@##ผมเนียแหละภรรยา ##@
ตอนที่ 7
อือ
หนักจัง อือ… ตุ๊กตาทับเหรอ ออกไปสิผมผลักตุ๊กตาทีทับผมอยู่แต่มันก็กลับมาทับผมอีก ตุ๊กตาล้มลุกเหรอไอ้ทีผลักล้มแล้วมันลุกเอง ยังไม่ยากตื่นอะมาทับเก๊าไมเนียจะนอนอ่า ออกปายยยยิ่งผลักมันก็ยื่งเบียดเข้ามา เฮ้ยๆตุ๊กตาล้มลุกมีแขนมีขายาวแล้วเหรอ อ๊อกกก อย่ามากอดนะเว้ย ไม่ไหวแล้วเว้ยตื่นก็ได้ ไม่ยักรู้นะเนียว่าตุ๊กตาล้มลุกมันจะมีแขนมีขายาวขนาดกอดคนเอาไว้ได้ทั้งตัวได้ กอดแน่เชียวนะซุกหลังด้วย พอลืมตาขึ้นมาผมก็ได้เจอแขนยาวๆที่กอดช่วงบนผมไว้ แล้วเอาขามาวางพาดไว้ตรงเอวพอดิบพอดี มันไม่ใช่แล้วละ ไม่ใช่ตุ๊กตาล้มลุกแน่ๆ แต่เป็นตุ๊กตาคุณชายบ้าตัวโตๆที่ทั้งกอดทั้งซุกผมอยู่ รวมร่างเลยไหมถ้าจะกอดแน่นขนาดนี้นะ
“ คุณชาย…คุณชาย…คุณชายตื่นได้แล้ว”
บอกให้ตื่นเว้ยไม่ใช่ให้กอดแน่นกว่าเดิม
“ คุณชายตื่น!!!”
“ ตื่น!!!”
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น ไม่ไหวแล้วกอดเลยเชิญเอาให้พอเหนื่อยแล้วแม่ง พอผมหยุดดิ้นแรงกอดก็ก็ค่อยเบาลงจากกอดแน่นๆเมือกี้กลายเป็นกอดเบาๆแทน แล้วสักพักคนตัวโตที่กอดผมอยู่ก็ดึงผมให้หันหน้าเข้าไปหาแถมยังกดหัวผมไว้ที่อก อุหว้า ตายแล้วไอ้น้ำเอ้ยอกแน่นมากเฮ้ยไม่ใช่แล้ว โอ้ยอยู่ๆก็ใจเต้น ใจจ๋าอย่าเต้นเลยนะจ๊ะ อยู่เฉยๆไว้ใจเย็นๆนิ่งซะนะนิ่งไว้ๆ เกิดได้โตมาแฟน( ผู้หญิง) ก็ไม่มีสักคนแล้วตอนนี้มาใจเต้นกับผู้ชายอีก ทำไมไม่เกิดเป็นหญิงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยว่ะ แล้วนี้ก็อีกคนจะมากอดทำบ้าอะไรว่ะเนียหมอนข้างก็ให้ไปแล้วก็ไปกอดหมอนข้างสิเว้ยมาจะมากอดทำไม แล้วทำไมเราต้องยอมให้กอดด้วยละต้องดิ้นสิว่ะต้องขัดขืนเว้ยขัดขืน ก็ได้แค่คิดพอจะทำร่างกายมันดันไม่ทำตามคำสั่งซะงั่น ไอ้ร่างกายไม่รักดีไม่มีความซื่อสัตย์เลยนะมึง ไหนๆก็เป็นอย่างนี้แล้วยอมๆไปก็ได้เนอะ อยากเห็นหน้าตอนหลับจังว่าจะเป็นไงคนบ้าหลับกับคนไม่บ้าตอนหลับจะเหมือนกันไหม ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาจากอกของคุณชาย
ทำไมหน้ามันใกล้จังว่ะจมูกชนจมูกเลย ถ้าขยับอีกนิดนิคงจะจูบปากเลยมังเนีย
เฮ้ย
อยู่ๆคุณชายก็ลืมตาขึ้นมาพอขยับเท่านั้นแหละปากชนปาก อ๊ากกกกกกว่าแล้วไงแม่งเมือวานก็รอบหนึ่งแล้วนะ
“ อือ อือ อือ อ่อย”
ปล่อยเซ่ รู้นะเว้ยว่าตื่นแล้วปล่อยโว้ย แล้วผมก็เริ่มที่จะดิ้นอีก พอดิ้นคุณชายมันก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น กอดแน่นใช่ไหม แต่ไม่ได้กอดขานิหว้า กอดไม่ปล่อยใช่ไหมได้กินตีนตอนเช้าหน่อยเป็นไงคุณชาย
พลัก
ตุบ
“ โอ้ย!!”
ไม่ยอมปล่อยเองช่วยไม่ได้เว้ย ถึงจะเป็นผู้ชายหน้าหล่อๆก็ใช่ว่าจะได้ไอ้น้ำง่ายๆนะเว้ย
“ นางฟ้า ถีบเราทำไมเราเจ็บน้า”
ไม่ต้องมาบีบน้ำตา มึงสมควรโดนแล้วคุณชายกวนชาวบ้านเขาจนต้องตื่นไม่ต้องมาทำสำออยลุกไม่ขึ้น ไม่เชื่อเว้ยถีบแค่นี้เองทำสำออย
“ คุณชายมากอดดาวทำไมละ บอกไปแล้วนิว่าอย่ามาใกล้ไม่ชอบ”
“แต่เราเจ็บ ช่วยเราหน่อยจิน้า”
“ ไม่เอาจะไปอาบน้ำแล้วคุณชายก็ลุกเองสิ อ๋อบอกไว้ก่อนนะว่าไม่อาบน้ำให้คุณชายต้องอาบเอง”
ว่าแล้วผมก็รีบเข้าห้องน้ำทันที พูดถึงเรื่องอาบน้ำก็นึกเรื่องนั้นขึ้นมาได้ โอ้ยตายถ้าใส่เข้าไปมันจะเจ็บหรือจะฟินวะแล้วคิดอะไรวะเนียกูเลิกคิดๆ ซวยแหละแค่คิดเองนะมีภาพประกอบนิดเดียวเองจะตั้งทำม่ายยย
อะไรตั้งนะหรอ หึหึ ก็ไอ้น้องชายผู้ไม่รักดีนี้ไงตั้งกับใครไม่ตั้งมาตั้งกับคนบ้าโอ้ยจะบ้าตาย ผมขอเวลาส่วนตัวนะขอเวลาให้ผมไปดุแลน้องชายตัวเองหน่อย
หลังจากที่ผมอาบน้ำ( ดูแลน้องชาย)เสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องก็ไม่เจอใครแล้ว คุณชายไปไหน? หายไปไหนแล้วมาบอกว่าเจ็บโด่สำออยวะ ตอนเข้าไปลืมเอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนด้วยสิดีแล้วที่คุณชายไม่อยู่ในห้อง อาจมีคนสงสัยว่าตอนนี้ผมอยู่ในสภาพไหนนะเหรอก็อยากจะเอาผ้าพันเอวแล้วเดินออกมาเหมือนตอนอยู่บ้านเหรอนะแต่นี้ไม่ใช่บ้านไงเลยต้องเดินออกมาพร้องกับชุดอาบน้ำ
วันนี้ใส่อะไรดีเบื่อชุดกระโปรงแล้วอีกอย่างนี้ก็ไม่ใช่ที่บ้านด้วยใส่กางเกงแล้วกัน ( ที่บ้านแม่ชอบให้ผมใส่กระโปรงมากกว่ากางเกงนะ > ละอองน้ำ) ไหนๆอยู่ไหนเมื่อวานจำได้ว่าเห็นอยู่
แม่เจ้า!
นิกางเกงเหรอนึกว่ากางเกงในเอวสูงอะไรมันจะสั้นขนาดนี้วะเนีย ครับผมเจอกางเกงแล้วแต่มันสั้นมากก
อย่าเข้าใจผิดนะนิไม่ใช่กางเกงผม ถึงผมจะใส่กางเกงขาสั้นแต่ไม่ได้สั้นขนาดนี้ ก็ไม่แปลกเนอะที่ผมจะ
เจอบลาลายลูกไม้ในกระเป๋า ไม่ใส่ก็ได้เว้ยใส่กระโปรงก็ได้ใส่สั้นๆแบบนั้นอายตายเลย
“จ๊ะเอ๋!”
“ เฮ้ย! คุณชาย! เล่นอะไรเนียตกใจหมด”
“ ก็เราอยากให้ตกใจนิ”
“ คุณชายอาบน้ำแล้วเหรอ”
“ อืมเราไปอาบห้องข้างๆมา ป้าอรมาแล้วบอกให้ไปกินข้าวละ”
“ แล้วทำไมคุณชายไม่ไปกินละ”
“ รอนางฟ้าไง รออยู่ๆรอนะ”
“นางฟ้า”
เรียกอะไรอีกละคนหาเสื้ออยู่ไม่เห็นหรือไง จะใส่ตัวไหนดีละวันนีอากาศร้อนๆใส่บางๆหน่อยดีกว่า
อ่า เอาตัวไหนดี ตัวนี้ก็บางไป ตัวนี้สีมันจัดไป
“ นางฟ้า”
ถ้าเสื้อตัวนี้กระโปรงตัวไหนดีนะ หรือจะกางเกงดีลองหาตัวอื่นดูดีกว่า
“นางฟ้า”
เจอแล้วตัวนี้ค่อนโอเคหน่อยยาวกว่าตัวเมือกี้เยอะน่าจะเหนือเข่าขึ้นมาหน่อย นี้แหละๆตัวนี้แหละ
“ นางฟ้า!!”
“ โอ้ย ตะโกนใส่หูทำไมเนียคุณชาย”
“ เราเรียกแล้วนางฟ้าไม่ตอบ ทำไมไม่ตอบละเราเรียกต้องตอบสิคุยกับเรานะ”
“ ดาวแต่งตัวอยู่ไม่เห็นหรือไงคุณชายควรไปรอข้างนอก”
“ ไม่เอา รู้แล้วๆช่วยนางฟ้าแต่งตัวดีกว่า”
เฮ้ย!
ไม่พูดแต่ปากคุณชายลุกจากโซฟาตัวที่นั่งอยู่เดินเข้ามาหาผมทันทีก่อนที่ผมจะได้ห้ามอะไรคุณชายก็ดึงกางเกงจากมือผมไปแล้ว
“ นางฟ้าจะใส่กางเกงเหรอ ไม่น่ารักเลยใส่กระโปรงสิใส่ๆ”
“ ไม่เอาจะใส่กางเกง เอาของดาวคืนมานะ”
“ ไม่เราจะช่วยบอกแล้ว”
“ ไม่ได้อยากให้ช่วยนิเอาคืนมา”
“ ไม่ๆ นางฟ้าดื้อต้องถูกลงโทษ”
ลงโทษบ้าอะไรเอากางเกงคืนมาโว้ยจะใส่ เอาคืนมาๆผมพยายามแย่งกางเกงที่อยู่ในมือคุณชายคืน
แต่ด้วยความต่างของร่างกายเลยทำให้ผมเป็นรอง จะยกขึ้นสูงทำไมวะเอาไม่ถึงเว้ย
จุ๊บ
อะ…อะไรกันอยู่ๆก็มา อ๊ากกกกก ไอ้คุณชายบ้าที่บอกว่าลงโทษคือแบบนี้ใช่ไหมแบบนี้มันเรียกลงโทษที่ไหนกันวะ ลงโทษมันต้องตีสิตี
“ นางฟ้าหน้าแดงจัง”
“อะ..อะไร! เอากางเกงคืนมานะเร็วสิ”
“ อะ ให้ก็ได้ เราจะไปพามาน้อยมากินข้าวด้วยนางฟ้ารีบๆมานะ”
“ อืมเดียวตามไป”
ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยวะ มันหล่อเกินไปแล้วนะเว้ย โอ้ยหัวใจเต้นผิดจังหวะ ถ้าไม่บอกไม่รู้เลยนะเนียว่าคุณชายเป็นบ้า เฮ้อ ชั่งมันเถอะจริงๆมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆก็ได้ ชักหิวๆแล้วสิรีบแต่งตัวรีบลงไปดีกว่า
พอเดินลงมาที่ครัวก็เห็นคุณชายกำลังนั่งให้อาหารหมาอยู่ที่พื้น มองๆไปก็น่ารักดีนะผู้ชายตัวโตๆนั่งยองๆลูบหัวลูกหมาตัวน้อย
“ อ้าวลงมาแล้วเหรอคะคุณหนูดาว ป้าเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วคะ”
“ ขอบคุณคะป้าอร”
พอได้ยินเสียงผมกับป้าอรคุยกันคุณชายที่นั่งอยู่กับลูกมาก็เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับอุ้มลูกหมามาด้วย
“ นางฟ้าดูสิๆ เจ้านี้คือลูกหมา”
รู้ครับว่ามันเป็นลูกหมาไม่ต้องอุ้มมาใกล้ขนาดนั้นก็ได้ ใกล้จนจะเห็นรูขมขนบนหน้าแล้วเว้ย
“ คุณชายเอา หมาไปวางแล้วไปล้างมือมากินข้าวเถอะ”
“ ลูกหมา”
“ นั้นแหละ เอาหมาไปวาง”
“ ลูกหมา”
“ ดาวรู้คะว่ามันเป็นลูกหมา”
“ ไม่ๆ”
“ ถ้าไม่ใช่ลูกหมาแล้วมันเป็นอะไรละ”
“ ไม่ใช่เป็น แต่ชื่อลูกหมาต่างหาก”
“ ชื่อ ลูกหมา? ”
มีชื่ออื่นตั้งมากตังมายทำไมไม่ตั้งวะกลัวคนไม่รู้หรือไงว่ามันเป็นหมา จะเอาอะไรมากมายกับคนบ้าวะเอาละผมต้องทำความเข้าใจใช่ไหมว่าคุณชายไม่ปกติความคิดความอ่านเลยไม่ปกติตาม ให้คนจบบริหารมาดูและคนบ้าเนียคิดได้ไงวะ
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จผมกับคุณชายตกลงกันว่าจะมานั่งเล่นที่ต้นไม้ใหญ่ใกล้สระน้ำแล้วเอาไอ้ลูกหมาไปด้วย
ตอนแรกที่มาผมคิดว่าคงอยู่ไม่ได้แต่ตอนนี้ผมอยู่บ้านหลังนี้มา หนึ่งอาทิตย์แล้วครับ
อ๊ากกกกกกก
อยากจะบ้าตามคุณชายจริงๆ ทำไมนะเหรอจำได้ไหมว่าผมต้องจดทะเบียนสมรสกับคุณชายวันนั้นมันมาถึงแล้ว ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกกับทนายความที่พี่ดาวส่งมาให้คุณลงธารา และคุณชายที่นั่งเล่นกับลูกมาที่พื้นข้างๆขาผมดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย ถ้านอนกลิ้งกับหมาได้ผมคิดว่ามันคงทำไปแล้ว
“ นี้เป็นเอกสารครับคุณละอองดาว ส่วนนี้ของคุณชายณินครับ”
มาถึงแล้วสินะจุดเปลี่ยนของชีวิต ผมเคยได้ยินคำสุภาพสิภาษิตที่เขาบอกว่า ‘ เลือกผัวผิดคิดจนตัวตาย ’
แต่ผมเลือกก็ไม่ได้เลือกคงไม่มีอะไรให้คิดเหรอมั้งเนอะ คงไม่มีใครคิดจะมาแย่งผมเหรอ แค่ปลายปากกาชีวิตผมนับจากนี้ คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณชาย ธรณินธร์ เตชะศักดิ์ และคุณชายคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายขอผม ไม่มีงานแต่งงานที่อลังการงานสร้างเหมือนคู่อื่นๆมีแค่กระดาษและปากกาที่จะผูกมัดเราสองคนเอาไว้
“ ส่วนเรื่องจะจัดงานแต่งหรือเปล่าลุงแล้วแต่หนูเลยนะหนูละอองดาว”
จัดงานแต่งเหรอ งานแต่งงานแต่พอผมหันไปมองคุณชายความคิดเรื่องนั้นก็หายไปจากหัวผมเลย เอาแค่นี้ก็พอเถอะ
“ ไม่ละคะไม่ต้องจัดงานก็ได้แค่นี้ก็พอ”
รีบๆทำให้มันเสร็จๆไปซะเถอะ ยังไงซะผมก็คงหนีไปจากที่นี้ไม่ได้อยู่ดีพอผมเซ็นเอกสารเสร็จก็ส่งคืนให้
ทนาย เหลือก็แต่คุณชายที่ยังนั่งเล่นกับหมาอยู่ เฮ้อ หน้าที่ผมใช่ไหม
“ คุณชายลุกขึ้นมานั่งกับดาวสิ”
“ไม่เอา”
“ คุณชายอย่าดื้อ”
“ ชายลุกขึ้นมาสิ ชอบนักหรือไงนั่งพื้นอย่าทำให้หนูละอองดาวต้องลำบากใจ”
“ ไม่เอา อย่ามาว่าเรา”
“ถ้าทำได้ฉันก็ไม่ได้อยากจะคุยด้วยนักหรอก”
“ เราบอกว่าอย่ามาว่าเราไง!”
คุณชายพูดพร้อมกับลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าคุณลุงธารา อ้าวๆอย่าเพิ่งตีกันนะเว้ยใจเย็นๆ
“ คุณชายนั่งลง”
ผมดึงให้คุณชายนั่งลงข้างๆ
“ ดาวมีอะไรให้คุณชายช่วย จะช่วยดาวไหม”
ใจเย็นๆ ตอนนี้เราต้องหลอกล่อให้คุณชายเซ็นทะเบียนสมรส รู้สึกเหมือนตัวเอง เป็นนางร้ายที่จะแย่งพระเอกไปจากนางเอกด้วยการหลอกให้เซ็นทะเบียนสมรสเลยวะ แต่เสียใจเรื่องนี้ผมเป็นนายเอก อุวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“ นางฟ้าจะให้ช่วยเหรอ เอาสิๆเราช่วย”
“ คุณชายเขียนชื่อตัวเองได้ไหม”
“ ได้สิๆเราโตแล้วนะไม่ใช่เด็กเขียนได้ๆ”
ว่าแล้วผมก็ยื่นปากกากับกระดาษให้เขียน คือแค่เขียนชื่อนะไม่ต้องตั้งใจเวอร์ขนาดนั้นก็ได้อะไรจะบรรจงขนาดนั้น
“ เสร็จแล้วๆนี้ดูๆ”
“ คะเสร็จดาวขอนะ”
“ ครับ เอกสารถูกต้องครบทุกอย่าง นับจากนี้ คุณชาย ธรณินธร์ กับคุณละอองดาวเป็นคู่สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายครับ”
ในที่สุด ไอ้น้ำเอ้ย
มีผัวแล้วโว้ยยยย!!
“ คุณละอองดาวครับผมขอคุณกับคุณสักครู่ได้ไหมครับ”
“ ได้คะคุณทนาย งั้นเดียวดาวมา คุณชายนั่งรอตรงนี้อย่าไปไหนนะ ขอตัวนะคะคุณลุง”
“ ได้ๆเราจะอยู่กับลูกหมา นางฟ้ารีบมานะ”
“ งั้นลุงขอตัวออกไปเลยแล้วกันนะพอดีมีธุระที่บริษัท แล้วก็ยินดีด้วยที่เราได้เป็นครอบครัวเดียวกันนะหนูละอองดาว”
“ คะคุณลุง”
อ้าวไม่ลาหลานตัวเองหน่อยเหรอ ไม่กินเส้นกันหรือไง นี้ขนาดคุณชายมันบ้านะถ้าไม่บ้าจะขนาดไหน
ผมเดินออกมาส่งลุงธารา ขึ้นรถแล้วก็พาทนายมานั่งที่เก้าอี้ไม่ไกลจากตัวบ้าน
“ คุณทนายมีอะไรจะคุยกับดาวคะ”
“ เรียนพี่นัทเถอะน้ำ”
“ พี่นัท? หมายความว่าไง”
ผมเข้าใจนะว่าทนายคนนี้เป็นคนของพี่ หรือว่าจะเป็นชู้พี่ดาว
“ พี่เป็นเพื่อนดาวนะรู้จักกันตอนที่พีไปเรียนต่อที่แคนาดา เมือสองสามวันก่อนดาวโทรมาขอให้พี่ช่วยเรื่องของเรานะ ดาวบอกแล้วใช่ไหมว่าทะเบียนสมรสนี้เป็นสิทธิ์ของน้ำ เมื่อจดทะเบียนไปแล้วน้ำต้องเป็นภรรยาของคุณชาย พี่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ดาวคิดนักหรอกที่จะให้น้ำมาแต่งงานแทนแบบนี้”
“ น้ำก็ไม่ได้ชอบแบบนี้ แต่ใจให้น้ำทำไง”
ไม่ใช่ชู้แต่เป็นเพื่อนสินะ แล้วพี่ดาวเล่าอะไรให้ฟังบ้างแล้ววะเนียบอกไปหรือยังว่าจริงๆผมเป็นผู้ชาย
“ พี่นัทน้ำถามอะไรหน่อย พี่ดาวบอกอะไรพี่บ้าง”
“ อ๋อ ก็หลายเรื่องนะ บอกว่ามีน้องเออ… น้องฝาแฝดที่เป็น…คือพี่พูดได้ใช่ไหม” ผมพยักหน้าส่งไปให้
“ ดาวบอกว่ามีน้องฝาแฝดเป็นผู้ชาย แต่ต้องทำตัวเป็นผู้หญิงถ้าดาวไม่บอกพี่ก่อนว่าน้ำเป็นผู้ชายพี่ก็คงดูไม่ออก ทั้งท่าทางการ
พูดการแสดงออกน้ำไม่ต่างจากผู้หญิงเลยน่ารักมากครับ”
แน่สิผมถูกเลี้ยงมาเป็นผู้หญิงตั้งแต่จำความได้ ถ้ามันจะกลายเป็นหญิงจนความเป็นชายก็ไม่แปลก
ทุกครั้งที่ออกจากบ้านแม่มักจะย้ำกับผมเสมอ
‘ ตาน้ำอย่าลืมนะว่าตัวเองเป็นอะไรต้อองว่างตัวยังไงแม่รักหนูนะคะ’แล้วจะแปลกอะไรที่ผมจะเป็นแบบนี้ละ ไปตัดไอ้จ้อนดีไหม ตัดจ้อนเสริมเต้าซะจะได้ดูเป็นผู้หญิง
“ ถึงจะน่ารักยังน้ำก็ยังเป็นผู้ชายอยู่ดีนั้นแหละครับ แล้วทะเบียนสมรสนี้จะมีผลจริงๆใช่ไหมครับพี่นัท”
“ ครับ จะมีผลตามกฎหมายครับ พี่ว่าน้ำไม่น่าจะยอมดาวเลยนะ”
“ ผมก็ไม่ได้อยากจะยอมนะแต่พี่ดาวนั้นแหละทำให้ผมปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย”
“ พี่ก็พอจะรู้ก็ดาวเอาแต่ใจซะขนาดนั้น ถ้ามีอะไรจะให้พี่ช่วยก็บอกนะ ส่วนนี้นามบัตรพี่โทรมาได้ไม่ต้องเกรงใจ “
“ ขอบคุณครับพี่นัท”
“ จริงดาวฝากมาบอกว่า ไม่ต้องห่วงเดียวจะคุยกับแม่เอง”
“ แล้วตอนนี้พี่ดาวอยู่ไหนครับที่บ้านหรือเปล่า”
“ เปล่ากลับแคนาดาไปแล้ว พี่ไม่รู้หรอกว่าดาวคิดอะไรอยู่ พี่คงต้องกลับแล้วถ้ามีอะไรโทรมาได้ตลอดนะ”
“ ขอบคุณครับ เดินทางกลับดีนะครับ”
พี่ดาวกลับแคนาดาไปแล้ว แล้วจะคุยกับแม่ได้ยังไงแล้วกลับไปได้ยังไงอย่าบอกนะว่าแอบหนีไปอีก
ผมว่าเราเกิดมาสลับร่างกันละ เฮ้อ ผมต้องทำไงยังไงต่อไปละ
“นางฟ้า”
“ อ้าวคุณชายดาวบอกให้รออยู่ในบ้านไม่ใช่หรอ”
“ อืม แต่นานเลยตามมา นางฟ้าจำได้ไหมที่เราบอก”
“ บอกอะไรละ”
“ คนโกหกจะโดนสาปกลายเป็นหินนะ”
นั้นสิ ผมกำลังโกหกอยู่ เฮ้ย! เดี่ยวนะอย่าบอกนะว่าเมื่อกี้คุณชายได้ยิน
“คุณชายได้ยินเหรอ”
“ ได้ยินอะไรเหรอ บอกสิๆ”
หรือว่าผมจะคิดมากไปเอง ต่อให้ได้ยินใช่ว่าคุณชายจะเข้าใจซะหน่อยคิดมากวะไอ้น้ำ
“ เปล่าคะเข้าบ้านกันเถอะ”
ถ้าคุณชายรู้ความจริงขึ้นมาจะเป็นอย่างไง คงจะโกธร มันไม่ใช่ความผิดของผมซะหน่อย ผมก็เป็นฝ่ายถูกกระทำนะ คนที่ผิดมันพี่ดาวไม่ใช่ผม
ตอนแรกก็คิดว่าปิดเทอมจะมีเวลาว่าง
ที่ไหนได้งานรอเพียบจร้าาา
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะค่าาา
ถึงคุณ VentoSTAG
คนเขียนช่วยส่งนิยายเล้าเป็ดล็อตใหญ่ให้อ่านที
หมายถึงของตอนยาวๆสินะคะรอตอนหน้านะคะรับรองยาวคะ
พอยาวเริ่มป่วนๆก็จะตามมาคะ
โพลล์
หัวข้อ: @##ผมเนียแหละภรรยา ##@ : up!!! ตอนที่ :20จบ+ตอนพิเศษ l 11 / 2 / 2559 l (อ่าน 116107 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก