(ต่อค่ะ)"พี่ไอ ทำไรกินดีอะ" เจ้าโกลเด้นร้องถามพร้อมกับเดินตามไอดินต้อยๆ แบบไม่ทิ้งระยะห่าง ไม่ให้คลาดสายตา หลังจากที่ตอนเย็นไปทำไอดินโกรธแล้วนายอาทิตย์ก็ตามง้ออยู่เป็นชั่วโมง โดนดึงผมไปหลายรอบจนสุดท้ายคนโกรธก็ยอมหายโกรธ
จริงๆ แล้วไอดินก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมายแค่ทำตัวไม่ถูกเพราะที่ผ่านมาถึงจะมีแฟนแต่เจ้าตัวก็ไม่เคยพูดจาทะลึ่งทะเล้นแบบนี้ พอมาเจอเจ้าโกลเด้นที่ทั้งทะเล้นแล้วยังทะลึ่งอีกก็เลยไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง เลยแสร้งเป็นโกรธให้หมาหงอยแทน
"อยากกินอะไร"
"อยากกินไอ..." พอพูดคำว่าไอออกมาแค่นั้นแหละคนที่เดินนำอยู่ก็หันขวับกลับมามองทันที "หมายถึง... ไอ้อะไรน๊า... นึกชื่อไม่ออก แหะๆๆ"
"นึกไม่ออกก็ไม่ต้องกินแล้วกัน"
"กินสิพี่ไอ~ ทำมักกะโรนีเขียวหวานให้กินหน่อยน๊าาาา" เจ้าโกลเด้นร้องอ้อนออกมาทันที มือยื่นมาจับแขนไอดินเขย่า
นี่คิดว่าตัวเองน่ารักมากหรือยังไงถึงได้มาทำท่าทางแบบนี้
"ก็คงได้ละมั้ง เหมือนจะมีของอยู่พอดี" ไอดินพยักหน้าก่อนจะปล่อยให้เจ้าเด็กโข่งลากเดินไปจนถึงหน้าห้องของไอดิน
คนที่บอกจะทำมื้อเย็นให้เดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมมื้อเย็นทันทีเพราะว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว นึกๆ ไปแล้วก็สงสารเจ้าเด็กโข่งที่ยอมหิ้วท้องรอยืนยันว่าจะกินฝีมือพี่ไอแบบไม่ยอมหาอะไรรองท้องก่อนเลยสักนิดนอกจากนมสดปั่นหนึ่งแก้ว
ไอดินออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยมีกลับบ้านบ้างช่วงสุดสัปดาห์หรือวันหยุดยาวจึงทำให้เขาพอทำอาหารง่ายๆ เป็นบ้าง ร่างโปร่งเปิดตูหยิบเอามักกะโรนีออกมาใส่หม้อต้มก่อนจะหันไปหยิบซองเครื่องปรุงสำเร็จรูปมาทำแกงเขียวหวาน ถ้าหากให้ทำแกงเองทั้งหมดเห็นทีว่าคืนนี้คงมีคนได้เป็นโรคกระเพาะ อาศัยของสำเร็จรูปไปก่อนแล้วกันนะ
ส่วนเจ้าเด็กโข่งก็ไปยืนกอดเสาดูไอดินทำอาหารเหมือนกับเช้าวันนั้นที่เจ้าตัวตื่นมาที่ห้องนอนนี้
"จะแปลงร่างจากโกลเด้นเป็นตุ๊กแกเกาะเสาหรือยังไงกัน" ไอดินที่หันมาเห็นขมวดคิ้วพูด
"ไมมันเปลี่ยนจากหมาเป็นตุ๊แกเลยอะพี่ไอ กอดเสาแบบนี้เหมือนโคอาลาตั้งหาก" เจ้าตัวประท้วงแต่ก็ยังไม่ได้ขยับไปไหนอยู่ดี
"เอาเถอะถ้าคิดแบบนั้นแล้วสบายใจก็คิดไป" ไอดินส่ายหน้าให้กับเจ้าหมีโคอาลา(?)ก่อนจะหันกลับไปตักมักกะโรนีที่ได้ที่แล้วขึ้นจะหม้อใส่จานสองใบที่วางอยู่ ก่อนจะหันไปสนใจแกงเขียวหวานในอีกหม้อต่อ
"พี่ไอนี่โคตรแม่บ้านแม่ศรีเรือนเลยอะ มาเป็นเมียผมเร็วๆ เถอะ" เจ้าโกลเด้นที่แปลงร่างชั่วคราวร้องบอก ดวงตาเปล่งประกายอย่างแรงกล้าในขณะที่พูด
"ได้ข่าวว่ายังเก็บคะแนนไม่ครบ อีกอย่าง... ใครเขาจะไปเป็นเมียนายหือ"
"เดี๋ยวก็ครบแล้วเชื่ออุ่นดิ พี่ไอไงมาเป็นเมียน้อง เหมาะสุดๆ แล้ว เคยเป็นสามีใครมาน้องไม่สนหรอก น้องจะเอาพี่ไอทำเมีย หึหึหึ" พูดไปแล้วก็หัวเราะอย่างกับคนโรคจิตให้ไอดินต้องหันไปคว้าของใกล้มืออย่าง...ช้อน ปาใส่กลางหัวคนที่ช่างจินตนาการอย่างนึกหมั่นไส้ในท่าทาง
"เลิกเพ้อเจ้อแล้วมายกจานออกไปก่อนที่จะอดกิน"
"คร้าบผม" เจ้าตัวรับคำก่อนจะยอมปล่อยเสาต้นรักแล้วเดินเข้าไปยกจานมักกะโรนีแกงเขียวหวานไก่ที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายไปวางที่โต๊ะอาหาร ไอดินเดินไปรินน้ำเปล่าใส่แก้วแล้วยกตามเจ้าโกลเด้นมา
"พี่ไอ วันนี้พี่ไอให้ผมกี่คะแนน"
ไอดินเงยหน้ามองคนที่ทำหน้าอย่างมีความหวังแล้วนึกขำ เห็นแล้วอยากจะแกล้งขึ้นมาเสียอย่างนั้น "ไม่ให้หรอก วันนี้ทำตัวไม่น่ารัก อย่าหวังว่าจะได้คะแนนเลยเจ้าโกลเด้น"
แล้วไอดินก็ได้เห็นเจ้าหมาหงอย แต่ก็แค่แปบเดียวเท่านั้นแหละคนที่ทำหน้าหงอยเมื่อครู่ก็ดี๊ด๊าขึ้นมาอีกรอบ "นั่งกินข้าวด้วยกันแบบนี้ในห้องเหมือนแต่งงานกันแล้วเลยเนอะ น่ารักอะ"
"พูดมากจริงๆ เลย กินๆ เข้าไป" ไอดินตักมักกะโรนีจ่อปากนายอาทิตย์หวังจะปิดปากให้เงียบแต่คนใส่ซื่อ(?)อย่างเจ้าอุ่นกลับคิดว่าไอดินกำลังป้อนให้จึงอ้าปากรับแบบหน้าระรื่น
พี่ไอป้อนด้วยอ่า... อย่างกับคนเป็นแฟนกันเลย น่ารักสุดๆไอดินถอนหายใจอย่างปลงตกและคิดว่าตัวเองพลาดไปเสียแล้วเพราะแค่มองหน้าเจ้าโกลเด้นก็รู้แล้วว่าเจ้าเด็กโข่งคิดไปคนละทางกับเขาแน่นอน แต่ก็เอาเถอะ... คิดเสียว่าป้อนมักกะโรนีแทนให้คะแนนก็แล้วกัน
หลังจากที่จัดการอาหารมื้อเย็นที่ได้กินกันเสียมืดเสร็จอุ่นก็อาสาเก็บล้างเองแล้วให้ไอดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้สบายตัว ซึ่งเจ้าของห้องก็พยักหน้ารับแล้วเดินหายเข้าไปในห้องนอน อุ่นที่เก็บล้างจานและหม้อเสร็จเรียบร้อยก็เดินถือแก้วน้ำไปนั่งดูโทรทัศน์เพื่อรอคนที่หายไปอาบน้ำ
เจ้าโกลเด้นหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องนอนเปิดออก น้ำที่กำลังยกดื่มแทบจะพ่นเมื่อเห็นเจ้าของห้องเดินออกมาพร้อมกับชุดนอน นายอาทิตย์สำลักยกใหญ่จนไอดินตกใจต้องเดินเข้ามาหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้ลูบหลังทุบหลังช่วย
"แค่กินน้ำ กินยังไงให้สำลักขนาดนี้เนี่ย"
คนที่ก้มหน้าสำลักหน้าดำหน้าแดงอยากจะเงยหน้าขึ้นประท้วง แต่ขาขาวๆ ของไอดินที่อยู่ใกล้ทำเอาไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นเลยสักนิด
จะไม่ให้เจ้าอุ่นสำลักน้ำได้ยังไงก็ในเมื่อพี่ไอเล่นใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีฟ้าอ่อนกับกางเกงขาโคตรของโคตรสั้นโชว์ขาขาวๆ แถมผมยังชื้นนิดๆ ดูเซ็กซี่ๆ อีก แบบนี้มันยั่วไอ้อุ่นชัดๆ เลยคร้าบ
"พี่ไอแต่งตัวแบบนี้นอนหรอ" หลังจากที่หายสำลักแล้วก็เงยหน้าขึ้นถาม
ไอดินก้มมองชุดที่ตัวเองใส่ "ใช่ ทำไมอะ มันใส่สบายดี" เขาแต่งชุดแบบนี้นอนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
"พี่ไอ... ถามจริง ตอนที่พี่มีเมียพี่ก็ใส่ชุดแบบนี้นอนหรอ"คนถูกถามเลิกคิ้วขึ้นมองก่อนจะนึก "ก็ใช่นะ พี่ใส่แบบนี้มานานแล้ว ตอนคบกับต้นข้าวก็แต่งแบบนี้นอนเนี่ยแหละ"
นายอาทิตย์พยักหน้ารับพลางนึกไปว่าสาเหตุที่ต้นข้าวนอกใจพี่ไอดินอาจจะเป็นเพราะทนไม่ได้ที่เห็นพี่ไอดินสวยกว่าก็ได้ละมั้ง...
"แล้วนี่จะกลับตอนไหนละ" ไอดินถามทั้งๆ ที่สายตากยังจ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์อย่างตั้งอกตั้งใจ ขาข้างหนึ่งยกขึ้นวางบนโซฟา
คนที่นั่งมองอยู่ตลอดถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ อยากจะถามจริงๆ ว่านี่ไม่ได้ยั่วกันใช่ไหม? ขากางเกงไม่ได้แคบนะครับพี่ไอ ไอ้อุ่นนี่มองแล้วมองอีกจนแทบอยากจะมีดวงตาสแกนเข้าไปถึงขอบชั้นในสีเข้มที่พี่ไอใส่อยู่จริงๆ
"เฮ้ย กลับตอนไหน" ไอดินถามอีกรอบพร้อมกับยื่นขามาสะกิดคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้เด็กโข่งที่ตอนนี้กำลังกลายร่างเป็นเด็กหื่นมองตามขาขาวๆ เรียวๆ
"ห๊ะ อ อะไรนะพี่ไอ" คนที่พึ่งได้สติร้องถามอย่างตกใจ "คืนนี้นอนด้วยคนสิพี่ไอ ไม่อยากกลับหอแล้วนะ มันดึกแล้ว อันตรายเดี๋ยวโดนฉุดไปทำยังไง"
ไอดินละอยากจะถีบเข้าสักทีพูดมาได้ว่ากลัวโดนฉุด ใครเขาจะไปกล้า แต่เอาเถอะมันก็ดึกมากแล้วจริงๆ นินะ "อื้มๆ ตามใจ อย่างนั้นก็ไปอาบน้ำไป เน่า เสื้อก็หยิบเอาในตู้แล้วกันมีตัวใหญ่ๆ อยู่กางเกงมีแบบกางเกงเล่นเซิร์ฟอยู่น่าจะใส่ได้แหละ ค้นๆ เอาแล้วกัน"
นายอาทิตย์ทำตาโตไม่คิดว่าพี่ไอจะยอมง่ายๆ แบบนี้ตอนแรกว่าจะพูดขอเล่นๆ ดันได้จริงเสียอย่างนั้น ในเมื่อเจ้าของห้องเขาอนุญาตแล้วจะบอกปัดก็เสียมารยาท คนขี้เกรงใจเลยรีบกระโดดข้ามโซฟาตรงเข้าห้องนอนพี่ไอทันทีแบบคนพูดยังพูดไม่จบประโยคดีด้วยซ้ำ
"เด็กบ้าเอ๊ย... ออกหน้าออกตาชะมัดเลย" ไอดินหันไปมองก่อนจะยิ้มขำแล้วหันกลับมาดูโทรทัศน์ต่อ
อุ่นรู้สึกว่าวันนี้ตัวเองใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าปกติอาบจนแน่ใจว่าสะอาดหอมกรุ่นจึงได้หยิบชุดของไอดินที่เลือกมาแล้วเรียบร้อยมาใส่ หันมองนาฬิกาที่วางอยู่ตรงโต๊ะข้างหัวเตียงก็พบว่าอีกสิบห้านาทีก็จะห้าทุ่มจึงเดินไปออกไปเรียกเจ้าของห้องให้เข้านอนเพราะมันดึกมากแล้ว
"พี่ไอ นอนได้แล้วครับ ดึกแล้วนะจะห้าทุ่มแล้ว"
"อีกแปบนึง ฉากนี้กำลังสนุกเลย" ไอดินพูดทั้งๆ ที่ตายังจ้องมองไปที่จอโทรทัศน์ที่ฉายภาพคนกำลังต่อสู้กันอย่างเมามัน
"ไม่เอา ไปนอนๆ อย่าดื้อ" อุ่นเดินมาแย่งรีโมทไปกดปิดแล้วจัดการอุ้มเจ้าของห้องขึ้นพาเดินกลับเข้าไปในห้องแบบที่ไอดินร้องด้วยความตกใจ จะดิ้นก็ไม่กล้ากลัวจะตกลงไป ตัวเขาเองก็ไม่ใช่เบาๆ ทำไมเจ้าเด็กนี่มันอุ้มเขาได้ง่ายจังนะ
อุ่นวางร่างของพี่ไอลงบนเตียงก่อนจะลอบผ่อนลมหายใจออกมา พี่ไอตัวอย่างหอม แถมยังนิ่มเวอร์อีกตั้งหาก โดนแล้วของมันแทบขึ้นอยากจะฟัดให้หนำใจเสียเหลือเกิน ฮึ่ม! ไอ้อุ่นมันเขี้ยวอยากกัด
"นอนๆ ผมปิดไฟแล้วนะ" ไม่ต้องรอให้อีกคนประท้วงอะไร นายอาทิตย์ก็เดินไปปิดไฟแล้วคลำทางกลับมาที่เตียง พอลงนอนได้เท่านั้นแหละแขนยาวก็เอื้อมไปคว้าร่างของไอดินมากอดเสียแน่นจนเจ้าของร่างสะดุ้งด้วยความตกใจ "นอนกอดหน่อย พี่ไอตัวนุ่มอะ ชอบ"
"นอนดีๆ สิ" ไอว่าพลางขยับตัวอย่างยากลำบากเพราะโดนเจ้าเด็กข้างๆ กอดรัดเสียแน่น แขนกอดอย่างเดียวไม่พอ ขาก่ายอีกตั้งหาก นี่คิดว่าขาเล็กมาก เบามากอย่างนั้นสิ
"ก็นี่ไง... นอนดีแล้ว พี่ไออะเลิกดิ้นได้แล้วดิ้นมากเดี๋ยวไอ้อุ่นน้อยมันลุกมาดิ้นด้วยหรอก"
"ทะลึ่ง!" หยิกเข้าที่แขนไปหนึ่งที
"ก็พูดจริงนินา นอนๆ นอนกันนะครับ" รั้งร่างไอดินมากอดเสียจนแทบไม่มีช่องว่างระหว่างกัน ริมฝีปากแนบลงกับแก้มนิ่มๆ หอมๆ เต็มฟอด "ฝันดีนะครับพี่ไอ"
"อ... อื้ม ฝันดี"
"หอมผมบ้างดิ" เอียงแก้มให้พร้อมเสร็จสรรพ
"เรื่องมาก" ถึงปากจะว่าแต่ก็ยอมยื่นปลายจมูกมาแตะเข้าที่แก้มของเด็กโข่งเร็วๆ แม้จะแผ่วเบาแต่เจ้าอุ่นก็ยิ้มแก้มแตกแล้ว ก้มลงหอมแก้ม หอมปากไอดินอีกชุดใหญ่จนชื่นใจถึงได้ยอมนอนกอดนิ่งๆ
"รักพี่ไอนะครับ ฝันดีครับ"♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
TBC************************************************
พี่ไอรู้ความจริงแล้วค่าว่าใครคือเจ้าของโพสอิท เหลือแค่อุ่นแล้วที่ยังไม่รู้ ถ้ารู้จะเป็นยังไงน๊า ตอนนี้นี่... น่ารักอ่า ฟางชอบมากเลยค่ะ น่ารักสุดๆ เลย คนหนึ่งก็ขี้แกล้ง ทะลึ่ง ทะเล้น ส่วนอีกคนทำเป็นโหดแต่ก็ยอมเขาหมดทุกอย่างเลยยย น่ารักเหลือเกิน น่ารักมากกกก (คนแต่งเพี้ยนไปแล้วค่า ณ ตอนนี้)
สนุกไม่สนุกยังไงคอมเมนต์บอกกันด้วยนะคะ แล้วเจอกันต่อหน้าค่ะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #อุ่นไอรักBL ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ