รอพิเศษ
แค่นั้นก็พอแล้ว
“ครับผม ไม่ดื้อ ไม่ซน ... อือออ จะเป็นเด็กดี .... ไม่มีเรื่องคร้าบบบ ... สัญญาเลยอ่ะ ไม่มีเรื่องแน่นอน .... หูยยย แม่ เค้าไม่ได้ตอแหลสักหน่อย .... พูดจริง ๆ จากใจเลยจ้ะ ... รักน้าาาา บ๊ายบายยยย” ผมมองไอ้ดื้อที่คุณโทรศัพท์กับแม่ด้วยท่าทีขำ ๆ
เพราะเมื่อไม่นานมานี้มันเพิ่งจะไปมีเรื่องชกต่อยมา ปากแตกไปนิดหน่อย จึงโดนคุณแม่กักบริเวณ และต้องโทรไปรายงานทุกครั้งว่าจะไปไหน นี่ก็โทรไปขออนุญาตไปงานลอยกระทง คงจะโดนบ่นไม่น้อยถึงได้ทำหน้าเหยเกแบบนั้น ผมล่ะสมน้ำหน้ามันจริง ๆ ห้าวเหลือเกิน
“ขำไร ไม่มีคู่ไปลอยกระทงมึงจะซึ้ง” มันว่าตาขวาง
“ไปหาเอาข้างหน้า”
“ไอ้เจ้า!!”
“หึ แยกกันดีป่ะปีนี้ เบื่อจะไปกับมึงแล้ว”
เพลิงฟ้าถลึงตาใส่ ไม่นานมันก็ยิ้มพราย
“อ่า.. จำได้ลาง ๆ ว่าพี่นิคโทรมาชวนไปลอยกระทงด้วยแหะ โทรไปถามดีกว่าน้าว่ายังอยากให้ไปด้วยหรือเปล่า~~”
ไอ้เด็กเหี้ย!!!
“อ๊ากกกก!” มันร้องเมื่อผมพุ่งไปกดมันตรึงกับเตียง
“เมื่อกี้ว่าไงนะ?” ผมถามเสียงเหี้ยม จะเอาใครมาเล่นนี่กูเฉย ๆ มาก แต่ไอ้เหี้ยนิคนี่กูไม่โอเคครับที่รัก ผมเคยเจอมันสองสามครั้ง กวนตีนฉิบหาย ถ้าไม่ติดว่ามันอายุมากกว่าผมคงเหยียบหน้ามันไปสักที รู้ทั้งรู้ว่าผมกับไอ้ดื้อเป็นอะไรกันก็ยังจะเข้ามาวอแวเมียผมอีก ห่า!!
“ก็มึงบอกว่าเบื่อกู!!”
“ก็เลยจะไปกับไอ้เหี้ยนั่น?”
“แล้วจะทำไม!?”
“แรดนะมึง”
“มึงนั่นแหละ มึงเล่นก่อนเองอ่ะ! ปล่อยเลย เจ็บ!!”
“กูให้โอกาสพูดอีกที”
“ไปกับพี่--- โอ๊ย!” ผมบีบข้อมือและใช้เข่ากดหน้าขามันพร้อมกัน “กับพี่เจ้า...”
“หึ”
“มึงเริ่มก่อนเองแท้ ๆ ทำไมกูต้องมาเจ็บตัวด้วยวะ”
“พี่ฟ้าาาาาาา!” ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรก็มีลูกหมูตัวอ้วนวิ่งเข้ามากวนซะก่อน
“เจเจช่วยพี่ฟ้าด้วยยย พี่ฟ้าเจ็บมากเลยยยยย” ไอ้ดื้อร้องเรียกสมุน ลูกหมูหยุดยืนมองเราสองคนก่อนจะปืนขึ้นมาบนเตียงเพื่อตีผม
“น้าเจ้าทำอะไรพี่ฟ้าของหนู!”
“ทำอะไร เปล่า”
“เปล่าอะไรงะ พี่ฟ้าบอกเจ็บ ปล่อยพี่ฟ้าเดี๋ยวนี้นะ!”
“เฮ้ยย!” เพลิงฟ้าถีบผมเมื่อผมเผลอ ไอ้สัด จุกเลยกู ผมจึงพลิกไปนอนข้าง ๆ มันนั่นแหละ ลูกหมูได้ทีก็ปีนขึ้นมานั่งทับหน้าท้องผมและทุบอกผมปึก ๆ
“ตีแรง ๆ เลยเจเจ” ไอ้ตัวเสี้ยมก็จริง ๆ เลย
“อั่ก! พอแล้วครับ เจ็บ”
“พี่ฟ้าก็เจ็บ”
ปกป้องกันดีเหลือเกินนะ!!
“แล้วน้าเจ้าไม่เจ็บหรือไง?” รวบลูกหมูมากอด ตุ๊กตาตัวขาวดิ้นขลุกขลักบอกจะหาพี่ฟ้า ผมจึงปล่อยไป
“น้าเจ้าตัวใหญ่หญ่ายยยยยย ไม่เจ็บหรอกกกกก”
“ตัวใหญ่ก็เจ็บ หนูตีแรงจะตาย”
“หนูตีเบา ๆ”
“เบาที่ไหน แดงเลยเห็นไหมเนี่ย?” ผมเปิดเสื้อให้เป็นรอย มันก็ไม่เจ็บอะไรมากหรอกครับ
“เจ็บเหรอ..” ลูกหมูถามพร้อมคลานลงจากตัวไอ้ดื้อมาหาผม “ง่ะ หนูขอโทษ แต่น้องเจ้าทำพี่ฟ้าเจ็บ หายกัน ฮี่ฮี่”
หายกันบ้าอะไรล่ะ โธ่!
“ฮะฮ่าาา มาให้กอดหน่อยเจเจ ทำไมน่ารักแบบนี้ หืมมมม”
“คึคึ อ๊าาา หนูจั๊กจี้ อร๊ายยย” ลูกหมูดิ้นเป็นไส้เดือนโดยมีเพลิงฟ้าไล่หอมไปทั่วตัวขาว ๆ
“น้องไปไหนครับ ฟอดดดด” ไอ้ดื้อถาม หลังจากปล่อยให้ลูกหมูได้หายใจ
“จริงใจกับจ๋าจ้าอยู่กับหม่าม้า”
“ทำไมหนูไม่อยู่กับหม่าม้า?”
“หนูจะนอนกับพี่ฟ้า เย้เย้”
ผมและเพลิงฟ้ามองหน้ากัน มันยิ้มกว้างจนเขี้ยวโผล่ ขณะที่ผมหน้าบึ้ง
“โอเคคคค คืนนี้หนูนอนกับพี่ พรุ่งนี้เราก็ตื่นไปวัดพร้อมกันเลยเนอะ”
“เนอะ!”
เนอะกันน่ะถามความเห็นกูก่อนไหม...
“ไปอาบน้ำกันดีกว่า~~ ไหน ใครจะอาบน้ำกับพี่ฟ้ายกมือเร็ววววว”
“หนู หนู!!!” จันทร์เจ้าลุกยืนบนเตียง ชูมือทั้งสองข้างขึ้นสุดแขน กระโดดดึ๋ง ๆ
กูยกด้วยได้ไหมเนี่ย... หึหึ
เช้านี้ต้องตื่นแต่เช้าเพราะมีแพลนจะไปทำบุญที่วัดกัน ตอนนี้ตีห้าครึ่ง ไอ้ดื้อกับลูกหมูนอนกอดกันกลม เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว ได้แต่ยิ้มกับตัวเอง ลุกไปอาบน้ำและแต่งตัว ผมเลือกกางเกงยีนส์กับเสื้อเชิ้ตสีขาวมาใส่ เมื่อแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเลื่อนม่านให้เปิดออก แสงจากด้านนอกเริ่มมีมาเล็กน้อย ดูท่าวันนี้จะอากาศดี
เดินมาหยุดที่ข้างเตียง สองแสบยังนอนหลับตาพริ้มไม่มีท่าทีจะตื่นกันเลย โน้มตัวไปหอมแก้มนุ่มของจันทร์เจ้าก่อนจะปลุกคนโต
“อือ..”
“ไปอาบน้ำ หกโมงแล้ว”
มันกระพริบตาปริบ ๆ หัวฟูยุ่งเหยิงดูตลก แขนยาวเหยียดบิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นนั่นทั้งยังลืมตาไม่เต็มที่ มันก้มไปหอมแก้มลูกหมูแล้วเดินเซ ๆ มาหา เขย่งเท้าขึ้นมานิดหน่อย แตะปากกับปากผมจากนั้นก็ลากผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
ละเมอหรือเปล่าวะ...
ผมลงมาข้างล่าง เจอแม่กับพี่จอมและแม่บ้านกำลังง่วนอยู่กับของที่จะเตรียมไปทำบุญ เข้าไปกอดและหอมแก้มแม่ไปฟอดใหญ่
“ตื่นเช้าจังเจ้า แล้วน้องตื่นหรือยัง?”
“ตื่นแล้วครับ กำลังอาบน้ำ”
“แล้วลูกหมูล่ะ?” จอมถาม
“หลับอยู่” แม่และพี่สาวพยักหน้ารับรู้ “กินข้าวเช้ากันยังครับ?”
“ยัง ๆ แต่กินอะไรรองท้องไปแล้ว” ผมพยักหน้า คงรอกินพร้อมกัน ไม่ได้ช่วยอะไรจึงขอไปหาอะไรกินรองท้องบ้าง ก่อนจะปั่นจักรยานไปบ้านไอ้ขลุ่ยที่อยู่ห่างกันไม่กี่เมตร
“ลุงสม สวัสดีครับ” ผมทักลุงยามบ้านไอ้ขลุ่ย
“สวัสดีครับคุณเจ้า”
“ไอ้ขลุ่ยตื่นหรือยังครับ?” ดูจากเวลาตอนนี้ก็น่าจะตื่น
“ยังเลยครับ คุณเจ้าจะเข้ามาก่อนไหม?”
“เข้าครับ” เมื่อลุงแกเปิดประตูรั้ว ผมก็ปั่นจักรยานเข้าจอดที่หน้าบ้านมันเลย
บ้านนี้เงียบสงบ แต่ก็มีแม่บ้านทำหน้าที่ของตนเองไป ผมเข้าไปบอกพี่เลี้ยงไอ้ขลุ่ยว่าไม่ต้องทำอาหารเช้าเพราะจะให้มันไปกินที่บ้านผม
“ตื่น ไอ้สัด” ผมปลุกไอ้ขลุ่ยด้วยการใช้เท้าเขี่ย มันงัวเงียขึ้นมา ชูนิ้วกลางให้ แล้วมุดหมอนไปนอน
“ไอ้ขลุ่ย!!”
“เชี่ยเจ้ากูง่วงงงงง”
“ไปอาบน้ำ สายแล้ว มึงจะไปไหมวัด” มันลุกขึ้นมาทำหน้ายุ่ง สบถด่าผมไม่เป็นภาษาแต่ก็ยอมเข้าไปอาบน้ำแต่โดยดี ถ้าแม่งรู้ว่าสายแล้วที่ว่าน่ะคือหกโมงสิบห้ามันคงก็ตัดเพื่อนกับผมเลยมั้ง
มาถึงบ้าน ทุกคนตื่นกันหมดแล้ว จึงทานอาหารเช้ากันจะได้เดินทางไปวัด ออกแต่เช้าเพราะวัดที่จะไปค่อนข้างไกล และโชคดีที่เด็ก ๆ ไม่งอแง
สมาชิกเรามี 11 คน จึงเลือกรถตู้คันใหญ่ไป ไม่มีคนรถไปด้วย(แล้วแม่ก็ให้คนงานที่บ้านหยุดงานด้วยครับ) ผมจึงเป็นคนขับ เบาะข้าง ๆ คือเพลิงฟ้าและจันทร์เจ้า แถวแรกคือพ่อแม่และคุณย่า ถัดไปก็พี่จอมกับพี่โจ จริงใจและจ๋าจ้า ไอ้ขลุ่ยยึดแถวหลังคนเดียว มันบอกจะนอน
มาถึงวัดตอนเกือบสิบโมง ลูกหมูสามตัวอารมณ์ดี มองนู่น ชี้นี่อย่างสนใจ ตากลมโตเป็นประกายสดใส ทำเอาผู้ใหญ่ยิ้มเอ็นดู
“เป็นไรมึง เข้าวัดแล้วร้อนเหรอ?”
“-วย” ผมขยับปากแบบไม่มีเสียง ไอ้ดื้อชี้หน้าทำตาโต
“คุณย่าครับ! เจ้านิสัยไม่ดี”
นั่น.. ฟ้องย่ากูอีก
“อะไรกันตาเจ้า ไปแกล้งอะไรน้อง”
“เปล่าเลยย่า มันกวนตีน”
เพี๊ยะ!
ย่าตีแขนผม “ดูพูดเขา เดี๋ยวเถอะ ชอบไปแกล้งน้อง เพลิงฟ้าไปกับย่าลูก ไม่ต้องไปอยู่กับคนนิสัยไม่ดี”
“เอ๊า..” คนอื่นหัวเราะ แล้วเดินเข้าไปในศาลา พ่อเดินเข้ามาตบไหล่พร้อมหัวเราะเยาะแล้วเดินตามไป
ตกลงผมเป็นหมาจริง ๆ ใช่ป่ะ
เมื่อไหว้พระ ถวายสังฆทานและปัจจัยเสร็จ เราก็ลงมาจากศาลา ยกเว้นพ่อ แม่ และย่า
ลูกหมูบอกว่าอยากให้อาหารปลา เพราะได้ยินคุณป้าที่มาทำบุญบอก จึงต้องพาไปซื้อขนมปัง ผมยกกล้องบันทึกภาพไปด้วยเป็นระยะ ไม่น่าเชื่อว่าการได้เห็นรอยยิ้มจากคนในครอบครัวจะทำให้เรามีความสุขได้
“ปา ปา ปาตัวหญ่าย” จริงใจพูดพร้อมกับยิ้มกว้างอยู่ในอ้อมแขนไอ้ดื้อ ปลาสวายในสระว่ายมารุมกินขนมปังจากคนที่โยนลงไป มันมีเยอะมากจนดูน่ากลัว แถมแต่ละตัวยังตัวใหญ่มาก ๆ
“คุณปลาทำแบบนี้” จันทร์เจ้าอ้าปากพงาบ ๆ เลียนแบบปลา พี่โจฉีกขนมปังโยนใส่ปากลูกชาย ลูกหมูทำท่าไล่งับแล้วหัวเราะคิก
“น่ารักจังเลยลูกแม่ ฟอดดด” พี่จอมที่อุ้มจ๋าจ้าอยู่ย่อตัวไปหอมลูกชาย “จ๋าจ้าโยนให้ปลาสิคะ”
“ให้ปา คึคึ” หนูน้อยพูดตาม
“มีความสุขมากดิมึง”
ผมยิ้ม “อือ”
ไอ้ขลุ่ยหัวเราะเบา ๆ แล้วยิ้ม “บางทีกูก็หมั่นไส้มึง”
“อ้าว ไอ้เหี้ย”
“หึหึ”
“ตอนนี้มึงไม่มีความสุข?”
“เปล่า หน้ากูเหมือนคนทุกข์หรือไง”
“แล้วเป็นเหี้ยอะไรครับ?”
“พ่อกับแม่กูน่าจะอยู่” ท่านมีงานด่วนครับ ต้องบินไปต่างประเทศกระทันหัน ไอ้ขลุ่ยคงน้อยใจเลยมาดราม่าใส่ผมมั้ง “บอกกูว่าจะอยู่แท้ ๆ หงิดเลย”
“โธ่ ไอ้ห่า งอนเหรอวะ”
มันถอนหายใจ โยนขนมปังลงไปทั้งแถว “เปล่า”
ผมหัวเราะ เออ ไม่งอนเล้ยยยย หน้างอขนาดนี้ ถ่ายรูปหน้ามันตอนนี้ไว้ให้คุณน้าทั้งสองดูดีกว่า ลูกชายหัวแก้ว หัวแหวนงอนเพราะพ่อแม่ไม่อยู่ลอยกระทงด้วย กิ๊กก๊อกมากไอ้เชี่ยขลุ่ย!
“เอามะ?” ไม่ตอบ คว้าแก้วนมเย็นจากไอ้ดื้อมาดื่ม
นั่งเล่นกันอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ระหว่างรอแม่หลังให้อาหารปลาเสร็จ วันนี้คนค่อนข้างเยอะเลยครับ มีหลายคนเหมือนกันที่นั่งอยู่บริเวณนี้ ชาวบ้านก็มาถามไถ่เพราะไม่เคยเห็นหน้า ผมว่าน่ารักดีนะ ชาวบ้านใจดีมากด้วย มีร้านค้า รถเข็นมาขายของกันเยอะ แม่ค้า พ่อค้าบางคนหลงสเน่ห์ไอ้ดื้อแถมขนมให้มันซะเยอะ ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเลยมัน ลูกหมูสามตัวก็วิ่งเล่นกับเด็ก ๆ ที่มาทำบุญอยู่ไม่ไกล
“ได้มาทำบุญอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันเนอะ” พี่จอมพูด พวกเราก็พยักหน้าเห็นด้วย
ขึ้นรถกลับบ้านเมื่อทุกคนมาครบ อยู่ ๆ พี่โจก็เอ่ยถามขึ้นมา
“แวะทานอาหารเที่ยงข้างนอกหรือจะไปทานที่บ้านครับ”
“เอาไงดีล่ะ..” แม่พึมพำ
“กินข้างนอก พี่โจเลี้ยง เย้เย้!”
“อ้าว เฮ้ย!” เราหัวเราะกันก้องร้อง เป็นอันว่าทานกันที่ร้านโดยมีพี่โจเป็นเจ้ามือตามการยัดเยียดของเพลิงฟ้า พี่จอมตะโกนมาบอกว่า เพลิงฟ้าทำดีมาก หึหึ
“มึงไปหาต้นกล้วยมาจากไหน?” ผมถามไอ้ดื้อที่นั่งตัดต้นกล้วยอย่างตั้งอกตั้งใจอยู่ริมสระว่ายน้ำบ้านผม
“ลุงมีพาไป” ลุงมีเป็นพ่อบ้าน
“พยายามดีเนอะ ทำให้กูด้วย”
“ห่า ไม่ทำโว้ย ทำอันเดียวพอ”
“เพื่อ? ต้นกล้วยที่มึงเอามากก็ตั้งเยอะ”
“หูย จะให้เจเจทั้งสาม พี่โจพี่จอม คุณพ่อคุณแม่ ด้วย ของมึงไม่มี ลอยกับกู”
“ทำไมกูต้องลอยอันเดียวกับมึงด้วย”
“จิ๊! ลอยอันเดียวกันนี่แหละมันจะได้ไม่แยกกัน!”
ผมลอบยิ้ม ไอ้ดื้อพูดอย่างหงุดหงิด ก้มหน้าก้มตาตัดต้นกล้วย ทั้งที่ใบหูแดงก่ำ
ไอ้ดื้อนั่งทำกระทงอยู่ริมสระตั้งแต่บ่ายจนเย็น แน่นอนว่ามีคนช่วยด้วย และแน่นอนว่าไม่ใช่ผม ตอนนี้กระทงใบตองทั้งหลายก็ถูกปล่อยลงในสระว่ายน้ำไปเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้ใส่ดอกไม้ มันบอกเดี๋ยวเหี่ยว ตอนจะไปลอยค่อยใส่ ก็แล้วแต่...
แล้วคนที่ตื่นเต้นสุด ๆ ก็ไม่พ้นลูกหมูสามตัว จะกระโดดลงน้ำไปลอยตามกระทง จับไว้แทบไม่ทัน
“หูยยยยย คนเยอะว่ะ” ไอ้ดื้อข้าง ๆ ผมพูดอย่างตื่นเต้น ตอนนี้เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม เรามาอยู่ที่งานลอยกระทงกันแล้วครับ นัดกับเพื่อนไว้ไม่รู้ว่ามากันหรือยัง แต่ผม เพลิงฟ้า และไอ้ขลุ่ยมาถึงกันแล้ว (ไอ้เหี้ยนี่ก็มาเป็นส่วนเกินอยู่ได้)
ลูกหมูไม่มาด้วยหรอกครับ อยู่กับพ่อแม่นู่น ความจริงแล้วผมกับไอ้ดื้อหนีมาน่ะครับ หึหึ
“ไอ้ชิคจะมาเมื่อไหร่?” ผมถามไอ้ขลุ่ย
“มันบอกถึงแล้ว หาที่จอดรถ”
“อือ” พยักหน้ารับรู้ “ดื้อ เพื่อนมึงจะถึงยัง?”
“ใกล้แล้ว นั่นไง” มองตามปลายนิ้ว ชินากับกวางกำลังเดินมา พกแฟนมาด้วยว่ะงานนี้ และไม่นานไอ้ชิคก็มาถึง(กรีซกับพี่ลูกชุบไม่อยู่เพราะพากันขึ้นเหนือไปถึงเชียงใหม่ เพลิงฟ้าโทรไปงอแงใส่ตั้งแต่สามวันก่อน)
“รีบไปลอยกระทงแล้วไปหาอะไรกินเถอะ หิวมากกกกกกก”
ก็ตามนั้น
“ระวังหน่อย” บอกคนที่เดินไม่มองทาง ไอ้ดื้อหันมาทำหน้ามาใส่แล้วยื่นมือมาให้ ผมเดาะลิ้น ยื่นมือไปจับมือมันแล้วคอยระวังไม่ให้มันไปชนคนอื่น ไม่ได้กลัวว่าคนอื่นจะชนมันหรอก
มาถึงสระน้ำขนาดใหญ่ที่ถูกจับจองพื้นที่โดยผู้คนมากมายที่มาพร้อมกระทงที่จะนำมาลอย บอกกับคนอื่นว่าแยกกันไปหาที่แล้วค่อยมาเจอกันตรงนี้
“มึงจะอธิษฐานก่อน หรือจะให้กูก่อน”
“มึงก่อนเลย”
เพลิงฟ้าพยักหน้าหงึกหงัก ค่อย ๆ ประคองกระทงเดินลงบันได มันนั่งลงแล้วหลับตา ผมยกกล้องที่คล้องคออยู่ขึ้นมา ปรับโหมดต่าง ๆ จนได้อย่างที่ต้องการแล้วจึงกดชัตเตอร์ เสี้ยวหน้าด้านข้างของมันงานคุณภาพจริง ๆ บรรยากาศริมน้ำใต้แสงจันทร์แบบนี้มันก็โรแมนติกดีนะครับ หึหึ
“เจ้า มาดิ”
“อธิษฐานอะไรวะ โคตรนาน” ผมดึงสติกลับมาแล้วบ่นมัน ไอ้ดื้อเบ้ปาก ไม่ตอบ ผมเองก็หลับตาอธิษฐานบ้าง
ผมลืมตาขึ้น ค่อย ๆ วางกระทงลงบนน้ำ จากนั้นเราก็ช่วยคนหวักน้ำเพื่อดันกระทงให้ลอยออกไป
“ไปไกล ๆ อย่าคว่ำนะเว้ย”
ไอ้ดื้อเอ๊ยยยยยยย
“มึงอธิษฐานว่าอะไรอ่ะ?” เพลิงฟ้าช้อนตามองปริบ ๆ ถึงมันจะดูน่ารักแต่ผมไม่บอกมันหรอก
“เสือก”
“โหยยยย มึงอ่าาาา บอกหน่อยดิ อยากรู้ นะนะ”
“ไม่”
“จำไว้เจ้า จำไว้ ๆ ๆ” ผมไหวไหล่ไม่สน มันเดินกระแทกผมไปหาไอ้ชิคกับไอ้ขลุ่ยที่กำลังเดินมา แทรกกลางสองคนนั้นและควงแขนไอ้ชิค กับเพื่อนผมไม่อะไร ผมให้มันสองคนเดินควงกันไปโดยที่ตัวเองเดินตามหลัง หึ เอาที่มึงสบายใจเลยที่รัก
“เป็นอะไร?” พูดทำบีบท้ายทอยมัน
“ฮึ!”
“อะไร? งอนที่กูไม่บอก?”
“เปล่า ถ้างอนเรื่องนั้นก็งี่เง่าเกินไปละ” มันเชิดหน้าขึ้น “ผู้หญิงกลุ่มนั้นมองมึง” มองตามสายตาไอ้ดื้อ ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมองผมอยู่จริง ๆ มันจิ๊ปากเมื่อเขาส่งยิ้มมาให้
“ก็แค่มอง”
“เป็นไรมึง?” มันส่ายหน้าตอบเพื่อนมัน หน้ายังงอไม่เลิก ผมจึงคว้ามือมันมากุมไว้ใต้โต๊ะ ไอ้ดื้อเหลือบมองแต่ไม่พูดอะไร และไม่ได้ดึงมือออกจากมือผม
“มึง มีคนมองมึงอ่ะ” กวางป้องปากพูด “หล่อนะมึง อ่อยเลย”
“เช็กหน้าพี่เจ้ากับคนข้าง ๆ มึงด้วยไอ้สัด” ชินาบอกพร้อมยื่นมือไปตบหัวกวาง กวางหันไปมองพี่ครินแล้วยิ้มแหยก่อนเอนตัวไปซบไหล่
“เบื่อแล้ว อยากกลับบ้าน”
แล้วทุกคนก็พร้อมใจกันถอนหายใจใส่หน้าไอ้ดื้อ...
“มองกล้องหน่อยคร้าบบบบบ!” ไอ้ชิคร้องบอก พวกเรามองไปที่กล้องพร้อมกับยิ้ม
“พี่ชิคถ่ายงี้ก็ไม่มีพี่ชิคอยู่ในเฟรมด้วยดิ!”
“อันแนะ! อยากถ่ายรูปกับคนหล่อล่ะสิ~”
“ถุย!” ไอ้ชิคหัวเราะร่า ก่อนจะขอให้คนที่เดินผ่านคนหนึ่งถ่ายรูปให้
เดินเล่นในงานกันเรื่อย ๆ เจอร้านไหนน่าสนใจก็แวะ ทั้งร้านของกิน ของเล่น ซุ้มเกม พี่ครินแสบมาก พากวางเข้าบ้านผีสิงแล้ววิ่งหนีออกมาก่อน พอรออยู่นานกวางไม่ออกมาสักทีจนต้องเข้าไปตาม สุดท้ายก็ตามพล็อตครับ โดนงอน หึหึ
“ขอโทษนะคะ?” ผมเลิกคิ้ว หันมองหน้าไอ้ชิคกับไอ้ขลุ่ย พวกมันยักไหล่ ถ้าจำไม่ผิดพวกเธอคือคนที่ไอ้ดื้อบอกว่ามองผมตอนอยู่ร้านอาหาร
“ครับ?”
“ชื่ออะไรคะ? อยากรู้จัก” ผมยังไม่ตอบ ไอ้ดื้อเดินมายืนข้าง ๆ หลังจากไปซื้อน้ำมา มันมองหน้าเขาแล้วมองหน้าผมก่อนแสยะยิ้ม ไอ้เหี้ยชิคกับไอ้ขลุ่ยหัวเราะเยาะเย้ย เลวฉิบ...
“ใครอ่ะ?” ชินาเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้ามาควงแขนผม ผมมองพี่โชแฟนของชินา พี่แกแค่ยิ้มนิดหน่อย ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
“แฟนเหรอคะ?” เธอคนนั้นถาม
“อือ มีอะไรหรือเปล่า?” ชินาสวนกลับ
“อ๋อ อยากรู้จักน่ะ หล่อดี แต่ถ้ามีแฟนแล้วก็ไม่เอาแล้วล่ะ” โอ้โห... สุดท้ายก็จบครับ เธอคนนั้นพูดจบก็เดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนของเธอ มีการปรายตามองชินาด้วย
“หูยยยยย คนหรือแดดประเทศไทย ทำไมแรงขนาดนี้” กวาง
“ยังดีที่พอรู้ว่ามีแฟนแล้วถอย ถ้าเดินหน้านะมึงเอ๊ยยยยย ปัง!” ไอ้ชิค
“ไงมึง เดือดไปถึงไหนละ?” ไอ้ขลุ่ย
เพลิงฟ้าแค่นหัวเราะ ชกแขนผมก่อนดีดน้ำที่เกาะอยู่รอบแก้วน้ำใส่ผม เอาละ แม่งไม่ได้คิดอะไร ผมจึงกอดคอมันแล้วเดินเล่นรอบงานกันต่อ
“ไม่หึงสักนิดเลยดิ?” โน้มลงไปถามจนปากแทบจะแนบกับใบหูมัน
“หึ”
“จริง?”
“เฉย ๆ”
“จริงเหร๊ออออ?”
“พูดมาก รู้อยู่แล้วยังจะพูดบ้าอะไรก็ไม่รู้”
“รู้อะไร?” เพลิงฟ้าย่นคอหนี
“รู้ว่าทั้งหึง ทั้งหวงไงไอ้พี่เจ้า!” ผมหัวเราะ มันชักสีหน้าไม่พอใจปัดแขนผมออกจากไหล่จะเดินหนี แต่ผมคว้ามันไว้ก่อนแล้วก้มลงไปจุ๊บปลายจมูกรั้นเร็ว ๆ แล้ว ไอ้ดื้ออ้าปากค้าง หน้าแดง ยิ่งได้ยินไอ้พวกข้างหลังร้องแซวมันยิ่งหน้าแดงหนักขึ้นไปอีก เพลิงฟ้าทำอะไรไม่ถูกจึงยกมือผมขึ้นไปกัด
หึหึ ไอ้น่ารักเอ๊ย!
ขอบคุณคนข้าง ๆ ที่ทำให้วันของผมดำเนินไปอย่างมีความสุข
ขอบคุณวันดี ๆ แบบนี้ที่เรายังอยู่ด้วยกัน
ไม่ว่าจะลอยกระทงปีไหน ขอให้เราได้มาด้วยกันแค่นั้นก็พอแล้ว....
FIN.
---------------------------
สวัสดีค่าาาาา สวัสดีวันลอยกระทง~
เนื้อเรื่องดูไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางเลย แต่หวังว่าจะชอบนะคะ
ขอบคุณที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
รักคนอ่าานทุกคนเลย ฮือ จุ้บๆ
หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1 (อ่าน 553568 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก