เกือบตายแล้วกู
ไม่ใช่เพราะปืน ไม่ใช่เพราะสมศักดิ์ แต่เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่ง...ที่ชื่อว่าชาย!
หวิดโดนเค้นคอแล้วมั้ยล่ะนิลกาฬ พอบอกว่าไอ้คิงมาส่งช้า ก็ดันมีคนคาบข่าวมาบอกอีกว่ารถมาเซราติสีดำของคุณผัวมาจอดเทียบท่าหน้ามหาลัยตั้งแต่สามสิบนาทีก่อน ใครวะใครทำกับนิลกาฬได้ จากที่จะโบ้ยให้ผัว ก็เลยต้องมาโกหกว่าท้องเสียเลยรีบวิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำซะงั้น เป็นเหตุให้มาเรียนสายไปเกือบยี่สิบนาที
“แน่ใจนะนิลว่าไม่มีอะไรปิดบัง”
ผมสะดุ้งเฮือก ไอ้ชายแม่งเซนต์ดีตลอดอ่ะ แต่เรื่องนี้พูดไม่ได้เด็ดขาด งวดก่อนที่ผมโดนโจ๊กเกอร์ลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา ทำเอามันพาลโกรธไอ้คิงจนถึงป่านนี้ก็ยังไม่ค่อยอยากจะยุ่ง ถ้ารู้ว่าผมโดนเอาปืนขู่ มีหวัง...เอื๊อก นิลกาฬไม่อยากจะคิด!
“นิล ไม่เห็นต้องปิดบังชายเลยนี่”
หลังไม้แข็งไม่ได้ผล ชายก็เริ่มใช้ไม้อ่อน
...อย่ามาทำตาเชื่อมเหมือนรู้ทันไปซะทุกอย่างเลยนะไอ้ชาย อย่า!
“นิลกลัวว่าถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ชายจะบอกให้นิลเลิกกับคิงอีกเหรอไง”
ไอ้ชายหนอไอ้ชาย ทำไมเพื่อนรักของผมถึงได้รู้ทันไปหมดแบบนี้ นิลกาฬเหงื่อตกเลยนะเนี่ย เจอปืนไม่เครียดเท่าเจอไอ้ชาย ทำไมสองมาตรฐานเยี่ยงนี้
“...หรือมึงจะไม่พูดแบบนั้น?” ผมลองถามเกริ่นไปก่อน เผลอหรี่ตาข้างหนึ่งอย่างลุ้นระทึก
“ทำไมวะ หรือแกจะเลิกกับผัวสุดที่รักจริงๆ ถ้าไอ้ชายบอก” หญิงที่นั่งฟังมานานกระซิบถามอย่างสงสัย หลังตั้งอกตั้งใจจดเล็คเชอร์โดยมีผมกับไอ้ชายนั่งซุบซิบกันสองคนจนอดแทรกไม่ได้
ผมถึงกับพูดไม่ออก จะบอกยังไงดีล่ะวะว่าเคยเกิดเหตุการณ์นั้นมาก่อนแล้ว
“จะเลิกจริงเหรอวะนิล?” ไอ้หญิงตกใจ คงเพราะช่วงหลังมานี้เจอกันทีไรผมก็นั่งอวดแต่เรื่องไอ้คิง แม่ง ไม่ใช่มันแล้วว่ะที่หลงเมีย ผมเองก็พอกันล่ะวะ ถึงจะไม่ขนาดมันก็เถอะ แบบว่าคนไม่เคยมีไง โปรดเข้าใจนิลกาฬหน่อยหากจะหมั่นบรรยายสรรพคุณ
“ไม่รู้ดิ...” ผมตอบเสียงอ่อน ก่อนจะเหลือบมองชายอย่างลำบากใจ เพราะถ้าเป็นแต่ก่อน มันพูดอะไรผมก็ฟังหมด แต่ตอนนี้...ผมก็ไม่รู้จริงๆ ว่ะ ถ้ามันพูดคำนั้นออกมา ผมจะเดินไปบอกไอ้คิงอย่างอาจหาญได้เท่าเดิมรึเปล่า เผลอๆ ทุกคนอาจจะได้เก็บศพนิลกาฬในเช้าวันถัดไปซะด้วยซ้ำ โทษฐานคุณผัวไม่ยอมเลยเผลอฟาดก้านคอยั้งไม่ให้ไปจนสิ้นชีพ
โห...ฮาร์ดคอร์ชิบหาย
“ไม่ต้องมองเราแบบนั้นหรอกนิล เราตกลงกับหมอบแล้วว่าจะปล่อยนิลตัดสินใจเรื่องคิงเอง เราจะไม่ไปแทรก”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม?” ผมกระแซะไอ้ชาย ไม่ค่อยอยากเชื่อว่ามันจะทำได้ ก็เล่นทำตัวเป็นผู้ปกครองผมมาตั้งแต่จำความได้นี่หว่า
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม” ชายทวนคำ ก่อนจะหันมาจ้องผมตาเขม็ง “สรุปมีอะไรจริงๆ สินะ”
เวรล่ะนิลกาฬ
“นิล...”
“เอ่อ...ชาย...กูว่า...มึงควรจะเริ่มจากคนใกล้ตัวก่อนว่ะ”
“คนใกล้ตัวชายตอนนี้ก็คือนิลไง”
“กูหมายถึงพี่หมอบโว้ยพี่หมอบ กูว่า...มึงลองไปถามพี่หมอบก่อนดีกว่า”
“ถามอะไรล่ะนิล”
“ก็ถามว่า...คิงส์คลับมันเป็นที่ยังไง...แบบละเอียดน่ะ” พูดไปก็นึกขอโทษพี่หมอบในใจ ไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงพี่จะกากแต่พี่ก็มีกึ๋นนะ อธิบายให้ชายเข้าใจได้อยู่แล้ว! “ถ้าพี่หมอบเล่าเมื่อไหร่...กู...ก็จะเล่าเหมือนกัน”
ผมกะพริบตาปริบๆ แบบแสดงความจริงใจสุดชีวิต สาเหตุที่ไม่กล้าพูด เพราะกลัวมันคิดว่าผมกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่ไม่ใช่หรอก คิงส์คลับน่ะอันตรายอยู่แล้วต่างหาก ทุกคนต่างรู้ แต่ก็ไม่มีใครรู้ลึกไปกว่านั้นว่าทำไมถึงได้อันตราย
ถ้าพี่หมอบสามารถอธิบายให้ชายเข้าใจได้ เรื่องอยู่ๆ ที่ผมก็โดนลากตัวไปนู่นมานี่ โดนคนเอาปืนจ่อ โดนพาไปโรงงานปั้มยาเสพติด...มันก็คง...จะรับได้...โดยไม่โวยวาย...ล่ะมั้ง
ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่ะ ไอ้ชายแม่งโคตรเรียบร้อยสมเป็นกุลสตรี เอ๊ย สุภาพบุรุษ การพูดจาสุภาพนุ่มนวลอย่างกับคุณชาย ถึงจะเคยมานั่งเฝ้าผมเวลาไปเที่ยวกลางคืนบ่อยๆ แต่เหล้าเบียร์ไม่แตะบุหรี่ไม่สน ความจริงจนถึงปัจจุบันนี้ผมก็ยังงงว่ามันไปได้กับพี่หมอบท่าไหนวะ ท่านั่งพับเพียบเรอะ!?
เอาเป็นว่าผมอยากให้ชายเข้าใจสถานการณ์ก่อนว่าไอ้สิ่งที่ผมกำลังเผชิญน่ะเรื่องจิ๊บจ๊อย จะได้ไม่ตื่นตูมเวลาเห็นผมโดนรังแก(หรือรังแกคนอื่น) เพราะมันคงเห็นผมเป็นเด็กตัวขาวที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เมื่อหลายปีก่อนไปตลอดกาลนั่นแหละ
เฮ้อ ผมเองก็ไม่อยากปิดบังไอ้ชายเหมือนกันนะ
ถ้ามันเข้าใจเรื่องนี้ได้ ผมจะโคตรดีใจที่สุดของที่สุด อารมณ์เหมือนแม่สะใภ้ยอมรับลูกเขย และที่สำคัญ ผมเองก็ไม่ต้องมานั่งอึกอัก คิดเรื่องโกหกสารพัดทั้งที่มันเองก็รู้ด้วย!
ผมฝากความหวังกับพี่แล้วนะ พี่หมอบ!
ห้าโมงเย็น รถมาเซราติสีดำจอดเทียบท่าตรงเวลาเป๊ะ
คนในมหาลัยน่ะแสนจะคุ้นชินแล้วเลยได้แต่ด้อมๆ มองๆ เหล่าชะนีเก้งกว้างนั้นมองอย่างเสียดาย ส่วนอดีตผัวผมทั้งหลายนั้นมองอย่างเกรงๆ เพราะไม่กล้าสู้หน้าไอ้คิง ความจริงเรื่องมันคงไม่ง่ายขนาดนี้หากไม่ติดว่าไอ้เบอร์หนึ่งคอยเกาะติดกับผมเวลาพักตลอดเวลา จนทำให้ใครต่อใครไม่กล้าเข้าใกล้
ปกติแล้วไอ้เบอร์หนึ่งเนี่ยมักหายหัวเวลาผมเลิกเรียน เพราะถือว่าเปิดโอกาสส่งมอบให้กับบอสของมัน แต่วันนี้เสือกยืนซุบซิบ
ข้างหูผัวผมที่ยืนสูบบุหรี่พิงข้างรถด้วยท่าทางน่าสงสัยชิบหาย แล้วยังชี้มือชี้ไม้มาที่ผมอีก อะไรวะ กำลังนินทากันรึไง
“จะติดรถพวกกูไปด้วยเรอะไอ้เบอร์หนึ่ง”
“เปล่าหรอกครับควีน ผมแค่รายงานอะไรนิดหน่อยตามหน้าที่เท่านั้นเองครับ”
ไม่ต้องมายิ้มตาใส สังหรณ์บอกว่ามันต้องปากโป้งเรื่องผมอยู่แน่ๆ ว่าแต่เรื่องอะไรวะ นิลกาฬก็ไม่มีอะไรปิดบังแล้วนี่หว่า
“เสร็จรึยังล่ะ ถ้าเสร็จแล้วไสหัวไปสักที”
ไม่รู้ทำไมช่วงนี้ผมเห็นเบอร์หนึ่งแล้วมักหงุดหงิด คันเท้าอยากจะถีบหน้าซื่อๆ ของมันเหลือเกิน
“ครับ ควีน”
มันโค้งตัวให้ผมสี่สิบห้าองศา ก่อนจะรีบวิ่งหนีไปอย่างรู้ทันว่าผมเตรียมจะอ้าปากด่า ไอ้สัดนี่! มาทำตัวบ้าบออะไรต่อหน้าต่อตานักศึกษาเป็นร้อยวะ แค่ไอ้คิงยืนเท่ก็เด่นพออยู่แล้ว เสือกมาเคารพนบน้อบอีก แบบนี้นิลกาฬไม่เป็นขี้ปากชาวบ้านรึไง ปกติแม่งก็ทำตัวเป็นลูกหมาตามก้นจนโดนหาว่าเป็นข้าทาสอยู่แล้วแท้ๆ ชิชะ
“มึงไม่ชอบกร?”
“เรียกว่าหมั่นไส้จะตรงกว่า” ผมตอบไอ้คิงที่ดับบุหรี่ พลางโอบเอวผมให้เงยหน้าไปจ้องตามัน ทำไมรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แบบนี้วะ ไอ้เบอร์หนึ่ง มึงเล่าอะไรให้ผัวกูฟัง วันนี้ทั้งวันไม่ได้ไปอ่อยใครเลยนะเว้ย!
“มีอะไรก็ไปคุยกันในรถ”
ผมผลักอกคุณผัวเบาๆ จับความรู้สึกได้ว่ามันกำลังอารมณ์ไม่ดี
“เมีย”
“อะไร”
“ไม่มีอะไรจะเล่าให้กูฟังเหรอ” ไอ้คิงมองหน้าผมเขม็ง แน่นอนว่าถ้าผมตอบปฏิเสธ มันก็จะไม่เซ้าซี้ เพราะมันรู้สถานะตัวเองดีว่าเป็นฝ่ายรักผมก่อน เหมือนกับกรณีของกระต่ายที่ต้องไปเห็นเองกับตา แม่ง นึกทีไรภาพแผ่นหลังโคตรโศกสลดของมันก็ปรากฏวาบ ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่อยากเห็นมันในสภาพนั้นเลยจริงๆ
“มี” ผมถอนหายใจเฮือก โดนมันพูดดักแบบนี้แสดงว่าเรื่องเมื่อเช้าที่อุตส่าห์ลากใครบางคนหลบในที่ลับคงจะไม่เป็นผล “แต่กูจะเล่าในรถ กูหิว”
ไอ้คิงจูบหน้าผากผมก่อนจะลูบศีรษะอย่างเอ็นดู ไอ้สัด ดีใจก็ไม่ต้องทำมาลูบหัวลูบหาง กูไม่ใช่สัตว์เลี้ยง!
ผมยกมือจะตบหัวไอ้คิง แต่พอคิดได้ว่ากำลังโดนจ้อง จนถึงขนาดมีคนจับกลุ่มมุงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย ผมก็ลดมือลงแล้วเปิดประตูขึ้นรถ โดยที่ไอ้คิงช่วยปิดประตูให้อย่างกับสารถี
“เออ ทำดีมาก”
ผมนั่งไขว่ห้างกอดอกอย่างถือสิทธิ์ ไอ้คิงเลยหลุดหัวเราะในลำคอน้อยๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งฝั่งตัวเอง
ผัวะ!
พอมันปิดประตูปุ๊บ ผมก็ตบหัวมันปั๊บ
“อะไรของมึง” ไอ้คิงดูจะงงๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเหมือนเคย อยากจะบอกนักว่าเพราะมันทำตัวแบบนี้ไง ถึงทำให้ผมเหลิงบ่อยๆ จนบางครั้งเผลอละเลยความรู้สึกของอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว
ผมตัดสินใจที่จะลองแล้ว ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกับมันในฐานะคนรักแล้ว ผมก็ต้องทำให้ดี
เพราะนี่ไม่ใช่การตามตื้อฝ่ายเดียว
แต่มันคือการตัดสินใจของคนสองคน ฉะนั้น ผมจะไม่ทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อน ผมต้องคำนึงถึงมันด้วย...โหย คิดแล้วน้ำตาจะไหลว่ะ นิลกาฬเติบโตมาได้ขนาดนี้เลย
“วันนี้ไอ้สมศักดิ์เอาปืนจ่อกู ตั้งใจจะพาไปเป็นตัวประกันให้มึงยอมเพิ่มเปอร์เซนต์”
“หึ”
รอยยิ้มของไอ้คิงเปลี่ยนเป็นการแค่นเยาะอย่างดูถูกและโฉดชิบหาย ตาของมันประกายวาวระยับ นี่ขนาดรู้จากไอ้เบอร์หนึ่งแล้วยังออกอาการขนาดนี้ ถ้าเมื่อเช้ามันมาเจอเองมีหวังไอ้สมศักดิ์ได้ไปนอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาลชัวร์ป้าบ
“แต่กูเจรจาให้แล้ว เรื่องก็แค่นี้ ตอนแรกที่กูไม่อยากเล่า ก็เพราะคิดว่ามันไม่ได้มีผลกระทบอะไร ไม่ได้ตั้งใจปิดบัง”
“อืม กูรู้” ไอ้คิงตอบรับ ชอบมาทำเป็นรู้ทัน แต่พอผมทำขึ้นมาจริงๆ คนที่นั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่าก็มันไม่ใช่รึไงวะ ไอ้คนอวดเก่งเอ๊ย
“มึงจะทำอะไรกับสมศักดิ์?”
อีกสาเหตุที่ผมไม่อยากเล่า ก็เพราะรู้ว่าถ้าเรื่องถึงหูไอ้คิงขึ้นมา มันคงไม่ยอมปล่อยไปเฉยๆ
“แล้วมึงคิดว่ากูจะทำอะไรล่ะ” ไอ้ผัวเชี่ยนี่ กูถามก่อนยังเสือกถามกลับอีก
“คนถนัดใช้กำลังอย่างมึงก็คงไม่พ้นเรื่องลงมือลงไม้ล่ะมั้ง ไม่สิ นี่เป็นหุ้นส่วน คนหน้าเงินอย่างมึงก็คงจะตัดกำไรเอาเปอร์เซนต์เพิ่ม ด้วยข้ออ้างอะไรก็ตามที่มึงทำให้มันน่าเชื่อถือได้จากปากของคิง”
“หึ”
หัวเราะอีกแล้ว หัวเราะแบบนี้ไม่สำลักน้ำลายตัวเองบ้างเหรอวะ
“สมเป็นเมียกู”
ชมแบบนี้ไม่ซึ้งหรอกนะ ต้องบอกว่าสมเป็นนิลกาฬสิถึงจะยืดอก
“สรุปมึงจะตัดกำไร? ให้มันไปแค่สามสิบเปอร์เซนต์ก็ทำเอาดิ้นพล่านแล้ว ถ้าเหลือแค่ยี่สิบเปอร์เซนต์มันไม่เอาปืนยิงตัวเองเลยรึไง”
“กูจะตัดเหลือสิบห้าเปอร์เซนต์ต่างหาก”
“ไอ้คิง โหดไปแล้วมึง”
“แค่สามเดือนน่าเมีย เป็นการสั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ ว่าถ้าคิดจะร่วมมือกับคิงส์คลับ ก็อย่าบังอาจแตะต้องควีน” มันพูดเสียงเหี้ยม ทำเอาผมพลอยรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาด้วย “นิลกาฬ...”
“อะไร”
โดนเรียกชื่อจริงเต็มยศขนาดนี้ แสดงว่าไอ้คิงกำลังจะเข้าเรื่องสำคัญ
“เมื่อเช้ามึงจะต่อรองให้กูยกโรงงานคืนให้มันก็ทำได้ ทำไมมึงไม่ทำ”
“ลองใจกูรึไง” ผมเงยหน้ามองคนที่ตั้งอกตั้งใจขับรถ แต่ก็ไม่วายปรายตามองผมด้วยสายตายากคาดเดา
คิ้วขมวดเป็นปมเชียว เครียดขนาดนั้นเลยรึไงไอ้คิง
“งั้นกูขอถาม ถ้ากูยอมอ่อนให้สมศักดิ์ โดยการยกโรงงานคืนให้มันโดยคิงส์คลับเป็นเพียงสถานที่จัดจำหน่ายยาที่ได้แค่เปอร์เซนต์นายหน้า มึงจะยอม?”
“กูยอม”
“ทำไม”
“เพราะมึงเป็นควีน มึงมีอำนาจตัดสินใจ”
“แต่มึงเป็นคิง มึงมีอำนาจแย้งคำพูดของกู”
“ใช่ กูมีสิทธิ์” ไอ้คิงเอ่ยเสียงเรียบ พลางขับรถจอดข้างทางก่อนที่จะไปชนใครเข้าเพราะขยันหันมาจ้องตาเหลือเกิน ดีเหมือนกัน เพราะผมก็ไม่อยากคุยเรื่องจริงจังโดยที่คู่สนทนาเอาแต่สนใจถนนมากกว่าเมียสุดเซ็กซี่ “แต่กูจะไม่แย้งคำของมึง เพราะไม่อย่างนั้น การที่กูแต่งตั้งมึงเป็นควีนก็ไร้ความหมาย”
เพราะไม่อย่างนั้น...ตำแหน่งควีนก็จะไม่มีค่าอะไรเลย
ผมหลับตา คิดในใจกับตัวเองแล้วว่าตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ นั่นแหละ ถึงจะเป็นการผลักไสตัวเองให้เข้าสู่คิงส์คลับอย่างเต็มตัว และเปิดใจรับใครสักคนให้เข้ามาในชีวิตโดยไม่คิดถึงแต่ตัวเองเพียงอย่างเดียวก็ตาม
“นิลกาฬ...”
ไอ้คิงกดปลายนิ้วบนเปลือกตาผมเบาๆ น้ำเสียงของมันดูลังเลใจเหมือนกลัวตอบอะไรผิด กลัวทำให้ผมเสียใจ
ไม่หรอก ผมไม่เสียใจ
“นั่นคือคำตอบของกู ไอ้คิง เพราะกูคือควีน กูเลยต้องเลือกผลประโยชน์ของคิงส์คลับ มากกว่าความเกลียดชังที่ต่อต้านลึกๆ ในตัวของนิลกาฬ” ผมลืมตามองหน้ามัน พูดอย่างหนักแน่นเพื่อแสดงให้เห็นว่าผมไม่ใช่คนที่มันต้องคอยประคบประหงมจนยอมกรีดเลือดตัวเอง ปัญหาของผม ผมก็ต้องจัดการให้ได้ ผมไม่ควรโยนให้คิงแบกรับ เพราะที่มันแบกเอาไว้ก็มากเกินพอแล้ว “ไม่ต้องห่วงน่าคิง กูไม่ได้ฝืน กูคิดและตัดสินใจแบบนั้นจริงๆ”
“แต่ในใจลึกๆ ของมึงกำลังต่อต้าน”
“มันก็ไม่แปลกนี่หว่า กูห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้ แต่ว่า...” ผมกุมมือของมันไว้ “ความอยากเป็นควีนของกูมันมากกว่า มันก็ไม่ผิดใช่มั้ยล่ะหากกูจะเลือกทำตามความรู้สึกที่ชัดเจนที่สุด ต่อให้มันจะขัดแย้งกันเองก็ตาม”
ผมยิ้มให้มัน ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งเมื่อไอ้คิงโน้มตัวลงมา
รสสัมผัสที่บดเบียดบนริมฝีปาก คือคำตอบว่ามันเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการจะบอกแล้ว
“ไอ้คิง”
“หืม...”
ให้ตาย ทำไมเสียงของมันเซ็กซี่แบบนี้วะ หรือเพราะมันเอาแต่คลอเคลียทั่วใบหน้าของผมจนจั๊กจี๋ เวรล่ะ จะได้กินมังกรก่อนกินข้าวมั้ยเนี่ยนิลกาฬ
“ถ้ากูทำผิด มึงแย้งกูบ้างก็ได้นะ มึงไม่ต้องช่วยปกปิด หรือทำให้มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องสำหรับคลับหรอก”
ไอ้คิงขมวดคิ้วน้อยๆ เหมือนไม่อยากยอมรับ
“มึงกลัวว่ากูจะไม่พอใจจนหนีเตลิดหรือไง”
“กูแค่อยากทำให้มึง และกูก็สามารถทำแบบนั้นได้จริง”
จ้ะ...คุณผัว ไอ้พระราชาบ้าอำนาจ เอาแต่ใจตัวเองชิบหาย ผมล่ะโคตรสงสารลูกน้องมันเลย
“เอาเป็นว่าไม่ต้องก็แล้วกัน” ผมจุ๊บปากมันเบาๆ ก่อนจะครางอือเมื่อลิ้นร้อนสอดเข้ามาอย่างว่องไว
“แล้วถ้ากูเป็นฝ่ายทำผิดล่ะ”
“กูก็จะประจานไง นานๆ ทีมึงจะหลุดนี่ อื้อ” ผมสะดุ้งเมื่อมือของมันเริ่มล้วงเข้ามาใต้สาบเสื้อพร้อมกับจูบหนักๆ เหมือนหมั่นเขี้ยวนักหนา ในเมื่อเครื่องเริ่มร้อนนิลกาฬก็ไม่รอช้า รีบปลดเข็มขัดนิรภัย ตามด้วยเข็มขัดกางเกงตัวเองอย่างคล่องแคล่ว
โอ๊ะโอ มังกรของน้องนิลก็พร้อมแล้วเหรอจ๊ะ
ผมช่วยรูดซิบกางเกงให้ไอ้คิงเมื่อเห็นอะไรบางอย่างดุนดันออกมาอย่างเห็นได้ชัด
หายใจสะดวกขึ้นมั้ยจ๊ะคุณมังกร มามะ หายใจให้เต็มปอด แล้วเรามามุดถ้ำกันเถอะนะ
ผมปีนข้ามไปนั่งตักของไอ้คิงก่อนจะปรับพนักให้เอนลงเพื่อความสะดวกสบาย ขณะที่คุณผัวหยิบปืนซึ่งเหน็บอยู่ข้างหลังออกมาวางไว้ที่เบาะข้างๆ เพื่อจะได้ทิ้งตัวนอนราบสะดวกๆ
“มึงพกมาด้วยเหรอ”
ผมเลิกคิ้ว ขณะกดตัวลงช้าๆ เพื่อให้มังกรเข้ามาเติมเต็ม ซี๊ดดด ทั้งร้อนทั้งแข็งโป๊ก นิลกาฬแทบอดใจไม่ไหวแล้ว
“อ๊ะ!”
ผมเงยหน้าครางเมื่อทิ้งน้ำหนักจนสุด รับรู้ถึงถ้ำที่ตอดรัดถี่ยิบด้วยความกระสันสุดขีด ไม่ทันรับรู้ถึงความคับแน่นไอ้คิงก็เริ่มเด้งเอวสวน ทำเอาผมต้องยกมือค้ำบนกล้ามแข็งๆ ของมันเพื่อทรงตัว
“โอ้ว อ๊า คิง มึงยังไม่ตอบกูเลย...อ๊ะ”
ไอ้คิงตาอย่างเยิ้ม มันคงอยากกระแทกเข้ามาในตัวผมแรงๆ เต็มแก่ เสียแต่สถานที่ไม่ค่อยอำนวยนัก
“กูพกมาเผื่อ...” มันหยุดพูดเพื่อดันมังกรเข้ามาลึกจนเสียวสะท้าน ก่อนจะเริ่มขยับเอวแบบเน้นหนักแต่เชื่องช้าแทบขาดใจ “สมศักดิ์เป็นพวกตุกติกเจ้าเล่ห์ มันตอบตกลงกับมึงก็จริง แต่มันก็กลับคำได้ตลอดเวลาหากคิดวิธีอื่นที่ดีกว่าสำเร็จ คนแบบนั้นต้องมีหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษรมายืนยันเท่านั้นถึงจะยอมรับว่าพูดอะไรเอาไว้”
“อืม...” ผมครางในลำคออย่างเข้าใจ
“แต่คงไม่จำเป็นแล้ว”
“หมายความว่ายั...อ๊า เชี่ยคิง อ๊า!”
จู่ๆ มังกรก็กระแทกเข้ามาถี่ๆ ทำเอานิลกาฬที่กำลังเคลิ้มถึงกับสติกระเจิง ผมขึ้นขย่มมันแรงๆ ประสานจังหวะอย่างเข้าคู่ ปากก็ร้องครางลั่นจนเกือบลืมไปว่าพวกเรากำลังทำอยู่ในรถ แถมยังเป็นกลางถนนที่มีรถขับผ่านไปมาอีกต่างหาก
“นิลกาฬ...”
“คิง อ๊า ไอ้คิง”
ผมหูอื้อตาลาย เซ็กซ์กับมันไม่ว่ากี่ครั้งก็สุดยอดเสมอ แค่มันเรียกชื่อเสียงพร่าด้วยอารมณ์ดิบเถื่อนก็ทำเอาผมปล่อยออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ช่องทางด้านหลังตอดรัดแน่นจนมังกรประท้วง ก่อนจะร้องไห้งอแงจนชุ่มไปหมด
...โคตรดีเลย...
ผมหอบหายใจ ก่อนจะทิ้งตัวนอนทับไอ้คิงเป็นเชิงขอสงบศึก เพราะเรายังต้องแวะกินข้าวและไปคลับกันต่อ
แต่ขอฟื้นฟูพลังสักพักก่อนนะ
ผมหลับตานิ่ง นอนบนอกของมัน ขณะที่ไอ้คิงเองก็ช่วยลูบศีรษะเบาๆ จนเคลิ้ม
“นิลกาฬ”
“อะไร” ผมพูดทั้งที่ยังหลับตา รู้สึกสบายจนอยากจะหลับไปจริงๆ
“กูอยากให้มึงเป็นควีน แต่ขณะเดียวกันก็กลัว”
ไอ้คิงกดหัวผมเอาไว้ไม่ให้ลุกขึ้น แถมยังกอดไหล่แน่นเหมือนต้องการกักขังเอาไว้
“กลัวมึงจะเปล่งประกายเกินไปจนกูรั้งไม่อยู่ นิลกาฬ...”
---------
คิงยังอยู่ในช่วงระมัดระวังทุกอย่างเพื่อไม่ให้นิลกาฬพูดว่า ‘ไม่’ หรือก็คือช่วยโปรโมชั่นอวยเมียค่ะ
หารู้ไม่ว่าการยิ่งทำแบบนั้น ก็ยิ่งทำให้น้องนิลเหลิงจนลืมเห็นหัวไปเหมือนกัน (ฮา) และนี่คือปัญหาแต่แรกเริ่มของทั้งคู่เลย คิงยังไม่เห็น เพราะคิงรักมากกว่าจนเกิดความรู้สึกกลัว ขณะที่นิลกาฬนั้นตั้งใจที่จะหาทางออก ก็เลยเจอคำตอบได้เร็วและชัดเจนตรงประเด็น จึงพยายามแก้ไขจากจุดนี้เป็นอย่างแรก
แต่ดูเหมือนจะยากสักหน่อย เพราะเบอร์หนึ่งคาบข่าวเรื่องทาสคนใหม่ของน้องมาบอกแล้ว เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป คิงจะจัดการสมศักดิ์หรือไม่ น้องนิลจะโดนใจทาสแค่ไหน โปรดติดตามตอนต่อไป...ทาสรักในเรือนเบี้ย นำแสดงโดยขุนหลวงคิง หม่อมนิล และทาสสมศักดิ์นะคะ! (ไม่ใช่โว้ย//ล้มโต๊ะ)
เพจนักเขียนที่ยิ่งเขียนก็ยิ่งยาว ออกนอกทะเลวนปากอ่าว แล้วกลับมาตายรังที่บทอัศจรรย์ปล.มีคนถามว่าคิดคำโฆษณาเพจนานมั้ย ไม่นานค่ะ อินเนอร์ล้วนๆ 5555
ปลล.ตอนหน้ายกให้เป็นของพี่หมอบนะคะ ใครคิดถึงคนกากบ้างงงง
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1353046 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก