ตอนที่ 24 : คุกคาม
“กูสอนงานทั้งหมดแล้ว ที่เหลือมึงเป็นคนตัดสินใจ ควีน”
เป็นคำตอบที่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงให้ผมตระเวนไปทั่วขนาดนั้น แค่สามวัน ก็ทำให้ผมเข้าใจเรื่องในคลับเกือบทั้งหมดแบบถึงกึ๋น ไม่ว่าจะเป็นการวางตัวและการแบ่งหน้าที่ของพนักงาน รวมทั้งเรื่องเอกสารทั้งหลายที่คิงเป็นคนควบคุมทั้งหมดด้วย
แล้วถ้าถามว่าผมทำอะไรได้ดีที่สุด?
บอกตามตรงว่าคิดไม่ออกว่ะ
ไอ้คิงไม่ได้เร่งรัดอะไร มันถือว่าทำในสิ่งที่ควรทำเสร็จแล้วก็เลยปล่อยผมอิสระตามใจชอบ อยากจะไปฝั่งผับก็ได้หรือจะมายุ่งฝั่งคลับก็ได้ มันไม่ออกความเห็นอะไรเป็นพิเศษ เพราะสำหรับมันแล้วผมเป็นเมีย ไม่ใช่ลูกจ้าง
แหม กูนี่ฟินเลย
นอกจากผมเริ่มจะปรับตัวกับคลับได้ ผมก็เริ่มจะปรับตัวกับนิสัยของไอ้คิงเหมือนกัน เห็นหน้าดุหน้านิ่งหน้าด้าน แต่ความจริงมันค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ที่คิดเรื่องใหญ่ๆ ไว้ก่อน และมองข้ามในเรื่องที่ควรจะคิด ไม่ค่อยจะเห็นหัวเห็นใจคนอื่นสักเท่าไหร่ อย่างเช่นการมาส่งเมียหน้าตึกเนี่ย ไม่ยอมคิดสักที ปล่อยกูเดินเป็นกิโลอยู่ได้
แต่เอาเถอะ มันมีข้อดีตรงที่พอเข้าใจว่ารู้สึกยังไงกับผมแล้วก็สนับสนุนเต็มที่โดยไม่อวยเกินเหตุ แต่ใครเห็นก็รู้ว่าให้ความสำคัญ แถมรสเซ็กซ์ก็ยิ่งเข้ากันได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เดี๋ยวๆ ทำไมมันวกเข้าเรื่องใต้สะดืออีกแล้ววะ
“อ้าว น้องนิล”
ผมเดินมาทิ้งตัวนั่งข้างๆ พี่หมอบ ยกมือให้เบอร์หนึ่งมันหาเครื่องดื่มมากริบแก้เซ็ง
“ไม่ไปฝั่งคลับล่ะ”
“พอดีผมมีธุระกับคนบางคนแถวนี้น่ะพี่” ผมว่าพลางเหล่หากระต่าย แล้วก็เจอไอ้หนูตัวขาวไปเลื้อยๆ สีๆ กับลูกค้าคนหนึ่งตรงข้างทางเข้าห้องน้ำ แหม ไม่โปรเลยนะมึง จะจับทั้งทีต้องลากเข้าห้องน้ำปิดประตูแล้วเอากันโลด จะมาถูๆ ไถๆ ทำไม เสียเวลา
ผมชะโงกหน้ามองจนเกือบจะตก พี่หมอบเลยคอยจับเสื้อให้ทั้งที่ยังงงๆ ว่าผมทำอะไร อืม...ไอ้น้องมันยังไม่เข็ดแฮะ ทั้งที่งวดก่อนด่าไปซะขนาดนั้นยังทำทรงเดียวกับผม กรีดตาทำตัวเอ็กซ์ทั้งที่มีดีที่น่ารัก ไม่รู้จักเอาของดีในตัวเองมาอวดเลย ไม่ไหวๆ
“มองไรวะน้องนิล หาผู้ชายอีกแล้วเหรอ”
“ไมพูดงี้อ่ะพี่”
“ก็น้องเคยส่องซิกแพคหนุ่มชมรมบาสต่อหน้าพี่เลยอ่ะ” พี่หมอบอุบอิบ “พี่เลยคิดว่าน่าจะชอบอะไรแนวนี้”
ไอ้เบอร์หนึ่งที่เดินมาพอดีทำหน้าเจื่อน มันคงอัดอั้นอยากจะบอกมากว่าเมื่อวานผมถึงขนาดไปส่องไอ้จ้อนชาวบ้านซะด้วยซ้ำ เอาน่า ก็แค่มอง ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อย
“อยากจะให้ไอ้คิงมาเห็นจริงๆ”
“ถ้าผัวผมอยู่ด้วย ผมก็คงนั่งมองไอ้นั่นของมันนั่นแหละ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก อะไรน่ามองผมก็มอง แค่ว่าตอนนี้มันไม่มีอะไรให้มองก็เลยต้องหาเป้าหมายใหม่เท่านั้นเอง”
“น้องนิลเป็นตัวของตัวเองดีนะ”
“ไม่งั้นผมจะเป็นใครล่ะเอ้อ พี่แม่งพูดง่าวๆ”
พี่หมอบยิ้มเจื่อนแล้วเจื่อนอีกเหมือนเถียงผมไม่ออก เห็นแล้วน่าสงสารชะมัด หงอไปหมดแล้วเนี่ย
“ชายอ่ะพี่”
“มีนัดเลี้ยงกับพวกชมรมบาส วันนี้แข่งชนะน่ะ”
เวรล่ะนิลกาฬ มัวแต่สนใจผัวจนลืมเพื่อน ไอ้ชายแข่งตอนไหนทำไมไม่บอกกันสักคำ จะได้ไปช่วยเชียร์!
จะว่าไปผมก็รู้อยู่แล้วนี่หว่าว่ามันมีแข่ง เพราะสาเหตุที่ชมรมอักษรฯซึ่งไม่ค่อยจะเก่งด้านกีฬาต้องมานั่งซ้อมทุกเย็น ก็เป็นเพราะผมเคยไปนอนกับหัวหน้าชมรมบาสคณะบริหารฯเข้า รายนั้นหุ่นดีก็จริงแต่ตรงส่วนนั้นดันเล็กกระจิ๊ด ตอนพากันขึ้นเตียงแล้วเอื้อมมือไปจับผมนี่แทบร้องไห้ รีบสะบัดตัวหนีจรลีเก็บเสื้อผ้าออกมาแทบไม่ทัน
ผลก็คือไอ้หมอนั่นโกรธมาก หารู้ไม่ว่าผมสิโกรธมาก ไอ้ชายเห็นผมอารมณ์เสียเลยช่วยเคลียร์ให้ แต่ก็ไปโดนไอ้หมอนั่นเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนผม โดนท้าไปตามระเบียบ เผอิ๊ญเผอิญตอนนั้นผมมานั่งเฝ้าไอ้ชายอยู่ในโรงยิม คนของชมรมบาสได้ยินกันหมด ก็เลยตอบตกลงไปตามระเบียบ
มันคือการนัดดวลบาสนอกรอบโดยไม่เกี่ยวกับมหาลัย และโคตรไร้สาระ
“คณะบริหาร...ก็คณะพี่นี่หว่าพี่หมอบ”
“ก็เออสิ”
“แล้ววันนี้พี่ก็ไปเชียร์ไอ้ชาย...ทั้งที่อยู่คณะบริหารเนี่ยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน้องนิล ปกติก็ไม่มีใครจำพี่ได้อยู่แล้ว”
เป็นคำพูดที่โคตรน่าเศร้า นี่พี่กากแล้วยังจืดจางในสายตาคนอื่นอีกเหรอ ทำไมน่าสงสารแบบนี้เนี่ย
ผมตบไหล่พี่หมอบแปะๆ ก่อนจะเดินปลีกวิเวกหาที่เหมาะๆ โทรหาไอ้ชาย ต้องแสดงความยินดีหน่อยครับ มันอุตส่าห์ซ้อมเหนื่อยเพื่อผม แม้ว่าตอนหลังจะกลายเป็นการเอาชนะจริงจังระหว่างคณะ จนลืมจุดประสงค์หลักไปเลยก็เถอะ
(( ว่าไงนิล ))
“ยินดีด้วยนะเว้ยชาย ได้ข่าวว่าชนะนี่”
(( 37-43 น่ะนิล เกือบแล้วเหมือนกัน ))
“ชนะยังไงก็ชนะอยู่ดีล่ะน่า ว่าแต่ไอ้หมอนั่นมันฝากอะไรถึงกูบ้างป่ะ”
(( ไม่มีนะนิล ))
ก็ดีแล้ว...เรื่องของเรื่องคือการแข่งนี้ก็เพื่อกู้ศักดิ์ศรีไอ้หมอนั่นครับ ไม่ใช่เชิงชู้สาว ไอ้นั่นเห็นผมควงไอ้คิงตั้งนานก็ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายอะไร แต่ที่เกรงคือเรื่องไอ้หนูตัวน้อยตรงกลางหว่างขา ซึ่งกลัวว่าผมจะเอาไปป่าวประกาศเลยต้องโชว์แมนล้างความอาย
แต่สุดท้ายก็แพ้อยู่ดี
“นี่กินเสร็จกี่โมงอ่ะ จะมารับพี่หมอบรึเปล่า”
(( ชายตั้งใจจะไปรับหมอบอยู่แล้วล่ะนิล ))
เออ ดี เดี๋ยวนี้มีพัฒนาการ ตัดสัมมาคาราวะออกเหมือนเวลากูเรียกชื่อผัวเลย
“ชาย...”
ผมลังเลว่าจะปรึกษามันเรื่องกระต่ายดีรึเปล่า ก่อนหน้านี้ก็เคยเล่าไปเหมือนกันว่าเด็กที่เคยช่วยไว้เปลี่ยนไป แต่จะให้อธิบายว่าทำไมถึงต้องติดใจขนาดนี้ก็กลัวมันจะเข้าใจผิดเพราะขนาดผมยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย
(( มีอะไรเหรอนิล พูดออกมาเถอะ ))
ชายรู้ใจผมเสมอแหละ เมื่อก่อนเวลาผมมีอะไรในใจ มันก็เป็นคนแรกที่เดินมาถามแล้วเค้นคอผมเสมอ อย่างเรื่องที่ชวนมาสอบเข้าที่กรุงเทพก็เพราะมันเห็นผมหงอยๆ ซึมๆ พอถามถึงรู้ว่าผมไม่อยากกลับบ้านดึกเพราะกลัวครอบครัวมันรอ แต่จะให้ไปมีเซ็กซ์กับคนอื่นตอนฟ้าสว่างก็ใช่ที่ สุดท้ายเลยช่วยหาทางออกให้โดยการย้ายมาอยู่หอซะเลย
“ไอ้น้องคนนั้นน่ะ คือว่า...”
แล้วผมก็ได้คำตอบ
คิดถูกจริงๆ ที่สุดท้ายแล้วก็ยอมเล่าให้ไอ้ชายฟัง มันคงเป็นคนเดียวในโลกแล้วมั้งที่เข้าใจผมได้ถ่องแท้ขนาดนี้
“มานี่มา”
ส่วนไอ้ผัวที่กวักมือหยิกๆ อยู่นี่...คงต้องเรียนรู้กันอีกนาน!
“มีอะไรวะ” ผมที่เพิ่งเข้าออฟฟิศปิดประตูพลางเดินอ้อมไปยืนข้างหลังมันแล้วก้มมองหน้าจอคอม เอาคางวางไว้กับไหล่ของไอ้คิง ก่อนจะเผลอหลับตาพริ้มเมื่อมันยกมือตบแปะๆ ที่หัว
เดี๋ยวๆ กูเป็นคน ไม่ใช่แมว
“คนของร้านที่ไปซื้อของมาวันนี้ส่งแคตตาล็อคล่วงหน้ามาให้ บอกว่าถ้าต้องการสั่งซื้อก็ให้สั่งของได้เลย มึงสนใจรึเปล่า”
ไอ้คิงมันเปิดให้ผมดู แต่กวาดตาไปสักพักก็ส่ายหน้า ว่าแต่ผมมานั่งบนตักมันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย อ้อ เมื่อกี้มองไม่ชัดเลยขยับตัวมาใกล้ๆ กระดึ้บไปกระดึ้บมาเลยโดนไอ้ผัวโอบมานั่งแปะตรงนี้แบบเนียนๆ
มันนี่แม่ง...เทพเรื่องมือไวจริงๆ ก่อนเจอกูผ่านมากี่น้ำแล้ววะ ยังอยู่รอดปลอดภัยมาถึงตอนนี้ได้ยังไง ไม่เป็นเอดส์ตายไปแล้วเรอะ
“ไม่ชอบ?”
สะดุ้งเลยครับ กำลังนินทาในใจอยู่เลย จู่ๆ มันก็โยกตัวผมให้หันหน้ามาจ้องตาซะงั้น
“อืม กูชอบไปยืนเลือกกับมึงมากกว่า แบบวันนี้ สนุกดี” ผมเอาแขนโอบรอบคอมัน ท่านั่งเป็นใจขนาดนี้ก็ต้องมีสวีทกันบ้าง แถมด้วยท่าปรายตาทรงเสน่ห์ ตอนแรกว่าจะจูบสักหน่อย แต่จากท่าทางที่โคตรเสี่ยงแล้ว มีโอกาสได้นัวเนียถึงพริกถึงขิงสูงมาก พอๆ กับเปอร์เซนต์ที่ถ้าสปาร์คเมื่อไหร่ มารผจญก็จะเคาะประตูให้หมดอารมณ์ทันที
ผมผละออกจากตักมัน ตั้งใจจะไปดูฝั่งคลับทำตัวเป็นคิวปิดอีกสักนิด แล้วค่อยไปส่องทางผับอีกรอบตอนใกล้ปิดร้านเพื่อดักรอใครสักคน
ส่วนไอ้คิงก็ก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนเดิม เห็นแล้วรู้สึกผิดเล็กๆ ที่ยังทำตัวเอ้อละเหย ช่วยไม่ได้ ขอนิลกาฬหาแรงบัลดาลใจก่อนนะ มันลงทุนกับผมขนาดนี้ ผมก็ไม่อยากทำอะไรลวกๆ แบบขอไปทีสักเท่าไหร่
“กูขออย่างได้ม่ะ”
มองไปมองมาผมก็นึกอะไรออก
“อะไร” ไอ้คิงเงยหน้า หยุดงานชั่วคราว แหม ตั้งใจคุยกับกูขนาดนี้อยากจะไปเลียปากให้จังเลยจ้ะผัว
“เวลาเรียกกูอย่ากวักมืออย่างกับเรียกหมาได้มั้ยวะ ว่าจะทักหลายรอบแล้วก็ลืมทุกที” ผมยืนกอดอก
“มึงไม่ชอบ?”
“ใครจะชอบล่ะวะ” ผมขมวดคิ้วแถมไปด้วย เป็นออฟชั่นเสริมว่าไม่พอใจ ‘มาก’
“ลูกน้องกู เพื่อนกู ไอ้หมอบ”
ยังจะมาตอบหน้าตายอีกนะมึง
“โทษที กูเมีย ไอ้สัด” ผมยกนิ้วกลางใส่แม่ง ไม่ได้ยกนานแล้วเพราะเจอแต่ของจริงมาหลายวัน เห็นแล้วก็เริ่มจะครั่นเนื้อครั่นตัว ดีที่ไอ้คิงอมยิ้มนิดๆ เลยช่วยให้รู้สึกชื่นอกชื่นใจบ้าง
ดีมากไอ้คิง มึงต้องปรับหาตัวเข้าหากูนะเข้าใจมั้ย เพราะกูน่ะเป็นคนดี เลิศเลอประเสริญศรีเลยนะมึง!
“โกรธใครมา”
มือที่กำลังจะจะเปิดประตูไปฝั่งผับชะงักกึก ก่อนจะยกมาจับหน้าตัวเอง
“กูดูเหมือนคนกำลังโกรธเหรอ” ผมกะพริบตาปริบๆ
“ไม่เหมือน แต่ท่าทางมึงบอกว่ากำลังอารมณ์ไม่ดี กูเลยคิดว่ามึงกำลังโกรธอะไรสักอย่าง”
ไอ้คิง...มึงอย่ามาฉลาดแถวนี้ได้มั้ย กูเพิ่งด่าไปแหม่บๆ ว่าจะรู้ใจกันยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ได้โปรดอย่าข้ามสเต็ป เดี๋ยวหน้ากูแหก
“คงงั้นมั้ง”
ไอ้คิงแม่งจ้องเขม็ง ให้ความรู้สึกเหมือนเจอปอบผีฟ้าเข้ามาล้วงตับ อย่า อย่านะมึง กินตับกันอย่าเดียวก็พอ ไม่ต้องมาทำเป็นล้วงลึก กูยังไม่ได้สนิทใจขนาดนั้น นัวเนียทางกายได้แต่อย่าเพิ่งมาจู่โจมความเป็นส่วนตัว กูอยากมีความลับบ้าง ไม่ต้องมาทำตัวเป็นแม่คนที่สามที่สี่ มึงยังไม่ถึงขั้นนั้น
ไม่รู้ว่าผมแสดงออกทางหน้าตาและท่าทางอะไรอีกรึเปล่า ไอ้คิงก็เลยยอมถอนสายตา ทำเอาหายใจโล่งปอดขึ้นเยอะ
แม่ง อย่างกับจ้องตาราชสีห์ คนหรือสัตว์ หรือที่ด่าไอ้สัดใส่มันบ่อยๆ จะเป็นจริง
ผมหันหลังหนีตั้งท่าจับลูกบิดอีกรอบ แต่ก็ไม่แคล้วโดนขัดด้วยเสียงของไอ้คิงที่เหมือนพึมพำเบาๆ
“รีบกลับมาล่ะ”
เสียงนั้นเหมือนบอกกับดินฟ้าอากาศ ตาสนใจคอม แต่มือไม่กระดิกพิมพ์งานสักนิด ไม่รู้ทำไมพอเห็นภาพนั้นแล้วผมถึงหลุดยิ้มออกมา ให้ตาย...ทำไมช่วงนี้มันน่ารักจังวะ
“กูหมายถึง กูมีอะไรจะสอนมึงอีกนิดหน่อย เป็นพวกรายละเอียดเล็กๆ ถ้ามึงสนใจน่ะนะ”
ยังจะมาแก้ตัวอีก พอไม่ใช่เรื่องใต้ร่มผ้าล่ะอ้อมโลกเชียวนะมึง
ผมเปลี่ยนเป้าหมายมายืนตบโต๊ะคอมเรียกร้องความสนใจแทน ไอ้คิงเงยหน้าทันที ก่อนจะทำตาประกายเมื่อเห็นผมส่งจูบ
“แล้วกูจะรีบกลับมานะผัว จุ๊บๆ”
“เออ”
ไม่ต้องพูดอะไรมาก แต่เป็นอันเข้าใจด้วยดี
ชีวิตแบบนี้แม่งไม่เลวเหมือนกันว่ะ
พอเดินออกมาที่ชั้นสอง...ในตอนห้าทุ่ม บรรยากาศก็กำลังคุกรุ่นกำลังดี
เสียงร้องกระสัน ผ้าม่านกระเพื่อมไหวที่เปิดอ้าให้เห็นอะไรต่อมิอะไรโดยไม่หลบซ่อน ก็ยังดีที่ไม่ถึงขั้นแบกกระเตงไปตามรูปปั้นที่ผมซื้อมาประดับตามมุมต่างๆ หลากหลายสไตล์ทั้งอิตาลี โรมัน จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ฯลฯ ขนาดฮาวายยังมีเลยเอ้า กวาดตามองแล้วโคตรจำเริญใจ ให้อารมณ์เหมือนพิพิธภัณธ์แบบแปลกๆ
แต่ดูเหมือนไอ้เก่งจะโคตรไม่พอใจ
ปกติมันยืนประจำอยู่ข้างบันไดแท้ๆ แต่พอมีเพื่อน(รูปปั้นอียิปต์)มาตั้งข้างๆ ก็เปลี่ยนมุมมายืนคุมอยู่ข้างบาร์หันหลังให้ซะอย่างนั้น แถมยังกลอกตาเหมือนยอมรับความเปลี่ยนแปลงรอบๆ ไม่ได้อีก อะไรจะหัวแข็งขนาดนี้วะ
“พี่แว่น” ผมเดินไปหาเป้าหมายทันที “พี่ชอบป่ะ ผมเลือกเองเลยนะ”
ผมชี้ไปที่รูปปั้นและของประดับรอบๆ ข้างตัวพี่แว่นเองก็มีแก้วใสลวดลายสวยหรูวางข้างๆ เป็นของที่ผมสั่งเปลี่ยนใหม่ทั้งหมดเพื่อความงามและเปราะบางล้วนๆ
พี่แว่นพยักหน้าหนึ่งที ฮึ่ย...สงสัยต้องใช้ไม้นี้ซะแล้ว
“พี่แว่น”
ผมนั่งเท้าคางจ้องหน้าอยู่ฝั่งตรงข้าม
“พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น”
เจ้าของชื่อจ้องตากับผมเหมือนถามว่าจะเรียกอีกนานมั้ย
“พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น”
“มีอะไรครับควีน”
สะ...สำเร็จ!!!
ผมแอบกำหมัดแห่งชัยชนะไว้ใต้โต๊ะ น้ำตาแทบจะปริ่มออกมาเมื่อในที่สุดก็ได้ยินเสียงของพี่แว่นสักที ผมดีใจมากจนลืมฟังไปเลยว่าเสียงพี่เขาเป็นยังไง ฮือออ นิลกาฬโคตรปลื้มเลย
“พี่แว่นทำไมไม่ชอบพูดอ่ะ” ผมพยายามข่มอารมณ์สุดชีวิต แม้รอยยิ้มฉีกกว้างระริกระรี้นี้จะคุมยากไปหน่อยก็เถอะ ก่อนจะยิ้มค้างเมื่อพี่แกก้มลงไปพิมบนไอแพคแล้วพลิกมาให้ผมอ่านว่าพี่เขาก็แค่มีนิสัยแบบนี้เท่านั้นเอง อย่าได้ใส่ใจ
เอิ่ม...จะไม่ใส่ใจได้ยังไงล่ะวะ
“พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น พี่แว่น”
“มีอะไรอีกครับควีน”
ครั้งนี้ได้ยินชัดเต็มสองรูหูเลยครับ เสียงพี่แว่นนุ่มมาก ให้อารมณ์เหมือนผู้ชายอบอุ่นที่ร้องเพลงดีดกีตาร์จีบสาว แม้ตอนนี้จะติดหงุดหงิดทั้งที่ทำหน้านิ่งใส่ก็เถอะ เกรงว่าถ้าไม่ใช่ควีนผมอาจโดนไอแพคในมือนั่นทุ่มใส่กบาลไปแล้ว
“สเปคผู้ชายพี่แว่นเป็นยังไงเหรอ บอกผมหน่อยสิ”
เหมือนจะเห็นพี่แกแอบกลอกตานิดๆ ด้วยความเซ็ง
“ผมชอบผู้หญิง”
...ทันใดนั้นภาพไอ้เก่งแปลงเพศก็วาบขึ้นมาทันที ผมนี่แทบอ้วก เพราะรายนั้นแม่งหน้าโฉดเกินกว่าจะมีนม
“พี่ไม่ลองของแปลกบ้างเหรอ แบบว่า...” ผมทำหน้าที่คิวปิดทันควัน “แบบนั้นไง”
ไอ้เก่งเลิกคิ้วเมื่อเห็นผมชี้นิ้วใส่ แต่เพราะเห็นพี่แว่นมองตามมาด้วยก็เลยยืนตัวเกร็งหน้าแดงขัดเขิน ไอ้หมอนี่แม่งโคตรเด็ก
“ผมชอบผู้หญิงครับ”
พี่แว่นย้ำคำ เหมือนต้องการจะสื่อว่าผมฟังภาษาคนไม่เข้าใจรึไง อ่า...พี่แกนี่หาทางปรองดองยากเหมือนกันแฮะ ความจริงแล้วที่ไม่ยอมพูดเพราะไม่อยากปฏิสัมพันธ์กับใครรึเปล่า หรือไม่ก็เพราะอยากคงภาพลักษณ์บิชอปที่แสนสุขุมใจเย็น เพราะเปิดปากมาทีผมล่ะจับได้ถึงความไม่พอใจแฝงมาด้วยเหมือนโดนบังคับอย่างงั้นแหละ
ถ้าฝืนชวนคุยจะยิ่งคะแนนติดลบป่ะวะ ผมเริ่มสยองนิดๆ ว่าตัวเองคงจะเดินหมากผิดซะแล้ว
“พี่แว่นพิมพ์ไอแพคก็ได้นะ” ผมพยายามประนีประนอม “ถ้าผมทำให้พี่โกรธก็ขอโทษด้วยนะพี่ ผมแค่อยากสนิทกับพี่...แต่ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไรก็เท่านั้นเอง”
บรรยากาศขะมุกขะมัวที่โคตรอึดอัดเริ่มโล่งสบายขึ้นมาเมื่อพี่ท่านขยับกรอบแว่นหนึ่งทีแล้วพิมพ์ไอแพคถามผมว่าทำไมต้องอยากสนิทกับพี่แกด้วย
“ก็พี่ดูอัศวินแต่ละสิ พี่เอกงี้ ไอ้เก่งงี้ ผมน่ะสนิทกับเบอร์หนึ่งก็จริงมันต้องไปเฝ้าผับ กว่าจะมาที่คลับก็ต้องรอถึงเที่ยงคืน ผมล่ะเหง๊าเหงา มองไปมองมาก็พี่มีแว่นคนเดียวเท่านั้นแหละที่พอจะผูกสัมพันธ์ได้”
“เบอร์หนึ่ง?”
พระเจ้าครับ พี่แว่นยอมคุยกับนิลกาฬโดยไม่ต้องกวนตีนแล้วครับ!
“บิชอปอีกคนน่ะพี่ ผมเรียกแบบนั้นเพราะจำง่ายดี ชื่อจริงมันอลังการเกินไป กะรกกะวัดอะไรก็ไม่รู้”
พระเจ้าครับ พี่แว่นยิ้มน้อยๆ ให้นิลกาฬด้วยครับ นิลกาฬควรตอบสนองยังไงดีครับพระเจ้า
“เอกใจดีกว่าที่เห็น”
พี่แว่นพยายามกอบกู้ภาพลักษณ์ของเพื่อนร่วมงาน
“ส่วนเก่ง...”
ผมหูกระดิกขึ้นมาทันที ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี่แว่นเต็มที่ จนพี่แกต้องเป็นฝ่ายเอนตัวถอยหลังไปเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ดูประเจิดประเจ้อเกินไป แหม มาเขินอะไรกับนิลกาฬ ผมไม่กิ๊กกับคนในคลับหรอกน่า ไอ้คิงเอาตายพอดี
“...มันเก่ง”
ครับ พี่ ขอบคุณมาก ผมรู้อยู่แล้วว่าไอ้เก่งแม่งเก่ง แต่ไม่ได้ช่วยทำให้แผนการจับคู่ของผมราบรื่นขึ้นสักนิด!
“แล้วพี่แว่นล่ะ” ผมทำตาใสถามพี่แว่นเหมือนไม่เห็นอัศวินสองคนในสายตา สนใจก็แต่การผูกสัมพันธ์กับพี่ท่านอย่างเดียว “พี่แว่นไม่อยากสนิทกับผมเหรอ”
ทำหน้าสลดนิด จ้องตาไม่กะพริบหน่อย แสดงความตั้งใจให้เหลือล้น ใครทนได้ก็ลองดู!
“...เล่นเกมกับผมแล้วกัน”
ผมแทบจะหลุดขำเมื่อพี่แว่นรีบก้มหน้าก้มตาจิ้มไอแพคหาเกมที่สามารถเล่นสองคนได้เป็นการแก้สถานการณ์ที่โคตรจะคุกคาม สงสัยคนของคิงส์คลับส่วนใหญ่จะมีปัญหาเรื่องการเข้าสังคม พอโดนไม้ตายนิลกาฬเข้าหน่อยถึงได้ทำอะไรไม่ถูก
หึหึหึ วันนี้แม้จะไม่ค่อยราบรื่น แต่พี่แว่นยอมอ่อนให้ผมขนาดนี้ก็นับว่าเกินคุ้มล่ะวะ
ใคร ใครบอกนิลกาฬปากเสีย เห็นอิทธิฤทธิ์แห่งวาทะของควีนมั้ยล่ะ วะฮ่าๆ!
---------
ต้องเข้าใจด้วยว่า...ในคิงส์คลับ ไม่เคยมีใครมาทำหน้าออเซาะฉอเลาะได้น่ารักอย่างน้องนิลมาก่อน คนส่วนใหญ่ก็ตั้งใจมาหาเงินจากการพนัน มาหาความสุขแบบฉาบฉวย ไม่ได้มานั่งป้อ(?)หนุ่มเป็นขั้นเป็นตอนแบบน้องนิล (ฮา) ก็ไม่แปลกหรอกค่ะหากพี่แว่นจะทำตัวไม่ถูก 555
ปล.ตอนเขียนแรกๆ ว่าจะให้หนูนิลไปยืนเชียร์ชายเล่นบาส เปิดประเด็นที่มหาลัยสักหน่อย เพราะรู้สึกน้องไม่ค่อยมีบทเรียนๆ เล่นๆ ตามประสาวัยรุ่นเลย แต่มาตอนนี้แค่เรื่องคลับก็วุ่นไม่ไหวแล้วค่ะ เลยปิดประเด็นตรงนั้นไปอย่างรวดเร็ว ไทม์สคิปด่วนๆ (ฮา)
เพจนักเขียนแอบมักง่าย ตัดบทตัวประกอบไม่ถงไม่ถามสุขภาพสักคำ
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1348260 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก