พอเดินเข้ามาที่คิงส์คลับผมถึงกับอึ้งเมื่อลูกน้องมันโค้งตัวให้ผมด้วย
อ้อ...กูเป็นควีน
ผมเชิดหน้าควงแขนไอ้คิง พยายามทำเป็นไม่เห็นท่าทางอึดอัดคัดค้านของคนอื่นๆ แต่เดี๋ยวนะ เพิ่งสังเกตว่าคนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูที่ผมมักเดินผ่านไปผ่านมาบ่อยๆ ตัวสูงหัวเกรียน หรือว่าคนนี้จะเป็น...
“เอก?”
เวรล่ะ เผลอพูดออกไปด้วย ไอ้คนชื่อเอกซึ่งได้ดีกรีเป็นถึงอัศวินเงยหน้ามองผมด้วยสายตาเย็นยะเยือกจนชวนให้ขนลุกซู่ แต่โทษทีว่ะ ผัวเชี่ยมันทำตาแบบนี้ได้น่ากลัวกว่า ผมเลยแค่ขนแขนตั้งนิดหน่อยไม่ถึงกับเบือนหน้าหนี
ก็ไม่แปลกหรอกที่ผมจะจำมันไม่ได้ หน้าโคตรจืด แถมยังไม่ชวนให้รู้สึกน่าเกรงขามเหมือนไอ้เก่งที่ท่าทางโหดชิบ ผมนึกว่าตำแหน่งอัศวินจะคัดที่หน้าตาไม่รับแขกซะอีก สงสัยจะเข้าใจผิดแฮะ แถมคนนี้ก็ดูเด็กกว่าที่คิดด้วย อายุน่าจะประมาณยี่สิบต้นๆ ไม่เหมือนอัศวินหน้าโฉดอีกคนหนึ่ง
“มีอะไรเหรอครับควีน”
เชี่ย! กูขอโทษที่ดูถูก อย่าเพิ่งยิ้มสยองขนาดนั้น!
ผมชักเข้าใจแล้วทำไมมันได้คุมชั้นหนึ่ง ก็มันเป็นหน้าตาของคิงส์คลับนี่หว่า ถ้าเอาไอ้โหดสัดนั่นมาคงไม่มีใครกล้าเข้าพอดี แต่ไอ้เอกมันดูสุภาพเข้าหาคนง่าย ถึงจะหัวเกรียนแถมยังถากเป็นลายมงกุฏลายเดียวกับรอยสักที่อกไอ้คิงก็เถอะ แถมเวลาโกรธขึ้นมา...ก็ทำเอาหน้าจืดๆ นั่นดูสยดสยองได้ในไม่กี่วินาที
“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากบอกว่าทรงผมนายเท่ดี”
ชมไว้ก่อน แม้จะกระดากปากนิดนึงที่อดพูดกูมึง
ไอ้คิงมันหันมามองเลยครับ อย่าหาเรื่องน่า...ก็ผมยังไม่ได้สนิทขนาดพูดลามปามกับคนอายุมากกว่าอย่างพวกนี้ได้นี่หว่า ส่วนกับมัน...ผัวซะอย่าง กลัวอะไร!
“ขอบคุณครับ”
นิ่งสัดๆ! ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อพี่เอก...เอ่อ ขอเรียกแบบนี้ด้วยความเคารพรักแล้วกัน ผมไม่อยากหาเรื่องกับคนนิ่งเงียบคล้อยตามง่ายแต่ท่าทางดื้อดึงเท่าไหร่ เพราะคาดเดาไม่ออกว่าจะทำอะไรต่อไปเหมือนกับไอ้คิงที่จนถึงตอนนี้ก็ยังงงกับนิสัยผัวตัวเอง ผิดกับไอ้เก่งที่แสดงออกมาตรงๆ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าคิดอะไรอยู่ รับมือง่ายกว่ากันเยอะ!
“ตะ...ตั้งใจทำงานแล้วกันนะ”
ผมโปรยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ ตบไหล่คนตัวสูงแปะๆ ก่อนจะกอดแขนคุณผัวแล้วรีบเดินไปอีกทาง โอยย เสียวไส้ชิบหาย สายตาคุณพี่เอกอย่างกับใบมีด ถ้าแทงผมตายได้คงทำไปแล้ว สยองโคตร!
“กลัวอะไร” ไอ้คิงมันกระซิบถาม ดูตลกกับท่าทางผมมาก ไอ้ผัวเชี่ย
“กลัวคนของมึงนั่นแหละ ไปหามาจากไหนวะ”
“ก็เลือกจากที่สมัครนั่นแหละ” ไอ้คิงตอบ ก่อนจะหันไปพยักหน้ารับกับพวกลูกน้องที่โค้งตัวเคารพเวลาเดินผ่าน วันนี้พวกผมมาช้าทั้งที่เลิกเร็วเพราะต้องแวะไปเก็บของที่หอไอ้ชายก่อนครับ จากนั้นค่อยวกไปคอนโดไอ้คิง กินข้าว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วค่อยมาที่คลับ “เอกอยู่ที่นี่มาสี่ปีแล้ว”
“ห๊ะ...อายุเท่าไหร่วะ”
“ยี่สิบเจ็ด”
...หน้าเด็กจนน่าอิจฉา คิ้วผมนี่กระตุกเลย
“แล้วไอ้เก่งอ่ะ”
“สิบเก้า”
สัด! เด็กกว่ากูอีก รูปลักษณ์ภายนอกที่แสนหลอกลวง ฮึ่ย!
“ถามจริง มึงคัดคนที่อายุบ้างมั้ย”
“กูคัดตามความสามารถ” ไอ้คิงมันตอบก่อนจะเปลี่ยนจากที่ให้ผมเกาะแขนเป็นโอบเอวผมแทน “วันนี้มึงไม่ต้องเข้าออฟฟิศ นั่งทำความเข้าใจกับคลับไป”
“แล้วมึงอ่ะ” ผมเปลี่ยนไปเกาะชายเสื้อมันแทน จะทิ้งเมียเหรอวะไอ้ผัวเชี่ย ความรักที่เคยบอกอยู่ที่ไหน ผมคงไม่ได้โดนมันหลอกใช่มั้ย ไม่สิ คนอย่างไอ้คิงไม่จำเป็นต้องทำเรื่องให้มันยุ่งยากขนาดนี้หรอก แต่มันแค่แสดงความรักไม่เป็นนอกจากเซ็กซ์
เอิ่ม เชี่ยกว่าเดิมอีก
“กูก็ทำงานสิ”
“เดี๋ยวกูช่วย”
“ยังเร็วไปน่าเมีย” มันเปลี่ยนมาดึงแก้มผม มุ้งมิ้งมากคุณผัว ล่อซะหน้าผมแทบยาน “ค่อยๆ เรียนรู้ไม่ต้องรีบร้อน อยู่ชั้นหนึ่งนี่แหละ เอกดูแลมึงได้”
เออ กูก็ยังไม่ค่อยอยากขึ้นชั้นสองไปปะกับไอ้เก่งตั้งแต่วันแรกนักหรอก
“แล้วบิชอปของกูล่ะ”
ผมหมายถึงเบอร์หนึ่ง อย่างน้อยการที่เด็กนั่นเที่ยวตามติดผมเป็นประจำก็พอบอกแล้วว่าคงเป็นคำสั่งของมันนั่นแหละ
“มันจะมาก็ต่อเมื่อผับปิด” ไอ้คิงมันตอบก่อนจะพาผมไปนั่งจ๋องที่มุมหนึ่งในคลับ เป็นมุมนั่งคุยเล่นสำหรับวีไอพีเพราะเป็นโซฟาเนื้อดีตั้งอยู่ในคอก เอ่อ...ดูโคตรแปลกแยกเลยว่ะ ผมนี่ไม่อยากจะคิดว่าถ้าไอ้คิงเดินออกไปผมจะกลายเป็นแม่ไก่ในเล้าทันที
“มึงไม่ได้ยกมันให้กูเหรอ”
“ยกให้ แต่ทุกคนก็ต้องมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ มึงเองก็เหมือนกัน” ไอ้คิงมันจูบผมเร็วๆ หนึ่งทีก่อนจะลูบหัวแปะๆ นี่มันสับสนระหว่างเลี้ยงหมากับเลี้ยงเมียป่ะวะ “ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีล่ะ...ควีน”
“เออ!” ผมตอบรับทั้งที่หน้าเห่อร้อนเพราะไอ้คิงเรียกเหมือนล้อเลียนแต่เสียงนุ่มชิบหาย ผมยืนมองมันเดินขึ้นชั้นสอง เห็นหลังแว่บๆ ของไอ้เก่งที่รีบปราดไปทำความเคารพ แถมยังมองเหยียดลงมาที่ผมอีกต่างหาก ถ้าไม่ติดว่าไอ้หมอนี่ตัวโตหน้าโฉด ผมคงคิดว่ามันแอบหลงรักผัวผมอยู่แน่ๆ กระดี๊กระด๊าซะ
เมื่อถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกาผมก็ทิ้งตัวนั่งอยู่ในคอก ทำเป็นมองกวาดผ่านๆ ไม่สนใจทั้งที่ความจริงประหม่าสุดๆ ก็ทุกสายตาในคลับแอบเหล่ผมกันทั้งนั้น แม้จะพยายามทำกิจกรรมไปตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็เถอะ
คลับของไอ้คิงกว้างมาก อย่างที่เคยอธิบายว่ามีตั้งแต่โต๊ะสนุกเกอร์ยันโต๊ะเล่นไพ่ที่ค่อนข้างเยอะเป็นพิเศษ มีทั้งสำหรับขาใหญ่และขาเล็กที่สามารถแยกแยะได้จากเครื่องแต่งกาย รวมตั้งแต่แบล็คแจ็ค บาคาร่า โป๊กเกอร์ รวบไปถึงรูเล็ตและตู้สลอตใต้บันไดที่วางเรียงขนาบกำแพง พอเห็นคนคึกคักเต็มไปด้วยรอยยิ้มสนุกสนานผมก็เริ่มปรับอารมณ์ให้หายตื่นเต้นบ้าง คงเพราะจังหวะเพลงมันส์ๆ กึ่งป็อปร็อคสากลทำให้รู้สึกผ่อนคลาย อย่างน้อยชั้นหนึ่งก็ยังดีกว่าชั้นสองที่จัดซะหรูแต่โคตรบรรลัย เพราะเปิดเผยทั้งเหล้ายาเคล้านารี ก็เหมาะแล้วล่ะที่ไอ้หน้าโหดจะอยู่คุม
ส่วนตรงนี้...
คิดซะว่าเป็นกิจกรรมของคนหลายอายุแล้วกัน ประมาณว่าเข้าชมรม เอ้อ ดูซอฟดีว่ะ
“มึงอยากตายรึไง!”
ผมที่กำลังเตรียมใจได้ถึงกับสะดุ้ง มองไปทางซ้ายเห็นคนตีกัน แน่นอนว่าไอ้พวกไทยมุงน่ะเร็วนัก ส่งเสียงเชียร์เหมือนรอมานาน
แต่เดี๋ยวก่อน...อาวุธคือไม้สนุกเกอร์เนี่ยนะ แรงไปมั้งพวกมึง
“ถ้าทำของในคลับเสียหายต้องชดเชยสองเท่านะครับ!”
คุณพี่เอกตะโกนบอกจากหน้าประตู หน้าตาไม่รู้ร้อนเหมือนเดิม งกทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง
“ฮึ่ย” คนหน้าเข้มที่เหมือนถูกทำร้ายกล่องดวงใจค่อยๆ วางอาวุธในมือลง ก่อนจะหันไปชี้หน้าคู่กรณีที่ยืนยิ้มๆ “มึงโกงกู!”
“ไหนล่ะหลักฐาน”
“นี่ไงคนของมึง” ไอ้หน้าเข้มชี้ไปที่อีกคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ข้างๆ กับคู่กรณี “หมอนี่เดินมาชนตอนกูแทงลูกรอบสุดท้าย ไม่งั้นมึงจะชนะเหรอไอ้ห่า”
“แค่อุบัติเหตุน่า” คนคนนั้นตอบเสียงเจื่อน แต่หน้าตาไม่ยักสำนึกผิด
อย่าสงสัยว่าทำไมผมถึงรู้ คือ...ตอนนี้ผมเดินจากคอกมายืนเป็นหนึ่งในไทยมุงด้วยครับ ก็นั่งตรงนั้นมันมองเห็นแต่ก้นคนอื่นอ่ะ!
“คลับนี้ห้ามโกงกันไม่ใช่รึไง แม่ง ห่วยแตกว่ะ ที่นี่ดูแลกันยังไงถึงปล่อยได้วะ เชี่ยเอ๊ย” ไอ้คนนั้นโวยวายใหญ่ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อพี่เอกเดินเข้ามาร่วมวงด้วยตั้งแต่ก็ไม่รู้ พร้อมกับศอกหนักๆ กระแทกเข้าแก้มจนร่างนั้นล้มโครม เหล่าไทยมุงถอยหลังเล็กน้อยเมื่อเห็นคนในชุดเครื่องแบบกึ่งสูทสีดำแดงของทางคลับเดินเข้ามาห้อมล้อม
“กฏข้อที่สามของคิงส์คลับ ห้ามกล่าวหาเสียๆ หายๆ กับทางคลับ ถ้าจะผิด ก็คือพวกคุณที่ก่อเรื่องในนี้ไม่ใช่พอไม่ได้ดั่งใจก็ต่อว่าคลับของเรา ช่วยคิดดีๆ ก่อนพูดด้วยครับ”
กฏอะไรโคตรมั่นชิบหาย
“แต่...”
“เรามีกฏห้ามโกง ถ้าสามารถจับได้คาหนังคาเขาก็ยินดีตัดสิทธิ์คนที่ว่าออกจากคลับทันที คุณมีหลักฐานรึเปล่าล่ะว่าคนคนนี้จงใจเดินชน”
“จะไปรู้ได้ไงล่ะวะ”
“ถ้างั้นก็จ่ายค่าพนันให้กับผู้ชนะอย่างถูกต้อง และจ่ายค่ารักษาชื่อเสียงกับคลับมาด้วยอีกหนึ่งหมื่น”
ใครโกงใครไม่รู้ล่ะ แต่ผมคิดว่าที่นี่ต่างหากที่โคตรโกง!
ไอ้คนหน้าเข้มทำอะไรไม่ได้นอกจากกัดฟันแล้วยอมจ่ายเพราะคนของคลับยืนกดดันซะขนาดนั้น แต่ก็ไม่วายชี้หน้าไอ้คนยืนยักคิ้วกวนตีนแบบฝากไว้ก่อน ผมว่าเดี๋ยวต้องมีวางมวยยกสองแน่ๆ และคงเป็นเร็วๆ นี้ด้วย
แล้วก็จริงอย่างที่คาด หลังทำตามกฏโดยการจ่ายเงินให้ทางคลับและคู่กรณี ฝ่ายที่ยืนนับชิบอย่างสบายอารมณ์ก็ถูกกระชากเสื้อแล้วต่อยอัดจนหน้าฟาดกับโต๊ะสนุก เลือดสีแดงสดกระฉูดจนผมกลืนน้ำลายแทบไม่ลง ส่วนเพื่อนที่ยืนข้างๆ รีบวิ่งหนี แต่ก็หนีไม่พ้นเมื่อคนหน้าเข้มโกรธจัดจนลากหัวไอ้คนนั้นแล้วจับเขวี้ยงกับพื้น กระทืบซ้ำๆ เพื่อระบายความโมโห
“แยกย้าย”
แต่พี่เอกกลับเดินกลับไปประจำประตูแบบไม่รู้ไม่เห็น ผมรีบเดินเข้าไปจับไหล่อีกฝ่าย ถามทั้งที่ยังเกรงๆ
“ไม่เข้าไปห้ามเหรอพี่”
สนิทสนมไปรึเปล่าวะ แต่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง อุตส่าห์เรียกพี่แล้วไง
“กฏของคลับไม่มีห้ามการทะเลาะวิวาทครับควีน ตราบใดที่ไม่ทำให้ของเราเสียหาย”
“แต่โต๊ะเปื้อนเลือดเลยนะ”
“ไว้เสร็จเรื่องก็ค่อยเก็บค่าทำความสะอาด ไม่ต้องตกใจหรอกควีน เรื่องแค่นี้เอง”
คำว่า ‘เรื่องแค่นี้เอง’ เหมือนจะจงใจกระทบผมล้วนๆ เออเนอะ เรื่องแค่นี้เอง....
“มึงเอาเงินที่โกงกูไปจ่ายค่าพยาบาลแล้วกันนะสัด!”
“ชะ...ช่วยด้วย”
ผมมองไอ้คนโดนกระทืบที่ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ใครจะไปกล้าช่วยล่ะวะในเมื่อหมอนี่เสือกทำตัวเองโดยไปทำเนียนโกงชาวบ้านเขา ไอ้คนโดนโกงก็ได้ใจเพราะรู้ว่าไม่ผิดกฏเลยระดมตื้บจนคนที่ยกมือปัดป่ายบนพื้นสลบเหมือด ส่วนตัวต้นเรื่องที่นอนแบบกับโต๊ะก็โดนกระชากหัว คาดว่าคงจะเป็นรายต่อไป
“ถ้าทำใจไม่ได้ก็กลับไปนั่งเถอะควีน”
“ใครว่าทำใจไม่ได้ ฉันก็แค่สมเพชไอ้พวกนี้เท่านั้นเอง” ผมพูดเสียงดัง ทำเอาไอ้คนที่กำลังกระทืบและถูกกระทืบเงยหน้าพรวด
“อะไรวะ!”
เพราะวันนี้เป็นวันแรก...เลยไม่ค่อยมีคนรู้เท่าไหร่รอกว่าผมเป็นควีน แถมยิ่งแต่งเสื้อคอเต่าสีแดงแนบเนื้อแบบนี้ยิ่งดูมิดชิดจนไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเมียไอ้คิง แหงล่ะ รอยจูบยังพราวเต็มตัวเลยเนี่ย
“ในฐานะที่ฉันเป็นควีนก็จะช่วยแนะนำหน่อยแล้วกัน” ผมเน้นคำว่า ‘ควีน’ เต็มที่ ถือซะว่าเป็นการประกาศตัว ไอ้พวกที่มองผมอย่างสงสัยแต่แรกเบิกตากว้าง บรรดาไทยมุงที่ถอยออกไปก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้ แถมยังเยอะมากขึ้นอีกต่างหาก บางคนถึงกับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปด้วยซ้ำ
“กฏของคลับห้ามถ่ายรูปหรือบันทึกวีดีโอใดๆ นะครับ” พี่เอกพูดขัดทันที สายตาก็เสียดแทงซะจนไอ้คนที่ว่ารีบเก็บโทรศัพท์ ถึงจะเหมือนไม่ชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่แต่พอผมหาเรื่องพี่เอกก็ยืนประกบไม่ห่าง สมเป็นผู้ใหญ่แฮะ อายุสมองดูโตกว่าไอ้เก่งนั่นเยอะ
“แนะนำอะไร” พอได้ยินว่าผมมีตำแหน่งอะไร ท่าทางเหมือนจะกระโจนเข้ามาต่อยของหมอนั่นก็เริ่มอ่อนลง แต่มือยังกระชากเสื้อคู่กรณีที่เหมือนจมูกจะหักไปแล้ว
“แนะนำว่าแทนที่จะเอาเงินไปให้พวกนี้นอนโรงพยาบาล ก็สู้ท้าพนันอีกสักรอบ แล้วเอาเงินคืนมาน่ะสิ” ผมเดินเข้าใกล้ พี่เอกรีบรั้งแขนห้ามเพราะกลัวผมเป็นอะไรไปแล้วจะโดนไอ้คิงเล่นอีกต่อ แต่โทษที ผมสะบัดแขนทิ้ง ก่อนจะเดินมานั่งยองๆ ตรงหน้าพวกมัน “สภาพแบบนี้ถ้าแข่งกันอีกรอบ ใครจะชนะกันล่ะ”
ผมคลี่ยิ้มถามเป็นความนัย แต่ไอ้หน้าเข้มอุทานเหมือนเข้าใจความหมายทันที
ใช่...ในเมื่อหมอนี่มันโกงแต่เสือกบอกไม่โกง งั้นก็ไม่แปลกหากฝ่ายเราจะโกงหน้าด้านๆ เหมือนกัน
ก่อนมาถึงคลับผมก็พอท่องจำกฏคร่าวๆ ของที่นี่ได้แล้วหรอกน่า
“ขี้...โกง”
“ไหนล่ะหลักฐาน” ผมแสร้งทำเสียงประหลาดใจกับคนที่ยังพูดทั้งที่ปากเต็มไปด้วยเลือด “กฏของคิงส์คลับไม่ได้บอกสักหน่อยว่าคู่พนันจะต้องมีสภาพเต็มร้อย กรณีนี้ถือว่าคุณไม่พร้อมเองต่างหาก ไม่ใช่เพราะคนอื่นโกง”
แถสด แถเปื่อย แถไฟไหม้ น้ำร้อนลวก
แต่คิงส์คลับก็เป็นสถานที่ต่ำตมอยู่แล้ว ถ้าพูดแบบนี้ข้างนอกผมคงโดนสวน แต่พอเป็นที่นี่...ที่มันบ้าบิ่นไร้ความผิดชอบชั่วดีอย่างที่ควรจะเป็น อะไรๆ ก็ฟังดูเป็นไปได้ทั้งนั้น
“ก็เท่านี้แหละ...ฉันไปล่ะ”
ผมลุกขึ้นยืนแล้วโบกมือสวยๆ ไอ้ที่ว่าจะท้ายังไงให้หมอนี่ยอมก็เรื่องของพวกมันแล้ว ผมแค่ชี้ช่องทางไม่ให้ต้องมาออกหมัดออกมวยให้เสียสายตาแล้วทำความวุ่นวายเฉยๆ แต่พอจะเดินกลับไปนั่งเล่นที่คอกอย่างเริ่ดๆ คนใส่สูทแต่ไม่ผูกไทค์หน้าตาเจ้าเล่ห์ก็เดินมาขวางหน้าผม
“ไม่ทราบว่าควีนพอจะมีเวลาเล่นโป๊กเกอร์กับเพื่อนๆ ผมมั้ยครับ” ไม่ว่าเปล่ามันยังมองผมอย่างไม่น่าไว้ใจ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นคนเดียวกับที่เคยทักว่าผมเป็นเมียไอ้คิงเมื่อครั้งก่อน “เป็นถึงควีน เรื่องแค่นี้คงไม่กลัวแพ้อยู่แล้ว จริงมั้ย”
ใครจะไม่กลัวแพ้ล่ะวะ ในเมื่อกูเล่นไม่เป็นโว้ย!
ผมพยายามข่มยิ้ม ดูก็รู้ว่าหมอนี่มาเพื่อตีสนิทและท้าทาย คงจะนึกสงสัยว่าทำไมคู่นอนวันนั้นมากลายเป็นราชินีตัวเป็นๆ ตรงนี้ แถมยังดูสำคัญขนาดพี่เอกยืนประกบผมไม่ห่างด้วย
“นั่นสิควีน ไม่ลองดูล่ะครับ”
ประกบแล้วเสี้ยมอีก อยากเห็นผมแพ้ก็บอกมาเถอะพี่เอก!
“ฉันก็อยากตอบรับอยู่หรอก...ถ้าไม่ติดว่าเงินของฉันก็เงินของคลับ คุณชนะ ฉันก็ได้ ฉันชนะ ฉันก็ได้ ผลลัพธ์แบบนี้ไม่เห็นจะน่าสนุกตรงไหน” ผมยิ้มเหยียดๆ “ถ้าหาอะไรที่น่าสนใจกว่านี้ได้ค่อยมาชวนแล้วกัน โชคดี”
พูดจบผมก็รีบเดินดิ่งไปที่คอกทันทีก่อนจะโดนจู่โจมกะทันหันให้สมองแตกอีก เมื่อไหร่จะเที่ยงคืนวะ กูต้องการตัวช่วย...ด่วน!
ผมได้ยินเสียงหัวเราะไล่หลัง พอหันกลับไปก็เจอไอ้เสื้อสูทชูแก้วเหล้าน้อยๆ และยกดื่มเหมือนชมเชย ส่วนพี่เอกก็เดินไปประจำที่ประตู แต่ไม่วายหันมาเหลือบมองบ่อยๆ ทั้งที่ตอนแรกแทบจะไม่สนใจ
...เอาวะนิลกาฬ ยังไหวอยู่ ยังไหว...
พลันผมสะดุ้งเฮือกเมื่อโทรศัพท์ดังอยู่ในกางเกง พอหยิบออกมาก็เจอชื่อที่กำลังคิดถึงอยู่พอดี...
“เพิ่งนึกได้เหรอว่ามีเมีย!”
ครับ ไอ้ผัวเชี่ยที่ทิ้งผมอยู่คนเดียวนี่ล่ะ นึกแล้วยังระทึกไม่หาย แม่ง
(( ไม่เลวนี่ ))
“ชมกูก็ไม่ดีใจหรอกไอ้สัด ว่าแต่มึงรู้ได้ไงวะ มีตาวิเศษรึไง”
(( ตาวิเศษที่ได้ชื่อว่ากล้องวงจรปิด ))
คำตอบของมันทำให้ผมเงยหน้าทันที...เออว่ะ มีกล้องติดแทบทุกมุม รักษาความปลอดภัยดีจริงจริ๊ง คนต่อยก็ปล่อยไป รอเก็บเงินอย่างเดียว กับเมียรถก็ไม่ให้ ผัวใครวะน่าต่อยชิบหาย
“กูจะขึ้นไปได้รึยัง”
เอาจริงๆ ผมค่อนข้างเสียวไส้ ไม่รู้ว่าจะนั่งหน้าเป็นไม่รู้ร้อนอยู่ตรงนี้ได้จนคลับปิดตอนตีสามได้รึเปล่า
(( ยังไม่ถึงชั่วโมงเลยเมีย ))
“กูจะประสาทเสียตายน่ะสิ อย่างน้อยก็ส่งเบอร์หนึ่งมาฝั่งนี้ได้มั้ย กูเหงานะมึง”
(( ... ))
“น่านะไอ้คิง วันนี้วันแรกก็อย่าฮาร์ดคอร์กับกูนักดิวะ กูเป็นชิวาว่าไม่ใช่ร็อคไวเลอร์ จะเลี้ยงก็คำนึงถึงจิตใจอันเปราะบางของกูบ้าง ไม่งั้นคืนนี้กูเฉามึงนั่นแหละที่จะเสียใจ”
(( หึ มึงน่ะเหรอชิวาว่า ))
หัวเราะเยาะอีก เชี่ยเอ๊ย กูเองก็แขยงปากเหมือนกันล่ะน่า
(( กูส่งบิชอปอีกคนให้มึงแล้วกันนิลกาฬ ถึงจะเร็วไปหน่อยที่จะทำความรู้จัก...แต่ก็พยายามเข้าล่ะ ))
ไอ้คิงมันพูดเสียงมีเลศนัย
(( เพราะบิชอปคนนี้ไม่หัวอ่อนเหมือนเบอร์หนึ่งของมึงหรอกนะ! ))
-----
จัดให้ยาวๆ ไปเลยค่ะ มาช่วยลุ้นกับน้องนิลเน้อ
แต่พอเป็นฝั่งน้องนิลบรรยายแล้วพี่คิงนี่เย็นชาจริงๆ ผับผ่าสิ 555 คนอะไรจะเก๊กได้เก๊กดีขนาดนี้ แต่ก็ต้องเข้าใจ...อย่างที่น้องนิลเข้าใจ...ว่านอกจากเซ็กซ์แล้วพี่แกก็แสดงความรักอย่างอื่นไม่ค่อยเป็น หารู้ไม่ว่าในใจพี่คิงนั้นเพ้อถึงแต่น้อ---อุ๊บ //โดนฆ่าปิดปาก อ๊ากก ช่วยด้วยยย
ฝากเพจด้วยค่า
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1352989 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก