(ต่อค่ะ)"อูยยย... เจ็บๆ ไอผมเจ็บ" เสียงโอดครวญของนายอาทิตย์ร้องลั่นยามที่ไอดินป้ายยาลงบนแผลถลอกบนหลังไล่มาจนถึงสะโพกของเขาจนรู้สึกเจ็บแล้วก็แสบไปหมด
"เจ็บมากเลยเหรออุ่น" คนป้ายยาทำหน้าเสียเมื่อได้ยินเสียงร้องของคนรักที่ร้องลั่นอย่างกับแขนจะหักขาจะขาดจนไอดินต้องละมือออกจากแผ่นหลังนั้น
"เจ็บ... เจ็บมากเลยไอ" คนเจ็บร้องอ้อนก่อนจะหันไปกอดเอวไอดินที่นั่งอยู่บนเตียงข้างๆ กันแล้วซุกหน้ากับตักนุ่มนิ่มนั้น
"ทายาให้เสร็จก่อนจะได้หายไวๆ ไง"
"ทายาแล้วต้องจุ๊บๆ ด้วยนะ ไม่อย่างนั้นอุ่นไม่หายเจ็บแน่เลย นะไอนะ" เจ้าโกลเด้นร้องอ้อนต่อคลอเคลียใบหน้ากับตักของไอดินไม่หยุด
ไอดินหัวเราะกับท่าทางขี้อ้อนของอุ่นก่อนจะพยักหน้ายอมรับแต่โดยดี ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่บนห้องนอนของไอดินหลังจากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ส่วนเหตุการณ์ที่ว่าก็คือ...
‘นายอุ่น!!!’
‘ฮ... เฮ้ย!!!’
‘อุ่น!!!!!’
พรืด! ตุบ!
‘โอ๊ยยยยยยยยยยย!!’เสียงแรกคือเสียงของพ่อของไอดินที่ตะโกนเรียกเจ้าอุ่นที่กำลังตั้งอกตั้งใจปีนลงจากต้นมะม่วงหลังจากที่เก็บมะม่วงตามคำสั่งเสร็จเรียบร้อยจนคนที่กำลังปีนลงจากต้นไม้ถึงกับสะดุ้งตกใจร้องลั่นมือที่เกาะต้นไม้อยู่ก็หลุดพรืดลงร่างทั้งร่างล่วงลงสู่พื้นสนามหญ้าพร้อมกับเสียงร้องของไอดินที่ร้องอย่างตกใจที่เห็นคนรักตกต้นไม้ โชคยังดีที่อุ่นตกจากความสูงไม่มากนักอีกทั้งยังมีสนามหญ้านุ่มๆ รองรับทำให้มีแผลถลอกบางจุดเท่านั้น แต่แม่ของไอดินที่พอรู้เรื่องก็รีบสั่งให้ไอดินพาไปตรวจที่โรงพยาบาลทันทีก่อนจะได้ยามาทาแผลถลอกจนเป็นเหตุให้เจ้าโกลเด้นได้ออดอ้อนคนรักอยู่แบบนี้
ไอดินนั่งให้เจ้าโกลเด้นนอนฟุบหน้าลงกับตักอยู่แบบนั้นก่อนจะเอื้อมมือมาทายาที่แผลตามหลังและสะโพกให้ต่อจนเสร็จ "ไปนอนพักดีๆ ก่อนสิ เดี๋ยวลงไปยกข้าวมาให้วันนี้คงยังนั่งลำบากละมั้งตึงๆ แผลไหม"
"ก็นิดหน่อยนะครับ แต่ผมลงไปข้างล่างก็ได้นะไม่ได้เจ็บมากหรอก" คนที่ฟุบหน้าเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มให้ก่อนจะขยับไปนอนตะแคงข้างบนเตียงดีๆ เวลานี้ยังนอนหงายไม่ได้เพราะแผลบนหลังเลยได้แต่นอนคว่ำไม่ก็นอนตะแคงแบบนี้เท่านั้น
"ไม่เป็นไรหรอก คืนนี้ค้างที่นี่กันก็แล้วกัน ที่จริงอุ่นน่าจะนอนโรงพยาบาลนะ" ไอดินยังคงรู้สึกเป็นห่วงคนรักอยู่ไม่น้อย ก็แน่ละเห็นเจ้าโกลเด้นตกต้นไม้ต่อหน้าต่อตาก็เลยอดเป็นกังวลไม่ได้
"ไม่เป็นไรครับ เล็กน้อยน่า... อยากจะจบกับลูกคนเล็กบ้านนี้ก็ต้องเต็มที่หน่อยสิ" อุ่นพูดเอื้อมมือไปจับมือของคนรักมากุมเอาไว้ก่อนจะดึงมากดจูบลงกับฝ่ามือนั้น กระตุกมือของไอดินพร้อมกับพยักหน้าให้อีกคนก้มหน้าลงมาหา ซึ่งไอดินเองก็พอรู้ว่าเจ้าโกลเด้นต้องการอะไรจึงก้มหน้าลงไป
แต่ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะสัมผัสกันอย่างที่ตั้งใจเอาไว้เสียงทุบประตูห้องก็ดังลั่นเสียทั้งสองคนต้องสะดุ้ง ใบหน้าของโอบอุ้มและพ่อบึ้งตึงยืนกอดอกอยู่หน้าประตูจ้องมายังคนที่นอนเหม็บอย่างไม่ละสายตาไปไหนจนอุ่นได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ
"เป็นไงบ้างละ" คนเป็นพ่อส่งเสียงถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าอุ่นเสียจนเจ้าตัวรู้สึกอยากจะหายตัวได้
นายอาทิตย์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงดีๆ ก่อนจะตอบ "ก็ไม่เป็นอะไรมากครับ"
"ซุ่มซ่าม" คนเป็นพ่อยังพูดต่อแบบที่คนเจ็บตัวอยากจะร้องเรียนเหลือเกินว่าที่เขาต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ไม่ใช่เพราะคุณพ่อหรอกหรือ
"ก็เพราะพ่อนั่นแหละ เรียกอุ่นเสียงดังขนาดนั้นคนกำลังตั้งใจปีนต้นไม้ก็ตกใจหมดสิครับ นี่ถ้าอุ่นอยู่สูงกว่านี้ไม่ตกลงมาคอหักตายเลยหรือครับ" ไอดินขมวดคิ้วใส่พ่อพร้อมกับแย้งให้คนเจ็บ
ตกลงไอเป็นห่วงหรือไอกำลังแช่งวะเนี่ย..."น้องไอ..."
"พี่โอบก็ด้วยเอาบันไดไปเก็บทำไมครับ แบบนี้จงใจจะแกล้งอุ่นชัดๆ เลยถ้าอุ่นเป็นหนักกว่านี้ขึ้นมาจะทำยังไงครับ"
"น้องไอ..." ทั้งคนพี่และคนพ่อต่างส่งเสียงเรียกไอดินอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะโดนดุแบบนี้
"ไม่ต้องมาเรียกชื่อผมเลย ขอโทษอุ่นเลยนะทั้งคู่เลย คราวนี้ทั้งพ่อแล้วก็พี่โอบทำเกินไปนะ" ไอดินยังคงตีหน้านิ่งแล้วพูดเสียงเข้ม ทำเอาเจ้าโกลเด้นได้แต่ทำหน้าเลิกลั่กมองคนรักที พี่ชายเมียที พ่อตาทีอย่างไม่รู้จะทำยังไง
"นายน่ะ!" หลังจากความเงียบเข้าโรยตัวอยู่เกือบสองนาทีพ่อก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน แต่ไม่ได้พูดกับลูกชายสุดที่รักแต่หันมาเรียกนายอาทิตย์แทน "ไม่พอใจฉัน โกรธฉันหรือเปล่า" แม้จะเป็นประโยคคำถามแต่หน้าตาและน้ำเสียงดูเหมือนเป็นประโยคข่มขู่
"พ่ออย่าไปขู่อุ่นแบบนั้นสิครับ" ไอดินแย้งทันทีซึ่งทั้งสองคนที่ตีหน้ายักษ์อยู่ก็ชะงักไป
ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าผู้ชายบ้านนี้กลัวลูกชายคนเล็กมาก"เออ... ไอไม่เป็นไรหรอกครับ พ่อของไอคงไม่ได้ตั้งใจแล้วก็คงไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้อีกอย่างผมก็ไม่ได้เป็นอะไรด้วย แผลที่หลังแค่นี้ทายาใส่ยาบ่อยๆ เดี๋ยวก็หาย" คนที่เงียบอยู่นานพูดพร้อมกับยื่นมือไปจับแขนของไอดินเอาไว้ "ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ นะ... ผมไม่ได้ไม่พอใจหรือโกรธอะไรพ่อกับพี่โอบหรอกครับ ผมเข้าใจว่าที่ทำไปก็เพื่อพิสูจน์ผมใช่ไหมละครับ"
"พิสูจน์?" ไอดินหันมามองด้วยสีหน้างงๆ
อุ่นพยักหน้ารับยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก "คือ... ผมก็ไม่แน่ใจหรอกแต่อาศัยเดาๆ เอาตอนแรกที่พ่อไอถามว่าผมเป็นเมียใหม่ไอเหรอก็เพราะว่าตอนไอคบกับต้นข้าวไอไม่ได้เป็นเมียใช่ไหมละ ก็แบบว่า... ไอก็ต้องเป็นฝ่ายดูแลเขาใช่ไหม แต่คราวนี้ไม่ใช่ไงพ่อไอก็เลยคงอยากจะพิสูจน์ดูว่าผมจะสามารถอดทนต่อคำสั่งของพ่อแล้วก็พี่โอบได้ไหม เพราะถ้าแค่นี้ผมยังทำไม่ได้แล้วต่อไปในอนาคตผมจะดูแลไอได้ยังไงละ อีกอย่าง... ผมก็เด็กกว่าไอด้วย"
ใบหน้าของพ่อและโอบอุ้มดูจะฉายแววแปลกใจปนๆ กับชื่นชมเมื่อได้ยินในสิ่งที่อุ่นพูด เพราะทุกอย่างนั้นจริงอย่างที่อุ่นว่ามาทุกอย่าง นอกจากจะทำไปเพื่อต้องการกลั่นแกล้ง(ซึ่งมีเปอร์เซ็นสูงกว่าการพิสูจน์ในตัวลูกเขย)ทั้งสองคนก็อยากจะพิสูจน์ว่าอุ่นมีความอดทนมากแค่ไหนถ้าต้องถูกแกล้งแบบนี้ ถ้าหากเรื่องแค่นี้ยังไม่มีความอดทนมากพอต่อไปในอนาคตจะสามารถดูแลแล้วก็ฝ่าฝันอุปสรรคต่อไปได้ยังไง
"จริงหรือครับพ่อ พี่โอบ" ไอดินหันกลับไปมองคนทั้งสองทันทีซึ่งก็ไม่มีใครตอบอะไรออกมาแต่ก็บอกได้ว่าสิ่งที่อุ่นพูดคือเรื่องจริง "พ่อครับ พี่โอบ"
"เฮ้อ... ก็แบบที่อุ่นพูดนั่นแหละ พี่กับพ่อก็แค่ต้องการพิสูจน์เฉยๆ ไม่ได้จะแกล้งอะไรสักหน่อย" โอบอุ้มพูด
"เห็นไหมไอ เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องแค่นี้เอง" พออุ่นยืนยันแบบนั้นไอดินก็เลยพยักหน้ารับแต่ก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไรขึ้นมาอีกพ่อของไอดินก็พูดขึ้นเสียก่อน
"นายน่ะจริงจังกับลูกของฉันมากแค่ไหน"
นายอาทิตย์เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ผมจริงจังกับไอมากครับ ตั้งแต่ที่ผมรู้ตัวว่าผมรักไอ เริ่มจีบไอจนตอนนี้ได้คบกันผมไม่เคยคิดถึงวันที่เราต้องเลิกกันเลยครับ ผมสัญญาว่าตราบใดที่ผมกับไอยังอยู่ด้วยกัน รักกันผมจะทำให้ไอมีความสุขที่สุด ผมรู้ดีครับว่าตอนนี้ผมยังมีอะไรหลายๆ อย่างไม่เหมาะสมกับไอแต่ผมจะพยายามเพื่อให้ผมเหมาะสมที่จะยืนเคียงข้างไอ"
ตอนนี้คนที่เมื่อครู่ยังนั่งอยู่บนเตียงก็ขยับตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นห้องแล้วเรียบร้อย "อนุญาตให้ผมกับไอได้คบกันด้วยนะครับ"
"อุ่น..." ไอเรียกคนตรงหน้าอดรู้สึกตื้นตันไม่ได้ที่เห็นท่าทางที่จริงจังขนาดนี้ของนายอาทิตย์
"ถ้าวันไหนทำลูกพ่อร้องไห้ พ่อเอาตายแน่! ต่อให้วันนั้นเราจะตำแหน่งใหญ่โตเป็นอัยการ เป็นผู้พิพากษาพ่อก็ไม่ไว้หน้าหรอกนะ"คนที่นั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้นก่อนจะเผยยิ้มกว้างยกมือขึ้นพนมอยู่ที่อก "ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆ ครับ ขอบคุณมากครับ"
"พ่อครับ... ขอบคุณนะครับ" ไอดินยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปกอดคนเป็นพ่อเอาไว้แน่น
"เอาละจ๊ะหนุ่มๆ พักเรื่องเครียดก่อนนะ อุ่นเจ็บหลังอยู่มาทานข้าวก่อนดีกว่าแม่ทำข้าวมาให้แล้วนะ ทานข้าวจะได้ทานยาพักผ่อนนะจะได้หายไวๆ นะลูก" เสียงของแม่ดังขึ้นเหมือนอย่างรู้จังหวะก่อนที่จะเดินถือถาดที่เต็มไปด้วยกับข้าวและจานข้าวสวยร้อนๆ
"แม่ครับยกขึ้นมาทำไมให้โอบลงไปยกให้ก็ได้" โอบอุ้มรีบเข้าไปรับถาดมาวางไว้บนตู้ข้างหัวเตียงทันที
"นั่นสิครับ ที่จริงผมลงไปข้างล่างก็ได้ลำบากแม่หมดเลย" อุ่นขยับตัวลุกขึ้นยืนเจ้าตัวเบ้หน้าเล็กน้อยเพราะรู้สึกเจ็บแผล
"ไม่เป็นไร ไอก็ทานข้างบนนี้ก็ได้นะลูก ทานเป็นเพื่อนอุ่นเขา พ่อกับพี่โอบลงไปทานข้าวกันดีกว่า อุ่นจะได้รีบพักด้วย" คนเป็นแม่พูดก่อนจะหันไปชวนพ่อกับโอบอุ้มให้ลงไปด้านล่าง "อุ่นก็ตามสบายเลยนะจ๊ะ"
นายอาทิตย์ยกมือไหว้ขอบคุณแม่ของไอดินก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินออกจากห้องนอนไปเหลือเพียงไอดินและเขาแค่สองคน ร่างเพรียวถูกดึงเข้ามากอดเอาไว้แน่นก่อนที่คนตัวสูงกว่าจะก้มลงจูบเบาๆ ที่ขมับทั้งสองข้าง
"ดีใจชะมัดที่ครอบครัวไอยอมรับผมแล้ว"
"อื้ม" ไอดินพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้ "แต่อุปสรรคของเราไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ"
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ต่อให้มีอีกเป็นร้อยเป็นพันอุปสรรค ผมก็จะฝ่าฝันมันไปให้หมดเพื่อที่ผมจะได้คบกับไอ แล้วก็รักไอไปเรื่อยๆ เลย"
ไอดินส่ายหน้าให้คนตัวสูงเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย ก่อนจะเผยยิ้มกว้างเมื่อมือของไอดินเลื่อนมาประสานกับมือของเขา
"ไม่ใช่นาย แต่เป็นเรา เราจะฝ่าฝันอุปสรรคทุกอย่างไปด้วยกันนะ"♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
************************************************
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้วค่ะ ตอนหน้าจะเป็นบทส่งท้ายของนิยายเรื่องนี้แล้วนะคะ ฟางเริ่มแต่งนิยายเรื่องนี้เมื่อตอนเดินพฤษภาคม ลงตอนแรกวันที่ 27 พ.ค. ผ่านมาแค่ 3 เดือนกว่าๆ เองแต่ก็รู้สึกว่านานเพราะผูกพันกับนิยายเรื่องนี้มาก พอกำลังจะจบแล้วก็ใจหาย คงคิดถึงเจ้าโกลเด้นกับลูกแมวน้อยมากแน่ๆ เลย ฮืออออ #ดราม่าแปบ แต่เมื่อมันถึงเวลาจะต้องจบแล้วอะเนอะ ฟางก็หวังว่าทุกคนจะไม่ลืมเจ้าอุ่นกับพี่ไอนะคะ
นิยายเรื่องนี้มีรวมเล่มค่ะ แต่ยังอยู่ในระหว่างเตรียมการอยู่ถ้ามีรายละเอียดเพิ่มเติมฟางจะมาแจ้งให้ทราบนะคะ
เจอกันตอนหน้านะคะ คอมเมนต์ให้กำลังใจคนเขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #อุ่นไอรักBL ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ ฟางเข้าไปส่องตลอดนะคะแล้วก็จะเข้าไปตอบกลับด้วยน๊า หรือไม่ก็ทักทายกันได้ที่ @Fangiily_GC นะคะ
หัวข้อ: อุ่นไอรัก ❤ } UP รายละเอียด... รูปเล่มนิยาย / P.29 15/06/2559 (อ่าน 266534 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก