ”
　　
　　“เค”
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“พี่ชิคขอน้ำเต้าหู้ให้ผมแก้วหนึ่งหน่อยครับบบ” ผมบอกพี่ชิคที่ประจำตำแหน่งหน้าหม้อน้ำเต้าหู้ ตอนนี้ก็อยู่นานแล้วเนาะ ก็เริ่มหิวแล้วเนาะ กับข้าวที่เอามาก็เริ่มจะหมดแล้วเนาะ.. ผมจิ้มปาท่องโก๋กับนมข้น(ที่เพิ่งไปขอจากซุ้มน้ำแข็งไสมา) ก่อนจะจิบน้ำเต้าหู้ไปด้วย อ่า.. ฟินมาก
　　
　　“เอามะ?” ยื่นปาท่องโก๋ไปตรงหน้าเจ้าชีวัน มันไม่ตอบแต่โน้มลงมางับของในมือผมไป แหม..
　　
　　“กับแม่มันยังไม่ป้อนขนาดนี้”
　　
　　แหนะ.. ผมหันไปยิ้มแหะแหะให้แม่ คุณนายสะบัดหน้าหนีคล้ายงอน แต่ก็ไม่ได้งอนจริงหรอก แม่ผมนะ หูยยยยย! ตั้งแต่วันที่เปิดประตูเข้าไปเจอผมกับเจ้าก็แซวผมบ๊อยบ่อย ส่วนใหญ่จะเป็นทางสายตามากกว่าคำพูด แต่แม่พูดแต่ละทีก็เล่นเอาแทบมุดดินเหมือนกัน..
　　
　　
　　ครอบครัวผมรู้เรื่องแล้วเพียงแค่ไม่แสดงออก.. ผมกับครอบครัวผมสนิทกับมาก คุยกันได้ทุกเรื่อง และเวลามีเรื่องอะไรผมจะคุยกับครอบครัวตลอด เรื่องของเจ้าผมก็บอกทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มชอบแรก ๆ จนถึงตอนเป็นแฟนกันแล้ว ปู่กับแม่ผมไม่ซีเรียส เพราะยังไงก็ถือว่าเป็นเรื่องของผม โตแล้วจะทำอะไรก็ทำไป ขนาดยายผมยังไม่ว่าอะไรเลย พอรู้ว่าเป็นใครก็ปล่อยฟรี แต่ป๋า.. ผมดราม่ากับป๋าไปแล้ว ตอนนั้นที่ยังไม่ห้ามเพราะท่านคิดว่าเดี๋ยวผมก็ลืม ก็แค่ช่วงเห่อคงไม่มีอะไร แต่มันไม่ใช่แบบนั้นไง.. ก็เลย.. นะ แต่ก็ยอมลงให้ผมอยู่ดี มีแม่กับปู่ช่วยด้วยแหละ ผมคนเดียวก็ไม่ไหวหรอก สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดี แฮปปี้~
　　
　　
　　“คันว่ะ ถอดได้ไหม” หันมองชินาทำหน้าเหยเกทั้งยังเกาแขนเกาคอไม่หยุด
　　
　　“มีชุดหรอ?”
　　
　　“มี” ว่าแล้วมันก็ถลกผ้าซิ่นขึ้น เห็นขากางเกงยีนส์แวบ ๆ ไอ้นี่.. “บังให้หน่อยดิ” แล้วมันก็เริ่มปลดเสื้อและซิ่นทิ้ง พอลอกคราบแล้วก็ปรากฏชินาคนเดิม แม่งใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อกล้ามซ้อนไว้อ่ะครับ ชินานี่มันชินาจริง ๆ แต่เสื้อกล้ามในวัดคงไม่เหมาะเท่าไหร่ แถมเป็นผู้หญิงอีก ผมเลยถอดแจ็คเก็ตตัวเองให้มันสวมทับ ตอนนี้ผมเลยเหลือเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์
　　
　　“ค่อยยังชั่วหน่อย”
　　
　　
　　
　　เมื่อกับข้าวที่ทำมาหมดแล้วก็ขนของขึ้นรถเตรียมกลับบ้านครับ แต่ก่อนกลับขอเดินเลาะสักหน่อย นอกจากซุ้มโรงทานก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ ก็งานมันจัดตอนเย็นนี่ เดินตั้งแต่ซุ้มแรกยันซุ้มสุดท้าย อิ่มหนำสำราญกระเพาะแตกกันถ้วนหน้า เจเจก็กินเยอะมาก สนุกสนานร่าเริงกันไป ตอนนี้ก็มีบางอย่างที่เริ่มมาจัดเตรียมสำหรับงานเย็นนี้แล้วครับ เช่น.. ชิงช้าสวรรค์ อยากจะกด skip แล้วข้ามไปตอนงานเริ่มเลย
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　17 : 30
　　
　　
　　กลับมาที่บ้านอีกครั้งเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปงานวัด เย้เย้
　　
　　
　　“เฮ้ย!” หันมาอีกทีเจเจปะแป้งจนตัวขาวเป็นอึ่งอ่างคลุกขี้เถ้า ห้องผมเละมากกกกกกกกก ฝุ่นแป้งฟุ้งซะทั่วห้อง แค่เข้าไปล้างมือในห้องน้ำแป๊บเดียวออกมาไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้ โฮฮฮฮฮฮ
　　
　　
　　นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. อย่าปล่อยเจเจไว้กับแป้ง
　　
　　
　　T_____T
　　
　　“เจเจจจจจจจจจจจ้!”
　　
　　“แฮ่ ๆ” ยัง ยังจะหัวเราะอีก ตัวแสบเอ๊ยยยยย!
　　
　　“เหยดดดด เอาลงกระทะทอดเลยไหม” ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ กวางกับชินาที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาหัวเราะลั่น
　　
　　
　　“จับอาบน้ำใหม่เลย”
　　
　　“อาบน้ำ คึคึ น้ำ~”
　　
　　“นั๊ม นั๊ม” ตัวพี่พานำตัวน้องก็ตาม ปวดหัวแล้วนะเว้ย! ทำไมยิ่งอยู่ด้วยยิ่งดื้ออย่างนี้ โดนพ่อแม่ผมสปอยล์จนเสียเด็กแล้วววว ปู่ก็ด้วย ฮือออ เจ้าชีวันต้องร้องไห้หนักมาก! สุดท้ายก็ได้จับอาบน้ำใหม่จริง ๆ ...
　　
　　
　　
　　
　　พวกเรามาถึงวัดตอนหกโมงเย็นนิด ๆ ชาวคณะของผมมีสมาชิกดังนี้~ ผม เจ้า เจเจ พี่ขลุ่ย พี่ชิค กรีซ ชินา กวางและพี่คริน~ ป๋าแม่ และปู่แยกไปตามประสาคนแก่ อิอิ (ถ้าแม่อยู่ใกล้ผมได้เข้าเมรุแน่ แหะแหะ) ความบันเทิงบังเกิดเมื่อเจเจทั้งสองร้องกรี๊ด ๆ จะเล่นม้าหมุนตั้งแต่เริ่ม จันทร์เจ้านั่งคนเดียวได้ จริงใจยังเด็กน้อยอยู่มีกวางนั่งด้วย(...) กวางมันตัวเล็กสุดแล้วในบรรดาเราทั้งหมดเนี่ย เหมือนเด็กกะโปโลดี ตอนนี้ผมก็สูงร้อยแปดสิบแล้วนะเออ เพิ่มมาสองเซนฯ
　　
　　
　　พอหมดรอบม้าหมุนก็พาเด็กลง แม้จะงอแงนิดหน่อยแต่น้าเจ้าไม่ใจอ่อนเลย แต่ก็เนอะ ตกลงกันแล้วว่าจะเล่นแค่รอบเดียว แต่ไอ้กวางก็งอแงไม่ต่างจากเจเจอ่ะ พี่ครินดึงไปจุ๊บปากทีนี้น้องกวางเงียบเลย.. ขนาดในวัดแท้ ๆ
　　
　　แต่คู่นี้เขาแสดงความรักกันน่ารักดีนะครับ สกินชิพกันตัลลอดดดดดดด แต่ถึงไม่ทำอะไรก็รู้แหละว่าเขารักกันมาก จากสายตาที่มองนะ อื้อหืออออออออ ต่อมอิจฉาและหมั่นไส้ผมนี่เดือดปุด ๆ เลย /เหลือบมองไอ้เจ้าแล้วถอนหายใจ วิญญาณช่างภาพเข้าสิงอ่ะ ถ่ายแต่รูปอยู่นั่น ไฟงานวัดมันน่าสนใจกว่ากูตรงไหนตอบ!! หลานก็ไม่สนใจโยนให้พี่ขลุ่ยเข็นรถเข็นอีก แฟนก็ไม่สน ขาเจ็บด้วยเนี่ย คุยกับไม้ค้ำก็ได้วะ..
　　
　　
　　หวัดดีไม้ค้ำ เราชื่อเพลิงฟ้านะ นายชื่ออะไร?
　　
　　ถุย!
　　
　　
　　
　　บรรยากาศงานเป็นไปด้วยความคึกครื้น ทั้งเสียงเพลงจังหวะสนุกสนาน และเสียงโฆษณาเชิญชวนจากซุ้มเกมต่าง ๆ และร้านค้า ผู้คนก็เยอะแยะไปหมด ทั้งคนเฒ่าคนแก่ เด็กหนุ่มสาว เด็กน้อยตัวกระเปี๊ยก เห็นแล้วมันรู้สึกดีจริง ๆ ไม่รู้ทำไม..
　　
　　
　　เป้าหมายแรกเลยพี่ชิคเป็นคนเลือก.. ก๋วยเตี๋ยวเรือ.. โอ้โห ไม่อยากเข้า.. ไม่ถูกกับเส้น แต่ในเมื่อนับตามเสียงส่วนมากผมคงต้องยอม /ร้องงงง
　　
　　
　　
　　“นี่มึงยังใช้ตะเกียบไม่เป็นอะไรหรอ?” เฮ่ลโลววววววว ผมนี่ถึงกับสะดุดกึก ไอ้กวางเป็นคนถามและมองผมอย่างกับเจอสัตว์ประหลาด ทำไม! ใช้ตะเกียบไม่เป็นแล้วมันทำไม!!
　　
　　“เสือกจ้า”
　　
　　“กากว่ะ” แหนะ ไอ้ชินทับถมอีก หูยยยย เดี๋ยวนี้มีรุม!
　　
　　“มันเป็นวิถีคนแมน”
　　
　　“กากก็บอกว่ากาก” อ้าวกรีซเพื่อนรักก็เล่นผมด้วยเว้ย กรีซนี่ก็เยอะนะครับ ถ่ายรูปไปอวดพี่ลุกชุบเยอะมากเลย ทีนี้พอพี่ลูกชุบบอกว่าอยากมา มันก็ดันบอกไปแบบกวนตีน เห้อ.. ที่รู้เพราะผมแอบได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กันครับ กิ๊งก๊องแก้วมากอ่ะ ผมนี่จั๊กจี้มาก บรื๋ออออ!
　　
　　“โห... อย่ารุมดิ เดี๋ยวร้องเลย! พี่ครับ มีส้อมไหมฮะ?” ผมเลิกสนใจไอ้พวกนั้นแล้วร้องถามพนักงาานร้านแทน ผมนี่ก็ถามโง่ ๆ จะไม่มีได้ไงเจเจก็ใช้อยู่ โวะ! ช่วงนี้เบลอ ๆ ครับ เบลอว่ารักแถบ.. คริ /โป้งชี้ก้อย
　　
　　
　　อย่าไปสนในผมมากเลยครับ เป็นบ้าไปแล้ว
　　
　　
　　หลังจากซัดก๋วยเตี๋ยวกันไปแล้วก็ออกเดินทางกันต่อ เจเจเริ่มงอแงไม่อยากเดินก็จับใส่รถเข็น เดินผ่านซุ้มนู้น ร้านนี้ ก็แวะยืนดู บางทีก็ซื้อ บางทีก็ไม่ซื้อ แต่ร้านนี้ผมซื้อแน่นอน!! สายไหมและไอติมหลอดในตำนานนนนนนน!!
　　
　　“เอาสีฟ้าครับ” บอกไปแล้วก็จากเงิน ได้สายใหม่ไม้ใหญ่มาถือ เจเจงี้ พอเห็นก็ร้องเลย ไม่ให้หรอก แบร่!! กินสายไหมหมดแล้วก็เดินไปที่ร้านไอติมหลอดได้มาสองแท่งคือโคล่ากับน้ำแดง คนอื่นๆ ก็ซื้อด้วยนะ พี่ครินมองแปลก ๆ แต่ก็ยอมกินเพราะแรงยุจากคู่หมั้นอย่างไอ้กวาง แต่แม่เอ๊ยยยยยย กินไปด้วยเดินไปด้วยไม่ได้โว้ยยยย! ต้องใช้ไม้ค้ำ บันเทิงมากไหมชีวิต ฮือ! แล้วก็ต้องหยุดเดินไง งืม..
　　
　　
　　
　　ระหว่างรอผมกินไอติมชินาก็ลากกวางไปซุ้มยิงหนังสะติ๊กที่อยู่ไม่ไกลกันโดนมีพี่ครินและพี่ขลุ่ยไปดูแลสาว ๆ
　　
　　ผมดูดน้ำหวานจากไอติมในมือไปทั่วแท่ง ตวัดปลายลิ้นกวาดหยดน้ำหวานที่เริ่มละลายแล้วอมเข้าไปทั้งแท่งก่อนจะรูดออกมา หมุนไม้ให้พลิกไปอีกฝั่ง ผมสูดปากเมื่อฟันครูดกับแท่งน้ำแข็งเย็น ๆ เชี่ยเอ๊ย อย่างเสียว จี๊ดขึ้นสมองเลย เลิกสนใจอาการเสียวฟันนั้นไปก่อนสลับมาลิ้มลองน้ำแดงบ้าง อันดับแรกคือดูดน้ำหวานก่อน จะจากปลาย ตรงกลาง หรือล่างสุดก็แล้วแต่ชอบเลยครับ อ่า.. เย็นชื่นใจ จนสุดท้ายเหลือแค่น้ำแข็งซีด ๆ ผมบิน้ำแข็งให้แตกลงพื้นแล้วเก็บไม้ไปทิ้งลงถังขยะ น้ำแข็งมมันละลายได้ไงครับ แต่.. มือเปื้อนซะงั้น มีอะไรให้เช็ดไหมไม่รู้ แต่ผมดูดนิ้วจนดังจ๊วบไปแล้ว ตอนนี้เลยได้ฤกษ์เงยหน้ามาดูผู้คน..แต่ไม่มีใครสนใจผมเลย
　　
　　เจ้ากับพี่ขลุ่ยคุยกัน กรีซก็คุยกับเจเจ
　　
　　“เฮ้ย!” สามคนนั้นสะดุ้ง ผมหรี่ตามองอย่างจับผิด มีพิรุธกันฉิบหาย “เป็นไรกัน?”
　　
　　“เปล่า กินหมดแล้วใช่ไหม?” เจ้าพูด พอผมพยักหน้ามันก็ถอนหายใจเหมือนโล่งอก
　　
　　“มือเหนียวว่ะ” ผมบ่น
　　
　　
　　และแล้วโชคก็เข้าข้าง ผมเหลือบไปเจอขวดน้ำเปล่าที่ช่องใส่ของหลังรถเจเจ กำลังจะก้มหยิบ แต่ไอ้เจ้าดันชิงดึงไปก่อนแล้วพาผมเดินออกมาจากตรงนั้น ยื่นมือไปข้างหน้าอย่างรู้งาน เจ้าเทน้ำใส่มือให้ผมก็ขยับถูกันไปมา ยืนไปก็เซ ๆ เหมือนจะล้ม คือยืนขาเดียวไง ชีวิต.. ผมสะดุ้งโหยงเมื่อมืออีกฝ่ายวางลงที่เอว.. แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร
　　
　　ชีวิตเกิดมาเพื่อสมยอม เฮ้อออออ
　　
　　
　　
　　
　　“ทีหลังอย่างทำอย่างนั้นอีก?”
　　
　　“หะ? ทำอะไร?”
　　
　　“เมื่อกี้มึงทำอะไรล่ะ?”
　　
　　“ล้างมือ”
　　
　　“ก่อนหน้านั้นไหมครับ?”
　　
　　“กินติม?” เจ้าพยักหน้า “แค่กินติม ทำไมอ่ะ?” ผมขมวดคิ้วก่อนจะเริ่มคิดตาม.. หันไปทำตาเหลือกใส่ไอ้เจ้า “นี่มึงคิดอะไรหาาาาา!” ผมเริ่มโวยวาย เหตุการณ์กินโยเกิร์ตเมื่อนานมาแล้วเริ่มลอยมา..
　　
　　“เพราะมึงเลย คราวหน้าอย่าทำอีก”
　　
　　“ทำระ?”
　　
　　“อย่ามาทำใส เดี๋ยวเถอะ”
　　
　　“แบะแบะ มึงนั่นแหละกาม ไอ้กามมม!”
　　
　　“มึงต่างหาก! แค่แดกไอติมต้องดูดต้องเลีย ต้องทำเสียงจุ๊บจ๊วบ ซี๊ดปาก ทำหน้ายั่วขนาดนั้นไหมไอ้เด็กเหี้ย!”
　　
　　ว้อทเดอะ..
　　
　　“ก็กินติมนะเว้ย ไม่ใช่จิบชา ไอ้เชี่ย ขนาดในวัดยังคิดอกุศลอีก”
　　
　　“หรือมึงไม่คิด?”
　　
　　“กูไม่คิดอะไรแต่ตั้งแต่มึงพูดเนี่ย.. แม่งเอ๊ย!”
　　
　　“หึ กูสั่งเลย ต่อไปนี้ห้ามแดกไอติมแท่ง”
　　
　　“ตลกแล้วพี่เจ้า ก็ชอบกินจะห้ามได้ไงวะ?”
　　
　　“งั้นกินไอติมกูไหม” มันว่าแล้วใช้ขวดน้ำเคาะหัวผมแล้วเดินไป และปล่อยให้ผมยืนเอ๋ออยู่กับต้นดอกกระดาษ(เฟื้องฟ้า) สมองกาก ๆ ของผมแม่งดันคิดภาพได้เป็นฉากเลย ไอ้เจ้าาาา!! เชี่ยเอ๊ยยย มาทำบุญยังพากูคิดอย่างนี้อีก คิดแล้วก็อยากจะโขลกหัวกับใบดอกกระดาษ ผมเป็นคนลามกเพราะมันเลยแม่ง ไอ้เวร!
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“โหยยยย พี่ขลุ่ยกากอ่ะ ถอยเลย ๆ” ผมว่าพร้อมกับผลักพี่มันออก คนบ้าอะไรปาไม่แตกสักดอก ดูมันดิครับ หมดไปสี่สิบบาทแล้วยังไม่แตกเลยเลย ปาไปโดนขอบมันบ้าง เข้าช่องว่างที่มีน้อยนิดบ้าง แล้วยังโดนแล้วเด้งกลับอีก ดูดิ ต้องกากขนาดไหนถึงจะทำอย่างนี้ได้
　　
　　
　　ปัง!
　　
　　
　　นั่นไง อย่าให้ท่านเพลิงฟ้าต้องโชว์ฝีมือ
　　
　　ผมยักคิ้วใส่พี่ขลุ่ยเมื่อปาลูกดอกไปดอกแรกลูกโป่งก็แตกแล้ว เซียนมากอ่ะบอกเลย แค่เสนอหน้าไปหน้าซุ้มพ่อค้าแม่ค้าก็แทบกราบให้ออกจากร้าน เพราะไปกวาดรางวัลของเขาหมด ผมกับกรีซนะ แทบได้เอากระสอบไปใส่อ่ะครับ แต่ของที่ได้ก็เอาไปแจกให้เด็กเงี้ย ๆ สนุกดี
　　
　　และไม่นานผมก็ได้รางวัลใหญ่มาครอบครอง..
　　
　　
　　“ไอ้เหี้ย กูเล่นหมดเป็นร้อยได้อมยิ้มสองอัน มันเล่นแค่ยี่สิบบาทเสือกได้รางวัลใหญ่” ผมแบมือระดับหัวไหล่ พร้อมกับส่ายหน้ากวนตีนพวกพี่มันด้วย และผลที่ได้ก็คือมะเหงกจากพี่ชิคพี่ขลุ่ย
　　
　　“กรีซมันก็ได้ ทำไมทำผมคนเดียววะ”
　　
　　“มึงมันอ้อนตีน”
　　
　　“เยิ้บบบบบ” ยิ้มเผล่ ยกแขนขึ้นทำเป็นรูปหัวใจ
　　
　　
　　จริง ๆ พวกมันก็ไม่ซีเรียสหรอกผมรู้ แต่ที่ทำเป็นโวยวายเพราะอายความกากไง โธ่ กวางก็หมดเยอะไม่เห็นโวยวายเลย ถ้าไม่คิดอะไรจะถือว่าเป็นการแลกความสนุกก็ได้นะ ออกจากซุ้มปาโป่งก็ไปยิงปืนอัดลม ขว้างบอล โยนห่วง บิงโก ช้อนไข่ พาเจเจไปเล่นบ้านลม สไลด์เดอร์และต่อด้วยบ้านบอล อ้อ แล้วเมื่อกี้เพิ่งไปซุ้มสาวน้ำตกน้ำมาครับ พี่ขลุ่ยจากกาก ๆ นะ อื้อหืออออออ ปาโดนทุกลูก พี่มันบอกอยากเห็นสาวเปียก โคตรชั่ว
　　
　　แต่ก็สนุกสนานกันไป
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เจ้าหนู หนู หนูอยากขึ้น..” เจพี่ชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์ ตอนนี้ก็สามจะสี่ทุ่มแล้ว ตาเริ่มปรอยแล้วเด็ก ๆ แต่ก็ยังฝืนกันอยู่ ดีนะครับ ถึงง่วงแต่ไม่งอแงเลย
　　
　　“ถามน้องสิ อยากขึ้นด้วยหรือเปล่า?”
　　
　　“ขึ้น จริงใจบอกว่าขึ้น” หือ.. น้องยังไม่ได้พูดอะไรนอกจากทำหน้าง่วงเลยนะจันทร์เจ้า..
　　
　　“บอกตอนไหน ทำไมน้าไม่ได้ยินครับ?”
　　
　　“บอกในใจงาย..หนูได้ยิน” โธ่.. เจ้าส่ายหน้าช้า ๆ พลางยิ้มเอ็นดู
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　หลังจากต่อแถวมานานก็ถึงคิวสักที ผมเข้าไปในกระเช้าคนแรกแล้วรับจริงใจจากเจ้ามานั่งบนตักก่อนที่คนอายุมากกว่าจะตามเข้ามาพร้อมจันทร์เจ้าและเจ้าหน้าที่ก็ล็อคประตู งานนี้มีกรีซคนเดียวที่ไม่ขึ้น มันบอกจะดูของให้
　　
　　
　　“เจเจดูนั่น”  ผมชี้ไปที่กระเช้าของพี่ชิคกับชินาที่อยู่ด้านหลัง ไอ้ชินตะโกนเรียกพร้อมโบกมือให้ เจเจหัวเราะเอิ๊กอ๊ากแล้วโบกมือตอบ ครอบครัวนี้เขาเลี้ยงลูกเลี้ยงหลานยังไงวะ ไม่กลัวอะไรสักอย่าง
　　
　　
　　
　　ชิงช้าหมุนวนมารอบที่สอง เจ้าบอกให้ผมกับเจเจมองกล้องแล้วลั่นชัตเตอร์บันทึกภาพเรื่อย ๆ จนมันมาหยุดที่จุดสูงสุด จะเอามือถือออกมาก็กลัวว่าถ้าปล่อยมือจากจริงใจแล้วเด็กจะตก สุดท้ายผมก็ส่งจริงใจให้เจ้าอุ้มไว้ก่อน
　　
　　“มึงถ่ายรูปกัน” ว่าพร้อมแบมือของกล้องจากมัน ผมหมุนจอขึ้นให้เห็นตัวเอง  แต่กระเช้ามันแคบมันจะยื่นแขนได้ไกลขนาดไหนวะ และตอนนี้ชิงช้าก็หมุนมารอบที่สาม ซึ่งเป็นรอบสุดท้ายแล้ว
　　
　　
　　“เอามา เดี๋ยวกูถือบ้าง” ส่งกล้องคืนให้เจ้าของแต่โดยดี ผมขยับจัดท่าทาง มันค่อนข้างทุลักทุเลมาก!
　　
　　
　　“ดื้อ” หันไปตามเสียงเรียกอย่างอัตโนมัติ ยังไม่ทันได้หายสงสัยอะไร ริมฝีปากของผมก็ถูกปิดด้วยปากหยักของอีกคน.. และเสียงดังแชะก็ดังเข้ามาในโสตประสาท ผมรู้สึกว่าตัวเองเบลอ ๆ ทั้งที่ไม่ควรจะเบลอด้วยซ้ำ
　　
　　
　　คือ..?
　　
　　
　　เมื่อกี้.. มันจูบผม? แล้วถ่ายรูป? ตรงจุดสูงสุดพอดี?
　　
　　
　　
　　
　　“ลงมาดิ”
　　
　　หะ? หมดรอบตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ทำไมผมถึงได้เบลอขนาดนี้
　　
　　
　　แล้วมันตลกมากไง! หัวเราะกูทำไมมะเขืออะไรไอ้เจ้า! เดี๋ยวพ่อจะฟาดด้วยไม้ค้ำ
　　
　　
　　
　　“จูบบนชิงช้าสวรรค์คงโรแมนติคมากเนอะพี่คริน”
　　
　　ผมขึงตาใส่ไอ้กวาง มันแสร้งทำหน้ากลัวแล้วไปหลบหลังพี่คริน เดี๋ยวเถอะมึง! มีสิทธิ์อะไรมาล้อกูหาาาาาาา!





----------------------
เฮ่ลโล้วววววววววววววว มาแล้วววววว
เพลิงฟ้านางเพี้ยนอีกแล้ว 5555555555 ตอนนี้แปลก ๆ ก็ขออภัยนะงับ
ไว้เจอกันตอนหน้าน้าาาาา ฝากติดตามด้วย จุ้บๆ

[mypink801]

น่ารักทุกคนเลยย สองเจเจน่ารักมากกก
พี่ครินกับกวางก็น่ารักก งื้ออออ จะเอาๆๆๆ

[cross]

5555555555 ฟ้าาาาาาาา สตงสติหายเลยจ้าาาาา
น่ารักอ่ะเพลิงฟ้า ขอได้ม่ะเจ้า ยกฟ้าให้เราเถอะ

[MayA@TK]

้ฟ้าจะเบลอทำไมทำอย่างกับไม่เคย
อืม แต่ว่าก็ไม่เคยนี่เนอะไม่เคยจูบบนชิงช้าสวรรค์

[Noostar]

นักเขียนเค้าขอน้ำหน่อยตอนนี้ตามันร้อนแปลกๆ555อิจฉาเบาๆ  ชอบเจเจน่ารักที่สุด

[why yyy]

ขอบคุณ

[wonderbe]

ง่อววววววว ฟ้าถึงกับเบลอเลยเชียว 

[arij-iris]

อ่านๆไปรู้สึกว่า เพลิงฟ้ารัวโคตรๆเลยล่ะ 

[bpyt]

พี่เจ้าแอบโรแมนติกอ่ะ 55
แต่ท่ากินติมของเพลิงฟ้านี่ยอมใจอ่ะ หึหึ

[kenghan]

เจ้าโรแมนซ์ อะ เขิลตามเพลิงฟ้า

[HISY]

กรี๊ดกร๊าดด น่ารักอ่าาา

[hpimmc]

น่ารักดี
นิไม่ขึ้นว่าเพลิงฟ้าจะสูงขนาด 180 นะ
สูงป้ายยย ย
นิชอบเคะร่างจิ๋วๆ

[mini_saiparn]

อ้ากกกกกก เค้าเขินพี่เจ้าอ่ะ ทำไมมิ้งๆแบบนี้

ว่าแต่ว่าเพลิงฟ้าอยากกินไอติมพี่เจ้าไหมลูก อร้ายยย

[mild-dy]

เพลิงน่ารัก

 

[SOMCHAREE]

น่าร้ากกกกก

[nunnuns]

ครอบครัวสุขสันต์ มีเพื่อนและพี่ที่ดีที่จริงใจ ^_^

แต่ ทำไมสวีทกันน้อยใจค้าาาาาเจ้าและเพลิงฟ้าาาา

[twinmonkey0311]

แหมๆๆ แค่โดนจูบก็เบลอซะแล้ว ถ้าพี่เจ้าทำมากกว่าจูบน้องฟ้าจะเป็นยังไงเนี่ย

[Supparang-k]

เจ้าหื่นนนนน   เห็นฟ้ากินติมแล้วต้องการเหรอ  อิอิ    ต้องการเป็นติม!!!

[maemix]

ช็อตเด็ดของงานก็ตรงชิงช้าสวรรค์ใช่ไหมพี่เจ้าเพลิงฟ้า

[snowboxs]

พี่เจ้าหื่นหน้าตาเฉยเลยอ่ะ
เขินแทนเพลิงฟ้าไปเลยซิเรา
กินติมๆๆๆๆ ยี่ห้อเจ้าชีวัน อิอิ

[TIKA_n]

อยากเที่ยวงานวัดบ้างงงง 

ตั้งแต่เป็นแฟนกันนี่ ไม่มีแคร์อะไรเลยนะพี่เจ้า เยี่ยมมาก 

อ่านแล้วมีความสุขทุกทีเลยเรื่องนี้ ขอบคุณมากจ้า

[DE SaiKuNee]

 

[yanggi]

ตั้งแต่ที่ใช้ตะเกียบได้คราวนั้น ยังไม่ได้ขออะไรเลยใช่ป่ะฟ้าาาา
เอ๊ะ หรือขอไปแล้ว   ไม่แน่ใจ

[Rafael]

ตลกเพลิง้ากินไอติม 5555
พวกพี่ๆก็คิดลึกกันตลอดๆๆๆๆ

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[manami_01]

แหมพอเปิดตัวว่าเป็นแฟนเข้าหน่อยหวานกันจังเลยนะคู่นี้


หวังว่าจะไม่มีมาม่ากลางคันนะ

[JustWait]

ดิฉันว่าแล้วว่าฉากกินไอติมต้องมีประเด็น55555555555555555555

[PK13]

โอยยยยยยหลงรักเรื่องนี้มากกกกกก
น่ารักมากกกกกกอ่ะ

[KhunToOk]

โอ้ยยย เขินนนนนน