ฟงอวิ๋นพาน้ำแกงมาที่ห้างใกล้ๆ เพื่อกินข้าวกลางวัน น้ำแกงดูตื่นเต้นมากที่ได้กินอาหารญี่ปุ่นจานร้อน
"ปกติแกงไม่ได้มากินเหรอ ?" ร้านอาหารญี่ปุ่นจานด่วนราคาไม่แพงนัก เหมาะกับเด็กๆ มอปลาย ฟงอวิ๋นเองก็มากินประจำ แต่คนที่นั่งตรงข้ามส่ายหน้า
"แม่บอกว่าไม่มีประโยชน์ เลยไม่ให้กิน" ช่่างสมเป็นคุณครูจริงๆ มิน่าล่ะ อาหารบ้านน้ำแกงถึงได้จืดชืดไร้สีสันขนาดนั้น
ไข่พะโล้ ปลาทอดแห้งๆ น้ำพริก แกงจืด ผักลวก ผัดผัก เหมือนจะเป็นอาหารสามัญประจำบ้าน ทุกอย่างสด สะอาด ทำเอง เต็มไปด้วยคุณค่าโภชนาการ แต่พอกินบ่อยๆ เข้าก็น่าเบื่อไม่น้อย น้ำแกงบอกว่านานๆ ครั้งจะได้กินอาหารจานด่วนพวกก๋วยเตี๋ยวหรืออาหารตามสั่ง
คนตาคมดูเมนูสีสันสดใสอย่างสนใจ ตาหวานเป็นประกายน่ารัก พวกสาวๆ ที่ฟงอวิ๋นเคยพามา มีแต่ทำหน้าบูดที่ 'เสี่ย' อย่างเขาพามาเลี้ยงอาหาร 'ถูกๆ'
"แกงไม่เคยกินแมคเลยนะ แม่บอกว่าอาหารขยะ กินไปมีแต่อ้วน แกงอยากกินสักครั้งจัง"
แมคเนี่ยนะ... ฟงอวิ๋นสำลัก จะพาคนสวยขนาดนี้ ท่าทางสง่างามเป็นผู้ดีไปนั่งกินแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนช์ฟรายดูจะไม่เข้ากันเกินไป ถ้าพาไปจริง ก็เหมือนฟงอวิ๋นจะดูถูกความงามของแฟนคนสวยเกินไปแล้ว
"แต่เคเอฟซีเคยทานนะ ท่านยายเคยสั่งให้ทานกับเป๊ปซี่ตอนปีใหม่ แกงดีใจมากเลยล่ะ แต่กลับมาก็โดนดุ ต้องคัดลายมือว่า ต่อไปนี้ผมจะไม่กินอาหารขยะ ตั้งห้าร้อยครั้งแน่ะ"
ฟงอวิ๋นฟังแล้วฉงน นี่น้ำแกงโตมาแบบไหนกัน บ้านน้ำแกงไม่ได้ร่ำรวย แต่ทั้งพ่อและแม่ต่างก็เป็นข้าราชการระดับสูง มีบ้านมีที่ดินอยู่ใกล้เมือง ฐานะค่อนข้างดี ไหนจะชาติสกุลที่เรียกยายว่า 'ท่านยาย' ใช้คำว่า 'ทาน' แทน 'กิน' ก็พอเดาได้ว่าคงอยู่ในตระกูลผู้ดี แต่ทำไมแค่อาหารพื้นๆ ทั่วไปกลับไม่เคยกิน
คุณไกรสรและคุณครูคงจะเข้มงวดเกินไปแล้ว
ในที่สุดน้ำแกงก็เลือกจานเนื้อวัวกระทะร้อน ฟงอวิ๋นเลือกหมูและของกินเล่นสองสามอย่างที่น้ำแกงไม่เคยกินให้
น้ำแกงคล้ายเด็กน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลก เขาสั่งน้ำอัดลมอย่างกระตือรือร้น ดวงตามีความรู้สึกผิดจางๆ
"แม่จะดุไหม..."
"ไม่หรอก เดี๋ยวฟงช่วยเก็บเป็นความลับ"
"แต่แกงไม่เคยโกหกแม่..."
ฟงอวิ๋นยิ้มขำ น่ารักน่าชังเหลือเกิน "งั้นก็ฟงจะบอกครูว่าฟงบังคับแกงกิน ดีไหม ?"
"แต่... จะดีเหรอ ?" คิ้วเรียวสวยขมวดน้อยๆ คนตัวโตถึงเพิ่งสังเกตเห็น คิ้วของน้ำแกงไม่ได้รับการตกแต่งเลย คิ้วได้รูปดกดำเข้ม โค้งเฉียงตวัดปลายเหมือนลายเส้นพู่กันจีน เข้ากับดวงตาโต ทรงเรียวเหมือนอัลมอนด์ ปลายแคบ คมคายและหวานฉ่ำด้วยขนตาดกหนา ดูยั่วยวนรับกับทรงหน้าเพรียวสีน้ำผึ้งปนแดง จมูกโด่งแคบได้รูป ริมฝีปากอิ่ม สวยหมดจดไปทั้งหน้า เหมือนฟงอวิ๋นมีแฟนเป็นสาวลูกครึ่งละติน-เนทีฟ อเมริกันสุดเซ็กซี่มากกว่าเด็กผู้ชายอายุสิบสี่
น้ำแกงประสานมือไว้บนโต๊ะ หลังตรง ทรวดทรงโค้งสวยเหมือนประติมากรรมอยู่ภายใต้ชุดนักเรียนเรียบง่าย เรือนผมสีดำมันขลับยาวกว่าเด็กชายวัยเดียวกันระแก้มใสสีน้ำผึ้งเต่งตึง ไม่น่าเชื่อว่าคนสวยระดับนางฟ้าวิคตอเรีย ซีเคร็ตจะมาเป็นแฟนกับไอ้ตี๋หน้าจืด แถมเคยติดยามาก่อนอย่างเขาได้
"แกง วันนี้แกงอยากทำอะไร... ฟงจะพาแกงไปทำทุกอย่างเลย อะไรที่แกงไม่เคยทำแล้วกลัวแม่ดุ ฟงจะไม่ห้าม ดีไหม ?" ชั่วอึดใจนั้น คำสัญญาเรียบง่ายดังขึ้นในหัวไอ้ตี๋
อยากทำให้น้ำแกงมีความสุข... ไม่ต้องอยู่ในกรอบน่าอึดอัด
อยากให้มีความสุขมากๆ อยากให้ดวงตานั้นเป็นประกาย อยากให้ริมฝีปากอวบอิ่มมีรอยยิ้มจนแก้มบุ๋ม อยากให้น้ำแกงมีชีวิตชีวา ออกปากเอาแต่ใจ ไม่ว่าจะโกรธหรือแง่งอนก็น่ารักทั้งนั้น ไม่ใช่ตุ๊กตาแสนสวยที่อ่อนหวาน อ่อนโยน มีมารยาทเหมือนที่บิดามารดากำหนด
น้ำแกงฟังแล้วตาวาว "จริงนะ!?"
ฟงอวิ๋นหัวเราะ "ฟงไม่เคยโกหกน้ำแกงอยู่แล้ว"
อาหารญี่ปุ่นกระทะร้อนอร่อย น้ำแกงกินเนื้อจนหมด ดูดน้ำจนเกลี้ยง กวาดของกินเล่นจนไม่เหลือ ตัวบางๆ ผอมๆ นิดเดียวแต่ไม่รู้เอาไปเก็บที่ไหนหมด
"อยากกินไอติม" น้ำแกงเร่งยิกๆ อยู่หน้าเคาเตอร์ แฟนหนุ่มยังจ่ายไม่ทันเสร็จ คนตัวเล็กก็จ้องบูธไอศกรีมตาเป็นมันแล้ว
"ครับ ครับ" ยื่นบัตรเครดิตให้รูดดังขวับๆ น้ำแกงหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาจะจ่ายให้ แต่ฟงอวิ๋นส่ายหน้า
"ไม่ต้องหรอก วันนี้มาเดทกัน ฟงเลี้ยงเอง"
เดท... คำนี้เคยห่างไกลกับน้ำแกง เคยได้ว่าเป็นการที่คนสองคนไปกินข้าวด้วยกัน เดินเที่ยวด้วยกัน แต่เมื่อก่อน สำหรับน้ำแกงนั้น ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็คิดว่าคงไม่มีทางได้ใช้คำนี้
แต่ตอนนี้มาเดทล่ะ...ได้กินของอร่อยที่แม่ไม่เคยให้กิน ได้ดื่มน้ำอัดลมที่แม่ห้าม แล้วต่อไปอะไรอีกนะ ?
ฟงอวิ๋นซื้อไอศกรีมชอกโกแลตยื่นให้
ใช่! ไอศกรีมที่แม่บอกว่าไม่มีประโยชน์ แต่มันทั้งหวาน ทั้งหอมอร่อย ท่านยายเคยบอกน้ำแกงว่า แม่เลี้ยงน้ำแกงเคร่งครัดเกินไป ท่านจึงคอยแอบเอาของอร่อยๆ ให้น้ำแกงกินอยู่บ่อยๆ
ปกติแล้วน้ำแกงจะไปที่บ้านใหญ่ของท่านยายทุกวันหยุดยาว ดังนั้น ทุกครั้งที่ไป จึงเหมือนเป็นวันพิเศษ เพราะท่านยายให้เล่นแท็ปเลตของท่าน ให้กินของแปลกๆ ได้เล่นเกมคอมพิวเตอร์
มาเดทกับฟงอวิ๋นแบบนี้ น้ำแกงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนพิเศษในวันพิเศษเลย
พอบอกรุ่นพี่ที่ยืนดูโปรแกรมหนังใกล้ตัวแบบนั้น ฟงอวิ๋นก็หัวเราะ
น้ำแกงพูดอะไรตลกไปนะ ?"มีแต่แกงรู้ไหม ที่ดีใจกับของง่ายๆ แบบนี้"
"แล้วมันไม่ดีเหรอ ?"
"ดีมากๆ ต่างหาก" มือใหญ่จับมือน้อย หัวใจเจ้ากรรมเต้นระรัว
เหมือนฟงอวิ๋นตกหลุมรักอีกครั้งแล้วสิ
"แล้วต่อไปจะทำอะไร ? ดูหนังเหรอ ?"
"อืม แกงอยากดูเรื่องอะไร ?"
เด็กชายตัวเพรียวแลบลิ้นเล็กๆ เลียไอศกรีม ลิ้นสีชมพูน้อยๆ ไม่ได้ตั้งใจให้คนดูชวนคิดลึก แต่ฟงอวิ๋นก็รีบเบือนหน้าหนี
"ดูหนังแฟนตาซีไหม ?"
"ไม่เอาอ่ะ..." หนังเด็กน้อย... เพราะกลัวฟงอวิ๋นจะว่าแบบนั้นจึงส่ายหน้า
"หนังรัก..." ชี้ที่หนังไทยอีกเรื่อง น้ำแกงรีบส่ายหน้า ก็ผู้ชายสองคนมาดูหนังหวานแหววมันแปลกจะตาย
"แกงอยากดูหนังผี" นี่คุณแม่ก็ห้าม เพราะกลัวว่าน้ำแกงจะเก็บเอาไปฝันร้าย แต่น้ำแกงชอบหนังผีที่สุด
"เอางั้นก็ได้ มีรอบบ่ายพอดี แกงไม่กลัวแน่นะ ?"
คนสวยส่ายหน้า "ไม่กลัว"
"ถ้ากลัวก็บอกฟง เราออกก่อนหนังจบก็ได้" คำพูดเอาใจใส่ น้ำแกงดีใจมาก กระตุกชายเสื้อคนตัวสูง
"ครับ ?"
"ฟงมาใกล้ๆ หน่อย" เพราะตัวเล็กกว่าแฟนหนุ่ม น้ำแกงจึงต้องเขย่งเท้า
"มีอะไร ?"
น้ำแกงแอบยิ้มมุมปาก กระซิบกระซาบข้างหู "มีอีกอย่างที่แม่ห้าม แต่แกงอยากทำน่ะ..."
"?"
รอยยิ้มหวานคลี่บนใบหน้า "แกงอยาก...."
ฟงอวิ๋นกุมขมับ นั่งบนม้านั่งยาวกับแฟนคนสวย
ระหว่างที่รอหนังเข้าฉาย ยังเหลือเวลาอีกเล็กน้อย ฟงอวิ๋นแวะซื้อโค้กแก้วโตและป๊อปคอร์นให้ น้ำแกงถือแก้วน้ำอัดลมอย่างกระตือรือร้น แก้วพลาสติกแข็งสกรีนลายหนังดังที่เพิ่งเข้าฉายนั้นใหญ่จนคนตัวบางต้องโอบไว้ทั้งสองมือ ดูแล้วก็อดคิดลึกอีกทีไม่ได้
ถ้าเป็นของฟง... น้ำแกงก็ต้องโอบไว้สองมือแบบนี้เหมือนกัน ลิ้นเล็กๆ นั่นคงได้แต่เลีย เพราะเข้าปากไปไม่หมด
แต่แล้วน้ำแกงดับฝันเขาอย่างโหดร้าย เมื่อรับเอาไส้กรอกหน้าโรงมากัดขาดเป็นสองส่วน ฟงอวิ๋นสะดุ้งตื่นจากฝันกลางวัน อยากแอบคลำหว่างขาดูว่ายังสมประกอบอยู่ไหม
แล้วทั้งคู่ก็พากันมานั่งรอที่ม้านั่งนุ่มๆ บริเวณหน้าโรง
วันนี้เป็นวันธรรมดา คนจึงไม่มาก มีเด็กนักเรียนโรงเรียนเดียวกับน้ำแกงอยู่บ้าง
น้ำแกงกระซิบกระซาบกับแฟนอย่างตื่นเต้น "ฟง คนนั้นน่ารักนะ" มือชี้ไปยังสาวน้อยกางเกงขาสั้น ผมดัดลอนสวย ใส่เสื้อกล้ามรัดหน้าอกโตๆ จนแทบปลิ้น
"คนนั้นล่ะ ? ฟงไม่ชอบแบบนั้นเหรอ ?" พี่สาวมหาลัยอกอึ๋มในกระโปรงสั้นจู๋
"แกงชอบแบบนั้น" สาวสวยอกโตในชุดเดรสสีชมพู
"...." ฟงอวิ๋นเงียบงัน พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
...นี่คือสิ่งที่น้ำแกงขอ คือสิ่งที่ครูนาถลดาห้าม
และทำให้ฟงอวิ๋นปวดหัว...
น้ำแกงอยากเหล่สาว!น้ำแกงชี้ชวนดูสาวสวยที่เดินผ่านไปมาได้เกือบห้านาทีแล้วลดมือลง ทำหน้ามุ่ย "ฟง ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ ?"
"..."
"เบื่อเหรอ ? อยู่กับแกงแล้วเบื่อหรือเปล่า ?"
"..."
"...เบื่อใช่ไหม เรากลับกันก็ได้นะ เดี๋ยวแกงจ่ายค่าหนังคืนให้ ค่าป๊อปคอร์นด้วย" ทำท่าจะหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาจริงๆ มือใหญ่จึงต้องยื้อไว้
"ไม่ใช่ เพียงแต่..."
"แต่ ?" กระพริบตาปริบๆ สวยหวานยิ่งกว่าสาวๆ ที่น้ำแกงว่าน่ารักเสียอีก
เข้าใจแล้วว่าทำไมคุณครูถึงห้ามน้ำแกงทำแบบนั้น เพราะเป็นการลบหลู่ความงามของน้ำแกงแน่ๆ และผู้หญิงคงไม่ชอบใจนักที่มีคนสวยกว่ามาชมว่าน่ารัก
"เพียงแต่ไม่มีใครทำแบบนี้ตอนมาเดทหรอกนะ..." รุ่นพี่สอนช้าๆ ถอนหายใจยาว "ถ้าฟงทำแบบแกง แกงจะรู้สึกยังไง ?"
"ถ้าฟงชวน แกงก็ไม่โกรธ" ตอบตรงๆ เอียงคอมองโดยไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาช้อนขึ้นสบคนตัวสูงกว่าคล้ายกับเชิญชวน คล้ายแมวน้อยช่างอ้อน ยั่วเย้า
ฟงอวิ๋นเลียริมฝีปาก กลั้นอารมณ์เบื้องล่างไม่ให้ฉุดคนตัวเล็กเข้าห้องน้ำแล้วฉีกเสื้อผ้าออกแล้วชื่นชมร่างกายสีน้ำผึ้งนวลเต่งตึงด้วยมือและริมฝีปาก
"แต่ฟงโกรธ แกงเป็นแฟนฟง ฟงไม่ชอบให้แกงมองคนอื่น เข้าใจไหม ?" สั่งสอนเสียงนุ่ม เหมือนพี่ชายสอนน้องน้อย น้ำแกงฟังเงียบๆ แล้วตอบช้าๆ เชยตาขึ้นออดอ้อน เหมือนเด็กหนุ่มเห็นหางเพรียวสะบัดตวัดน้อยๆ กลางอากาศ ทำให้ต้องรีบขยี้ตา
อ้อ... คงเป็นตาคมหวานคู่นั้นที่คล้ายแมวน้อยแน่ๆ
"งะ งั้นเหรอ... แกงขอโทษครับ" มือยกขึ้นไหว้แนบอกแกร่ง อารมณ์ฟงอวิ๋นพุ่งจากหว่างขาทะยานขึ้นติดเพดาน
อ๊ากก
น่ารัก! น่ารัก! น่ารัก!อยากเก็บแมวน้อยใส่กระเป๋า เอาไว้กอด ไว้หอม ไว้รักแค่คนเดียว ขังไว้ในห้องนอนหรูหรา ให้สวมเสื้อผ้าสวยๆ บางเบา ประดับผิวสีนวลด้วยอัญมณีเม็ดโต ที่ข้อเท้ากลมกลึงไร้ที่ติจะต้องคล้องกำไลติดกระดิ่งทองคำ สลักลวดลายซับซ้อน เวลาที่แมวตัวสวยขยับตัว กระดิ่งจะได้ดังกรุ๊งกริ๊งล้อกับสายลม...
อ๊าา สัญชาติญาณ 'เสี่ย' ช่างรุนแรงจนแทบคว้าเอวคนตรงหน้าแล้วลักพาตัวกลับบ้านน้ำแกงเองก็เหมือนเห็นภาพหลอนเป็นหางโตๆ สะบัดพรึ่บพรั่บอีกแล้ว ใบหน้าสวยเอียงน้อยๆ ได้ยินเสียงฟงอวิ๋นระบายลมหายใจพรืด
"แกง รู้ตัวไหมว่าน่ารัก ?"
เด็กชายที่เกือบถูกข่มขืนทำตาโต ส่ายหน้า มีรอยยิ้มแสนซนบนริมฝีปาก
"เฮ้อ น่ารักจริงๆ นะ" ไม่รู้ว่าฟงอวิ๋นรู้สึกอย่างไรกันแน่ ดูหน้าตาทั้งมีความสุขและทุกข์ไปพร้อมกัน
"น่ารักจริงๆ" คนตัวโตจูงมือพาน้ำแกงเข้าโรงหนังแล้ว ยังคงพึมพำ ทอดถอนใจ
ก็แค่แกล้งเล่นเฉยๆน้ำแกงหัวเราะให้ตัวเองระหว่างดูเงาหน้ากระจกสะท้อนกลับมาในห้องน้ำโรงหนัง หลังหนังจบ
หน้าตาสะสวยคมคายในกระจกยิ้มตาม ตัวเล็กๆ แบนๆ ผิวก็สีเข้มกว่าชาวบ้านเค้า น้ำแกงไม่พอใจร่างกายตัวเองเลย
เพราะวันนี้ฟงอวิ๋นใจดีมาก ใจดีกว่าคุณแม่เสียอีก ปฏิบัติกับน้ำแกงเหมือนเป็นเด็กผู้หญิง ถึงไม่ชอบแต่ก็ดีใจ ได้ทำอะไรที่คุณแม่ห้ามตั้งหลายอย่าง ทว่าพอมองร่างกายสูงใหญ่และมาเทียบกับตัวเองแล้ว น้ำแกงรู้สึกอิจฉาเหลือเกิน
อยากตัวโตๆ แบบนี้บ้าง จะได้เป็นที่พึ่งพาของคุณพ่อคุณแม่
เลยหลุดปากไปว่าอยาก 'เหล่สาว' ทั้งที่จริงๆ แล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอก น้ำแกงคิดว่าเป็นการไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย แต่ที่พูดออกไปเพราะอยาก 'แมน' เหมือนฟงอวิ๋นบ้าง
แต่ปฏิกิริยาฟงอวิ๋นช่างตลก ทำเอาน้ำแกงอารมณ์ดี
ยิ่งเข้าโรงหนัง ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นห่วงว่าน้ำแกงจะกลัวผีในหนังแท้ๆ แต่ร่างสูงใหญ่กลับแอบหลับตาเมื่อฉากที่มีผีโผล่มา
น้ำแกงไม่กลัวผีตุ้งแช่ ไม่กลัวแมลงสาบ ไม่กลัวหนอน ไม่กลัวความสูง ไม่กลัวแมลง ไม่กลัวความมืด แทบไม่กลัวอะไร มีเพียงไม่กี่สิ่งที่น้ำแกงกลัวจริงๆ บนโลก
และฟงอวิ๋นก็ไม่จำเป็นต้องรู้ตอนนี้หรอก
น้ำแกงยิ้มปลอบใจคนตัวโตใจมด แต่ก็แกล้งดูไปจนกระทั่งหนังจบ ไม่ยอมลุกหนี
"แกง เสร็จหรือยัง ?" ฟงอวิ๋นเดินมาซ้อนหลัง ตาละห้อย ท่าทางเสียขวัญจากหนัง หางพุ่มโตๆ ตกลู่ น้ำแกงหัวเราะเบาๆ
"ไปสิ จะไปไหนต่อดี ?"
"ฟงจะไปดูกางเกงหน่อย แกงเอาอะไรไหม ?"
น้ำแกงส่ายหน้า พอมือใหญ่ยื่นมาจะจับมือราวกับคุ้นเคยดี เด็กชายก็สะบัดมือหนี ทำตาดุ เสียงดุ "เข้าห้องน้ำแล้วล้างมือหรือยัง ?"
ฟงอวิ๋นย่นคอ "ล้างแล้วครับ ใส่สบู่ด้วย ร้องเพลงแฮปปี้ เบิร์ธเดย์จนจบเลย"
น้ำแกงเป็นผู้ชายรักสะอาด หากทำตัวซกมกเหมือนปกติล่ะก็ อย่าว่าแต่มือไม่ได้จับ หน้าคนสวยก็ไม่มอง
น้ำแกงถึงพยักหน้าให้ ยื่นมือออกไปกุม ยิ้มสวยบาดตา "ไปกันเถอะ"
ฟงอวิ๋นเป็นผู้ชายชอบชอปปิ้ง เขาแวะไปยังร้านเสื้อผ้าวัยรุ่นแบรนด์พี่ย้งยี้ ทักทายพนักงานอย่างสนิทสนมแล้วพาน้ำแกงเข้าอีกร้าน ออกอีกร้านจนน้ำแกงตาลาย
แต่ฟงอวิ๋นได้กางเกงยีนส์ที่หน้าตาเหมือนๆ กันกลับมาเกือบทุกร้าน
"ร้านนี้ทรงเดฟสวย แกงขาเล็กๆ แบบนี้ลองใส่ดู" เด็กชายรับกางเกงที่ขายาวไปมากแล้วตาเหลือก
ไอ้เลขศูนย์ที่ตามหลังมานั่นมันอะไรกัน!
ตอนแรกคิดว่าฟงอวิ๋นใส่เสื้อผ้าวัยรุ่นทั่วไป เพราะเขาแต่งตัวเรียบๆ ไม่ได้เวอร์อลังการอะไร แต่พอดูราคาที่ป้ายแล้วก็ต้องสะดุ้ง
ขายาวๆ เต็มไปด้วยมัดกล้ามคู่นั้นใส่กางเกงยีนส์ฟอกราคาหมื่นกว่าทั้งนั้น!
"ไปลองดูก่อน สีนี้สวย" รุนหลังแฟนตัวเล็กที่ยืนแข็งค้างไปด้านหลังร้านเพื่อลองกางเกง
น้ำแกงดูกางเกงยีนส์ในมืออย่างพิจารณา เขาไม่เคยใส่กางเกงยีนส์รัดติ้วแบบนี้มาก่อน แต่พอดูตัวเองในกระจกก็รู้สึกเข้าทีเหมือนกัน น้ำแกงขายาวเพรียวสวยอยู่แล้ว จึงเน้นความบางนั้น ดูสูงขึ้นเยอะ ก้นก็กลม แต่น้ำแกงไม่ทันสังเกต
"ไหน ดูหน่อย" ฟงอวิ๋นรูดม่านเข้ามา มองดูเอวบางกับกางเกงสกินนี่ ก้นน้ำแกงกลมเด้งน่าจับสุดๆ
"มันรัดๆ ไหม ?" น้ำแกงหันหลังให้ เหลียวกลับมาดู เด็กหนุ่มต้องรีบเบือนสายตาไปมองขอบกระจก
ยุบหนอ... พองหนอ... เด้งหนอ... "ไม่รัดหรอก พอดีตัวแล้ว"
"เดี๋ยวแม่บอกว่าเป็นกางเกงขาจิ้งเหลน" ทำปากอูด ท่าทางคล้ายแมวเหมียวตัวน้อยยั่วเจ้านาย ฟงอวิ๋นเกือบร้องดังครับ แล้วอุ้มคนเอวบางก้นแน่นไปทำมิดีมิร้าย
"ไม่หรอก..."
"แต่ยังไงก็เถอะ แพงขนาดนี้แกงซื้อไม่ไหวหรอก" น้ำแกงถอนหายใจ ดูขาเรียวของตัวเองในกระจก
ดีจัง เหมือนสูงขึ้นเลย...
เสียดายที่ถึงจะขี้แกล้ง แต่ก็ยังเด็กเกิน จึงไม่ทันเห็นสายตาหื่นกระหายที่เอาแต่จ้องบั้นท้าย...
น้ำแกงไม่ได้ซื้อกางเกงยีนส์กลับมาด้วย แต่ฟงอวิ๋นรูดบัตรซื้อเสื้อเชิร์ตให้ตัวหนึ่ง ก่อนที่คนสวยจะพลิกป้ายราคา ป้ายกระดาษที่ติดอยู่ก็ถูกตัดฉับ น้ำแกงรับมางงๆ ไม่มีโอกาสได้ถาม แล้วทั้งคู่ก็ตัดสินใจไปหาข้าวเย็นกิน
"แกงอยากลองกินแมค" หางเรียวสวยคล้ายสะบัดอ้อนเจ้านาย ฟงอวิ๋นตาโต มองไล่ตั้งแต่เรียวขาสีน้ำผึ้งเนียนใต้กางเกงสีกากีจนไปถึงท่อนแขนนุ่ม
"ปะ ไปสิ..."
"ฟงหน้าแดงๆ นะ ?"
"ไม่มีอะไร" ฟงอวิ๋นส่ายหน้า คว้ามือน้อยมากุม ส่งสายตาเอาเรื่องให้บรรดาชายหนุ่มที่เหลียวมามอง
ถ้าน้ำแกงใส่กางเกงสกินนีคงน่าดูกว่านี้ ขาเรียวกับก้นกลม หน้าตาสวยคม ถ้าบอกว่าเป็นนางแบบก็คงไม่มีใครค้าน แต่นั่นก็คงทำให้หนุ่มๆ หันกลับมามองยิ่งกว่านี้ แค่ตอนนี้เริ่มเลิกงาน คนชักเยอะ หนุ่มๆ สาวๆ ก็พากันจ้องขาสวยๆ กับเอวบางแล้ว เด็กหนุ่มไม่เคยรู้สึกหวงอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย
ดังนั้น พอเดินผ่านร้านฟาสต์ฟู๊ดก็รีบจับแฟนยัดเข้าไปในร้านทันที
คนตัวเล็กถูกฉุดมานั่งริมกระจก เงยหน้าดูเมนูต่างๆ ที่บูธ แล้วสั่งชุดอาหารแถมของเล่น แม้มีหน้าตาและร่างกายยั่วยวนจนคนต้องเหลียวมอง แต่น้ำแกงก็ยังเป็นเด็ก ดวงตาสวยคมเป็นประกายเมื่อฟงอวิ๋นยกถาดมาให้
"การ์ฟิลด์!" มือสวยหยิบของเล่นในถุงพลาสติกเป็นอย่างแรก "ขอบคุณนะฟง แกงชอบการ์ฟิลด์มาก อ๊ะ จำเจ้าการ์ฟิลด์ที่เล่าให้ฟังได้ไหม ?"
การ์ฟิลด์ที่ว่าคงเป็นแมวหลงตัวอ้วนตุ้บสีส้มที่น้ำแกงเคยบอก
"จำได้ แกงจะเลี้ยงจริงๆ เหรอ ?"
"อื้ม" มือสวยชี้กล่องกระดาษห่อไก่และแฮมเบอร์เกอร์ ฟงอวิ๋นแกะให้อย่างเป็นธรรมชาติ "แม่ให้แกงเลี้ยงแล้ว แกงสงสัยว่ามันท้องล่ะ... อ้วนขนาดนั้น"
มือฟงอวิ๋นชะงักกึก มองคนสวยกับของเล่น "แกง... มันเป็นตัวผู้"
"แม่ก็บอกแบบนั้น.... แต่แกงว่าเป็นตัวเมีย"
ตัวเมียอะไร... ไข่ใหญ่ขนาดนั้น! เจ้าแมวอ้วนสีส้มคำรามเหมียวๆ แยกเขี้ยวใส่เขาตอนที่ไปรับน้ำแกง ท่าทางหวงน้ำแกงยิ่งกว่าเจ้าเก้าแต้ม
ยังไม่พอ ด่าเขาไม่หยุดด้วยเสียงต่ำๆ ว่า
'ง่าว ง่าววว ไอ้หมาจั๊ดง่าววว'ฟงอวิ๋นส่ายหน้า น้ำแกงไม่สนใจ ปากสั่ง "ฟง เทซอสให้ด้วยสิ เอาซอสมะเขือนะ พูนๆ เลย"
ร่างสูงทำตามนายท่านสั่งอย่างว่าง่ายแล้วค่อยกินของตัวเองบ้าง น้ำแกงแกะขนมปังออกจากแฮมเบอร์เกอร์ หยิบกินแต่ใส้เหมือนเด็ก
ส่วนไก่ทอดก็ลอกหนังกรอบๆ ออก กินแต่เนื้อขาวๆ ด้านใน ยิ่งดูดน้ำหวานเสียงดังยิ่งเหมือนเด็กน้อย
ฟงอวิ๋นยื่นมือออกไปเช็ดซอสข้างแก้มให้ ดูขัดกันไม่น้อยเมื่อใบหน้างดงามนั้นเลอะซอสสีแดง ร่างกายที่ยังเยาว์นั่งหลังเหยียดตรงสง่างามในร้านอาหารจั๊งค์ฟู๊ด
แต่ก็น่ารัก... ทั้งน่ารักทั้งเซ็กซี่ ดูซุกซนแต่ไร้เดียงสา
น้ำแกงหลุบตาลง ยิ้มเขิน ดูราวกับเป็นคนละคนที่ออดอ้อนขอซื้อชุดของเล่น
น้ำแกง... น้ำแกงของฟง
น้ำแกงถ้วยนี้... ฟงจะไม่มีวันแบ่งใคร...![/b]
คุณนาถลดากลับมาตอนหกโมงกว่า นางกังวลใจจนโทรหาฟงอวิ๋นทั้งวัน เมื่อเห็นลูกชายลงจากรถ (ที่มีแฟนหนุ่มเปิดประตูให้) จึงค่อยโล่งใจ
"น้ำแกง"
ลูกชายคนงามยิ้มหวาน ยกมือไหว้คุณแม่ "สวัสดีครับ คุณแม่"
ฟงอวิ๋นยกมือไหว้ตาม "สวัสดีครับ คุณแม่" ทวนคำเป๊ะๆ แต่ได้รับตาเขียวขุ่นขลั่กลอดเลนส์แว่นตอบแทน
"ยัง! ชักจะลามปามนะยุทธภพ!"
ฟงอวิ๋นทำคอย่น หันกลับไปหาแฟนคนสวย "งั้นฟงกลับก่อนนะครับ คนดี" ทิ้งท้ายด้วยชื่อเรียกแสนหวาน คุณนาถลดาคำรามฮึ่มๆ
"อะไรนะ ?"
"อ๊ะ เอ่อ คุณแม่ วันนี้แกงสนุกมากเลยล่ะ ดึกแล้ว ฟงรีบกลับเถอะ" น้ำแกงรีบขวาง พููดเร็วปรื๋อ ส่วนฟงอวิ๋นเกือบยักคิ้วใส่คุณครูแล้ว ติดแค่กลัวว่าอาจจะได้รับฝ่ามือพิฆาตแทนจึงยกมือไหว้คุณครูอีกครั้งอย่างเรียบร้อย
"งั้นผมลาละนะครับครู"
"ไปเถอะพ่อ" พูดไม่พอ โบกมือไล่ด้วย มืออีกข้างรีบโอบลูกชายอย่างกลัวว่าจะมีชิ้นส่วนไหนโดนหมาคาบไปแทะ
"บาย แกง ไว้ไปเที่ยวกันอีกนะ"
น้ำแกงโบกมือให้ "อื้ม วันนี้ขอบคุณมากนะ" ลูกชายมารยาทงามยกมือไหว้แฟนหนุ่มด้วย จะปราดเข้าไปบอกว่าไม่ต้องไหว้ก็กระไร คุณนาถลดาได้แต่กลอกตา
แล้วฟงอวิ๋นก็ช่วยน้ำแกงลากรั้วมาปิดบ้าน บรรดาหมาๆ แมวๆ ร้องเสียงขรมไม่หยุด
เด็กหนุ่มได้แต่ชะเง้อชะแง้มองคนสวยที่เดินขึ้นบ้านกับมารดาหลังรั้วเหล็ก หัวใจยังเต้นตึกตัก
เขาได้ยินเสียงพูดคุยเบาๆ ว่า "โดนหมา... โดนนายยุทธจักรทำอะไรหรือเปล่า ?"
"มัน... นายคนนั้นจับตรงไหนแกงบ้าง ?"
"หืม ? มันทำอะไรนะ!?"
แล้วเสียงค่อยดังขึ้นเรื่อยๆ "อะไรนะ! ถึงกับกล้าจับเอวลูกเลยเหรอ!?"
ฟงอวิ๋นฟังแล้วชักไม่ค่อยดี รีบมุดตัวขึ้นรถเผ่นกลับบ้านทันใด
.........
// น้ำแกงน่ารักโนะ ส๊าว สาว สาวจนเรากลุ้มใจ ลูกชายชักจะสาวขึ้นทุกวันๆ เดี๋ยวหลังมีผัวก็แมนเองค่ะ
ช่วงนี้พยายามมาไวขึ้นแล้วนะ
อย่าเพิ่งเลิกอ่าน เลิกรักน้ำแกงเลยนะคะ น้ำแกงยังสาวได้อีก (!?) ความเป็นราชินีก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นทุกวันๆ 555
รักนะยูวว์ ทิ้งคอมเมนต์ไว้เยอะๆ น้า ชอบอ่านมากค่ะ อาจไม่มีเวลามาตอบเหมือนเมื่อก่อน แต่ยังอ่านทุกคอมเมนต์นะคะ นี่แอบกลับไปอ่านคอมเมนต์เสือต่ายด้วย ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
ส่วนหนังสือเสือต่ายยังมีนะคะ หาซื้อได้ที่เวบเฮอร์มิตเลยค่า <3
ไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าน้า CU
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
