หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[Mura_saki]

โรแมนติก

[twinmonkey0311]

พี่เจ้านิสัยไม่ดี ชอบทำเพลิงฟ้าเจ็บๆ

[mypink801]

ชอบเจเจกับจันทร์เจ้ามากเลยยยยยย น้ารักเพลิงฟ้ายังไงสองเจก็รักตาม น่ารักที่สุดดดดด 
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ 
ตอนหน้าจะจบแล้ววว ใจหายยยย ขอความน่ารักของคู่นี้อีกเยอะๆนะคะ เอาสองเจมาแจมด้วยน้าาา เลิฟ 

[SOMCHAREE]

ฟ้าน่าร้ากกกกกกกก

[zleep]

ทุกคนมีชีวิตที่ดีกันก็ดีแล้ว รู้สึกแฮปปี้

ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ ฮือออ ใจหายอะ
คงคิดถึงแย่เลยเนอะ

[Apple_matinie]

 

[Rafael]

หูยยย น่ารักกันจนอิจฉาอะะะ
เจเจ ก็น่าร้ากกก อยากฟัดเด็กก อิอิ

ขอบคุณคนเขียนค่า

[HanTwoH]

เด็กๆน่ารักมากๆ

[tempo_oil]

โอ๊ยยย น่ารักกกกกกก อิจมากก

[badbadsumaru]

น่ารักอ่ะ ครอบครัวสุขสันต์ อิอิ

[mooping-7]

ฟ้าเหมาะที่จะเป็นคุณแม่รักเด็กอิอิ

[arij-iris]

ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ อบอุ่นจัง

[why yyy]

ขอบคุณ

[Misakiiz]

ชีวิตดี๊ดี น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[buathongfin]

เชดโด้ จะจบแล้วเหรอ 
สนุกมากๆเลย ชอบโมเม้นต์น้าหลานเล่นกัน โคตรฮาร์ดคอ 

[aommaboo]

ยังไม่อยากให้จบเลยย อยากอ่านต่อ ชอบพี่เจ้ามากเลย ดูหวานขึ้นเป็นกอง 5555

[Yoyelf]

เจเจน่ารักกกกก

[gupalz]

ตอนหน้าจบแล้ว ไม่อยากให้จบเลยยย

[HISY]

อนิจจา การมีผัวและชีวิตดีๆ
เจเจน่าร้ากกกก
ใจหายตอนหน้าจะจบ

[JustWait]

เจเจน่าร้าก ชอบจริงใจ โตไปหล่อๆนะลูก

[manami_01]

ก็หวังหว่าเด็กฝึกงานคนนี้คงไม่ใช่ตัวปัญหาคนใหม่ระหว่างเพลิงฟ้ากับเจ้าชีวันหรอกนะ


ไม่งั้นมาม่าชามโตแน่

[snowboxs]

พี่เจ้าขี้แกล้งว่ะ
คราวหน้าเพลิงฟ้าเอาคืนนะ

[pornwicha]

ยังไม่อยากให้จบเลยย อยากอ่านไปเรื่อยๆ

[golffity_spt]

  มากกว่าจับมือได้ไหมมม 

[kenghan]

หวานจริง

[HEARTBREAKER]

รอสุดท้าย

เรื่องของเรา

　　“กรีซ!!!! พี่กรีซโว้ยยยยย!!!!” ร่างสูงโปร่งวิ่งเข้าไปหาเพื่อนและตะโกนเสียงดังก่อนจะกระโดดกอดเพื่อนสนิทโดยไม่สนสายตาของคนที่มองไปที่ตน ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นเขี้ยวเล็ก ๆ
　　
　　ไปเจอเรื่องอะไรมาถึงได้ดีใจอะไรขนาดนั้น
　　
　　“อะไร? มีอะไร!?” กรีซถามกลับไปอย่างอดตื่นเต้นไม่ได้ และประคองกอดร่างของเพื่อนสนิทเอาไว้
　　
　　“กูเจอแล้ว! กูเจอเขาแล้ว!!!”
　　
　　“เจออะไร เขาไหน? เพลิงฟ้าใจเย็นนะ ดึงสติก่อน” จับไหล่เพลิงฟ้าที่ไม่อยู่เฉย ๆ เจ้าของชื่อยังคงยิ้มกว้างไม่หุบ
　　
　　“คนนั้นอ่ะ! ยิ้มสวยอ่ะกรีซ มึ้งงงงง ดีใจโคตรเลย ดูดี หัวใจกูเต้นแรงมาก!” เพลิงฟ้าจับมือของกรีซไปทาบที่อกข้างซ้ายตัวเอง “น้ำตาจะไหลเลยอ่ะมึง”
　　
　　“เชี่ย! ไปเจอที่ไหน”
　　
　　“ที่ลานกิจกรรมคณะกูอ่ะ เขาไปทำอะไรไม่รู้ ถ้าไม่ติดว่าแมนนะกูกรี๊ดไปละ”
　　
　　“ทำไมมึงจำได้วะ ตั้งหลายปี”
　　
　　“ก็ยิ้มไง ทีแรกก็ไม่แน่ใจหรอก จนเห็นยิ้มนั่นแหละ ทำไงดีกรีซ”
　　
　　กรีซพยักหน้ารับรู้พลางยิ้มให้เพื่อนตัวขาวก่อนส่งมือไปวางบนกลุ่มผมนุ่มและยีเบา ๆ “จีบเลย!”
　　
　　“ดี! แต่.. เขาเป็นผู้ชายแมน ๆ เลยนะเว้ย! ไม่ได้มีท่าทีจจะชอบผู้ชายด้วยกันเลยนะ” ใบหน้าที่ถูกประดับด้วยยิ้มเมื่อสักครู่เปลี่ยนรูปเป็นเบะคว่ำ  ไหล่ที่เคยตั้งตรงลู่ลงราวกับคนสิ้นหวัง กรีซถอนหายใจเบา ๆ แล้วดึงแก้มของเพลิงฟ้า
　　
　　“ไม่ลองก็ไม่รู้” เขายิ้ม “กว่าจะได้เจอรอมาตั้งกี่ปี กล้า ๆ หน่อยสิครับคนแมน”
　　
　　“เกิดโดนเกลียดทำไงเล่า..”
　　
　　“น่า.. ไม่โดนหรอก น้องฟ้าของพี่กรีซน่ารักขนาดนี้”
　　
　　“หล่อเหอะ!!”
　　
　　“ครับ ๆ รุกเลยเนอะ ต่อให้ต้องผิดหวังอย่างน้อยก็ได้ทำเต็มที่แล้ว ดีกว่าต้องมาเสียดายที่ไม่ได้ทำ จริงไหมครับ?”
　　
　　“ก็จริง..”
　　
　　“ไม่เอาไม่หงอยดิว่ะ”
　　
　　“ครับผม!” ตอบรับอย่างขันแข็งพร้อมฉีกยิ้มกว้างดังเดิม “ขอบคุณมาก ๆ เลยพี่กรีซ รักโคตร ๆ!!!”
　　
　　“อั่ก! หายไม่ออก”
　　
　　“กระจอก แบร่! กูไปละ แวะมาบอกแค่นี้ บายยยย สู้ ๆ นะครับผม”
　　
　　“สู้ ๆ เหมือนกันครับ” เพลิงฟ้ายิ้มร่าก่อนวิ่งไปที่จักรยานที่จอดไว้แล้วปั่นกลับ เพื่อนสนิทอย่างกรีซส่ายหน้าเบา ๆ ด้วยความเอือมระอาปนเอ็นดู แล้วจึงเดินกลับเข้าไปในห้องซ้อมการแสดง เพื่อเตรียมตัวประกวดดาว-เดือนมหาวิทยาลัย
　　
　　อาการของเพื่อนก็น่าเป็นห่วง แต่เขาเชื่อว่าคนอย่างเพลิงฟ้าสามารถจัดการได้อยู่แล้ว...
　　
　　Good luck
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　เพลิงฟ้ายืนสูดลมหายใจรวบรวมสติและความกล้าเพื่อจะเข้าไปทักคนที่เขารอมานานหลายปี... เรียนที่นี่มาตั้งเป็นเดือนแล้วทำไมเพิ่งรู้นะว่ายิ้มสวยของเขาเองก็เรียนที่นี่เหมือนกัน จากการที่ให้กรีซไปสืบมานั่น... ยิ้มสวยของเขาเรียนอยู่ปีสาม คณะศิลปกรรมศาสตร์.. เป็นที่ชื่นชอบมาก ๆ ในหมู่สาว ๆ
　　
　　 เพราะนอกจากใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายและยังมีดีกรีเดือนมหาวิยาลัยด้วย แถมยังมีออฟชั่นเสริมคือนิสัยดีและรวยมาก! สถานะภาพ โสด แต่.. จากที่เขามองอยู่ตรงนี้ ข้างกายกำยำนั้นมีสาวสวยนั่งอยู่ด้วย...ตัวก็ติดกันมากด้วย.. แฟนเหรอ? หรือว่าเพื่อน แล้วทำไมต้องตั้งอาหารให้ด้วยล่ะ... ควรเชื่ออะไรดีนะ เฮ้อ.. แต่เขาก็อาจจะเป็นแค่เพื่อนกันก็ได้หนิ โอเค! อย่าตัดกำลังใจตัวเองนะเว้ยเพลิงฟ้า สู้ดิวะ!
　　
　　
　　แล้วคนเยอะแบบนี้จะกล้าเข้าไปทักได้ยังไง...
　　
　　
　　
　　มือสวยยกขึ้นเสยผมอย่างขัดใจก่อนขยี้จนยุ่งฟู พอมองกลับเข้าไปในร้านอาหารนั้นอีกครั้งก็กลายเป็นว่าเขาดันไปสบตากับยิ้มสวยอย่างบังเอิญ!!! แม่เอ๊ย! หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่ารัวกลอง ตาสวยกระพริบถี่พร้อมอาการเห่อร้อนที่ใบหน้าจนต้องยกมือขึ้นมาพัดอย่างเก้อ ๆ สบถบ่นออกมาไม่เป็นภาษาแล้วตบหน้าผากตัวเองเป็นการลงโทษ ทำไมต้องไปแสดงท่าทีร้อนรนให้เขาสงสัยด้วยไอ้งั่ง!!
　　
　　
　　
　　“เหี้ย!!” สบถลั่นเมื่อถูกประทุนร้ายโดนไม่ทันตั้งตัว เขาหันกลับไปมองคนทำก็เจอเพื่อนยืนทำหน้ายักษ์อยู่
　　
　　“ยืนทำเหี้ยไรหน้าร้าน ไม่เข้าไปจองโต๊ะวะ!” เพลิงฟ้าเบ้ปาก คนที่รู้จักกันแค่เดือนเดียวมันพูดกันอย่างนี้เหรอ ถ้าไม่เป็นผู้หญิงพ่อจะถีบให้
　　
　　แต่จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะได้รับมอบหมายหน้าที่จากชินาเพื่อมาจองโต๊ะ แต่เขาดันยืนเอ๋ออยู่หน้าร้านเพราะเจอกับคนในฝัน ถึงกับสติหลุด...
　　
　　“มึงจะมาว่ามันทำไม เข้าร้านดิวะ” เพลิงฟ้าแลบลิ้นใส่ชินาแล้วกอดคอกวางเดินเข้าร้านไป
　　
　　
　　ไม่รู้จะดีใจหรือร้องไห้ดีที่เพื่อนทั้งสองดันเลือกโต๊ะที่อยู่ติดกับยิ้มสวยของเขา
　　
　　โอ๊ยยยย! เขินจะระเบิดแล้วโว้ย!
　　
　　
　　
　　
　　ร่างโปร่งเบิกตาค้างมองคนที่เข้ามายืนล้างมือที่อ่างข้างเขาอย่างลืมตัว ริมฝีปากบางเม้มแน่น ในหัวครุ่นคิดว่าเขาควรจะทักเลยดีหรือเปล่า แต่แล้วปากก็ไปไว้กว่าสมอง รีบพูดออกไปโดยที่ยังไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดเลยแม้แต่น้อยเมื่ออีกฝ่ายหันมามองหน้าเขาพอดี...
　　
　　
　　“นาย.. ชื่ออะไรอ่ะ ชอบ.. จีบนะ”

　　เพลิงฟ้ากลืนน้ำลายเอือกเมื่อดวงตาคมกริบมองเขาด้วยความฉุนเฉียว ซวยแล้ว...
　　
　　“อ๋อ ที่มองกูบ่อย ๆ เพราะชอบกูเหรอ โทษวะ กูไม่ได้เป็นเกย์!” ร่างสูงเอ่ยเสียงขุ่นก่อนผลักเพลิงฟ้าจนชนกับกำแพงด้านหลังแล้วเดินออกไป
　　
　　คิ้วเรียวขมวดมุ่น ตอนนี้เขาได้ยินเพียงเสียงอืออึงราวกับคนหูอื้อ ตากลมกลอกไปมาก่อนแหงนหน้ามองเพดาน ขอบตาของเขามันร้อนผ่าวไปหมด บ้าอะไรวะ! เพราะคำพูดแค่ไม่กี่คำนั่นทำให้เขาเป็นแบบนี้เลยเหรอ อย่ามาร้องไห้เพราะเรื่องแค่นี้ดิ!
　　
　　ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้วแท้ ๆ ว่าอาจจะเจอแบบนี้ แต่ทำไมพอโดนจริง ๆ แล้วมันร้าวไปหมด การที่เขารอคอยอีกฝ่ายมาสี่ปีจะจบลงวันนี้น่ะเหรอ? วันที่ได้เจออีกครั้งครั้งแรกน่ะเหรอ? บ้าบอสิ้นดี สายตาอ่อนโยนตอนนั้นหายไปไหน.. ทำไมถึงมองเขาราวกับรังเกียจแบบนั้น
　　
　　อ๋อ ลืมไป ไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย...
　　
　　แต่.. คิดว่าคนอย่างเพลิงฟ้าจะยอมแพ้เหรอ! ไม่มีทางหรอก ก่อนที่ต้องผิดหวังขอสู้ให้เต็มที่ก่อนแล้วกัน ผลจะเป็นยังไงก็ช่างแม่ง อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ถึงจะเสี่ยงต่อการโดนเกลียดก็เถอะ
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“มองอะไรวะ?” เขาเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคนที่มองไปทางเดียวกัน สนใจงานสักครึ่งกับสาวที่มึงมองหน่อยได้ไหม!
　　
　　“เพลิงฟ้า..”
　　
　　“หะ?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อมองตามตำแหน่งปลายนิ้วของเพื่อนที่ชี้ไปจุดจุดหนึ่ง ที่ตรงนั้นมีเด็กผู้ชายที่น่าจะอยู่ปีหนึ่งนั่งอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนห่างจากพวกเขาไปไม่ไกล น่าแปลก.. แม้อีกฝ่ายจะก้มหน้าอยู่แต่เขากลับจำได้แม่นว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร
　　
　　
　　เด็กผู้ชายที่บอกว่าชอบเขาเมื่อสัปดาห์ก่อน...
　　
　　
　　“ใครวะ?”
　　
　　“มึงไม่รู้จักหรอไอ้เจ้า!?” คนถูกถามส่ายหน้า “น้องเขาชื่อเพลิงฟ้า เรียนถาปัดปีหนึ่ง โคตรฮอต!” ชิคพูดด้วยใบหน้าภูมิใจเสนอมาก ๆ แหม.. เขาล่ะอยากจะยกเท้าลูบหน้ามันสักที กับโปรเจคมึงไม่ตั้งใจพรีเซนต์แบบนี้บ้าง
　　
　　“กูต้องรู้เหรอวะ”
　　
　　“เรื่องของมึง” ชิคและขลุ่ยตบหัวเพื่อนรักไปคนละทีก่อนกลับไปสนใจงานของตัวเอง และชิคยังแอบมองรุ่นน้องสุดฮอตและแอบถ่ายรูปเก็บไว้บ้างเป็นระยะ... ทว่า.. การกระทำทั้งหมดนั้นอยู่ในสายตาของเจ้าชีวันทั้งหมด...
　　
　　
　　
　　
　　“เฮ้ย!!”
　　
　　ทั้งสามเงยหน้าจากงานมองไปที่ต้นเสียงอย่างอัตโนมัติ เด็กที่พวกเขาพูดถึงเมื่อสักครู่ผุดตัวลุกขึ้น ก่อนจะคว้ากระดาษขึ้นมาสะบัด
　　
　　ให้ตายเถอะ! เพลิงฟ้าอยากจะเป็นบ้า!
　　
　　งาน! งานของเขาเปียกน้ำไปไม่น้อยเลยนะ!! ไหนจะแลปท็อปที่เกือบตกจากโต๊ะอีก ร่างบางหลับตาผ่อนลมหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ฉุนเฉียวที่กำลังปะทุขึ้น ก่อนใช้เท้าเขี่ยลูกฟุตบอลเจ้าปัญหาขึ้นมา ไม่สิ.. ลูกบอลมันไม่ใช่ปัญหา ปัญหามันอยู่ที่ไอ้คนเตะต่างหาก!!
　　
　　ความซวยอะไรของเพลิงฟ้าวะเนี่ย!!!
　　
　　แต่ในความซวยยังมีเรื่องดีอยู่ เมื่อสายตาของเขาหันไปสบกันเจ้าของสายตาคมที่นั่งอยู่ไม่ไกล เจ้าชีวัน หึ! เพลิงฟ้าเลิกคิ้วก่อนยกยิ้มมุมปาก แล้วเก็บของบนโต๊ะก่อนเดินออกไปจากบริเวณนั้น ของแบบนี้มันต้องอ่อยสักหน่อย...
　　
　　
　　
　　
　　
　　“มึงทำอะไร” คนถูกถามตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป เขาค่อย ๆ หันกลับไปมองต้นเสียง และเมื่อพบว่าเป็นใครก็แทบหยุดหายใจ ขาเรียวก้าวถอยหลังอย่างทันที ก่อนลืมไปว่ามันไม่มีที่ไปแล้ว เพราะด้านหลังเขามันคือรถจักรยานยนต์คันใหญ่ที่เขาแอบรู้มาว่ามันชื่อเจได...
　　
　　“เอ่อ...” ร่างบางยกมือขึ้นสองข้างราวกับคนร้ายยอมตำรวจ แต่เขาพลาดอีกแล้ว.. ในมือเขานั่นมันหลักฐานชั้นดีเลยนะ!! สายตาคมจ้องมองไปที่ของในมือสวย เมื่อรู้ตัวเพลิงฟ้าก็รีบซ่อนมันไว้ด้านหลังทันที
　　
　　“มึงเองเหรอที่เป็นคนส่งน้ำพวกนี้ให้กู?” เขาพูดไม่ออกเมื่อเจอคำถามจี้จุด ก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนช้อนตามองเจ้าของร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยทำไมต้องมองด้วยสายตาน่ากลัวแบบนั้นด้วยเล่า...  ก็แค่เอาเครื่องดื่มไปให้แล้วไม่ได้แสดงตัวเท่านั้นเอง...
　　
　　“เปล่า”
　　
　　“ยังจะกล้าปฏิเสธ กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ากูไม่ไดเป็นเกย์ เลิกยุ่งกับกูสักที ดื้อด้านจริง ๆ มึงเนี่ย”
　　
　　เขามองคนที่ร่ายยาวด้วยหน้ามึน ๆ “เหนื่อยเปล่า? อ่ะ น้ำ เผื่อคอแห้ง” ยื่นขวดเครื่องดื่มในมือไปให้พร้อมยิ้มแฉ่ง แต่คนมองกลับมองว่ามันกวนตีน เจ้าชีวันจึงส่งมือไปตบหน้าผากเด็กอายุน้อยกว่าดังป๊าบ!
　　
　　“เพื่อนเล่นมึงหรอ?”
　　
　　“หูย.. โหดอย่างนี้กับทุกคนเลยหรือไง”
　　
　　“ก็แค่มึงนั่นแหละ”
　　
　　“ว้าว! รู้สึกพิเศษ” คนอายุมากกว่ากลอกตากับความหน้ามึนของเพลิงฟ้า ร่างบางส่งเครื่องดื่มในมือให้อีกครั้ง และต้องยกยิ้มกับตัวเองเมื่อคนตัวสูงรับไป เขาถือโอกาสเอนตัวพิงกับรถคันใหญ่ “เคยเรียนนาฏศิลป์ไหมอ่ะ?”
　　
　　เจ้าชีวันเลิกคิ้วก่อนพยักหน้า “เคยดิ ถามไม่คิด”
　　
　　“งี้ก็ต้องจีบได้ดิ”
　　
　　“ก็จีบได้ดิ”
　　
　　“โอเค งั้นจีบ”
　　
　　“เดี๋ยว... ไอ้เด็กเหี้ย!”
　　
　　
　　ถ้าหากว่าเพียงแค่เผลอพูดประโยคนั้นไปประโยคเดียวจะทำให้เด็กเวรนี่ติดหนึบกับเขาเป็นเส้นผมบนพรมปูพื้นเขาจะไม่มีทางคุยกับมันเลย!
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เป็นบ้าเหรอ ติ๊งต๊องนะมึง” เขาบอกกับเด็กอายุน้อยกว่าที่กำลังทำท่าทางแปลก ๆ
　　
　　“ไม่ได้ติ๊งต๊องเหอะ” เพลิงฟ้าพูดแล้วเบ้ปากก่อนจะยิ้มพราย “มีแต่ Thinking of you”
　　
　　“เหยดดดดดดดด”
　　
　　ชิคและขลุ่ยโห่ร้องและปรบมืออย่างชอบใจก่อนโดนเจ้าชีวันถีบไป หึหึ เดี๋ยวนี้เพลิงฟ้าพัฒนาแล้วนะขอบอก เขาสามารถมานั่งร่วมโต๊ะกับเจ้าชีวันได้แล้วนะ!
　　
　　
　　
　　
　　“อยากเป็นแว่น”
　　
　　“อะไรมึง?”
　　
　　“จะได้อยู่ใกล้สายตามึงบ้าง”
　　
　　เจ้าชีวันกลอกตาหลังจากได้ฟังประโยคสุดเสี่ยวจากเด็กอายุน้อยกว่า เขาถอดแว่นที่สวมอยู่โยนทิ้งไปแทบจะทันที ให้ตายเถอะ...
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เฮ้ยยยย ขอกินคำดิ!”
　　
　　“ไม่”
　　
　　“งั้นเอาคำว่ารักก็ได้”
　　
　　ถ้าเขาพ่นอาหารที่เคี้ยวอยู่ในปากตอนนี้ใส่หน้าจะผิดไหม...
　　
　　
　　
　　
　　“เฮ้ยยย! มีกีต้าร์ด้วย!”
　　
　　“เล่นเป็นหรอมึง?” เขาถามคนที่วิ่งโร่เข้าไปหากีต้าร์ที่วางอยู่ใกล้กับหน้าต่าง
　　
　　“ระดับนี้” ว่าพร้อมกับกรีดนิ้วกับสายของเครื่องดนตรีก่อนดีดเป็นทำนอง และร่างบางก็เปร่งเสียงร้องเพลงเพลงหนึ่งที่เขาเคยได้ยิน...
　　
　　“ในความจริงฉันไม่อาจรู้เลย...
　　แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อย แต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อย
　　หัวใจฉันยังเฝ้ารอ และเฝ้าคอย เฝ้าคอยให้เธอหันมา..”
　　
　　เพลิงฟ้าเงยหน้าสบตาคมที่มองเขาอยู่
　　
　　“บอกกับฉันสักนิดได้ไหม ว่าเธอก็คิดอยู่หน่อยหน่อย
　　ว่าเธอก็แอบชอบฉันไม่ใช่น้อย ให้ใจฉันได้ชื่นฉ่ำ เมื่อเฝ้าคอย
　　เฝ้าคอยให้เธอหันมา มองกันสักที...”
　　
　　แล้วเขาควรจะทำหน้ายังไงดี...
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เพลิงฟ้าไปไหนวะ?” ชิคเอ่ยถามขึ้น
　　
　　“นั่นดิ กูไม่เจอมันมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ” ขลุ่ยเสริมอย่างเห็นด้วย ทั้งสองมองหน้ากันเมื่อเห็นว่าเพื่อนอีกคนเงียบสนิท
　　
　　“เจ้า มึงเจอน้องเพลิงฟ้าของกูบ้างป่ะ?”
　　
　　“กูจะไปเจอน้องเพลิงฟ้าของมึงได้ไง?” ชิคกระตุกยิ้มกับคำพูดของเพื่อน ไม่เห็นต้องทำเสียงขุ่นเลยนี่เพื่อน หึหึ
　　
　　“หรือมันขี้เกียจรอมึงแล้ววะ?” ขลุ่ยถามต่อทันที
　　
　　เจ้าชีวันกระแทกปากกามือลงกับโต๊ะและมองเพื่อนทั้งสองอย่างไม่สบอารมณ์ “เรื่องของมันไหม?!”
　　
　　“ใจเย็นดิครับเพื่อน”
　　
　　“พวกมึงควรสนใจงานมากกว่าป่ะ สัดเอ๊ย!”
　　
　　“ไม่เห็นมึงต้องหงุดหงิดเลย”
　　
　　เจ้าสะอึกไปก่อนจะรวบรวมสติ “เรื่องของกู!”
　　
　　
　　เด็กนั่นหรอ ไม่เสนอหน้ามาก็ดีแล้วหนิ ชีวิตเขาจะได้ไม่ต้องวุ่นวายมากไปกว่านี้ ถ้าให้นับหรอ.. ไม่รู้สิ ไม่ได้จำ ตั้งแต่วันที่เด็กเวรนั่นยุ่งกับกระเป๋าสตางค์ของเขาก็ไม่ได้เจอหน้ามึน ๆ ของมันอีก แต่นั่นถือเป็นเรื่องดี ถึงจะมีความรู้สึกผิดอยู่ในใจนิดหน่อยเพราะว่าอีกฝ่ายไปเยอะเหมือนกัน แต่ก็นะ.. ใครใช้ให้มายุ่งกับของส่วนตัวของเขา สนิทกันมากหรือไง? ก็ไม่หนิ
　　
　　
　　
　　“แฮ่!!!” เจ้าของเสียงยิ้มแฉ่ง และยกมือไหว้ชิคและขลุ่ย “พี่หวัดดี”
　　
　　เจ้าชีวันปรายตามองคนที่นั่งข้างเขาอย่างถือวิสาสะและไปสนใจงานของตัวเอง
　　
　　“ทำไรอ่ะ?” เพลิงฟ้าชะโงกหน้าเขาไปดู คิ้วสวยยกขึ้นข้างหนึ่งมองหน้าร่างสูงด้วยความไม่เข้าใจ อะไรวะ ปกติต้องด่าแล้วหนิ ทำไมคราวนี้เงียบ
　　
　　“อย่าเพิ่งกวนมันเลย เมนส์มันไม่มาแล้วหงุดหงิด”
　　
　　“ตลก” จ้องเพื่อนเขม็ง “มึงมาทำไม”
　　
　　“คิดถึง” เจ้าชีวันกลอกตากับคำตอบ ผิดกับคนพูดที่ยิ้มแฉ่ง
　　
　　“เออ หายไปไหนมาครับมึง?” ชิคถาม
　　
　　“ทำงานอ่ะพี่ เยอะฉิบหาย กว่าจะเสร็จเกือบตายเลย”
　　
　　“งานเยอะแล้วมาทำไม”
　　
　　“เอ้า ก็บอกแล้วไงว่าคิดถึง”
　　
　　“หน้ามึงเหมือนคนไม่ได้นอนนะ”
　　
　　“หรอ.. ก็ไม่ได้นอนสองวันแล้วอ่ะพี่ขลุ่ย”
　　
　　“กลับไปดิ” มือสวยยกขึ้นเสยผมไปด้านหลังพลางแสยะยิ้มมุมปากก่อนลุกขึ้นและเดินออกไป
　　
　　“ไอ้เหี้ยเจ้า!!!” ขลุ่ยกับชิคพร้อมใจกันตบศีรษะของเพื่อนที่พูดไม่คิด นึกแล้วก็สงสารเด็กรุ่นน้องที่มาหลงผิดชอบเพื่อนของเขา ไอ้ห่านี่ก็ใจร้ายจริง ๆ คำพูดคำจาแต่ละคำมันน่าตบให้ปากแตก
　　
　　“อะไร?”
　　
　　“มึงพูดแบบนั้นได้ไง”
　　
　　“แล้วทำไมจะพูดไม่ได้”
　　
　　“เหี้ยเอ๊ย! มึงเห็นหน้ามันไหม?”
　　
　　“ก็เห็นแม่งยิ้มหน้าระรื่น พวกมึงจะอะไรนักหนาเนี่ย”
　　
　　“มันยิ้มแล้วตามันยิ้มตามป่ะสัด ทำงานไม่ได้นอนพอทำงานเสร็จก็มาหามึง แต่มึงดันไล่มันกลับเนี่ยนะ”
　　
　　“แล้วไง?”
　　
　　“ถ้ายังพูดอีกกูถีบจริง ๆ ไอ้เจ้า ตามเพลิงฟ้าไปเลยมึง!” ขลุ่ยพูดด้วยอารมณ์โมโหและชี้นิ้วไปทิศทางที่เด็กรุ่นน้องเดินไป
　　
　　เจ้าชีวันร้องเหอะ “ไม่”
　　
　　
　　เขาจะถีบมันแล้วจริง ๆ ถ้ามันไม่เก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินไปทางที่เขาชี้
　　
　　ควายเอ๊ย!






มีต่อข้างล่างค่ะ

[HEARTBREAKER]

　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“เพลิงฟ้า ตื่นได้แล้ว”
　　
　　ผมโน้มตัวเข้าไปกระซิบปลุกคนที่นอนหลับตาพริ้ม ไอ้ดื้อขยับตัวครางอือในลำคอ ลืมตาขึ้นมากระพริบถี่ ๆ แล้วหลับลงก่อนจะพลิกตัวไปอีกฝั่งของเตียงแล้วหลับอีกครั้ง
　　
　　“ตื่นได้แล้วมึง สายแล้ว”
　　
　　“ง่วง..” มันพึมพำเสียงแหบ
　　
　　“ไปอาบน้ำได้แล้ว อีกนี่สิบนาทีเก้าโมงแล้วครับ”
　　
　　“จะตื่นเที่ยง...” ดูมันสิ ใจดีด้วยแล้วก็เป็นแบบนี้
　　
　　“พ่อแม่รอทานข้าว”
　　
　　“กินก่อนเลย..”
　　
　　“เพลิงฟ้า”
　　
　　“โอ๊ยยย จะนอนโว้ย!” มันตะโกนแล้วนอนต่อ ผมดึงหมอนใบที่มันหนุนออกแต่แล้วไอ้คนที่บอกว่าจะนอนก็ลืมตามามองผมตาขวาง “เอามา!!”
　　
　　ปึก!
　　
　　โยนใส่หน้าแม่ง
　　
　　“เมื่อกี้นอนด้านไหนวะ?” มันพึมพำแล้วพลิกหมอนไปมา
　　
　　“มึงจะพลิกหาเห็บหมาหรือไง”
　　
　　“โว้ย! พลิกหมอนเพราะจะได้ฝันเรื่องเดิมต่างหาก..”
　　
　　หือ? อะไรฝัน ๆ นะ
　　
　　“พูดดัง ๆ ดิ๊”
　　
　　“ไม่!!! ออกไปเลย กูจะนอน แม่กูรู้ว่ากูไม่ได้นอนเพราะเพิ่งทำงานเสร็จ แม่เข้าใจเว้ย มึงออกไปเลย!” ทีอย่างนี้ล่ะใส่มาเป็นชุด ผมขยี้ผมมันไปแรง ๆ ด้วยความหมั่นไส้แล้วออกไปเพื่อจะไปบ้านของพ่อแม่เพลิงฟ้า ปล่อยให้นอนไปก็ได้ เห็นใจว่าทำงานจนไม่ค่อยมีเวลานอนหรอกนะ ไม่งั้นอย่าได้หวัง อ๋อ เพลิงฟ้ามันเรียนจบและมีงานทำแล้วครับ
　　
　　
　　ตอนนี้อยู่ที่ไร่วนิดาครับ และบ้านที่ผมเพิ่งออกมาคือบ้านของเพลิงฟ้า บ้านที่มันออกแบบเอง บ้านที่มันตกแต่งเอง บ้านที่มันใส่ใจในทุกรายละเอียด..  บริเวณบ้านถูกล้อมรอบด้วยธรรมชาติ ทั้งวิวทิวทัศน์ของภูเขา ทั้งความสวยงามของไร่องุ่นนับพันไร่ รวมทั้งบริเวณหลังบ้านยังมีลำธารไหลผ่าน.. มันสงบและยังร่มรื่นมาก ๆ ถ้าได้พักผ่อนอยู่ที่นี่คงไม่มีอาการเหนื่อยมากวนใจ
　　
　　
　　
　　
　　“น้องล่ะลูก?” แม่ผมถามทันทีที่มาถึง นับวันผมก็ยิ่งกลายเป็นหมาเข้าไปทุกวัน
　　
　　“ยังไม่ตื่นครับ”
　　
　　“คงจะเหนื่อยสิเนี่ย” นะ.. ลูกรักก็คือลูกรักอยู่วันยันค่ำ
　　
　　ยอมใจ
　　
　　เราตกลงกันว่าในทุก ๆ ปีต้องมีวันครอบครัว ไอเดียนี้เพลิงฟ้าเป็นคนเสนอ แล้วมีเหรอที่จะไม่มีใครเห็นด้วย..  มันคือการที่ทั้งสองครอบครัวได้มาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาทุกคนและพูดคุย ถามไถ่สาระทุกข์สุกดิบกันไปคล้าย ๆ กับวันรวมญาติ แค่ไม่ได้อวดเกรดของลูกก็เท่านั้น หึหึ และปีนี้เราจึงมาที่ไร่วนิดาของบ้านเพลิงฟ้าครับ
　　
　　“น้าเจ้าาาาาา! พี่ฟ้าของหนูล่ะ?” ลูกหมูตัวพี่วิ่งทั่ก ๆ ออกมาและกระโดดกอดผม
　　
　　“หลับอยู่”
　　
　　“หวา.. หนูไปหาได้ไหม?”
　　
　　“ไม่ได้ ไปกับน้าดีกว่า ไหน ลูกหมูอีกสองตัวอยู่ไหน?” จันทร์เจ้าขึ้นชั้นประถมแล้วตอนนี้ยิ่งพูดเก่ง พูดมาก พูดไม่หยุดแม้จะมีคนห้าม ไม่รู้ไปสรรหาอะไรมาพูดมากมาย จ๋าจ้าเองก็พูดเก่ง แต่จริงใจไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ ส่วนมากจะนิ่ง ๆ มาสายหล่อเท่เหมือนน้ามันแน่ ๆ หึหึ
　　
　　
　　
　　
　　
　　“แฮโหลลลลลลลล~!”
　　
　　“พี่ฟ้ามาแล้วววววววว” จันทร์เจ้ากระโดดลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปที่หน้าบ้าน รู้ดีเหมือนหมารู้เจ้าของ แค่ได้ยินเสียงก็หูกระดิก ไม่นานไอ้ดื้อก็เดินเข้ามาพร้อมกับมีลูกหมูเกาะหลัง มองนาฬิกาที่ข้อมือ.. บ่ายโมงยี่สิบสามนาที...
　　

　　“นอนหรือซ้อมตาย”
　　
　　“เรื่องของใคร?” มันแลบลิ้นใส่ แล้วไปไล่หอมแก้มลูกหมูทั้งสาม “คนอื่น ๆ หายไปไหนหมดงะ?”
　　
　　“ปู่ ป๋า พ่อ พี่โจ ไปคอกม้า ย่ากับยาย อยู่ที่ช็อป ส่วนแม่อยู่ในครัว” ผมบอก
　　
　　“อ๋อออ แล้วพี่จอมไม่ไปไหนหรอครับ?”
　　
　　พี่จอมส่ายหน้า “ไม่ล่ะ อยู่ดูเด็ก ๆ ดีกว่า”
　　
　　ไอ้ดื้อยิ้มแฉ่งก่อนจะบอกว่าขอตัวไปหาอะไรกินก่อนเพราะหิวมาก ๆ
　　
　　ช่วงกลางวันก็หากิจกรรมอะไรทำกันไปเรื่อย เมื่อตกค่ำก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　“มึง..”
　　
　　“หืม?”
　　
　　“กูฝันด้วย” มันว่าทั้งคิ้วขมวด
　　
　　“ได้หวยหรอ?”
　　
　　“ไอ้ห่า” มันด่า “ฝันถึงตอนแรก ๆ ที่เข้าไปจีบมึงอ่ะ โคตรแปลก”
　　
　　ผมมองหน้ามัน “จริง?”
　　
　　“อื้อ” เพลิงฟ้าพยักหน้า ลุกขึ้นนั่งสมาธิบนเบาะ และมองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง
　　
　　ผมกางผ้าห่มออกและคลุมให้เมื่อเห็นมันตัวสั่น “กูก็ฝัน”
　　
　　“หะ?” ผมพยักหน้ายืนยัน “เรื่องเดียวกับกูเหรอ?”
　　
　　“อืม”
　　
　　“แปลกว่ะ” มันมองอย่างไม่เชื่อ “ทำไมเราฝันเรื่องเดียวกันได้?”
　　
　　“ไม่รู้สิ เพี้ยนแน่ ๆ” ผมหัวเราะ “ยังหนาวหรอ ขยับมานี่”
　　
　　เพลิงฟ้าคลานเข้ามานั่งตรงกลางระหว่างขาผม ผมดึงตัวมันเข้ามาชิดจนแผ่นหลังพิงกับอกแล้วโอบแขนกอดเอวมันไว้ ตัวของมันเย็นมากจนกลัวว่าจะไม่สบายเอาได้ เรานั่งกันอยู่ที่ชานบ้าน เพราะบริเวณรอบ ๆ มีแต่ต้นไม้ รวมทั้งนี่เป็นตอนกลางคืนและเป็นช่วงปลายปีจึงทำให้อากาศเย็นเป็นพิเศษ
　　
　　“ทำไมอยู่ ๆ ถึงฝันถึงวันแรกแบบนี้วะ”
　　
　　“ไม่รู้สิ..”
　　
　　“งี้แปลว่าใจเราสื่อถึงกันได้หรือเปล่า?”
　　
　　“โอ๊ย” ผมดีดหน้าผากมัน เพลิงฟ้าหัวเราะ “นึกถึงตอนมึงใช้มุกเสี่ยวจีบกูเลยห่า”
　　
　　“น่ารักดีออก มีตอนร้องเพลงด้วย ฮ่า ๆ ๆ”
　　
　　“เลี่ยนสัด นึกแล้วขนลุก”
　　
　　“เดี๋ยวกูไปเอากีต้าร์มาร้องเพลงจีบมึงอีกดีกว่า” ว่าแล้วมันก็ลุกไป ก่อนกลับมาพร้อมกับกีต้าร์โปร่งสีดำและนั่งขัดสมาธิข้างหน้าผม “เอาเพลงอะไรดี..”
　　
　　“ไม่ต้องร้อง”
　　
　　“โด่.. ย้อนความหลังกันหน่อย ไม่ต้องเขินนะ”
　　
　　“เขินพ่อง”
　　
　　“หึหึ คิดออกละ เตรียมใจไว้เลย” เตรียมใจห่าอะไรล่ะ มึงจะร้องธรณีกรรแสงหรือไง
　　
　　
　　เพลิงฟ้ากระแอมไอ มองหน้าผมแวบหนึ่งก่อนจะก้มลงมองกีต้าร์บนตัก ทาบก้านนิ้วเพื่อจับคอร์ด และอีกข้างกรีดบนเสียงกีต้าร์เบา ๆ ก่อนจะเริ่มบทเพลง... ใจผมเต้นระส่ำอย่างตื่นเต้น และเมื่อรู้ว่าเพลงที่อีกฝ่ายร้องคือเพลงอะไรก็ถึงกับหายใจติดขัด และพยายามห้ามกล้ามเนื้อไม่ให้ยกยิ้มให้อีกฝ่ายพอใจ
　　
　　
　　
　　เธอคงไม่รู้ว่าฉันดีใจสักเท่าไหร่
　　ที่ฉันได้รู้ว่าจากนี้... ฉันจะมีเธอข้างกาย
　　ต่างก็ได้รู้ว่าสองเราผ่านเรื่องมากมาย
　　แต่ฉันดีใจที่สุดท้าย เราจะใช้ชีวิตร่วมกัน..
　　
　　ตื่นนอนตอนเช้า เข้านอนตอนค่ำ
　　จากนี้จะเห็นหน้าเธอ
　　จะพูดว่ารัก รักเธอเสมอ
　　และฉันจะดูแลเธอตลอดไป
　　
　　
　　เพลิงฟ้าเงยหน้ามาสบตากับผม
　　
　　
　　นับตั้งแต่วินาทีนี้ไป ใจของฉันจะเป็นของเธอ
　　โอบกอดเธอไว้เสมอ ให้เธออุ่นใจ
　　สวมแหวนแทนคำสัญญาว่าจะรักตลอดไป
　　จากนี้ขอใช้ลมหายใจ.. เดียวกัน..
　　
　　
　　มุมปากบางยกยิ้ม แม้ดวงตาจะมีน้ำตาคลออยู่จาง ๆ
　　
　　
　　ขอบคุณเวลาที่สอน ให้ฉันนั้นเข้าใจ
　　ให้รู้รักจริงเป็นแบบไหน ในเวลาที่อยู่ใกล้กัน
　　จะคอยดูแล รักแท้ที่เราได้หาเจอ
　　ให้รักของเราอยู่เสมอ แม้ต้องเจอกับปัญหาใด..

　　ตื่นนอนตอนเช้า เข้านอนตอนค่ำ
　　จากนี้จะเห็นหน้าเธอ
　　จะพูดว่ารัก รักเธอเสมอ
　　และฉัน... จะดูแลเธอตลอดไป
　　
　　นับตั้งแต่วินาทีนี้ไป ใจของฉันจะเป็นของเธอ
　　โอบกอดเธอไว้เสมอ ให้เธออุ่นใจ
　　สวมแหวนแทนคำสัญญาว่าจะรักตลอดไป
　　จากนี้ขอใช้ลมหายใจ.. เดียวกัน..
　　
　　
　　สายธารเริ่มไหลจากดวงตากลมแต่อีกฝ่ายไม่ได้คิดจะสนใจ
　　
　　
　　สิ้นสุดการเฝ้ารอคอย ตั้งแต่วันที่ได้พบกัน
　　ฉันเป็นของเธอ เธอเป็นของฉัน
　　เธอจะเป็นคนสำคัญ... ต ตลอดไป..
　　
　　
　　“ฮึก..” เพลิงฟ้าสะอื้น หยุดร้องเพลงแล้วซบหน้ากับกีต้าร์ มือเรียวกับคอกีต้าร์แน่นจนขึ้นสีขาว ผมขยับเข้าไปใกล้แล้วเชยคางอีกฝ่ายขึ้น ยกเครื่องดนตรีนั้นไปวางไว้ที่อื่น
　　
　　“อย่าร้อง” ผมบอกพร้อมกับกวาดปลายนิ้วเช็ดหยาดน้ำที่ไหลรินอาบแก้มใสอย่างอ่อนโยน
　　
　　“อึก.. กู..” เพลิงฟ้าเบะปาก เงยหน้ามองผม สีหน้าของมันน่าสงสารจนต้องดึงเข้ามากอด
　　
　　ไม่รู้หรือว่าผมไม่ชอบน้ำตาของมัน เด็กเหี้ยเอ๊ย!
　　
　　“ร้องไห้ทำไม หืม?”
　　
　　“ก็.. ฮึก เพลงมัน.. กู ก็ร้องไม่จบอ่ะ”
　　
　　“ไม่เห็นเป็นไร”
　　
　　“แต่..”
　　
　　“ถึงจะร้องไม่จบแต่ก็รู้อยู่ดีว่าเพลงที่ร้องนั้นสื่อความหมายว่าอะไร”
　　
　　“เจ้า.. กู กูไม่รู้ มัน อยู่ ๆ มันก็ร้องอ่ะ แง...”
　　
　　ผมหัวเราะเบา ๆ ลูบหลังลูบหัวปลอบเด็กงอแง “เลิกร้องได้แล้ว เดี๋ยวแม่ได้ไล่กูออกจากบ้านพอดีถ้าเห็นมึงตาบวม”
　　
　　“โดนไล่ก็มาอยู่กับกู ฮึก”
　　
　　“หึ ครับ ๆ แต่ตอนนี้น้องฟ้าเลิกร้องไห้ก่อนนะครับ”
　　
　　“มันหยุดไม่ได้อ่าาา”
　　
　　“โธ่”
　　
　　“เจ้า พี่เจ้า”
　　
　　“ครับ?”
　　
　　“รักมึง รักมึงนะพี่เจ้า รักมาก ๆ ด้วย ฮึก เพลงที่ร้องน่ะ ตั้งใจนะ หมายความตามเนื้อเพลงเลยด้วย อึก.. อยู่.. อยู่ด้วยกันนะ อยู่ด้วยกันนาน ๆ อย่าทิ้งน้องนะ ห้ามทิ้ง ไม่งั้นจะฟ้องแม่ ฮ ฮึก”
　　
　　ผมยิ้มเอ็นดู ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นในอกผมตอนนี้มันมากมายจนไม่สามารถพูดออกมาได้ แต่มีอยู่คำเดียวจริง ๆ ที่เหมาะที่สุดแล้ว
　　
　　“รัก” ผมโอบใบหน้าของเพลิงฟ้าเอาไว้ “รักมากขนาดนี้จะทิ้งได้ยังไงเล่า”
　　
　　“ถ้าผิดคำพูดมึงตายแน่ ๆ ไอ้พี่เจ้า ฮึก”
　　
　　“ครับผม ตอนนี้หยุดร้องเถอะ บีบหัวใจกูมากเลยรู้ป่ะ”
　　
　　“ก็บอกแล้วว่ามันหยุดไม่ได้อ่า!”
　　
　　“โธ่.. กระรอกน้อยของพี่”
　　
　　“อย่ามาล้อนะ ไม่งั้นจะฟ้องแม่จริง ๆ ด้วย!”
　　
　　“หึหึ หยุด ๆ ไม่เห็นมีอะไรซึ้งจนต้องร้องเลย อ่อนไหวนะน้องฟ้า”
　　
　　“เรื่องของกู”
　　
　　“เรื่องของเราต่างหาก”
　　
　　“เจ้าชีวัน.. ไอ้คนนิสัยไม่ดี มึงทำให้กูหายใจไม่ออก ฮึก”
　　
　　“เดี๋ยวช่วยผายปอดให้เอง” ผมเช็ดน้ำตาที่ไหลให้คนอายุน้อยกว่าอีกครั้ง “เข้าบ้านเถอะ อากาศเย็น เดี๋ยวไม่สบาย”
　　
　　
　　
　　“เจ้า...”
　　
　　“หืม?”
　　
　　“ที่บอกว่าอยู่ด้วยกันนาน ๆ ไม่ได้โกหกนะ”
　　
　　“รู้ครับ เพราะพี่ก็ไม่ได้โกหกเหมือนกัน..”
　　
　　เมื่อพูดจบผมก็แนบริมฝีปากกับกลีบปากนุ่มของคนอายุน้อยกว่า ขบเม้มเบา ๆ แล้วผละออกมาเพื่อนสบตากับเพลิงฟ้า แขนเรียวยกขึ้นโอบคอผมก่อนเขย่งตัวให้สูงขึ้นแล้วมอบจูบหวานล้ำให้ผมอีกครั้ง...
　　
　　ผมเคยสงสัยว่าผู้ชายอย่างผมจะสามารถรักใครสักคนที่ได้มากขนาดไหน.. จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันมากเท่าไหร่ ผมรู้เพียงแค่มาก มันมาก.. มากจนไม่สามารถหาอะไรมาเปรียบได้...





　　ใจของฉันจะเป็นของเธอ
　　โอบกอดเธอไว้เสมอ ให้เธออุ่นหัวใจ..
　　สวมแหวนแทนคำสัญญาว่าจะรัก.. รักตลอดไป
　　จากนี้ขอใช้ลมหายใจเดียวกัน
　　เราจะมีหัวใจ... ดวงเดียวกัน...
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　
　　

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จบบริบูรณ์ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

-----------------------------------
แฮโหลลลลลลลลลลลลลลลลล เอาตอนสุดท้ายมาส่งแล้วนะงับ
ตอนจบแล้วอ่า ขออนุญาตร้องไห้ก่อนนะคะ ฮือออออออ
อยู่ด้วยกันมาห้าเดือนเลยอ่ะ โอยยยย จากนี้ฉันจะคิดถึงเธอนะ TwT
จริง ๆ เริ่มแต่งบทนำเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกาปีที่แล้ว แต่ยังติดไรเฟิลควอทซ์อยู่เลยไม่ได้แต่ง
แต่ตอนนี้... จบแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ทั้งดีใจทั้งใจหายอ่ะ เราจะไม่ได้วอแวกับเธอแล้วนะเพลิงฟ้า /กระซิก
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณทุกยอดวิวและคอมเมนต์ทุกคอมเมนต์
ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ค่ะ
ขอบคุณที่เอ็นดูตัวละครของเรา
ขอบคุณมากจริง ๆ มันคือกำลังใจที่ดีมากเลยนะ T^T
ถึงรักแล้วรอหน่อยจะจบแล้วแต่ตอนนี้เรายังมี d o u b l e M อยู่นะ เข้าไปอ่านกันได้ กากเหมือนกันเลย ขอพื้นที่โฆษณาหน่อยค่าาาา แหะๆ
สุดท้ายก็ขอบอกว่าขอบคุณที่ครั้งค่ะ

[HISY]

น่ารักมากกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

[mooping-7]

ตอนจบซึ้งน้ำตาไหลเบา เบา

[veeveevivien]

 

ขอบคุณครับบบบบ  สนุกมากกกก