หัวข้อ: ✿✿ ธุรกิจนี้มีรัก ✿✿

[sarawatta]

เรื่องนี้เคยลงไว้แต่ไม่ได้มาต่อใช่ไหมคะ  เรื่อง...อัพไลน์ที่รัก  ใช่ม๊ะ
พอดีติดตามอยู่  แต่อยู่ๆก็ไม่มาต่อแล้วโดนลบไป
เสียดายเหมือนกัน
ดีใจที่มาต่อนะคะ(สรุปเองเสร็จสรรพ)

ใช่แล้วครับ เรื่องเดียวกัน วันนี้เย็นๆ จะลงตอนใหม่นะครับ เป็นตอนที่ยังไม่เคยลงเลยก่อนหน้านี้
ขอบคุณที่จำกันได้ด้วยครับ

[snowboxs]

รอๆๆๆๆๆๆ

[sarawatta]

✿✿ธุรกิจนี้มีรัก✿✿

CHAPTER 11 ❋ การตอบแทนคือการบ้านของชีวิต

ร่างขาวสูงโปร่งเดินดุ่มๆ อยู่ไม่ไกลดูคุ้นตา แต่งตัวแบบนี้คงไม่ใช่นักศึกษา เมื่อเดินยิ้มเข้ามาใกล้ น้ำฝนจึงรู้ว่าเป็นใคร สีหน้าที่เคยดูปกติเปลี่ยนเป็นมึนตึง

คนที่ทำให้น้ำฝนหน้าบึ้งได้คงไม่ใช่ใครที่ไหน แฟนหนุ่มของเธอนั่นเอง วันนี้ถือโอกาสมารับเธอถึงมหาวิทยาลัยเลย น้ำฝนจึงยอมขึ้นรถกลับด้วยอย่างเสียมิได้

"ยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอ" เจถามเมื่อนั่งในรถเรียบร้อย ท่าทางของแฟนสาวยังคงมึนตึงไม่หาย

น้ำฝนถอนหายใจเบาๆ "ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"

เจมุ่นคิ้วแปลกใจกับคำตอบ น่าแปลก คราวนี้น้ำฝนโกรธนานหลายวันผิดปกติ แต่เจก็มาง้อช้าผิดปกติด้วยเหมือนกัน น่าจะผิดปกติทั้งคู่

เจฝืนยิ้มให้ดูอารมณ์ดี ก่อนเอ่ยปากชวน "วันนี้ไปกินอะไรกันดี น้ำฝนอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม"

"ไม่ค่ะ น้ำฝนอยากกลับบ้าน" น้ำฝนตอบโดยไม่หันไปมองหน้า

เจอึ้งไปเล็กน้อย ท่าทางอย่างนี้คงไม่น่าชวนคุยต่อ เพราะรู้ว่าเดี๋ยวต้องทะเลาะกันอีก เจจึงขับรถออกไปก่อน จนกระทั่งขึ้นทางด่วนมาไกลพอสมควร น้ำฝนจึงเอ่ยถามถึงใครอีกคน

"พี่เล็กเป็นไงบ้างคะ"

"ก็สบายดี ตอนนี้เป็น 12% แล้ว พี่ว่าสิ้นเดือนนี้ คุณเล็กน่าจะได้ไม่ต่ำกว่า 15% เผลอๆ อาจจะ 21% เลยก็ได้นะ" คนเล่าดูภูมิใจไม่น้อย

"อ๋อค่ะ" น้ำฝนรับคำห้วนๆ ท่าทางเหมือนไม่อยากรู้เรื่องนั้น "ฝนหมายถึง...ช่วงนี้พี่เล็กมีงานเข้ามาบ้างหรือเปล่าน่ะค่ะ"

เจถอนหายใจบ้าง น้ำฝนคอยสนใจแต่เล็กเหมือนอย่างเคย จึงไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมคราวนั้นเจหึงหวงจนทะเลาะกับเล็กมาแล้ว

"ก็พอมีบ้าง แต่เป็นงานอีเวนท์เล็กๆ" เจหยุดเว้นจังหวะ แวบมองแฟนสาวอย่างครุ่นคิด "แปลกนะ ปกติน้ำฝนรู้เรื่องของคุณเล็กมากกว่าพี่อีก ทำไมเดี๋ยวนี้..."

"ก็ใครล่ะคะที่ทำให้พี่เล็กต้องเจอเรื่องแย่ๆ" น้ำฝนขัดขึ้น น้ำเสียงไม่พอใจ "ตอนนี้ งานพี่เล็กก็น้อยลง แฟนคลับก็หายไป ข่าวคราวก็เงียบ สื่อก็ไม่ได้ออก แล้วน้ำฝนจะรู้ข่าวคราวได้ยังไงคะ"

ใช่อย่างที่เจเดาไว้ไม่ผิด น้ำฝนยังคงโกรธเจเรื่องนี้อยู่ น่าแปลก คนที่โดนผลกระทบตรงๆ แท้ๆ กลับไม่เคยว่าเจสักคำ

"น้องฝน...นี่ยังไม่หายโกรธพี่เรื่องนี้อีกเหรอ พี่ไปขอโทษคุณเล็กมาแล้ว คุณเล็กเขาก็ให้อภัยพี่แล้วนะ พี่ก็ยอมรับว่าพี่ผิด พี่ยอมชดใช้ให้ทุกอย่าง น้องฝนจะให้พี่ทำอะไรอีกเหรอครับ" เจชี้แจง แต่น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจเช่นกัน

"เหรอคะ ยอมรับผิดแล้วมันช่วยแก้ปัญหาอะไรได้ไหมล่ะคะ ขอโทษแล้วทำให้พี่เล็กเขามีงานเพิ่มขึ้นหรือเปล่า ชื่อเสียงของพี่เล็กเขากลับมาได้เหมือนเดิมได้ไหมคะ" น้ำฝนเถียงคอเป็นเอ็น

"น้ำฝนดูจะห่วงคุณเล็กมากกว่าพี่อีกนะครับ" เจตัดพ้อ

น้ำฝนหยุดชะงัก ก่อนนั่งเงียบแต่สีหน้ายังคงไม่พอใจอยู่ พอสงบสติอารมณ์สักพัก น้ำฝนจึงพูดขึ้นมาใหม่

"พี่ขนมคะ น้ำฝนว่า..." น้ำฝนดูลังเล สีหน้าครุ่นคิด แต่เมื่อตัดสินใจจะพูดแล้ว เธอคงไม่ยอมเสียความตั้งใจ

"เราอยู่ห่างๆ กันสักพักดีไหมคะ"

"น้ำฝน!" เจร้องอุทานอย่างตกใจ แทบจะเบรกรถหัวทิ่ม แต่ก็ต้องฝืนขับรถต่อไป

"น้ำฝนอยากมีเวลาทบทวนอะไรบางอย่างค่ะ แล้วน้ำฝนก็คิดว่า...พี่ขนมเองก็คงต้องทบทวนอะไรบางอย่างด้วยเหมือนกัน" น้ำฝนอธิบาย

"แล้วอะไรล่ะครับที่เราสองคนต้องทบทวน" เจทำหน้าไม่เข้าใจ เริ่มสังหรณ์ใจแล้วว่าความรักจะมีปัญหาหนัก อาจถึงขั้น...

"ก็ทบทวนความรักของเราสองคนไงคะ บางที...พออยู่ห่างๆ กัน เราสองคนอาจจะได้คำตอบที่ชัดเจนมากขึ้นก็ได้" น้ำฝนอธิบายอีก แต่ก็ดูเหมือนไม่กล้าพูดทั้งหมด

"คำตอบอะไรเหรอ" เจถามเสียงสั่น

น้ำฝนเงียบ ไม่ตอบคำถามของเจ

"หรือว่า...ฝนมีคำตอบอยู่แล้ว แค่รอเวลาว่าเมื่อไหร่จะกล้าบอกพี่ใช่ไหม" เจถามอย่างรู้ทัน

น้ำฝนหันไปมองเจ สีหน้าเหมือนคนรู้สึกผิด แต่เธอก็ไม่ตอบคำถามใดๆ ที่ผ่านมา เธอไม่เคยยอมรับที่เจทำยัวร์เวย์ แม้ว่าเจตั้งใจทำจนสำเร็จเป็นถึงระดับไพลิน แต่ก็ไม่ทำให้เธอภูมิใจแต่อย่างใด

อีกไม่นาน...เจคงต้องเตรียมใจแล้ว!

อยู่ดีๆ นายชิงชัยโทรมาหาเล็ก ขอซื้อเครื่องกรองอากาศถึงห้าตัว ถ้าเป็นลูกค้าคนอื่นเล็กคงดีใจ แต่เล็กไม่เคยไว้ใจนายชิงชัยเลย ยิ่งให้ไปหาถึงบ้านก็ยิ่งกลัวตัวเองจะไม่ปลอดภัย

แต่คราวนี้ เล็กจะไม่ตัดสินใจลำพังอย่างคราวที่แล้วอีกแล้ว อย่างน้อยก็มีอัปไลน์เป็นที่พึ่ง บังเอิญวันนี้นัดเจอกันที่ยัวร์เวย์ช็อปสยามดิสคัฟเวอรี่ เจนัดพี่ประสิทธิ์และดาวน์ไลน์คนอื่นๆ มาด้วย เล็กจึงว่าจะลองปรึกษาทั้งเจและพี่ประสิทธิ์ดู

พอมาถึงช็อป เจขอให้เล็กเล่าความเป็นมาให้ฟังก่อน ปกติเล็กไม่กล้าเล่าเรื่องแบบนี้ให้คนไม่สนิทมากฟัง แต่ครั้งนี้กลับไว้ใจเพื่อนๆ นักธุรกิจด้วยกัน คงเป็นเพราะเริ่มเห็นแล้วว่าไว้ใจได้ เล็กจึงเล่าตั้งแต่เริ่มต้นเข้ามาในวงการ

"ตอนนั้น...ผมเพิ่งเข้ามาในวงการใหม่ๆ ไม่รู้ว่าเคยดูรายการเดอะไชนิ่งสตาร์กันไหมครับ หลายปีมาแล้ว ผมเข้ามาในวงการจากการส่งเพลงที่ร้องเข้าประกวด ที่จริงผมร้องเพลงไม่เก่งหรอก แต่พอร้องได้"

พอเล็กพูดถึงตรงนี้ เจก็อดขำเบาๆ ไม่ได้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเจขำอะไร

"ผมได้คะแนนโหวตเยอะ ก็เลยได้เข้ารอบลึกๆ แบบงงๆ แล้วก็ได้รางวัลที่สามมา จากนั้นก็เริ่มมีงานเข้ามาเรื่อยๆ ครับ ถ่ายแบบบ้าง ถ่ายโฆษณาบ้าง ไปออกงานอีเวนท์บ้าง แต่ไม่มีงานร้องเพลงอีกเลย ตอนนั้นผมไม่มีใครช่วยดันเพราะผมเข้ามาเอง ก็เลยไม่ค่อยมีงานดีๆ เข้ามาเท่าไหร่ แล้วผมก็มาเจอกับนายชิงชัย เขาก็...ออกแนวเจ๊ดันนั่นแหละครับ พยายามจะมาช่วยดันผม แต่ว่า...ต้องแลกกับการไป...เอ่อ...นอนกับเขา"

เล็กหยุดเว้นจังหวะ ทุกคนดูตั้งใจฟังมาก แทบไม่กะพริบตากันเลย

"แต่ผมไม่ยอมครับ" เล็กเล่าต่อ "เขาก็พยายามตื๊ออยู่หลายครั้ง บังเอิญช่วงหลังผมได้ไปเล่นละครสั้นเรื่องหนึ่ง มีพี่ที่เคยเจอกันตามงานนี่แหละครับชวนไป ก็เลยทำให้ผมเริ่มดังขึ้นมา จากนั้นก็ได้เข้ามาอยู่ที่ช่องที่อยู่ปัจจุบันนี่แหละครับ ผมเซ็นสัญญาไปสามปี มีละครให้เล่นอยู่หลายเรื่อง แต่ก็ไม่ได้ออกอากาศเกือบทั้งหมด นายชิงชัยบอกผมว่า เขาจะช่วยคุยกับผู้ใหญ่ให้เอาละครที่ดองไว้มาออกอากาศ แต่ผมไม่เล่นด้วย จากนั้นเขาก็เงียบหายไปสักพัก จนกระทั่งมีปัญหาเรื่องยัวร์เวย์เข้ามา ช่วงที่ผ่านมา งานผมหายไปเยอะมาก นายชิงชัยก็กลับมาอีก เขาเสนอให้ผมถ่ายแบบนิตยสารเล่มหนึ่ง ผมเรียกค่าตัวเจ็ดหลักกับเจ้าของหนังสือ เขาก็ยอมจ่ายตามที่ผมขอ ทำให้ผมพอหายใจหายคอได้หน่อย แต่พองานออกมาแล้ว ทางช่องที่ผมอยู่เขาก็ไม่พอใจมาก ตอนนี้ไม่ป้อนงานให้ผมเลย ช่วงนี้ผมเลยมีเวลาว่างทำธุรกิจเกือบทุกวัน"

พอฟังจบ ทุกคนมองเล็กด้วยสีหน้าเห็นใจ อาร์ตถึงกับขอจับมือเล็กและให้กำลังใจ

"สู้ๆ นะครับพี่เล็ก มีอะไรให้ผมช่วย บอกนะพี่"

น้ำเสียงและสีหน้าคนพูดดูเห็นใจ แม้ไม่ต้องช่วยอะไรกันมากเลกก็รู้สึกซาบซึ้ง คราวนี้คนอื่นๆ ผลัดกันขอจับมือให้กำลังใจเล็กด้วย ครบทุกคนแล้วพี่ประสิทธิ์จึงพาเข้าเรื่องต่อ

"ผมขอทวนหน่อยนะครับคุณเล็ก แสดงว่างานล่าสุดที่คุณเล็กได้เงินมาเจ็ดหลัก เป็นงานที่นายชิงชัยเขาช่วยหาให้คุณเล็กใช่ไหมครับ" พี่ประสิทธิ์ทวนถาม

เล็กพยักหน้ายอมรับ

"อ. เหวิน สอนอยู่เรื่องหนึ่งว่า ใครทำอะไรดีๆ ให้เราไม่ใช่หน้าที่ น้ำแก้วเดียวก็ต้องตอบแทน ถ้าผมเป็นคุณเล็กนะครับ ผมจะขอบคุณนายชิงชัยอย่างมาก อย่างน้อยเขาก็ช่วยเหลือเรา นึกถึงเราเวลาที่ลำบาก เขาอาจจะมีส่วนไม่ดีอยู่บ้าง แต่คุณเล็กเชื่อสิครับ ความดีชนะทุกอย่างเสมอ อ. เหวินสอนว่าอาวุธที่ร้ายแรงที่สุดก็คือความซาบซึ้ง ลองขอบคุณเขาด้วยความซาบซึ้งใจดูสิครับ"

เล็กทำหน้างง ถ้าเป็นที่อื่น พอฟังจบคงผสมโรงด่านายชิงชัยเสียๆ หายๆ แต่ที่นี่กลับไม่เป็นแบบนั้น มิหนำซ้ำยังจะให้เล็กไปขอบคุณคนที่เล็กเกลียดอีก แต่ก็จริง ถ้าไม่ได้นายชิงชัยช่วยวันนั้น เล็กคงแย่แน่

"พี่ขอเล่าเรื่องบุญ 6 แบบที่ อ. เหวิน สอนละกันนะครับ บุญ 6 แบบก็คือการขอบคุณ ทะนุถนอม ซาบซึ้ง ตอบแทน ถ่อมตัวและรับภาระ พี่จะขอพูดถึงเรื่องความซาบซึ้งก่อน ถ้าไม่มีข้อนี้เราก็จะทำข้ออื่นๆ ไม่ได้" พี่ประสิทธิ์เว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนเล่าต่อ

"ผมยกตัวอย่างเรื่องที่คุณเจสปอนเซอร์ผมเข้ามาในธุรกิจละกันนะครับ ตอนแรกคุณเจเขาไม่กล้าสปอนเซอร์ผมหรอก เพราะคิดว่าผมมีรายได้ดีอยู่แล้ว แต่โชคดีที่เขาไม่คิดแทน เพราะถึงผมจะรายได้เยอะ แต่มันก็เป็นรายได้แบบตักน้ำ ทุกวันนี้ผมขอบคุณคุณเจมากที่นำโอกาสนี้มาให้ผมกับครอบครัว ช่วยให้ผมวางแผนลงจากหลังเสือได้ง่ายขึ้น ถึงตัวจากไปก็ไม่ห่วงคนข้างหลัง นอกจากนำโอกาสมาให้แล้ว คุณเจก็ช่วยผมหลายอย่าง ช่วยสอนแนวคิด สอนสาธิตสินค้า พาผมมาเจอคนประสบความสำเร็จ ได้เรียนรู้อะไรดีๆ หลายอย่าง เราอาจคิดว่าเป็นหน้าที่ของอัปไลน์อยู่แล้ว แต่อย่าลืมนะครับ อัปไลน์ก็มีสิทธิ์เลือกที่จะช่วยหรือไม่ช่วยเราก็ได้ อาจารย์จึงสอนว่าใครทำอะไรให้เราไม่ใช่หน้าที่ไงครับ การที่นายชิงชัยยื่นมือมาช่วยคุณเล็ก ก็ไม่ใช่หน้าที่เหมือนกัน"

"จากนั้น เราก็ต้องทะนุถนอมโอกาสดีๆ ที่เราได้รับ ทะนุถนอมอัปไลน์ดีๆ อย่างคุณเจ คนที่รู้จักทะนุถนอมก็จะได้ครอบครอง เราจะเข้าไปนั่งอยู่ในใจคนครับ"

"ต่อมาคือการตอบแทน อาจารย์สอนเราว่าการตอบแทนเป็นการบ้านชีวิต ก่อนที่เราจะใช้ชีวิตของเราเอง เราต้องใช้หนี้คืนให้หมดเสียก่อน โดยเฉพาะพ่อแม่ของเรา เจเล่าให้ผมฟังบ้างแล้วว่าคุณเล็กส่งเงินให้ทางบ้านเป็นประจำทุกเดือน ก็เป็นการตอบแทนที่ดีอย่างหนึ่งครับ แต่พ่อแม่คงไม่ได้ต้องการแค่เงินจากเราอย่างเดียว เขาต้องการเวลาจากเราด้วย"

"อ. เหวินสอนว่า...การให้ ทำให้เรามีความสุข แต่การตอบแทน จะทำให้เราเติบโต วันนี้ถ้าคุณเล็กอยากเติบโตในอาชีพอะไร เราต้องตอบแทนทุกคนที่ให้โอกาสเรา หรือคนที่ช่วยเหลือเรา"

"ข้อต่อมา เราต้องรู้จักถ่อมตัว คุณเล็กเคยเห็นรวงข้าวไหมครับ ข้าวที่มีเมล็ดข้าวเยอะๆ จะโค้งลง แต่รวงข้าวที่ไม่ค่อยมีเมล็ดจะชี้ขึ้น ชีวิตของเรา ถ้าไม่ใช่เพราะคนอื่นช่วยเหลือหรือหยิบยื่นโอกาสให้ เราก็อาจจะไม่ได้มายืนตรงจุุดนี้ เขาถึงพูดว่า Ability without opportunity means nothing ต่อให้เราเก่งแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีใครให้โอกาส เราก็เติบโตได้ยาก ผมเชื่อว่าในวงการนี้คุณเล็กคงได้รับโอกาสจากใครหลายคน รวมถึงนายชิงชัยด้วย คุณนากาจิมา นักธุรกิจระดับดับเบิ้ลมงกุฎทูตของญี่ปุ่น ทุกครั้งที่ขึ้นเวทีเขาจะขอบคุณโต๊ะ เก้าอี้ ปากกา ขอบคุณทีมงาน คนยกของ คนจัดไฟ ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนช่วยให้เขาขึ้นมายืนบนเวทีได้อย่างราบรื่น แบ่งปันประสบการณ์ดีๆ ให้คนอื่นๆ คนถ่อมตัวจึงเป็นคนที่เห็นคุณค่าและซาบซึ้งในสิ่งดีๆ ที่คนอื่นๆ ทำให้เรา"

"ข้อสุดท้าย การรับภาระ อาจารย์สอนเราว่า...ชีวิตที่ไม่รับภาระไม่เรียกว่าชีวิต ผมเชื่อว่าตอนนี้คุณเล็กเองก็รับภาระหลายอย่าง อย่างน้อยก็ดูแลครอบครัวให้อยู่ดีกินดี เพราะถ้าเราสบาย ก็แปลว่ามีอีกอย่างน้อยหนึ่งคนที่เหนื่อยแทนเรา เพื่อให้เราสบาย การตอบแทนที่ดีที่สุดก็คือการรับภาระแทนนี่แหละครับ"

"บุญ 6 แบบนี้ ถือว่าเป็นคัมภีร์สุดยอดของธุรกิจยัวร์เวย์เลยนะครับคุณเล็ก ใครก็ตามที่ปฏิบัติบุญ 6 แบบได้ สำเร็จทุกคน ไปไหนใครก็รัก ไปไหนใครก็ให้โอกาส ไปไหนใครก็ขอบคุณ"

ตั้งแต่เกิดมา เล็กเพิ่งเคยฟังแนวคิดดีๆ ขนาดนี้ก็วันนี้เอง ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเลย ถ้าได้ยินมาก่อน ชีวิตคงไม่เป็นแบบนี้ แต่เล็กก็ยังสงสัยอยู่ดี นายชิงชัยนั่นจ้องจะเขมือบเขาอยู่ คำขอบคุณจะช่วยได้จริงหรือ

"คุณเล็กกำลังสงสัยใช่ไหมครับว่าบุญ 6 แบบจะช่วยคุณเล็กได้ยังไง" พี่ประสิทธิ์ถามอย่างรู้ทัน

เล็กหัวเราะเขินๆ ก่อนยอมรับตามตรง "ก็สงสัยอยู่ครับพี่"

พี่ประสิทธิ์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ดูเป็นคนใจเย็นมากทีเดียว น่าจะใจเย็นมากกว่าเจอีก "ผมถามอย่างนี้ละกันครับคุณเล็ก ถ้าเราไม่ขอบคุณเขา ไม่คิดหาทางตอบแทนเขา เราจะทำอะไรกับเขาล่ะครับ จะสู้กันแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน ร้ายมาร้ายกลับ เราจะสู้กันด้วยอะไรครับ จะใช้ระเบิด หรือจะใช้ความซาบซึ้ง"

เล็กครุ่นคิดทบทวน ที่ผ่านมาก็สู้ด้วยระเบิดมาตลอด แต่ไม่เคยมีอะไรดีขึ้นเลย หรือว่าเล็กควรเปลี่ยนอาวุธดูบ้าง

"พี่แนะนำอย่างนี้ละกันคุณเล็ก คุณเล็กขอบคุณเขาก่อน ถ้าเป็นไปได้ บอกเขาด้วยว่าขอบคุณเขาเรื่องอะไร สิ่งที่เขาช่วยเรามันดีกับเรายังไง มันช่วยให้คุณเล็กรอดผ่านวิกฤติได้ยังไง อ้อ อย่าลืมขอบคุณที่เขาให้โอกาสเรามาแนะนำสินค้าด้วยครับ ขอบคุณที่เขาไว้ใจให้เรามาดูแล เพราะนักธุรกิจยัวร์เวย์มีมากมาย แต่เขานึกถึงเราคนแรก จากนั้น คุณเล็กลองเสนอว่าจะตอบแทนเขายังไง เช่น ช่วยเขาทำงาน เขาอาจจะมีงานแสดง หรืองานในวงการต่างๆ ให้ช่วยทำ อะไรทำนองนี้ แต่ถ้าเขาขอให้คุณเล็กตอบแทนด้วยการทำเรื่องที่คุณเล็กไม่ชอบ คุณเล็กก็บอกเขาไปเลยครับว่าขอตอบแทนด้วยการทำอย่างอื่น ขอความเห็นใจเขาก็ได้ครับ ที่ผ่านมาเราเจอปัญหามาเยอะ ถ้าพี่เขาจะกรุณา ขอให้เราตอบแทนอย่างอื่นละกัน เชื่อผมอย่างหนึ่งครับ ถ้าเราขอบคุณใครสักคนด้วยความซาบซึ้ง เขาจะรู้สึกดีกับเรา เขาจะไม่ทำอะไรเราหรอกครับ ขอให้คุณเล็กนึกถึงแต่สิ่งดีๆ เข้าไว้ แล้วทุกอย่างจะดีเองครับ"

"หลายคนที่เข้ามาในธุรกิจนี้ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะเขาไม่ได้ปฏิบัติ 6 อย่างนี้ ผมมั่นใจว่าถ้าคุณเล็กตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงๆ จังๆ คุณเล็กจะประสบความสำเร็จทั้งในยัวร์เวย์ และจะกลับมายืนในวงการบันเทิงได้อย่างสง่างามอีกด้วยครับ"

พี่ประสิทธิ์สรุปท้าย เล็กฟังไปก็ขนลุกไป ไม่น่าเชื่อว่าในธุรกิจอย่างนี้จะมีคำสอนดีๆ แบบนี้ด้วย ช่างต่างกับที่เล็กเคยเข้าใจเมื่อก่อนราวฟ้ากับเหว ต้องขอบคุณเจที่ให้โอกาส เล็กจะซาบซึ้งความดีของชิงชัยได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่คนที่เล็กซาบซึ้งแน่ๆ ก็คือ...

คนที่กำลังมองมาและยิ้มให้เล็กอยู่ตอนนี้!

จากคำแนะนำของพี่ประสิทธิ์ ดูเหมือนจะทำให้เล็กมีความมั่นใจมากขึ้น แทนที่จะคิดถึงแต่การห้ำหั่นกับนายชิงชัย วันนี้เล็กจะลองวิธีใหม่ดูบ้าง เผื่อจะได้ผลอีกแบบ

เมื่อเล็กมาถึงบ้าน หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์ของนายชิงชัยก็คงได้ สิ่งแรกที่เล็กทำก็คือการขอบคุณตามที่ประสิทธิ์ได้แนะนำไว้

"ขอบคุณ...พี่ชิงชัยมากนะครับที่ให้โอกาสผมอีกครั้ง"

แม้ว่าจะพูดอย่างประหม่าและยังดูเคอะๆ เขินๆ แต่นับว่าการเปิดบทสนทนาครั้งนี้ทำให้ชิงชัยรู้สึกแปลกใจมาก เรื่องแรก เล็กไม่เคยเรียกชิงชัยว่า "พี่" เรื่องที่สอง เล็กไม่เคยขอบคุณเขาเลย นี่คงเป็นครั้งแรกที่ชิงชัยได้ยินคำพูดนี้จากปากของเล็ก แทบไม่น่าเป็นไปได้เลย

"ไม่เป็นไรครับน้องเล็ก พี่ยินดีช่วยเราอยู่แล้ว อ้อ กินข้าวกลางวันมาหรือยังครับ" ชิงชัยถามอย่างเป็นห่วง

รอยยิ้มและท่าทีของชิงชัยดูแปลกไป ดูเหมือนว่า...อานุภาพของการขอบคุณจะเริ่มให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างแล้ว

"กินแล้วครับพี่ กินเสร็จแล้วก็มาเลย ผมเตรียมเครื่องมาให้พี่เอาไว้ลองใช้สัก 2 คืนด้วยครับ ไม่ใช่ของผมหรอกครับ เป็นของอัปไลน์ ผมขอยืมเขามา พอดีผมเพิ่งเข้ามาทำยัวร์เวย์ได้ไม่นาน เลยยังไม่ได้ซื้อเครื่องกรองอากาศ แต่ผมทดลองใช้งานมาแล้วครับ เดี๋ยวผมจะบอกวิธีใช้งานให้นะครับ"

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องสาธิต ไม่ต้องเอามาให้พี่ลองก็ได้ พี่จะซื้อเลย ที่บ้านพี่มีอยู่แล้ว 5 เครื่อง น้องชายพี่เขาแนะนำให้ซื้อไว้ บ้านของพี่มีคนเป็นภูมิแพ้หลายคน แต่ว่าตอนนี้พี่รู้สึกว่าเครื่องที่มีอยู่ไม่พอ ก็เลยว่าจะซื้อเพิ่มอีก 5 เครื่อง เอาไว้ในห้องรับแขก ในห้องกินข้าวแล้วก็ห้องนอนหลานๆ"

"อ้อ...เอ่อ...จริงๆ พี่ซื้อกับน้องชายพี่ก็ได้นะครับ ไม่ต้องซื้อกับผมก็ได้" เล็กบอกอย่างเกรงใจ

ตอนคุยทางโทรศัพท์ ชิงชัยบอกว่าน้องชายก็ทำธุรกิจยัวเวย์ด้วย ที่จริงก็น่าจะซื้อกับน้องชายมากกว่า

"ไม่ได้หรอก เขาทำยัวร์เวย์อยู่ที่อเมริกาโน่น ถ้าพี่ซื้อกับเขา ก็ต้องส่งมาไกลเลย ซื้อกับเล็กนี่แหละ สะดวกกว่า"

เล็กพยักหน้าเข้าใจ "อ้อ...ขอบคุณครับพี่" เล็กยิ้มเก้อๆ เหมือนไม่รู้จะทำอะไร "พี่ชิงชัยครับ คือว่า..."

"มีอะไรเหรอเล็ก" ชิงชัยมองอย่างสงสัย เล็กดูแปลกไปจนผิดหูผิดตา เมื่อก่อนแค่จะเข้าใกล้ก็เป็นเรื่องยากแล้ว

"ผมขอโทษพี่ด้วยนะครับ ที่ผ่านมา...พี่พยายามให้โอกาสผมตั้งหลายครั้ง แต่ผมก็ปฏิเสธ แล้วก็...พูดไม่ดี ทำไม่ดีกับพี่หลายอย่าง ผมขอบคุณพี่มากที่ช่วยเอางานถ่ายแบบหนังสือเล่มนั้นมาให้ ถึงจะมีเรื่องบ้าง แต่เงินที่ผมได้มา ก็ช่วยชีวิตผมได้เยอะเลย ถ้าไม่ได้พี่ช่วยไว้...ผมก็คงแย่"

ชิงชัยถึงกับอ้าปากค้าง ตั้งแต่ดันเด็กใหม่ๆ เข้าวงการมาหลายคน ไม่เคยมีใครขอบคุณเขาอย่างจริงใจแบบนี้เลย ส่วนใหญ่ขอบคุณเพราะอยากได้ผลประโยชน์ จะว่าไป เล็กไม่ต้องขอบคุณด้วยซ้ำ เงินที่ได้ไม่รู้ว่าคุ้มกับชื่อเสียงที่เสียไปหรือเปล่า

"ครูในธุรกิจยัวร์เวย์เขาสอนผมว่า คนอื่นไม่มีหน้าที่ต้องทำดีกับเรา น้ำแก้วเดียวเราก็ต้องรู้จักตอบแทน พี่ช่วยผมมากกว่าน้ำแก้วเดียวหลายเท่า ผมคงไม่ตอบแทนไม่ได้ ถ้าพี่มีอะไรให้ผมช่วย พี่บอกผมนะครับ ถือซะว่าให้ผมได้ทำอะไรตอบแทนพี่บ้าง" คราวนี้เล็กเริ่มพูดได้เป็นธรรมชาติมากขึ้น แสดงว่าเริ่มอินกับการใช้อาวุธแบบใหม่แล้ว

ชิงชัยแปลกใจซ้ำยิ่งกว่าเดิม เล็กดูเปลี่ยนไปจนน่าตกใจ จะว่าเป็นเทคนิคการขายอย่างหนึ่งก็ไม่น่าใช่ เพราะยังไงชิงชัยก็ซื้ออยู่แล้ว

"ได้ๆ พี่มีงานอยู่หลายชิ้นเลย เอางี้ เอาใบสมัครมาให้พี่ก่อน เดี๋ยวพี่เซ็นต์ให้ แล้วจะคุยเรื่องงานชิ้นหนึ่งให้ฟัง พี่คิดว่ามันเหมาะกับเล็กมาก"

เล็กยิ้มดีใจ ก่อนหยิบเอาใบสมัครออกมาจากกระเป๋า ส่งให้ชิงชัยพร้อมกับปากกา เมื่อเซ็นต์ใบสมัครและรับรองสำเนาถูกต้องเรียบร้อย ชิงชัยก็ไม่ลืมสัญญาที่เพิ่งให้ไว้

"เล็กเคยดูคลัปแซทเทอร์เดย์ใช่ไหมครับ พอดีเขากำลังจะทำซีรี่ส์ใหม่เรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่อง...ไม่ได้รักหรือรักไม่ได้ เขากำลังหาพระเอกอยู่เลย ถ้าเล็กสนใจพี่จะดันให้"

"จริงเหรอครับพี่!" เล็กตาโต "ผมชอบซีรี่ส์ชุดนี้มากเลยครับ ยังเคยคิดเลยว่าถ้าได้เล่นสักเรื่องน่าจะดี"

"อืมๆ เล็กรอพี่ตรงนี้แป๊บนึงนะ เขาให้บทพี่มาด้วย เดี๋ยวเอามาให้เล็กดู"

"ครับ"

ชิงชัยเดินแกมวิ่งหายไปจากห้องรับแขก ไม่ถึงห้านาทีก็กลับมาพร้อมกับเอกสารชุดหนึ่ง น่าจะเป็นบทละครเรื่อง "ไม่ได้รักหรือรักไม่ได้" ที่เพิ่งพูดถึง

"ซีรี่ส์ชุดนี้เป็นเรื่องชายรักชายนะ พี่ไม่รู้ว่าเล็กคิดยังไงกับเรื่องนี้ แต่บทมันดี ไม่มีอะไรเสียหายหรอก ตัวละครที่เล็กจะได้เล่นค่อนข้างน่าสงสาร พี่ว่าเราจะได้คะแนนสงสารจากคนดูเยอะเลย"

เล็กชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็รับเอกสารมาจากชิงชัยก่อน เขาไม่เคยเล่นบทเกย์มาก่อนเลย แต่ถ้าเป็นงานของคลับแซทเทอร์เดย์ เล็กคิดว่าน่าจะพอวางใจในคุณภาพและการคัดเลือกบทได้ จะว่าไปก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว ภาพลักษณ์ของเล็กเสียไปกับหนังสือนั้นพอสมควร

"ขอบคุณครับพี่ ผมขออ่านบทก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะโทรหาพี่" เล็กยิ้มด้วยความรู้สึกขอบคุณ ไม่เคยคิดเลยว่าชาตินี้จะยิ้มแบบนี้กับชิงชัยได้

ชิงชัยยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนหน้านี้เคยอยากช่วยเพราะต้องการสิ่งตอบแทน แต่ตอนนี้ชิงชัยคงจะเปลี่ยนใจ เล็กเจอเรื่องไม่ดีหลายเรื่องแล้ว เขาเองก็มีส่วนผิด ต่อไปก็ถือว่าช่วยน้องนุ่งคนหนึ่ง ชิงชัยเห็นเล็กมานานหลายปี เล็กเป็นคนขยันและตั้งใจ ช่วยคนแบบนี้ยังดีกว่าไปช่วยเด็กหน้าใหม่ๆ อีก บางคนฝีมือไม่เอาไหน แถมยังไม่รู้บุญคุณ

"ได้ครับ เอาตามที่เล็กสบายใจเลย ถ้าเรื่องนี้เล็กไม่โอเค เดี๋ยวพี่หาเรื่องอื่นให้"

"ขอบคุณครับพี่" เล็กยิ้มดีใจ สายตามีประกายแห่งความหวัง

"อ้อ..." เหมือนชิงชัยเพิ่งนึกอะไรบางอย่างได้ "ถ้าได้กลับมาเล่นละครแล้ว อย่าทิ้งยัวร์เวย์นะ ทำต่อไปเถอะ พี่ว่าเขาจะสอนอะไรดีๆ ให้เล็กเยอะเลย น้องชายพี่เขาก็ทำคู่กับงานประจำที่อเมริกา ที่จริงดาราหลายคนก็ทำ แต่เขาไม่เปิดเผยโจ่งแจ้ง มันก็เป็นอาชีพสุจริตนะ ไม่ต้องอายหรอก สู้ๆ นะ พี่เป็นกำลังใจให้"

{-- + --- + -- + --- + --}

เล็กแทบจะเก็บความดีใจไว้ไม่ไหว แน่นอน คนแรกที่เล็กนึกถึงตอนนี้คงไม่พ้นอัปไลน์ เสร็จธุระจากบ้านชิงชัย เล็กก็นั่งแท็กซี่ตรงดิ่งมาที่บ้านของเจทันที เพราะเย็นนี้จะไปเซ็นเตอร์ด้วยกันอยู่แล้ว

"สวัสดีครับ" เล็กยกมือไหว้สวัสดีสตรีสูงวัยที่มาเปิดบ้านให้

"อ้อ คุณเล็กนั่นเอง สวัสดีลูก ขนมเขาเล่นกับมิชก้าอยู่หลังบ้านแน่ะ เดี๋ยวม๊าไปตามให้" ม๊าของเจบอกพลางทำท่าจะเดินไป

เล็กรีบร้องห้าม "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปหาคุณเจเองครับ"

"อ้อๆ ตามสบายเลยลูก" ม๊าของเจบอกพลางยิ้ม

เล็กรีบตรงเข้าไปในบ้านของเจ ก่อนเดินทะลุไปหลังบ้าน เห็นเจกำลังเล่นกับหมาอยู่ ถ้าฟังไม่ผิด เหมือนจะสอนให้หมาพูดคำว่า "ไอเลิฟยู"

"มิชก้าพูดนะ ไอเลิฟยู ไอเลิฟยู" เจทำปากจู๋ไปด้วย

ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ หมาของเจทำเสียงเหมือนคนพูดไอเลิฟยูได้ เล็กจึงเผลอหัวเราะขบขัน คนที่กำลังเล่นกับหมาจึงหันมามอง

"อ้าว...คุณเล็ก เป็นไงมั่งครับ"

"สุดยอดเลยครับคุณเจ ขอบคุณคุณเจแล้วก็พี่ประสิทธิ์มากๆ มันได้ผลจริงๆ ครับ" เล็กเล่าอย่างภูมิใจ ก่อนย่อตัวลงนั่งข้างๆ

"เขาซื้อกี่เครื่องครับคุณเล็ก" เจถามอย่างอยากรู้

"ห้าเครื่องครับ ไม่ต้องสาธิต ไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะว่าที่บ้านเขาใช้อยู่แล้ว ก็เลยอยากซื้อเพิ่ม อ้อ พี่เขาถามผมด้วยว่าไปทำอะไรมา หน้าตาผิวพรรณดีขึ้นเยอะเลย ผมก็เลยแนะนำชุดโปรตีนแล้วก็เครื่องสำอางค์ได้อีก ผมลองเช็คยอดคร่าวๆ ดูเมื่อกี้ ผมเป็น 18% แล้วครับคุณเจ อ้อ...แล้วที่สำคัญ พี่เขาหาซีรีส์ให้ผมเล่นได้เรื่องหนึ่ง ของคลับแซทเทอร์เดย์ครับ ผมอยากเล่นซีรี่ส์นี้มากเลย ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เล่น"

"โห...คุณเล็ก ดีใจด้วยครับ สุดยอดเลย" เจโผเข้ากอดดาวน์ไลน์เบาๆ อย่างดีใจ ตบไหล่เบาๆ และปล่อยออก มิชก้านอนมองอย่างงงๆ คงสงสัยว่าเจ้านายเป็นอะไร

ที่ผ่านมา เจพยายามคิดว่าจะช่วยให้เล็กกลับเข้ามาในวงการบันเทิงได้อย่างไร แต่ยังคิดไม่ออก ดีที่ได้คำแนะนำจากพี่ประสิทธิ์ หลังผ่านมรสุมมาหลายลูก ต่อไปนี้ ชีวิตของเล็กจะสดใสกว่านี้แน่นอน

"ขอบคุณอัปไลน์ด้วยครับ ถ้าไม่ได้อัปไลน์ ถ้าไม่ได้พี่ประสิทธิ์ช่วยชี้แนะ ผมคงไม่ได้อะไรดีๆ กลับมาแบบนี้ ผมสัญญานะครับคุณเจ ผมจะตั้งใจเป็นหนึ่งสายให้คุณเจให้ได้"

"ไม่ต้องทำให้ผมหรอกครับ คุณเล็กทำให้ตัวเองแล้วก็ช่วยคนอื่นๆ ดีกว่า ผมเชื่อว่าคุณเล็กทำได้แน่นอนครับ" เจบอกพลางยิ้ม จากนั้นก็ชวนเล็กเล่นกับหมาด้วยกัน รอเวลาอีกหน่อยถึงจะไปเซ็นเตอร์

เจเคยเห็นหมาพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้พูดได้ในคลิป ก็เลยลองสอนให้มิชก้าพูดบ้าง หมาสายพันธุ์นี้ชอบส่งเสียงอยู่แล้ว มันจึงเลียนเสียง "ไอเลิฟยู" ที่เจสอนได้ไม่ยาก

เล่นไปสักพัก โทรศัพท์ของเล็กก็ดังขึ้น พอเห็นชื่อคนโทรมาก็กระอักกระอ่วนใจ ไม่รู้เธอมีอะไรกันแน่ พยายามชวนเล็กไปคุยลำพังสองต่อสองหลายครั้งแล้ว

TBC

[BlueCherries]

เอิ้บบบบ

ใครจูบเล็ก?

 

[snowboxs]

มันคือละครมั้งเจ แต่จูบจริงเหรอ
ทำไมไม่เก็บจูบแรกกับผู้ชาย ไว้ให้เจล่ะเล็ก

ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายที่มีข้อคิดดีๆนะคะ

[Mouse2U]

ขัดใจตรงคุณเล็กต้องจูบจริงกับผู้ชายนี่ล่ะค่ะ ขอแค่มุมกล้องไม่ได้เหรอค้าา~

เราหวงคุณเล็กไปพร้อมๆ กับเจแล้วล่ะค่าา ><

[▶August5th◀]

ค้างๆ มาก 5555+

ผมแอบเชียร์ให้น้ำฝนกับเจเลิกกัน อิอิ

[Rabity]

คลับแซทเทอร์เดย์ทำเรื่องปั่นป่วนหัวใจหนูเจสินะคะ 5555
ว่าแต่...จูบจริงเหรอคะ T__T แอบเศร้า
หลังจากอ่านตอนนี้จบ แล้วมานั่งคิดดูดีๆก็บว่าเรื่องบุญ 6 นี่เห็นจะจริงจริงๆค่ะ ขนาดเล็กแค่ซาบซึ้งและขอบคุณเท่านั้น ยังพบสิ่งดีๆเข้าแล้ว คนเราคงจะมองมุมเดียวไม่ได้ ยิ่งถ้าเราตอบโต้ไปด้วยความก้าวร้าว สิ่งที่คนๆนั้นจะตอบโต้ก็คงจะมีปฏิกิริยาไม่ต่างกัน
เป็นกำลังใจให้เล็ก เจ และคุณ sarawatta ค่ะ
ปล.รอตอนใหม่อยู่น้าาา
ปปล.ตอนเล็กสารภาพรักชะแว่บไปไหนแล้วล่ะเนี่ย

[manutty]

รู้สึกหมั่นไส้คุณชะนีน้ำฝนตงิดๆ ทำไมต้องห่วงเล็กออกนอกหน้าขนาดนั้น แทนที่จะดีใจกับแฟนตัวเองที่สำเร็จในงานที่ทำได้กับใช้คำพูดส่อเสียดแทงใจหาว่าไปทำให้เล็กไม่มีงานทำ งานแสดงใช่ว่าจะยั่งยืนอีกหน่อยก็ต้องมีคลื่นลูกใหม่เข้ามา แต่งานที่เล็กได้ทำกับเจโอกาสมันดีมากกว่า ไม่ชอบน้ำฝนเลย อยากจะเลิกกับเจก็ช่วยหาเหตุผลที่มันฟังขึ้นหน่อยนะ ถ้าจะห่างกันมันก็คือเลิกกันนั่นแหละ คนรักกันมันต้องหันหน้าคุยกันไปเลยว่า ชอบไม่ชอบอะไร เจเป็นสุภาพบุรุษให้เกรียติแฟนเลยไม่อยากจะทำร้ายจิตใจ น้ำฝนน่าจะคิดได้บ้างนะ คงต้องรอให้เสียไปก่อนคงจะคิดได้ และยิ่งถ้าเสียให้กับคนที่นางคิดว่าเจเป็นคนพาไปเสียการเสียงานนี่ นางคงกรี๊ดและร้องไห้หนักมากเลยนะ หึหึ    ชอบจังเลยกับ บุญ 6 แบบ ให้แง่คิดดีมากๆเลยไม่ใช่แคใช้ในนิยาย สามารถเอามาใช้ในชีวิตจริงได้ด้วย คนเราไม่จำเป็นต้องใช้กำลังกายกำลังปากในทางหนักก็ได้ แค่คำพูดและการกระทำที่จริงใจก็ช่วยประคับประคองมิตรภาพได้แล้ว    ตกลงเล็กรับเล่นเซทเดอร์เดย์ล่ะสิ เจถึงได้ออกอาการ ออนแอร์ด้วยนะคะจะรอดู 

[kitty08]

  :katai2-1:เรื่องนี้ได้ทั้งความบันเทิงได้ทั้งความรู้เลยน่ะ สิ่งที่เล็กได้เรียนรู้เราก้อเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กันเรารู้สึกว่ามันดีน่ะ ทำให้เราได้คิดและได้นำไปใช้ด้วยน่ะ แม้ว่าผลที่ได้รับอาจไม่เป็นไปตามนิยายแต่มันก้อเป็นสิ่งที่ดีกับตัวเอง เพราะเราเชื่อในเรื่องการทำดีน่ะ เรื่องหกบุญนี่ชอบมาก ๆ เลยน่ะ คิดว่าจะลองนำไปใช้กับตัวเองบ้างน่ะ ถ้าเรามัวแต่คิดว่าเขาให้เราเขาก้อได้ประโยชน์ก้อทำให้มันกลายเป็นผลประโยชน์ต่างตอบแทนไปเลย แต่ถ้าเราคิดว่าเขาให้โอกาสเรา ๆ ก้อจะไม่มีอคติกับเขาด้วย โอเคเลยน่ะ ชอบมาก ๆ เป็นการคิดบวกด้วย รอต่อไป

[sarawatta]

@BlueCherries
555 ข้างล่างๆ เขารู้ทันผมหมดแล้วครับ อย่าลืมติดตาม คลับแซทเทอร์เดย์ ตอน "ไม่ได้รักหรือรักไม่ได้" นะครับ

@snowboxs
ละครสมัยนี้เขาต้องตบจริงจูบจริงครับ 555

@Mouse2U
ผมก็หวงคุณเล็กเหมือนกันครับ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ ใครบางคนก็อาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ 555

@└X • €NouGh •
ตอนที่ผมลงเรื่องนี้เมื่อปี 2012 มีคนเดาถูกด้วยครับว่าน้ำฝนกำลังคิดจะทำอะไร (แม้จะลงไม่จบก็ตาม) เขามี Something special ครับ อิๆ

@Rabity
ถ้าผมเขียนว่า "เร็วๆ นี้" โดยทั่วไปก็ให้รอไปอีก 3-5 ตอนนะครับ

@Manutty
อย่าลืมรอดู คลับแซทเทอร์เดย์ ตอน "ไม่ได้รักหรือรักไม่ได้" นะครับ คุณเล็กจะแสดงกับคุณ "อี๊ด อนุโช" ครับ 555

@kitty08
อ. เหวิน สอนไว้เรื่องหนึ่งดีมากว่า "การวางตน การปฏิบัติต่อผู้อื่น ไม่คิดถึงเรา แต่จงคิดถึงประโยชน์ของเขา" คุณเจจะพยายามสอนให้คุณเล็กค่อยๆ ซึมซับแนวคิดนี้ผ่านบุญ 6 แบบ (ขอบคุณ ทะนุถนอม ซาบซึ้ง ตอบแทน ถ่อมตัว รับภาระ) เป็นหัวใจสำคัญในการทำงานที่ต้องสร้างความสัมพันธ์กับผู้คน

มีคนถามผมว่าทำไมต้องกดบวกเป็ดให้ทุกคอมเมนต์ (เมื่อก่อนผมไม่ค่อยทำแบบนี้ จะกดบวกให้เฉพาะคอมเมนต์ที่ชอบเท่านั้น ไปดูในนิยายเก่าๆ ผมได้เลย) แต่เพราะคำสอนนี้แหละครับ "ใครทำอะไรให้เราไม่ใช่หน้าที่ น้ำแก้วเดียวก็ต้องตอบแทน" เพราะฉะนั้น การที่ทุกคนเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็น ผมก็อยากตอบแทนด้วยสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่พอทำได้ (แต่ก็ยังสงสัยอยู่ว่าคะแนนที่ได้เราเอาไปแลกของรางวัลได้ไหม อิๆ)

ขอบคุณทุกท่านที่มาติดตามครับ

 

[nemesis]

รอต่อจ้าา

[sarawatta]

✿✿ธุรกิจนี้มีรัก✿✿

CHAPTER 12 ❋ Club Saturday ตอน ไม่ได้รักหรือรักไม่ได้

แม้รู้สึกยุ่งยากใจ เล็กจำต้องยอมมาตามนัดไว้จนได้ หญิงสาวที่ทำให้นัดครั้งนี้ดูอึดอัดนั่งรอเล็กอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ สวนนี้อยู่ใกล้ๆ กับหมู่บ้านที่เล็กอยู่ ตอนแรกเธอจะขอมาเจอเล็กที่บ้าน แต่เล็กเกรงว่าจะไม่ดี จึงขอนัดเจอที่นี่แทน

"พี่เล็ก" น้ำฝนร้องทักพลางลุกขึ้นยืน เธออยู่ในชุดนักศึกษา เลิกเรียนเสร็จเธอก็มาที่นี่เลย "สบายดีนะคะพี่เล็ก" เธอถามทันทีที่มายืนตรงหน้า

"สบายดีครับ น้องฝนล่ะ"

"สบายดีค่ะพี่เล็ก พี่เล็กดูหน้าตาสดใส ผิวพรรณดีขึ้นเยอะเลยนะคะ"

"อืม...น่าจะเป็นเพราะพี่กินอาหารเสริมโปรตีน แล้วก็สารสกัดจากผักผลไม้ห้าสี แล้วก็ใช้ชุดเรเดียนซ์ที่คุณเจแนะนำให้มั้งครับ น้องฝนได้ใช้บ้างไหมครับ"

น้ำฝนหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย เพราะเล็กพูดถึงสินค้ายี่ห้อที่เธอมีปัญหาด้วยมาหลายปีแล้ว

"อ๋อ...พี่ขนมให้ลองใช้แล้วล่ะค่ะ แต่...น้ำฝนก็ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่"

"อ๋อครับ เราจะไปคุยกันตรงไหนดี" เล็กถามพลางมองไปรอบๆ

"ตรงริมสระน้ำดีไหมคะ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน"

เล็กพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนเดินนำน้ำฝนไปยังริมสระน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก

"น้ำฝนมีอะไรจะบอกพี่เหรอครับ" เล็กถามทันทีที่มาถึงบริเวณริมสระน้ำขนาดใหญ่

น้ำฝนดูชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มเขิน ตอนที่เล็กเคยมีแฟน เขาจำท่าทางแบบนี้ของแฟนสาวตอนจีบกันใหม่ๆ ได้ดี แม้จะนานมาแล้ว แต่เล็กก็ยังจำได้

"พี่เล็ก...จำตอนที่เราไปเที่ยวสมุยด้วยกันได้ไหมคะ"

เล็กขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้า "จำได้สิครับ"

ช่วงปลายปีที่แล้ว เล็กจัดงานแฟนคลับมีตติ้ง เจ้าของรีสอร์ทรายหนึ่งมอบรางวัลที่พักที่เกาะสมุยให้ 3 รางวัล คนที่ได้รางวัลจะได้ไปพักที่นั่นสามวันสองคืน มีกิจกรรมสนุกๆ ให้ทำ โปรโมทที่พักไปด้วย เพราะเล็กต้องเอารูปกิจกรรมมาลงแฟนเพจของตัวเอง

น้ำฝนคือหนึ่งในสามที่ได้รับรางวัล แต่คนที่ไปกับเล็กคราวนั้นไม่ใช่แค่สามคน เพราะคนที่ได้รางวัลพาเพื่อนไปด้วย เล็กเองก็หอบน้องที่รู้จักไปช่วยจัดงาน ตอนนั้นน้ำฝนดูมีความสุขมากที่ได้ใช้เวลาใกล้ชิดกับเล็ก เธอถ่ายรูปกับเล็กอวดหราลงเฟสบุ๊คตลอดวัน จึงเป็นเหตุให้เจไม่ค่อยพอใจและเกิดหึงหวงขึ้นมา

"น้ำฝนชอบทริปนั้นมากเลยค่ะ สนุกดี น้ำฝนมีความสุขมาก...ที่ได้อยู่กับพี่เล็กแบบนั้น" น้ำฝนบอกอย่างเขินอาย เรื่องที่เล็กสงสัยจึงดูมีเค้ามากขึ้น

"น้ำฝนกำลังจะบอกอะไรพี่เหรอครับ" เล็กถามตรงๆ เพราะไม่อยากอยู่ที่นี่นานเกินไป

"น้ำฝน..." น้ำฝนหลบตาต่ำ ที่จริงเธอว่าจะเกริ่นนำเสียหน่อย แต่ท่าทางของเล็กทำให้เธอเปลี่ยนใจ ดูเหมือนเล็กกระอักกระอ่วนใจไม่น้อย เธอคงใช้เวลานานไม่ได้

"น้ำฝนชอบพี่เล็กค่ะ" หญิงสาวตรงหน้าตัดสินใจบอกตรงๆ

เล็กหน้าเหวอ อ้าปากหวอ ย่นคิ้วเป็นปื้น แม้จะเดาไว้อย่างนั้น แต่ก็อดตกใจไม่ได้ นี่เองที่ฝนพยายามจะเจอเล็กให้ได้ตลอดหลายวันที่ผ่านมา

"แล้วคุณเจล่ะ น้องฝนไม่รักคุณเจแล้วเหรอ" เล็กคลายสีหน้าตกใจลง แต่ยังดูสงสัยอยู่

น้ำฝนส่ายหน้า "ฝนรักพี่ขนมไม่ได้หรอกค่ะ เราเข้ากันไม่ได้เลย พี่ขนมเองก็ทำแต่ยัวร์เวย์ ไม่เคยมีเวลาให้ฝนเลย" เธอหยุดเว้นจังหวะ สีหน้าดูลำบากใจ "ฝนรู้ว่ามันไม่ดีหรอกที่ฝน...นอกใจพี่ขนม แต่พอฝนได้ไปสมุยกับพี่คราวนั้น ฝนประทับใจพี่เล็กมาก ไม่รู้สิ ฝนรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ฝนพยายามตัดใจแล้ว แต่ว่า...ก็ทำไม่ได้"

"น้ำฝน..." เล็กครางด้วยความเห็นใจ

มีแฟนคลับหลายคนที่เผลอชอบดารา หลวมตัวถูกหลอกไปก็หลายคน เล็กเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆ เขาต้องระวังตัวมาก โดยเฉพาะการอยู่ลำพังสองต่อสองแบบนี้

"ฝนก็แค่อยากบอกพี่เล็กเท่านั้นล่ะค่ะว่าน้ำฝนคิดยังไง ถ้าพี่เล็ก...ไม่ชอบน้ำฝน ก็ไม่เป็นไรค่ะ"

เล็กถอนหายใจอย่างหนักใจ ปัญหายุ่งยากคงตามมาอีกไม่ช้า "ฝนยังไม่ได้บอกเลิกคุณเจใช่ไหมครับ"

น้ำฝนรีบส่ายหน้า "ยังค่ะ ทำไมเหรอคะ ถ้าน้ำฝนบอกเลิกพี่ขนม พี่เล็กจะ..."

"ไม่ใช่อย่างงั้น" เล็กขัดขึ้น "น้ำฝนเป็นแฟนของคุณเจนะ พี่ไม่อยากให้คุณเจมองพี่ไม่ดี แล้วอีกอย่าง..."

"พี่เล็กคะ" น้ำฝนพูดสวนไป "พี่ขนมเขาทำชีวิตพี่เล็กเสียหายขนาดนี้ ทำไมพี่เล็กถึงยังไปทำยัวร์เวย์กับพี่ขนมอีกคะ พี่เล็กรู้ไหมคะว่ายัวร์เวย์มันไม่ได้ดีอย่างที่พี่ขนมพูดหรอก ฝนนะ...เวลาใครถามว่าแฟนฝนทำอาชีพอะไร ฝนอายมากที่จะบอกคนอื่นว่าพี่ขนมทำยัวร์เวย์ ใครๆ เขาก็ยี้กัน ในขณะที่เพื่อนฝนมีแฟนเป็นหมอ เป็นวิศวกร ทำธุรกิจส่วนตัว ที่สำคัญ...เวลาเกือบทั้งหมดก็เอาไปทำแต่ยัวร์เวย์ พี่เล็กเห็นไหมคะว่ายัวร์เวย์มันทำลายชีวิตของเรายังไง ฝนโกรธพี่ขนมมากที่เขาหลอกพี่เล็กมาทำด้วย จนพี่เล็กต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ ทั้งหมดนี้ก็เพราะยัวร์เวย์ทั้งนั้นแหละค่ะ! ฝนเกลียดยัวร์เวย์! พี่เล็กเลิกงมงายกับพี่ขนมเถอะนะคะ!" น้ำฝนระบายอย่างอัดอั้น บางเรื่องเธอไม่เคยพูดกับเจด้วยซ้ำ

"น้ำฝน...คุเณเจเขาเป็นคนดีนะครับ เรื่องยัวร์เวย์ พี่ก็ตั้งใจที่จะสมัครด้วยตัวของพี่เอง คุณเจเขาไม่ได้มาหลอกหรือบังคับพี่ ส่วนเรื่องแย่ๆ ทั้งหลายที่เกิดขึ้น พี่ไม่โทษใครหรอก ถึงไม่เกิดวันนี้ สักวันมันก็ต้องเกิด ฝนก็รู้ว่าชีวิตในวงการของพี่เป็นยังไง พี่มาด้วยตัวเอง ไม่มีใครช่วยดัน ใครๆ เขาก็กีดกันพี่ ใครๆ เขาก็ดันเด็กของตัวเองให้ผู้ใหญ่ทั้งนั้น มันไม่ได้สวยงามอย่างที่คนทั่วไปเห็นกันในทีวีหรอก พี่ถึงต้องหาทางเลือกอื่นไว้สำหรับอนาคตของพี่เอง ตอนแรก...พี่ยอมรับว่าพี่โกรธคุณเจเหมือนกัน แต่อีกด้านหนึ่งพี่ก็เห็นความจริงใจของเขา คุณเจเขามาขอโทษพี่แล้ว น้องน้ำฝนรู้ไหม ถ้าใครสักคนหนึ่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำ เขาคุกเข่าขอโทษเรา พร้อมที่จะชดใช้ให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเงินหรืออะไรก็ได้ พี่ว่า...คนๆ นั้นเขาต้องเป็นคนดีมาก น้ำฝนเป็นแฟนกับคุณเจมาตั้งหลายปี น้ำฝนไม่รู้เหรอครับว่าคุณเจเขาเป็นคนยังไง" เล็กพูดอย่างเหลืออด แต่ก็ใส่อารมณ์ไม่มากนัก

น้ำฝนอึ้งไป เล็กคงโดนแฟนหนุ่มของเธอล้างสมองเข้าให้แล้ว ไม่น่าเลย รู้อย่างนี้ไม่พาเจไปงานแฟนคลับมีตติ้งวันนั้นด้วยก็ดี

"พี่เล็กคะ...ฝนขอเตือนด้วยความหวังดีนะคะ ยัวร์เวย์ไม่ได้ดีอย่างที่พี่คิด มีคนหลายคนที่หลงเข้าไปทำธุรกิจบ้าๆ นี้ แล้วก็มีปัญหาชีวิตกันทั้งนั้น ครอบครัวแตกแยก เพื่อนเลิกคบ มีแฟนก็เลิกกัน บางคนถูกหลอกจนหมดเงินไปหลายแสน บางคนเสียชื่อเสียง พี่เล็กก็เจอพิษยัวร์เวย์แล้วไม่ใช่เหรอคะ"

เล็กชักเริ่มงง ตกลงน้ำฝนต้องการอะไรกันแน่ ดูเหมือนเธอตั้งใจจะมาบอกความในใจในตอนแรก ไปๆ มาๆ กลับโจมตีอาชีพของแฟนตัวเอง

"น้ำฝน...พี่ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่นะ พี่ก็ไม่รู้ว่าจะบอกน้ำฝนยังไงดี เอาเป็นว่า...พี่เข้าใจความหวังดีก็แล้วกัน อ้อ...พี่จะบอกว่าพี่ไม่เคยคิดกับน้องฝนเป็นอย่างอื่นเลย น้องฝนเป็นแฟนคลับที่ดีของพี่ พี่ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจและสิ่งดีๆ ที่น้องฝนกับแฟนคลับคนอื่นๆ ทำให้พี่มาตลอด ถ้าไม่มีแฟนคลับอย่างฝน พี่คงอยู่ไม่รอดเวลาที่เจอเรื่องแย่ๆ หวังว่าฝนจะเข้าใจพี่นะ ถ้าพี่จะขอเราทุกคนเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกัน พี่คงรักฝนอย่างนั้นไม่ได้หรอก อย่าหาว่าพี่อย่างนั้นอย่างนี้เลย น้องฝนไปคุยกับคุณเจดีกว่า มีปัญหาอะไรก็เคลียร์กันให้เข้าใจ" เล็กเว้นจังหวะ ถอนหายใจเบาๆ

"ถึงยังไง พี่ก็ยังเห็นน้องฝนเป็นน้องที่น่ารักคนหนึ่งของพี่นะ น้องฝนคงจำได้ พี่บอกแฟนคลับของพี่ทุกคนเสมอว่าเราจะเป็นพี่เป็นน้องกัน ใครเดือดร้อนอะไรเราจะช่วยเหลือกัน ถ้าฝนเห็นพี่เป็นพี่คนหนึ่ง พี่ก็หวังว่าฝนจะพิจารณาสิ่งที่พี่แนะนำน้องฝนนะครับ"

น้ำฝนอึ้งไปอีกรอบ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ทุกอย่างที่เธอคิดไว้ผิดคาดไปหมด

"พี่จะขอตัวกลับก่อนนะครับ ตอนนี้พี่กำลังซ้อมบทซีรี่ส์เรื่องใหม่อยู่ อ้อ ฝนมายังไงครับ" เล็กถามตอนท้าย

"เพื่อนมาส่งค่ะ เขาเดินเล่นรออยู่" น้ำฝนบอก สีหน้าเหมือนคนผิดหวัง แต่ก่อนจะร่ำลาเธอก็ถาม "พี่เล็กมีงานเข้ามาแล้วเหรอคะ"

เล็กพยักหน้า "ครับ เพราะคำแนะนำของคุณเจกับพี่ประสิทธิ์นะ พี่ถึงได้งานชิ้นนี้มา"

น้ำฝนดูทึ่ง แต่เล็กก็ไม่อธิบายต่อว่าเจกับพี่ประสิทธ์เกี่ยวข้องอย่างไร น้ำฝนก็ไม่ถามด้วย

"ค่ะ ก็ดีแล้วค่ะ ถ้างั้น...เชิญพี่เล็กตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวน้ำฝนจะไปหาเพื่อน" น้ำฝนรีบตัดบท จะว่าไปก็รู้สึกอายถ้าต้องอยู่ตรงนี้นานเกินไป เล็กปฏิเสธเธออย่างไม่มีเยื่อใยเลย

"กลับบ้านดีๆ นะ ขอโทษด้วยที่พี่ไม่ได้ไปส่ง" เล็กบอก ยิ้มบางๆ ให้

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ น้ำฝนไปก่อนนะคะ เพื่อนคงรอนานแล้ว"

น้ำฝนหันหน้าหนีไป ไม่นานก็เดินดุ่มๆ ออกไปเสียเอง เล็กมองตามด้วยสีหน้ากังวล ก่อนถอนหายใจอย่างหนักใจอีกรอบ นึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเจรู้เข้าจะโกรธสักแค่ไหน

"โห...คุณเจ แต่งตัวซะหล่อเลย หล่อกว่าผมอีก สงสัยคราวนี้กองถ่ายคงขอเปลี่ยนพระเอกเพราะได้พระเอกใหม่ ผมคงจะตกอับอีกตามเคย" เล็กชมพลางขำ มองสำรวจอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า เจอยู่ในสุดสูทลำลองสีฟ้า เสื้อข้างในสีขาว กางเกงยีนส์สีดำเข้ารูป เท่พอๆ กับดาราเลยก็ว่าได้

วันนี้เจมาหาเล็กแต่เช้า เพราะว่าอยากไปดูเล็กถ่ายละครที่กองถ่าย ตอนแรกพี่สาวว่าจะมาด้วย แต่ติดเฝ้าร้านและต้องไปธุระข้างนอกกับม๊า

"เขาไม่เปลี่ยนตัวคุณเล็กหรอก เขาจะเปลี่ยนตัวพระเอกอีกคนต่างหากล่ะครับ" เจตอบอย่างอารมณ์ดี

"คุณเจอยากเล่นเป็นพระเอกคู่กับผมด้วยเหรอ มันเป็นซีรี่ส์เกย์นะครับ มีฉากจูบด้วย"

เจทำท่าตกใจ "อ้อ...ลืมไป แต่...ไม่เห็นไปไรเลย มันก็เป็นแค่การแสดงไม่ใช่เหรอครับ เผลอๆ ผมอาจจะดังเพราะบทเกย์ก็ได้นะ ใครจะไปรู้ ส่วนจูบก็ใช้มุมกล้องไม่ใช่เหรอครับ"

"ใครว่าล่ะครับ เดี๋ยวนี้เขาให้จูบจริงกันทั้งนั้นแหละครับ น้อยมากจะจูบหลอก" เล็กแย้ง

เจขำเบาๆ จู่ๆ สายตาก็พลันหยุดอยู่ที่ริมฝีปากหยัก ถ้าเล็กเป็นผู้หญิง ริมฝีปากแบบนี้น่าจูบมาก แต่ก็ยังนึกภาพไม่ออกว่าตัวเองจะจูบกับผู้ชายได้อย่างไร ต่อให้เป็นการแสดงก็เถอะ

"อ้อ งั้น...ให้พระเอกคนนั้นเล่นไปละกันครับ" เจออกตัว "พร้อมหรือยังครับ"

เล็กพยักหน้า "พร้อมแล้วครับอัปไลน์"

ช่วงนี้เล็กเจอเจแทบทุกวัน เว้นไปบ้างช่วงที่เล็กต้องไปงาน ที่จริงจะว่าไม่มีงานติดต่อเข้ามาก็ไม่เชิง หลังจากหนังสือเล่มนั้นออกไป งานที่ติดต่อมาส่วนใหญ่มักจะให้ไปถ่ายแบบนั้นอีก บางเล่มถึงกับจะให้ถอดหมด มิหนำซ้ำยังมีสินค้าจำพวกถุงยางอนามัยติดต่อให้ไปรับโฆษณาด้วย เล็กให้คุณสนิทปฏิเสธไปทั้งหมด ไม่อย่างนั้นคงได้เดินสายโลกีย์จนกู่ไม่กลับ

ส่วนธุรกิจของเล็ก ตอนนี้เริ่มมีลูกค้าใช้สินค้าบ้างแล้ว ส่วนมากเป็นคนในวงการที่เล็กรู้จัก พอมีเวลาว่างเล็กก็จะนัดไปหา ไปแนะนำสินค้าบ้าง แนะนำธุรกิจบ้าง บางครั้งก็เจอตามงาน เล็กอาศัยช่วงพักพูดคุยกับคนรู้จัก หรือไม่ก็คนใหม่ๆ เจสอนเรื่องการพูดเข้าเรื่องมาบ้าง เล็กลองนำมาใช้ตามที่อัปไลน์แนะนำทุกอย่าง บางทีก็ได้ผล บางทีก็ไม่ได้ผล บางเคสก็ง่าย แต่บางเคสก็ยากเอาเรื่อง อย่างเช่น

เด็กยกไฟกองถ่าย "ผมทำไม่ได้หรอกพี่ ผมพูดไม่เก่ง ไม่ค่อยรู้จักคนด้วย ตังค์ไม่ค่อยมีด้วย ซื้อของไม่ไหวหรอก ของมันแพงจะตาย"

เพื่อนดาราคนหนึ่ง "คนทำยัวร์เวย์เยอะจนจะเดินชนกันตายแล้ว ไปไหนก็เจอ ไม่เอาหรอก ผมว่าเดี๋ยวนี้มันทำยากแล้ว ถ้าเล็กทำได้นะ ผมให้เอาตีนเหยียบหน้าเลย"

เพื่อนสมัยมัธยมชื่อบี เล็กเจอที่โรงพยาบาลตอนไปตรวจสุขภาพประจำปี "ฉันเป็นหมอนะเล็ก อาหารเสริมไม่จำเป็นหรอก กินอาหารให้ครบห้าหมู่ก็พอแล้ว ซื้อทำไมให้เปลืองเงิน กินเยอะๆ ระวังมันสะสมในตับนะ"

เพื่อนบ้านคนหนึ่ง "อะไรนะคะคุณเล็ก นี่มันราคาเครื่องกรองน้ำหรือยานอวกาศคะเนี่ย ทำไมแพงอย่างนี้ ที่บ้านใช้เครื่องละสามพันก็กรองน้ำได้เหมือนกัน ไม่เอาค่ะ"

พี่ที่รู้จักในวงการอีกคน "พี่ไม่มีเวลาเลยเล็ก พ่อพี่ป่วย ลูกสาวพี่ก็เพิ่งไปเรียนว่ายน้ำ พี่ต้องไปส่ง พี่มีหมาด้วย จะไปไหนก็ห่วงมัน อีกอย่างพี่ว่าพี่แก่เกินไป พี่ทำไม่ได้หรอก ต้องเป็นคนมีเวลา"

ผู้ใหญ่ที่นับถือคนหนึ่ง "พี่ไม่คิดว่าเล็กจะโง่ขนาดนี้นะเนี่ย เชื่อคนพวกนี้ได้ยังไง อย่าเอาธุรกิจนี้มาพูดกับพี่ถ้ายังอยากคบกันอยู่ โอเคนะ"

และอื่นๆ อีกหลายรูปแบบ เล็กท้อบ้าง แต่เจสอนให้รักษาพลังความคิดให้เป็นบวก อันไหนยังทำไม่ได้ให้ผ่านไปก่อน หาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอคนที่ใช่ แม้ปริมาณจะไม่ได้บอกคุณภาพ แต่คุณภาพก็มาจากปริมาณหรือความถี่ของการฝึกฝนและลงมือทำ

คนล้มเหลวโฟกัสปัญหา คนสำเร็จโฟกัสเป้าหมาย

{-- + --- + -- + --- + --}

เจพาเล็กมาส่งถึงกองถ่ายก่อนเวลาเล็กน้อย สถานที่ถ่ายทำวันนี้เป็นบ้านหลังนี้ๆ แถวๆ ลาดพร้าววังหิน เข้าใจว่าคงใช้เป็นโลเคชั่นถ่ายทำมาหลายเรื่องแล้ว

มาถึงปุ๊บก็เจอกับด่านแฟนคลับที่เหนียวแน่นก่อน บรรดาสาวใหญ่สาวน้อยมายืนออรอกันแถวๆ หน้าบ้าน ปะปนกับทีมงานกองถ่ายที่กำลังเตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เจรู้สึกแปลกใจที่น้ำฝนไม่อยู่ในกลุ่มด้วย ปกติเธอจะตามมาเชียร์เล็กแทบไม่เคยขาด

"พี่เล็ก ยินดีด้วยนะคะกับละครเรื่องใหม่ พวกเราดีใจมากเลยที่พี่เล็กได้เล่นคลับแซทเทอร์เดย์ซีรี่ส์ ต้องสนุกแน่ๆ เลย พวกเราจะรอดูนะคะพี่เล็ก"

ตัวแทนแฟนคลับคนหนึ่งบอก พวกเธอมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ คงนำมาให้เพื่อให้กำลังใจกับเรื่องที่ผ่านมา และแสดงความยินดีที่ได้เล่นซีรี่ส์เรื่องนี้ เล็กถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว

เจปล่อยให้เล็กทักทายกับแฟนคลับโดยไม่รบกวน ขณะเดียวกันก็คอยมองหาน้ำฝนเผื่อว่าจะตามมาทีหลัง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นเงา นับว่าผิดปกติมาก แต่เจก็ยังไม่กล้าโทรหา หลังจากที่น้ำฝนบอกว่าควรจะห่างกันสักพัก สองหนุ่มสาวจึงขาดการติดต่อกันไปชั่วคราว

"เอ๊ะ! คนนั้น...ใช่พี่ขนม แฟนน้ำฝนหรือเปล่าคะ แล้วทำไมน้ำฝนไม่มาด้วยล่ะวันนี้" แฟนคลับคนหนึ่งบุ้ยใบ้มาทางเจ

เล็กหันมามองเจ ก่อนยิ้มและอธิบายสั้นๆ "อ๋อ...คุณเจเป็นเพื่อนผมเองครับ วันนี้น้องน้ำฝนติดธุระ เลยมาไม่ได้"

"อ๋อเหรอคะ แล้วไปเป็นเพื่อนกันตอนไหน ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลย" น้องคนนั้นยังคงสงสัย เพื่อนในกลุ่มพลันสะกิด ทำเสียงกระซิบกระซาบ "เขาทำยัวร์เวยด้วยด้วยกัน ไม่รู้หรือไง"

น้องคนนั้นจึงหัวเราะแหะๆ ก่อนเฉไฉไปเรื่องอื่น "เออแปลกเนอะ ติดต่อน้ำฝนไม่ได้เลย โทรไปก็ไม่รับ สงสัยจะยุ่งเรื่องเรียน เห็นว่าใกล้สอบแล้ว"

เล็กได้แต่ยิ้มๆ ไม่โต้ตอบอะไร

"นั่นแน่ เพื่อนจริงเหรอคะพี่เล็ก" สาวน้อยคนหนึ่งทำท่าล้อเลียน "หรือว่าเป็นคู่จิ้นกัน เป็นคู่จิ้นกันก็ดีนะคะ พวกเราหลายคนในกลุ่มก็เป็นสาววายด้วย"

เสียงฮือฮาดังขึ้นเมื่อเธอพูดจบ จากนั้นคนอื่นๆ ก็พลอยผสมโรง "หรือว่าจะเป็นคู่จิ้นกับพี่โอ อนุดิษฐ์ก็ดีนะคะ ไหนๆ ก็มาเล่นเรื่องนี้ด้วยกันแล้ว"

เล็กหัวเราะเบาๆ ปล่อยให้สาวๆ แฟนคลับแซวโดยไม่ตอบโต้ พอหอมปากหอมคอจึงขอตัวไปทำงาน

{-- + --- + -- + --- + --}

และแล้วก็มาถึงฉากสำคัญของเรื่อง ฉากนี้พระเอกและนายเอกจะบอกรักกัน เจไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปดูฉากนี้ข้างใน แต่ก็ได้ดูผ่านจอมอนิเตอร์ ฉากนี้ถ่ายในห้องนอน พระเอกทั้งสองต้องการความเป็นส่วนตัวเพื่อสร้างอารมณ์ จึงมีเพียงนักแสดง ผู้กำกับและตากล้องเท่านั้นที่อยู่ในห้อง

เล็กเล่าให้เจฟังว่าซีรี่ส์เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของผู้ชายสองคนที่มาเจอกันจากเฟสบุ๊ค นัดเจอกันครั้งแรกก็ถูกคอกัน ต่อมาก็คบกันเป็นแฟน วันหนึ่งฝ่ายพระเอกตกรถตอนเล่นน้ำสงกรานต์ สมองกระทบกระเทือนจนจำอะไรไม่ได้ แถมพอฟื้นขึ้นมายังจำนายเอกไม่ได้อีก ตอนหลังก็ไปรักกับผู้หญิงคนหนึ่ง นายเอกจึงได้แต่เศร้า แค่ฟังก็น่าเห็นใจแล้ว ถ้าเกิดขึ้นจริงคงเจ็บปวดไม่น้อย

"พี่ว่ามันไม่ได้อารมณ์ว่ะ เอาอย่างงี้ละกัน จูบจริงเลยได้ไหม" เสียงผู้กำกับดังมาจากลำโพงจอมอนิเตอร์ ฟังจากน้ำเสียงดูเหมือนยังไม่สบอารมณ์กับฉากสำคัญเท่าไหร่ เล็กกับพระเอกอีกคนที่ชื่อโอ อนุดิษฐ์มองหน้ากันเลิ่กลั่ก เพราะไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่าจะมีการจูบจริง

"ได้ไหมคุณสองคน พี่ว่าใช้มุมกล้องช่วยแล้วมันไม่ได้อารมณ์เลย มันเป็นฉากสำคัญด้วย ถ้ามันดูแข็งๆ ไม่เป็นธรรมชาติ คนดูเขาจะดูออก พี่ขอจูบจริงเลยละกัน เชื่อพี่ ฉากนี้...ดังแน่" ผู้กำกับย้ำอีกครั้ง ด้วยสปิริตนักแสดงแล้ว คงเดาไม่ยากว่าทั้งสองคนจะยอมทำตามหรือเปล่า

เจบอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกยังไงกับภาพที่เห็นตอนนี้ เล็กอยู่ในอ้อมแขนของโอ อนุดิษฐ์ ฝ่ายนั้นค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ไม่กี่อึดใจ เขาก็ประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากหยักสวย เล็กรอรับจูบนั้นอย่างเคลิบเคลิ้มราวกับรักกันจริงๆ

หัวใจของเจเต้นรัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรับไม่ได้หรืออะไรกันแน่ ริมฝีปากหยักสวยนั้นเจเคยนึกอยากจูบ แต่ตอนนี้ใครบางคนตัดหน้าไปแล้ว เพราะอย่างนี้หรือเปล่าเจถึงรู้สึกว่ารับไม่ได้ ใจหนึ่งอยากเบือนหน้าหนี แต่อีกใจก็อยากดูต่อ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นผู้ชายจูบกันเลย

แฟนคลับของเล็กกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ดีที่อยู่ข้างนอก ไม่อย่างนั้นคนเล่นคงไม่มีสมาธิ เจเคยได้ยินกิตติศัพท์สาววายมาบ้างเหมือนกัน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นสาววายกรี๊ดคู่จิ้นชาย-ชาย ไม่นึกว่าเล็กมีแฟนคลับกลุ่มนี้ด้วย

ฉากนั้นผ่านในเทคเดียว เสียงทีมงานเฮด้วยความดีใจกันใหญ่ ผู้กำกับเองก็ดูถูกใจมาก จังหวะนั้น เสียงโทรศัพท์ของเจเตือนว่ามีข้อความส่งมาใหม่ เจจึงละสายตาจากจอมอนิเตอร์และเปิดอ่านข้อความ

'พี่ขนม มาหาฝนที่มหาลัยหน่อยได้ไหมคะ ตอนนี้เลย น้ำฝนมีเรื่องสำคัญอยากบอกพี่ขนมค่ะ'

เจมุ่นคิ้วจนเป็นปื้น หลังจากที่ห่างๆ กันมาได้สักพัก น้ำฝนไม่เคยติดต่อหาเจเลย อยู่ดีๆ ก็อยากให้ไปเจอ แถมมีเรื่องสำคัญด้วย หรือว่า...

"เราเลิกกันเถอะค่ะพี่ขนม"

น้ำฝนต้อนรับการกลับมาของแฟนหนุ่มด้วยคำพูดนี้ แม้ว่าเตรียมใจมาสักพัก แต่คนเคยรักกันย่อมเสียใจเป็นธรรมดา เจไม่คิดว่าน้ำฝนจะตัดสินใจเร็วอย่างนี้ ที่ผ่านมา แม้จะระหองระแหงกันบ้าง แต่ก็ยังพอผ่านมาได้ แต่คราวนี้ น้ำฝนต้องการให้มันจบ

"ทำไมล่ะน้ำฝน" เจยังคงมีสีหน้าตกใจ จะเรียกว่าช็อคก็คงไม่ผิด

น้ำฝนหลับตาแล้วถอนหายใจ จากนั้นก็กะพริบตา ไล่น้ำตาที่กำลังไหลลงมา "พี่ขนมก็รู้ เราสองคนเข้ากันไม่ได้ ชอบอะไรก็ไม่เหมือนกัน ระหองระแหงกันมาตลอด น้ำฝนเบื่อที่มันเป็นแบบนี้ค่ะ น้ำฝนไม่อยากมีชีวิตรักแบบนี้อีกแล้ว มันไม่ดีกับเราสองคน ฝนไม่มีความสุข พี่ขนมก็ไม่มีความสุข พี่ขนมเข้าใจใช่ไหมคะ"

"น้ำฝน..." เจไม่รู้จะพูดอะไรต่อ อยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก

"ฝนคิดเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ ขอบคุณพี่ขนมมากๆ นะคะที่พยายามจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่ออนาคตของเรา แต่ฝน...คงไม่คู่ควร ฝนคงไม่ดีพอกับความตั้งใจของพี่ขนมหรอกค่ะ"

เจรับฟังอย่างเงียบๆ ปล่อยให้น้ำฝนพูดทุกอย่างที่เธออยากพูด มาถึงขั้นนี้แล้วคงหยุดอะไรไม่ได้

"ฝนก็เสียใจนะคะ ที่มันต้องมีวันนี้ แต่ฝน...ไม่อยากให้พี่ขนมต้องลำบากใจกับผู้หญิงที่ไม่เอาไหนอย่างฝน ฝนคิดว่า มีผู้หญิงดีๆ อีกมากมายบนโลกนี้ที่น่าจะเหมาะกับพี่ขนมมากกว่า ฝนต้องขอโทษด้วย ฝนไม่มีความสุขกับยัวร์เวย์ของพี่ขนมเลย น้ำฝนพยายามทำใจยอมรับแล้ว แต่น้ำฝนก็ยอมรับไม่ได้ ฝนก็อยากรักพี่ขนมต่อไปนะ แต่ฝนคงรักไม่ได้แล้ว ฝนคิดว่าฝนไปดีกว่า พี่ขนมจะได้ทำยัวร์เวย์อย่างสบายใจ"

คนอยากเลิกก็มีเหตุผลของคนอยากเลิก เหตุการณ์ตอนนี้ช่างบังเอิญตรงกับซีรี่ส์ที่เล็กกำลังแสดง ตกลงว่า...น้ำฝนรักไม่ได้ หรือไม่ได้รักกันแน่

เจไม่โต้แย้งใดๆ ก้มหน้าลงยอมรับสภาพ ได้ยินแต่เสียงเพลงเศร้าเพลงหนึ่งดังอยู่รอบๆ

"ไม่เหลืออะไรเลย แหลกสลายลงไปกับตา เหลือเพียงทรายที่ว่างเปล่า กับน้ำทะเลเท่านั้น ไม่เหลืออะไรเลย จากที่เคยมีความใฝ่ฝัน ไร้กำลังจะสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม"

เจเงียบไปนาน น้ำฝนถึงกับใจเสียและสงสาร ไม่คิดว่าเจจะเสียใจมากขนาดนี้ เจเงยหน้าขึ้น ถอนหายใจยาว หน้าเศร้าและน้ำตาซึม

"พี่ถามน้ำฝนตรงๆ ได้ไหม" เจหยุดเว้นจังหวะ รวบรวมสติและแรงใจ

"คะ" น้ำฝนรับคำ พอพูดไปแล้วเธอก็เห็นใจคนที่กำลังจะเป็นอดีตคนรักไม่น้อย

"ฝนมีคนอื่นหรือเปล่า" เจถามเสียงสั่น

น้ำฝนดูชะงัก ก่อนหันหน้าหนี เธอไม่รู้หรอกว่าทำไมเจถามอย่างนั้น หรืออาจเป็นไปได้ว่าเจเห็นอะไรบางอย่าง ไม่รู้ว่าสงสัยเรื่องเธอกับเล็กหรือเปล่า

"มันไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ" น้ำฝนตอบเลี่ยงๆ โดยไม่ยอมมองหน้าเจ

"ถ้าไม่เกี่ยว ฝนหันหน้ามาพูดกับพี่ตรงๆ ได้ไหม" เจขอร้อง

น้ำฝนถอนหายใจ ก่อนหันหน้ากลับมาตามเดิม แต่ก็ยังไม่กล้าสู้หน้าเจเท่าไหร่

"น้ำฝนมีใครหรือเปล่า บอกพี่ตรงๆ ก็ได้ ไม่ต้องกลัวพี่เสียใจหรอก" เจถามย้ำ

ก่อนหน้านี้มีคนมาจีบน้ำฝนหลายคน บางคราวก็ดูเหมือนเธอเผลอไปบ้าง เป็นอีกสาเหตุหนึ่งให้เจตามหึงหวง เคยทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้ง

น้ำฝนกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น แม้ความจริงฟังดูโหดร้าย แต่ถ้ามันจะช่วยให้เล็กออกไปจากชีวิตของเจได้ เธอก็ต้องทำ เพราะเธอไม่อยากให้คนที่เธอรักหลงเข้ามาในธุรกิจนี้

"ฝนชอบพี่เล็กค่ะ"

น้ำฝนบอกเต็มเสียงชัดถ้อยชัดคำ คนฟังหัวใจชาวาบราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจ ถ้าไม่ได้ยินจากปาก เจคงไม่เชื่อแน่

"แล้วพี่เล็กก็ชอบฝนด้วย ชอบกันมาพักหนึ่งแล้ว แต่เรายังเปิดเผยความจริงไม่ได้ ไม่ต้องไปถามพี่เล็กเรื่องนี้นะคะ ถามไป...พี่เล็กก็ไม่กล้าบอกความจริงหรอกค่ะ วันไหนที่พร้อม...เราจะบอกทุกคนเองค่ะ" น้ำฝนลงดาบเป็นครั้งที่สอง คราวนี้ดูเหมือนเธอรู้สึกผิดน้อยลง คงเป็นเพราะแผนสำเร็จ และเธอก็อยากให้มันจบเร็วๆ

เจถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าดาวน์ไลน์กับแฟนสาวจะรวมหัวกันสวมเขาให้ลับหลัง ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นอย่างนี้ไปได้

'คุณเล็กนะคุณเล็ก ผมอุตส่าห์รู้สึกดีๆ กับคุณ ทำไมคุณถึงทำผมเจ็บขนาดนี้!?'

TBC

[▶August5th◀]

เย้ๆ เจกับฝนเลิกกันแล้ว ทำไมผมรู้สึกดีใจ  ฮ่าๆ

เจอย่าเพิ่งโกรธเล็ก อย่าคิดเองเออเอง ไปถามจากปากเล็กก่อนนะ

[Jibbubu]

เดี๋ยวๆเจ อย่าเพิ่งมโน อย่าเพิ่งคิดไปเอง ถามคุณเล็กก่อนหรือไม่ก็ให้ฝนอธิบายดีๆ อย่าเพิ่งอคติคิดไปเองก่อน ไม่งั้นเรื่องแย่ๆจะตามมานะ

[nixnix]

มาตามคำเชิญ แปะไว้ก่อนนะ จะย้อนไปเริ่มต้นอ่านคะ

[snowboxs]

เฮ้อออ โล่งสักทีกับเรื่องของน้ำฝน
ตอนแรกกังวลนะ กลัวน้ำฝนจะเสียใจ
ถ้าเจกับเล็กจะเป็นมากกว่าเพื่อนกัน
พอเป็นแบบนี้ก็ค่อยดีขึ้นมาเยอะเลย

[Mouse2U]

อยากจะจับเจมาตีก้นสักทีสองทีเหลือเกินค่ะ ช่วยหยุดอาการมโนของเธอก่อนได้ม้ายยย~ มันมีตรงไหนในรูปประโยค 'น้ำฝนชอบพี่เล็กค่ะ' ที่บอกว่าคุณเล็กสวมเขาให้กับตัวคะเนี่ย ห๊า!!! ฟังดูก็รู้ว่ายัยนี่ชอบคุณเล็กเขาฝ่ายเดียวแท้ๆ น่ะ *มองบน* บ้าบอค่ะเจ อย่างมงายกับผู้หญิงที่ไม่เห็นค่าความรักของเราแบบนี้อีกเลยนะคะ ช่วยดึงสติกลับมาหน่อยค่ะ ถ้าอยากรู้ความจริงที่แน่นอนรบกวนช่วยกลับไปถามอีกฝ่ายเขาก่อนนะคะ อย่าเพิ่งคิดเองเออเอง และเราว่าการที่ยัยน้ำฝนบอกเลิกกับเจนี่แหละค่ะคือ 'ความโชคดี' ที่สุดของเจในตอนนี้แล้วล่ะค่าา

[mild-dy]

 

[Rabity]

คุณน้องนางน้ำฝนคะ หนูมีปัญหารักฝังใจเจ็บอะไรกับยัวร์เวย์นักหนาเหรอคะ
สำหรับเรา บางทีน้ำฝนอาจจะไม่ได้รักเจมาแต่แรกแล้วก็ได้ การที่คนเราจะรักกันได้นั้นจำเป็นที่จะต้องยอมรับในตัวตนของอีกฝ่าย ทำยัวร์เวย์นะคะ ไม่ได้ไปฆ่าคน แล้วเจเองก็มีตำแหน่งเป็นถึงไพลิน เงินก็มี จะบอกว่าเพราะทำอาชีพนี้แล้วเอาไปยืดกับใครไม่ได้งั้นรึยังไง เป็นข้อแก้ตัวที่ฟังแล้วน่าสมเพสมาก...แต่ก็นะ ในเมื่อไม่ได้รักก็ไม่อยากให้ยื้อต่อไป เลิกกันแบบนี้น่ะดีที่สุด
ตอนต่อไปเจโสด เล็กเตรียมตัวบอกรักเร็วเข้า (แต่หลังจากที่ทำความเข้าใจกับเจให้รู้เรื่องก่อนนะ)
มาต่อไวๆนะคะ อยากอ่านต่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

[nemesis]

เจใจเย้นก่ออนนะ

[PFlove]

  เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ  อยากเขียนได้เก่งเท่า เจ้าของเรื่องจัง คงต้องเรียนรู้อีกเยอะ เพิ่งอ่านได้นิดหนึ่ง ติดตามต่อค่ะ 

[sarawatta]

@└X • €NouGh •
555 ไม่ค่อยออกนอกหน้าเลยนะครับ แต่ฤทธิ์เดชของน้องน้ำฝนยังไม่หมดนะครับ อิๆ

@Jibbubu
ตอนนี้เจกำลังเดือดครับ ท่าทางคุณเล็กจะไม่รอดแน่ๆ เลย อิๆ

@nixnix
ขอบคุณครับ ขอบคุณที่บวกเป็ดให้ด้วยครับ ทั้งสองเรื่องเลย

@snowboxs
555 ซะงั้น แต่น้ำฝนเขาชอบเล็กนะ ก็อาจจะเสียใจได้ที่แฟนเก่าและแฟนใหม่กินกันเองซะงั้น อิๆ อดได้ทั้งคู่

@Mouse2U
 

@mild-dy
ขอบคุณที่มาติดตามนะครับ

@Rabity
ตอนนี้ขอสลับโหมดไปเขียนต้น-สนก่อนครับ พอเขียนนิยายสองเรื่องที่โทนมันต่างกัน อันหนึ่งซึ้ง อันหนึ่งกุ๊กกิ๊ก ก็งงๆ ตัวเองเหมือนกัน (ดูเหมือนช่วงท้ายตอนนี้จะคล้ายๆ ต้น-สนไงไม่รู้ 555) แต่จะพยายามมาต่อให้เร็วที่สุดครับ

@nemesis
ปล่อยคุณเจเขาก่อนครับ เดี๋ยวจะได้เจออะไรที่ไม่คาดคิด อิๆ

@PFlove
ขอบคุณครับ ผมเริ่มเขียนนิยายตอนอายุ 13 ได้มั้งครับ แต่เขียนใส่สมุดเล่นๆ เป็นนิยายชาย-หญิงทั่วไป แต่ไม่เคยจบสักเรื่อง จนกระทั่งอายุ 16 ถึงได้เขียนจบไปเรื่องหนึ่ง (รักนั้นเมื่อวันฟ้าหนาว) จากนั้นก็หันมาแต่งเพลง แทบไม่ได้แตะนิยายเลย เพิ่งจะกลับมาเขียนเมื่อปี 2012-2013 ที่เล้าเป็ดนี่แหละ (เปลี่ยนจากแนวชายหญิงเป็นชายชายซะงั้น อิๆ) แล้วก็หายไปอีกรอบ เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่เดือน ผมอ่านนิยายสมัยนักเขียนอย่าง ศรีฟ้า ลดาวัลย์, ทมยันตี, กฤษณา อโศกสิน, ดอกไม้สด, แก้วเก้า ฯลฯ แล้วก็อีกหลายๆ คน หลายๆ เรื่อง (ไม่มีชาย-ชายเลยแม้แต่เรื่องเดียว) ตอนนั้นอ่านเยอะมาก ช่วยให้ได้เรื่องการใช้ภาษามาพอสมควร แต่ผมจะยังไม่ค่อยเก่งกับการวางบทที่ซับซ้อนมากๆ ตัวละครเยอะๆ ก็เป็นจุดที่ต้องพัฒนาต่อไป แต่ผมก็ได้เรียนรู้ว่าถ้าอยากเขียนเก่งๆ ต้องหางานดีๆ มาอ่านด้วยครับ เราจะได้เห็นตัวอย่างที่จะเอามาปรับใช้ได้ การวางพล็อตเรื่องให้ละเอียดเป็นตอนๆ ก็จะช่วยให้เรามีทิศทางในการเขียนที่ชัดเจนด้วยครับ สู้ๆ นะครับ

 

[manutty]

น้ำฝนเลิกกับเจก็ดีแล้วล่ะ ในเมื่อตัวเองคิดว่าไปด้วยกันไม่ได้ แต่มีเหตุผลอื่นแอบแฝงด้วย อ้างโน่นอ้างนี่ คนถ้ารักกันจริงมันก็ต้องคุยกันให้เข้าใจ ยิ่งแฟนอย่างเจทำตรงนี้แล้วสำเร็จมีตำแหน่ง ทำไมไม่สนับสนุนกลับว่าร้ายอาชีพแฟน เรื่องของเรื่องนางโกรธที่เจไปชวนเล็กทำมากกว่าเลยพาลไปหมด และคงคิดว่าถ้าไปพูดกับเล็ก เล็กจะเข้าใจและไม่เห็นด้วย ที่ไหนได้เจอตอกกลับเรียบๆแต่เสียบแทงใจกระอักไปเลย  แต่เธอรู้ไหมทำให้เล็กเดือดร้อนไปด้วย เพราะตอนนี้เจกำลังเข้าใจผิด คิดว่าที่เธอบอกเลิกเพราะเล็กอยู่เบื้องหลัง หวังว่าคำคมคำคิดที่สอนในยัวเวย์ จะทำให้เจมีสติไม่ทำอะไรเล็กหรอกนะ  ตาย แอบเขินฉากจุ๊บๆ เจ หวงอ่ะดิ ไม่ใช่รับไม่ได้หรอก แต่อยากจะรักเองมากกว่ามั้ง 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

แย่แล้วทำไมเล็กเจอแต่เรื่องเลวร้าย
 

[▶August5th◀]

แวะมาทวงตอนต่อไป 5555+

มาต่อไวๆ นะพี่วัต อิอิ

[Poes]

ลงชื่อไว้ก่อน อิอิ 

[kitty08]

เราไม่เข้าใจเจเลย พอผู้หญิงบอกว่าชอบคนอื่น ก้อคิดว่าเขาทรยศแหละ เรื่องความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้หรอก ยังไงเราอยากให้เจลองพูดคุยกับเล็กตรง ๆ ไหน ๆ ก้อดูเหมือนจะเป็นคนดีแล้วนี่อย่าให้เรื่องความรักมาทำให้มิตรภาพดี ๆ ระหว่างกันหายไปเลยน่ะ  แล้วน้ำฝนเขาก้อไม่เคยชอบในสิ่งที่เจทำเลยสักอย่างเลิกไปก้อดีแล้วนี่น่า ตัวเองก้อไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขาสักเท่าไหร่น่ะ คงเป็นแค่ความเคยชินซะมากกว่าน่ะ 

[Freja]

กำลังพยายามมองต่างมุมมองของแต่ละคน  เจคิดเยอะกับประโยคที่ว่า น้ำฝนรักพี่เล็ก
น้ำฝนก็รักได้ค่ะ ตามมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอคะ?  แต่ไม่ได้หมายความว่าพี่เล็กต้องรักหนูตามแบบชู้สาวกลับนี่คะ?   เจมโนไปถึงไหนแล้วคะ?  คุณเล็กจะโดนอะไรอีกหรือเปล่าเนี่ย   คือกลัวว่าเจจะทำอะไรคุณเล็กอีก   จุดหนึ่งที่เรากังขาก็คือเจรักงานที่ทำอยุ่แต่เจเอาสิ่งที่ตัวเองรักไปทำร้ายคนอื่นเขา 

น้ำฝนอาจจะทำให้แฟนคลับคุณเล้กป่วนเพราะว่านางอยากได้คุณเล็กนี่แหละ   นางเคยเป็นตัวตั้งตัวตีสนิทกับคุณเล็กแล้วก็ล้ำเส้นแฟนคลับโดยการอยากได้คุณเล็กมาครองเอง

เรายังอยากให้คุณเล็กประสบความสำเร็ขในอาชีพนักแสดงอยุ่นะคะ ต่อให้คุณเล็กเธอรุ่งในยัวร์เวย์ก็เถอะ

[sarawatta]

ก่อนที่ผมจะลงตอนใหม่วันอาทิตย์นี้ (บ่ายๆ) มีคำถามและข้อสังเกตมาให้ชวนคิดนิดหน่อยครับ อยากชวนมาวิเคราะห์กัน มี 2 ข้อครับ

1) ทำไมเล็กถึงเจอปัญหามากมายหลังจากที่สมัครยัวร์เวย์ ปัญหาที่เกิดเกี่ยวกับยัวร์เวย์ไหม เล็กทำอะไรผิด แล้วเราควรจะโทษใครหรืออะไร

2) ทำไมเจในตอนหลังๆ ดูต่างจากตอนแรกๆ ตกลงเจหลอกลวงเล็กจริงหรือเปล่า ทำไมเราถึงรู้สึกว่าเจหลอกเล็ก เจตนาของเจที่พาเล็กเข้ามาในยัวร์เวย์คืออะไร

ตอนที่วางพล็อตเรื่องนี้ ผมเจตนาสร้างสถานการณ์อะไรบางอย่างขึ้นมาโดยใช้ 7 habits บางข้อเป็นแนวทางครับ
โดยเฉพาะอุปนิสัย Be proactive ในข้อสอง (อ่าน 7 อุปนิสัยพัฒนาสู่ผู้มีประสิทธิผลสูง) พร้อมทั้งตั้งใจใส่ false impression บางอย่างเข้าไปด้วย อิๆ

ฝากให้คิดก่อน เดี๋ยวจะค่อยๆ เฉลยในตอนต่อๆ ไป