✿✿ธุรกิจนี้มีรัก✿✿CHAPTER 08 ❋ ขึ้นปก Aptitude
เจพาเล็กมางานรับเข็มเพชรของนักธุรกิจยัวร์เวย์คนหนึ่งที่เมืองทองธานี เขาอยากให้เล็กได้เห็นภาพของการเฉลิมฉลองคนประสบความสำเร็จ ไม่น่าเชื่อว่าแค่คนๆ หนึ่งซึ่งบอกชื่อไปคงไม่มีใครรู้จัก แต่วันนี้ที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจ กลับมีเพื่อนร่วมอาชีพมากมายพากันมาร่วมแสดงความยินดีจากทั่วทุกสารทิศ บางคนมาไกลจากต่างจังหวัดก็มี ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันส่วนตัวมาก่อน
เจพาดาวน์ไลน์คนอื่นๆ มาด้วยอีกห้าคน รวมกับเล็กก็เป็นหกคนพอดี ถ้าเจช่วยให้หกคนนี้สำเร็จ ไม่ช้าก็จะมารับเข็มรางวัลที่นี่ด้วยเช่นกัน
หนึ่งในดาวน์ไลน์หกคนมีพี่ประสิทธิ์อยู่ด้วย เล็กเคยเจอครั้งสองครั้ง ว่าจะหาโอกาสคุยด้วยแต่ก็ไม่ได้คุยสักที ดูเหมือนเจจะล่วงรู้ความคิดอีกฝ่าย คราวนี้จึงแนะนำให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ
"พี่ประสิทธิ์ครับคุณเล็ก เป็นแพลตินัมแล้ว พี่เขาดูแลการเงินให้กับเศรษฐียี่สิบตระกูลในเมืองไทย มีรายได้จากงานประจำที่ทำอยู่เดือนหนึ่งเป็นล้านเลยครับ แต่พื้นเพเป็นลูกชาวนา พ่อแม่เคยขายนาส่งให้เรียนจนหมด พี่ประสิทธ์ก็เลยตั้งเป้าหมายว่าจะรวยให้ได้ จะได้เอาเงินมาซื้อที่นาคืนให้พ่อแม่"
แค่เกริ่นนำก็น่าสนใจแล้ว เล็กชอบธุรกิจนี้ตรงที่ได้เจอคนหลากหลาย ได้เรียนรู้ว่าคนสำเร็จหลายคนล้วนแต่ผ่านความยากลำบากในชีวิตมาทั้งนั้น ไม่ใช่อยู่ดีๆ ก็สำเร็จเลย
"สวัสดีครับพี่ โห...พี่รายได้เยอะกว่าดาราอย่างผมอีกนะครับเนี่ย" เล็กบอก รู้สึกแปลกใจที่คนรายได้เดือนเป็นล้านก็มาทำธุรกิจนี้ด้วย จะว่าเงินไม่พอใช้ก็คงไม่ใช่ หรือว่าจะไม่รู้จักพอ แต่ช่างเถอะ เดาไปก็ไม่ถูกหรอก
พี่ประสิทธิ์รับไหว้พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น ดูจากหน้าตาแล้วน่าจะเกือบห้าสิบได้ ใบหน้ามีรอยยิ้มบ่งบอกว่าเป็นคนมีความสุขในชีวิต
"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเล็ก ลูกสาวผมเขาชอบละครที่คุณเล็กเล่นมากเลยครับ ตามดูทุกวันเลย"
"ขอบคุณครับพี่" เล็กรู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำว่าละคร
"แล้วคุณเล็กทำไมสนใจธุรกิจยัวร์เวย์ล่ะครับ"
"ผมอยากหาความมั่นคงให้ชีวิตครับพี่ พี่คงเคยเห็น ดาราหลายคนพอแก่ตัวลงก็ลำบากทั้งนั้น บางคนต้องมาออกทีวีขอให้คนช่วย ผมไม่อยากมีชีวิตแบบนั้นครับ ก่อนหน้านี้ ผมเคยมองหาโอกาสดีๆ มาตลอด พอดีเจอคุณเจ ได้คุยกันก็เลยสนใจครับ"
พี่ประสิทธิ์พยักหน้าเข้าใจ "แล้วมาเจอคุณเจได้ไงครับ"
เจกับเล็กหันมามองหน้ากันด้วยสีหน้ายิ้มๆ คงนึกถึงตอนทะเลาะกันวันที่เจอกันครั้งแรก
"อ๋อ...พอดีแฟนของคุณเจเขาเป็นแฟนคลับผมอยู่ครับ เมื่อเดือนที่แล้วคุณเจเขาไปงานแฟนคลับมีตติ้งของผมกับแฟน ก็เลยได้เจอกัน" เล็กบอก เจแอบหัวเราะเบาๆ
พี่ประสิทธิ์พยักหน้า "ดีแล้วครับคุณเล็ก คุณเล็กทำได้ครับ"
พี่ประสิทธิ์ยื่นมือมาขอจับมือ เล็กอยู่ในวงการนี้ได้สักพักก็เรียนรู้ว่าการจับมือให้กำลังใจกันเป็นเรื่องธรรมดา เจ้าตัวจึงยื่นมือมาจับด้วยโดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
เมื่อพิธีกรเริ่มขึ้นพูด เจก็คอยอธิบายให้ดาวน์ไลน์ใหม่ๆ ฟังไปด้วย ตอนนี้มีเล็กคนเดียวที่ใหม่ เจจึงอธิบายให้เล็กฟังเป็นหลัก
"คุณเล็กเห็นไหมว่าคนเยอะขนาดไหน นี่ขนาดไม่ใช่ดารานะครับ ยังมีคนมาให้กำลังใจนับหมื่นๆ คน ผมว่าวันไหนที่คุณเล็กไปยืนบนนั้น จะต้องมีคนเยอะกว่านี้แน่นอนครับ"
เล็กหันไปยิ้ม พลันรู้สึกเขินเล็กน้อย สงสัยเจจะเริ่มสนิทกับเล็กมากขึ้น เจ้าตัวจึงเผลอเอาแขนโอบพนักเก้าอี้ของเล็กไว้ตอนคุยด้วย
"ให้คุณเจสำเร็จก่อนละกันครับ เดี๋ยวผมตามไป"
"ไม่ต้องรอผมหรอกครับคุณเล็ก ธุรกิจนี้ใครมาก่อนมาหลังไม่สำคัญ ใครช่วยคนได้มากกว่าก็สำเร็จได้ก่อนครับ คุณเล็กก็สำเร็จก่อนผมได้" เจบอก ก่อนหันไปมองบนเวทีและเล่าประวัติคร่าวๆ ของคนสำเร็จที่จะขึ้นพูดให้ฟัง
"พี่คนนี้ชื่อคุณเต้ยครับ เป็นคนนครสวรรค์ สมัครยัวร์เวย์เพราะว่าพี่ชายฝาแฝดที่เสียชีวิตไปมาชวน พอไปฟังแผนการตลาดกับพี่ชายก็ตื่นเต้น อยากทำมาก แต่ตัวเองไม่มีเงิน ไม่มีทุนอะไรเลย ก็เลยไปขอยืมเงินเพื่อนมาสมัคร ตอนที่สมัครพี่เขาไม่มีเงินซื้อสินค้าเลย ต้องเอาแค็ตตาล็อกไปเปิดให้เพื่อนๆ ในมหาลัยดูก่อน พอมีคนสั่ง พี่เต้ยก็จะนั่งรถไฟมาเอาของที่กรุงเทพ นั่งรถไฟฟรี เพราะว่านั่งบนหลังคาน่ะครับ เวลารถวิ่งผ่านสะพาน พี่เขาต้องนอนราบลง ไม่งั้นจะโดนสะพานตัดหัวขาด" เจพูดติดตลกตอนท้าย
"เพื่อนบางคนนะครับ พอเอาของมาให้ก็ไม่รับ บอกว่ารอไม่ไหว เขาต้องแปรงฟันทุกวัน จะให้มารอยาสีฟันของยัวร์เวย์ไม่ได้ แฟนของพี่เขาก็ดีมากเลยครับ ถึงขนาดยอมขายแหวนทองของตัวเอง แล้วก็เอามาให้พี่เต้ยใช้เป็นทุนทำธุรกิจ เขาสู้ด้วยกันมาจนสำเร็จ ล้มลุกคลุกคลานมาด้วยกันหลายปี โชคดีที่เขาได้อัปไลน์ดีคอยให้กำลังใจ ก็เลยทำได้จนสำเร็จ"
เล็กพยักหน้าช้าๆ ตามตลอด ดูท่าทางสนใจไม่น้อย ขนาดไม่มีเงินซื้อสินค้ายังสำเร็จได้เลย ทำไมใครๆ ถึงบอกว่ามันยาก เป็นไปไม่ได้ หรือว่าคนเหล่านั้นแค่ไม่รู้อะไรบางอย่าง อาจจะเป็นหลักคิดที่ทำให้ใครก็ตามที่คิดแบบนี้ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่แค่ยัวร์เวย์ แต่ทุกเรื่อง
"ผมชอบที่พี่เขาบอกว่า เขาไม่แคร์หรอกว่าใครจะว่าเขาบ้าหรือโง่ เมื่อก่อนที่บ้านเขาก็ไม่มีใครเห็นด้วย แต่เขาพอใจกับสิ่งที่เขาได้รับจากธุรกิจนี้มาก พี่เขาเล่าตลกๆ ให้ฟังว่า คนโง่อย่างเขา วันจันทร์ไปตีกอล์ฟ เขาไม่ไปวันอื่นเพราะคนเยอะ สนามเป็นของเขาคนเดียว แต่คนฉลาดกลับต้องไปทำงานเพื่อแลกกับเงินที่จะเอามาเลี้ยงชีวิต"
เล็กฟังมาถึงตรงนี้ก็พลอยขำไปกับเจด้วย
"คุณเล็กเห็นไหมว่า ขนาดเขาไม่มีเงินเลยนะครับ แต่เขาก็ยังสามารถทำจนสำเร็จได้ อย่างคุณอุทัยก็เหมือนกัน อ่านหนังสือไม่ออกซักกะตัว แถมยังเป็นคนพิการอีก อัปไลน์ต้องมาช่วยสอนอ่านหนังสือให้ สุดท้ายเขาก็ทำสำเร็จ พี่จุ๊สอนว่า...คนเราไม่ได้ยากจนเพราะขาดโอกาส หรือเพราะเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน แต่ที่เขายากจนก็เพราะเขายากจนความคิด ยากจนทัศนคติที่ดี คนที่ยากจนความคิดทำอะไรก็ไม่สำเร็จ พี่เต้ยบอกว่า...คนจนขายแรง คนรวยขายของ"
เล็กรู้สึกเหมือนโดนตีแสกหน้าเข้าอย่างจังเลย แต่ละคนที่เจเล่าให้ฟังล้วนแต่มีชีวิตยากลำบากตอนเริ่มต้น แต่คนเหล่านั้นก็ตั้งใจและทำมาหากินอย่างสุจริต ไม่มีใครเขาเอาร่างกายมาขาย คงจะมีแต่คนที่สิ้นคิดที่ทำแบบนี้ แต่เล็กก็ตัดสินใจทำไปแล้ว เรียกคืนกลับมาไม่ได้ ถ้าคุณสนิทรู้คงไม่พอใจที่เล็กรับงานโดยไม่ผ่านผู้จัดการส่วนตัวเลย
"เป็นไรหรือเปล่าครับคุณเล็ก" เจถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเล็กเงียบไป
เล็กสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนยิ้มกลบเกลื่อน "เปล่าหรอกครับ ผมคิดอะไรเพลินๆ ไปเรื่อยเปื่อย"
"มีอะไรก็บอกผมนะคุณเล็ก คุณเล็กตามผมมาแล้ว ผมยินดีดูแลให้ทุกเรื่องที่ทำได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่เรื่องธุรกิจหรอกครับ เรื่องหัวใจก็คุยได้นะครับ ตอนสมัยเรียน ผมชอบเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนที่มันอกหัก" เจพูดติดตลก ก่อนเอามือตบไหล่เล็กเบาๆ
เล็กรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่เลิกกับแฟนไปเมื่อสองสามปีที่แล้ว เล็กแทบไม่เคยมีความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้อีกเลย
"ครับ" เล็กตอบสั้นๆ แม่พยายามยิ้ม แต่ในใจกลับคิดกังวล
ไม่น่าเลย ตัดสินใจทำอะไรโง่ๆ ลงไปอีกแล้ว ถ้าปรึกษากับเจก่อนคงไม่ทำแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ใจคอของเล็กไม่ดีเอาเสียเลย คงมีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นแน่ แต่จะร้ายแรงแค่ไหนก็สุดจะคาดเดา
"เป็นไงฝน ติดไหม" เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มถามขึ้น
"ไม่ติดเลย เหมือนพี่เขาปิดเครื่อง" คนตอบหน้าเครียด
"เอาไงดี เป็นห่วงพี่เล็กจัง สงสัยคงจะเครียดหนักแน่ๆ เลย" อีกคนพลอยกังวลไปด้วย เพื่อนๆ ในกลุ่มก็รู้สึกไม่ต่างกัน
"เนี่ยเราว่านะ ทางช่องคงเล่นงานพี่เล็กหนักแน่ๆ เลยว่าไหม ปกติก็ไม่ใช่ลูกรักอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอเรื่องแบบนี้อีก โอ๊ย ทำไงดี พี่เล็กเขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่น่ามีเรื่องแบบนี้เลย" แฟนคลับอีกคนวิตกจริต
พอเห็นข่าวในสารพัดสื่อวันนี้ กลุ่มแฟนคลับเหนียวแน่นของเล็กก็นัดมาเจอกันที่ห้างแห่งหนึ่ง ต่างคนต่างกลุ้มใจและเป็นห่วงดาราคนโปรดจะคิดมาก
"ไปบ้านพี่เล็กกันไหม" น้ำฝนเสนอ แต่แอบกังวลว่าจะไม่ได้เจอ
"เอางี้ก่อนไหม เอ่อ...ฝนจะว่าอะไรไหมถ้าเราจะขอให้ฝนโทรถามแฟนฝนหน่อย เผื่อพี่เล็กจะไป...เอ่อ...ทำยัวร์เวย์กับพี่ขนม" เพื่อนอีกคนถามอย่างเกรงอกเกรงใจ ปกติไม่ค่อยมีใครคุยเรื่องแฟนของน้ำฝนกับยัวร์เวย์นัก เพราะรู้ว่าน้ำฝนไม่ชอบ
น้ำฝนทำท่าครุ่นคิด ไม่นานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแฟนหนุ่ม
"พี่ขนมคะ" น้ำฝนกรอกเสียงลงไปเมื่อเจรับสาย
"ฝน...คิดถึงฝนจังเลย มีอะไรหรือเปล่า พี่ว่าจะเย็นนี้จะไปหาฝนซะหน่อย" เจบอกอย่างอารมณ์ดี
"เปล่าค่ะ พี่ขนมอยู่ไหนคะ"
"อ๋อ...จัดเฮาส์มีตติ้งที่บ้านพี่ฉ่ำคับ แถวๆ สาธร ฝนมีอะไรจะให้พี่ช่วยหรือเปล่า หรือจะให้พี่พาไปไหนไหม"
"ไม่มีค่ะ" น้ำฝนตอบกลับไปทันที ก่อนถามเรื่องที่อยากรู้ "เอ่อ...พี่เล็กไปด้วยไหมคะ"
"อ๋อ...เปล่า มีอะไรหรือเปล่าฝน" เจสงสัย
น้ำฝนกลั้นความหงุดหงิดไว้ ไม่น่าเชื่อว่าเจไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขนาดว่าเล็กเป็นดาวน์ไลน์ของตัวเองแท้ๆ
"คือว่า..." น้ำฝนถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ "พี่เล็กเขาหายตัวไป โทรติดต่อไม่ได้เลยค่ะ ฝนนึกว่าพี่เล็กจะมากับพี่ขนม ก็เลยโทรมาถามดู"
"อะไรนะ ทำไมคุณเล็กเขาหายตัวไปล่ะ หายไปไหน" เจถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
"พี่ลองเช็คดูข่าวในอินเตอร์เน็ตเองเถอะค่ะ ฝนไม่รู้จะเล่ายังไง แค่นี้นะคะ"
พูดจบแล้วฝนก็รีบวางสายไป ก่อนหันไปส่ายหน้ากับเพื่อนๆ ที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ ทุกคนดูผิดหวังมาก เล็กหายไปเกือบครึ่งวันแล้ว แต่ไม่มีใครติดต่อได้เลย
{-- + --- + -- + --- + --}
เจรีบขอตัวไปเข้าห้องน้ำทันทีหลังคุยโทรศัพท์กับน้ำฝน ไม่ลืมติดไอแพดไปด้วย พอเข้าไปในห้องน้ำในบ้านของดาวน์ไลน์ เจก็รีบเปิดอินเตอร์เน็ต ค้นหาข่าวที่เกี่ยวกับเล็กทันที ไม่นานก็เจอเรื่องน่าตกใจ
"ดาราหนุ่มตกอับหนัก ขึ้นปกหนังสือเกย์สุดสยิวพร้อมรับค่าตัวเจ็ดหลัก"
เจขมวดคิ้วด้วยความสงสัยสุดขีด เล็กไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้ฟังเลย ทำไมอยู่ดีๆ ถึงได้ไปถ่ายนิตยสารเกย์ พอเปิดเข้าไปอ่านข้างในก็ยิ่งตกใจยิ่งกว่าเดิม มีภาพตัวอย่างให้ดูสองสามรูป ที่จริงก็ไม่โป๊เปลือยมาก แค่ดูเซ็กซี่มากไปหน่อยเท่านั้น มีอยู่รูปหนึ่ง เล็กดึงขอบกางเกงลงมาจนเห็นแก้มก้น รูปนั้นเองที่เป็นชนวนปัญหา เพราะทางช่องต้นสังกัดไม่พอใจมาก
ที่จริงอยากถ่ายก็ไม่เป็นไร แต่เล็กควรปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน ไม่ใช่ถือวิสาสะตัดสินใจโดยพละการ เพราะถึงอย่างไรเล็กก็ยังมีสัญญากับทางช่องอยู่ ต้องให้เกียรติผู้ใหญ่
เจไล่อ่านดูคอมเมนต์ของคนที่เข้ามาอ่านข่าว มีทั้งคนด่าคนชม พอเข้าไปอ่านในหน้าแฟนเพจของเล็ก เจก็ได้เห็นแฟนคลับหลายคนแสดงความไม่พอใจ บางคนด่าว่าเสียๆ หายๆ บางคนถึงกับจะเลิกติดตามผลงานไปเลยก็มี
เล็กคงได้เห็นพวกนี้หมดแล้ว ไม่ต้องสงสัยว่าเล็กจะเสียใจแค่ไหน เจรีบยกโทรศัพท์โทรหาเล็ก แต่เล็กก็ไม่รับสาย เหมือนกับไม่ได้เปิดเครื่องไว้
เป็นเพราะความหึงหวงไร้สาระของเจแน่ๆ ที่มีส่วนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ พอเล็กขาดรายได้ก็เลยต้องทำอะไรสักอย่าง ผลจากความไม่รู้จักยั้งคิดสร้างบาปกรรมให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างคาดไม่ถึง แม้ขอโทษไปแล้วก็ยังรู้สึกผิดไม่หาย
กว่าเจจะเสร็จธุระก็ค่ำพอสมควร จากนั้นก็ตรงดิ่งมาที่บ้านของเล็ก เจโทรถามคุณสนิทแล้ว ไม่มีใครได้ข่าวคราวของเล็กเลย ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่เจคิดว่าเล็กต้องกลับบ้านเวลาใดเวลาหนึ่ง จึงตัดสินใจมารอที่นี่
บ้านของเล็กปิดสนิท ไม่มีวี่แววว่าจะมีคนอยู่ข้างใน ประตูหน้าบ้านก็ล็อคไว้ แสดงว่าคนในบ้านคงไม่อยู่ เจพยายามโทรศัพท์หาเล็กเป็นระยะๆ แต่ก็ไร้วี่แววเช่นเคย
คงไม่มีอะไรจะทำได้ดีมากกว่าไปกว่านั่งรอ เจจึงได้แต่ยืนบ้าง นั่งบ้าง เดินไปเดินมาบ้าง แถมยังต้องคอยตบยุงที่ออกอาละวาด แต่ก็ไร้วี่แววของคนที่เจเป็นห่วง
สามทุ่มผ่านไป...
สี่ทุ่มผ่านไป...
ห้าทุ่มผ่านไป...
เที่ยงคืนแล้วเล็กก็ยังไม่มา ท้องเริ่มหิวจนหายหิว เจไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่บ่าย แต่ช่างเถอะ ตอนนี้เจเป็นห่วงเล็กมากกว่าอะไรทั้งหมด ถ้าคืนนี้ต้องนอนหน้าบ้านเล็กก็ต้องยอม
เจนั่งชันเข่าที่หน้าประตูบ้านอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน เริ่มรู้สึกง่วงมากขึ้น แต่ก็พยายามไม่ให้ตัวเองเผลอหลับ
จนกระทั่งเกือบๆ ตีหนึ่ง เจกำลังจะหลับไปอยู่แล้ว รถแท็กซี่คันหนึ่งก็วิ่งมาจอดที่หน้าบ้านของเล็ก พอเห็นคนที่ลงมาจากรถ เจก็ยิ้มดีใจ แต่สักพักต้องหุบยิ้มเมื่อคนที่รอคอยไม่ได้มาคนเดียว แต่มาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เจไม่รู้จักเลย ท่าทางเมาด้วยกันทั้งคู่
"คุณเล็ก ไปไหนมาครับ รู้ไหมผมเป็นห่วงคุณเล็กแทบแย่เลย"
เล็กค่อยๆ ปรับสายตาและประมวลผลสมองที่หนักอึ้งเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู พอรู้ว่าเป็นใคร เล็กก็ตกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าคนที่มายืนรอจะเป็นอัปไลน์ของตัวเอง
"คุณเจ!" เล็กอุทานด้วยความตกใจ
"ใครคะพี่เล็ก มีเพื่อนมาทำไมไม่บอกคะ แอนไม่ชอบแบบสวิงกิ้งนะคะ" หญิงสาวที่มาด้วยบ่นเสียงอ้อแอ้ๆ ต่างคนต่างยืนโงนเงนไปมาเพราะเมาหนักทั้งคู่
"เชิญตามสบายละกันนะครับ เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว" เจบอกอย่างผิดหวังที่เห็นอีกฝ่ายมากับผู้หญิง อุตส่าห์เป็นห่วงแทบแย่ ที่แท้ไม่เห็นมีอะไรให้น่าห่วงเลย
เล็กใจหายวาบเมื่อเห็นเจเดินหนีไปที่รถ จึงพยายามใช้แรงกายและสติสัมปชัญญะที่พอมี เดินแกมวิ่งโซซัดโซเซตามเจไป เจคงโกรธที่อุตส่าห์นั่งรอ เล็กไม่อยากให้เจเสียความรู้สึกและกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกนี้
"คุณเจ อย่าเพิ่งปายยยย" เล็กร้องห้ามด้วยเสียงอ้อแอ้
เจกำลังจะเปิดประตูรถเข้าไปพอดี พอไปถึงตัว เล็กก็คว้าข้อมือเจไว้ทันที ต่างคนต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ยากจะบอก
ถึงจะโกรธแต่เล็กก็เห็นแววตาเป็นห่วงของอีกฝ่าย แววตานั้นมีแรงดึงดูดอย่างประหลาด เมื่ออยู่ใกล้ๆ เล็กก็รู้สึกอบอุ่นใจ คนนี้หรือเปล่า...ที่เล็กต้องการมากที่สุดในเวลานี้
"คุณเจ...ผมขอโทษ" เล็กบอกด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
เจเห็นท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงของอีกฝ่ายก็อดสงสารไม่ได้ เล็กคงเจ็บปวดมากถึงต้องหาทางระบายออกด้วยวิธีนี้
เจดึงเล็กมากอดไว้ เล็กกอดเจแน่นจนสุดอ้อมแขนของตัวเอง เขาเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยกับชีวิต เหนื่อยกับความสิ้นคิดของตัวเอง เหนื่อยกับปัญหาที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อน ครั้งนี้นับว่าหนักที่สุดแล้ว จึงต้องใช้ความเมาช่วยบรรเทาจิตใจที่บอบช้ำ
"คุณเจ...ช่วยผมด้วย ผมม่ายหวายแล้ว ช่วยผมด้วยนะครับคุณเจ" เล็กร้องไห้ ทุกอย่างที่อดกลั้นมาตลอดทั้งวันเลยจุดที่จะทานทนแล้ว เหล้าก็ช่วยไม่ได้ ผู้หญิงก็ช่วยไม่ได้ เหลือแต่เจนี่แหละที่เป็นที่พึ่งสุดท้าย ถ้าไม่มีเจแล้ว เล็กก็ไม่รู้จะไปหาใครที่ไหน
หัวใจที่เจ็บปวดและอ่อนล้ามาทั้งวันได้เจอที่พึ่งแล้ว อ้อมกอดนี้ช่างอบอุ่นจนเล็กไม่อยากปล่อยไปไหน ต่อให้มีปาปารัซซี่มาแอบถ่ายก็จะกอดไว้อย่างนี้ ต่อให้ต้องขึ้นหน้าหนึ่งว่าเป็นเกย์ก็ยอม
เจถือโอกาสนี้หันไปสื่อสารกับคนที่ตามเจมาด้วย เธอยืนมองอย่างงงๆ เมื่อเห็นเจทำท่าสะบัดมือไล่ ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็เข้าใจ
"อะไรเนี่ย เป็นเกย์ก็ไม่บอก" เธอพูดอย่างหัวเสีย ก่อนสะบัดหน้าและเดินโซซัดโซเซออกไป รปภ. ที่นี่คงพอช่วยเรียกแท็กซี่ให้เธอได้
เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินหายลับไปแล้ว เจจึงหันมาปลอบใจดาวน์ไลน์ของตัวเอง "เข้มแข็งนะครับคุณเล็ก ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเล็กคืนนี้นะครับ"
น้ำเสียงของเจฟังดูอบอุ่นเหลือเกิน เล็กจึงกอดแน่นขึ้น "คุณเจ อย่าทิ้งผมปายนะคร้าบ ผมม่ายเหลือครายเลย"
เล็กพูดเพราะเมาหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็ไม่เหลือใครเลยจริงๆ น้องชายก็โทรมาด่าแต่เช้า แฟนคลับหลายคนด่าในสื่อออนไลน์เสียๆ หายๆ ตอนสายๆ ทางช่องต้นสังกัดก็เรียกเข้าไปต่อว่า เล็กยังจำคำพูดสุดเจ็บนั้นได้ดี
"คุณจะเป็นพระเอกหรือว่าจะเล่นหนังโป๊ครับคุณเล็ก! จะเอาดีทางด้านไหนกันแน่ คุณสิ้นคิดแล้วหรือไงถึงได้ทำแบบนี้! อยากจะถ่ายผมก็ไม่ว่า แต่คุณควรจะมาถามผมก่อน นี่อะไร ขนาดผู้จัดการส่วนตัวของตัวเองคุณยังไม่บอกเขาเลย ทำไมถึงได้ทำอะไรข้ามหน้าข้ามตากันแบบนี้ ไม่เห็นหัวคนอื่นเลยหรือไง!"
เล็กจุกจนพูดไม่ออก คุณสนิทเองก็ทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ แต่กระนั้นก็ไม่ตำหนิเล็กสักคำ คงเป็นเพราะเข้าใจสถานการณ์ของเล็กเป็นอย่างดี
พอออกจากบริษัท เล็กก็ปิดโทรศัพท์ กลับมาที่บ้าน แต่ไม่เข้าบ้าน ใกล้ๆ กันมีสวนสาธารณะ เล็กไปอยู่ที่นั่นเกือบทั้งวัน นั่งจับเจ่าคนเดียว ตกเย็นจึงไปผับ และกลับมาในสภาพนี้
"ครับคุณเล็ก คุณเล็กไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะไม่ไปไหน ผมจะไม่ทิ้งคุณเล็กแน่นอน" พูดจบน้ำตาของเจก็ซึมเบ้าตา อดโทษตัวเองไม่ได้ที่เป็นต้นเหตุให้ชีวิตของเล็กลำบากขนาดนี้
คราวนี้เล็กไม่โทษเจหรอก เป็นเพราะเล็กสิ้นคิดเองต่างหาก เพราะยากจนความคิดถึงต้องทำอะไรโง่ๆ
"ผมมันโง่เองครับคุณเจ" เล็กร้องไห้ในที่สุด คงอดกลั้นไว้ไม่ไหวแล้ว
"อย่าคิดอย่างนั้นสิครับ อะไรที่มันผ่านแล้วก็ผ่านไป เริ่มต้นใหม่นะครับคุณเล็ก" เจปลอบ
เล็กยิ่งกอดแน่นขึ้น คงจะมีแต่เจคนเดียวเท่านั้นที่คิดจะให้โอกาสเล็กอีกครั้ง คนอื่นๆ ขุดหลุมฝังกลบเล็กไปเรียบร้อยแล้ว
ผ่านไปหลายนาที เล็กเริ่มสงบจิตสงบใจได้ จึงค่อยๆ ปล่อยตัวเป็นอิสระจากอ้อมกอดของอัปไลน์ คิดไปคิดมา มีอัปไลน์ก็ดีเหมือนกัน เหมือนมีพี่เลี้ยง มีเพื่อน และมีคนคอยดูแลความคิดและชีวิตให้
"คุณเล็กไปไหนมาครับ ทำไมเมามากขนาดนี้" เจถามอย่างสงสัย
"หลายที่ ปายให้เขาด่ามาครับ สนุกเป็นบ้าเลย" เล็กแค่นเสียงอย่างสมเพชตัวเอง
"แล้วเมื่อกี้พาใครมาด้วยครับ ผมไม่เห็นรู้จักเลย"
พอเจถาม เล็กจึงเพิ่งนึกได้ พอหันไปมอง ผู้หญิงคนนั้นก็หายตัวไปเสียแล้ว
"ม่ายรู้ เจอเขาที่ผับ เขาตามผมมาเอง แล้วเขาปายหนายแล้วคร้าบ"
"กลับไปแล้ว" เจบอก
เล็กไม่รู้สึกอะไรมากนัก คงเป็นเพราะคนที่เล็กต้องการอยู่ตรงนี้แล้ว พอเป็นดารา มีผู้หญิงมาเสนอตัวให้เล็กอยู่เรื่อยๆ แต่เล็กก็ระวังตัวพอสมควรเพราะไม่อยากมีปัญหาทีหลัง
"เข้าบ้านดีกว่าครับ" เจตัดบท
เล็กพยักหน้า ก่อนควานหากุญแจบ้านในกระเป๋ากางเกง จากนั้นส่งให้เจเพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่สามารถไขกุญแจเปิดบ้านได้ในสภาพนี้ โชคดีที่มันยังอยู่ แต่ว่า...
กระเป๋าสตางค์หายไปไหน! ตอนอยู่บนรถแท็กซี่ยังคลำเจออยู่เลย เล็กควานหากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง แต่ไม่พบเลย อย่าบอกนะว่า...
"คุณเจ กระเป๋าตังค์ผมหาย!" เล็กอุทานเสียงชัดเหมือนหายเมาแล้ว
พอได้ฟัง เจก็เดาออกได้ไม่ยากนัก "รอผมแป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวผมมา"
ว่าแล้วเจก็รีบวิ่งออกไปที่หน้าปากทางเข้าหมู่บ้าน เล็กยืนรออย่างใจจดใจจ่อ ไม่นานเจก็กลับมาพร้อมกับข่าวร้าย
"ไม่ทันแล้วครับคุณเล็ก รปภ. เขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นขึ้นรถไปแล้ว เข้าบ้านก่อนดีกว่าครับ ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้เพราะมันดึกมาก นอนก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจัดการให้"
เล็กพยักหน้าเห็นด้วย นึกโมโหตัวเองที่ประมาท ดีไม่ดีจะมีเรื่องให้ต้องเสียเงินอีกแล้ว
พอเข้ามาในบ้าน เล็กอ้วกไม่เป็นท่าอยู่หลายรอบ หมดสภาพพระเอกละครไปเลย เจต้องคอยตามมาช่วยลูบหลังให้ ก่อนพาเล็กมานอนบนเตียง เช็ดตัวให้อีกฝ่ายนอนสบายๆ เช็ดตัวเสร็จก็ไปทำความสะอาดห้องน้ำที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนอีกที
หลังจากนั้น เล็กไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เผลอหลับไปจนถึงเช้า มารู้ตัวอีกทีก็ตอนสายของวันใหม่ เล็กลืมตาตื่นขึ้นอย่างยากลำบาก หัวหนักอึ้งจนแทบลุกไม่ขึ้น แต่ก็ยันกายลุกขึ้นมาจนได้
พอผ้าห่มหลุดออกจากตัว เล็กก็พบว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ปกติเล็กไม่เคยนอนแก้ผ้าเลย อย่างน้อยต้องมีกางเกงในชิ้นหนึ่งติดตัว พอหันไปมองข้างๆ ก็เห็นเจนอนอยู่ด้วย
นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ทำไมเล็กไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว! แล้วทำไมเจมานอนที่นี่! เล็กจำอะไรไม่ได้เลย นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าตัวเองอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร
เจเริ่มขยับตัว สักพักก็ค่อยๆ งัวเงียตื่น เล็กรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาปิดส่วนสำคัญไว้ ก่อนเจจะหันมาเห็นเข้า
เจหันมองคนข้างๆ และส่งยิ้มกว้างให้ "ตื่นแล้วเหรอครับที่รัก"
คำทักทายแรกในเช้าวันนี้ทำเอาเล็กตกใจจนแทบตกจากเตียง เจ้าตัวหน้าเหวอ ไม่แน่ใจว่าฟังผิด หรือเจแค่ละเมอพูดออกมา แต่ลืมตาแป๋วขนาดนี้จะละเมอได้อย่างไร
"คุณเจเรียกผมว่าอะไรนะครับ" เล็กทำหน้าแหย
"อ้าว ก็เรียกว่าที่รักไงครับ" เจยืนยัน
ที่รัก!!!
ทำไมเจเรียกแบบนั้น แถมยังทำท่าเหมือนไม่เห็นว่าเป็นเรื่องแปลกอีก หรือว่า...
เล็กตกเป็นของเจไปแล้วเมื่อคืนนี้!!!TBC
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
