❤ กรี้ดกร้าดในทวิตฝากติดแทค #ยิ้มหวานของหมอ นะคะ❤ รอบนี้ยิ้มหวานเป็นคนเล่านะคะ - HAPPY NEW YEAR -
SPECIAL
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของปี...
ซึ่งที่บ้านเรามักจะจัดงานเลี้ยงส่งท้ายปีเท่าต้อนรับปีใหม่อยู่เป็นประจำ นั่นทำให้เราเคยชินกับการนับถอยหลังข้ามปีกับพ่อแม่พี่สาวและญาติๆที่สนิทกัน และปีนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้นอ
การรอคอยเพื่อที่จะนับถอยหลัง
สิบ เก้า แปด เจ็ด หก ห้าไปจนถึง
ศูนย์ ไม่ใช่กิจกรรมที่ทำให้เราตื่นเต้นได้สักเท่าไหร่
แต่ช่วงสองสามปีหลังมานี้ สิ่งที่เรามักจะทำอยู่เสมอในชั่วโมงสุดท้ายของทุกปี คือการคิดทบทวนว่าปีที่แล้วมีอะไรที่ดีผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าง
ปีนี้มีอะไรบ้างนะ? ถ้าคิดย้อนไปจากปลายปีก็คงเป็นเรื่องที่งานเราได้รางวัล ได้ไปเที่ยวญี่ปุ่น ได้เจอคนดีๆ ...
ไม่ทันจะได้นับว่าคนดีๆที่ว่านั่นมีใครบ้าง หนึ่งในรายชื่อคนดีของเราก็ไลน์มาหากันซะอย่างนั้น
*กินหมูไปกี่ตัวแล้ว นิสัย...
ขีดออกจากรายชื่อคนดีๆที่เราเจอในปีนี้ไปตอนนี้เลยแล้วกัน
* 20
*หมาในปากหมออ่ะ
*ถ้ากินได้ เราก็จะกินด้วย
*555
*อย่าดุข้ามปีดิแฟน
*อยากกินปากเราก็บอกดีๆ
*อี๋
*ไม่คุยแล้วระหว่างที่พิมพ์ไปนี่เราก็ได้แต่นั่งขำ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเรียนหมอแล้วถึงได้กวนตีนขนาดนี้?
ไม่ใช่แค่หมอนะ เพื่อนหมอก็ด้วย เป็นเหมือนกันไปหมดอ่ะ
*เฮ้ย อย่าเพิ่ง
*count down เสร็จไปหานะ
*มีธุระ
*ธุระอะไร สำคัญขนาดนั้นเลย?
*ธุระไม่สำคัญหรอก
*คนที่จะไปเจออ่ะสำคัญ
*เพราะว่าสำคัญก็เลยอยากเจอ...ไงล่ะ? กวนตีนกันเสร็จก็จีบต่อ
เป็นคนยังไงกันแน่เนี่ย?
อาจจะเป็นเพราะทั้งเราและหมอดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปด้วยทั่งคู่ล่ะมั้ง ก็เลยรู้สึกเหมือนจะช่างต่อปากต่อคำกันมากกว่าปกติ
*หมอ
*อยากจีบมากไม่ต้องมาไลน์คุยกันเลย
*ไปชมรมนาฏศิลป์ไป
*5555
*ไม่ไปชมรม
*แต่จะไปหา
*ไม่ให้มาได้มั้ยอะ
*กินเหล้าด้วย
*ไม่อยากให้ขับรถเลย
*ไม่ได้กินตั้งแต่สี่ทุ่มครึ่งแล้ว
*ไม่เมาแล้วเนี่ย
*วางแผนไว้แล้ว
*ทำขนาดนี้ห้ามได้ปะละ?
*ถ้าจะมาจริงๆ รีบมาเลย อย่าดึก
*มาตอนเราหลับไปแล้วไม่รู้ด้วยเหอะ
*ปาร์ตี้ต่อแล้วนะ
*ไปกินหมูตัวที่ 21 อะดิ?
*หมอ!!
*จะบล็อคแล้วนะ
*ขอโทษค้าบบบบบบบก่อนที่อีกฝ่ายจะส่งสติ๊กเกอร์บ๊ายบายกลับมา
เราเลี้ยงฉลองกับครอบครัวไปเรื่อยๆ บรรยากาศโดยรวมก็สนุกสนานและอบอุ่นไม่ต่างจากทุกๆปีที่ผ่านมา หลังจากที่นับถอยหลังจนถึงเลขศูนย์พร้อมกับทุกคนและเสียงพลุที่ดังไปทั่วแล้ว โทรศัพท์เราก็ดังแจ้งเตือนจนต้องกดปิดเสียง
ท่ามกลางข้อความมากมายที่ถูกส่งมา มีอันนึงส่งมาจากคนที่เพิ่งคุยกับเราไปล่าสุด มันเป็นข้อความสั้นๆที่ไม่มีอะไรมากมาย แต่เราก็เลือกที่จะพิมพ์ตอบกลับไป
*สวัสดีปีใหม่ครับ
*Happy New Year!!งานเลี้ยงที่บ้านเรายังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ จนเราต้องขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากควันของเตาบาร์บีคิว
- - -
*นอนยัง? ข้อความที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอทำให้เราต้องปิดไดร์เป่าผมในมือแล้ววางลง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแทน
*ยังไม่นอนดิ
*รู้แล้ว
*ที่บ้านเปิดไฟสว่างกันขนาดนี้จะนอนได้ไง?
*ก็ใช่ไง
*เพิ่งหนีมาอาบน้ำเนี่ย พิมพ์ตอบอีกฝ่ายไปเสร็จเรียบร้อยแล้วเราถึงนึกขึ้นมาได้
หมอบอกว่าบ้านเปิดไฟสว่างเหรอ? คิดได้อย่างนั้นปุ๊บเราก็รีบวิ่งไปที่หน้าต่าง พร้อมกับมือซึ่งยังคงเช็ดผมที่ไม่แห้งสนิทดีไปด้วย
พอมองเลยรั้วบ้านไป เราก็เห็นรถคันใหญ่จอดอยู่ก่อนจะถึงประตูทางเข้าบ้าน
ไม่ทันที่จะบอกอีกฝ่ายว่าเรารู้ทันแล้ว เสียงเตือนจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
*เห็นกันแล้วนี่
*รีบออกมาเลยข้อความที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าทำให้เราหลุดขำ พร้อมกับบ่นอีกฝ่ายในใจว่า เล่นอะไรเป็นเด็กๆ
ก่อนจะวางผ้าขนหนูลง หยิบซองสีดำอันเล็กๆที่วางอยู่บนโต๊ะใส่กระเป๋ากางเกงนอน แล้วเดินออกจากห้องไปทั้งๆที่ผมยังคงไม่แห้งดี
เราเดินผ่านกลุ่มผู้ใหญ่ที่ยังคงปักหลักปาร์ตี้กันต่อ ถึงแม้ว่าช่วงเวลาแห่งการนับถอยหลังข้ามปีจะผ่านไปเรียบร้อบแล้วก็ตาม
พอออกจากประตูรั้วบ้านเราก็ไปหยุดอยู่ข้างเมอร์ซิเดสสีดำที่จอดอยู่โดยไม่ดับเครื่องและรอให้อีกฝ่ายปลดล็อครถให้ แต่ประตูที่อยู่ตรงหน้าเราดันเปิดออกมาเอง พร้อมกับที่เห็นว่าอีกฝ่ายซึ่งนั่งอยู่หลังพวงเป็นคนที่เอื้อมมือมาเปิดประตูรถให้กัน
เข้ามาในรถปุ๊บเราก็ขมวดคิ้วมองคนที่ขับรถมาหากันดึกๆดื่นๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะพูด เพราะนี่ก็จะตี 1 เข้าไปแล้ว
“จริงๆไม่อยากให้มาเลยรู้ปะ กินเหล้ามาแล้วยังขับรถดึกๆอีก ตำรวจจับนี่ขำไม่ออกแน่"
“ครับผม รู้แล้วว่าเป็นห่วง แล้วนี่ลงมาทั้งผมชื้นๆ เดี๋ยวก็ไม่สบายเหอะ"
“ครับผม รู้แล้วว่าเป็นห่วงเหมือนกัน"
เราพูดแล้วย่นจมูกใส่ ก่อนจะไม่ตอบอะไรเพราะอีกคนกำลังเอื้อมมือไปหยิบของจากเบาะหลังมายื่นให้กัน
เรารับตะกร้าหวายเล็กๆแบบไม่มีหูหิ้วที่ข้างในใส่ผลไม้อบแห้งหลายๆชนิดใส่ขวดโหลเอาไว้ แล้วหันไปทำหน้างงใส่
“ฝากใหม่พ่อกับแม่ บอกว่าเพื่อนฝากมาสวัสดีปีใหม่แล้วกัน"
คำตอบที่ได้ยินทำเอาเรารู้สึกแปลกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีของมาฝากพ่อแม่เราด้วย ระหว่างที่กำลังนั่งอ่านฉลากข้างขวดโหลดูว่าของข้างในมีผลไม้อะไรบ้าง เราก็พูดออกมา
“ขอบคุณนะ น่ารักนะเนี่ย เดี๋ยวค่อยหิ้วอะไรติดมือไปฝากแม่บ้างดีกว่า"
พูดจบเราก็เงยหน้าขึ้นไปมองสบตาก่อนจะถามต่อ
“พวกอุปกรณ์เบเกอร์รี่ดีไหม?”
พอเห็นว่าคนฟังพยักหน้ารับ เราก็ถามต่อทันที
“แล้วของขวัญเราอ่ะ?”
ได้ยินอย่างนั้นหมอก็ยิ้มรับมุมปาก แต่แทนที่จะบอกว่าจะให้อะไร เจ้าตัวกลับยกมือขึ้นกระดิกนิ้วเรียกเราให้เข้าไปใกล้ๆ แบบที่เห็นท่าทางแล้วเดาได้ไม่ยากเลยว่าของขวัญปีใหม่ของเราจะเป็นอะไร
“มานี่ดิ"
“ไม่”
เราตอบพลางขยับตัวถอยหลังไปจนติดประตู แล้วส่งสายตาไม่ไว้ใจตามไป จนหมอหลุดขำ ก่อนจะจับมือเราแล้วดึงให้กลับเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับบ่น
“อย่ายุกยิกดิ เดี๋ยวกระเช้าเราตก"
ฟังดูมีเหตุผลใช่มั้ยล่ะ?
แต่ทันทีที่อีกฝ่ายขยับเข้ามาหากัน แล้วแตะริมฝีปากลงมาเบาๆก่อนจะผละออกไป ไอ้เรื่องกลัวกระเช้าตกอะไรนั่นก็หลุดจากความสนใจไปในทันที
“สวัสดีปีใหม่"
พอได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้นเราก็ตอลกลับไปสั้นๆ พร้อมกับหลุดขำนิดหน่อย
“เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วในไลน์"
“บอกอีกไม่ได้ไง? ขอบคุณที่มาเจอกัน ขอบคุณที่ให้เราอยู่ด้วย แล้วก็ขอบคุณที่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในปีนี้ของเราด้วย"
“หมอ...เว่อร์อ่ะ"
“เว่อร์แล้วเขินทำไม?”
“อะไร? ใครเขินวะ?”
เราถามพร้อมกับส่งยิ้มไปให้พร้อมกับยักคิ้วข้างเดียวใส่ จนคนตรงหน้าต้องยกมือขึ้นมาบีบจมูกเราเล่น
นิสัยไม่ดีอะ เอะอะๆก็บีบจมูกกันแรงๆตลอด
“ทำไมเขินแล้วโวยวายจังวะยิ้ม? ทำมาทวงของขวัญ ตัวเองมีอะไรให้เราปะเหอะ?”
ได้ยินอย่างนั้นเราก็ส่ายหน้าแทนคำตอบ จนหมอต้องพูดต่อ พร้อมกับกระดิกนิ้วแบบเดิมอีกครั้ง
เราว่าไอ้ท่ากระดิกนิ้วอันนี้มันโคตรกวนตีนอ่ะ
“งั้นก็ให้เราแบบเดียวกันเลย มานี่มา"
อีกฝ่ายพูดพลางทำท่าจะเข้ามาใกล้อีกครั้งจนเราต้องยกมือขึ้นดันหน้าหมอออกไป
“ไม่ต้องเลย”
พูดจบเราก็หยิบของที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา ก่อนจะยื่นไปให้คนที่ยังคงนั่งทำหน้ากวนตีนอยู่ที่เดิม
“อ่ะ! เรามีของให้เหอะ"
คนตรงหน้ารับซองกระดาษเล็กๆจากเราไป และทำท่าจะแกะออกทันที ถ้าเราไม่รีบห้ามขึ้นมาก่อน
“ค่อยเอากลับไปแกะที่บ้าน"
“ทำไม?”
เจ้าตัวถามพร้อมกับพยายามจับๆดูว่าในซองนั้นมีอะไร แต่เห็นสีหน้าแล้วก็พอจะเดาได้ว่า ต่อให้ทำแบบนั้นต่อไปก็คงจะไม่ได้คำตอบ
“ไม่บอก บอกก็รู้ดิ"
ได้ยินอย่างนั้คนฟังก็ยักคิ้วให้เราก่อนจะ ฉีกซองที่เราให้ไปจนขาดออกเป็นสองท่อนเลยด้วย
เป็นคนยังไงเนี่ย?!
ทันทีที่ซองขาดออก ของที่อยู่ในนั้นก็หล่นลงมา มันเป็นพลาสติดรูปวงกลมสีดำที่หนาขึ้นมานิดหน่อย
คนที่ได้มันไปหยิบของชิ้นนั้นมาถือเอาไว้ พลิกบนล่างซ้ายขวาดูก่อนจะถาม
“อะไรเนี่ย?”
ต้องให้บอกอีก?
“เดาดิ...”
“ฮึ? ไม่รู้ พวงกุญแจเหรอ?”
พวงกุญแจอะไรจะหน้าตาเรียบๆแบบนี้?
“คีย์การ์ดคอนโดเราเว่ย!
"เหรอ?!"
หน้าตาตกใจโคตรจะเกินจริงเลย...
"เราไปสั่งทำไว้ให้อ่ะ ที่จริงก็ไม่ได้จะให้เป็นของขวัญอะไรหรอก ก็แค่ให้...ให้เฉยๆ"
"อือฮึ..."
"ก็...เราขี้เกียจลงไปเปิดประตูให้แล้ว ต่อไปนี้เปิดเองเลยนะ”
พูดจบเราก็ได้แต่กัดปาก มองคนที่ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่เดาได้เลยว่าน่าจะรู้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วว่าของที่ถืออยู่มันเอาไว้ทำอะไร
แต่ก็แกล้งถามให้เราพูดไปงั้น
“อ่าวเหรอ?”
“นี่ปี2016แล้วนะ เลิกกวนตีนเหอะ"
คำพูดของเราทำให้คนฟังหัวเราะรับ ก่อนจะยื่นมือมาจับปลายคางไว้พร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่มือแตะปากเราแล้วขยี้เล่น
“ขอบคุณมาก โคตรดีใจเลย"
"..."
"อย่ามาทำหน้าตาน่างับดิ"
“น่างับอะไร? ไปแล้วนะ อาทิตย์หน้าเจอกัน มั้งนะ...”
น่าจะอีกหลายวันอยู่เหมือนกันกว่าที่เราจะได้เจอกันอีก เพราะตอนนี้เราอยู่ในช่วงปิดเทอมสั้นๆส่วนอีกคนยังคงต้องเรียนมาราธอนต่อไปอย่างน่าสงสาร
“อืม...ได้หยุดก็นอนเยอะๆล่ะ"
คนตรงหน้าเลื่อนมือมาจับมือเราไว้แล้วบีบเบาๆระหว่างที่พูดออกมา ก่อนจะยอมปล่อยออกตอนที่ยกมืออีกข้างขึ้นมาโบกมือให้อีกครั้ง แล้วพูดออกมาก่อนจะลงจากรถไป
“ไปละ ฝันดี อย่าเมาเยอะนะ"
“อืม...”
เรากำลังเดินเข้าบ้านโดยมีเมอร์ซิเดสคันเดิมจอดอยู่ด้านหลัง หลังจากเดินห่างออกมาได้สักสองสามก้าว ความรู้สึกในใจก็ทำให้เราต้องหันกลับไป เดินตรงไปยังฝั่งคนขับของรถคันเดิม และรอให้อีกฝ่ายเปิดหน้าต่างลงแล้วถาม
“มีอะไร?”
“ลืมบอก...”
ระหว่างที่อีกฝ่ายกำลังทำหน้างงๆ รอฟังว่าเราจะพูดอะไร เราก็แตะนิ้วหัวแม่มือลงบนปากของตัวเองกดจูบเบาๆ ก่อนจะเอาบริเวณนั้นแตะลงไปบนริมฝีปากของคนตรงหน้าแล้วพูดต่อ
“ปีหน้าเราไปเค้าท์ดาวน์ด้วยกันนะ...”end
- - -
เป็นตอนพิเศษสั้นๆที่เรานึกอยากจะเขียนขึ้นมาได้ตอนห้าทุ่มของเมื่อวาน...
จริงๆก็แค่อยากจะขอบคุณทุกคนที่เอ็นดูเด็กน้อยสองคนของเราขนาดนี้
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ เพราะนี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่เราเขียนในเว็บนี้
ตอนแรกทุกๆอย่างในนี้ดูใหม่สำหรับเรามากเลยค่ะ ถึงจะเคยแวะเข้ามาอ่านนิยายอยู่บ่อยๆ แต่เราก็ไม่เคยมียูสเซอร์
ตอนที่สมัครแล้วลองเอานิยายมาลง บอกตรงๆว่าเด๋อด๋ามาก แต่คอมเม้นท์น่ารักๆของทุกคนก็ทำให้เรารู้สึกคุ้นเคยมากขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว
เราต้องขอบคุณทุกๆแฮชแทคในทวิตเตอร์ที่พูดถึง #ยิ้มหวานของหมอ ด้วยสิเนอะ
ขอบคุณน้าา
สิ่งดีๆทุกๆอย่างที่เราได้จากการเขียนนิยายเรื่องนี้จะถูดจัดอยู่ในสิ่งดีๆประจำปี 2015 ของเราค่ะ
ขอบคุณน้า เยิ้บบยูว!
ปล.เดี๋ยวตอนหลักจะตามมาในเวลาอันรวดเร็ว!
หัวข้อ: -THAT SMILE- #ยิ้มหวานของหมอ [แจ้งข่าวหน้า 56 ค่ะ] <14.03.16> (อ่าน 707271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก