✿✿ อัปไลน์ที่รัก ✿✿CHAPTER 21 ❋ ถ่านไฟเก่า
ดูเหมือนวันนี้เล็กจะมีเรื่องไม่ดีทั้งวันอีกแล้ว บททดสอบความแข็งแกร่งของจิตใจคงยังไม่หมดลงง่ายๆ หลังเดินแบบเล็กมีนัดกับลูกค้าและผู้มุ่งหวังสองราย คงเป็นเพราะความกังวลเรื่องแฟนคลับ เล็กจึงสาธิตสินค้าขาดๆ เกินๆ สุดท้ายลูกค้าก็ไม่ซื้อ แถมยังถูกคนในบ้านนั้นค่อนขอดอีกว่า
"เป็นดาราก็ดีแล้ว ทำไมต้องมาเดินขายยัวร์เวย์แบบนี้ด้วย โง่หรือเปล่า"
ส่วนผู้มุ่งหวังรายที่สองเป็นคนเบื้องหลังที่รู้จักกันมานานพอสมควร แต่สุดท้ายก็ไม่มาตามนัด เล็กไปรอเก้ออยู่ตั้งนาน โทรหาแล้วก็ไม่รับสาย เท่านี้เล็กก็พอเดาได้ว่าน่าจะเกิดการเปลี่ยนใจกะทันหัน หรือไม่ก็คงมีใครเอา "ผียัวร์เวย์" มาหลอกให้กลัวจนไม่กล้ามา
เจส่งไลน์มาบอกว่าจะมาหาที่บ้านตอนเย็น มีเรื่องจะคุยด้วย เล็กเปลี่ยนใจนั่งแท็กซี่กลับบ้าน ตอนแรกว่าจะไปคุยกับกลุ่มเพื่อนดาราด้วยกันกลุ่มหนึ่ง หลายคนเคยเปรยกับเล็กไว้ว่าสนใจจะทำธุรกิจ แต่ยังนึกไม่ออกว่าจะทำอะไร หลายคนกลัวขาดทุนจึงอยากทำธุรกิจที่ลงทุนน้อยแต่ได้กำไรเยอะ เข้าทางเล็กพอดีเลย แต่คงต้องเป็นคราวหลัง วันนี้เล็กอารมณ์ไม่ดีเลย ไปด้วยอารมณ์แบบนี้ทีไรมักมีพลาดทุกที
เล็กออกมาจากร้านที่นัดหมายกับผู้มุ่งหวังได้ไม่เท่าไหร่ ชิงชัยก็โทรมาหา หวังว่าจะไม่มีเรื่องร้ายๆ อีก
"สวัสดีครับพี่ชิงชัย" เล็กกดรับสายและทักไป
"เออเล็ก พอดีพี่มีเวลาคุยได้สั้นๆ นะ พี่มีสองเรื่อง เรื่องแรก พี่เพิ่งเห็นจดหมายจากยัวร์เวย์ส่งมาที่บ้านพี่สองฉบับ บอกว่าจะโอนเงินสองก้อนเข้าบัญชีพี่ ก้อนแรกสามหมื่นกว่า ก้อนที่สองเกือบๆ หกหมื่น เขาขอให้พี่ส่งเลขที่บัญชีให้ พี่ก็เลยงงๆ ว่าพี่ยังไม่ได้ไปทำอะไร แค่แนะนำลูกค้าเครื่องกรองอากาศให้เล็กเฉยๆ ทำไมได้เงินเยอะขนาดนี้ ถ้ามีเวลา พี่อยากให้เล็กมาอธิบายให้พี่ฟังหน่อยว่าธุรกิจนี้มันเป็นยังไง พี่ว่ามันก็น่าสนใจอยู่"
"ได้ครับพี่"
"ส่วนเรื่องที่สอง พี่เห็นข่าวของเล็กวันนี้แล้วนะ พี่เดาว่าน่าจะเกิดการเข้าใจผิด เอางี้ พี่คุยกับสำนักข่าวที่หนึ่งไว้ จะให้เขาโทรสัมภาษณ์เล็ก พอดีพี่ไปเจอภาพของเล็กภาพหนึ่ง มีคนส่งมาให้พี่ดู เป็นภาพที่เล็กใช้เวลาว่างๆ ทำธุรกิจยัวร์เวย์ในกองถ่ายนั่นแหละ พี่จะให้น้องนักข่าวคนนี้ช่วยเขียนเชียร์เล็กหน่อยว่าเป็นคนขยันทำมาหากิน รู้จักใช้เวลาว่างเล็กๆ น้อยๆ ให้เป็นประโยชน์ น้องเขาจะโทรหาเล็กพรุ่งนี้เช้านะ เล็กมีประเด็นดีๆ อะไรที่อยากให้เขาเขียนเล็กก็คุยกับน้องเขาเลย จะได้เอามากลบกระแสข่าวนี้ซะหน่อย"
เล็กยิ้มดีใจ หลังหน้าดำคร่ำเครียดกับปัญหามาทั้งวันก็เพิ่งมีเรื่องดี ไม่น่าเชื่อว่าบุญหกแบบที่เล็กนำมาใช้จะทำให้คนๆ หนึ่งเปลี่ยนแปลงความคิดและการกระทำได้มากขนาดนี้
"ขอบคุณครับพี่ชิงชัย เรื่องธุรกิจ เดี๋ยวผมนัดกับพี่อีกทีนะครับ ขอบคุณพี่มากๆ ที่ช่วยเหลือผม ไว้มีโอกาสผมจะตอบแทนนะครับพี่"
"ไม่เป็นไรหรอกเล็ก พี่เองก็ต้องขอโทษด้วยนะที่เคยทำไม่ดีกับเล็กไว้ เท่านี้ก่อนละกันนะเล็ก เดี๋ยวพี่ต้องไปธุระแล้ว ไว้เจอกันครับ"
"ครับพี่ สวัสดีครับ"
เดือนที่แล้วที่เล็กเป็นทับทิมได้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะชิงชัยแนะนำลูกค้าเครื่องกรองอากาศให้ บางบ้านซื้อมากกว่าหนึ่งเครื่อง ลูกค้าที่ชิงชัยแนะนำมาแต่ละคนนั้นล้วนแต่เป็นคนมีเงิน ซื้อสินค้าตัวใหญ่ได้ เล็กให้ลูกค้าที่ชิงชัยแนะนำมาสมัครซื้อสินค้าในฐานะดาวน์ไลน์หรือสมาชิกของชิงชัย จึงเป็นที่มาของรายได้จำนวนมากที่ชิงชัยได้มาโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ถือว่าเป็นการตอบแทนที่ชิงชัยช่วยเหลือ
ส่วนเดือนนี้ สินค้าตัวใหญ่ๆ อาจจะขายไม่ได้มากเท่าเดือนที่แล้ว เพราะไม่ใช่สินค้าซื้อซ้ำได้บ่อยๆ เล็กคงต้องเปลี่ยนมาสร้างฐานองค์กรให้มั่นคง รวมทั้งต้องช่วยดาวน์ไลน์ที่ตั้งใจ โดยเฉพาะบี คุณสนิทและน้องชายของเล็กเอง เผลอๆ จะมีน้ำฝนเพิ่มมาอีกคน ไม่รู้ว่าจะถอดใจไปหรือยังที่โดนเล็กสอนซะยืดยาววันนั้น
{-- + --- + -- + --- + --}
เล็กมาถึงบ้านได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงแตรรถหน้าบ้าน เจมาถึงแล้วนั่นเอง เล็กรีบวิ่งลงมาเปิดประตูบ้านให้ด้วยความดีใจ หวังว่าวันนี้เจจะมานอนเป็นเพื่อน เล็กมีเรื่องอยากคุยให้ฟังหลายเรื่องเลย
แต่พอเห็นว่าน้ำฝนนั่งรถมาพร้อมกับเจด้วย เล็กก็ชักไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องดีหรือเรื่องร้าย สีหน้าของเจกับน้ำฝนขณะที่ลงมาจากรถก็ดูแปลกๆ โดยเฉพาะน้ำฝน ดูเหมือนเธอไม่ค่อยกล้าสบตากับเล็กเท่าไหร่ เจมีกระเป๋าเป้มาด้วยแต่ไม่รู้ว่าใส่อะไรมา
"พี่ว่าน้ำฝนคุยกับคุณเล็กสองคนดีกว่านะ เดี๋ยวพี่จะเอาของขึ้นไปเก็บก่อน" เจบอกเมื่อพาน้ำฝนมานั่งในบ้าน
"อะไรเหรอครับคุณเจ" เล็กถามอย่างสงสัย
"เสื้อผ้าผมครับ เอามาเผื่อไว้ไง แล้วก็มีชุดสาธิตเพิ่มเติมที่คุณเล็กฝากผมซื้อด้วย เดี๋ยวผมเอาไปเก็บบนห้องให้นะครับ อ้อ ผมขอใช้ห้องคุณเล็กทำงานแป๊บนึงด้วยนะครับ พอดีผมต้องคุยสไกป์กับดาวน์ไลน์ที่อังกฤษ"
เล็กพยักหน้าตกลง เจมีธุรกิจยัวร์เวย์เป็นธุรกิจที่สองที่ประเทศอังกฤษด้วย ทุกๆ ปีเจจะเดินทางไปหาดาวน์ไลน์ที่อังกฤษเสมอ ไปทีก็อยู่เกือบเดือน
เจเข้ามาในห้องนอนของเล็ก เอาเสื้อผ้าที่ขนมาด้วยไปใส่ตู้เสื้อผ้าไว้ จากนั้นก็หยิบไอแพ็ดขึ้นมาว่าจะทำงาน สายตาพลันเหลือบไปเห็นกระเป๋าสตางค์ของเล็กวางอยู่บนเตียง มันเปิดอ้าออก สงสัยเล็กคงรีบลงไปเปิดบ้านให้จึงลืมวางไว้ อยู่ๆ เจก็เดินไปหยิบมันขึ้นมาดู แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นรูปผู้หญิงคนหนึ่งในกระเป๋าใบนั้น
เจไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้เลย ไม่ใช่แม่ของเล็กแน่ๆ เพราะยังดูสาวอยู่ ไม่น่าจะเป็นพี่สาวของเล็กเพราะดูหน้าอ่อนกว่าเล็ก หรือว่าจะเป็นแฟนเก่าของเล็ก ถ้าใช่ ทำไมเล็กยังเก็บรูปของผู้หญิงคนนี้ไว้อยู่ เล็กเคยบอกเจว่าเลิกกับแฟนเก่าไปนานแล้ว น่าจะสองสามปีได้ ถ้ายังเก็บรูปไว้อยู่ก็แสดงว่า...
ถ้าเล็กยังไม่ลืมแฟนเก่าคนนั้น ที่บอกว่ารักเจคืออะไร เจไม่คิดว่าเล็กจะโกหก เจลองหันไปมองรอบๆ ห้อง ไม่พบว่ามีรูปของผู้หญิงคนนี้อยูตรงไหนอีก หวังว่าเล็กคงจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้นละกัน
เจเอากระเป๋าสตางค์ของเล็กไปวางบนหัวเตียง ก่อนกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม ในหัวคิดว้าวุ่นไปหมด เจต้องรีบสลัดความคิดลบๆ ทิ้ง แล้วหันมาตั้งใจทำงานตามเดิมเพราะมีคนอีกหลายคนรอเจอยู่
{-- + --- + -- + --- + --}
"ฝนขอโทษค่ะพี่เล็ก ฝนไม่ได้ตั้งใจ ฝนแค่อยากช่วยพี่เล็กเฉยๆ ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้เลย ฝนผิดเองค่ะที่ไม่ฟังที่พี่เล็กบอก"
เล็กเดาไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นน้ำฝนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ก็ยังดีที่เธอมาขอโทษ ถือว่ายังพอมีจิตสำนึกที่ดีอยู่บ้าง
เล็กถอนหายใจเบาๆ สีหน้ายังดูเครียดอยู่ "ถือซะว่ามันเป็นบทเรียนละกัน"
"พี่เล็กไม่โกรธฝนเหรอคะ" น้ำฝนถามอย่างแปลกใจ เธอก็อุตส่าห์ร้องไห้นำไปก่อนเผื่อว่าเล็กจะสงสาร แต่ก็ไม่คิดว่าเล็กจะให้อภัยเธอเร็วขนาดนี้
"ถ้าพี่โกรธฝน แล้วมันจะได้อะไรล่ะครับ เรื่องมันเกิดไปแล้ว แต่ก็ดี เมื่อก่อนพี่เคยคิดจะทำแบบนี้แหละ แต่คุณเจห้ามไว้ ตอนนี้พี่ก็รู้แล้วว่าทำไมเราไม่ควรทำ มันเกิดผลเสียมากกว่าผลดี ฝนเองก็คงจะเข้าใจแล้ว ต่อไปคงไม่ทำอีก เอาเป็นว่า...พี่ไม่ถือโทษโกรธก็แล้วกัน"
"ขอบคุณพี่เล็กมากนะคะ" น้ำฝนร้องไห้อีก เธอรู้สึกซาบซึ้งใจที่เล็กไม่เอาเรื่อง "แล้วปัญหาที่เกิดขึ้นล่ะคะ"
"เรื่องเล็กน่ะ มากกว่านี้พี่ก็เจอมาแล้ว มันคงไม่ทำให้พี่ดูแย่ไปมากกว่านี้หรอก"
"โธ่...พี่เล็กอย่าพูดอย่างนั้นสิคะ" น้ำฝนทำหน้าสงสาร
"ลืมมันเถอะ อย่าไปพูดถึงมันเลย เอาเป็นว่า...พี่ไม่ติดใจเอาเรื่องก็แล้วกันนะ"
"พี่เล็ก ถ้างั้นฝนจะไปเขียนตอบฝ้ายในแฟนเพจของพี่เล็กนะคะว่าทั้งหมดนี้ ฝนเป็นคนจัดการเอง ไม่เกี่ยวกับพี่เล็กหรอกค่ะ" น้ำฝนเสนอทางแก้ปัญหา เธอคงอยากทำอะไรบ้าง จะได้ไม่รู้สึกผิดจนเกินไป
"แล้วใครเขาจะเชื่อล่ะครับฝน เดี๋ยวก็จะมีคนหาว่าพี่เป็นคนบอกให้ฝนเขียน พี่ไม่เห็นประโยชน์นะ แต่ถ้าฝนอยากทำ พี่ก็ไม่ห้าม คิดให้ดีๆ ก่อนละกันครับ"
น้ำฝนคิดตามแล้วก็เห็นว่ามีส่วนจริง ถ้าเกิดน้ำฝนไปเขียนแก้ต่างให้ คงจะมีคนหาว่าเล็กเป็นคนบอกให้เธอเขียน ทะเลาะกันไม่จบอยู่ดี
"แล้วฝนควรจะทำยังไงดีคะ ฝนอยากช่วยแก้ปัญหาให้พี่เล็กน่ะค่ะ ไม่อยากอยู่เฉยๆ ทั้งๆ ที่เป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาแบบนี้"
"มันทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากปล่อยให้มันผ่านไป ยิ่งไปยุ่ง มันก็ยิ่งเป็นเรื่อง พรุ่งนี้พี่มีสัมภาษณ์กับนักข่าวที่หนึ่งเรื่องนี้แหละ พี่จะอธิบายกับเขาเอง ฝนไม่ต้องกังวลนะ พี่จัดการเอง"
ยิ่งเห็นเล็กดีแบบนี้น้ำฝนก็ยิ่งรู้สึกผิด "พี่เล็ก ฝนไม่เคยเสียใจเลยที่ฝนรักพี่เล็ก พี่เล็กเป็นคนดีมากๆ ฝนขอโทษอีกครั้งนะคะที่ทำให้พี่เล็กเดือดร้อน"
ได้ยินคำว่ารักจากน้ำฝนแล้วเล็กก็แสลงใจ น้ำฝนควรจะรู้สึกอย่างนี้กับเจมากกว่า เจเคยรักและทุ่มเทให้น้ำฝนมากแค่ไหน ทำไมน้ำฝนถึงไม่รักเจเลย
"น้ำฝน พี่ถามน้ำฝนอย่างหนึ่งได้ไหม" เล็กเกริ่น
"คะ"
"น้ำฝน...เคยรักคุณเจบ้างไหมที่ผ่านมา"
น้ำฝนนิ่งอึ้ง ที่จริงเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอรักเจหรือเปล่า เป็นเพราะตอนเด็กๆ น้ำฝนสนิทกับเจเหมือนพี่ชายกับน้องสาว เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้น้ำฝนไม่รู้สึกรักเจแบบคนรักเท่าไหร่
"พี่เล็กถามทำไมล่ะคะ"
"พี่ไม่รู้ว่าพี่ควรถามหรือเปล่านะ แต่ถ้าฝนไม่สะดวกใจตอบก็ไม่เป็นไร"
น้ำฝนทำหน้ายุ่งยากใจ เล็กกับเจเพิ่งคบกันเป็นแฟนไม่นาน เจคงเล่าอะไรให้เล็กฟังบ้าง น่าจะเป็นที่มาของคำถามนี้
"ฝนรักพี่ขนมแบบพี่ชายน่ะค่ะ ไม่ได้รักอย่างคนรักกันหรอก" น้ำฝนเฉลยในที่สุด "เราสองคนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะว่าที่บ้านรู้จักกัน พอโตมา ที่บ้านสนับสนุนให้คบกัน แต่สุดท้าย ยังไงฝนก็รักพี่ขนมมากกว่าพี่ชายไม่ได้ ก็เลยตัดสินใจบอกเลิก บวกกับที่ฝนไม่ชอบยัวร์เวย์อยู่แล้ว ก็เลยเป็นเหตุผลผสมๆ กันไป คิดๆ แล้วฝนก็เสียดายเหมือนกันนะคะ พี่ขนมก็เป็นคนดี ดูแลฝนดีมาตลอด จะคบกันต่อไปก็ได้ แต่ฝนรู้สึกว่าพี่ขนมดีเกินไป น่าจะได้เจอคนที่ดีกว่าฝน ฝนคิดว่าเราเป็นแค่พี่น้องกันดีแล้ว ฝนไม่เหมาะกับพี่ขนมหรอก เราคุยกันคนละภาษา"
นั่นไงล่ะ เล็กไม่แปลกใจเลยที่เจรู้สึกมาตลอดว่าน้ำฝนไม่ได้รักเจ แต่ก็ยังดีที่น้ำฝนยังเหลือความรักแบบพี่ชายน้องสาวให้กับเจไว้บ้าง พอได้ฟังอย่างนี้แล้ว เล็กก็รู้สึกว่าน้ำฝนไม่ใช่คนเลวร้ายจนเกินไป เข้าใจว่าที่ผ่านมาเธอคงไม่กล้าพูดกับเจตรงๆ เรื่องจึงเลยเถิดเป็นแบบนี้
"แล้วพี่เล็กล่ะคะ พี่เล็กรักพี่ขนมจริงๆ เหรอคะ" น้ำฝนถามบ้าง
"ใช่ครับน้ำฝน พี่รักคุณเจครับ" เล็กตอบชัดถ้อยชัดคำ
น้ำฝนทำหน้าเศร้า สุดท้ายแล้วเธอก็จะเสียทั้งเจและเล็กไปพร้อมกัน
"แล้วพี่ขนมเขารักพี่เล็กจริงๆ ใช่ไหมคะ" น้ำฝนถามอีก
เล็กนิ่งคิด จะว่าไปเล็กยังไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากเจด้วยซ้ำ "ก็เท่าที่พี่ดู เราสองคนเข้ากันได้ดีนะ เราเพิ่งเริ่มคบกัน ยังต้องเรียนรู้กันอีกพอสมควร แต่เท่าที่ผ่านมา พี่ว่ามันก็โอเค"
คงจะจริง เพราะเท่าที่น้ำฝนสังเกตดูเมื่อกี้ เจดูสนิทสนมกับเล็กมาก แถมยังเข้านอกออกในบ้านเล็กได้เหมือนบ้านตัวเอง
"งั้นก็แสดงว่าฝน...ไม่มีความหวังแล้วใช่ไหมคะพี่เล็ก" น้ำฝนทำท่าเหมือนพร้อมยอมจำนน
เล็กส่ายหน้า แววตาแสดงความเห็นใจ คิดไปก็น่าสงสารเธอไม่น้อย ยอมทิ้งเจมาเพื่อจะมาหาเล็ก สุดท้ายเล็กก็ไม่รักเธออีก ทีนี้จึงไม่เหลือใครสักคน
น้ำฝนนิ่งเงียบไปนานทีเดียว เหมือนเธอกำลังคิดและตัดสินใจ "ถ้างั้น...ฝนก็ขอให้พี่เล็กกับพี่ขนมรักกันให้มากๆ นะคะ"
น้ำฝนตัดสินใจแล้วว่าเธอจะยอมแพ้ อย่างแรก เธอรู้สึกซาบซึ้งใจที่เล็กไม่เอาเรื่องเธอ เรื่องที่สอง เธอทำไม่ดีกับเจไว้มาก แต่เจกลับไม่ถือโทษโกรธ เธอควรจะหยุดรังควานชีวิตของเจได้แล้ว
"ขอบคุณฝนที่เข้าใจพี่สองคนนะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรด้วย" เล็กตอบพลางยิ้ม
"อ้าว คุณเจลงมาละ" เล็กหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงคนเดินลงบันไดลงมา การสนทนาส่วนตัวของเล็กกับน้ำฝนจึงยุติ
"คุยเสร็จแล้วครับคุณเจ" เล็กรีบบอกเมื่อเห็นเจทำท่าจะถาม
เจส่งยิ้มมาให้ ทั้งเล็กและน้ำฝนดูไม่เครียดแล้ว น่าจะตกลงกันได้ดี เจเดินมานั่งลงข้างเล็ก ก่อนถามให้แน่ใจ
"เข้าใจกันดีแล้วนะครับ"
"ค่ะพี่ขนม เข้าใจกันดีแล้วค่ะ" น้ำฝนถือโอกาสตอบเสียเอง
"แล้วตกลงกันว่ายังไงบ้าง" เจถามอีก
เล็กกับน้ำฝนมองหน้ากัน ต่างคนต่างไม่รู้ว่าใครควรจะเริ่มก่อน
"อ้าว ตกลงว่าตกลงกันได้จริงๆ เหรอ ไม่เห็นมีใครพูดอะไรเลย" เจทำหน้างง
แต่ยังไม่ทันมีใครตอบ เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น การสนทนาจึงชะงักค้าง
"เดี๋ยวผมไปดูเอง" เล็กบอกในฐานะที่เป็นเจ้าบ้าน จากนั้นก็ลุกออกไป
พอเล็กไปแล้ว เจจึงหันมาถามน้ำฝนต่อ "เรียบร้อยดีนะฝน"
"ค่ะ พี่เล็กให้อภัยฝนทุกอย่าง ไม่คิดจะเอาเรื่อง ไม่ต้องให้ฝนทำอะไร ปล่อยให้เรื่องมันเงียบๆ ไปเอง"
เจพยักหน้ารับรู้ เพราะเล็กจิตใจดีแบบนี้ เจถึงได้ชอบ
"พี่ขนมคะ พี่ขนมกับพี่เล็กดูเหมาะสมกันดีนะคะ" น้ำฝนยิ้มแปลกๆ
เจไม่รู้ว่าตัวเองหูฝาดไปหรือเปล่า ชักอยากรู้ว่าเล็กกับน้ำฝนคุยอะไรกัน ผลลัพธ์จึงออกมาเป็นแบบนี้
"พี่ขนมฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ฝนบอกว่า...พี่ขนมกับพี่เล็กดูเหมาะสมกันดี พี่ขนมรักพี่เล็กมากๆ นะคะ พี่เล็กน่าสงสาร ส่วนเราสองคน เรากลับมาเป็นพี่ชายน้องสาวกันเหมือนเดิมนะคะพี่ขนม ฝนขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับพี่ขนมตั้งหลายอย่าง พี่ขนมยกโทษให้ฝนด้วยนะคะ ต่อไปฝนจะไม่ทำให้พี่ขนมต้องเสียใจกับน้องสาวคนนี้เหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว"
น้ำฝนอดร้องไห้ไม่ได้ ยิ่งคิดทบทวนก็ยิ่งเห็นความไม่ดีของตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะความผูกพันกันที่มีมาตั้งแต่เด็ก เจคงไม่ยอมให้อภัยเธอแน่
เจยิ้มดีใจ เหมือนได้ยกปัญหาคาใจที่ผ่านมาออกไปเสียที เจรู้สึกแย่ทุกครั้งเมื่อหวนคิดว่าน้ำฝนไม่เคยรักเจเลย แต่ที่แท้ น้ำฝนไม่เคยรักเจมากเกินกว่าพี่ชายต่างหาก
"พี่ก็ขอโทษฝนเหมือนกันนะ พี่เองก็ทำไม่ดีกับฝนหลายอย่าง เอาเป็นว่า เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะฝน กลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม เหมือนที่เราเคยเป็นตอนเด็กๆ ไง"
เจนึกขอบคุณเหตุการณ์ครั้งนี้ที่ทำให้อะไรหลายๆ อย่างคลี่คลาย ต่อไปคงหมดทุกข์หมดโศกกับความสัมพันธ์ที่ช่างซับซ้อนนี้เสียที
"ขอบคุณคะพี่ขนม" น้ำฝนยิ้มขอบคุณ คราวนี้เธอยิ้มให้เจได้อย่างสนิทใจเสียที
เจหันไปมองหน้าบ้านเพราะรู้สึกว่าเล็กออกไปนาน ไม่รู้ว่ามีอะไรถึงยังไม่กลับเข้ามา เจกับน้ำฝนลุกเดินออกมาดูที่หน้าบ้านด้วยกัน พอเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เจกับน้ำฝนก็ตกใจกันไม่น้อย
ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกอดกับเล็กอยู่ที่หน้าประตูรั้วบ้าน ถ้าดูไม่ผิด เธอกำลังร้องไห้ ข้างๆ ตัวเธอมีกระเป๋าเดินทางมาด้วยหนึ่งใบ
"ใครกันคะพี่ขนม" น้ำฝนสงสัย
"พี่ไม่รู้" เจบอกพลางจ้องดูภาพตรงหน้า รู้สึกใจคอไม่ดี ผู้หญิงคนนี้เป็นใครถึงได้มายืนกอดเล็ก เจไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเล็กมีผู้หญิงที่ไหนมาชอบหรือเปล่า
เจกับน้ำฝนเดินเข้าไปดูเหตุการณ์ใกล้ๆ จนกระทั่งได้ยินบทสนทนาของผู้หญิงคนนั้นกับเล็กชัดเจนขึ้น
"รินไม่มีใครแล้วค่ะพี่เล็ก รินขอมาอยู่กับพี่เล็กสักพักได้ไหมคะ รินไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ รินเหลือแค่พี่เล็กคนเดียวที่รินรู้จัก นะคะพี่เล็ก ถือว่าสงสารรินเถอะนะคะ อย่างน้อยเราสองคนก็เคยรักกัน รินไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว"
เท่านี้เจก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดได้ ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นแฟนเก่าของเล็กที่เลิกกันไป พอดูเค้าหน้า เจก็จำได้ทันที เธอดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นในกระเป๋าสตางค์ของเล็กไม่ผิดเพี้ยน
เล็กไม่เคยลืมแฟนเก่า แล้ววันนี้ แฟนเก่าของเล็กก็กลับมาหา ถ่านไฟเก่าคงจะติดขึ้นมาอีกไม่ช้า ทำไมเล็กถึงไม่เคยบอกเจเรื่องนี้เลย แปลว่าสุดท้ายแล้ว เจก็จะหนีชะตากรรมนี้ไม่พ้น
Lucky in game, unlucky in love
"ฝน พี่ว่าเรากลับกันเถอะ" เจพูดเสียงดัง ตั้งใจให้หนุ่มสาวที่ยืนกอดกันได้ยิน
เล็กรีบดันรินออกจากตัว ตกใจจนแทบสิ้นสติที่เจมาเห็นภาพนี้เข้า
"ไปไหนล่ะคะพี่ขนม" น้ำฝนถามอย่างงงๆ
"กลับบ้านไง เดี๋ยวพี่ไปส่งน้ำฝนที่บ้านเอง อย่าอยู่ที่นี่เลย" เจไม่พูดเปล่า คว้าข้อมือของน้ำฝนแล้วจูงเธอเดินไปยังรถที่จอดอยู่ใกล้ๆ ทันที
น้ำฝนรีบวิ่งตามแทบไม่ทัน เธอรู้ว่าเจเป็นคนขี้หึง ยิ่งเห็นแบบนี้เจคงโกรธเล็กน่าดู
"คุณเจ เดี๋ยวก่อนครับ" เล็กตะโกนตามหลังแล้ววิ่งไปที่รถของเจ " คุณเจฟังผมก่อนสิครับ คุณเจฟังผมก่อน"
เล็กเคาะประตูรถเรียก แต่เจไม่ยอมคุยด้วย ไม่นานก็ขับรถออกไปพร้อมกับน้ำฝน เล็กได้แต่ยืนมองอย่างหมดอาลัยตายอยาก นึกว่าคืนนี้จะได้อยูด้วยกันเสียหน่อย สุดท้ายก็มาเกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
"เขาเป็นใครคะพี่เล็ก" รินเดินเข้ามาถามอย่างงงๆ
"รินอย่าเพิ่งถามพี่ตอนนี้เลย เอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในบ้านก่อนละกัน"
เล็กตัดบท ไม่มีกะจิตกะใจจะอธิบายอะไรทั้งนั้น ไม่คิดว่าวันนี้จะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้ เล็กชักหนักใจ แฟนเก่าเดือดร้อนมาขอที่พึ่งพิง จะขับใสไล่ส่งก็กระไรอยู่ อย่างน้อยก็เคยรักกันมาก่อน แต่แฟนเก่าดันมาทำให้แฟนใหม่เข้าใจผิดไปด้วยนี่สิ เจเข้าใจกันไม่ทันไร ปัญหาใหม่ก็ตามมาอีกแล้ว
{-- + --- + -- + --- + --}
"พี่ขนม พี่ขนมคะ ไฟเขียวนานแล้วค่ะ" น้ำฝนเตือนเมื่อเห็นเจนั่งเหม่อลอย
เพื่อนร่วมทางต่างช่วยกันบีบแตรให้พรจนเจสะดุ้งตกใจ เจยกมือขอโทษเพื่อนร่วมทาง ก่อนรีบขับรถออกจากสี่แยกนั้น มุ่งตรงไปที่บ้านของน้ำฝนก่อน
ผ่านไประยะหนึ่ง น้ำฝนจึงถามขึ้น "ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ"
เจพยักหน้าโดยไม่หันไปมองน้ำฝน "แฟนเก่าของคุณเล็ก"
"จริงเหรอคะ" น้ำฝนทำหน้าตกใจ "เขายังติดต่อกันอยู่เหรอคะ"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพิ่งเจอพร้อมน้ำฝนเมื่อกี้แหละ"
"คงไม่มีอะไรมั้งคะ เขาเลิกกันไปตั้งนานแล้ว น้ำฝนจำได้ เคยอ่านอยู่ ตั้งหลายปีแล้ว"
เจก็อยากเชื่ออย่างนั้น ถ้าไม่ไปเห็นรูปนั้นในกระเป๋าสตางค์ของเล็กเสียก่อน "ในกระเป๋าสตางค์ของคุณเล็กยังมีรูปผู้หญิงคนนี้อยู่"
น้ำฝนอึ้งไป ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แสดงว่าเล็กคงยังไม่ลืมผู้หญิงคนนี้ ไม่งั้นจะเก็บรูปไว้ทำไม เธอเลิกกับเจยังเอารูปของเจออกจากกระเป๋าเลย แต่เล็กกลับเก็บไว้มาหลายปี จะให้เข้าใจเป็นอย่างอื่นคงยาก
"สงสัย...พี่ก็คงจะ Lucky in game, unlucky in love เหมือนเดิม" เจแค่นหัวเราะ หน้าตาดูเศร้าไปถนัดใจ
ตอนเป็นแฟนกันมา น้ำฝนไม่เคยเห็นเจมีอาการแบบนี้เลย สงสัยเจจะรักเล็กไปแล้ว ไม่ใช่ความรักอย่างที่เจเคยมีให้น้ำฝนเสียด้วย
"ไม่หรอกค่ะพี่ขนม ฝนเชื่อนะคะว่าพี่เล็กเขารักพี่ขนม เมื่อกี้ตอนที่ฝนคุยกับพี่เล็ก ฝนยังบอกพี่เล็กเลยว่าพี่ขนมกับพี่เล็กเหมาะสมกันมาก พูดจาภาษาเดียวกัน ดูเข้ากันได้ดี ฝนว่า พี่ขนมคุยกับพี่เล็กก่อนดีกว่านะคะ อย่าเพิ่งด่วนสรุปเอาเองเลย พี่ขนมต้องเชื่อใจพี่เล็กสิคะ"
จะว่าไปเจก็รู้สึกแปลกๆ วันนี้แฟนเก่าของเจกลายเป็นคนสนับสนุนให้เจชอบผู้ชายไปแล้ว แถมผู้ชายคนนั้นก็เป็นคนที่น้ำฝนชอบด้วย
สติของเจเริ่มกลับมา อย่างที่น้ำฝนบอก เจควรคุยกับเล็กให้เข้าใจกันก่อน อาจจะเข้าใจกันผิดก็ได้ แต่ว่า...
คืนนี้ผู้หญิงคนนั้นคงค้างที่บ้านของเล็ก เจไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสอง แถมยังเคยเป็นแฟนกันมาก่อน ถ่านไฟเก่าจะคุอีกหรือเปล่า เจได้แต่รำพึงในใจว่าเล็กจะไม่ทำอย่างนั้น
"อย่าทำอย่างนั้นกับผมเลยนะครับคุณเล็ก แค่นี้ผมก็จะทำใจไม่ไหวแล้ว"TBC
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
