บทสิบห้านายอาทิตย์กำลังมีความสุขอย่างสุดๆ เหตุผลนะหรือ... ก็เพราะคนที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ นี่ยังไงล่ะ คนที่เรียกว่าแทบจะสลบไปเพราะความเหนื่อยจากแรงอึดของเจ้าโกลเด้นที่ทำประตูแบบไม่เกรงใจเจ้าของประตูเลยสักนิด
คนที่ยังอึดและแรงดีขยับลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแบบเร็วๆ ให้ร่างกายรู้สึกสดชื่น ก่อนจะหยิบกะละมังใบเล็กมาใส่น้ำเพื่อไปเช็ดตัวให้คนที่หลับอยู่ อดที่จะรู้สึกตกใจกับเวลาไม่ได้เพราะตอนนี้ท้องฟ้าด้านนอกเปลี่ยนสีไปแล้วเรียบร้อย
อุ่นเลิกผ้าห่มที่คลุมร่างของไอดินออกพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อร่างขาวๆ ที่แต้มไปด้วยจุดสีแดงๆ ปรากฏอยู่ตรงหน้า ทั้งๆ ที่เสียน้ำไปเยอะมากแต่ทำไมยังรู้สึกอยากเสียอีกก็ไม่รู้สิ
ไม่ได้โว้ย!! ไอเหนื่อยมากแล้วนะ หยุดคิดสัปดนได้แล้วไอ้อุ่นเอามือตบแก้มตัวเองเพื่อเรียกสติให้เลิกหื่นกามแล้วใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัวให้กับคนรัก
"อือ..."
ไออย่าคราง...อุ่นได้แต่ร่ำร้องในใจพลางเบะปากเมื่อทันทีที่ความเย็นบนผ้าขนหนูลูบผ่านไปบนตัวของไอดินเจ้าตัวก็ส่งเสียงออกมาทันที
"ไอ... ช เช็ดตัวก่อนค่อยนอน นะ" เลยตัดสินใจปลุกคนหลับให้ตื่นเพื่อที่เจ้าตัวจะได้ไม่เผลอส่งเสียงอันเป็นเหตุให้นายอาทิตย์คิดไกล
"ง่วง... เหนื่อย... เพลีย..." คนโดนปลุกหน้าตาหงุดหงิดได้ที่เพราะเขาอยากจะนอน
"ครับ รู้แล้วครับแต่เช็ดตัวก่อนไงจะได้นอนสบายๆ นะ" อุ่นขยับไปนั่งซ้อนหลังคนงัวเงียก่อนจะลงมือเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ไอดินที่นั่งหลับตานิ่งพิงอกกว้าง
จับคนเหนื่อยนั่งพิงหมอนดีๆ แล้วขยับไปเช็ดขาต่อก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง "ไอ... ข้างหลังต้องเช็ดด้วยนะ เผื่อมันมีน้ำผมอยู่"
เพราะรอบแรกที่พวกเขาทำกันในห้องน้ำอุ่นไม่ได้ใช้ถุงยางแถมยังติดพันมาจนถึงรอบสองที่โอบอุ้มกันมาต่อบนเตียง กว่าจะพาตัวไปหยิบเครื่องมือป้องกันได้ก็ปาเข้าไปรอบที่สามแล้ว
"ก็เอาออกดิ" คนเหนื่อยยังคงหลับตาพูดอย่างไม่สนใจอะไร
"อย่างนั้นมานอนคว่ำนะ จะได้ทำความสะอาดให้"
"โอ๊ย..." คนขยับตัวร้องออกมาเพราะรู้สึกเจ็บระบมไปทั่วร่างกายจนนายอาทิตย์ต้องเข้าไปช่วยประคองให้นอนคว่ำลอง คว้าหมอน ผ้าห่มมารองสะโพกให้สูงขึ้น
อึก!ได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อสองมือจับแก้มก้นขาวๆ แยกออกจนเห็นช่องทางรักที่ตอนนี้เป็นสีแดงจากการถูกเสียดสี แถมมันยังคลายตัวเพราะพึ่งผ่านกิจกรรมรักมา
"ไอเจ็บอยู่ ไอเจ็บอยู่ ไอเจ็บอยู่" ท่องประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนกับกำลังสะกดจิตตัวเอง แต่แล้วก็แทบจะตบะแตกเมื่อคนนอนคว่ำเอื้อมมือมาแยกแก้มก้นออกแทน
"เอาออก จะนอนแล้ว"
นายอาทิตย์ไม่รู้ว่าที่ไอดินทำแบบนี้เพราะรู้สึกตัวชัดเจนหรือแค่อยากจะนอนจึงทำไปโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
ก็โคตรยั่วอารมณ์ไอ้อุ่นเลย"ค... ครับเอาออก เอาออก" เสียงสั่นมือสั่นพลางจ้องมือขวาๆ ที่เอื้อมมือมาอำนวยความสะดวกไม่วางตา ไหนจะขาเรียวๆ ที่แยกกว้างนั้นอีก ก้นโด่งๆ โอ๊ยยย ไอ้อุ่นอยากจะกระแทกให้ช้ำ
"เอาออก..." แล้วก็
"เอาเข้า แล้วก็เอาออก เอาเข้า... ไอ้เชี่ยอุ่น!!! เอาออกโว๊ยไม่ใช่เอาเข้า" แทบจะควบคุมสติไม่อยู่ต้องยกมือตบหัวตัวเองเพื่อเรียกสมาธิ
เจ้าโกลเด้นยักษ์ผ่อนลมหายใจเหมือนคนเตรียมสมาธิก่อนจะเริ่มทำความสะอาดร่างกายให้ไอดินต่อ แม้ภายนอกจะทำตัวเหมือนนิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ภายในใจนี่ต้องท่องคาถา
ยุบหนอ อย่าพองหนอ ไอเหนื่อยหนอนายอาทิตย์รีบดึงมือกลับอย่างแตะโดนของร้อนหลังจากเช็ดตัวทำความสะอาดให้ไอดินแล้วเรียบร้อย หันไปหยิบชุดนอนที่ตัวเองซื้อมาให้ไอดินใส่ ที่มันก็เป็นแค่เสื้อเชิ้ตไซต์พิเศษสีขาวเนื้อผ้าบางเบามาสวมให้พร้อมกับบ็อกเซอร์ขาสั้นจุ๊ดจู๋อีกตัว แล้วยกกะละมังเข้าห้องน้ำพร้อมกับใช้แม่นางนิ้วทั้งห้าของตัวเองกล่อมลูกรักให้หลับ
จนเมื่อสบายตัวแล้วนั่นแหละถึงได้เดินออกจากห้องน้ำมายืนลังเลอยู่ข้างเตียง ตั้งแต่ตื่นนอนตอนบ่ายจนถึงตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มแล้วไอดินและตัวเขายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย สำหรับตัวอุ่นนั่นไม่มีความหิวเลยเพราะมันอิ่มอกอิ่มใจ แต่คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงเนี่ยสิ... จะหิวไหมนะ
แต่ก็ไม่อยากปลุกคนที่กำลังหลับให้ตื่นขึ้น เขาจึงตัดสินใจลงนอนข้างๆ แทน ไว้ไอดินตื่นแล้วค่อยไปหาอะไรมาให้กินแล้วกัน ซึ่งทั้งสองคนก็หลับยาวไปจนถึงเช้า
นายอาทิตย์เป็นฝ่ายรู้สึกตัวขึ้นมาก่อน ชายหนุ่มรับรู้ถึงอุณหภูมิที่สูงกว่าปกติของคนในอ้อมกอดก็รีบลุกขึ้นทันทีตั้งใจจะเข้าไปหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้แต่เสียงโทรศัพท์ของไอดินที่ดังลั่นอยู่นั่นทำให้เขาต้องผละไปดู
"พี่เกล้า หวัดดีครับ"
(อ้าว... ไอละ) ปลายสายส่งเสียงถามกลับมาด้วยความงุนงง
"พี่ไอหลับครับ ไม่สบายพี่เกล้ามีไรเปล่า"
(เห็นมันยังไม่มาที่ร้านเลยถามดู แล้วทำไมมันไม่สบายได้ละเมื่อวานที่เจอก็ยังปกติดี อ๋อ... หรือว่า...)
เกล้าไกลลากเสียงยาวให้คนฝั่งนี้หัวเราะออกมาก่อนจะพูดยอมรับ (เออๆ ดูแลมันดีๆ ด้วยละ อ๋อ แล้วก็... หึหึหึ) คนปลายสายหัวเราะก่อนจะพูดต่อ (อดทนอดกลั้นนะมึง เพราะไอตอนป่วยนี่สุดยอดเลยว่ะ)
สายวางไปแล้วพร้อมกับทิ้งปริศนาให้คนฟังขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะรีบวางโทรศัพท์ไว้อย่างเดิมเมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้กำลังจะไปหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้ไอดิน
หลังจากเช็ดตัวให้เสร็จเรียบร้อยคนตัวสูงตั้งท่าจะผละออกเพื่อไปซื้อโจ๊กหรือไม่ก็ข้าวต้มมาให้คนป่วย แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับลุกจากเตียงคนที่หลับอยู่ก็ลืมตาตื่นขึ้นมามอง
"จะไปไหน..." เสียงอู้อี้ๆ ของคนป่วยที่คนฟังรู้สึกว่ามันแลดู... อ้อน
"จะไปซื้อข้าวให้ไอไงครับ ไอไม่สบายกินข้าวกินยาจะได้นอนต่อ"
ดวงตาเรียวที่แลดูฉ่ำเยิ้มเพราะพิษไข้ช้อนขึ้นมองสอบตากับคนที่นั่งอยู่บนเตียงให้เจ้าอุ่นต้องลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่
...อดทนอดกลั้นนะมึง เพราะไอตอนป่วยนี่สุดยอดเลยว่ะ... อุ่นคิดว่าตอนนี้เขาเริ่มจะเข้าใจในความหมายของเกล้าไกลแล้ว
"ไม่เอา... ไม่ให้ไป ไม่ทิ้งกันสิ" น้ำเสียงอ้อนๆ ที่ปกติไม่เคยได้ฟัง ดวงตาออดอ้อนที่ปกติไม่เคยได้เห็นตอนนี้นายอาทิตย์เห็นแล้ว
แต่มันช่างเป็นการเห็นที่ทรมานเหลือเกิน! ก็เพราะไอป่วย เห็นไปก็จับฟัดไม่ได้อยู่ดี ทรมานไอ้อุ่นมาก
"ไม่ได้ทิ้งครับคนดี อุ่นจะลงไปซื้อข้าวให้ไงที่ห้องไม่มีของเลยอุ่นเลยจะลงไปซื้อ ไม่อยากหายหรอครับหือ" ก้มลงจูบขมับที่ชื้นเหงื่อนั้นก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเช็ดให้
"ฮือ... ไม่เอา ไม่อยู่คนเดียว หิว ปวดหัว เพลีย เจ็บคอ..." เมื่ออ้อนแล้วไม่ได้ผลคนป่วยเลยเริ่มงอแงแทน
"โอ๋ๆๆๆ ไม่เอาไม่ร้องนะครับ" อุ่นลนลานอุ้มคนป่วยมากอดทันทีเมื่อหน้าใสๆ นั้นเบ้เหมือนจะร้องไห้ "นี่ไงอุ่นจะลงไปซื้อข้าวมาให้จะได้กินข้าวกินยาแล้วก็จะหายป่วยเลยไงครับ"
"อือ..."
"โอเคนะครับ ไปแปบเดียวเดี๋ยวขึ้นมาอยู่ด้วยนะ"
"สิบนาที..."
"ครับผม สิบนาทีครับ นอนไปก่อนนะ" นายอาทิตย์จับร่างคนป่วยให้นอนลงบนเตียงพร้อมกับห่มผ้าให้เสร็จสรรพก่อนจะคว้ากระเป๋าเงินกุญแจห้องแล้วก้าวเร็วๆ ออกจากห้องไปทันที
นายอาทิตย์ได้แต่ยืนยิ้มเหมือนคนบ้าเวลาที่นึกถึงคนขี้อ้อนที่นอนรออยู่บนห้อง เวลาปกติไอดินก็น่ารักมากอยู่แล้วแต่พอป่วยแล้วทั้งขี้อ้อน งอแงแบบนี้ก็ยิ่งน่ารัก
เหมือนลูกแมวไม่มีผิด♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
คนที่ลงไปซื้อโจ๊กซื้อยาหน้าคอนโดรีบร้อนก้าวขาเดินเร็วๆ จากหน้าประตูคอนโดไปที่ลิฟต์ เขาเสียเวลาไปกับการซื้อโจ๊กค่อนข้างนานเพราะคนเยอะ ตอนนี้เลยเวลาสิบนาทีที่บอกกับไอดินไปแล้ว ไม่รู้ว่าลูกแมวป่วยของเขาจะงอนหรือเปล่า ยิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูกอยู่ด้วย แต่ทั้งๆ ที่กังวลและคิดแบบนั้น ใบหน้าของนายอาทิตย์ยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเริ่มคิดว่าถ้าโดนงอน จะง้อคนขี้งอนยังไงดี
"ไอครับ โจ๊กมาแล้วนะ" เจ้าโกลเด้นถือชามโจ๊กที่ยังมีควันลอยอยู่เข้ามาในห้องนอนพร้อมกับถุงยาและแก้วน้ำก่อนจะยิ้มขำเมื่อเจ้าของห้องที่อายุมากกว่าตนเองอยู่หลายปีตอนนี้กำลังทำตัวเหมือนเด็กๆ โดยการยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงมีเส้นผมยุ่งๆ โผล่พ้นผ้าห่มมาเล็กน้อยแค่นั้น
คนตัวโตนั่งลงบนเตียงข้างก้อนกลมๆ "ไอครับ... มากินโจ๊กก่อนนะครับจะได้กินยาต่อนะ"
"มาช้า" เสียงอู้อี้ดังมาจากคนป่วยแสนงอนที่ตอนนี้ถอดคราบไอดินคนหน้านิ่งทิ้งไปหมดแล้ว
นายอาทิตย์ยิ้มก้มลงนอนกอดก้อนผ้าห่มที่พันร่างของไอดินเอาไว้ก้มลงหอมแก้มอีกคนผ่านผ้าก่อนจะรัดเอาไว้แน่นจนคนป่วยต้องโวยวายเพราะหายใจไม่ออก "พอแล้วหายใจไม่ออก เจ็บด้วย เจ็บบบบบบบบบบบบบบ"
"โอ๋ๆๆ ขอโทษนะครับ ขอโทษนะ เจ็บมากไหมให้ทายาไหมจะได้หายไวๆ"
"ไม่ต้องเลย หิวแล้ว ไหนอะโจ๊ก" คนป่วยหน้างอง้ำแลดูน่ารักในสายตาคนมอง
ไอดินขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอนตัวพิงนายอาทิตย์แบบเต็มแรงเหมือนคนไร้กระดูกจนคนโดนพิงถึงกับหัวเราะ "ไอพิงผมแบบนี้แล้วจะป้อนโจ๊กให้ได้ยังไงละครับ"
"ก็จะพิงอะ" คนงอนก็ยังคงงอนไม่หายจนอุ่นยอมแพ้ ขยับไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงคนป่วยมานั่งพิงอกอยู่กลางหว่างขาตัวเอง แม้จะทุลักทุเลไปบ้างเวลาป้อนโจ๊กให้คนไอดิน แต่เพื่อง้อคนรักแล้วก็... สบายมาก
"ตอนป่วยแล้วกลายเป็นลูกแมวไปเลยนะ" เห็นแก้มที่แดงเพราะพิษไข้แล้วก็อดใจไม่ไหวก้มลงหอมแก้มไปอีกรอบ "ใครเคยเห็นไอเวลาป่วยมากครับเนี่ย"
"พ่อ แม่แล้วก็เกล้า... แค่นี้แหละ" คนที่พึ่งกินยาแก้ไข้แก้อักเสบไปเอนตัวพิงอกอุ่นอีกรอบดวงตาเรียวปรือจะปิดลง เขายังรู้สึกระบบไปทั้งร่างไม่หาย นึกๆ แล้วก็หมั่นไส้คนทำเลยต้องหยิกแขนหยิกขาไปรอบ
"ต่อไปนี้คนที่จะเห็นไอป่วยแบบนี้ได้ต้องมีผมอีกคนนะ แล้วก็พี่เกล้าถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ต้องให้เห็นก็ได้ รู้ไหมครับ"
"หึงหรอ"
"หึงสิ ไอป่วยแล้วทั้งน่ารัก น่าฟัด น่าขย้ำซะขนาดนี้ จะไม่ให้หึงไม่ให้หวงได้ไง" พูดไปก็คลอเคลียคนในอ้อมแขนไปด้วยซึ่งคนป่วยที่กลายเป็นคนขี้อ้อนก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังเอียงแก้มให้อีกตั้งหากจนเจ้าโกลเด้นได้ใจ ใช้ริมฝีปากงับผิวแก้มเบาๆ อย่างเอ็นดู
"นอนไหมครับ ตัวยังร้อนๆ อยู่เลยเดี๋ยวอุ่นเช็ดตัวให้นะ จะได้นอนสบายๆ โอเคไหมครับ"
"อืม" ไอดินพยักหน้ารับ เห็นแบบนั้นบุรุษพยาบาลชั่วคราวก็ลุกจากเตียงไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้คนป่วยอีกรอบ
"ไอ... ทายาข้างหลังหน่อยนะ จะได้หายไวๆ นะครับ"
"ฮือ... ไม่เอา... เจ็บ" ไอดินส่ายหน้าไปมาทั้งยังจะขยับหนีอีกตั้งหาก
"แปบเดียว นิดเดียวนะครับ นะ" สาบานได้จริงๆ ว่าที่ทำนี่เพราะเป็นห่วงไม่ได้มีความคิดลามกเลยสักนิดถึงแม้ว่ามันจะน่าคิดก็เถอะ แต่พอเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของไอดินเวลาขยับตัวแล้วก็รู้สึกผิดและเป็นห่วง
"มันเจ็บนะ... มันแสบด้วย..."
"ไม่เจ็บครับ ไม่แสบด้วยนะ แปบเดียวเอง"
"ต้นข้าวบอกเจ็บ... ตอนนี้ก็เจ็บ ไม่เอา... ไม่ทา"
คนตอบที่ทำให้คนฟังนึกตามก่อนจะเผลอพูดออกมาอย่างที่ใจนึก
"มีแค่นั้นทำใครเขาเจ็บได้ด้วยหรอ"ตุบ!!
หมอนที่หนุนนอนลอยหวืดมากระทบใบหน้าของคนพูดอย่างเต็มแรงที่คนป่วยจะเค้นออกมาได้ ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่อที่ตอนนี้คงเพราะเขินอายมากกว่าเพราะพิษไข้ "ทุเรศ!"
นายอาทิตย์หัวเราะวางหมอนไว้บนเตียงก่อนจะเข้าไปกอดอ้อนคนงอน "ขอโทษครับๆ ไม่ได้ตั้งใจจะว่าเลยนะจริงๆ สาบานได้นะ ขอไอก็ไม่เล็กหรอกเนอะ ดูสิ" แค่พูดไม่พอจะมีการก้มมองอีกตั้งหาก เพราะเจ้าโกลเด้นยังไม่ได้แต่งตัวให้ตอนนี้ตัวไอดินเลยเปลือยเปล่าให้คนมักมากโลมเลีย
เพียะ!
แม้จะไม่มีแรงลุกขึ้นมาเตะ แต่แรงที่มือยังไม่ตกเพราะไอดินก็ยกมือตีเข้าที่แก้มของนายอาทิตย์ทันทีที่สายตาโลมเลียและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์หันกลับมา "ทะลึ่ง! ลามาก! มักมาก! หื่นกาม!"
"น้อมรับคำชมครับ โอ๋ๆๆ ไม่เล่นแล้วๆ มาทายาก่อนจะได้แต่งตัวนอน โป๊นานๆ เดี๋ยวไอ้อุ่นน้อยมันตื่นขึ้นมาแล้วไอจะเจ็บตัวอีกนะ"
เท่านั้นแหละคนป่วยก็งัดแรงมาทั้งทุบทั้งตีอีกคนทันที อุ่นได้แต่หัวเราะอย่างพอใจที่ทำให้ไอดินเขินได้ ก่อนจะจัดการอุ้มลูกแมวน้อยมานั่งซ้อนตักโดยให้หันหน้าเข้าหาตัวเอง มือหนาเลื่อนกอดเอวคอดเอาไว้แน่นแบบที่ไอดินก็ยกมือกอดรอบคอเจ้าโกลเด้นไว้เช่นเดียวกัน คนแข็งแรงดีหันไปหยิบหลอดยาที่ซื้อมาด้วยออกมา ตอนไปซื้อนี่ถามว่าอายไหมก็นิดหน่อยแต่เพราะความเป็นห่วงคนรักมีมากกว่าเจ้าตัวเลยเล่าเสียแทบหมดเปลือกว่าอยากได้ยาอะไรไปใช้ทาในส่วนไหน จนเภสัชกรสาวถึงกับหน้าแดงไปเลยทีเดียวก่อนจะหยิบยาส่งให้แบบมือสั่นๆ พร้อมกับยาแก้ไข้ ยาแก้อักเสบอีกชุดใหญ่
"อึก!..." ไอดินเม้มปากแน่นเมื่อความเย็นของตัวยาสัมผัสที่ช่องทางด้านหลัง สะโพกยกลอยอย่างไม่รู้ตัวตอนที่ปลายนิ้วของอีกคนสัมผัสวนไปรอบๆ
"ทายาให้ไอ ทายาให้ไอ" คนที่เป็นฝ่ายทายาก็ท่องคาถาสะกดจิตตัวเองเหมือนเมื่อคืนทันทีเมื่อปลายนิ้วไม่รักดีมันอยากจะทำมากกว่าป้ายยา เพราะตอนนี้ปลายนิ้วนั้นกำลังดุนดันช่องทางด้านหลังจนมันหายเข้าไปภายใน "ทายาข้างในให้ไอ ทายาข้างในให้ไอ"
มันก็แค่ข้ออ้าง... ของคนหื่นกาม"ฮ๊า..."
"ไออย่าคราง... อย่าตอดนิ้วอุ่นดิ" ทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นฝ่ายคิดอกุศลก่อนเอง กลับไปโยนความผิดให้คนป่วยเสียอย่างนั้น
"อ... อุ่นก็เอานิ้วออก เอา... เอาออกสิ" ลูกแมวที่ดวงตาฉ่ำน้ำไปหมดผละออกมามองหน้า แต่นั่นมันเหมือนกับยิ่งกระตุ้นอารมณ์หื่นกามของนายอาทิตย์มากกว่าเดิมเสียอีก
ทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ขอร้องกันแบบนี้ด้วย ไอ้อุ่นมันอยาก!
"ค... ครับๆ ทายาต่อเนอะ" ทั้งๆ ที่ปากบอกว่าทายาแต่ปลายนิ้วก็ยังไม่ดึงออกจากช่องทางนั้นสักที
กว่าจะทายาเสร็จไอดินก็มีอาการเจ็บคอเพิ่มมากขึ้น แถมยังต้องเช็ดตัวใหม่อีกรอบเพราะเนื้อตัวเปื้อนไปด้วยน้ำสีขุ่นๆ ทั้งของตัวเองและของคนที่ทำหน้าที่เป็นเก้าอี้ให้ ยังดีที่นายอาทิตย์ยังรู้สึกตัวว่าตอนนี้ไอดินกำลังป่วยทุกอย่างจึงจบลงด้วยการที่ต่างฝ่ายต่างใช้แม่นางทั้งห้าให้กันและกัน
"นิสัยไม่ดี... คนป่วยอยู่แท้ๆ อึก..." ไอดินมองค้อนคนตัวโตซึ่งเดินกลับมาจากการไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาอีกรอบ
นายอาทิตย์ทำหน้าสำนึกผิดทั้งๆ ที่ดวงตาเป็นประกายอย่างมีความสุขเลยโดนสำเร็จโทษด้วยการหยิกแขนจนเนื้อเขียวไปหนึ่งที มีการมาร้องโอดโอยด้วยความเจ็บเรียกคะแนนสงสารอีกตั้งหาก แต่คนโดนรังแกจนนอนป่วยไม่รู้สึกสงสารหรือเห็นใจสักที หันมาทำหน้างอใส่แล้วหันหนีทันที เดือดร้อนให้คนสร้างเรื่องต้องตามขึ้นไปง้อบนเตียง
เอ่อ... หมายถึงขึ้นไปนอนกอดง้อเฉยๆ แค่นั้น
"ไออ่า... ไม่งอนนะ อุ่นผิดไปแล้วครับ สำนึกผิดแล้วจริงๆ นะคนดี" หัวทุยๆ ถูไปมาที่ไหล่ด้านหลังของคนป่วย มือทั้งสองข้างสอดกอดรอบเอวคอดของไอดินเอาไว้ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยออดอ้อนขอความเห็นใจ
"ลูกแมวของโกลเด้นครับ... โกลเด้นขอโทษนะ ยกโทษให้โกลเด้นนะ ต่อไปนี้จะไม่เอาเปรียบลูกแมวตอนป่วยอีกแล้วนะ แต่ตอนไม่ป่วยไม่เกี่ยวกันนะ" ชะโงกหน้าไปทำตาปริบๆ ก่อนจะย้ายตัวเองไปด้านหน้าของไอดินแทนเพราะไม่อยากจะพลิกตัวลูกแมวมากนักกลัวว่าจะสะเทือนจนเจ็บ
"ไม่ต้องมาอ้อนเลย" คนป่วยงอแงใส่ ผลักหน้า ผลักร่างหนาๆ ให้ออกห่าง
"ลูกแมวครับ... อุ่นผิดไปแล้วจริงๆ นะตัวเอง ยกโทษให้เค้านะ" รั้งคนแสนงอนมากอดซุกหน้าลงกับอกหอมๆ แล้วไถปลายจมูกไปมาจนไอดินหัวเราะด้วยความจั๊กจี้
"หัวเราะแล้ว... หายโกรธกันนะครับคนดี นะ"
แล้วไอดินก็ยังคงเป็นไอดินคนเดิม คนที่ไม่สามารถต้านทานคนรักได้ "อือ... ก็ได้"
"ขอบคุณครับ รักไอนะครับ รักลูกแมวขี้อ้อนคนนี้มากนะครับ จุ๊บ"♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
TBC************************************************
ตอนนี้พี่ไอของเรากลายร่างแหละ กลายเป็นลูกแมวตัวน้อยๆ ขี้อ้อน แถมยังงอแงอีกตั้งหาก น่ารักอะ! เจ้าโกลเด้นของเราก็ใช่ย่อย ทั้งหื่นทั้งน่ารักน่าเอ็นดูไปพร้อมๆ กัน คนอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยย ตอนนี้หวานๆ ปนหื่นๆ เนอะ ฮาาาา......... คู่นี้เขาน่าอิจฉาจริงๆ ค่ะ พี่ไอป่วยเจ้าอุ่นของเราก็ดูแลอย่างดีแม้จะตอดเล็กตอดน้อยเอากำไรตลอดก็เถอะ อิจฉาๆๆ อยากมีแฟนแบบเจ้าโกลเด้นบ้างงงงงง พี่ไอออออ ขอได้ม้ายยยยยยยยย ฮา... ฟางเพี้ยนไปแล้วค่ะ... วันนี้มาบ่ายเลย พอดีตอนเช้าไปจองชุดครุยมา ปลายปีนี้เค้าก็รับปริญญาแล้วแหละ! อิอิ
เจอกันตอนหน้านะคะ คอมเมนต์ให้กำลังใจคนเขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ 
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #อุ่นไอรักBL ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ ฟางเข้าไปส่องตลอดนะคะแล้วก็จะเข้าไปตอบกลับด้วยน๊า หรือไม่ก็ทักทายกันได้ที่ @Fangiily_GC นะคะ
หัวข้อ: อุ่นไอรัก ❤ } UP รายละเอียด... รูปเล่มนิยาย / P.29 15/06/2559 (อ่าน 266527 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก