5
แรงเขย่าที่แขนพร้อมกับเสียงแหลมๆที่เรียกชื่อผมอย่างร้อนรนทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมาอย่างหัวเสียเนื่องจากนอนไม่พอ เมื่อคืนใช้งานร่างกายหนักไปหน่อย นานๆทีจะเจอคนที่เข้าขากันได้ดี
“เอิร์ธๆ แฟนเรามา”
เหยดแม่ งงงงงงงงงง!!!!!! ลุกขึ้นโกยเสื้อผ้าแทบไม่ทัน แล้วทำไมกูต้องหนีด้วยวะ ทีเมื่อคืนบอกโสดๆ พ่อไม่หวงงั้นงี้ พอเพิ่งได้กันเสร็จปุ๊บบอกผัวมา เอิร์ธ เอื้อการย์จะบร้าาาาา T_T ช่วงนี้ทำไมชอบได้หญิงที่มีเจ้าของแล้วตลอดเลยวะ ซวยแม่ ง!
“เข้าไปหลบได้ห้องน้ำก่อน แป๊บเดียวๆ”
“เออ!”
ตอนแรกผมก็ไม่ยอมหลบแต่ผมก็แพ้ลูกอ้อนอยู่ดี เลยต้องหลบเข้าไปอยู่ในห้องน้ำก่อน จะโดดหนีทางระเบียงก็กลัวจะเป็นข่าวหน้าหนึ่งไป นี่คอนโดชั้นสิบเจ็ดไง พอแฟนเขาเผลอผมก็ย่องออกมาอย่างรวดเร็ว ฟู่วววววว เที่ยงคืนเข้าบ้าน แม่ต้องด่าหูดับแน่(แต่เข้าเช้าแม่ไม่ด่านะครับ แม่บอกว่าสงสารแม่บ้านที่ต้องลุกมาเปิดประตูให้ผมดึกๆดื่นๆ)
ดังนั้นค่ำคืนนี้ ต้องไปขออาศัยนอนหอไอ้แพงแล้วกันยังไงๆพรุ่งนี้วันเสาร์ผมก็ต้องมาทำงานกลุ่มที่ห้องมันอยู่ดี
“โทรบอกไอ้เปียวซื้อของกินเข้ามาด้วย ไม่เหลืออะไรเลยในตู้เย็นมึงเนี้ย”
อย่าว่าแต่ข้าวกล่องสำหรับเวฟเลย ขนมนมเนยกินจุบจิบยังหมด ถ้าไอ้พวกนั้นมายังไงมันต้องหาอะไรกินระหว่างทำงานอยู่แล้ว เดี๋ยวจะเสียเวลากลับออกไปซื้ออีก
“ไมโทรศัพท์มึงมีแต่รูปเด็กวะ”
“เฮ้ยยยยยย” ผมรีบกระโจนลงบนโซฟาแล้วฉวยโทรศัพท์ตัวเองกลับคืนมาจากเงื้อมมือของไอ้แพงอย่างรวดเร็ว “ห่า อยากเปลี่ยนจากเมียไอ้ต๊ะมาเป็นเมียพี่เอิร์ธเหรอจ๊ะ ค้นโทรศัพท์กูดีจริง”
“เผลอไปโดนหรอกโว้ยยยยย”
ผมแกล้งคร่อมมันเลยโดนมันถีบยอดอกหงายหลังซิ พอดีคณะผมอยู่ใกล้กับโรงเรียนมัธยมน่ะครับ ชอบมีน้องๆซื้อขนมมาให้ผมกับไอ้แพงเพราะคิดว่าเป็นแฟนกันด้วย หารู้ไม่ว่าจิ้นผิดคนแล้ว คนนี้เขามีเจ้าของแล้วและมันก็ไม่ใช่แนวผมด้วย
“ว่าแต่ลูกใครวะ น่ารักดีอ่ะ”
“อเล็กซ์ไม่ใช่เด็กน่ารัก มันเป็นเด็กกวนตีน = =”
“มึงก็ว่าไป แก้มกลมชมพูเชียว ขอดูอีกที”
“ไม่ต้องๆ เตรียมทำงานเร็วเลย”
“หวง!”
“ก็แค่ลูกศิษย์แม่กูเอง ลูกใครก็ไม่รู้ แม่เขาอาจจะเก็บมาจากถังขยะ เห็นไม่ค่อยสนใจลูกเท่าไหร่ กูกับแม่ก็เลยช่วยๆกันดูแลไป”
“ฮ่าๆๆ สัสสส อย่าทำให้เด็กมีปมสิโว้ย”
ที่จริงงานกลุ่มแบ่งเป็นกลุ่มละ 3 คนเท่านั้นแหละครับ แต่พวกผมหกคนมากรวมหัวกันทำเสมือนว่าเป็นกลุ่มหนึ่งเลยทีเดียว จะได้ช่วยๆกันคิด งานก็เสร็จเร็วด้วย
“ได้ข่าวว่าเมื่อคืนงานเข้าอ่อ” แอมมี่มาถึงก็ดอดถามคนแรก
“ข่าวเร็วนะมึง”
“สำนักข่าวแพงnews”
= =;; จ้า ไอ้แพงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แกะข้าวกิน
น่าเบื่อจริงๆ เมื่อคืนแค่อยากจะปลดปล่อยตามประสาคืนวันศุกร์เฉยๆก็เป็นเรื่องเป็นราว หวังว่าคราวนี้แฟนเขาคงไม่ตามมากรีดรถแม่ผมอีกนะครับ ขี้เกียจมีเรื่องแล้ว บางทีก็อยากซิ่วกลับไปเรียนอนุบาลใหม่ = = และถ้าผมกลับไปเรียนอนุบาลจริงคงได้ตีกับไอ้อ้วนทุกวัน
“อ้อมึงรู้จักเด็กในโทรศัพท์ผัวมึงป่าววะอีคาที่”
“เคธี่ค่ะลูก”
“โทษๆ ออกเสียงผิด ฮ่าๆๆ”
“แล้วผัวขาไปกิ๊กเด็กที่ไหนวะ เห็นเมียไม่ตามแล้วมีบ้านเล็กบ้านน้อยไปทั่วเชียว อย่าเอาเอดส์มาติดกูนะคะ”
“ค่ะ”
ผมไม่แก้ตัวอะไรแล้วตอบรับไปเล่นๆ ส่วนหน้าผมเป็นแบบนี้ ---> (=______=)
“เดี๋ยวนี้ผัวขาเปลี่ยนไป มาเรียนก็สายกลับบ้านก็เร็ว เมียบกพร่องตรงไหนเอาปากกามาวงงงงงงง”
“บกพร่องทางสติปัญญาของมึงเนี้ยแหละโว้ยยยย”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
ไอ้คมกรี๊ดร้องโหยหวนเหมือนละครเวทีผีเสื้อสมุทรที่ผมเคยดูตอนประถม ไม่เห็นดูน่าแกล้งเหมือนตอนไอ้อ้วนน้อยกรี๊ดเลย มันชอบกรี๊ดแล้วดีดแขนดีดขา เสียงก็หวานไม่แตกห้าวเหมือนไอ้คมด้วย
...เห้ยยยยยยยยยย
...ชักคิดถึงมันมากไปละ =[]=!
...
...
ไม่รู้ว่าเสาร์อาทิตย์นี้อยู่บ้านกับใคร
...
...
สงสัยนั่งระบายสีไม่ก็ปั้นดินน้ำมันบ้าๆบอๆ
...
...
พอ...
...
...
บอกให้พอ! ไม่ต้องไปคิดถึงมันนนนนนนนน! T[]T ผมขยี้หัวอย่างหงุดหงิดแล้วเดินไปดื่มน้ำในห้องครัว ยังไม่ทันสร่างก็เข่าทรุดเกือบล้มเพราะโดนไอ้แอมมี่เตะข้อพับเข่า พอเห็นกูเซล่ะแม่งหัวเราะใหญ่เลยเหอะ! ผมผลักหัวมันแล้วทำท่าต่อยลมแกล้งมันกลับ
“ทำไรวะ”
“ทำข้าวต้ม”
“ไอ้เปียวซื้อข้าวมันไก่มาไม่ใช่เหรอ มึงไม่พอแดกก็เอากล่องของกูไปกิน กูเข้าใจว่ามึงเป็นผู้หญิงกินเยอะ ฮ่าๆๆ”
“สัสสสสสส ทำให้หมาแถวนี้กินแหละ รู้ว่าไม่ชอบกินข้าวมันไก่ หมามันชอบลากไก่สดไปกินในน้ำมากกว่า”
หมามึงนี่ลักษณะคล้ายเหี้ยเกินไปหรือเปล่า = =;;
แอมมี่หยิบหม้อหยิบช้อนอย่างคล่องแคล่ว เอาข้าวสวยจากข้าวมันไก่นั่นแหละมาต้มให้ผมกิน = =;; ทำไมผมกลัวท้องเสียจังวะ
“รอเดือดด็แดกได้ เค๊?”
“เออๆ อันที่จริงกูยังไม่หิวสักหน่อย”
“ไอ้สัสสสสส TOT แล้วก็ไม่บอกแต่แรกวะ เสียเวลาทำมาหากินชิบ!”
“เอ้า ทำขนาดนี้แล้วกูก็ต้องจำใจกินแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆ”
แอมมี่ทำท่าจะเอาทัพพีมาฟาดหัวผมก่อนจะหันไปเปิดฝาหม้อข้าวต้ม
“โอ๊ะ!”
“ฮ่าๆๆ ตาฝ้าฟางแล้วว่ะยาย”
ผมถอดแว่นสายตาสีดำของมันมาแล้วใช้ชายเสื้อตัวเองเช็ดไอน้ำที่พุ่งเข้าหน้ามันหลังจากที่เปิดฝาหม้อข้าวต้มจนขึ้นฝ้ามองอะไรไม่เห็น เสร็จแล้วก็ใส่กลับเข้าหน้ามันเหมือนเดิม ตอนไปเรียนมันใส่คอนแทคเลนส์เป็นส่วนใหญ่ แต่เสาร์อาทิตย์มันบอกว่ามันอยากพักผ่อนลูกกะตาเลยใส่แว่นแทน ควักตาบ่อยเดี๋ยวตาพัง
“ยายๆ ตักข้าวต้มดิ”
“ยายพ่องงงมึงสิ >O<”
เห็นมันยืนค้างนานผมเลยแกล้งเรียกมันว่ายายกระตุ้น ซึ่งมันก็ได้ผลดี แอมมี่วางถ้วยข้าวต้มบนโต๊ะแรงจนไม้แทบทะลุก่อนจะเดินกระทืบเท้าออกไปข้างนอก แหย่แค่นี้ก็โมโหละ โด่!
จึกๆๆ
ผมแอบอยู่หลังเสาร์แล้วจิ้มหัวไอ้อ้วนน้อยที่นั่งขัดสมาธิพิงกำแพงดูภาพสีในหนังสือเมนูอาหารอยู่หน้าห้องเรียน แต่พออเล็กซ์หันมาผมก็แอบ มันคงหัวเสียไม่น้อยเพราะผมได้ยินมันถอนหายใจเสียงฟึดฟัด
จึกๆๆ
“ใครแกล้งน้องเล็ก!”
กร๊ากกกกกกกกก อเล็กซ์ลุกขึ้นยืนกระทืบเท้าแล้วมองซ้ายมองขวาก่อนจะวิ่งมาทุบผมที่นั่งแอบอยู่หลังเสาร์ เด็กบ๊องค์เอ้ย ชอบโง่อ่ะ เป็นคนอื่นเขารู้กันหมดแล้วว่าเป็นผมที่แกล้งแอบอยู่นี่
“พี่เออ ทำไมชอบแกล้งน้อง!”
“ยังไม่ได้แกล้งเลย อันนี้เขาเรียกว่าสะกิด”
ไอ้อ้วนหน้ามุ่ยไม่หายส่วนแขนสั้นเป็นปล้องๆก็ยกขึ้นถูหัวตรงที่ผมจิ้มมันเมื่อกี้
“ไหนอ่ะ ขนม”
“ขนมเหรอ”
“อ๊ะๆๆ ไม่เจอกันสองวัน ทำลืมไง๊?”
“เฮ้ออออออ ไม่ได้ลืม แต่วันนี้ขนมหมดพอดี”
อ้วนน้อยทำท่าถอนหายใจแล้วบอกออกมา ตอนพูดปากเล็กๆจิ้มลิ้มนั่นก็ยื่นจนแทบจะติดจมูก สงสัยจะหมดจริงๆ ไม่งั้นคงไม่หงุดหงิดอย่างนี้
“พี่จะพาไปซื้อเหอะ ไม่ได้จะไถ”
“หือออ O.o”
“เอ้า ทำหน้าไม่เชื่องั้นหมายความว่าไงวะ จะกินมั้ยหะขนมเนี้ย จะพาออกไปซื้อหน้าโรงเรียน”
“ออกไปได้ด้วยเหรอ”
ไอ้อ้วนน้อยทำหน้าตกใจตาโตอ้าปากค้าง เด็กมันชอบขี้กลัวและทำตัวอยู่ในกฎเกณฑ์ดีจริงๆ โตมาอย่าให้กูเห็นว่าโดดเรียนนะมึ๊งงงงง
“ได้ดิ จะไปป่าว”
“ไปค้าบบบบ ^O^”
“ถ้าไปต้องจับมือ”
หมับ!
โคตรเร็วอ่ะไอ้อ้วนเอ้ยยยยย เรื่องขนมนี่ขอให้บอก
ผมกระดิกนิ้วนางแกล้งอเล็กซ์ คือปกติที่ผมจับมือ ไม่ว่าจะจับมือใครเพื่อนพ่อแม่พี่น้องกิ๊กเกิ๊กอะไรนี่เขาจะจับกันเต็มฝ่ามือป่ะครับ แต่ไอ้เด็กนี่มันกำรอบนิ้วผมนิ้วเดียวเลย = =;;
“จับมือดีๆได้มั้ย”
“ก็น้องมือเล็กนี่นา”
มันบอกแล้วจับนิ้วผมแกว่งไปมา นิ้วเดียวก็นิ้วเดียวว้อยยย แปลกไปอีกแบบ พอจับกันไปนานๆอเล็กซ์ก็บ่นปวดแขนเพราะว่าไอ้เตี้ยน้อยนี่ต้องยกแขนขึ้นเพื่อให้จับมือกับผมได้ อีกสักพักก็บอกว่าเหงื่อออก ปัญหาเยอะจริง กว่าจะถึงร้านขนมนี่กระชากแขนกันไปมาแทบไหล่หลุดอ่ะ แขนไอ้อ้วนนะที่จะหลุดเพราะผมไม่ได้ย่อตัวลงมาเลยแทบจะหิ้วไอ้อ้วนน้อยให้ลอยอยู่แล้ว
“มาร้านตรงนี้”
“วุ้นเหรอ”
“พี่เอออออออ”
“อะไร”
ขนลุกสิครับ ตีกันอยู่ดีๆ ก็มาทำเสียงอ่อนเสียงหวานเรียกผม ฮ่าๆๆ
ไอ้อ้วนน้อยชูแขนขึ้นสองข้างแล้วขยับมือเหมือนจะบอกให้ผมอุ้ม ผมก็แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจแล้วก็เลือกวุ้นสีที่คิดว่าอร่อยไปด้วย อเล็กซ์จับขากางเกงผมเขย่าแล้วเขย่าเล่าผมก็ไม่สน
“พี่เออเอารสกะทิให้น้องด้วย”
“รสกะทิไม่ต้องเอานะครับ ตักออกเลย”
“โกรธ!!”
ตัวเตี้ยเองเลยมองไม่เห็นขนมที่อยู่ในรถเข็นครับ ตลกหน้ามันตอนโกรธอ่ะ ทำเป็นขึงขังทำหน้าเหี้ยม น่ากลัวตรงไหนเนี้ยถามจริง โคตรน่าแกล้งงงงง
“ไปไหนๆ”
เอาขากันร่างเล็กไว้กับรถเข็นตอนไอ้อ้วนจะเดินหนี สุดท้ายก็ยอมอุ้มมันขึ้นมาวางบนแขน คือผมไม่เคยอุ้มเด็กไงในชีวิตนี้ ทุลักทุเลนิดหน่อยอาศัยเห็นคนอื่นเขาทำผ่านๆตามาเลยทำท่าให้เหมือนสุด
“อย่าหยิกคอดิอ้วน”
“กลัวตกจัง” พูดแล้วแขนสองข้างก็รัดคอผมแน่นขึ้น
“ไม่ตก”
“พี่เออไม่แข็งแรงเลย เขาไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย”
มันจัดท่าจัดทางมันเองให้ลงตัวตามที่ชาวบ้านเขาเป็น แล้วอีกเรื่อง ไม่ใช่ผมไม่แข็งแรงที่อุ้มเด็กน้ำหนักเบาแค่นี้ไม่ไหวหรอก แต่ผมอุ้มเด็กไม่เป็นโว้ยยยยยยยยย การเกร็งมันก็ต้องเกิดขึ้นสิวะ TOT
“เอาสีขาวค้าบบบบ อันนี้ๆๆ”
“มีตังค์จ่ายป่าวอ้วน”
“...”
เงียบเลยครับ ไอ้อ้วนเงียบเสียงไปเลย คิ้วเรียวย่นเข้าหากันอย่างให้ความคิดก่อนที่มือกลมๆล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วล้วงแบงค์ยี่สิบออกมาแต่ค่าวุ้นที่มันชี้เอาๆนี่สี่สิบบาท
“ขอโทษครับพอดีน้องผมมีเงินไม่พอ เราไม่ต้องกินแล้วเนอะอ้วน ไม่มีตังค์แล้ว”
“ห๊ะ!”
ไอ้อ้วนหันมาทำหน้าตกใจเลย กร๊ากกกกกกกกกก พอผมจะเดินหนีมันก็ดีดแขนดีดขาไม่ยอมจะร้องไห้ มือก็ดึงเสื้อดึงแขนผมไว้ไม่ให้เดินไปไกลจากร้านวุ้น พีคสุดก็ตรงมาดึงหูผมเนี้ยแหละ ยิ่งเห็นผมร้องด้วยความเจ็บมันก็เหมือนจะรู้แกว หยิกหูผมใหญ่เลย
“โอ๊ยๆๆ อ้วนปล่อยโว้ยยย”
“วุ้น จะเอาวุ้นๆ พี่เออ ไม่ไปนะ ฮืออออออ”
“หยุดหยิกหูก่อน”
ยิ่งผมดึงมือมันออกมันยิ่งเอาเล็บจิกครับแล้วเล็บเด็กมันบาง โคตรคมเลย กูแกล้งมึงนิดเดียวมึงเล่นกูกลับหนักเลยนะไอ้อ้วนนนนนน ผมยอมเดินกลับไปจ่ายตังค์ แม่ค้ายิ้มให้ผมน้อยๆเพราะเขารู้ว่าผมแค่แกล้งอเล็กซ์เล่น มีแต่เด็กโง่นี่เท่านั้นแหละที่เชื่อไปซะทุกอย่าง
พอได้ถ้วยวุ้นมาไว้ในมือพร้อมกับแบงค์ยี่สิบที่กลับไปอยู่ในกระเป๋ากางเกงนักเรียนเหมือนเดิมมันก็ยิ้มร่าทั้งๆที่คราบน้ำตายังเป็นทางยาวอยู่เลย กลายเป็นผมที่อยากจะร้องไห้แทน ไม่อยากจะโผล่หัวไปเรียนเพราะผมตัดผมทรงรองทรงสูงที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้ทุกคนต้องเห็นหูผมอ่ะ หูแดงข้างเดียวอย่างนี้มันตลก มันไม่ใช่เอิร์ธสไตล์ TOT
“ติดหนี้พี่อยู่นะ”
“หนี้อะไร”
“ค่าขนมนี่ไง”
“ไม่ได้ขอสักหน่อย”
“อ่าวไอ้อ้วน ไม่ต้องกินเลยงั้น”
ผมทำหน้าหาเรื่องจะชักถ้วยออกแต่มันทั้งเอามือบีบทั้งเอาปากคาบขอบถ้วยไว้ทำให้ผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ก็ได้ๆ งั้นเย็นนี้น้องจะไปซื้อขนมมาตุ๋นไว้ พรุ่งนี้จะเอาให้นะ อ่ะ อ้ำๆๆ”
อ้วนน้อยหยิบวุ้นมาจ่อที่ปากผม ผมเห็นมาจะๆว่ามันเพิ่งเลียมือตัวเองที่เลอะขนมไปอยู่ น้ำลายเต็มอ่ะแล้วมันก็เอามือข้างนั้นแหละมาหยิบขนมป้อนผม ผมควรกิน?
“อร่อยมั้ย”
และแล้วผมก็อ้าปากรับอย่าง(ไม่)เต็มใจ = =;;
“ใช้ได้”
“ใช้ได้”
มันเลียนคำพูดผมก่อนจะร้องเพลงการ์ตูนอะไรสักอย่างแล้วโยกหัวไปด้วยกินวุ้นไปด้วย ได้กินขนมแล้วอารมณ์ดีเชียว แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงมองมันได้ตลอดไม่อยากละสายตาไปทางอื่น
ตุ้บ!
“ฮือ พี่เออ”
มันครางแล้วชี้ไปที่พื้น
...ก็นั่นแหละ ไม่อยากจะละสายตาไปทางอื่น สะดุดฟุตบาทเลยไงกรูววววววววววววววว TOT!! ผมยังทรงตัวไว้ได้ไม่ได้ล้มลงไปแต่ถ้วยขนมที่เด็กถืออยู่นี่ดิ ตกลงไปนอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว
“ขี้เกียจเดินกลับไปซื้อแล้วนะ”
“ตะ... แต่ๆ”
“ไม่ต้องกินแล้ว”
“พี่เออใจร้าย ฮืออออออ คนใจร้าย! คนไม่ดี”
วันนี้ผมกะมาเก็บคะแนนกับไอ้อ้วนนะ สุดท้ายก็มาตกม้าตายอยู่ดี ไอ้อ้วนน้อยงอนเข้าไปมุดในอุโมงค์สไลด์เดอร์ตามเดิม และเกือบถึงเวลาเรียนของผมแล้วด้วยเลยต้องออกมาก่อนยังไม่ทันได้แกล้งให้กลับมาหายงอนเลย(?) เฮ้อออออ อยู่กับเด็กนี่มันยากจริงๆนะครับ
@cho_co_late น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วแต่ใครจะจิ้น เฟอร์จิ้นอยู่ 2 ก้อนละตอนนี้ 5555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
