Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Don't be Stubborn✖อย่าดื้อกับพี่ พี่(ไม่)ชอบ✖spe married life✖p.31-9/4/59  (อ่าน 323287 ครั้ง)

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
น่ารักมากก จบซะแล้ว ขอบคุณมากนะคะ
อยากอ่านตอนพิเศษด้วยย เลิฟๆ

ออฟไลน์ MIwEMInE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 238
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
น่ารักมากๆเลยค่ะ :o8: :o8:

ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ Number1_90

  • 넘버원~
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 631
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-0
สนุกมากเรื่องนี้

ชอบเวลาเรียกกันมากมันมุ้งมิ้งมากเลย

+1 ให้จ้า

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2

ออฟไลน์ kyosake

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 80
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
เพิ่งมาอ่าน และอ่านอวดเดียวจบ สนุกมากๆ รักพี่เออกะน้องอ้วนมาก คือชอบที่พี่เออรอมานานมาก และน้องอ้วนก็ไม่เคยลืม มันเป็นอะไรที่น่ารัก น่ารักมากกกกกกกก อยากฟัดน้องอ้วนตามพี่เออเลยงับ

ออฟไลน์ mucan99

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
มุ้งมิ้ง น่ารักมากค้า

ออฟไลน์ TonyPat

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 175
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
 :pig4: :กอด1: :katai5: กินเด็ก แล้วอายุยืน  :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ Janny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-2
จริงๆเรากดเฟบเรื่องนี้ไว้ในบุ๊กมาร์กมานานมากแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่านตอนเห็นว่าชื่อกระทู้เขียนว่าตอนจบแล้วค่ะ คือเอาจริงๆ เรื่องนี้ต่างกับที่เราคิดไว้ตอนแรกมากกกกกกกก ความต่างอย่างแรกคือเราเดาจากชื่อเรื่อง เรื่องนี้น่าจะกินเด็ก ก็กินเด็กจริงๆ แต่... ไม่คิดว่านายเอกจะเป็นเด็กอนุบาลค่ะ! นี่ถึงกับอุทานในใจ คุณพระ! พระเอกมันจะงาบเด็กอนุบาลค่ะคุณ คืออะไรรรร ดีนะคะที่อ่านต่อไปแล้วพี่เออไม่งาบน้องแต่แรก คงเพราะตอนนั้นพี่เออน่าจะแค่เอ็นดูแบบน้องชายด้วยมั้งคะ คือพี่พูดตลอดว่าพี่ไม่ชอบเด็ก พี่ไม่เอ็นดู ขนาดมีลูกพี่ลูกน้องพี่ยังไม่สนิทเลย แต่เราว่าความต่างมันคือช่วงนั้นพี่ต้องไปส่งคุณแม่ทุกวัน แล้วแบบน้องโคตรน่ารักกก ดูดิ ยิ่รู้จักยิ่งน่ารักอ่ะค่ะ มีมาแบ่งขนมออะไร อ่อยรึเปล่าเนี่ยยย เจอน้องเล็กทุกวันพี่เลยค่อยๆผูกพันด้วยมั้งคะ กับญาตินั่นคือไม่ได้เจอกันทุกวันไง 555555 อันนี้เราเดาอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้ แต่จะคือความผูกพันหรือความหมั่นไส้ หรือเด็กมันกวนตีน เราว่าสุดท้ายมันก็คงเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้พี่เออได้มาเจอมาหลงน้องแหละค่ะ ใครจะคิด เสือผู้หญิงมาหลังเด็กอนุบาลค่ะคุณ เข้าใจฟีลคุณแม่นะคะ เป็นเรา เราก็ช็อกค่ะ นี่เราว่าคุณแม่ยังมีสติมากนะคะที่ไม่เผลอฟาดลูกชายสลบ 5555555 พอถึงตอนนี้เราสงสารน้องมากอ่ะค่ะ สงสารพี่เออด้วย แต่คุณแม่ทำถูกแล้วเหมือนกันค่ะ เฮ้ออออ ทุกคนเจ็บปวดแต่มันก็เป็นเรื่องที่ควรทำอ่ะค่ะ เอาจริงๆนะ ถ้าพี่เออไม่แยกจากน้องตั้งแต่ตอนนั้น โตมาด้วยกัน ดูแลน้องตลอดแบบนั้น น้องอาจมองพี่เป็นพี่ชายไปนะคะ เพราะฉะนั้นแบบนี้ดีแล้วว อิอิ พอมาเจอกันอีกทีนี้แบบ โอ๊ยยยย น้องเล็กแบบว่าใจอ่อนตลอดดด คือพื้นฐานน้องเป็นคนใจดีด้วยอ่ะ พอพี่เค้ากลับมาหาบอกว่าไปติดคุกมา(?)มันก็ช่วยไม่ได้อ่ะเนอะ เป็นเหตุสุวิสัยจริงๆ ก๊ากกกกกกก เฮ้ย ไม่ เอาจริงๆ เราคิดว่าน้องเล็กรอพี่เออมาตลอดแหละค่ะ ถึงจะเสียใจมากแค่ไหนที่ตอนนั้นหายไป ใจนึงก็อยากจะลืม อยากจะเกลียด แต่จริงๆน้องก็คงแค่คิดถึงมาก ก็เหมือนพี่ชายที่คอยดูแลเวลาไม่มีใคร คอยเล่นด้วย ทำให้ร้สึกปลอดภัย อบอุ่นเวลาอยู่ด้วย จู่ๆมาหายไปน้องก็คงใจหาย หลังจากนั้นก็โกรธ เสียใจ แต่ลึกๆน้องไม่มีทางโกรธพี่เออได้หรอกค่ะ เราคิดว่างั้นนะ เราว่าน้องแค่รู้สึกไม่ปลอดภัย เหมือนขาดที่พึ่งไปอ่ะค่ะ พอพี่เค้ากลับมาถึงได้ไม่รู้สึกโกรธ มีแต่ดีใจด้วยซ้ำ เฮ้อออออออ ตอนอ่านฉากเค้าเจอกันนี่เราแบบ... โว้ยยยยย พี่เอออิสแบ็ก!!! 55555555555 ถึงพี่แกจะกลับมาพร้อมฉากชกต่อยทำให้น้องตกใจก็ตาม=_=;; แต่เราก็ดีใจอ่ะ ชอบที่น้องแบบเก็บความทรงจำดีๆไว้อยู่อ่ะ นี่แอบเอามาเปิดดูทุกวันเลยสิสมัยก่อน งื้ออออ เอาจริงๆนะคะ อยากได้ตอนพิเศษพี่เออมาอ่านไดอารี่ที่น้องเขียนด่าตัวเอง โอ๊ยยยยยยยยยย อยากรู้พี่จะทำหน้ายังไง จงรู้สึกผิดซะ! 5555555 แต่ดีแล้วค่ะที่น้องไม่เกลียดพี่เออมากไป เราสงสารอ่ะ พี่เออตอนแยกจากน้องก็น่าสงสารมากเหอออะ แลวดู ยังต้องมาตามส่องชีวิตน้อง พอน้องเศร้าก็ได้แต่อดทน เข้าไปปลอบก็ไม่ได้ ฮืออออ พี่เออออออ  :m15: แล้วพอน้องเลือกแซคเราแบบ.... พี่เออ!!!!!!!!!!!!!! พี่มาช้าไปปปป เพื่อนสนิทงาบน้องไปแล้วววว ดีนะคะที่เราคิดผิด น้องยังไม่มีใคร คึคึ พี่เออตอนแรกๆนี่หน้าด้านมากอ่ะค่ะในความรู้สึกเรา น้องโคตรไม่ต้อนรับยังเข้าหาตลอด แต่ถ้าพี่เออไม่หน้าด้านน้องก็คงกลับไปเสียใจอีกรอบ ขอพูดอีกครั้งค่ะ เค้าเกิดมาเป็นคู่กันจริงจริงงงงง ตอนพี่เออตามตื๊อนี่เรา คือเราไม่รู้ว่าแกเป็นผู้ชายตลก เป็นผู้ชายหื่น เป็นผู้ชายเย็นชา เป็นผู้ชายโหดหรือแกเป็นคนแบบไหนกันแน่อ่ะค่ะ คือแบบลากถูน้องจังเลย จริงๆเป็นพวกชอบใช้กำลังใช่ป่ะ? งื้ออ แต่หลังๆพี่ก็ทะนุถนอมน้องดีค่ะ ให้อภัย พอน้องยอมเป็นแฟนด้วยนี่เราแทบปิดซอยเลี้ยงโต๊ะจีนเลยค่ะ ดีใจจจ พี่เออจะได้มีความสุขข น้องเล็กจะได้มีความสุขขข ตอนพี่เออจับน้องกินนี่เรา....  :a5: ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้จริงๆค่ะ นึหว่าพี่เออจะไม่ได้กินน้องเล็กไปทั้งชีวิต 55555555555555 แล้วเราก็ดีใจที่ครอบครัวทั้งคู่รับได้ เฮ้อออ เค้าจะได้รักกันได้อย่าเปิดเผย ถึงพี่เออมันจะเปิดเผยมาตลอดก็ตาม... จริงๆพูดถึงนิสัยแต่ละคน เราไม่ชอบแซคเลยอ่ะค่ะ ไม่รู้อ่ะ คือแบบ... เราอ่านถึงแซคตอนจับน้องจูยนี่เราแบบ หน้าอย่างนี้เลย...  o18 คือแบบ... คืออะไรแก แล้วหลังจากนั้นเหมือนจะมีบรรยายว่าแซคชอบฝน เรายิ่ง... คือไรรรร เอ็งหวั่นไหวอะไรรร ไอ้บ้า ต่อให้เพื่อล้อ เพื่อนทุกคนเข้าใจว่าแกเป็นแฟนน้องแต่แกก็น่าจะรู้ใจตัวเองป่ะเฮ้ย แล้วยิ่งพี่เออเรียกแซคกบฏนี่เราคือเข้าข้างพี่เออ เกลียดแซคทันที 55555555555 บอกเลยว่าลำเอียงมาก รู้แหละว่าแซคจูบแล้วน้องรู้ใจตัวเองว่ารับที่จูบกับพี่เออได้แค่คนเดียว แต่เราก็ยัง... เออ เราว่าเราอคติอ่ะค่ะ เราเสียใจจจ ผู้ชายอีกคนที่เจอที่ตลาดด้วย คือเช็ดปากให้นี่เรา... เอ็งรู้จักเค้าป่ะ!!! ญาติก็ไม่ใช่ป่ะเฮ้ยยย เอ็งไปยุ่งอะไรกับเค้าาาาา ขำสุดนี่สโนว์บอลพร้อมเบอร์โทรที่ถูกพี่เออโยนทิ้งทันที ป่านนี้แกจะยังรอโทรศัพท์จากน้องอยู่ไหมหนอ... ฮาาาา ไม่ใช่ปีหน้าโรงเรียนน้องจัดงานแกก็ยังจะมาอีกนะ คือเค้าไม่โทรหาก็ควรรู้ตัวค่าาา  :hao7: ทางด้านพี่เออ พี่เออนี่ป็อปปูล่ามากในหมู่เพื่อนนะคะ ดูเพื่อนทุกคนรักอ่ะ งื้ออออ แต่ทั้งรักทั้งแกล้ง เราอยากอ่านพี่แพงกับพี่ต๊ะะะะ(ชื่อนี้รึเปล่านะคะ? แหะๆ) ความจริงถ้าเราตัดอคติต่อแซคออกไปเราว่าน้องเล็กกับพี่เออนี่โชคดีมากๆที่รอบข้างมีแต่คนที่รักเรา เป็นห่วงเรานะคะ คอยเตือนตอนกำลังจะพลาด สนับสนุนอนาคตให้ งื้อออออ เราเหมือนเม้นข้ามๆอ่ะ เราขอเขียนตามที่นึกออกนะคะ ลำดับมันคงไม่เรียง แฮ่ เราขำตอนน้องต้องเอาอสุจิไปแสดง คือน้องค้าาาาา ไม่รู้ทรมานพี่เออหรือทำให้พี่เออได้กำไรเล็กๆน้อยๆมีความสุขนะคะ คือสุดท้ายพี่เออก็ต้องพึ่งแม่นางทั้งห้าอยู่ดี ก๊ากกกกก พูดถึงตอนหลังจากเป็นแฟนกันแล้วอีกนิด คือน้องเป็นเด็กขี้หวงมาก ถึงเป็นเราเราก็คิดเหอะ แต่เราชอบนะคะ คือน้องหวงน่ารักอ่ะเราว่า ตอนงอนก็น่ารัก สรุปเราหลงน้องเล็กตามพี่เออแล้วป่ะเนี่ยยยย ข้ามไปตอนจบ งื้ออออออ เราอยากให้เค้าอยู่ด้วยกันนน แต่ความจริงก็คือน้องยังไม่จบม.ปลายเลยค่ะ ถูกแล้วแหละ พี่เออจะดับอนาคตน้องลากน้องไปอยู่ด้วยไม่ได้นะคะ รอน้องเรียนจบ พี่งานการมั่นคงมากแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินพี่ก็ลาออกมาเปิดร้านอาหารให้น้องนะคะ แล้วพี่ก็เป็นผู้จัดการพ่วงเด็กเสิร์ฟไป ได้อยู่กับน้องทุกวัน ทั้งวัน โอ๊ยยยย สุขกว่านี้ไม่มีอีกแล้วค่าาา ตอนวันเกิดน้องเล็กก็น่าร้ากกกกกกก คือเราชอบบบบ แบบว่าชอบเอากล่องมาใส่โผมแล้วให้น้องจับ 55555555 รางวัลแหวนนี่รางวัลที่หนึ่งไง มันเลยออกยากหน่อย ยังดีที่น้องหาเจออ่ะค่ะพี่เออ เป็นตอนจบที่เรามีความสุขอ่ะค่ะ เฮ้ออออออ เรารอตอนพิเศษนะค้าาา อยากอ่านหลายตอนนน รอเล่มด้วยยย ขอบคุณที่อุตส่าห์เขียนมาให้อ่านนะค้าาาา  :L2:

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1

ออฟไลน์ sugarcane_aoi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 301
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
บอกคำเดียวว่า"ชอบ" :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :กอด1: น่ารักดีค่ะ จบได้หวานมาก

ออฟไลน์ Dark_Evil

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ยิงยาวยันจบเลย น้องน่ารักมากเลย พี่เออขี้แกล้ง ต้องให้น้องจัดการให้เข็ด

ออฟไลน์ lazyishappy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
รอขายเล่มอยู่นะคะ อยากได้น้องเล็กพี่เออมาครอบครอง งือๆ

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
 :pig4: :pig4:Wowเป็นนิยายที่น่ารักมาเลยอ่ะ
พี่เอิร์ธ กับ อเล็กซ์ น่ารักมากอ่านไปยิ้มไป
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคับ
#เราอ่านผลงานของคุณครบแล้ว....รีบแต่งเรื่องใหม่มาอีกนะคับ
 :pig2: :pig2:

ออฟไลน์ pearl9845

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
น่ารักมากๆเลยค่ะ 

ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ pornwicha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
แวะมาให้กำลังใจจจชอบไอ้อ้วนตอนเด็กมากกน่ารักกก :L2:

ออฟไลน์ mu_mam555

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
กรี๊ดดดดด จบแล้ว สนุกมากอ่ะ น่ารักกก

ออฟไลน์ Aunttk

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เขินพี่เออน้องอ้วนหนักมากกก  :hao7:

ออฟไลน์ am_am

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
น่ารักมากกกกกก ซึ้งอ่ะ
ไม่คิดเลยยยยยย ว่าพี่เออจะมาถึงจุดนี้ได้
น่ารักสุด  :กอด1:

ออฟไลน์ Legpptk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
ชอบ้เรื่องนี้ เข้าใจคุณแม่ของเออนะ ว่าทำไมต้องเเยกออกจากกัน พอได้เจอกันอีก พี่เออก็ไม่ปล่อยโอกาสไปเลยย  จะปล่อยได้ไงหละเนอะน้องน่าขย่ำขนาดนี้ ^^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
ยิ้มแก้มจะแตกกับบทส่งท้าย >\\\\\<
จะมีใครรักมั่นคงอย่างพี่เออบ้างมั๊ยเนี่ย
จองไว้ตั้งแต่อนุบาล จนตอนนี้ออกเรือนได้แล้ว
ถ้าไม่รักพี่เออก็ไม่รู้ว่าจะรักใครแล้วเนาะน้องเล็ก
ขอให้รักกันไปนานๆๆๆเลยนะคะทั้งสองคน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

ออฟไลน์ AngPao1932

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 155
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
พี่เออ น้องเล็ก โอ๊ยน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ GF_pp

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 502
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
สนุกมากกกกกก  น้องเล็กน่ารักสุดๆๆ

พี่เออก็รักจริงแอบรักน้องตั้งแต่น้องเด็ก ดีนะที่ไม่ทิ้งน้อง

ขอบคุณคนเขียนค่ะ

ออฟไลน์ lazyishappy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
คิดถึงจึงแวะมาจ้า รอเล่มน้า

ออฟไลน์ N-T

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
วาเลนไทน์  ที่จะถึงจะมีอารายมาเซอร์ไพรส์ ตอนพิเศษไหมคับบบบคุณคนเขียนนนนนน
#คิดถึงตัวละครในเรื่องอยากอ่านอีกคับบบ
#รอเล่มนะคับบ :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ Gatjang_naka

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พี่เออ กะ น้องเล็ก น่ารักมากอะ

ออฟไลน์ M.J.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ FarAway

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกก :mew1:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆอย่างนี้น่ะคะ
เป็นเรื่องที่ทำให้ต้องสมัครสมาชิกเลยยยย5555
เป็นกำลังใจใหเน่ะค่าาา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-02-2016 10:51:47 โดย FarAway »

ออฟไลน์ ferrari_L

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-2
Special Valentine

ผมเขียนคำตอบสุดท้ายลงไปในกระดาษคำตอบแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ ผ่านมาหนึ่งชั่วโมงผมทำโจทย์ไปได้สองข้อ เหลืออีกสามข้อกับเวลาหนึ่งชั่วโมง กะจะรีบสอบรีบออกไปหาของขวัญให้พี่เอิร์ธ ไม่ใช่แค่วันวาเลนไทน์นะครับ


...วันเกิดพี่เอิร์ธด้วย!


แต่ทำไมอาทิตย์นี้ถึงมีสอบท้ายบทติดกันหลายวิชาเลยอ่ะ ฮือๆๆ T^T สิ่งที่ผมแพลนไว้คือผมกะจะทำ Explode Box ที่เคยเห็นในอินเตอร์เน็ต มันดูเป็นกล่องของขวัญทั่วๆไปแต่พอเปิดฝากล่องด้านบนออกแล้วทั้งสี่ด้านของกล่องมันจะบานออกแล้วก็มีลูกเล่นมากมายให้เราได้ใส่รูปและเขียนความในใจด้วย


“เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง”


อ้ากกกก  >O< เอาแต่นั่งเพลนเรื่องของขวัญพี่เอิร์ธจนผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงแล้วววว


.

.

.

“เป็นไงบ้างทุกคน ทำได้กันป่าว”


“เฉยๆ”


“T^T” ทุกคนทำหน้าเหมือนมันไม่ยากเลย มีแต่ผมที่จิตใจห่อเหี่ยวอยู่คนเดียวเพราะว่าทำข้อสอบข้อสุดท้ายไม่ทัน เนี่ยแหละน้าที่พี่พราวเคยบอกการมีแฟนจะทำให้เราเสียการเรียนได้ถ้าเราแยกแยะไม่ได้และวางแพลนไม่ถูก แต่ก็เอาเถอะ ขอพลาดครั้งนี้ครั้งเดียวแล้วกัน


“เล็กทำข้อสุดท้ายไม่ทัน”


“ข้อสุดท้ายง่ายสุด”


“ใช่ๆ” น้ำฝนพยักหน้าเห็นด้วยกับแซ็ค


“เล็กไม่ได้อ่านโจทย์ด้วยซ้ำ”


“ซะงั้น ข้อสุดท้ายง่ายสุดแล้ว ทำห้านาทีเสร็จ”


“จริงเหรอ ข้อสี่เล็กไม่ได้ใช้ไม้บรรทัดขีดเส้นเศษส่วนเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้อาจารย์จะหักขนาดหรือเปล่า”


“เล็ก แซ็คเคยบอกแล้วนะเว้ยว่าไม่ต้องใช้ มันเสียเวลา อาจารย์ไม่หักขนาดเรื่องที่ขีดเส้นเศษส่วนตรงไม่ตรงหรอก”


“ขอโทษษษษ ก็มันติดนิสัยอ่ะ”


“พอๆ อ่านที่จะสอบวิชาต่อไปเลยดีกว่า”


รู้สึกวิงเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นควายเลย T_T น้ำฝนน่ะชอบทำข้อสุดท้ายมาก่อน ข้อไหนทำไม่ได้ก็จะเว้นๆไว้ ทำให้ทำข้อสอบเสร็จไวและได้คะแนนจากข้อง่ายๆซะเยอะ แต่ผมต้องคิดให้ออกเรียงตามข้อหนึ่งข้อสองไปเลยไม่งั้นคาใจแล้วก็ต้องเขียนเป็นระเบียบด้วย แบบขีดเส้นใต้ใช้ปากกาแดง เขียนเรียงกันสวยงามอะไรงี้เลยทำให้เสียเวลา ถ้าคิดเร็วก็ไม่มีปัญหาหรอกแต่ผมมัน...


“โอ๊ยยยยยยยย ฉันล่ะเซ็ง หลังสอบยังต้องมาไล่ส่งสมุดแบบฝึกหัดอีก”


“พวกชอบดองก็จะเป็นอย่างนี้ เที่ยวจนไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำการบ้าน” แซ็คพูดเสียงเรียบ


“เออ รู้ว่ามีการบ้านเว้ย แต่ถ้าไม่มีอารมณ์ก็อด!”


“อาจารย์เขาคงง้ออ่ะเนาะ เอา ร ไปกินดิ”


“ไอ้แซ็คคคคคคคคคคคคคคค!!!!”


“เอ้ออออ ใจเย็นก่อนนะทั้งสองคน T^T”


“นี่มันห้องสมุดนะ รบกวนเล็กอ่านหนังสือ ไปไกลๆเลย”


“ย่ะ เชิญเสพสุขกับเมียหลวงไปเลย เชอะ”


“เธอนี่มัน...”


น้ำฝนสะบัดหน้าไปนั่งโต๊ะกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงอีกของเขาโต๊ะหนึ่ง พออยู่กับแซ็ค น้ำฝนก็บอกว่าผมเป็นเมียหลวง พออยู่กับพี่เอิร์ธ พี่เคธี่ก็บอกว่าผมเป็นเมียน้อย (._. )











วันวาเลนไทน์ปีนี้ตรงกับวันอาทิตย์เพราะฉะนั้นวันศุกร์เลยมีงานที่โรงเรียน ทุกอย่างถูกจัดให้เป็นสีชมพูและตอนเช้าประตูหน้าโรงเรียนมีวงดนตรีของรุ่นพี่มาเล่นเพลงหวานๆต้อนรับกันตั้งแต่เช้า สาวๆนี่ยืนกรี๊ดกันตรึม


“โอ๊ยยยยย วันนี้มันช่างสดใสซะจริงๆ >O<”


ปกติผมเห็นน้ำฝนทำหน้าห่อเหี่ยวที่ต้องมาเรียนทุกเช้าเลย แต่วันนี้มันให้ความรู้สึกสดชื่นสดใสจริงๆครับ ผมไปยืนร้องเพลงคลอไปกับน้ำฝนอยู่หน้าสเตจ


ฟังไปฟังมาหน้าพี่เอิร์ธลอยเข้ามาในหัวด้วย >///< ไม่ว่าจะฟังเพลงอะไร จะเพลงรักหรือเพลงอกหักก็โยงไปหาคนตัวโตได้ตลอดอ่ะ โดยเฉพาะเพลงที่เนื้อร้องประมาณว่าแฟนอยู่ไกลแล้วคิดถึงอะไรงี้นะ น้ำตาผมแทบไหลออกมาตรงนั้นเลย



“ไอ้เหมียวๆ ฉันว่าพี่นักร้องเขามองนายบ่อยเกินไปแล้วนะ”


“หืมมม?”


“เอ๊ะ หรือเขามองฉัน ><”


ป๊อก


“น้อยๆหน่อย”


“ดีดหน้าผากทำไมวะ แดงมั้ยไอ้เหมียว ดูให้หน่อย”


แซ็คดีดหน้าผากน้ำฝน หึงเขาก็บอกไปเห้ออออ ทำนิ่งไปได้ ไม่เหมือนพี่เอิร์ธเลย รายนั้นนะนอกจากจะโพลงออกมาตรงๆแล้วยังจะไปหาเรื่องเขาด้วยซ้ำ เอ่อ นี่คิดถึงเขาอีกแล้วใช่มั้ยครับ T^T


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ผมละสายตาจากเพื่อนทั้งสองคนไปมองตรงหน้า พี่นักร้องที่ตอนนี้เปลี่ยนมาร้องเพลงจะบอกเธอว่ารัก ผมจะฟินหนักมากถ้าพี่เขาไม่ได้ถือช่อดอกไม้แล้วเดินตรงมาทางนี้...



“อ๊ายยยย ดอกไม้ของฉันๆๆ”


“ยัยน้ำเน่า”


“น้ำฝนย่ะ!”


“เล็กไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ผมบอก เพราะเมื่อกี้ผมสบตากับพี่เขาตรงๆแล้วเห็นว่าเขาจ้องมาที่ผมจริงๆ


“อยู่ดูฉันรับช่อดอกไม้ก่อนสิยะ อะไรแบบนี้ฉันหาไม่ได้จากแฟน”


น้ำฝนแขวะแซ็คที่มาโรงเรียนตัวเปล่า ไม่ได้มีช่อดอกไม้อะไรมาให้เลย


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่นักร้องเดินมาหยุดยืนพวกผม นักเรียนคนอื่นๆก็ยิ่งกรี๊ดไปอีก หลายคนก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปหรืออัดวิดิโอไว้ คาดว่ามันจะถูกแชร์ลงเพจโรงเรียนอย่างแน่นอน

‘เริ่มมาก็แสนนาน ครั้งที่เราได้เจอ ก็มีแต่วันที่สวยงาม เมื่อมีเธออยู่ในหัวใจ ไม่เคยให้ใครรู้รักที่มีให้... แต่เชื่อเถอะเธอทั้งหัวใจ หมดทั้งข้างในให้เธอ และต่อจากวันนี้ จากนาทีนี้ oh ไม่อยากจะเก็บแล้ว oh baby ให้เธอได้รู้~~~’

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด


“ขอบคุณค... เอ่อ”


“เพล้งงงงงง” เสียงนี้แซ็คส่งเสียงเป็นซาวด์ประกอบให้น้ำฝนหลังจากที่เธอยื่นมือจะไปรับดอกไม้แต่ว่าพี่เขาดันยื่นเลยมาให้ผมพร้อมกับร้องท่อนฮุกของเพลง



‘จะบอกเธอรัก... หมดไปทั้งหัวใจ เธอได้ยินไหม หยุดมันไม่ไหวตั้งแต่แรกเจอ อ่อนแอทุกครั้งแค่เพียงได้เห็นแววตาของเธอ oh baby oh baby แค่เพียงต้องการให้เธอได้รู้~~’



ผมพยายามจะส่ายหน้าปฏิเสธแต่เขาก็ไม่ยอมถอยไป พอเห็นผมทำหน้าลำบากใจหนักเข้าเขาเลยปิดไมโครโฟนแล้วปล่อยให้เพียงแค่ดนตรีเล่นไปเรื่อยๆก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูผม


“นี่ดอกไม้ไม่ใช่หัวใจ น้องรับไปก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องรับรักพี่ เคนะ?”


พอเขาผละออกไปหลังจากที่ผมยอมรับดอกไม้เสียงกรี๊ดก็ดังมาอีกระลอก รู้สึกร้อนไปทั้งหน้าจนอยากจะมุดลงไปในอะไรสักอย่างที่ไม่ต้องเห็นอะไรอ่ะ ฮืออออ มุดเข้าไปในผมเปียของน้ำฝนได้มั้ย อยู่ใกล้สุดเลย TOT


เรื่องของผมเป็นกล่าว(หรือนินทานั่นแหละ)ไปทั้งโรงเรียน พี่เขาคงเข้าใจดีว่าผมไม่ได้จะรับรักเขาก็เลยไม่ได้มาวอแวอะไรอีก พี่เขาเป็นผู้ชายที่ฮอตที่สุดคนนึงของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เรียนก็ดีกิจกรรมก็เด่นนิสัยก็ไม่เลว แต่ทุกอย่างมันผิดจังหวะ ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว
เหมือนเมื่อตอนที่ผมหกขวบแล้วถูกพี่เอิร์ธทิ้งไปนั่นแหละ ตอนนั้นมันก็ผิดจังหวะเหมือนกัน ผิดทั้งจังหวะแล้วก็ผิดทั้งเวลา แต่ก็ต้องขอบคุณเราทั้งคู่ที่ผ่านมันมาได้ล่ะนะแม้มันจะโคตรทรมานใจก็เถอะ



เลิกเรียนแล้วผมรีบไปหาซื้อของเลย ไอ้ที่ว่าจะทำของแฮนด์เมดให้น่ะพับทิ้งไปเลย เลิกเรียนตอนสี่โมงเย็นแล้วต้องไปรับพี่มันที่สนามบินตอนสี่ทุ่มและหลังจากนั้นพี่มันก็จะขังผมไว้ในห้อง ดังนั้นเวลาไม่กี่ชั่วโมงประดิษฐ์นู่นนั่นนี่ไม่ทันแน่นอน


“เอาอะไรดีน้า”


“นั่นๆๆ น้องเล็ก”


“พี่แพง O_O พี่เคธี่ สวัสดีครับ”


“หาซื้อของวาเลนไทน์เหรอ”


“ครับ”


“แล้วเลือกได้หรือยังล่ะ”



T^T เลือกไม่ได้ เข็มขัด นาฬิกา รองเท้า เนคไท เสื้อ มากมายเกินไปเลือกไม่ถูก พี่แพงบอกไม่ต้องซีเรียส ไม่ว่าผมจะให้อะไรพี่เอิร์ธไปพี่มันก็ชอบหมดแหละ แต่ว่าจะให้ของวันสำคัญทั้งทีก็ต้องน่าประทับใจหน่อยไม่ใช่หรือไง


พวกพี่เขาพาผมไปกินเค้กแล้วปรึกษาหารือเรื่องซื้อของ พี่เคธี่ก็มาส่งพี่แพงซื้อของให้พี่ต๊ะเหมือนกัน แต่ที่พี่แพงคิดไม่ตกคือให้ของพี่ต๊ะมาเกือบจะครบทุกชนิดจนไม่รู้ว่าจะให้อะไรที่มันไม่ซ้ำเดิมดี


“มันจะไปซ้ำเดิมได้ไงวะ มันทำคอลเลคชั่นใหม่มาเรื่อยๆ”


“หมายถึงว่าเนคไทใช่ป้ะ ปีที่แล้วก็ให้ตอนวาเลนไทน์เนี้ยแหละ”


“เข็มขัด?”


“ให้ตอนวันเกิดมัน”


“โชคดีจังที่พี่เอิร์ธเกิดวันวาเลนไทน์พอดี ไม่งั้นต้องปวดหัวกับเรื่องของขวัญเหมือนพี่แพงแน่ๆ” มีหลายวันสำคัญก็ไม่ดีนะครับ วันครบรอบ วันเกิดเรา วันเกิดเขา วันปีใหม่ บลาๆๆ


“นั่นสิ ของขวัญไอ้เอิร์ธก็ยังไม่ได้หาเลย เอาไงดีวะอิเคธี่”


“กูก็คิดๆอยู่”


“คิดว่า?”


“อย่างมันไม่เหมาะกับการเกิดวันวาเลนไทน์เลย น่าจะเกิดวันฮัลโลว์วีนมากกว่า”


จริงๆ >O<


“สัส ฮ่าๆๆ หมายถึงคิดเรื่องของขวัญสิโว้ย”


 “อ่าวเหรอ งั้นเอางี้นะ”


“กลิ่นอายความชั่วลอยออกมาเลย =_=”


ตอนที่พี่เคธี่บอก ‘เอางี้นะ’ ผมก็รู้สึกขนลุกซุ่เหมือนกันครับ แล้วประกอบกับรอยยิ้มร้ายๆนั่นแล้วล่ะก็... ทำไมเหมาะที่จะเป็นเพื่อนพี่เอิร์ธแบบนี้นะ T^T


“จะทำไม่ทำยะ”


“ลองบอกมาก่อน”


“กูไม่บอก บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์ดิ”


“อ่าวอินี่”


ผมว่ากลิ่นมันแปลกๆแล้ว


“เอาเป็นว่าอยู่กันเฉยๆใช้ชีวิตกันไปตามปกติ อิแพงไปหาของขวัญให้ไอ้ต๊ะ ส่วนหนูนะลูก ไม่ต้องทำอะไรค่ะ เอาผัวพี่ไปกกได้ตามสบาย ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ไป”


“ให้น้องเล็กทำเป็นลืมแล้วพี่เอิร์ธก็จะโวยวายใช่มั้ยฮะ”



“เออๆ แล้วแต่จะคิด”


“อ่าว”


“เออน่า เดี๋ยวคุณพี่จัดการเองค่ะ หึหึหึ” แววตาที่มองมาทางผมมันร้ายจริงๆนะ ผมไม่ได้คิดไปเองอ่ะ ฮืออออ


พี่เคธี่บอกว่าให้ผมรักษาร่างกายเอาไว้กอดได้จูบได้หอมได้แต่พอพี่มันทำท่าจะตะครุบเราก็เบี่ยงหนีทันทีอย่าให้มันยิงลูกโทษได้ T^T คือพูดง่ายๆก็คืออย่ามีอะไรกับพี่เอิร์ธ พี่เขาไม่ได้บอกเหตุผลบอกแค่ว่าวันอาทิตย์นี้ให้ออกมาหาพี่เคธี่ตอนเที่ยงตามโลเคชั่นที่พี่เขาบอกมา เดี๋ยวที่เหลือเขาจัดการเอง


บอกได้คำเดียว... กลัวววววววว~~~~ TOT


RRRRRRRRRRR


“ฮัลโลว ถึงแล้วเหรอฮะ ทำไมเร็วจัง”


พี่เอิร์ธกลับมาบ่อยแล้ว จากที่อาลัยอาวรณ์ร้องไห้จะเป็นจะตายก็เปลี่ยนเป็นเชื่อใจและชาชินกับเรื่องที่เขาต้องบินไปบินมา


“หึหึหึ”


“รอแป๊บนะฮะกำลังเลี้ยวไปเลย สิบนาที”


“หึหึหึ”


“อะไร ทำไมต้องทำเสียงหึหึหึ >O<”


“ทำอะไรอย่าคิดว่าไม่รู้นะ”


“...อะ...ไร”


ทำไมถึงได้ส่งเสียงตะกุกตะกักมีพิรุจออกไปกันเล่าเนี้ยยย ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ครั้งนี้ผมไม่ต้องวนหาที่จอดรถเพราะพี่เอิร์ธออกมารอด้านนอกอยู่แล้ว


“เมื่อกี้พี่บอกว่ารู้อะไร”


“หึหึหึ จอดข้างทางเลย”


ผมมองกระจกมองหลังเมื่อเห็นว่าไม่มีรถก็หักเข้าจอด พี่เอิร์ธเอี้ยวไปมองด้านหลังที่มีกล่องของขวัญและช่อดอกไม้อยู่หลายอัน แต่ดวงตาคมกลับจ้องเขม็งที่ช่อๆหนึ่ง...ของพี่นักร้องนั่นนั่นแหละ


“ไปรับของมันมาทำไม”


“พี่รู้ได้ไงเนี้ย”


“คลิป”


“เย้ยยยยยย”


“แชร์มาในเฟสตัวเองยังไม่รู้อีก”


ไม่ได้เช็คเลยเพราะเอาแต่หาซื้อของให้คนแก่ขี้หึงเนี้ยแหละ


“เห็นถังขยะตรงนั้นมั้ย”


“หะ... เห็น” ผมมองตามปลายนิ้วยาวที่ชี้ออกไปหน้ารถ มีถังขยะห่างออกไปประมาณหนึ่งช่วงรถ


“เอาไปทิ้ง”


“พี่เออ!”


“มีปัญหา?”


ผมก้มมองดอกไม้ที่พี่เอิร์ธยื่นมาให้ ทุกทีเวลามีเรื่องแบบนี้พี่มันจะเป็นคนทำลาย แต่คราวนี้เขาให้ผมจัดการ ผมจะกล้าได้ยังไง


“...”


“เป็นคนรับมาก็ต้องเป็นคนเอาไปทิ้ง เอ้า ชักช้าทำไม ลังเลเหรอ”


“น้องทำไม่ลง”


“ทำไมทำไม่ลง หวั่นไหว ชอบมันไปแล้ว หรือว่า...”


“ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ”


ปัง!


ผมฉวยช่อดอกไม้แล้วเปิดประตูรถลงมาอย่างหัวเสีย แต่พอมาถึงหน้าถังขยะแล้วก็ใจเย็นลงจึงยืนเสียดายอยู่อีกสักพัก ผมไม่ได้ชอบพี่นักร้องเลยแต่ว่าดอกไม้มันสวยมากและมันก็น่าเสียดายจริงๆ ของที่รุ่นน้องหรือรุ่นพี่ให้มาไม่ว่าจะในโอกาสอะไรผมเก็บไว้อย่างดีอยู่แล้ว เพราะไม่อย่างนั้นคนให้คงเสียใจแย่


ปัง!


ผมหันไปมองที่รถเห็นพี่เอิร์ธเปิดประตูลงมาแล้วย้ายไปนั่งที่คนขับ ดวงตาคมภายใต้แว่นตากันแดดสีทึบนั่นคงไม่ได้มองมาที่ผมเลยสักนิด


บรื้น...


“พี่...”


บรื้นนน


“พี่เออ!! OoO”


ผมตาโตเมื่อพี่มันเร่งเครื่องแล้วเปิดไฟเลี้ยวขวาขอทางออกจากข้างถนน ผมปล่อยช่อดอกไม้ร่วงลงพื้นด้วยความตกใจแล้ววิ่งมาหารถทันที


ปังๆๆ


ผมทุบกระจกรถก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่ง


“พี่ทำอะไรอ่ะ!!”


“จะเลื่อนรถไปหา”


ปึก ปึก ปึก


“ไม่ต้องเลย ฮืออออ”


ผมทุบต้นแขนใหญ่ไปด้วยร้องไห้ไปด้วย เมื่อกี้มันทั้งโกรธทั้งตกใจแล้วก็กลัวผสมกันไปหมด พี่เอิร์ธรวบข้อมือผมไว้แล้วบีบแน่นจนขยับไม่ได้


“พี่เจ็บนะ”


“ใจร้าย”


ผมกระชากข้อมือตัวเองออกแล้วกลับไปนั่งพิงเบาะตัวเองตามเดิม น้ำตาเม็ดโตไหล่ออกมาแต่ผมก็ใช้หลังมือปาดออกไปลวกๆ เลื่อนรถไปหาบ้าอะไร พี่มันเปิดไฟเลี้ยวขวาจะออกรถชัดๆ


ตลอดทางผมนั่งเงียบ พี่มันก็เงียบ เดินขึ้นคอนโดก็เดินห่างกัน เข้าลิฟต์ก็อยู่กันคนละมุมอย่างกะคนไม่รู้จักกัน พอเข้าห้องพี่เอิร์ธเปิดประตูให้ผมเข้าไปก่อนผมก็เดินผ่านพี่มันไปเฉยๆ เตรียมกับข้าวให้เขาเสร็จก็อาบน้ำเข้านอนเลย กำลังเคลิ้มๆจะหลับถึงรู้สึกความนุ่มหยุ่นที่ประทับลงมาบนหน้าผากพร้อมกับแรงรัดที่แสนอบอุ่นรอบลำตัว












“ไปไหนๆ” พี่เอิร์ธก้าวยาวๆมายืนกอดอกขวางประตูห้องไว้


“...”


“ตอบบบบบบ”


“อื๊อออออ” ผมร้องเมื่อถูกมือใหญ่บีบแก้ม พี่เอิร์ธทำหน้าหมั่นเขี้ยวก่อนจะยอมปล่อย ผมก็เลยเดินกลับไปนั่งหน้ามุ่ยที่โซฟา กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆอย่างหงุดหงิด


“อ้วน ไปหาข้าวให้กินหน่อย”


“มีมือก็ไปหากินเองสิ”


“ตอนนี้มีเมีย จะให้เมียหาให้กิน”


“ไม่ต้องมาพูดว่าเมีย!”


“ทำไมวะ เมีย เมีย เมีย เมีย...” ผมยกมือขึ้นมาปิดหูเมื่อพี่เอิร์ธพูดเมียๆๆๆกรอกหูผม พี่เอิร์ธมันไม่ได้หิวจริงหรอก เพิ่งกินข้าวกลางวันไปไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง


“โอยยย หยุดนะ >O<”


“อยากให้หยุดก็ไปทำข้าวให้หน่อยดิ”


“เป็นหมาหรือไงต้องให้หาข้าวหาน้ำให้กินตลอดน่ะห๊ะ!!”


“ว่าพี่เป็นหมาเหรอ”


“ใช่!”


“ฮึ่มมม”


“เจ็บนะ” ผมเบ้หน้าเมื่อมือใหญ่แข็งแรงราวกับคีมเหล็กนั่นบีบขย้ำต้นแขนทั้งสองข้างของผมแล้วกระชากเข้าไปปะทะอกกว้าง


“ดื้อ!”


“ก็พี่กวนก่อนทำไมล่ะ โอ๊ยยย ทำแรงๆอีกเลย ถนัดใช้กำลังอยู่แล้วนี่!”


ผมตะโกนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ พี่เอิร์ธทำหน้าเหี้ยมแสยะยิ้มชั่วที่มุมปาก มันทำให้ผมขนลุกซู่ไปทั้งร่าง ก่อนที่จะได้ตีกันต่อพี่เอิร์ธบ้ามันก็ยกร่างผมทีเดียวขึ้นไปพาดบ่าพาเดินลิ่วๆไปในห้องนอนทันที


ตุบ!


“พี่เออ อ๊ะ พี่จะทำอะไร”


“ทำแรงๆอย่างที่น้องขอไง”


“ไม่ ไอ้พี่บ้าาาาา~ >O<”


ผมตะเกียกตะกายที่นอนหนีแต่พี่เอิร์ธจับข้อเท้าผมแล้วลากไปอยู่ใต้ร่างเขาเหมือนเดิม ใบหน้าคมซุกไซ้ซอกคอผมอย่างรุนแรง ทั้งรอยดูดรอยกัดเต็มลำคอไปหมด


“อย่านะ พี่เออ อย่า...”


“เด็กดื้อมันต้องเจองี้แหละ”


“เจ็บ อ๊ะ” ผมร้องเมื่อทั้งปากหน้าที่ฝ่ามือใหญ่ทั้งบีบทั้งขย้ำร่างผมอย่างไม่ออมมือ เหมือนโดนฟัดจนน่วมไปทั้งร่าง แรงที่ใช้ผลักเขาออกเริ่มแผ่วลงเรื่อยๆจนหยุดนิ่งปล่อยให้เขาดึงทึ้งเสื้อผ้าผมออกไปอย่างง่ายดาย


“ถ้าพี่ทำอะไรน้องจะโกรธจริงๆ”


“นี่ยังไม่โกรธจริงๆอีกเหรอ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างกวนตีน


“อ๊ะ พี่! อื๊ออออ...”



“ไปรับดอกไม้จากผู้ชายอื่นจนเขาเข้าใจผิดกันว่าไปเป็นเมียมันแล้วยังมาว่าพี่เป็นหมาอีก จะให้ทำยังไง”


เพียะ!


“เจ็บนะ ไอ้บ้า!”


“ด่าว่าไอ้บ้าอีกแหน่ะ ไม่ได้นอนดีแน่”


พี่เอิร์ธฟาดก้นผมจนขึ้นรอยแดงก่อนที่มือหยาบจะกลับมาบีบร่างผมเหมือนเดิม บีบแรงจนผมกลัวว่าเนื้อผมจะฉีกติดมือพี่มันออกไปด้วยซ้ำ


ทุกการกระทำผมสัมผัสได้ว่ามันหนักหน่วงกว่าทุกครั้งที่เราเคยมีอะไรกันมาไม่ว่าจะเป็นมือที่ขยี้ยอดอกผมแรงจนผมรู้สึกเจ็บมากกว่าจะรู้สึกเสียวหรือตอนที่เขารูดรั้งท่อนกายของผมก็ไม่ได้มีความปรานีใดๆ พอผมถึงขีดที่จะปลดปล่อยออกมาแล้วเขาก็จะหยุดไม่ยอมให้ผมไปถึงสวรรค์สักครั้ง


“อ๊ะ พี่ อ๊าๆๆ อย่า...” ผมพยายามดันปลายนิ้วยาวที่ปิดตรงส่วนปลายไว้ไม่ให้ผมปล่อยออกไป


“หึหึหึ”


“พี่ ฮึก... อ๊ะ อ๊าาา” ผมจะร้องเมื่อรู้สึกถูกคนตัวโตปั่นหัว อยากจะให้มันเสร็จไปแต่ก็ถูกพี่เอิร์ธแกล้งรั้งไว้จนผมจะขาดใจตายอยู่แล้ว เสียวจนแทบบ้า



“ปล่อย อ๊ะ”


“ปล่อยก็ได้ หึหึหึ พุ่งไกลเชียว”


“ฮึก แฮ่กๆ” ผมทั้งสะอื้นทั้งเหนื่อยหอบไปด้วยกัน อยากจะทุบพี่มันแต่ก็หมดแรง พี่เอิร์ธผลักผมให้นอนคว่ำหน้าลงกับหมอนก่อนจะรั้งบั้นท้ายผมให้สูงขึ้น ป้ายเจลเย็นๆมาที่ช่องทางด้านหลังก่อนจะสอดใส่ท่อนกายใหญ่โตเข้ามา


“อ๊ะ เจ็บ ฮึก น้องเจ็บนะ” ถึงผมจะบอกยังไงพี่เอิร์ธมันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ร่างสูงใส่เข้ามาแบบไม่มีการเบิกทางใดๆ โชคดีที่ยังมีเจลช่วยบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็โคตรจะเจ็บเพราะผมไม่ได้มีอะไรกับพี่มันมาเป็นเดือนแล้ว


“ซี๊ดดดด”


พลั่บๆๆๆๆ


“อ๊ะๆๆๆ”


ผมจุกเมื่อพี่เอิร์ธใส่เข้ามาจนสุด ไม่รอให้ผมปรับตัวเหมือนทุกทีเขาก็หยัดกายลงมาจนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง บั้นท้ายที่ถูกรั้งขึ้นสูงเริ่มทรุดลงเรื่อยๆเมื่อต้นขาทนรับแรงกระแทกจากร่างสูงที่ซ้อนอยู่ด้านหลังไม่ไหว


“มานี่”


พี่เอิร์ธดึงต้นแขนผมไปด้านหลังก่อนจะจับหน้าผมให้เอี้ยวไปรับรสจูบเร่าร้อนของเขา แขนใหญ่กอดร่างผมไว้จากทางด้านหลังแต่สะโพกสอบก็ยังโถมกายเข้าหาผมแบบไม่มีหยุดพัก ความเจ็บเมื่อครู่เริ่มหายไปเหลือเพียงแต่ความเสียวซ่าน

พลั่บๆๆ


“จำไว้ว่า แฮ่ก ว่ามีผัวแล้ว อย่าไปให้ท่าใครอีก ซี๊ดดด


พลั่บๆๆ



ผมจะปฏิเสธแต่ตอนนี้ผมทำได้แต่เพียงครางเสียงหวานให้พี่มันฟังเท่านั้น ร่างกายเราทั้งคู่มีแต่เหงื่อ เหงื่อจากกายที่ร้อนด้วยความต้องการ


“อ๊าาาา แฮ่กๆๆ” ผมเงียบเสียงเมื่อพี่เอิร์ธหยุดแล้วจับผมพลิกเปลี่ยนท่า “พี่ฟัง อ๊ะ ยะ หยุด อ๊ะ อ๊าๆๆ”



ผมกำลังจะอาศัยจังหวะช่วงที่พี่เอิร์ธจัดท่าจัดทางอธิบายให้เขาฟังแต่ว่าก็ไม่ทันเอวสอบที่สวนเข้ามาหนึ่งทีเน้นๆจนผมจุก พี่มันหยุดนิ่งแล้วทำหน้ากวนตีน พอผมจะอ้าปากพูดอีกครั้งพี่เอิร์ธก็ถอนไปเกือบหยุดออกจากช่องทางคับแคบแล้วกระแทกเข้ามาทีเดียวจนมิด



“ฮึก” น้ำตาผมไหลออกมาจากหางตาทั้งสุขทั้งเศร้า พอเห็นผมเงียบไม่พูดอะไรต่อร่างสูงก็ดึงผมเข้าไปกอดไว้จมอกแล้วกระแทกกายกระชั้นถี่ขึ้นจนกระทั่งเราทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน







ตอนตีสามผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเนื่องจากรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่าง เพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำหลังจากผ่านบทรักอันยาวนาน ผมขยับตัวให้เบาที่สุดเพื่อดันท่อนแขนใหญ่ที่กอดรัดลำคอผมไว้ข้างหนึ่งและพาดเอวผมอยู่ข้างหนึ่งออกไป




“อุ้ย >_<” ผมตกใจเมื่อคนตัวโตขยับตัวกระชับแขนกอดร่างผมแน่นขึ้น โอยยย เท่ากับที่ผมแงะมือพี่มันออกไปเมื่อกี้คือเท่ากับศูนย์ใช่มั้ย



ในที่สุดผมก็พาร่างตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของพี่เอิร์ธจนได้ ผมมองเขาในความมืดอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ต้องทรุดลงไปนั่งกับพื้นเมื่อเรียวขามันไม่มีแรงที่จะทรงตัวไว้ ผมพยายามทำทุกอย่างให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้ไอ้คนใจร้ายลุกขึ้นมาเอาแต่ใจกับผมอีก



ผมขับรถพี่เอิร์ธกลับมาที่บ้าน แม่ผมให้กุญแจบ้านไว้แล้วก็เลยไม่ต้องรบกวนท่านตั้งแต่ตีสี่แบบนี้ ผมกลับมานอนเอาแรงจนกระทั่งเช้าถึงได้ออกไปหาพี่เคธี่ที่คอนโดเขา ซึ่งอยู่ใกล้กับคอนโดพี่เอิร์ธนั่นแหละ



เสียงเตือนจากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นไม่หยุดหย่อนทันทีที่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ต พอผมเปิดดูก็ต้องตกใจอ้าปากค้าง เมื่อมีแจ้งเตือนว่ามีคนกดไลค์รูปผมที่อัพตอนเที่ยงคืน เป็นรูปใบหน้าผมด้านข้างตอนที่ผมกำลังหลับ ที่สำคัญคือไม่มีเสื้อผ้าติดตัว หัวไหล่และลำคอมีรอยแดงเป็นจ้ำจากฝีมือพี่เอิร์ธเต็มไปหมด ส่วนไอ้คนชั่วที่มันข่มขืนผมเมื่อคืนน่ะเห็นหน้าตั้งแต่จมูกไล่ลงมาจนถึงแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามซึ่งผมกำลังนอนซบอยู่ แต่แค่นี้ใครก็รู้หมดแล้วว่าคนที่แก้ผ้านอนกอดกับผมอยู่นี่ไม่ใช่พี่นักร้อง



ทำไมร้ายกาจแบบนี้นะ!!


“อ่าวน้องเล็ก กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”



“เมื่อคืนฮะ” ผมบอกแม่ที่กำลังลงมาด้านล่าง ตอนนี้ผมอยู่ในชุดที่เหมือนกับว่าผมอยู่ในช่วงฤดูหนาวที่โคเรีย เพราะไอ้คนบ้านั่นคนเดียวเลย ชอบขี้หึงไม่เข้าเรื่อง พี่มันบอกผมตลอดว่าไม่อยากให้ผมเห็นด้านมืดของเขา นี่คือด้านมืดที่สุดหรือยังอ่ะ  T^T ขอให้เป็นด้านมืดที่สุดของพี่มันแล้วเถอะ มากกว่านี้กลัวว่าผมจะตายไปซะก่อน



RRRRRRRRRRR


“สวัสดีครับ พี่เคธี่”



“เมื่อไหร่จะมาคะลูก”


“ตอนนี้น้องเล็ฏโกรธพี่เอิร์ธอยู่ฮะ น้องเล็กไม่อยากจะเซอร์ไพรส์แล้ว”



“ตาเถร โกรธอะไรกันคะ ใครผิดใครถูกไหนเล่า”



“พี่เอิร์ธผิดฮะ”



“ยังไง”


“ก็...” ผมคิด


“เอ้า ว่ามาเร็วๆค่ะ”


“พี่เอิร์ธจะทิ้งน้องเล็กไว้ข้างทาง”


“ว๊ายยย จริงเหรอ”



“จะ...จริง” หรือเปล่าอ่ะ T^T ถึงพี่เอิร์ธจะบอกว่าขยับรถมารับผมเฉยๆแต่ตอนนั้นผมคิดว่าพี่มันจะทิ้งผมไปจริงๆแล้วนี่



“มีอะไรอีกมั้ยคะลูก ถ้าเรื่องแค่นี้จะทำให้วาเลนไทน์ปีแรกของหนูพัง คุณแม่ก็ขอบายแล้วกันค่ะ”



“เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวฮะ”


“ว่า?”


“...”


“...”


“เดี๋ยวน้องเล็กจะไปนะฮะ”


ผมจะมองข้ามไอ้ความขี้หึงบ้าๆบอๆของพี่มันไปสักครั้งก็ได้



...เพื่อวาเลนไทน์ปีแรกของเรา T^T
















“หน้าซีดๆนะน้องเล็ก”



“ไม่เป็นไรหรอกฮะ”


“แล้วทำไมใส่เสื้อมากสิ่งอย่างนี้ล่ะคะคุณลูกกก”


“น้องเล็กรู้สึกหนาวๆ”


อันนี้หนาวจริงๆฮะ ความปวดเมื่อยตามเนื้อตัวที่สืบเนื่องมาจากเมื่อคืนก็ยังไม่หายไปไหนแล้วดูท่าว่าจะยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆจนปวดไปถึงหัวแล้ว



“ไม่สบายหรือเปล่า เสียงแหบๆด้วย” พี่เปียวถามแต่ผมส่ายหน้าปฏิเสธ



“นั่นสิ เปลี่ยนแผนมั้ย”



“พอค่ะ ฉันคิดไม่ออกแล้วนะยะ พวกมึงอยากได้แผนใหม่ก็คิดกันเอาเองเลย”


“ไม่เป็นไรฮะ น้องเล็กสบายดี”



“งั้นรอพวกพี่อยู่ในห้องนี่นะ เดี๋ยวพวกพี่ไปเตรียมของก่อน”


“มีอะไรให้น้องเล็กช่วยมั้ยฮะ”


“มีแน่ แต่ยังไม่ถึงเวลา คิกคิก”



“พอมึงหัวเราะอย่างนี้แล้วเหมือนลิงเหมือนค่างร้องเลยว่ะ ซึ่งมันไม่ได้น่ารักเลยนะนั่น”



“อิแพง!! ชิ”



พวกเขาเปิดหนังให้ผมดูระหว่างให้ผมรออยู่ในห้อง สักพักพี่เคธี่ก็ส่งข้อความมาบอกผมว่าช่วยด้วย พี่เขาถูกปล้นอยู่ที่ลานจอดรถของคอนโด ผมรีบวิ่งไปไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลังอะไรเลย



“พี่เคธี่!!”



“โอ๊ะ เรียกพวกมาช่วยเหรอ หึหึหึ”


“อย่าทำอะไรพี่เคธี่นะฮะ”



ผมวิ่งฝ่าวงล้อมผู้ชายร่างสูงสี่ห้าคนที่ใส่เสื้อดำยกแก๊งค์และสวมหมวกไอ้โหม่งปิดบังหน้าตาไว้อีก ผมพยายามจะแกะมัดให้แต่ตัวเองกลับถูกผ้าผืนใหญ่คลุมไว้ทั้งตัวแล้วแบกขึ้นพาดบ่า ผมตกใจมากและพยายามเรียกให้คนช่วยแต่แถวนั้นดูเหมือนไม่มีใครอยู่เลย ในใจตอนนี้ภาวนาให้พี่เอิร์ธตื่นขึ้นมา...ให้เขาตามหาผมให้พบ และมาช่วยผมทีเถอะ




ต่อด้านล่างค่ะ
v
v
v
v
v
v

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด