ตอนที่ 30 : ควีนสำแดงเดช
พวกผมแวะกินข้าวกันก่อนจะเข้าคลับ เพราะโกดังผลิตยาอยู่ไกลมาก ขับรถไปกลับล่อซะเกือบสี่ชั่วโมง
ครั้งนี้ผมไปส่งไอ้คิงที่ห้อง นั่งเจ๊าะแจ๊ะอัพเดตข้อมูลที่ควรจะรู้ ก่อนจะมานั่งจ๋องจ้องหน้าไอ้เก่งที่ชั้นสอง
‘วันที่มึงจะทำให้ไอ้เก่งยอมรับได้อีกไม่นานแล้ว นิลกาฬ’
ไอ้คิงแม่งโคตรอวย ผมนั่งจ้องหน้ากับไอ้เก่งที่ถลึงตากลับแล้วก็ไม่ค่อยจะเห็นแววตามคำนั้นสักเท่าไหร่ ศูนย์รวมใจ? ขนลุกเชี่ยๆ เลยครับ ผมว่าตอนเด็กมันต้องอ่านการ์ตูนตาหวานเยอะเกินไปแน่ๆ พอโตขึ้นมาถึงได้เพ้อขนาดนี้
ผมหันไปสะกิดให้บาเทนเดอร์ตรงบาร์ชงน้ำพันซ์มาให้ดื่มแก้กระหาย หลังจิบนิดๆ พอเป็นพิธีก็ถือแก้วมานั่งตรงข้ามกับพี่แว่น ได้เวลารุกแล้วนิลกาฬ
“พี่แว่น มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย ผมโคตรว่างเลย”
ว่างจริงๆ ครับ เพราะไอ้คิงกำลังวางระบบโรงงานผลิตยาที่ใหม่ด้วยโปรแกรมโคตรเทพของมัน ซึ่งสามารถคิดคำนวนรายได้โดนแบ่งประเภทจากจำนวนการผลิต ว่าถ้ามีต้นทุนเท่านี้ผลิตเท่าไหน่ถึงจะคุ้มที่สุด เห็นตัวเลขแล้ว โคตรลายตา นิลกาฬขอบายดีกว่า
พี่แว่นส่ายหน้า ปกติล่ะชอบจิ้มไอแพคไม่สนใจ แต่หลังจากโดนไม้ตายเรียกชื่อรัวๆ บวกสกิลอ้อน พี่ท่านก็มักจ้องตากับผมเวลาคุย เหมือนกลัวว่าจะโดนจู่โจมด้วยวิธีแปลกๆ อีก
แหม ทำอย่างกับว่าผมเป็นตัวอันตรายไปได้
“พี่แว่น พี่คิดว่าผมควรทำอะไรที่คลับดีอ่ะ จะช่วยไอ้คิงร่างเอกสารก็มีแต่พวกตัวเลข ผมโคตรไม่ถนัดเลย จะนั่งป้อนข้อมูลพี่แว่นก็ทำให้มันอยู่แล้ว จะนั่งจัดเรียงจับผิดมันก็ง่ายเกินไป แป็ปเดียวก็เสร็จ มันบอกให้ผมหาหน้าที่เอาเอง แต่ผมโคตรโนไอเดียเลยอ่ะพี่”
ทำไมไปๆ มาๆ ผมมานั่งปรึกษากับพี่แว่นไปได้วะ
“ผมนั่งคิดนอนคิด เคยคุยกับมันว่าจะช่วยดูคนเช็คสต็อกเหมือนกับที่ทำในผับ แต่ไอ้คิงก็บอกว่าพี่รับหน้าที่นั้นอยู่ สรุปแล้วพี่จะแบ่งอะไรมาให้ผมทำได้บ้างป่ะ ผมเองก็ไม่ได้อยากเดินไปเดินมา เดินซ้ายเดินขวา ทำตัวเรื่อยเปื่อยแบบนี้เหมือนกันนะพี่”
แล้วทำไมกลายเป็นผมกำลังของานจากพี่แว่นได้ล่ะวะ ช่วยไม่ได้...เพราะคนที่ทำงานเยอะที่สุดในคลับน่าจะเป็นบิชอปคนนี้เนี่ยแหละ ไอ้คิงคุมโปรแกรม แต่ข้อมูลส่วนใหญ่มาจากพี่แว่นที่ประมวลผลและสรุปออกมา พี่แว่นรับทั้งหน้าที่ติดต่อลูกค้า ร่างสัญญา สรุปบัญชี แล้วยังอีกสารพัดอย่าง คิงส์คลับน่ะสมบูรณ์แบบ เพราะแต่ละคนล้วนมีหน้าที่รองรับโดยไร้ช่องโหว่ แล้วตำแหน่งของผมที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาจะไปแทรกยังไงได้ล่ะครับ
ตอนแรกผมตั้งใจจะเคลียร์เรื่องไอ้เก่งก่อน คิดว่าถ้าทำให้มันยอมรับได้เดี๋ยวก็คงหาทางได้เอง แต่ว่า...เมื่อคืนไอ้คิงแม่งสั่งการฉอดๆ โดยมีผมนั่งเอาก้นให้มันลูบเป็นกำลังใจ นึกแล้วก็อยากมีส่วนร่วมให้มากกว่านี้ชอบกล
แต่แบบ...มันไม่ชินน่ะเข้าใจมั้ย เรื่องยาเรื่องเล่นงานคน ผมแม่งโคตรไม่ถนัด อย่างการบอกให้เบอร์หนึ่งขับรถปาดหน้าจนรถสมศักดิ์เซตกข้างทางเนี่ย ถ้าเป็นผมจะไปกล้าสั่งได้ยังไงล่ะวะ สงสัยต้องทำตัวเหี้ยมกว่านี้ล่ะมั้งถึงจะกลมกลืนกับคิงส์คลับมากขึ้น
โอ๊ยยย ปกตินิลกาฬก็สนใจแต่กับตัวเอง ทำไมต้องเปลืองสมองคิดเรื่องคนอื่นด้วยวะเนี่ย!
“ควีนไม่ถามบอสก่อนล่ะครับ”
“มันเอาแต่อวยเมีย จนผมเหมือนบ้าไปคนเดียวเลย” ผมทำหน้าเซ็ง
“บอสพูดว่าอะไรเหรอครับ”
“มันบอกว่าที่ผมทำตอนนี้ก็เหมือนทำหน้าที่ควีนอยู่แล้ว นั่งยิ้มๆ เชิดๆ เป็นเหมือนศูนย์รวมใจอะไรเนี่ยล่ะ มันคงจะอ่านการ์ตูนมากไปมั้งพี่” ผมพูดตามที่คิดเด๊ะๆ หลายครั้งผมก็เหมือนคุยคนละภาษากับผัว จะบอกว่ามันเข้าใจยากหรือผมทำตัวยากเองวะเนี่ย
“นั่นก็ถูก”
“อ้าว พี่ไปเออออตามมันทำไม” ผมทำหน้าเบ้ ที่เลือกที่แว่น เพราะมองไปทางซ้าย...ก็เห็นไอ้ตัวบ้าระบบคิงส์คลับที่อาการหนักกว่าใครเพื่อน ส่วนพี่เอกผมยังไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ เบอร์หนึ่งแม่งก็โดนส่งออกไปกับกระต่ายแล้ว แต่ต่อให้มันอยู่ หลังจากเห็นธาตุแท้ผมก็ไม่ค่อยกล้าเปิดอกพูดกับมันหรอก เพราะท่าทางเหมือนพร้อมจะคาบข่าวไปบอกไอ้คิงทุกเมื่อ ต่อหน้าประจบประแจงลับหลังเสือกฟังแต่คิง ถ้าผมบอกว่าคิงพูดอะไรบ้างมันก็คงเห็นดีเห็นงาม
ฉะนั้น...คนที่ดูจะปกติที่สุด เป็นกลางที่สุด...ก็เห็นจะมีแต่พี่แว่นเนี่ยล่ะ
“ควีนไม่ต้องรีบร้อนหรอกครับ”
“พี่ก็พูดได้สิ”
บอกมาได้ไม่ต้องรีบร้อน แต่พอเกิดเรื่องแล้วไม่ได้ทำอะไร ผมนี่โคตรเหมือนโดนกดดันว่าถูกแต่งตั้งเป็นควีนซะเปล่า แต่เสือกเอากับผัวท่าเดียว แล้วจะต่างกับเมื่อก่อนตรงไหนล่ะเอ้อ
“ไม่มีใครคิดแบบนั้นหรอกครับ”
พี่แว่นแม่งต้องอ่านใจได้แน่ๆ
“มีสิพี่ อย่างน้อยก็คนนั้นไง” ผมชี้ไปที่ไอ้เก่งตัวปัญหา ตอนออกจากโกดัง ผมนั่งรถไปกับคิง ส่วนมันก็ติดรถมากับลูกน้องอีกจำนวนหนึ่ง ถึงจะไม่พูดอะไร แต่สายตาที่จ้องเขม็งเหมือนว่าผมเป็นตัวปัญหาตั้งแต่ตอนแรกพบยันตอนนี้ แม่งก็ยังปรากฏชัดเหมือนเดิม
แล้วตรงไหนที่บอกว่าผมจะทำให้มันยอมรับได้ล่ะวะ!?
“พี่แว่น”
ผมถือวิสาสะจับมือพี่แว่นเป็นกำลังใจ แต่เอาจริงๆ คือยั่วไอ้หมาบ้านั่นอยู่
“พี่ลองแบ่งงานให้ผมสักอย่างสิ งานที่เอื้อประโยชน์กับผมในตอนนี้”
เห็นแก่ผมทำหน้าน่าสงสารมาก พี่แว่นเลยไม่ชักมือกลับ
“...ควีนอยากได้งานแบบไหนครับ”
มาถึงตอนนี้ พี่แว่นที่ดูลำบากใจกับการปลอบคนเพราะทำไม่ค่อยเป็น ก็เริ่มจะเดาทางผมถูกแล้วว่าคนอย่างนิลกาฬคงไม่มีวันมานั่งพร่ำเพ้อเหมือนคนสิ้นหวังแน่นอน
แหงล่ะ ผมต้องหาทางให้ตัวเองด้วยสิ เรื่องอะไรจะนั่งรอคำตอบจากคนอื่นอย่างเดียวล่ะเอ้อ
ผมชะโงกตัวเข้าไปกระซิบข้างหูพี่แว่น ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ไอ้เก่ง
“ผมอยากได้งาน...ที่จะโชว์ฝีมือให้ไอ้เก่งเห็นน่ะพี่”
ปัญหาของผมตอนนี้ คือชั้นสองเป็นชั้นที่โคตรเละ เกินกว่าจะหาทางแสดงอำนาจควีน
จะไปทำยังไงล่ะวะ ในเมื่อซ้ายก็มีแต่คนซั่ม ขวาก็มีแต่คนซั่ม ตกดึกหน่อยก็มีแต่คนต่อย ฟาดหน้าแข้ง เอาแก้วปา นิลกาฬล่ะขอบาย ปล่อยให้ไอ้เก่งมันฉุดกระชากลากถูไปคนเดียวเถอะ เทียบกับชั้นหนึ่งที่ค่อนข้างชิงไหวชิงพริบยังน่าเร้าใจกว่าเยอะ เพราะชั้นสองแม่งมีแต่พวกไร้สติ คิดแผนไปก็เท่านั้น เตรียมตัวดีแค่ไหนก็ไร้ผล ต้องเอากำปั้นซัดอย่างเดียวถึงจะคุมอยู่
หลังพิจารณาอยู่นาน ผมก็เริ่มคิดได้ว่า...จะมานั่งจ้องหน้าไอ้เก่งที่ชั้นสองแบบนี้ต่อไปไม่ได้ นับวันมันก็เอาแต่โชว์พาว โดยที่ผมนั่งกระแซะพี่แว่นอย่างกันตัวเองให้พ้นกรอบอันตรายสุดชีวิต การทำแบบนั้นมีแต่ทำให้มันคิดว่าเหนือกว่าผม และควีนเป็นพวกอ่อนแอเหยาะแหยะทำอะไรไม่เป็นนอกจากกวนตีน
เออ เดี๋ยวกูจะกวนให้มึงประสาทแดกไปเลยไอ้ห่า
“...ควีนมากับผมแบบนี้ขออนุญาตบอสแล้วเหรอครับ” ไอ้เก่งเอ่ยเสียงเรียบทั้งที่เส้นประสาทปูดโปนอยู่ข้างขมับ โธ่ๆ คงจะตื่นเต้นสินะที่ได้ใกล้ชิดกับหนุ่มหล่อพราวเสน่ห์อย่างนิลกาฬ ต้องขอบคุณพี่แว่นจริงๆ ที่ส่งมอบงานทวงหนี้ให้ผม ไอ้คิงมันเป็นเจ้าพ่อปล่อยเงินกู้ ส่วนไอ้เก่งก็เป็นลูกกระจ๊อกคอยเก็บกวาด ซึ่งนอกจากอัศวินแล้วคนอื่นไม่มีหน้าที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้หรอก แต่เพราะครั้งนี้เป็นลูกหนี้รายใหญ่ พี่แว่นเลยบอกว่ากรณีที่หนี้เกินล้านแล้วคนกู้หายหัวติดต่อไม่ได้ จะต้องมีบิชอปอย่างน้อยหนึ่งคนตามไปด้วย แต่ครั้งนี้มาแปลก เพราะไม่มีบิชอป มีแต่ ‘ควีน’
“ทำไมฉันต้องขออนุญาต”
“ก็ถ้าบอสรู้...” พูดพลางหน้าซีดไปพลาง ไอ้หมอนี่คงกลัวโดนบอส กระชากหนังหัวโทษฐานลักพาตัวควีน
“ฉันไม่ต้องขออนุญาต เพราะเป็นควีน ไม่ใช่ลูกน้องไอ้คิง ไม่ต้องห่วง ก่อนออกมาฉันบอกคิงแล้วน่า มันก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ถึงมันบอกว่าไม่ ฉันก็จะมาอยู่ดี” ผมยกยิ้มนิดๆ แบบกลั้นขำ ปกติผมน่ะติดรถไอ้คิงไปไหนมาไหนตลอด แล้วมันจะไม่รู้ได้ไงล่ะวะว่าเมียหาย ผมต้องลงทุนไปสารภาพบาป เอ๊ย สารภาพแผนที่คิดทั้งหมดให้มันฟัง คุณผัวถึงยอมปล่อยตัวมาเนี่ย
แล้วตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน?
ผมอยู่ในรถตู้ที่จุเบี้ยมาอีกสิบคน สองคนนั่งข้างหน้า อีกแปดนั่งข้างหลัง โดนเว้นที่เบาะหลังให้ผมโชว์เดี่ยว และมีไอ้เก่งนั่งถัดไปข้างหน้าคอยหาเรื่องมาตลอดทาง
“คิดซะว่าเจ้านายมาตรวจงานก็แล้วกัน อย่าคิดมากๆ” ผมหันไปพูดกับเบี้ยที่เหลือซึ่งไม่กล้าแม้แต่จะแย้งเหมือนไอ้เก่ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ค่อนข้างสงสัยว่าผมจะติดมาด้วยทำไม
“มาถ่วงน่ะสิ...”
“ฉันได้ยินนะ กฎของที่สี่ของคิงส์คลับ ห้ามพูดคำหยาบคาย...”
“ผมรู้แล้วน่า” ไอ้เก่งรีบแทรกก่อนที่ผมจะปากฎข้อที่มันเกลียดที่สุดใส่หน้า “ถ้าอยากตรวจงานก็ตามสบาย แล้วอย่ามาร้องขอกลับก่อนแล้วกันนะครับควีน”
“ถ้าไม่มีไส้ไหล ลูกตาหลุด ฉันก็คงไม่ขวัญเสียร้องโวยวายง่ายๆ หรอก ขอบคุณที่ห่วงนะคุณอัศวิน”
“ฮึ!!”
มาทำเสียงขึ้นจมูก เดี๋ยวปั๊ดตบให้หัวโขกรถเลยนี่!
ผมนั่งไขว่ห้างอยู่เบาะหลัง ฮัมเพลงอย่างมีความสุขโดยที่พวกลูกน้องนั่งกันกริบ เฮ้อ ไม่มีอารมณ์สุนทรีย์กันเลยเจ้าพวกนี้
งั้นมาทำตัวสนิทสนมกลมเกลียวกันหน่อยดีกว่า
“นาย...ชื่อเอใช่มั้ย น้องสาวที่ผ่าตัดเมื่อวันก่อนเป็นไงบ้างล่ะ”
ผมหันไปถามคนที่นั่งข้างๆ ไอ้เก่งเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
“คะ...ควีน!?”
มันทำท่าตกใจ ไม่คิดว่าผมจะเรียกชื่อมันถูก
แหม บอกแล้วว่าอย่าดูถูกความจำนิลกาฬ
“น้องสาวผมหายดีแล้วครับ ว่าแต่...”
“อย่าคิดมากน่า ฉันเห็นใบเสร็จเบิกค่าใช้จ่ายล่วงหน้าก็เลยจำได้ ช่วงนี้คงลำบากหน่อยนะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็เข้าไปพบได้เลย ไม่ต้องรอถึงวันผ่าตัดจริงหรอก จะไปหยิบยืมคนอื่นเพื่อออกใบเสร็จแล้วมาเบิกทำไม วุ่นวายตายชัก”
“เพราะ...เพราะผมเห็นบอสยุ่งเรื่องยาตัวใหม่ ก็เลย...”
“โอ๊ย ทุกคนอยู่ในปราสาทเดียวกันจะไปเกรงใจอะไร ถ้ามีเหตุผลไอ้คิงก็ยินดีรับฟังอยู่แล้ว แต่เอาเถอะ ฉันเข้าใจว่าคงจะเกรงๆ อยู่บ้างเพราะเวลางานยุ่งไอ้คิงน่ะทำหน้าดุจะตาย งั้นไว้ครั้งหน้ามาพูดกับฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง”
ผมตีหน้ายิ้มทำเนียนสุดชีวิต ต้องขอบคุณเรื่องของสมศักดิ์ ที่ทำให้ผมฉุกใจคิดได้ว่าหากขอทำการค้ากับไอ้คิงไม่รุ่ง ก็ยังมีควีนอีกคนให้เกลี่ยกล่อม
ใช่แล้ว ควีนก็มีอำนาจเหมือนกันนะเฟ้ย!
“ขะ...ขอบคุณครับควีน”
“พวกนายคนอื่นก็เหมือนกัน มีอะไรก็มาหาฉันแทนไอ้คิงได้ ฉันไม่ได้ปากเสียขนาดไล่ด่ากราดสักหน่อย”
ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วๆ ดังขึ้น บรรยากาศตึงเครียดค่อยผ่อนลงมาหน่อย ถ้าจะโทษต้องโทษตอนแนะนำตัวผมครั้งแรกของไอ้คิงล่ะครับ ที่แม่งหาว่าผมปากหมา ทำเอาใครต่อใครพากันแหยงหมด เขาเรียกว่าศิลปะการพูดให้ประทับใจต่างหาก หอกหักเอ๊ย!
“โอ๊ะ นี่นายขับเลยรึเปล่านายบี ร้านเป้าหมายของเราอยู่เลี้ยวข้างหน้าไม่ใช่เหรอ”
“ขะ..ขอโทษครับควีน”
สงสัยผมจะเสียงเพราะเสนาะหูเกินจนทำเอาเหล่าเบี้ยเคลิ้มฟังกันหมด
“มีอะไรก็พูดออกมาสิซี ทำเป็นอ้ำๆ อึ้งๆ” ผมหันไปพูดกับเบี้ยอีกคนที่มองผมอย่างข้องใจระหว่างรถเริ่มเลี้ยวกลับใต้สะพาน
“คือ...ควีนจำชื่อพวกเราได้ทั้งหมดเลยเหรอครับ”
“ก็แน่น่ะสิ” ผมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ถ้าจำไม่ได้จะเป็นควีนได้ยังไงกันล่ะ จริงมั้ย”
ไม่มีใครตอบ ซึ่งก็ดีแล้ว เพราะผมก็เริ่มเมื่อยหน้าขึ้นมาเหมือนกัน นี่โอเว่อร์เอคติ้งยิ้มนางงามไปรึเปล่าวะ ทำไมไอ้เก่งแม่งไม่หาจังหวะแทรกหาเรื่อง อุตส่าห์เตรียมใจแล้วนะเนี่ย อดโชว์วาจาอันศักดิ์สิทธิ์เลยกู
ท้ายที่สุดรถตู้สีดำก็มาจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ปิดบริการไปแล้ว ก็แม่งช่วงตีสามจะตีสี่นี่หว่า ผมเองก็เริ่มง่วงนิดๆ เพราะนั่งอยู่ในรถจนเมื่อยก้นไปหมด แต่ถ้าบิดตัวมีหวังโดนมองว่าไม่ถูกกาลเทศะอีก ก็เลยเดินตามหลังไอ้เก่งที่ทำหน้าที่อัศวินปกป้องควีนเข้าไปด้านในด้วยสีหน้าแบบไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด
แต่ความจริงแม่งโคตรตื่นเต้นอ่ะ!
การทวงเงินต้องทำยังไงวะ ไอ้เราก็เคยดูแต่จากในหนังยากูซ่าที่ขู่ตัดนิ้ว ฮาราคีรีท่าเดียว แต่นี่มันยุคไหนแล้ว หวังก็แต่ทุกอย่างจะราบรื่นไปด้วยดี...สาธุ อาเมน โอม มะลึกกึกกึ๋ย
“คุณสมรักษ์ พวกเราคือตัวแทนจากคิงส์คลับ รบกวนเปิดประตูด้วยครับ”
...ดูดีมีสกุลกว่าที่คิดแฮะ
“คุณสมรักษ์...”
เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ
“คุณ...”
ปึก!
“สมรักษ์ครับ!”
ไอ้สัดดด มึงถีบประตูพังในครั้งเดียวเลยเหรอวะ นั่นล็อคอยู่นะเฮ้ย แถมยังคล้องโซ่ด้านในด้วยนะเว้ยไอ้เก่ง มึงแรงเยอะเป็นช้างป่ารึไงไอ้บ้า!!!
“เชิญครับควีน”
บรรดาเบี้ยรอบๆ ตัวผมก็ทำงานดีมาก ดูเหมือนหลังปรับทัศนคติกันในรถแล้วเจ้าพวกนี้จะเริ่มกล้าพูดคุยกับผมและทำตัวใกล้ชิดขึ้นกว่าตอนแรกที่ชอบมองห่างๆ เหมือนประเมิน ผมบอกขอบคุณเบี้ยคนหนึ่งที่ผายมือเชื้อเชิญหลังรอให้ฝุ่นจาง เพราะดูเหมือนร้านอาหารแห่งนี้จะถูกปิดมาไม่ต่ำกว่าหนึ่งเดือน
มิน่าล่ะถึงขึ้นบัญชีตัวแดงเชียว
ไอ้เก่งเดินดุ่มเข้าไปแล้วครับ ขณะที่เบี้ยอีกคนเดินไปลากเก้าอี้ตัวหนึ่งมาเช็ดๆ ถูๆ แล้ววางไว้กลางห้องพลางเงยหน้าทำตาใส เห็นแล้วผมก็ไม่อยากขัดศรัทธา ทิ้งตัวนั่งไขว่ห้างแบบวางมาดโดยมีเสียงโครมครามของไอ้เก่งทำลายข้าวของประดับฉาก
เอ่อ...ที่นี่ไม่ใช่คิงส์คลับที่มึงอาละวาดแล้วจะลงบัญชีลูกค้าได้นะไอ้สัด
“ไม่ต้องห่วงครับควีน เดี๋ยวพี่เก่งก็ลากตัวออกมาตรงนี้เอง นั่งให้สบายนะครับ”
“เอาน้ำมั้ยครับควีน”
“เมี่อยมั้ยครับควีน”
พวกมึง...พอยอมพูดมาทีก็พูดไม่หยุดเลยนะ ก่อนหน้านี้อึดอัดมากรึไงห๊ะ
“อ๊ะ ควีน จะลุกไปไหนครับ!?”
ผมมองเหล่าเบี้ยที่ล้อมหน้าล้อมหลังเหมือนแมลงวันตอมขี้ก็พยายามปั้นหน้ายิ้มสุดชีวิต
“ไปบอกไอ้เก่งให้กลับมา ร้านฝุ่นเกาะขนาดนี้คงจะมีคนให้จับมาเค้นคอได้หรอก” พูดจบผมก็เดินสำรวจไปรอบๆ ระหว่างนั้นเบี้ยคนหนึ่งที่ชื่อเอก็พาไอ้เก่งกลับมาตามคำสั่ง
“เบอร์โทรติดต่อไม่ได้ใช่มั้ย”
“ถ้าติดต่อได้ก็คงไม่ต้องบุกมาถึงนี่หรอกควีน!”
โว๊ะ ไอ้นี่ อย่ามาทำตัวหาเรื่องทั้งที่ฉลาดน้อยได้มั้ยวะ
ผมชักเข้าใจแล้วว่าทำไมกรณีนี้ต้องมีบิชอปมาคุม เพราะอัศวินแม่งโง่เกินจะตามตัวลูกหนี้ไงล่ะ
เบอร์โทรติดต่อไม่ได้ ร้านอาหารทิ้งร้าง บ้านที่ระบุเอาไว้ก็คงย้ายหนีไปตามระเบียบ แต่โทษทีวะ คงไม่มีใครหนีเข้ากลีบเมฆไปได้ง่ายๆ หรอก
ถ้าเป็นไอ้คิง มันคงใช้วิธีตามเค้นคอคนรู้จักไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตามตัวเจอล่ะมั้ง ส่วนพี่แว่นน่าจะอาศัยจากเบาะแสล่าสุดแล้วไล่หาแบบเป็นแผนงานจริงจัง หารู้ไม่ว่ามันมีวิธีง่ายกว่านั้นเยอะ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปลูกหนี้ที่มีรูปแปะตรงข้างฝา น่าจะเป็นตอนเพิ่งเปิดร้านใหม่ๆ เพราะใส่กรอบอย่างดีเชียว หลังใช้แอพตกแต่งพอประมาณให้พอดูออกว่าเป็นใครผมก็เริ่มแผนตามที่คิดเอาไว้
นี่มันยุคดิจิตอลแล้วเฟ้ย
ตอนนี้เบอร์ผมต่อเน็ตแบบอันลิมิเต็ดด้วยความเร็วสูง อาณิสงค์จากความรวยของผัว ผมเข้าไปในบอร์ดชื่อดังซึ่งมีนามแฝงอยู่ แล้วตั้งกระทู้ใหม่จั่วหัวว่า ‘ด่วน! คนบ้าหาย วอนตามตัวกลับศรีธัญญา!’
แปะรูปพร้อมกับข้อมูลอ้างอิงว่าชื่ออะไร ใครเห็นรบกวนช่วยแจ้งแล้วก็กดส่ง เพียงเท่านี้ก็เรียบร้อย
หลังจากนั้นไม่นาน...ชนิดที่พวกเบี้ยนั่งเล่นไพ่จบกันไปเกือบสิบตา ท่ามกลางคำด่าและคอมเม้นตลกเพราะรู้ว่าเป็นเรื่องแต่งเล่น คุณเจ้าของภาพก็มาโผล่หัวแบบด่ากราดและเตรียมฟ้องหมิ่นประมาท
เสร็จโก๋
ผมเข้าไปโต้ตอบในข้อความส่วนตัวว่าต้องการขอประนีประนอม บอกให้มาคุยเจรจากัน โดยแสดงความจริงใจแปะเบอร์ตัวเองไปก่อน แล้วไม่นานทางนั้นก็โทรมา
( ลบกระทู้เดี๋ยวนี้! )
“...เอ๊ะ นั่นใครครับ”
ผมแสร้งทำเสียงงัวเงียสุดชีวิต เพราะเพิ่งผ่านตีห้าไปหมาดๆ
( อย่ามาทำลีลา มึงให้เบอร์กูมาเองแท้ๆ ลบกระทู้เดี๋ยวนี้! )
“ขอโทษนะครับ ผมคิดว่าคุณคงโทรผิด”
( มึง... )
“ถ้าคุณยังมั่นใจไหนลองบอกสิครับว่ากระทู้อะไร เผื่อผมจะนึกออก”
( ก็กระทู้ตามหาคนบ้าในบอร์ด xxx ที่มึงตัดต่อรูปกูไงล่ะ ลบเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูจะฟ้องข้อหาหมิ่นประมาท! )
“เอ่อ...เดี๋ยวนะครับ” ผมแสร้งทำเป็นพักสายเพื่อเสิร์ชหากระทู้ที่ว่า “อ้อ ผมเห็นแล้ว ผมคิดว่าคงเป็นการเข้าใจผิด คุณคงไม่คิดว่าเจ้าของกระทู้จะให้เบอร์มาจริงๆ หรอกนะครับ ในเมื่อนี่มันกระทู้แกล้งเล่นนี่นา ขนาดในคอมเม้นยังไม่มีใครจริงจังเลย”
(…)
ฝ่ายนั้นเริ่มไม่แน่ใจ เพราะคิดไปคิดมาก็เป็นไปได้ ใครจะยอมโง่ถูกฟ้องล่ะวะ
“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะครับ ผมคิดว่าผมรู้จักคุณนะ...คุณใช่เจ้าของร้านอาหารตรงซอย x รึเปล่า เมื่อก่อนผมไปกินบ่อยๆ จำได้ว่า...” ผมหยิบใบเมนูเก่าเก็บแล้วเลือกเมนูแนะนำสักอันบนนั้นมาใช้ “...ต้มโคล้งอร่อยมากๆ แต่ช่วงหลังมานี้ร้านคุณปิดตลอดเลย มี
ปัญหารึเปล่าครับ”
( เอ่อ...คือว่า... )
“ขอโทษที ผมคงละลาบละล้วงไปหน่อย พอดีติดใจรสอาหารของคุณน่ะ งั้นตอนนี้คุณเปิดร้านที่ไหนรึเปล่าครับ ถ้าบอกเรื่องที่คุณโทรผิดวันนี้ผมจะไม่เอาความ” ผมหัวเราะนิดๆ ตามประสาคนอารมณ์ดีที่ชวนให้ปลายสายวางใจทั้งที่มีหลุมกับดักอันเบ้อเริ่มอยู่ตรงหน้า
( อ้อ ใช่ครับ พอดีตอนนี้ผมมาเปิดร้านใหม่อยู่ตรง... )
ผมหยิบกระดาษแถวนั้นมาจดหยิกๆ ก่อนจะกวักมือเรียกไอ้เก่งที่ยืนเฝ้าผมอยู่ห่างๆ ไม่ยอมไปนั่งเล่นไพ่กับคนอื่น
“ขอบคุณครับคุณสมรักษ์ ผมคิดว่าเราคงได้เจอกันเร็วๆ นี้...”
ผมส่งกระดาษแผ่นนั้นให้เก่งด้วยรอยยิ้มชัยชนะ
“...แน่นอนเลย”
--------------
วิธีจัดการแต่ละคนไม่เหมือนกัน โดยเฉพาะคนของคิงส์คลับที่มักหลีกเลี่ยงพวกสื่อออนไลน์เพราะเป็นการค้าผิดกฏหมาย ยิ่งนั่งจีบปากจีบคอโกหกพกลมแบบน้องนิลส่วนใหญ่จะเห็นว่าไร้สาระ เพราะเหมือนลดตัวไปเจรจากับลูกหนี้ ขณะที่น้องนิลไม่แคร์ เพราะน้องถนัดพูดเอาตัวรอดมาตั้งนมนานแล้ว เรื่องกระทู้น้องก็ไม่คิดว่ามีอะไรเสียหาย แถมตัวต้นเรื่องที่จะมาเอาความได้ก็เป็นลูกหนี้ ถ้ากล้าฟ้องก็ลองดู ที่แน่ๆ เอ็งหนีไม่รอดเงื้อมมือควีนชัวร์ป้าบ ยู้ฮู
ปล.ตัวประกอบใช้แล้วทิ้งเรื่องนี้ให้ดูที่ ‘สม’ นำหน้า …มาจากคำว่าสมน้ำหน้าค่ะ เหล่าตัวประกอบเอ๊ย! 55555
เพจนักเขียนที่แม้ปันใจให้ชายชู้ แต่ก็ยกนิลกาฬเป็นอันดับหนึ่งเสมอปล.สำหรับพรีออเดอร์หนังสือ จะเปิดประมาณเสาร์อาทิตย์นี้นะคะ เราส่งเมลไปขอแล้วแต่ยังไม่ได้ ID ซื้อขายเลย ฉะนั้นคงไม่เเจ้งในเล้าเป็ด ไม่งั้นเดี๋ยวผิดกฎ ฉะนั้นใครสนใจรบกวนตามไปที่เพจเลยนะคะ
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1348173 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก