หัวข้อ: Mpreg ´•* เชิงชาย…ให้ชายชม *•´THE END *•´ แจ้งข่าวจ้าโปรดอ่าน หน้า.18(25.10.60)

[TOY_SKY]

ศึกคุณแม่กับลูกสะใภ้  จะดุเดือดขนาดไหนหนอ 

[่jum]

  รอตอนต่อไป

[sirikanda28]

เกรียนจังเลยนะไอ้
คุณชาย

[brookzaa]

 

[sanri]

แหม คุณแม่สามีเล่นเปิดศึกแบบนี้ กีกี้น้อยจะรอดไหมเนี่ย รอติดตามมมม 

[pattapong200320]

น่าร้ากค่ะ เอาใจช่วยให้ฝ่าด่านคุณแม่ได้เร็วๆนะค้า

[Freja]

ชอบค่ะ  มึนได้แบบนิ่มๆไปได้เรื่อยๆ  แบบนี้รับมือโคตรยากเลย

คุณแม่ก็...สุดๆ   แห่นแปลว่าอะไรคะ?   ภาษาเหนทอบ้านเรามีคำว่าแฮ่นที่แปลว่าแร่ดไม่ทราบว่ามีความหมายเหมือนกันไหม?

[Min*Jee]

ทำไมไอ้.....ชายมันกวนตีนแบบนี้ล่ะคะ
กว่าจะรักกัน เรานี่จะประสาทแดกก่อน
รอตอนต่อไปเน้ออ อ

[naoai]

สนุกดีครับ

[azure]

ฮาแม่ของชายอ่ะ หรือว่ากันจริงๆ ฮาทั้งบ้านเลย

[question09]

 

[RedQueen]

หญิงแม่ มาเฟียไปอีก

[mek_it]

สะดุดชื่อเรื่องมาก อ่านแล้วติดเลยอ่ะ มาต่ออีกนะ

[ekuto]

สนุกมากๆเลยครับ คุณแม่แบบเด็ดจริงๆ 555+

กดบวกให้แล้วนะครับ รอตอนต่ออยู่นะครับ

[cavalli]

 

[coolmaoil]

 

[Aokuro137]

 ตอนที่ 4

ผ่านมาประมาณ3สัปดาห์ที่คุณชายบ้านั่นย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดของผมเป็นไปตามคาดไอ้คุนชายนั่นกลายเป็นคนว่างงานไปแล้วเพราะคุณแม่ของเขาสั่งพักงานชั่วคราวทำให้เขาใช้เวลาในแต่ล่ะวันหมดไปกับการก่อกวนผมและหายใจทิ้ง

"ไม่คิดจะหาอย่างอื่นทำหรือไงครับมาเกาะผมไปวันๆทำไมกัน"ผมหงุดหงิดขึ้นมา จริงๆเรียกว่าหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าคุณชายนั่น

หลายสัปดาส์ที่ผ่านมาผมเพลียได้ง่ายๆทั้งที่ก็ไม่ได้ทำงานหนักอะไร แถมยังมีอาการง่วงนอนตลอดและที่เปลี่ยนไปก็คืออาหารที่ผมเคยชอบกลับทานไม่ได้เลยเพราะกลิ่นเหม็นมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลิ่นน้ำหอมของผมเองแท้ๆ นี่จมูกผมพังไปแล้วหรือไง และผมก็ชอบทานของเปรี้ยวขึ้นมาปกติผมไม่กินอยู่แล้วพวกของดอง มะยม มะม่วงเปรี้ยว อะไรพวกนี้

"โหกี้ แค่ชั่วคราวเท่านั้นเองครับถ้าผ่านด่านคุณแม่แล้วก็คงกลับมาเหมือนเดิม นั่นล่ะครับ"คุณชายพูดเสียงนุ่มก่อนจะจ้องผมกลับ ในขณะที่ผมนั่งกินมะม่วงอย่างเอร็ดอร่อย

"มองอะไร"ผมชะงักแล้วจ้องกลับ

"ผมสงสัยน่ะครับ"ผมขมวดคิ้วทันที คงเป็นความสงสัยที่ประหลาดแน่ๆ

"ก็กี้น่ะสิ พักนี้ ทำไมทำตัวแปลกๆ"คุณชายบ้ายังคงพูดต่อไป เขาหันมาจ้องผมอย่างจริงจังและใกล้มากกว่าเดิม

"แปลกยังไงครับ แล้วก็อย่าพูดอะไรประหลาดๆนะ"

"คือ....ทำไมกี้ทำตัวเหมือนคนท้องเลยล่ะครับ"สิ้นคำของเขาผมแทบสำลัก

"จะบ้าหรือไง " ผมโวยวายทันที

"จริงๆนะครับ ผมเคยเห็นคุณฐิษาเป็นแบบนี้ตอนเธอท้องลูกคนแรกผมเลยให้เธอลาหยุด ...ถ้าคิดแบบบ้าๆนะผมว่ากี้น่าจะรู้ตัวนะครับ แค่เพราะว่ากี้เป็นผู้ชาย คุณจะคิดว่าตัวเองท้องไม่ได้ ... "คุณชายพูดด้วยสีหน้าระวังภัยเพราะเคยเจอฤทธิ์ผมตอนเหวี่ยงไปเรียบร้อยเพราะพูดจาไม่เข้าหู

"คุณจะบอกว่าผมท้องงั้นเหรอ"ผมหัวเราะแต่ในใจชักหวั่นๆ ขึ้นมา

"ก็ทำนองนั้น... อย่าลืมนะครับ กี้เคยอยู่ในโครงการวิจัยเรื่องผู้ชายสามารถอุ้มท้องได้"

"แล้วไง แต่ผมลงชื่อยกเลิกไปแล้ว"ผมบอก

"แต่ว่าชื่อกี้ยังอยู่ในระบบนะ .."

"หมายความว่ายังไงครับ!ที่บอกว่าอยู่ในระบบ"

"จำที่ผมเคยบอกได้ไหมครับ ผมมีเพื่อนอยู่ที่ศูนย์วิจัย... "ผมแทบจะพ่นเศษมะม่วงในปากใส่หน้าของไอ้คุณชายนี่

"นี่คุณ พูดจริงหรอ"

"ใช่ครับ และคุณรู้ไหม การที่ชื่อยังอยู่ในระบบแปลว่า...การทดลองสำเร็จ... ซึ่งก็หมายความว่ากี้คือหนึ่งในผู้ชายที่สามารถอุ้มท้องได้จากโครงการวิจัยนี้"คำพูดของคุณชายเปรียบเสมือนการตบหน้าผมแรงๆหลายฉาด

"ไม่จริงอ่ะ !ไม่จริง ! นี่คุณจะบอกว่าผมว่า ผมท้องหรอคุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นผมคลั่งจริงๆ ด้วย " ผมรีบพูดก่อนที่ไอ้คุณชายจะปั่นประสาทผมด้วยคำพูดและสีหน้ายิ้มแย้มของเขา ผมเดินวนไปวนมา เพื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญนี้ คุณชายเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกผมอยู่บ้างเลยได้แต่เงียบสีหน้าจริงจัง เป็นงานเป็นการ

ผมจำได้ว่าตอนปีสี่ ตอนที่ไปห้องตรวจของโรงพยาบาลของศูนย์วิจัยนั่น
ผมตื่นขึ้นมาจากการสลบหรอ ?

เกิดอะไรขึ้นกับผมระหว่างนั้นกัน ...
 
แน่นอนว่าถ้าที่คุณชายพูดมาคือความจริงล่ะก็ ทางทีมแพทย์ต้องทำอะไรแปลกปลอมกับร่างกายของผมแน่ๆ ไม่ได้การล่ะ

"คุณบอกว่าเพื่อนคุณอยู่ในโครงการนั่นใช่ไหม"ผมหันไปถามเขาเพื่อย้ำให้แน่ใจ

"ใช่ครับ"คุณชายพยักหน้า

"งั้นคุณช่วยตรวจสอบให้ผมหน่อยสิว่า ผม...ผม....สามารถตั้งครรภ์ได้จริงหรือไม่"ผมเหมือนเรี่ยวแรงหายไปหมด คุณชายทำตามอย่างเชื่อฟัง หยิบโทรศัพท์มาโทรหาเพื่อนของเขาทันที คงเพราะนี่ไม่ใช่เวลามาล้อเล่น

ผมลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงนะ ...จดหมาย... ผมเดินไปที่ลิ้นชัก จำได้ว่าผมมีจดหมายหลายฉบับที่ยังไม่ได้อ่านเลย...ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจ

ผมเปิดลิ้นชัก ใจสั่นไหวอยู่ในอก คุณชายเดินไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง ผมเลือกจดหมายหน้าตาแปลกๆที่มีตราของศูนย์วิจัยเด่นอยู่ตรงกลาง

...ผมรีบฉีกอ่านทันที ...

เวรกรรมของไอ้กี้แล้วไง !!!

ผมแทบลมจับเมื่ออ่านเนื้อหาในจดหมายฉบับนี้

คร่าวๆ ในเนื้อความบอกว่าผมคือหนึ่งในจำนวน20,000คนที่สามารถรับการตั้งครรภ์ได้จากการทดลองของศูนย์วิจัย โดยการฉีดตัวสร้างรูปแบบของเยื่อมดลูกกับรังไข่เข้าไปบริเวณท้องน้อยจากนั้นหากว่าร่างกายสามารถรับและเข้ากับเยื่อตัวนี้ได้ก็สามารถมี ' เนื้อเยื่อเทียม'สำหรับการสร้างมดลูกและรังไข่ของเพศหญิงที่ทำการตัดต่อยีนส์ให้สามารถดำรงอยู่ในร่างกายของเพศชายได้

**เนื่องจากคุณ กีรติ ดำรงพัฒน์สามารถตั้งครรภ์ได้จากการเข้าร่วมโครงการ ผู้ชายสามาถอุ้มท้องได้ ของศูนวิจัยฯ ฉนั้นเพื่อความปลอดภัยของผู้ตั้งครรภ์และเด็กในครรภ์ทางศูนย์วิจัยได้ทำการติดตามการดำรงครรภ์ของผู้สมัครทุกคนที่สามารถตั้งครรภ์ได้เพราะในระยะเวลาสามเดือนแรกเนื่องจากเป็นช่วงของการเฝ้าระวังการพัฒนาการของเด็กในครรภ์ รวมไปถึงความปลอดภัยของผู้ดำรงครรภ์ ดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้รับการดูแลจากศูนวิจัย

จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ทางศูนย์วิจัยขอขอบคุณสำหรับการเข้าร่วมโครงการ ทางศูนย์วิจัยจะติดต่อเพื่อติดตามการควบคุมดูแลสุขภาพกายแลพจิตใจสำหรับการตั้งครรภ์เทียม.


.......


....



บอกผมที ว่านี่คือความฝัน

"กี้.... ผม...."คุณชายเดินเข้ามาหาผมช้าๆสีหน้าบอกไม่ถูก ผมว่าในใจเขาต้องลิงโลดแหงๆ

"ฮือๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย นี่ผมฝันไปใช่ไหมครับ "ผมเริ่มรู้สึกโชคร้ายและอยากร้องไห้เป็นสายเลือด

"... ใจเย็นๆนะ กี้"คุณชายปลอบ

"คุณก็พูดได้สิ ในเมื่อคุณไม่ได้เป็นคนแบกท้องโตๆน่ะ คุณ ไม่ มี สิทธิ์ พูด อะไร ทั้งนั้นได้ยินไหม"ผมพูดเสียงดังใส่

"ผมขอโทษ ถ้าหากคืนนั้น..."

ใส่ถุงยาง!!!

"ใครจะไปคิดว่าผู้ชายจะท้องได้กันล่ะ ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก ไอ้ศูนย์วิจัยบ้านั่นต่างหากที่ต้องรับผิดชอบ! ผมจะฟ้องร้อง ผมไม่ได่ยินยอมซะหน่อยแบบนี้มันละเมิดสิทธิ์ของผม !ทำลายชีวิตผม!"

"แต่กี้ครับ ตอนนี้...ในท้องของคุณมีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องให้ความสำคัญนะครับ ...กี้ว่าเด็กคนนี้ ซึ่งก็คือลูกของเราเป็นเรื่องไม่ดี เป็นสิ่งทำลายชีวิตกี้หรือไง"คุณชายขมวดคิ้ว พยายามพูดหว่านล้อมผมให้ใจเย็นลง

"...ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าคุณเป็นฝ่ายท้องเสียเอง ผมว่าคุณจะไม่คิดแบบนี้หรอก เชื่อผมสิ "


"..ก็มันเกิดขั้นแล้วนี่ครับ กี้จะฟ้องร้องแล้วกี้จะรับแรงสะท้อนของสังคมได้หรอครับ อย่าลืมสิ ครอบครัวของกี้ก็ต้องรับรู้ "คุณชายถอนหายใจ


ผมนิ่งไป ถึงยังไงแม่ผมก็ต้องรู้อยู่ดี ให้ตายนี่มันบ้าอะไร

ผมยืนเหี่ยวแห้งอยู่ที่เดิมไอ้คุณชายบ้าเข้ามาใกล้ๆผมเห็นแววสดใสของเขา เหอะ

"กี้ คิดซะว่านี่คือของขวัญของพระเจ้าก็แล้วกันนะครับ "

"ช่างเถอะ ผมอารมณ์ไม่ดีอยู่ คุณไปจัดการเพื่อนคุณด้วย บางทีนะ นี่เป็นเรื่องใหญ่กว่าการที่ผู้ชายท้องได้ แต่หมายถึงเขากำลังสร้างชีวิตหนึ่งขึ้นมา แล้วแค่โยนเงินกับการดูแลรักษฟรีเนี่ยนะ จะบ้าตาย อยากจะรู้จริงๆว่ามีใครบ้างที่เต็มใจ"

"ก็คนที่สมัครไง พวกเขาเต็มใจ"


"แต่ผมไม่ใช่ไง พวกเขาหลอกลวงผม ตรวจช่องท้องบ้าบออะไรกัน "

"ผมไม่รู้ว่ากี้พลาดอะไรไปหรือเปล่า แต่คนที่สมัครเข้าโครงการนี้ ก็พร้อมที่จะแบกรับหนึ่งชีวิตในท้องของพวกเขา ส่วนใหญ่ก็เป็น.... "

ผมพอจะเดาได้ผู้ชายที่เต็มใจจะท้องน่ะ ก็เป็นเพศที่สาม เพศทางเลือกทั้งนั้น

"ไม่รู้ล่ะ ไปจัดการเขาให้ผมด้วยก็แล้วกัน นี่ผมขอให้คุณช่วยนะ"

"แล้วอยากให้ผมทำอะไรล่ะ"

"ความรับผิดชอบยังไงล่ะ....อืม เรียกค่าเสียหาย พวกทีมแพทย์นั่นด้วยผมอยากเอาเรื่องพวกเขา ผมยอมไม่ได้หรอก เรื่องใหญ่แบบนี้... พวกนั้นจะรับผิดชอบชีวิตของผมยังไงกัน ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรเข้า"

"โอเคครับ เดี๋ยวผมจะติดต่อให้เขามาพบกี้นะ เขาเองก็รู้สึกไม่ดี ยิ่งรู้ว่ากี้เป็น... เป็นเมียผมด้วย มันก็ตกใจมาก"

ผมคงห้ามอะไรไม่ได้ในเมื่อเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมคงสลัดสถานะเมีย ไม่หลุด แน่ๆ จากเมีย ก็กลายเป็น...แม่... เอ่อ โคตรเซอร์ไพร์!!

แล้วผมจะบอกครอบครัวยังไงดี ถึงแม่ผมจะใจดีและก็เป็นคนสมัยใหม่ ไม่ได้หัวโบราณคร่ำครึก็เถอะ แต่เรื่องนี้ เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติไปหน่อย สังคมคงแตกตืนน่าดู

" เฮ้อ ไม่ต้องห่วงนะกี้ ผมจะเป็นพ่อที่ดีเอง... "ยังทำหน้าระรื่นมาให้ผมอีกไม่วายทำท่าจะเข้ามาจับท้องผมอีก ผมตีมิอไอ้คุณชายนั่นแรงๆ

"อย่ามาจับ"ผมตำหนิเขา

"อะไรกันครับ"คุณชายทำหน้างงๆ

"เดี๋ยวเด็กคนนี้ก็ได้เชื้อคุณมาหรอก ไม่ต่องมาใกล้"ผมบอกแล้วเดินหนีเขาให้พ้นๆ

"บ้าหรอ กี้ แค่จับเอง มันเกี่ยวกันที่ไหน ... อีกอย่างจะได้เชื้อผมหรือไม่นั้น คงต้องรอดู... อ้อ กี้ลองไปเช็คดูไหมว่าท้องได้กี่สัปดาห์แล้ว  เราจะได้ดูแลให้ถูกวิธีไง " คุณชายพูดมีเหตุผล

"รอพรุ่งนี้ก่อนวันนี้ผม มีนัดกับพี่บิ๊ก"ผมเดินไปหยิบเสื้อคลุมกับกุญแจรถ

"พี่บิ๊กไหนหรอ "

"บรรณาธิการ นิตยสารที่จะรีวิว หนังสือของผมไง"ผมบอกแล้วจ้องหน้าคุณชายบ้าที่เดินมาขวางทาง

"ให้ผมไปด้วยนะ เผื่อกี้เกิด เป็นอะไรขึ้นมาจะได้ช่วยได้"คุณชายพูดอย่างกระตือรือร้น


"ตลก ไม่ต้องเลยครับ คุณอยู่นี่แหละ จัดการเรื่องเพื่อนคุณด้วยล่ะ"ผมยิ้มบอกแล้ว

วันนี้พี่บิ๊กดันมานัดสัมภาษณ์อีกจุดนัดพบคือร้านกาแฟใกล้ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากคอนโดผมนัก

"ให้ผมไปส่งไหมครับ"คุณชายยังคงตื้อมาถึงหน้าประตู

"ไม่ต้อง จะให้บอกกี่ครั้งกัน"

"ครับๆ กี้หงุดหงิดใส่ผมอีกแล้ว"คุณชายทำหน้าเจื่อนลง ผมมองแล้วสงสาร

"ผมหงุดหงิดง่ายนี่ช่วงนี้ ไว้ผมจะทำของอร่อยๆให้คุณก็แล้วกัน " ผมบอก คุณชายยิ้มกว้างขึ้นมาถนัดตา

"คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"

"ใช่ครับ ผมไปล่ะ อย่าลืมเรื่องเพื่อนของคุณด้วยล่ะ"

"ครับผม เดินทางปลอดภัยครับ"






........................





ผมมาก่อนเวลาสิบนาทีก็เห็นว่าพี่บิ๊กมาถึงก่อนแล้วเขาโบกมือทักทายผม
"ไงกี้"พี่บิ๊ก หนุ่มคมเข้ม มีหนวดจางเหนือริมฝีปากยิ้มทักทายก่อนจะชี้ไปที่เก้าอี้ว่างฝั่งตรงข้าม

[Aokuro137]

พี่บิ๊กอายุมากกว่าผมสี่ปีได้มั้ง ผมเพิ่งรู้ว่าพี่เขาเคยเรียนมหา'ลัยเดียวกับผม

"พี่มาเร็วจังครับ"ผมนั่งลง

"ครับ พี่ตั้งใจจะมานั่งเล่น อ่านหนังสือน่ะครับ.."เขาพลิกหน้าปกที่เป็นหนังสือของผมเอง "สองรอบแล้วนะครับ"พี่บิ๊กหัวเราะ

"โห ดีใจจัง ฮ่าๆ แล้วผมต้องเตรียมตัวอะไรบ้างครับ"

"ก็แค่ทำตัวสบายๆ ตอบคำถามพี่ตามใจต้องการเลย นักอ่านส่วนมากอยากอ่านคำตอบที่ดูเรียลที่สุด ไม่เฟคน่ะครับ"

"อ้อ ได้เลยครับ"

ใช้เวลาไม่นานที่ผมนั่งตอบคำถามของพี่บิ๊กส่วนใหญ่ก็เป็นคำถามพื้นๆให้เห็นถึงไลฟ์สไตล์ของนักเขียน

"กี้นี่เป็นคนง่ายๆ สบายๆนะครับ"พี่บิ๊กจดลงบนไอแพดแล้วยิ้มๆ  ผมสะดุดใจกับคำว่าง่ายๆ เหลือเกินประมาณว่าแทงใจตัวเอง

"ครับ..ผมไม่ค่อยใช้ชีวิตแบบในกรอบมากนัก จะสนุกก็ให้เต็มที่ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน เหมือนอารมณ์ของวัยรุ่น น่ะครับ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหุนหันพลันแล่นไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรเลย"

"แล้วเคยเสียใจกับสิ่งที่ทำไหมครับ สนุกวันนี้แล้วทุกข์ในวันหน้า"

คำถามแทงใจผมมากอีกแล้ว

"ก็มีบ้างน่ะครับแต่ก็ไม่ใช่ความเสียใจที่สุดในชีวิต"

"ครับ ว่าแต่กี้โสดอยู่หรือเปล่า"จะเอาคำถามนี้ด้วยเหรอไง

"อ๋อ....." จะตอบว่ายังไงดี "เคยโสดครับ " ดีที่สุดแล้วมั้ง พี่บิ๊กหัวเราะ

"แต่ก็แปลกนะ งั้นตอนนี้ก็ไม่ได้สนุกให้เต็มที่ในแต่ล่ะวันแล้วสิ มีเจ้าของเป็นโซ่คล้องคอแบบนี้..."

พี่บิ๊กแกว่าผมเป็นหมาหรือเปล่าครับ ผมหัวเราะเก้อๆ

"ผมก็เหมือนเดิมล่ะครับ ผมมีอิสระในชีวิตไม่อยากให้ใครมาเป็นเจ้าของชีวิต..."ถึงจะมีไอ้ตัวน้อยอยู่ในท้องก็เถอะ.......


"งั้นก็โอเคแล้วล่ะเดี๋ยวพี่ขอถ่ายรูปเป็นของฝากหน่อยแล้วกัน"ว่าแล้วก็ลุกมาแชะภาพกับผมไปหลายรูป

"ไว้นิตยสารออกแล้วพี่จะส่งไปให้นะ ..."พี่บิ๊กยื้ม

"ได้เลยครับ.."ผมยิ้มเต็มใจ "แล้วพี่มีที่อยู่ของผมหรอครับ"

"อ๋อ เดี๋ยวพี่ขอต้อยก็ได้ ... ไว้เจอกันอีกนะครับ"ผมยิ้มกับความใจดีของพี่บิ๊ก

หลังจากแยกกับพี่บิ๊ก ผมแวะไปซื้อของเข้าตู้เย็นมีไอ้คุณชายอยู่ด้วยนี่เสบียงอาหารหมดเร็ว ช่างล้างพลาญจริงๆ

ผมเดินไปหยิบรถเข็นมาแล้วหยิบผัก หยิบเนื้อหมู ไก่ ของสดที่จำเป็นต่อการดำรงชีพ ผมเดินดูของไปเรื่อยๆจนถึงโซนอาหารเด็กอ่อน ผมปวดใจนิดหน่อย จะว่าไปผมท้องจริงๆ หรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเพื่อความแน่ใจ ผมเดินไปจ่ายเงินแล้วแวะเข้าร้านยา ก่อนจะเดินหาที่ตรวจครรภ์แต่ไม่เจอ อยู่ไหนเนี่ย
สักพักเสียงเภสัชฯประจำร้านดังขึ้นถามว่าผมต้องการซื้ออะไร

"เออ คือผมหาซื้อที่ตรวจครรภ์น่ะครับ"เธอมองหน้าผมแปลกๆผมระแวงนิดหน่อย มองไรวะ

"ซื้อให้เมียน่ะครับ ฮ่าๆ สงสัยจะท้องลูกคนที่สามหรือเปล่า"ผมพูดไปเรื่อยขณะที่ยืนจ่ายเงิยอยู่

เฮ้อ แล้วมันใช้ยังไงล่ะเนี่ย ด้วยความที่อยากรู้มาก ผมแวะไปเข้าห้องน้ำในช็อปปิ้งมอล์ใกล้ๆ


ท้อง สองขีด
ไม่ท้อง ขีดเดียว


ผมเข้าห้องน้ำแล้วใช้ที่ตรวจครรภ์ผ่านปัสสาวะเพื่อตรวจสอบ... ผมปิดฝาวางไว้ที่โถชักโครก

ผมตื่นเต้น มือสั่นใจสั่นผ่านไปหนึ่งนาที ผมอยากให้แน่ใจเลยปิดฝานานๆ ก่อนจะหยิบแท่งที่ตรวจครรภ์มา

มันจะใช้งานได้ไหมนะในเมื่อผมเป็นผู้ชายมันจะทำงานเป็นปกติหรือเปล่า ...

ผมดึงฝาออก หรี่ตามอง.. ก่อนจะเห็นขีดสีแดงๆขึ้นมา........






 

สองขีด.........




!!!!



.....

ฮืออ...


ไอ้กี้มันเป็นแม่คนแล้วเว้ย...!!!



ผมเดินไร้เรี่ยวแรงกลับมาที่รถ ก่อนจะซบหน้าลงกับพวงมาลัย ผู้ชายคนนี้กำลังหมดแรง

.. ให้ตาย อันที่จริงก็น่าจะมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าท้องชัวร์ตั้งแต่จดหมายนั่นแล้ว

ไอ้กี้อยากจะบ้าตาย
แต่ชีวิตต้องเดินต่อไป

ผมสตาร์ทรถแล้วกลับไปคอนโด ....






   TBC.
 วันนี้มาอัพครึ่งนึงก่อน สั้นไปหน่อยนึงอัพในโทรศัพท์
ยากมาก 

ขอบคุณค่ะ

[raviiib❁]

ป่องจนได้!!
คุณชายคงประกบติดหนึบกว่าเดิม

[Min*Jee]

อิคุณชายดีใจจนเต้นรอบห้องแล้วมั้งคะเนี่ยยยย
ป่องซะแล้ว ถ้าคุณแม่สามีรู้จะเป็นไงน้ออออ
รอตอนต่อไปเนอะ

[YING_YING]

สู้ๆๆนะกี้รีบมาต่อน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[ekuto]

ใช่ๆ กี้น่าจะยอมรับตั้งแต่แรกแล้ว

ถ้าคุณแม่รู้จะทำไงเนี่ย

[Mouse2U]

ต้อนรับเบบี๋จ้าา ^^ เด็กน้อยเกิดมาทั้งทีก็คงต้องทำหน้าที่เป็น 'โซ่ทองคล้องใจ' ให้คุณย่ายอมรับคุณแม่ของหนูได้ไวๆ ด้วยนะค้า~

[whistle]

อยากรู้ว่าถ้าคุณหญิงแม่รู้จะทำยังไง

[mukmaoY]

คุณชายฮาอ่ะ

[LoveYoukissme]

ป่องแล้ว เย้
รอเด็กๆมาวิ่งเล่นค่า
 

[Freja]

น่ารักค่ะ

[brookzaa]

  เครื่องฟิต สตาร์ทติดง่าย 

[RedQueen]

โอ้ววววววววว

[Hang]

คนอื่นถ้าคิดว่าท้องแล้วน่าจะผ่านด้านของแม่ได้ แต่สังหรใจว่าน่าจะหนักกว่าเดิมม !!