Stay Gold 4
มีใครสักคนกล่าวไว้ว่า บุคลิก อุปนิสัย อารมณ์ต่างๆ นั้นถูกขัดเกลาโดยครอบครัว
ดังเช่น น้ำแกง เด็กน้อยที่ฟงอวิ๋นหลงรักนั้นได้สร้างความพึงพอใจให้กับครอบครัวคุณนายจูเป็นอย่างมาก น้ำแกงมาเรียนทุกวันไม่ได้ขาด มาตรงเวลา พูดจาสุภาพ ท่าทางสง่างาม ยิ่งทำให้ฟงอวิ๋นกระตือรือร้น ไม่กล้าเกียจคร้านเหมือนในอดีต เห็นได้ชัดว่าได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างดี
น้ำแกงกลายเป็นที่รักใคร่ของคนในบ้าน มีหลายครา ที่เด็กน้อยถูกคนในบ้านยิ้มแปลกๆ ให้ เมื่อไปถึงบ้านหลังโตแล้ว ไม่พบฟงอวิ๋นก็บ่อย อาม๊ามักยิ้มจนตาหยีให้ นางกระชับกระเป๋าเอกสารในมือและบอกว่า
"เฮียฟงยังไม่ตื่นเลยลูก น้ำแกงไปปลุกเฮียหน่อยนะ"
จริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ประการใด ฟงอวิ๋นก็เป็นผู้ชาย น้ำแกงก็เป็นผู้ชาย ผู้ชายจะเข้าห้องนอนผู้ชายก็ไม่ได้น่าเกลียด น้ำแกงรับคำแล้วยกมือไหว้อาม๊าที่ออกไปทำงาน ก่อนจะเดินตามสาวใช้ไปยังชั้นสอง
ห้องนอนของฟงอวิ๋นกว้างขวางมาก มีหน้าต่างยาวสีขาวจรดพื้น สามารถเปิดออกไปนอกระเบียงเพื่อชื่นชมสระว่ายน้ำสีฟ้าใสและพุ่มเฟื่องฟ้าออกดอกบานสะพรั่ง ทั้งยังติดกับต้นประดู่ให้ร่มเงาเย็นสบายอีกด้วย
ฟงอวิ๋นก็สมเป็นลูกคนรวย นอกจากห้องกว้างแล้วยังตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์โทนสีฟ้ามีรสนิยม ของตกแต่งเป็นโมเดลรถยนต์ เครื่องบินหลายขนาด แต่ละชิ้นมีรายละเอียดสมจริงจนน้ำแกงอดชื่นชมไม่ได้ แล้วยังมีเครื่องเสียง ลำโพงขนาดใหญ่ ทีวีรุ่นใหม่ล่าสุด เครื่องเล่นเกม โซฟาดีไซน์เรียบง่ายสีทึบแต่นุ่มสบาย โต๊ะเขียนหนังสือกว้างสีดำและเก้าอี้เข้าชุด ตู้หนังสือราคาแพงที่เต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูน ซีดีและแผ่นเสียงหลากสีสันวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบในตู้กระจกเข้าชุดกับเฟอร์นิเจอร์ชิ้นอื่นๆ
น้ำแกงมองของเหล่านี้อย่างอิจฉาน้อยๆ มีของเล่นอีกหลายชนิดอยู่ในตู้กระจก แต่ละชิ้นราคาแพงและเป็นของฟุ่มเฟือยที่น้ำแกงไม่กล้าแม้แต่จะขอแม่ แต่ฟงอวิ๋นมีครบทุกรุ่น ทุกชิ้น ทุกสี!
เด็กชายกัดริมฝีปาก ถึงจะเป็นเด็กดีน่าชื่นชมเพียงใด แต่เขาก็ยังเป็นเพียงเด็กน้อยอายุสิบห้าเท่านั้น ยังรักการเล่นสนุกและของเล่นผู้ชายอยู่ น้ำแกงข่มความอิจฉาในใจแล้วเดินไปปลุกรุ่นพี่ที่นอนอุตุบนเตียงคิงไซส์ ร่างสูงใหญ่ม้วนตัวอยู่ในผ้าห่มอย่างดีทั้งๆ ที่เปิดแอร์แรงจนรู้สึกหนาว
แรกๆ น้ำแกงก็ปลุกดีๆ อยู่หรอก แต่ฟงอวิ๋นตื่นยากมาก คุณนายจูจึงอนุญาตให้น้ำแกงใช้วิธีอะไรก็ได้เพื่อปลุกฟงอวิ๋น น้ำแกงจึงเอาความอิจฉามาแกล้งฟงอวิ๋นเสียเลย
สิ่งหนึ่งที่น้ำแกงค้นพบคือ ฟงอวิ๋นเป็นคนขี้ร้อนระดับไม่ธรรมดา เป็นลูกคุณหนูตัวจริงที่ชอบอยู่ห้องแอร์ น้ำแกงจึงใช้วิธีปิดแอร์ แล้วเปิดหน้าต่างทุกบานให้ลมเย็นๆ ด้านนอกพัดเข้ามาแทน เพียงเท่านี้คุณหนูที่นอนสบายอุราก็รู้สึกร้อนจนรู้สึกตัวตื่นแล้ว
ท่าทางสะบัดผ้าห่มออก แล้วโผล่หน้ายุ่งๆ ออกมา ผมเผ้ารุงรังเป็นรังนกเล่นเอาน้ำแกงหัวเราะคิก ด้านคนตัวโตที่หงุดหงิดเต็มที่พอเจอคนน่ารักนั่งอยู่ปลายเตียง ริมฝีปากมีรอยยิ้มบางๆ ชวนฝันก็ทำให้ยิ้มตามไปด้วย ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะโมโหโกรธาอีกต่อไป
แล้วฟงอวิ๋นจะรีบไปอาบน้ำ มีน้ำแกงชวนคุยเจื้อยแจ้วและช่วยพับผ้าห่มให้
เสียงหวานๆ ดังประสานกับเสียงน้ำกระทบกระเบื้อง ชวนให้คิดไปเลยเถิดว่า ถ้ามีคนตัวบางๆ ปลุกให้ตื่นทุกเช้า ชวนคุยกันทุกวัน ช่วยเขาพับผ้าห่ม ตื่นขึ้นมาก็เจอหน้า... จะดีเพียงใด
แต่ความคิดก็คือความคิด ในที่สุดฟงอวิ๋นก็ต้องสวมเสื้อผ้าราคาแพง ยี่ห้อที่ดังในหมู่วัยรุ่นแล้วลงไปกินข้าวเช้ากับน้ำแกง
"ฟงต้องพับผ้าห่มบ้างนะ" น้ำแกงสั่งสอนเหมือนเช้าที่ผ่านๆ มา ฟงอวิ๋นรับคำอือออ แสร้งทำเป็นยังไม่ตื่นดี คนตัวเล็กกว่าจึงได้แต่ถอนหายใจ
...ก็ตอนน้ำแกงพับผ้าห่ม ตบหมอนให้ฟูน่ะ... น่ารักเหลือเกิน เหมือนภรรยาแสนดีคอยช่วยสามีเก็บเตียงเลย ฟงอวิ๋นจะยอมพลาดภาพนั้นไปได้อย่างไร และหลังจากที่ลงไปชั้นล่างแล้ว แม่บ้านจะเข้ามาทำความสะอาดห้องตามปกติ แต่ฟงอวิ๋นไม่ยอมให้ใครมาแตะเตียงนอนเด็ดขาด ทุกๆ วันเขาจะเข้านอนบนเตียงนอนที่จัดโดยฝีมือคนสวย... แค่นี้ก็ฝันดีแล้ว
เป็นเช่นนี้ได้ทุกวัน ถึงน้ำแกงจะระอา แต่ก็ปล่อยให้ที่นอนของรุ่นพี่ระเกะระกะไม่ได้ เขาจึงต้องพับเก็บให้เรียบร้อยอยู่ทุกวี่ทุกวัน
หลายวันมานี้ อากาศร้อนจัด จนตอนเรียนภาคบ่าย ลูกศิษย์ทั้งสองมีอาการง่วงเหงาหาวนอนบ้าง อาหารบ้านฟงอวิ๋นมีแต่ของอร่อย ขนมหวาน ไอศกรีมจากต่างประเทศหลากหลายชนิดเล่นเอาเด็กทั้งสองหนังท้องตึง และหนังตาก็หย่อนตามมา น้ำแกงยังดีกว่าเจ้าบ้านที่ตาเยิ้มจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ แต่เด็กน้อยก็แอบใจลอย มีหลายครั้งที่แอบเหม่อจากห้องเรียนไปยังนอกหน้าต่าง มองสวนสวยตัดเล็มเป็นระเบียบเรียบร้อย ยิ่งอากาศร้อน ภายในห้องที่เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นสบายก็ยิ่งชวนให้ง่วง ดวงตาคู่สวยแอบมองไปยังสระน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก
เพราะบ้านของฟงอวิ๋นสร้างขึ้นตามหลักฮวงจุ้ย นอกจากน้ำพุหน้าบ้านแล้ว ด้านข้างยังขนาบด้วยสระเลี้ยงปลามงคล นอกจากนั้นยังมีสระว่ายน้ำในร่มและกลางแจ้งอีกด้วย จากหน้าต่างของน้ำแกง เด็กน้อยเห็นร่มไม้และสระเลี้ยงปลา น้ำใสสะอาดจนน่าไปแหวกว่าย แต่พอรู้สึกตัวก็แอบสะดุ้ง รีบสะกิดให้พี่ชายข้างๆ ตื่นจากฝัน มาเรียนต่อ
แต่ดวงตาใสแจ๋วยังจับจ้องสระว่ายน้ำสีฟ้าสดใสอยู่ไม่คลาย
โถ เด็กน้อย ฟงอวิ๋นแอบยิ้มเมื่อจบคาบเรียน น้ำแกงถอนหายใจพร่างพรู อากาศร้อนจัด และแสงแดดระยิบระยับก็สะท้อนจากสระว่ายน้ำสีฟ้าจนตาพร่า
ถ้าได้ลงไปแหวกว่ายจะดีสักเพียงไหนหนอ...
คิดได้แล้วก็ก้มหน้างุด
น้ำแกงช่างไร้มารยาทเสียจริง แค่มานั่งเรียนกับฟงอวิ๋นทั้งๆ ที่ไม่ใช่ญาติหรือเพื่อนก็แย่อยู่แล้ว ยังจะอยากว่ายน้ำเล่นสระบ้านคนอื่นอีก!
ตำหนิตัวเองแรงๆ ในใจแล้วเด็กน้อยก็สะบัดหน้า รีบเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเมื่อคาบสุดท้าย วิชาสังคมศึกษาผ่านพ้นไป
น้ำแกงและฟงอวิ๋นยกมือไหว้ติวเตอร์ ก่อนสีฟ้าใสแจ๋วระยิบระยับนอกหน้าต่างจะดึงดูดความสนใจอีกครั้ง
"น้ำแกง ไปกันเถอะ เดี๋ยวฟงไปส่ง" ฟงอวิ๋นเรียกคนตัวเล็กที่ใจลอย แต่เด็กน้อยก็ยังยืนอยู่ข้างหน้าต่างกระจกใส จับจ้องอยู่ที่สระว่ายน้ำ
"น้ำแกง ?" ฟงอวิ๋นเรียกเสียงดังขึ้นอีก คนใจลอยสะดุ้งเบาๆ แล้วยิ้มแหยๆ ให้
"อะ อืม"
วันพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ คุณนายจูหยุดให้เด็กๆ ได้พักผ่อน น้ำแกงเก็บข้าวของพร้อมลาบิดา มารดา พี่ๆ ของฟงอวิ๋นอย่างสุภาพเรียบร้อย แต่ในใจเด็กน้อยยังคิดถึงความเย็นสบายในสระน้ำ นึกเสียดายที่แถวบ้านไม่มีสระว่ายน้ำ ไม่เช่นนั้นคงจะขอคุณแม่พาไปเล่นน้ำได้
โดยปกติแล้ว คุณนาถลดาและสามีเป็นคนอยู่ติดบ้าน ไม่ชอบออกไปไหน วันหยุดก็พักผ่อนสบายๆ แทนที่จะออกไปเที่ยว น้ำแกงออกจะเสียใจอยู่ไม่น้อย เพราะช่วงปิดเทอม น้ำแกงก็ไม่ค่อยได้ไปไหนเหมือนคนอื่นเค้า อย่างมากก็ติดตามคุณพ่อไปราชการต่างจังหวัดหรือไปบ้านท่านย่าเท่านั้นเอง ไม่ค่อยได้เที่ยวเล่นเหมือนเพื่อนๆ
เมื่อคิดถึงวันหยุดในวันพรุ่งนี้แล้วก็ได้แต่ห่อเหี่ยว ก็คงเหมือนทุกๆ สัปดาห์ที่ผ่านมา ทุกวันอาทิตย์ น้ำแกงตื่นสายได้บ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องตื่นมาตักบาตรกับคุณแม่ พอสายๆ ถึงจะกลับไปนอนหรือดูทีวีได้ ตอนเที่ยงถ้าอ้อนคุณพ่อคุณแม่ ก็อาจจะได้ไปเที่ยวห้าง ไปกินข้าวร้านหรูๆ เหมือนคนอื่น และเย็นๆ ก็ค่อยฝ่ารถติดกลับบ้าน
วันอาทิตย์นี้คุณแม่จะออกไปซื้อของไหมนะ... ถ้าออกไป น้ำแกงจะซื้อหนังสือมาตุนเยอะๆ ถึงจะเสียดายที่ไม่ได้ไปว่ายน้ำ แต่ก็ช่างเถอะ...
"น้ำแกง ?" เสียงเรียกปลุกให้เด็กน้อยตื่นจากภวังค์
"ครับ ?" น้ำแกงสะดุ้ง เงยหน้ามองพี่ชายตัวสูงข้างๆ
น้ำแกงกับฟงอวิ๋นกำลังรอรถ เมื่อสักครู่คุณนายจูจะมาส่ง แต่น้ำแกงทัดทานไว้ เนื่องจากมารดาของฟงอวิ๋นคงเหนื่อยจากที่ทำงานไม่น้อย
"พรุ่งนี้น้ำแกงจะทำอะไรเหรอ ?"
"เอ๋... เอ่อ คงตักบาตร... แล้วไปร้านหนังสือมั้ง" น้ำแกงตอบอย่างไม่แน่ใจ แต่คำตอบทำให้ฟงอวิ๋นยิ้มพราว
"ถ้างั้นก็ไม่ได้ออกไหนใช่ไหม ?"
คนฟังพยักหน้า รุ่นพี่ยิ่งยิ้มกว้าง จนตาหยี "งั้น... มาเล่นบ้านฟงไหม ?"
"เอ๋ ?"
ฟงอวิ๋นเห็นใบหน้างงๆ แสนสวยแล้วรีบพูดต่อเสียงรัวเร็ว หน้าแดงจัด "ก็... เอ่อ ฟงก็ไม่ได้ไปไหน..." หยุดแค่วันเดียว จะไปฮ่องกงหรือญี่ปุ่นตามคำชวนพี่สาวก็คงนั่งเครื่องเมื่อยเปล่าๆ "น้ำแกงมาเล่นบ้านนี้ไหม ฟงเองก็เบื่อๆ ไม่มีคนรุ่นราวคราวเดียวกันเลย..."
จริงๆ น้ำแกงเกือบปฏิเสธไปแล้ว เพราะแค่มารบกวนสัปดาห์ละ 6 วันตั้งแต่เช้าจรดเย็น แถมยังรบกวนให้ทางนี้ไปรับไปส่งอีก แต่เพราะเสียงหงอยๆ ตรงประโยคสุดท้ายทำให้น้ำแกงนึกถึงคำของมารดา
...เพราะฟงอวิ๋นเป็นลูกหลง พี่ๆ ก็โตกันหมดแล้ว คงจะเหงาไม่น้อย
น้ำแกงเข้าใจความเหงาดี เพราะเขาเองก็เป็นลูกคนเดียว
คิดได้ดังนั้นจึงพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้น.... รบกวนด้วยนะ"
จากหน้าแดงอยู่แล้ว ยิ่งแดงเข้าไปอีก ฟงอวิ๋นพยักหน้ารัวๆ "อะ อืม ได้อยู่แล้ว พรุ่งนี้ฟงจะไปรับนะ กี่โมงดี ? มากินข้าวเช้าด้วยกันนะ"
เพราะพูดเร็วปรื๋อ น้ำแกงไม่ทันปฏิเสธ รถก็แล่นมาเลียบตรงปากประตูแล้ว ฟงอวิ๋นรีบวิ่งไปคุยกับคนขับรถและจูงมือน้ำแกงขึ้นรถ
"แต่ยังไม่ได้ขออนุญาตอาม๊าเลย" น้ำแกงพูดเบาๆ อย่างกังวล ฟงอวิ๋นชะงัก น้ำแกงเข้าใจว่าเขาคงลืมขอ แต่จริงๆ แล้วจริงๆ แล้วฟงอวิ๋นชะงักในความน่ารักของคนตัวน้อย เขาปิดประตูรถแล้วนั่งลงข้างๆ
เป็นเด็กดี มีมารยาทอะไรแบบนี้นะ... ฟงอวิ๋นคิดตาลอย ปากก็บอก
"ม๊าเป็นคนชวนให้น้ำแกงมาเอง ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวฟงจะขออนุญาตคุณครูนาถลดาให้แกงเองนะ" คุณนายจูเคยพูดไว้นานแล้ว... ให้ชวนน้ำแกงมาเล่นที่บ้านบ้าง แต่ตี๋น้อยเองนั่นแหละที่กระบิดกระบวน มัวแต่เขิน...
...วันนี้ได้ฤกษ์ดี เห็นคนสวยจ้องสระว่ายน้ำตาไม่กระพริบ ทำให้เข้าใจว่าคงอยากเล่นน้ำ จึงมีกำลังใจชวน
เมื่อถึงบ้านหลังกะทัดรัด ฟงอวิ๋นช่วยน้ำแกงถือกระเป๋าลงจากรถ ยกมือไหว้คุณนาถลดาและขออนุญาตให้เด็กน้อยมาเล่นที่บ้าน
"จะไม่รบกวนบ้านเธอเหรอ ?" คุณนายถาม
"ไม่ครับ คือคุณแม่ก็อยากให้น้ำแกงมาเล่นบ้าง... เพราะผมก็อยู่คนเดียว..." ประโยคเด็ดของฟงอวิ๋นอยู่ตรงนี้ คุณนาถลดาขมวดคิ้วน้อยๆ แต่ก็พยักหน้า "ได้สิ น้ำแกงก็เป็นลูกคนเดียว มีพี่ชายเพิ่มก็ดีเหมือน เจ้าแกง ขอบคุณพี่เค้าหรือยัง ?"
น้ำแกงยืนอยู่ข้างๆ คุณแม่ หน้าแดงน้อยๆ เมื่อได้ยินว่าพี่ชาย "ขะ ขอบคุณครับ" เสียงหวานตะกุกตะกักเล็กน้อย พร้อมมือน้อยๆ ยกพนมขึ้นไหว้ ทำเอาคนฟังหัวใจพองฟูล่องลอยจนติดยอดต้นมะม่วง
"ได้เสมอครับ พรุ่งนี้ฟงจะมารับประมาณ 9 โมงนะ"
"อื้ม" น้ำแกงพยักหน้า หน้าแดงไปถึงหู ทั้งๆ ที่เจ้าตัวก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอายด้วย
"ถ้าอย่างนั้น ผมลาละนะครับคุณครู" ฟงอวิ๋นยกมือไหว้อย่างกระชดกระช้อย จนคุณครูหรี่ตาลง มองแผ่นหลังกว้างของลูกศิษย์กับลูกชายที่กอดเอวอย่างใช้ความคิด
ไม่แน่ว่า...
ฟงอวิ๋น... จะชอบ... น้ำแกง ?
แต่ทั้งคู่ก็เป็นผู้ชาย... ไม่น่าจะเป็นไปได้ คุณครูถอนหายใจ แล้วตัดสินใจไม่ชี้โพรงให้กระรอก ถ้าหากฟงอวิ๋นจริงใจกับลูกชายนางจริงๆ คงทำทุกวิถีทางให้ใกล้ชิด ถึงตอนนั้นค่อยกังวลยังไม่สาย
เพราะตอนนี้... คุณครูก้มลงมองลูกชายที่กอดกระเป๋า หน้าแดง ก้มหน้าเดินงุดๆ ขึ้นบ้าน
...น้ำแกงก็มีความสุขดี
แถมยัง... เจ้าลูกศิษย์ตัวดีส่ายหางพั่บๆ เหมือนเจ้าไมโล หมาพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวโตที่อยู่ข้างบ้านชอบกล!
สัปดาห์นี้เจ้าลูกคนเล็กบอกอาป๊า อาม๊าว่าไม่มีนัดหมอหรือกิจกรรมกลุ่มผู้บำบัด เจ้าตัวส่ายหางระริกระรี้พาคนสวยมาที่บ้านแต่เช้าตรู่ ใกล้เคียงกับคำว่าฉุดเลยทีเดียว น้ำแกงยังเพิ่งจะงัวเงียตื่น ช่วยคุณแม่บรรจุแกงร้อนๆ ใส่ถุงเพื่อไปตักบาตรอยู่เลย รถยุโรปคันงามสีดำปลาบก็แวะมาจอดหน้าบ้าน หมาตัวโตเห่าโฮ่ง เอ๊ย ตะโกนเรียกลูกชายคุณแม่แข่งกับเสียงหมาๆ ตัวจริงที่เห่าขรม เหมือนจะไล่ให้เจ้าหมาแปลกหน้าไปให้พ้นจากเจ้าหญิง เอ๊ย เจ้านายของตัวเอง
น้ำแกงเดินลงบ้านช้าๆ ขยี้ตามองคนนอกรั้ว เสื้อนอนเป็นเสื้อยืดตัวเก่าของคุณพ่อที่คอย้วย จนเห็นไหล่มนที่เป็นสีน้ำผึ้งนวลๆ กางเกงหูรูดขาสั้นอวดเรียวขาสวยๆ ในมือเจ้าหญิงของบรรดาตูบถือกะละมังข้าวคลุกมาด้วย
"ฟง... เหรอ"
"น้ำแกง" คนนอกรั้วตะโกนอย่างดีใจ แทบกระโดดหยองแหยงแข่งกับเจ้าสี่ขาเกือบสิบตัวที่ตะกุยขาเรียว
หนอย... อย่าคิดว่าเป็นหมาแล้วจะอ้อนคนสวยได้
น้ำแกงครางอืออาในลำคอให้กับบรรดาลูกสมุน ก่อนจะไล่ให้เจ้าตูบพ้นทาง จึงค่อยมาเปิดประตูรั้ว
"ทำไมมาเช้าจัง" ท่าทางงัวเงียช่างน่ารักนัก... ถึงในมือจะถือกะละมังข้าวหมาก็เถอะ
ฟงอวิ๋นระริกระรี้ "ก็จะชวนแกงไปที่บ้าน ไปกินข้าวเช้าด้วยกัน"
"อ้อ" คนฟังพยักหน้าหงึกๆ อย่างง่วงๆ พอดีกับเสียงเรียกจากบนบ้าน
"แกง ให้ข้าวหมาด้วยนะลูก นั่นใครมาน่ะ"
น้ำแกงแหงนหน้ามองคนตัวสูงที่ยิ้มเจิดจ้า หางโบกพั่บๆ... ก่อนจะขยี้ตา อ้อ ตาฝาดไป... เขางึมงำ "แต่ว่าให้ข้าวหมา..."
"เดี๋ยวฟงช่วย" ตอบอย่างใจดีแล้วแย่งกะละมังในมือมาถือไว้ "แกงไปหาครูเถอะ"
น้ำแกงลังเลครู่หนึ่ง "งั้นก็... ฝากด้วยนะ" แล้วเจ้าตัวก็วิ่งขึ้นเรือน ไปรายงานบุพการีว่าผู้บุกรุกแต่เช้าตรู่ไม่ใช่ใครอื่น
คุณนาถลดาฟังแล้วขมวดคิ้ว ตาหรี่ลงอย่างไม่ชอบใจนัก แต่ก็พยักหน้าให้ "ถ้าอย่างนั้นแกงก็ไปเรียกพี่เค้าขึ้นบ้าน แล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะลูก อย่าให้พี่เค้าคอย"
"ครับ" น้ำแกงเด็กดี วิ่งลงบ้านอีกรอบเพื่อพบกับ...
"คิก" เสียงหัวเราะหลุดออกมาเบาๆ คุณชายขาวตี๋ในชุดเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนสุดเท่ ถูกบรรดาเจ้าตูบตะกุยจนเละ ฟงอวิ๋นหน้ามุ่ย ท่าทางไม่ถูกกับบรรดาหมาๆ เท่าใดนัก
"ฟง เสร็จแล้วขึ้นบ้านไปหาแม่หน่อยนะ"
"อะ... อืม..." ฟงอวิ๋นสะดุ้ง แอบเสียฟอร์มไปหน่อยที่ให้คนสวยมาเห็นท่าทางเละๆ นี้ได้
หลังจากน้ำแกงขึ้นบ้านไปแล้ว ฟงอวิ๋นจึงเทข้าวผสมเนื้อไก่และอาหารเม็ดในกะละมังอันหนักอึ้งลงในถาดอาหารของหมาทุกตัวสำเร็จ เขาช่วยเปลี่ยนน้ำให้ด้วย ส่วนคุณนายมายืนที่ระเบียง สังเกตเจ้าหนุ่มที่บังอาจมาสอยดอกฟ้าของนาง
ครูนาถลดามือเทอาหารแมวใส่จานถาดอาหารแมว ตาจ้องนายฟงอวิ๋นเขม็ง จวบจนเด็กหนุ่มบ่นไป ปัดหมาๆ ไป เทข้าวไปจนเสร็จ เขาจึงเดินขึ้นบันไดมาทักทาย
"สวัสดีครับ คุณครู" คุณนายพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้
"ไหว้พระเถอะลูก"
"เอ่อ... ผมมารับน้ำแกง..."
"อืม เธอบอกฉันแล้วเมื่อวาน"
"..." ฟงอวิ๋นนิ่งไปสักพัก ก่อนฉีกรอยยิ้มให้กับบรรยากาศมาคุ เขาเป็นลูกชายคนเล็ก จึงถนัดการเข้าหาผู้ใหญ่เป็นพิเศษ "ท่านผู้พิพากษาไปไหนเหรอครับ ?"
"คุณไกรสรยังไม่ตื่นน่ะ" คุณนายถอนหายใจ "ไหนว่านัดน้ำแกงไว้ 9 โมง นี่พระเพิ่งบิณฑบาต ทำไมมาเช้าขนาดนี้"
ฟงอวิ๋นยิ้มเขินๆ เกาศีรษะ "คือ เอ่อ... เห็นน้ำแกงเป็นคนตื่นเช้า เลยอยากมาให้ทันน่ะครับ" จะบอกได้อย่างไรล่ะ... ว่านอนไม่หลับทั้งคืน ลองชุดเกือบหมดตู้ กว่าจะได้ชุดที่หล่อสมใจมารับคนสวยไปเดท
คุณนาถลดาชวนขึ้นบ้าน พลางถามเรื่องการบำบัดไปด้วย ดูเหมือนฟงอวิ๋นจะไปด้วยดี ตอนนี้มีเป้าหมายชัดเจนคือเรียนต่อ แต่จะซ้ำชั้นม.4 อีกครั้ง และจะติวไปจนกว่าจะถึงช่วงสอบเข้า
ได้ยินลูกศิษย์ตอบฉะฉาน สุภาพเรียบร้อยผิดกับที่โรงเรียนลิบแล้วครูนาถลดาก็ยินดี เธอเอ่ยชมอย่างหาได้ยาก "ดีมาก มีเป้าหมายแบบนี้ ต้องประสบความสำเร็จแน่ๆ"
"ขอบคุณครับ" ฟงอวิ๋นยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ตาแลไปยังผักสดผลไม้จำนวนมากในครัว ครูสังเกตเห็นจึงถาม
"อยากกินเหรอ ? ปอกเป็นมั้ย ? น้ำแกงปอกให้ได้นะ แต่จะเหลือแต่แกน หรือจะเอาไปกินที่บ้าน ?"
"อ้อ เปล่าครับ" ฟงอวิ๋นปฏิเสธทันควัน "คือจะทำอาหารเหรอครับ ?"
"จะปอกใส่กล่องเก็บไว้น่ะ อีกส่วนก็จะเอาไปใส่บาตร น้ำแกงล้างไว้แล้ว แต่ก็..." คุณนายถอนหายใจเบาๆ "ได้แต่ล้างล่ะนะ น้ำแกงน่ะทำอาหารไม่ได้เรื่องเลย ขนาดไมโครเวฟยังระเบิดมาแล้ว"
ฟงอวิ๋นหัวเราะ ไม่คิดว่าคนสวยนิสัยดี ดูสมบูรณ์แบบไปหมดยังมีจุดอ่อน "ถ้าอย่างนั้นผมช่วยไหมครับ ?"
ผู้สูงวัยมองผ่านแว่น "เธอทำได้เหรอ ?"
"ได้ครับ ผมทำอาหารเป็น" ไม่ใช่เรื่องโกหก ฟงอวิ๋นเป็นคนช่างกิน คนช่างกินก็ช่างทำอาหารด้วย ตอนเด็กๆ เขาชอบอยู่ในครัว เพราะเป็นลูกหลง ไม่มีคนเล่นด้วย พี่ๆ ก็ไปทำงานหมด เขาจึงมักไปขลุกอยู่ในครัว เพราะในครัวคนเยอะ ครื้นเครง สนุกสนาน วุ่นวายตลอดเวลา จึงพลอยได้วิชาทำครัวมาด้วย
"เก่งนะ..." คุณครูชมอีกคำรบ ก่อนตอบ "เอ้า มาสิ"
ฟงอวิ๋นหยิบมีดดูเก้ๆ กังๆ ในตอนแรก แต่ก็สามารถปอกผลไม้ได้โดยไม่มีการเสียเลือดเนื้อหรือเหลือแต่แกนอย่างลูกชาย ถึงไม่เนี้ยบแต่ก็ดูออกว่าทำครัวเป็น คุณครูจึงยกหน้าที่ปกแอปเปิ้ล สาลี่ สัปปะรดให้
"ทำอาหารเป็นแบบนี้ต่อไปก็สบาย" ครูสอนไป เด็ดยอดผักไป "ไม่ต้องพึ่งอาหารถุง ไม่เหมือนเจ้าแกงเลย รายนั้นจะทำงานบ้านหรือทำอาหารก็แย่พอๆ กัน ยังดีว่าเป็นผู้ชาย..."
"ผู้ชายเดี๋ยวนี้ก็ต้องทำอาหารเป็นแล้วครับ ผู้หญิงจะได้ไม่เหนื่อย" ฟงอวิ๋นชวนคุยอย่างเป็นธรรมชาติ
"นั่นสินะ คุณไกรสรก็ทำงานบ้าน ทำอาหารเป็นเหมือนกัน" ครูนาถลดารำพันแล้วถอนหายใจ
ฟงอวิ๋นปอกสาลี่ไปได้สองตะกร้าเล็กๆ น้ำแกงก็แต่งตัวเรียบร้อย มองภาพในครัวอย่างกระหลาดใจ "เอ๋ แม่ครับ ?"
"อ้อ น้องมาแล้วน่ะ ยุทธจักร" คุณครูเรียกลูกศิษย์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมาก
"น้ำแกง" ฟงอวิ๋ยิ้ม เสียงเพ้อ น้ำแกงก็เหมือนเดิม... ใส่เสื้อยืดเรียบๆ กางเกงสามส่วนสีเขียวขี้ม้า ท่าทางทะมัดทะแมง แต่ทำไมดูสวยกว่าเด็กผู้ชายคนอื่นๆ นักนะ
"ไปกันยัง ?" น้ำแกงถาม เดินเข้าไปจับข้อมือรุ่นพี่ คุณแม่ร้องเสียงหลง
"น้ำแกง ไปจับมือถือแขนได้ยังไง ในมือพี่เค้ามีมีดนะลูก ระวังผีผลักเอา"
ลูกชายจึงปล่อยมือ หัวเราะแหะๆ นั่งแปะอยู่ใกล้ๆ ฟงอวิ๋นยิ้มหวานจนแสบตา รีบปอกสาลี่ฉ่ำน้ำในมือจนหมด แล้วจึงเก็บใส่กล่องถนอมอาหารให้เรียบร้อย ก่อนจะล้างมือและลาคุณนาย
"งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ คุณครูู"
"ไปก่อนนะครับแม่"
"เอาเถอะๆ ไปดีมาดีนะลูก" คุณนายโบกมือไล่
เด็กชายทั้งสองเดินจูงมือกันลงจากเรือนไปแล้ว คุณนายดูเศษเปลือกที่เก็บกวาดในถังขยะ และผลไม้ในกล่องพลาสติกใสอย่างใช้ความคิด
...ถ้าเป็นแบบนี้... คงจะไม่เป็นไรกระมัง........
// สั้น... 555
ฟงรุกหนักค่ะ เข้าทางแม่ แต่คุณนายดูออกตั้งแต่แรกเลยวุ้ย 555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
