ผมหงุดหงิดมาก เมื่อกี้กำลังจะสะกิดไอ้คิงให้อุ้มไปแก้ผ้าในห้องน้ำพอดี แต่ตอนนี้บอกเลยว่าหมดอารมณ์!
“เข้ามา” ไอ้คิงก็เหมือนเดิม ถ้าเรื่องงานในเวลางานมันไม่สนใจหรอกว่าจะต้มน้ำสุกพร้อมลุยกันขนาดไหน ไอ้หมอนี่แม่งหน้าด้าน แต่ยังดีที่มันยอมปล่อยมือจากเอวผมไม่ควักไปถึงไหนต่อไหนโชว์ลูกน้อง โดยเฉพาะเมื่อคนคนนั้นคือไอ้เก่ง
อัศวินหน้าโฉดแอบเหลือบสายตามองผมที่จัดคอเสื้อเล็กน้อย สายตาโคตรหาเรื่องจนอดที่จะขยิบตาพร้อมเปิดไหล่ขาวๆ ยั่วเป็นการทักทายกลับไม่ได้ นั่น สะดุ้งเลยเหรอมึง
ผมกลั้นขำคิกคัก ก่อนจะสะดุ้งซะเองเมื่อไอ้คิงแม่งแอบตีขาผมใต้โต๊ะ หึงหรือลงโทษที่กูแกล้งลูกน้องมึงล่ะเนี่ย
“บอสครับ มีคนเข้ามาขอติดต่อเรื่องยา อยากทราบว่าเราจะพอเป็นนายหน้าติดต่อกับเจ้าของเพื่อจะจัดส่งให้เขาไปขายที่อื่นได้รึเปล่า”
“ของผิดกฎมายทุกอย่างต้องควบคุมอยู่แต่ในคลับเท่านั้น ห้ามนำออกไปข้างนอก ไม่เว้นกระทั่งการทำการค้านัดหมายรับของ มึงเองก็รู้กฎข้อนี้ดี”
“ผมทราบครับ ผมบอกทางนั้นไปแล้วแต่เขาไม่ยอมฟัง ตั้งใจจะมาคุยกับบอสให้ได้”
“โยนมันออกไป”
ไอ้คิงพูดเสียงเย็น
“คนที่ก้าวเข้ามาในคลับแล้วทำตัวไม่รู้กฎ กูก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ”
“ครับบอส!”
ไอ้เก่งมันโค้งตัวสี่สิบห้าองศา เสียงขานรับขันแข็งประหนึ่งทหารที่กำลังจะไปออกรบ ผมมองแล้วมองอีกก็อดจะขำไม่ได้ มันแม่งโคตรบ้าระบบในคิงส์คลับจริงๆ สงสัยคงนึกว่าตัวเองเป็นอัศวินเข้าจริงๆ ล่ะมั้ง
พอไอ้เก่งออกไปไอ้คิงก็มันเขยิบตัวมาใกล้แล้วเอามือมาแหมะไว้ตรงเอวผมเหมือนเดิม มันชอบทำแบบนี้ตลอดอ่ะครับ ไม่ว่าจะเดินไปกินข้าว เดินในมหาลัย นั่งด้วยกัน นอนด้วยกัน หรือจะทำอะไรก็ตาม ถ้าได้อยู่ใกล้ๆ กันมันจะเอาตัวเองไปอยู่ข้างขวาของผมเสมอ แสดงความเป็นเจ้าของตลอดเวลา ทำเอาผมหายบ้าจี้ไปเลยเพราะเริ่มชิน
ผมเคยถามมันนะว่าทำไมต้องจับเอววะ ทำไมไม่จับมือเหมือนคู่อื่น ไอ้คิงก็บอกว่าเพราะแบบนี้มันแนบชิดกว่า และเอวของผมก็คอดเข้ารูปพอดีมือมัน เวลาเพลินๆ ก็จะได้ล้วงเข้าไปง่ายๆ เป็นคำตอบที่ยอมรับและเข้าใจ ประมาณว่าหื่นกันทั้งคู่ แต่สาเหตุสำคัญที่ผมยอมเพราะเวลาทำแบบนี้ทีไรหัวผมก็จะไปอยู่แถวๆ ไหล่มันครับ เมื่อยก็พิงได้ตลอด อบอุ่นดี
“เมื่อกี้มึงหึงเหรอ”
อย่างตอนนี้ผมเองก็เอาหัวไปกระแซะมัน ฉีกยิ้มยียวนตั้งใจกวนประสาทเต็มที่
“เปล่า”
เชี่ยนี่! ตอบไม่เอาใจเมียเลย!
“มึงแกล้งยั่วโมโหไอ้เก่ง ฉะนั้นกูไม่หึง แต่กูหวง”
...ขอด่าคำเดิมได้มั้ย เชี่ยนี่! ตอบแบบนี้ไม่เอาใจกูไปเลยล่ะ!
“เมื่อก่อนมึงอาจไม่ค่อยสนใจร่างกายตัวเอง แต่ตอนนี้มึงเป็นของกูแล้ว กูอยากให้มึงให้ความสำคัญตัวเองด้วย นิลกาฬ”
มันชอบเรียกชื่อจริงผมแบบเต็มยศเวลาพูดเรื่องจริงจังครับ และผมก็จะรู้สึกโอนอ่อนอัตโนมัติทุกที อารมณ์เหมือนเด็กโดนผู้ใหญ่ดุที่ต้องตั้งใจฟังและปฏิบัติตาม
“ใครบอกว่ากูเป็นของมึง มึงรักกูก่อนก็ต้องมึงเป็นของกูดิ” ผมพึมพำ
“หึ” ไอ้คิงมันจุ๊บหัวผมเบาๆ ครับ ไม่ปฏิเสธด้วย ฮึ่ยยย อย่ามาหวาน กูไม่ชิน ตบหัวแทนได้มั้ย กูจะได้ตบกลับแก้เขินถูก
“สะ...สอนต่อดิวะ ยังเหลืออีกตั้งเยอะ เดี๋ยวกูลืม” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง กลายเป็นเด็กตั้งใจเรียนไปซะงั้น แม่ง ผมเองก็มีมุมสาวน้อยเหมือนกันเหรอเนี่ย ถ้าไม่เจอกับตัวก็ไม่อยากจะเชื่อตัวเอง บรรยากาศสีชมพูใสๆ ที่ฟุ้งเต็มไปหมดนี่มันอะไรกัน อารมณ์กระเจิงไปหมดเลย
“มึงลองเข้าดูสิ”
ไอ้คิงปล่อยให้ผมพิมพ์รหัสผ่านเองครับ มันส่งเป็นข้อความเข้าโทรศัพท์ผมตั้งแต่ตอนเพิ่งเปิดคอมเพื่อให้ติดตัวเอาไว้ จะได้ไม่ลืม แถมยังบังคับให้ท่องจำภายในสามวันแล้วลบทิ้งด้วย อย่างโหด ได้ข่าวว่าช่วงนี้ต้องเริ่มท่องหนังสือแล้วนะเว้ย
แต่เอาวะ เพื่อตอบสนองความรู้สึกอุ่นๆ อวลๆ ในอกผมก็เลยทำตัวว่านอนสอนง่าย ลองเข้าไปดูข้อมูลสารพัดอย่างที่ไอ้คิงเปิดเผยทั้งหมดโดยไม่ปิดบังสักนิดแม้ว่าจะผิดกฎหมายมากแค่ไหนก็ตาม ขนาดหลักฐานสัญญากับพวกพ่อค้ายาเสพติดมันยังให้ผมดูเพื่อเรียนรู้เลย แม่ง ใจป้ำไปเปล่าวะ
“ถามจริง...มึงให้กูดูหมดแบบนี้ มึงไม่กลัวกูส่งให้คนอื่นรึไง”
ผมถามอย่างอดไม่ได้ ยิ่งโดนมันบังคับให้นั่งหน้าจอคอมเครื่องนี้นานเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกฉุดไปในวังวนของคิงส์คลับมากเท่านั้น
ถ้าต้องเลิกกันขึ้นมาทำยังไง...ไอ้คิงมันวางใจให้คนที่รู้เรื่องราวขนาดนี้ออกไปง่ายๆ เหรอ ไม่มีทางเป็นไปได้เลย มันทำใจดีแต่ความจริงคือผูกมัดอยู่ใช่มั้ย มันเผยสิ่งที่กำลังแบกรับเพื่อให้สิ่งนั้นกดตัวผมให้จมลงไปในโลกของมันยิ่งกว่าเดิมใช่มั้ย
“ถ้ามึงทำ...มึงก็ตาย”
ไอ้คิงกระซิบข้างหู เสียงแหบพร่าข่มขู่ที่ผมสะดุ้งเฮือกในใจ แต่ก็ยังยิ้มฝืนแกล้งทำเป็นเรื่องเล่นๆ
“สัด ไหนบอกรักกู”
“อย่าเอาคำว่ารักมาล้อเล่น นิลกาฬ” ไอ้คิงมันบีบเอวผมจนนิ่วหน้า คงเพราะตัวผมกระตุกน้อยๆ มันเลยยอมผ่อนแรง แต่ก็ไม่วายใช่มืออีกข้างกดนิ้วโป้งบนริมฝีปากผมหนักๆ บังคับให้สบสายตา “เพราะถ้ามึงทำจริง กูก็คงจะตายก่อน...ด้วยน้ำมือของมึง”
ยะ...อย่ามองด้วยสายตาจริงจังแบบนั้นได้มั้ยวะ! สายตาที่เหมือนขู่ว่าเอาความไว้วางใจทั้งหมดมากองไว้ที่ตัวกู สายตาที่เหมือนว่าแม้จะพร้อมฆ่ากูให้ตายแต่ก็พร้อมจะตายด้วยน้ำมือของกู
ไอ้สัดคิง มึงแม่ง...
“กูแค่ถาม ไม่ได้จะทำจริงสักหน่อย กูไม่โง่ขุดหลุมตัวเองหรอกน่า”
ผมพูดทั้งที่ยังหายใจไม่ค่อยทั่วท้องนัก ใจเต้นโครมครามผสมระหว่างความกลัวกับสายตาขู่เข็ญของไอ้คิง และความจริงใจของผมที่ทำเอารู้สึกผิดที่ปากพล่อยไปแบบนั้น อะไรวะ ไม่รู้รึไงว่าเอกลักษณ์ของนิลกาฬคือปากเสีย ฉะนั้นก็อย่าทำหน้าตึงนักสิ ยิ้มหน่อยน่าผัว...
ผมใช้ความกล้าในการเอื้อมมือไปจับแก้มมัน...แล้วดึงจนยืดติดมือ เห็นมันไม่ว่าอะไรก็ยิ่งดึงเอาดึงจนแก้มคนหล่อแทบย้วย เห็นแล้วผมก็เผลอหัวเราะออกมา พร้อมสายตาขุ่นๆ ของมันที่เริ่มกระจ่างใสและดูน่าคบกว่าเดิมเยอะ ไอ้ความกดดันที่ล่อซะตัวเกร็งก็เริ่มจางหาย มันทาบมือผมกึ่งกอบกุมเอาไว้ ก่อนจะแนบแก้มเข้าหาแล้วยกยิ้มนิดๆ ...เชี่ยแล้ว! มันคงไม่ได้กำลังอ้อนอยู่หรอก
นะ!? คนอย่างไอ้คิงทำอะไรน่ารักแบบนี้ได้ด้วยเหรอวะ ผมไม่อยากจะเชื่อ!
ระ...ร้อนชิบหาย ทำไมห้องนี้มันร้อนอย่างนี้
ขณะที่คิดว่าไอ้คิงแม่งโคตรน่ารัก จนอยากจะบรรเทาร้อนด้วยกิจกรรมใต้ร่มผ้า ประตูห้องจากฝั่งคลับก็ถูกเคาะอีกครั้ง...
อีกแล้วเรอะ!!!
ผมผละมือออกจากหน้ามันทันที คิ้วขมวดหน้ามุ่ยมากเมื่อคนที่เข้ามาคือไอ้เก่ง!
“มีอะไรอีก” ผมถามอย่างด้วยความเซ็งสุดขีด มันคงไม่ได้แอบฟังอยู่หน้าห้องหรอกนะ ไม่งั้นอะไรจะบังเอิญได้บังเอิญดีขนาดนี้ หรือผมควรจะสวดมนตร์แผ่เมตตาให้สักบท จะได้เลิกจองเวรจองกรรม เสนอหน้าเบียดเบียนกันสักที
ไอ้เก่งมันมองเมินผมครับ แล้วหันไปพูดสุภาพใส่ไอ้คิงด้วยสีหน้าสะใจเป็นอย่างมาก
“บอสครับ คนเมื่อครู่กลับมาอีกครั้งพร้อมข้อเสนอที่น่าสนใจ ดูเหมือนว่าเขาจะมีตัวยาหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นที่นิยมในช่วงนี้มาก เป็นยาที่ผสมใหม่โดยเฉพาะ และมีจำนวนจำกัด ตอนแรกเขาตั้งใจจะใช้ชื่อของบอสในการทำการซื้อขายควบคู่กับยาตัวนี้ แต่ในเมื่อบอสไม่รับข้อเสนอ เขาจึงอยากให้คิงส์คลับเป็นตัวแทนในการวางจำหน่ายแทน”
ไอ้คิงดูจะสนใจ สังเกตจากที่มันกดปิดโปรแกรมในเครื่องผมทิ้ง แล้วก้มมากระซิบข้างหูพร้อมขบเม้มเบาๆ
“มึงออกไปก่อน”
“เออ”
อยากจะบอกว่าพูดดีๆ ก็ได้ ไม่ต้องมาทำลวนลามให้ท้องไส้ปั่นป่วนแบบนี้หรอก ผมหยิบผ้าพันคอที่ถอดทิ้งตั้งแต่เข้าห้องขึ้นใส่แล้วเดินออกไปพร้อมๆ กับไอ้เก่งที่ส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องไปตามตัวคู่ค้าคนสำคัญขึ้นมา...แล้วทำไมมึงไม่ไปเชิญเองล่ะวะ จะมาเดินตัวติดกับกูทำไม!
“เป็นถึงควีนแต่ไม่ได้อยู่เจรจาด้วย ไม่รู้ว่าเพราะบอสไม่ไว้ใจหรือควีนความสามารถไม่ถึงกันแน่นะครับ”
อ้อ ที่แท้ก็ตั้งใจหาเรื่อง
ผมหยุดยืนอยู่ข้างบาร์ เพราะตอนนี้ยังเป็นช่วงสี่ทุ่มกว่าๆ พวกที่เล่นกินตับกันเลยสงบเสงี่ยมอยู่ในม่านเพราะยังมีสติและยางอาย ผมกระดิกนิ้วเรียกบาร์เทนเดอร์ให้เสิร์ฟน้ำพันซ์ของโปรดเสริมสร้างวิตามินให้ผิวขาวเนียน ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับไอ้เก่งที่ทำตัวติดเป็นปลิง
“เป็นถึงอัศวินที่ดันชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน ไม่รู้ว่าเพราะคนที่สนใจดันไม่สนใจก็เลยว่าง หรือเพราะอยากจะอู้งานเลยเดินตามก้นควีนกันแน่ เชียร์”
ผมยกแก้วเบาๆ ฉีกยิ้มเป็นเชิงดื่มฉลองชัยชนะเพราะไอ้เก่งเอาแต่กำหมัดจนตัวสั่นไปหมด ไม่รู้จริงอย่าได้พูดเชียว นี่น่ะเป็นข้อตกลงของผมกับไอ้คิงแต่แรกแล้วว่าจะไม่ขอมีส่วนร่วมเรื่องยาเสพติดต่างหาก
“อยากจะเอากับบอสเต็มแก่แล้วล่ะสินะครับ ถึงได้พยายามยั่วบอสตลอดเวลา”
มันคงหมายถึงเวลาเปิดประตูทีไรก็เจอฉากใกล้จะฟีสเจอริ่งทุกรอบ ใครยั่ววะ ไอ้คิงต่างหากที่แม่งยั่วผม เดี๋ยวจับเดี๋ยวยิ้ม ล่อซะฟีโรโมนกระจาย
“อยากเห็นชัดๆ รึไง ไม่เป็นไรนะ ไว้คิงคุยงานเสร็จเมื่อไหร่ ฉันจะเข้าไปยั่วแล้วอัดคลิปถ่ายไว้ให้ ส่งตรงถึงบ้านเลยดีมั้ย”
ผมยกนิ้วชี้แตะริมฝีปากแล้วแลบลิ้นเลียด้วยสีหน้าอยากสุดขีด ไอ้คิงบอกไม่ให้เปิดเผยร่างกายมากก็เอาไปแค่นี้พอ เสน่ห์ของนิลกาฬเหลือกินอยู่แล้ว แถมไอ้นี่ดันโง่ซะไม่มี พูดหยอกแค่นี้มาทำหน้าดำหน้าแดงใส่อยู่ได้ คงไม่คิดว่าผมจะทำจริงหรอกนะ
หลังทะเลาะกันพอหอมปากหอมคอ ผมก็นั่งเตร็ดเตร่ตรงบาร์ใกล้ๆ ประตูรอให้ไอ้คิงเสร็จงาน ชั้นสองดีอย่างตรงที่พวกลูกค้าจะไม่สนใจคนในคลับเท่าไหร่ ถ้าเป็นที่ชั้นหนึ่งป่านนี้คงโดนมองจนพรุน
เพราะไม่รู้ว่าไอ้คิงมันจะคุยนานรึเปล่า ผมที่เป็นพวกอยู่ไม่สุขก็เริ่มเบื่อเลยเดินไปหาพี่แว่นโดยมีไอ้เก่งตามหลังอย่างกับขี้ปลาทอง พี่แว่นเหลือบตามองเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ทำอะไรอยู่เหรอพี่” ผมชะโงกหน้าเข้าไปดู เห็นว่าพี่แว่นกำลังนั่งจิ้มจึกๆ หาข้อมูลเกี่ยวกับยาเสพติดรุ่นใหม่ที่ไอ้เก่งมันเพิ่งพูดถึง แต่พอผมขยับมาใกล้ก็รีบเปลี่ยนหน้าเป็นเกมคุ้กกี้รันแทน...พี่แว่น...พี่เล่นอะไรแบบนี้ด้วยเรอะ
“ขอผมลองเล่นได้มั้ยอ่ะพี่” มือถือผมราคาถูกความจำไม่เยอะ โหลดเกมอะไรมาทีก็ทำเอาหน่วงไปหมด ผมเลยลบออกเหลือแต่แอพที่จำเป็นต้องใช้มากกว่า
พี่แว่นก็มีน้ำใจดี ส่งไอแพคของสำคัญที่ถือติดมือตลอดเวลาให้จริงๆ ซะด้วย เห็นแบบนั้นผมก็ลองเอาจิ้มเล่น แต่ตายตั้งแต่ไม่กี่วินาทีแรกจนไอ้เก่งที่อยู่ข้างหลังหลุดหัวเราะเยาะเย้ยอย่างจงใจ
ไอ้เวรนี่!
“เล่นเป็นรึเปล่าเหอะ” ผมพึมพำเบาๆ จงใจกระทบไอ้คนข้างหลัง
“เล่นเป็นสิครับควีน” ไอ้เก่งบอก ก่อนจะยักคิ้วยียวนกวนประสาท “เอามานี่...อ๊ะ”
ไอ้เก่งชะงักเมื่อผมส่งไอแพคให้ มันยืนตัวแข็ง หันไปมองพี่แว่นก่อนเหมือนถามความเห็น เอิ่ม...กับอีแค่อุปกรณ์อีเล็คทรอนิกชิ้นเดียวต้องเกรงอกเกรงใจขนาดนี้เลยเหรอวะ ผมรึอุตส่าห์วางแผนให้สองคนนี้สานสัมพันธ์ซะหน่อย ถ้าไอ้เก่งสมหวังกับพี่แว่นเมื่อไหร่ มันจะได้ไม่มีเวลามาหาเรื่องผม เขาว่ากันว่าความรักจะทำให้คนนิสัยดีขึ้นนะครับ ไอ้คิงก็เป็นตัวอย่างที่ดี...มั้ง
“พี่แว่นอนุญาตมั้ยอ่ะ” เห็นไอ้เก่งแม่งเจี๋ยมเจี้ยมซะขนาดนี้ผมก็เลยช่วยถามให้ พอพี่แว่นพยักหน้ารับก็โล่งอกยัดไอแพคใส่มือไอ้เก่งเลยครับ แต่ไม่ทันได้พิสูจน์ฝีมือประตูห้องออฟฟิคก็ถูกเปิดซะก่อน ผมตั้งใจจะชะโงกหน้าดูคู่ค้าไอ้คิงสักหน่อยไอ้อัศวินก็ดันขยับตัวมาบังจนมิด เห็นอีกทีเจอแต่แผ่นหลังที่เดินลงบันไดไปแล้ว
อะไรจะชวนวอนตีนขนาดนี้!
ไอ้เก่งพยายามขัดขวางผมทุกวิธีทางที่เกี่ยวกับคิงส์คลับ น่าต่อยซ้ายต่อยขวาแล้วศอกกกหูชิบหาย แต่ด้วยความเป็นคนดี...ผมก็ได้แต่ผุดลุกขึ้นแล้วดันตัวไอ้เก่งให้ไปเผชิญหน้ากับพี่แว่น ส่วนตัวเองก็โบกมือลาด้วยรอยยิ้มนางงาม
“เล่นกับพี่แว่นไปนะ กู...เอ๊ย ฉันไปหาไอ้คิงก่อน”
ทำไมถึงแสนดีแบบนี้ นิลกาฬอยากจะปรบมือให้ตัวเองเหลือเกิน ผมหันไปมองไอ้อัศวินกับบิชอปที่นั่งจ้องหน้ากระอักกระอ่วนแล้วเชิดใส่ ก่อนจะเดินเข้าออฟฟิศไปโดยไม่ต้องเคาะประตูเยี่ยงแขกให้เสียเวลา
โอ๊ะ ราชากำลังอารมณ์ไม่ดี
“เจรจาไม่สำเร็จเหรอมึง”
ผมปิดประตู เดินมานั่งข้างๆ คุณสามีที่ค่อนข้างหัวเสียชอบกล
“มันเห็นมึงรึเปล่า”
“อย่าว่าแต่เห็นเสี้ยวผมกูเลย กูยังไม่เห็นหน้ามันด้วยซ้ำ ไอ้เก่งบังซะมิด”
ไอ้คิงพยักหน้าอย่างพอใจ เดี๋ยวก่อน ไอ้เก่งมันไม่ได้กวนประสาทผม แต่ทำหน้าที่อัศวินปกป้องควีนหรอกเรอะ
“มีอะไรที่กูควรจะรู้รึเปล่า”
“การเจรจาไม่สำเร็จ เพราะหมอนั่นไม่ได้ตั้งใจขอความร่วมมือกับกูแต่แรก แต่อยากใช้ชื่อเสียงของคิงส์คลับในการค้าเอาผลกำไรเข้าตัวเองเต็มๆ ซะมากกว่า กูคิดว่ามันต้องกลับมาอีก และกูก็ไม่อยากให้มึงยุ่งเกี่ยวกับมัน”
“ทำไม”
“เพราะคำแรกที่มันถามหา...คือมึง”
---------
เรื่องเริ่มยุ่ง การที่จู่ๆ คิงส์คลับมีควีน อย่าว่าแต่เก่งทำตัวมีปัญหา(แต่ก็ยังทำตามหน้าที่อัศวินได้ดี) คนอื่นๆ ก็เริ่มสนใจในตัวน้องนิลเหมือนกัน! วันหยุดยาวก็เลยจัดตอนยาวๆ มาด้วย อ่านให้สนุกนะคะ!!
ปล.พี่คิงน่ารักมุ้งมิ้ง <3
เพจคนหลงเมีย
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353086 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก