หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59

[mooping-7]

เมื่อไหร่น้องเล็กจะโตแล้วมาแก้แค้นพี่เออล่ะเนี่ย

[Kalamall]

หลงเด็ก~

[Smirnoff]

พี่เอออออ ขี้งอนเป็นตุ้ดเลยนายยยย

[Misakiiz]

พี่เออจะเอาไรมากกับเด็กล่ะคะ น้องเล็กออกจะน่ารัก หลงเสน่ห์เข้าแล้วสินะ กิ้วๆ

[Akikojae]

หลงน้องจะตายแล้ววววว น่ารักกกกกก

[twinmonkey0311]

เมื่อไหร่น้องเล็กจะโตเนี่ย จะได้เอาคืนพี่เออมันบ้าง

[Bk borz.]

คนแต่งเรื่องนี้คือทูลหัวของเราขอบคุณทูลหัวที่มาต่อ.❤

[♠DekDoy♠]

เมื่อไหร่อิพี่จะเลิกแกล้งน้องจนน้องร้องไห้สักทีเนี่ย เดี๋ยวปั๊ดเตะเลย

[greensnake]

พี่เออนี่ไม่เข็ดนะ โดนบอกว่าเกลียดแล้วยังไม่เข็ด
นี่เป็นโอกาสที่จะปรับความเข้าใจกับน้องแล้วนะ
แต่ก็ยังไม่วายทำให้น้องร้องไห้อีกแล้ว สมน้ำหน้าดีมั๊ย
เด็กน่ะแป๊บๆเดี๋ยวก็หาย แต่ถ้าทำบ่อยๆเขาก็จะจำนะ
รอให้น้องโตกว่านี้อีกหน่อยเถอะ จะรู้สึก
ตอนนี้ก็รู้สึกแล้วนะเราว่า กระวนกระวายยิ่งกว่าเป็นแฟนอีก
ว่าแต่นึกภาพพี่เออใจดี พูดเพราะ เอาใจน้องไม่ออกเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ฝัullล้วlv]

พี่เอออยากให้น้องรีบโตเหยออ!~

ชอบคนแบบพี่เอออ่ะ ><

[everlastingly]

  สนุกมากๆ

[arissara]

เมื่อไหร่น้องจะโตสักมัธยมไรงี้อยากเห็นโคแก่หึงงง

[arissara]

เค้าก็รอน้องโตไม่ต่างกันเลย อยากเห็นๆ

[ziqh.leo]

นุ้งอเล็กซ์~~ น่ารักไปมั้ยค้า..
ทำเอาคนเกลียดเด็กอย่างพี่เออ เขวเลยนะคะ 

[Wereena]

เค้ามารอน้องเล็กที่หน้าเล้าทุกวันเลยน้า

[sinjang]

พี่เออแกล้งน้อง

[ขนมโก๋]

รีบๆโตนะลูก คึๆ

[arissara]

ก๊อกๆๆ คิดถึงแว้ววว กลับม๊าาาา

[gasia]

อุ๊ยยยยยยย มีเรื่องของน้องเล็กด้วยแฮะะะะะะะะะะะ
น้องเล็กไปอยู่กับใครก็เหมือนจะโดนแกล้งนะลูก  ก็น่าเอ็นดูขนาดนี้โนะ * v *
พี่เออออออ อย่าแกล้งน้องเยอะะะ 55555 แต่เป็นเราก้อดใจแกล้งไม่ไหว แงงง เอ็นดูววว

[ferrari_L]

10

“พี่เออไปไหนมา”



...



“พี่ไปดูทีวี แล้วทำไมยังไม่นอน”



“น้องนอนไม่หลับนี่นา”



ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วจูงมือมันไปที่เตียง เด็กน้อยคงอยู่คนเดียวไม่ได้ พอแม่ผมออกไปก็แอบปีนเตียงลงมานั่งรออยู่กลางห้อง



“อึ๊บ! หนักว่ะ อ้วนกว่านี้จะใช้รถยกแล้วนะ”



“ไม่อ้วนน้า ทำไมพี่เออชอบว่าน้องตลอดเลย น้องทำอะไรผิดนักหนา ไม่เข้าใจผู้ใหญ่เลย เฮ้ออออ”



มันถอนหายใจเสียงดังนั่งมองตักตัวเองทำหน้าเศร้า พอผมไม่ยอมพูดอะไรมันก็ดึงผ้าห่มมาห่มแต่ก็ไม่ยอมนอน ผมทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วไปอาบน้ำ จะให้เริ่มพูดยังไงล่ะ... T_T ผมชอบแกล้งมันและผมก็ยังจะแกล้งมันต่อไปเรื่อยๆด้วย ถ้าจะให้ขอโทษก็ต้องขอโทษทุกครั้งที่มีเรื่องกันเลยเหรอไง



ก๊อก ก๊อก ก๊อก



“น้องจะไปนอนกับคุณครูได้ไหมพี่เออ”



“ห๊ะ! เดี๋ยวก่อน” จากที่จะแช่น้ำให้สบายตัวผมนี่เร่งฝักบัวให้แรงสุดฉีดเร็วๆให้ทั่วตัวแล้วเอาผ้าเช็ดตัวพันเอวรีบเปิดประตูไปหาไอ้อ้วนที่ก้มหน้าสบตาส่งโทรจิตคุยกับตุ๊กตาโพนี่ไซส์เล็กเท้าฝ่ามือผมอยู่



“ทำไมจะไปนอนนู่น”



“น้องนอนไม่หลับ” อ้วนน้อยทำหน้ายุ่งยาก



“พี่ต้องทำยังไงน้องถึงจะนอนหลับน่ะหึ”



“ก็... น้องไม่สบายใจ”



เอ้ออออออ เด็กหกขวบมีอาการไม่สบายใจได้ด้วยเว้ย เป็นเพราะผมหรือเปล่า...



ผมขยี้หัวไอ้อ้วนจนยุ่งแล้วนั่งยองๆลงให้ใบหน้าเราเท่ากันก่อนจะประกบฝ่ามือทั้งสองข้างแนบกับแก้มนิ่มแล้วบี้ให้หน้ามันบุบเบี้ยวอย่างหมั่นเขี้ยว



“นอนนี่แหละ เมื่อกี้พี่แกล้งน้องเล่นเฉยๆพี่ขอโทษ พรุ่งนี้พี่จะพาไปกินไก่ทอดอีก ดีมั้ย”



“อี้เอออะแอ่งอ้องอินอีก อื๊ออออออ”



ไอ้อ้วนน้อยขมวดคิ้วแล้วถอยหัวออกจากการจับกุมแต่ผมก็แกล้งบีบหน้ามันแน่นไม่ให้ขยับหนีจนตาจมูกปากจะมารวมกันละ




“อื๊อออออออ”



“ฮ่าๆๆ ไม่แกล้งแล้วๆ”



“พี่เออจะแย่งน้องกินอีก”




“คราวนี้จะไม่แย่ง”




“แต่พี่เออกินไปหกชิ้น!”



“เคๆ พี่ให้น้องคูณสองเลย”




มันนับด้วยวุ้ยยยย ยุ่งกับเรื่องนี้ของเขาไม่ได้เลยจริงๆ เรื่องกินนี่เรื่องใหญ่ตลอด ตีกันบ่อยก็เพราะเรื่องขนมเรื่องกับข้าวเนี้ยแหละ



“น้องคุณคือใครเหรอ”




“ไม่ใช่น้องคุณ คูณสองอ่ะ”



เด็กอนุบาลนี่มันเรียนคูณหารหรือยังวะ เผื่อมันไม่เข้าใจเลยอธิบายไปนิดหน่อย มันก็อือออตอนที่บอกว่าให้มันกินสิบสองชิ้น ปากนี่ยิ้มหวานจนจะฉีกไปถึงท้ายทอย



“นอนหลับได้ละเนาะ”



“น้องจะหลับฝันดี^O^”



ครับ เขายิ้มไม่หุบจริงๆ = =;;



“ไปๆ พี่แปรงฟันก่อน”



“ไม่ได้หรอกพี่เออ น้องปีนขึ้นเตียงไม่ได้”



“นอนล่างเตียงไปดิ๊”




ผมแกล้งปรายตามองไอ้เด็กตัวกลมแก้มพองเหมือนไม่สนใจ พอมันเห็นอย่างนั้นก็เริ่มกระทืบเท้าขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมเดินไปไหนก็เดินตามตูดต้อยๆๆอย่างกับเป็นลูกเป็ด



“เดินตามมาอีกจับขังตู้เสื้อผ้านะ”



“โหดร้ายจัง”



เหมือนจะด่าแต่มันมุ้งมิ้งไปป้ะ เสียงหวานอย่างกะคำชม นี่งงเลยว่าต้องรู้สึกยังไง =_______=



“ไปรอที่เตียงป่ะ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพี่จะกลิ้งน้องขึ้นเตียงเอง”



“โอเคฮะ^O^”



มันทำท่าโอเคพร้อมขยิบตาข้างหนึ่งแล้วกลิ้ง เอ้ย วิ่งออกจากห้องแต่งตัวไป หึหึหึ เดี๋ยวนี้มีพูดฮะแล้วนะ ใครสั่งใครสอนวะเนี้ยอ้วน พอผมจัดการตัวเองเสร็จก็ออกไปเจอไอ้อ้วนน้อยนอนหลับอยู่ตรงพรมข้างเตียงไปเรียบร้อยเลยต้องอาศัยความอ่อนโยน(ที่ไม่)มีค่อยๆขยับอุ้มร่างเล็กขึ้น แต่ก็นั่นล่ะ... ผมทำเบาๆเป็นซะที่ไหน มันงัวเงียตื่นจนได้



“พี่เออกอดน้องด้วย น้องเล็กคิดถึงคุณแม่”



“อ้วนไป กอดไม่หมด”



“...”



“กอดก็ได้ นี่ อ้วน หลับไปแล้วเหรอ ไอ้อ้วน ไหนบอกให้กอดไง จะกอดแล้วเนี้ย หลับก่อนทำไมวะ จิ๊”



ผมรั้งร่างนิ่มๆมากอดแต่พอเห็นใบหน้าขาวหลับตาพริ้มขนตายาวเป็นแพแล้วมัน...แปลกๆ ผมเลยเปลี่ยนจากที่ระดับหน้าเราเท่ากันเป็นกดหัวมันมาซุกอกแทน และมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่า...



...แค่กอดเด็กนี่ต้องใจเต้นแรงด้วยเหรอ?
 
 
 



















วันเสาร์ผมพาเด็กมันมาเที่ยวห้างทั้งๆที่ถ้าเป็นชีวิตปกติของเอิร์ธ เอื้อการย์แล้ว ไม่มีทางที่จะมาจูงมือเด็กเดินดุ๊กๆๆดูของเล่น สมุดระบายสี อะไรแบบนี้แน่ๆ ส่วนมากเสาร์อาทิตย์ของผมมักหมดไปกับการควงหญิงเที่ยว ถึงแม้จะเข้าร้านเค้กร้านกาแฟก็จะเป็นร้านที่ดูมีคลาสไม่ใช่เข้าร้านที่เต็มไปด้วยการ์ตูนสีพาสเทลอย่างที่มากับไอ้อ้วน บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมเป็นผู้ชายคนเดียวในร้านถ้าไม่นับไอ้เด็กอ้วนนี่ =_______________=



“พี่เอออย่าทำไอติมหยดใส่หนังสือน้องสิ!”



“นี่ตังค์พี่ซื้อ พี่จะทำอะไรก็ได้ -.,- มีปัญหาเหรอ”



“มีปัญหาสิ สมุดน้องจะเลอะ! พี่เออนี่ไม่รู้เรื่องเลย”



มันดึงถุงสมุดหนังสือมันไปปัดๆแล้ววางไว้ที่เก้าอี้ข้างๆมัน คือมันหมายถึงคนละปัญหาหรือเปล่าวะอ้วน ถ้าผมถามใครว่ามีปัญหามั้ยนี่คือชวนตีนะไม่ใช่ให้มาอธิบายว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นบ้าง ถ้าตอบถูกเอาสิบดาวไปงี้ เด็กบ๊องอย่างงี้ผมเลยแกล้งเอาช้อนตักไอติมแล้วหยดๆใส่ถุงหนังสือมัน ไอ้อ้วนแทบกรี๊ด หยิบทิชชู่มาเช็ดอย่างประนีประนอม หวงจริงเว้ย ของกิน ของใช้ ตุ๊กตา หวงหมด นี่ถ้ามีแฟนจะขี้หวงด้วยมั้ยเนี้ย…




“เฮ้ยยยยย!”



เคร้ง!



“โอ๊ะ โทษๆๆ”



ผมอุทานเฮ้ยเสียงดังจนคนทั้งร้านหันมาดู(ดูแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ อยากมองหน้าหล่อๆนี่เต็มตาก็บอกมาเถอะ>___<) เสียงดังจนไอ้เด็กที่ตั้งหน้าตั้งตากินไอติมอยู่บนเก้าอี้เด็กสะดุ้งจนตัวโยนทำช้อนหลุดมือเลยอ่ะ



คือผมมองเลยไปยังกระจกที่อยู่ด้านข้าง เห็นไอ้ผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มแย้มหน้าอิ่มเอิบดูสีหน้าโคตรมีความสุขจนหน้าหมั่นไส้ ผมเลยตกใจเพราะไม่เคยเห็นไอ้นี่มันตาเป็นประกายเต็มไปด้วยความสุขสนุกสนานขนาดนั้นมาก่อน อ้อ ไอ้บ้านั่นก็คือผมเอง = = ผมแค่คิดว่าถ้าผมเป็นแฟนไอ้เด็กขี้หวงนี่มันจะเป็นยังไงก็แค่นั้นเอง ทำไมกูยิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้งขนาดน้านนนนนนน



“พี่เออ...”



“กินต่อๆ ไม่มีอะไร เลิกทำหน้าเป็นหมูงง”



“หมูงงอยู่ไหน”



“อยู่นี่ไง”



ผมจิ้มหน้าผากมันจนหน้าหงาย



“น้องไม่ใช่หมูงงนะ! พี่เออนั่นแหละหมูใจร้าย ตัวใหญ่กว่าน้องตั้งเยอะ”




“นี่เขาเรียกกล้าม ไม่ใช่อ้วน เดี๋ยะๆ”



ผมทำท่าจะมะเหงกมัน ไอ้อ้วนหลับตาปี๋รีบยกไหล่หดคอลงไปเลยแต่พอไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แพขนตาก็กระพริบตาปริบๆให้ได้มองเพลิน ผมเลยขยี้หัวมันแทน เดี๋ยวจะมาหาว่าผมแกล้ง ผมใจร้าย ผมพาล บลาๆๆ สารพัดที่มันจะสรรหามาว่าให้



“ชอบแกล้งน้องอยู่เรื่อยเลย เกลียดน้องเหรอ”



“ไม่ได้เกลียดว้อยยย”



“น้องก็คิดอยู่แล้วว่าพี่เออไม่ได้เกลียดน้องหรอก ^O^ ถ้าเกลียดเขาต้องทำหน้าบึ้งเหมือนวันที่พี่เออตีมือน้อง แต่ตอนนี้ถึงพี่เออจะทำให้น้องเศร้าแต่พี่เออยิ้มกว้างมากให้น้องตลอดเลย แสดงว่าพี่เออไม่ได้โมโหน้องจริงๆ...”



“เดี๋ยวๆ ไปตีมือตอนไหน พี่เคยตีน้องด้วยเหรอหึ”



“ก็ตอนที่เจอวันแรก”




“แค่ปัดเถอะ น้องเข้าใจผิด”


“แต่น้องเจ็บแล้วน้องก็ร้องไห้แงๆๆ”



“ฮ่าๆๆ ไหนทำท่าใหม่ดิ๊”



“ทำอย่างนี้ แงๆๆ (>O<)”



อ้วนกำมือมาขยี้ๆตาพร้อมกับทำหน้างอแงเต็มที่ คะแนนแอ็คติ้งเอาไปสามผ่าน ถ่ายรูปมันอัพอินสตาแกรมแม่ ง!



ผมนั่งเล่นกับไอ้อ้วนจนไอติมหมดต่อด้วยฮันนี่โทรสต์หนึ่งจานมันถึงจะพอใจ และสงสัยครั้งนี้จะก้าวขาออกจากร้านผิดข้าง ตีนแตะพื้นปุ๊บโทรศัพท์จากไอ้เคธี่โทรมาจิกผมให้ไปช่วยจัดกิจกรรมที่จะมีอาทิตย์หน้า มันเป็นกิจกรรมร่วมกันระหว่างคณะที่อยู่ถนน A ของมหาวิทยาลัย ซึ่งในมหาวิทยาลัยผมจะมี 4 ถนนหลักๆ คือ A B C D โดยถนน A เนี้ยจะมีคณะวิศวะฯ คณะศิลปกรรม คณะนิเทศ คณะสัตวแพทย์ และคณะเภสัชฯ



รุ่นพี่เขาบอกว่างานนี้แหละเป็นงานที่ชายชาตรีผีไม่แลคณะเราจะมีโอกาสได้แฟนมากที่สุดแล้ว แต่ผมไม่ได้อยากมีแฟนหรอกแค่โดนเพื่อนบังคับให้เอาหน้าไปล่อสาวๆเข้ามาซื้อของหรือเล่นเกมส์ที่บู๊ตเท่านั้นแหละ



“อ้วน เดี๋ยวพี่มีธุระ เราไปซื้อไก่ทอดสิบชิ้นแล้วกลับบ้านเลยเนาะ”



“สิบสอง”



“โอเคๆ พูดตกไปคำเดียวเอง = =”



ผมพามันไปร้านไก่ทอดชื่อดังที่ถ้าบอกไปใครๆก็รู้จัก สั่งน่องไก่มาหนึ่งโหล แล้วแต่ละน่องไม่ใช่เล็กๆนะครับ ถึงขนาดกับต้องแยกเป็น 2 กล่อง หมดตังค์ไปเกือบห้าร้อย



“พี่สั่งไก่แผ่นมาให้น้องด้วยกินเป็นสแน็ค” ไก่ทอดกรอบเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมมาให้ไอ้อ้วนน้อย



“น้องไม่กินงู”



“สแน๊คคือแบบเอาไว้กินเล่นๆ กินเป็นขำๆ”



“อ๋ออออ แต่ว่าสเน็กคืองูนะฮะพี่เออ”



“คร้าบบบบบบบบบบ ของผมไม่งูนะครับของผมมังกรไฟครับ”



“ของน้องเล็กเป็นนกกระจอกเทศ^O^”



เดี๋ยวๆๆ นกกระจอกเทศอะไรวะ อย่างไอ้เด็กอ้วนนี่ต้องเป็นหนอนน้อยเฟ้ยหนอนน้อยเท่านั้น!



























หลังจากที่ผมให้ไอ้อ้วนน้อยวิ่งตามหาสิ่งมีชีวิตทั่วบ้านจนมันวิ่งหน้าตั้งหอบแฮ่กๆๆกลับมาหาผมที่นั่งเปิดแอร์ฟังเพลงชิวๆรอมันอยู่ในรถ



“ก๊อกๆๆ ไม่มีใครอยู่บ้านเลยพี่เออ”



แล้วมันจะทำเสียงก๊อกๆตอนเคาะรถด้วยทำไมไอ้เด็กบ๊องค์นี่



“ไม่มีก็ขึ้นรถมาเลย”



ได้เอาเด็กอ้วนไปมอด้วยตามคาด



“เราจะไปไหนกันเหรอพี่เออ”



“พี่จะไปมหาลัย น้องก็ไปวิ่งเล่นใต้ตึกรอพี่แป๊บเดียวแล้วเดี๋ยวเรากลับเลย”



“แล้วไก่นี่ล่ะ”



“น้องก็เอาไปกินรอพี่ด้วยเลย”



“โอเค๊ ตกลงฮะ ^O^”



อ้วนน้อยทำท่าโอเคแล้วหันไปกดเอาแผ่นซีดีก๊อปเพลงของผมออกพร้อมกับเลือกแผ่นที่มันชอบเข้าใส่แทน รู้ดีกว่าหมาก็ไอ้เด็กอ้วนที่ชื่ออเล็กซ์!



“เฮ้ยอ้วน ฟังเพลงเมื่อกี้ดิวะ”



“น้องไม่ชอบนี่นา”



ผมฟังเพลงร๊อคทั่วไปแบบแหกปากบ้างแร๊พป์บ้าง แบบนี้เด็กมันไม่ชอบครับ มันชอบฟังเพลงซอฟต์ๆหวานๆ พอมันเคลิ้มจะหลับผมก็เปลี่ยนแผ่นเป็นเพลงร๊อคมันส์ๆและแกล้งเร่งเสียงตอนรัวจังหวะกลองหรือเสียงเบสหนักๆ ไอ้อ้วนน้อยสะดุ้งยกมือขึ้นมาปิดหูทำหน้าบึ้งจิกตามองผมยิ่งกว่า ฮ่าๆๆ



“ลงไป ถึงแล้ว”



“นี่หมาอะไรเหรอ กว้างจัง น้องไม่เคยมาที่นี่เลย”



“ที่นี่ไม่ใช่เรียกหมาอะไร เขาเรียกว่ามหาลัยโว้ยยย มหาวิทยาลัยน่ะ”



ผมเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้มัน หยิบกระเป๋าผึ้งเหลืองกับถุงสมุดดินสอสีและกล่องไก่ทอดสองกล่องของมันไปด้วย พอเห็นผู้คนมากมายกำลังวุ่นวายจัดสถานที่นู่นนี่มันก็คงแปลกตาตื่นเต้นไปหมด แขนกลมกอดขาผมไม่ปล่อย ดวงตาใสกลมโตก็มองซ้ายมองขวาเป็นประกาย



“แล่วๆๆๆๆๆ”



“อั๊ยย๊ะ!”



“กูว่าแล้ว กูว่าแล๊ววววววววว TOT ผัวกู~~~”



พอเดินขึ้นไปใต้ตึกเรียนที่มีกลุ่มเพื่อนผมนั่งตัดกระดาษตกแต่งแต่ละบู๊ทอยู่นั้นก็หันมามองผมเป็นตาเดียว ก่อนที่ปากหมาๆพวกนั้นจะขยับพะงาบๆแซวผมทันที เริ่มต้นที่ไอ้เปียวที่แม้วันนี้ใส่เสื้อรับน้องเชิ้ตสีแดงเลือดนกแต่ดันติดกระดุมผิดรัง แม่งชายเสื้อสูงข้างต่ำข้างไม่ได้อายใครเลยไอ้สัส! และปิดท้ายที่อิเคธี่ที่ใส่เสื้อแดง ติดกระดุมถูก แต่กางเกงเลื่อมทองขาม้าบานลากพื้นกรุยกรายคืออะไร ควรเชิญพวกมันไปรับยามั้ยครับ T_T



“ไอ้เอิร์ธ! ทำไมมึงไม่รู้จักป้องกันวะ”



“เด็กมันโตขนาดนี้แล้วมึงพึ่งจะมาบอกพวกกูเหรอ”



“โถลูก หน้าตาน่ารักน่าชัง แต่หนูไม่น่าเกิดมาเป็นลูกมันเลย มันเลี้ยงหนูด้วยหน้าแข้งใช่มั้ยลูก”



หน้าแข้งพ่องงงงง เห็นมั้ยสองมือกูถือกล่องน่องไก่ทอดอยู่นี่ = =;;;



“แล้วแม่หนูไปไหนซะล่ะ...”



“อ่าวลูก! มาหาแม่เร็ว ขอบคุณนะพ่อที่ไปรับลูกมา”



โหหหห อิเคธี่ มึงเปลี่ยนเร็วมาก เมื่อกี้ยังตัดพ้อต่อว่าที่ผมมีลูก พอแอมมี่เปิดช่องว่าใครคือแม่หน่อยนึงมันรีบแหกช่องให้กว้างแล้วยัดเยียดตัวเองมาเป็นแม่ไอ้อ้วนน้อยอย่างรวดเร็ว ไหวพริบมันช่างดีนัก



“พอๆๆๆ นี่น้องกู อ้วนไปไหว้ป้าๆลุงๆเขาไป”



“ใครป้าวะ!”



“เอ้าๆๆ ลืมไป ไปไหว้ยายไป ฮ่าๆๆ”




แอมมี่จิกตาโตทำท่าจะพุ่งหลาวเอาปลายกรรไกรแทงใส่ผม



“สวัสดีค้าบ”



มันไหว้แต่ไม่ยอมมองหน้าใครทั้งนั้น พอไหว้เสร็จก็กลับมากอดขาเอาหน้าซุกขาหนีบ เอ้ย! ขาผมเหมือนเดิม อายไง พยายามทำหน้านิ่งแต่ตัวบิดอย่างนี้รู้เลยว่ามันอาย



“หนูชื่ออะไรคะ”



“...”



“ถามไม่ตอบ ลืมเอาปากมาด้วย”



“ไม่จริงสักหน่อย ปากน้องเล็กอยู่นี่”



มันเอียงหน้าออกมาจากหลังขาผมแล้วเอานิ้วชี้ไปที่ริมฝีปากเล็กแต่จิ้มลิ้มของมันแล้วยุบหัวกลับไปด้านหลังเหมือนเดิม ทำเอาเพื่อนๆผมยิ้มด้วยความเอ็นดู



“ชื่อน้องเล็กเหรอครับ มาหาพี่แอมมี่เร็ว พี่แอมมี่พาไปซื้อขนม”



“จริงๆนะ”



เร็ว... อย่างนี้ล่ะมันเร็ว ฮึ่มมมมม



“บอกมาก่อนว่าหนูชื่ออะไร”



แอมมี่ยื่นมือมาให้มันจับ มันก็จับแล้วเข้าไปในกลุ่มเพื่อนของผมอย่างง่ายดาย ทำไมไม่เหมือนมันเจอผมแรกๆเลยวะ ทีตอนนั้นตีกันจะเป็นจะตาย ไอ้อ้วนเสียน้ำตาไปเป็นปี๊บ ผมก็คิดมากไปหลายวัน ถ้าเข้ากันง่ายๆอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็คงจะดี



“น้องเล็กชื่อเล่นว่าอเล็กซ์ ชื่อจริงเด็กชายอคิราห์ นามสกุลเอกวิรัตน์ อายุหกขวบ อยู่ชั้นอนุบาลสามทับหนึ่ง เลขที่สิบสาม มีเพื่อนสนิทชื่อแซ๊กแล้วก็น้ำฝน จบแล้วฮะเพราะว่าคุณครูบอกว่าไม่ต้องบอกชื่อพ่อชื่อแม่ก็ได้เดี๋ยวเพื่อนจะเอาไปล้อ แล้วน้องเล็กจะโกรธทำให้โมโหได้”



“อ้อออออออ ฮ่าๆๆ”



“ไม่จริงหรอก เด็กนี่ชื่อว่าอ้วนน้อย”



“ชื่อน้องเล็กนะ”



“อ้วน”



“น้องเล็กชื่อว่าน้องเล็ก!”



เริ่มโมโหละเนี้ย ไม่ต้องรอให้ถึงล้อชื่อพ่อชื่อแม่หรอก ฮ่าๆๆ



“น้องอ้วน”



“น้องไม่อ้วนหรอก พี่เออนั่นแหละที่อ้วน ตัวใหญ่ที่สุดในโลก” คิ้วเรียวเริ่มขมวด เริ่มกอดอกตั้งหน้าตั้งตาเถียงผมแล้ว คนรอบๆก็ลุ้นกันอยู่ว่าศึกนี้จะสงบมั้ยหรือต้องใช้ตำราพิชัยสงครามเข้ามาช่วย


“พี่ไม่อ้วนโว้ยยย บอกกี่ครั้งแล้วนี่กล้ามทั้งน้านนนนน”



“งั้น... งั้นพี่เออห้ามว่าน้องอ้วน นี่ก็กล้ามเหมือนกัน”


เนื้อนิ่มขนาดนี้กล้ามตรงไหน ตอบบบบบบบบบ



“อ้วนสุดในสายตาพี่แล้ว”



“ไม่เอา!”


มันทรุดลงนั่งยองๆกับพื้นทั้งที่ยังกอดอก หน้านี่โคตรงอบ่งบอกว่าโกรธแล้ว



“อ้วนสุดก็คือน่ารักสุดแล้วไง”



“...”



“อ้วนคือน่ารัก ยิ่งอ้วนก็ยิ่งน่ารักไงJ”



...



...


...



“โอ๊ยอะไร กับลูกเล็กเด็กแดงมันก็หยอด หยอดเอ๊าหยอดเอานี่เรียนวิศวะหรือขายขนมครกจ๊ะพ่อคูณณณณ”



“คนเราต้องหมั่นฝึกฝนตนเองโว้ยยยยย”


ผมตอบแล้วดึงอ้วนน้อยให้ลุกขึ้น ผมเดินไปแซวสาวตรงมุมไหนมันก็เดินตามผม สาวเล็กสาวใหญ่รุมจับแก้มมันบ้างขอถ่ายรูปบ้างแต่ไอ้อ้วนมันไม่ค่อยคุ้นชินในตอนแรกเลยเกาะขาผมไว้บ้างจับมือผมแน่นบ้าง แต่หลังๆมันก็เริ่มปรับตัวและสนิทใจไปเอง



“เราว่าผู้ชายรักเด็กหรือรักสัตว์เป็นผู้ชายที่น่านักและน่าคบ”



ผมไม่ได้รักเด็กเลยนะครับ แต่ว่า...



“เราว่าอยู่กับเด็กแล้วสนุก พอแกล้งเขาแล้วตลกดี แม่เราเป็นครูอนุบาลด้วยล่ะมั้ง เราเลยรักเด็กเหมือนท่านJ”



อ่านปากที่ขมุบขมิบส่งมาจากกลุ่มเพื่อนผมที่นั่งอยู่ไม่ไกลแล้วตีความได้ว่า ตอ-แหล ก็นะ ให้มันคุ้มกับไก่ทอดสองกล่องที่ซื้อเลี้ยงมันหน่อย ยืมมันมาเป็นสะพานจีบหญิงแป๊บ ฮ่าๆๆ



“น้องเล็กชอบกินไก่ทอดเหรอคะ”



“น้องเล็กชอบกินนิดหน่อย แต่เมื่อวานน้องเล็กยังกินไม่อิ่มเพราะพี่เอิร์ธ... อื้ออออ”


ผมรีบปิดปากไอ้เด็กแสบไว้อย่างรวดเร็ว อย่า ทำ พี่ เสีย แผน ครับ น้อง = =


“พอดีไก่หมดน่ะ เราเลยไม่ได้ทอดให้น้องกินเยอะ พี่ก็ไถ่โทษให้น้องด้วยการพาไปซื้อสิบสองชิ้นตามที่น้องต้องการแล้วไงครับ ยังไม่พออีกเหรอหึมเด็กอ้วน” ประโยคหลังผมหันไปพูดกับไอ้อ้วนอย่างอ่อนโยนพร้อมกับลูบแก้มมันเบาๆ มาถึงตรงนี้ใครๆก็คงคิดว่าผมเรียนวิศวะเอกการแสดงแล้วล่ะครับ


“น้องพอแล้วฮะ ^O^”

เด็กนี่ก็ไม่รู้อะไรเลย ยิ้มหวานจนตาหยีแก้มกลมให้ผมมองเพลินจนอดหยิกแก้มมันด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้ ผมว่าผมเข้าใจความรู้สึกแม่ผมแล้วล่ะ


“มานั่งกินนี่มา เดี๋ยวพี่จะช่วยพี่ก้อยตัดกระดาษก่อน”


ผมเรียกให้มันนั่งข้างๆ แต่ไอ้อ้วนมันมึนหรือเข้าใจผิดอะไรถึงได้เดินมานั่งตักผมที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น ลงล๊อคมันสินั่งกระดิกเท้าเบาๆพิงอกผมแกะกล่องไก่กินอย่างมีความสุขเลยมึง อดแกล้งเอาคางแหลมของตัวเองโขกลงบนหัวมันไม่ได้ วันนี้หัวมันหอม...


“เอิร์ธ”


“อ่าว กลอน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”


   



 
-----------------------------------------------------------------
แม่กลอนประตูโผล่มาอีกละ
= =;;

[Malila]

โผล่มาทำไมมมม

[Akikojae]

น้องเล็กพี่เออกำลังมุ้งมิ้งเลย นั่งนี่จะโผล่มาทำไม 

[TOY_SKY]

หลังๆๆพี่เออมีการปรับตัว  พยายามเอาใจน้องอ้วนใหญ่เลย 
แถมอยากเป็นแฟนน้องอ้วนอีก  555  พี่เออน้องยังเล็กรอโตก่อนเน้อ
 

[Misakiiz]

อ่านจบถึงกับอุทานว่าอิเฮี่ยยยยยยยยย !! !
คนเค้ากำลังจะหวาน ชะนีเข้ามาสอดซะละ
ปล. ขออภัยที่ไม่สุภาพนะคะ
 

[ROCKLOBSTER]

 ALEX 


 
 

[gasia]

อุยยย นึกภาพเค้านั่งตักแล้วกินไก่ไปน่ารักเชียวววว
แม่กลอนประตูโผล่มาทำไมคะ ตอบบบบบบบบบบ

[❣☾月亮☽❣]

อีพี่เออนี่ก็คงความเด็กเกรียนได้ตลอดจริงๆ
ฮ่า  สงสารน้องเล็กขึ้นมาแล้ว. อย่าไปใจอ่อนให้พี่มันง่ายๆนะให้จีบนานๆเลย
นอนกอดน้องก็ใจเต้นด้วย วู้วยังไม่รู้สึกตัวอีก.   

ขอบคุณค่ะตอนนี้น่ารักมาก. น้องมีทวงนะ 12 ชิ้น อิอิ

[poppycake]

น้องเล็กน่าร๊ากกกกก
พี่เออของเราดูรักเด็กหลงเด็ก ทำซึนสุดๆ 55555
แระเจ๊กลอนมาทำไมเนี่ยยยย =_=

ปล. มาอัพแร้วววววว ตื่นเต้นจุง

[Wereena]

  กำลังน่ารัก หวานๆมุ้งมิ้งๆกัน  อิกลอนประตู้ขึ้นสนิมจะโผล่มาทำม้ายยยย หึ้ยยย
ส่วนพี่เออนะ วันนี้ทำตัวดีขึ้นจิ้ดนึง ให้ 6/10  นิสัยชอบแกล้งน้องยังไม่เลิก
อั๊ยยย เมื่อไหร่น้องเล็กจะโตง่ะ อิอิ

[Toey0810]

  เค้ากะลังน่ารํกกันเลย แม่กลอนโผล่ม่าไมเนี้ยยยยย