ตอนที่ 23 : คาใจ
เช้าวันต่อมาผมตื่นก่อนคุณผัวตามเคย เงยหน้ามาอีกทีก็ปาไปสิบเอ็ดโมง เล่นเอาสะดุ้งเฮือกเพราะไม่เคยนอนกินบ้านกินเมืองขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อคืนหลังกลับจากคลับพวกเราก็จัดกันแค่สองยกเบาะๆ แล้วพากันเข้านอน แต่สงสัยคงเพราะถูกพาเข้าคลับสามวันติด ทั้งเครียดทั้งเหนื่อย พอได้พักผ่อนก็เลยหลับยาว
“ไอ้คิง”
หลังอาบน้ำเสร็จผมเรียกคนที่ยังนอนนิ่ง อือหือ ตอนแรกนอนตะแคงข้างดีๆ อยู่หรอก แต่พอได้ครอบครองพื้นที่เตียงคนเดียวก็นอนหงายเปลือยเผยให้เห็นหน้าหล่อคม แผ่นอกที่มีรอยสักไล่ไปทั้งแขน พ่วงด้วยรอยข่วนรอยกัดที่การันตีโดยนิลกาฬ เลยไปยังอะไรต่อมิอะไรที่แม้จะสงบแต่ก็มีขนาดน่าอิจฉา
ผมกลืนน้ำลายเอื้อก มองมังกรอย่างหลงใหล ให้ตาย...ยิ่งได้รู้จักก็ยิ่งปลื้ม ไยมังกรของน้องนิลถึงได้อึดและถึงใจขนาดนี้ น้องนิลไม่มีเบื่อเลย...
มองไปมองมาก็อยากจะเขี่ยเล่นทักทายเหมือนกัน แต่กลัวจะถูกดึงลงไปกกไปกอดจนไม่ได้ออกไปไหนกันพอดี วันนี้ไอ้คิงสัญญาว่าจะพาผมไปช้อปปิ้ง ได้ใช้เงินท้องพระคลังผ่านเครดิตคุณผัวอย่างถึงใจ
ตอนแรกว่าจะปลุก แต่พอเห็นมังกรก็ละสายตาไม่ได้ทุกที ผมเลยเดินไปหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปนายแบบนู้ดที่นอนไม่รู้เรื่อง เน้นส่วนเตะตาเป็นพิเศษด้วยความปลาบปลื้มหลงใหล ถ่ายทั้งมุมข้างมุมเงย ออกมาดูดีมีคุณภาพทุกรูป แย่ล่ะ...ถ้าเอามาตั้งเป็นรูปหน้าจอจะทุเรศเกินไปมั้ยวะ เกิดหญิงมันขอยืมใช้ขึ้นมาแล้วเปิดเจอมีหวังกรี๊ดลั่นพอดี เพื่อไม่ให้เพื่อนสนิททำลายของของผมโดยไม่จำเป็น ผมก็เลยก้มถ่ายรอยสักรูปมงกุฎที่อกไอ้คิงมาตั้งเป็นรูปหน้าจอแทนด้วยความเสียดายอย่างสุดซึ้ง
โธ่ๆ มังกรของน้องนิล เอาไว้จะปริ้นออกมาเก็บไว้ในซอกกระเป๋าตังแล้วกันนะ ถือว่าเป็นเครื่องรางของขลัง เห็นแล้วกระชุ่มกระชวย
“ไอ้คิง” หลังจูบรูปมังกรสั่งลาผมก็เดินไปสะกิดคุณผัวที่นอนไม่รู้เรื่อง ไอ้คิงมันตื่นสายแต่ปลุกง่ายครับ เตะๆ ไปสักสองทีก็กระดิกตัวแล้ว
“เฮ้ย!” ผมสะดุ้งเมื่อมันเสือกยึดข้อเท้าผมเอาไว้ ทำเอาต้องยืนกระโดกกระเดกขาเดียวอยู่ข้างเตียง เผยให้เห็นหนอนสงบในร่มผ้าที่ออกมาอรุณสวัสดิ์เอาช่วงสาย “เชี่ยคิง มึงปล่อยก่อนที่กูจะล้มหัวฟาดพื้น ไอ้สัด”
“ทำไมตัวมึงเย็น...”
ไอ้คิงยอมปล่อย แต่ก็ไม่วายลุกขึ้นมานั่งขมวดคิ้วใส่ อะไรของมันเนี่ย
“ก็กูเพิ่งอาบน้ำเสร็จ”
“มึงชอบอาบน้ำอุ่น”
“ตอนอาบน่ะอุ่น แต่กว่าจะมาปลุกมึงเนี่ยตัวกูก็เย็นแล้ว รีบๆ ลุกสักที กูหิว”
พูดเสร็จผมก็สะบัดก้นให้มันเพื่อจะเดินไปหาชุดใส่วันนี้ ตู้เสื้อผ้าไอ้คิงมันใหญ่ครับ และมันก็ไม่ใช่คนชอบแต่งตัว มีแต่เสื้อตัวเดิมๆ เรียงเต็มไปหมด พอผมมาอยู่ด้วยเห็นแล้วขัดตาก็เลยเอาของมันลงมากว่าครึ่งไปใส่ในลิ้นชัก แล้วยัดเสื้อของตัวเองเข้าไป ทำให้มีสีสันสดใสขึ้นมาบ้าง แม้จะคนละเกรดเลยก็เถอะ
เสื้อไอ้คิงน่ะเนื้อผ้าโคตรดี แต่เสือกมีแต่สีโทนเดี่ยวๆ ส่วนของผมน่ะซื้อตามตลาดนัด ถ้าไม่ใช่พวกคอกว้างเน้นทรวดทรงก็จะเป็นพวกเสื้อสกรีนลายเท่ๆ ถึงจะต่างเกรดแต่คนหน้าตาดีใส่ ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องเหลียวหลังไม่สนใจหรอกว่ามันตัวละกี่บาท
เพราะร่องรอยจากการทำศึกยังอยู่ วันนี้ผมก็เลยหยิบเสื้อคอเต่าสีน้ำเงินแขนกุดมาสวม แล้วก็แก้ผ้าใส่ชั้นในมันตรงนั้นนั่นแหละ ตอนที่กำลังหยิบกางกางรัดรูปไอ้คิงก็เดินเปลือยมายืนข้างๆ พอดี เอื้อมมือผ่านตัวผมไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีครามปลดกระดุมถกแขนเผยให้เห็นรอยสักเท่ๆ
“มึงอาบน้ำหรือเดินผ่านน้ำ”
“ก็มึงหิว” พูดจบมันก็หยิบกางเกงมาใส่ แต่งตัวโคตรเร็วจนกลายเป็นว่าผมชักช้า แต่จะโทษก็ไม่ได้หรอก เพราะอะไรใกล้มือไอ้คิงก็หยิบอันนั้นนั่นแหละ ไม่เคยคิดจะจับเข้าคู่เหมือนผมที่คิดแล้วคิดอีกเพื่อให้ออกมาดูดีทรงเสน่ห์ เหอะ ไอ้พวกไม่มีศิลปะในหัวใจ!
“ป่ะ”
“มึงไม่เซ็ตผมก่อนรึไง” ผมถามอย่างงุนงงเพราะปกติเวลาเห็นมันออกจากบ้านทีไรนี่เป๊ะตลอด ควักเจลเซ็ทผมเปิดหน้าผากเพิ่มสง่าราศีทุกที
“วันนี้วันสบายๆ” ไอ้คิงมันพูดแล้วมาโอบเอวผมในท่าประจำตัวเหมือนติดเป็นนิสัยไปแล้ว พอมาเห็นใกล้ๆ แบบนี้ผมก็รู้สึกแปลกๆ เพราะเวลาปล่อยผมปรกหน้ามันจะดูอ่อนโยนขึ้นครับ แม่ง นี่ไม่ใช่ผัวผม ไอ้คิงมันต้องลุคแบดกายกว่านี้สิ!
แต่ถ้าถามว่าชอบมั้ย
ก็ต้องชอบสิเออ!
เพราะหิวมากไอ้คิงเลยพาผมแวะกินข้าวมันไก่ใกล้ๆ คอนโดก่อนจะขับรถไปห้างดังใจกลางเมือง ผมถึงกับตื่นตาตื่นใจเพราะเมื่อก่อนมาเดินก็ได้แต่มอง ไม่คิดอยากจะหยิบหรอกครับ เสนียดตัวเอง
“อยากได้อะไรมั้ย”
“เอ่อ...ไม่รู้ว่ะ”
พอโดนถามโต้งๆ แบบนี้ใครจะคิดออกล่ะวะ ไอ้อาการดีใจเมื่อเช้าน่ะคือเห่อ แต่พอมายืนสถานที่จริงนิลกาฬก็ตื้อไปเหมือนกัน แถมพวกเสื้อผ้าราคาแพง นาฬิกาฝังเพชรพวกนี้ พอไอ้คิงบอกจะซื้อให้ไอ้ผมแม่งก็ไม่กล้าใช้อ่ะ ไม่อยากครอบครอง รู้สึกมันแพงเกินสำหรับตัวเองยังไงไม่รู้
“งั้นไปช้อปปิ้งกับกูก่อน”
ไอ้คิงมันลากผมไปชั้นเฟอร์นิเจอร์ครับ ผมรู้จุดประสงค์มันทันที
“มึงจะซื้อของเข้าร้าน?”
“ใช่ ปกติกูหยิบสุ่มๆ แต่วันนี้มึงมาด้วย มึงเลือกก็แล้วกัน ถือซะว่าตกแต่งคลับ” ไอ้คิงมันโอบเอวผมสบายๆ “ไม่ต้องห่วงเรื่องราคา ยังไงถ้าลูกค้าทำเสียหายกูก็เก็บกลับสองเท่าอยู่แล้ว”
แบบนี้สิค่อยสนุกหน่อย!
เพราะไม่มีอะไรจะเสีย แถมมีแต่จะได้เพิ่มมากขึ้น แล้วยังไม่ใช่ของตัวเองอีก ผมก็เลยชักจะคึกขึ้นมา ลากไอ้คิงเดินไปทั่วห้างอย่างเริงร่าสุดๆ
“ไอ้คิง อันนั้นคือไรวะ”
ผมชี้ไปที่รูปปั้นขนาดเท่าตัวคนที่เป็นสไตล์อียิปต์แต่หัวใส่หน้ากากหมา เห็นแล้วก็นึกถึงไอ้เก่งขึ้นมาทันที
“รูปปั้นอนูบิส...มึงจะเอาไปทำอะไร”
“วางไว้ตรงบันไดชั้นสอง ยืนข่มเท่ๆ ไง”
ไอ้คิงเลิกคิ้วเหมือนไม่ค่อยเข้าท่านัก
“เวลาคนเซมาชนรับรองกลิ้งตกแตกจากชั้นสองมาชั้นหนึ่ง เก็บเงินเหนาะๆ”
“ความคิดดี” ไอ้คิงหยิบบัตรเครดิตขึ้นมาทันควัน ก่อนจะเขียนที่อยู่ให้เอาของไปส่งที่ผับหลังจากนี้อีกหนึ่งชั่วโมง ผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ รู้สึกสนุกมากๆ กับการเดินตัวติดกับผัวซึ่งแม้จะบอกว่าให้ผมเลือก แต่มันก็ออกความเห็นตลอดเวลาไม่ได้เดินตามต้อยๆ แล้วควักเงินจ่ายอย่างเดียว
“พวกเครื่องดื่ม จาน ชามเปลี่ยนเป็นเครื่องแก้วให้หมดเลยดีมั้ยวะ”
“มึงเลือกลายสิ”
“กูเลือกไม่ถูก” คือมันเป็นแก้วลายหรูหราเข้ากับปราสาทของเราน่ะครับ และมันก็มีเป็นเซ็ทสวยๆ คล้ายๆ กันไปหมด
“อันนี้มั้ย” ไอ้คิงมันชี้ไปอันที่ผมกำลังต้องตาพอดี
“เอาอันข้างๆ ด้วยได้ป่ะ”
“แล้วทำไมต้องไม่ได้ล่ะ”
คาดว่าพวกลูกน้องที่คลับคงตกใจหากเห็นของที่ผมเลือกตกแต่งซึ่งค่อนข้างแตกต่างกับที่ไอ้คิงที่เน้นเรียบหรู ชอบใช้ของซ้ำๆ ตอนแรกผมก็กลัวไอ้คิงมันจะด่าเหมือนกันว่าทำปราสาทมันเละ แต่มันก็ปรามผมแค่นิดหน่อยเฉพาะบางอันที่หลุดโลกเกินไป ส่วนที่เหลือก็ไฟเขียวแถมยังยกยิ้มเหมือนนึกสนุกไปด้วยอีกต่างหาก
หึ มึงก็อยากเปลี่ยนธีมบ้างใช่มั้ยล่ะไอ้คิง
แต่ห้ามเปลี่ยนเมียนะเว้ย เดี๋ยวกูบี้มังกรไส้แตก
ช้อปปิ้งเสร็จผมกับมันก็เดินตัวปลิวไปนั่งกินขนมหวาน ผมสั่งเค้กมาสองชิ้น ส่วนไอ้คิงก็ดื่มกาแฟ นั่งพักขากันชิลๆ ท่ามกลางสายตาคนเดินผ่านไปผ่านมาที่เหล่มองเป็นระยะ บางคนเหมือนจะมาขอถ่ายรูปซะด้วยซ้ำ แต่คงเพราะบรรยากาศของผมกับมันเหมือนสร้างโลกส่วนตัวโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ก็เลยทำให้ใจเสาะไม่กล้าเข้าใกล้
“ชิมมั้ยมึง” ไม่ว่าเปล่า ผมยังตักเค้กสตอเบอรี่จ่อปากไอ้คิง
“ไม่เอา”
“เอาเถอะน่า กูป้อน นะนะ” ผมทำตาปริบๆ แกล้งอ้อนมันเล่นๆ แต่มันเสือกอ้าปากกินเข้าไปจริงๆ ไอ้นี่แม่งยุง่ายเหมือนกันวุ้ย
“เป็นไง” ผมลุ้นกับคนหน้านิ่งที่โคตรไม่เข้ากับเค้กครีมสตอเบอรี่
“เปรี้ยว”
มันย่นหน้าเล็กน้อยแล้วยกกาแฟจิบ ฮึ่ย ทำไมหุบยิ้มไม่ได้เลยวะ สงสัยเพราะหลับเต็มอิ่มวันนี้ผมเลยอารมณ์ดีทั้งวัน คุยกับไอ้คิงได้ตั้งแต่เรื่องดินฟ้าอากาศยันเรื่องไร้สาระที่ไม่ควรจะเอามาพูดแล้วสานต่อยาวเป็นชั่วโมง เป็นวันสบายๆ อย่างที่ไอ้คิงมันบอกจริงๆ นั่นแหละ
“มึงจะเดินต่อมั้ย มีเวลาก่อนไปที่คลับอีกชั่วโมง”
“กลับเลยก็ได้ ป่านนี้ของคงไปส่งหมดแล้วมั้ง กูอยากเป็นคนตกแต่งเอง” ผมตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเมื่อนึกภาพไอ้เก่งที่คงอยากโวยวายแต่โวยวายไม่ได้เมื่อผมเตรียมของเซอร์ไพรส์ที่ชั้นสองเยอะเป็นพิเศษ แต่พอเดินออกมาผมก็ต้องสะดุดตาเมื่อเห็นใครคนหนึ่ง
กระต่าย?
หลังจากวันที่นิลกาฬแผลงฤทธิ์ผมก็ไม่ได้ไปฝั่งผับอีกเลย ได้ฟังแค่จากเบอร์หนึ่งว่าน้องมันยังทำตัวเหลวแหลกเหมือนเดิม ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมผมต้องติดใจนัก สงสัยคงเพราะตอนผมช่วยมันจากแฟนเก่า มันดูใสซื่อจนไม่อยากเชื่อว่าจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้
“มีอะไร”
“กูเห็นคนรู้จัก”
“อดีตคู่นอนมึง?”
“คู่นอนมึงน่ะสิไอ้คิง” ผมศอกท้องคุณผัวเบาๆ หนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ เพราะมันเป็นความจริงทุกประการ
หากกระต่ายมันเปลี่ยนไปหลังนอนกับไอ้คิง ผมก็คิดสาเหตุอะไรไม่ออกทั้งนั้นนอกจาก...
มีคนหลงมังกรสุดที่รักเหมือนผมเข้าซะแล้ว!
“ไม่ใช่ว่าทุกคนจะหื่นเหมือนมึงหรอกนะนิล”
ผมสะอึก หลังร้อนใจจนต้องโทรไปปรึกษาหญิง เพราะเรื่องใต้สะดือพรรณนี้แถมยังเกี่ยวกับผัวๆ เมียๆ หากคุยกับไอ้ชายเห็นจะไม่เหมาะ ถึงมันไม่พูดไม่ว่าอะไร แต่ก็ใช่ว่าจะยอมรับเรื่องผมกับไอ้คิงได้เต็มปากเต็มคำ
“มึงไม่รู้หรอกหญิง มังกรไอ้คิงมันเด็ดนะเว้ย”
“เออ กูไม่รู้หรอก แล้วมึงโทรมาถามอะไรกับหญิงสาวแสนใสซื่ออย่างกูวะห๊ะ”
...ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่จู่ๆ ผมก็เกิดความรู้สึกอยากคุยกับใครสักคน ที่ไม่ใช่ไอ้คิง ไอ้ชาย เบอร์หนึ่ง หรือใครทั้งนั้น
ต้องเป็นไอ้หญิงที่แสนใสซื่อสดใสและเป็นกลางนี่ล่ะ ถึงจะช่วยคลายความข้องใจให้ผมได้
“กูก็งงตัวเองอยู่”
“ไอ้เหี้ยนิล วันนี้วันหยุด มึงก็ยังมากวนประสาทกูอีกเรอะ!”
“เหี้ยหญิงครับ เพื่อนอยากปรึกษา มึงช่วยฟังก่อนด่าได้มั้ย” ผมซุบซิบเพราะแอบหนีไอ้คิงมาคุยในห้องน้ำโดยอ้างว่าปวดหนัก “กูไม่อยากให้น้องต่ายมันหลงมังกรตัวเดียวกับกูอ่ะ ไอ้คิงแม่งเลว กูอยากให้น้องเขาหลุดพ้น กลับมาเป็นกระต่ายใสๆ เหมือนเดิม”
“พูดได้ด่าตัวเองดีนะมึง”
“เออน่า กูกร้านโลกแล้ว ก็เลยมีใจเมตตาอยากช่วยเหลือสัตว์บ้าง ถือว่าทำบุญทำทาน”
“นี่มึงอยากช่วยหรือมึงแค่กลัวผัวมึงไปหลงของใหม่กันแน่”
“เหี้ยหญิง มึงมาดูที่ไอ้คิงปรนนิบัติกูก่อนแล้วค่อยพูด มันรักมันหลงกูขนาดนี้จะไปสนของเก๊ทำไม กระต่ายแม่งผอมบางสัดๆ ต่อให้ใจสู้ก็รองรับความกามของผัวกูไม่ไหวหรอก!”
“ร้อนตัวเชียวนะมึง”
...นั่นดิ แล้วทำไมผมต้องรีบพูดจนเกือบลืมหายใจด้วยวะ เอ้า หายใจเข้า..หายใจออก
“สรุปแล้วมึงโทรหากูเพื่อจะอวดผัว หรือจะปรึกษากันแน่”
“ปรึกษาสิวะ”
“งั้นก็ง่ายมากไอ้นิล มึงแค่เดินไปบอกผัวให้ไล่กระต่ายของมึงออก เท่านี้น้องก็หลุดพ้นเป็นสุขๆ ตามที่มึงต้องการ และไม่มีโอกาสมากวนใจมึงด้วย”
“โหดไปแล้วไอ้หญิง น้องมันอายุไม่ถึงเกณฑ์ทำงาน ที่มันมาทำที่ผับก็เพราะว่าขาดเงิน ไปไล่มันออกก็ทำบาปสิวะ กูจะทำบุญ ฟังกูดีๆ นะ กู-จะ-ทำ-บุญ!”
“งั้นก็ไปปล่อยนกปล่อยปลานั่งฟังธรรมสิยะ เท่าที่ฟังน้องมันก็สู้มึงไม่ได้ ผัวมึงก็ไม่ได้แล แล้วมึงจะไปยุ่งอะไรกับน้องนักหนา”
“ก็กูอยากเลี้ยงกระต่ายใสๆ”
“กระต่ายที่หลุดโลกไปแล้วมันคงไม่มาชุบตัวใสสะอาดอีกหรอก ทำใจเหอะไอ้นิล”
“...แม่ง” ผมสบถ รู้สึกคับแค้นใจชอบกลที่ทำอะไรกับสถานการณ์อย่างนี้ไม่ได้เลย
“อย่าบอกนะว่ามึงหลงรักน้องต่ายอะไรนั่น ถึงได้ติดอกติดใจขนาดนี้”
“จะบ้าเหรอวะ กูชอบโดนเสียบไม่ใช่ไปเสียบคนอื่น พูดแล้วขนลุกชิบหาย”
“เออ กูก็ขนลุกกับความด้านของมึงที่พูดเรื่องนี้ไม่อายปากเหมือนกัน เอาเป็นว่าปลงๆ เหอะมึง น้องมันไปดีแล้ว”
“มันยังไม่ตาย”
“เออน่า มีอะไรก็โทรมาแล้วกัน”
“ขอบใจว่ะ”
“บาย”
ผมวางโทรศัพท์ ก่อนจะล้างก้นแล้วกดชักโครก ตอนแรกน่ะแค่อ้าง แต่พอนั่งนานๆ มันก็รู้สึกปวดมวนในท้องขึ้นมา ผมเลยถือโอกาสถ่ายหนักไปด้วยจะได้ไม่ถือว่าเป็นการโกหกผัว
พอออกมาออฟฟิศก็ว่างเปล่า ผมเลยเดินทะลุไปฝั่งคลับ ก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นไอ้คิงยืนคีบบุหรี่คอยยืนคุมให้พวกลูกน้องตกแต่งตามที่ผมอธิบายกับมันคร่าวๆ ตลอดทาง เปลี่ยนบรรยากาศในคิงส์คลับจากแนวคลาสสิกเรียบๆ เป็นหรูหราอลังการเตะตามากขึ้น ไม่ว่าจะมองไปมุมไหนก็มีของประดับตกแต่งหลากสไตล์จนให้ความรู้สึกหลุดโลกดีนักแล
“เรียบร้อยแล้วครับบอส”
ไอ้เก่งรายงาน หลังแบกรูปปั้นอียิปต์จากชั้นหนึ่งขึ้นมาชั้นสองด้วยท่าทางที่เหมือนอยากจะสะดุดให้ล้มแตกไปซะ
“หันหน้ารูปปั้นออกสิ จะหันเข้าหาราวบันไดทำไม” ผมออกความเห็นขณะเดินมายืนข้างไอ้คิง
“ครับ ควีน”
ไอ้เก่งมองตาค้อน เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเปิดคลับก็เลยสั่งงานได้ตามใจชอบ
“วันนี้มึงจะให้กูทำอะไรอีกล่ะ” ผมหันไปกระซิบถามไอ้คิงระหว่างมองดูความวุ่นวายเบื้องหน้า โดยมีพี่แว่นก้มหน้าก้มตาเล่นไอแพคไม่สนใจชาวโลก
“แล้วแต่มึง”
“หมายความว่า?”
“กูสอนงานทั้งหมดแล้ว ที่เหลือมึงเป็นคนตัดสินใจ ควีน”
-------------
พี่คิงตามใจน้องนิลสุดชีวิต เพราะมิใช่ลูกน้อง แต่เป็นเมียสุดที่รักนี่นา <3
คนค้ายาคนนั้นไม่ใช่ "นาย" นะคะ ทุกคนอย่าเพิ่งรีบต้มน้ำ เรื่องนี้เน้นหมูสับ สับๆ ตับๆ อร่อยเหาะเลย
เพจชุมนุมคนรักหมูสับ 
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1352993 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก