หัวข้อ: ทาสแค้น {พี่หมอ-น้ำฝน} [END]

[fida]

อ่านทันแล้ววว

ชอบน้ำฝนค่ะ น่ารัก เป็นธรรมชาติดี

พี่หมอสอนอะไรๆ ให้น้องเยอะ จนกลายเป็นหนุ่มน่ารักแต่แอบเซ็กซี่ไปซะแล้ว 

ถึงจะไม่ชอบใจที่พี่หมอข่มเหงน้องฝนตอนต้นเรื่อง

เพราะถือหลักว่าหากถึงขั้นข่มขืนกันแล้วคงยากที่จะรักกันได้

แต่หากดูจากน้องน้ำฝนในตอนนี้แล้ว สงสัยน้องจะชอบคนเลวค่ะ

พี่หมอแกก็ทำตัวดีขึ้นด้วย แกล้งกันนิดๆ ด่ากันหน่อยๆ เร้าใจดีค่ะ

จากนี้ขออย่าให้มีเรื่องบาดหมางกันอีกเลยนะคะพี่หมอกับน้องไผ่

ปล.แอบเทใจให้น้องไผ่กับพี่ฟ้าไปแล้วค่ะ เสียดายจัง

ปล.2 สารภาพค่ะว่าเกือบลืมไปแล้วว่าพี่หมอชื่อแซม

[เก้าแต้ม]

เพิ่งตามอ่านสนุกมาก. 

[automaton]

อิหมอนี่กวนจริง ๆ เดี๋ยวยุให้ฝนมีกิ๊กซะเลย
หรือไม่ก็ให้ไผ่ชอบฝนอีกคน เอ๊ะหรือจะเก็บไผ่ให้หมอนนท์ดี
คู่นี้อยากลุ้น

[neno.jann]

รู้สึกตอนนี้หมอนนท์จะ(กด)ไผ่เอาๆ กดให้นั่งพออ!!!   

[Ginny Jinny]

หมอนนท์ๆ 

[♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥]

 

[memew]

Chapter : 48 : อย่ารักเขา...
(น้ำฝน...♥)

 
ผมนั่งอึดอัด ไม่นานพนักงานก็เอาของมาเสิร์ฟ ไผ่มันเล่นสั่งของที่แพงที่สุดในร้านมากิน เห็นราคาแล้วผมแทบลมจับ แต่พี่หมอนนท์ก็ดูนิ่ง ๆ
 
ไผ่มันแทบจะกินหัวพี่หมอ ยังไม่พอตอนนี้มันยังจะกินหัวพี่หมอนนท์ด้วย ผมไม่รู้ว่าพี่หมอนนท์เคยจะทำร้ายอะไรไผ่ แต่เหมือนเคยมีเรื่องกันมาก่อนจริง ๆ
 
มันไม่กินครับ นั่งมองเฉย ๆ
 
“อ้าว ไม่กินล่ะไผ่”
ผมถาม
 
“กูไมได้อยากกิน แต่สั่งมาให้สัมภเวสีแถวนี้กิน ได้ข่าวว่าหิว รู้สึกจะมีสองตัว”
มันมองพี่หมอ ก่อนปรายตามองไปทางพี่หมอนนท์นิดหนึ่ง รายนั้นนั่งกลืนน้ำลายอึก ๆ
 
มึง ยังไงเขาก็เป็นเพื่อนกันนะ รุมต่อยมึงขึ้นมากูไม่ช่วยนะเอ้อ
 
“ก็ดี กำลังหิว”
พี่หมอดึงจานสเต็กเข้ามาใกล้ แต่ไผ่ดึงกลับ ตอนนี้มือของคนทั้งคู่จึงจับอยู่บนจานคนละด้าน
 
“สัมภเวสีมันไม่กินของหยาบ มันกินอาหารทิพย์นะ”
มันมองพี่หมอตาขวาง
 
“ถ้างั้น…”
พี่หมอพูดเนิบ ๆ หันมองมาทางผม

“ป้อนพี่หน่อยสิน้ำฝน”
พี่มันมาเนิบ ๆ ครับ เขินมากกับคำว่า 'พี่' ที่ใช้แทนตัว ถึงจะรู้ว่าแกล้งพูดก็เถอะ ฟังแล้วมันคันหูยังไงพิลึก ไผ่มองพี่หมอตาขวางยิ่งกว่าเดิม

และก่อนที่คนทั้งคู่จะก่อสงครามกลางร้าน ผมรีบเบรกไว้ก่อนทันที ยกจานสเต็กมาไว้ตรงหน้า ซึ่งทั้งคู่ก็ยอมให้ผมดี ๆ ผมหั่นแบบพอดีคำ จิ้มด้วยส้อมยกขึ้น มองพี่หมอกับไผ่สลับกันไปมา
 
แล้วผมจะป้อนใครก่อนดี
 
ป้อนไผ่ พี่หมอคงไม่ยอม ป้อนพี่หมอ ไผ่มันคงไม่ยอม ยังไม่ทันที่ผมจะตัดสินใจอะไรได้ พี่หมอก็ก้มลงมางับเอาสเต็กชิ้นนั้นเข้าปากเอง ผมหน้าร้อนผ่าว พี่หมอมองผมตาเชื่อม ผมทำหน้าแทบไม่ถูก
 
“ของกูฝน”
ไผ่มันท้วง ผมรีบหั่นอีกชิ้นเอาไปจ่อไว้ใกล้ปากมัน
 
“เอ้า”
มันรับเข้าปาก แต่ตาจ้องเป๋งไปที่พี่หมอ

คงอร่อยหรอกนะ กินกันไปกัดกันไปเนี่ย ผมจำต้องหั่นแล้วเอาไปป้อนพี่หมอคำไผ่คำ พวกมันกินกันไม่สนเลยสักนิดว่ากินอาหารจานเดียวกัน ใช้ส้อมอันเดียวกันอยู่ด้วย จ้องตากันจนจะท้องอยู่รอมร่อ
 
ไม่นานสเต็กจานเล็กก็หมด(แพงมาก แต่ได้นิดเดียวเอง) ผมรวบมีดกับส้อม ยกน้ำจิบ อิ่มแทนพวกมันเลย
 
“แล้วพี่หมอนนท์ไม่กินเหรอครับ”
 
“เห็นสองคนนี่กินแล้วพี่อิ่มแทน”
พี่มันพูดหน้าจืด คงรับรังสีสังหารจากสองคนนี้ได้
 
“แน่ดิ ส่งกระแสจิตไปเรียกให้กินตั้งแต่ต้นแล้วนี่”
ไผ่มันเชือดนิ่ม ๆ หน้าพี่หมอนนท์จืดยิ่งกว่าเดิม ไม่รู้ความซวยอะไรที่พี่หมอนนท์ต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกับผม กลืนไม่เข้าคายไม่ออกพอกัน
 
“ขอบคุณที่เลี้ยง ไปกันเถอะ”
ไผ่มันบอกห้วน ๆ พยักหน้าเรียกผม ขยับลุกยืนก่อน ผมรีบพยักหน้ารับขยับจะลุกตามแต่พี่หมอคว้าจับต้นแขนไว้
 
“มากันยังไง”
 
“มอ’ไซค์ไผ่”
ผมตอบ พี่หมอพยักหน้าเข้าใจ หันไปมองไผ่ ก่อนดึงผมขึ้นไปนั่งบนตัก ผมหน้าเหวอ ยังไม่ทันจะได้ปรามอะไร พี่หมอก็ก้มลงมาใช้ปากปิดปากผมไว้ ผมตาโตยิ่งกว่าเดิม
 
มึง! นี่มันกลางสยามนะ!
อยู่ในร้านอาหารด้วย!
กระจกก็ใส คนในร้านก็เยอะ!
 
ได้ยินเสียงไผ่พูดคำว่า'มึง'คำเดียวที่เหลือก็ได้ยินแต่เสียงอึกอัก ๆ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งห่วงเพื่อนเลย ห่วงตัวเองก่อนดีกว่า ไม่คิดจริง ๆ ว่าพี่หมอจะกล้าทำ พี่หมอไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามาภายใน บดขยี้ภายนอกเท่านั้นก่อนค่อย ๆ ถอนปากออก
 
“แล้วคืนนี้จะโทรหา”
 
ผมรีบผลักตัวเองออกไปยืนนอกโต๊ะ หันมองไปทางไผ่ ตอนนี้เห็นแค่ตามันเท่านั้น เพราะปากมันถูกปิดแน่นด้วยมือพี่หมอนนท์ สองมือถูกจับไพล่หลังเรียบร้อย
 
โห ทำงานกันเป็นทีมดีจัง
 
พี่หมอนนท์รีบปล่อยเพื่อนผมออก มันหันไปง้างหมัดต่อยทันที แต่รายนั้นรับไว้ได้ รวบจับล็อกไพล่หลังอีกรอบ ไผ่มันกัดฟันเบ้หน้าครางเจ็บ ท่าล็อกแบบนี้เคยเห็นในหนังเกี่ยวกับพวกหน่วยรบพิเศษมาก่อน
 
“ปล่อยกู!!”
 
“พูดเพราะ ๆ ครับ นี่มันในร้านอาหารนะ”
พี่หมอนนท์สอน ไผ่มันตาลุกวาว เข้าโหมดพร้อมสังหารแล้วครับ
 
เอ่อ พี่หมอนนท์ครับ ผมว่าปล่อยมันดีกว่า ผมกลัวว่าพี่จะถูกมันฆ่าจริง ๆ นะ
 
“ปล่อยกู”
มันบอกเสียงเย็น
 
“สัญญาก่อนว่าจะไม่ทำร้ายกัน”
 
“ไม่ทำร้ายหรอก แต่จะฆ่าแม่งเลย”
 
“หยาบคายจัง”
พี่หมอนนท์ส่ายหัว ไผ่กัดฟันพยายามจะขยับดิ้น แต่คิดว่าน่าจะเจ็บนะถ้าขยับ
 
“สัญญาก่อนว่าจะไม่ใจร้อนทำร้ายกันอีก”
 
“ได้ สัญญา”
แต่พอพี่หมอนนท์ปล่อยปุ๊บ มันก็หันไปออกหมัดปั๊บ แต่นับถือพี่หมอนนท์จริง ๆ รับมันได้ทุกหมัดเลย
 
“ไผ่” ผมรีบเข้าไปจับแขนมันไว้ “เรากลับกันเถอะนะ กูอายเขา” ผมหน้าร้อนผ่าว เพราะตอนนี้คนพากันมองมาทั้งร้านแล้ว พนักงานส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงทำหน้าหวาด ๆ กล้า ๆ กลัว ๆ ดีไม่ดีอีกไม่นานอาจมีคนเรียกยามมาลากตัวพวกเราออกไปก็ได้

ไผ่หันมามอง ก่อนหันกลับไปยิงแสงเลเซอร์ใส่พี่หมอนนท์อีกรอบ กระชากดึงหมัดตัวเองจากมือพี่หมอนนท์ ลุกมาหาผม
 
พี่หมอขยิบตาให้ผมนิดหนึ่ง เอามือทำสัญลักษณ์แทนท่าโทรศัพท์ ไผ่รีบกระชากดึงผมออกจากร้านไป ผมหน้าร้อนแล้วร้อนอีก โดนพี่หมอจับจูบต่อหน้าเพื่อนยังไม่พอยังต่อหน้าสาธารณะอีก ไม่รู้พี่มันกล้าทำไปได้ยังไง
 
ถึงไผ่จะเคยเห็นมากกว่านี้ แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวครับ เขินตับแตก
 
“ไหนมึงบอกว่ามันเลิกยุ่งกับมึงแล้วไง”
พอพ้นหูพ้นตาจากพวกพี่หมอ มันรีบจับผมหันไปเผชิญหน้าทันที
 
“กะ ก็พี่เขาไม่ได้เรียกตัวกูออกไป ตะ แต่มีส่งข้อความมาหาตลอด”
 
“มึงโกหกกู!”
 
“กูเปล่าโกหก แต่ไม่ได้บอก”
 
“มีอะไรที่มึงยังบอกไม่หมดอีกฝน” มันมองผมตาวาว “ระหว่างบอกกูตรงนี้กับให้กูไปถามมันด้วยตัวเองแล้วต่อยกันตายไปข้าง มึงเลือกเอาว่าจะให้กูทำอย่างไหน”

ผมก้มหน้ากัดปากแน่น
 
“ตอบคำถามกูมา ถ้าแค่มันสั่งธรรมดากูว่ามึงไม่มีทางทำตามมันเหมือนหมาแบบนั้นหรอก”
ผมเงยหน้างอน ๆ ใส่ มาว่ากูเป็นหมา ห่า แต่สายตามันตอนนี้ ด่าไปคงโดนมันฆ่าผมหมกสยามมากกว่า
 
“มันแบล็กเมล์อะไรมึงใช่ไหม”

ผมเม้มปาก ไม่ได้ตอบอะไร
 
“กูว่าแล้ว”
มันกัดกรามกรอด
 
ใจเย็นเพื่อน สงสารฟันมึงบ้าง กูกลัวมันจะแตก(ผิดประเด็นละ = =)
 
“ใจมันเหี้ย”
มันด่าต่อ ทำท่าจะเดินกลับไปที่เดิม แต่ผมยึดแขนมันไว้
 
“พอเถอะไผ่ กูขอร้อง เห็นใจกูบ้าง”
ผมพูดเสียงเครือ ตอนนี้ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมด กลัวพี่หมอรู้ว่าไผ่รู้แล้วเอาภาพไปเผยแพร่ กลัวไผ่กับพี่หมอจะมีเรื่องกัน

และกลัวที่จะต้องกลับไปเผชิญหน้ากับคนที่ทำให้หัวใจผมเต้นแรงจนแทบหายใจไม่ออกตอนนี้ เมื่อกี้ถ้าไผ่มันไม่ดึงผมออกมา ผมก็เดาไม่ออกเหมือนกันว่าจะหาวิธีก้าวออกจากร้านได้ยังไง
 
“กูขอโทษ” มันโอบไหล่ผมเข้าไปกอด ตบหลังเบา ๆ ปลอบใจ

“กลับกันก่อนก็ได้”
 
ผมพยักหน้า พากันเดินไปที่ลานจอดรถ
 
ผมนั่งซ้อนมัน นิ่งเงียบมาตลอดทั้งเส้นทาง ผมไม่ได้ปิดหน้ากากลง เปิดให้ลมโกรกผ่านหน้า จับปากตัวเองเบา ๆ นึกไปถึงรสสัมผัสอุ่น ๆ นั้น
 
ทั้งที่พี่หมอทำแบบนั้น ผมต้องคัดค้าน ต่อยพี่หมอไปสักหมัดเหมือนที่ไผ่จะทำ แต่สิ่งที่ผมทำกลับเกือบจะตอบสนอง เกือบกอดพี่หมอกลับ
 
ผมเลื่อนมือไปยังตำแหน่งหัวใจตัวเอง
 
อย่านะน้ำฝน
 
อย่า…
 
อย่ารักพี่หมอเด็ดขาด

To be Con..
ห้ามอะไรก็ห้ามได้ แต่ห้ามหัวใจไม่ให้รักหรือรักใครสักคน คงไม่ใช่เรื่องง่าย จับน้ำฝนใส่พานถวายปีศาจพี่หมอ ฝากดูแลน้องด้วยอ้อมกอดและแส้เฆี่ยน (ออกแนว sm = =)

คุยกับคนเขียนสักนิด : ว่าด้วยเรื่องไผ่ พี่ฟ้าและพี่หมอนนท์
หลายคนช็อกที่ไผ่ต้องคู่กับพี่หมอนนท์ ออกตัวไว้ก่อนว่าตอนแต่งคนเขียนก็ไม่รู้หรอกว่าใครจะคู่กับใคร(ยกเว้นพี่หมอกับน้ำฝน) ตอนที่แต่งคนเขียนกะให้มีคู่หลักแค่คู่เดียว ผองเพื่อนก็ไม่อยากให้เด่นอะไรมาก จะได้โฟกัสไปที่คู่หลักคู่เดียว เขียนไปสักพัก บทบาทไผ่เริ่มเยอะขึ้น แต่ก็ยังไม่คิดจะจับคู่กับใคร เรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ จนมีตัวละครหนึ่งโผล่เข้ามา นั่นก็คือพี่หมอนนท์
แค่เอ่ยชื่อท่าน ขนคนเขียนก็ลุกเกลียวก มีลางสังหรณ์ว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะมีแค่คู่เดียวแน่ ๆ ยิ่งตอนที่บุคลิกพี่หมอนนท์กระจ่างชัด คนเขียนรู้ได้เลยว่าไผ่เอ้ย มึงเสร็จพี่หมอนนท์แน่ ๆ
#ขอเวลาพิมพ์การ์ดแจกงานศพไผ่ก่อน

แต่เนื่องด้วยคนเขียนไม่อยากให้นิยายเรื่องนี้มันยาวและมีหลายคู่ จึงเดินไปพูดกับพี่หมอนนท์ตรง ๆ ว่า ไม่ให้บทพระเอกนะ อยากให้พี่หมอแซมเป็นพระเอกคนเดียว ซึ่งพี่หมอนนท์ก็ยิ้มหล่อไม่ว่าอะไร หลังจากนั้นคนเขียนก็โอ้หลั่นล้า กะปั้นให้ไผ่คู่กับพี่ฟ้า(ตามเนื้อเรื่องที่ทุกคนอ่านมาแล้วฟินฟ้าไผ่กันนั่นแหละ วาดภาพไว้ซะสวยหรูว่าคู่นี้ได้กันแน่ ๆ)

แต่แล้วไม่รู้ว่านรกชังหรือสวรรค์แกล้ง อยู่ ๆ พี่มาหมอนนท์ก็เดินมาสะกิดไหล่คนเขียนแล้วบอกว่าจะเป็นพระเอก อยากได้บทนี้ ขอไผ่คืน คนเขียนอ้าปากค้าง ส่ายหัวร่อน แต่พี่หมอนนท์ยืนยันว่ายังไงก็จะเป็น คนเขียนพยายามยื้อไม่ให้บท

แต่สุดท้าย...

คนเขียนก็แพ้ราบคาบ...

บทพระเอกคนที่สองตกเป็นของพี่หมอนนท์โดยไม่ต้องสงกะสัย TT

และนี่คือที่มาว่าทำไม มาช่วงแรก ๆ น่าจะเป็นไผ่ฟ้าแล้วมาเป็นนนท์ไผ่แทน

คนเขียนขัดพี่หมอนนท์ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ทั้งคนเขียนทั้งไผ่นั่นแหละ ไม่มีใครอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นจริง ๆ เพราะตัวไผ่เองก็เมะทั้งแท่ง ตั้งแต่ต้นยันจบเรื่อง ไม่ใช่เคะให้เมะนนท์กดนะคะ แต่เข้าใจไหม หมอนนท์ก็เหมือนพี่อาร์ตคิสเลิฟ 'เมะเหนือเมะ' ถ้าใครฝันหวานจะเห็นภาพไผ่ออดอ้อน อ่อนแอยอมให้หมอนนท์กด คงจะไม่ได้เห็นแน่ ๆ สำหรับพี่หมอนนท์กว่าจะได้ไผ่คือห้องเละ

ฮ่า ๆ พี่เชนคิสเลิฟว่ากดยากแล้ว ไผ่ยากเสียยิ่งกว่า

เอาละ คนเขียนไม่ได้จงใจจะเขียนให้ทุกคนได้กันเองหมด แต่แต่ละคู่ที่โผล่ขึ้นมาก็มาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว แม้แต่ตัวคนเขียนเองก็ยังไม่รู้เลยว่าใครจะได้คู่กับใคร จนวาระและเวลามาถึง อย่างคู่ของหิน เนื้อคู่จะโผล่ก็นู่น กลาง ๆ เรื่องนู่น ตอนที่โผล่ คนเขียนก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นเนื้อคู่ของหิน เข้าใจว่าเป็นของอีกคน เพราะบทน่าจะได้มากกว่า(คนเขียนหมายมั่นปั้นมือจะให้พวกเขาคู่กันมาก) แต่แล้วอยู่ ๆ ก็ได้กันเองเฉยเลย ไปแอบคบกันตอนไหนก็ไม่รู้ด้วย ไม่บอกคนเขียนเลย T^T

คนเขียนนั่งเฟ้งฟ้างและหว่าเหว้อยู่สักพัก แล้วถามหิน แล้วคนนั้นของคนเขียนล่ะ เขาจะคู่กับใคร ซึ่ง ณ ตอนนี้ คนที่คนเขียนกะจะให้มุ้งมิ้งกับแฟนหินยังไม่มีคู่ ตอนแรกจะจับคู่กับพีม แต่พีมส่ายหัว บอกไม่เอา เฮียแกเลวเกินไป TT

คนเขียนเดินร้องไห้ พี่หล่อแสนเลวของคนเขียนในอนาคตจะคู่กับใครดี T^T

ปล. ส่วนพี่ฟ้ามิเคว้งนะเคอะ แต่จะคู่กับใคร ในอนาคตรู้กัน -,.-

[angelhani]

หมอนนท์ปราบไผ่

[mukmaoY]

   ฝนตอนนี้ หนูหวานมากลูก

[Nus@nT@R@]

อิพี่หมอแซมประเจิดประเจ้อมาก
น้ำฝนเอ้ย....ตกหลุมอิพี่หมอแล้วอ่ะ

[DKTime]

หมออออ ถ้าจะหน้าด้านงี้นะ!!!

ผมนี่ยอมใจครับ!!

[▶August5th◀]

ชอบพี่หมอนนท์ อิอิ น่าจะเอาไผ่อยู่นะ 555


ส่วนน้ำฝน คงห้ามใจไม่ให้รักไม่ทันละมััง อิอิ

[่jum]

เตรียมโบกมือลาซิงของไผ่ 

ฝนหวั่นไหวซะแล้วซิ โถน้องเอ๋ย ยอมพี่หมอไปเถอะ

รู้สึกระยะเวลาในเรื่องจะห่างหายฉากหื่นไปนาน (หรือเปล่า) 

[PetitDragon]

ใช่ๆ อย่าไปยอมๆ

 

[kimjuy_o]

ตบหัวเข่าฉาด!!!!
กะแล้ว ว่าคู่นี้ต้องมา ฮ่าๆ
เอาน่า อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะปราบใคร
ใช้กำลังกันหน่อยนะพี่หมอนนท์
งานนี้หินซะแล้ว
รอตอนต่อไปค่า

[mypink801]

ฝนน่ารักกกก พี่หมอกล้ามากกกกกนะจูบน้องในที่สาธรณะแล้วก็ต่อหน้าเพื่อนน้องกับเพื่อนตัวเองเนี่ยยย
ในที่สุด ไผ่ก็จะเป็นของพี่หมอนนท์ วะฮ่าฮ่า 

[Rafael]

ต้อนรับน้องไผ่สู่สมาคมเคะแห่งประเทศไทยค่ะลูก 555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ

[hpimmc]

รำคาญไผ่ ไปว่าพี่หมอใจเหี้ย มึงนั้นอะเหี้ยที่สุดในเรื่องละ --
ตัวเองเป็นคนผูกปมเองแท้ๆ สร้างปัญหาให้เพื่อนแท้ๆ ยังจะไปหาเรื่องพี่เขาเพิ่มอีก
 

อิพี่หมอนิก็นะ ฝนนิก็นะ
ชอบก็ชอบ บอกไป
โวะ

[่patsaporn]

ให้ป้อนยังกับเด็กๆ หมั่นไส้ทั้งพี่หมอทั้งไผ่เลย จับจูบกลางร้านนี่มัน.... สุดค่ะพี่หมอสุดมาก
น้ำฝนหนูรักเขาแล้วลูกเอ๊ย

ขอบคุณค่ะ

[HISY]

พี่หมอนนท์เอาซะอยู่หมัดเลย
แอบเลิฟคู่รักฮาร์ดคอร์

[lizzii]

เหมือนฝนเป็นแม่นกป้อนลูกนกเลย 5555555
รอดูพี่หมอนนท์ว่าจะปราบไผ่ยังไง คึคึ

[shoi_toei]

อิพี่หมออออออ ด้านไปน้ะ !!!!!

กลางสยามมม แม่เจ้าโว้ยยยยย อยากไปนั่งร้านนั้น !!!

[Bellze12]

พี่หมอแซมคนจริง
จูบกลางร้านอาหารเลย

[uknowvry]

คู่หมอนนท์น่าลุ้นสุด

[twinmonkey0311]

พี่หมอแกด้านมากกกก จูบน้องกลางสยามได้ยังงายยย บอกเลยความรู้สึกนี้อิเจ๊อยากโดนแบบไผ่บ้างงงงงง 

[mystery Y]

หวั่นไหวขนาดนี้นะฝน

[♠DekDoy♠]

ถ้าไผ่คู่หมอนนท์จริง ไม่เป็นไร ๆ อ่านข้าม ๆ เอาก็ได้ค่ะ
ไผ่เปิดตัวมาว่ารักพี่ฟ้าแต่เปลี่ยนไปได้กับพี่หมอนนท์นี่ดูนะ ไม่รู้สิก็แล้วแต่คนเขียนอ่ะค่ะ แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ มันไม่ใช่เลย เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องเป็นเกย์เหมือนกันป่ะ ไม่เป็นไรข้าม ๆ ไปก็ได้ รอดูแค่ว่าพี่หมอจะแก้ไขปรับปรุงตัวยังไงเพราะทำร้ายฝนมาตลอด แม้หลัง ๆ จะดูหวาน?ขึ้น

[lipure]

อ่าว สรุปไผ่คู่พี่หมอนนท์

คือ คือสงสารพี่ฟ้าง่ะ. 

[SiHong]

ตอนแรกนึกว่าจะไผ่ฟ้าวะอีก ที่ไหนได้ไปๆมาๆนนท์ไผ่  :-[น่ารัก ชอบ

[ka[ze]na]

ยากเกินคาดเดา